Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 12:31
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 12:58

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który z wymienionych parametrów dysku twardego ma największy wpływ na jego wydajność?

A. Rodzaj złącza (SATA/PCIe)

B. Pojemność dysku

C. Ilość pamięci podręcznej (Cache)

D. Prędkość obrotowa talerzy (RPM)

Prędkość obrotowa talerzy (RPM) jest kluczowym parametrem wpływającym na szybkość dysku twardego. Wyrażana w obrotach na minutę, RPM definiuje, jak szybko talerze dysku mogą obracać się, co z kolei wpływa na czas dostępu do danych. Dyski HDD o wyższej prędkości obrotowej, takie jak 7200 RPM w porównaniu do 5400 RPM, zazwyczaj oferują lepszą wydajność, co przekłada się na szybsze odczyty i zapisy danych. Przykładowo, w zastosowaniach wymagających intensywnego przetwarzania danych, takich jak gry komputerowe czy edycja wideo, wybór dysku o wyższej prędkości obrotowej może znacznie poprawić ogólne wrażenia użytkownika. Warto również zauważyć, że chociaż złącze SATA i PCIe wpływają na szybkość transferu, to w kontekście dysków HDD, RPM pozostaje jednym z najważniejszych czynników. Standardy takie jak SATA III oferują transfery do 6 Gb/s, ale jeśli talerze nie obracają się wystarczająco szybko, potencjał transferu nie zostanie w pełni wykorzystany. Z tego powodu, RPM jest kluczowym wskaźnikiem wydajności w kontekście dysków twardych.

Pytanie 2

Co to jest BEM w kontekście CSS?

A. Metodologia nazewnictwa klas CSS: Block, Element, Modifier

B. Bootstrap Element Manager - narzędzie do zarządzania elementami Bootstrap

C. Browser Extension Module - moduł rozszerzeń przeglądarki

D. Backend Encryption Method - metoda szyfrowania danych w backendzie

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące koncepcji BEM oraz jego zastosowania w CSS. Browser Extension Module, czyli moduł rozszerzeń przeglądarki, jest całkowicie niepowiązany z tematyką stylizacji stron internetowych. Takie podejście do ładowania lub tworzenia stylów w przeglądarkach nie dotyczy metodologii organizacji kodu CSS, jaką jest BEM. Backend Encryption Method natomiast odnosi się do bezpieczeństwa i szyfrowania danych w systemach serwerowych, co także nie ma związku z front-endowym podejściem do stylizacji. Pojęcie Bootstrap Element Manager mogłoby sugerować narzędzie do zarządzania komponentami w frameworku Bootstrap, jednak nie odnosi się do BEM, który jest niezależny od konkretnego frameworka i koncentruje się na organizacji kodu CSS. Typowym błędem myślowym przy wyborze tych odpowiedzi jest skupienie się na technologiach związanych z przeglądarką lub backendem, zamiast na metodologii stylistycznej, która ma na celu ułatwienie pracy z CSS. Kluczowe jest zrozumienie, że BEM jest narzędziem używanym do poprawy struktury i czytelności kodu CSS, co jest niezbędne w procesie tworzenia nowoczesnych, skalowalnych aplikacji webowych. Zwracanie uwagi na te różnice jest istotne dla każdej osoby zajmującej się front-endem, aby uniknąć zamieszania w terminologii i użyciu odpowiednich narzędzi do właściwych zadań.

Pytanie 3

Programista aplikacji mobilnych pragnie zmienić swoją ścieżkę kariery na Full-Stack Developera. Wskaż kurs, który powinien wybrać, żeby to osiągnąć?

A. Complete JavaScript React, SQL, Node.js Cource

B. Mastering Cross-platform Developping

C. Raster and Vector Graphics with Adobe

D. Ultimate C# Serier from Beginner to Advanced

Wybór kursu "Complete JavaScript React, SQL, Node.js Course" to zdecydowanie najbardziej logiczna opcja, jeśli ktoś myśli poważnie o przejściu na ścieżkę Full-Stack Developera. Full-stack to bardzo specyficzne pojęcie – chodzi tu o umiejętność poruszania się zarówno po stronie front-endu (czyli tego, co widzi użytkownik), jak i back-endu (czyli serwera, bazy danych, logiki biznesowej). Ten kurs obejmuje JavaScript, który jest teraz królem w świecie web developmentu – daje ogromne możliwości i na froncie (np. React), i na backendzie (Node.js). Do tego dochodzi SQL, czyli język zapytań do baz danych, bez którego ciężko sobie wyobrazić jakąkolwiek aplikację z prawdziwego zdarzenia. Przerobienie takiego kursu zapewnia znajomość pełnego cyklu tworzenia aplikacji webowych: od interfejsu użytkownika, przez komunikację z API, aż po operacje na bazach danych. W praktyce, firmy szukające full-stacków oczekują właśnie takiego wachlarza umiejętności, bo to pozwala tworzyć całe systemy praktycznie w pojedynkę lub w małych zespołach. Z mojego doświadczenia, nawet podstawowa znajomość Reacta i Node.js otwiera drzwi do wielu ofert pracy i własnych projektów, bo można szybko stworzyć MVP i sprawnie wdrażać nowe funkcjonalności. Warto też dodać, że technologie te mają świetną dokumentację i aktywne społeczności, gdzie można znaleźć wsparcie i praktyczne porady. Według mnie, to najlepszy kierunek na rynku dla kogoś, kto zna już programowanie mobilne i chce się rozwinąć na pełen stos webowy, bo można wykorzystać wiele dotychczasowych umiejętności, a jednocześnie nauczyć się rzeczy praktycznie wykorzystywanych na co dzień w nowoczesnych firmach IT.

Pytanie 4

Podana deklaracja zmiennych w języku JAVA zawiera

String imie = "Anna";
short wiek = 12;
int i = 0;
char plec = 'K';
boolean jestUczniem = true;

A. dwie zmienne o typie strukturalnym

B. jedną zmienną typu tekstowego, dwie całkowite, jedną znakową i jedną logiczną

C. dwie zmienne typu tekstowego, dwie całkowite oraz jedną logiczną

D. jedną zmienną typu tekstowego, jedną rzeczywistą, jedną całkowitą, jedną znakową oraz jedną logiczną

Zależnie od odpowiedzi, pojawiają się różne błędne założenia dotyczące typów danych w języku Java. W pierwszej opcji pada stwierdzenie o dwóch zmiennych tekstowych – to nie jest prawda, bo tylko jedna zmienna (imie) została zadeklarowana jako String. Również liczba zmiennych całkowitych jest tutaj przeceniona, gdyż short oraz int to dwa różne typy całkowite, ale są tylko dwa, nie więcej. Przypisanie plec do kategorii tekstowych to częsty błąd – char w Javie to typ znakowy, nie tekstowy, co widać po pojedynczym apostrofie wokół litery. To typ bardzo specyficzny, używany głównie do przechowywania pojedynczego znaku, a nie całych tekstów. W drugiej odpowiedzi pojawia się sformułowanie o typach strukturalnych – w kontekście Javy jest to nieprecyzyjne i raczej błędne, bo typy strukturalne (w sensie struktur znanych np. z języka C) nie występują w tej formie w Javie. String jest co prawda klasą, a więc typem referencyjnym, ale nie jest to struktura w klasycznym rozumieniu. W czwartej odpowiedzi podano jedną zmienną rzeczywistą, co zupełnie nie ma odzwierciedlenia w kodzie – typy rzeczywiste w Javie to float lub double, a żadna z zadeklarowanych zmiennych takiego typu nie posiada. W moim odczuciu te pomyłki bardzo często wynikają z mylenia typów podstawowych z typami referencyjnymi albo z braku znajomości podstawowej składni języka. Czasami też uczniowie utożsamiają pojedynczy znak z tekstem, bo w potocznym rozumieniu to przecież "litera". Jednak w programowaniu ta precyzja jest kluczowa, bo od różnicy między char i String zależą metody, które możemy użyć oraz ilość zajmowanej pamięci. Warto za każdym razem dokładnie sprawdzać, jakiego typu używamy, bo to rzutuje na cały późniejszy kod i możliwości jego rozwoju. Praktyka pokazuje, że błędne założenia na tym etapie mogą bardzo utrudnić pracę nad większym projektem, a korekta typów nie zawsze jest szybka i bezbolesna.

Pytanie 5

Który z poniższych kodów realizuje przedstawiony fragment algorytmu?

A. Kod 1

B. Kod 2

C. Kod 4

D. Kod 3

Bardzo dobrze wychwycone! Kod 3 idealnie odwzorowuje logikę algorytmu przedstawioną na schemacie blokowym. Pętla while sprawdza warunek y != 100 i dopóki jest spełniony, wykonuje instrukcję y = a + b. Zarówno przebieg pętli, jak i wyjście z niej odpowiadają dokładnie temu, co prezentuje ten diagram blokowy – czyli wykonujemy przypisanie y = a + b, jeśli warunek jest prawdziwy, a gdy przestaje być, wychodzimy z pętli. Takie podejście jest bardzo typowe w programowaniu, nie tylko w szkolnych zadaniach, ale też w praktyce, gdy musimy powtarzać akcję do momentu spełnienia konkretnego warunku. Moim zdaniem, dobrze jest tutaj zauważyć, że pętle while są preferowane, gdy nie znamy z góry liczby powtórzeń, a warunek wejścia ma być sprawdzany przed każdym przebiegiem – to klasyczna konstrukcja w językach takich jak C, Java czy Python. Tego typu algorytmy można spotkać choćby podczas obsługi wejścia użytkownika (np. powtarzaj pytanie, aż użytkownik poda poprawną wartość) albo w sterowaniu urządzeniami, gdy czekamy na określony sygnał wejściowy. Warto też pamiętać, że w profesjonalnym kodzie dobrze jest dbać o czytelność i jednoznaczność takich fragmentów – a ten kod właśnie taki jest. Swoją drogą, czasem warto dodać jeszcze zabezpieczenia, by uniknąć tzw. nieskończonej pętli, ale tutaj, jak widać, intencja jest jasna i zgodna ze standardami branżowymi.

Pytanie 6

Jaką rolę odgrywa pamięć operacyjna (RAM) w komputerowym systemie?

A. Tymczasowe magazynowanie danych i instrukcji dla procesora

B. Umożliwienie tworzenia kopii zapasowej danych użytkownika

C. Trwałe przechowywanie systemu operacyjnego

D. Zarządzanie transferem danych pomiędzy urządzeniami wejścia/wyjścia

Odpowiedzi, które sugerują inne funkcje pamięci operacyjnej, są niepoprawne z kilku powodów. Stałe przechowywanie systemu operacyjnego jest zarezerwowane dla pamięci masowej, takiej jak dyski twarde lub SSD, które zapewniają długoterminowe przechowywanie danych. Pamięć RAM jest ulotna, co oznacza, że wszystkie dane są tracone po wyłączeniu zasilania, podczas gdy system operacyjny musi być zawsze dostępny po restarcie komputera. Kolejną nieścisłością jest sugestia, że RAM zarządza przepływem danych między urządzeniami wejścia/wyjścia. To zadanie leży w gestii kontrolerów i systemu operacyjnego, które koordynują interakcję między różnorodnymi urządzeniami, a nie samej pamięci operacyjnej. Ostatnia odpowiedź dotycząca zapewnienia kopii zapasowej danych użytkownika również jest błędna. Kopie zapasowe są zwykle przechowywane na pamięci masowej, a nie w RAM, która nie ma zdolności do trwałego przechowywania danych. Pamięć operacyjna służy jedynie do tymczasowego przetrzymywania danych potrzebnych do bieżącego działania systemu komputerowego.

Pytanie 7

Do implementacji w aplikacji jednokierunkowej funkcji skrótu, zwanej funkcją haszującą, można wykorzystać algorytm

A. AES

B. DES

C. MD5

D. RSA

Wiele osób myli funkcje szyfrujące z funkcjami skrótu i to jest dość powszechny błąd – spotkałem się z tym wielokrotnie podczas różnych zajęć czy projektów. Algorytmy takie jak DES, AES czy RSA to klasyczne przykłady szyfrów, czyli narzędzi do szyfrowania i odszyfrowywania danych, a nie do generowania skrótu. DES i AES to algorytmy szyfrowania symetrycznego, w których ten sam klucz jest używany zarówno do szyfrowania, jak i odszyfrowywania. RSA z kolei jest przykładem szyfrowania asymetrycznego – opiera się na parze kluczy: publicznym i prywatnym. Różnica jest fundamentalna: szyfrowanie zawsze daje możliwość odzyskania oryginalnych danych przy posiadaniu właściwego klucza, natomiast funkcja skrótu ma być jednokierunkowa, czyli nie ma (w praktyce) sposobu, by z hasha odzyskać oryginał. Stosowanie DES, AES czy RSA wszędzie tam, gdzie chodzi wyłącznie o weryfikację integralności albo podpisanie niewielkiego fragmentu danych, jest nieefektywne, niezgodne z dobrymi praktykami i standardami (np. NIST czy ISO/IEC 27001). Co więcej, taka pomyłka może prowadzić do poważnych błędów w zabezpieczeniach aplikacji. Przykład: szyfrując hasło zamiast haszować, narażamy się na jego łatwe odzyskanie przez atakującego, jeśli wycieknie klucz. Funkcje skrótu (np. MD5, SHA-256) są do tego stworzone – nie pozwalają odtworzyć wejścia, dają szybkie porównania. Warto rozumieć te różnice, bo w praktyce branżowej od tego zależy bezpieczeństwo całych systemów. Moim zdaniem, zaskakująco często nawet doświadczeni programiści się tutaj mylą, zwłaszcza jeśli nie zajmują się na co dzień bezpieczeństwem IT.

Pytanie 8

W jakiej topologii sieciowe wszystkie urządzenia są bezpośrednio powiązane z każdym innym?

A. Topologia siatki

B. Topologia magistrali

C. Topologia pierścienia

D. Topologia gwiazdy

Topologia siatki to jedna z najbardziej wydajnych i wszechstronnych struktur sieciowych, w której każde urządzenie (węzeł) jest połączone bezpośrednio z każdym innym węzłem. Tego typu topologia zapewnia wysoką dostępność i odporność na awarie, ponieważ awaria jednego połączenia nie wpływa na komunikację pozostałych węzłów. W praktyce ma to zastosowanie w dużych, zaawansowanych sieciach komputerowych, takich jak sieci miejskie (MAN) czy sieci szerokopasmowe. Istnieją dwie główne formy topologii siatki: siatka pełna, gdzie każde urządzenie ma bezpośrednie połączenia z wszystkimi innymi, oraz siatka częściowa, gdzie nie wszystkie węzły są ze sobą bezpośrednio połączone, ale komunikacja jest możliwa przez inne węzły. Topologia siatki, z uwagi na swoje zalety, jest często wykorzystywana w standardach sieciowych, takich jak Ethernet, oraz w systemach rozproszonych, gdzie kluczowe są niezawodność i efektywność przesyłania danych. Dodatkowo, w kontekście Internetu rzeczy (IoT), topologia siatki umożliwia efektywne zarządzanie dużą liczbą urządzeń, co jest kluczowe w inteligentnych miastach i automatyzacji domowej.

Pytanie 9

W środowisku IDE przeznaczonym do tworzenia aplikacji okienkowych zdefiniowano okno Form1. Aby wprowadzić zmiany w ustawieniach, w kolejności: tytuł okna na górnym pasku, standardowy kursor na strzałkę oraz kolor tła okna, należy dostosować następujące pola w oknie Properties:

A. (Name), Cursor, BackgroundImage

B. Text, UseWaitCursor, BackColor

C. Text, Cursor, BackColor

D. (Name), UseWaitCursor, BackgroundImage

W pracy z IDE do aplikacji okienkowych, bardzo łatwo pomylić znaczenie niektórych właściwości formularza, bo wiele z nich brzmi podobnie albo wydaje się spełniać podobną funkcję. Przykładowo, pole (Name) w oknie Properties nie ma żadnego wpływu na to, co widzi użytkownik w tytule okna – to jest nazwa techniczna obiektu w kodzie, czyli identyfikator, którym odwołujemy się do formularza w trakcie programowania. To megaważna różnica! BackgroundImage natomiast służy do ustawienia grafiki jako tła, a nie koloru – czasem ktoś myli BackColor z BackgroundImage, bo oba dotyczą wyglądu, ale BackColor to czysty kolor, bez obrazków. UseWaitCursor to kolejny haczyk – ta właściwość aktywuje specjalny kursor oczekiwania (taki kręcący się kółek lub klepsydrę), a nie domyślny wskaźnik w kształcie strzałki. Ustawienie tego pola na true sprawia, że użytkownik ma wrażenie, iż aplikacja coś przetwarza – super przydatne w operacjach długotrwałych, ale nie do standardowej obsługi okna. Cursor daje pełną kontrolę nad rodzajem kursora i to jest najlepszy wybór, gdy chodzi o standardowego pointera. Wreszcie, częsty błąd to branie pod uwagę właściwości, które po prostu nie dotyczą zadanego aspektu wizualnego formularza – na przykład mylenie tego, co widzi użytkownik, z tym, jak programista nazywa obiekt. Moim zdaniem, to taki typowy skrót myślowy: patrzymy na nazwę w oknie Properties i wydaje nam się, że to musi być to, co się zmienia na ekranie, a tu czasem logika IDE płata figle. W praktyce, poprawne podejście to zawsze zajrzeć do dokumentacji lub przeprowadzić szybki test – zmienić wartość i zobaczyć, co się realnie dzieje w oknie podglądu. To podstawowa umiejętność każdego, kto na serio chce projektować wygodne i profesjonalne interfejsy, zamiast działać na ślepo.

Pytanie 10

Jaka jest złożoność obliczeniowa poniższego algorytmu?

for (int i = 0; i < n; i++) {
    for (int j = 0; j < n; j++) {
        for (int k = 0; k < n; k++) {
            array[i][j][k] = i + j + k;
        }
    }
}

A. O(n)

B. O(n log n)

C. O(n³)

D. O(n²)

Złożoność obliczeniowa przedstawionego algorytmu wynosi O(n³), co wynika z trzech zagnieżdżonych pętli, z których każda iteruje po n elementach. W praktyce oznacza to, że liczba operacji, które algorytm wykonuje, rośnie proporcjonalnie do sześcianu liczby n. Przykładowo, jeśli mamy dwa wymiary, złożoność będzie O(n²), ale w tym przypadku mamy trzy wymiary (i, j, k), co podwyższa złożoność do O(n³). Takie sytuacje zdarzają się często w problemach związanych z przetwarzaniem danych w trzech wymiarach, takich jak grafika komputerowa czy analiza danych 3D. W branży, dobrze jest pamiętać, że złożoność O(n³) może być nieefektywna dla dużych n, dlatego warto analizować algorytmy pod kątem ich wydajności i stosować różne techniki optymalizacji, jak na przykład podział danych czy struktury danych zmniejszające złożoność. Warto również zrozumieć, że dla dużych wartości n, czas wykonania algorytmu może być zauważalnie dłuższy, co wpływa na ogólną efektywność systemu.

Pytanie 11

Które z poniższych nie jest rodzajem bazy danych?

A. Grafowa baza danych

B. Dokumentowa baza danych

C. Routing Database

D. Relacyjna baza danych

Routing Database to termin, który nie odnosi się do konkretnego rodzaju bazy danych w tradycyjnym sensie, jak to ma miejsce w przypadku relacyjnych, grafowych czy dokumentowych baz danych. Relacyjne bazy danych organizują dane w tabelach oraz umożliwiają wykonywanie złożonych zapytań przy użyciu języka SQL, co jest standardem branżowym. Grafowe bazy danych, z kolei, są zoptymalizowane do przechowywania i przetwarzania danych o relacjach, co sprawia, że są idealne do zastosowań w obszarze analizy sieci społecznych czy systemów rekomendacyjnych. Dokumentowe bazy danych przechowują dane w formie dokumentów, co ułatwia ich przechowywanie i przetwarzanie, szczególnie w kontekście aplikacji webowych i mobilnych. Routing Database nie jest typowym przykładem bazy danych w tym sensie, ponieważ odnosi się do mechanizmów zarządzania ruchem w sieciach komputerowych, co nie jest związane z obiegiem danych w stylu relacyjnym lub NoSQL. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego wyboru technologii bazodanowej w zależności od potrzeb aplikacji.

Pytanie 12

Który element HTML5 służy do wyświetlania zawartości video?

A. <video>

B. <media>

C. <film>

D. <play>

Odpowiedzi takie jak <media>, <film> czy <play> są nieprawidłowe, ponieważ nie istnieją jako standardowe elementy HTML5. <media> to dość szerokie pojęcie i nie odnosi się bezpośrednio do konkretnego tagu w HTML. W kontekście HTML5, nie ma elementu <media>, który mógłby służyć w sposób analogiczny do <video>. Z kolei <film> oraz <play> nie mają żadnego uznania w standardach HTML i nie pełnią roli w kontekście osadzania multimediów. Często błędne rozumienie tych terminów wynika z nieprzemyślanej analizy dostępnych możliwości HTML. Na przykład, <film> kojarzy się z filmami, ale w rzeczywistości nie ma takiego tagu, co może prowadzić do frustracji developerów. Podobnie <play> jest bardziej funkcją lub akcją, a nie elementem HTML. Współczesne standardy webowe jasno definiują, że do obsługi treści wideo należy używać elementu <video>, co jest zgodne z normami W3C. Ignorując te zasady, twórcy stron mogą napotkać problemy z kompatybilnością oraz wydajnością ich aplikacji. Warto zawsze opierać się na sprawdzonych dokumentacjach oraz standardach, aby unikać takich błędów i móc tworzyć wysokiej jakości produkty internetowe.

Pytanie 13

Co to jest WebSocket?

A. Biblioteka JavaScript do tworzenia dynamicznych formularzy

B. Standard zapisu danych w formacie binarnym

C. Protokół komunikacyjny zapewniający komunikację dwukierunkową przez pojedyncze połączenie TCP

D. Narzędzie do testowania aplikacji webowych

WebSocket to protokół komunikacyjny, który umożliwia dwukierunkową, interaktywną komunikację między klientem a serwerem przez pojedyncze połączenie TCP. Dzięki WebSocket możliwe jest przesyłanie danych w czasie rzeczywistym, co jest szczególnie istotne w aplikacjach wymagających natychmiastowej wymiany informacji, takich jak czaty, gry online czy aplikacje do monitorowania. W przeciwieństwie do tradycyjnych protokołów HTTP, które wymagają wielokrotnych połączeń dla każdej interakcji, WebSocket utrzymuje stałe połączenie, co minimalizuje opóźnienia oraz obciążenie serwera. Technologia ta opiera się na standardach IETF, a także jest szeroko wspierana przez większość nowoczesnych przeglądarek, co czyni ją idealnym rozwiązaniem dla aplikacji webowych. Dobrą praktyką jest również obsługa protokołu HTTPS, co zapewnia bezpieczeństwo wymiany danych. Przykładem zastosowania WebSocket jest aplikacja finansowa, w której użytkownicy muszą na bieżąco śledzić zmiany cen akcji.

Pytanie 14

Jak nazywa się technika umożliwiająca asynchroniczne wykonywanie operacji w JavaScript?

A. Variable

B. Function

C. Object

D. Promise

Promise to technika w JavaScript, która umożliwia obsługę operacji asynchronicznych. W odróżnieniu od tradycyjnych funkcji, które mogą blokować wykonanie kodu do momentu zakończenia operacji, Promise pozwala na kontynuację wykonywania kodu, a wyniki operacji są dostępne, gdy zostaną one zakończone. Główne zastosowanie Promise polega na obsłudze operacji takich jak żądania sieciowe, które mogą trwać nieprzewidywalnie długo. Przykładem jest użycie Promise do wykonania zapytania do API: fetch('https://api.example.com/data') .then(response => response.json()) .then(data => console.log(data)). Dobrą praktyką jest stosowanie asynchronizacji z użyciem async/await, co pozwala na bardziej czytelny kod. Promise jest częścią ECMAScript 2015 (ES6) i stanowi podstawę dla bardziej zaawansowanych technik, takich jak async/await, co pozwala na jeszcze prostszą obsługę asynchronicznych operacji. Zrozumienie Promise jest kluczowe dla efektywnego programowania w JavaScript, zwłaszcza w kontekście aplikacji webowych, gdzie asynchroniczność odgrywa kluczową rolę.

Pytanie 15

W jakim przypadku należy umieścić poszkodowanego w pozycji bocznej bezpiecznej?

A. gdy wystąpi omdlenie i brak tętna

B. w przypadku urazu kręgosłupa

C. w przypadku omdlenia, gdy osoba jest przytomna

D. w sytuacji urazu pleców, gdy osoba jest świadoma

Ułożenie poszkodowanego w pozycji bocznej bezpiecznej jest kluczowym krokiem w sytuacjach medycznych, zwłaszcza w przypadku omdlenia, gdy osoba jest przytomna i oddycha. Ta pozycja ma na celu zapewnienie drożności dróg oddechowych, co jest niezbędne, aby uniknąć zadławienia się własnymi wymiotami lub śliną. W sytuacji, gdy osoba traci przytomność, lecz nadal oddycha, ułożenie jej na boku minimalizuje ryzyko aspiracji i wspiera naturalne funkcje oddechowe. Ważne jest, aby przyjąć tę pozycję, ale również monitorować stan poszkodowanego, sprawdzając jego oddech i reakcje. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji, w takich sytuacjach kluczowe jest, aby osoba była w pełni zabezpieczona i nie mogła się przewrócić. Przykłady zastosowania tej techniki obejmują sytuacje, gdzie osoba straciła przytomność na skutek omdlenia związanego z nagłym spadkiem ciśnienia krwi lub innymi czynnikami. Wykorzystanie pozycji bocznej bezpiecznej jest standardem w pierwszej pomocy i jest szkolone w ramach kursów dla ratowników oraz medyków.

Pytanie 16

Co to jest WebSockets?

A. Metoda zabezpieczania połączeń HTTP

B. Protokół komunikacyjny zapewniający dwukierunkową komunikację między przeglądarką a serwerem

C. Biblioteka JavaScript do manipulacji danymi JSON

D. Format zapisu danych w bazach NoSQL

WebSockets to protokół komunikacyjny, który umożliwia dwukierunkową, pełnodupleksową komunikację między klientem a serwerem. To oznacza, że zarówno przeglądarka, jak i serwer mogą wysyłać dane w dowolnym momencie, co znacząco różni się od tradycyjnego modelu HTTP, gdzie klient inicjuje każde połączenie. Przykładem zastosowania WebSockets jest aplikacja czatu w czasie rzeczywistym, gdzie użytkownicy mogą widzieć wiadomości natychmiastowo, bez potrzeby odświeżania strony. Dodatkowo, WebSockets zmniejszają opóźnienia w komunikacji, co jest kluczowe w aplikacjach wymagających szybkiej interakcji, takich jak gry online czy platformy do handlu. Warto zaznaczyć, że WebSockets są zdefiniowane w standardzie IETF jako RFC 6455, a ich wykorzystanie powinno być zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa, takimi jak użycie protokołu wSecure WebSockets (wss://) do zapewnienia bezpieczeństwa przesyłanych danych.

Pytanie 17

Jaką nazwę kontrolki powinno się umieścić w początkowej linii kodu, w miejscu <???, aby została ona wyświetlona w podany sposób?

A. RatinoBar

B. Switch

C. Spinner

D. SeekBar

Switch to kontrolka używana w Androidzie do stworzenia elementu interfejsu użytkownika, który pozwala użytkownikowi przełączać się między dwoma stanami. Domyślnie stany te są identyfikowane jako włączone i wyłączone, co jest szczególnie przydatne w przypadku funkcji wymagających prostego wyboru binarnego, jak na przykład włączanie lub wyłączanie ustawień. Kod XML użyty w pytaniu zawiera atrybuty android:textOff i android:textOn, które są typowe dla klasy Switch i pozwalają zdefiniować tekst, jaki ma być wyświetlany w stanie wyłączonym i włączonym. W praktyce Switch jest często stosowany w aplikacjach mobilnych do kontroli ustawień użytkownika, co pozwala na łatwą i intuicyjną obsługę. Dobrymi praktykami jest używanie Switch w kontekście jednoznacznego wyboru, aby nie wprowadzać użytkownika w błąd. Warto również zadbać o dostępność i odpowiednie etykietowanie kontrolki, co zapewnia jej zrozumiałość dla wszystkich użytkowników.

Pytanie 18

Która z poniższych technologii jest używana do tworzenia interfejsów użytkownika w aplikacjach React?

A. YAML

B. JSX

C. Markdown

D. XML

JSX, czyli JavaScript XML, jest rozbudowanym rozszerzeniem składni JavaScript, które pozwala na pisanie kodu, który przypomina HTML. JSX jest kluczowym elementem w budowaniu interfejsów użytkownika w aplikacjach React, ponieważ łączy logikę z prezentacją. Dzięki JSX można tworzyć komponenty React w sposób bardziej intuicyjny i czytelny, co przyspiesza proces tworzenia aplikacji. Na przykład, zamiast używać funkcji `React.createElement()`, można po prostu zapisać komponent w formie znaczników, co sprawia, że kod jest bardziej zrozumiały. Dodatkowo, JSX umożliwia wstawianie kodu JavaScript bezpośrednio w znacznikach, co pozwala na dynamiczne renderowanie treści. Praktyka korzystania z JSX stała się standardem w ekosystemie React, ponieważ ułatwia zarządzanie stanem i właściwościami komponentów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 19

W systemie RGB kolor Pale Green przedstawia się jako RGB(152, 251, 152). Jaki jest szesnastkowy kod tego koloru?

A. 98 FE98

B. AO FE AO

C. 98FB98

D. AO FB AO

Kolor Pale Green w systemie RGB jest reprezentowany przez wartości RGB(152, 251, 152). Aby przekształcić te wartości na format szesnastkowy, należy każdy z komponentów koloru (czerwony, zielony, niebieski) przekształcić na format heksadecymalny. Wartość 152 w systemie dziesiętnym odpowiada 98 w systemie szesnastkowym, a 251 w systemie dziesiętnym odpowiada FE w systemie szesnastkowym. Dlatego, łącząc te wartości w kolejności od komponentu czerwonego, zielonego, do niebieskiego, uzyskujemy kod szesnastkowy 98FE98. Kod ten może być używany w projektach graficznych oraz w CSS do definiowania kolorów tła, tekstów i innych elementów. Użycie formatu szesnastkowego w projektowaniu stron internetowych oraz w aplikacjach jest zgodne z zasadami standardu W3C dotyczącego kolorów w HTML i CSS, co zapewnia spójność wizualną i ułatwia pracę z kolorami.

Pytanie 20

Co oznacza skrót CDN w kontekście aplikacji webowych?

A. Content Delivery Network - sieć rozproszona geograficznie, służąca do dostarczania treści

B. Cross Domain Navigation - metoda nawigacji między domenami w aplikacjach webowych

C. Content Definition Notation - notacja do definiowania treści w aplikacjach

D. Compressed Data Node - węzeł kompresji danych w architekturze mikrousług

Skrót CDN oznacza Content Delivery Network, czyli sieć dostarczania treści. Jest to architektura rozproszona geograficznie, która umożliwia efektywne dostarczanie zasobów internetowych, takich jak obrazy, filmy, skrypty czy pliki CSS. CDN składa się z wielu serwerów, które są rozmieszczone w różnych lokalizacjach na całym świecie. Gdy użytkownik próbuje uzyskać dostęp do treści, zapytanie jest kierowane do najbliższego geograficznie serwera w sieci CDN, co znacząco przyspiesza czas ładowania strony oraz zmniejsza obciążenie głównego serwera. Przykłady popularnych usług CDN to Cloudflare, Amazon CloudFront czy Akamai. Zastosowanie CDN ma kluczowe znaczenie dla poprawy wydajności aplikacji webowych, szczególnie w kontekście globalnych użytkowników, gdzie opóźnienia w dostępie do treści mogą wpływać na doświadczenia użytkowników. Ponadto, wykorzystanie sieci CDN może wspierać również optymalizację SEO, ponieważ szybko ładujące się strony są preferowane przez wyszukiwarki. W branży e-commerce, efektywne korzystanie z CDN jest standardem, który pozwala na utrzymanie wysokiej dostępności i wydajności aplikacji, co jest niezbędne dla sukcesu online.

Pytanie 21

Błędy w interpretacji kodu stworzonego za pomocą React.js lub Angular można wykryć dzięki

A. kompilatorowi języka JavaScript

B. konsoli przeglądarki internetowej

C. wbudowanemu debuggerowi w danym środowisku

D. narzędziom zainstalowanym po stronie serwera aplikacji

Wbudowany debugger w IDE jest całkiem pomocny, zwłaszcza w debugowaniu, ale czasami może nie zauważać błędów, które wybuchają później, jak działasz w przeglądarce. Narzędzia serwerowe są bardziej nastawione na błędy backendu, a więc nie pomogą, gdy zamierzasz analizować, co się dzieje w frontendzie. No i tak, JavaScript jest interpretowany, nie kompilowany, więc nie ma tradycyjnego kompilatora.

Pytanie 22

W jakiej sytuacji wykorzystanie stosu będzie korzystniejsze niż lista podczas projektowania zestawu danych?

A. Gdy chcemy usunąć element z końca

B. Gdy ważne jest szybkie znajdowanie elementów

C. Gdy dane muszą być uporządkowane

D. Gdy kolejność przetwarzania danych jest odwrócona (LIFO)

Lista umożliwia liniowy dostęp do elementów i pozwala na dodawanie/usuwanie elementów w dowolnym miejscu, ale nie działa na zasadzie LIFO – dostęp do ostatniego elementu nie jest tak szybki jak w stosie. Kolejka działa zgodnie z zasadą FIFO (First In First Out), co oznacza, że elementy są przetwarzane w kolejności ich dodania, co jest odwrotnością stosu. Tablica dwuwymiarowa to struktura służąca do przechowywania danych w formie macierzy, umożliwiająca indeksowany dostęp, ale nie wspiera bezpośrednio operacji LIFO ani FIFO.

Pytanie 23

W wyniku realizacji zaprezentowanego kodu na ekranie pojawią się:

int tablica[10];

for (int i = 0; i < 10; i++) {
    if (i % 3 != 0)
        std::cout << tablica[i] << ", ";
}

A. elementy tablicy o indeksach: 1, 2, 4, 5, 7, 8

B. wszystkie elementy tablicy, które mają wartość nieparzystą

C. elementy z indeksów tablicy, które są podzielne przez 3

D. wszystkie elementy tablicy, które są wielokrotnością 3

Wiele osób przy tego typu zadaniu potrafi się pomylić przez nieuważne czytanie warunku w instrukcji if albo przez błędne założenie, że chodzi o wartości, a nie indeksy. Kod analizuje tylko indeksy tablicy. Jeżeli założy się, że warunek i % 3 != 0 dotyczy wartości tablicy, a nie samego indeksu, można dojść do wniosku, że na ekranie pojawią się elementy będące wielokrotnościami 3 lub tylko te mające wartości nieparzyste, co jednak jest niezgodne z rzeczywistością, bo tablica nie jest w ogóle inicjalizowana konkretnymi danymi. Zamiast tego, pętla iteruje po i od 0 do 9 i sprawdza, czy indeks nie jest podzielny przez 3. Elementy o indeksach podzielnych przez 3 (czyli 0, 3, 6, 9) są pomijane, więc wyświetlone są tylko te z pozostałych indeksów. Często też popełnia się błąd, myląc warunek „podzielny przez 3” z „niepodzielny przez 3”, co zmienia zupełnie sens działania programu. Dobrą praktyką jest zawsze dokładnie sprawdzać, czy warunek odnosi się do indeksu, czy do wartości oraz jaki jest operator porównania w if-ie. Z mojego doświadczenia wynika, że takie drobiazgi potrafią prowadzić do naprawdę irytujących błędów podczas rozwiązywania większych problemów algorytmicznych. Ważne jest także, by pamiętać, że jeżeli tablica int nie jest zainicjalizowana, nie ma sensu analizować wartości, bo mogą być losowe. Tu liczył się wyłącznie indeks i jego podzielność przez 3, więc każda odpowiedź opierająca się na wartościach elementów zamiast ich położenia jest nietrafiona. Warto na przyszłość dokładnie analizować, czego dotyczy warunek i jakie dane są rzeczywiście dostępne w danej chwili programu.

Pytanie 24

Co to jest lazy loading?

A. Algorytm kompresji obrazów w aplikacjach webowych

B. Proces opóźnionego ładowania bibliotek JavaScript

C. Technika optymalizacji polegająca na ładowaniu zasobów dopiero wtedy, gdy są potrzebne

D. Metoda przechowywania danych w pamięci podręcznej przeglądarki

Inne odpowiedzi opierają się na błędnych założeniach dotyczących lazy loading, co prowadzi do nieporozumień w kontekście optymalizacji aplikacji webowych. Metoda przechowywania danych w pamięci podręcznej przeglądarki, choć istotna, nie jest tym samym co lazy loading. Pamięć podręczna służy do przechowywania zasobów, aby zredukować czas ładowania w przyszłych wizytach, ale nie wpływa na moment ich ładowania w kontekście bieżącej sesji. Z kolei algorytmy kompresji obrazów są związane z redukcją rozmiaru plików graficznych, co również nie jest tożsame z lazy loading. Kompresja obrazów ma na celu zmniejszenie ilości danych do przesłania, lecz nie definiuje momentu ich załadowania. Proces opóźnionego ładowania bibliotek JavaScript może być mylony z lazy loading, ale dotyczy on wyłącznie opóźnienia w załadowaniu skryptów, a nie zasobów wizualnych czy danych. Błędem jest również myślenie, że optymalizacja ładowania zasobów polega tylko na ich kompresji czy przechowywaniu w pamięci podręcznej. W rzeczywistości, skuteczna strategia optymalizacji wymaga zastosowania takich podejść jak lazy loading, by dostarczyć użytkownikom lepsze doświadczenie bez obciążania ich przeglądarek nadmierną ilością danych na początku sesji.

Pytanie 25

Jakie elementy powinny być zawarte w instrukcji dla użytkownika danej aplikacji?

A. Opis instalacji, konfiguracji oraz obsługi oprogramowania

B. Informacje o narzędziach programistycznych zastosowanych w procesie tworzenia aplikacji

C. Harmonogram realizacji projektu

D. Wyjaśnienie struktur danych wykorzystywanych w kodzie

W instrukcji użytkownika aplikacji warto, żeby był opis tego, jak zainstalować, skonfigurować i korzystać z programu. Taka dokumentacja, pisana krok po kroku, pomaga użytkownikowi przejść przez wszystkie etapy, od pobrania oprogramowania, przez instalację, aż po to, żeby w pełni wykorzystać wszystkie funkcje. Dobrze, żeby były tam też info o wymaganiach systemowych, sposobach radzenia sobie z problemami czy aktualizacjach oprogramowania. Moim zdaniem, taka dokładna instrukcja jest mega ważna, bo zmniejsza szanse na napotkanie kłopotów podczas korzystania z aplikacji i sprawia, że łatwiej jest wdrożyć ją w pracy. Jak użytkownicy mają porządnie napisaną instrukcję, to są bardziej zadowoleni i szybciej przyzwyczajają się do nowego narzędzia.

Pytanie 26

Które z poniżej wymienionych afirmacji najtrafniej charakteryzuje proces interpretacji kodu?

A. Tworzenie pliku wykonywalnego

B. Generowanie bibliotek dynamicznych dla programu

C. Tłumaczenie kodu źródłowego na język maszynowy w czasie rzeczywistym

D. Analiza struktury kodu przed tłumaczeniem

Interpretacja kodu to proces tłumaczenia kodu źródłowego na język maszynowy w czasie rzeczywistym, instrukcja po instrukcji. Jest to charakterystyczne dla języków takich jak Python, JavaScript i Ruby, które używają interpreterów. Dzięki temu program jest wykonywany od razu, bez konieczności wcześniejszego generowania pliku wykonywalnego. Zaletą interpretacji jest szybka analiza i możliwość natychmiastowego testowania kodu, co przyspiesza proces debugowania i prototypowania aplikacji.

Pytanie 27

Co to jest serverless computing?

A. Proces kompilacji kodu bezpośrednio w przeglądarce użytkownika

B. Model wykonywania kodu w chmurze bez konieczności zarządzania infrastrukturą serwerową

C. Technika projektowania baz danych bez użycia serwera SQL

D. Metoda tworzenia aplikacji bez użycia back-endu

Serverless computing to model dostarczania usług obliczeniowych, który pozwala programistom skupić się na pisaniu kodu, bez konieczności zarządzania serwerami czy infrastrukturą. W tym modelu, dostawcy usług chmurowych automatycznie przydzielają zasoby obliczeniowe w odpowiedzi na zdarzenia, co oznacza, że użytkownicy płacą jedynie za rzeczywistą moc obliczeniową, której używają, a nie za z góry ustalone zasoby. Przykładem zastosowania serverless computing może być wykorzystanie funkcji AWS Lambda, która uruchamia kod w odpowiedzi na zdarzenia, takie jak zmiany w bazie danych, przesyłanie plików do chmury czy wywołania API. Ten model jest zgodny z zasadami DevOps oraz architekturą mikroserwisów, które promują elastyczność i szybkość w dostarczaniu aplikacji. Dobrą praktyką jest również integrowanie serverless computing z systemami CI/CD, co pozwala na automatyczne wdrażanie i zarządzanie kodem w sposób efektywny.

Pytanie 28

Zapisany kod w języku Python ilustruje

pierwiastki = {"N": "Azot", "O": "Tlen", "P": "Fosfor", "Si": "Siarka"}

A. strukturę

B. kolejkę (LIFO)

C. stos

D. tablicę asocjacyjną (słownik)

W tym zadaniu mamy do czynienia z tablicą asocjacyjną, która w Pythonie nazywa się słownikiem. Słownik to taki fajny sposób na przechowywanie par klucz-wartość, co jest naprawdę przydatne. W naszym przypadku kluczami są symbole chemiczne, jak N czy O, a wartościami ich pełne nazwy, czyli Azot oraz Tlen. Dzięki tej strukturze można szybko sięgnąć po konkretne dane, co jest bardzo pomocne w różnych sytuacjach. Na przykład, można używać ich do przechowywania konfiguracji albo do prostych baz danych. Warto też dodać, że słowniki świetnie pasują do obiektów JSON, co jest ważne w tworzeniu aplikacji webowych. Dają nam dużą elastyczność i robią to w bardzo efektywny sposób, dlatego są jednym z kluczowych elementów Pythona. Ułatwiają pisanie kodu, który jest zarówno czytelny, jak i funkcjonalny.

Pytanie 29

Które z wymienionych działań stanowi zagrożenie dla emocjonalnego dobrostanu człowieka w sieci?

A. Przesyłanie niezaszyfrowanych plików

B. Zła postawa podczas pracy przy komputerze

C. Cyberstalking

D. Nadmierne korzystanie z mediów społecznościowych

Cyberstalking to groźne zjawisko polegające na uporczywym prześladowaniu, nękaniu lub groźbach w przestrzeni internetowej. Może prowadzić do poważnych problemów emocjonalnych, takich jak lęki, depresja, a nawet zespół stresu pourazowego (PTSD). Cyberstalking narusza prywatność ofiary, wywołując poczucie zagrożenia i bezradności. Walka z tym zjawiskiem obejmuje zgłaszanie przypadków organom ścigania, blokowanie prześladowców i korzystanie z narzędzi ochrony prywatności.

Pytanie 30

Który z wymienionych terminów dotyczy klasy, która stanowi podstawę dla innych klas, lecz nie może być tworzona w instancji?

A. Klasa pochodna

B. Klasa finalna

C. Klasa statyczna

D. Klasa abstrakcyjna

Klasa abstrakcyjna to klasa, która nie może być instancjonowana i służy jako szablon dla innych klas. Definiuje ona ogólną strukturę oraz interfejs, który klasy pochodne muszą zaimplementować. Klasy abstrakcyjne mogą zawierać zarówno metody z ciałem (zdefiniowane), jak i metody czysto wirtualne (bez implementacji), które muszą być przesłonięte w klasach pochodnych. W C++ deklaracja czysto wirtualnej metody odbywa się za pomocą '= 0'. Klasa abstrakcyjna zapewnia spójność interfejsu i narzuca implementację określonych metod we wszystkich klasach dziedziczących, co prowadzi do bardziej przewidywalnego i bezpiecznego kodu.

Pytanie 31

Jakie oprogramowanie służy do monitorowania błędów oraz zarządzania projektami?

A. Git

B. Jira

C. Jasmine

D. Bugzilla

Jira to zaawansowane oprogramowanie do zarządzania projektami oraz śledzenia błędów, stworzone przez firmę Atlassian. Jest powszechnie stosowane w zespołach zajmujących się rozwijaniem oprogramowania, ale również znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, takich jak zarządzanie projektami, wsparcie techniczne oraz śledzenie zadań. Jira oferuje bogaty zestaw funkcji, które umożliwiają planowanie sprintów, monitorowanie postępów prac, zarządzanie backlogiem oraz raportowanie wydajności zespołu. Użytkownicy mogą tworzyć niestandardowe workflow, co pozwala dostosować procesy pracy do specyficznych potrzeb organizacji. Dzięki integracji z innymi narzędziami Atlassian, takimi jak Confluence czy Bitbucket, Jira jest elementem ekosystemu, który wspiera współpracę w zespołach. Przykładem zastosowania Jira może być zarządzanie cyklem życia produktu, gdzie zespół deweloperski wykorzystuje to narzędzie do śledzenia błędów, zarządzania wymaganiami oraz planowania wydań. Korzystanie z Jira wspiera podejście Agile, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami zarządzania projektami.

Pytanie 32

Które zdarzenie w JavaScript jest wywoływane po całkowitym załadowaniu strony?

A. document.ready

B. page.complete

C. window.render

D. window.onload

Odpowiedź "window.onload" jest poprawna, ponieważ zdarzenie to jest wywoływane, gdy cała strona, w tym wszystkie obrazy, skrypty i style, zostały całkowicie załadowane. Jest to niezwykle istotne w kontekście programowania w JavaScript, ponieważ pozwala na pewność, że wszystkie zasoby są dostępne, zanim podejmiemy jakiekolwiek działania na elementach DOM. Przykładowo, jeśli chcemy zmienić zawartość elementu na stronie lub dodać do niej interaktywne funkcje, musimy upewnić się, że cały dokument jest już w pełni załadowany. Dobrym przykładem zastosowania jest sytuacja, kiedy po załadowaniu strony chcemy zainicjować jakieś skrypty, które manipulują elementami DOM, na przykład dodanie zdarzeń do przycisków lub animacji. Współczesne standardy wskazują na stosowanie tego zdarzenia w połączeniu z innymi metodami, jak np. "DOMContentLoaded", co pozwala na bardziej efektywne zarządzanie ładowaniem zasobów. Warto zaznaczyć, że chociaż "window.onload" jest użyteczne, w wielu nowoczesnych aplikacjach front-end używa się frameworków, które mogą oferować bardziej zaawansowane mechanizmy zarządzania cyklem życia aplikacji.

Pytanie 33

Wskaż poprawny komentarz jednoliniowy, który można dodać w linii 3 w miejscu znaków zapytania, aby był zgodny ze składnią i opisywał operację przeprowadzaną w tej linii?

string[] langs = {"C++", "C#", "Java", "Python"};
foreach (string i in langs) {
    Console.WriteLine(i);    ???
}

A. // wypełnienie elementu tablicy

B. # wypełnienie elementu tablicy

C. // wyświetlenie elementu tablicy

D. # wyświetlenie elementu tablicy

Odpowiedź // wyswietlenie elementu tablicy jest poprawna, ponieważ komentarze jednoliniowe w języku C# rozpoczynają się od dwóch ukośników: //. W tym przypadku linia Console.WriteLine(i); odpowiedzialna jest za wyświetlenie elementu tablicy na konsoli. Komentarz ten poprawnie opisuje, co robi dana linia kodu, co jest dobrą praktyką w programowaniu, ponieważ ułatwia zrozumienie funkcji kodu innym programistom lub nawet nam samym w przyszłości. Komentarze są szczególnie przydatne, gdy kod jest skomplikowany i wymaga wyjaśnień. Warto zawsze stosować komentarze, by opisywały one istotne fragmenty kodu, co znacząco zwiększa jego czytelność i utrzymywalność. Praktyka dodawania takich opisów jest zgodna z zasadami czystego kodu, które promują czytelność i zrozumiałość. Dzięki takim komentarzom osoby przeglądające kod mogą szybko zorientować się, jakie funkcje pełnią poszczególne jego fragmenty, co usprawnia proces debugowania i dalszego rozwoju oprogramowania.

Pytanie 34

Zademonstrowana pętla wykorzystuje obiekt random do:

var random = new Random();
String pulaZnakow = "abcdefghijklmnopqrstuwxyzABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUWXYZ";
int dlPuli = pulaZnakow.Length - 1;
char znak;
string wynik = "";

for (int i = 0; i < 8; i++) {
    znak = pulaZnakow[random.Next(0, dlPuli)];
    wynik += znak;
}

A. wielokrotnego generowania liczby, aby stworzyć ciąg z liczb pseudolosowych

B. jednorazowego wylosowania znaku z określonego zestawu znaków

C. uzupełniania tablicy danymi w postaci liczb pseudolosowych

D. stworzenia losowego napisu o długości 8 znaków składającego się z liter

Kod, który został przedstawiony, to typowy przykład generowania losowego napisu, takiego jak hasło czy token sesji. Random służy tutaj do wielokrotnego losowania indeksów z określonego zakresu, które następnie są używane do pobierania znaków z puli liter. W efekcie – po przejściu całej pętli – zmienna 'wynik' zawiera napis złożony z 8 losowo dobranych liter z podanego zestawu. Tak się właśnie w praktyce koduje np. generator jednorazowych haseł lub krótkich identyfikatorów użytkowników. Często takie rozwiązania spotyka się w aplikacjach internetowych, gdzie bezpieczeństwo i nieprzewidywalność takich danych są kluczowe. Zresztą, korzystanie z Random i gotowej puli znaków to branżowy standard, jeśli chodzi o prostą losowość tekstową (chociaż do kryptografii są lepsze klasy, np. RNGCryptoServiceProvider). Warto też pamiętać, że pętle for idealnie nadają się do składania ciągów o z góry ustalonej długości, co jest bardzo czytelne i zgodne z dobrymi praktykami C#. Ogólnie, ten sposób generowania losowego stringa jest szybki, łatwy do zrozumienia i nieźle się skaluje – no i sprawdza się rewelacyjnie w różnych projektach, gdzie trzeba wygenerować coś pseudo-losowego, ale czytelnego dla człowieka. Sam się kiedyś złapałem na tym, jak często taki kod się przydaje przy rejestracji użytkowników czy obsłudze prostych quizów online.

Pytanie 35

Który z wymienionych elementów NIE stanowi części instrukcji dla użytkownika programu?

A. Rozwiązywanie problemów związanych z użytkowaniem aplikacji

B. Opis testów jednostkowych

C. Opis metody instalacji aplikacji

D. Instrukcje dotyczące obsługi poszczególnych funkcji aplikacji

Instrukcja użytkownika programu zawiera opisy dotyczące sposobu instalacji aplikacji, konfiguracji oraz obsługi poszczególnych funkcji. Jest to kluczowy dokument pomagający użytkownikom w szybkim wdrożeniu się w pracę z oprogramowaniem. Zawiera również sekcje dotyczące rozwiązywania typowych problemów oraz wskazówki, jak efektywnie korzystać z narzędzi i funkcji aplikacji. Instrukcja użytkownika może być dostępna w formie elektronicznej (PDF, strony WWW) lub papierowej, a jej celem jest uproszczenie procesu wdrażania oraz ograniczenie liczby zgłoszeń do działu wsparcia technicznego. Dokumentacja tego typu stanowi również ważny element budowania pozytywnego doświadczenia użytkownika (UX).

Pytanie 36

Który system informatyczny powinien być zastosowany do zarządzania sprzedażą w e-sklepie?

A. System CMS

B. System e-commerce

C. System ERP

D. System CRM

System e-commerce to takie fajne rozwiązanie, które naprawdę ułatwia sprzedaż przez internet. Znajdziesz w nim wszystko, co potrzebne do zarządzania produktami, zamówieniami, a nawet płatnościami. Dzięki temu przedsiębiorcy mogą szybko zakładać i prowadzić sklepy online, co daje super doświadczenie dla klientów. Warto wspomnieć o popularnych systemach, jak Shopify czy WooCommerce – z nich korzystają tysiące sklepów na całym świecie. Te systemy mają też fajne narzędzia, dzięki którym można monitorować sprzedaż czy analizować, co klienci lubią. A bezpieczeństwo? To też ważna sprawa, bo standardy, takie jak PCI DSS, dbają o to, żeby dane klientów były dobrze chronione. W czasach rosnącej konkurencji w internecie, wybór odpowiedniego systemu e-commerce to klucz do sukcesu.

Pytanie 37

Która z poniższych metod HTTP jest idempotentna?

A. POST

B. GET

C. PATCH

D. CONNECT

Wybór metod HTTP, które nie są idempotentne, może prowadzić do zamieszania i nieporozumień w aplikacjach webowych. Metoda POST, w przeciwieństwie do GET, jest zazwyczaj stosowana do tworzenia nowych zasobów na serwerze. Każde wywołanie POST może prowadzić do utworzenia nowego wpisu lub zmiany stanu zasobu, co sprawia, że jest to operacja nieidempotentna. Przykładowo, korzystając z metody POST do przesyłania formularzy rejestracyjnych, każdy nowy użytkownik powoduje dodanie nowego wpisu do bazy danych. Z kolei metoda PATCH jest używana do częściowej aktualizacji istniejącego zasobu. W przypadku wielokrotnego zastosowania tej samej poprawki, stan zasobu może się zmieniać, co również klasyfikuje ją jako nieidempotentną. Dodatkowo, metoda CONNECT, służąca do nawiązywania tuneli przez serwer proxy, w typowym użyciu nie może być uznana za idempotentną, ponieważ jej działanie zależy od kontekstu i może prowadzić do różnych rezultatów przy wielokrotnym wywoływaniu. Dlatego, przy projektowaniu API, istotne jest zrozumienie różnicy między metodami idempotentnymi a nieidempotentnymi, aby uniknąć nieprzewidywalnych skutków i zapewnić spójność w interakcji z serwerem.

Pytanie 38

Jak zrealizować definiowanie własnego wyjątku w języku C++?

A. Wykorzystać blok try z pustym blokiem catch

B. Automatycznie wywołać funkcję throw

C. Utworzyć klasę, która dziedziczy po std::exception

D. Skorzystać z domyślnej metody obsługi błędów

Użycie standardowej funkcji obsługi błędów, takiej jak 'perror()', nie pozwala na zdefiniowanie własnego wyjątku – 'perror()' wyświetla komunikat o błędzie, ale nie zgłasza wyjątku. Blok 'try' z pustym blokiem 'catch' nie tworzy nowego wyjątku, lecz jedynie przechwytuje istniejące wyjątki. Wywołanie 'throw' automatycznie nie definiuje nowego wyjątku – 'throw' służy do zgłaszania istniejącego wyjątku, ale definicja własnego wyjątku wymaga utworzenia nowej klasy dziedziczącej po 'std::exception'.

Pytanie 39

Który z języków programowania jest najczęściej wykorzystywany do budowania aplikacji internetowych po stronie serwera?

A. CSS

B. JavaScript

C. HTML

D. PHP

JavaScript jest językiem działającym głównie po stronie klienta (przeglądarki), chociaż dzięki Node.js może być używany także po stronie serwera, jednak tradycyjnie nie jest językiem stricte backendowym. HTML to język znaczników służący do strukturalnego tworzenia treści na stronach internetowych, ale sam w sobie nie może obsługiwać logiki serwera. CSS to język odpowiedzialny za stylizację stron internetowych i nie pełni roli języka programowania po stronie serwera.

Pytanie 40

Która z wymienionych aplikacji stanowi przykład prostego rozwiązania mobilnego?

A. Aplikacja do analizy danych finansowych

B. Aplikacja typu zegar

C. Aplikacja do monitorowania użycia pamięci RAM

D. Aplikacja z rozbudowanym systemem zarządzania projektami

Aplikacja typu zegar to jeden z najprostszych przykładów aplikacji mobilnej. Jej podstawowa funkcjonalność polega na wyświetlaniu aktualnego czasu oraz alarmów, a dodatkowo może zawierać funkcje takie jak minutnik czy stoper. Tego rodzaju aplikacje charakteryzują się niewielką liczbą funkcji, przejrzystym interfejsem i minimalnym zapotrzebowaniem na zasoby sprzętowe. Dzięki swojej prostocie, aplikacje typu zegar są doskonałym przykładem na to, jak przy użyciu niewielkiej liczby komponentów można stworzyć przydatne narzędzie dla użytkownika.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej