Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:06
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:28

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile wizytówek o wymiarach 90 x 50 mm ze spadami 2 mm, przygotowanych do druku cyfrowego, można efektywnie umieścić na arkuszu A3?

A. 30 użytków

B. 20 użytków

C. 10 użytków

D. 40 użytków

Odpowiedzi wskazujące na 10, 30 oraz 40 użytków wizytówek są błędne z powodu braku uwzględnienia pełnych wymiarów wizytówki z dodatkowymi spadami. W przypadku wizytówek, które mają mieć spady 2 mm, ich ostateczne wymiary do druku wynoszą 94 x 54 mm. Nieprawidłowe podejście polega na obliczaniu liczby wizytówek bez uwzględnienia tej istotnej zmiennej. Odpowiedzi takie jak 10 użytków mogą wynikać z nieprawidłowego rozważania wymiarów wizytówki bez spadów, zatem liczono je jako 90 x 50 mm, co daje możliwość umieszczenia ich w większej liczbie, jednak prowadzi to do błędów w praktyce drukarskiej. Z kolei 30 użytków mogą wynikać z założenia, że wizytówki można umieścić na arkuszu bez optymalnego rozplanowania, co jest niezgodne z normami produkcji graficznej. Ostateczna liczba 40 użytków byłaby fizycznie niemożliwa do osiągnięcia ze względu na ograniczenia wymiarowe i spady. Typowe błędy w takich obliczeniach mogą wynikać z nieznajomości zasad i norm branżowych, które jasno określają konieczność uwzględnienia spadów oraz optymalnego rozmieszczenia elementów na arkuszu, aby zapewnić wysoką jakość końcowego produktu.

Pytanie 2

Proces wykonywania kolorowego wydruku przed jego finalnym drukowaniem to

A. rendering

B. kerning

C. tracking

D. proofing

Odpowiedź "proofing" jest poprawna, ponieważ odnosi się do procesu przygotowania próbnych odbitek przed finalnym drukiem. Proofing to kluczowy etap w branży poligraficznej, który pozwala na ocenę i kontrolę jakości kolorów oraz szczegółów projektu. Umożliwia to projektantom, klientom i drukarniom wprowadzenie niezbędnych korekt zanim rozpocznie się właściwy proces drukowania. Istnieją różne rodzaje proofingu, w tym proofing cyfrowy, który jest wykorzystywany do sprawdzenia, jak projekt będzie wyglądał po wydruku, oraz proofing offsetowy, stosowany w bardziej tradycyjnych technikach drukarskich. Praktyczne zastosowanie tego procesu pozwala na uniknięcie kosztownych błędów i zapewnia, że końcowy produkt będzie zgodny z oczekiwaniami. Dobre praktyki w proofingu obejmują korzystanie z odpowiednich profili kolorów oraz zastosowanie sprzętu kalibracyjnego, co pozwala na zachowanie spójności kolorystycznej w całym procesie produkcji. Właściwe przeprowadzenie proofingu jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości druku oraz satysfakcji klienta.

Pytanie 3

Ile form drukowych należy przygotować do wydrukowania ulotki o formacie A4, w kolorystyce 2 + 2 na półformatowej maszynie arkuszowej przy zastosowaniu technologii odwracania przez margines?

A. 8 form.

B. 2 formy.

C. 4 formy.

D. 3 formy.

Wiele osób myli się, sądząc, że do druku ulotki A4 w układzie 2+2 na półformatowej maszynie potrzebnych będzie więcej niż dwie formy drukowe – czasami to wynika z zamieszania wokół liczby kolorów i stron. Tymczasem, przy technologii odwracania przez margines (czyli perfectingu), maszyna sama odwraca arkusz po zadrukowaniu jednej strony i drukuje drugą stronę podczas tego samego przebiegu. Standard branżowy przewiduje, że każda strona (awers i rewers) wymaga osobnej formy, a liczba używanych kolorów (tutaj dwa na stronę) nie wymaga osobnej formy na każdy kolor – spokojnie można to zrobić na jednej formie dla każdej strony, montując odpowiednie płyty. Częsty błąd to zakładanie, że jeśli jest 2+2 kolory, to potrzeba czterech form, jakby każda forma była na jeden kolor – to raczej podejście z czasów monochromatycznych maszyn lub bardzo starych technologii, gdzie formy były duplikowane dla każdego koloru osobno. W drugą stronę, niektórzy upraszczają temat i myślą, że wystarczy tylko jedna forma (na cały arkusz i obie strony), ale to nierealne – nie da się na jednej formie zamontować dwóch stron jednocześnie do perfectingu. Zdarza się też, że ktoś sugeruje osiem form, licząc podwójnie przez format maszyny, co pokazuje niezrozumienie procesu. W rzeczywistości, w nowoczesnym drukowaniu offsetowym na maszynach półformatowych, dwie formy – po jednej na każdą stronę arkusza – to rozwiązanie zarówno efektywne, jak i zgodne z praktyką warsztatową. Pozwala to optymalnie wykorzystać możliwości sprzętu i uniknąć zupełnie niepotrzebnych kosztów związanych z przygotowaniem nadmiarowych form.

Pytanie 4

Podczas przygotowywania projektu ulotki do druku klient wymaga, aby wszystkie elementy graficzne wychodziły poza krawędź cięcia arkusza. Jak należy poprawnie przygotować plik do produkcji poligraficznej?

A. Ustawić marginesy wewnętrzne na 0 mm

B. Dodać spady wokół formatu netto

C. Zwiększyć rozdzielczość do 600 dpi

D. Zmienić paletę kolorów na RGB

Poprawne przygotowanie pliku do druku, gdy elementy graficzne mają wychodzić poza krawędź cięcia, wymaga zastosowania tzw. spadów. Spad, czyli margines zewnętrzny poza formatem netto, to obszar, o który powiększa się projekt względem ostatecznego formatu. Najczęściej dodaje się 2–5 mm z każdej strony. Elementy tła, grafiki czy kolory, które mają „wychodzić poza krawędź”, muszą zostać poprowadzone aż do końca spadu. Dzięki temu podczas cięcia na gilotynie, nawet drobne przesunięcia maszyny nie spowodują powstania białych pasków na krawędziach wydruku. To absolutny standard w branży poligraficznej, uznawany zarówno w małych drukarniach, jak i w dużych zakładach produkcyjnych. W praktyce, jeśli projekt nie ma spadów, drukarnia zwykle odrzuca plik lub prosi o poprawki. Spady to podstawa profesjonalnych przygotowań do druku – od wizytówek po plakaty i katalogi. Z mojego doświadczenia, niedodanie spadów to jeden z najczęstszych błędów na etapie prepress, a jego skutki bywają naprawdę kosztowne. Warto zawsze sprawdzać, czy są ustawione i czy wszystkie grafiki oraz tła sięgają do końca tego obszaru.

Pytanie 5

Która barwa przedstawiona na ilustracji odpowiada składowi kolorystycznemu: C0 M30 Y100 K0?

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Odpowiedź D jest prawidłowa, ponieważ odpowiada składowi kolorystycznemu C0 M30 Y100 K0, co w praktyce oznacza, że kolor ten będzie odzwierciedlał odcień pomarańczowy. W systemie kolorów CMYK, który jest powszechnie stosowany w druku, składowe oznaczają kolejno: Cyan (C), Magenta (M), Yellow (Y) i Black (K). W tym przypadku, brak składowej Cyan (C0) i Black (K0) wskazuje, że kolor nie ma wpływów niebieskich ani czarnych. Wysoka wartość Yellow (Y100) sugeruje dominację koloru żółtego, a umiarkowana wartość Magenta (M30) daje możliwość uzyskania ciepłego, pomarańczowego odcienia. W praktyce, ten rodzaj koloru jest często stosowany w projektach graficznych związanych z reklamą oraz marketingiem, gdzie przyciągające uwagę barwy są kluczowe. Zrozumienie składu kolorystycznego pozwala na lepsze dobieranie palet kolorystycznych, co jest esencjonalne w pracy z materiałami drukowanymi oraz cyfrowymi, zgodnie z zasadami dobrych praktyk w projektowaniu graficznym.

Pytanie 6

Ile metrów kwadratowych folii trzeba przygotować do jednostronnego zalaminowania 200 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm?

A. 200 m2

B. 280 m2

C. 140 m2

D. 400 m2

Aby obliczyć ilość folii potrzebnej do jednostronnego zalaminowania 200 arkuszy papieru formatu 700 x 1 000 mm, należy najpierw zrozumieć, że każdy arkusz papieru zajmuje 0,7 m x 1 m = 0,7 m². Przy jednostronnym zalaminowaniu, każdy arkusz wymaga jednej folii o tej samej powierzchni, co arkusz papieru. Zatem, aby obliczyć łączną powierzchnię folii potrzebnej do zalaminowania 200 arkuszy, mnożymy 0,7 m² przez 200, co daje 140 m². W praktyce oznacza to, że przy przygotowywaniu materiałów do druku lub prezentacji, należy precyzyjnie obliczać powierzchnię folii, aby uniknąć marnotrawstwa materiałów oraz zwiększyć efektywność kosztową procesu. Przestrzeganie takich obliczeń jest istotne zarówno w kontekście produkcji, jak i w działaniach reklamowych oraz promocyjnych, gdzie jakość i estetyka prezentacji mają kluczowe znaczenie.

Pytanie 7

Bezpośrednie naświetlanie formy drukowej w maszynie drukującej offsetowej oznaczane jest w poligrafii akronimem

A. CIP

B. RIP

C. CtFilm

D. CtPress

W poligrafii łatwo pogubić się w akronimach, bo jest ich naprawdę sporo, a każdy oznacza coś zupełnie innego. Wiele osób myli CIP, RIP, CtFilm i CtPress, bo brzmią trochę podobnie i wszystkie dotyczą etapów przygotowania do druku. CIP, czyli Computer Integrated Prepress, to systemy służące raczej do cyfrowego przesyłania ustawień farb czy parametrów maszyn z prepressu do druku – nie ma tu mowy o żadnym naświetlaniu formy. RIP natomiast (Raster Image Processor) to narzędzie informatyczne, które przetwarza pliki graficzne do postaci rastrowej, umożliwiając późniejsze naświetlanie albo druk cyfrowy, ale sam RIP nie ma nic wspólnego z procesem fizycznego naświetlania płyty na maszynie. CtFilm to, można powiedzieć, starsza technologia – Computer-to-Film, czyli naświetlanie najpierw filmu (kliszy), a dopiero potem kopiowanie obrazu z filmu na płytę drukową. To już raczej historia, bo obecnie rządzi CTP lub CtPress. Sądzę, że sporo osób myli te terminy, bo kiedyś wszystko krążyło wokół klisz i filmów, a teraz zmodernizowano całą ścieżkę prepress. Błędne założenia wynikają często z braku aktualnej wiedzy o tym, jak bardzo poszła do przodu automatyzacja w druku offsetowym. Bezpośrednie naświetlanie formy w maszynie drukującej, czyli CtPress, to zupełnie inny poziom – pozwala zintegrować prepress z fazą produkcji, bez żadnych klisz, filmów czy zewnętrznych urządzeń. W praktyce, jeśli ktoś myśli o końcowej fazie przygotowania formy do druku offsetowego, warto pamiętać, że tylko CtPress oznacza naświetlanie już na maszynie drukującej. Pozostałe skróty odnoszą się do zupełnie innych, wcześniejszych lub pobocznych części procesu przygotowalni poligraficznej.

Pytanie 8

W której przestrzeni barwnej należy przygotować grafikę przeznaczoną do publikacji w Internecie?

A. HSB

B. HSL

C. LAB

D. RGB

RGB to właściwy wybór, jeśli chodzi o projektowanie grafiki do Internetu. Wynika to z tego, jak wyświetlacze komputerów, smartfonów i telewizorów prezentują kolory. Każdy piksel na ekranie świeci w odcieniach czerwieni, zieleni i niebieskiego, czyli dokładnie w modelu RGB (Red, Green, Blue). Dzięki temu grafika przygotowana właśnie w tej przestrzeni barwnej jest odwzorowywana najwierniej, bez dziwnych zmian czy zniekształceń kolorów. Moim zdaniem, kiedy robi się coś do webu, to używanie RGB to nie tylko standard branżowy, ale dobra praktyka, która pozwala uniknąć problemów podczas publikacji. Przykładowo, pliki JPG, PNG czy GIF – te wszystkie formaty, które królują w Internecie, zapisują kolory właśnie w RGB. Nawet jak popatrzysz na specyfikacje przeglądarek czy systemów operacyjnych, wszędzie tam RGB jest domyślnym wyborem. Warto jeszcze pamiętać, że konwersja z innych przestrzeni, typu CMYK czy LAB, może powodować utratę jakości albo nieprzewidziane przesunięcia kolorów. Jeśli miałbym coś zasugerować na przyszłość, to zawsze przed publikacją grafikę trzeba sprawdzić właśnie pod kątem RGB, bo to oszczędza mnóstwo nerwów. Trochę śmiesznie, bo czasem nawet profesjonaliści potrafią się na tym przejechać i potem się dziwią, że coś wygląda inaczej niż na monitorze.

Pytanie 9

W obliczeniach kosztów produkcji artykułu poligraficznego nie bierze się pod uwagę wydatku

A. marketingu produktu

B. projektu graficznego oraz wykonania przygotowalni

C. zaopatrzenia materiałowego

D. drukowania

Koszt marketingu produktu nie jest uwzględniany w kalkulacji kosztów wytworzenia, ponieważ dotyczy działań podejmowanych w celu promocji i sprzedaży gotowego produktu, a nie jego procesu produkcji. W kontekście branży poligraficznej, kalkulacja kosztów wytworzenia koncentruje się na wydatkach związanych bezpośrednio z produkcją, takich jak materiały, robocizna i procesy technologiczne. Na przykład, w trakcie kalkulacji kosztów druku należy wziąć pod uwagę koszt papieru, farb, maszyn, a także wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w produkcję. Zgodnie z dobrą praktyką, warto oddzielić koszty produkcji od kosztów działalności marketingowej, aby precyzyjnie określić rentowność produktu. Dzięki temu można lepiej ocenić, które elementy produkcji można zoptymalizować, by zwiększyć efektywność oraz zyski.

Pytanie 10

Jakie oznaczenie jest właściwe dla formatu publikacji o wymiarach 250 x 350 mm?

A. A3

B. B4

C. B3

D. A4

Odpowiedzi A4, B3 oraz A3 są błędne z kilku powodów. Format A4, o wymiarach 210 x 297 mm, jest jednym z najbardziej popularnych formatów stosowanych w biurach i codziennych dokumentach. Jego rozmiar czyni go idealnym do druku standardowych arkuszy papieru, ale nie pasuje do wymiarów 250 x 350 mm, co czyni go niewłaściwym wyborem dla czasopisma o tak dużych wymiarach. Format B3, z wymiarami 250 x 353 mm, jest bliski, ale nadal nie jest odpowiedni, ponieważ różnica w wysokości sprawia, że nie spełnia wymogu podanego w pytaniu. Z kolei format A3, który ma wymiary 297 x 420 mm, jest znacznie większy niż wymagany format, co również wyklucza go z możliwości odpowiedzi. Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z mylnego rozumienia różnic między formatami A i B, które różnią się nie tylko wymiarami, ale także przeznaczeniem. Standardy te są zaprojektowane w taki sposób, aby każde następne większe format miał dwukrotnie większą powierzchnię od swojego poprzednika w danej serii. Dlatego zrozumienie tych różnic oraz ich praktycznego zastosowania w branży jest kluczowe dla produkcji materiałów drukowanych o odpowiednich wymiarach.

Pytanie 11

Schemat przedstawia operację technologiczną

A. ustalania kolorów w obrębie publikacji.

B. wprowadzania tekstu do publikacji.

C. rozmieszczania użytków na arkuszu.

D. rozmieszczania ilustracji na makiecie cyfrowej.

Poprawna odpowiedź, dotycząca rozmieszczania użytków na arkuszu, jest najlepszym wyborem w kontekście analizowanego schematu. W procesie przygotowania do druku kluczowym krokiem jest optymalne rozmieszczenie użytków, czyli elementów, które mają zostać wydrukowane. Schemat ilustruje podział arkusza na różne sekcje, co jest istotne dla zapewnienia efektywności procesu produkcji. W profesjonalnym druku offsetowym, na przykład, każde z tych użytków musi być precyzyjnie umiejscowione, aby minimalizować straty materiałowe oraz zmaksymalizować wykorzystanie powierzchni arkusza. W praktyce, odpowiednie rozmieszczenie użytków wpływa na finalny koszt produkcji, jakość druku oraz czas realizacji zlecenia. Warto zaznaczyć, że standardy branżowe, takie jak ISO 12647, określają wymagania dotyczące jakości druku, w tym również aspekty związane z rozmieszczeniem użytków. Dlatego poprawne zrozumienie i zastosowanie tej zasady jest kluczowe dla każdego specjalisty w dziedzinie poligrafii.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Który z formatów graficznych jest zamknięty i pozwala na zapisanie pracy graficznej w aktualnym standardzie druku?

A. PDF

B. PSD

C. RAW

D. TIFF

PDF (Portable Document Format) jest formatem graficznym, który został zaprojektowany jako uniwersalne narzędzie do przechowywania dokumentów w sposób, który zachowuje układ, czcionki i obrazy w niezależny sposób od urządzenia. Jako format zamknięty, PDF jest szeroko stosowany w przemyśle drukarskim, ponieważ pozwala na precyzyjny zapis i wymianę danych między różnymi systemami operacyjnymi i programami graficznymi. PDF obsługuje elementy wektorowe oraz bitmapowe, co czyni go idealnym formatem dla dokumentów zawierających zarówno tekst, jak i grafikę. Praktyczne zastosowanie formatu PDF obejmuje przygotowanie plików do druku, gdzie ważne jest zachowanie jakości i właściwego rozmieszczenia elementów graficznych. W branży wydawniczej oraz w projektowaniu graficznym, PDF jest standardem przy tworzeniu broszur, książek, plakatów i innych materiałów promocyjnych. Użycie PDF w kontekście druku jest uzasadnione przez jego zdolność do kompresji danych oraz zachowania ich integralności, co jest niezbędne w procesie produkcji. Ponadto, PDF wspiera różne profile kolorów, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich efektów wizualnych na wydrukach.

Pytanie 14

Jaką kwotę należy zapłacić za wydanie 40-stronicowego wielobarwnego magazynu, jeżeli koszt jednej strony wynosi 85 zł?

A. 3 400 zł

B. 3 200 zł

C. 3 600 zł

D. 3 000 zł

Koszt składu 40-stronicowego wielobarwnego czasopisma można obliczyć, mnożąc liczbę stron przez koszt jednej strony. W tym przypadku mamy 40 stron, a koszt jednej strony wynosi 85 zł. Zatem obliczenie wygląda następująco: 40 stron * 85 zł/strona = 3400 zł. Taka metoda obliczeń jest standardem w branży wydawniczej, gdzie koszt produkcji jest najczęściej obliczany na podstawie jednostkowego kosztu strony. Dobrą praktyką jest także uwzględnienie dodatkowych kosztów, takich jak koszty redakcyjne, korekty, czy grafiki, które mogą wpłynąć na całkowity budżet. Wiedza na temat kosztów składu jest istotna dla każdego wydawcy, ponieważ pozwala na lepsze planowanie budżetu i podejmowanie świadomych decyzji finansowych.

Pytanie 15

Którym skrótem oznaczana jest technologia pozyskiwania tekstu edytowalnego w oparciu o zeskanowany dokument lub bitmapę?

A. CTA

B. OCR

C. CMS

D. ICC

Skróty, które budzą wątpliwości przy tym pytaniu, mają zupełnie inne znaczenie i zastosowanie w branży informatycznej. ICC to profil kolorów, czyli International Color Consortium – pojęcie związane z zarządzaniem barwą w grafice komputerowej i druku. Nie ma to nic wspólnego z rozpoznawaniem tekstu; dotyczy raczej kalibracji monitorów, drukarek oraz zapewnienia spójności kolorów między różnymi urządzeniami. CMS z kolei kojarzy się z Content Management System, czyli systemem zarządzania treścią – WordPress, Joomla, Drupal i inne. To narzędzia do tworzenia i zarządzania stronami internetowymi, więc nie rozwiążą problemu automatycznego przetwarzania zeskanowanych dokumentów na tekst. Jest też CTA, czyli Call To Action, co oznacza po prostu wezwanie do działania w marketingu czy projektowaniu stron – np. przycisk „Kup teraz” lub „Zarejestruj się”. To zupełnie inny temat, który nie dotyka kwestii digitalizacji ani technologii rozpoznawania znaków. Moim zdaniem, częsty błąd myślowy to szybkie kojarzenie skrótów z tematami, które brzmią znajomo, ale bez weryfikacji faktycznego znaczenia. Warto przyjąć zasadę, żeby sprawdzać, z jakiej dziedziny pochodzi dany skrót. W profesjonalnych środowiskach IT i administracji korzystanie z właściwych narzędzi – takich jak OCR do skanowanych dokumentów – jest standardem i przyspiesza wiele procesów. Niewłaściwe użycie ICC, CMS czy CTA w tym kontekście prowadzi do nieporozumień i może nawet utrudnić wdrożenie efektywnych rozwiązań. Dobrze jest wyrobić sobie nawyk precyzyjnego rozumienia terminologii branżowej, bo to naprawdę ułatwia pracę – nie tylko na egzaminach, ale i później w praktyce.

Pytanie 16

Który znak typograficzny jest oznaczony w składzie tekstu strzałką?

A. Diagraf.

B. Spacja.

C. Pauza.

D. Dywiz.

Pauza to jeden z tych znaków, które naprawdę mają znaczenie w pisaniu. Działa jak most między różnymi myślami w zdaniu. Dzięki niej można lepiej zrozumieć, co autor miał na myśli. Co ciekawe, pauza szczególnie przydaje się, gdy mamy wtrącenia czy zdania podrzędne. Na przykład w zdaniu: "W tym miejscu – wyjątkowym w swojej urodzie – zorganizowaliśmy spotkanie", pauza fajnie podkreśla, jak wyjątkowe jest to miejsce. Warto pamiętać, że w typografii są też inne znaki, jak dywiz, który jest krótszy i daje się używać do różnych wyrazów złożonych, jak "słowo-klucz". Dlatego ważne jest, żeby dobrze wiedzieć, jak używać tych znaków, bo jak zrobimy to źle, to łatwo o nieporozumienia. Z doświadczenia mogę powiedzieć, że warto używać pauzy oszczędnie, żeby tekst nie stał się chaotyczny. Znajomość różnic między tymi znakami jest na pewno przydatna, szczególnie gdy piszemy coś poważniejszego.

Pytanie 17

Jakie równanie wykorzystuje się do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne?

A. liczba punktów = 8/3 x ilość milimetrów

B. liczba punktów = 9/3 x ilość milimetrów

C. liczba punktów = 3/9 x ilość milimetrów

D. liczba punktów = 3/8 x ilość milimetrów

Odpowiedzi, które podają nieprawidłowe zależności, opierają się na błędnym zrozumieniu konwersji między jednostkami miary. Można zauważyć, że każda z tych odpowiedzi zawiera błędny stosunek, co prowadzi do niepoprawnych przeliczeń. Przykładowo, odpowiedź "liczba punktów = 8/3 x ilość milimetrów" sugeruje, że jeden punkt odpowiada znacznie większej wartości w milimetrach niż to jest w rzeczywistości. To prowadzi do znacznych nieścisłości w wymiarach typograficznych, które są kluczowe w projektach graficznych. W rzeczywistości, takie mylenie jednostek może skutkować nieodpowiednią wielkością czcionki, co z kolei wpływa na czytelność tekstu. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że jednostki miary są całkowicie wymienne bez uwzględnienia ich rzeczywistych proporcji. Tego rodzaju pomyłki mogą się pojawić, gdy projektanci nie mają wystarczającej wiedzy o standardach typograficznych, co może prowadzić do nieefektywnej pracy lub konieczności poprawek w drukowanych materiałach. Aby uniknąć tych problemów, ważne jest, aby projektanci byli świadomi właściwych konwersji i potrafili stosować je w praktyce, co zwiększa jakość i profesjonalizm ich pracy.

Pytanie 18

Do wykonania 15 000 wielobarwnych ulotek reklamowych A4 złamywanych do A5 należy użyć następującego zestawu maszyn i urządzeń:

proofer	stanowisko DTP	stanowisko DTP	skaner bębnowy
kopiorama	naświetlarka CtP	naświetlarka CtP	naświetlarka CtF
2-kolorowa maszyna offsetowa zwojowa	4-kolorowa arkuszowa maszyna offsetowa	4-kolorowa maszyna sitodrukowa	8-kolorowa maszyna rotograwiurowa
krajarka krążkowa	krajarka jednonożowa	krajarka trójnożowa	nożyce introligatorskie
złamywarka kasetowo-nożowa	złamywarka kasetowa	bigówko-perforówka	złamywarka nożowa
A.	B.	C.	D.

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Wybrałeś odpowiedź B i to jest dobry wybór! W tej odpowiedzi mówimy o sprzęcie, który naprawdę nadaje się do produkcji 15 000 kolorowych ulotek A4, które będziemy składać do A5. Ważne jest, że mamy tu 4-kolorową maszynę offsetową, bo dzięki niej możemy drukować w pełnym kolorze. A to przecież kluczowe, gdy chcemy, żeby nasze ulotki były przyciągające dla oka. Do tego mamy krajarkę jednonożową, która precyzyjnie tnie papier, co jest super ważne, żeby każdy format był idealny. Zamywarka kasetowa też odgrywa swoją rolę, bo świetnie łamie ulotki, co czyni je bardziej estetycznymi i funkcjonalnymi. W poligrafii dobór odpowiednich maszyn jest niesamowicie istotny, żeby produkcja była efektywna i żeby finalny produkt był na naprawdę dobrym poziomie. Trzeba też pamiętać o standardach jakości, takich jak ISO 12647, które przypominają, jak ważne jest, żeby używać odpowiednich technologii, by osiągnąć świetne wyniki.

Pytanie 19

Album składający się z fotografii, który ma być publikowany wyłącznie w Internecie, należy zapisać z parametrami:

A. 300 ppi, CMYK

B. 250 dpi, RGB

C. 72 ppi, RGB

D. 72 dpi, CMYK

Często popełnianym błędem przy przygotowywaniu zdjęć do internetu jest wybieranie zbyt wysokiej rozdzielczości lub niewłaściwego modelu kolorów. Rozdzielczość 250 czy 300 dpi/ppi, choć ważna przy przygotowywaniu materiałów do druku, w przypadku zdjęć publikowanych online jest całkowicie zbędna. Większość monitorów i urządzeń mobilnych wyświetla obrazy w rozdzielczości 72-96 ppi, więc zwiększanie tej wartości nie przekłada się na lepszą jakość, natomiast powoduje wzrost rozmiaru plików, co obciąża serwery, wydłuża czas ładowania strony i może zniechęcać odbiorców. Z kolei wybór modelu barw CMYK to typowy błąd wynikający z pomylenia standardów – CMYK to model subtraktywny używany w druku offsetowym i cyfrowym, a jego stosowanie w plikach przeznaczonych do internetu prowadzi do nieprzewidywalnych zmian kolorów. Przeglądarki internetowe oraz większość ekranów nie obsługuje poprawnie CMYK, więc zdjęcia mogą wyglądać wyblakłe lub mieć nieoczekiwane odcienie. RGB jest natomiast standardem dla wszelkiej grafiki ekranowej, gwarantując wierne odwzorowanie barw. Często można spotkać się z przekonaniem, że im większa rozdzielczość, tym lepiej – niestety nie jest to prawda w kontekście publikacji online. W praktyce zalecane jest optymalizowanie zdjęć do 72 ppi i używanie przestrzeni RGB, żeby zapewnić szybkie ładowanie i dobrą jakość wizualną. Właściwy dobór tych parametrów jest kluczowy, żeby uniknąć niepotrzebnych komplikacji technicznych czy strat jakościowych podczas prezentacji w internecie.

Pytanie 20

Montaż elektroniczny z właściwym rozmieszczeniem użytków na arkuszu do druku, zawierający oznaczenia niezbędne do realizacji drukowania i procesów wykończeniowych, określa się jako

A. obłamywanie

B. łamanie

C. impozycja

D. pierwodruk

Pojęcia takie jak pierwodruk, łamanie oraz obłamywanie są często mylone z impozycją, jednak każde z nich odnosi się do różnych aspektów procesu druku. Pierwodruk dotyczy wytwarzania pierwszej wersji dokumentu, co nie ma bezpośredniego związku z organizowaniem ułożenia elementów na arkuszu. Łamanie, z kolei, odnosi się do podziału tekstu na strony oraz wiersze, co jest ważnym etapem, ale nie obejmuje całościowego ułożenia elementów do druku. Obłamywanie to technika przetwarzania papieru, która może być stosowana w końcowym etapie produkcji, jednak nie ma związku z procesem impozycji. Mylenie tych terminów wynika często z braku precyzyjnego zrozumienia specyfiki poszczególnych etapów druku. Użytkownicy powinni być świadomi, że każde z tych pojęć ma swoje unikalne miejsce w procesie produkcji, a dokładne zrozumienie impozycji może przyczynić się do osiągnięcia wyższej jakości i efektywności w finalnym produkcie. Ważne jest, aby w procesach prepress uwzględniać standardy branżowe i dobre praktyki, które pomagają w unikaniu typowych błędów i zapewniają wysoką jakość wydruków.

Pytanie 21

Ile arkuszy należy uwzględnić jako 6% naddatek technologiczny, jeżeli wiadomo, że na wydrukowanie nakładu potrzeba 6 000 arkuszy?

A. 180 sztuk.

B. 320 sztuk.

C. 360 sztuk.

D. 240 sztuk.

Dokładnie tyle, czyli 360 arkuszy, powinno się dodać jako naddatek technologiczny przy nakładzie 6 000 arkuszy i 6% zapasie. Dlaczego tak? W praktyce poligraficznej zawsze planuje się pewien nadmiar materiału – tak zwany naddatek technologiczny – żeby uwzględnić straty podczas przygotowania maszyn, rozruchu, ustawiania kolorów czy ewentualnych błędów innych procesów, jak np. falcowanie czy introligatornia. Liczenie jest proste, ale wcale nie takie oczywiste, bo spotkałem się z różnymi dziwnymi interpretacjami: 6% z 6 000 to po prostu 0,06 × 6000, co daje 360. I to jest ta liczba, która powinna pojawić się w zamówieniu na papier lub podczas przygotowywania produkcji. Z punktu widzenia profesjonalnego zakładu poligraficznego, nie doliczenie naddatku może skończyć się problemami z realizacją nakładu o wymaganej jakości. Z mojego doświadczenia wynika, że czasem lepiej nawet zawyżyć ten naddatek, bo minimalne straty czy nieprzewidziane awarie maszyn się zdarzają. Prawidłowe obliczenie naddatku pozwala uniknąć przestojów i reklamacji, a także zapewnia, że klient dostanie żądaną ilość gotowych arkuszy. Warto pamiętać, że branżowe normy – choćby te zalecane w normach ISO lub przez producentów maszyn drukarskich – przewidują takie naddatki i uznaje się je za dobrą praktykę. Takie podejście pomaga też optymalizować koszty i planować zużycie surowców. Niby banał, a jednak kluczowy dla sprawnej produkcji poligraficznej.

Pytanie 22

Który z podanych programów używany jest do automatycznej impozycji?

A. Adobe Photoshop

B. Adobe Illustrator

C. Puzzle Flow

D. Corel Draw

Puzzle Flow to profesjonalne oprogramowanie przeznaczone do automatycznej impozycji, co oznacza, że umożliwia efektywne układanie i przygotowywanie projektów do druku, minimalizując jednocześnie straty materiałów. Program ten jest szczególnie ceniony w branży poligraficznej, ponieważ pozwala na automatyczne generowanie układów dla różnych formatów druku, co znacznie przyspiesza proces produkcji. Dzięki zastosowaniu algorytmów optymalizacji, Puzzle Flow potrafi zredukować ilość odpadów i zapewnić bardziej ekonomiczne wykorzystanie papieru. Ponadto, jego integracja z innymi narzędziami graficznymi, takimi jak Adobe Photoshop czy Illustrator, pozwala na płynne przeprowadzanie projektów od etapu tworzenia do druku. Dobre praktyki wskazują, że użycie programów do automatycznej impozycji, takich jak Puzzle Flow, jest kluczem do zwiększenia wydajności i jakości produkcji w branży graficznej.

Pytanie 23

Zjawisko przemiany rzeczywistej skali tonalnej oryginału w obraz utworzony z drobnych punktów to

A. wektoryzacja

B. rastrowanie

C. digitalizacja

D. impozycja

Wielu ludzi myli rastrowanie z innymi procesami, jak impozycja czy wektoryzacja, co prowadzi do zamieszania. Impozycja to układanie różnych elementów graficznych na arkuszu przed drukiem, co jest mega ważne, ale nie ma związku z zamianą obrazu na piksele. Digitalizacja to coś innego, to zmiana analogowych obrazów na cyfrowe, ale to też nie chodzi o pełne przekształcenie w obraz pikselowy. Wektoryzacja to sposób na zamianę obrazów rastrowych w wektory, co nam pozwala na skalowanie bez utraty jakości, ale to nie to samo, co rastrowanie. Często ludzie mylą te różne formy reprezentacji obrazów i nie rozumieją, jak każda technika działa, co może prowadzić do problemów w pracy z grafiką i błędów przy jej produkcji.

Pytanie 24

Do prawidłowego odtwarzania barw w produkcji poligraficznej jest stosowany CMS – system zarządzania kolorami, a podstawą jego działania jest określenie

A. składu kolorów RGB, nasycenia kolorów.

B. przestrzeni barwnej, profilu ICC.

C. profilu ICC, skali szarości.

D. modułu dopasowania kolorów, jasności kolorów.

Systemy zarządzania kolorem (CMS) w poligrafii opierają się głównie na precyzyjnym określeniu przestrzeni barwnej oraz użyciu profili ICC. To właśnie profil ICC (International Color Consortium) jest takim „paszportem” koloru – opisuje, jak dany urządzenie (monitor, drukarka, skaner) interpretuje i prezentuje kolory w konkretnej przestrzeni barwnej, dajmy na to sRGB, Adobe RGB czy CMYK. Moim zdaniem, bez tego praktycznie nie da się osiągnąć powtarzalności kolorów, zwłaszcza przy zaawansowanych wydrukach – raz coś ładnie wygląda na monitorze, a później na wydruku już zupełnie inaczej. W praktyce, w drukarni najpierw kalibruje się urządzenia, potem tworzy i stosuje profile ICC, które są zgodne z normami branżowymi, np. ISO 12647. Dzięki temu projektant czy operator DTP nie musi się zastanawiać, jak przełożyć swoje pomysły na rzeczywisty wydruk – system robi to za niego, korzystając z odpowiedniej przestrzeni barwnej i profilu ICC. To jest taka podstawa profesjonalnej pracy z kolorem – właściwie w każdej większej drukarni taki proces to standard. Warto pamiętać, że profile ICC można aktualizować, testować i wymieniać, żeby jeszcze lepiej dostosować kolory do oczekiwań klientów. Dobrze działający CMS to spokój podczas przekazywania plików do druku i mniej nerwów przy odbiorze gotowych materiałów.

Pytanie 25

Przed przystąpieniem do procesu naświetlania form drukarskich z wielokolorowego pliku graficznego, należy wykonać

A. separację barwną

B. buforowanie pliku

C. usunięcie kanału alfa

D. kalibrowanie monitora

Jeśli chodzi o buforowanie pliku, usunięcie kanału alfa i kalibrowanie monitora, to są to rzeczy, które nie mają bezpośredniego wpływu na samo naświetlanie form z wielobarwnego pliku graficznego. Buforowanie oznacza, że przechowujemy dane w pamięci, co może pomóc w szybkości przetwarzania, ale nie jest to kluczowa sprawa przed rozpoczęciem drukowania. Usunięcie kanału alfa, który mówi o przezroczystości, jest ważne w niektórych sytuacjach, ale nie jest to coś, co musimy zrobić przed separacją barwną. W sumie kanał alfa nie wpłynie na to, jak oddzielamy kolory do druku, które przecież opierają się na modelu CMYK. Kalibrowanie monitora to z kolei istotny krok w procesie graficznym, bo daje nam szansę na dokładniejsze odwzorowanie kolorów na ekranie. Jednak to nie powinno być mylone z procesem separacji barwnej przed naświetlaniem form. Wiele osób sądzi, że te czynności są ważne dla przygotowania pliku do druku, ale tak naprawdę kluczowe jest odpowiednie przygotowanie kolorów do wydruku, co właśnie realizujemy przez separację barwną. Zrozumienie tych rzeczy jest istotne, jeśli chcemy mieć naprawdę wysoką jakość druku i uniknąć błędów w finalnym produkcie.

Pytanie 26

Jaką liczbę form offsetowych należy przygotować, aby wykonać druk na arkuszu w schemacie kolorystycznym 4 + 4 z wykorzystaniem odwracania przez boczny margines?

A. 2 formy.

B. 6 form.

C. 8 form.

D. 4 formy.

W przypadku odpowiedzi wskazujących na 2, 6 lub 8 form, pojawiają się nieporozumienia dotyczące fundamentalnych zasad druku offsetowego. Wybór 2 form sugeruje, że można zrealizować dwustronny druk bez odpowiedniego przygotowania, co jest niepraktyczne, ponieważ każda strona wymaga osobnych form do zadrukowania pełnych kolorów. Z kolei odpowiedź 6 form jest również błędna, ponieważ nie obejmuje wszystkich wymaganych form do pokrycia obu stron w pełnym kolorze. Przy 4 + 4, każda strona zadrukowana w pełnym kolorze wymaga zatem 4 form, co daje razem 8 form. Jeśli jednak wykorzystujemy techniki druku z odwracaniem przez margines, możemy ograniczyć liczbę naświetlanych form. Wreszcie, wybór 8 form jest zgodny z zasadą, że każda strona wymaga pełnego zadrukowania, a mimo to nie uwzględnia zastosowania technik optymalizacji, które są istotne w nowoczesnym druku offsetowym. Takie podejście prowadzi do nieefektywności i nieekonomicznych rozwiązań, które są sprzeczne z dobrymi praktykami w branży, które dążą do redukcji kosztów przy zachowaniu wysokiej jakości produkcji.

Pytanie 27

Kwadrat stanowi jednostkę typograficzną równą

A. 4 punktom typograficznym

B. 16 punktom typograficznym

C. 12 punktom typograficznym

D. 48 punktom typograficznym

Wybór odpowiedzi, że jeden kwadrat odpowiada 12, 16 lub 4 punktom typograficznym, jest nieprawidłowy i wynika z nieporozumienia dotyczącego koncepcji jednostek typograficznych. W typografii jednostką bazową jest punkt, a kwadrat jest określony jako wartość znacznie większa. Odpowiedzi te wskazują na częste błędy w posługiwaniu się jednostkami miary, co może prowadzić do niezrozumienia ich zastosowania w praktyce. Punkt typograficzny ma różne definicje, ale standardowo wynosi 1/72 cala, co oznacza, że 48 punktów to 0.666 cala. Słabsza znajomość jednostek może prowadzić do błędów w projektowaniu, takich jak niewłaściwe ustawienie odstępów, co z kolei wpływa na czytelność tekstu oraz estetykę projektu. Ważne jest, aby projektanci mieli solidne podstawy w typografii i potrafili prawidłowo przeliczać jednostki, aby uniknąć nieporozumień. Znajomość pełnej skali jednostek typograficznych, w tym kwadratów i punktów, jest niezbędna w pracy projektanta, szczególnie w kontekście komunikacji z drukarniami oraz w programach graficznych, gdzie precyzja jest kluczowa dla jakości końcowego produktu.

Pytanie 28

Kolorowe, niepożądane wzory na wydrukach, które pojawiają się w wyniku użycia niewłaściwych kątów rastra, to

A. rozetka

B. mora

C. błysk

D. spadek

Mora to zjawisko optyczne, które występuje, gdy na wydrukowanej reprodukcji pojawiają się niepożądane, barwne wzory. Jest to efektem interakcji różnych rastrów kolorów, które są nałożone na siebie w niewłaściwych kątach. W praktyce, gdy różne kolory są drukowane w zbyt bliskich lub przeciwnych kątach rastra, może dojść do zjawiska interferencji, co skutkuje powstawaniem tych nieestetycznych wzorów. Aby uniknąć mor, istotne jest stosowanie standardowych kątów rastra, takich jak 0°, 30°, 60° dla kolorów CMYK (cyjan, magenta, żółty i czarny). Wydawcy i drukarze powinni przestrzegać norm ISO dotyczących kontroli jakości druku, które pomagają w minimalizowaniu ryzyka pojawienia się mor. Przykład z praktyki: w druku kart reklamowych, odpowiednie ustawienie kątów rastra dla poszczególnych kolorów może znacząco wpłynąć na jakość wydruku i zadowolenie klienta.

Pytanie 29

Oblicz koszt wykonania form drukowych potrzebnych do wydrukowania jednokolorowego wkładu książkowego o objętości 160 stron formatu A5 na maszynie półformatowej, jeżeli koszt wykonania jednej formy wynosi 30 zł.

A. 150 zł

B. 600 zł

C. 300 zł

D. 900 zł

Poprawnie obliczyłeś koszt wykonania form drukowych – wynik 600 zł dokładnie wynika z charakterystyki procesu technologicznego druku offsetowego. Przy książce o objętości 160 stron formatu A5, drukowanej na maszynie półformatowej, trzeba pamiętać, że jedna forma drukowa pozwala najczęściej na zadrukowanie jednej strony arkusza (przy standardzie dwustronnego druku, czyli tzw. druk „na obie strony”). W praktyce często drukuje się dwie strony A5 na jednym arkuszu B3 – to właśnie maszynowy półformat. Dla 160 stron A5 otrzymujemy 80 arkuszy drukarskich (każdy arkusz to dwie strony A5), a każda strona wymaga swojej formy na każdą stronę druku, czyli musimy przygotować 4 formy (przód i tył każdej składki) na poszczególne partie stron. Jednak najczęstszy układ to 16 stron na składkę, zatem 160 stron to 10 składek, a dla każdej składki dwie formy (na każdą stronę arkusza), czyli 10 x 2 = 20 form. Ale w tej maszynie półformatowej i przy druku jednokolorowym zazwyczaj stosuje się 4 formy (dwie na przód, dwie na tył), sumując do 4 x 30 zł = 120 zł, ale tu pytanie dotyczy wszystkich form na cały nakład, więc musimy przyjąć 20 form x 30 zł = 600 zł. Moim zdaniem takie zadania dobrze uczą logicznego rozumowania zgodnie z zasadami poligrafii. Spotykałem się z podobnymi wycenami w drukarniach i zawsze kalkulacja musi uwzględnić ilość stron, format, oraz minimalną liczbę form drukowych. Warto zapamiętać, że im więcej stron, tym więcej form – a koszt każdej formy jest istotny w wycenie całego zlecenia. To też pokazuje, jak planowanie układu składek wpływa na budżet projektu.

Pytanie 30

Jaką kwotę należy przeznaczyć na karton potrzebny do wydruku 120 sztuk zaproszeń o wymiarach 200 × 90 mm, jeśli koszt arkusza kartonu ozdobnego formatu A3 wynosi 2,00 zł?

A. 35,00 zł

B. 25,00 zł

C. 30,00 zł

D. 40,00 zł

Wiele osób popełnia błąd przy obliczaniu kosztów materiałów wykorzystywanych w produkcji, co często prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Na przykład, w przypadku podanych odpowiedzi, niektórzy mogą zakładać, że wystarczy pomnożyć jednostkowy koszt arkusza kartonu przez liczbę zaproszeń, co jest dalekie od prawdy. W rzeczywistości, kluczowym krokiem jest zrozumienie wymiarów i efektywności wykorzystania materiału. W tym przypadku, arkusz A3 ma swoje ograniczenia, a nie wszystkie zaproszenia można z niego wyciąć w sposób optymalny. Należy również zwrócić uwagę na straty wynikające z cięcia, co oznacza, że nawet jeżeli teoretycznie uzyskuje się odpowiednią liczbę zaproszeń, w praktyce może to być znacznie mniej. Przykładowo, tylko 4 zaproszenia można uzyskać z jednego arkusza A3, co wymagałoby większej liczby arkuszy do osiągnięcia docelowej liczby 120 sztuk. Dodatkowo przy obliczeniach należy pamiętać o dystansach między wycinanymi elementami oraz ewentualnych błędach w cięciu. W poligrafii, planowanie i wykorzystanie materiałów są kluczowe i ich zrozumienie leży u podstaw efektywności produkcji. Dlatego warto korzystać z profesjonalnych narzędzi do kalkulacji, które uwzględnią wszystkie zmienne i pozwolą na dokładne oszacowanie kosztów.

Pytanie 31

Jak określa się protokół używany do transferu danych pomiędzy komputerami i urządzeniami, szeroko stosowany w sektorze poligraficznym?

A. DTP

B. CTP

C. CTF

D. FTP

Protokół FTP (File Transfer Protocol) jest standardem przesyłania plików, który znajduje szerokie zastosowanie w branży poligraficznej. Umożliwia on efektywne przesyłanie dużych plików graficznych, dokumentów i innych zasobów między urządzeniami, co jest kluczowe w procesie produkcji druków. FTP charakteryzuje się możliwością przesyłania danych w trybie aktywnym i pasywnym, co daje elastyczność w zależności od warunków sieciowych. Warto zauważyć, że dzięki FTP można zautomatyzować procesy wymiany danych, co zwiększa efektywność i redukuje ryzyko błędów. W branży poligraficznej, gdzie czas realizacji jest ważny, FTP pozwala na szybkie i bezpieczne przekazywanie materiałów do druku między grafikami a drukarniami. Ponadto, FTP jest zgodny z wieloma standardami branżowymi, co czyni go preferowanym wyborem dla profesjonalistów zajmujących się obiegiem informacji w procesach poligraficznych.

Pytanie 32

Gdy wykorzystuje się pismo o stopniu cycero 1, firet wynosi

A. 10 punktom typograficznym

B. 12 punktom typograficznym

C. 15 punktom typograficznym

D. 20 punktom typograficznym

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego koncepcji jednostek miary w typografii. Na przykład, niektórzy mogą myśleć, że mniejsza liczba punktów odpowiada mniejszym rozmiarom czcionek, co jest błędne w kontekście firetów. W typografii, firet i punkty typograficzne są jednostkami, które mają ściśle określone relacje. Na przykład, myląca może być odpowiedź sugerująca, że 1 firet to 10 lub 20 punktów, ponieważ nie uwzględnia ona standardów typograficznych, które jasno definiują te zależności. Ponadto, niektórzy mogą błędnie zakładać, że większa liczba punktów typograficznych oznacza większy rozmiar czcionki, nie rozumiejąc przy tym, że wielkość czcionki jest względna w kontekście większej typografii i wrażenia wizualnego. Przykładowo, czcionka ustawiona na 15 punktów może wydawać się większa od czcionki 12-punktowej, ale w rzeczywistości jej zachowanie w kontekście przestrzeni i czytelności nie zawsze jest proporcjonalne do rozmiaru punktowego. Dlatego przy doborze czcionek do dokumentów ważne jest, aby kierować się nie tylko wielkością punktów, ale także ich zastosowaniem i ogólnymi zasadami typografii, które uwzględniają takie czynniki jak wysokość x, rozstaw liter czy krój czcionki.

Pytanie 33

Tracking to

A. ustalanie przestrzeni pomiędzy kolejnymi wierszami tekstu

B. globalna regulacja odległości pomiędzy znakami w całym tekście

C. wyróżnianie tekstu przez dodawanie odstępów pomiędzy literami

D. regulowanie odstępów pomiędzy parami znaków w danym kroju pisma

Tracking to termin odnoszący się do globalnej regulacji odległości pomiędzy wszystkimi znakami w danym tekście. Ta technika jest kluczowa w typografii, ponieważ pozwala na dostosowanie przestrzeni między literami w taki sposób, aby poprawić czytelność i estetykę tekstu. Praktyczne zastosowanie trackingu można zaobserwować w projektowaniu materiałów drukowanych, jak broszury, plakaty czy książki, gdzie odpowiednia odległość między literami wpływa na ogólny odbiór treści. Warto zauważyć, że standardy typograficzne, takie jak wytyczne opracowane przez American Institute of Graphic Arts (AIGA), zalecają precyzyjne dobieranie trackingu, aby tekst był czytelny i przyjemny wizualnie. Nudny lub zbyt gęsty tekst może zniechęcać do jego czytania, dlatego projektanci często przeprowadzają testy z różnymi wartościami trackingu, aby znaleźć optymalne ustawienia w kontekście konkretnego projektu. Dobrze dobrany tracking zwiększa estetykę kompozycji graficznej i przyczynia się do lepszego zrozumienia przekazywanych informacji.

Pytanie 34

Na czym polega różnica między naświetlarkami CtP a CtF?

A. naświetlają formy drukowe, a CtF formy kopiowe

B. naświetlają formy drukowe, a CtF formy papierowe

C. naświetlają płyty offsetowe, a CtF w innych technikach

D. wykorzystują dane cyfrowe

Naświetlarki CtF, jak sama nazwa wskazuje, są przeznaczone do naświetlania form na filmie, co jest procesem mniej efektywnym i bardziej czasochłonnym niż w przypadku CtP. Przekonanie, że CtP naświetla formy drukowe, a CtF formy kopiowe, może prowadzić do błędnych wniosków na temat zastosowania tych technologii. Na przykład, mylenie form drukowych z formami kopiowymi to powszechny błąd, który może wynikać z niepełnej znajomości procesów drukarskich. Formy drukowe są używane do produkcji wysokiej jakości wydruków, typowych dla druku offsetowego, podczas gdy formy kopiowe są zazwyczaj używane w mniej wymagających aplikacjach, jak np. drukowanie jednej kopii dokumentu. Dodatkowo, twierdzenie, że CtP wykorzystuje dane cyfrowe, jest nieprecyzyjne, ponieważ również CtF może korzystać z danych cyfrowych na etapie przygotowania do naświetlania. Ważne jest, aby rozumieć, że technologia CtP wprowadza nowoczesne podejście do druku, które znacząco różni się od tradycyjnych metod, co wpływa na efektywność, jakość oraz czas realizacji projektów drukarskich. Niewłaściwe zrozumienie tych różnic może prowadzić do nieoptymalnych wyborów technologicznych w poligrafii, co z kolei wpływa na koszty produkcji oraz jakość końcowego produktu.

Pytanie 35

Który wzór stosuje się do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne?

A. ³/₈ × ilość punktów.

B. ⁹/₈ × ilość milimetrów.

C. ³/₅ × ilość punktów.

D. ⁸/₁₁ × ilość milimetrów.

To jest właśnie ten wzór, który praktycznie każdy, kto pracuje z typografią, powinien znać. Przeliczenie miar typograficznych na metryczne, czyli głównie z punktów typograficznych na milimetry, najczęściej wykonuje się według przybliżonego wzoru: 3/8 × ilość punktów. W praktyce chodzi o to, że 1 punkt typograficzny (w europejskim systemie Didota) ma około 0,376 mm, więc jak pomnożysz ilość punktów przez trzy i podzielisz przez osiem, to dostajesz mniej więcej milimetry. Szczerze mówiąc, nie znam grafika czy poligrafa, który by tego przelicznika nie używał przy szybkich obliczeniach, bo jest wygodny i pozwala na szybkie ogarnięcie proporcji tekstu czy marginesów. Moim zdaniem, znajomość takich trików ułatwia codzienną praktykę, zwłaszcza gdy masz przed sobą zarówno projekty do druku, jak i do internetu, gdzie jednostki się mieszają. Co ciekawe, choć są dokładniejsze wzory bazujące na definicjach międzynarodowych (np. 1 pkt = 0,376 mm), to 3/8 × ilość punktów to taki branżowy standard, którego używa się od lat, szczególnie w Polsce i krajach korzystających z tego systemu. Warto też wiedzieć, że spotkasz się z nim w podręcznikach, dokumentacji DTP oraz w rozmowach z drukarniami.

Pytanie 36

Aby zlikwidować plamy na bitmapie, należy w programie Photoshop wykorzystać narzędzie

A. wyostrzanie

B. falowanie

C. stempel

D. rasteryzowanie

Narzędzie stempel w programie Photoshop jest jedną z najczęściej używanych funkcji do retuszowania obrazów i usuwania niepożądanych plam. Działa ono na zasadzie klonowania, co oznacza, że użytkownik może 'wzmacniać' wybrany obszar na obrazie w celu skopiowania tekstury, kolorów i szczegółów z innego fragmentu. W praktyce, aby usunąć plamę, należy wybrać obszar, który ma być użyty jako źródło informacji do wypełnienia plamy, a następnie za pomocą pędzla stempla nałożyć tę teksturę na obszar problemowy. Przykładem zastosowania może być retusz fotografii portretowej, gdzie narzędzie stempel efektywnie usuwa niedoskonałości skóry. Warto także wspomnieć o standardach branżowych, które zalecają etapowe podejście do retuszu, łącząc narzędzie stempel z innymi technikami, aby uzyskać naturalny i profesjonalny wygląd końcowego obrazu. Dobre praktyki obejmują pracę na warstwach, co ułatwia powroty do wcześniejszych kroków oraz daje możliwość edycji w przyszłości.

Pytanie 37

Jaką kwotę trzeba przeznaczyć na wykonanie form drukarskich koniecznych do druku ulotek w kolorystyce 4 + 1, jeśli koszt przygotowania jednej formy wynosi 30,00 zł?

A. 180,00 zł

B. 120,00 zł

C. 150,00 zł

D. 90,00 zł

Koszt przygotowania form do ulotek w kolorystyce 4 + 1 to 150,00 zł. To wynika z tego, ile form musimy mieć, żeby zrealizować taki projekt. W druku offsetowym, kolorystyka 4 + 1 to tak naprawdę cztery kolory podstawowe (CMYK) i jeden dodatkowy kolor, zazwyczaj jakiś specjalny lub lakier. Przy druku ulotek musimy mieć osobne formy dla każdego koloru, więc liczymy, że jedna forma kosztuje 30,00 zł. A skoro 4 kolory i 1 dodatkowy to razem pięć form, to 5 x 30,00 zł daje nam 150,00 zł. Takie kalkulacje są super ważne w poligrafii, bo pomagają nam w oszacowaniu kosztów produkcji, żeby projekt się opłacał. W praktyce to widać przy każdym zleceniu druku, gdzie trzeba dobrze zaplanować koszty form, żeby nie mieć niespodzianek i móc zarobić.

Pytanie 38

Aby ocenić projekt graficzny pod kątem kolorystyki, przed rozpoczęciem produkcji należy wykonać

A. formy drukowe

B. odbitkę próbną (proof)

C. narząd drukarski

D. plik impozycyjny

Odbitka próbna, znana również jako proof, jest kluczowym etapem w procesie przygotowania do druku, szczególnie w kontekście oceny projektu graficznego pod względem kolorystycznym. Odbitki próbne są wykonywane na specjalnych urządzeniach, które odwzorowują kolory i detale finalnego produktu, co pozwala na weryfikację, czy kolory oraz układ graficzny zgadzają się z oczekiwaniami klienta. Przykładowo, w branży drukarskiej często korzysta się z systemów takich jak Fogra, które definiują standardy jakości dla odbitek próbnych. Te standardy umożliwiają uzyskanie precyzyjnych i powtarzalnych rezultatów, co jest kluczowe, aby uniknąć kosztownych błędów produkcyjnych. Odbitki próbne są także wykorzystywane do oceny zgodności kolorystycznej między różnymi mediami, co jest istotne w przypadku projektów, które mają być realizowane na różnych materiałach. Użycie odbitek próbnych pozwala na wprowadzenie ewentualnych korekt jeszcze przed rozpoczęciem właściwego druku, co zwiększa efektywność produkcji oraz zadowolenie klienta.

Pytanie 39

W której przestrzeni barw należało przygotować projekt wielobarwnego zaproszenia przekazanego drukarni do drukowania offsetowego?

A. CMYK

B. LAB

C. HSB

D. sRGB

W przypadku projektowania materiałów do druku offsetowego, takim jak wielobarwne zaproszenia, przestrzeń barwna CMYK jest zdecydowanie podstawą. To trochę taki niepisany standard w branży poligraficznej, bo wszystkie maszyny offsetowe pracują w tym właśnie modelu, gdzie poszczególne farby (cyan, magenta, yellow, black) są nakładane na papier w różnych proporcjach. Moim zdaniem, jeśli ktoś przygotowuje grafikę do druku i zostawi ją w sRGB albo w innym modelu, to zawsze kończy się to problemami – kolory na wydruku nie wychodzą wtedy tak, jak na ekranie. Drukarnia i tak musi potem konwertować te pliki do CMYK, a wtedy często wychodzą różnice w nasyceniu czy odcieniach, szczególnie w przypadku żywych, intensywnych kolorów. Z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej od początku projektować w CMYK, bo wtedy mamy pełną kontrolę nad tym, co pojawi się na papierze – można nawet popracować z proofami i dopasować kolorystykę dokładnie pod papier i maszynę drukarską. To jest nie tylko wygodniejsze, ale też zgodne z dobrą praktyką – większość programów graficznych umożliwia wybór profilu CMYK już na starcie projektu. Nawet jeśli ktoś bardzo lubi pracować w RGB, to jednak finalny plik do druku powinien być zawsze przygotowany w CMYK. To trochę jak niepisana zasada w branży – jeśli nie chcesz niespodzianek na wydruku, nie kombinuj z innymi przestrzeniami barw. To po prostu działa.

Pytanie 40

Jakie są wymiary arkusza papieru formatu A1?

A. 420 x 594 mm

B. 594 x 841 mm

C. 707 x 1000 mm

D. 841 x 1189 mm

W przypadku błędnych odpowiedzi, warto zwrócić uwagę na nieporozumienia związane z rozmiarami papieru. Odpowiedzi 420 x 594 mm i 707 x 1000 mm nie odpowiadają żadnym standardowym formatom określonym przez ISO 216, co może prowadzić do nieprawidłowej identyfikacji rozmiarów papieru. Na przykład, odpowiedź 420 x 594 mm to rozmiar A3, który jest znacznie mniejszy od A1. W kontekście takich formatów, nieprawidłowe zrozumienie skali może prowadzić do wyboru papieru niewłaściwego do specyficznych zastosowań, na przykład w druku plakatów, gdzie potrzebna jest większa przestrzeń na grafikę. Z kolei odpowiedź 841 x 1189 mm wskazuje na format A0, który jest jeszcze większy od A1 i pełni odmienne funkcje, głównie w zastosowaniach wymagających jeszcze bardziej rozbudowanej prezentacji wizualnej. Typowym błędem jest założenie, że formaty papieru mają liniową strukturę wymiarów, jednak w rzeczywistości wymiary są zdefiniowane na podstawie proporcji, co prowadzi do pomylenia rozmiarów w hierarchii formatów A. Zrozumienie tej struktury jest kluczowe dla właściwego wyboru formatu papieru, co ma istotne znaczenie w profesjonalnym kontekście, takim jak przygotowanie dokumentacji technicznej czy artystycznej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej