Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:29
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 14:56

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do wykonania makiety ulotki w formie cyfrowej należy użyć programu

A. Corel Draw

B. Movie Maker

C. Adobe Flash

D. Blender

Corel Draw to od lat jeden z najczęściej używanych programów do projektowania ulotek, plakatów czy broszur w formie cyfrowej. Pracuje się w nim na grafice wektorowej, co jest ogromnym plusem, bo pozwala na dowolne skalowanie projektu bez utraty jakości. Moim zdaniem to narzędzie, które powinien znać każdy, kto myśli o pracy w branży reklamowej czy poligraficznej. W Corelu łatwo kontrolować marginesy, spady, kolory CMYK i profile ICC, a to kluczowe podczas przygotowania plików do druku w profesjonalnych drukarniach. Dodatkowo, program oferuje mnóstwo szablonów, narzędzi do ustawiania układu tekstu i obrazu, a także możliwość eksportu do PDF w wysokiej rozdzielczości, zgodnie z normami branżowymi. Często na rynku wymaga się, by pliki były dostarczane właśnie w otwartym formacie Corela lub przynajmniej jako PDF przygotowany tym programem. W praktyce, jeśli ktoś myśli o makiecie ulotki – czy to jednostronnej, czy składanej – to Corel Draw daje największą kontrolę nad każdym szczegółem projektu. Z mojego doświadczenia, to jeden z bardziej intuicyjnych programów do prac DTP, szczególnie dla początkujących, którzy chcą wejść w świat profesjonalnego projektowania graficznego.

Pytanie 2

Który tekst jest zapisany italiką?

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Wybór odpowiedzi inne niż C. wskazuje na powszechny błąd w identyfikacji stylizacji tekstu. Kursywa, czyli italic, ma charakterystyczne cechy, które odróżniają ją od innych stylów pisma, takich jak pogrubienie czy styl normalny. Wiele osób może mylić kursywę z innymi stylami z powodu braku znajomości typografii oraz niepełnej analizy wizualnej tekstu. Odpowiedzi A., B. oraz D. mogą wydawać się na pierwszy rzut oka zbliżone do kursywy, jednak nie wykazują one kluczowej cechy - pochylonego kształtu liter. Często zdarza się, że użytkownicy koncentrują się na innych elementach graficznych, jak kolor czy rozmiar czcionki, nie zwracając uwagi na właściwe nachylenie liter. Warto także zauważyć, że w różnych programach do edycji tekstu, takich jak Microsoft Word czy Adobe InDesign, kursywa jest łatwo dostępna, ale jej rozpoznanie w kontekście konkretnego tekstu wymaga umiejętności analizy. Zrozumienie podstawowych różnic między stylami pisma, a także ich zastosowanie w różnych kontekstach, jest kluczowe dla efektywnego korzystania z typografii. Umiejętność ta ma zastosowanie nie tylko w projektowaniu graficznym, ale także w przygotowywaniu dokumentów, gdzie klarowność i estetyka tekstu są niezbędne.

Pytanie 3

Osiowy układ typograficzny pokazano na rysunku

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Odpowiedzi A, B i D pokazują różne sposoby wyrównania tekstu, ale nijak to ma się do osiowego układu typograficznego. W odpowiedzi A tekst jest wyrównany do lewej, co jest dosyć powszechne, ale nie daje tej symetrii, co jest kluczowe w układzie osiowym. Czasem wyrównanie do lewej może być nawet kłopotliwe, zwłaszcza jak tekstu jest dużo, bo trzeba wzrokiem przeskakiwać po stronie, co nie jest zbyt komfortowe. Odpowiedź B sugeruje wyrównanie do prawej, co wprowadza pewien chaos i rzadko kiedy jest stosowane. To może pasować w jakichś artystycznych projektach, ale do standardów typografii nie za bardzo. Z kolei odpowiedź D pokazuje justowanie tekstu, które niby jest popularne w druku, ale często robi nieestetyczne przerwy między słowami, zwłaszcza jak fragmenty są wąskie. To prowadzi do słabej czytelności, a przecież zasady typografii mówią, że ważna jest równowaga wizualna oraz łatwość odczytu. Osiowy układ typograficzny jest więc naprawdę przydatny, bo poprawia nie tylko estetykę, ale i komunikację wizualną, co w projektowaniu jest kluczowe.

Pytanie 4

Na trzeciej stronie czwórki tytułowej publikacji znajdują się między innymi

A. numer ISBN

B. wakat

C. dedykacja

D. nazwisko autora

Nazwisko autora jest kluczowym elementem umieszczanym na trzeciej stronie czwórki tytułowej książki, ponieważ pełni funkcję identyfikacyjną i promocyjną. Zgodnie z obowiązującymi standardami wydawniczymi, identyfikacja autora jest istotna dla czytelników, bibliotekarzy oraz księgarzy, ponieważ ułatwia wyszukiwanie i katalogowanie publikacji. W praktyce, nazwisko autora pozwala na budowanie marki literackiej oraz ułatwia rozpoznawalność wśród potencjalnych czytelników. Dobre praktyki branżowe podkreślają, że umieszczenie nazwiska w widoczny sposób na czwórce tytułowej jest standardem w wydawnictwach, co pozwala na łatwe odnalezienie informacji o autorze. Dodatkowo, znajomość i umiejętność umieszczania takich informacji jest niezbędna dla osób zajmujących się edytorstwem oraz marketingiem książek, gdzie kluczowe jest zbudowanie dobrej relacji z odbiorcami. W kontekście książek, autor jest nie tylko twórcą, ale również pierwszym punktem kontaktu z czytelnikiem, dlatego jego nazwisko powinno być wyeksponowane.

Pytanie 5

Ile godzin potrzebuje maszyna cyfrowa czterokolorowa formatu B2, aby wydrukować 20 000 dwustronnych plakatów formatu A3 w pełnym kolorze (4 + 4), jeśli jej wydajność wynosi 8 000 ark/h?

A. 3,0 h

B. 2,0 h

C. 2,5 h

D. 1,5 h

Odpowiedź 2,5 h jest poprawna, ponieważ wydajność maszyny wynosząca 8000 arkuszy na godzinę oznacza, że w ciągu 1 godziny maszyna jest w stanie wydrukować 8000 pojedynczych arkuszy. Aby obliczyć liczbę dwustronnych plakatów formatu A3, musimy podzielić 20 000 przez 2, co daje 10 000 arkuszy. Następnie, dzieląc 10 000 arkuszy przez wydajność 8000 arkuszy na godzinę, otrzymujemy 1,25 godziny. Jednak plakat A3 jest drukowany w trybie 4 + 4, co oznacza, że wymaga on dwóch przejść drukarskich (jedno na każdą stronę). Zatem musimy pomnożyć czas przez 2, co prowadzi nas do 2,5 godziny. W praktyce, w branży druku cyfrowego, efektywne zarządzanie czasem produkcji jest kluczowe dla spełniania wymagań klientów, a dokładne obliczenia takie jak to pomagają w planowaniu harmonogramu produkcji oraz zarządzaniu zasobami. Dodatkowo, standardy takie jak ISO 12647 dotyczące procesu druku mogą być przydatne w ocenie jakości wydruku i jego efektywności.

Pytanie 6

Jakie zastosowanie ma wydruk impozycyjny?

A. do ustalenia kolejności kolorów przy drukowaniu na maszynie

B. w celu porównania kolorów wydrukowanych z próbkami CMYK i Panton

C. dla ostatecznej weryfikacji kolejności stronic oraz poprawności montażu

D. do finalnej oceny jakości wydrukowanych fotografii

Odpowiedź dotycząca ostatecznego sprawdzenia kolejności stronic oraz prawidłowości montażu jest prawidłowa, ponieważ wydruk impozycyjny służy do weryfikacji, czy wszystkie elementy publikacji są odpowiednio rozmieszczone przed rozpoczęciem produkcji. Jest to kluczowy krok, który zapewnia, że finalny produkt będzie zgodny z zamysłem projektanta. Na etapie wydruku impozycyjnego porównuje się wszystkie strony w formie odpowiadającej rzeczywistemu rozkładowi w druku, co pozwala na dostrzeżenie potencjalnych błędów, takich jak nieprawidłowy układ, pomyłki w numeracji stron, czy niezgodności w montażu. Przykładem może być książka, gdzie odpowiednie strony muszą być zestawione w konkretnej kolejności, aby po złożeniu całość była spójna. Działania te są zgodne z praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie etapu impozycyjnego jako zabezpieczenia przed kosztownymi błędami w późniejszych etapach druku. Warto również zaznaczyć, że w kontekście druku offsetowego, przyjęte standardy jakości, takie jak Fogra, zalecają przeprowadzanie tego typu kontroli na etapie prepress, aby zminimalizować ryzyko błędów w produkcji.

Pytanie 7

Która nazwa określa operację rozmieszczania wszystkich stron na arkuszu drukarskim przy pomocy odpowiedniego programu?

A. Retusz.

B. Dygitalizacja.

C. Skład.

D. Impozycja.

Impozycja to jedno z tych pojęć, które na początku mogą wydawać się trochę niejasne, ale w praktyce poligraficznej jest absolutnie kluczowa. Chodzi tutaj o operację, w której za pomocą specjalistycznego oprogramowania rozmieszcza się strony publikacji na arkuszu drukarskim w taki sposób, żeby po wydrukowaniu, złożeniu i przycięciu wszystko się zgadzało – strony układały się w odpowiedniej kolejności. To jest coś więcej niż zwykłe ustawienie stron obok siebie – programy do impozycji uwzględniają marginesy, spady, kolejność składania, a także ograniczenia technologiczne danej maszyny drukującej. Moim zdaniem, bez dobrze przygotowanej impozycji cała praca może pójść na marne, bo nawet jeśli projekt jest świetny i skład perfekcyjny, to źle rozłożone strony sprawią, że gotowy produkt będzie nieczytelny lub po prostu bezużyteczny. W codziennej pracy technika poligrafii często korzysta się z rozwiązań typu Adobe InDesign, Kodak Preps czy Heidelberg Signa Station – te narzędzia właśnie do impozycji są stworzone. Dobrą praktyką jest też wykonanie tzw. próbnego wydruku (proofa), żeby sprawdzić, czy wszystko gra. Co ciekawe, impozycja pozwala też zoptymalizować zużycie papieru i ograniczyć odpady – porządny arkusz to mniej strat, a to już się czuje w kosztach. W branży drukarskiej nie da się tego procesu pominąć, więc każda osoba planująca pracę w poligrafii powinna dobrze rozumieć, czym jest impozycja i jak ją stosować w praktyce.

Pytanie 8

Oblicz liczbę arkuszy A2 potrzebnych do wydrukowania akcydensu formatu A4 w nakładzie 800 sztuk, jeżeli założony naddatek technologiczny wynosi 15%.

A. 230 sztuk.

B. 250 sztuk.

C. 220 sztuk.

D. 240 sztuk.

W przypadku tego typu zadań bardzo łatwo popełnić błąd wynikający z nieuwzględnienia wszystkich istotnych czynników technologicznych. W pierwszej kolejności wiele osób zapomina, że arkusz A2 pomieści dokładnie cztery odbitki A4. Pominięcie tej proporcji prowadzi do poważnych zawyżeń lub zaniżeń liczby potrzebnych arkuszy. Jeśli ktoś policzył tylko 200 arkuszy, to prawdopodobnie wziął pod uwagę prawidłowy podział wielkości, ale zapomniał o istotnym naddatku technologicznym. A bez odpowiedniego zapasu produkcyjnego praktycznie żadna profesjonalna drukarnia nie podejmie się druku większego nakładu, bo zawsze trzeba liczyć się z marginesem na błędy druku, ustawienie maszyny, odrzuty czy nawet ewentualne uszkodzenia podczas obróbki introligatorskiej. Z kolei zbyt wysokie wartości, jak 240 czy 250 sztuk, pojawiają się, gdy ktoś błędnie liczy naddatek od już powiększonej liczby, albo zaokrągla wyniki bez uzasadnienia technologicznego, co w praktyce prowadzi do marnotrawstwa papieru. Typowe jest też mylenie procentu naddatku – niektórzy liczą go od całości nakładu, a potem jeszcze dodają bezpośrednio do liczby arkuszy, bez kontroli proporcji rozpadu formatu. Z mojego doświadczenia wynika, że najczęściej mylą się tu osoby, które nie mają styczności z rzeczywistą produkcją i nie wiedzą, że każda nadwyżka papieru to realny koszt dla drukarni. Zawsze warto policzyć najpierw podstawową ilość arkuszy, potem dodać precyzyjnie określony procent naddatku i dopiero taki wynik zaokrąglać do pełnych arkuszy – wtedy mamy pewność, że zamówienie będzie wykonane bez problemów i nadwyżek.

Pytanie 9

Jakim formatem plików, stosowanych w druku cyfrowym i zgodnych ze standardami druku, można się posługiwać?

A. CDR

B. INDD

C. PDF

D. EPS

Format PDF (Portable Document Format) jest powszechnie stosowanym standardem do cyfrowego drukowania, który zapewnia spójność i wysoką jakość wydruków. Jego zaletą jest to, że niezależnie od systemu operacyjnego czy oprogramowania, plik PDF zachowuje oryginalne układy, czcionki i grafiki. W praktyce, PDF jest szeroko używany w branży graficznej i drukarskiej, ponieważ umożliwia tworzenie dokumentów, które są gotowe do druku bez konieczności dalszej obróbki. Standard ten wspiera wiele funkcji, takich jak kolor zarządzany ICC, opcje kompresji oraz warstwy, co czyni go idealnym do projektów wymagających precyzji kolorystycznej i detali. Drukarnie często preferują pliki PDF ze względu na ich stabilność oraz możliwość embedowania wszystkich niezbędnych elementów, co minimalizuje ryzyko błędów przy wydruku. W związku z tym, znajomość formatu PDF oraz umiejętność jego prawidłowego tworzenia i edytowania jest kluczowa dla każdego profesjonalisty w dziedzinie grafiki i druku.

Pytanie 10

Kolorystykę przedstawionego na zdjęciu produktu poligraficznego określa się jako

A. 4 + 4

B. 2 + 0

C. 4 + 1

D. 1 + 0

Odpowiedź "1 + 0" jest właściwa, ponieważ termin ten odnosi się do druku w jednym kolorze na jednej stronie, co jest zgodne z przedstawionym zdjęciem produktu poligraficznego. W praktyce oznacza to, że cała kolorystyka jest ograniczona do jednego koloru, który w większości przypadków jest kolorem czarnym lub odcieniami szarości. Druk jednostronny jest często stosowany w materiałach, takich jak ulotki, wizytówki czy formularze, gdzie ważne jest skupienie się na treści i minimalizmie. Zgodnie z normami branżowymi, druki jednostronne są bardziej ekonomiczne, a ich produkcja wymaga mniejszej ilości tuszu w porównaniu do druku dwustronnego. Ponadto, w kontekście projektowania graficznego, taki wybór kolorystyki może podkreślić klarowność przekazu i estetykę, co jest szczególnie istotne w komunikacji wizualnej. Dlatego umiejętność rozpoznawania tego typu kolorystyki jest kluczowa w branży poligraficznej.

Pytanie 11

Jakie będą wydatki na zadrukowanie 15 000 arkuszy przy użyciu maszyny drukarskiej, która ma wydajność 5 000 ark./h, jeżeli koszt roboczogodziny wynosi 300 zł?

A. 900 zł

B. 600 zł

C. 1 200 zł

D. 1 500 zł

Koszt zadrukowania 15 000 arkuszy na maszynie drukarskiej o wydajności 5 000 ark./h można obliczyć na podstawie czasu potrzebnego na wykonanie tego zadania oraz kosztu roboczogodziny. Pierwszym krokiem jest oszacowanie czasu drukowania: 15 000 arkuszy podzielone przez wydajność maszyny (5 000 ark./h) daje 3 godziny. Następnie mnożymy ten czas przez koszt roboczogodziny, który wynosi 300 zł. Wzór wygląda następująco: 3 godziny x 300 zł/godzina = 900 zł. Takie obliczenia są standardowym podejściem w branży drukarskiej, gdzie precyzyjne kalkulacje kosztów są kluczowe dla rentowności projektu. Zrozumienie tych podstawowych zasad pozwala na dokładne oszacowanie kosztów związanych z produkcją druków, co jest niezbędne dla efektywnego zarządzania budżetem oraz planowania zasobów w drukarniach.

Pytanie 12

Etap przygotowawczy do drukowania, który polega na konwersji obrazu ciągłotonalnego w obraz rastrowy, jest znany pod akronimem

A. CTP

B. DTP

C. PJP

D. CMS

Niepoprawne odpowiedzi wskazują na mylenie różnych pojęć związanych z procesem przygotowania materiałów do druku. CTP, czyli Computer to Plate, odnosi się do procesu, w którym obrazy są bezpośrednio przenoszone na płyty drukarskie, a więc jest to krok, który następuje po etapie PJP. Odpowiedzi CMS (Color Management System) dotyczą zarządzania kolorami w procesie druku, co jest istotne, lecz nie opisuje samej konwersji obrazu ciągłotonalnego na rastrowy. DTP, czyli Desktop Publishing, jest terminem szerszym, obejmującym różne aspekty przygotowania publikacji do druku, ale także nie odnosi się bezpośrednio do procesu rasteryzacji. Te koncepcje, mimo że są związane z przygotowaniem do druku, nie dotyczą bezpośrednio procesu przygotowania plików w kontekście zamiany obrazów ciągłotonalnych na rastrowe. Wiele osób może mylić te etapy, co prowadzi do nieporozumień dotyczących workflow w drukarniach. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych terminów ma swoje specyficzne zastosowanie i rolę, a nieprawidłowe postrzeganie ich jako synonimów może skutkować błędami w przygotowaniu materiałów do druku.

Pytanie 13

Montaż elektroniczny z właściwym rozmieszczeniem użytków na arkuszu do druku, zawierający oznaczenia niezbędne do realizacji drukowania i procesów wykończeniowych, określa się jako

A. pierwodruk

B. impozycja

C. łamanie

D. obłamywanie

Impozycja to kluczowy proces w montażu elektronicznym, który polega na odpowiednim zorganizowaniu elementów druku na arkuszu, tak aby maksymalnie wykorzystać powierzchnię roboczą i zminimalizować odpady materiałowe. W praktyce impozycja obejmuje umiejscowienie różnych stron publikacji w taki sposób, aby po ich złożeniu i cięciu uzyskać właściwą kolejność oraz estetykę wydruku. W standardach branżowych, takich jak ISO 12647, impozycja traktowana jest jako istotny element procesu prepress, który znacząco wpływa na jakość końcowego produktu. Przykładowo, w druku książek czy broszur, poprawna impozycja umożliwia uzyskanie właściwej sekwencji stron, co jest kluczowe dla użytkowników końcowych. Dodatkowo, zastosowanie programów do impozycji, takich jak Adobe InDesign czy QuarkXPress, pozwala na automatyzację tego procesu, co zwiększa efektywność produkcji oraz redukuje ryzyko błędów ludzkich.

Pytanie 14

Jaki jest koszt przygotowania form drukarskich CtP do zadrukowania arkuszy w schemacie kolorystycznym 4 + 1, jeśli cena jednej formy wynosi 40 zł?

A. 80 zł

B. 40 zł

C. 160 zł

D. 200 zł

Koszt wykonania form drukowych CtP do zadrukowania arkuszy w kolorystyce 4 + 1 wynosi 200 zł, ponieważ w procesie druku offsetowego wykorzystuje się zazwyczaj pięć form (cztery kolory plus dodatkowy kolor, często stosowany jako kolor specjalny lub czarny). Każda forma kosztuje 40 zł, co po pomnożeniu przez pięć daje 200 zł. Warto zwrócić uwagę, że technologia CtP (Computer to Plate) jest standardem w nowoczesnym druku, umożliwiającym uzyskanie wysokiej jakości i precyzyjnego odwzorowania kolorów. Przykładem zastosowania tej technologii może być produkcja broszur, plakatów czy katalogów, gdzie kluczowa jest jakość kolorów oraz detali. Stosowanie form CtP w druku pozwala na znaczne przyspieszenie procesu produkcji i ograniczenie błędów, co wpływa na efektywność kosztową oraz czasową realizacji zlecenia.

Pytanie 15

Który raster został przedstawiony na zdjęciu?

A. Hybrydowy.

B. Krzyżowy.

C. Amplitudowy.

D. Stochastyczny.

Poprawna odpowiedź to raster amplitudowy, który jest charakterystyczny dla zmiennej wielkości punktów przy stałej odległości między nimi. W takim rasterze, w miarę wzrostu intensywności koloru, punkty stają się większe, co wpływa na postrzeganą jakość druku. Raster amplitudowy jest szeroko stosowany w technikach druku offsetowego, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe. Dzięki zastosowaniu tego rodzaju rastra, możliwe jest uzyskanie efektów tonalnych, które są niezbędne w druku wysokiej jakości. W praktyce, wykorzystanie rastra amplitudowego pozwala na lepsze oddanie detali i gradacji kolorów, co jest istotne w wielu aplikacjach graficznych, od druku materiałów reklamowych po publikacje artystyczne. Warto również zauważyć, że standardy drukarskie, takie jak ISO 12647, zalecają stosowanie rastra amplitudowego dla uzyskania optymalnej reprodukcji barw. Zrozumienie działania tego rastra oraz jego zastosowania w praktyce jest niezbędne dla specjalistów w branży graficznej.

Pytanie 16

Jakie są wymiary arkusza papieru formatu A1?

A. 420 x 594 mm

B. 841 x 1189 mm

C. 594 x 841 mm

D. 707 x 1000 mm

A1 to jeden z formatów papieru zgodnych z międzynarodowym standardem ISO 216, który definiuje system formatów A, B i C. Format A1 ma dokładne wymiary 594 x 841 mm, co czyni go dwukrotnie większym od formatu A2 oraz połową formatu A0. W praktyce A1 jest często wykorzystywany w projektach architektonicznych i inżynieryjnych, gdzie potrzebna jest większa powierzchnia do prezentacji rysunków technicznych, planów czy schematów. Dzięki temu, że formaty A są ze sobą skalowalne, można łatwo przechodzić między różnymi rozmiarami, co jest szczególnie przydatne w procesie drukowania i projektowania. Ponadto, stosowanie standardowych rozmiarów papieru, takich jak A1, jest zalecane w obiegu dokumentów w celu zapewnienia kompatybilności z urządzeniami biurowymi, takimi jak drukarki i skanery, co ułatwia organizację pracy i archiwizację dokumentów.

Pytanie 17

Jaką maszynę do druku powinno się wykorzystać do wydrukowania serii 100 zaproszeń o wymiarach brutto 210 x 140 mm na kartonie o gramaturze 230 g/m²?

A. Sitodrukową

B. Offsetową

C. Elektrofotograficzną

D. Termosublimacyjną

Wybór innych technologii druku do produkcji zaproszeń o podanych parametrach nie jest uzasadniony ich specyfiką. Druk termosublimacyjny, choć popularny w produkcji fotografii, nie jest zalecany do druku na sztywnych kartonach o gramaturze 230 g/m². Technologia ta wykorzystuje specjalne atramenty, które są przekształcane w gaz, a następnie wchłaniane w podłoże. Z tego powodu lepiej sprawdza się na mediach syntetycznych lub papierowych o niskiej gramaturze. Sitodruk, z drugiej strony, jest bardziej odpowiedni do dużych nakładów i prostych grafik, a nie do drobnych detali i kolorowych zaproszeń, które wymagają precyzyjnego odwzorowania. Sitodruk również wiąże się z wyższymi kosztami przygotowalni, co nie jest uzasadnione przy niskich nakładach. Offsetowa maszyna drukarska, choć popularna w produkcji wielkoskalowej, nie jest najlepszym wyborem w przypadku mniejszych nakładów, ponieważ wymaga dłuższego czasu na przygotowanie i ma wyższe koszty początkowe. Przekłada się to na mniejsze korzyści ekonomiczne przy druku zaledwie 100 zaproszeń. Takie podejścia mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów i wyższych kosztów produkcji, co w przypadku niskonakładowych zleceń jest nieopłacalne. Właściwy wybór technologii druku powinien brać pod uwagę zarówno specyfikę materiału, jak i wymagania dotyczące jakości oraz kosztów.

Pytanie 18

Który sposób umieszczenia tekstu przedstawiono na rysunku?

A. Na ścieżce.

B. Pionowy.

C. W obiekcie.

D. W ramce.

Odpowiedź "W ramce" jest właściwa, ponieważ na przedstawionym rysunku tekst znajduje się wewnątrz prostokątnej ramki, co wyraźnie wskazuje, że jego umiejscowienie zostało zrealizowane poprzez dodanie obramowania. W praktyce, umieszczanie tekstu w ramkach jest powszechną techniką w projektowaniu graficznym oraz w tworzeniu materiałów drukowanych, ponieważ pozwala na wyodrębnienie tekstu z reszty kompozycji, co zwiększa jego czytelność i uwaga odbiorcy. Takie podejście jest stosowane w broszurach, plakatach oraz dokumentach, gdzie istotne jest wyróżnienie kluczowych informacji. W branży graficznej i typograficznej przestrzeganie zasad kompozycji, takich jak dobór odpowiednich marginesów i odstępów, wpływa na estetykę oraz funkcjonalność projektu. Ramki mogą być również używane do organizacji treści w zasobach cyfrowych, takich jak strony internetowe, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie UX/UI. Warto zatem zwrócić uwagę na poprawne stosowanie tego elementu, aby osiągnąć jak najlepsze rezultaty wizualne i informacyjne.

Pytanie 19

Które pojęcia opisują sposoby rozmieszczenia elementów graficznych na stronicy publikacji?

otwarty	zamknięty	łączony	osiowy
dowolny	dynamiczny	dowolny	symetryczno-blokowy
swobodny	symetryczny	statyczny	asymetryczny dowolny
nieokreślony	wielopłaszczyznowy	mieszany	wielołamowy
A.	B.	C.	D.

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Wybór odpowiedzi A, B lub C sugeruje, że nie do końca rozumiesz podstawowe zasady kompozycji wizualnej. Te odpowiedzi nie odnoszą się do kluczowych metod rozmieszczania elementów na stronie, które są ważne w projektowaniu graficznym. Osoby wybierające A lub B mogą mylić estetykę z faktycznymi strategiami układu, które definiują, jak coś powinno wyglądać na stronie. Choć odpowiedzi A i B mogą być związane z różnymi stylami, wcale nie mówią o tym, jak poprawnie ustawić materiały na stronie. Przy projektowaniu publikacji warto pamiętać, że układ graficzny powinien nie tylko przyciągać wzrok, ale również prowadzić czytelnika w logiczny sposób. Zły wybór układu może wprowadzić chaos, a to utrudnia przyswajanie treści. Dobrze jest zwrócić uwagę na zasady kompozycji, jak zasada trzecich czy złoty podział, bo to naprawdę pomaga w tworzeniu ładnych i przejrzystych układów. Jeśli lepiej zrozumiesz te zasady, to na pewno poprawisz jakość swojego projektowania.

Pytanie 20

Błędem podczas składania tekstów publikacji, zaznaczonym czerwoną linią na ilustracji jest

A. wdowa.

B. sierota.

C. szewc.

D. bękart.

Błędem typograficznym zwanym "bękart" jest sytuacja, w której pojedyncze słowo kończy akapit lub kolumnę, pozostając w izolacji. Tego rodzaju błąd negatywnie wpływa na estetykę tekstu i jego czytelność, co jest szczególnie istotne w kontekście publikacji drukowanych i elektronicznych. W typografii dąży się do uzyskania jak największej spójności wizualnej, a rozdzielenie słowa od reszty tekstu jest uważane za zakłócenie tego porządku. Przykładowo, w projektowaniu layoutu książek lub magazynów, unika się zostawiania bękartów, aby nie tylko poprawić wygląd, ale także ułatwić czytelnikowi płynne przyswajanie treści. Standardy typograficzne, takie jak ustalone zasady dla marginesów, interlinii czy rozmieszczenia tekstu, wskazują, że każdy element powinien współgrać ze sobą, aby tekst był harmonijny i przyjemny w odbiorze. Warto również pamiętać, że nowoczesne narzędzia do składu tekstu często oferują automatyczne rozwiązania, które pozwalają na uniknięcie tego typu błędów, co jest przykładem zastosowania nowoczesnych praktyk w typografii.

Pytanie 21

Na rysunku zamieszczono zrzut ekranowy, obrazujący fazę próbkowania kolorów bitmapy. Wskaż kolor o składowych: C:100 M:80 Y:0 K:40.

A. Czarny.

B. Niebieski.

C. Żółty.

D. Zielony.

Odpowiedź "Niebieski" jest poprawna, ponieważ wartości składowych CMYK wskazują na dominację błękitu i purpury. Wartość C:100 oznacza pełne nasycenie błękitem, natomiast M:80 sugeruje, że dodajemy znaczną ilość purpury. Brak żółtego (Y:0) oznacza, że nie wpływa on na uzyskany kolor, a K:40 wskazuje na obecność czerni, która zmniejsza jasność i nasycenie, co jest typowe w projektowaniu graficznym. Kolory CMYK są kluczowe w druku, gdzie mieszanie błękitu i purpury może prowadzić do uzyskania różnych odcieni niebieskiego, co jest szczególnie ważne w procesach takich jak separacja kolorów. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest przygotowywanie materiałów do druku, gdzie precyzyjne określenie składowych CMYK ma kluczowe znaczenie dla końcowego efektu wizualnego. W praktyce, projektanci często korzystają z palet kolorów opartych na modelu CMYK, aby uzyskać pożądane efekty w druku. W związku z tym, umiejętność interpretacji wartości CMYK jest niezbędna w profesjonalnym projektowaniu graficznym.

Pytanie 22

Jak nazywa się ostatni wiersz akapitu umiejscowiony na startowej linii kolumny?

A. Sierota

B. Bękart

C. Szewc

D. Krawiec

Odpowiedź 'Bękart' jest poprawna, ponieważ w terminologii typografii odnosi się do wiersza, który pozostaje na początku nowego akapitu, a którego pierwszy wiersz jest urwany. Tego rodzaju wiersz występuje w sytuacjach, gdy akapit nie jest w pełni wypełniony na końcu strony i jedna linia pozostaje sama na górze następnej strony. Stosowanie odpowiednich terminów typograficznych jest kluczowe w zakresie wydania publikacji w sposób profesjonalny i estetyczny. W praktyce, bękart może wpływać na czytelność tekstu oraz ogólne wrażenie wizualne dokumentu. W branży edytorskiej dąży się do unikania bękartów, co można osiągnąć poprzez odpowiednie formatowanie tekstu, takie jak kontrola odstępów między akapitami oraz wykorzystanie narzędzi edytorskich, które automatycznie dostosowują układ tekstu. Przykładem standardu, który odnosi się do takich praktyk typograficznych, jest norma ISO 12651, dotycząca dokumentacji i publikacji tekstów. Właściwe zrozumienie i unikanie bękartów jest fundamentalne dla zachowania wysokiej jakości publikacji.

Pytanie 23

Jaką wartość ma koszt jednostkowy ulotki, jeśli całkowity koszt wydrukowania 1 000 sztuk wynosi 250 zł?

A. 25 gr

B. 20 gr

C. 22 gr

D. 28 gr

Koszt jednostkowy ulotki obliczamy, dzieląc całkowity koszt produkcji przez liczbę wydrukowanych egzemplarzy. W tym przypadku koszt całkowity wynosi 250 zł, a liczba ulotek to 1 000. Zatem, koszt jednostkowy obliczamy w następujący sposób: 250 zł / 1 000 = 0,25 zł, co odpowiada 25 gr. Zrozumienie pojęcia kosztu jednostkowego jest kluczowe w zarządzaniu finansami w każdym przedsięwzięciu, ponieważ pozwala na analizę rentowności oraz efektywności produkcji. Przykładowo, w branży drukarskiej, znajomość kosztów jednostkowych umożliwia lepsze ustalanie cen usług oraz podejmowanie decyzji o optymalizacji procesów produkcyjnych. Warto także zauważyć, że kalkulacja kosztów jednostkowych pomaga w porównywaniu ofert różnych dostawców, co jest istotne dla firm dążących do oszczędności i maksymalizacji zysków. W kontekście standardów branżowych, regularne przeliczanie kosztów jednostkowych jest zalecane, aby zapewnić konkurencyjność na rynku.

Pytanie 24

Który sposób łączenia tekstu z grafiką przedstawiono na ilustracji?

A. Całokolumnowy.

B. Włamany.

C. Na spad.

D. Obłamany.

Wybór odpowiedzi związanej z innym sposobem łączenia tekstu z grafiką, takim jak "Włamany", "Całokolumnowy" czy "Obłamany", opiera się na niepełnym zrozumieniu zasad projektowania graficznego. Sposób "Włamany" polega na umieszczaniu elementów graficznych w obrębie akapitu tekstowego, co może powodować chaos wizualny i utrudniać czytelność. Takie podejście nie tylko zakłóca przepływ tekstu, ale także nie sprzyja estetyce projektu, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu. "Całokolumnowy" odnosi się do układu, gdzie grafika zajmuje całą szerokość kolumny, co może być skuteczne, ale ogranicza możliwości interakcji z tekstem, co czyni go mniej elastycznym rozwiązaniem. Typowym błędem jest mylenie tych sposobów z koncepcją "na spad", która jest zdecydowanie bardziej uniwersalna. Wybór "Obłamany" również nie jest właściwy, ponieważ nie opisuje precyzyjnie sposobu rozmieszczenia tekstu i grafiki w sposób, który zapewnia czytelność i estetykę. Źle zrozumiane zasady prowadzą do nieefektywnego komunikowania treści, co jest szczególnie problematyczne w kontekście projektów drukowanych, gdzie estetyka i czytelność są kluczowe. Warto zawsze kierować się zasadami kompozycji i ergonomii wizualnej, aby uzyskać najlepszy efekt końcowy w każdym projekcie.

Pytanie 25

Długość punktu typograficznego wynosi

A. 0,376 mm

B. 1,8 mm

C. 0,736 mm

D. 0,637 mm

Punkt typograficzny, znany także jako 'typographic point', to jednostka miary używana w typografii, której długość wynosi dokładnie 0,376 mm. Jest to standardowa jednostka wykorzystywana do określania wielkości czcionek oraz interlinii w składzie tekstu. Wiedza ta jest szczególnie istotna dla projektantów graficznych oraz specjalistów od typografii, gdyż precyzyjne określenie rozmiaru tekstu wpływa na jego czytelność oraz estetykę. W praktyce, dobór odpowiednich punktów typograficznych jest kluczowy w projektowaniu layoutów, broszur, książek czy stron internetowych. Zastosowanie jednostek typograficznych pozwala na zachowanie spójności w projektach oraz uproszczenie procesu komunikacji między klientami a dostawcami usług graficznych. Warto również zauważyć, że w systemach komputerowych, takich jak CSS dla web designu, punkty typograficzne są często używane w kontekście rozmiarów czcionek, co umożliwia projektantom precyzyjne dostosowanie tekstu do różnych formatów i urządzeń. Zrozumienie roli punktów typograficznych jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się profesjonalnym projektowaniem graficznym.

Pytanie 26

Interlinia oznacza przestrzeń między sąsiadującymi

A. kolumnami

B. wierszami

C. wyrazami

D. łamami

Pojęcie interlinii jest często mylone z innymi terminami typograficznymi, co prowadzi do nieporozumień. Na przykład, nie jest to odległość pomiędzy kolumnami, gdyż kolumny dotyczą organizacji tekstu w układzie wielokolumnowym, a ich szerokość i odstępy są niezależne od interlinii. Przypisanie interlinii do wyrazów również jest błędne; interlinia dotyczy relacji pomiędzy wierszami, a nie pomiędzy poszczególnymi wyrazami w obrębie jednego wiersza. Zrozumienie znaczenia interlinii jest kluczowe, zwłaszcza w kontekście projektowania dokumentów, gdzie odpowiednia odległość między wierszami wpływa na percepcję tekstu przez czytelnika. Z kolei odniesienie interlinii do łamów również jest niepoprawne. Łam to termin używany w kontekście dzielenia tekstu na mniejsze części, na przykład podczas jego formatowania w gazetach lub książkach, a nie bezpośrednio w odniesieniu do odległości między wierszami. Błędne podejścia często wynikają z braku znajomości terminologii typograficznej i niewłaściwej interpretacji ról poszczególnych elementów w dokumencie. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że interlinia to specyficzna koncepcja związana z układem tekstu, która ma kluczowe znaczenie dla jego czytelności i estetyki.

Pytanie 27

Jakim symbolem określa się format papieru o wymiarach 210 × 297 mm?

A. RA3

B. RA4

C. A4

D. A3

Odpowiedź A4 jest prawidłowa, ponieważ format A4 ma wymiary 210 × 297 mm, co jest standardowym rozmiarem papieru wykorzystywanym w wielu zastosowaniach, od druku dokumentów po publikacje. Format ten jest częścią międzynarodowego systemu ISO 216, który definiuje rozmiary papieru na podstawie proporcji 1:√2. Dzięki tej proporcji, przy cięciu papieru z większych arkuszy, zachowany jest stosunek boków, co ułatwia jego wykorzystanie w różnych kontekstach. Przykładem zastosowania formatu A4 są dokumenty biurowe, takie jak raporty, umowy i listy, które są drukowane i kopiowane na tym formacie. Dodatkowo, A4 jest powszechnie akceptowane w różnych systemach administracyjnych i edukacyjnych na całym świecie, co sprawia, że jest to popularny wybór dla codziennych zadań biurowych i akademickich. Zrozumienie standardów formatów papieru, takich jak A4, jest istotne dla efektywnego zarządzania dokumentami i ich obiegu, szczególnie w profesjonalnym środowisku.

Pytanie 28

Na rysunku zilustrowano operację

A. skalowania bitmapy.

B. kadrowania bitmapy.

C. rozjaśniania bitmapy.

D. wyostrzania bitmapy.

Kadrowanie bitmapy to operacja polegająca na selekcji i usunięciu niechcianych fragmentów obrazu, co pozwala na uzyskanie bardziej skoncentrowanego i estetycznego przedstawienia. W przypadku kadrowania, zazwyczaj korzysta się z narzędzi dostępnych w programach graficznych, które umożliwiają precyzyjne zaznaczenie obszaru, który ma być zachowany. To podejście jest powszechnie stosowane w fotografii, gdzie kadrowanie pomaga skupić uwagę widza na głównym temacie zdjęcia. Przykładem może być fotografia portretowa, gdzie tło może być mniej istotne, a kadrowanie pozwala na uwydatnienie postaci. Dobrym standardem w kadrowaniu jest stosowanie reguły trzecich, która sugeruje, aby najważniejsze elementy obrazu umieszczać w punktach przecięcia linii podziałowych. Poprawne kadrowanie nie tylko poprawia estetykę obrazu, ale również wpływa na jego przekaz i emocje, jakie budzi u odbiorcy. W kontekście cyfrowym, kadrowanie bitmapy jest kluczowym krokiem w procesie edycji graficznej, wpływającym na finalny efekt wizualny.

Pytanie 29

Jaką liczbę arkuszy netto papieru o wymiarach 610 × 860 mm potrzebujemy, aby wydrukować 900 świadectw o rozmiarze 190 × 270 mm?

A. 90 arkuszy

B. 100 arkuszy

C. 150 arkuszy

D. 120 arkuszy

Aby obliczyć, ile arkuszy papieru o formacie 610 × 860 mm jest potrzebnych do wydrukowania 900 świadectw o wymiarach 190 × 270 mm, należy najpierw określić, ile świadectw można wydrukować na jednym arkuszu. Arkusz papieru ma powierzchnię 610 mm × 860 mm, co daje 524600 mm². Świadectwo ma powierzchnię 190 mm × 270 mm, co daje 51300 mm². Na jednym arkuszu można umieścić 2 świadectwa w układzie poziomym i 3 świadectwa w układzie pionowym, co oznacza, że na jednym arkuszu można uzyskać 6 świadectw. Aby wydrukować 900 świadectw, potrzebujemy 900 / 6 = 150 arkuszy. Jednak po uwzględnieniu strat materiałowych, takich jak cięcia, musimy dostarczyć dodatkowe arkusze, co przyczynia się do ostatecznej liczby 100 arkuszy netto, która jest konieczna do uzyskania pożądanej liczby wydruków. W praktyce, w branży druku, zawsze warto uwzględnić niewielki margines zapasu na ewentualne błędy w druku lub cięciach, co czyni tę odpowiedź praktyczną i zgodną z dobrymi praktykami.

Pytanie 30

Jakie są wymiary netto pocztówki, gdy zastosowano spady 3 mm, a wymiar brutto wynosi 111 x 154 mm?

A. 105 x 148 mm

B. 114 x 157 mm

C. 108 x 151 mm

D. 117 x 160 mm

Wymiary netto pocztówki nie mogą być obliczane na podstawie niewłaściwych rozważań dotyczących spadów. Wiele odpowiedzi sugeruje błędne podejście do ustalania wymiarów, co może wynikać z nieznajomości zasad obliczeń w kontekście wykorzystania spadów. W przypadku odpowiedzi 108 x 151 mm, błąd w obliczeniach polega na tym, że od wymiarów brutto nie odjęto odpowiedniej wartości spadów, co skutkuje większymi wymiarami netto niż powinny być. Z kolei odpowiedzi 114 x 157 mm i 117 x 160 mm to przykłady, gdzie wymiary netto są jeszcze bardziej przesadzone, co wskazuje na całkowite zignorowanie wpływu spadów na końcowy rozmiar. Takie podejście może prowadzić do poważnych błędów w projektowaniu graficznym, gdzie poprawne obliczenia są kluczowe dla osiągnięcia oczekiwanego efektu wizualnego. W praktyce, aby uniknąć tych błędów, projektanci powinni stosować standardy branżowe dotyczące przygotowywania plików do druku, takie jak odpowiednie uwzględnianie spadów i marginesów bezpieczeństwa, co pozwala na uzyskanie profesjonalnych rezultatów w końcowym produkcie. Zrozumienie i stosowanie tych zasad jest niezwykle ważne w procesie produkcji materiałów drukowanych.

Pytanie 31

W procesie cyfrowego przygotowania do druku zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się w trakcie

A. naświetlania matrycy drukarskiej

B. przetwarzania bitmap

C. przygotowywania tekstów w edytorze

D. tworzenia pliku postscriptowego

Zarówno naświetlanie formy drukowej, jak i obróbka bitmap, to procesy, które są istotne w kontekście druku, ale nie dotyczą bezpośrednio definiowania zalewki dla wektorowych elementów publikacji. Naświetlanie formy drukowej polega na przenoszeniu obrazu z formatu cyfrowego na formę drukową, co jest kluczowe w procesach takich jak offset. W tym etapie formy są przygotowywane do druku, jednak nie zajmują się one szczegółowym definiowaniem zalewki, która była już ustalona w poprzednich krokach, takich jak przygotowanie pliku PostScript. Obróbka bitmap jest procesem przekształcania i edytowania obrazów rastrowych, a nie wektorowych. Przy obróbce bitmap chodzi o manipulację pikselami, co nie ma związku z wektorowym opisem elementów graficznych. Przygotowanie tekstów w edytorze również nie dotyczy definiowania zalewki, ponieważ edytory tekstu skupiają się na formatujowaniu treści i układzie, a nie na szczegółach związanych z drukiem. Często błędne myślenie prowadzi do zamiany pojęć dotyczących grafiki wektorowej z bitmapową, a także do mylenia kolejności procesów w przygotowaniu do druku.

Pytanie 32

Jaki program pozwala na automatyczną impozycję?

A. Adobe Illustrator

B. IrfanView

C. Blender

D. Impozycjoner

Impozycjoner to taki program, który naprawdę ułatwia życie, jeśli chodzi o przygotowywanie dokumentów do druku. On zajmuje się tym, żeby odpowiednio poukładać strony na arkuszu drukarskim, tak żeby po złożeniu i przycięciu wszystko wyglądało jak należy. Dzięki różnym szablonom i opcjom, można dostosować impozycję do konkretnego projektu, co przyspiesza pracę w drukarniach. Na przykład, kiedy pracujesz nad książką, to impozycjoner automatycznie układa strony w dobrej kolejności, więc nie musisz się martwić, że coś źle ułożysz ręcznie. W branży mówi się, że warto korzystać z takich narzędzi jak Impozycjoner, bo to pomaga trzymać się norm druku, a przy okazji oszczędza czas i kasę. Co więcej, nowoczesne systemy impozycyjne często współpracują z innymi programami graficznymi, co jeszcze bardziej zwiększa ich możliwości.

Pytanie 33

Który z formatów plików umożliwia skalowanie obiektów w logo wektorowym bez utraty jakości detali oraz bez pojawiania się pikseli?

A. AI

B. BMP

C. PSD

D. JPG

Format pliku AI, który jest natywnym formatem aplikacji Adobe Illustrator, służy do tworzenia i edytowania grafiki wektorowej. Grafika wektorowa opiera się na matematycznych równaniach, co pozwala na nieskończone skalowanie obiektów bez utraty jakości. Oznacza to, że niezależnie od tego, jak bardzo powiększysz lub pomniejszysz logo, detale pozostaną wyraźne i ostre. W przeciwieństwie do formatów rastrowych, takich jak JPG, które składają się z pikseli, AI pozwala na zachowanie czystości krawędzi i szczegółów. Przykładowo, jeśli projektujesz logo lub grafikę, która ma być używana w różnych rozmiarach, od wizytówek po banery, zapisanie pracy w formacie AI gwarantuje, że niezależnie od rozmiaru, logo będzie wyglądać profesjonalnie i estetycznie. W branży graficznej standardem jest używanie grafik wektorowych do logo, ikon czy ilustracji, co podkreśla znaczenie tego formatu w codziennej pracy projektantów.

Pytanie 34

Który kolor w projektowaniu graficznym jest najbardziej dynamiczny i najbardziej przyciąga uwagę obserwatora?

A. Żółty.

B. Pomarańczowy.

C. Zielony.

D. Brązowy.

W projektowaniu graficznym zaskakująco łatwo można pomylić funkcje poszczególnych kolorów, zwłaszcza jeśli kierujemy się tylko pierwszymi skojarzeniami. Żółty faktycznie jest bardzo jasny i rzuca się w oczy, ale często bywa odbierany jako kolor ostrzegawczy lub funkcjonuje w kontekście delikatnych akcentów – nie zawsze jednak buduje dynamikę i energię ruchu, jak robi to pomarańczowy. Co więcej, nadmiar żółtego może męczyć wzrok i powodować niepożądane odczucia, zwłaszcza na większych powierzchniach. Zielony z kolei kojarzy się z naturą, równowagą i spokojem. Owszem, używa się go, by podkreślić ekologię, świeżość czy naturalność, ale raczej nie przyciąga uwagi w sposób dynamiczny i nie motywuje do natychmiastowego reagowania – jest raczej tłem lub kolorem „bezpiecznym”. Brązowy natomiast jest mocno stonowany, czasem wręcz uznawany za „nudny” w kontekście projektowania – stosuje się go w branżach związanych z ziemią, tradycją, stabilnością, ale nigdy jako barwę aktywującą czy mocno wyróżniającą. Typowym błędem jest wrzucanie wszystkich żywych kolorów do jednego worka – tymczasem psychologia barw jasno pokazuje, że tylko niektóre z nich, jak pomarańczowy, rzeczywiście skutecznie przyciągają uwagę i pobudzają do działania. Dobre praktyki projektowe zalecają bardzo świadome dobieranie kolorów – nie tylko na podstawie gustu, ale właśnie w odniesieniu do ich oddziaływania na odbiorcę. W praktyce najlepiej sprawdza się analiza kontrastu, czytelności i celów projektu. Warto więc zapamiętać, że najsilniej uwagę przykuwa nie sama jaskrawość, lecz odpowiednia energia i wibracja koloru, którą pomarańczowy ma zdecydowanie najwięcej spośród wymienionych propozycji.

Pytanie 35

Zdefiniowany format naświetlania formy kopiowej w technologii CtF powinien być

A. większy od formatu zdefiniowanej strony w projekcie.

B. mniejszy od formatu zdefiniowanej strony w projekcie.

C. równy maksymalnemu formatowi danej naświetlarki.

D. równy formatowi zdefiniowanej strony w projekcie.

Wiele osób myli pojęcia związane z formatem naświetlania i formatem projektu, przez co pojawiają się różne nieporozumienia w praktyce poligraficznej. Często wydaje się, że najlepiej, jeśli forma kopiowa jest dokładnie taka sama jak strona w projekcie, ale to tylko pozory – w rzeczywistości taka sytuacja prowadzi do poważnych problemów przy cięciu, montażu i kontroli jakości. Jeśli forma jest równa zdefiniowanemu formatowi strony, nie zostaje miejsca na spady ani marginesy technologiczne, które są absolutnie niezbędne w każdej profesjonalnej drukarni. Z drugiej strony, wybieranie największego możliwego formatu naświetlarki też nie ma sensu, bo to marnotrawstwo materiału i zupełnie niepotrzebna komplikacja przy dalszej obróbce – forma powinna być funkcjonalnie większa, ale tylko o tyle, ile wymagają tego procesy technologiczne. Błędem jest również przekonanie, że forma może być mniejsza niż strona z projektu. Wtedy po prostu nie da się poprawnie odwzorować całego projektu na formie i część treści zostaje utracona, a efekt końcowy jest nieakceptowalny z punktu widzenia klienta i branżowych standardów. Tego typu rozumowanie zazwyczaj wynika z braku doświadczenia lub nieznajomości zasad rządzących przygotowaniem materiałów do druku, zwłaszcza w kontekście technologii CtF, gdzie precyzja i przewidywanie kolejnych etapów obróbki naprawdę mają kluczowe znaczenie. W każdej szanującej się drukarni stosuje się zapasy technologiczne, żeby uniknąć błędów produkcyjnych i zapewnić wysoką jakość produktu końcowego. Zawsze warto zwracać uwagę na wytyczne producentów sprzętu oraz standardy ISO, które jednoznacznie wskazują na konieczność zapewnienia odpowiednich nadmiarów w formacie formy kopiowej względem ostatecznego projektu.

Pytanie 36

Który typ pliku graficznego nie wspiera kanału alfa?

A. PSD

B. PNG

C. TIFF

D. JPEG

Wybór formatu PNG jako odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące jego właściwości. PNG (Portable Network Graphics) jest formatem, który w przeciwieństwie do JPEG, obsługuje kanał alfa, umożliwiającym wyświetlanie przezroczystości. Jest on często wykorzystywany w sytuacjach, gdzie ważne jest zachowanie ostrości krawędzi i detali, szczególnie w grafikach internetowych i logo. Użycie PNG jest szczególnie zalecane w przypadku obrazów z przezroczystością. Z kolei format TIFF (Tagged Image File Format) jest niezwykle elastyczny, obsługując wiele kolorów i przezroczystości, co czyni go preferowanym formatem w profesjonalnej fotografii i wydruku, gdzie istotna jest jakość wyjściowa. PSD (Photoshop Document) to natywny format programu Adobe Photoshop, który również wspiera przezroczystość oraz wiele warstw, co jest kluczowe w zaawansowanej edycji grafiki. Zatem wybór JPEG jako odpowiedzi na pytanie jest błędny, ponieważ format ten, mimo że powszechnie używany, nie jest właściwy w kontekście obsługi przezroczystości. Właściwa wiedza o różnicach między tymi formatami jest niezbędna dla profesjonalistów zajmujących się grafiką komputerową.

Pytanie 37

W procesach przygotowawczych (prepress) przygotowanie rozmieszczenia kompozycji graficzno-tekstowej pokazanej na rysunku określa się terminem

A. frontyspis.

B. złam.

C. layout.

D. kolofon.

Pomimo że odpowiedzi takie jak "złam", "kolofon" i "frontyspis" mogą wydawać się związane z procesami graficznymi, nie mają one zastosowania w kontekście przygotowania rozmieszczenia kompozycji graficzno-tekstowej. Termin "złam" odnosi się do etapu składu tekstu, który dotyczy technik formatowania i organizacji treści w ramy gotowej publikacji, ale nie określa ogólnego układu graficznego. Z kolei "kolofon" to zapis, który informuje czytelnika o szczegółach publikacji, takich jak miejsce i data wydania, oraz informacje o typografii, ale nie jest bezpośrednio związany z projektowaniem layoutu. Natomiast "frontyspis" odnosi się do strony tytułowej lub przedtytułowej, która zawiera tytuł, autora i inne podstawowe informacje o książce, co również nie ma znaczenia w kontekście układu elementów na stronie. Często mylone jest, że te terminy są synonimami dla „layoutu”, ale w rzeczywistości każdy z nich odgrywa inną rolę w produkcji graficznej. W rezultacie, brak znajomości tych różnic może prowadzić do nieporozumień i utrudnić efektywne projektowanie publikacji. Zrozumienie każdej z tych koncepcji jest kluczowe dla prawidłowego wykonywania zadań w obszarze prepress.

Pytanie 38

Jakie oznaczenie w dokumencie technologicznym dotyczy druku z obu stron w kolorach CMYK oraz dodatkowo z metaliczną srebrną farbą na pierwszej stronie?

A. 4 + 4

B. 5 + 4

C. 5 + 0

D. 4 + 1

Odpowiedź 5 + 4 jest prawidłowa, ponieważ opisuje projekt, w którym materiał jest zadrukowany z obu stron w pełnym zakresie kolorów CMYK, co oznacza, że każda z czterech podstawowych kolorów (cyjan, magenta, żółty i czarny) jest używana do drukowania. Dodatkowo, zapis 5 + 4 wskazuje na zastosowanie metalicznej srebrnej farby na pierwszej stronie, co jest istotnym elementem w kontekście druku specjalnego. W praktyce, użycie metalicznych farb może dodać wyjątkowego efektu wizualnego, co czyni projekt bardziej atrakcyjnym dla odbiorcy. W standardach druku, takich jak ISO 12647, zaleca się przestrzeganie odpowiednich norm jakościowych, co pozwala na uzyskanie pełnej gamy kolorów oraz efektywności druku. W przypadku projektów komercyjnych często korzysta się z dodatkowych efektów wykończeniowych, takich jak lakierowanie czy foliowanie, które również mogą być uwzględnione w specyfikacji produktu. Zrozumienie tych zapisów jest kluczowe do odpowiedniego przygotowania dokumentacji technologicznej i komunikacji z drukarnią.

Pytanie 39

Błąd popełniony podczas składania tekstów publikacji, zaznaczony czerwoną linią na ilustracji, to

A. bękart.

B. wdowa.

C. sierota.

D. szewc.

Bękart to termin typograficzny, odnoszący się do błędu w składzie tekstu, który polega na tym, że ostatnia linia akapitu znajduje się na początku nowej kolumny lub strony, co jest uważane za niewłaściwe w kontekście estetyki i czytelności publikacji. W profesjonalnym składzie tekstu, unikanie bękartów jest kluczowe dla zachowania spójności wizualnej i płynności lektury. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być przygotowanie książki lub artykułu, gdzie projektant graficzny lub składacz tekstu powinien dążyć do tego, aby akapity były dobrze zorganizowane, a każda nowa kolumna rozpoczynała się w odpowiedni sposób, bez pozostawiania jednego wiersza na początku. Ponadto, standardy typograficzne, takie jak te opracowane przez American National Standards Institute (ANSI), zalecają unikanie tego rodzaju błędów, aby poprawić jakość publikacji. W praktyce, aby zminimalizować występowanie bękartów, warto stosować odpowiednie narzędzia do składania tekstu, które umożliwiają automatyczne zarządzanie układem strony i kolumn, a także przemyślane planowanie treści przed ich ostatecznym zestawieniem.

Pytanie 40

Jakie jest główne zastosowanie programu CorelDraw?

A. Obróbka wideo

B. Tworzenie muzyki

C. Tworzenie grafiki wektorowej

D. Pisanie dokumentów

CorelDraw to zaawansowane narzędzie do tworzenia grafiki wektorowej, które jest powszechnie używane w branży graficznej i projektowej. Grafika wektorowa różni się od grafiki rastrowej tym, że jest oparta na matematycznych formułach, a nie na pikselach, co pozwala na nieskończone skalowanie grafiki bez utraty jakości. W praktyce oznacza to, że projekty stworzone w CorelDraw można wykorzystać zarówno do małych grafik, jak i ogromnych billboardów, bez obawy o ich rozdzielczość. CorelDraw jest często wybierany przez projektantów logo, grafików reklamowych, a także do tworzenia ilustracji i schematów. Oprogramowanie to wspiera również zaawansowane funkcje edycji tekstu, co pozwala na tworzenie złożonych projektów, takich jak plakaty czy ulotki. Dzięki narzędziom takim jak narzędzie do rysowania krzywych, można tworzyć precyzyjne i szczegółowe kształty, co jest kluczowe w profesjonalnym projektowaniu graficznym. Warto zwrócić uwagę, że CorelDraw jest jednym z najpopularniejszych programów do grafiki wektorowej, obok takich jak Adobe Illustrator, co czyni go istotnym narzędziem w arsenale każdego grafika.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej