Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik analityk
Kwalifikacja: CHM.04 - Wykonywanie badań analitycznych
Data rozpoczęcia: 21 grudnia 2025 19:46
Data zakończenia: 21 grudnia 2025 20:04

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jednym z kroków w procesie przygotowania preparatu mikrobiologicznego w stanie żywym jest

A. barwienie preparatu przy użyciu co najmniej dwóch barwników.

B. barwienie preparatu za pomocą jednego barwnika.

C. przygotowanie szkiełka nakrywkowego z kroplą wiszącą.

D. utrwalanie preparatu poprzez suszenie go.

Przygotowanie szkiełka nakrywkowego z kroplą wiszącą jest kluczowym etapem w przygotowywaniu preparatów mikrobiologicznych przyżyciowych. Technika ta pozwala na obserwację żywych organizmów w ich naturalnym stanie, co ma ogromne znaczenie w badaniach nad mikrobiologią. Kropla wisząca polega na umieszczeniu próbki płynnej na szkiełku podstawowym, a następnie nałożeniu szkiełka nakrywkowego w taki sposób, aby uzyskać cienką warstwę preparatu bez zniekształceń. Dzięki temu można dokładnie prowadzić obserwacje morfologiczne i oceniać aktywność metaboliczną mikroorganizmów. W praktyce zastosowanie tej metody umożliwia badanie takich aspektów jak ruchliwość bakterii, interakcje między mikroorganizmami a ich środowiskiem, a także reakcje na różne czynniki zewnętrzne. Standardy, takie jak protokoły przygotowania preparatów przyżyciowych, podkreślają znaczenie tej techniki w kontekście analizy biologicznej, co czyni ją niezbędnym elementem w laboratoriach mikrobiologicznych.

Pytanie 2

W celu przeprowadzenia bezpośredniego testu ELISA należy postąpić zgodnie z procedurą

A. D.

B. B.

C. A.

D. C.

Poprawna odpowiedź A jest zgodna z ustaloną procedurą przeprowadzania bezpośredniego testu ELISA, która jest szeroko stosowana w diagnostyce laboratoryjnej. Pierwszym krokiem w tej metodzie jest wiązanie antygenu do płytki, co umożliwia jego późniejsze wykrycie przy użyciu specyficznych przeciwciał. Po tym etapie następuje płukanie płytki, które ma na celu usunięcie wszelkich niezwiązanych substancji, co zapewnia większą specyfikę i czułość testu. Następnie dodaje się przeciwciała, które są specyficzne dla danego antygenu. Kolejne płukanie eliminuje nadmiar przeciwciał, a ostatnim krokiem jest dodanie substratu, który reaguje z przylegającym przeciwciałem, co prowadzi do powstania charakterystycznej zmiany barwy. Znajomość tej procedury jest kluczowa dla każdego laboratorium, które wykonuje testy immunologiczne, a odpowiednie wykonanie każdego kroku zapewnia wiarygodność wyników, co jest zgodne z wytycznymi takich organizacji jak CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute).

Pytanie 3

Jak nazywana jest technika analityczna, która polega na pomiarze przewodnictwa roztworu umieszczonego pomiędzy dwiema elektrodami, do których doprowadzany jest prąd przemienny?

A. Konduktometria

B. Polarografia

C. Spektrofotometria

D. Potencjometria

Konduktometria to fajna metoda, która pozwala na zmierzenie przewodnictwa elektrycznego w roztworze. Bezpośrednio to jest związane z tym, jakie są stężenia i jakiego rodzaju mamy elektrolity. W praktyce oznacza to, że jak jest więcej naładowanych cząstek, czyli jonów w roztworze, to przewodnictwo rośnie. W wielu branżach to jest przydatne, na przykład w chemii, gdzie kontroluje się jakość produktów, a także w laboratoriach. W przemyśle farmaceutycznym konduktometria pomaga sprawdzić czystość wody, bo wszelkie zanieczyszczenia sprawiają, że przewodnictwo może być znacznie wyższe. Zresztą, w badaniach środowiskowych też się ją stosuje, na przykład do monitorowania jakości w rzekach i jeziorach, żeby zobaczyć jak zanieczyszczenia wpływają na ekosystem. Ważne jest, żeby wszystko robić według standardów, jak ISO 7888, co zapewnia, że wyniki będą rzetelne i dokładne.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Na schemacie przedstawiono parametry jakości wód. Dla wody o pH = 8,5 należy wykonać badanie

A. tylko zasadowości mineralnej.

B. kwasowości ogólnej i mineralnej.

C. tylko kwasowości ogólnej.

D. zasadowości ogólnej i mineralnej.

Wybór odpowiedzi dotyczącej tylko zasadowości mineralnej lub ogólnej nie uwzględnia istotnych aspektów analizy wód. W przypadku wody o pH 8,5, ograniczenie się do badania jednego z tych parametrów prowadzi do niekompletnej oceny jakości wody. Kwasowość ogólna oraz mineralna to kluczowe wskaźniki, które odpowiadają za wiele właściwości wody, w tym jej zdolność do reakcji z substancjami chemicznymi i organizmami. Odpowiedzi sugerujące, że wystarczy badać tylko zasadowość, pomijają fakt, że woda może zawierać inne substancje, które wpływają na jej jakość. Dodatkowo, pominięcie zasadowości ogólnej w analizach może prowadzić do błędnych wniosków na temat bezpieczeństwa wody, co jest szczególnie niebezpieczne w kontekście użycia wody w gospodarstwach domowych oraz przemyśle. Takie podejście może także sugerować brak zrozumienia podstawowych zasad chemii wody, gdzie zarówno zasadowość, jak i kwasowość są ze sobą powiązane i wpływają na ogólną równowagę chemiczną. W praktyce, niekompletne analizy mogą prowadzić do niedoszacowania ryzyk związanych z jakością wody, co z kolei może mieć daleko idące konsekwencje zdrowotne i środowiskowe.

Pytanie 6

Aby określić wartość absorbancji substancji X, zmierzono, przy tych samych długościach fali, absorbancję mieszaniny X i Y oraz osobno substancji Y.
Jeśli A_X+Y = 0,84, a A_Y = 0,56, to jaka jest wartość A_X?

A. 0,56

B. 1,40

C. 0,28

D. 0,84

Aby wyznaczyć wartość absorbancji substancji X, wykorzystujemy prawo Lamberta-Beera, które opisuje zależność między stężeniem substancji a jej absorbancją. Wzór ten można zapisać jako A = ε * c * l, gdzie A to absorbancja, ε to molowa absorpcyjność, c to stężenie, a l to długość drogi optycznej. W przypadku mieszanki substancji X i Y, całkowita absorbancja A_X+Y jest sumą absorbancji obu substancji. Z tytułu tego, możemy zapisać równanie: A_X+Y = A_X + A_Y. Znamy wartości A_X+Y = 0,84 oraz A_Y = 0,56. Przy użyciu tego równania obliczamy A_X: A_X = A_X+Y - A_Y = 0,84 - 0,56 = 0,28. W praktyce, takie obliczenia są powszechnie stosowane w laboratoriach chemicznych i biochemicznych do analizy składu mieszanin, co pozwala na określenie stężenia substancji w próbkach. Znajomość prawa Lamberta-Beera jest kluczowa w takich analizach, a także w zgodności z normami jakości, które wymagają precyzyjnych pomiarów absorbancji.

Pytanie 7

Na którym rysunku przedstawiono sprzęt stosowany do pomiaru mętności wody?

A. I.

B. II.

C. III.

D. IV.

Rysunek I. przedstawia turbidymetr, które jest kluczowym urządzeniem służącym do pomiaru mętności wody. Mętność jest istotnym parametrem w ocenie jakości wody, mającym znaczenie zarówno w kontekście ochrony środowiska, jak i w przemysłowych zastosowaniach. Turbidymetry działają na zasadzie rozpraszania światła; im większa liczba cząstek zawieszonych w wodzie, tym wyższy odczyt mętności. Przykładowo, w wodociągach kontrola mętności jest niezbędna do zapewnienia, że woda spełnia normy sanitarno-epidemiologiczne. Standardy takie jak ISO 7027 określają metody pomiaru mętności, w tym użycie turbidymetrów, które zapewniają dokładność i powtarzalność wyników. Obserwacja dysku Secchiego, który jest integralną częścią tego procesu, pozwala na wizualną ocenę zmiany przejrzystości wody w zależności od głębokości. Wykorzystanie turbidymetrów w praktyce przemysłowej, np. w oczyszczalniach ścieków, pozwala na optymalizację procesów oczyszczania i monitorowanie jakości wody.

Pytanie 8

Jakie zjawisko fizyczne stanowi podstawę nefelometrii?

A. Zmiany potencjału

B. Rozproszenie promieniowania

C. Absorpcja promieniowania

D. Przemiany jądrowe

Nefelometria jest techniką analityczną opartą na zjawisku rozproszenia promieniowania, która w znaczący sposób przyczynia się do analizy i oceny zawartości cząsteczek w zawiesinach. Proces ten polega na pomiarze intensywności światła rozproszonego przez cząstki znajdujące się w próbce, co pozwala na określenie ich stężenia i wielkości. Przykładowo, nefelometria jest powszechnie stosowana w medycynie do oceny stężenia białek w surowicy krwi, co może być kluczowe w diagnostyce różnych chorób. W przemyśle chemicznym oraz farmaceutycznym, technika ta jest wykorzystywana do monitorowania czystości roztworów oraz do analizy emulsji. Zgodnie z normami ISO, stosowane metody pomiarowe muszą być dokładne i powtarzalne, co jest osiągane dzięki odpowiedniemu dostosowaniu parametrów pomiarowych oraz kalibracji urządzeń. W praktyce, nefelometry są nieocenionym narzędziem w laboratoriach, umożliwiającym szybkie i precyzyjne analizy, co wpisuje się w dobre praktyki laboratoryjne.

Pytanie 9

Właściwością jakościową produktów technologicznych jest

A. przystosowalność.

B. niezawodność.

C. niskoproduktywność.

D. estetyka.

Małoodpadowość, estetyczność oraz elastyczność to cechy, które są istotne w kontekście projektowania i produkcji produktów technologicznych, jednak nie są one podstawowymi atrybutami jakości, które definiują ich niezawodność. Małoodpadowość odnosi się do minimalizacji odpadów w procesie produkcyjnym, co jest ważne z perspektywy zrównoważonego rozwoju i efektywności kosztowej, ale niekoniecznie wpływa na samą funkcjonalność czy trwałość produktu. Estetyczność, chociaż kluczowa w kontekście doświadczenia użytkownika, również nie odnosi się bezpośrednio do niezawodności, gdyż produkt może być piękny, ale jeśli nie działa zgodnie z oczekiwaniami, jego atrakcyjność nie ma znaczenia. Elastyczność to cecha związana z zdolnością produktu do adaptacji w różnych warunkach lub do zmieniających się wymagań użytkowników. Choć elastyczne produkty mogą być bardziej pożądane na rynku, to jednak nie gwarantują one, że będą niezawodne. Często można spotkać się z sytuacjami, w których elastyczność prowadzi do kompromisów w niezawodności. W praktyce, niezawodność jest najważniejszym wskaźnikiem, który decyduje o tym, czy produkt spełni swoje funkcje w długim okresie, co czyni ją priorytetem w każdym procesie inżynieryjnym.

Pytanie 10

BZT₅ to umowny wskaźnik wskazujący na biochemiczne zapotrzebowanie na

A. azot

B. fosfor

C. potas

D. tlen

Biochemiczne zapotrzebowanie na tlen, określane skrótem BZT5, to istotny wskaźnik w ocenie jakości wód. Mierzy ono ilość tlenu, jaką mikroorganizmy zużywają do rozkładu materii organicznej w próbie wody w ciągu pięciu dni w temperaturze 20°C. Wynik BZT5 pozwala zrozumieć, jak zanieczyszczenia organiczne wpływają na ekosystemy wodne oraz na jakość wody pitnej. Wysokie wartości BZT5 wskazują na duże zanieczyszczenie organiczne, co może prowadzić do niedoboru tlenu w wodzie, a tym samym do śmierci organizmów wodnych, takich jak ryby. Dlatego monitorowanie BZT5 jest kluczowym elementem zarządzania wodami, szczególnie w kontekście ochrony środowiska oraz zapewnienia odpowiednich standardów jakości wód zgodnych z dyrektywami unijnymi. Przykładem zastosowania BZT5 jest ocena wpływu ścieków przemysłowych na zbiorniki wodne, co pozwala na podejmowanie działań korygujących i zabezpieczenie zdrowia ekosystemów.

Pytanie 11

Zjawisko dzielenia się składników mieszaniny pomiędzy fazę stacjonarną a ruchomą w układzie to proces widoczny w

A. chromatografii

B. polarografii

C. spektrofotometrii

D. konduktometrii

Chromatografia to technika analityczna, która polega na podziale składników mieszaniny pomiędzy dwie fazy: stacjonarną i ruchomą. Faza stacjonarna jest zazwyczaj stała, podczas gdy faza ruchoma to ciecz lub gaz, który przemieszcza się przez fazę stacjonarną. Kluczowym zjawiskiem w chromatografii jest różna zdolność składników do adsorpcji na fazie stacjonarnej, co prowadzi do ich separacji w czasie. Przykładem praktycznego zastosowania chromatografii może być analiza złożonych mieszanin w przemyśle farmaceutycznym, gdzie czyste substancje czynne muszą być wydzielane z pozostałych składników. W przemyśle spożywczym, chromatografia jest używana do wykrywania zanieczyszczeń oraz analizy aromatów. Standardy jakości, takie jak ISO 17025, podkreślają, jak ważne jest stosowanie odpowiednich metod chromatograficznych do uzyskiwania dokładnych i powtarzalnych wyników analitycznych. Wiedza na temat chromatografii jest niezbędna dla specjalistów zajmujących się badaniami chemicznymi oraz kontrolą jakości.

Pytanie 12

Lakmus to wskaźnik pH, który w roztworze zasadowym zmienia kolor na

A. żółty

B. niebieski

C. czerwony

D. fioletowy

Lakmus jest powszechnie stosowanym wskaźnikiem pH, który zmienia barwę w zależności od kwasowości lub zasadowości roztworu. W roztworze zasadowym przyjmuje barwę niebieską, co jest wynikiem reakcji chemicznej, w której lakmus reaguje z jonami hydroksylowymi (OH-) obecnymi w roztworach zasadowych. To zjawisko jest wykorzystywane w wielu praktycznych zastosowaniach, na przykład w laboratoriach chemicznych do szybkiego i efektywnego określenia pH roztworów. W przemyśle, lakmus pozwala na ocenę jakości wody oraz kontrolę procesów chemicznych. Znajomość właściwości wskaźników, takich jak lakmus, jest kluczowa w zakresie analizy chemicznej i edukacji, ponieważ pomaga w zrozumieniu zjawisk zachodzących w roztworach oraz ich wpływu na różne procesy biochemiczne. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami laboratoryjnymi, zawsze należy potwierdzić wyniki uzyskane za pomocą wskaźników chemicznych, korzystając z bardziej precyzyjnych metod analitycznych, takich jak pH-metry.

Pytanie 13

Na rysunkach przedstawiono serie pomiarów o różnej dokładności i precyzji (środek najmniejszego okręgu oznacza wartość prawdziwą). Serię pomiarów nieprecyzyjnych, ale dokładnych, przedstawiono na rysunku

A. B.

B. C.

C. D.

D. A.

Odpowiedź B jest prawidłowa, ponieważ przedstawia serię pomiarów, które są blisko wartości prawdziwej, ale wykazują duże rozproszenie. W kontekście pomiarów, dokładność odnosi się do tego, jak blisko wyniki są wartości rzeczywiste, podczas gdy precyzja odnosi się do powtarzalności wyników. W przypadku omawianego rysunku B, wszystkie punkty pomiarowe leżą blisko środka najmniejszego okręgu, co oznacza, że są zgodne z wartością prawdziwą. Jednak ich rozproszenie wskazuje na niską precyzję, sugerując, że wyniki pomiarów mogą być obarczone dużą wariancją. Przykładem takiej sytuacji może być pomiar długości, gdzie różne osoby mogą podawać różne wyniki, ale wszystkie mogą być bliskie rzeczywistej długości obiektu. W praktyce, zrozumienie tej różnicy jest kluczowe w takich dziedzinach jak inżynieria, gdzie precyzyjność pomiarów ma ogromne znaczenie dla jakości produktu i bezpieczeństwa. Przykładowo, w produkcji komponentów, które muszą spełniać ściśle określone wymiary, istotne jest nie tylko to, aby wyniki były bliskie wartościom rzeczywistym, ale także, aby były spójne i powtarzalne, co zapewnia wysoką jakość końcowego wyrobu.

Pytanie 14

Jakie jest odpowiednie wskaźnik w kompleksometrycznym oznaczaniu magnezu?

A. czerń eriochromowa T

B. oranż metylowy

C. chromian(VI) potasu

D. skrobia

Czerń eriochromowa T jest powszechnie stosowanym wskaźnikiem w kompleksometrycznym oznaczaniu magnezu oraz innych kationów metalicznych. Działa na zasadzie zmiany koloru w zależności od środowiska chemicznego, w którym się znajduje. W obecności magnezu, czerń eriochromowa T przyjmuje barwę czerwono-różową, natomiast po związaniu z EDTA, popularnym agentem kompleksującym, zmienia kolor na niebieski. Taki mechanizm jest kluczowy w titracji kompleksometrycznej, gdzie można dokładnie określić stężenie magnezu na podstawie zmiany koloru wskaźnika. Zastosowanie tego wskaźnika ma podstawy w standardowych procedurach analitycznych, takich jak metody oznaczania twardości wody. Czerń eriochromowa T jest szeroko akceptowana w laboratoriach analitycznych oraz w badaniach środowiskowych, co czyni ją niezastąpionym narzędziem w chemii analitycznej.

Pytanie 15

Na podstawie danych zawartych w tabeli, wskaż zestaw substancji uporządkowanych według rosnącej temperatury topnienia.

Substancja	pirydyna	benzen	etanol
Temperatura wrzenia [°C]	115,5	80,1	78,3
Temperatura topnienia [°C]	-41,6	5,5	-114,1

A. Etanol, pirydyna, benzen.

B. Etanol, benzen, pirydyna.

C. Benzen, pirydyna, etanol.

D. Pirydyna, benzen, etanol.

Dobra robota z tą odpowiedzią! Uporządkowanie substancji według ich temperatury topnienia jest bardzo ważne. Dla etanolu to -114,1 °C, pirydyny -41,6 °C, a benzenu 5,5 °C. Wiedza o tym, jak te substancje się ze sobą mają, jest kluczowa, zwłaszcza przy separacji czy oczyszczaniu. Jeśli planujesz jakieś doświadczenia, to znajomość tych temperatur pomoże ustalić, jakie warunki będą najlepsze. Na przykład podczas destylacji różnice w topnieniu ułatwiają oddzielanie składników. A w przemyśle farmaceutycznym czystość substancji aktywnych jest mega ważna, więc ta wiedza naprawdę się przydaje. Dobrze też pamiętać o standardach, jak IUPAC, które mówią o fizycznych właściwościach substancji chemicznych.

Pytanie 16

Ogólna twardość próbki wody stosowanej w technologiach wynosi 16,5°n, a twardość węglanowa osiąga 7,2°n. Jaką wartość ma twardość stała?

A. 23,7°n

B. 16,5°n

C. 7,2°n

D. 9,3°n

Wartość twardości stałej oblicza się, odejmując twardość węglanową od twardości ogólnej. W przypadku analizowanej próbki wody, twardość ogólna wynosi 16,5°n, a twardość węglanowa 7,2°n. Zatem twardość stała wynosi 16,5°n - 7,2°n = 9,3°n. Twardość stała wody jest istotna w kontekście jej zastosowania w procesach technologicznych, ponieważ wskazuje na ilość rozpuszczonych soli, które mogą negatywnie wpływać na sprzęt oraz procesy produkcyjne. Na przykład w przemyśle chemicznym, wysoka twardość stała może prowadzić do osadzania się kamienia kotłowego w urządzeniach, co wymaga dodatkowych działań konserwacyjnych i może zwiększać koszty operacyjne. Zgodnie z normami branżowymi, twardość wody powinna być monitorowana regularnie, aby zapewnić efektywność procesów oraz ochronę sprzętu. Wartości twardości wody mają także kluczowe znaczenie w kontekście jakości produktów, szczególnie w przemyśle spożywczym, gdzie zbyt twarda woda może wpływać na smak i jakość finalnych wyrobów.

Pytanie 17

Na rysunku przedstawiono schemat szklanej elektrody zespolonej. Cyfrą 1 oznaczono

A. diafragmę.

B. elektrolit wewnętrzny.

C. elektrodę odniesienia.

D. elektrodę pomiarową.

Na rysunku widzisz elektrodę odniesienia, zaznaczoną cyfrą 1. To ważny element w szklanej elektrody zespolonej, bo pomaga w dokładnym pomiarze pH. Elektroda odniesienia daje nam stały potencjał, co jest kluczowe, jeśli chcemy otrzymać wiarygodne wyniki. Niezależnie od tego, co mamy w roztworze, ta elektroda sprawia, że pomiary są stabilne, co zgadza się z tym, co wiemy o metrologii chemicznej. W laboratoriach, w analizach chemicznych czy kontrolach jakości, jej rola jest naprawdę istotna. Przykładowo, przy badaniach pH w nawozach czy żywności, gdzie liczy się każdy szczegół, korzystanie z elektrody odniesienia to standard, żeby uniknąć błędów wynikających z fluktuacji potencjału. Pamiętaj, że elektrody muszą być odpowiednio utrzymywane – regularne czyszczenie i kalibracja to klucz do dokładności pomiarów.

Pytanie 18

W mikrobiologii metoda sterylizacji przy użyciu suchego, gorącego powietrza zalicza się do

A. metod biologicznych

B. metod fizycznych

C. metod chemicznych

D. metod mechanicznych

Sterylizacja suchym, gorącym powietrzem zaliczana jest do metod fizycznych, ponieważ wykorzystuje wysoką temperaturę do eliminacji mikroorganizmów. Proces ten polega na umieszczaniu materiałów w piecu, gdzie temperatura osiąga zazwyczaj od 160 do 180 stopni Celsjusza przez określony czas, co pozwala na zniszczenie bakterii, wirusów oraz sporów. Metoda ta jest szczególnie skuteczna w przypadku narzędzi metalowych, szklanych lub materiałów odpornych na wysoką temperaturę. W praktyce stosuje się ją w laboratoriach mikrobiologicznych oraz w zakładach medycznych do sterylizacji narzędzi chirurgicznych. Ważne jest, aby stosować się do standardów, takich jak normy ISO 17665, dotyczące sterylizacji, które określają wymagania dla procedur sterylizacji w celu zapewnienia ich skuteczności. Dodatkowo, sterylizacja suchym powietrzem jest preferowana w sytuacjach, gdy zastosowanie wody lub pary byłoby nieodpowiednie, przykładowo w przypadku urządzeń elektrycznych czy niektórych instrumentów laboratoryjnych.

Pytanie 19

W opisie przeprowadzonego eksperymentu
(...) obecność węgla wykrywa się poprzez spalenie próbki i określenie ilości CO₂ przy użyciu roztworu wody barytowej. Azot w trakcie spalania próbki z sodem metalicznym generuje cyjanek, który może być wykryty po dodaniu FeSO₄ jako błękit pruski (...) Jakiego rodzaju analizę zastosowano w opisywanym doświadczeniu?

A. jakościową

B. ilościową

C. instrumentalną

D. radiometryczną

Analiza radiometryczna odnosi się do wykorzystania promieniowania do pomiaru radioaktywności izotopów w próbce, co jest zupełnie innym podejściem niż przedstawione w pytaniu. W przypadku doświadczenia opisanego w treści, nie mamy do czynienia z badaniem aktywności promieniotwórczej, lecz z klasycznymi reakcjami chemicznymi, które służą do identyfikacji substancji. Z kolei analiza ilościowa koncentruje się na określaniu stężenia poszczególnych składników w próbce, co również nie jest zgodne z celem opisanego doświadczenia. Przykładem analizy ilościowej byłoby zastosowanie spektrometrii masowej lub chromatografii, które służą do precyzyjnego pomiaru ilości substancji. Istotne jest, aby zrozumieć, że podejścia te różnią się zasadniczo od analizy jakościowej, której celem jest jedynie ustalenie obecności danej substancji, a nie jej ilości. Podobnie, analiza instrumentalna odnosi się do szerokiego zestawu metod wykorzystujących różne instrumenty do analizy chemicznej. Chociaż instrumentalne metody analizy mogą być stosowane w analizach jakościowych, to w opisywanym przypadku zastosowane techniki są klasycznymi reakcjami chemicznymi, a nie metodami instrumentalnymi. W rezultacie, błędne odpowiedzi wynikają często z nieporozumienia dotyczącego celów i metod różnych rodzajów analiz chemicznych.

Pytanie 20

Na podstawie danych zamieszczonych w tabeli określ zależność lepkości cieczy od temperatury.

Ciecz	Lepkość [Pa×s×10^-3]
	0°C	10°C	30°C	60°C
Aceton	0,397	0,361	0,296	0,228
Toluen	0,700	0,667	0,517	0,381
Woda	1,792	1,308	0,801	0,469

A. W zakresie temperatur od 0+10°C lepkość cieczy maleje, a w wyższej temperaturze wzrasta.

B. W zakresie temperatur od 0-+10°C lepkość cieczy wzrasta, a w wyższej temperaturze maleje.

C. Ze wzrostem temperatury lepkość cieczy maleje.

D. W miarę wzrostu temperatury lepkość cieczy wzrasta.

Odpowiedź, że ze wzrostem temperatury lepkość cieczy maleje, jest poprawna i opiera się na solidnych podstawach naukowych oraz danych przedstawionych w tabeli. W miarę wzrostu temperatury cząsteczki cieczy zyskują większą energię kinetyczną, co prowadzi do ich szybszego ruchu. To zjawisko skutkuje zmniejszeniem sił między cząsteczkami, przez co ciecz staje się mniej lepka. W praktyce, zjawisko to jest kluczowe w wielu dziedzinach, w tym w inżynierii chemicznej, gdzie kontrola lepkości wpływa na efektywność procesów transportu i mieszania. Na przykład, w procesach przemysłowych, takich jak produkcja farb czy kosmetyków, optymalizacja lepkości jest niezbędna do uzyskania pożądanej konsystencji i wydajności. Ponadto, standardy branżowe, takie jak ASTM D 2196, dostarczają wytycznych dotyczących pomiaru lepkości, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie tej zależności w praktyce.

Pytanie 21

Proces stapiania substancji z perłą fosforanową lub boraksową realizuje się

A. w uszku wykonanym z drucika platynowego

B. na płytce z porcelany

C. na bibule do filtracji

D. w probówce o kształcie stożkowym

Wykorzystanie płytki porcelanowej, probówki stożkowej czy bibuli filtracyjnej do stapiania substancji takich jak perła fosforanowa lub boraks jest niewłaściwe z kilku kluczowych powodów. Płytka porcelanowa, mimo że jest odporna na wysokie temperatury, nie zapewnia odpowiedniej ochrony przed reakcjami chemicznymi z substancjami, które mogą reagować z gliną, z której jest wykonana. To może prowadzić do zanieczyszczenia próbki i błędnych wyników. Probówki stożkowe, z kolei, są przeznaczone głównie do przechowywania i mieszania cieczy, a ich formy nie są przystosowane do wysokotemperaturowych procesów stapiania, co może skutkować ich uszkodzeniem i niebezpieczeństwem wycieku. Bibula filtracyjna, będąca materiałem porowatym, nie jest w stanie wytrzymać ekstremalnych warunków temperaturowych, co sprawia, że jej użycie w procesie stapiania jest nie tylko nieefektywne, ale wręcz niebezpieczne. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji i zastosowań tych narzędzi, co może prowadzić do nieskutecznych eksperymentów i nieprawidłowych wyników analitycznych. Dla zapewnienia wysokiej jakości i bezpieczeństwa pracy w laboratorium, kluczowe jest stosowanie odpowiednich narzędzi, które są dostosowane do wymagań konkretnego procesu chemicznego.

Pytanie 22

Ze względu na zmieniającą się podczas miareczkowania objętość badanego roztworu, należy obliczyć poprawkę p w przypadku miareczkowania

p =

V_próbki + V_wody + V_titrantu

V_próbki + V_wody

A. spektrofotometrycznego.

B. wizualnego.

C. potencjometrycznego.

D. konduktometrycznego.

Miareczkowanie wizualne opiera się na obserwacji zmian kolorystycznych, które są wskaźnikiem osiągnięcia punktu końcowego. W tym przypadku nie ma bezpośredniego związku z pomiarem przewodności roztworu, co czyni je niewłaściwym podejściem do analizy zmian wynikających ze zmiany objętości roztworu. Z kolei miareczkowanie spektrofotometryczne polega na pomiarze absorbancji światła przez roztwór, co również nie daje informacji o zmianach przewodności. Potencjometryczne miareczkowanie, choć opiera się na pomiarze potencjału elektrody, nie uwzględnia dynamicznych zmian przewodności związanych ze zmieniającym się stężeniem jonów. Często w praktyce, osoby mylą podejścia miareczkowania, skupiając się na widocznych zmianach i nie dostrzegając, jak ważne jest uwzględnienie wszystkich parametrów chemicznych. W przypadku miareczkowania konduktometrycznego, odpowiednia analiza danych oraz zrozumienie wpływu objętości na przewodność jest kluczowe dla uzyskania poprawnych wyników. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do istotnych błędów w analizach chemicznych i może skutkować niewłaściwymi wnioskami w obszarze badań analitycznych.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Równanie iloczynu rozpuszczalności związku Ca₃(PO₄)₂, który jest trudno rozpuszczalny, opisuje się następująco:

A. Kso = [Ca3+]2·[PO42-]3

B. Kso = [Ca2+]3·[PO43-]2

C. Kso = [Ca2+]·[PO43-]

D. Kso = 3[Ca2+]·2[PO43-]

Odpowiedź Kso = [Ca2+]3·[PO43-]2 jest jak najbardziej w porządku. To, co tu mamy, to iloczyn rozpuszczalności dla Ca₃(PO₄)₂. Po rozpuszczeniu tego związku w wodzie, dostajemy jony wapnia oraz jony fosforanowe. Pamiętaj, że w równaniu iloczynu rozpuszczalności stężenia tych jonów podnosimy do potęgi związanej z ich liczbą w wzorze chemicznym. Dla chemików i inżynierów, znajomość Kso jest bardzo przydatna, zwłaszcza przy projektowaniu systemów do oczyszczania wody lub przy analizie jakości wód gruntowych. To też pomaga przewidzieć, kiedy dany związek może się osadzić, co z kolei jest ważne w wielu branżach, jak przemysł czy ochrona środowiska. Zrozumienie tej kwestii ma naprawdę duże znaczenie w różnych dziedzinach nauki oraz przemysłu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Krzywa na rysunku obrazuje miareczkowanie

A. mocnego kwasu.

B. mocnej zasady.

C. słabego kwasu.

D. słabej zasady.

Krzywa miareczkowania, która pokazuje szybki wzrost pH w okolicach punktu równoważności, to typowe dla miareczkowania mocnego kwasu z mocną zasadą. Jak to działa? Gdy dodajemy mocną zasadę do mocnego kwasu, następuje szybka neutralizacja, co skutkuje nagłym wzrostem pH. W punkcie równoważności, gdzie ilość dodanej zasady jest równa ilości kwasu, pH przekracza 7, co oznacza koniec reakcji i przejście do środowiska zasadowego. Dobrze to widać na przykładzie kwasu solnego (HCl) i wodorotlenku sodu (NaOH). W laboratoriach chemicznych znajomość krzywej miareczkowania jest mega ważna, bo dokładne określenie punktu równoważności kluczowe do obliczeń stężenia substancji. Warto korzystać z wskaźników pH lub metod instrumentalnych, jak titracja potencjometryczna, bo to może znacznie uprościć życie na zajęciach.

Pytanie 27

Strzałka zamieszczona na rysunku, przedstawiającym tabliczkę znamionową wagi, wskazuje na

A. certyfikat europejski.

B. klasę dokładności urządzenia.

C. znak metrologiczny.

D. numer jednostki notyfikowanej.

Odpowiedź "klasa dokładności urządzenia" jest trafna, bo na tabliczce znamionowej wagi rzeczywiście to jest ważna informacja. Klasa dokładności, zazwyczaj przedstawiana literami i cyframi, mówi nam, jak bardzo dokładne są pomiary tego urządzenia. To ma spore znaczenie w różnych branżach. Na przykład w handlu, wagi muszą spełniać konkretne normy, żeby pomiary były wiarygodne. Normy te są ustalone w unijnych dyrektywach, jak ta dotycząca wag elektronicznych, mówiąca o wymaganiach związanych z dokładnością metrologiczną. Moim zdaniem, wiedza o klasie dokładności jest kluczowa dla tych, którzy kalibrują i kontrolują jakość, bo pomaga dostosować procesy pomiarowe do różnych potrzeb, co z kolei zmniejsza ryzyko błędnych wyników. Takie błędy mogą prowadzić do strat finansowych, a w najgorszym wypadku zagrażać zdrowiu. Więc dobrze jest umieć dokładnie czytać tabliczkę znamionową, żeby prawidłowo używać wagi.

Pytanie 28

Część opisu skutków analizy
(...) generuje kation jednowartościowy, a sole powstałe z tym kationem to w przeważającej mierze substancje trudnorozpuszczalne. Większość jego soli jest bezbarwna. Ten bezbarwny jon ma zdolność do tworzenia jonów kompleksowych, na przykład z tiosiarczanem sodowym. Związki tego kationu są wrażliwe na światło (ciemnieją pod jego działaniem), dlatego powinny być przechowywane w pojemnikach z ciemnego szkła (...) Z opisu wynika, że w analizowanym surowcu jakościowo oznaczano kation

A. Pb2+

B. Ag+

C. Mg2+

D. Na+

Odpowiedź Ag+ jest poprawna, ponieważ kation srebra (Ag+) rzeczywiście tworzy sole, które są w większości substancjami trudno rozpuszczalnymi, co jest zgodne z opisanymi efektami analizy. Większość soli srebra, takich jak AgCl (chlorek srebra) czy AgBr (bromek srebra), jest praktycznie nierozpuszczalna w wodzie. Dodatkowo, związki srebra są zazwyczaj bezbarwne, co również znajduje potwierdzenie w fragmencie opisu. Kation srebra wykazuje zdolność do tworzenia kompleksów, na przykład z tiosiarczanem sodowym, co jest kluczowym aspektem w chemii analitycznej. Srebro jest także znane ze swojej wrażliwości na światło, co oznacza, że jego sole mogą ulegać fotodegradacji – dlatego istotne jest ich przechowywanie w ciemnych pojemnikach, co jest standardową praktyką w laboratoriach chemicznych. Te cechy sprawiają, że srebro jest szeroko stosowane w różnych dziedzinach, takich jak fotografia, elektronika czy medycyna, na przykład w postaci srebra koloidalnego, które ma właściwości antybakteryjne.

Pytanie 29

W tabeli przedstawiono charakterystykę

Charakterystyka wybranych metod optycznych stosowanych w analizie instrumentalnej
Metoda	Obserwowane zjawisko	Pomiar
1	załamanie światła	współczynnik załamania światła padającego na powierzchnię próbki
2	skręcanie płaszczyzny światła spolaryzowanego	kąt skręcenia płaszczyzny polaryzacji światła
3	rozproszenie promieniowania	natężenie wiązki światła rozproszonego wychodzącego z kuwety pomiarowej

A. 1 - polarymetrii, 2 - refraktometrii, 3 - nefelometrii.

B. 1 - refraktometrii, 2 - nefelometrii, 3 - polarymetrii.

C. 1 - refraktometrii, 2 - polarymetrii, 3 - nefelometrii.

D. 1 - nefelometrii, 2 - refraktometrii, 3 - polarymetrii.

Dobra robota, Twoja odpowiedź jest właściwa. Refraktometria to naprawdę ciekawa metoda, która polega na badaniu, jak światło załamuje się, gdy przechodzi przez różne substancje. Dzięki temu możemy określić, jak 'gęsta' jest dana próbka. To jest przydatne w przemyśle farmaceutycznym i chemicznym, gdzie ważne jest, żeby substancje były czyste. Na przykład, w przemyśle spożywczym często sprawdza się, jak zmienia się współczynnik załamania światła w roztworach cukrów, bo to daje nam info o jego stężeniu. Polarymetria też jest istotna, bo bada, w jaki sposób światło się skręca, co jest kluczowe dla substancji takich jak cukry czy aminokwasy. A jeżeli chodzi o nefelometrię, to ona mierzy, jak światło się rozprasza w cieczy, co ma znaczenie, gdy analizujemy cząstki w roztworach, na przykład wodzie. Wszystkie te metody są super ważne w laboratoriach i znajomość ich to naprawdę dobra baza dla każdego przyszłego technika.

Pytanie 30

Który zestaw kationów zawiera kationy reagujące z roztworem (NH4)2C03 w obecności wodnego roztworu amoniaku i w wyniku tych reakcji wytrącają się białe osady?

A.	B²⁺, Sr²⁺, Ca²⁺
B.	Mg²⁺, Na⁺, K⁺
C.	Fe³⁺, Al³⁺, Cr³⁺
D.	Ag⁺, H₂²⁺, Pb²⁺

A. C.

B. D.

C. A.

D. B.

Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ kationy Ba^2+, Sr^2+ i Ca^2+ reagują z roztworem (NH4)2CO3 w obecności amoniaku, tworząc nierozpuszczalne węglany, które wytrącają się jako białe osady. W praktyce, rozpoznawanie takich reakcji ma kluczowe znaczenie w chemii analitycznej, gdzie identyfikacja kationów w roztworach jest fundamentalnym procesem w syntezach chemicznych. Na przykład, w analizie jakościowej, reakcje z węglanami mogą być używane do wykrywania obecności tych kationów w próbkach. Standardy analizy chemicznej, takie jak metoda gravimetryczna, często opierają się na takich wytrąceniach, co pozwala na dokładne oznaczanie składników. Dodatkowo, nierozpuszczalne węglany wykorzystywane są w różnych zastosowaniach przemysłowych, w tym w produkcji materiałów ceramicznych, gdzie stabilność i właściwości mechaniczne są kluczowe.

Pytanie 31

Na schemacie przedstawiono zestaw do

A. konduktometrii.

B. potencjometrii.

C. elektrograwimetrii.

D. elektroforezy.

Elektrograwimetria to technika analityczna, która wykorzystuje proces elektrodeponowania do wytrącania i ważenia metali na elektrodzie. Na schemacie można zidentyfikować zestaw do elektrograwimetrii dzięki obecności anody i katody z platyny, które są kluczowymi elementami w tym procesie. W elektrograwimetrii, metal jest redukowany na katodzie, co umożliwia jego pomiar po zakończeniu reakcji. Metoda ta jest szeroko stosowana w analizie chemicznej metali, a także w badaniach materiałowych. Przy użyciu elektrograwimetrycznych technik można analizować próbki metalowe w roztworach, co jest szczególnie przydatne w przemyśle metalurgicznym oraz w laboratoriach badawczych. W praktyce elektrograwimetria pozwala na osiągnięcie wysokiej precyzji pomiarów i jest zgodna z normami jak ISO 17294-1, co zapewnia wiarygodność wyników. Ponadto, technika ta może być stosowana w połączeniu z innymi metodami analitycznymi, co zwiększa jej wszechstronność i zastosowanie w różnych branżach.

Pytanie 32

Wzrost dyfuzyjny bakterii w hodowli płynnej przedstawia probówka oznaczona na rysunku jako

A. II

B. I

C. IV

D. III

Wzrost dyfuzyjny bakterii w hodowli płynnej, który obserwujemy w probówce oznaczonej jako 'II', jest kluczowym zjawiskiem w mikrobiologii. Charakteryzuje się on równomiernym rozproszeniem komórek bakteryjnych w medium hodowlanym, co jest wynikiem ich aktywnej reprodukcji i zdolności do swobodnego poruszania się w płynie. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest ocena efektywności różnych warunków hodowlanych przy użyciu technik takich jak testy rozprzestrzeniania bakterii w cieczy. Standardy laboratoryjne zalecają monitorowanie takich parametrów w celu optymalizacji procesów fermentacji i produkcji biomasy. Wzrost dyfuzyjny jest istotny nie tylko dla naukowych badań, ale i w przemyśle biotechnologicznym, gdzie kontrola nad procesem rozmnażania mikroorganizmów może wpływać na jakość i wydajność produktów, takich jak antybiotyki czy enzymy. Dlatego też, zrozumienie tego procesu jest fundamentem skutecznego zarządzania hodowlami mikroorganizmów.

Pytanie 33

Jaką metodę analizy ilościowej wykorzystuje się do oznaczania stężenia nadtlenku wodoru w 3% roztworze wody utlenionej?

A. Redoksymetrię

B. Alkacymetrię

C. Argentometrię

D. Kompleksometrię

Redoksymetria to dość popularna metoda w chemii, zwłaszcza gdy chodzi o określanie substancji utleniających i redukujących. Gdy mówimy o nadtlenku wodoru, który jest mocnym utleniaczem, to ta technika polega na reakcji redoks. Po prostu nadtlenek wodoru reaguje z odpowiednim reduktorem. W laboratoriach chemicznych często robi się titracje redoksowe, używając na przykład roztworu srebra(I) albo manganianu(VII) potasu, który fajnie działa z nadtlenkiem wodoru. Standardy analityczne, takie jak ISO 8456, pokazują, jak przeprowadzać te analizy, co jest naprawdę ważne, bo zapewnia wiarygodność wyników. Myślę, że zrozumienie, jak działają reakcje redoks i umiejętność ich wykorzystania w laboratorium, to kluczowe umiejętności dla chemików, zwłaszcza w firmach zajmujących się kontrolą jakości i badaniami środowiskowymi.

Pytanie 34

W dwóch niezidentyfikowanych probówkach znajdują się roztwory: w jednej - glukozy, a w drugiej - sacharozy. Jakiego odczynnika należy użyć, aby rozpoznać glukozę?

A. Stężony kwas azotowy(V)

B. Świeżo strącony wodorotlenek miedzi(II)

C. Roztwór jodu w jodku potasu

D. Roztwór chlorku żelaza(III)

Świeżo strącony wodorotlenek miedzi(II) jest specyficznym odczynnikiem do wykrywania monosacharydów, takich jak glukoza. W reakcji tej, glukoza redukuje miedź(II) do miedzi(I), co skutkuje powstaniem charakterystycznego ceglasto-czerwonego osadu tlenku miedzi(I). Jest to przykład reakcji redoks, w której glukoza działa jako reduktor, a miedź(II) jako utleniacz. Metoda ta jest szeroko stosowana w laboratoriach analitycznych do oznaczania cukrów prostych, a także w diagnostyce medycznej, na przykład w badaniu poziomu glukozy we krwi. Standardem w tej metodzie jest stosowanie świeżo strąconego wodorotlenku miedzi(II), ponieważ tylko wtedy można uzyskać pożądane efekty reakcji. W praktyce, ta metoda jest nie tylko skuteczna, ale również relatywnie prosta i tania, co czyni ją preferowaną w wielu laboratoriach.

Pytanie 35

Urządzenie Orsata jest wykorzystywane do pomiaru

A. zawartości gazów w spalinach

B. stężenia tlenu w wodzie

C. gęstości cieczy

D. poziomu pyłów w powietrzu

Aparat Orsata jest specjalistycznym urządzeniem służącym do pomiaru zawartości gazów w spalinach, w tym takich jak dwutlenek węgla (CO2), tlenek węgla (CO) oraz tlen (O2). Pomiary te są kluczowe w monitorowaniu efektywności procesów spalania oraz w ocenie wpływu emisji na środowisko. Przykładowo, w przemyśle energetycznym, regularne analizy spalin za pomocą aparatu Orsata pozwalają na optymalizację procesu spalania w piecach, co prowadzi do oszczędności paliwa oraz redukcji emisji szkodliwych substancji. Zgodnie z normami ISO 10012 oraz ISO 14064, regularne monitorowanie i raportowanie emisji gazów cieplarnianych staje się obowiązkowe dla wielu przedsiębiorstw, a aparat Orsata stanowi jedno z narzędzi umożliwiających spełnienie tych wymogów. Technologia ta znajduje zastosowanie również w diagnostyce silników spalinowych, gdzie analiza spalin pozwala na wczesne wykrywanie problemów eksploatacyjnych oraz ich korekcję, co przekłada się na zwiększenie trwałości i efektywności działania urządzeń.

Pytanie 36

Aby przygotować podłoże do badań mikrobiologicznych, należy

A. zastosować autoklawowanie

B. zmierzyć składniki przy użyciu cylindra miarowego

C. zwiększyć pH składników

D. dodawać składniki w dowolnej kolejności

Poddanie składników autoklawowaniu jest kluczowym procesem w przygotowywaniu podłoża do badań mikrobiologicznych. Autoklawowanie polega na sterylizacji materiałów za pomocą pary wodnej pod wysokim ciśnieniem, co skutecznie eliminuje wszelkie formy mikroorganizmów, w tym bakterie, wirusy oraz ich przetrwalniki. Dzięki temu zapewniamy, że podłoże nie będzie kontaminowane, co jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych wyników badań mikrobiologicznych. Na przykład, w laboratoriach zajmujących się hodowlą bakterii, autoklawowanie podłoża, takiego jak agar czy buliony, jest standardową praktyką, a jego przeprowadzenie zgodnie z normami, takimi jak ISO 15189 dla laboratoriów medycznych, zapewnia wysoką jakość badań. Warto dodać, że skuteczność autoklawowania zależy od odpowiedniego doboru parametrów, takich jak czas, temperatura i ciśnienie, co powinno być starannie kontrolowane.

Pytanie 37

Elektroforeza to technika wykorzystywana głównie do segregacji mieszaniny

A. tłuszczów

B. alkoholi

C. węglowodanów

D. białek

Elektroforeza to technika rozdzielania cząsteczek na podstawie ich ładunku elektrycznego i wielkości. Jest to niezwykle przydatna metoda w biochemii i biologii molekularnej, szczególnie w analizie białek. Podczas elektroforezy białka są poddawane działaniu pola elektrycznego, co powoduje ich migrację w żelu, gdzie mniejsze cząsteczki poruszają się szybciej niż większe. Dzięki tej technice można uzyskać szczegółowe informacje na temat składników białkowych w próbkach biologicznych, co ma kluczowe znaczenie w diagnostyce, badaniach naukowych oraz w przemyśle farmaceutycznym. Na przykład, elektroforeza SDS-PAGE jest standardową metodą oceny czystości białek i ich masy cząsteczkowej, co jest niezbędne w rozwoju nowych terapii i leków. Również w proteomice, gdzie badane są całe zestawy białek, elektroforeza odgrywa fundamentalną rolę w analizie wzorców ekspresji białek w różnych stanach fizjologicznych.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

W wyniku przeprowadzenia doświadczenia zgodnie ze schematem, w probówce 2 otrzymano

A. etan.

B. propen.

C. metan.

D. eten.

Odpowiedzi, które wskazują na inne węglowodory, takie jak etan, metan czy propen, opierają się na błędnym zrozumieniu procesów chemicznych zachodzących podczas rozkładu termicznego polietylenu. Etan (C2H6) jest alkanem i nie jest bezpośrednim produktem rozkładu polietylenu, który składa się z jednostek etenowych. Metan (CH4), będący najprostszym alkanem, również nie występuje jako produkt w tym szczególnym procesie, ponieważ rozkład polimerów nie prowadzi bezpośrednio do formowania metanu. Propen (C3H6) jest innym alkenem, ale podobnie jak w przypadku etanu i metanu, nie jest produktem pośrednim w rozkładzie termicznym polietylenu. Zrozumienie, że polimery ulegają rozkładowi do mniejszych jednostek w postaci alkenów, jak eten, jest kluczowe. Wiele osób myli procesy związane z termicznym rozkładem i przegrzewaniem, co prowadzi do błędnych wniosków. W praktyce, podczas rozkładu tworzyw sztucznych, niezbędna jest znajomość ich struktury chemicznej oraz mechanizmów reakcji, co pozwala na prawidłowe przewidywanie produktów końcowych. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie właściwości chemicznych polietylenu oraz jego rozkładu, aby uniknąć typowych błędów myślowych w analizach chemicznych.

Pytanie 40

Na rysunku przedstawiającym schemat polarymetru, cyfrą 4 oznaczono

A. okular.

B. polaryzator.

C. analizator.

D. soczewkę.

Polaryzator, oznaczony cyfrą 4 na schemacie polarymetru, jest kluczowym elementem w analizie polaryzacji światła. Jego główną funkcją jest przepuszczanie tylko tych składowych światła, które są spolaryzowane w określonym kierunku, co jest niezbędne do prawidłowego pomiaru właściwości optycznych próbek. W praktyce, polaryzatory są szeroko stosowane w różnych dziedzinach, takich jak optyka, fotografia oraz w technologii wyświetlaczy, gdzie ich obecność poprawia jakość obrazu poprzez eliminację niepożądanych odblasków. W polarymetrii, polaryzator jest często używany w połączeniu z analizatorem, tworząc układ umożliwiający precyzyjne określenie stopnia polaryzacji światła. Zrozumienie roli polaryzatora jest kluczowe dla efektywnego przeprowadzania eksperymentów w laboratoriach badawczych oraz w zastosowaniach przemysłowych, gdzie analiza polaryzacji dostarcza cennych informacji o właściwościach materiałów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej