Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 22 października 2025 16:00
Data zakończenia: 22 października 2025 16:13

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na podstawie zamieszczonego fragmentu rozporządzenia, pojazd przekraczający długość 30 m, szerokość 3,60 m, wysokość 4,70 m i masę całkowitą 80 t powinien być pilotowany przy użyciu

n n nn n nn

n Fragment Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 23 maja 2012 r.
w sprawie pilotowania pojazdów nienormatywnychn

§ 2.1. Pojazd nienormatywny, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:

1) długość pojazdu – 23,00 m,
n 2) szerokość – 3,20 m,
n 3) wysokość – 4,50 m,
n 4) masa całkowita – 60 t

– powinien być pilotowany przez jeden pojazd wykonujący pilotowanie.

2. Pojazd nienormatywny, który przekracza co najmniej jedną z następujących wielkości:

1) długość pojazdu – 30,00 m,
n 2) szerokość – 3,60 m,
n 3) wysokość – 4,70 m,
n 4) masa całkowita – 80 t

– powinien być pilotowany przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się z przodu i z tyłu pojazdu.

3. Pojazdy nienormatywne poruszające się w kolumnie powinny być pilotowane przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się na początku i końcu kolumny.

§ 3.1. Pojazdem wykonującym pilotowanie może być pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t, z wyjątkiem motocykla.

2. Pojazd wykonujący pilotowanie powinien być wyposażony w:

1) tablicę oznakowania pojazdu wykonującego pilotowanie, której wzór określa załącznik do rozporządzenia;
n 2) dwa światła błyskowe barwy żółtej;
n 3) środki bezpośredniej łączności radiowej z pojazdami pilotowanymi;
n 4) urządzenia nagłaśniające.

3. Pojazd wykonujący pilotowanie może być wyposażony w:

1) dodatkowe światło barwy białej lub żółtej samochodowej z napisem „PILOT" barwy czarnej, umieszczone pod tablicą, o której mowa w ust. 2 pkt 1;
n 2) umieszczone na zewnątrz dodatkowe światło barwy białej lub żółtej selektywnej, umocowane w sposób umożliwiający zmianę kierunku świetlnego (szperacz); światło to powinno być włączane i wyłączane niezależnie od innych świateł.

A. jednego pojazdu.

B. dwóch pojazdów poruszających się z przodu pojazdu przekraczającego dopuszczalne parametry.

C. dwóch pojazdów poruszających się z przodu i jednego pojazdu z tyłu pojazdu.

D. dwóch pojazdów poruszających się z przodu i z tyłu pojazdu.

Wybór odpowiedzi sugerującej, że tylko jeden pojazd jest wystarczający do pilotowania pojazdu nienormatywnego, jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, nie uwzględnia on wszystkich aspektów bezpieczeństwa, które są kluczowe w przypadku transportu pojazdów o nietypowych wymiarach. Pojazdy o zwiększonej długości, szerokości lub wysokości mają znacznie ograniczoną widoczność oraz manewrowość, co czyni je bardziej podatnymi na niebezpieczne sytuacje w ruchu drogowym. Ponadto, rzeczywistość na drogach często wymaga dodatkowej ostrożności i zabezpieczeń, które nie mogą być zapewnione przez pojedynczy pojazd pilotujący. W praktyce, niektóre manewry, takie jak skręty czy zmiany pasa ruchu, wymagają obecności więcej niż jednego pojazdu, aby zapewnić odpowiednie marginesy bezpieczeństwa. Warto zauważyć, że jeden pojazd nie będzie w stanie skutecznie zabezpieczyć zarówno przodu, jak i tyłu tak dużego transportu, co może prowadzić do nieprzewidzianych sytuacji mogących zagrażać bezpieczeństwu innych uczestników ruchu oraz samego transportu. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich błędnych wniosków obejmują niedocenianie ryzyka oraz nadmierne uproszczenie problemu, co w kontekście transportu nienormatywnego jest niedopuszczalne.

Pytanie 2

Zgodnie z aktualnymi regulacjami, tachografy powinny być montowane w pojazdach transportujących ładunki, których maksymalna masa całkowita z przyczepą przewyższa

A. 3,51

B. 7,51

C. 12,01

D. 3,01

Zgodnie z przepisami obowiązującymi w Unii Europejskiej, pojazdy przeznaczone do przewozu ładunków, których dopuszczalna masa całkowita (DMC) wraz z przyczepą przekracza 3,5 tony, muszą być wyposażone w tachografy. Tachografy są urządzeniami rejestrującymi czas pracy kierowcy, prędkość pojazdu oraz przebieg. Ich zastosowanie ma na celu poprawę bezpieczeństwa na drogach poprzez monitorowanie czasu pracy kierowców oraz zapobieganie zjawisku nielegalnego przekraczania dozwolonego czasu jazdy lub niedostatecznego odpoczynku. Przykładem zastosowania tachografów są pojazdy dostawcze, które często przekraczają tę masę, a ich kierowcy muszą przestrzegać odpowiednich norm czasowych. Przepisy te mają na celu nie tylko zapewnienie bezpieczeństwa kierowcom, ale także innym uczestnikom ruchu drogowego. Stosowanie tachografów w pojazdach powyżej 3,5 tony jest zatem nie tylko wymogiem prawnym, ale również działaniem wpływającym na poprawę jakości transportu i ochronę zdrowia publicznego.

Pytanie 3

Która umowa definiuje standardy, jakie powinny spełniać środki transportowe do przewozu szybko psujących się produktów spożywczych?

A. AGN

B. SMGS

C. INTERBUS

D. ATP

Odpowiedź ATP (Umowa europejska dotycząca międzynarodowego transportu drogowego towarów szybko psujących się się) jest prawidłowa, ponieważ definiuje normy i wymagania, które muszą być spełnione przez środki transportu używane do przewozu szybko psujących się artykułów żywnościowych. Dokument ten reguluje m.in. kwestie dotyczące temperatury transportu, sposobu pakowania oraz wymogów sanitarnych, aby zapewnić zachowanie świeżości i bezpieczeństwa produktów. Przykładem zastosowania norm ATP może być transport produktów mleczarskich, które wymagają utrzymania określonej temperatury, aby uniknąć ich zepsucia. Zastosowanie standardów ATP przyczynia się do minimalizacji strat żywności oraz zwiększenia zaufania konsumentów do jakości transportowanych produktów. Ważne jest również, aby firmy transportowe były świadome i przestrzegały tych norm, co ma kluczowe znaczenie dla całego łańcucha dostaw. Warto również zwrócić uwagę na to, że przestrzeganie umowy ATP wpływa na konkurencyjność przedsiębiorstw, które mają możliwość oferowania wysokiej jakości usług transportowych.

Pytanie 4

Czy informacje na temat przeprowadzonego okresowego badania technicznego samochodu ciężarowego są zapisywane

A. w świadectwie homologacji danego pojazdu

B. w prawie jazdy właściciela pojazdu

C. w dowodzie osobistym właściciela pojazdu

D. w dowodzie rejestracyjnym danego pojazdu

Poprawna odpowiedź to odnotowanie informacji o przeprowadzonym okresowym badaniu technicznym w dowodzie rejestracyjnym pojazdu. Zgodnie z przepisami prawa, dowód rejestracyjny jest dokumentem, który zawiera kluczowe informacje o pojeździe, w tym daty oraz wyniki przeprowadzonych badań technicznych. Właściciele pojazdów są zobowiązani do regularnych przeglądów technicznych, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drodze. Przegląd taki powinien być przeprowadzany co najmniej raz w roku, a jego rezultaty muszą być odnotowane w dowodzie rejestracyjnym. Niezarejestrowanie przeglądu skutkuje utratą ważności dowodu oraz może prowadzić do konsekwencji prawnych. Przykładowo, każdy kierowca, który planuje podróż, powinien sprawdzić, czy jego pojazd jest aktualnie zarejestrowany jako sprawny technicznie, co można zweryfikować właśnie w dowodzie rejestracyjnym. Warto również zaznaczyć, że rzetelne prowadzenie dokumentacji technicznej pojazdu jest standardem w branży transportowej, co może wpływać na decyzje dotyczące ubezpieczeń oraz wartości rynkowej pojazdu.

Pytanie 5

Na liście przewozowym ładunek opisano jako: "UN 1098 ALKOHOL ALLILOWY, 6.1 (3), I, (C.D)". Jakiego rodzaju ładunek będzie transportowany w oparciu o podany dokument?

A. Szybko psujący się

B. Niebezpieczny

C. Nienormowany

D. Głęboko schłodzony

Odpowiedź 'Niebezpieczny' jest prawidłowa, ponieważ oznaczenie 'UN 1098' wskazuje na substancję chemiczną, która jest klasyfikowana jako niebezpieczna. Alkohole allilowe, do których odnosi się to oznaczenie, są związkami chemicznymi, które mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia oraz środowiska. Klasyfikacja 6.1 oznacza, że substancja jest toksyczna, a numer 3 odnosi się do jej właściwości palnych. Materiały transportowane z takim oznaczeniem muszą spełniać rygorystyczne przepisy dotyczące bezpieczeństwa transportu, co obejmuje odpowiednie pakowanie, oznakowanie oraz dokumentację. W praktyce, przy przewozie takich substancji stosuje się specjalne kontenery oraz środki ochrony osobistej dla pracowników. Dobrą praktyką jest także szkolenie personelu zajmującego się transportem niebezpiecznych materiałów w zakresie postępowania w sytuacjach awaryjnych oraz znajomości przepisów ADR, które regulują międzynarodowy transport materiałów niebezpiecznych.

Pytanie 6

Przedstawiony na rysunku znak, umieszczony na środku transportu, oznacza, że przewożone są materiały

A. zakaźne.

B. samozapalne.

C. żrące.

D. promieniotwórcze.

Znak przedstawiony na zdjęciu wskazuje, że przewożone są materiały zakaźne, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa transportu oraz ochrony zdrowia publicznego. W przypadku transportu materiałów zakaźnych, zgodnie z przepisami międzynarodowymi, stosuje się specjalne oznakowania, które mają na celu informowanie o potencjalnym zagrożeniu. Oznaczenie to jest związane z klasyfikacją materiałów niebezpiecznych, określaną w przepisach takich jak Międzynarodowy Kodeks Transportu Towarów Niebezpiecznych (IMDG Code) czy Przepisy dotyczące transportu materiałów niebezpiecznych (ADR). Przykładowo, w szczególności dotyczy to substancji, które mogą powodować choroby zakaźne u ludzi lub zwierząt. W praktyce, odpowiednie oznaczenie oraz przestrzeganie procedur transportowych są niezbędne, aby zminimalizować ryzyko wypadków oraz zapewnić bezpieczeństwo pracowników i otoczenia. Dlatego ważne jest, aby osoby zajmujące się transportem tego typu materiałów były odpowiednio przeszkolone i świadome zagrożeń, jakie niesie ze sobą przewóz substancji zakaźnych.

Pytanie 7

Do której reguły Incoterms 2020 odnoszą się obowiązki sprzedającego i kupującego zapisane w tabeli?

Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru na statek w porcie załadunku. Od tego miejsca ryzyko przechodzi na kupującego, jednakże nadal sprzedający ma obowiązek zawrzeć umowę przewozu morskiego oraz ponieść koszty dostarczenia towaru do portu przeznaczenia.

A. FAS

B. EXW

C. CFR

D. DAP

Wybór reguł EXW, FAS czy DAP jest niewłaściwy w kontekście przedstawionego pytania, ponieważ każdy z tych terminów definiuje różne obowiązki sprzedającego i kupującego, które nie pokrywają się z warunkami CFR. Reguła EXW (Ex Works) oznacza, że sprzedający udostępnia towar w swoim zakładzie, a kupujący ponosi wszelkie koszty i ryzyko od momentu odbioru towaru. To podejście może prowadzić do nieporozumień, gdyż sprzedający nie jest zobowiązany do organizacji transportu, co wymaga od kupującego dużej samodzielności w logistyce. Reguła FAS (Free Alongside Ship) również nie jest odpowiednia, ponieważ sprzedający dostarcza towar obok statku, ale nie pokrywa kosztów transportu do portu przeznaczenia, co równie dobrze zmienia odpowiedzialność związaną z ryzykiem. Natomiast DAP (Delivered at Place) obliguje sprzedającego do dostarczenia towaru do określonego miejsca przeznaczenia, co jest sprzeczne z definicją CFR, gdzie ryzyko przechodzi na kupującego w momencie załadunku. Każda z tych reguł ma swoje zastosowanie, ale nie odpowiadają one na pytanie dotyczące obowiązków w ramach CFR, co może prowadzić do błędnych analiz w międzynarodowych transakcjach handlowych. Kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi regułami, aby efektywnie zarządzać ryzykiem i obowiązkami w kontraktach handlowych.

Pytanie 8

W transporcie morskim do przewozu towarów wykorzystywany jest dokument

A. FIATA Warehause Receipt

B. Master Air Waybil

C. Bill of Lading

D. FIATA Forwarding Instruction

Bill of Lading, znany również jako konosament, to kluczowy dokument w transporcie morskim, który pełni trzy podstawowe funkcje: jest dowodem na zawarcie umowy przewozu, potwierdzeniem odbioru towaru przez przewoźnika oraz dokumentem własności ładunku. Dzięki jego zastosowaniu, właściciel towaru może skutecznie przekazywać prawa do ładunku innym osobom, co jest niezwykle istotne w międzynarodowym handlu. Przykładem praktycznego zastosowania Bill of Lading jest sytuacja, gdy importer otrzymuje towar drogą morską i musi przedstawić ten dokument w celu odbioru ładunku w porcie. Warto również zaznaczyć, że w przypadku transportu kontenerowego, Bill of Lading może mieć formę elektroniczną, co znacząco przyspiesza proces logistyczny. Zgodność z międzynarodowymi regulacjami, takimi jak Konwencja o jednolitym prawie stosowanym do międzynarodowego przewozu drogowego, podkreśla znaczenie Bill of Lading w praktyce, ponieważ zapewnia bezpieczeństwo i przejrzystość w transakcjach handlowych.

Pytanie 9

Technologia umożliwiająca bezkontaktową identyfikację obiektów za pomocą fal radiowych to

A. GPS

B. EDI

C. RFID

D. GS1

RFID, czyli Radio Frequency Identification, to technologia umożliwiająca bezdotykową identyfikację obiektów przy użyciu fal radiowych. System ten składa się z dwóch głównych komponentów: tagów RFID, które są umieszczane na przedmiotach, oraz czytników RFID, które wysyłają sygnał radiowy do tagów. Gdy tag znajduje się w zasięgu czytnika, aktywuje się i przesyła swoje dane identyfikacyjne. Technologia RFID znajduje zastosowanie w wielu branżach, w tym logistycznej, handlowej i produkcyjnej. Przykłady zastosowania obejmują śledzenie przesyłek w magazynach, automatyzację procesów inwentaryzacyjnych oraz kontrolę dostępu do obiektów. Standardy takie jak ISO/IEC 18000 regulują kwestie techniczne związane z RFID, co zapewnia interoperacyjność systemów. Dzięki RFID możliwe jest znaczne zwiększenie efektywności operacyjnej oraz poprawa dokładności danych, co jest kluczowe w dzisiejszym złożonym środowisku biznesowym.

Pytanie 10

Korzystając z fragmentu przepisów ujętych w tabeli określ, ile maksymalnie m³ benzyny 95-oktanowej o temperaturze wrzenia 65-95°C można zatankować do cysterny o pojemności 500 m³.

Fragment przepisów dotyczących stosowania opakowań i cystern wg Umowy ADR
Temperatura wrzenia (początku wrzenia) materiału w °C	< 60	≥ 60 < 100	≥ 100 < 200	≥ 200 < 300	≥ 300
Stopień napełnienia opakowania w %	90	92	94	96	98

A. 470 m3

B. 480 m3

C. 490 m3

D. 460 m3

Wybór wartości 470 m³, 480 m³ lub 490 m³ wskazuje na nieporozumienia dotyczące zasad napełniania cystern z materiałami o określonych temperaturach wrzenia. Kluczowym elementem w tym kontekście jest zrozumienie, że dla substancji o temperaturze wrzenia w przedziale 60-100°C, obowiązuje maksymalny stopień napełnienia wynoszący 92%. Osoby wybierające większe wartości mogły błędnie założyć, że cysterny mogą być wypełnione do wyższych poziomów bez konsekwencji, co jest niezgodne z normami bezpieczeństwa. Zbyt wysokie napełnienie cysterny może prowadzić do niebezpieczeństw, takich jak ryzyko przepełnienia i wycieku, co w konsekwencji naraża środowisko oraz ludzi. Ponadto, w praktyce transportu, operatorzy muszą być świadomi, że każdy materiał ma swoje specyficzne właściwości, które wpływają na sposób, w jaki powinny być one transportowane i przechowywane. Dlatego też kluczowe jest, aby wszystkie obliczenia były oparte na rzetelnych danych i przepisach, aby uniknąć nieodpowiedzialnych praktyk i zapewnić bezpieczeństwo zarówno w transporcie, jak i w codziennym użytkowaniu substancji chemicznych.

Pytanie 11

Przedsiębiorca złożył wniosek do Głównego Inspektora Transportu Drogowego o wydanie świadectwa zatrudnionemu kierowcy, niebędącemu obywatelem państwa UE. W drodze decyzji administracyjnej wydano świadectwo kierowcy ważne od 15.06.2017 r. Na podstawie fragmentu ustawy ustal, do kiedy będzie ważne świadectwo, jeżeli zostało wystawione na możliwie maksymalny okres czasu?

Fragment ustawy o transporcie drogowym

Rozdział 4a

Świadectwo kierowcy

Art. 32a. Do kierowcy niebędącego obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, zatrudnionego przez przedsiębiorcę mającego siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wykonującego międzynarodowy transport drogowy rzeczy, stosuje się przepisy Unii Europejskiej dotyczące świadectwa kierowcy.

Art. 32b. 1. Główny Inspektor Transportu Drogowego, w drodze decyzji administracyjnej, wydaje, odmawia wydania, zmienia albo cofa świadectwo kierowcy.

2. Świadectwo kierowcy wydaje się na wniosek przedsiębiorcy, posiadającego licencję wspólnotową, złożony na piśmie lub w postaci dokumentu elektronicznego.

3. Świadectwo kierowcy wraz z wypisem ze świadectwa kierowcy wydaje się przedsiębiorcy na okres do 5 lat.

A. Do 31.12.2022 r.

B. Do 15.06.2022 r.

C. Do 31.12.2021 r.

D. Do 15.06.2021 r.

Poprawna odpowiedź wskazuje na datę 15.06.2022 r., co wynika z przepisów zawartych w art. 32b ust. 3 ustawy o transporcie drogowym. Świadectwo kierowcy, które zostało wydane na maksymalny okres, jest ważne przez 5 lat od daty jego wydania. W przypadku tego konkretnego świadectwa, datą wydania jest 15.06.2017 r., co oznacza, że jego ważność kończy się dokładnie 15.06.2022 r. Jest to istotne z praktycznego punktu widzenia, ponieważ kierowcy muszą być świadomi terminu ważności swoich dokumentów, aby uniknąć potencjalnych problemów prawnych związanych z transportem. Warto również zauważyć, że w branży transportowej regularne odnawianie świadectw i certyfikatów oraz przestrzeganie terminów wydania nowych dokumentów jest kluczowym elementem zarządzania ryzykiem oraz zapewnienia zgodności z przepisami prawa. Tym samym, znajomość okresów ważności świadectw pomoże w planowaniu działań związanych z zatrudnianiem kierowców oraz w ich dalszym kształceniu.

Pytanie 12

Liczba składająca się z dwóch lub trzech cyfr, umieszczona w górnej części tablicy ADR na pojeździe transportującym materiały niebezpieczne, informuje o

A. numerze identyfikacyjnym niebezpieczeństwa

B. ilości transportowanej substancji

C. numerze identyfikacyjnym materiału

D. trasie transportu substancji

Numer rozpoznawczy niebezpieczeństwa jest kluczowym elementem systemu oznakowania pojazdów transportujących substancje niebezpieczne. W ramach tablicy ADR, oznaczenia te składają się z cyfr, które wskazują na specyfikę zagrożenia, jakie dana substancja może stwarzać. Na przykład, numer 3 odnosi się do cieczy łatwopalnych, podczas gdy numer 8 oznacza substancje żrące. Użycie tych oznaczeń jest zgodne z Międzynarodową Konwencją o Transportach Drogowych Substancji Niebezpiecznych (ADR), której celem jest zapewnienie bezpieczeństwa w transporcie. Zrozumienie i prawidłowe odczytywanie tych numerów pozwala nie tylko na szybkie i skuteczne reagowanie w sytuacjach awaryjnych, ale także na odpowiednie przygotowanie i zabezpieczenie osób oraz mienia. W praktyce, kierowcy i służby ratunkowe muszą być świadomi tych oznaczeń, aby zminimalizować ryzyko i skutki związane z transportem substancji niebezpiecznych, co podkreśla znaczenie edukacji i szkolenia w tym zakresie.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Jaką procedurę celną powinno się wybrać w związku z czasowym wwozem do strefy celnej Unii Europejskiej towarów spoza Unii w celu ich naprawy?

A. Składu celnego

B. Uszlachetniania czynnego

C. Uszlachetniania biernego

D. Odprawy czasowej

Wybór procedury uszlachetniania czynnego jest właściwy, gdy towary nieunijne są czasowo przywożone na obszar celny Unii Europejskiej w celu ich naprawy lub modyfikacji. Procedura ta pozwala na wprowadzenie towarów do obrotu w UE, jednocześnie zapewniając możliwość ich późniejszego wywozu, bez konieczności uiszczania należności celnych za towary, które nie są przeznaczone do konsumpcji na rynku unijnym. Przykładem zastosowania może być sytuacja, w której przedsiębiorstwo importuje maszyny do naprawy – po zakończeniu prac naprawczych maszyny powinny być wywiezione z UE. Procedura ta jest zgodna z regulacjami unijnymi, które określają zasady dotyczące uszlachetniania towarów, a także z międzynarodowymi standardami celnymi. W praktyce, przedsiębiorcy muszą złożyć odpowiednie dokumenty celne, które określają szczegóły dotyczące towarów, ich wartości oraz planowanych prac naprawczych. Ponadto, warto zaznaczyć, że po zakończeniu uszlachetniania, towar musi wrócić do kraju eksportu lub, w przeciwnym razie, musi zostać uiszczona należność celna.

Pytanie 15

Która formuła INCOTERMS 2010 zobowiązuje sprzedającego do zorganizowania transportu, pokrycia jego wydatków, dostarczenia towaru do miejsca docelowego, poniesienia ryzyka oraz przeprowadzenia odprawy celnej przy imporcie?

A. FAS (Free Alongside Ship)

B. DDP (Delivered Duty Paid)

C. CPT (Carriage Paid To)

D. FOB (Free on Board)

Odpowiedź DDP (Delivered Duty Paid) jest jak najbardziej trafna. Z definicji tej formuły INCOTERMS 2010 wynika, że sprzedający musi zorganizować transport towarów aż do miejsca, gdzie ma trafić. Co więcej, to on jest też odpowiedzialny za wszystkie koszty związane z tym transportem. DDP to taka opcja, gdzie sprzedający bierze na siebie pełne ryzyko dostarczenia towaru do kupującego, włącznie z odprawą celną przy imporcie. Innymi słowy, wszystkie formalności związane z przywozem towarów leżą po jego stronie. Przykładem może być sytuacja, w której firma z Polski sprzedaje maszyny do Niemiec; sprzedający ma obowiązek zorganizować transport, opłacić cło i upewnić się, że towar dotrze do klienta „gotowy do użycia”. To podejście nie tylko ułatwia życie klientowi, ale też buduje zaufanie do sprzedającego, co jest istotne w międzynarodowym handlu.

Pytanie 16

W liście przewozowym podaje się zarówno miejsce nadania, jak i miejsce docelowe przesyłki

A. HAWB

B. MAWB

C. CMR

D. CIM

Odpowiedzi CMR, HAWB i MAWB, chociaż dotyczą przewozu towarów, nie są właściwe w kontekście podawania stacji nadania i stacji przeznaczenia w liście przewozowym na transport kolejowy. CMR, czyli Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów, skupia się głównie na transporcie drogowym. Chociaż też wymaga podania miejsc, to dotyczy innych rzeczy prawnych, jak odpowiedzialność przewoźnika i ustalanie kosztów. HAWB (House Air Waybill) i MAWB (Master Air Waybill) to z kolei dokumenty lotnicze. HAWB jest dla przesyłek od spedytorów do nadawców, podczas gdy MAWB wystawia przewoźnik lotniczy. W tych przypadkach te standardy w ogóle nie dotyczą transportu kolejowego, więc to może prowadzić do błędnego zrozumienia pytania. Pomylenie tych dokumentów w praktyce może się skończyć poważnymi błędami w logistyce, jak złe klasyfikacje przesyłek czy kłopoty z transportem. Ważne jest, żeby znać szczegóły każdego dokumentu i ich zastosowanie w różnych rodzajach transportu, żeby uniknąć nieporozumień.

Pytanie 17

Jeżeli środek transportu samochodowego nie spełnia dodatkowych wymagań, to zgodnie z zamieszczonym fragmentem rozporządzenia czas podróży zwierząt kopytnych nie powinien przekraczać

Fragment Rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie szczegółowych warunków i sposobu transportu zwierząt
§ 31.
1. Czas podróży zwierząt kopytnych środkami transportu drogowego, kolejowego i drogą wodną nie powinien przekraczać 8 godzin.
§ 32.
Jeżeli środek transportu drogowego spełnia dodatkowe wymagania, obowiązuje następujący maksymalny czas podróży zwierząt kopytnych, częstotliwość ich karmienia i pojenia oraz częstotliwość i czas trwania obowiązkowych postojów (przerw w podróży): 1) nieodsadzone cielęta, jagnięta, koźlęta i źrebięta będące na diecie mlecznej oraz nieodsadzone prosięta po 9 godzinach transportu powinny mieć zapewnioną co najmniej godzinną przerwę na pobranie wody i karmy, po upływie której mogą być transportowane kolejne 9 godzin; 2) świnie mogą podróżować maksymalnie 24 godziny, jeśli środki transportu, w których przewozi się trzodę chlewną, są wyposażone w zbiorniki wody o wystarczającej pojemności, tak aby świnie mogły pić wodę w czasie transportu; 3) zwierzęta jednokopytne, z wyjątkiem „koniowatych zarejestrowanych" mogą być przewożone maksymalnie 24 godziny, muszą jednak co 8 godzin dostawać wodę i karmę; 4) pozostałe zwierzęta kopytne po 14 godzinach transportu powinny mieć zapewnioną co najmniej godzinną przerwę na pobranie wody i karmy, po upływie której mogą być transportowane kolejne 14 godzin.
§ 35.
1. Maksymalny czas podróży zwierząt kopytnych może być przedłużony, jeżeli transport do miejsca przeznaczenia zakończy się w ciągu kolejnych 2 godzin. 2. Po upływie czasu podróży zwierzęta kopytne powinny być wyładowane, napojone i nakarmione oraz mieć zapewniony okres odpoczynku nie krótszy niż 24 godziny.

A. 24 godzin.

B. 9 godzin.

C. 14 godzin.

D. 8 godzin.

Odpowiedź 8 godzin jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z § 31 rozporządzenia, czas podróży zwierząt kopytnych środkami transportu drogowego, które nie spełniają dodatkowych wymagań, nie powinien przekraczać 8 godzin. To jest kluczowe dla zapewnienia dobrostanu zwierząt, ponieważ długotrwała podróż w nieodpowiednich warunkach może prowadzić do stresu, odwodnienia oraz innych problemów zdrowotnych. W praktyce, przestrzeganie tego limitu czasowego jest częścią odpowiedzialnego transportu zwierząt, który powinien uwzględniać nie tylko przepisy prawne, ale również założenia dotyczące dobrostanu zwierząt. W branży transportowej, zgodność z regulacjami dotyczącymi czasu podróży jest niezbędna do minimalizacji ryzyka oraz zapewnienia, że zwierzęta dotrą do celu w zdrowym stanie. Oprócz przepisów, warto również stosować się do najlepszych praktyk, takich jak regularne przerwy na odpoczynek i wodę, co dodatkowo zwiększa komfort podróży dla przewożonych zwierząt.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

W międzynarodowej konwencji ustalono zasady dotyczące minimalnego wieku kierowcy, czasu prowadzenia pojazdu, przerw oraz odpoczynków kierowcy, a także obowiązek montażu i korzystania z urządzenia kontrolnego?

A. TIR

B. AETR

C. ADR

D. ATP

Odpowiedź AETR (Umowa europejska dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowy transport drogowy) jest prawidłowa, ponieważ reguluje ona zasady dotyczące minimalnego wieku kierowcy, czasu prowadzenia pojazdu oraz przerw i odpoczynków. Konwencja AETR została ustanowiona w celu zapewnienia bezpieczeństwa na drogach oraz poprawy warunków pracy kierowców. Na przykład, zgodnie z AETR, kierowcy muszą przestrzegać przepisów dotyczących maksymalnego czasu jazdy oraz minimalnych okresów odpoczynku, co ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania zmęczeniu i zwiększania bezpieczeństwa. Standardy te są zgodne z praktykami branżowymi, w tym regulacjami unijnymi, które również dążą do harmonizacji przepisów dotyczących transportu drogowego w Europie. Wprowadzenie i użycie urządzeń kontrolnych, takich jak tachografy, jest również wymagane w celu monitorowania czasu pracy i odpoczynku kierowców. W praktyce oznacza to, że firmy transportowe muszą być świadome tych regulacji, aby uniknąć potencjalnych kar i zapewnić efektywne zarządzanie czasem pracy swoich kierowców.

Pytanie 20

Zgodnie z przedstawionym fragmentem ustawy, ładunek wystający poza płaszczyznę obrysu pojazdu o szerokości 2,55 m nie może wystawać z jednej strony boku pojazdu na odległość większą niż

Fragment ustawy Prawo o ruchu drogowym
Art. 61.
1. Ładunek nie może powodować przekroczenia dopuszczalnej masy całkowitej lub dopuszczalnej ładowności pojazdu. (...)
3. Ładunek umieszczony na pojeździe powinien być zabezpieczony przed zmianą położenia lub wywoływaniem nadmiernego hałasu. Nie może on mieć odrażającego wyglądu lub wydzielać odrażającej woni.
4. Urządzenia służące do mocowania ładunku powinny być zabezpieczone przed rozluźnieniem się, swobodnym zwisaniem lub spadnięciem podczas jazdy.
5. Ładunek sypki może być umieszczony tylko w szczelnej skrzyni ładunkowej, zabezpieczonej dodatkowo odpowiednimi zasłonami uniemożliwiającymi wysypywanie się ładunku na drogę.
6. Ładunek wystający poza płaszczyzny obrysu pojazdu może być na nim umieszczony tylko przy zachowaniu następujących warunków:
1) ładunek wystający poza boczne płaszczyzny obrysu pojazdu może być umieszczony tylko w taki sposób, aby całkowita szerokość pojazdu z ładunkiem nie przekraczała 2,55 m, a przy szerokości pojazdu 2,55 m nie przekraczała 3 m, jednak pod warunkiem umieszczenia ładunku tak, aby z jednej strony nie wystawał na odległość większą niż 23 cm;
2) ładunek nie może wystawać z tyłu pojazdu na odległość większą niż 2 m od tylnej płaszczyzny obrysu pojazdu lub zespołu pojazdów; w przypadku przyczepy kłonicowej odległość tę liczy się od osi przyczepy;
3) ładunek nie może wystawać z przodu pojazdu na odległość większą niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu i większą niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.

A. 1,50 m

B. 0,23 m

C. 0,50 m

D. 3,00 m

Odpowiedź 0,23 m jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami zawartymi w Prawie o ruchu drogowym, dopuszczalna odległość, na jaką ładunek może wystawać z jednej strony pojazdu o szerokości 2,55 m, nie może przekraczać 0,23 m. Przepisy te mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach, zarówno dla kierowcy, jak i dla innych uczestników ruchu. Przykładowo, jeśli ładunek wystaje zbyt daleko, może to prowadzić do sytuacji, w których inni kierowcy nie będą w stanie odpowiednio ocenić odległości do pojazdu, co zwiększa ryzyko kolizji. Dodatkowo, w przypadku kontroli drogowych, nadmierne wystawanie ładunku może skutkować nałożeniem kar na kierowcę. Dlatego ważne jest, aby zawsze przestrzegać tych norm, aby uniknąć niebezpiecznych sytuacji na drodze oraz zapewnić zgodność z przepisami prawa.

Pytanie 21

Przedstawiona nalepa umieszczona na cysternie informuje, że jest w niej przewożony materiał

A. samozapalny.

B. wybuchowy.

C. ciekły zapalny.

D. żrący.

Wybór odpowiedzi wybuchowy, ciekły zapalny lub żrący jest nieprawidłowy, ponieważ każda z tych kategorii odnosi się do innych typów materiałów niebezpiecznych, które są klasyfikowane w systemie ADR. Materiały wybuchowe wymagają szczególnych procedur transportowych i rozróżniają się od samozapalnych, które nie mają zdolności do wybuchu, lecz mogą zapalić się w określonych warunkach. Materiały ciekłe zapalne, takie jak benzyna, klasyfikowane są w innej kategorii, najczęściej jako materiały klasy 3, które są związane z ich właściwościami fizycznymi, a nie z ich zdolnością do samozapłonu. Z kolei materiały żrące, które mogą powodować korozję w kontakcie z innymi substancjami, również nie są zgodne z klasyfikacją klasy 4. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do błędnych odpowiedzi, obejmują nieznajomość klasyfikacji materiałów niebezpiecznych oraz mylenie właściwości chemicznych substancji. Znajomość tych zasad jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa transportu materiałów niebezpiecznych oraz zgodności z regulacjami prawnymi.

Pytanie 22

Nadawca przesyłki wskazał osiem kryteriów, które powinny zostać spełnione podczas transportu urządzeń AGD. Firma transportowa, która przyjęła to zamówienie, nie zrealizowała czterech z tych warunków. W jakim zakresie wymagania postawione przez klienta zostały spełnione?

A. 80%

B. 70%

C. 50%

D. 40%

Odpowiedź 50% jest prawidłowa, ponieważ nadawca towaru określił osiem wymagań dotyczących przewozu sprzętu AGD, a przedsiębiorstwo transportowe nie dotrzymało czterech z nich. W związku z tym, spełnione zostały tylko cztery wymagania, co stanowi dokładnie 50% wszystkich wymagań. Takie podejście jest zgodne z zasadami zarządzania jakością, które zakładają, że ocena poziomu realizacji wymagań powinna być dokładnie obliczona na podstawie liczby spełnionych i niespełnionych warunków. W praktyce, w branży transportowej jest to niezwykle ważne, ponieważ niewłaściwe realizowanie warunków przewozu może prowadzić do uszkodzenia towaru, co w efekcie wpływa na reputację firmy oraz wiąże się z dodatkowymi kosztami naprawy lub rekompensaty. Dobre praktyki w obszarze logistyki i transportu sugerują, aby przed przyjęciem zlecenia przedsiębiorstwo dokładnie analizowało wymagania klienta oraz regularnie monitorowało zgodność ze standardami przewozu, co pozwala na minimalizację ryzyk związanych z ewentualnymi reklamacjami.

Pytanie 23

Przedstawiona plakietka ustala datę przeglądu

A. inspektora dozoru technicznego.

B. okręgowej stacji kontroli pojazdów.

C. konserwatorskiego.

D. inspektora transportu drogowego.

Wybór jednej z pozostałych odpowiedzi wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące roli oraz zakresu działalności różnych instytucji zajmujących się kontrolą i dozorowaniem. Inspektorzy dozoru technicznego, czyli UDT, są odpowiedzialni za nadzór nad bezpieczeństwem urządzeń, co jest kluczowe dla ochrony życia i zdrowia publicznego. Odpowiedzi dotyczące inspektora konserwatorskiego, okręgowej stacji kontroli pojazdów oraz inspektora transportu drogowego nie są związane z nadzorem nad urządzeniami technicznymi w rozumieniu UDT. Inspektor konserwatorski zajmuje się ochroną zabytków, co nie ma związku z technicznym nadzorem, a okręgowa stacja kontroli pojazdów koncentruje się na badaniach technicznych pojazdów mechanicznych, co również nie dotyczy szerokiego zakresu urządzeń podlegających UDT. Inspektor transportu drogowego ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach, a jego zadania różnią się od tych, które wykonuje UDT. Wybór tych odpowiedzi może wskazywać na mylenie ról różnych organów nadzoru oraz niewłaściwe interpretacje przepisów dotyczących bezpieczeństwa technicznego. Kluczowe jest zrozumienie, że tylko inspektor UDT jest odpowiedzialny za certyfikację i nadzór urządzeń technicznych, a więc dokładne identyfikowanie instytucji i ich kompetencji jest niezwykle istotne w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa.

Pytanie 24

Jaki skrót należy wpisać w umowie, zgodnie z formułami INCOTERMS 2010, jeżeli sprzedający zostawia towar do dyspozycji kupującego w punkcie wydania, a kupujący organizuje transport, ponosi jego koszty oraz ryzyko na całej trasie przewozu?

Opis znaczenia wybranych formuł INCOTERMS 2010
„Delivered Duty Paid" – sprzedający organizuje transport, pokrywa jego koszty, ponosi ryzyko i opłaca należności celne.
„Ex works" – sprzedający zostawia towar do dyspozycji kupującego w punkcie wydania, a kupujący organizuje transport, ponosi koszty oraz ryzyko na całej trasie.
„Free Carier" – obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru przewoźnikowi, ustalonemu i opłaconemu przez kupującego, w oznaczone miejsce.
„Free Alongside Ship" – kupujący posiada gestię transportową od momentu złożenia towaru przez sprzedającego na nabrzeżu w porcie załadowania.

A. FAS "Free Alongside Ship"

B. FCA "Free Carrier"

C. DDP "Delivered Duty Paid"

D. EXW "Ex works"

Odpowiedź "EXW" (Ex works) jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z formułami INCOTERMS 2010 oznacza, że sprzedający udostępnia towar w określonym miejscu, pozostawiając kupującemu pełną odpowiedzialność za dalszy transport. W praktyce oznacza to, że sprzedający nie jest zobowiązany do organizowania transportu ani pokrywania kosztów związanych z przewozem towaru. Kupujący samodzielnie zarządza transportem i ponosi wszelkie ryzyka oraz koszty na całej trasie. Taka forma współpracy jest szczególnie korzystna w transakcjach, gdzie kupujący ma lepszą znajomość lokalnych warunków transportowych lub korzysta z preferowanych przewoźników. Dobrze zaplanowany proces logistyczny oparty na zasadzie EXW może zredukować całkowite koszty transportu. Przykładem zastosowania EXW może być sytuacja, w której producent mebli w Polsce sprzedaje produkty do klienta w Niemczech, a klient zajmuje się organizacją transportu, co pozwala mu na wybór optymalnych rozwiązań transportowych.

Pytanie 25

Jakie są zasady ogólne dotyczące ruchu drogowego w transporcie samochodowym?

A. Konwencja berneńska

B. Konwencja wiedeńska

C. Konwencja helsińska

D. Konwencja warszawska

Konwencja Wiedeńska, przyjęta w 1968 roku, reguluje zasady ruchu drogowego w krajach, które ją ratyfikowały. Jej celem jest zapewnienie jednolitych zasad bezpieczeństwa na drogach oraz ułatwienie międzynarodowego transportu drogowego. W konwencji tej określono m.in. zasady dotyczące zachowań kierowców, oznakowania dróg, sygnałów świetlnych oraz ograniczeń prędkości. Dzięki tym standardom, kierowcy podróżujący między krajami są w stanie lepiej dostosować się do lokalnych przepisów, co przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa na drogach. Na przykład, w krajach stosujących konwencję, kierowcy powinni stosować się do oznaczeń dotyczących pierwszeństwa przejazdu, co minimalizuje ryzyko wypadków. Warto również zauważyć, że konwencja ta jest fundamentem dla rozwoju krajowych przepisów ruchu drogowego, co wpływa na harmonizację przepisów w Europie i poza nią.

Pytanie 26

Jakie kategorie działań wchodzą w skład procesu transportowego?

A. Organizacyjne, wykonawcze i handlowe

B. Manualne, automatyczne i rozliczeniowe

C. Promocyjne, załadunkowe i rozładunkowe

D. Reklamacyjne, załadunkowe i planowania

Odpowiedź "Organizacyjne, wykonawcze i handlowe" jest poprawna, ponieważ proces transportowy jest złożonym zbiorem czynności, które mają na celu efektywne i skuteczne zarządzanie przepływem towarów. Czynności organizacyjne obejmują planowanie transportu, dobór odpowiednich środków transportu oraz ustalanie tras. Na tym etapie kluczowe jest również przestrzeganie przepisów prawnych oraz regulacji dotyczących transportu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Czynności wykonawcze to działania realizowane w praktyce, takie jak załadunek, transport oraz rozładunek towarów. Właściwe wykonanie tych czynności jest kluczowe dla zapewnienia terminowości i bezpieczeństwa dostaw. Ostatnia kategoria, handlowa, dotyczy aspektów związanych z negocjacjami i umowami transportowymi, co jest niezbędne do osiągania korzystnych warunków dla obu stron. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest proces logistyki w dużych firmach, gdzie odpowiednie zarządzanie tymi trzema grupami czynności wpływa na cały łańcuch dostaw.

Pytanie 27

Korzystając z fragmentu ustawy Prawo o ruchu drogowym, określ maksymalną rzeczywistą masę całkowitą przyczepy ciągniętej przez samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej wynoszącej 7,5 tony.

Fragment ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym
Art. 62. 1. Rzeczywista masa całkowita przyczepy ciągniętej przez: 1) samochód osobowy, samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t lub autobus - nie może przekraczać rzeczywistej masy całkowitej pojazdu ciągnącego; 2) samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t- nie może przekraczać rzeczywistej masy całkowitej tego samochodu powiększonej o 40%;

Fragment ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym

Art. 62. 1. Rzeczywista masa całkowita przyczepy ciągniętej przez:

1) samochód osobowy, samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 t lub autobus - nie może przekraczać rzeczywistej masy całkowitej pojazdu ciągnącego;

2) samochód ciężarowy o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t- nie może przekraczać rzeczywistej masy całkowitej tego samochodu powiększonej o 40%;

A. 10,5 t

B. 7,5 t

C. 11,0 t

D. 3,5 t

Wybór 3,5 t, 7,5 t lub 11,0 t jako maksymalnej masy całkowitej przyczepy ciągniętej przez pojazd o DMC 7,5 tony jest niepoprawny i wynika z błędnego zrozumienia przepisów ruchu drogowego. Odpowiedzi te nie uwzględniają zasady dopuszczalnych obciążeń, która określa, że maksymalna masa przyczepy powinna być obliczana w oparciu o wartość DMC pojazdu ciągnącego. W przypadku 3,5 t, sugerowanie tak niskiej masy wskazuje na zlekceważenie zasad ruchu drogowego, w których przyczepa nie może być lżejsza niż 40% DMC pojazdu ciągnącego. Odpowiedź 7,5 t jest równoznaczna z założeniem, że przyczepa może ważyć tyle samo, co pojazd, co jest sprzeczne z zasadami bezpieczeństwa, które mają na celu zapobieganie przeciążeniom. Wreszcie, 11,0 t to całkowicie niewłaściwa interpretacja przepisów, ponieważ nadmierne obciążenie pojazdu może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak utrata kontroli nad pojazdem i zwiększone ryzyko wypadku. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla każdego kierowcy, który chce uniknąć niebezpiecznych sytuacji na drodze oraz problemów prawnych związanych z naruszeniem przepisów o ruchu drogowym.

Pytanie 28

Którą naklejkę ADR należy umieścić na opakowaniu transportowym zawierającym materiały wytwarzające w kontakcie z wodą gazy zapalne?

A. Naklejkę 3.

B. Naklejkę 2.

C. Naklejkę 1.

D. Naklejkę 4.

Odpowiedzi, które nie wskazują naklejki 3, są wynikiem braku zrozumienia klasyfikacji materiałów niebezpiecznych oraz ich odpowiednich oznaczeń. Naklejka 1 jest używana dla substancji łatwopalnych, ale niekoniecznie reagujących z wodą, co czyni ją niewłaściwą w przypadku materiałów, które w reakcji z wodą wytwarzają gazy zapalne. Naklejka 2 dotyczy materiałów wybuchowych, które również nie są związane z opisanym zagrożeniem. Naklejka 4 jest stosowana dla substancji, które są niebezpieczne w kontakcie z wodą, ale niekoniecznie wytwarzają gazy łatwopalne, co również czyni ją nieadekwatną. Kluczowym błędem myślowym jest nieodróżnienie między substancjami łatwopalnymi a tymi, które w wyniku reakcji chemicznych z wodą stają się łatwopalne, co prowadzi do niewłaściwego oznakowania. W kontekście standardów ADR, dokładna znajomość właściwości chemicznych transportowanych materiałów oraz ich odpowiednich oznaczeń jest nie tylko wymagana, ale również kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas transportu. Prawidłowe przyporządkowanie naklejek na podstawie ich właściwości może znacząco wpłynąć na zapobieganie wypadkom i minimalizowanie ryzyka w sytuacjach awaryjnych.

Pytanie 29

W Polsce, kto odpowiedzialny jest za wydawanie certyfikatu kompetencji zawodowych dla przewoźników drogowych?

A. Instytut Transportu Samochodowego

B. Minister odpowiedzialny za transport

C. Polska Izba Spedycji i Logistyki

D. Inspekcja Transportu Drogowego

Instytut Transportu Samochodowego (ITS) jest instytucją odpowiedzialną za wydawanie certyfikatów kompetencji zawodowych dla przewoźników drogowych w Polsce. Certyfikat ten jest kluczowym dokumentem, który potwierdza, że przewoźnik dysponuje odpowiednią wiedzą oraz umiejętnościami do prowadzenia działalności transportowej zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. ITS zajmuje się również organizowaniem szkoleń oraz egzaminów, które są niezbędne do uzyskania tego certyfikatu. Przykładowo, osoba ubiegająca się o certyfikat musi wykazać się znajomością przepisów dotyczących transportu drogowego, ekonomiki transportu oraz zasad zarządzania przedsiębiorstwem. Wydany certyfikat zapewnia przewoźnikom możliwość legalnego świadczenia usług transportowych, a także zwiększa ich konkurencyjność na rynku. Dobrą praktyką jest regularne odnawianie wiedzy oraz śledzenie zmian w przepisach, co pozwala na dostosowanie się do dynamicznie zmieniającego się otoczenia prawnego.

Pytanie 30

Który akt prawny określa normy pojazdów ogrzewanych, chłodni oraz izoterm w transporcie samochodowym?

	Akt prawny	Charakterystyka
A.	Konwencja ATP	Umowa międzynarodowa o przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych oraz o środkach transportu przeznaczonych do tych przewozów.
B.	Konwencja CMR	Umowa regulująca zasady, prawa i obowiązki stron umowy zarobkowego drogowego przewozu międzynarodowego.
C.	Konwencja ADR	Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych.
D.	Konwencja AETR	Umowa europejska dotycząca pracy załóg pojazdów wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe.

A. A.

B. D.

C. C.

D. B.

Odpowiedź A jest poprawna, ponieważ odnosi się do Konwencji ATP, która jest kluczowym dokumentem regulującym wymagania techniczne dla pojazdów transportujących szybko psujące się artykuły żywnościowe. Konwencja ta ustanawia normy dotyczące chłodzenia, ogrzewania oraz izolacji termicznej pojazdów, co jest niezbędne dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa przewożonych produktów. Przykładowo, w przypadku transportu świeżych owoców i warzyw, pojazdy muszą być w stanie utrzymać odpowiednią temperaturę, aby zapobiec ich psuciu się. Dodatkowo, normy te obejmują także wymogi dotyczące certyfikacji pojazdów, co ma istotne znaczenie dla przedsiębiorstw zajmujących się logistyką i transportem. Zrozumienie i przestrzeganie norm ATP jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami prawa oraz dla budowania zaufania w relacjach z klientami, co w szerszej perspektywie wpływa na konkurencyjność na rynku.

Pytanie 31

Pierwszą inspekcję techniczną nowego pojazdu ciężarowego o maksymalnej masie całkowitej do 3,5 t przeprowadza się

A. przed upływem 3 lat od dnia pierwszej rejestracji

B. przed upływem 2 lat od dnia pierwszej rejestracji

C. przed dokonaniem pierwszej rejestracji

D. rok po dniu pierwszej rejestracji

Odpowiedź 'przed upływem 3 lat od dnia pierwszej rejestracji' jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, pierwsze badanie techniczne nowego samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony należy przeprowadzić w ciągu 3 lat od momentu pierwszej rejestracji. Przepisy te mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach, a regularne badania techniczne pomagają w identyfikacji potencjalnych usterek i awarii, które mogłyby wpłynąć na bezpieczeństwo jazdy. W praktyce, właściciele samochodów ciężarowych powinni planować badania techniczne z wyprzedzeniem, aby uniknąć ewentualnych problemów prawnych lub administracyjnych. Przykład: jeśli samochód został zarejestrowany 1 stycznia 2021 roku, należy przeprowadzić badanie techniczne najpóźniej do 31 grudnia 2023 roku. W odpowiednich standardach eksploatacyjnych pojazdów, takich jak normy ISO 39001 dotyczące zarządzania bezpieczeństwem ruchu drogowego, podkreśla się znaczenie regularnych przeglądów technicznych jako kluczowego elementu w redukcji ryzyka wypadków drogowych.

Pytanie 32

Obowiązki i prawa określone w umowie handlowej, dotyczące organizacji transportu towarów, pokrywania kosztów związanych z ich przewozem, ubezpieczeniem i odprawami celnymi to

A. akredytywa

B. kongestia transportowa

C. gestia transportowa

D. kontyngent

Gestia transportowa to termin odnoszący się do zakresu obowiązków i praw związanych z organizowaniem transportu towarów, co obejmuje również pokrycie kosztów ich przewozu, ubezpieczenia oraz odpraw celnych. W praktyce gestia transportowa może obejmować różne aspekty związane z logistyka, takie jak wybór odpowiedniego środka transportu, negocjacje z przewoźnikami, zapewnienie odpowiednich ubezpieczeń oraz załatwienie formalności celnych. Na przykład, w przypadku eksportu towarów, firma musi nie tylko zorganizować transport, ale także upewnić się, że wszystkie dokumenty celne są w porządku i że towar jest ubezpieczony na czas transportu. Dbałość o te elementy jest kluczowa dla minimalizacji ryzyka i zapewnienia efektywności procesu logistycznego, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi i standardami, takimi jak INCOTERMS, które definiują odpowiedzialności stron w transakcjach międzynarodowych.

Pytanie 33

Oblicz, korzystając z zamieszczonego cennika, koszt przewozu 12 ton substancji żrących na odległość 300 km.

Cennik usług przewozowych
Rodzaj towaru	Masa ładunku [kg]	Stawka za 1 km [zł]
Towary neutralne	1÷12 999	3,30
Towary neutralne	13 000÷25 000	3,50
Towary niebezpieczne	1÷7 999	4,50
Towary niebezpieczne	8 000÷25 000	3,50
Towary szybko psujące się	1÷6 999	3,50
Towary szybko psujące się	7 000÷16 999	4,00
Towary inne, nienormatywne	17 000÷25 000	4,50
Towary inne, nienormatywne	1÷9 999	5,50
	10 000÷25 000	6,50

A. 1 350,00 zł

B. 2 500,00 zł

C. 990,00 zł

D. 1 050,00 zł

Niepoprawne odpowiedzi, takie jak 990,00 zł, 2 500,00 zł czy 1 350,00 zł, wynikają z błędnych założeń w zakresie obliczeń lub nieprawidłowego zastosowania stawek przewozowych. Koszt 990,00 zł mógłby zostać obliczony przy błędnym zastosowaniu stawki lub nieodpowiedniej odległości, co wskazuje na brak zrozumienia koncepcji kalkulacji kosztów transportu substancji niebezpiecznych. W przypadku odpowiedzi 2 500,00 zł można zauważyć, że ta kwota znacznie przekracza realne koszty przewozu, co sugeruje, że obliczenia zostały przeprowadzone z użyciem nieadekwatnych stawek lub jednostek. Analogicznie, odpowiedź 1 350,00 zł, chociaż bliższa poprawnemu wynikowi, również nie zgadza się z przyjętymi stawkami, co może świadczyć o nieprawidłowym zrozumieniu regulacji dotyczących przewozów. Kluczowym aspektem jest znajomość stawek obowiązujących w branży, co pozwala na precyzyjne oszacowanie kosztów. Użytkownicy często popełniają błąd, nie uwzględniając dodatkowych wymagań związanych z transportem substancji żrących, co wpływa na końcowy koszt przewozu. Umiejętność prawidłowego obliczania kosztów transportu jest niezbędna w logistyce i wymaga staranności oraz dokładności, aby uniknąć kosztownych pomyłek.

Pytanie 34

Przewoźnik zgodnie z umową przewozu powinien dostarczyć odbiorcy przesyłkę 23.04.2022 r. Zgodnie z przedstawionym fragmentem Kodeksu cywilnego zleceniodawcy przysługuje roszczenie z tytułu utraty przesyłki do dnia

Fragment ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny
Art. 792. Roszczenia z umowy przewozu rzeczy przedawniają się z upływem roku od dnia dostarczenia przesyłki, a w razie całkowitej utraty przesyłki lub jej dostarczenia z opóźnieniem – od dnia, kiedy przesyłka miała być dostarczona.
Art. 793. Roszczenia przysługujące przewoźnikowi przeciwko innym przewoźnikom, którzy uczestniczyli w przewozie przesyłki, przedawniają się z upływem sześciu miesięcy od dnia, w którym przewoźnik naprawił szkodę, albo od dnia, w którym wytoczono przeciwko niemu powództwo.

A. 23.10.2022 r.

B. 23.04.2023 r.

C. 22.10.2022 r.

D. 22.04.2023 r.

W przypadku odpowiedzi wskazujących daty takie jak 23.04.2023 r., 23.10.2022 r., 22.10.2022 r. lub 22.04.2023 r., kluczowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie terminu przedawnienia roszczeń związanych z utratą przesyłki. Umożliwienie zleceniodawcy dochodzenia roszczenia przez rok od daty planowanego dostarczenia przesyłki jest istotnym elementem ochrony prawnej w umowach przewozu. Zgłoszenie roszczenia w innym terminie, jak np. do 23.10.2022 r., sugeruje niezrozumienie podstawowego mechanizmu, jakim jest liczenie terminu na podstawie daty dostarczenia, co prowadzi do niewłaściwego wyliczenia. Ponadto, odpowiedzi takie jak 22.10.2022 r. czy 22.04.2023 r. ignorują istotny aspekt, iż roszczenie musi zostać zgłoszone na podstawie wyraźnych przepisów Kodeksu cywilnego. W praktyce, nieznajomość tych zasad może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym braku możliwości dochodzenia swoich praw. Rekomenduje się, aby osoby pracujące w branży transportowej regularnie aktualizowały swoją wiedzę na temat przepisów prawnych dotyczących przewozów, aby uniknąć nieporozumień i potencjalnych strat finansowych.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Zasady zawarte w umowie handlowej według INCOTERMS 2010 Ex Works (EXW) nakładają

A. większe obowiązki na sprzedającym

B. większe obowiązki na kupującym

C. na sprzedającym obowiązek ubezpieczenia ładunku

D. jednakowe obowiązki na kupującym i sprzedającym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Formuła INCOTERMS 2010 Ex Works (EXW) rzeczywiście nakłada na kupującego większe obowiązki, ponieważ sprzedający dostarcza towar tylko do swojego zakładu, a wszelkie koszty i ryzyka związane z transportem, ubezpieczeniem i formalnościami celno-skarbowymi spoczywają na kupującym. Oznacza to, że kupujący musi samodzielnie zorganizować transport oraz ponieść odpowiedzialność za towar od momentu, gdy stanie się on dostępny w miejscu sprzedawcy. W praktyce, w przypadku Ex Works, kupujący powinien uwzględnić dodatkowe koszty związane z transportem, ubezpieczeniem oraz odprawą celną, co może zwiększyć całkowity koszt zakupu. Dlatego kluczowe jest, aby kupujący był dobrze przygotowany do zarządzania tymi aspektami, co jest zgodne z dobrą praktyką w międzynarodowym handlu. Warto również znać inne formuły INCOTERMS, aby móc lepiej negocjować warunki umowy i dostosować je do swoich potrzeb.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Zgodnie z przedstawioną charakterystyką wybranych kategorii homologacji środków transportu, w świadectwie homologacji pojazdu silnikowego przeznaczonego do przewozu ładunków o masie do 24 t, w pozycji kategoria będzie wpisane

Charakterystyka wybranych kategorii homologacji środków transportu
Pojazdy kategorii M to pojazdy silnikowe zaprojektowane i skonstruowane głównie do przewozu osób i ich bagażu. Kategorię M dzielimy na:
M₁	- pojazdy mające nie więcej niż osiem miejsc siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy,
M₂	- pojazdy o masie maksymalnej nieprzekraczającej 5 ton, mające więcej niż osiem miejsc siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy,
M₃	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 5 ton, mające więcej niż osiem miejsc siedzących poza miejscem siedzącym kierowcy.
Pojazdy kategorii N to pojazdy silnikowe zaprojektowane i skonstruowane głównie do przewozu ładunków. Kategorię N dzielimy na:
N₁	- pojazdy o masie maksymalnej nieprzekraczającej 3,5 tony,
N₂	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 3,5 tony, ale nieprzekraczającej 12 ton,
N₃	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 12 ton.
Pojazdy kategorii O to przyczepy (z włączeniem naczep). Kategorię O dzielimy na:
O₁	- pojazdy o maksymalnej masie nieprzekraczającej 750 kg,
O₂	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 750 kg, ale nieprzekraczającej 3,5 tony,
O₃	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 3,5 tony, ale nieprzekraczającej 10 ton,
O₄	- pojazdy o masie maksymalnej przekraczającej 10 ton.

A. M1

B. N3

C. N2

D. O4

Odpowiedź N3 jest poprawna, ponieważ kategoria N3 obejmuje pojazdy silnikowe zaprojektowane do przewozu ładunków o masie przekraczającej 12 ton, co idealnie pasuje do opisanego pojazdu przeznaczonego do przewozu ładunków o masie do 24 ton. W praktyce, pojazdy tej kategorii są często wykorzystywane w logistyce i transporcie ciężkim, gdzie wymagana jest duża nośność. Przykłady zastosowania to ciężarówki dostawcze, ciągniki siodłowe oraz specjalistyczne pojazdy transportowe, które muszą spełniać rygorystyczne normy homologacyjne oraz standardy dotyczące emisji spalin. Zrozumienie klasyfikacji kategorii N jest istotne dla profesjonalistów w branży transportowej, ponieważ pozwala na właściwe dobranie pojazdu do zadań transportowych, a także na zrozumienie przepisów prawa dotyczących rejestracji i użytkowania takich pojazdów.

Pytanie 39

Przeglądy okresowe wózka widłowego z wysięgnikiem należy przeprowadzać

A. co roku w uproszczonym zakresie

B. co roku w pełnym zakresie

C. co trzy lata w pełnym zakresie

D. co trzy lata w uproszczonym zakresie

Badania okresowe wózków widłowych z wysięgnikiem są kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności ich użytkowania. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, takie badania powinny być przeprowadzane raz w roku w pełnym zakresie, co oznacza dokładną kontrolę wszystkich istotnych elementów konstrukcyjnych oraz systemów bezpieczeństwa pojazdu. Regularne przeglądy pozwalają na wczesne wykrycie potencjalnych usterek, co może zapobiec poważnym awariom oraz wypadkom w miejscu pracy. Na przykład, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w układzie podnoszenia lub stabilności wózka, konieczne może być podjęcie działań naprawczych lub modyfikujących przed dalszym użytkowaniem. Standardy takie jak PN-EN 15000 oraz przepisy BHP określają szczegółowe wymogi dotyczące tych badań. Przestrzeganie tych norm jest nie tylko obowiązkowe, ale także przyczynia się do ochrony zdrowia i życia pracowników, co jest szczególnie istotne w branżach o wysokim ryzyku, takich jak logistyka czy budownictwo.

Pytanie 40

Do punktowej infrastruktury transportu samochodowego nie wchodzi

A. droga o nawierzchni gruntowej

B. stacja kontroli pojazdów samochodowych

C. węzeł drogowy

D. centrum przeładunkowe

Droga o nawierzchni gruntowej nie jest uważana za infrastrukturę punktową transportu samochodowego, ponieważ infrastruktura punktowa odnosi się do obiektów, które pełnią określone funkcje w systemie transportowym, takich jak centra przeładunkowe, węzły drogowe czy stacje kontroli pojazdów. Droga o nawierzchni gruntowej jest bardziej elementem infrastruktury liniowej, która służy do prowadzenia ruchu pojazdów, a nie do wykonywania konkretnych operacji związanych z transportem. Na przykład, centra przeładunkowe umożliwiają transfer towarów pomiędzy różnymi środkami transportu, co sprawia, że są kluczowe dla efektywności logistycznej. Przykładem może być terminal intermodalny, gdzie ładunki są przekładane z ciężarówek na pociągi, optymalizując czas i koszty transportu. Węzły drogowe z kolei to miejsca, w których krzyżują się różne drogi, co ułatwia zmianę kierunku ruchu. Zatem, rozumienie różnicy pomiędzy infrastrukturą liniową a punktową jest kluczowe w planowaniu i zarządzaniu systemami transportowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej