Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 00:43
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 00:55

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby w druku zminimalizować problemy z dopasowaniem dwóch sąsiadujących elementów graficznych, powinno się na etapie cyfrowego przygotowania do druku zastosować

A. trapping

B. aplę

C. skalowanie

D. kerning

Zastosowanie technik takich jak skalowanie, kerning czy aplę w kontekście pasowania elementów graficznych w druku nie jest właściwe. Skalowanie to proces zmiany rozmiaru obiektów, który może być przydatny w niektórych kontekstach, lecz nie rozwiązuje problemu pasowania kolorów na granicach. Chociaż zwiększenie lub zmniejszenie rozmiaru elementów może w pewnych sytuacjach poprawić ich wzajemne dopasowanie, to jednak nie eliminuje ryzyka widocznych niedociągnięć wynikających z nieprecyzyjnego druku. Kerning, z kolei, to technika polegająca na dostosowywaniu przestrzeni między poszczególnymi znakami w tekście, co jest istotne w typografii, ale nie odnosi się do sytuacji, kiedy mamy do czynienia z kolorem granicznym. Nie dotyczy to również problemów wizualnych związanych z sąsiadującymi ze sobą elementami graficznymi. Apla to termin, który w kontekście druku odnosi się do tworzenia obszarów o różnych kolorach, ale znowu nie ma to związku z techniką trappingu, która jest specjalnie zaprojektowana do radzenia sobie z problemami pasowania. Przykłady tych błędnych koncepcji pokazują, jak ważne jest zrozumienie specyfiki technik stosowanych w druku, aby nie wprowadzać nieporozumień i błędów w procesie przygotowania do druku.

Pytanie 2

W jaki sposób zmieni się cena jednostkowa druku ulotki metodą offsetową w przypadku zwiększenia nakładu?

A. Nie można tego przewidzieć

B. Wzrośnie

C. Nie ulegnie zmianie

D. Spadnie

Istnieją różne błędne wyobrażenia dotyczące wpływu wielkości nakładu na koszt jednostkowy druku offsetowego. Niektóre z nich sugerują, że koszt jednostkowy może wzrosnąć lub pozostać bez zmian, co jest niezgodne z zasadami ekonomii skali w produkcji. Zwiększenie nakładu powoduje, że koszty stałe, takie jak przygotowanie klisz czy uruchomienie maszyny, rozkładają się na większą liczbę wydruków, co automatycznie obniża koszt jednostkowy. Sugerowanie, że koszt jednostkowy pozostanie bez zmian, ignoruje fakt, że koszty zmienne, takie jak materiały czy czas pracy, również są bardziej efektywnie zarządzane przy dużych nakładach. Warto też zauważyć, że błędne przekonanie o wzroście kosztów jednostkowych może wynikać z niepełnej analizy kosztów związanych z produkcją. W praktyce, branża drukarska korzysta z różnych technik i strategii optymalizacji kosztów, co czyni druk offsetowy jedną z najbardziej opłacalnych metod przy większych nakładach. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla podejmowania świadomych decyzji w zakresie produkcji materiałów drukowanych.

Pytanie 3

Podaj liczbę arkuszy papieru w formacie BI, potrzebną do wydrukowania 320 000 etykiet w formacie B7?

A. 2 500

B. 2 000

C. 10 000

D. 5 000

Aby określić liczbę arkuszy papieru formatu B1 potrzebnych do wydrukowania 320 000 etykiet formatu B7, musimy najpierw zrozumieć, ile etykiet można uzyskać z jednego arkusza. Format B7 ma wymiary 88 mm x 125 mm, natomiast format B1 to 707 mm x 1000 mm. Obliczając, ile arkuszy formatu B7 mieści się na arkuszu B1, dokonujemy podziału powierzchni. Arkusz B1 ma powierzchnię wynoszącą 707 mm x 1000 mm = 707 000 mm², natomiast arkusz B7 ma powierzchnię 88 mm x 125 mm = 11 000 mm². Dzieląc powierzchnię arkusza B1 przez powierzchnię arkusza B7, otrzymujemy 707 000 mm² / 11 000 mm² = 64,27. Oznacza to, że na jednym arkuszu B1 można wydrukować 64 etykiety B7. Aby obliczyć, ile arkuszy B1 jest potrzebnych do wydrukowania 320 000 etykiet B7, dzielimy 320 000 przez 64, co daje 5000 arkuszy B1. Zastosowanie tej wiedzy w praktyce jest kluczowe w przemyśle poligraficznym, gdzie optymalizacja zużycia papieru jest istotna dla kosztów produkcji oraz ochrony środowiska. Ponadto, znajomość formatów papieru i ich wydajności na etykiety jest zgodna z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 4

Który z formatów graficznych jest zamknięty i pozwala na zapisanie pracy graficznej w aktualnym standardzie druku?

A. TIFF

B. RAW

C. PDF

D. PSD

Format RAW jest używany przede wszystkim w fotografii cyfrowej i przechowuje dane bezpośrednio z matrycy aparatu, co oznacza, że nie jest to format przeznaczony do druku. Pliki RAW oferują dużą elastyczność w postprodukcji, lecz ich główną cechą jest brak standaryzacji, co sprawia, że różne aparaty mogą tworzyć różne formaty RAW, a ich użycie w druku wymaga konwersji do bardziej uniwersalnych formatów. PSD, czyli format plików Adobe Photoshop, jest formatem otwartym, który ułatwia edycję grafik w tym programie, ale nie jest idealny do finalnego zapisu dokumentów przeznaczonych do druku, ze względu na swoją specyfikę i ograniczone wsparcie w innych programach graficznych. TIFF to format często wykorzystywany w druku, jednak jest to format otwarty, a nie zamknięty, co oznacza, że brak mu jednolitej obsługi w różnych aplikacjach. W związku z tym, chociaż TIFF jest znany z wysokiej jakości obrazu, nie ma takich samych praktycznych zastosowań w kontekście finalnego przygotowania dokumentów do druku jak PDF. Typowym błędem w myśleniu jest postrzeganie RAW, PSD czy TIFF jako równoważnych alternatyw dla PDF w kontekście druku, co prowadzi do nieporozumień dotyczących ich przeznaczenia oraz przydatności w profesjonalnej produkcji graficznej.

Pytanie 5

Ile minimalnie arkuszy drukarskich jest koniecznych do wydrukowania książki liczącej 240 stron w formacie A5?

A. 12

B. 16

C. 15

D. 60

Wybór odpowiedzi innej niż 15 może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad drukowania i wykorzystania arkuszy papieru. Odpowiedzi sugerujące zbyt niską liczbę arkuszy, jak 12, mogą wskazywać na błędne założenie, że każdy arkusz A4 zadrukowany w formacie A5 może zawierać więcej stron niż w rzeczywistości. Należy zauważyć, że standardowe zadrukowanie arkusza A4 w formacie A5 zapewnia możliwość umieszczenia czterech stron na jednym arkuszu, a nie więcej. Inne odpowiedzi, takie jak 16 czy 60, mogą wynikać z niewłaściwego rozumienia, w jaki sposób arkusze są złożone i wykorzystywane w procesie drukowania. Na przykład, opcja 60 mogłaby sugerować, że myślenie o wszystkich arkuszach w formacie A4 bez ich złożenia jest właściwe, co jest zasadniczym błędem w obliczeniach, ponieważ nie uwzględnia to możliwości złożenia arkuszy. W kontekście druku książek, kluczowe jest zrozumienie, że arkusze są zawsze poddawane optymalizacji, aby zminimalizować straty materiałowe. Dlatego właściwe obliczenia pozwalają nie tylko na efektywniejsze wykorzystanie zasobów, ale także na lepsze planowanie kosztów produkcji.

Pytanie 6

Jakie parametry technologiczne mają kluczowe znaczenie podczas przygotowywania okładek do druku?

A. Parametry urządzenia drukującego, liniatura rastra

B. Typ oprawy, technologia produkcji form drukowych

C. Typ podłoża, metoda drukowania

D. Wymiary okładki po rozwinięciu, kolorystyka

Wybór nieodpowiednich parametrów, jak maszyna drukująca czy rodzaj podłoża, może prowadzić do zamieszania w przygotowaniach do druku. Oczywiście, parametry maszyny są ważne, ale w kontekście projektowania okładek nie są kluczowe. Wymiary i kolorystyka to podstawa, bo definiują, jak produkt będzie wyglądał i jak zadziała w praktyce. Rodzaj podłoża czy technologia druku też mają swoje znaczenie, ale nie wpływają tak mocno na wizualny aspekt, który wyznaczają najpierw kolory i wymiary. Wybór technologii wykonania form drukowych też nie jest pierwszorzędny na etapie projektowania. Ważne, żeby najpierw skupić się na estetyce i funkcjonalności okładki, a potem dopiero dobierać techniczne szczegóły, jak materiały czy maszyny. Dobre praktyki w projektowaniu graficznym powinny koncentrować się na spełnieniu oczekiwań estetycznych i funkcjonalnych przed rozważaniem aspektów technologicznych.

Pytanie 7

Które urządzenie należy zastosować, aby wykonać próbne odbitki kontraktowe?

A. Naświetlarkę CtP.

B. Proofer.

C. Skaner.

D. Powielacz risograficzny.

Proofer to właśnie to narzędzie, które umożliwia wykonanie próbnych odbitek kontraktowych, czyli tzw. proofów. W branży poligraficznej proofing jest kluczowym etapem przygotowania do druku, bo pozwala zweryfikować, jak dokładnie będzie wyglądał finalny produkt przed rozpoczęciem masowej produkcji. Proofer generuje wydruki symulujące efekt końcowy na podstawie tych samych profili kolorystycznych i ustawień, jakie zastosowane będą w docelowej maszynie drukującej. Z mojego doświadczenia wiem, że bez tego urządzenia ryzyko błędów kolorystycznych i niezgodności rośnie drastycznie. Co ciekawe, proofery są często skalibrowane zgodnie z normami ISO, np. ISO 12647, co daje pewność, że proof jest rzeczywistym odwzorowaniem późniejszego druku. W codziennej pracy proof służy też do akceptacji projektu przez klienta – nie wyobrażam sobie poważnej drukarni pomijającej ten etap. Nawet jeśli ktoś zna świetnie teorię barwy i zarządzanie kolorem, to i tak proof pozwala wychwycić niuanse, których na monitorze nie da się zobaczyć. Co ważne, proof można wykonać na różnych podłożach, by jak najdokładniej oddać ostateczny efekt. Jeżeli ktoś chce działać profesjonalnie w druku, proofer to podstawa warsztatu.

Pytanie 8

Do kosztów produkcji wyrobów poligraficznych nie wlicza się

A. surowców

B. amortyzacji

C. wynagrodzeń

D. marży

Wynagrodzenie, materiały i amortyzacja to kluczowe składniki kosztów wytworzenia produktu poligraficznego. Wynagrodzenie odnosi się do pensji pracowników, którzy uczestniczą w procesie produkcyjnym i jest bezpośrednio związane z wytwarzaniem produktów. Koszty materiałów obejmują wszystkie surowce wykorzystywane do produkcji, takie jak papier, tusz czy inne komponenty. Amortyzacja odnosi się do rozłożenia kosztów zakupu maszyn i urządzeń na ich przewidywaną żywotność, co również jest istotnym elementem kalkulacji kosztów produkcji. Błędne zrozumienie tych pojęć może prowadzić do nieprawidłowych decyzji finansowych, takich jak nadmierne zwiększenie ceny sprzedaży w celu pokrycia kosztów, które w rzeczywistości nie powinny być wliczane do kosztów wytworzenia. Kluczowe jest zrozumienie, że marża to zysk po odliczeniu kosztów, a nie ich część składowa. Zwracając uwagę na te różnice, można uniknąć typowych błędów, które mogą zagrażać rentowności firmy. W praktyce, stosowanie precyzyjnych definicji i standardów dotyczących kosztów produkcji jest niezbędne dla efektywnego zarządzania finansami w branży poligraficznej.

Pytanie 9

Jakie podłoże jest używane do druku podczas wytwarzania kart lojalnościowych z paskiem magnetycznym, które pozwala na odczytanie zapisanych na nich danych?

A. Papier niepowlekany spulchniony 100 g/m2

B. Folię elektrostatyczną

C. Tworzywo PCV

D. Karton powlekany 180 g/m2

Wybór innych materiałów, takich jak folia elektrostatyczna, papier niepowlekany spulchniony lub karton powlekany, nie jest odpowiedni do produkcji kart lojalnościowych z paskiem magnetycznym. Folia elektrostatyczna, choć może być używana w niektórych zastosowaniach, nie jest wystarczająco trwała i nie ma odpowiednich właściwości do zadrukowywania oraz integracji z magnetycznym paskiem. Z kolei papier niepowlekany spulchniony 100 g/m2 jest zbyt delikatny i nieodporny na zginanie, co prowadzi do szybkiego uszkodzenia karty oraz nadmiernego zużycia. Karton powlekany 180 g/m2, mimo że ma lepszą trwałość niż papier, wciąż nie spełnia wymagań dotyczących elastyczności i wytrzymałości potrzebnych do produkcji kart lojalnościowych. Karty te muszą być odporne na codzienne użytkowanie, co oznacza, że materiały muszą być odpowiednio twarde, a jednocześnie elastyczne, aby nie złamały się przy normalnym użytkowaniu. Ponadto, w przypadku materiałów takich jak karton, problemem jest również trudność w naniesieniu pasków magnetycznych, które muszą być precyzyjnie umiejscowione i trwałe, aby mogły efektywnie działać w systemach czytników. W związku z tym, wybór odpowiednich materiałów jest kluczowy dla funkcjonalności i długowieczności kart lojalnościowych.

Pytanie 10

Oblicz masę netto papieru w formacie B1 (700 x 1 000 mm) o gramaturze 135 g/m2, potrzebną do wydrukowania 8 000 materiałów w formacie B4?

A. 96,4 kg

B. 94,5 kg

C. 98,6 kg

D. 92,5 kg

Analizując dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że błędy w obliczeniach wynikają z nieprawidłowego oszacowania powierzchni papieru oraz zastosowania nieadekwatnych jednostek miary. Niektóre odpowiedzi mogły wynikać z mylnego przeliczenia gramatury na masę bez uwzględnienia całkowitej powierzchni wymaganej do druku. Warto również zauważyć, że niepoprawne oszacowania mogą wynikać z pomyłek w założeniach dotyczących ilości drukowanych arkuszy. Często spotyka się sytuacje, w których użytkownicy pomijają istotne elementy, takie jak różnice w formatach papieru, co prowadzi do nieprawidłowych wyników. Kluczowym błędem jest także niewłaściwe przeliczenie masy papieru, gdzie pomija się podstawowe zasady dotyczące przeliczeń jednostek. W praktyce branżowej ważne jest, aby dokładnie znać wymiary papieru oraz jego gramaturę, gdyż pozwala to na poprawne oszacowanie kosztów i potrzebnych materiałów. Zastosowanie odpowiednich wzorów matematycznych do obliczeń jest fundamentem do uzyskania prawidłowych wyników, a ich zrozumienie jest niezbędne do efektywnego zarządzania procesami druku.

Pytanie 11

Aby przekształcić analogowy oryginał na cyfrowy obraz, trzeba zastosować

A. ploter tnący

B. skaner płaski

C. laminator rolowy

D. drukarkę sublimacyjną

Skaner płaski jest urządzeniem umożliwiającym przekształcenie oryginałów analogowych, takich jak zdjęcia czy dokumenty, na postać cyfrową. Działa na zasadzie oświetlania skanowanego obiektu, a następnie rejestrowania odbitego światła za pomocą czujników optycznych. Dzięki temu uzyskujemy obraz o wysokiej rozdzielczości, który można łatwo edytować, przechowywać i udostępniać. Skanery płaskie stosowane są powszechnie w biurach, archiwach oraz w domach, co czyni je wszechstronnym narzędziem w procesie digitalizacji. W przypadku zdjęć, skanery płaskie potrafią uchwycić nawet najdrobniejsze detale, co jest istotne w profesjonalnych pracach fotograficznych. Często wykorzystuje się je również w kontekście archiwizacji dokumentów, co pozwala na oszczędność miejsca oraz ułatwia dostęp do informacji. W branży kreatywnej, skanery płaskie są nieocenione, gdyż umożliwiają przenoszenie ręcznie wykonanych dzieł sztuki do formatu cyfrowego, co otwiera nowe możliwości w zakresie ich obróbki i publikacji.

Pytanie 12

Która metoda reprodukcji graficznej umożliwia cyfrowe zapisanie projektu na płycie offsetowej?

A. Digitalizacja

B. Wektoryzacja

C. Naświetlanie

D. Renderowanie

Naświetlanie to kluczowy proces w technologii offsetowej, który polega na przeniesieniu cyfrowego projektu graficznego na specjalną płytę offsetową. Proces ten jest jednym z najważniejszych etapów przygotowania do druku. W praktyce, naświetlanie polega na naświetleniu płyty światłem UV w sposób, który odwzorowuje cyfrowe informacje zawarte w pliku graficznym. Dzięki temu można uzyskać wysoką jakość odwzorowania kolorów i detali. Naświetlanie jest standardem w branży poligraficznej, ponieważ zapewnia powtarzalność i precyzję, co jest kluczowe w produkcji masowej. Warto zaznaczyć, że wiele współczesnych technologii druku offsetowego korzysta z automatyzacji tego procesu, co zwiększa wydajność produkcji oraz zmniejsza ryzyko błędów ludzkich. Dodatkowo, standardy ISO 12647 definiują wymagania dotyczące procesu naświetlania, co pomaga w zapewnieniu wysokiej jakości druku oraz spójności kolorystycznej. W kontekście rozwoju technologii poligraficznych, naświetlanie pozostaje fundamentem dla efektywnego i precyzyjnego druku offsetowego.

Pytanie 13

W celu wykonania 5 000 sztuk przedstawionych na rysunku opakowań należy zaplanować następujące operacje technologiczne:

A. wykonanie proofa, kopiowanie, drukowanie tamponowe, klejenie.

B. obróbka pliku PDF, impozycja, drukowanie cyfrowe, bigowanie.

C. wykonanie form CtP, drukowanie sitowe, kaszerowanie, bigowanie, klejenie.

D. wykonanie form CtP, drukowanie offsetowe, wykrawanie, klejenie.

Wybór niepoprawnych odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia technologii druku i procesów związanych z produkcją opakowań. Na przykład, drukowanie tamponowe, które zostało wymienione w jednej z odpowiedzi, jest metodą stosowaną głównie do nadruku na obiektach o nietypowych kształtach, a nie do masowej produkcji opakowań kartonowych. Ta technika jest ograniczona pod względem wydajności i nie zapewnia tak wysokiej jakości druku jak technika offsetowa, co czyni ją niewłaściwym wyborem w kontekście produkcji 5000 sztuk opakowań. Druk sitowy, z kolei, jest stosowany w sytuacjach, gdzie wymagane są intensywne kolory i grube warstwy tuszu, jednak jego zastosowanie w produkcji opakowań jest ograniczone w porównaniu do druku offsetowego. Kaszerowanie i bigowanie to techniki, które mogą być użyteczne, ale w kontekście standardowych opakowań kartonowych, nie są one kluczowe dla procesu produkcji na dużą skalę. Wiele osób mylnie utożsamia różne metody druku z ich uniwersalnym zastosowaniem, co prowadzi do błędnych wyborów w kontekście technologii produkcji. Aby skutecznie podejść do projektowania i produkcji opakowań, istotne jest zrozumienie, które techniki są odpowiednie do danej aplikacji oraz jakie są ich ograniczenia i zalety.

Pytanie 14

W magazynie drukarni znajduje się 70 kg papieru w formacie B1 (700 x 1 000 mm) o gramaturze 100 g/m². Ile arkuszy formatu B1 posiada drukarnia?

A. 1 400 arkuszy

B. 1 600 arkuszy

C. 1 200 arkuszy

D. 1 000 arkuszy

Wybór nieprawidłowych odpowiedzi może wynikać z błędnych obliczeń lub niepełnego zrozumienia zasady dotyczącej przeliczeń masy i powierzchni papieru. Na przykład odpowiedzi sugerujące 1 200 lub 1 400 arkuszy mogą wynikać z błędnego oszacowania masy pojedynczego arkusza. Jeśli ktoś pomyliłby gramaturę lub powierzchnię arkusza, mogłoby to prowadzić do znacznie większej liczby obliczonych arkuszy. Dodatkowo, zrozumienie jednostek masy i powierzchni jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe przeliczenie z gramów na kilogramy lub pomylenie jednostek m² i g/m² może skutkować znacznymi różnicami w wyniku. W praktyce, aby uniknąć takich błędów, należy stosować podejście systematyczne przy obliczeniach oraz dokładnie weryfikować każdą wartość. W branży poligraficznej, gdzie precyzja ma ogromne znaczenie, błędne obliczenia mogą prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji oraz opóźnień w realizacji zleceń. Zrozumienie zasad obliczeń i jednostek miary jest zatem fundamentem dla każdego, kto pracuje w tej dziedzinie.

Pytanie 15

Który wzór stosuje się do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne?

A. 9/3 x ilość punktów.

B. 3/8 x ilość punktów.

C. 3/8 x ilość punktów.

D. 8/11 x ilość punktów.

Odpowiedź A jest poprawna, ponieważ do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na jednostki metryczne stosuje się wzór 3/8 x ilość punktów typograficznych. Punkt typograficzny, stanowiący jednostkę miary w typografii, ma swoją specyfikę, ponieważ różni się w zależności od kraju i kontekstu. Współcześnie najczęściej używanym punktem jest punkt DTP, który odpowiada 1/72 cala, co przelicza się na około 0,3528 mm. Przykładowo, jeśli mamy 16 punktów, przeliczenie na milimetry za pomocą wspomnianego wzoru daje wynik: 3/8 x 16 = 6 mm. W praktyce, znajomość tych przeliczeń jest istotna dla grafików, typografów oraz specjalistów marketingowych, którzy projektują materiały drukowane. Umożliwia to precyzyjne dostosowanie rozmiarów czcionek do wymagań druku i zapewnia ich odpowiednią widoczność oraz estetykę. Dobre praktyki w typografii podkreślają znaczenie stosowania właściwych jednostek miary, aby zachować spójność wizualną i czytelność materiałów graficznych.

Pytanie 16

Odczytaj optymalną do druku wielkoformatowego rozdzielczość bitmapy o wymiarach 6 x 7 m zgodnie ze standardami przedstawionymi w tabeli.

A. 50 dpi

B. 35 dpi

C. 40 dpi

D. 30 dpi

Optymalna rozdzielczość bitmapy do druku wielkoformatowego o wymiarach 6 x 7 m wynosi 35 dpi, co jest zgodne z ustaleniami przedstawionymi w tabeli. Przy druku wielkoformatowym, kluczowe jest dobranie odpowiedniej rozdzielczości, aby zachować jakość obrazu oraz detali, szczególnie na dużych formatach. Zastosowanie rozdzielczości 35 dpi oznacza, że na każdy cal przypada 35 punktów obrazu, co zapewnia odpowiednią jakość wizualną. W praktyce, dla szerokich wydruków, takich jak banery czy plakaty, często stosuje się rozdzielczości w zakresie 30-50 dpi, jednak 35 dpi jest optymalne, gdyż zapewnia dobry balans między jakością a wielkością pliku. Warto również zaznaczyć, że w przypadku dużych wydruków, z odległości, z jakiej są one oglądane, nie ma potrzeby stosowania wyższych rozdzielczości, które mogłyby tylko niepotrzebnie obciążać systemy produkcyjne. Dobrze dobrana rozdzielczość przyczynia się także do efektywnego zarządzania czasem produkcji oraz kosztami druku, co jest niezwykle istotne w branży poligraficznej.

Pytanie 17

Na podstawie zamieszczonej ilustracji wskaż narzędzie, którego użyto do zmiany rozdzielczości obrazu.

A. Przesuwanie z uwzględnieniem zawartości.

B. Przesunięcie.

C. Zaznaczanie prostokątne.

D. Kadrowanie.

Kadrowanie jest kluczowym narzędziem w obróbce graficznej, które umożliwia zmianę rozdzielczości obrazu poprzez usunięcie zbędnych fragmentów. Kiedy przycinamy obraz, tak naprawdę decydujemy, które jego części mają być wyświetlane, co wpływa na jego wymiary i jakość. Przykład praktyczny to zdjęcie, które chcemy umieścić na stronę internetową – kadrowanie pozwala na dostosowanie obrazu do wymagań estetycznych oraz technicznych, takich jak odpowiednie proporcje czy rozmiar pliku. W standardach branżowych, kadrowanie jest często zalecane jako pierwszy krok w obróbce zdjęć, aby skupić uwagę widza na kluczowych elementach kompozycji. Dobrą praktyką jest również stosowanie narzędzi do kadrowania, które oferują siatki kompozycyjne, takie jak zasada trójpodziału, co pozwala na lepsze zbalansowanie kadru. Warto zauważyć, że kadrowanie może być stosowane w różnych programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy GIMP, co czyni je uniwersalnym narzędziem w pracy z obrazem.

Pytanie 18

Jakie oprogramowanie z pakietu Adobe pozwala na automatyczne zarządzanie zdjęciami oraz ich katalogowanie?

A. Media Encoder

B. Acrobat

C. Widget Browser

D. Bridge

Adobe Bridge jest zaawansowanym narzędziem do zarządzania zdjęciami oraz organizacji plików multimedialnych, które pełni kluczową rolę w ekosystemie aplikacji Adobe. Umożliwia użytkownikom katalogowanie, przeglądanie i sortowanie fotografii oraz innych elementów graficznych w sposób intuicyjny i efektywny. Dzięki funkcjom takim jak tworzenie kolekcji, oznaczanie metadanymi oraz możliwość przeglądania wstępnych podglądów różnych formatów plików, Bridge znacząco ułatwia pracę kreatywnym profesjonalistom. Przykładem zastosowania może być organizacja dużego zasobu zdjęć, które są następnie wykorzystywane w projektach graficznych w programach takich jak Photoshop czy InDesign. Umożliwia również integrację z Adobe Stock, co pozwala na łatwe dodawanie zasobów do istniejącego katalogu. W kontekście standardów branżowych, odpowiednie zarządzanie plikami multimedialnymi i ich metadanymi jest kluczowe dla efektywnego workflow w dziedzinie fotografii i projektowania graficznego, co czyni Adobe Bridge narzędziem niezbędnym w codziennej pracy.

Pytanie 19

Stworzony logotyp wektorowy wymaga zapisu do pliku z rozszerzeniem

A. .ai

B. .php

C. .psd

D. .jpg

Format .ai, czyli Adobe Illustrator, jest standardem przemysłowym do zapisywania wektorowych grafik. Pliki .ai zachowują informacje o krzywych, kolorach oraz warstwach, co umożliwia ich łatwą edycję i skalowanie bez utraty jakości. Użycie formatu wektorowego jest kluczowe w projektowaniu logotypów, ponieważ zapewnia elastyczność w dostosowywaniu rozmiaru bez degradacji wizualnej. Przykładowo, logotyp zaprojektowany w Illustratorze można bezproblemowo dopasować do różnych zastosowań, od wizytówek po billboardy, co jest niezbędne w profesjonalnym branding'u. Dobrą praktyką jest również korzystanie z formatu .ai, gdyż współpraca z innymi projektantami lub agencjami reklamowymi często wymaga wymieniania plików w tym formacie. Ponadto, pliki .ai mogą być również eksportowane do innych formatów, takich jak .svg czy .pdf, co poszerza możliwości ich wykorzystania.

Pytanie 20

Wkład skomponowany metodą "składka w składkę" oraz zszyty drutem z okładką, to oprawa

A. specjalna

B. zakrywająca

C. złożona

D. zeszytowa

Oprawa zakrywająca, chociaż może nawiązywać do metod stosowanych w poligrafii, nie jest zgodna z opisanym procesem. Tego typu oprawa zazwyczaj odnosi się do książek, które mają okładkę zakrywającą, co nie jest tożsame z oprawą zeszytową. W przypadku oprawy specjalnej, termin ten wskazuje na niezwykłe lub nietypowe metody oprawy, które nie są powszechnie stosowane, co nie pasuje do opisanego procesu zszywania drutem. Z kolei oprawa złożona to termin, który w poligrafii odnosi się do bardziej skomplikowanych metod łączenia materiałów, często wymagających użycia bardziej zaawansowanych technologii i materiałów. Zastosowanie tego terminu w kontekście prostego zszywania drutem jest mylące. Podejście do wyboru odpowiedniej metody oprawy często opiera się na rozpoznaniu, jakie potrzeby ma dany produkt, co w przypadku oprawy zeszytowej jest kluczowe. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumień związanych z terminologią lub z braku znajomości praktycznych zastosowań poszczególnych metod oprawy. Wiedza na temat różnych typów opraw i ich zastosowań jest niezbędna w branży poligraficznej, by podejmować świadome decyzje podczas wyboru odpowiednich rozwiązań dla projektów. Ważne jest, aby unikać mylnych skojarzeń i dokładnie rozumieć, na czym polegają poszczególne metody oprawy, ich praktyczne zastosowanie oraz charakterystyki.

Pytanie 21

W trakcie opracowywania materiałów do druku offsetowego, overprint umożliwia

A. wycięcie tekstu z tła

B. uzyskanie białego nadruku na tle

C. uzyskanie czarnego nadruku na tle

D. usunięcie czarnych kolorów

Odpowiedź dotycząca uzyskania czarnego nadruku na tle jest prawidłowa, ponieważ overprint w druku offsetowym to technika, która pozwala na nałożenie koloru na istniejący kolor tła, co w przypadku czarnego nadruku oznacza, że czarny atrament zostanie nałożony na inne kolory, tworząc mocniejszy, głębszy efekt. W praktyce, dzięki zastosowaniu overprintu, można uzyskać efekty, które są trudniejsze do osiągnięcia przy klasycznym druku, gdzie kolory są nakładane jeden po drugim. Przykładem zastosowania tej techniki może być projektowanie wizytówek, gdzie czarny tekst lub grafika na kolorowym tle mogą zyskać większą intensywność oraz wyrazistość, co jest istotne dla odbioru wizualnego. W branży druku offsetowego istnieje standard ISO 12647, który reguluje procesy druku, w tym wykorzystanie overprintu, aby zapewnić spójność kolorystyczną i jakość druku. Dobrze zaprojektowane pliki graficzne uwzględniające tę technikę przyczyniają się do efektywnego i estetycznego efektu końcowego, co jest kluczowe w profesjonalnym druku.

Pytanie 22

Jaką maszynę drukarską należy zastosować, aby w czasie 10-godzinnej zmiany wydrukować 100 000 egzemplarzy plakatów w formacie A2?

A. Pełnoformatową o wydajności 5 000 odbitek na godzinę

B. Półformatową o wydajności 5 000 odbitek na godzinę

C. Ćwierćformatową o wydajności 10 000 odbitek na godzinę

D. Półformatową o wydajności 1 000 odbitek na godzinę

Wybór półformatowej maszyny o wydajności 5 000 odbitek na godzinę, półformatowej o wydajności 1 000 odbitek na godzinę lub ćwierćformatowej o wydajności 10 000 odbitek na godzinę nie jest odpowiedni ze względu na wymagania dotyczące wydajności produkcji. Półformatowa maszyna o wydajności 5 000 odbitek na godzinę może wydrukować 50 000 plakatów w ciągu 10 godzin, co jest połową potrzebnej liczby. Natomiast półformatowa o wydajności 1 000 odbitek na godzinę pozwala na zrealizowanie jedynie 10 000 odbitek w tym samym czasie, co czyni ją całkowicie nieadekwatną do tego zadania. Z kolei ćwierćformatowa maszyna o wydajności 10 000 odbitek na godzinę, chociaż teoretycznie bardziej wydajna niż inne, również nie zaspokaja wymagań, ponieważ produkuje jedynie 100 000 odbitek w ciągu 10 godzin, co w praktyce może prowadzić do przestojów i nieefektywności. Wybór odpowiedniego urządzenia do druku jest kluczowy w kontekście maksymalizacji produkcji i minimalizacji kosztów operacyjnych. Niedoszacowanie wydajności może prowadzić do opóźnień w realizacji zamówień oraz wzrostu kosztów, co z kolei negatywnie wpływa na reputację firmy i jej zdolność do przyciągania klientów. W branży druku komercyjnego kluczowe jest nie tylko dostosowanie wydajności maszyn do wymagań produkcyjnych, ale także zapewnienie, że wybór sprzętu jest zgodny z najlepszymi praktykami oraz standardami branżowymi, co w dłuższej perspektywie zwiększa efektywność oraz rentowność operacyjną.

Pytanie 23

Do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne stosuje się zależność

A. liczba punktów = 3/8 x ilość milimetrów.

B. liczba punktów = 8/3 x ilość milimetrów.

C. liczba punktów = 3/9 x ilość milimetrów.

D. liczba punktów = 9/3 x ilość milimetrów.

Wydaje mi się, że gdy mowa o przeliczaniu miar typograficznych na metryczne, bardzo łatwo się pomylić, zwłaszcza jeśli ktoś używa na co dzień milimetrów i centymetrów, a temat punktów typograficznych wydaje się trochę abstrakcyjny. Przeglądając różne przeliczniki, często można natknąć się na liczby takie jak 8/3, 3/9 czy 9/3, ale żadna z nich nie odpowiada faktycznemu powiązaniu pomiędzy punktami a milimetrami przyjętemu w branży poligraficznej. Przykładowo, użycie przelicznika 8/3 sugeruje, że za każdy milimetr powierzchni przypada aż 2,67 punktu, co prowadzi do zbyt dużych wartości i wynika raczej z odwrócenia właściwej proporcji – w praktyce to raczej 1 mm to 2,67 pkt, a nie odwrotnie. Podobnie przelicznik 9/3, czyli 3 punkty na milimetr, znacznie zawyża rzeczywistą relację i nie jest zgodny z żadnym standardem używanym w typografii. Z kolei 3/9 to zaledwie 1/3 punktu na milimetr, co daje za małą wartość i rozmija się z rzeczywistością. Najczęstszym błędem jest nieuwzględnienie, że punkt typograficzny to około 0,375 mm i właśnie to powiązanie leży u podstaw wzoru 3/8. Spotkałem się z sytuacjami, gdzie ludzie – zwłaszcza początkujący graficy – przeliczali punkty z użyciem zupełnie dowolnych proporcji albo próbowali te jednostki traktować zamiennie z milimetrami. Skutkuje to nieczytelnym tekstem, błędami przy zamawianiu druku i kłopotami z formatowaniem projektu. Moim zdaniem warto zapamiętać jeden sprawdzony przelicznik, bo typografia rządzi się swoimi prawami i nie ma tu miejsca na dowolność – dokładność i konsekwencja robią różnicę nie tylko w teorii, ale i w praktyce każdego projektu graficznego.

Pytanie 24

Oblicz całkowity koszt wyprodukowania offsetowych form drukarskich w technologii CtP wymaganych do zadrukowania arkuszy w schemacie kolorystycznym 4 + 1, jeśli koszt naświetlenia pojedynczej formy wynosi 35,00 zł?

A. 280,00 zł

B. 70,00 zł

C. 175,00 zł

D. 140,00 zł

Koszt wykonania offsetowych form drukowych w technologii CtP (Computer-to-Plate) zależy od liczby form wymaganych do zadrukowania arkuszy w danej kolorystyce. W przypadku kolorystyki 4 + 1, oznacza to, że wykorzystujemy cztery kolory procesowe (cyan, magenta, yellow, black) oraz dodatkowy kolor, na przykład specjalny kolor Pantone lub lakier. W związku z tym potrzebujemy pięciu form, z których każda kosztuje 35,00 zł. Różnica w tej technologii polega na tym, że forma jest naświetlana bezpośrednio na płycie, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości druku oraz oszczędności czasu. Kalkulując całkowity koszt, mnożymy koszt jednej formy przez pięć. 5 form * 35,00 zł = 175,00 zł. Tę metodę można zastosować w wielu procesach produkcyjnych, gdzie istotna jest precyzja i szybkość, co jest zgodne z obecnymi standardami w branży poligraficznej.

Pytanie 25

Które zdanie złożone jest zgodnie z zasadami składu tekstów?

A. Tak , zwiedzałem to miasto już 3– 4 razy .

B. Tak ,zwiedzałem to miasto już 3 - 4 razy.

C. Tak, zwiedzałem to miasto już 3–4 razy.

D. Tak , zwiedzałem to miasto już 3 – 4 razy .

Prawidłowo wskazane zdanie jest przykładem poprawnej interpunkcji oraz typografii w kontekście zasad profesjonalnego składu tekstów. Przede wszystkim, po słowie "Tak" została użyta prawidłowa spacja przed przecinkiem, co jest zgodne z regułami polskiej interpunkcji – przecinek zawsze stawiamy bezpośrednio po wyrazie, a dopiero potem spację. Bardzo istotna jest też kwestia zapisu zakresu liczbowego: 3–4 razy. W poprawnym składzie stosuje się półpauzę (–), a nie myślnik (-) lub inne znaki, bez spacji przed i po niej, co wynika z zasad polskiej typografii (zobacz np. zalecenia Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek albo „Poradnik językowy” PWN). Z mojego doświadczenia wynika, że zachowanie tych detali bardzo wpływa na czytelność i profesjonalny odbiór tekstu – czasem wydaje się, że to drobiazgi, ale osoba obeznana ze składem od razu je wyłapie. Na co dzień, przygotowując materiały czy prezentacje, stosowanie półpauz i poprawnych odstępów daje tekstowi schludność i przejrzystość. Warto też pamiętać, że w składzie komputerowym (DTP) takie niuanse są często wymaganiem klienta lub redakcji, bo wpływają na spójność całego wydawnictwa. Umiejętność korzystania z półpauz i właściwych odstępów to podstawa profesjonalnej edycji – niby nic wielkiego, ale jak się tego nie pilnuje, można wyjść na laika.

Pytanie 26

Który typ pliku jest używany jako wyjściowy do realizacji automatycznej impozycji użytków na arkuszu?

A. PNG

B. TIFF

C. PDF

D. FLA

FLA to format pliku używany głównie w oprogramowaniu Adobe Flash, które obecnie traci na znaczeniu, ponieważ technologia ta została wycofana z użytku. Pliki FLA nie są przeznaczone do drukowania ani do automatycznej impozycji, co sprawia, że są nieodpowiednie w kontekście przygotowywania materiałów do druku. W przypadku PNG, jest to format rastrowy, który choć może być używany do przechowywania obrazów o wysokiej jakości, nie zawiera informacji o rozkładzie kolorów i czcionek w sposób, który jest niezbędny w procesach drukarskich. Pliki PNG nie są w stanie zintegrować złożonych danych wymaganych do automatycznej impozycji. TIFF to format, który może być stosowany w druku, jednak jego głównym przeznaczeniem jest przechowywanie obrazów wysokiej jakości, a nie zarządzanie całymi projektami graficznymi. Pliki TIFF nie obsługują warstw i informacji o układzie stron w takim stopniu, jak PDF, co ogranicza ich użyteczność w kontekście automatycznej impozycji. W rezultacie, wybór niewłaściwego formatu pliku do tego celu może prowadzić do wielu problemów, takich jak zniekształcenie grafiki, utrata jakości druku, a także opóźnienia w procesie produkcji. Zrozumienie różnic między tymi formatami jest kluczowe dla każdego profesjonalisty w branży graficznej i drukarskiej.

Pytanie 27

Przy tworzeniu pliku PDF spełniającego standardy druku określa się, między innymi,

A. format dokumentu

B. wielkość spadów

C. skalę obrazu

D. kadrowanie obrazu

Wybór odpowiedzi "wielkość spadów" jest poprawny, ponieważ w kontekście przygotowania plików PDF do druku, spady są kluczowym elementem, który zapewnia estetykę i profesjonalizm finalnego produktu. Spady to obszary, które rozszerzają się poza krawędź dokumentu, zwykle o 3-5 mm, co pozwala na uniknięcie białych krawędzi po przycięciu. W przypadku projektu graficznego, jeśli tło lub elementy graficzne nie sięgają do samej krawędzi, spady są niezbędne, aby zadbać o pełne pokrycie kolorem. Zastosowanie spadów jest standardem w branży, a ich brak może prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych, takich jak niedopasowane krawędzie. Dobrą praktyką jest zawsze uwzględnianie spadów podczas projektowania, zwłaszcza w przypadku materiałów reklamowych, broszur czy plakatów. Wiele programów graficznych, takich jak Adobe InDesign czy Illustrator, umożliwia łatwe dodawanie spadów, co czyni ten proces prostym i intuicyjnym.

Pytanie 28

Przygotowanie rozmieszczenia kompozycji graficzno-tekstowej pokazanej na ilustracji jest nazywane w procesach przygotowawczych (prepress)

A. layoutem.

B. złamem.

C. kolofonem.

D. frontyspisem.

Odpowiedź "layoutem" jest poprawna, ponieważ w kontekście procesów przygotowawczych (prepress) odnosi się do układu graficznego, który ma kluczowe znaczenie w publikacji materiałów drukowanych. Layout to nie tylko estetyka, ale również praktyczne rozmieszczenie elementów, takich jak tekst, obrazy, infografiki, które muszą być ze sobą zharmonizowane, aby przekazać zamierzony komunikat. W branży graficznej właściwy layout odpowiada za czytelność i atrakcyjność wizualną dokumentu, co jest szczególnie istotne w profesjonalnych publikacjach, takich jak magazyny, książki czy broszury. Dobrze zaprojektowany layout stosuje zasady kompozycji, takie jak zasada trzeciego, równowaga czy kontrast, co może znacząco wpłynąć na odbiór treści przez czytelnika. Przykładem praktycznego zastosowania layoutu może być projektowanie strony internetowej, gdzie przestrzeń musi być mądrze wykorzystana, aby prowadzić użytkownika przez treści w sposób intuicyjny. Warto zauważyć, że profesjonalne oprogramowanie do projektowania, takie jak Adobe InDesign, oferuje narzędzia, które wspierają proces tworzenia layoutu, ułatwiając tym samym pracę grafikom.

Pytanie 29

Barwną próbkę wydruku (proof) tworzy się, między innymi, w celu

A. zaprezentowania projektu klientowi do zatwierdzenia

B. przeprowadzenia łamania materiałów drukarskich

C. zrealizowania impozycji

D. oceny poprawności liniatury rastra

Chociaż w procesie produkcyjnym istnieje wiele działań, które mogą być mylone z przygotowaniem odbitki próbnej, każde z nich ma inne cele i zastosowania. Przykładowo, przeprowadzenie łamania publikacji jest procesem, w którym tekst i obrazy są organizowane na stronach w odpowiedni sposób, aby zapewnić estetyczny i funkcjonalny układ. Jednak łamanie nie ma na celu reprezentacji kolorów i ich odwzorowania, co jest kluczowe przy prezentacji próbnej odbitki. W odniesieniu do impozycji, proces ten dotyczy układania arkuszy w odpowiedniej kolejności, aby umożliwić ich wydruk w sposób zautomatyzowany, a więc również nie jest związany bezpośrednio z akceptacją projektu przez klienta. Kolejnym zagadnieniem, jakim jest ocena prawidłowości liniatury rastra, dotyczy analizy detali technicznych druku, a nie wizualizacji ostatecznego efektu. Często błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie różnych etapów procesu produkcji, gdzie każdy z nich ma swoje unikalne cele. Właściwe zrozumienie różnic między tymi działaniami jest kluczowe dla optymalizacji całego procesu produkcyjnego i uniknięcia nieporozumień w komunikacji z klientem.

Pytanie 30

Jakie proporcje użyte w tworzeniu kolumny książkowej odpowiadają zasadzie złotego podziału?

A. 1 : 0,667

B. 1 : 1,618

C. 1 : 1,353

D. 1 : 0,376

Wybór proporcji 1 : 1,353, 1 : 0,667, czy 1 : 0,376 jako odpowiedzi na to pytanie jest nieprawidłowy, ponieważ żadna z tych wartości nie odzwierciedla zasady złotego podziału. Proporcje te mogą być mylnie interpretowane jako korzystne w designie, jednakże nie spełniają one kryteriów estetycznych i harmonijnych, jakie zapewnia złoty podział. Proporcja 1 : 1,353 nie jest stosowana w żadnym uznawanym standardzie projektowym; z kolei 1 : 0,667 i 1 : 0,376 nie mają żadnego uzasadnienia w kontekście estetyki wizualnej, co czyni je nieodpowiednimi. Właściwe zrozumienie zasady złotego podziału, która wynosi około 1 : 1,618, jest kluczowe dla projektantów, którzy pragną tworzyć kompozycje wizualne, które są nie tylko funkcjonalne, ale i przyjemne dla oka. Typowe błędy w myśleniu prowadzą do stosowania nieodpowiednich proporcji, które mogą wydawać się atrakcyjne na pierwszy rzut oka, ale w rzeczywistości nie zapewniają harmonii. W projektowaniu kluczowe jest dążenie do proporcji, które są zgodne z naturalnymi preferencjami ludzkiego oka, co znajduje odzwierciedlenie w liczbie phi. Dlatego istotne jest, aby w każdej pracy projektowej bazować na uznanych zasadach i standardach, co pozwala uniknąć pułapek myślowych związanych z subiektywnym postrzeganiem estetyki.

Pytanie 31

Która barwa odpowiada składowi: 100%C, 85%M, 0%Y, 20%K?

A. B.

B. A.

C. C.

D. D.

Barwa odpowiadająca wartościom CMYK 100%C, 85%M, 0%Y, 20%K to intensywny niebieski z domieszką magenty oraz niewielką ilością czerni. W druku wykorzystuje się model CMYK, który bazuje na mieszaniu kolorów: cyjan (C), magenta (M), żółty (Y) i czarny (K). Wartości procentowe określają, w jakim stopniu dany kolor jest obecny w finalnym odcieniu. W tym przypadku, 100% cyjanu oznacza pełną obecność niebieskiego, a 85% magenty dodaje głębi i ciepła do koloru. Przy zerowej wartości żółtego oraz niskim udziale czerni, rezultat to ciemny, ale wyrazisty niebieski z subtelną magentą. Przykłady zastosowania tych wartości można znaleźć w projektowaniu graficznym, gdzie uzyskanie pożądanych odcieni jest kluczowe, np. w materiałach reklamowych, ulotkach czy wizytówkach, gdzie barwy muszą być odpowiednio dobrane do kontekstu i grupy docelowej.

Pytanie 32

Którym akronimem określa się system bezpośredniego naświetlania form drukowych?

A. CTP

B. CTF

C. CFP

D. CFT

System bezpośredniego naświetlania form drukowych to właśnie CTP, czyli z angielskiego Computer to Plate. Ten skrót funkcjonuje w branży poligraficznej już od lat i tak naprawdę zmienił sposób przygotowania do druku. Wcześniej używało się klasycznych klisz, które robiło się przez naświetlanie filmu (to była technika CTF – Computer to Film). Natomiast CTP polega na tym, że dane z komputera trafiają od razu na płytę drukarską. Osobiście uważam, że to była prawdziwa rewolucja – mniej odpadów, mniej pośrednich etapów, a do tego dokładność obrazu na płycie jest naprawdę niesamowita. W drukarniach offsetowych takie maszyny CTP to już praktycznie standard, bo gwarantują powtarzalność oraz spójność jakości, i znacznie skracają przygotowanie produkcji. Warto wiedzieć, że są różne rodzaje CTP (np. termiczne, fioletowe, laserowe), ale ogólna zasada jest taka sama: cyfrowe dane – prosto na płytę drukową. To pozwala minimalizować ryzyko błędów i umożliwia szybkie wprowadzanie zmian w projektach. Według mnie, jeśli ktoś planuje pracę w poligrafii, powinien znać ten skrót i proces. Może nie brzmi to zbyt ekscytująco, ale w praktyce robi ogromną różnicę dla kosztów i jakości produkcji. Dzisiaj naprawdę trudno sobie wyobrazić nowoczesną drukarnię bez CTP, a standardy ISO 12647 wręcz zakładają użycie tej technologii w profesjonalnych procesach drukowania.

Pytanie 33

Jakie będą koszty jednorazowego druku arkusza w jednym kolorze na półformatowej drukarce, jeśli to wynosi 4 grosze? Ile trzeba zapłacić za wydruk 10 000 ulotek w formacie A5 w kolorze 1 + 0?

A. 70 zł

B. 60 zł

C. 40 zł

D. 50 zł

W przypadku obliczeń kosztów wydruku, istnieje wiele typowych pułapek, które mogą prowadzić do błędnych wniosków. Często zakłada się, że całościowy koszt wydruku jest prostą sumą kosztów jednostkowych bez uwzględnienia faktu, że różne formaty papieru oraz techniki druku mogą wpływać na ostateczną cenę. Nieprawidłowe odpowiedzi, takie jak 60 zł, 40 zł czy 70 zł, mogą wynikać z mylnego przeliczenia kosztów drukowania na podstawie błędnych założeń. Na przykład, jeśli ktoś założy, że koszt druku ulotki A5 jest równy kosztowi druku pełnego arkusza A4 pomnożonego przez 10 000, to nie uwzględnia faktu, że z jednego arkusza A4 można uzyskać aż dwie ulotki A5. Tego rodzaju myślenie prowadzi do znacznie wyższych wartości całkowitych. Dodatkowo, istotne jest, aby zrozumieć różnice między kosztami druku jednostronnego i dwustronnego. W tym przypadku kolorystyka 1 + 0 oznacza tylko jeden kolor na jednej stronie, co powinno obniżać koszty. W branży poligraficznej kluczowe jest posługiwanie się właściwym językiem opisu procesów drukarskich oraz umiejętność dokładnego oszacowania kosztów, co w praktyce przekłada się na skuteczną i ekonomiczną produkcję. Ignorowanie tych elementów prowadzi do błędnych kalkulacji i w efekcie do problemów finansowych lub operacyjnych w realizacji projektów.

Pytanie 34

Format o wymiarach 320 x 450 mm jest oznaczany symbolem

A. A3

B. RA3

C. SRA3

D. C3

Odpowiedź SRA3 jest poprawna, ponieważ oznacza format papieru o wymiarach 320 x 450 mm. Format SRA3 jest stosowany głównie w druku komercyjnym, szczególnie w kontekście arkuszy z marginesami przeznaczonymi na wycinanie. W porównaniu do standardowego formatu A3, który ma wymiary 297 x 420 mm, SRA3 jest większy, co umożliwia dodatkowe pole do cięcia i zapewnia lepszą jakość druku, zwłaszcza w procesach, które wymagają większej precyzji. W praktyce, format SRA3 jest często wykorzystywany w drukarniach do produkcji broszur, katalogów oraz innych materiałów reklamowych, gdzie ważne jest, aby końcowy produkt miał odpowiednią estetykę i profesjonalny wygląd. Standardy dotyczące formatów papieru, w tym SRA3, są określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), co podkreśla ich powszechność i znaczenie w przemyśle graficznym. Zrozumienie tych formatów jest kluczowe dla każdego, kto pracuje w dziedzinie projektowania i druku.

Pytanie 35

Technologia realizacji kolorowego nadruku na 50 spersonalizowanych torbach na prezenty obejmuje druk

A. cyfrowy i wykrawanie

B. tamponowy i wycinanie

C. offsetowy i przekrawanie

D. sitowy i okrawanie

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają techniki, które nie są optymalne dla produkcji personalizowanych torebek na prezenty w małych seriach. Druk tamponowy, na przykład, jest techniką, której głównym atutem jest zdolność do nanoszenia nadruku na nierównych powierzchniach, jednak jego zastosowanie w przypadku wielu kolorów i szczegółowych wzorów może być ograniczone. Proces ten wymaga także skomplikowanej produkcji matryc, co w praktyce czyni go mniej elastycznym dla personalizacji. Sitodruk, z drugiej strony, jest doskonały dla dużych serii produkcyjnych, ale jego przygotowanie dla małych nakładów jest kosztowne, a proces ten jest czasochłonny, co czyni go nieodpowiednim dla produkcji 50 sztuk torebek, gdzie wymagana jest różnorodność i szybkość. Offsetowy druk, mimo że zapewnia wysoką jakość wydruku, również nie jest idealny do małych serii ze względu na wysokie koszty przygotowania matryc. Dodatkowo, przekrawanie to technika, która może być używana w połączeniu z każdym rodzajem druku, ale w kontekście niniejszego pytania, kluczowym aspektem jest odpowiedni wybór metody druku, który w przypadku personalizacji powinien być elastyczny i szybki, a te tradycyjne metody nie spełniają tych kryteriów. Wybór niewłaściwych technologii może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji oraz wydłużenia czasu realizacji zamówienia, co w branży opartej na szybkości i elastyczności jest nie do przyjęcia.

Pytanie 36

Jak w opisie technologicznym oznacza się kolorystykę opakowania przedstawionego na rysunku?

A. 1 + 0

B. 4 + 0

C. 1 + 2

D. 1 + 1

Oznaczenie "4 + 0" jest poprawne, ponieważ w opisie technologicznym odnosi się do sposobu druku opakowania, które w tym przypadku jest drukowane w pełnym kolorze z jednej strony, przy użyciu czterech podstawowych kolorów CMYK: cyjan, magenta, żółty i czarny. Ta liczba, "4", oznacza, że na froncie opakowania zastosowano wszystkie cztery kolory, co jest standardem w druku cyfrowym oraz fleksograficznym, zapewniającym odwzorowanie szerokiej palety barw. Z kolei "0" wskazuje, że na odwrocie opakowania nie zastosowano żadnego druku, co jest praktyką często stosowaną w przypadku jednostronnych projektów, gdzie zredukowanie kosztów druku jest kluczowe. Tego typu oznaczenie ma istotne znaczenie w procesie produkcji i projektowania opakowań, ponieważ pozwala na precyzyjne planowanie nakładów oraz optymalizację kosztów produkcji. W kontekście branżowym, takie opakowania są często wykorzystywane w sprzedaży detalicznej, gdzie estetyka i przyciągający wygląd są kluczowe dla przyciągania klientów.

Pytanie 37

Jakie jest porównanie kosztu jednostkowego wydruku ulotki w maszynie 4-kolorowej o kolorystyce 4 + 4 metodą odwracania przez margines boczny do jednostkowego kosztu drukowania z 8 form drukowych?

A. większy od 1

B. mniejszy od 1

C. równy 1

D. większy lub równy 1

Kwestia porównania kosztu jednostkowego wydrukowania może prowadzić do nieporozumień, zwłaszcza jeśli nie uwzględnimy pełnego kontekstu procesów drukarskich. Udało się zauważyć, że wybór odpowiedniej metody drukowania, takiej jak druk offsetowy czy cyfrowy, wpływa na całkowity koszt produkcji. Odpowiedzi sugerujące, że koszt jednostkowy wydrukowania na maszynie 4-kolorowej jest większy od 1 lub równy 1, mogą wynikać z błędnej analizy kosztów materiałów lub nakładów. Zazwyczaj w druku offsetowym, większe nakłady wiążą się z korzystniejszymi stawkami, co można zaobserwować w przypadku druku ulotek w dużych ilościach. Istnieje również mylne przeświadczenie, że koszt jednostkowy druku z większej liczby form jest bardziej opłacalny; otóż w rzeczywistości, większa liczba form oznacza wyższe koszty przygotowawcze i mniejsze efekty skali. Kolejnym błędem jest pomijanie efektywności produkcji oraz wpływu technologii na koszt jednostkowy, co jest kluczowe w ocenie opłacalności, a także w odniesieniu do standardów wydajności produkcji poligraficznej. Zrozumienie tych aspektów jest niezbędne do podejmowania racjonalnych decyzji w zakresie wyboru technologii oraz zarządzania kosztami w druku.

Pytanie 38

Wskaż styl warstwy w Adobe Photoshop, którym można uzyskać efekt wypukłej ramki widoczny na zdjęciu.

A. Satyna

B. Faza i płaskorzeźba

C. Obrys

D. Nałożenie wzorku

Wiele osób mylnie zakłada, że efekt wypukłej ramki można osiągnąć za pomocą stylów takich jak obrys czy nałożenie wzorku, jednak takie podejście prowadzi do mylnych rezultatów i nie spełnia wymagań wizualnych stawianych przez współczesne standardy projektowania graficznego. Obrys to narzędzie, które służy do dodawania jednolitej linii wokół krawędzi warstwy. Owszem, może się wydawać, że gruby, jasny obrys daje efekt „ramki”, ale nie generuje on żadnego światłocienia ani iluzji przestrzennej, przez co całość pozostaje płaska i pozbawiona głębi. Satyna z kolei to filtr dodający wewnętrzny połysk lub cień, raczej używany do delikatnych efektów wypełnienia niż do budowania struktury ramki – jej działanie jest subtelne i nie wpływa na kształt krawędzi w sposób przestrzenny. Nałożenie wzorku natomiast pozwala uzyskać efekt tekstury, np. marmuru, drewna czy siateczki, ale nie wpływa na odbiór wypukłości czy załamania światła na krawędzi. W praktyce typowym błędem jest też traktowanie tych efektów jako zamienników do stylu przestrzennego, co powoduje, że projekty wydają się płaskie i amatorskie. Dobrym zwyczajem jest korzystanie z narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem i pamiętanie, że iluzję trójwymiarowości najlepiej buduje się właśnie opcją fazy i płaskorzeźby, która pozwala symulować światło i cień – fundamentalne dla odbioru wypukłości.

Pytanie 39

Który sposób umieszczenia tekstu przedstawiono na rysunku?

A. Na ścieżce.

B. Pionowy.

C. W ramce.

D. W obiekcie.

Odpowiedź "W ramce" jest właściwa, ponieważ na przedstawionym rysunku tekst znajduje się wewnątrz prostokątnej ramki, co wyraźnie wskazuje, że jego umiejscowienie zostało zrealizowane poprzez dodanie obramowania. W praktyce, umieszczanie tekstu w ramkach jest powszechną techniką w projektowaniu graficznym oraz w tworzeniu materiałów drukowanych, ponieważ pozwala na wyodrębnienie tekstu z reszty kompozycji, co zwiększa jego czytelność i uwaga odbiorcy. Takie podejście jest stosowane w broszurach, plakatach oraz dokumentach, gdzie istotne jest wyróżnienie kluczowych informacji. W branży graficznej i typograficznej przestrzeganie zasad kompozycji, takich jak dobór odpowiednich marginesów i odstępów, wpływa na estetykę oraz funkcjonalność projektu. Ramki mogą być również używane do organizacji treści w zasobach cyfrowych, takich jak strony internetowe, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie UX/UI. Warto zatem zwrócić uwagę na poprawne stosowanie tego elementu, aby osiągnąć jak najlepsze rezultaty wizualne i informacyjne.

Pytanie 40

Które oznaczenie odpowiada formatowi czasopisma o wymiarach 250 x 350 mm?

A. A3

B. B3

C. B4

D. A4

Format B4, czyli 250 x 353 mm, to taki półśrodek pomiędzy A4 a B3 – stosowany bardzo często w poligrafii, szczególnie przy projektowaniu czasopism czy katalogów premium. Moim zdaniem, jeśli ktoś zamierza pracować w branży wydawniczej, to warto zapamiętać ten format, bo jest trochę nietypowy, ale ma sporo praktycznych zastosowań. B4 mieści się pomiędzy bardziej popularnym A4 (210 x 297 mm) a dużym B3 (353 x 500 mm), przez co fajnie wypada w ręku, daje więcej przestrzeni na zdjęcia, teksty czy reklamy. Takie rozmiary czasem używają nawet gazety lokalne czy specjalistyczne magazyny branżowe, bo łatwiej jest zapanować nad układem graficznym, kolumnami i dużymi ilustracjami. Z mojego doświadczenia – jak klient prosi o coś większego niż A4, ale nie chce przesady z formatem, to często właśnie B4 się sprawdza. Format ten wynika ze standardów ISO 216, które określają dokładnie wymiary serii B. Warto pamiętać, że papiery serii B są używane głównie wtedy, kiedy potrzebny jest kompromis między poręcznością a powierzchnią użytkową. To dobra praktyka branżowa, żeby znać te różnice – bo potem nie ma wpadek w drukarni czy problemów z przygotowaniem projektu do druku.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej