Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 17:29
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 17:57

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wzmocnienie budowlanych ław fundamentowych wykonanych z cegły poprzez podmurowanie oraz zwiększenie ich szerokości powinno się przeprowadzać w odcinkach o długości

A. 3,0 m

B. 2,0 m

C. 1,0 m

D. 2,5 m

Wzmocnienie istniejących ław fundamentowych z cegły przez podmurowanie i zwiększenie ich szerokości powinno być przeprowadzane w odcinkach o długości 1,0 m. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami zawartymi w normach budowlanych, które wskazują na konieczność stopniowego i kontrolowanego zwiększania fundamentów, aby uniknąć powstawania lokalnych naprężeń. Praktyczne zastosowanie tej metody polega na tym, że podczas podmurowania zbyt długie odcinki mogą prowadzić do nierównomiernego osiadania, co zwiększa ryzyko pęknięć i uszkodzeń konstrukcji. Dodatkowo, wykonując prace w mniejszych segmentach, możliwe jest lepsze monitorowanie postępu robót oraz dostosowanie technik do rzeczywistych warunków budowy. Zastosowanie takich standardów zapewnia również, że proces wzmocnienia będzie bardziej efektywny i zgodny z dobrą praktyką inżynieryjną, co w dłuższym okresie przyczynia się do trwałości i stabilności budowli.

Pytanie 2

Budowę stropu Fert o długości 4,00 m należy rozpocząć od położenia

A. zbrojenia belek monolitycznych

B. pustaków ceramicznych na deskowaniu

C. zbrojenia żeber rozdzielczych

D. belek nośnych na ścianach

Odpowiedź o rozpoczęciu wykonania stropu Fert od ułożenia belek nośnych na ścianach jest poprawna, ponieważ belki nośne stanowią podstawowy element konstrukcyjny, na którym opiera się cały strop. Belki te muszą być odpowiednio zaprojektowane i wykonane, aby zapewnić nośność oraz stabilność całej konstrukcji. W przypadku stropów Fert, belki nośne powinny być instalowane jako pierwsze, ponieważ to one przenoszą obciążenia na ściany budynku i muszą być solidnie zamocowane. Na belkach nośnych następnie układa się zbrojenie i pustaki, co stanowi kolejne etapy budowy stropu. Przykładem dobrych praktyk w tej dziedzinie jest wykorzystanie zgodnych z normami projektowania i wykonania belek oraz ich odpowiednie zabezpieczenie przed uszkodzeniami mechanicznymi podczas kolejnych prac budowlanych. Zgodnie z normą PN-EN 1992-1-1, prawidłowe wykonanie belek nośnych jest kluczowe dla bezpieczeństwa i funkcjonalności całej konstrukcji budowlanej.

Pytanie 3

Oblicz koszt montażu stolarki okiennej i drzwiowej w remontowanym pomieszczeniu, którego rzut przedstawiono na rysunku, jeżeli koszt jednostkowy montażu okna wraz z obróbką otworu wynosi 140,00 zł/m, a drzwi 290,00 zł/szt.

A. 1456,00 zł

B. 1074,00 zł

C. 962,00 zł

D. 1746,00 zł

Odpowiedź 1746,00 zł jest prawidłowa, ponieważ obliczenia kosztów montażu stolarki okiennej i drzwiowej powinny uwzględniać zarówno liczbę okien, jak i drzwi, a także their jednostkowe koszty montażu. Aby obliczyć całkowity koszt, należy pomnożyć wszystkie jednostkowe koszty przez ich ilości. Przyjmując, że w remontowanym pomieszczeniu znajduje się 8 metrów bieżących okien oraz 5 sztuk drzwi, obliczenia będą wyglądać następująco: 8 m * 140,00 zł/m = 1120,00 zł za okna oraz 5 sztuk * 290,00 zł/szt = 1450,00 zł za drzwi. Zsumowując te wartości, otrzymujemy 1120,00 zł + 1450,00 zł = 2570,00 zł. Warto zwrócić uwagę, że przy projektowaniu i planowaniu remontów, uwzględnianie takich kosztów jest kluczowe dla stworzenia realistycznego budżetu. Dobrą praktyką jest również zasięgnięcie opinii specjalistów, aby dostosować wybór materiałów i wykonawcy do specyfiki projektu.

Pytanie 4

W odnawianym obiekcie należy zamurować otwór o powierzchni 1,5 m2, usytuowany w ściance działowej o grubości 1/2 cegły, wykonanej na zaprawie cementowo-wapiennej. Jeśli czas pracy przy zamurowywaniu 1 m2 otworu wynosi 2,5 r-g, a stawka za robociznę wynosi 12 zł/r-g, to jakie będzie wynagrodzenie murarza za zrealizowanie tej czynności?

A. 30 zł

B. 45 zł

C. 48 zł

D. 60 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie murarza za zamurowanie otworu o powierzchni 1,5 m2, należy najpierw ustalić nakład robocizny. W przypadku zamurowania 1 m2 otworu, nakład wynosi 2,5 r-g, co oznacza, że dla otworu o powierzchni 1,5 m2, całkowity nakład robocizny wyniesie: 1,5 m2 x 2,5 r-g/m2 = 3,75 r-g. Następnie, aby obliczyć wynagrodzenie, należy pomnożyć całkowity nakład robocizny przez stawkę robocizny, która wynosi 12 zł/r-g. Zatem wynagrodzenie murarza wynosi: 3,75 r-g x 12 zł/r-g = 45 zł. Tego rodzaju obliczenia są standardową praktyką w branży budowlanej, gdzie dokładne oszacowanie kosztów pracy jest kluczowe dla efektywnego zarządzania budżetem projektu. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest umiejętne przeliczanie nakładów robocizny oraz kosztów pracy, co przyczynia się do lepszego planowania i realizacji inwestycji budowlanych.

Pytanie 5

W przedstawionym na rysunku remontowanym budynku należy wymienić następującą stolarkę drzwiową:

A. 5 drzwi prawych i 1 okno.

B. 3 drzwi prawych i 2 drzwi lewych.

C. 3 drzwi lewych i 2 drzwi prawych.

D. 5 drzwi lewych i 1 okno.

Analiza błędnych odpowiedzi wykazuje szereg nieporozumień dotyczących kategorii i kierunku otwierania drzwi. Udzielenie odpowiedzi wskazującej na wymianę 5 drzwi lewych lub prawych może wynikać z nieprawidłowego odczytania rysunku, co podkreśla znaczenie dokładnej wizualizacji w procesie projektowym. Istotne jest, aby przed przystąpieniem do wymiany stolarki drzwiowej, dokładnie zrozumieć, jakie kierunki otwierania powinny być zachowane w danym kontekście. W szczególności, nieprawidłowe zaklasyfikowanie liczby drzwi lub ich kierunku może prowadzić do dysfunkcji w układzie pomieszczeń oraz problemów z dostępem do przestrzeni. Zrozumienie, że w budynku zidentyfikowano konkretne elementy, takie jak 3 drzwi prawe i 2 lewe, jest kluczowe, aby uniknąć błędów w projektowaniu, które mogą skutkować koniecznością dodatkowych prac remontowych. Często popełnianym błędem jest również nieuwzględnianie faktu, że w przypadku wymiany drzwi nie powinno się ich liczby pomijać, co mogłoby prowadzić do niekompletnego stanu użytkowania. Podstawową zasadą w praktyce budowlanej jest przestrzeganie zasad ergonomii oraz standardów, które zapewniają nie tylko estetykę, ale przede wszystkim funkcjonalność, co tym bardziej podkreśla znaczenie precyzyjnego określenia wymiany stolarki drzwiowej na etapie analizy rysunków.

Pytanie 6

Na fotografii przedstawiono sposób rozmieszczenia i podparcia elementów stropu

A. Fert.

B. Ceram.

C. Teriva.

D. Porotherm.

Odpowiedź "Teriva" jest poprawna, ponieważ odnosi się do systemu stropowego, który wykorzystuje prefabrykowane, żebrowe płyty stropowe. System ten jest powszechnie stosowany w budownictwie mieszkaniowym oraz użyteczności publicznej, dzięki swojej efektywności i ekonomice. Płyty Teriva charakteryzują się niską wagą, co ułatwia ich transport oraz montaż. Są również znane z dobrej izolacyjności akustycznej oraz termicznej, co sprawia, że są idealnym rozwiązaniem dla nowoczesnych budynków. W praktyce, stropy Teriva często wykorzystywane są w obiektach jednorodzinnych oraz wielorodzinnych, zapewniając solidne wsparcie dla konstrukcji. Dobrą praktyką jest również stosowanie ich w projektach, gdzie istotne są niskie koszty budowy przy zachowaniu wysokiej jakości i trwałości konstrukcji.

Pytanie 7

Narzut tynku cementowo-wapiennego kategorii III powinien być nałożony na

A. zwilżonej obrzutce

B. suchej obrzutce

C. związanej gładzi

D. zwilżonej gładzi

Wybór zwilżonej gładzi jako podłoża do nałożenia tynku pospolitego cementowo-wapiennego kategorii III jest niewłaściwy, ponieważ gładź, niezależnie od stanu wilgotności, nie zapewnia odpowiedniej struktury dla aplikacji tynku. Gładkie powierzchnie mają tendencję do obniżenia przyczepności, co może prowadzić do nieodpowiedniego wiązania materiału tynkarskiego z podłożem. W przypadku suchej obrzutki, brak wilgoci może skutkować zbyt szybkim wchłanianiem wody przez tynk, co może prowadzić do jego kruszenia się oraz powstawania pęknięć. Ponadto, wybór związanej gładzi jako podłoża również jest błędny, ponieważ takie podłoże nie oferuje wymaganej porowatości, co jest istotne dla prawidłowego wchłaniania i wiązania tynku. Podczas stosowania tynków cementowych ważne jest, aby przestrzegać zasad przygotowania podłoża, które powinno być z jednej strony odpowiednio zwilżone, a z drugiej strony charakteryzować się teksturą sprzyjającą przyczepności. Nieprzestrzeganie tych zasad prowadzi do typowych błędów budowlanych, które mogą skutkować koniecznością wykonania kosztownych napraw w przyszłości.

Pytanie 8

Na rysunku przedstawiono

A. widok elewacji budynku.

B. przekrój pionowy budynku.

C. przekrój poprzeczny.

D. widok z góry.

Widok elewacji budynku to obraz przedstawiający zewnętrzną stronę ściany budynku z określonego punktu widzenia. W kontekście architektury, elewacja jest kluczowym elementem projektowania, gdyż to ona w pierwszej kolejności wpływa na postrzeganie budynku przez użytkowników oraz przechodniów. Odpowiednia prezentacja elewacji jest istotna nie tylko z perspektywy estetyki, ale również funkcjonalności. Przykładowo, elewacje mogą być projektowane z uwzględnieniem efektywności energetycznej, co jest istotne w kontekście zrównoważonego budownictwa. Normy budowlane, takie jak te zawarte w Ustawie Prawo budowlane, podkreślają znaczenie odpowiedniego projektowania elewacji, aby budynki były zarówno atrakcyjne, jak i zgodne z zasadami bezpieczeństwa oraz ochrony środowiska. W praktyce, architekci często przygotowują wizualizacje elewacji, aby dokładnie oddać koncepcję projektową jeszcze przed rozpoczęciem budowy, co pozwala na wczesne zauważenie potencjalnych problemów z designem i funkcjonalnością.

Pytanie 9

Która zaprawa charakteryzuje się najlepszymi właściwościami plastycznymi?

A. Cementowo-gliniana

B. Cementowo-wapienna

C. Wapienna

D. Gipsowa

Zaprawa wapienna posiada najlepsze właściwości plastyczne spośród wymienionych opcji, co czyni ją idealnym materiałem w wielu zastosowaniach budowlanych. Jej plastyczność wynika z obecności węglanu wapnia, który po zmieszaniu z wodą tworzy pastę, umożliwiającą łatwe formowanie i aplikację. Dzięki temu, zaprawy wapienne są niezwykle wszechstronne i stosowane w tradycyjnym murarstwie, renowacji zabytków oraz w budownictwie ekologicznym, gdzie istotne jest zachowanie naturalnych właściwości materiałów. W praktyce, zaprawy wapienne są często wykorzystywane do łączenia cegieł i kamieni, oferując korzystne właściwości odprowadzania wilgoci, co chroni przed rozwojem pleśni i grzybów. Dodatkowo, w porównaniu do innych zapraw, takich jak gipsowe czy cementowe, zaprawy wapienne są bardziej elastyczne, co pozwala im lepiej dostosowywać się do ruchów budynku oraz minimalizuje ryzyko pęknięć. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 998-1, podkreślają znaczenie zapraw wapiennych w kontekście ich zastosowania w budownictwie, co czyni je preferowanym wyborem w wielu projektach.

Pytanie 10

Zgodnie z zasadami przedmiarowania robót murarskich ilość ścian oblicza się w metrach kwadratowych ich powierzchni. Od powierzchni ścian należy odejmować powierzchnie projektowanych otworów okiennych i drzwiowych większych od 0,5 m².
Oblicz ilość robót związanych z wykonaniem ściany z cegły ceramicznej pełnej, której widok przedstawiono na rysunku.

A. 19,11 m2

B. 21,00 m2

C. 20,02 m2

D. 18,13 m2

W przypadku odpowiedzi, które nie są zgodne z poprawną wartością 19,11 m2, można zauważyć pewne nieporozumienia związane z obliczaniem powierzchni ścian. Często błędne podejście polega na nieuwzględnieniu otworów okiennych i drzwiowych lub na błędnym ich pomniejszeniu. Przyjmując, że całkowita powierzchnia ściany wynosi 20 m², a następnie nie odejmując powierzchni otworów, można uzyskać wartość zbyt dużą. Należy pamiętać, że zasady przedmiarowania wymagają dokładności – jedynie otwory większe niż 0,5 m² mają być brane pod uwagę, co jest zgodne z normami branżowymi. Kolejną typową pomyłką jest błędne obliczenie wymiarów ściany; na przykład, stosując niewłaściwe wymiary wysokości lub szerokości, co może prowadzić do znacznych rozbieżności w końcowych wynikach. Często również praktykuje się zaokrąglanie wyników, co w kontekście kosztorysowania i precyzyjnego planowania robót nie jest dobrym rozwiązaniem. Dlatego bardzo ważne jest, aby przy takich obliczeniach dokładnie analizować projekt, weryfikować wymiary oraz przestrzegać obowiązujących norm i standardów, aby uniknąć pomyłek, które mogą prowadzić do nieprawidłowego wyceny robót budowlanych.

Pytanie 11

Na rysunku przedstawiono ściankę murowaną z cegły

A. kratówki, o grubości 1/4 cegły.

B. kratówki, o grubości 1/2 cegły.

C. dziurawki, o grubości 1/4 cegły.

D. dziurawki, o grubości 1/2 cegły.

Odpowiedź "dziurawki, o grubości 1/2 cegły" jest poprawna, ponieważ ścianka murowana przedstawiona na rysunku została wykonana z cegły o charakterystycznych otworach, typowych dla cegły dziurawki. Cegły te są układane w sposób, który zapewnia odpowiednią nośność oraz izolacyjność termiczną. Grubość 1/2 cegły oznacza, że cegły zostały ułożone na szerokość, co jest standardowym rozwiązaniem w budownictwie jednowarstwowym. W praktyce, takie mury są często stosowane w budynkach mieszkalnych oraz przemysłowych, ponieważ zapewniają zadowalające parametry termiczne i akustyczne. Dobór odpowiedniego materiału oraz techniki murowania jest kluczowy dla trwałości i efektywności budowli, dlatego wiedza na temat właściwości cegieł oraz ich zastosowania w różnych kontekstach budowlanych jest niezbędna dla każdego specjalisty w tej dziedzinie. Dobrą praktyką jest również konsultacja z normami budowlanymi, które dokładnie określają wymagania dotyczące materiałów oraz metod budowy.

Pytanie 12

Betonowe podłoże, które ma być tynkowane, powinno charakteryzować się równą powierzchnią oraz

A. suche i chropowate

B. zwilżone i gładkie

C. suche i gładkie

D. zwilżone i chropowate

Odpowiedź zwilżone i chropowate jest prawidłowa, ponieważ podłoże betonowe przeznaczone do tynkowania powinno mieć odpowiednie właściwości fizyczne, które zapewniają skuteczne przywieranie tynku. Zastosowanie podłoża chropowatego zwiększa powierzchnię kontaktu pomiędzy tynkiem a podłożem, co wspomaga mechaniczne wiązanie. Dodatkowo lekko zwilżone podłoże redukuje ryzyko odparowania wody z tynku zbyt szybko, co może prowadzić do pęknięć i osłabienia struktury tynku. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie tzw. „mokra na mokrą” metody, gdzie świeżo nałożony tynk aplikowany jest na wcześniej nawilżone podłoże, co zapewnia lepsze połączenie. W kontekście standardów budowlanych, normy takie jak PN-EN 998-1 wskazują na konieczność odpowiedniego przygotowania podłoża dla zapewnienia długotrwałej trwałości i estetyki wykończenia. Instalacja tynku na podłożu spełniającym te wymogi znacząco wpływa na jakość wykonania i przyszłe użytkowanie pomieszczeń.

Pytanie 13

Zgodnie z podaną zasadą oblicz powierzchnię ściany pokazanej na rysunku, jeśli będą tynkowane ościeża otworów.

Zasada obliczania powierzchni ścian tynkowanych

Od powierzchni tynkowanej ściany odlicza się powierzchnię otworów powyżej 3 m².
Od powierzchni tynkowanej ściany nie odlicza się powierzchni otworów do 3 m², jeśli tynkowane będą ościeża otworu.

A. 35,00 m2

B. 33,00 m2

C. 33,50 m2

D. 32,00 m2

Gdy popełniłeś błąd, ważne, żeby zrozumieć, dlaczego źle podszedłeś do tych obliczeń. Wiele osób myśli, że zawsze trzeba odjąć otwory od całkowitej powierzchni, ale to nieprawda. To częsty błąd, bo nie do końca rozumie się zasady tynkowania. Odpowiedzi 32,00 m2 czy 33,00 m2 mogą wyglądać sensownie, ale w rzeczywistości liczy się zasada: jeżeli otwór ma 3 m2 lub mniej, to tynkujemy ościeża. Czasami błędne odpowiedzi są skutkiem braku wiedzy o pomiarach i materiałach budowlanych. Ignorowanie tej zasady prowadzi do złych wyników, co może wpłynąć na obliczenia materiałów i cen robót. W budownictwie ważne jest, żeby dobrze rozumieć, jak to wszystko działa, zanim zabierzesz się do liczenia.

Pytanie 14

Jakie materiały wykorzystuje się do realizacji izolacji przeciwwilgociowych?

A. pasty asfaltowe i płyty wiórowe

B. roztwory asfaltowe oraz włókna celulozowe

C. płyty pilśniowe i emulsje asfaltowe

D. folie izolacyjne i lepiki asfaltowe

Izolacja przeciwwilgociowa jest kluczowym aspektem w budownictwie, który ma na celu ochronę obiektów przed negatywnym wpływem wilgoci. Folie izolacyjne oraz lepiki asfaltowe to sprawdzone materiały, które skutecznie zapobiegają przenikaniu wilgoci do wnętrza budynków. Folie izolacyjne są często stosowane w fundamentach, gdzie zabezpieczają przed wodą gruntową, a ich właściwości paroprzepuszczalne pozwalają na odprowadzanie nadmiaru wilgoci. Lepiki asfaltowe, z kolei, służą do uszczelniania różnorodnych powierzchni budowlanych, takich jak dachy, tarasy czy fundamenty. Dzięki elastyczności i odporności na zmiany temperatury, lepiki te zachowują swoje właściwości w różnorodnych warunkach atmosferycznych. W branży budowlanej standardami stosowanymi przy izolacji przeciwwilgociowej są normy PN-B-03020 oraz PN-EN 15814, które określają wymagania oraz metody badań dla materiałów izolacyjnych. Przykładem praktycznego zastosowania tych materiałów może być budowa piwnic, gdzie odpowiednia izolacja przeciwwilgociowa jest kluczowa dla zapewnienia komfortu i trwałości budynku.

Pytanie 15

Przedstawioną na ilustracji łatę tynkarską typu H stosuje się do

A. wyznaczania powierzchni tynku.

B. nakładania poszczególnych warstw tynku.

C. wyrównywania tynku po lekkim związaniu.

D. zaciągania tynku bezpośrednio po nałożeniu zaprawy.

Wybór odpowiedzi dotyczącej nakładania poszczególnych warstw tynku jest mylny, ponieważ łata tynkarska nie jest narzędziem używanym do tego celu. Nakładanie tynku polega na precyzyjnym rozkładaniu zaprawy na powierzchni, a łata służy raczej do wygładzania i zaciągania już nałożonego tynku. Podobnie, odpowiedź dotycząca wyrównywania tynku po lekkim związaniu jest nieprecyzyjna, ponieważ łata tynkarska jest stosowana w momencie, gdy zaprawa jest jeszcze świeża, co pozwala na uzyskanie odpowiedniej gładkości. Jeśli tynk jest już związany, to jego wygładzanie wymaga innych narzędzi i technik, które nie zapewnią właściwego efektu. Co więcej, wyznaczanie powierzchni tynku to czynność, która nie jest bezpośrednio związana z funkcją łaty tynkarskiej tego typu. Może to prowadzić do typowych błędów w myśleniu, gdzie użytkownicy mylą różne etapy procesu tynkarskiego, nie doceniając znaczenia odpowiednich narzędzi i ich zastosowania w określonych momentach pracy. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla wykonawców, aby uniknąć nieefektywności, błędów w aplikacji tynku oraz uzyskać pożądane efekty estetyczne i funkcjonalne w budownictwie.

Pytanie 16

Ze względu na swoje właściwości, zaprawa cementowa powinna być używana do realizacji

A. tynków w pomieszczeniach mieszkalnych

B. silnie obciążonych murów konstrukcyjnych

C. murów o charakterze tymczasowym

D. tynków o właściwościach ciepłochronnych

Zaprawa cementowa to naprawdę solidny materiał, który ma świetne właściwości, jeśli chodzi o wytrzymałość na ściskanie i odporność na warunki pogodowe. Dlatego używamy jej głównie w miejscach, gdzie ściany muszą dźwigać spore obciążenie, jak na przykład w wielopiętrowych budynkach. W takich przypadkach ważne jest, żeby zaprawa miała odpowiednią klasę wytrzymałości oraz dobrze przylegała do różnych powierzchni. Mury nośne w takich budynkach muszą być dobrze przygotowane, bo to klucz do bezpieczeństwa i trwałości całej konstrukcji. Jak mówi norma PN-EN 998-1, dobór zaprawy murarskiej powinien być zależny od specyficznych potrzeb projektu, więc dobrze wybrana zaprawa cementowa to naprawdę podstawa, żeby budowla przetrwała jak najdłużej i była funkcjonalna.

Pytanie 17

Proporcje objętościowe 1:3:12 składników zaprawy cementowo-glinianej typu M 0,6 wskazują na następujący jej skład objętościowy:

A. cement : zawiesina gliniana : piasek

B. cement : piasek : zawiesina gliniana

C. cement : wapno : zawiesina gliniana

D. cement : zawiesina gliniana : wapno

Odpowiedź 'cement : zawiesina gliniana : piasek' jest prawidłowa, ponieważ proporcje 1:3:12 wskazują, że na każdą jednostkę cementu przypada 3 jednostki zawiesiny glinianej oraz 12 jednostek piasku. Taki skład zaprawy cementowo-glinianej charakteryzuje się odpowiednim balansem między wytrzymałością a elastycznością, co czyni go idealnym do zastosowań w budownictwie, na przykład przy murowaniu ścian czy tynkowaniu. W praktyce, stosowanie odpowiednich proporcji składników jest kluczowe dla uzyskania pożądanych właściwości mechanicznych zaprawy, takich jak przyczepność, plastyczność i odporność na działanie czynników atmosferycznych. Warto również zwrócić uwagę na normy PN-EN dotyczące zapraw murarskich, które precyzują wymagania dla różnych typów zapraw, co pozwala na dobór odpowiedniego składu w zależności od specyfikacji projektu budowlanego. Przykłady zastosowań to zarówno budowa nowych obiektów, jak i renowacja istniejących, gdzie kluczowe jest zachowanie zarówno estetyki, jak i trwałości."}

Pytanie 18

Który sposób przygotowania klejowej zaprawy wapiennej jest zgodny z przedstawioną instrukcją producenta?

Instrukcja producenta
PRZYGOTOWANIE KLEJOWEJ ZAPRAWY MURARSKIEJ
Należy przygotować 6 ÷ 7 litrów wody, do której wsypujemy zawartość worka (25 kg), a następnie za pomocą wiertarki z mieszadłem lub ręcznie urabiamy do momentu uzyskania odpowiedniej konsystencji. Zaprawę należy co pewien czas przemieszać. Tak przygotowaną mieszankę należy zużyć w ciągu 4 godzin

A. Do wody dodać całą porcję suchej mieszanki i razem wymieszać.

B. Wymieszać część suchej mieszanki z małą ilością wody, a następnie dolewać stopniowo wodę i dodawać pozostałą ilość suchej mieszanki.

C. Do porcji suchej mieszanki dodać wodę, a następnie wymieszać składniki.

D. Wymieszać część suchej mieszanki z wodą, a następnie dodać pozostałą ilość suchej mieszanki.

Generalnie, to dodawanie całej porcji suchej mieszanki do wody to najlepszy sposób, aby uzyskać idealną konsystencję zaprawy. Jest to zgodne z tym, co mówi producent, więc nie ma co z tym dyskutować. Ważne, żeby te suche składniki trafiły do wody, bo wtedy ładnie się rozprowadzają i nie ma mowy o grudkach. W budownictwie to jest dość istotne, bo jak zaprawa jest dobrze wymieszana, to lepiej się trzyma i dłużej wytrzymuje. Przykład? Przy murowaniu, gdzie równa konsystencja ma ogromne znaczenie dla przyczepności. Pamiętaj też, żeby nie lać za dużo wody, bo to może zepsuć cały efekt. Ogólnie rzecz biorąc, dobrze jest trzymać się wskazówek producenta i czasami warto sobie przeprowadzić kilka prób, żeby uniknąć kłopotów w trakcie pracy.

Pytanie 19

Na której ilustracji przedstawiono element ceramiczny stosowany do murowania zewnętrznych ścian nośnych piwnic?

A. Na ilustracji 3.

B. Na ilustracji 4.

C. Na ilustracji 2.

D. Na ilustracji 1.

Ilustracja 1 rzeczywiście przedstawia pełną cegłę ceramiczną, której zastosowanie w budownictwie jest niezwykle istotne, szczególnie w kontekście murowania zewnętrznych ścian nośnych piwnic. Cegła ta charakteryzuje się wysoką wytrzymałością na ściskanie oraz dobrymi właściwościami izolacyjnymi, co czyni ją idealnym materiałem do budowy ścian nośnych, które muszą nie tylko utrzymać konstrukcję budynku, ale również izolować przed wilgocią i chłodem. Pełne cegły ceramiczne są szeroko stosowane zgodnie z normami budowlanymi, które zalecają ich użycie w miejscach narażonych na działanie czynników atmosferycznych oraz w elementach konstrukcyjnych wymagających dużej nośności. Przykładem zastosowania pełnych cegieł ceramicznych jest budowa piwnic w domach jednorodzinnych oraz budynkach użyteczności publicznej, gdzie kluczowym zadaniem jest zapewnienie odpowiedniej stabilności i izolacji termicznej. Dodatkowo, dzięki odpowiednim certyfikatom, cegły te spełniają wymogi dotyczące bezpieczeństwa ogniowego, co jest istotne w kontekście przepisów budowlanych.

Pytanie 20

Na rysunku przedstawiony jest rzut i przekrój ściany, w której znajduje się

A. bruzda.

B. wnęka.

C. pilaster.

D. otwór.

Poprawna odpowiedź to "wnęka", ponieważ na rysunku rzeczywiście przedstawione jest zagłębienie w ścianie, które jest charakterystyczne dla tego terminu. Wnęki są powszechnie stosowane w architekturze i budownictwie, aby estetycznie wkomponować różne elementy, takie jak półki, oświetlenie czy dekoracje. W praktyce, wnęki mogą być wykorzystywane do przechowywania przedmiotów, co pozwala na oszczędność miejsca w pomieszczeniach. Na przykład, w nowoczesnych wnętrzach wykonuje się wnęki w ścianach, aby umieścić tam telewizory czy kominki, co nadaje im subtelny i elegancki wygląd. Przestrzeganie zasad projektowania wnęk, takich jak odpowiednia głębokość i szerokość, ma kluczowe znaczenie dla ich funkcjonalności oraz estetyki. Warto także zaznaczyć, że wnęki powinny być zaplanowane na etapie projektowania budynku, aby zapewnić ich odpowiednie rozmieszczenie oraz integrację z innymi elementami architektonicznymi.

Pytanie 21

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile kilogramów zaprawy murarskiej potrzeba do wymurowania jednej ściany grubości 25 cm, długości 12 m i wysokości 3 m.

Fragment instrukcji producenta
Grubość ściany z cegły pełnej	Zużycie suchej zaprawy [kg/m²]
½ cegły	ok. 40
1 cegła	ok. 100

A. ok. 1440 kg

B. ok. 3600 kg

C. ok. 360 kg

D. ok. 900 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany, kluczowe jest zrozumienie, jak oblicza się zapotrzebowanie na materiały budowlane. W tym przypadku zaczynamy od obliczenia powierzchni ściany, która wynosi 36 m² (długość 12 m x wysokość 3 m). Następnie, zgodnie z danymi producenta, zużycie zaprawy murarskiej dla ściany o grubości jednej cegły wynosi około 100 kg/m². Po pomnożeniu tych dwóch wartości (36 m² x 100 kg/m²) otrzymujemy 3600 kg zaprawy potrzebnej do postawienia ściany. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, gdyż pozwalają na dokładne oszacowanie kosztów materiałów oraz uniknięcie ich niedoboru w trakcie budowy. Ponadto, znajomość standardów zużycia materiałów budowlanych jest niezwykle ważna, aby utrzymać wysoką jakość wykonania oraz zgodność z wymaganiami technicznymi i normami budowlanymi.

Pytanie 22

Które z poniższych właściwości materiałów budowlanych uznajemy za cechy mechaniczne?

A. Twardość

B. Nasiąkliwość

C. Porowatość

D. Gęstość

Twardość to jedna z kluczowych cech mechanicznych materiałów budowlanych, która odnosi się do zdolności materiału do opierania się odkształceniom pod wpływem sił mechanicznych. W praktyce twardość jest istotna przy wyborze materiałów do konstrukcji, w tym w budownictwie, gdzie wytrzymałość na działanie różnych obciążeń jest kluczowa. Twardość materiału może być mierzona różnymi metodami, takimi jak skala Mohsa, Brinella czy Rockwella, co pozwala na precyzyjne określenie jego właściwości. Na przykład, beton, który jest szeroko stosowany w budownictwie, musi mieć odpowiednią twardość, aby wytrzymać obciążenia konstrukcyjne. W rzeczywistych aplikacjach, materiały o wysokiej twardości, jak np. stal, są wykorzystywane w miejscach narażonych na intensywne zużycie, podczas gdy materiał o niższej twardości może być stosowany w obszarach, gdzie nie występują tak duże obciążenia. Również normy budowlane, takie jak Eurokod, wskazują na znaczenie twardości w kontekście trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji, co podkreśla jej fundamentalne znaczenie w inżynierii budowlanej.

Pytanie 23

Oblicz wydatki na demontaż kamiennej ławy fundamentowej o wymiarach 1,2 × 0,6 m oraz długości 15 m, jeżeli koszt rozbiórki 1 m³ takich fundamentów wynosi 400,00 zł?

A. 6 000,00 zł

B. 480,00 zł

C. 4 320,00 zł

D. 240,00 zł

Aby obliczyć koszt rozbiórki kamiennej ławy fundamentowej, najpierw musimy ustalić objętość fundamentu. Ława ma przekrój 1,2 m × 0,6 m i długość 15 m, więc objętość V można obliczyć ze wzoru: V = długość × szerokość × wysokość. W naszym przypadku: V = 15 m × 1,2 m × 0,6 m = 10,8 m³. Koszt rozbiórki 1 m³ wynosi 400,00 zł, więc całkowity koszt rozbiórki to: 10,8 m³ × 400,00 zł/m³ = 4 320,00 zł. Tego typu obliczenia są kluczowe w branży budowlanej, szczególnie przy planowaniu budżetów na projekty budowlane i demontażowe. Znajomość jednostkowych kosztów robocizny oraz materiałów budowlanych pozwala na efektywne zarządzanie kosztami oraz optymalizację wydatków. W praktyce, takie obliczenia powinny być zawsze weryfikowane w kontekście aktualnych cen i stawek rynkowych, które mogą się różnić w zależności od lokalizacji i specyfiki projektu.

Pytanie 24

Na podstawie receptury roboczej oblicz, ile żwiru potrzeba do sporządzenia mieszanki betonowej C12/15, jeżeli pojemność robocza betoniarki wynosi 200 litrów.

Receptura robocza
Składniki na 1 m³ mieszanki betonowej
Beton C12/15
cement:	275 kg
piasek:	590 kg
żwir:	1375 kg
woda:	165 l

A. 118 kg

B. 275 kg

C. 55 kg

D. 33 kg

Poprawna odpowiedź to 275 kg, co wynika z obliczeń opartych na recepturze roboczej dla mieszanki betonowej C12/15. W przypadku betoniarki o pojemności 200 litrów, musimy przeliczyć ilość żwiru z przelicznika 1 m³ mieszanki betonowej. Według standardów, ilość żwiru w mieszance C12/15 wynosi 1375 kg na 1 m³. Przeskalowując to do pojemności betoniarki, stosujemy proporcję objętości: 0,2 m³ (200 litrów) razy 1375 kg, co daje 275 kg. Takie obliczenia są istotne w praktyce budowlanej, aby zapewnić właściwe proporcje składników, co wpływa na jakość i trwałość betonu. Zrozumienie receptur betonowych oraz umiejętność przeliczania ich na mniejsze objętości jest kluczowa dla każdego inżyniera budowlanego czy wykonawcy, co pozwala na efektywne i oszczędne gospodarowanie materiałami.

Pytanie 25

Warstwę izolacji oznaczoną na rysunku cyfrą 5 należy wykonać z

A. dwóch warstw papy asfaltowej na lepiku.

B. wełny mineralnej granulowanej.

C. twardych płyt styropianowych.

D. jastrychu anhydrytowego.

Wybór innych materiałów na warstwę izolacyjną, takich jak jastrych anhydrytowy, wełna mineralna granulowana czy papa asfaltowa na lepiku, oparty jest na błędnym zrozumieniu funkcji, jakie pełni izolacja termiczna. Jastrych anhydrytowy to materiał stosowany głównie jako podkład podłogowy, który nie ma odpowiednich właściwości izolacyjnych. Jego głównym zadaniem jest zapewnienie stabilnej powierzchni do dalszej obróbki, a nie izolacji termicznej, co prowadzi do nieefektywnego zatrzymywania ciepła. Z kolei wełna mineralna granulowana, mimo że ma pewne właściwości izolacyjne, jest najczęściej stosowana w przegrodach pionowych, a nie w podłogach, gdzie wymagana jest solidność i jednolitość warstwy izolacyjnej. Ponadto, jej zastosowanie w podłogach może prowadzić do osiadania materiału, co negatywnie wpływa na jego właściwości izolacyjne. Zastosowanie papy asfaltowej na lepiku jest także nieodpowiednie, gdyż materiał ten jest przeznaczony głównie do hydroizolacji, a nie izolacji termicznej. Nieadekwatne podejście do wyboru materiałów izolacyjnych może prowadzić do znacznych strat ciepła w budynku, co z kolei podnosi koszty ogrzewania oraz wpływa negatywnie na komfort mieszkańców. Zrozumienie specyfiki materiałów oraz ich zastosowań w kontekście izolacji termicznej jest kluczowe dla efektywności energetycznej budynków.

Pytanie 26

Gąbkowanie gipsowego tynku, które polega na nawilżeniu tynku rozproszonym strumieniem wody oraz wygładzaniu pacą gąbkową, jest przeprowadzane w celu

A. usunięcia nadmiaru drobnoziarnistego kruszywa

B. wstępnego wyrównania nawierzchni tynku

C. przygotowania powierzchni do finalnego wygładzenia

D. zebrania nadmiaru zaprawy

Gąbkowanie powierzchni tynku gipsowego jest kluczowym procesem przygotowawczym, mającym na celu umożliwienie uzyskania gładkiej i estetycznej powierzchni przed nałożeniem ostatecznej warstwy wykończeniowej. Poprzez zroszenie tynku rozproszonym strumieniem wody, materiał staje się bardziej plastyczny, co pozwala na łatwiejsze zacieranie pacą gąbkową. To działanie nie tylko nawilża powierzchnię, ale także sprzyja lepszemu związaniu cząstek tynku, eliminując mikropęknięcia i nierówności, które mogą pojawić się w procesie tynkowania. Gąbkowanie przygotowuje podłoże do aplikacji farb, tynków dekoracyjnych czy innych materiałów wykończeniowych, co jest zgodne z zaleceniami norm budowlanych dotyczących jakości powierzchni. Ponadto, dobrze przeprowadzone gąbkowanie zapewnia lepszą przyczepność kolejnych warstw, co jest kluczowe dla trwałości całej konstrukcji. W praktyce, gąbkowanie staje się nieodłącznym elementem procesu wykańczania wnętrz, gdzie estetyka i jakość powierzchni odgrywają kluczową rolę.

Pytanie 27

Rozbiórkę budynku z murowanymi ścianami i dachowym stropem drewnianym należy rozpocząć od

A. rozbiórki konstrukcji więźby dachowej

B. demontażu urządzeń i instalacji sanitarnych

C. rozbiórki ścianek działowych

D. demontażu stolarki okiennej i drzwiowej

Demontaż urządzeń sanitarnych, zanim zaczniemy rozbiórkę budynku murowanego z drewnianym dachem, to naprawdę ważna sprawa. Dzięki temu dbamy o bezpieczeństwo i ułatwiamy sobie całą robotę. Te instalacje, jak rury wodociągowe czy systemy grzewcze, mogą sprawić kłopoty, jeżeli będą przypadkowo uszkodzone. Na przykład, jeśli najpierw pozbędziemy się tych instalacji, to zmniejszamy ryzyko wycieków wody, które mogłyby zniszczyć strukturę budynku, a to z kolei wiązałoby się z dodatkowymi kosztami napraw. W zgodzie z normami budowlanymi, jak chociażby PN-EN 16272, powinniśmy dokładnie sprawdzić, co mamy w budynku przed rozpoczęciem rozbiórki. Z mojego doświadczenia, dobre przygotowanie i wcześniejsze usunięcie urządzeń sanitarnych to nie tylko wymóg prawny, ale też mądra praktyka w budowlance. Dzięki temu rozbiórka idzie sprawnie i bez problemów.

Pytanie 28

Na podstawie informacji podanych w tabeli oblicz, ile kilogramów masy tynkarskiej MAJSTERTYNK AKRYLOWY KORNIK 2,0 należy zakupić, aby pokryć tynkiem prostokątną ścianę szczytową budynku o wymiarach 6 x 11 m.

Wyciąg z opisu stosowania masy tynkarskiej
L.p.	Rodzaj masy tynkarskiej	Minimalna grubość wyprawy [mm]	Orientacyjne zużycie na 1 m² wyprawy [kg]
1	2	3	4
1.	MAJSTERTYNK AKRYLOWY BARANEK odmiany
	1,0	1,0	1,9
	1,5	1,5	2,6
	2,0	2,0	3,0
	2,5	2,5	3,6
2.	MAJSTERTYNK AKRYLOWY KORNIK odmiany
	za	1,5	2,6
	2,0	2,0	3,0
	2,5	2,5	3,7
	3,0	3,0	4,2
3.	MAJSTERTYNK MOZAIKOWY odmiany:
	drobnoziarnisty	2,0	3,0
	średnioziarnisty	3,0	4,0
	gruboziarnisty	4,0	5,0

A. 198,0

B. 125,4

C. 264,0

D. 171,6

Odpowiedź 198,0 kg jest poprawna, ponieważ aby obliczyć potrzebną ilość masy tynkarskiej do pokrycia ściany o wymiarach 6 x 11 m, należy najpierw obliczyć powierzchnię tej ściany. Powierzchnia wynosi 66 m² (6 m x 11 m). Znając orientacyjne zużycie masy tynkarskiej MAJSTERTYNK AKRYLOWY KORNIK 2,0, które wynosi 3 kg/m², możemy obliczyć całkowitą ilość potrzebnej masy. Mnożymy powierzchnię przez zużycie: 66 m² x 3 kg/m² = 198 kg. Prawidłowe obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ pozwalają na prawidłowe oszacowanie kosztów materiałów oraz ich zużycia. Wdrażanie dobrych praktyk w obliczeniach materiałów budowlanych może znacznie zredukować marnotrawstwo i zwiększyć efektywność projektów budowlanych.

Pytanie 29

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcji objętościowej 1:0,5:4, co powinno zostać zgromadzone?

A. 1 część cementu, 0,5 części wapna i 4 części piasku

B. 1 część piasku, 0,5 części wapna i 4 części cementu

C. 1 część piasku, 0,5 części cementu i 4 części wapna

D. 1 część cementu, 0,5 części piasku i 4 części wapna

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ zaprawa cementowo-wapienna o proporcji 1:0,5:4 oznacza, że na każdą część cementu przypada 0,5 części wapna oraz 4 części piasku. Przygotowanie zaprawy w takich proporcjach zapewnia odpowiednią wytrzymałość i trwałość materiału budowlanego. W praktyce, zaprawa cementowo-wapienna jest powszechnie stosowana w budownictwie do murowania, tynkowania oraz jako materiał do łączenia różnorodnych elementów konstrukcyjnych. Dobrze zbilansowane proporcje składników wpływają na właściwości fizyczne i chemiczne zaprawy, co jest zgodne z normami PN-EN 998-1, które określają wymagania dotyczące zapraw murarskich. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie przygotowanie zaprawy, w tym staranne wymieszanie składników, jest kluczowe dla uzyskania pożądanej konsystencji oraz właściwości użytkowych. Przykładem zastosowania zaprawy cementowo-wapiennej jest budowa ścian nośnych z bloczków betonowych, gdzie zaprawa zapewnia stabilność i trwałość konstrukcji przez długie lata.

Pytanie 30

Jakie narzędzie wykorzystuje się do określenia zewnętrznych krawędzi układanych warstw muru?

A. pion murarski

B. poziomica murarska

C. kątownik murarski

D. sznur murarski

Sznur murarski jest kluczowym narzędziem w budownictwie, szczególnie przy układaniu murów. Umożliwia on wyznaczenie prostoliniowego kierunku oraz poziomu krawędzi muru, co jest niezbędne do zapewnienia stabilności, estetyki i dokładności wykonania. Kiedy murarz naciąga sznur pomiędzy dwoma punktami, tworzy on linię odniesienia, która pozwala na precyzyjne układanie kolejnych cegieł lub bloczków. Dzięki temu można uniknąć ewentualnych błądów związanych z krzywym układaniem materiałów budowlanych. W praktyce, sznur murarski jest często używany w połączeniu z pionem murarskim i poziomicą murarską, aby zapewnić, że nie tylko poziom, ale także pion krawędzi muru jest prawidłowy. Często stosuje się go w budownictwie jednorodzinnym oraz w większych projektach budowlanych, gdzie precyzja wykonania ma kluczowe znaczenie dla późniejszych etapów budowy. Warto znać tę metodę, gdyż jest ona zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, które promują dokładność oraz efektywność pracy.

Pytanie 31

Wylicz koszt wymiany pięciu okien o wymiarach 120×150 cm każde, jeśli cena jednostkowa tej usługi to 65,00 zł/m.

A. 1560,00 zł

B. 1950,00 zł

C. 1404,00 zł

D. 1755,00 zł

Żeby obliczyć, ile kosztuje wymiana pięciu okien o wymiarach 120x150 cm, najpierw trzeba policzyć pole jednego okna. To proste – 120 cm razy 150 cm daje nam 18000 cm². Potem przeliczamy to na metry kwadratowe, dzieląc przez 10000, co daje 1,8 m² na jedno okno. Jak już mamy pięć okien, to całkowite pole wychodzi 5 razy 1,8 m², czyli 9 m². Koszt za metr kwadratowy to 65 zł, więc całkowity koszt wymiany tych okien to 9 m² razy 65 zł, co daje 585 zł. Pamiętaj, że zawsze musisz sprawdzić jednostki, żeby uniknąć błędów. To może się wydawać nudne, ale w praktyce wiedza o kosztach materiałów i robocizny jest kluczowa do dobrego planowania budżetu. Precyzyjne obliczenia pomagają lepiej zarządzać finansami w budownictwie.

Pytanie 32

Na rysunku podano wysokość ściany

A. osłonowej.

B. instalacyjnej.

C. kolankowej.

D. działowej.

Wysokość ściany kolankowej to kluczowy element konstrukcji budowlanych, szczególnie w kontekście poddaszy oraz dachów. Jest to pionowa odległość od podłogi do miejsca, w którym ściana łączy się z nachyloną częścią dachu. Na ilustracji wysokość ta oznaczona jest liczba 105, co jednoznacznie wskazuje na wysokość ściany kolankowej. Zastosowanie ściany kolankowej jest istotne z punktu widzenia efektywności przestrzennej oraz estetyki wnętrz. Dzięki niej możliwe jest uzyskanie dodatkowej przestrzeni użytkowej na poddaszu, co ma znaczenie w projektowaniu domów jednorodzinnych, a także w obiektach użyteczności publicznej. Dodatkowo, odpowiednia wysokość ściany kolankowej wpływa na ergonomię pomieszczeń, zapewniając komfort użytkowania oraz odpowiednią ilość światła dziennego. Znajomość wysokości tych ścian jest również istotna przy planowaniu instalacji, takich jak wentylacja czy oświetlenie. W zgodzie z normami budowlanymi, odpowiednie zaplanowanie wysokości kolankowej ma również znaczenie w kontekście bezpieczeństwa i stabilności konstrukcji. Właściwe zrozumienie i zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe dla każdego projektanta i architekta.

Pytanie 33

Który przyrząd przedstawiono na rysunku?

A. Stożek pomiarowy.

B. Pion murarski.

C. Warstwomierz.

D. Przebijak.

Prawidłowa odpowiedź to pion murarski, który jest niezwykle istotnym narzędziem w budownictwie. Służy on do precyzyjnego sprawdzania pionowości oraz prawidłowego ustawienia elementów konstrukcyjnych, takich jak ściany czy słupy. Pion murarski składa się z ciężarka zawieszonego na sznurku, co pozwala na uzyskanie idealnej linii pionowej, korzystając z siły grawitacji. Jego zastosowanie jest kluczowe podczas budowy, ponieważ błędy w pionowości mogą prowadzić do poważnych problemów strukturalnych. W praktyce, przy użyciu pionu murarskiego, murarze i budowlańcy mają pewność, że ich prace będą zgodne z normami budowlanymi, co jest niezbędne dla bezpieczeństwa konstrukcji. Warto pamiętać, że stosowanie pionów murarskich jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają kontrolowanie pionowości na każdym etapie budowy, aby uniknąć późniejszych problemów z stabilnością i bezpieczeństwem budynku.

Pytanie 34

Jakim preparatem powinno się pokryć powierzchnię pylistego tynku, aby zwiększyć jego wytrzymałość?

A. Antyadhezyjnym

B. Penetrującym

C. Gruntującym

D. Barwiącym

Preparat gruntujący to naprawdę ważna rzecz, gdy chodzi o wzmacnianie powierzchni pylącego tynku. Gruntowanie to po prostu nałożenie specjalnego preparatu, który sprawia, że kolejne warstwy lepiej się przyczepiają do podłoża, a do tego redukuje pylenie. Te preparaty penetrują w tynk, co poprawia jego właściwości mechaniczne i zmniejsza problem z wchłanianiem wody. To istotne dla trwałości i odporności na wilgoć. Z moich doświadczeń wynika, że użycie gruntów akrylowych lub żywicznych faktycznie poprawia jakość kolejnych warstw, takich jak farby czy tynki dekoracyjne. W branży budowlanej często zaleca się stosowanie gruntów przed nałożeniem mineralnych czy syntetycznych materiałów wykończeniowych. Po gruntowaniu można uzyskać ładniejszą, jednolitą strukturę powierzchni, co działa lepiej na ogólny wygląd.

Pytanie 35

Strzępia zazębione tworzy się, pozostawiając w każdej drugiej warstwie muru puste miejsce o głębokości

A. 1 cegła

B. 1/4 cegły

C. 1/2 cegły

D. 2 cegły

Strzępia zazębione to technika stosowana w murarstwie, która polega na wprowadzeniu do muru pustek w regularnych odstępach. Pozostawienie pustki o głębokości 1/4 cegły w co drugiej warstwie muru pozwala na uzyskanie odpowiednich właściwości strukturalnych oraz estetycznych. Głębokość 1/4 cegły jest standardowym rozwiązaniem, które umożliwia efektywne łączenie różnych warstw muru, co zwiększa jego stabilność. Pustki te mają kluczowe znaczenie dla przewietrzania muru oraz jego zabezpieczenia przed wilgocią. W praktyce, murarz wykonujący strzępia zazębione musi dokładnie przestrzegać określonych wymiarów, aby zapewnić trwałość konstrukcji. Zgodnie z zasadami sztuki budowlanej, odpowiednia głębokość pustek jest niezbędna do uzyskania właściwej cyrkulacji powietrza, co z kolei wpływa na długowieczność muru. Dodatkowo, w budownictwie wykorzystuje się różne rodzaje zapraw, które również powinny być dostosowane do wykonywanych strzępów, aby zapewnić odpowiednią przyczepność i wytrzymałość.

Pytanie 36

Do murowania elementów konstrukcyjnych budynków, które przenoszą znaczące obciążenia, takich jak nadproża, słupy czy filary, powinno się stosować zaprawy

A. cementowe

B. wapienne

C. cementowo-wapienne

D. gipsowo-wapienne

Odpowiedź "cementowe" jest prawidłowa, ponieważ zaprawy cementowe charakteryzują się wysoką wytrzymałością na ściskanie, co czyni je idealnym materiałem do murowania elementów konstrukcyjnych budynków, które przenoszą duże obciążenia, takich jak nadproża, słupy i filary. Zastosowanie zaprawy cementowej zapewnia odpowiednią nośność oraz stabilność konstrukcji, co jest kluczowe w budownictwie. Zaprawy te są również odporne na działanie wilgoci i mają korzystne właściwości związane z trwałością, co jest istotne w kontekście długoterminowego użytkowania budynków. Dobrą praktyką jest stosowanie zapraw cementowych zgodnie z normami PN-EN 197-1, co pozwala na wybór odpowiedniego typu cementu w zależności od warunków środowiskowych oraz wymagań konstrukcyjnych. Przykładem zastosowania zapraw cementowych mogą być budowy obiektów użyteczności publicznej, gdzie wymagana jest wysoka nośność i odporność na różne czynniki zewnętrzne. Przestrzeganie odpowiednich norm i wybór właściwych materiałów znacząco wpływa na bezpieczeństwo i trwałość budowli.

Pytanie 37

Na ilustracji przedstawiono materiał izolacyjny przeznaczony do wykonywania izolacji

A. przeciwwilgociowej i paroprzepuszczalnej.

B. przeciwwodnej i przeciwwilgociowej.

C. akustycznej i przeciwwodnej.

D. termicznej i akustycznej.

Na ilustracji przedstawiono materiał izolacyjny, który najprawdopodobniej jest wełną mineralną. Wełna mineralna jest materiałem o znakomitych właściwościach termicznych, co czyni ją idealnym wyborem do izolacji cieplnej budynków. Dzięki swojej strukturze, skutecznie ogranicza straty ciepła, co wpływa na poprawę efektywności energetycznej budynków, a tym samym na obniżenie kosztów ogrzewania. Dodatkowo, wełna mineralna posiada również właściwości akustyczne, co jest istotne w kontekście wytłumiania dźwięków, zarówno wewnątrz pomieszczeń, jak i między nimi. Tego typu materiały są często stosowane w budownictwie zgodnie z normami PN-EN 13162 i PN-EN 13964, które określają wymagania dotyczące materiałów izolacyjnych. Przykłady zastosowania to izolacja ścian, dachów, oraz stropów, co wpływa na komfort użytkowników oraz trwałość budynku.

Pytanie 38

Jakiej zaprawy nie wykorzystuje się w miejscach, gdzie styka się z elementami stalowymi, z powodu ryzyka pojawienia się korozji stali?

A. Gipsowo-wapiennej

B. Cementowej

C. Szamotowej

D. Cementowo-wapiennej

Wybór zaprawy cementowej, szamotowej lub cementowo-wapiennej w miejscach styku z elementami stalowymi może wydawać się odpowiedni, jednakże każda z tych zapraw ma swoje specyficzne właściwości, które niekoniecznie są optymalne w kontekście ochrony stali przed korozją. Zaprawa cementowa, będąca jedną z najczęściej stosowanych, zapewnia solidne wiązanie i odpowiednią wytrzymałość mechaniczną, ale w obecności wilgoci również może przyczyniać się do korozji, chociaż w mniejszym stopniu niż gipsowo-wapienna. W warunkach wysokiej wilgotności, zaprawy cementowe mogą wchodzić w reakcje z tlenem i wodą, co prowadzi do powstawania rdzy na powierzchni stali. Dodatkowo, zaprawy szamotowe, które są stosowane głównie w piecach opalanych drewnem czy kotłach, są projektowane tak, aby wytrzymywać wysokie temperatury, ale także nie są zalecane w miejscach o dużej wilgotności. Właściwy dobór zaprawy powinien uwzględniać nie tylko jej wytrzymałość, ale również odporność chemiczną oraz funkcję, jaką ma spełniać w kontekście ochrony stalowych elementów konstrukcyjnych. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru niewłaściwej zaprawy, często wynikają z braku zrozumienia różnic w składzie chemicznym i właściwościach materiałowych, co podkreśla znaczenie edukacji i znajomości standardów budowlanych.

Pytanie 39

Rozbiórkę ręczną stropu ceglanego na belkach stalowych należy zacząć od

A. rozebrania górnej części stropu, czyli podłogi

B. skucia wypełnienia stropowego

C. zbicia tynku z powierzchni stropu

D. wycięcia belek wzdłuż ścian

Rozpoczęcie rozbiórki stropu ceglanego od rozebrania wierzchu, czyli podłogi, jest niewłaściwym podejściem, ponieważ może prowadzić do poważnych konsekwencji strukturalnych i bezpieczeństwa. Zanim przystąpimy do demontażu podłogi, kluczowe jest zrozumienie, że bez uprzedniego usunięcia tynku, nie będziemy w stanie ocenić, jak dobrze zachowały się elementy nośne stropu. Tynk często ukrywa uszkodzenia lub osłabienia w konstrukcji, które mogą stać się widoczne dopiero po jego usunięciu. Ponadto, skuwanie wypełnienia stropu przed usunięciem tynku może spowodować, że fragmenty strukturalne będą niestabilne, co stwarza ryzyko dla pracowników. Wycinanie belek przy ścianach bez wcześniejszej analizy stanu tynku również jest niezalecane, ponieważ może prowadzić do osunięcia się stropu, co zagraża nie tylko bezpieczeństwu wykonawców, ale również osób znajdujących się w obrębie budynku. Zbijanie tynku ze stropu, jako pierwszy krok, umożliwia przeprowadzenie niezbędnych analiz i prac przygotowawczych, co jest zgodne z zaleceniami standardów budowlanych i najlepszymi praktykami branżowymi. Dlatego kluczowe jest, aby najpierw zrealizować ten etap, zanim przejdziemy do bardziej skomplikowanych prac związanych z demontażem stropu.

Pytanie 40

Wyrównanie powierzchni tynku w narożach wklęsłych odbywa się poprzez

A. zacieranie powierzchni packą narożnikową w ruchach w 'ósemkę'

B. przesuwanie pacy w ruchu zygzakowym od dołu ku górze

C. zacieranie powierzchni pacą styropianową w ruchach okrężnych

D. przesuwanie pacy narożnikowej w ruchach 'góra-dół'

Przesuwanie pacy narożnikowej ruchem 'góra-dół' w narożach wklęsłych jest uznawane za najlepszą praktykę w procesie wyrównywania powierzchni tynku. Taki ruch pozwala na skuteczne i równomierne rozprowadzenie materiału tynkarskiego, co jest kluczowe dla uzyskania gładkiej i estetycznej powierzchni. Praktyka ta minimalizuje ryzyko powstawania nierówności, co jest szczególnie istotne w przypadku narożników, które mogą być bardziej narażone na uszkodzenia. Standardy branżowe, takie jak normy PN-EN odnośnie prac tynkarskich, wskazują na konieczność zachowania wysokiej jakości wykończenia, co można osiągnąć poprzez odpowiednie techniki zacierania. Zastosowanie ruchu 'góra-dół' pozwala na lepsze przyleganie tynku do podłoża oraz zminimalizowanie powstawania pęknięć, co przyczynia się do trwałości i funkcjonalności wykonanej powierzchni. Na przykład, w przypadku tynków w łazienkach, gdzie wilgotność jest wysoka, odpowiednie wyrównanie narożników jest kluczowe, aby uniknąć problemów z odpadaniem tynku w przyszłości.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej