Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Stolarz
Kwalifikacja: DRM.04 - Wytwarzanie wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 10:00
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 10:31

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przy frezowaniu listew o małym przekroju na frezarce dolnowrzecionowej, powinno się użyć

A. popychaczy materiału

B. długich prowadnic

C. sprężyn dociskowych

D. dodatkowych osłon

Wybór odpowiedzi dotyczącej dodatkowych osłon, sprężyn dociskowych czy popychaczy materiału może wynikać z niepełnego zrozumienia roli, jaką odgrywają te elementy w procesie frezowania. Dodatkowe osłony, choć są niezbędne dla ochrony operatora przed odpryskami i pyłem, nie wpływają bezpośrednio na stabilność materiału podczas obróbki. Ich zastosowanie jest istotne w kontekście bezpieczeństwa, ale nie rozwiązuje problemów związanych z precyzją. Sprężyny dociskowe z kolei mogą być używane do stabilizacji materiału, jednak w przypadku listew o niewielkim przekroju ich zastosowanie może prowadzić do niepożądanych deformacji lub uszkodzeń, a także ograniczyć kontrolę nad procesem frezowania. Popychacze materiału, mimo że mogą być używane do przesuwania elementów, nie są optymalnym rozwiązaniem dla drobnych detali, gdzie precyzyjne prowadzenie jest kluczowe. Wybierając te elementy zamiast długich prowadnic, można napotkać trudności w uzyskaniu wymaganej dokładności oraz równomierności frezowanego materiału. Kluczowe jest, aby operatorzy maszyn mieli na uwadze, że odpowiednia konfiguracja maszyny oraz dobór właściwych akcesoriów mają znaczący wpływ na jakość obrabianego wyrobu oraz bezpieczeństwo procesu. W praktyce istotne jest stosowanie rozwiązań, które zapewniają nie tylko bezpieczeństwo, ale również umożliwiają precyzyjne i efektywne frezowanie.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Aby wyznaczyć na tarcicy nieobrzynanej elementy o długości 4,8 m i szerokości 20 cm, potrzebny będzie ołówek oraz

A. pion, taśma zwijana, sznurek

B. poziomnica, metrówka, sznurek

C. metrówka, cyrkiel, taśma zwijana

D. taśma zwijana, sznurek

Odpowiedź "taśma zwijana, sznurek" jest poprawna, ponieważ te dwa narzędzia są kluczowe w procesie wytrasowania elementów na tarcicy nieobrzynanej. Taśma zwijana umożliwia precyzyjne pomiary długości oraz szerokości, co jest niezbędne w przypadku elementów o długości 4,8 m i szerokości 20 cm. Sznurek z kolei pełni funkcję narzędzia do wyznaczania linii prostych, co jest istotne przy trasowaniu, aby zapewnić, że cięcia będą zgodne z zamierzonymi wymiarami. W praktyce, zastosowanie taśmy zwijanej do pomiaru oraz sznurka do wyznaczania linii prostej pozwala na uzyskanie większej dokładności w pracy, co jest zgodne z zasadami rzemiosła stolarskiego oraz dobrymi praktykami w budownictwie. Warto również zauważyć, że przy wytrasowaniu dłuższych elementów, takich jak 4,8 m, użycie taśmy zwijanej jest bardziej efektywne niż korzystanie z krótszych narzędzi, takich jak metrówka, co często prowadzi do błędów pomiarowych. Zastosowanie tych narzędzi w odpowiedni sposób sprzyja osiąganiu wysokiej jakości wykonywanych prac.

Pytanie 5

Aby oczyścić narzędzia zabrudzone żywicą, jakie akcesorium należy zastosować?

A. tampon nasączony terpentyną

B. stalowy skrobak

C. papier ścierny

D. płaskie dłuto

Użycie tamponu z terpentyną do czyszczenia narzędzi zanieczyszczonych żywicą jest zalecane ze względu na właściwości rozpuszczające terpentyny. Terpentyna, jako rozpuszczalnik organiczny, skutecznie rozbija i usuwa substancje żywiczne, które mogą być trudne do usunięcia innymi metodami. Przykładowo, w branży stolarskiej i rzemiosła artystycznego, terpentyna jest powszechnie stosowana do czyszczenia pędzli oraz narzędzi, które miały kontakt z żywicami, co zapewnia ich długotrwałą użyteczność i wydajność. Warto również zwrócić uwagę, że stosowanie terpentyny jest zgodne z dobrymi praktykami ekologicznymi, o ile używane jest w dobrze wentylowanych pomieszczeniach, co minimalizuje ryzyko wdychania oparów. W dodatku, techniki czyszczenia przy użyciu rozpuszczalników takich jak terpentyna są powszechnie akceptowane w wielu standardach przemysłowych, co podkreśla ich skuteczność i bezpieczeństwo, pod warunkiem przestrzegania zasad BHP. W przypadku żywic epoksydowych, stosowanie terpentyny jako środka czyszczącego pozwala na efektywne usunięcie pozostałości, co jest kluczowe dla zachowania jakości narzędzi i materiałów.

Pytanie 6

Jaka jest funkcja kleju epoksydowego w obróbce drewna?

A. Zmniejszanie tarcia między elementami

B. Zmiękczanie drewna przed gięciem

C. Łączenie elementów drewnianych

D. Zabezpieczanie powierzchni przed wilgocią

Kleje epoksydowe są niezwykle popularne w obróbce drewna ze względu na swoją wysoką wytrzymałość oraz zdolność do tworzenia trwałych połączeń. Główna funkcja kleju epoksydowego w tym kontekście to łączenie elementów drewnianych. Dzięki swoim właściwościom, kleje te tworzą bardzo mocne i trwałe spoiny, które są odporne na warunki atmosferyczne oraz wpływ różnych czynników chemicznych. Użycie kleju epoksydowego jest zgodne ze standardami branżowymi, gdyż zapewnia on solidność konstrukcji. Przykładowo, w budownictwie morskim, gdzie elementy drewniane są narażone na wilgoć, klej epoksydowy jest niezastąpiony, ponieważ zapewnia szczelność i wytrzymałość połączeń. Moim zdaniem, znajomość właściwości klejów epoksydowych jest kluczowa dla każdego, kto zajmuje się obróbką drewna, ponieważ pozwala to na wykonywanie połączeń, które przetrwają lata. Kleje te można znaleźć w różnych formach, w tym jako dwuskładnikowe systemy, które po zmieszaniu tworzą substancję o wysokiej lepkości, idealną do wypełniania szczelin i nierówności w drewnie.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Jakie etapy pracy powinny być zastosowane podczas odnawiania elementów okleinowanych w meblach stylowych?

A. Cyklinowanie, wodowanie, naprawa okleiny, szlifowanie, politurowanie

B. Szlifowanie, naprawa okleiny, cyklinowanie, wodowanie, politurowanie

C. Naprawa okleiny, cyklinowanie, wodowanie, szlifowanie, politurowanie

D. Cyklinowanie, naprawa okleiny, wodowanie, politurowanie, szlifowanie

Podejście do renowacji elementów okleinowanych w meblach stylowych wymaga precyzyjnego zrozumienia każdego etapu tego procesu, co nie znajduje odzwierciedlenia w nieprawidłowych odpowiedziach. Cyklinowanie przed naprawą okleiny jest błędnym podejściem, ponieważ takie działanie może pogłębić uszkodzenia, eliminując drobne usterki, które mogłyby być naprawione w pierwszej kolejności. Dalsze czynności, takie jak wodowanie, powinny też być wykonywane po odpowiedniej przygotowaniu powierzchni, aby uniknąć zbytniego nawilżenia, które może prowadzić do pęknięć w okleinie. Szlifowanie po cyklinowaniu, ale przed politurowaniem, powinno być wykonywane w specyficzny sposób, aby nie zniszczyć uzyskanej gładkości. Każdy z tych etapów wymaga precyzyjnego zrozumienia, aby nie uszkodzić delikatnych elementów mebla. Właściwe podejście do renowacji, uwzględniające naprawę okleiny na początku, jest nie tylko zgodne z najlepszymi praktykami, ale także kluczowe dla zachowania wartości estetycznej i materialnej mebla. Dlatego ważne jest, aby unikać typowych błędów myślowych, które prowadzą do pominięcia kluczowych kroków w procesie renowacji.

Pytanie 9

Aby frezować profili krzywoliniowych na frezarce dolnowrzecionowej, jakie elementy należy zastosować?

A. wzornika i pierścienia prowadzącego

B. prowadnicy dwudzielnej

C. wzornika oraz kołka prowadzącego

D. prowadnicy pojedynczej

Nieprawidłowe odpowiedzi, takie jak prowadnica pojedyncza czy prowadnica dwudzielna, są nieefektywne w kontekście frezowania krzywoliniowych profili. Prowadnica pojedyncza, w przeciwieństwie do wzornika i pierścienia prowadzącego, nie zapewnia stabilnego i precyzyjnego prowadzenia narzędzia skrawającego. Może to prowadzić do niezamierzonych odchyleń w kształcie obrabianego elementu, co w praktyce skutkuje utratą jakości wyrobu. Z kolei prowadnica dwudzielna, choć bardziej złożona, nie jest dostosowana do specyfiki frezowania krzywoliniowego, gdzie wymagana jest duża elastyczność i precyzja. Często myli się te metody, zakładając, że wystarczy jedynie prowadzenie narzędzia, aby osiągnąć zamierzony efekt. W rzeczywistości, kluczowe jest zarówno stabilne prowadzenie, jak i ścisłe dopasowanie do wzorca, co daje możliwość realizacji skomplikowanych geometrii. Tego rodzaju błędne przekonania mogą prowadzić do obniżenia jakości produkcji oraz zwiększenia kosztów związanych z poprawkami czy odrzuceniem wadliwych elementów. Dlatego ważne jest, aby w procesie obróbki zawsze stosować odpowiednie narzędzia i techniki, które zapewnią optymalne rezultaty.

Pytanie 10

Aby przeprowadzić oklejanie płyt wiórowych naturalną okleiną w prasach hydraulicznych na gorąco, należy przygotować odpowiedni klej

A. polioctanowinylowy

B. kazeinowy

C. fenolowo-formaldehydowy

D. mocznikowo-formaldehydowy

Stosowanie klejów polioctanowinylowych w kontekście oklejania płyt wiórowych naturalną okleiną nie jest zalecane, zwłaszcza w procesach wymagających wysokiej temperatury i ciśnienia, takich jak prasowanie na gorąco. Kleje te, znane również jako PVA, charakteryzują się dobrymi właściwościami adhezyjnymi w warunkach pokojowych, lecz ich odporność na wodę oraz wysoką temperaturę jest ograniczona. Z tego powodu, nie zapewniają one wymaganej trwałości połączenia w aplikacjach przemysłowych. Kleje fenolowo-formaldehydowe, z kolei, są stosowane głównie w produkcji materiałów kompozytowych oraz w zastosowaniach wymagających dużej wytrzymałości, jednak ich nadmiar formaldehydu czyni je mniej preferowanym wyborem w produkcji mebli, gdzie kluczowa jest estetyka oraz bezpieczeństwo użytkowania. Klej kazeinowy, bazujący na białku mleka, również nie jest odpowiedni do oklejania w przypadku, gdy stawiamy na wysokie temperatury, ponieważ jego właściwości mechaniczne są niewystarczające. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych niewłaściwych klejów to często brak zrozumienia specyfiki procesu produkcji oraz niedostateczna wiedza na temat właściwości różnorodnych klejów i ich zastosowania w różnych kontekstach przemysłowych. Wybór niewłaściwego kleju może prowadzić do problemów z jakością wykończenia oraz długowiecznością produktu końcowego.

Pytanie 11

Która kolejność operacji technologicznych jest właściwa dla przygotowania powierzchni elementów drewnianych do lakierowania?

zaprawianie wad	usuwanie plam	usuwanie plam	zaprawianie wad
usuwanie plam	zaprawianie wad	szlifowanie	szlifowanie
szlifowanie	barwienie	zaprawianie wad	usuwanie plam
barwienie	szlifowanie	barwienie	barwienie
A.	B.	C.	D.

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Odpowiedź A jest prawidłowa, ponieważ przedstawia właściwą kolejność operacji technologicznych, które są kluczowe dla przygotowania powierzchni elementów drewnianych przed lakierowaniem. Pierwszym krokiem jest usunięcie plam i zabrudzeń, co pozwala na uzyskanie jednolitej powierzchni. Następnie należy przeprowadzić szlifowanie, które ma na celu wygładzenie powierzchni oraz usunięcie wszelkich nierówności. Kolejnym etapem jest zaprawianie wad, które pozwala na wypełnienie ubytków i przygotowanie drewna do dalszych procesów. Ostatecznie barwienie elementów drewnianych przyczynia się do poprawy estetyki oraz podkreślenia naturalnego rysunku słojów. Te operacje są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi i zapewniają trwałość oraz estetykę lakierowanej powierzchni. Warto podkreślić, że każdy z tych kroków ma znaczący wpływ na jakość końcowego wyrobu oraz jego odporność na czynniki zewnętrzne.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Za pomocą którego freza można wykonać profil pokazany na rysunku?

A. A.

B. B.

C. D.

D. C.

Frezy z literką "D" są naprawdę dobrze zaprojektowane, żeby pasowały do profilu na rysunku. Ich kształt sprawia, że można precyzyjnie wycinać różne kształty, które spełniają wymagania technologiczne w obróbce skrawaniem. Z mojego doświadczenia, ważne jest, żeby używać odpowiednich frezów, bo to wpływa na jakość obrobionych elementów, ich wytrzymałość i estetykę. Frezy podobne do "D" są często wykorzystywane w przemyśle motoryzacyjnym czy meblarskim, a także przy produkcji części precyzyjnych, gdzie każdy detal ma znaczenie. Dobrym pomysłem jest też dopasowanie frezów do materiału, z którym pracujemy. Na przykład, przy obróbce twardszych materiałów, jak stal nierdzewna, warto wybrać frezy o większej twardości i odpowiednim kącie natarcia, żeby narzędzia były mniej zużywane. Zrozumienie kształtów i zastosowania frezów to naprawdę kluczowa kwestia w technologii obróbczej.

Pytanie 14

W ramce przedstawiono kolejne czynności procesu technologicznego wykonania drzwi okleinowanych fornirem naturalnym. W polu oznaczonym ? należy wpisać

Piłowanie z naddatkiem elementu
?
Oklejnowanie szerokich płaszczyzn
Formatowanie
Oklejnowanie wąskich płaszczyzn
Szlifowanie
Wykończenie
Okuwanie
Kontrola techniczna

A. wykonanie formatek z okleiny.

B. struganie grubościowe.

C. struganie bazowe.

D. przygotowanie elementu.

Wybór błędnych odpowiedzi wskazuje na szereg nieporozumień dotyczących kolejności czynności w procesie technologicznym produkcji drzwi okleinowanych. Przygotowanie elementu to zbyt ogólna koncepcja, która nie odnosi się bezpośrednio do specyfiki etapu, w którym dokonujemy obróbki formatek z okleiny. Struganie grubościowe, mimo że jest to istotny proces w obróbce drewna, nie jest kolejnym krokiem w sekwencji po piłowaniu. To zadanie ma na celu uzyskanie odpowiednich grubości materiału, ale nie ma bezpośredniego związku z przygotowaniem formatek, które są niezbędne do dalszego etapu okleinowania. W kontekście technologii produkcji drzwi, struganie bazowe może być mylnie interpretowane jako kluczowy krok, jednak jego zastosowanie ściśle wiąże się z uzyskiwaniem gładkich powierzchni, a nie z formowaniem oklein. Powszechnym błędem jest myślenie, że wszystkie te czynności są wymienne lub mogą odbywać się w dowolnej kolejności. W rzeczywistości, każda z nich ma swoje miejsce i znaczenie w całym cyklu produkcyjnym. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że proces technologiczny wymaga nie tylko precyzyjnych działań, ale także znajomości ich właściwej sekwencji, co wpływa na jakość końcowego produktu.

Pytanie 15

Wskaż właściwą kolejność czynności niezbędnych do usunięcia pokazanej na rysunku wady powierzchni elementu okleinowanego okleiną naturalną.

A. Szpachlowanie, szlifowanie powierzchni, odkurzanie, lakierowanie.

B. Szlifowanie powierzchni, odkurzanie, lakierowanie, szpachlowanie.

C. Odkurzanie, lakierowanie, szpachlowanie, szlifowanie powierzchni.

D. Odkurzanie, szpachlowanie, lakierowanie, szlifowanie powierzchni.

Wybór odpowiedzi dotyczącej kolejności czynności przy usuwaniu wad powierzchni elementu okleinowanego okleiną naturalną jest poprawny. Proces ten rozpoczynamy od szpachlowania, co ma na celu wypełnienie wszelkich ubytków i nierówności na surowej powierzchni. Tu istotne jest, aby wybrać odpowiedni rodzaj szpachli dostosowanej do materiału okleiny oraz specyfiki uszkodzenia. Po etapie szpachlowania, następne jest szlifowanie powierzchni, które pozwala na uzyskanie gładkości i odpowiedniej struktury. Warto zwrócić uwagę, że szlifowanie powinno być przeprowadzone przy użyciu odpowiednich narzędzi i materiałów ściernych, co jest zgodne z branżowymi standardami. Odkurzanie to kluczowy krok, który pozwala na usunięcie pozostałości po szlifowaniu, co jest niezbędne przed nałożeniem lakieru. Na koniec, lakierowanie nie tylko zabezpiecza powierzchnię, ale również nadaje estetyczny wygląd, co jest szczególnie ważne w produktach z okleiną naturalną, które mają być eksponowane. Przykłady zastosowania tej procedury można znaleźć w meblarstwie oraz w branży renowacji drewnianych powierzchni, gdzie zgodność z tymi krokami zapewnia wysoką jakość wykończenia oraz trwałość.

Pytanie 16

Przedstawiony fragment podłogi został wykonany z drewna

A. bukowego.

B. jesionowego.

C. dębowego.

D. mahoniowego.

Odpowiedzi "dębowego", "mahoniowego" oraz "bukowego" są błędne z kilku powodów. Dąb, choć ceniony za swoją wytrzymałość i piękno, charakteryzuje się bardziej złożonym i wyrazistym usłojeniem, które może zawierać wyraźne sęki oraz bardziej zróżnicowane wzory. Te cechy są z reguły mniej regularne niż te, które występują w jesionie, co może prowadzić do mylących wniosków na temat wyboru materiału. Mahoniowe drewno, z kolei, ma ciemniejszy kolor i gładkie usłojenie, co również nie jest zgodne z charakterystyką przedstawioną na zdjęciu. Dodatkowo, mahoniowe drewno jest bardziej podatne na uszkodzenia mechaniczne w porównaniu do jesionu, co czyni je mniej idealnym wyborem do intensywnie użytkowanych przestrzeni. Buk, podobnie jak dąb, ma tendencję do posiadania bardziej złożonego usłojenia i może wykazywać różnorodność kolorystyczną, co również odbiega od cech drewna jesionowego. Warto zwrócić uwagę, że dobierając materiał do podłogi, istotne jest uwzględnienie nie tylko wyglądu, ale także właściwości mechanicznych i odporności na uszkodzenia, co czyni jesion bardziej odpowiednim wyborem w kontekście długotrwałej eksploatacji.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Która z wymienionych czynności jest pierwszym etapem przygotowania powierzchni drewnianej do malowania?

A. Szlifowanie

B. Lakierowanie

C. Woskowanie

D. Polerowanie

Szlifowanie jest kluczowym i pierwszym etapem przygotowania powierzchni drewnianej do malowania. Proces ten polega na wygładzeniu powierzchni drewna poprzez usunięcie wszelkich nierówności, zadziorów oraz śladów po poprzednich obróbkach. Dzięki temu farba czy lakier będą mogły równomiernie pokryć powierzchnię, co zapewni estetyczny wygląd i trwałość powłoki. W branży stolarskiej powszechnie stosuje się różne granulacje papieru ściernego, zaczynając od grubszych, a kończąc na drobniejszych, co pozwala uzyskać idealnie gładką powierzchnię gotową do malowania. Szlifowanie nie tylko poprawia estetykę, ale także zwiększa przyczepność farby do drewna, co jest niezwykle ważne dla trwałości wykończenia. Ponadto, proces ten pozwala na usunięcie wszelkich zanieczyszczeń, takich jak kurz czy tłuste plamy, które mogłyby wpłynąć negatywnie na jakość malowania. Z mojego doświadczenia, dokładne szlifowanie to podstawa sukcesu w każdej pracy stolarskiej, bo dobrze przygotowana powierzchnia to połowa sukcesu.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Dla którego stylu w meblarstwie są charakterystyczne meble przedstawione na rysunku?

A. Rokoko.

B. Baroku.

C. Renesansu.

D. Klasycyzmu.

Wybór stylu baroku, rokoko czy klasycyzmu jako odpowiedzi na to pytanie jest niewłaściwy z kilku istotnych powodów. Barok, który rozkwitał w XVII i XVIII wieku, charakteryzuje się dramatyzmem, przepychem oraz niejednokrotnie asymetrycznymi formami. Meble barokowe często zdobione są złoceniami i bogatymi tkaninami, co różni je od solidnych i symetrycznych form renesansowych. Z kolei styl rokoko, będący rozwinięciem baroku, skupia się na lekkości, finezji oraz ornamentyce inspirowanej naturą, co również nie oddaje charakterystyki mebli renesansowych. Rokoko preferuje krzywe linie i nieregularności, co jest przeciwieństwem prostoty i harmonii stylu renesansowego. Klasycyzm, z kolei, który powstał pod koniec XVIII wieku, nawiązuje do estetyki antycznej i stawia na jasne linie oraz proporcje, ale jego charakterystyczne cechy nie są zgodne z bogatym zdobnictwem i ciężkimi formami mebli renesansowych. Typowym błędem myślowym przy wyborze tych stylów jest utożsamienie ich z cechami, które nie są reprezentatywne dla renesansu. Aby zrozumieć różnice między tymi stylami, ważne jest, aby zwrócić uwagę na kontekst historyczny i estetyczny każdego z nich, co pomoże w bardziej precyzyjnym rozpoznawaniu stylów meblarskich.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Na zdjęciu pokazano sposób konserwacji miejsc po

A. śladach gwoździ.

B. przebarwieniu.

C. przypaleniu.

D. chodnikach owadzich.

Wybór odpowiedzi dotyczącej chodników owadzich jest jak najbardziej trafny, zwłaszcza biorąc pod uwagę charakterystykę przedstawionego na zdjęciu procesu konserwacji drewna. Otwory widoczne w drewnie są typowym objawem działalności owadów, takich jak korniki, które drążą drewno, tworząc kanały o różnej średnicy. Aplikacja odpowiednich środków chemicznych w procesie konserwacji jest kluczowa dla zwalczania tych szkodników, a także dla zabezpieczenia drewna przed przyszłymi infestacjami. Dobre praktyki konserwacyjne obejmują również dokładne czyszczenie powierzchni, co pozwala na usunięcie pozostałości po owadach i ich odchodach, które mogą sprzyjać dalszemu rozwojowi grzybów i bakterii. Należy również pamiętać, że stosowanie środków ochrony drewna powinno być zgodne z obowiązującymi normami, takimi jak PN-EN 599-1, które regulują zasady ochrony drewna przed biokorozją. Właściwe podejście do konserwacji drewna nie tylko przedłuża jego żywotność, ale również poprawia estetykę i funkcjonalność drewnianych elementów budowlanych.

Pytanie 23

Na rysunku pokazano stół o konstrukcji

A. kolumnowej.

B. deskowej.

C. bezoskrzyniowej.

D. oskrzyniowej.

Odpowiedź "bezoskrzyniowej" jest poprawna, ponieważ na przedstawionym rysunku widoczna jest konstrukcja stołu, w której nie występuje skrzynia łącząca nogi z blatem. Konstrukcja bezoskrzyniowa polega na tym, że nogi stołu są bezpośrednio przymocowane do blatu, co zapewnia większą lekkość oraz nowoczesny wygląd mebla. Takie rozwiązanie jest często stosowane w nowoczesnym designie, ponieważ minimalizuje zbędne elementy i zwiększa przestrzeń pod stołem, co sprzyja jego funkcjonalności. Przykłady zastosowania konstrukcji bezoskrzyniowej można znaleźć w wielu nowoczesnych biurach oraz domach, gdzie proste, eleganckie formy są na czołowej pozycji w aranżacji wnętrz. Dobry projekt stołu bez oskrzyni nie tylko prezentuje się estetycznie, ale również wpływa na stabilność całej konstrukcji, pod warunkiem, że zastosowane materiały są odpowiednio dobrane i starannie wykonane. W branży meblarskiej przyjęte są standardy dotyczące jakości materiałów i wytrzymałości, co sprawia, że meble bezoskrzyniowe mogą z powodzeniem konkurować z tradycyjnymi rozwiązaniami.

Pytanie 24

Prawidłowa kolejność operacji technologicznych wykonania podzespołu taboretu (nogi i skrzyni) przedstawiona jest w zestawie

1. piłowanie poprzeczne 2. piłowanie wzdłużne 3. struganie grubościowo-szerokościowe 4. szlifowanie 5. czopowanie 6. wykonywanie gniazd 7. struganie wyrównujące	1. piłowanie poprzeczne 2. piłowanie wzdłużne 3. frezowanie profilowe 4. struganie grubościowo-szerokościowe 5. czopowanie 6. szlifowanie 7. wykonywanie czopów	1.piłowanie poprzeczne 2. piłowanie wzdłużne 3. struganie wyrównujące 4. struganie grubościowo-szerokościowe 5. wykonywanie gniazd 6. czopowanie 7. szlifowanie	1. piłowanie poprzeczne 2. piłowanie wzdłużne 3. frezowanie profilowe 4. struganie grubościowo-szerokościowe 5. struganie wyrównujące 6. szlifowanie 7. czopowanie
A	B	C	D

A. A.

B. D.

C. C.

D. B.

Odpowiedź C jest prawidłowa, ponieważ przedstawia właściwą sekwencję operacji technologicznych niezbędnych do wykonania podzespołu taboretu. Proces zaczyna się od piłowania poprzecznego, co jest fundamentem w obróbce drewna, ponieważ umożliwia uzyskanie odpowiedniej długości elementów. Następnie, piłowanie wzdłużne nadaje szerokość, co jest kluczowe dla dalszej obróbki. Struganie wyrównujące pozwala na uzyskanie płaskich powierzchni, co jest istotne dla zapewnienia stabilności oraz estetyki gotowego produktu. Kolejnym etapem jest struganie grubościowo-szerokościowe, które ma na celu dostarczenie elementów do wymaganych wymiarów, co jest zgodne z normami jakości w branży meblarskiej. Wykonywanie gniazd i czopów jest kluczowe dla solidności konstrukcji taboretu, a na końcu, szlifowanie poprawia jakość powierzchni, co ma znaczenie nie tylko estetyczne, ale również funkcjonalne. Zastosowanie tej kolejności operacji jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży obróbczej i przyczynia się do efektywności oraz bezpieczeństwa produkcji.

Pytanie 25

Jaką ilość lakieru trzeba przygotować do jednorazowego pokrycia elementów o całkowitej powierzchni 250 m², jeśli norma zużycia lakieru wynosi 100 ml/m²?

A. 25 litrów

B. 45 litrów

C. 15 litrów

D. 35 litrów

Poprawna odpowiedź to 25 litrów, co wynika z zastosowania normy technicznej zużycia lakieru, wynoszącej 100 ml/m². Aby obliczyć całkowitą ilość lakieru potrzebną do pokrycia powierzchni 250 m², należy pomnożyć tę powierzchnię przez normę zużycia. Obliczenie wygląda następująco: 250 m² * 100 ml/m² = 25 000 ml. Przekształcając mililitry na litry, otrzymujemy 25 litrów. Przygotowanie odpowiedniej ilości lakieru jest kluczowe, aby uzyskać równomierne pokrycie, unikając zarówno marnotrawstwa materiału, jak i niedoboru, co mogłoby prowadzić do niedokładnego pokrycia. W praktyce w branży lakierniczej standardy zużycia mogą się różnić w zależności od rodzaju lakieru oraz techniki aplikacji, dlatego zawsze warto przed przystąpieniem do pracy skonsultować się z producentem lakieru lub dokumentacją techniczną. Ponadto, właściwe przygotowanie powierzchni przed nałożeniem lakieru, jak również zastosowanie odpowiednich narzędzi, przyczynia się do lepszego efektu końcowego oraz trwałości powłoki.

Pytanie 26

Przechowywanie wyrobów gotowych powinno odbywać się w pomieszczeniach z wentylacją, a zakres temperatur oraz wilgotności względnej powietrza w tych miejscach powinien wynosić odpowiednio

A. od 10 do 30°C, od 40 do 70%

B. poniżej 10°C, powyżej 60%

C. od 40 do 60°C, powyżej 60%

D. poniżej 10°C, poniżej 60%

Odpowiedź 'od 10 do 30°C, od 40 do 70%' jest prawidłowa, ponieważ optymalne warunki do magazynowania wyrobów gotowych wymagają utrzymania temperatury oraz odpowiedniej wilgotności względnej, co wpływa na trwałość i jakość produktów. W przedziale temperatury 10-30°C można uniknąć kondensacji wilgoci, co jest kluczowe dla zachowania właściwości fizycznych i chemicznych magazynowanych materiałów. Przykładem mogą być wyroby spożywcze, które w zbyt niskiej temperaturze mogą ulegać zamarzaniu, a w zbyt wysokiej – psuciu się. Z kolei wilgotność względna rzędu 40-70% jest zalecana, aby zapobiec zarówno zjawisku pleśnienia, jak i nadmiernemu wysychaniu produktów. Do standardów branżowych odnosi się m.in. normy ISO 22301, które wskazują na konieczność utrzymania odpowiednich warunków w magazynach, aby zapewnić jakość i bezpieczeństwo wyrobów gotowych. Kluczowe jest również regularne monitorowanie tych parametrów, co może być realizowane poprzez zainstalowane systemy klimatyzacji oraz czujniki wilgotności.

Pytanie 27

Jaką metodę należy wykorzystać do konserwacji powierzchni stołu pokrytego olejem?

A. Aplikacji oleju pakułami lnianymi.

B. Nanoszenia oleju ręcznie przy użyciu tamponu.

C. Nanoszenia oleju pędzlem z sztywnym włosiem.

D. Wcierania oleju wełną stalową.

Wcieranie oleju pakułami lnianymi to technika, która może wydawać się atrakcyjna, jednak w praktyce prowadzi do wielu problemów. Pakuły są materiałem włóknistym, który może zostawiać niepożądane zanieczyszczenia na powierzchni drewna, co skutkuje nierównym wykończeniem. Zastosowanie pakuł, wymagających intensywnego tarcia, zwiększa ryzyko uszkodzenia delikatnej struktury drewna, co w dłuższym czasie wpływa negatywnie na estetykę i trwałość powierzchni. Podobnie, wcieranie oleju wełną stalową, choć wykorzystywane w przeszłości, jest obecnie odradzane, ponieważ drobne włókna stali mogą rdzewieć, co prowadzi do pojawienia się nieestetycznych plam na drewnie. Ponadto, stosowanie sztywnych pędzli do aplikacji oleju może powodować nadmierne rozprowadzenie produktu oraz ryzyko uszkodzenia powierzchni, zwłaszcza w przypadku cienkowarstwowych olejów. Techniki te nie są zgodne z zaleceniami nowoczesnych standardów konserwacji drewna, które akcentują znaczenie delikatności oraz precyzji w aplikacji. Właściwe podejście do konserwacji powierzchni wykończonych olejem wymaga zrozumienia materiałów oraz technik, co z kolei pozwala uniknąć typowych błędów prowadzących do pogorszenia stanu drewna.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Aby wykonać wstawki podczas zaprawiania sęków, należy użyć wiertła

A. cylindryczne z wypychaczem

B. środkowiec dwuostrzowy

C. środkowiec płaski

D. cylindryczne uniwersalne

Wybór wierteł omówionych w pozostałych odpowiedziach jest niewłaściwy z kilku powodów. Środkowiec dwuostrzowy, chociaż popularny w wierceniu otworów, nie jest odpowiedni do wykonywania wstawek, gdyż jego konstrukcja nie pozwala na precyzyjne kierowanie wiertłem, co jest kluczowe w przypadku wstawek w sękach. Tego typu wiertła są bardziej skomplikowane w użyciu, a ich geometrii często brakuje potrzebnej stabilności, co może prowadzić do nieprecyzyjnych otworów. Cylindryczne z wypychaczem, mimo iż mają zastosowania w obróbce drewna, są projektowane głównie do wycinania otworów o określonym kształcie i nie są optymalne do ogólnych zastosowań w przypadku wstawek. Mogą one powodować zacięcia drewna i utrudniać prawidłowe posadowienie wstawek. Środkowiec płaski z kolei, mimo że czasami stosowany w drewnie, nie zapewnia pożądanej precyzji i może prowadzić do uszkodzeń materiału. Kluczowym błędem jest zatem niewłaściwe dopasowanie narzędzia do konkretnego zadania, co może skutkować nieefektywnym wykonaniem pracy, a w dłuższym czasie także obniżeniem jakości finalnych produktów. Zrozumienie specyfiki narzędzi w kontekście ich zastosowań jest fundamentalne dla osiągnięcia wysokich standardów w obróbce drewna.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Jakie narzędzie powinno być użyte do łączenia stopni oraz podstopni schodów?

A. zwornicy

B. spajarki

C. giętarki

D. zszywarki

Użycie zszywarki w kontekście sklejania stopni i podstopni schodów jest mylnym podejściem. Zszywarki są narzędziami wykorzystywanymi głównie w tapicerstwie i pracach wykończeniowych, gdzie wymagane jest szybkie i tymczasowe łączenie materiałów. W przypadku schodów, połączenia muszą być nie tylko mocne, ale także trwałe, aby zapewnić bezpieczeństwo użytkowników. Zastosowanie zszywarki mogłoby prowadzić do niestabilności konstrukcji, co jest szczególnie niebezpieczne w miejscach o dużym natężeniu ruchu. Jeśli chodzi o giętarki, ich funkcja jest związana z formowaniem materiałów, a nie ich łączeniem, co sprawia, że nie są one odpowiednie do sklejania schodów. Z kolei spajarki, które są używane głównie do łączenia metali poprzez proces spawania, również nie znajdują zastosowania w budowie schodów, które zwykle wykonane są z drewna lub materiałów kompozytowych. W kontekście budowy schodów kluczowe jest zrozumienie, że wszystkie elementy muszą być właściwie dobrane do materiałów oraz przeznaczenia konstrukcji, co niestety nie zostało uwzględnione w tych odpowiedziach.

Pytanie 33

Jakim kolorem identyfikuje się pierwszą klasę jakości tarcicy iglastej przeznaczonej do ogólnego użycia?

A. Czerwonym

B. Niebieskim

C. Zielonym

D. Żółtym

Oznaczenia kolorystyczne tarcicy są istotnym elementem klasyfikacji drewna, jednak nie wszystkie zaproponowane kolory odnoszą się do pierwszej klasy jakości. Czerwony, zielony i żółty to kolory, które w różnych standardach mogą oznaczać inne klasy jakości, co może wprowadzać w błąd. Czerwony kolor często kojarzy się z materiałami o niższej jakości, które mogą zawierać więcej wad, takich jak sęki czy pęknięcia. Użycie drewna o takiej klasyfikacji do konstrukcji nośnych mogłoby skutkować poważnymi problemami strukturalnymi. Zielony kolor w kontekście jakości tarcicy rzadko jest używany i może być mylony z tarcicą przeznaczoną do zastosowań zewnętrznych, co nie zawsze oznacza wysoką jakość. Żółty kolor również nie jest związany z pierwszą klasą jakości, a jego zastosowanie może być związane z tarcicą, która ma pewne ograniczenia w zakresie wytrzymałości. W branży budowlanej niezwykle ważne jest, aby dokładnie rozumieć systemy oznaczania, ponieważ nieprawidłowy wybór materiału może prowadzić do poważnych konsekwencji bezpieczeństwa oraz dodatkowych kosztów związanych z naprawami lub wymianą wadliwych elementów. Dlatego kluczowe jest posługiwanie się aktualnymi normami i standardami, aby zapewnić odpowiednią jakość materiałów budowlanych.

Pytanie 34

Który składnik powinien być dodany jako pierwszy do mieszarki, aby przygotować masę klejącą?

A. Utwardzacz

B. Rozpuszczalnik

C. Żywicę

D. Wypełniacz

Wybór niewłaściwego składnika jako pierwszego w procesie mieszania masy klejowej może prowadzić do nieefektywnej reakcji chemicznej oraz obniżenia jakości uzyskanego produktu. Umiejscowienie wypełniacza jako pierwszego często wynika z błędnego zrozumienia roli, jaką odgrywa ten komponent. Wypełniacze, jak ich nazwa wskazuje, mają za zadanie zwiększenie objętości masy klejowej oraz obniżenie kosztów produkcji, ale nie są odpowiednie do rozpoczęcia procesu mieszania. Wprowadzenie ich jako pierwszego może spowodować, że nie będą one skutecznie wchodzić w interakcje z żywicą i utwardzaczem, co prowadzi do powstawania słabych połączeń. Utwardzacz z kolei jest substancją, która aktywuje proces utwardzania kleju, co sprawia, że jego dodanie na początku procesu jest błędne. Bez rozpuszczalnika, który przygotowuje środowisko do reakcji, utwardzacz może nie zadziałać w sposób prawidłowy. Jeśli chodzi o żywicę, jej dodanie na początku jest również niewłaściwe, ponieważ wymaga ona interakcji z rozpuszczalnikiem, aby w pełni zrealizować swoje właściwości. W każdym przypadku kluczowe jest zrozumienie chemii materiałów oraz ich właściwości przed przystąpieniem do mieszania, co jest fundamentem do uzyskania wysokiej jakości klejów, które są trwałe i skuteczne. Właściwe stosowanie składników zgodnie z ich rolą pomoże uniknąć typowych błędów, które mogą prowadzić do niewłaściwej aplikacji oraz nieefektywności.

Pytanie 35

Aby wykonać wstawki wklejane w miejsca naprawiane na powierzchni zabytkowego mebla, należy wybrać drewno, które

A. różni się rysunkiem od drewna, które jest naprawiane

B. ma większą wilgotność od wilgotności drewna w naprawianym meblu

C. ma ciemniejszą barwę niż naprawiane drewno

D. jest zbliżone wiekiem do drewna w naprawianym meblu

Wybór drewna o wilgotności większej od drewna w naprawianym meblu stwarza ryzyko powstania problemów związanych z deformacjami i pęknięciami. Drewno o wyższej wilgotności może prowadzić do dalszego uszkodzenia oryginalnej struktury, ponieważ w miarę wysychania drewno kurczy się, co może powodować powstawanie szczelin i nierówności. Z kolei dobór drewna o barwie ciemniejszej od naprawianego drewna sprawia, że naprawa staje się widoczna, co jest niepożądane w kontekście restauracji zabytków. Konserwatorzy powinni dążyć do tego, aby wstawki były jak najbardziej zharmonizowane z oryginalną barwą drewna, aby uniknąć efektywnych kontrastów, które mogą naruszyć estetykę mebla. Ponadto, drewno, które różni się rysunkiem od drewna naprawianego, może wprowadzić niejednorodność, co również nie jest zgodne z zasadami profesjonalnej konserwacji. Kluczowe w restauracji zabytków jest zachowanie spójności strukturalnej i wizualnej, co jest osiągane przez dobór materiałów zgodnych z oryginalnymi właściwościami drewna. Często mylące jest przekonanie, że różnica w właściwościach drewna może dodać charakteru, jednak w rzeczywistości prowadzi to do osłabienia wartości historycznej i artystycznej obiektu.

Pytanie 36

Jaką obrabiarką można tworzyć gniazda o kształcie prostokątnym?

A. Wiertarki wielowrzecionowej

B. Frezarki górnowrzecionowej

C. Dłutarki łańcuszkowej

D. Wiertarko-frezarki

Dłutarki łańcuszkowe to specjalistyczne maszyny skrawające, które są idealne do wykonywania gniazd o przekroju prostokątnym. Ich konstrukcja pozwala na precyzyjne i efektywne wycinanie kształtów o dużej głębokości i szerokości, co czyni je niezastąpionymi w obróbce materiałów takich jak stal, aluminium czy tworzywa sztuczne. Dłutarki łańcuszkowe działają na zasadzie wielokrotnego skrawania przy użyciu kilku narzędzi jednocześnie, co zwiększa wydajność procesu. Przykładem zastosowania może być produkcja gniazd w elementach konstrukcyjnych maszyn, gdzie dokładność i powtarzalność są kluczowe. W standardach obróbczych, takich jak normy ISO, często podkreśla się znaczenie precyzyjnych narzędzi do obróbki, co czyni dłutarki łańcuszkowe niezbędnym elementem w nowoczesnych warsztatach.

Pytanie 37

Zgodnie z pokazanym na rysunku przekrojem cząstkowym mebla do jego wykonania przewidziano zastosowanie drewna litego oraz

A. sklejki i płyty pilśniowej.

B. płyty wiórowej i płyty pilśniowej.

C. płyty paździerzowej i płyty pilśniowej.

D. sklejki i płyty paździerzowej.

Poprawna odpowiedź wskazuje na zastosowanie płyty wiórowej oraz płyty pilśniowej, co jest zgodne z analizą rysunku technicznego mebla. Materiały te są powszechnie używane w produkcji mebli, ze względu na swoje właściwości. Płyta wiórowa charakteryzuje się dużą stabilnością i jest doskonałym wyborem na elementy konstrukcyjne, które muszą wytrzymać obciążenia, ale przy tym są stosunkowo lekkie. Z kolei płyta pilśniowa, dzięki swojej gęstej i jednolitej strukturze, doskonale sprawdza się w miejscach, gdzie wymagane jest wygłuszenie lub estetyczne wykończenie. W meblarstwie stosuje się te materiały zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju, co jest coraz bardziej doceniane przez konsumentów. Często również stosuje się je w połączeniu z drewnem litym, co wzmacnia konstrukcję mebla, tworząc trwały i estetyczny produkt. Współczesne standardy produkcji mebli uwzględniają nie tylko funkcjonalność, ale także ekologiczne aspekty wyboru materiałów, dlatego wybór tych dwóch typów materiałów jest całkowicie uzasadniony.

Pytanie 38

Otwór freza można zmierzyć z dokładnością do 0,1 milimetra przy użyciu

A. grubościomierza zegarowego

B. macków zewnętrznych

C. suwmiarki z noniuszem

D. macków wewnętrznych

Suwmiarka z noniuszem to narzędzie pomiarowe, które umożliwia dokładne mierzenie średnicy otworów z precyzją do jednej dziesiątej milimetra. Dzięki zastosowaniu noniusza, suwmiarka pozwala na odczyt pomiarów z dużą dokładnością, co jest kluczowe w obróbce skrawaniem oraz w zastosowaniach inżynieryjnych, gdzie precyzja ma istotne znaczenie. W praktyce, suwmiarki z noniuszem stosuje się nie tylko w warsztatach i laboratoriach, ale także w przemyśle, gdzie pomiary muszą spełniać rygorystyczne normy. Warto zaznaczyć, że prawidłowe posługiwanie się suwmiarką wymaga umiejętności interpretacji odczytów, a także zapewnienia odpowiednich warunków pomiarowych, aby zminimalizować błędy. W kontekście standardów, suwmiarki z noniuszem są często preferowane ze względu na ich uniwersalność i dostępność, co czyni je jednym z podstawowych narzędzi w pomiarach inżynieryjnych oraz mechanicznych. Dodatkowo, ich konstrukcja umożliwia pomiar zarówno zewnętrznych, jak i wewnętrznych średnic, co czyni je wszechstronnym narzędziem w różnych aplikacjach.

Pytanie 39

Określ właściwą sekwencję procesów technologicznych potrzebnych do stworzenia drewnianej oskrzyni stołu?

A. Manipulacja wstępna, wykonanie powierzchni bazowych, struganie grubościowo-szerokościowe, piłowanie na dokładną długość, wykonanie czopów, szlifowanie

B. Manipulacja wstępna, wykonanie powierzchni bazowych, struganie grubościowo-szerokościowe, szlifowanie, piłowanie na dokładną długość, wykonanie czopów

C. Manipulacja wstępna, wykonanie powierzchni bazowych, piłowanie na dokładną długość, struganie grubościowo-szerokościowe, wykonanie czopów, szlifowanie

D. Manipulacja wstępna, wykonanie powierzchni bazowych, struganie grubościowo-szerokościowe, piłowanie na dokładną długość, szlifowanie, wykonanie czopów

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia kolejności operacji technologicznych w procesie produkcji drewnianej oskrzyni stołu. W przypadku pierwszej odpowiedzi, pominięcie etapu piłowania na dokładną długość przed wykonaniem czopów prowadzi do potencjalnych problemów z precyzją i dopasowaniem elementów, co jest kluczowe dla stabilności całej konstrukcji. Zastosowanie strugania grubościowo-szerokościowego przed piłowaniem skutkuje ryzykiem, że elementy mogą być zbyt długie lub krótkie, co wymaga dodatkowego czasochłonnego przetwarzania. W innej niepoprawnej wersji, wcześniejsze szlifowanie również zniekształca proces, ponieważ szlifowanie powinno być ostatnim krokiem, aby zachować gładkość powierzchni przed nałożeniem wykończenia. Niezrozumienie tych podstawowych zasad obróbki drewna prowadzi do typowych błędów, które mogą skutkować nie tylko niewłaściwymi wymiarami, ale także osłabieniem strukturalnym gotowego produktu. W każdym etapie produkcji należy kierować się sprawdzonymi metodami oraz standardami branżowymi, aby zapewnić wysoką jakość wykonania i trwałość mebli. Dobrze przemyślana kolejność działań jest kluczowa dla sukcesu w stolarstwie.

Pytanie 40

Zdjęcie pnia przedstawia wadę drewna zwaną

A. sinizną.

B. zaszarzeniem.

C. brunatnicą.

D. zgnilizną

Wybierając odpowiedzi takie jak zgnilizna, brunatnica czy zaszarzenie, można trafić w pułapki związane z wadami drewna. Zgnilizna to poważna sprawa – to rozkład drewna, który osłabia jego strukturę i wytrzymałość. Brunatnica za to to brązowe plamy, które też świadczą o procesach rozkładu, co jest jeszcze gorsze dla drewna. A zaszarzenie? To taka wada, która pojawia się przez złe warunki przechowywania i zostawia szare plamy na drewnie, zupełnie niezwiązane z sinizną. Kluczowym błędem jest mylenie tych terminów, co może skutkować złym klasyfikowaniem drewna i jego zastosowaniem w budownictwie. Zrozumienie różnic między tymi wadami jest naprawdę ważne, żeby dobrze ocenić drewno i wpasować je w różne projekty.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej