Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 10 listopada 2025 21:27
Data zakończenia: 10 listopada 2025 21:54

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który sposób hodowli kur umożliwia osiągnięcie najwyższego standardu dobrostanu ptaków?

A. Hodowla ekstensywna

B. Hodowla w klatkach

C. Hodowla intensywna

D. Hodowla bateriowa

Chów ekstensywny kur jest uznawany za najbardziej sprzyjający dobrostanowi ptaków z kilku kluczowych powodów. W systemie tym kury mają dostęp do przestronnych wybiegów, co pozwala im na naturalne zachowania, takie jak grzebanie w ziemi, picie wody z naturalnych źródeł oraz kontakt z innymi ptakami. Dobre praktyki w chowie ekstensywnym obejmują zapewnienie odpowiedniej ilości przestrzeni, co wpływa na redukcję stresu i agresji wśród ptaków. Zgodnie z zaleceniami organizacji takich jak World Animal Protection oraz Humane Society International, minimum 4 m² na kurę na wybiegu jest uznawane za standard, który wspiera ich zdrowie oraz komfort. Dodatkowo, w chowie ekstensywnym kury są mniej narażone na choroby, co przekłada się na mniejsze wykorzystanie antybiotyków. Takie podejście jest zgodne z coraz bardziej popularnym modelem zrównoważonego rolnictwa, które kładzie nacisk na integrowanie dobrostanu zwierząt z produkcją ekologiczną.

Pytanie 2

Aby zapewnić bezpieczne dojenie krów i uniknąć kopnięć, stosuje się

A. klucz Harmsa

B. dutkę

C. poskrom laskowy

D. kantar

Poskrom laskowy jest narzędziem szczególnie przydatnym w bezpiecznej obsłudze krów podczas doju, ponieważ umożliwia skuteczne ograniczenie ruchów zwierzęcia, co znacząco redukuje ryzyko kopnięcia. Działa na zasadzie mocowania kończyn zwierzęcia w sposób, który minimalizuje jego zdolność do ruchu. Zastosowanie poskromu laskowego jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, które nakładają na hodowców obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa zarówno dla zwierząt, jak i ludzi. W praktyce, stosując poskrom laskowy, można nie tylko uniknąć niebezpiecznych sytuacji, ale także zredukować stres u krów, co wpływa na wydajność doju oraz jakość mleka. Warto zaznaczyć, że poskrom powinien być stosowany przez wykwalifikowany personel, który wie, jak właściwie go używać, aby zminimalizować dyskomfort zwierzęcia. Przykładem zastosowania poskromu laskowego może być jego użycie w stajniach podczas rutynowego doju, gdzie krówki są indywidualnie przeprowadzane do stanowisk dojenia. Właściwe użycie tego narzędzia jest zgodne z praktykami dobrego zarządzania w hodowli bydła, które kładą nacisk na bezpieczeństwo i efektywność operacyjną.

Pytanie 3

W diecie dla świń nie wykorzystuje się ziemniaków

A. surowych.

B. gotowanych.

C. gotowanych kiszonych.

D. suszonych.

Odpowiedź "surowych" jest jak najbardziej trafna. W hodowli świń nie powinno się podawać surowych ziemniaków, bo zawierają one solaninę, która jest dość toksyczna i może zaszkodzić zwierzakom. Surowe ziemniaki mogą wywołać problemy z trawieniem, a jakby zwierzaki zjadły ich za dużo, to może być naprawdę niebezpieczne. Z tego, co wiem, ziemniaki w diecie świń zazwyczaj są podawane w formie przetworzonej, na przykład parowane – to pozwala zredukować poziom solaniny i poprawić strawność. Parowane ziemniaki są często dodawane do paszy, bo świetnie dostarczają węglowodanów i poprawiają smak takiej paszy. W przemyśle hodowlanym podkreśla się, żeby unikać surowych surowców, bo zdrowie i wydajność świń to podstawa, a takie praktyki są zgodne z tym, co w hodowli uznaje się za najlepsze.

Pytanie 4

Czubki kopyt są skierowane do wewnątrz, co powoduje, że zewnętrzne ścianki kopyt znoszą większy ciężar niż te wewnętrzne, i to pod ostrzejszym kątem. Czasami tylko jedna noga może ujawniać tę deformację. Konie przy takiej postawie często w ruchu bilardują. Taki układ występuje często w przypadku tylnych nóg o kształcie krowim.

A. szpotawa

B. poprawna

C. krowia

D. zgodna

Postawa szpotawa, opisująca zjawisko, w którym kopyta koni są ustawione w taki sposób, że czubki kopyt wskazują do środka, prowadzi do większego obciążenia zewnętrznych ściank kopyt. W praktyce klinicznej rozpoznawanie postawy szpotawą jest kluczowe, ponieważ może wpływać na biomechanikę ruchu konia, co z kolei wpływa na jego wydajność i zdrowie. Tego typu postawa może prowadzić do problemów ze stawami oraz niewłaściwego rozkładu ciężaru ciała, co jest szczególnie istotne w kontekście sportów jeździeckich. Właściwe monitorowanie i korekcja postawy szpotawą powinny być realizowane przez wykwalifikowanych specjalistów, którzy mogą wdrożyć odpowiednie programy treningowe oraz skorygować obuwie, co pomoże zminimalizować ryzyko kontuzji. Dodatkowo, zrozumienie mechaniki ruchu koni z taką postawą jest istotne w kontekście ich ogólnego dobrostanu oraz długotrwałej wydajności.

Pytanie 5

Przechowywanie nasienia buhaja, które jest wykorzystywane do sztucznego unasienniania krów, powinno odbywać się w temperaturze wynoszącej minus

A. 196°C

B. 160°C

C. 220°C

D. 126°C

Trzymanie nasienia buhaja w tak niskiej temperaturze jak -196°C jest mega ważne, jeśli chodzi o jego jakość i zdolność do zapłodnienia. Robi się to dzięki ciekłemu azotowi, który używa się w kriogenice do przechowywania różnych komórek i tkanek. W tej temperaturze praktycznie wszystkie procesy metaboliczne są zatrzymane, co zmniejsza ryzyko uszkodzenia plemników. Dzięki temu nasienie może być trzymane przez naprawdę długi czas, nawet przez wiele lat, i dalej działać jak powinno. To ma ogromne znaczenie w sztucznym unasiennianiu, co jest istotne w hodowli bydła. Ważne jest też, żeby regularnie kontrolować temperaturę i mieć odpowiednie procedury transportowe, żeby nasienie dotarło do celu w idealnych warunkach. Z mojego doświadczenia, dobre zarządzanie tym wszystkim jest kluczowe dla sukcesu w produkcji zwierzęcej i poprawy wyników hodowli.

Pytanie 6

W kiszonce z kukurydzy o dobrej jakości, przygotowanej bez użycia inokulantów, proporcja kwasu mlekowego do octowego powinna wynosić

A. 1:1

B. 2:1

C. 3:1

D. 1:3

Kwas mlekowy i kwas octowy są produktami fermentacji, które powstają w trakcie kiszenia kukurydzy. W dobrej jakości kiszonce z kukurydzy, sporządzonej bez użycia inokulantów, idealny stosunek kwasu mlekowego do octowego wynosi około 3:1. Taki stosunek jest korzystny, ponieważ kwas mlekowy ma silniejsze właściwości konserwujące, co przyczynia się do lepszej stabilności kiszonki. Ponadto, wysokie stężenie kwasu mlekowego sprzyja szybszemu zakwaszeniu, co zmniejsza ryzyko rozwoju niepożądanych mikroorganizmów, takich jak bakterie gnilne. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest kontrola procesu fermentacji, gdzie stosując odpowiednie warunki, możemy uzyskać preferowaną mikroflorę oraz produkcję kwasów, które przyczynią się do lepszej jakości kiszonki. Dobrym przykładem są standardy jakościowe zawarte w dokumentacji takich jak ISO 22000, które wskazują na kontrolę mikrobiologiczną jako kluczowy aspekt w produkcji wysokiej jakości kiszonek.

Pytanie 7

Na podstawie danych w tabeli określ, w którym budynku jest najwyższy poziom oświetlenia naturalnego.

Typ budynku	Stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi
Chlewnia dla loch i prosiąt	1 : 15
Obora dla krów mlecznych	1 : 18
Bukaciarna	1 : 25
Tuczarnia	1 : 30

A. W bukaciarni.

B. W tuczami.

C. W oborze dla krów mlecznych.

D. W chlewni dla loch i prosiąt.

Wybór chlewni dla loch i prosiąt jako miejsca z najwyższym poziomem oświetlenia naturalnego jest zgodny z zasadami projektowania budynków inwentarskich. Stosunek powierzchni okien do powierzchni podłogi wynoszący 1:15 jest kluczowy dla zapewnienia odpowiedniego oświetlenia, co wpływa na dobrostan zwierząt oraz ich wydajność produkcyjną. W praktyce, im większy stosunek okien do podłogi, tym więcej światła naturalnego wpada do wnętrza budynku, co może przyczynić się do obniżenia kosztów energii związanych z oświetleniem sztucznym. Dobrze zaprojektowane budynki inwentarskie powinny uwzględniać nie tylko aspekty estetyczne, ale także funkcjonalne, takie jak wentylacja, regulacja temperatury oraz dostosowanie oświetlenia do potrzeb zwierząt. W kontekście standardów branżowych, na przykład wytyczne dotyczące dobrostanu zwierząt określają minimalne wymagania dotyczące oświetlenia, które powinny być spełnione w obiektach hodowlanych. Dlatego zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla każdego projektanta i hodowcy.

Pytanie 8

Wybierz rasę królika przeznaczonego do pozyskiwania wełny?

A. Nowozelandzki

B. Castorex

C. Holenderski

D. Angorski

Rasa królika angorskiego jest uznawana za jedną z najważniejszych ras do produkcji wełny. Króliki te charakteryzują się długim, miękkim i gęstym futrem, które jest niezwykle cenione w przemyśle tekstylnym. Wełna angorska jest lekka, ciepła i ma doskonałe właściwości izolacyjne, co sprawia, że jest idealnym materiałem do produkcji odzieży i akcesoriów. W praktyce, hodowcy królika angorskiego stosują różne metody pielęgnacji zwierząt, aby zapewnić jak najwyższą jakość wełny. Regularne strzyżenie pozwala na uzyskanie z włosa większej ilości surowca oraz wpływa pozytywnie na zdrowie zwierząt. Warto zwrócić uwagę, że angorskie króliki wymagają odpowiednich warunków hodowlanych, takich jak przestronność klatek i dostęp do świeżego powietrza, co jest zgodne z zasadami dobrostanu zwierząt. Angorska wełna często jest mieszana z innymi włóknami, co zwiększa jej trwałość i elegancki wygląd. Dlatego wybór królika angorskiego do produkcji wełny jest najlepszym rozwiązaniem, które łączy jakość, tradycję oraz praktyczność w zastosowaniu.

Pytanie 9

Jakie jest pochodzenie anatomiczne linii białej?

A. zęba

B. rogu

C. kopyta

D. włosa

Wybierając odpowiedzi związane z włosem, rogiem lub zębem, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące anatomicznych struktur zwierząt. Włosy, będące elementem pokrycia ciała, nie mają żadnego związku z kopytem ani strukturą linii białej, a ich funkcje obejmują ochronę i termoregulację. Rogi, z kolei, są strukturami keratynowymi znajdującymi się u zwierząt takich jak bydło czy kozy, i także nie mają związku z kopytami koni. Zęby, będące elementem układu pokarmowego, pełnią zupełnie inną rolę w organizmie zwierzęcia. Pojawienie się myślenia, że linia biała należy do którejkolwiek z tych struktur, może wynikać z braku zrozumienia różnic w anatomicznych funkcjach różnych części ciała zwierząt. Właściwe rozpoznawanie i klasyfikacja tych struktur są niezwykle ważne w weterynarii oraz w praktykach jeździeckich, co pokazuje, jak fundamentalne jest zrozumienie anatomii w kontekście zdrowia zwierząt. Ignorowanie tej wiedzy może prowadzić do błędnych diagnoz oraz niewłaściwej pielęgnacji, co w dłuższym okresie może skutkować poważnymi problemami zdrowotnymi.

Pytanie 10

Żołądek jednokomorowy jest elementem układu pokarmowego

A. konia oraz świni

B. kota oraz psa

C. krowy oraz owcy

D. królika oraz kozy

Żołądek jednokomorowy nie występuje w przypadku krowy i owcy, ponieważ oba te gatunki mają żołądki o bardziej złożonej budowie, składające się z czterech komór. Taki typ żołądka, zwany żołądkiem przeżuwaczy, jest charakterystyczny dla zwierząt roślinożernych, które muszą przetwarzać trudne do strawienia materiały roślinne. Wymaga to odpowiedniego rozdzielenia procesu trawienia na kilka etapów, co poprawia efektywność wykorzystania pożywienia. Niezrozumienie, że krowy i owce są przeżuwaczami, prowadzi do błędnych wniosków na temat ich układu pokarmowego oraz sposobu, w jaki trawią pokarm. Podobnie niepoprawne jest przypisanie żołądka jednokomorowego do kota i psa, które są zwierzętami mięsożernymi, ale ich budowa układu pokarmowego również różni się od struktury typowej dla koni i świń. Koty i psy mają żołądki jednokomorowe, ale ich dieta oraz sposób trawienia są dostosowane do innego rodzaju pokarmu. Kluczowe jest zrozumienie, że rodzaj żołądka ma bezpośredni wpływ na dietę i strategię żywieniową tych zwierząt. Błędy w interpretacji tego zagadnienia mogą prowadzić do niewłaściwego żywienia, co z kolei wpływa na zdrowie i samopoczucie zwierząt.

Pytanie 11

Który system żywienia bydła opasu ma najkrótszy czas trwania?

A. Ekstensywny.

B. Półintensywny.

C. Intensywny.

D. Kombinowany.

System intensywny w żywieniu bydła opasowego to naprawdę ciekawa sprawa. Charakteryzuje się tym, że czas tuczu jest krótki, głównie dlatego, że zwierzęta dostają paszę w odpowiednich ilościach i to, co najlepiej wpływa na ich przyrosty. Zazwyczaj mają do dyspozycji pasze treściwe, które są bogate w białko i energię, co przyspiesza przyrosty masy. Przykład? Intensywne tuczenie cieląt w zamkniętych obiektach to świetny sposób. Cielaki mają wtedy stały dostęp do paszy i wody, a warunki, w jakich żyją, są starannie kontrolowane. Warto wspomnieć, że dobre praktyki zalecają monitorowanie zdrowia zwierząt oraz ich reakcje na różne pasze. To pozwala na jeszcze lepszą optymalizację tuczu. Takie systemy są powszechne w krajach, gdzie rolnictwo jest na wysokim poziomie, jak USA czy Niemcy, a efektywność produkcji mięsa tam robi wrażenie.

Pytanie 12

Z uwagi na wysoką zawartość substancji antyodżywczych oraz ich działanie zapierające i wzdęciowe w diecie świń, należy unikać podawania większych ilości śruty

A. z żyta

B. z kukurydzy

C. z jęczmienia

D. z pszenicy

Odpowiedzi, które wskazują na kukurydzę, pszenicę czy jęczmień jako źródła, które trzeba też uważać, są trochę mylące. Kukurydza, na przykład, jest często używana w dietach świń, bo ma sporo energii i mało tych złych substancji antyodżywczych. W rzeczywistości to podstawowy składnik pasz dla świń, bo dostarcza im dużo skrobi, co sprzyja ich wzrostowi. Wiadomo, że kukurydzę trzeba dobrze zbilansować z innymi składnikami, żeby nie było problemów z nadwagą czy brakiem ważnych aminokwasów. Co do pszenicy, to jej wartość odżywcza też jest spoko i w rozsądnych ilościach da się ją stosować w diecie świń bez strachu o te antyodżywcze rzeczy. Jak chodzi o jęczmień, to chociaż ma sporo błonnika, co może wpływać na trawienie, jest często dodawany do paszy jako źródło energii i białka. Jęczmień, jeżeli jest w odpowiednich ilościach, nie powinien robić problemów jak duże dawki żyta. Tu właściwie błąd myślowy to patrzenie na wszystkie zboża jako na to samo pod względem zdrowotnym dla świń. Każde z nich ma inny skład chemiczny i różne właściwości, więc ich wpływ na zdrowie zwierząt nie jest identyczny. Dlatego ważne jest, żeby mieć przemyślane podejście do żywienia, które uwzględnia potrzeby zwierząt i jak różne składniki na nie działają.

Pytanie 13

W celu uniknięcia zakażenia pępowiny u nowonarodzonego jagnięcia, co należy zrobić?

A. zastosować zastrzyk z antybiotyku dla jagnięcia.

B. podstawić jagnię do wylizania przez matkę.

C. podwiązać pępowinę za pomocą nici.

D. odkażać pępowinę jodyną.

Podwiązywanie pępowiny nicią jest procedurą, która nie stanowi skutecznej metody zapobiegania zakażeniom. Choć podwiązanie pępowiny może być stosowane w celu jej szybkiego zamknięcia, nie eliminuje to ryzyka wnikania patogenów do organizmu jagnięcia. Istnieje ryzyko, że w trakcie tej procedury dojdzie do zanieczyszczenia miejsca podwiązania, co może prowadzić do infekcji. W praktyce weterynaryjnej, nie jest to zalecana metoda, ponieważ sama pępowina może pozostać podatna na zakażenia, jeśli nie zostanie odpowiednio odkażona. Odkazanie pępowiny jodyną powinno być zawsze stosowane jako kluczowy krok po podwiązaniu. Podsadzanie jagnięcia do matki w celu wylizania pępowiny nie stanowi skutecznej metody dezynfekcji. Chociaż wylizywanie może pomagać w osuszaniu pępowiny, nie zapewnia ono odpowiedniej ochrony przed bakteriami, które mogą być obecne w ślinie matki. W rezultacie, poleganie na tym procesie jako sposobie dezynfekcji jest mylnym podejściem. Z kolei podanie zastrzyku z antybiotyku nie jest odpowiednie jako profilaktyka zakażeń pępowinowych. Antybiotyki powinny być stosowane w przypadkach już istniejących infekcji, a nie jako profilaktyka, gdyż może to prowadzić do powstawania oporności na leki oraz negatywnie wpływać na naturalną florę bakteryjną. Kluczowa jest świadomość, że właściwe podejście do opieki nad nowo narodzonymi jagniętami opiera się na zrozumieniu ich potrzeb zdrowotnych oraz przestrzeganiu standardów weterynaryjnych, a nie na nieodpowiednich praktykach.

Pytanie 14

Jaką kolejność mają odcinki jelita grubego u kota?

A. jelito czcze, dwunastnica, jelito ślepe

B. dwunastnica, okrężnica, jelito proste

C. jelito ślepe, okrężnica, jelito proste

D. jelito proste, jelito czcze, jelito biodrowe

Nieprawidłowe odpowiedzi bazują na błędnym zrozumieniu anatomii jelit oraz ich funkcji w organizmie kota. Odpowiedzi, które wskazują na jelito czcze, dwunastnicę lub jelito biodrowe, nie uwzględniają właściwej kolejności anatomicznej jelit grubych. Jelito czcze i dwunastnica są częścią jelita cienkiego, które nie mają bezpośredniego związku z jelitem grubym. Jelito czcze jest pierwszym odcinkiem jelita cienkiego, a jego główną funkcją jest wchłanianie składników odżywczych, a nie udział w procesach odbywających się w jelicie grubym. Z kolei jelito biodrowe, będące końcową częścią jelita cienkiego, również nie powinno być mylone z odcinkami jelita grubego. Pomieszanie tych struktur anatomicznych może prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat zdrowia zwierząt oraz ich diety. Zrozumienie anatomicznej budowy układu pokarmowego jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania zdrowiem kotów, dlatego warto przywiązywać większą wagę do nauki i przyswajania wiedzy o ich budowie i funkcjonowaniu. Wiedza ta ma zastosowanie nie tylko w praktyce weterynaryjnej, ale także w codziennej opiece nad zwierzętami, pomagając w identyfikacji potencjalnych problemów zdrowotnych i w zapewnieniu odpowiedniej diety.

Pytanie 15

Pełnowartościowe białko powinno być złożone z odpowiednich ilości aminokwasów oraz w właściwych proporcjach

A. nienasycone kwasy tłuszczowe

B. aminokwasy egzogenne

C. aminokwasy endogenne

D. nasycone kwasy tłuszczowe

Aminokwasy endogenne to te, które organizm ludzki jest w stanie wytwarzać samodzielnie, co oznacza, że nie muszą być dostarczane z pożywieniem. Dlatego koncentrowanie się na nich w kontekście pełnowartościowego białka jest nieuzasadnione, ponieważ nie spełniają one kryteriów niezbędnych aminokwasów w diecie. Możliwe jest również mylenie pojęć związanych z kwasami tłuszczowymi. Nasycone i nienasycone kwasy tłuszczowe to klasyfikacje odnoszące się do rodzaju wiązań chemicznych w cząsteczkach tłuszczu, a nie mają bezpośredniego związku z białkami i aminokwasami. Nasycone kwasy tłuszczowe, występujące głównie w produktach pochodzenia zwierzęcego, mogą wpływać na zdrowie serca, podczas gdy nienasycone kwasy tłuszczowe, znajdujące się w olejach roślinnych, rybach czy orzechach, są uważane za korzystne dla zdrowia. Użytkownicy często mylą terminologię, co prowadzi do nieporozumień w zakresie zrozumienia, jakie składniki odżywcze są kluczowe dla prawidłowego odżywiania. Zrozumienie różnicy między aminokwasami egzogennymi a endogennymi oraz ich rolą w diecie jest kluczowe dla planowania zdrowego jadłospisu, a ignorowanie tych informacji może prowadzić do niedoborów pokarmowych oraz zaburzeń zdrowotnych. Właściwe zbilansowanie aminokwasów w diecie ma fundamentalne znaczenie dla utrzymania prawidłowej kondycji organizmu oraz wspierania procesów metabolicznych.

Pytanie 16

Jakie są narządy oddechowe indyków?

A. płuca

B. skrzela

C. tchawki

D. płucotchawki

Skrzela są organami oddechowymi ryb i innych wodnych zwierząt, które umożliwiają wymianę gazów w wodzie. Indyki, jako ptaki lądowe, nie posiadają tej struktury, co prowadzi do błędnych wniosków na temat ich anatomii. Ponadto, płucotchawki są specyficznymi strukturami, które nie występują u ptaków, a ich funkcją jest bardziej złożona. Tchawki to element układu oddechowego, ale pełnią rolę przewodzącą powietrze do płuc, a nie są samodzielnym organem odpowiedzialnym za wymianę gazów. W kontekście układu oddechowego indyków, ważne jest zrozumienie, że to płuca są odpowiedzialne za wymianę tlenu i dwutlenku węgla. Często mylące jest także to, że niektórzy mogą myśleć o tchawce jako o głównym organie oddechowym, podczas gdy jej rola jest bardziej wspomagająca. W praktyce, poprawne zrozumienie funkcji płuc w układzie oddechowym indyków jest kluczowe dla zapewnienia im zdrowego środowiska życia oraz monitorowania ich stanu zdrowia. Właściwe podejście do hodowli indyków uwzględnia nie tylko znajomość ich anatomii, ale również wiedzę na temat ich potrzeb środowiskowych, co jest fundamentalne w nowoczesnym chowie ptaków.

Pytanie 17

Jakie urządzenie wykorzystuje się do składowania odchodów bydła trzymanego na rusztach?

A. pryzma obornikowa

B. płyta obornikowa

C. zbiornik na gnojowicę

D. zbiornik na gnojówkę

Pryzma obornikowa to jedna z metod składowania odpadów, ale nie jest to dobry pomysł dla bydła, które siedzi na rusztach. Ta pryzma jest głównie do obornika, a obornik to substancja stała. W przypadku bydła na rusztach, odchody są głównie płynne, więc trzymanie ich w pryzmach to nie jest najlepszy sposób, a wręcz może być nieefektywne. Gnojówka to inny typ odpadów, który też jest płynny, ale często mylony z gnojowicą. Gnojówka jest lepsza dla zwierząt produkujących stałe odchody. Płyta obornikowa to miejsce do składowania obornika, co też nie pasuje, gdy mówimy o bydle na rusztach, bo tam odchody zebrane są inaczej. Typowe błędy w myśleniu to nieodróżnianie tych różnych form odpadów i nieznajomość ich przechowywania zgodnie z zasadami ochrony środowiska. Zrozumienie tych terminów jest ważne, żeby dobrze zarządzać gospodarstwem i dbać o naturę.

Pytanie 18

Podczas karmienia kiszonkami konieczne jest dostarczanie zwierzętom

A. probiotyków

B. mocznika

C. zakwaszaczy

D. kredy pastewnej

Mocznik, zakwaszacze i probiotyki to nie są kluczowe dodatki w skarmianiu kiszonek, chociaż mogą się przydać w pewnych sytuacjach. Zakwaszacze, jak kwas mlekowy, często poprawiają fermentację paszy, ale nie dają minerałów, które są podstawą diety. Myślenie, że probiotyki mogą zastąpić minerały, jest błędne, bo one głównie wspierają florę bakteryjną w jelitach, co jest fajne, ale nie dostarcza wapnia. Mocznik to inna sprawa - jest źródłem azotu, ale trzeba uważać, żeby nie przesadzić, bo może być toksyczny. Używanie mocznika w kiszonkach nie uzupełnia niedoborów mineralnych i może wręcz szkodzić metabolizmowi, jeśli nie jest odpowiednio stosowane. Więc na pewno nie można myśleć, że te składniki zastąpią kredę pastewną. Zrozumienie, jak każde z tych dodatków działa, jest kluczowe dla zdrowia zwierząt i ich wydajności. Niezrozumienie tego tematu może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych i obniżenia wyników produkcyjnych.

Pytanie 19

W mieszance używanej w karmieniu prosiąt zawartość zakwaszacza wynosi 0,5%. Ile kilogramów zakwaszacza należy dodać, aby przygotować 1 tonę tej mieszanki?

A. 20 kg

B. 50 kg

C. 10 kg

D. 5 kg

Odpowiedzi wskazujące na 10 kg, 20 kg i 50 kg są nieprawidłowe z powodu błędnych obliczeń dotyczących procentowej zawartości zakwaszacza w mieszance. Mylne podejście do obliczeń może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia, czym jest procent i jak się go stosuje w praktyce. Procent to sposób wyrażania części całości, a w tym przypadku 0,5% oznacza, że na każdą 100 jednostek mieszanki przypadają 0,5 jednostki zakwaszacza. Dlatego przy obliczaniu ilości zakwaszacza w tonie mieszanki, które wynosi 1000 kg, należy zastosować prosty wzór: (0,5/100) * 1000. Stąd wynik 5 kg. Wybierając 10 kg, można błędnie założyć, że ilość powinna być podwojona, co jest typowym błędem, który polega na nieprawidłowym interpretowaniu procentów. W przypadku 20 kg można sądzić, że zakwaszacz powinien być stosowany w większej proporcji, co nie znajduje uzasadnienia w praktyce żywieniowej. Ostatnia odpowiedź, 50 kg, to poważny błąd, który wskazuje na kompletną nieznajomość zasad obliczania procentów w kontekście mieszania składników paszowych, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych u zwierząt. Dlatego tak ważne jest, aby zrozumieć zasady dotyczące stosowania składników w mieszankach paszowych, aby zapewnić ich prawidłowe żywienie oraz uniknąć niekorzystnych efektów zdrowotnych.

Pytanie 20

Zjawiskiem nietypowym dla behawioryzmu krów jest sytuacja, gdy

A. krowa o dominującej pozycji w grupie rozpoczyna żerowanie, inne podążają za nią

B. w grupie krów występuje hierarchia społeczna

C. krowa żeruje w sąsiedztwie swoich odchodów

D. każda krowa posiada indywidualny dystans osobisty

Hierarchia społeczna w stadzie krów jest naturalnym elementem ich życia, który pozwala na tworzenie stabilnych relacji między osobnikami. Krowy, jako zwierzęta społeczne, często przyjmują różne role w grupie, co sprzyja koordynacji działań, takich jak pasienie się czy migracja. Dystans osobniczy, który różni się w zależności od indywidualnych preferencji i sytuacji, jest również istotnym aspektem interakcji między krowami. W sytuacjach, gdzie krowy utrzymują odpowiedni dystans, można zaobserwować większy komfort i mniejszy poziom stresu, co jest kluczowe w hodowli. Dlatego odpowiedzi sugerujące, że hierarchia i dystans są nietypowe, są mylące. W rzeczywistości te zachowania są zgodne z zachowaniami naturalnymi i typowe dla zwierząt społecznych. Warto również zauważyć, że w stadzie krów dominująca krowa często pełni rolę lidera, co sprawia, że inne osobniki podążają za nią. Takie zachowanie jest istotne dla efektywności grupy, ponieważ pozwala to na synchronizację działań, co może być korzystne podczas pasienia się czy w obliczu zagrożenia. Zrozumienie tych interakcji jest kluczowe dla efektywnej hodowli, a także dla zapewnienia dobrostanu zwierząt, co jest zgodne z rosnącymi standardami etycznymi w hodowli bydła.

Pytanie 21

Rozmnażanie nasienia bydła mlecznego w sposób seksualny przeprowadza się przez 40-45 sekund w kąpieli wodnej o temperaturze

A. 29-31°C

B. 32-34°C

C. 35-37°C

D. 38-40°C

Wybór innych opcji temperatury, takich jak 38-40°C, 32-34°C czy 29-31°C, nie jest odpowiedni w kontekście inseminacji bydła mlecznego. Temperatura 38-40°C może być zbyt wysoka, prowadząc do uszkodzenia komórek plemnikowych. W temperaturach przekraczających 37°C istnieje ryzyko denaturacji białek oraz obniżenia motoryki plemników, co znacznie zwiększa ryzyko niepowodzenia inseminacji. Z kolei zbyt niska temperatura, jak 32-34°C i 29-31°C, również stanowi problem, ponieważ plemniki mogą nie osiągnąć odpowiedniego poziomu aktywności, co obniża ich zdolność do zapłodnienia komórki jajowej. W praktyce, zbyt niska temperatura może prowadzić do wydłużonego czasu reakcji plemników, co w przypadku inseminacji sztucznej jest krytyczne. Zrozumienie wpływu temperatury na jakość nasienia jest kluczowe dla hodowców, aby skutecznie planować i przeprowadzać inseminację. Standardy branżowe jasno wskazują, że utrzymanie odpowiedniego zakresu temperatury jest niezbędne, aby osiągnąć wysoką skuteczność rozrodu, co jest priorytetem w nowoczesnej hodowli bydła mlecznego.

Pytanie 22

Optymalne pH kiszonki z kukurydzy wynosi

A. 5,6-6,2

B. 6,8-7,3

C. 2,8-3,0

D. 3,7-4,2

Kiszonka z kukurydzy o pH 2,8-3,0 wskazuje na bardzo wysoką kwasowość, która nie jest typowa dla tego rodzaju fermentacji. Tak niskie pH może prowadzić do niekorzystnych warunków dla bakterii kwasu mlekowego, co skutkuje niepełną fermentacją i potencjalnym rozwojem niepożądanych mikroorganizmów. Ponadto, pH w zakresie 6,8-7,3 sugeruje neutralność lub lekko zasadowe środowisko, co jest absolutnie nieodpowiednie, ponieważ sprzyja rozwojowi bakterii gnilnych oraz pleśni. W kontekście kiszenia, pH powinno być w wystarczająco niskim zakresie, aby zapobiec degradacji składników odżywczych i zabezpieczyć produkt przed zepsuciem. Warto również zauważyć, że pH 5,6-6,2 również nie spełnia wymogów dla kiszonek, jako że jest zbyt wysokie, co może prowadzić do wzrostu poziomu bakterii niefermentacyjnych. Nieznajomość tych parametrów pH może skutkować poważnymi konsekwencjami w produkcji kiszonek, przyczyniając się do obniżenia jakości i wartości odżywczej paszy, co z kolei negatywnie wpływa na zdrowie i wydajność zwierząt. Dlatego tak istotne jest, aby dokładnie monitorować i kontrolować proces fermentacji, przestrzegając ustalonych norm pH, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 23

Na kolor żółtek jaj korzystnie wpływają składniki zawarte w pożywieniu

A. cukry

B. pierwiastki mineralne

C. karotenoidy

D. lipidy

Tłuszcze, węglowodany i minerały to składniki paszy, które są ważne dla drobiu, ale oddzielmy to od koloru żółtek. Tłuszcze są super ważne, bo dają energię i pomagają wchłaniać witaminy, ale nie zmieniają koloru żółtek. Węglowodany to główne źródło energii, więc są kluczowe w metabolizmie, ale też nie pociągają za sobą zmiany koloru. Co do minerałów – są potrzebne dla zdrowia kur, ale ich wpływ na kolor żółtek jest raczej minimalny. Często można usłyszeć, że wszystkie składniki diety wpływają na wygląd produktów zwierzęcych, a w rzeczywistości tylko niektóre, takie jak karotenoidy, mają na to realny wpływ. Rozumienie tej różnicy może być kluczowe do uzyskiwania zdrowych i wysokiej jakości jaj.

Pytanie 24

Zabieg trzebienia knurków bez zastosowania znieczulenia odbywa się

A. do 21 dnia życia

B. do 7 dnia życia

C. do 14 dnia życia

D. do 4 dnia życia

Trzebienie knurków bez znieczulenia do 7 dnia życia jest uznawane za standardową praktykę w hodowli trzody chlewnej. W tym okresie życia zwierzęta są nadal bardzo młode i ich układ nerwowy nie jest w pełni rozwinięty, co sprawia, że odczuwanie bólu jest znacznie mniejsze w porównaniu do starszych osobników. Ponadto, przeprowadzanie tego zabiegu w tym terminie jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się dobrostanem zwierząt, takich jak Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (OIE). Właściwe przeprowadzanie trzebienia w tym okresie pozwala na uniknięcie problemów z zachowaniem dorosłych knurków oraz zapewnienie ich lepszego zdrowia psychicznego i fizycznego. Praktyka ta jest również istotna z punktu widzenia ograniczenia ryzyka infekcji oraz zmniejszenia stresu wśród zwierząt, co jest kluczowe w każdej hodowli. Warto zaznaczyć, że stosowanie znieczulenia w przypadku starszych knurków staje się coraz bardziej powszechne, jednak w przypadku tak młodych zwierząt ryzyko jest minimalne.

Pytanie 25

Sierść strzyże się najczęściej u koni, które są wykorzystywane

A. roboczo

B. rekreacyjnie

C. pociągowo

D. wyścigowo

Strzyżenie sierści nie jest powszechną praktyką w kontekście koni pociągowych, rekreacyjnych czy roboczych, co wynika z różnic w ich użytkowaniu i wymaganiach. W przypadku koni pociągowych, które są zazwyczaj wykorzystywane do pracy na farmach czy w transporcie, ich sierść pełni funkcję ochronną i termoregulacyjną, co czyni strzyżenie niepraktycznym. Pociągowe rasy, takie jak konie belgijskie czy percherony, są przystosowane do pracy w różnych warunkach atmosferycznych, a ich gęsta sierść chroni je przed zimnem oraz wilgocią. Z kolei w przypadku koni rekreacyjnych, ich pielęgnacja koncentruje się raczej na czyszczeniu, a nie strzyżeniu, jako że większość z nich nie ma wymagań dotyczących optymalizacji wydajności, jakie są typowe dla koni wyścigowych. Warto również zauważyć, że strzyżenie może negatywnie wpłynąć na samopoczucie koni rekreacyjnych, które nie są przyzwyczajone do takiej formy pielęgnacji. Co więcej, strzyżenie koni roboczych może prowadzić do obniżenia ich odporności na zmienne warunki atmosferyczne. Dlatego nieprawidłowe jest myślenie, że strzyżenie jest uniwersalnym rozwiązaniem dla wszystkich typów koni; każda grupa koni ma swoje specyficzne potrzeby i wymagania, które powinny być brane pod uwagę przy podejmowaniu decyzji dotyczących ich pielęgnacji.

Pytanie 26

Która z podanych ras występuje w wersji nagiej oraz owłosionej?

A. Maltańczyk

B. Yorkshire terrier

C. Grzywacz chiński

D. Pudel

Maltańczyk, Yorkshire terrier oraz Pudel to rasy, które nie występują w odmianie nagiej ani owłosionej, co może prowadzić do mylnych przekonań na temat ich różnorodności. Maltańczyk jest rasą, która znana jest ze swojego długiego, jedwabistego futra, które wymaga regularnej pielęgnacji, aby uniknąć splątania i utraty zdrowia skóry. Z kolei Yorkshire terrier również ma długą sierść, ale nie występuje w wersji nagiej, co może sugerować, że niektóre rasy mogą mieć różne odmiany sierści. Pudel, znany z kręconego futra, również nie ma odmiany nagiej, co oznacza, że wszystkie osobniki mają sierść, która jest nie tylko estetyczna, ale również funkcjonalna w kontekście ochrony. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków, obejmują założenie, że tylko na podstawie różnorodności zewnętrznej można klasyfikować rasy. W praktyce, aby zrozumieć specyfikę danej rasy, konieczne jest zapoznanie się z jej cechami genetycznymi i standardami hodowlanymi, które jasno definiują, co powinno być traktowane jako różnorodność w danej rasie.

Pytanie 27

Rolnik ma obowiązek używać w diecie cieląt paszy zawierającej włókniste komponenty dla zwierząt po ukończeniu

A. 8 tygodnia życia

B. 6 tygodnia życia

C. 2 tygodnia życia

D. 4 tygodnia życia

Wybór odpowiedzi dotyczący 4, 6 czy 8 tygodnia życia sugeruje nieprawidłowe zrozumienie faz rozwoju cieląt oraz ich potrzeb żywieniowych. W okresie do 4 tygodnia życia cielęta powinny być głównie karmione mlekiem, ponieważ ich układ pokarmowy nie jest jeszcze w pełni przystosowany do trawienia pasz włóknistych. Opóźnienie w wprowadzeniu paszy włóknistej może prowadzić do niedostatecznego rozwinięcia mikroflory jelitowej, co skutkuje problemami z trawieniem i zwiększa ryzyko wystąpienia schorzeń metabolicznych. Wybór 8 tygodnia życia jest jeszcze bardziej nieadekwatny, ponieważ cielęta powinny już w tym czasie być przyzwyczajane do pełnoporcjowej diety, w której pasze włókniste odgrywają kluczową rolę. W praktyce, zwlekanie z wprowadzeniem włóknistych składników diety może prowadzić do osłabienia organizmu, a także opóźniać proces prawidłowego wzrostu i rozwoju cieląt. Dlatego istotne jest, aby rolnicy ściśle przestrzegali zaleceń dotyczących żywienia, aby zapewnić zdrowie oraz optymalny rozwój swoich zwierząt.

Pytanie 28

Trzy ostatnie cyfry na kolczyku dla świń wskazują numer

A. siedziby stada

B. duplikatu kolczyka

C. indywidualnego zwierzęcia

D. serii kolczyków

Nieprawidłowe odpowiedzi, takie jak 'serii kolczyka', 'duplikatu kolczyka' oraz 'indywidualny zwierzęcia', wynikają z nieporozumienia dotyczącego funkcji, jakie pełnią kolczyki w hodowli zwierząt. Przede wszystkim, seria kolczyka nie jest związana z lokalizacją ani siedzibą stada, lecz najczęściej odnosi się do daty produkcji lub partii produkcyjnej, co nie odpowiada na pytanie o konkretne miejsce hodowli. Z kolei odpowiedź o duplikacie kolczyka sugeruje, że cyfry mogłyby odnosić się do powielania informacji, co jest błędne, ponieważ duplikaty mają na celu jedynie ułatwienie w zarządzaniu zwierzętami, a nie identyfikację ich siedziby. Ponadto, twierdzenie, że trzy ostatnie cyfry kolczyka oznaczają indywidualne zwierzę, jest mylące. Choć każde zwierzę w stadzie ma swoje unikalne oznaczenie, to kluczowe dane na temat jego pochodzenia i miejsca hodowli są skoncentrowane w ostatnich cyfrach. Prawidłowe zrozumienie, jak działa system identyfikacji zwierząt, jest niezbędne, aby unikać błędnych interpretacji. W praktyce, odnalezienie siedziby stada na podstawie kolczyka jest nie tylko kluczem do odpowiedzialnego zarządzania hodowlą, ale również ważnym narzędziem w kontekście ochrony zdrowia zwierząt i efektywnego zarządzania kryzysami epidemiologicznymi.

Pytanie 29

Sprzedaż zwierząt powinna być rozważona w sytuacji, gdy bilans pasz jest

A. zrównoważony

B. dodatni

C. zerowy

D. ujemny

Decyzja o sprzedaży zwierząt w sytuacji bilansu pasz ujemnego to kluczowy element zarządzania hodowlą zwierząt. Bilans pasz ujemny oznacza, że ilość dostępnych pasz jest niewystarczająca w stosunku do potrzeb zwierząt, co może prowadzić do niedożywienia, a w konsekwencji do obniżenia wydajności produkcyjnej i zdrowotnej stada. W praktyce, hodowcy powinni regularnie monitorować zasoby paszowe oraz ich zużycie, co pozwala na podjęcie odpowiednich działań w momencie, gdy bilans staje się negatywny. Na przykład, jeżeli zauważymy, że stado wykazuje objawy niedożywienia, takie jak spadek masy ciała lub obniżona wydajność mleczna, powinniśmy rozważyć sprzedaż części zwierząt, aby dostosować ich liczbę do dostępnych zasobów. W branży hodowlanej stosuje się również różne techniki zarządzania paszami, takie jak planowanie sezonowe, które mogą pomóc w unikaniu sytuacji kryzysowych. Warto także zaznaczyć, że podjęcie decyzji o sprzedaży zwierząt w przypadku bilansu ujemnego jest zgodne z zasadami dobrego zarządzania hodowlą, których celem jest utrzymanie dobrostanu zwierząt oraz efektywności produkcji.

Pytanie 30

Najlepszym pożywieniem dla cieląt w pierwszej dobie ich życia jest

A. siara

B. mleko

C. siano

D. pójło

Siara, czyli pierwsze mleko wytwarzane przez krowę po porodzie, jest najważniejszym pokarmem dla cieląt w pierwszej dobie życia. Zawiera niezbędne przeciwciała, które są kluczowe dla pasywnej immunizacji cieląt, chroniąc je przed chorobami w pierwszych tygodniach życia. Ponadto, siara ma wysoką zawartość białka, tłuszczu oraz witamin, co wspiera rozwój młodych zwierząt. Idealnie jest, gdy cielęta otrzymują siarę w ciągu pierwszych kilku godzin po narodzinach, ponieważ ich zdolność do wchłaniania przeciwciał maleje z upływem czasu. Praktyka podawania siary powinna być zgodna z zaleceniami weterynaryjnymi oraz dobrymi praktykami hodowlanymi, aby zapewnić zdrowy rozwój cieląt. Warto również pamiętać o odpowiednich warunkach przechowywania siary, aby zachować jej właściwości odżywcze i immunologiczne.

Pytanie 31

Najbardziej wiarygodną metodą oceny gotowości lochy do krycia lub sztucznego unasienniania jest

A. codzienny pomiar temperatury ciała lochy

B. obserwacja rui

C. sprawdzenie odruchu tolerancji

D. wyliczenie daty zabiegu od terminu odsądzenia prosiąt

Sprawdzanie odruchu tolerancji to kluczowy sposób oceny gotowości lochy do krycia lub sztucznego unasienniania. Odruch ten polega na obserwacji reakcji lochy na bodźce związane z obecnością samca, co jest bezpośrednim wskaźnikiem jej stanu rui. W praktyce, gdy locha jest gotowa do krycia, może wykazywać reakcję w postaci stania nieruchomo w momencie, gdy jest obecny samiec, co jest znane jako 'stanie rui'. Taka obserwacja jest bardziej wiarygodna niż codzienne pomiary temperatury ciała, które mogą być podatne na zmiany spowodowane różnymi czynnikami zewnętrznymi, jak stres czy choroby. Zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli trzody chlewnej, zastosowanie sprawdzania odruchu tolerancji w połączeniu z innymi metodami, jak obserwacja zachowań lochy, zapewnia najwyższą skuteczność w ocenie jej gotowości do krycia. Przykładowo, w gospodarstwach, które regularnie monitorują cykle rui, można zwiększyć wskaźniki skuteczności unasienniania, co przekłada się na wyższe plony prosiąt oraz lepszą rentowność.

Pytanie 32

Prawidłowe warunki kiszenia paszy obejmują następujące elementy:

A. duża ilość cukru w roślinach, obecność kwasu masłowego, warunki tlenowe

B. duża ilość białka w roślinach, obecność kwasu mlekowego, warunki tlenowe

C. duża ilość cukru w roślinach, obecność kwasu mlekowego, warunki beztlenowe

D. duża ilość białka w roślinach, obecność kwasu masłowego, warunki beztlenowe

Właściwy proces kiszenia paszy jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości pożywienia dla zwierząt, a jego skuteczność opiera się na kilku fundamentalnych czynnikach. Po pierwsze, wysoka zawartość cukru w roślinach sprzyja procesom fermentacyjnym, ponieważ cukry są głównym źródłem energii dla bakterii kwasu mlekowego, które dominują w procesie kiszenia. Obecność kwasu mlekowego jest z kolei kluczowa, gdyż działa on jako naturalny konserwant, obniżając pH paszy i hamując rozwój niepożądanych mikroorganizmów. Warunki beztlenowe są niezbędne, aby ograniczyć dostęp tlenu, co sprzyja wzrostowi korzystnych bakterii oraz minimalizuje ryzyko procesów gnilnych. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy polega na odpowiednim doborze roślin do kiszenia oraz na kontrolowaniu warunków w procesie fermentacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi w produkcji pasz. Efektywne kiszenie prowadzi do uzyskania paszy bogatej w składniki odżywcze, poprawiającej zdrowie i wydajność zwierząt.

Pytanie 33

Jaką pierwszą pomoc należy zapewnić koniowi, gdy istnieje podejrzenie kolki?

A. położeniu konia na lewym boku

B. podaniu paszy

C. napojeniu zwierzęcia

D. prowadzeniu stępem

Inne metody, jak na przykład napojenie konia, położenie go na lewym boku czy podanie obroku, to nie jest dobry pomysł i może to pogorszyć sytuację. Napojenie może wydawać się dobre, ale przy kolce może tylko zwiększyć dyskomfort. Lepiej być ostrożnym z wodą, bo za dużo płynów może podnieść ciśnienie w jelitach. Położenie konia na lewym boku też nie przynosi korzyści, bo może to dodatkowo uciskać jego narządy wewnętrzne. Zamiast tego, lepiej dać koniowi możliwość ruchu, bo to może pomóc. Co do obroku, to też to nie jest wskazane, bo wprowadzenie nowego pokarmu, zwłaszcza trudnego do strawienia, może tylko pogorszyć objawy. W pierwszej pomocy dla koni kluczowe jest, żeby najpierw ocenić sytuację i wprowadzić działania, które pomogą a nie zaszkodzą. Na koniec, pamiętaj, że przy kolce najważniejsze jest, by koń mógł się ruszać.

Pytanie 34

Te konie są jedyną rodzinną, pierwotną rasą koni, która pochodzi bezpośrednio od dzikich tarpanów, wyróżniających się charakterystycznym myszatym umaszczeniem oraz ciemną pręgą biegnącą wzdłuż grzbietu. Cechują się dużą wytrzymałością, odpornością na choroby oraz łatwością w adaptacji do trudnych warunków życia. Opis dotyczy rasy

A. konik polski

B. wielkopolskiej

C. huculskiej

D. małopolskiej

Konik polski jest unikalną rasą koni, która wywodzi się bezpośrednio od dzikich tarpanów, co czyni ją jedyną rodzimą, pierwotną rasą w Polsce. Charakteryzuje się myszatym umaszczeniem oraz wyraźną ciemną pręgą biegnącą wzdłuż grzbietu, co stanowi istotny element identyfikacji tej rasy. Koniki polskie są znane z dużej wytrzymałości na trudne warunki atmosferyczne oraz choroby, co czyni je idealnymi do pracy w terenie i w różnych formach hodowli. Rasa ta została doceniona w kontekście ochrony bioróżnorodności, a jej hodowla przyczynia się do zachowania genetycznego dziedzictwa. Praktycznym zastosowaniem koników polskich jest nie tylko praca w rolnictwie, ale także turystyka, rekreacja oraz terapia z udziałem zwierząt, co pozwala na wszechstronne wykorzystanie tej rasy w różnych dziedzinach życia. Uznawane są za zwierzęta łatwe w obróbce, co czyni je doskonałym wyborem dla osób początkujących w jeździectwie, a ich natura sprawia, że są również doskonałymi towarzyszami dla dzieci.

Pytanie 35

W żywieniu klaczy w trakcie laktacji używana jest mieszanka mineralna w ilości 200 g/szt./dzień. Ile dni wystarczy 15 kg opakowanie tej mieszanki mineralnej dla 5 klaczy przy tej samej dziennej dawce?

A. Na 30 dni

B. Na 15 dni

C. Na 20 dni

D. Na 25 dni

Pomimo atrakcyjności odpowiedzi sugerujących, że mieszanka mineralna wystarczy na dłużej, jak 20, 25 czy 30 dni, obliczenia te są błędne. Kluczowym elementem do zrozumienia tej sytuacji jest poprawne zrozumienie podstawowych zasad dawkowania i przeliczeń. W przypadku żywienia klaczy w laktacji, istotne jest, aby wziąć pod uwagę, że każda klacz potrzebuje 200 g mieszanki mineralnej dziennie. Dla pięciu klaczy, łączna dzienna dawka wzrasta do 1000 g, czyli 1 kg. Wobec 15 kg mieszanki, aby obliczyć liczbę dni, które może ona pokryć, należy podzielić 15 kg przez 1 kg, co daje 15 dni. Pomijanie tego kluczowego kroku obliczeniowego prowadzi do niepoprawnych wniosków. Często zdarza się, że błędne odpowiedzi wynikają z nadmiernego uproszczenia problemu lub niepełnego uwzględnienia wszystkich czynników. Należy pamiętać, że w żywieniu zwierząt kluczowe jest nie tylko spożycie odpowiednich dawek, ale również ścisłe przestrzeganie zasad dotyczących jakości i składu pokarmów. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do niedoborów żywieniowych, co z kolei wpływa na zdrowie klaczy i jej źrebiąt, a także może negatywnie wpłynąć na wyniki hodowlane. Właściwe podejście do żywienia, oparte na rzetelnych danych i obliczeniach, jest istotnym elementem skutecznego gospodarstwa hodowlanego.

Pytanie 36

Jaką średnią liczba owiec przebywa w ciągu roku w różnych grupach technologicznych?

A. stan średnioroczny

B. przelotowość

C. bilans zwierząt

D. obrót stada

Przelotowość, obrót stada i bilans zwierząt to pojęcia, które są związane z hodowlą owiec, ale nie oddają tego, co naprawdę znaczy średnia liczba owiec w danym okresie. Przelotowość to liczba owiec, które wchodzą i wychodzą ze stada w danym czasie, ale nie mówi nam o stanie średniorocznym. Trzeba tu myśleć o tym, jak owce się poruszają, bo bez całorocznych danych można łatwo wpaść w pułapkę błędnych wniosków. Obrót stada mówi o rotacji zwierząt i to jest ważne dla wydajności, ale znowu, nie podaje nam średniej liczby owiec w hodowli w skali roku. Bilans zwierząt obejmuje przyrosty i ubytki, ale też nie pokazuje średniego stanu owiec. Często ludzie mylą te pojęcia, co później prowadzi do złych decyzji o paszy, opiece czy planach reprodukcyjnych. Dlatego warto umieć dobrze interpretować dane o stanie średniorocznym, bo to jest klucz do skutecznego zarządzania hodowlą owiec.

Pytanie 37

Optymalnym momentem na unasienienie krowy jest

A. 6-12 godz. przed rują

B. druga połowa rui

C. 24 godz. po rui

D. pierwsza połowa rui

Najdogodniejszym terminem do unasienienia krowy jest rzeczywiście druga połowa rui, co wynika z biologii reprodukcyjnej bydła. W tym okresie komórki jajowe są już uwolnione z jajników i gotowe do zapłodnienia, co zwiększa szanse na zajście w ciążę. W praktyce, zaleca się przeprowadzenie inseminacji w czasie od 12 do 18 godzin po pierwszych objawach rui, zwłaszcza w jej drugiej połowie. Dobre praktyki sugerują, aby monitorować zachowanie zwierząt oraz ich objawy rui, takie jak skakanie na inne krowy czy wzmożona aktywność. Dodatkowo, warto korzystać z narzędzi takich jak detektory rui czy aplikacje mobilne, które wspomagają hodowców w śledzeniu cykli rui. Zastosowanie takiej wiedzy przyczynia się do efektywności produkcji mleka oraz poprawy wskaźników reprodukcyjnych w stadzie, co jest kluczowe dla rentowności gospodarstw rolnych.

Pytanie 38

Świnie o typie mięsnym

A. szybko się rozwijają i wcześnie osiągają dojrzałość

B. powoli się rozwijają i wcześnie osiągają dojrzałość

C. powoli się rozwijają i późno osiągają dojrzałość

D. szybko się rozwijają i późno osiągają dojrzałość

Świnie w typie mięsnym są hodowane głównie z myślą o wydajności produkcji mięsa. Charakteryzują się szybkim tempem wzrostu oraz późnym dojrzewaniem, co oznacza, że osiągają dużą masę ciała w stosunkowo krótkim czasie, ale nie dojrzewają do momentu, gdy ich mięso osiągnie optymalne parametry jakościowe. Takie podejście jest korzystne z perspektywy ekonomicznej, ponieważ hodowcy mogą szybciej uzyskiwać zysk z sprzedaży. W praktyce, świnie w typie mięsnym powinny być karmione specjalnie zbilansowaną paszą, która wspiera ich szybki wzrost. Dobrym przykładem są rasy takie jak Piétrain czy Duroc, które są powszechnie stosowane w intensywnej produkcji mięsnej. Hodowcy powinni zwracać uwagę na warunki, w jakich zwierzęta są utrzymywane, aby zapewnić ich zdrowie i dobrostan, co bezpośrednio wpływa na jakość mięsa. Dobre praktyki w hodowli obejmują monitorowanie wagi, zdrowia i diety zwierząt, co pozwala na optymalizację procesu produkcji.

Pytanie 39

Kolor sierści brunatno-żółty, ogon oraz grzywa w tej samej lub jaśniejszej tonacji, skóra ciemna.
Jaki to opis konia maści?

A. kasztanowatej

B. bułanej

C. gniadej

D. dereszowatej

Barwa bułana, często mylnie utożsamiana z kasztanowatą, charakteryzuje się bardziej intensywnym żółtawym odcieniem oraz jaśniejszymi kończynami, co absolutnie nie koresponduje z opisanym kolorem sierści. Wybór odpowiedzi dotyczącej maści dereszowatej, która jest istotnie jaśniejsza i ma bardziej szare zabarwienie, również pokazuje brak zrozumienia różnic między poszczególnymi maściami. Maść gniada z kolei zawiera ciemne odcienie brązu, co kłóci się z podanym opisem konia o brązowożółtej barwie. Ponadto, skóra gniadego konia jest zazwyczaj jasna, co jest sprzeczne z opisem ciemnej skóry. Błędem myślowym w tych odpowiedziach jest nieznajomość specyfiki barw koni oraz ich cech rozróżniających. Odpowiednia identyfikacja maści jest kluczowa nie tylko w kontekście hodowli, ale również w zastosowaniach praktycznych, takich jak wybór koni do różnych dyscyplin sportowych lub rekreacyjnych. Ważne jest, aby rozumieć, że każda maść ma swoje unikalne cechy, które znacząco wpływają na wygląd i charakter konia, co może mieć istotne znaczenie w hodowli oraz przy wyborze koni do określonych zadań.

Pytanie 40

W grupie warchlaków przelotowość wynosi 2 405 osobników. Średni stan warchlaków przebywających w grupie przez 2 miesiące wyniesie

A. 401 osobników

B. 1 205 osobników

C. 4 810 osobników

D. 200 osobników

Obliczenie średniorocznego stanu warchlaków, które są w grupie przez 2 miesiące, opiera się na przelotowości wynoszącej 2405 sztuk. Żeby wyliczyć średnioroczny stan, musimy zrozumieć, że przelotowość to liczba zwierząt, które przez tę grupę przechodzi w danym okresie. Skoro warchlaki są tam tylko przez 2 miesiące, to musimy jakoś to przeliczyć na cały rok. Dzieląc 2405 przez 12 miesięcy, dostajemy około 200,4, ale pamiętaj, że one są tam tylko przez dwa miesiące. Musimy więc wziąć tę przelotowość 2405 i pomnożyć przez 2/12. Tak więc 2405 razy (2/12) daje nam 401. I to jest średnioroczny stan warchlaków w tej grupie. Takie obliczenia są mega ważne w zarządzaniu hodowlą, bo pozwalają lepiej zorganizować zasoby i zapewnić zwierzakom dobre warunki, co jest zgodne z tym, co się robi w branży.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej