Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 12:07
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 12:10

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Korzystając z fragmentu przepisów ujętych w tabeli określ, ile maksymalnie m³ benzyny 95-oktanowej o temperaturze wrzenia 65-95°C można zatankować do cysterny o pojemności 500 m³.

Fragment przepisów dotyczących stosowania opakowań i cystern wg Umowy ADR
Temperatura wrzenia (początku wrzenia) materiału w °C	< 60	≥ 60 < 100	≥ 100 < 200	≥ 200 < 300	≥ 300
Stopień napełnienia opakowania w %	90	92	94	96	98

A. 480 m3

B. 490 m3

C. 460 m3

D. 470 m3

Odpowiedź 460 m³ jest poprawna, ponieważ wynika bezpośrednio z zasad dotyczących maksymalnego napełnienia cystern zawierających substancje o określonych temperaturach wrzenia. Zgodnie z obowiązującymi normami, dla materiałów o temperaturze wrzenia od 60 do poniżej 100°C maksymalny stopień napełnienia cysterny powinien wynosić 92%. W przypadku cysterny o pojemności 500 m³, obliczamy 92% tej wartości, co prowadzi nas do wyniku 460 m³. To podejście notowane jest w przepisach dotyczących transportu substancji niebezpiecznych, co ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa w transporcie oraz zapobieganie potencjalnym wyciekom. Przestrzeganie tych wartości ma kluczowe znaczenie dla minimalizacji ryzyka i ochrony środowiska. W praktyce, operatorzy cystern są zobowiązani do przestrzegania tych norm, aby uniknąć przepełnienia, co mogłoby prowadzić do poważnych incydentów. Takie obliczenia są nie tylko istotne dla samego transportu, ale także dla zarządzania zapasami paliw i ich efektywnego rozdziału w sieci dystrybucji.

Pytanie 2

Dokument pisemny wydawany przewoźnikowi przez armatora, potwierdzający, że towary wskazane w tym dokumencie zostaną przyjęte na określony statek w danym porcie przeznaczenia oraz po ustalonej stawce frachtowej, to

A. nota bukingowa

B. manifest ładunkowy

C. konosament

D. kwit sternika

Wydaje mi się, że wybór kwitu sternika, manifestu ładunkowego czy konosamentu to trochę zamieszanie, jeśli chodzi o dokumentację w transporcie morskim. Kwit sternika potwierdza, że kapitan statku przyjął towar od załadowcy, ale nie mówi nic o przyjęciu towaru na statku przed załadunkiem. Manifest ładunkowy z kolei to lista wszystkich towarów załadowanych na statek, ale nie jest to dokument, który poświadcza, że armator towar przyjął. To bardziej narzędzie do zarządzania ładunkiem w trakcie rejsu. Konosament natomiast, no to jest dokument, który armator wydaje po załadunku i potwierdza odbiór towaru, a także stanowi dowód umowy przewozu. Zrozumienie tych różnic jest na prawdę ważne, bo każdy z tych dokumentów ma swoją rolę i specyficzne zastosowania w logistyce morskiej. Te błędy w identyfikacji mogą prowadzić do nieporozumień w procesach transportowych i związaną z tym odpowiedzialnością.

Pytanie 3

Która z poniższych czynności nie może być zlecona do wykonania w ramach umowy spedycji?

A. Konwojowanie ładunku

B. Odprawa celna

C. Produkcja opakowań transportowych

D. Przechowywanie ładunku

Produkcja opakowań transportowych nie jest czynnością, która może być zlecona do realizacji w ramach umowy spedycji, ponieważ umowa ta koncentruje się głównie na organizacji transportu towarów oraz zarządzaniu procesami logistycznymi związanymi z przewozem. W ramach takich działań spedycja może zajmować się odprawą celną, konwojowaniem ładunku oraz jego przechowywaniem, jednak produkcja opakowań wykracza poza te obowiązki. Zlecanie produkcji opakowań transportowych leży w gestii producentów opakowań oraz firm zajmujących się ich projektowaniem i wytwarzaniem. Przykłady działania w zakresie spedycji obejmują współpracę z firmami zajmującymi się transportem, magazynowaniem oraz odprawą celną, co jest kluczowe dla zapewnienia płynności łańcucha dostaw.

Pytanie 4

Oblicz najkrótszy czas transportu ładunku na dystansie 430 km, jeśli pojazd jedzie ze średnią prędkością 50 km/h i jest obsługiwany przez dwuosobową załogę?

A. 9 godzin

B. 8 godzin i 36 minut

C. 10 godzin

D. 9 godzin i 21 minut

Podczas analizy odpowiedzi, które nie są poprawne, należy zrozumieć, w jaki sposób obliczenia związane z czasem przewozu mogą prowadzić do błędnych wyników. Odpowiedzi takie jak 9 godzin i 21 minut oraz 10 godzin opierają się na nieprawidłowych założeniach dotyczących prędkości lub czasu przejazdu. Na przykład, pierwsza z tych odpowiedzi zakłada, że pojazd mógłby poruszać się wolniej lub mógłby istnieć dodatkowy czas na postoje. Jednakże, przy średniej prędkości 50 km/h, czas przelotu na 430 km wynosi 8,6 godziny, co jasno pokazuje, że nie ma podstaw do dodawania dodatkowych minut do tego wyniku bez uwzględnienia konkretnych przestojów. Z kolei odpowiedź 9 godzin zakłada, że prędkość przewozu nie została właściwie zinterpretowana; nawet jeśli uwzględnimy jakieś opóźnienia, nadal powinny one mieścić się w znacznie krótszym czasie niż 9 godzin. Typowym błędem w takich obliczeniach jest nieodpowiednie rozumienie średniej prędkości jako wartości, która może być zmieniana przez różne czynniki. W praktyce, logistyka wymaga precyzyjnej analizy czasów przejazdów, a każdy błąd obliczeniowy może prowadzić do znacznych strat ekonomicznych. Warto także zwrócić uwagę na to, że w rzeczywistych warunkach drogowych prędkości mogą się różnić, co wymaga elastyczności w planowaniu i stosowania narzędzi do symulacji scenariuszy transportowych.

Pytanie 5

Jakie zagadnienia obejmuje umowa AETR?

A. regulacje dotyczące pracy załóg pojazdów realizujących międzynarodowe przewozy drogowe

B. międzynarodowy transport szybko psujących się produktów żywnościowych

C. jednolite zasady realizacji międzynarodowych przewozów pasażerskich autobusami i autokarami

D. międzynarodowy przewóz niebezpiecznych towarów transportem drogowym

Umowa AETR dotyczy specyficznych aspektów pracy kierowców w kontekście międzynarodowego transportu drogowego, co sprawia, że inne odpowiedzi, odnoszące się do różnych obszarów transportu, są niepoprawne. Odpowiedź dotycząca jednolitych zasad wykonywania międzynarodowych pasażerskich przewozów okazjonalnych autobusami i autokarami, mimo że związana z transportem, nie odnosi się do regulacji dotyczących pracy załóg. W kontekście transportu, różne umowy międzynarodowe, takie jak Konwencja CMR, regulują przewozy towarów, a nie zasady dotyczące pracy kierowców. Z kolei odpowiedź dotycząca międzynarodowego przewozu szybko psujących się artykułów żywnościowych odnosi się do przepisów dotyczących transportu towarów, które wymagają specjalnych warunków przewozu, ale nie obejmują regulacji czasu pracy. Odpowiedź o międzynarodowym przewozie towarów niebezpiecznych transportem drogowym również nie jest adekwatna, ponieważ koncentruje się na kategoriach towarów wymagających specjalnych przepisów bezpieczeństwa, które są regulowane innymi aktami prawnymi, jak ADR. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często polegają na myleniu regulacji dotyczących czasu pracy z przepisami odnoszącymi się do kategorii przewozów, co może skutkować brakiem zrozumienia zasad działania umów międzynarodowych oraz ich wpływu na codzienną pracę w branży transportowej.

Pytanie 6

Ustal, na podstawie załączonego fragmentu rozporządzenia, wysokość opłaty za udzielenie 7-letniej licencji wspólnotowej na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy.

§ 3. 1. Za udzielenie licencji wspólnotowej na wykonywanie międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego rzeczy pobiera się następujące opłaty:

1) na okres do 5 lat – w wysokości 4 000 zł;

2) na okres powyżej 5 lat do 10 lat – w wysokości 8 000 zł.

2. Za udzielenie licencji wspólnotowej na wykonywanie międzynarodowego przewozu osób autobusem lub autokarem pobiera się następujące opłaty:

1) na okres do 5 lat – w wysokości 3 600 zł;

2) na okres powyżej 5 lat do 10 lat – w wysokości 7 200 zł.

A. 3 600,00 zł

B. 7 200,00 zł

C. 4 000,00 zł

D. 8 000,00 zł

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego interpretacji przepisów związanych z uzyskaniem licencji na przewozy drogowe. Odpowiedzi takie jak 3 600,00 zł, 4 000,00 zł czy 7 200,00 zł, mogą odzwierciedlać błędne zrozumienie okresu, na jaki udzielana jest licencja, lub były wynikiem mylnego oszacowania wartości opłat. Pamiętaj, że opłata za licencję jest ściśle regulowana przez przepisy prawne, a ich znajomość jest fundamentalna dla każdego przedsiębiorstwa transportowego. Warto zauważyć, że często zdarza się, iż osoby ubiegające się o licencję nie są świadome, jakie zakresy czasowe objęte są różnymi stawkami opłat, co prowadzi do poważnych błędów w planowaniu finansowym. Przykład 3 600,00 zł może być błędnie powiązany z innymi okresami licencji, które w rzeczywistości nie odpowiadają przedziałowi 5-10 lat, natomiast 4 000,00 zł oraz 7 200,00 zł mogą być mylone z opłatami obowiązującymi w innych kontekstach. Aby uniknąć tych typowych pułapek, kluczowe jest dokładne zapoznanie się z obowiązującymi regulacjami oraz ich interpretacją, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji finansowych.

Pytanie 7

Czas wyładunku ze statku 25 kontenerów, zgodnie z przedstawionym opisem czynności, wynosi

Opis czynności podczas rozładunku kontenerowca
- przemieszczenie chwytni suwnicy nadbrzeżnej do ładowni po kontener – 38 s - zaryglowanie kontenera do chwytni suwnicy nadbrzeżnej – 15 s - podniesienie kontenera z ładowni na wysokość 30 metrów z prędkością 2 m/s - przemieszczenie kontenera nad nabrzeże 80 metrów z prędkością 2 m/s - opuszczenie kontenera na naczepę terminalową 18 metrów z prędkością 1,5 m/s

A. 50 min

B. 125 min

C. 120 min

D. 30 min

W przypadku błędnego wyboru odpowiedzi, warto zastanowić się nad przyczynami, które mogły prowadzić do mylnych wniosków. Odpowiedzi takie jak 30 minut, 120 minut czy 125 minut opierają się na nieprawidłowych założeniach dotyczących czasu wyładunku. Na przykład, wybierając 30 minut, można zakładać, że czas na wyładunek jednego kontenera jest znacznie krótszy, co nie odzwierciedla rzeczywistego czasu wynoszącego 120 sekund na kontener. Takie podejście prowadzi do nieprawidłowych zrozumień efektywności operacyjnej w logistyce. Z kolei wybór 120 minut sugeruje, że osoba myśląca w ten sposób nie uwzględniła faktu, że czas wyładunku dla 25 kontenerów nie może być dłuższy niż całkowity czas potrzebny na ich wyładunek. Ponadto, 125 minut jest wartością, która przekracza logiczne obliczenia, co wskazuje na brak znajomości podstawowych zasad matematycznych w kontekście tego zadania. Aby uniknąć takich błędów, kluczowe jest zrozumienie podstawowych zasad obliczeń i umiejętność analizy danych w kontekście rzeczywistych operacji logistycznych. Regularne ćwiczenie tego rodzaju obliczeń oraz znajomość praktycznych standardów branżowych mogą znacząco poprawić umiejętności analityczne w zarządzaniu łańcuchem dostaw i procesami portowymi.

Pytanie 8

Firma wystawiła rachunek za wynajem 3 owijarek na kwotę 2 583,00 zł brutto. Usługa ta podlega 23% stawce VAT. Oblicz wartość jednostkową netto za wynajem jednej owijarki?

A. 500,00 zł

B. 2 100,00 zł

C. 700,00 zł

D. 650,00 zł

Kiedy patrzymy na błędne odpowiedzi dotyczące obliczeń ceny jednostkowej netto wynajmu owijarek, widać kilka naprawdę istotnych pomyłek, które prowadzą do złych wyników. Wiele osób ma problemy z tym, jak przeliczyć wartość netto z kwoty brutto, co właściwie jest podstawą księgowości. Często można zobaczyć błąd, gdzie ludzie zapominają o stawce VAT przy obliczaniu wartości. Na przykład, jeżeli ktoś wybiera 650,00 zł jako cenę jednostkową, może myśleć, że całkowitą kwotę brutto podzielił przez liczbę owijarek bez brania VAT pod uwagę, co jest błędne. W ten sposób nie uwzględnia się odpowiedniego przeliczenia podatku, co prowadzi do sporych błędów w szacowaniu rzeczywistych kosztów wynajmu. Z kolei, jeżeli ktoś weźmie 500,00 zł jako cenę jednostkową, to pewnie przez to, że źle podzielił kwotę brutto na owijarki, pomijając stawkę VAT i całą wartość netto. A w przypadku 2 100,00 zł, jeśli ktoś się pomylił w wyliczeniach jednostkowych, to mógłby myśleć, że kwota netto dotyczy jednej owijarki, co też jest błędem. Ważne jest, żeby przy takich obliczeniach stosować dobre metody i pamiętać o zasadach dotyczących VAT, bo to jest kluczowe dla zarządzania finansami w firmie.

Pytanie 9

Na podstawie zamieszczonego fragmentu rozporządzenia, pojazd przekraczający długość 30 m, szerokość
3,60 m, wysokość 4,70 m i masę całkowitą 80 t powinien być pilotowany przy użyciu parametry.

§ 2.1. Pojazd nienormatywny, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:

1) długość pojazdu – 23,00 m,
2) szerokość – 3,20 m,
3) wysokość – 4,50 m,
4) masa całkowita – 60 t
– powinien być pilotowany przez jeden pojazd wykonujący pilotowanie.

2. Pojazd nienormatywny, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:

1) długość pojazdu – 30,00 m,
2) szerokość – 3,60 m,
3) wysokość – 4,70 m,
4) masa całkowita – 80 t
– powinien być pilotowany przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się przed i za tym pojazdu.

3. Pojazdy nienormatywne poruszające się w kolumnie powinny być pilotowane przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się na początku i końcu kolumny.

§ 3.1. Pojazdem wykonującym pilotowanie może być pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, z wyjątkiem motocykla.

2. Pojazd wykonujący pilotowanie powinien być wyposażony w:

1) tablicę oznakowania pojazdu wykonującego pilotowanie, której wzór określa załącznik do rozporządzenia;
2) dwa światła błyskowe barwy żółtej;
3) środki bezpośredniej łączności radiowej z pojazdami pilotowanymi;
4) urządzenia nagłaśniające.

3. Pojazd wykonujący pilotowanie może być wyposażony w:

1) dodatkowe światło barwy białej lub żółtej samochodowej z napisem „PILOT" barwy czarnej, umieszczone pod tablicą, o której mowa w ust. 2 pkt 1;
2) umieszczone na zewnątrz dodatkowe światło barwy białej lub żółtej selektywnej, umocowane w sposób umożliwiający zmianę kierunku świetlnego (szperacz); światło to powinno być włączane i wyłączane niezależnie od innych

A. dwóch pojazdów poruszających się z przodu pojazdu przekraczającego dopuszczalne

B. dwóch pojazdów poruszających się z przodu i jednego pojazdu z tyłu pojazdu.

C. jednego pojazdu.

D. dwóch pojazdów poruszających się z przodu i z tyłu pojazdu.

Wybór odpowiedzi sugerującej pilotowanie przez jeden pojazd jest niezgodny z wymaganiami prawnymi i praktykami bezpieczeństwa. Pojazdy nienormatywne, ze względu na swoje nadmierne wymiary i masę, wymagają szczególnego traktowania na drogach. Jedno pojazd pilotujący nie jest w stanie zrealizować wszystkich potrzebnych działań zabezpieczających. Pierwszym błędem myślowym jest założenie, że jeden pilot jest wystarczający do monitorowania sytuacji na drodze. W rzeczywistości, podczas przewozu dużych ładunków, niezbędne jest zapewnienie widoczności i kontroli zarówno z przodu, jak i z tyłu, aby zabezpieczyć nie tylko sam pojazd, ale także innych uczestników ruchu. Pilot z przodu ma za zadanie ostrzegać innych kierowców o nadchodzącym pojeździe, co jest niezbędne w przypadku dużych rozmiarów, które mogą ograniczać manewrowość. W przypadku braku odpowiedniego wsparcia z tyłu, może dojść do niebezpiecznych sytuacji, gdy inne pojazdy zbliżają się do nienormatywnego transportu. Nasze przepisy mają na celu minimalizację ryzyka w sytuacjach, gdzie pojazdy przekraczają standardowe wymiary, dlatego kluczowe jest przestrzeganie regulacji dotyczących pilotowania takich transportów.

Pytanie 10

Książka serwisowa pojazdu nie zawiera danych dotyczących

A. adresu zameldowania właściciela pojazdu

B. napraw oraz wymiany komponentów

C. wykonanych przeglądów okresowych

D. licznika przebiegu pojazdu

Książka serwisowa pojazdu jest kluczowym dokumentem, który gromadzi istotne informacje dotyczące historii serwisowej danego auta. Zawiera ona szczegółowe dane dotyczące napraw, wymiany części, a także informacji o przebiegu pojazdu oraz wykonanych przeglądach okresowych. Adres zamieszkania właściciela pojazdu nie jest częścią tego dokumentu, ponieważ jego celem jest rejestrowanie informacji technicznych i serwisowych, a nie danych osobowych właściciela. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące zarządzania informacjami serwisowymi, jednoznacznie wskazują na konieczność oddzielenia danych technicznych od danych osobowych. Przykładem zastosowania książki serwisowej może być sytuacja, gdy właściciel pojazdu sprzedaje auto, a potencjalny nabywca chce zweryfikować historię serwisową, aby ocenić stan techniczny pojazdu oraz jego wartość rynkową. Właściwe prowadzenie książki serwisowej umożliwia także szybsze diagnozowanie problemów oraz planowanie przyszłych napraw, co jest korzystne zarówno dla właściciela, jak i serwisu samochodowego.

Pytanie 11

W jakim modelu organizacji transportu pojazd realizuje regularne kursy pomiędzy jednym nadawcą a jednym odbiorcą?

A. Promienistym

B. Obwodowym

C. Sztafetowym

D. Wahadłowym

Modele transportowe, takie jak promienisty, obwodowy i sztafetowy, różnią się zasadniczo od modelu wahadłowego, co prowadzi do mylnych wniosków dotyczących organizacji transportu. Model promienisty polega na organizacji transportu w formie promieni wychodzących z jednego centralnego punktu, co nie zapewnia regularnych kursów pomiędzy nadawcą a odbiorcą. Zamiast tego, pojazdy mogą zmieniać kierunki w zależności od potrzeb, co wpływa na nieefektywność w przypadku stałych tras. Z kolei model obwodowy opiera się na trasach okrężnych, gdzie pojazdy obsługują wiele punktów na raz. Taka organizacja transportu wprowadza dodatkowe komplikacje, a czas dostawy może być mniej przewidywalny, co nie odpowiada wymaganiom regularności. Model sztafetowy natomiast, w którym pojazdy kursują w grupach, także nie zapewnia bezpośredniej linii między jednym nadawcą a jednym odbiorcą. W praktyce, takie podejścia mogą prowadzić do zwiększenia kosztów operacyjnych oraz wydłużenia czasu dostaw, co stoi w sprzeczności z trendami dążącymi do optymalizacji procesów logistycznych. W kontekście efektywności transportu, wszechstronność modelu wahadłowego, polegającego na stałym kursowaniu między dwoma punktami, staje się kluczowym atutem w zarządzaniu łańcuchem dostaw.

Pytanie 12

Jakie działania w procesie transportu obejmuje formowanie jednostek ładunkowych?

A. Wykonawcze, które mają miejsce przed przewozem

B. Organizacyjne, które mają miejsce przed przewozem

C. Wykonawcze, które mają miejsce w czasie przewozu

D. Organizacyjne, które mają miejsce w czasie przewozu

Formowanie jednostek ładunkowych jest kluczowym etapem procesu transportowego, który należy do działań wykonawczych występujących przed przewozem. W tym kontekście jednostki ładunkowe to zorganizowane partie towarów, które umożliwiają efektywną logistykę i transport. Przykłady obejmują palety, kontenery, czy zgrzewki, które są wykorzystywane w standardach takich jak ISO 668 dla kontenerów. Przygotowanie jednostek ładunkowych przed przewozem ma na celu optymalizację przestrzeni w środkach transportu oraz zapewnienie ich bezpieczeństwa podczas transportu. Właściwe formowanie jednostek ładunkowych umożliwia również lepsze zarządzanie ryzykiem uszkodzeń, a także ułatwia procesy celne i magazynowe. Dobrym przykładem zastosowania jest przemysł spożywczy, gdzie towar musi być odpowiednio zabezpieczony i sklasyfikowany, aby zminimalizować ryzyko zanieczyszczenia i zapewnić zgodność z przepisami. W praktyce, znajomość technik formowania jednostek ładunkowych jest kluczowa dla specjalistów zajmujących się logistyką, ponieważ wpływa na efektywność całego łańcucha dostaw.

Pytanie 13

Zleceniodawca powierzył przewoźnikowi transport 5 kontenerów o długości 20 stóp oraz jednego 40-stopowego. Jaki jest koszt usługi, jeśli stawka przewoźnika za 1 TEU wynosi 400,00 zł?

A. 2800,00 zł

B. 3000,00 zł

C. 2400,00 zł

D. 2000,00 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, kluczowym aspektem jest zrozumienie koncepcji TEU oraz sposobu, w jaki oblicza się całkowity koszt transportu. Odpowiedzi, które wskazują na kwoty takie jak 2400,00 zł, 2000,00 zł czy 3000,00 zł, mogą wynikać z nieprawidłowego zrozumienia liczby TEU lub mylnego przeliczenia stawki za transport. Na przykład, odpowiedź 2400,00 zł mogła powstać z błędnego przekonania, że łącznie mamy 6 TEU (co jest nieprawidłowe, ponieważ 5 kontenerów 20-stopowych to 5 TEU, a 1 kontener 40-stopowy to 2 TEU, co razem daje 7 TEU). Z drugiej strony, kwota 2000,00 zł może sugerować, że ktoś obliczył koszt tylko dla 5 TEU, nie uwzględniając 40-stopowego kontenera. Odpowiedź 3000,00 zł też jest błędna, ponieważ wynikłoby to z założenia, że stawka za TEU była wyższa lub że błąd w obliczeniach polegał na dodaniu dodatkowych kontenerów, co nie ma podstaw w podanych danych. Kluczowe w nauce o logistyce jest zrozumienie, jak jednostki miary i stawki wpływają na końcowy koszt, co jest fundamentalne dla efektywnego zarządzania transportem i budżetowymi analizami w firmach przewozowych.

Pytanie 14

Urządzenie do mechanizacji załadunku przepracowało 3 000 roboczogodzin. Zgodnie z zaleceniami producenta, szczegółowa kontrola urządzenia powinna być przeprowadzana co 240 roboczogodzin. Oblicz, ile maksymalnie roboczogodzin może pracować to urządzenie do następnej kontroli.

A. 100 roboczogodzin

B. 140 roboczogodzin

C. 120 roboczogodzin

D. 80 roboczogodzin

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych. Na przykład, część osób może pomylić się, obliczając, jak wiele roboczogodzin pozostało do następnej kontroli, nie uwzględniając, że kontrola odbywa się co 240 roboczogodzin. W przypadku, gdy ktoś podałby odpowiedź 100 roboczogodzin, mógłby błędnie pomyśleć, że pozostało mniej czasu niż w rzeczywistości. Dodatkowo, wybór 140 roboczogodzin może wynikać z błędnego założenia, że pozostały czas do kontroli można określić jako różnicę między 240 a dotychczas przepracowanymi roboczogodzinami. Taka kalkulacja nie uwzględnia pełnych cykli kontrolnych, które miały miejsce do tej pory, co prowadzi do niewłaściwych wyników. W kontekście zarządzania maszynami i ich konserwacją, kluczowe jest przestrzeganie ustalonych harmonogramów oraz dokładne rejestrowanie roboczogodzin. Zrozumienie tego mechanizmu jest niezwykle istotne, aby uniknąć nieprzewidzianych przestojów i kosztów wynikających z awarii sprzętu. Regularna kontrola nie tylko zwiększa efektywność operacyjną, ale także wpływa na bezpieczeństwo pracy oraz wydłuża żywotność urządzeń. Właściwe podejście do monitorowania stanu technicznego maszyn jest zgodne z normami branżowymi, które zalecają systematyczne przeglądy oraz konserwacje, co pozwala na optymalizację pracy i zwiększenie rentowności inwestycji w sprzęt.

Pytanie 15

Elementy infrastruktury liniowej w transporcie kolejowym to

A. terminale przeładunkowe

B. bocznice kolejowe

C. stacje kolejowe

D. sieci trakcyjne

Odpowiedzi takie jak stacje kolejowe, terminale przeładunkowe czy bocznice kolejowe, choć istotne w ramach infrastruktury transportu szynowego, nie mogą być klasyfikowane jako infrastruktura liniowa. Stacje kolejowe pełnią funkcję punktów przesiadkowych, gdzie pasażerowie mogą wsiadać i wysiadać; są one kluczowe dla organizacji transportu, ale nie są elementami linii kolejowej samej w sobie. Terminale przeładunkowe są dedykowane do transportu towarów i obejmują różnorodne operacje logistyczne, jak załadunek i rozładunek, jednak nie stanowią infrastruktury liniowej. Z kolei bocznice kolejowe, mające na celu łączenie linii głównych z innymi obiektami, mogą być uważane za część infrastruktury kolejowej, ale nie są bezpośrednio odpowiedzialne za transport na długich dystansach i zasilanie pojazdów. Niezrozumienie różnicy między tymi elementami a siecią trakcyjną prowadzi do pomylenia ich funkcji, co jest typowym błędem w zakresie infrastruktury transportowej. Kluczem do prawidłowego rozumienia infrastruktury jest znajomość jej definicji oraz różnych kategorii, które opisują poszczególne komponenty transportu szynowego.

Pytanie 16

Firma posiada 3 zestawy transportowe do przewozu drewna. Każdy zestaw może jednorazowo przewieźć 25 m³ drewna. Ile kursów wykona każdy z zestawów transportowych, jeśli mają one wspólnie przewieźć 450 m³ drewna do jednego klienta, a każdy zestaw ma zrealizować równą ilość pracy przewozowej?

A. 3 kursy

B. 6 kursów

C. 12 kursów

D. 18 kursów

W przypadku błędnych odpowiedzi istotne jest zrozumienie, dlaczego podane wartości nie są prawidłowe. Odpowiedzi, które sugerują wykonanie 12 kursów, 3 kursów lub 18 kursów, opierają się na niewłaściwych obliczeniach lub niepełnym zrozumieniu zasady działania systemu transportowego. Na przykład, wybór 12 kursów mógł wyniknąć z błędnego założenia, że każdy zestaw może przewieźć więcej drewna w jednym kursie, co jest sprzeczne z danymi zawartymi w pytaniu. W przypadku 3 kursów błędnym podejściem może być przeświadczenie, że po podzieleniu całości drewna przez liczbę zestawów, uzyskamy liczbę kursów, co nie uwzględnia zasady, że każdy zestaw wykonuje takie same kursy. Z kolei wybór 18 kursów opiera się na niepoprawnym zrozumieniu, iż każdy zestaw mógłby wykonać więcej kursów, co prowadzi do nadestymacji liczby podróży. Takie błędne wnioski pokazują, jak ważne jest dokładne rozumienie pojemności transportu oraz równomiernego rozłożenia zadania pomiędzy dostępne zasoby. W praktyce, efektywne planowanie transportu nie tylko zwiększa wydajność, ale także obniża koszty operacyjne. W branży transportowej kluczowe jest zrozumienie zasady maksymalizacji wykorzystania pojazdów oraz pracy w grupach, co jest zgodne z najlepszymi praktykami logistycznymi.

Pytanie 17

Przeładunek kontenera z samochodu na wagon platformę na kolejowej rampie przeładunkowej powinien być realizowany przy użyciu

A. wyciągu towarowego

B. żurawia pokładowego

C. suwnicy bramowej

D. układnicy ramowej

Suwnica bramowa jest jednym z najczęściej stosowanych urządzeń do przeładunku kontenerów na rampach kolejowych ze względu na jej dużą nośność oraz wszechstronność. Dzięki swojej konstrukcji, suwnice bramowe mogą efektywnie podnosić i przemieszczać ciężkie i duże kontenery, co jest kluczowe w logistyce. W praktyce suwnice te są używane w portach morskich oraz na terminalach kolejowych, gdzie zachodzi potrzeba szybkiego i bezpiecznego przeładunku ładunków. Ponadto, zastosowanie suwnic bramowych pozwala na maksymalne wykorzystanie przestrzeni roboczej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, gdzie efektywność operacyjna odgrywa kluczową rolę. Standardy bezpieczeństwa, takie jak normy ISO dotyczące transportu i przeładunku, potwierdzają, że suwnice bramowe są zaprojektowane w taki sposób, aby minimalizować ryzyko wypadków podczas operacji przeładunkowych, co czyni je niezastąpionymi w tym procesie.

Pytanie 18

Środki transportu używane do przewozu towarów pomiędzy różnymi krajami powinny spełniać co najmniej wymagania danej normy

A. EURO 4

B. EURO 5

C. EURO 2

D. EURO 3

Wybór norm EURO 2, EURO 4 lub EURO 5 jako odpowiedzi na to pytanie jest nieprawidłowy z kilku powodów. Normy te różnią się pod względem wymagań dotyczących emisji spalin oraz daty ich wprowadzenia. EURO 2, wprowadzona w 1996 roku, miała znacznie łagodniejsze wymagania niż EURO 3, co sprawia, że nie spełnia oczekiwań dotyczących transportu międzynarodowego, które w coraz większym stopniu skupiają się na ochronie środowiska. Natomiast EURO 4 i EURO 5 to normy nowsze, wprowadzone odpowiednio w 2005 i 2008 roku, które wprowadzają jeszcze surowsze ograniczenia emisji, ale nie są minimalnymi wymaganiami dla usług transportowych pomiędzy państwami, a więc nie mogą być uznane za odpowiedź poprawną. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest pomylenie poziomu zaawansowania norm z ich minimalnymi wymaganiami. W rzeczywistości, przedsiębiorstwa transportowe, aby zyskać dostęp do rynków międzynarodowych, muszą dostosować swoje floty do najbardziej powszechnych przepisów w zakresie emisji, co w praktyce oznacza przynajmniej spełnianie normy EURO 3. Zrozumienie tej hierarchii norm jest kluczowe dla właściwej interpretacji wymagań regulacyjnych oraz dostosowania działalności transportowej do standardów ekologicznych.

Pytanie 19

Jakim terminem nazywa się pojazd złożony z ciągnika oraz naczepy niskopodwoziowej, używany do transportu kontenerów na terminalu?

A. Wózek widłowy

B. Obrotowy

C. Rolltrailer

D. Reachstacker

Rolltrailer to taki specjalny pojazd, który naprawdę ułatwia życie w transporcie. Składa się z ciągnika i naczepy niskopodwoziowej, i jest zaprojektowany z myślą o przewożeniu kontenerów w terminalach portowych i logistycznych. Dzięki jego konstrukcji ładowanie i rozładowanie kontenerów jest o wiele łatwiejsze i bezpieczniejsze. To narzędzie jest naprawdę kluczowe w branży transportowej, bo pozwala na transport standardowych kontenerów. A co najlepsze, jego ruchoma platforma sprawia, że można nim łatwo manewrować w ciasnych przestrzeniach terminalowych. W praktyce to oznacza, że rolltrailery są używane do przewożenia kontenerów pomiędzy różnymi punktami w obrębie terminali i do ich ładowania oraz rozładowywania. Jak to zwykle bywa w logistyce, dzięki tym pojazdom operacje stają się bardziej efektywne, a bezpieczeństwo pracy rośnie, co zmniejsza ryzyko uszkodzenia ładunków. Użycie rolltrailera jest naprawdę zgodne z najlepszymi praktykami w branży, co czyni go super ważnym elementem w nowoczesnych operacjach terminalowych.

Pytanie 20

Jaką masę ładunku należy wskazać w dokumencie przewozowym, jeśli naczepa została załadowana 98 m³ wełny mineralnej, której objętość właściwa wynosi 7 m³/t?

A. 9,8 t

B. 10,0 t

C. 7,0 t

D. 14,0 t

Aby obliczyć masę przewożonego ładunku, należy skorzystać z pojęcia objętości właściwej. W przypadku wełny mineralnej, objętość właściwa wynosi 7 m³/t. Oznacza to, że jeden ton wełny mineralnej zajmuje 7 m³ przestrzeni. W celu obliczenia masy ładunku w tonach, dzielimy objętość ładunku przez objętość właściwą. W tym przypadku posiadamy 98 m³ wełny mineralnej. Obliczenia przedstawiają się następująco: 98 m³ ÷ 7 m³/t = 14 t. W praktyce, wiedza ta jest niezbędna przy planowaniu transportu, aby zapewnić, że naczepa nie będzie przeładowana, co mogłoby prowadzić do naruszenia przepisów transportowych oraz zwiększenia ryzyka wypadków. Ponadto, przestrzeganie zasad obliczania masy ładunku jest kluczowe dla zachowania bezpieczeństwa w transporcie, co jest zgodne z normami branżowymi oraz dobrymi praktykami w logistyce.

Pytanie 21

Do której reguły Incoterms 2020 odnoszą się obowiązki sprzedającego i kupującego zapisane w tabeli?

Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru na statek w porcie załadunku. Od tego miejsca ryzyko przechodzi na kupującego, jednakże nadal sprzedający ma obowiązek zawrzeć umowę przewozu morskiego oraz ponieść koszty dostarczenia towaru do portu przeznaczenia.

A. FAS

B. CFR

C. DAP

D. EXW

Wybór reguł EXW, FAS czy DAP jest niewłaściwy w kontekście przedstawionego pytania, ponieważ każdy z tych terminów definiuje różne obowiązki sprzedającego i kupującego, które nie pokrywają się z warunkami CFR. Reguła EXW (Ex Works) oznacza, że sprzedający udostępnia towar w swoim zakładzie, a kupujący ponosi wszelkie koszty i ryzyko od momentu odbioru towaru. To podejście może prowadzić do nieporozumień, gdyż sprzedający nie jest zobowiązany do organizacji transportu, co wymaga od kupującego dużej samodzielności w logistyce. Reguła FAS (Free Alongside Ship) również nie jest odpowiednia, ponieważ sprzedający dostarcza towar obok statku, ale nie pokrywa kosztów transportu do portu przeznaczenia, co równie dobrze zmienia odpowiedzialność związaną z ryzykiem. Natomiast DAP (Delivered at Place) obliguje sprzedającego do dostarczenia towaru do określonego miejsca przeznaczenia, co jest sprzeczne z definicją CFR, gdzie ryzyko przechodzi na kupującego w momencie załadunku. Każda z tych reguł ma swoje zastosowanie, ale nie odpowiadają one na pytanie dotyczące obowiązków w ramach CFR, co może prowadzić do błędnych analiz w międzynarodowych transakcjach handlowych. Kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi regułami, aby efektywnie zarządzać ryzykiem i obowiązkami w kontraktach handlowych.

Pytanie 22

Firma zajmuje się wynajmem sprzętu technicznego, który poprawia transport wewnętrzny. Koszt wynajmu jednego urządzenia wynosi 250,00 zł netto za dobę. Usługi są objęte 23% stawką VAT. Oblicz wartość brutto wynajmu 4 urządzeń technicznych na 3 dni dla stałego klienta, który ma przyznany rabat w wysokości 5%

A. 2 873,00 zł

B. 3 505,50 zł

C. 1 168,50 zł

D. 3 540,00 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, często problemem jest niewłaściwe podejście do obliczeń lub pominięcie kluczowych elementów, takich jak rabaty i podatki. Wiele osób może skupić się jedynie na obliczeniu wartości wynajmu bez uwzględnienia rabatu, co prowadzi do zawyżenia kosztów. Na przykład, obliczenie wartości wynajmu 4 urządzeń przez 3 dni bez rabatu może prowadzić do wysokości 3 000,00 zł, ale bez uwzględnienia rabatu, które obniża te koszty, wynik jest niekompletny. Dodatkowo, pominięcie VATu w obliczeniach to powszechny błąd, który może występować, gdy osoba nie ma doświadczenia w obliczeniach finansowych. Należy zawsze pamiętać o tym, że w Polsce wynajmując urządzenia, usługi te podlegają opodatkowaniu VAT, co powinno być integralną częścią kalkulacji. Zrozumienie, w jaki sposób obliczać rabaty, a następnie dodawać odpowiednie stawki VAT, to kluczowe umiejętności w zarządzaniu finansami w każdej firmie. Utrzymywanie dokładnych zapisów i właściwe obliczenia pomagają nie tylko w unikaniu błędów, ale również w budowaniu zaufania klientów oraz w zapewnieniu zgodności z przepisami prawa.

Pytanie 23

Na podstawie cennika, określ łączny koszt czynności manipulacyjnych obejmujących wyładunek 1 pełnego kontenera 20’ i 2 pustych kontenerów 40’ ze statku na plac składowy oraz przeładunek tych kontenerów z placu składowego na środki transportu samochodowego.

Cennik
Nazwa usługi	Kontener 20'	Kontener 40'
Kontener pełny
Wyładunek / załadunek w relacji wnętrze statku – plac składowy lub odwrotnie	190,00 zł/szt.	210,00 zł/szt.
Przeładunek w relacji plac składowy – środek transportu lądowego lub odwrotnie	95,00 zł/szt.	105,00 zł/szt.
Kontener pusty
Wyładunek / załadunek w relacji wnętrze statku – plac składowy lub odwrotnie	180,00 zł/szt.	195,00 zł/szt.
Przeładunek w relacji plac składowy – środek transportu lądowego lub odwrotnie	80,00 zł/szt.	95,00 zł/szt.

A. 860,00 zł

B. 890,00 zł

C. 835,00 zł

D. 865,00 zł

Odpowiedź 865,00 zł jest prawidłowa, ponieważ dokładnie odzwierciedla całkowity koszt czynności manipulacyjnych określonych w pytaniu. Aby obliczyć ten koszt, należy uwzględnić cztery kluczowe czynności: wyładunek pełnego kontenera 20' oraz dwóch pustych kontenerów 40', a następnie przeładunek tych kontenerów na środki transportu samochodowego. Wyładunek pełnego kontenera 20' kosztuje 190,00 zł, a wyładunek dwóch pustych kontenerów 40' wynosi 390,00 zł (2 * 195,00 zł). Koszt przeładunku pełnego kontenera 20' to 95,00 zł, natomiast przeładunek dwóch pustych kontenerów 40' kosztuje 190,00 zł (2 * 95,00 zł). Suma wszystkich wymienionych kosztów wynosi 865,00 zł, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw. W praktyce, poprawne obliczanie kosztów manipulacyjnych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania budżetem i podejmowania decyzji operacyjnych w branży transportowej.

Pytanie 24

Analogowa tarcza tachografu jest używana do rejestrowania

A. średniej prędkości pojazdu

B. średniego zużycia paliwa

C. czasu pracy kierowcy

D. motogodzin pracy silnika pojazdu

Tarcza tachografu analogowego spełnia istotne funkcje w zakresie rejestrowania czasu pracy kierowcy. Wybór odpowiedzi dotyczących średniego zużycia paliwa, motogodzin pracy silnika czy średniej prędkości pojazdu jest niepoprawny, ponieważ te parametry nie są bezpośrednio rejestrowane przez tachograf. Tarcze te są zaprojektowane przede wszystkim do monitorowania czasu pracy kierowcy oraz jego odpoczynku, co jest kluczowe dla przestrzegania przepisów prawa dotyczących transportu drogowego. W przypadku średniego zużycia paliwa, informacja ta jest zazwyczaj zbierana przez inne systemy monitorujące, takie jak komputer pokładowy pojazdu lub systemy zarządzania flotą. Podobnie, motogodziny pracy silnika oraz średnia prędkość pojazdu są rejestrowane przez specjalistyczne urządzenia, ale nie są funkcją tachografu. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tachografu z innymi systemami pomiarowymi. W branży transportowej ważne jest, aby znać dokładnie funkcje poszczególnych urządzeń, ponieważ niezrozumienie ich zastosowania może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz obniżenia efektywności operacyjnej. Zrozumienie roli tachografu w kontekście regulacji dotyczących czasu pracy kierowcy jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania flotą oraz zapewnienia bezpieczeństwa na drogach.

Pytanie 25

Zasady umowy ADR powinny być brane pod uwagę podczas realizacji transportu

A. paliw płynnych

B. żywego drobiu

C. mrożonych warzyw

D. mebli tapicerowanych

Odpowiedzi 'mrożonych warzyw', 'żywego drobiu' oraz 'mebli tapicerowanych' sugerują, że te towary również podlegają regulacjom umowy ADR, co jest nieprawidłowe. Transport mrożonych warzyw i mebli tapicerowanych nie wiąże się z zagrożeniem, które wymagałoby stosowania przepisów dotyczących towarów niebezpiecznych. Mrożone warzywa to żywność, która jest przewożona w kontrolowanych warunkach temperaturowych, ale nie stanowią one substancji niebezpiecznej według definicji ADR. Żywy drób również nie jest klasyfikowany jako towar niebezpieczny w kontekście przepisów ADR, chociaż wymaga przestrzegania odrębnych regulacji dotyczących transportu zwierząt. Meble tapicerowane, mimo że mogą być objęte innymi przepisami dotyczącymi transportu, nie są klasyfikowane jako materiały niebezpieczne i nie podlegają regulacjom ADR. Często błędne rozumienie regulacji ADR wynika z braku znajomości kategorii substancji niebezpiecznych oraz ich klasyfikacji. Przy transportach towarów zawsze warto zachować ostrożność i upewnić się, że stosujemy odpowiednie przepisy, a także rozróżniamy towary pod względem ich bezpieczeństwa transportowego.

Pytanie 26

Wymienione w przepisach wyposażenie dotyczy środków transportu drogowego przewożących

Załącznik B do umowy europejskiej ADR tom II

Przepisy dotyczące środków transportu i operacji transportowych - fragment

8.1.5.2 W jednostce transportowej powinno być przewożone następujące wyposażenie:

- klin pod koła, dla każdego pojazdu, o odpowiednim rozmiarze w stosunku do dopuszczalnej masy całkowitej pojazdu oraz średnicy kół;

- dwa stojące znaki ostrzegawcze;

- płyn do płukania oczu;

oraz dla każdego członka załogi pojazdu

- kamizelka ostrzegawcza;

- przenośne urządzenie oświetleniowe;

- para rękawic ochronnych;

- ochrona oczu.

8.1.5.3 Wyposażenie dodatkowe dla niektórych klas materiałów:

- maska ucieczkowa dla każdego członka załogi pojazdu, powinna być przewożona w jednostce transportowej, w przypadku nalepek ostrzegawczych 2.3 lub 6.1;

- łopata;

- osłona otworów kanalizacyjnych;

- pojemnik do zbierania pozostałości.

A. materiały niebezpieczne.

B. żywe zwierzęta.

C. materiały szybko psujące się.

D. dzieła sztuki.

Odpowiedź "materiały niebezpieczne" jest poprawna, ponieważ wyposażenie wymienione w przepisach dotyczących transportu dotyczy przede wszystkim pojazdów przewożących towary, które mogą stanowić zagrożenie dla ludzi, mienia lub środowiska. Przepisy ADR (Umowa Europejska dotycząca międzynarodowego transportu drogowego towarów niebezpiecznych) szczegółowo określają wymagania dotyczące pojazdów i personelu, aby zapewnić bezpieczeństwo w trakcie transportu materiałów niebezpiecznych, takich jak chemikalia, materiały wybuchowe czy substancje toksyczne. Przykładowo, kliny pod koła są używane, aby zabezpieczyć pojazd przed niekontrolowanym ruchem, a znaki ostrzegawcze informują innych uczestników ruchu o potencjalnym niebezpieczeństwie. W przypadku transportu materiałów niebezpiecznych, posiadanie odpowiedniego wyposażenia jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka wypadków oraz ochrony zdrowia i życia ludzi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 27

Na ilustracji jest przedstawione urządzenie do zabezpieczania paletowych jednostek ładunkowych przed rozformowaniem z zastosowaniem

A. pasów.

B. folii.

C. łańcuchów.

D. taśm.

Wybór odpowiedzi związanych z taśmami, łańcuchami oraz pasami nie jest odpowiedni w kontekście prezentowanego urządzenia. Taśmy, choć mogą być używane do różnych celów zabezpieczających, nie są tak skuteczne w owijaniu palet, jak folia stretch. Taśmy często wymagają dodatkowego sprzętu montażowego lub manualnego użycia, co może wydłużać czas pakowania i zwiększać ryzyko błędów. Z kolei łańcuchy są stosowane w zupełnie innych kontekstach, zazwyczaj do zabezpieczania ładunków w transporcie ciężkim lub w sytuacjach, gdzie wymagana jest większa stabilność, ale nie są one idealne do owijania palet. Pasami można zabezpieczać ładunki, ale ich użycie w porównaniu do folii stretch nie zapewnia takiej samej elastyczności ani ochrony przed wstrząsami i przesuwaniem się towarów. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi mogą wynikać z błędnego założenia, że każde zabezpieczenie jest równoważne w kontekście pakowania palet. W rzeczywistości, skuteczność zabezpieczenia ładunku zależy od specyfiki towaru, jego wagi, rodzaju transportu i środowiska, w którym się znajduje. Folia stretch, dzięki swoim właściwościom, jest najbardziej efektywnym rozwiązaniem w tym przypadku.

Pytanie 28

Jakie uprawnienie jest konieczne zgodnie z regulacjami Unii Europejskiej, aby firma mogła prowadzić międzynarodowy przewóz drogowy w celach zarobkowych?

A. Metryka

B. Pozwolenie

C. Licencja

D. Zaświadczenie

Odpowiedzi, takie jak metryka, zaświadczenie czy pozwolenie, nie są właściwymi dokumentami wymaganymi do prowadzenia międzynarodowego zarobkowego przewozu drogowego. Metryka, choć istotna w kontekście identyfikacji podmiotu gospodarczego, nie spełnia wymogów legislacyjnych dotyczących transportu drogowego. Nie jest to dokument uprawniający do wykonywania działalności transportowej, co często mylą przedsiębiorcy, którzy sądzą, że wystarczy rejestracja firmy. Zaświadczenie może odnosić się do różnych aspektów działalności, ale nie jest to dokument regulujący dostęp do rynku przewozów, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie wymagań prawnych. Pozwolenie, z kolei, może być stosowane w kontekście lokalnych przepisów dotyczących transportu, ale nie zastępuje licencji wymaganej na poziomie unijnym. Często błędem jest mylenie tych dokumentów z licencją, co może skutkować nielegalnym prowadzeniem przewozów oraz nałożeniem sankcji przez odpowiednie organy kontrolne. Przedsiębiorstwa powinny dokładnie zrozumieć różnice między tymi dokumentami oraz ich rolę w funkcjonowaniu branży transportowej, aby uniknąć potencjalnych problemów prawnych.

Pytanie 29

W Polsce maksymalne wymiary pojazdu samochodowego (z wyjątkiem autobusu oraz nadwozia chłodni) są równe

A. 2,55 m (szerokość), 12 m (długość), 4,5 m (wysokość)

B. 2,60 m (szerokość), 12 m (długość), 4 m (wysokość)

C. 2,55 m (szerokość), 12 m (długość), 4 m (wysokość)

D. 2,60 m (szerokość), 12 m (długość), 4,5 m (wysokość)

Maksymalne wymiary pojazdu samochodowego, które zostały określone na szerokość 2,55 m, długość 12 m i wysokość 4 m, są zgodne z przepisami drogowymi w Polsce. Te wymiary są ustalone w celu zapewnienia bezpieczeństwa na drogach oraz umożliwienia sprawnego transportu. Na przykład, szerokość 2,55 m pozwala na bezpieczne mijanie się pojazdów na wąskich ulicach, a jednocześnie umożliwia transport różnych ładunków w standardowych warunkach. Długość 12 m odnosi się do wymagań dla pojazdów ciężarowych, co jest istotne w kontekście logistyki i transportu towarów. Wysokość 4 m jest również ważna, ponieważ ograniczenia te zapobiegają uszkodzeniom infrastruktury drogowej, takim jak mosty. Przepisy te są zgodne z międzynarodowymi standardami, co ułatwia transport międzynarodowy i współpracę transgraniczną. Utrzymywanie tych wymiarów jest kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności transportu.

Pytanie 30

Firma transportowa posiada 20 ciężarówek. W trakcie ostatnich siedmiu dni użytkowano kolejno: 14, 12, 18, 16, 13, 8 oraz 10 pojazdów. Jaki procentowy udział, średnio w skali tygodnia, stanowi wykorzystanie pojazdów z bazy transportowej?

A. 90%

B. 65%

C. 80%

D. 35%

Przy analizie błędnych odpowiedzi istnieje kilka kluczowych koncepcji, które mogą prowadzić do niepoprawnych wniosków. Odpowiedzi na poziomie 90% czy 80% mogą sugerować, że osoba rozwiązująca zadanie zbyt wysoko ocenia średnie dzienne wykorzystanie pojazdów, co może wynikać z niewłaściwego zrozumienia, jak obliczyć procentowe wykorzystanie floty. W rzeczywistości, aby uzyskać procent wykorzystania, należy uwzględnić zarówno liczbę eksploatowanych pojazdów, jak i całkowitą liczbę dostępnych pojazdów w danym okresie. Tego rodzaju błędy można przypisać braku umiejętności analizowania danych oraz wyciągania właściwych wniosków ze statystyk. Również odpowiedzi w granicach 35% mogą wynikać z błędnych założeń w obliczeniach. Na przykład, jeśli ktoś pomyliłby się w sumowaniu dni lub w obliczeniach, mógłby uzyskać znacznie niższy wskaźnik wykorzystania. Typowym błędem jest także nieuwzględnianie wpływu poszczególnych dni tygodnia na łączną ilość eksploatowanych pojazdów – niektóre dni mogą być bardziej intensywne, co wpływa na wynik końcowy. Ostatecznie, kluczowe jest zrozumienie, jak prawidłowo interpretować dane oraz wykorzystywać je do podejmowania decyzji operacyjnych, co jest fundamentem efektywnego zarządzania flotą.

Pytanie 31

Umowa ATP dotyczy przewozów drogowych na poziomie międzynarodowym?

A. żywych zwierząt

B. materiałów niebezpiecznych w małych ilościach

C. ładunków, które nie mieszczą się w normach

D. artykułów spożywczych szybko psujących się

Transport międzynarodowy jest regulowany różnymi umowami, ale nie każda z nich dotyczy tego samego. Odpowiedzi sugerujące przewozy żywych zwierząt czy materiały niebezpieczne są skojarzone z innymi przepisami prawymi, które się różnią od tych dotyczących żywności. Na przykład przewozy ładunków nienormatywnych muszą mieć specjalne zezwolenia i często potrzebują eskorty, co nie ma związku z transportem jedzenia. Przepisy ADR dotyczące materiałów niebezpiecznych nakładają wymagania na pakowanie i oznakowanie, aby zapobiec wypadkom. Co więcej, przewóz żywych zwierząt to całkowicie inna bajka, bo tu chodzi o dobrostan zwierząt. Wydaje mi się, że ważne jest, żeby zrozumieć, jak różne przepisy się mają do siebie. Dlatego nie można mylić ich z umową ATP, która dotyczy tylko szybko psujących się artykułów żywnościowych. Często ludzie myślą, że te regulacje są zamienne, co może prowadzić do poważnych problemów.

Pytanie 32

Wózek podnośnikowy czołowy może być użytkowany po zakończeniu badania technicznego przeprowadzonego przez Urząd Dozoru Technicznego. Ten przegląd ma ważność przez czas

A. 2 lat

B. 3 lat

C. 0,5 roku

D. 1 roku

Wybór odpowiedzi 0,5 roku, 1 roku lub 3 lat jest nieprawidłowy, ponieważ nie odnosi się do rzeczywistych wymogów dotyczących badań technicznych wózków podnośnikowych. W przypadku odpowiedzi 0,5 roku, wiele osób może mylić to z tym, jak często powinny być przeprowadzane przeglądy techniczne, co skutkuje błędnym przekonaniem, że okres ten jest wystarczający dla zapewnienia bezpieczeństwa. Z kolei odpowiedź 3 lat jest zbyt długim okresem, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji w eksploatacji wózków. W praktyce, wózki podnośnikowe muszą być regularnie kontrolowane, ponieważ ich intensywna eksploatacja oraz ciężkie warunki pracy mogą powodować szybkie zużycie komponentów. Nieprawidłowe podejście do tego tematu może prowadzić do sytuacji, w których wózek podnośnikowy, mimo pozornie dobrego stanu, będzie narażony na poważne awarie, potencjalnie zagrażające zdrowiu i życiu pracowników. Nawet niewielkie uszkodzenia mogą wpłynąć na bezpieczeństwo operacji. Dlatego tak ważne jest, aby pracodawcy oraz operatorzy nie lekceważyli przepisów UDT oraz przestrzegali zalecanych okresów do przeprowadzania badań technicznych. Zrozumienie i przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy oraz dla utrzymania efektywności operacyjnej wózków podnośnikowych.

Pytanie 33

Z danych przedstawionych w tabeli wynika, że w 2020 r. w stosunku do roku poprzedniego zmniejszyła się liczba zarejestrowanych naczep typu

Zestawienie liczby zarejestrowanych nowych naczep w Polsce w latach 2019 i 2020
Rodzaj naczepy	2019 r.	2020 r.
Skrzynia	12 801	13 365
Wywrotka	3 318	4 245
Furgon	2 993	3 100
Platforma	385	581
Cysterna	678	568

A. wywrotka.

B. cysterna.

C. skrzynia.

D. platforma.

Wybór innej naczepy, takiej jak skrzynia, wywrotka lub platforma, nie uwzględnia kluczowych danych z tabeli. Naczepy typu skrzynia i platforma, choć mogą być popularne w transporcie różnych ładunków, nie doświadczyły spadku rejestracji w 2020 roku. W rzeczywistości, w obliczeniach dotyczących floty transportowej, istotne jest, aby zrozumieć, które typy naczep są wykorzystywane w danym czasie i jak ich liczba się zmienia. Często błędne wnioski wynikają z nieścisłego rozumienia danych i ich kontekstu. Naczepy wywrotki, które są używane głównie do transportu materiałów sypkich, również nie były przedmiotem spadku w rejestracji, co może być mylące. Kluczowe jest zrozumienie, że różne typy naczep mają różne zastosowania, a ich zmiany w liczbie rejestracji są często związane z sezonowością rynku budowlanego lub rolniczego. Ignorowanie danych dotyczących specyficznych typów naczep oraz ich zastosowania w różnych branżach może prowadzić do kłopotliwych błędów w zarządzaniu flotą samochodową oraz planowaniu transportu.

Pytanie 34

Jaki środek transportu dokonuje przewozu ładunków drobnych?

A. Naczepa silos z 24 m3 cementu

B. Samochód ciężarowy z 4 kręgami blachy

C. Cysterna z 16 000 l mleka

D. Wagon kryty z nawozem sztucznym w workach

Jak widać, wybór tych opcji mógł wyniknąć z tego, że nie do końca zrozumiałeś, czym jest przewóz drobnicowy. Cysterna na mleko, która ma 16 000 litrów, jest raczej przeznaczona do transportu płynów, więc nie pasuje do drobnicowego przewozu, który dotyczy towarów w mniejszych ilościach. A naczepa silos z cementem? To jest transport materiałów sypkich i to też nie to. Cement zwykle przewozi się w silosach, w dużych ilościach, co mija się z definicją przewozu drobnicowego. Z kolei samochód ciężarowy z kręgami blachy, mimo że przewozi konkretne przedmioty, to wszystko to są spore ładunki i więc też nie mieści się w kategorii drobnicowej. Tu błędem może być pomieszanie transportu jednostkowego z masowym i nieznajomość standardów pakowania. W drobnicowym przewozie chodzi o to, żeby ładunki były łatwe do zarządzania, a w przypadku dużych ładunków to jest problem.

Pytanie 35

Oblicz na podstawie zamieszczonego cennika koszt przewozu 5 ton ładunku na odległość 230 km.

Odległość	Stawka
0÷80 km	1 200,00 zł
powyżej 80 km	Stawka podstawowa jak do 80 km + 3,20 za każdy następny kilometr

A. 736,00 zł

B. 2 416,00 zł

C. 3 680,00 zł

D. 1 680,00 zł

Odpowiedź 1 680,00 zł jest poprawna, ponieważ aby obliczyć koszt przewozu ładunku na odległość 230 km, należy uwzględnić stawkę podstawową za pierwsze 80 km oraz dodatkowe koszty za pozostałe kilometry. Koszt za pierwsze 80 km w tym przypadku wynosi 800,00 zł. Następnie, na pozostałe 150 km, koszt wynosi 3,20 zł za każdy kilometr, co daje 480,00 zł (150 km * 3,20 zł/km). Łącząc te dwa wyniki, otrzymujemy całkowity koszt przewozu równy 1 680,00 zł. Tego typu obliczenia są niezwykle ważne w logistyce oraz transporcie, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów ma kluczowe znaczenie dla efektywności operacyjnej. Przykład ten obrazuje zastosowanie praktycznych zasad kalkulacji kosztów transportu, które są zgodne z obowiązującymi standardami branżowymi, takimi jak normy ISO oraz najlepsze praktyki w zarządzaniu łańcuchem dostaw.

Pytanie 36

Na podstawie otrzymanego zlecenia transportowego, ładunek powinien dotrzeć do odbiorcy o godzinie 16:30. Załadunek towaru do środka transportu zajmuje 45 minut. Pojazd porusza się z przeciętną prędkością 50 km/h. O której porze należy przygotować pojazd do załadunku, jeśli towar ma być przewieziony na odległość 210 km?

A. O godzinie 12:33

B. O godzinie 12:27

C. O godzinie 11:33

D. O godzinie 13:57

W przypadku analizowania błędnych odpowiedzi, istotne jest zrozumienie, jak błędne założenia mogą prowadzić do niepoprawnych wyników. Pierwszym typowym błędem jest niewłaściwe obliczenie czasu przejazdu. Użytkownicy mogą pomylić się, przyjmując zbyt niską lub zbyt wysoką prędkość, co znacząco wpłynie na całkowity czas transportu. W naszych obliczeniach założyliśmy prędkość 50 km/h, jednak niektórzy mogą przyjąć inną, co zmienia wyniki. Następnie, błędem jest niedoszacowanie czasu załadunku. Czas załadunku towaru wynosi 45 minut i musi być uwzględniony w całym procesie planowania. Często w praktyce transportowej pomija się ten czas, co prowadzi do nieprzewidzianych opóźnień. Warto również zauważyć, że niektórzy mogą popełnić błąd przy odejmowaniu czasu przejazdu od godziny dostawy, wykorzystując niedokładne przeliczenia. Na przykład, jeżeli ktoś pomyli się przy określaniu godzin i przeprowadzi obliczenia bez uwzględnienia minut, może uzyskać godzinę, która nie jest zgodna z planowanym czasem dostawy. Również, brak doświadczenia w planowaniu logistycznym może prowadzić do pominięcia kluczowych aspektów, takich jak czas potrzebny na ewentualne korki, postoje czy inne nieprzewidziane okoliczności. Dlatego, dla prawidłowego planowania ważne jest, aby zapoznać się z wszystkimi elementami procesu transportowego i stosować się do branżowych standardów oraz dobrych praktyk.

Pytanie 37

Szansa, że środek transportu prawidłowo zrealizuje swoje funkcje w ustalonym czasie i w danych warunkach, to

A. zawodność

B. użytkowanie

C. niezawodność

D. eksploatacja

Odpowiedzi 'użytkowanie' i 'eksploatacja' dotyczą aspektów związanych z używaniem środka transportu, ale nie definiują jego zdolności do działania przez określony czas bez awarii. Użytkowanie odnosi się do sposobu, w jaki środek transportu jest wykorzystywany przez operatora, co niekoniecznie wiąże się z jego niezawodnością. Eksploatacja natomiast dotyczy całego procesu zarządzania i utrzymania, w tym zużycia zasobów, ale nie wskazuje na konkretne właściwości techniczne systemu. Z kolei 'zawodność' to termin opisujący przeciwny kierunek, wskazujący na prawdopodobieństwo awarii, co jest całkowicie sprzeczne z pojęciem niezawodności. Typowym błędem myślowym może być mylenie tych pojęć z powodu ich podobieństwa w kontekście zarządzania systemami. Niezawodność i zawodność są ze sobą ściśle powiązane, jednak ich znaczenie różni się zasadniczo: niezawodność oznacza zdolność do działania, podczas gdy zawodność wskazuje na prawdopodobieństwo awarii. Bez zrozumienia tych różnic, można łatwo wpaść w pułapkę niepoprawnych wniosków oraz źle ocenionych działań w zarządzaniu systemami transportowymi.

Pytanie 38

Czym jest Reachstacker?

A. wozem bramowym

B. wozem kontenerowym

C. suwnicą półbramową

D. wywrotnicą obrotową

Wydaje mi się, że zrozumienie różnicy między różnymi typami maszyn transportowych jest ważne w logistyce. Na przykład wóz bramowy może działać w dużych terminalach, bo jest stworzony do podnoszenia i transportu dużych załadunków. Jednak w ograniczonej przestrzeni nie jest idealny. Wywrotnice obrotowe są fajne do transportu sypkich materiałów, ale nie do kontenerów, co jest dosyć istotne. Suwnice półbramowe są bardziej do stacjonarnej pracy, a w kontenerach nie za bardzo się sprawdzają przez swoją konstrukcję. Często ludzie błędnie myślą o tych maszynach, bo nie do końca rozumieją ich przeznaczenie. Wiedza o tym, które maszyny jak działają, jest super ważna dla efektywności i bezpieczeństwa w pracy w logistyce. Dlatego ważne, żeby wszyscy w branży wiedzieli, co mogą, a co nie mogą te maszyny robić.

Pytanie 39

Jaki typ umowy między współpracującymi firmami powinien zostać zastosowany, gdy jedna ze stron zobowiązuje się do zorganizowania, wysłania oraz transportu przesyłki?

A. Umowa spedycji

B. Umowa agencyjna

C. Umowa przewozu

D. Umowa przechowania

Umowa agencyjna to nie jest odpowiednie rozwiązanie, gdy ktoś zajmuje się przygotowaniem, wysyłaniem i transportem przesyłki. W takiej sytuacji agent to nie spedytor, bo on działa jako przedstawiciel zleceniodawcy i jego zadanie to głównie promowanie oraz sprzedaż produktów, a nie cała logistyka. Często ludzie mylą te role, co prowadzi do błędnych wniosków, że umowa agencyjna może też obejmować transport. Umowa przewozu dotyczy tylko transportu towarów i nie zajmuje się innymi rzeczami, jak przygotowanie przesyłki, co czyni ją niezbyt odpowiednią dla całego procesu logistycznego. Z kolei umowa przechowania to zupełnie inna bajka, bo tam jedna strona przechowuje towar dla drugiej, ale to też nie ma nic wspólnego z transportem. W praktyce, pomylenie tych umów może prowadzić do nieporozumień, strat finansowych i problemów z dostawami. Ważne, żeby znać różnice pomiędzy tymi umowami i wiedzieć, kiedy je stosować w logistyce.

Pytanie 40

Aby przewieźć 30 palet z cementem w workach, należy skorzystać z wagonu

A. węglarki

B. specjalnego

C. platformy

D. krytego

Wybór wagonu węglarki do przewozu cementu w workach jest nieodpowiedni z kilku powodów. Węglarki są przystosowane przede wszystkim do przewozu węgla oraz innych materiałów sypkich, które nie wymagają specjalnej ochrony przed warunkami atmosferycznymi. Ich konstrukcja, otwarta na górze, nie zapewnia odpowiedniego zabezpieczenia towaru, co jest kluczowe w przypadku cementu, który musi być chroniony przed wilgocią. Wybierając węglarkę, można narazić cement na opady deszczu, co prowadzi do jego zgrubienia i spadku jakości. Z drugiej strony, wagon specjalny, choć może być przystosowany do różnych towarów, nie jest konieczny w tym przypadku, gdyż standardowy wagon kryty doskonale spełnia wymagania transportowe. Podobnie, użycie platformy nie jest właściwe, ponieważ platformy są przeznaczone do transportu towarów wymagających otwartej przestrzeni, jak kontenery czy maszyny. W przypadku materiałów sypkich, platformy nie oferują żadnej ochrony, co naraża przewożony cement na zewnętrzne czynniki. Kluczowym błędem jest myślenie, że każdy rodzaj wagonu może być użyty do transportu różnych towarów, co nie bierze pod uwagę specyfikacji materiałów oraz wymagań transportowych. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla prawidłowego planowania transportu oraz zapewnienia bezpieczeństwa i jakości przewożonych towarów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej