Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik spedytor
Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
Data rozpoczęcia: 27 października 2025 20:20
Data zakończenia: 27 października 2025 20:42

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Firma transportowa przewozi przeciętnie 1 000 ton ładunku na dystansie 1 000 km w skali miesiąca. Jaka jest cena za 1 tonokilometr, jeśli całkowite wydatki wynoszą 10 000 zł?

A. 10,00 zł/tkm

B. 0,10 zł/tkm

C. 0,01 zł/tkm

D. 2,00 zł/tkm

Nieprawidłowe odpowiedzi mogą wynikać z błędów w rozumieniu koncepcji tonokilometra oraz jego obliczeń. Przykładowo, odpowiedzi wskazujące na wyższe wartości, jak 0,10 zł/tkm lub 10,00 zł/tkm, mogą sugerować nieprawidłowe zrozumienie proporcji między kosztami a przewożonymi ładunkami. Koszt 1 tkm powinien zawsze uwzględniać zarówno łączną masę ładunku, jak i przebywaną odległość. W przykładzie, całkowita liczba tonokilometrów wynosi 1 000 000, co oznacza, że koszt jednego tonokilometra powinien być znacznie niższy niż 0,10 zł. Ponadto, jeśli ktoś obliczałby koszt jako 10,00 zł/tkm, to ignorowałby fakt, że 10 000 zł jako całkowity koszt jest rozdzielane na bardzo dużą liczbę tonokilometrów, co oczywiście powinno obniżać koszt jednostkowy. Typowy błąd myślowy w takich kalkulacjach polega na niedoszacowaniu skali operacji transportowych oraz ignorowaniu zależności między kosztami a odległością oraz masą przewożonego ładunku. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego kalkulowania kosztów w branży transportowej.

Pytanie 2

Jaką formułę handlową należy zastosować, gdy sprzedawca pokrywa koszty transportu i dostarcza towar do miejsca wskazanego przez nabywcę?

A. li-fo

B. fi-fo

C. franco

D. loco

Odpowiedzi fi-fo, loco i li-fo są błędne, ponieważ nie dotyczą sytuacji, w której sprzedający ponosi koszty transportu i dostarcza towar do wskazanego przez kupującego miejsca. Fi-fo (first in, first out) odnosi się do metody zarządzania zapasami, w której najwcześniej nabyte towary są sprzedawane jako pierwsze, co ma zastosowanie w kontekście gospodarki magazynowej, a nie odpowiedzialności za transport. Z kolei loco (z łac. loco, czyli 'w miejscu') oznacza, że sprzedający dostarcza towar do określonego miejsca, ale koszty transportu ponosi kupujący. Jest to sytuacja, która może prowadzić do nieporozumień, zwłaszcza w handlu zagranicznym, gdzie dodatkowe opłaty mogą znacząco wpłynąć na całkowity koszt zakupu. Li-fo (last in, first out) to kolejna metoda zarządzania zapasami, która działa na odwrotnej zasadzie niż fi-fo, a jej zastosowanie również nie ma związku z kosztami transportu. Typowe błędy myślowe przy wyborze odpowiedzi mogą wynikać z mylenia terminologii związanej z transportem z terminologią używaną w logistyce i zarządzaniu zapasami. Dobrze jest pamiętać, że każda forma handlowa niesie ze sobą konkretne warunki dotyczące odpowiedzialności za koszty i ryzyka, dlatego kluczowe jest zrozumienie ich znaczenia w kontekście transakcji.

Pytanie 3

W konosamencie w sekcji "Consignee" powinno się wpisać

A. nazwę i adres wysyłającego towar

B. nazwę oraz adres odbiorcy towaru

C. adres oraz podpis przewoźnika

D. miejsce oraz kraj pochodzenia towaru

W konosamencie, w rubryce "Consignee", należy podać nazwę i adres odbiorcy ładunku, co jest kluczowe dla prawidłowego przebiegu procesu transportowego. Odbiorca to osoba lub firma, która ma odebrać przesyłkę po jej dostarczeniu. Właściwe wypełnienie tej sekcji jest istotne, aby uniknąć nieporozumień oraz opóźnień w dostawie. Na przykład, w przypadku przesyłek międzynarodowych, błędne dane odbiorcy mogą prowadzić do problemów celnych, a także mogą skutkować zwrotem paczki. Dobre praktyki sugerują, aby podać pełne dane, w tym nazwę, adres, kod pocztowy oraz numer telefonu odbiorcy. Zgodnie z międzynarodowymi standardami transportowymi, takie jak Incoterms, precyzyjne określenie odbiorcy jest kluczowe dla odpowiedzialności za przesyłkę oraz kosztów związanych z jej transportem. Ponadto, znajomość i stosowanie tych zasad nie tylko ułatwia logistykę, ale także przyczynia się do budowania profesjonalnych relacji z partnerami biznesowymi.

Pytanie 4

Jaki typ ładunku przewozi pojazd, który działa w ramach umowy ATP?

A. Substancje niebezpieczne

B. Dzieła nowoczesnej sztuki

C. Produkcje spożywcze o krótkim okresie trwałości

D. Zwierzęta żywe

Odpowiedź 'Artykuły spożywcze szybko psujące się' jest poprawna, ponieważ umowa ATP (Umowa o Międzynarodowym Przewozie Drogowym Artykułów Spożywczych) reguluje transport towarów, które wymagają szczególnych warunków przechowywania i przewozu. Artykuły te obejmują żywność, która jest podatna na psucie się, takie jak świeże owoce, warzywa, mięso czy produkty mleczne. Zgodnie z normami ATP, transport tych towarów musi odbywać się w odpowiednich pojazdach, które są przystosowane do utrzymania wymaganej temperatury i wilgotności, co minimalizuje ryzyko utraty jakości i bezpieczeństwa produktów. Na przykład, w przypadku transportu owoców, pojazdy muszą być chłodzone i regularnie monitorowane, aby zapewnić, że temperatura nie przekracza określonych limitów. Zastosowanie umowy ATP ma na celu ochronę konsumentów oraz zapewnienie, że artykuły spożywcze dotrą do odbiorcy w odpowiednim stanie, co jest kluczowe dla zdrowia publicznego oraz jakości dostaw.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Dokument stworzony przez spedytora po przyjęciu i zaakceptowaniu zlecenia spedycyjnego, skierowany do dostawcy i zawierający szczegółowe informacje na temat przygotowania towaru do transportu, zawierania umów z przewoźnikami krajowymi oraz wyboru optymalnej trasy przewozu do portu lub stacji granicznej, to

A. specyfikacja towarowa

B. instrukcja wysyłkowa

C. konosament

D. zaświadczenie spedytorskie

Wybór innych dokumentów, takich jak specyfikacja towarowa, konosament czy zaświadczenie spedytorskie, może wynikać z niepełnego zrozumienia ich funkcji w procesie spedycji. Specyfikacja towarowa to dokument, który odpowiada za szczegółowe opisanie towaru, jego cech, ilości oraz wartości, ale nie zawiera informacji o przygotowaniu do wysyłki ani o organizacji transportu. Z kolei konosament to dokument transportowy, który potwierdza przewóz towaru i może pełnić funkcję dowodu dostarczenia, jednak nie dostarcza wskazówek dotyczących przygotowania towaru ani wyboru przewoźnika. Zaświadczenie spedytorskie jest dokumentem potwierdzającym wykonanie usług spedycyjnych, ale nie zawiera instrukcji dotyczących samego procesu wysyłki. Często błędnie przyjmuje się, że te dokumenty mogą zastępować instrukcję wysyłkową, co prowadzi do nieścisłości i potencjalnych problemów w organizacji transportu. Kluczowe w tym kontekście jest zrozumienie, że każdy z tych dokumentów pełni odmienną rolę i w całościowym procesie logistycznym muszą być one ze sobą współdziałające, aby zapewnić efektywność oraz zgodność z normami branżowymi.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Ile palet typu EUR trzeba przygotować do ułożenia 720 worków z zbożem o wymiarach (dł. x szer. x wys.) 800 x 400 x 100 mm, zakładając, że wysokość paletowej jednostki ładunkowej nie może być większa niż 800 mm?

A. 20 palet

B. 120 palet

C. 40 palet

D. 80 palet

Aby obliczyć liczbę palet typu EUR potrzebnych do ułożenia 720 worków ze zbożem o wymiarach 800 x 400 x 100 mm, należy najpierw obliczyć objętość jednego worka. Obliczamy ją, mnożąc wymiary: 800 mm * 400 mm * 100 mm, co daje 32 000 000 mm³, czyli 32 litry. Następnie, obliczamy całkowitą objętość 720 worków, co wynosi 720 * 32 litry = 23 040 litrów. Paleta typu EUR ma standardowe wymiary 1200 x 800 mm, co oznacza, że może pomieścić ładunek o wysokości do 800 mm. W przypadku worków, można je układać jeden na drugim. Zmieszczą się 8 worków w wysokości (800 mm / 100 mm). Oznacza to, że na jednej palecie zmieści się 1200 mm / 800 mm = 1,5 w poziomie oraz 800 mm / 400 mm = 2 w pionie, co daje 1,5 * 2 * 8 = 24 worki na paletę. Dlatego potrzebujemy 720 / 24 = 30 palet, co zaokrągla się do 40, aby spełnić wymagania dotyczące wysokości ładunku. Przykłady zastosowania tej wiedzy można znaleźć w logistyce, gdzie efektywne rozmieszczanie towarów wpływa na koszty transportu i magazynowania. Używanie standardowych palet i ich właściwe obliczenia przyczynia się do optymalizacji procesów magazynowych i transportowych.

Pytanie 9

Jaką kolejność załadunku palet do naczepy należy przyjąć, aby ładunek z Poznania dotarł kolejno do Łodzi, Warszawy i Białegostoku w systemie obwodowym?

A. Białystok, Warszawa, Łódź

B. Łódź, Warszawa, Białystok

C. Warszawa, Łódź, Białystok

D. Warszawa, Białystok, Łódź

Odpowiedź "Białystok, Warszawa, Łódź" jest prawidłowa, ponieważ układ dostaw w systemie obwodowym wymaga odpowiedniego zaplanowania tras, aby zminimalizować czas przejazdu oraz koszty transportu. Z perspektywy logistycznej, przy planowaniu dostaw z Poznania do Łodzi, Warszawy i Białegostoku, kluczowe jest, by przewozy odbywały się w kolejności, która zapewnia optymalizację tras, a także redukuje niepotrzebne przebiegi. Startując z Poznania i kierując się najpierw do Białegostoku, następnie do Warszawy, a na końcu do Łodzi, uzyskujemy trasę, która w pełni wykorzystuje zasoby transportowe, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży TSL (Transport-Spedycja-Logistyka). Przykładem zastosowania tej metodologii może być wykorzystanie systemów TMS (Transportation Management Systems), które umożliwiają automatyzację planowania tras dostaw w oparciu o rzeczywiste dane i optymalizację kosztów.

Pytanie 10

Jak określa się największą masę pojazdu z ładunkiem, która spełnia określone warunki techniczne i może poruszać się po drodze?

A. Rzeczywista masa całkowita

B. Maksymalna ładowność

C. Masa własna

D. Dopuszczalna masa całkowita

Dopuszczalna masa całkowita (DMC) to maksymalna określona przez producenta masa pojazdu, w tym ładunek, która może być dopuszczona do poruszania się po drodze. DMC jest kluczowym parametrem zarówno w kontekście bezpieczeństwa ruchu drogowego, jak i przestrzegania przepisów transportowych. Pojazdy, które przekraczają DMC, mogą stwarzać zagrożenie zarówno dla siebie, jak i innych uczestników ruchu, a także prowadzić do przyspieszonego zużycia infrastruktury drogowej. Przykładowo, samochód ciężarowy z DMC 20 ton nie może przewozić ładunku przekraczającego tę wartość, ponieważ może to prowadzić do uszkodzenia drogi oraz obniżenia stabilności pojazdu. Dopuszczalna masa całkowita jest regulowana przepisami prawa, w tym dyrektywami Unii Europejskiej, co zapewnia jednolite standardy w całym regionie. Przestrzeganie tych norm jest istotne dla zachowania bezpieczeństwa na drogach oraz dla efektywności transportu towarowego.

Pytanie 11

Podatek od posiadanych środków transportu dotyczy pojazdów, których maksymalna masa całkowita przekracza

A. 1,5 tony

B. 1 tony

C. 3 ton

D. 3,5 tony

Odpowiedź 3,5 tony jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami prawa w Polsce podatek od posiadania środków transportowych dotyczy pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej tę wartość. Oznacza to, że właściciele samochodów osobowych, ciężarowych oraz innych pojazdów, których masa całkowita wynosi więcej niż 3,5 tony, zobowiązani są do uiszczania tego podatku. Przykłady takich pojazdów to ciężarówki, autobusy oraz pojazdy dostawcze, które są często używane w transporcie towarów. W praktyce, właściciele firm transportowych muszą być świadomi obowiązków podatkowych, aby uniknąć niepotrzebnych sankcji. Dodatkowo, stawka podatku różni się w zależności od masy pojazdu, co oznacza, że im większa masa, tym wyższa kwota do zapłacenia. Właściwe zrozumienie przepisów dotyczących tego podatku jest kluczowe dla efektywnego zarządzania kosztami operacyjnymi pojazdów w firmach transportowych oraz dla zapewnienia zgodności z obowiązującymi regulacjami prawnymi.

Pytanie 12

Ładunkiem zwielokrotnionym o objętości nieprzekraczającej 1m³ oraz maksymalnej masie brutto 1 000 kg, umieszczonym na palecie płaskiej lub skrzyniowej, jest

A. jednostka paletowa.

B. ładunek zapakowany.

C. jednostka ładunkowa.

D. ładunek skonteneryzowany.

Fajnie, że się tym interesujesz, ale czasem ludzie mylą pojęcia takie jak ładunek spakietyzowany, jednostka pakietowa czy ładunek skonteneryzowany z jednostką paletową. Każde z nich znaczy coś innego w logistyce. Na przykład ładunek spakietyzowany to towary zapakowane w jakieś jednostki transportowe, ale niekoniecznie muszą być na paletach. To może być przesyłka z paczkami, które są połączone, ale nie tworzą jednostki paletowej. Jednostka pakietowa? To coś, co opisuje konkretny pakiet, który może być częścią większej dostawy. A ładunek skonteneryzowany to towary w kontenerach, które bywają różnej wielkości i najczęściej używa się ich w transporcie morskim. Warto znać te różnice, bo łatwo można się w tym pogubić. Jak to wszystko zrozumiesz, to lepiej zorganizujesz transport i magazynowanie, a w praktyce każda z tych jednostek ma swoją rolę w całym łańcuchu dostaw i wymaga innych rozwiązań logistycznych.

Pytanie 13

Kto jest odpowiedzialny za wydanie dowodu rejestracyjnego pojazdu?

A. starosta

B. burmistrz

C. wójt

D. sołtys

Dowód rejestracyjny pojazdu jest dokumentem potwierdzającym zarejestrowanie pojazdu w odpowiednich organach administracji. W Polsce odpowiedzialność za jego wydawanie spoczywa na starostach powiatowych. Zgodnie z Ustawą z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, to właśnie starosta prowadzi ewidencję pojazdów i wydaje dokumenty rejestracyjne. Procedura ta obejmuje zarówno nowe pojazdy, jak i te używane, a starosta, jako organ administracji publicznej, ma obowiązek zapewnienia rzetelności danych zawartych w rejestrze. Przykład praktyczny: jeśli kupisz używany samochód, to to właśnie w starostwie powiatowym będziesz musiał zarejestrować pojazd, przedstawiając odpowiednie dokumenty, takie jak umowa kupna-sprzedaży oraz dokumenty tożsamości. Działania starosty w tym zakresie opierają się na przepisach prawa, co wpływa na bezpieczeństwo i legalność użytkowania pojazdów na polskich drogach.

Pytanie 14

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 15

Jaką maksymalną liczbę paletowych jednostek ładunkowych (pjł) o wymiarach 1 200 x 800 x 2 450 mm (dł. x szer. x wys.) można załadować do naczepy o wewnętrznych wymiarach 13 620 x 2 480 x 2 700 mm (dł. x szer. x wys.), jeśli pjł są ustawione dłuższym bokiem palety wzdłuż naczepy?

A. 36 pjł

B. 33 pjł

C. 34 pjł

D. 22 pjł

Odpowiedź 33 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) jest prawidłowa, ponieważ w naczepie o wymiarach wewnętrznych 13 620 mm długości i 2 480 mm szerokości można zmieścić łączną liczbę palet w układzie, który wynika z obliczeń przestrzeni. Każda paleta ma długość 1 200 mm, co pozwala na umieszczenie maksymalnie 11 palet wzdłuż długości naczepy (13 620 mm / 1 200 mm = 11,35, czyli 11 palet). Następnie, w szerokości 2 480 mm, biorąc pod uwagę szerokość palety 800 mm, można zmieścić 3 palety (2 480 mm / 800 mm = 3,1, czyli 3 palety). Łącząc oba wyniki, otrzymujemy 11 palet w długości i 3 w szerokości, co daje 11 x 3 = 33 pjł. Tego typu obliczenia są istotne w logistyce, gdzie optymalne wykorzystanie przestrzeni transportowej zwiększa efektywność i redukuje koszty transportu. W standardach branżowych, takich jak ISO 6780, podkreśla się znaczenie efektywności załadunku i wykorzystania przestrzeni w pojazdach transportowych, co czyni te obliczenia kluczowymi dla każdej operacji logistycznej.

Pytanie 16

Podatek VAT dotyczący towarów i usług określany jest także jako podatek od wartości

A. ujemnej

B. podzielonej

C. mnożonej

D. dodanej

Podatek VAT, czyli podatek od towarów i usług, nazywany jest podatkiem od wartości dodanej, ponieważ obciążenie podatkowe jest nakładane na wartość, którą produkt lub usługa zyskuje na każdym etapie produkcji i dystrybucji. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorcy płacą podatek tylko od wartości, którą dodają do towaru, a nie od całkowitej wartości sprzedaży. Na przykład, jeśli producent wytwarza meble, płaci VAT od kosztów materiałów oraz wartości pracy, którą włożył w ich produkcję. Następnie, gdy sprzedaje te meble detalistom, dolicza VAT do ceny sprzedaży, a różnicę między VAT-em, który zapłacił, a tym, który pobrał, przekazuje do urzędów skarbowych. Zrozumienie tej zasady jest kluczowe dla prawidłowego rozliczania VAT i pozwala uniknąć błędów w obliczeniach oraz niepotrzebnych kosztów związanych z kontrolami skarbowymi. Warto dodać, że system VAT jest stosowany w wielu krajach na całym świecie i jest uregulowany przez dyrektywy Unii Europejskiej, które mają na celu ujednolicenie zasad opodatkowania.

Pytanie 17

W ciągu miesiąca zrealizowano 180 zleceń transportowych, a parametr niezawodności transportu wynosił 95%. Ile z tych zleceń zostało zrealizowanych po terminie?

A. 7 zleceń

B. 8 zleceń

C. 9 zleceń

D. 10 zleceń

Odpowiedź 9 zleceń jest jak najbardziej trafna. Żeby policzyć, ile zleceń było realizowanych nieterminowo, musimy wziąć pod uwagę, że mamy 95% niezawodności transportu. To znaczy, że 95% zleceń dotarło na czas. Przy 180 zleceniach łatwo to obliczyć – bierzemy 0,95 * 180 i wychodzi nam 171 zleceń zrealizowanych na czas. Żeby znaleźć te nieterminowe, po prostu odejmujemy 171 od 180, co daje nam 9. Ta metoda jest zgodna z tym, co się stosuje w logistyce, gdzie ważne jest, by śledzić, jak dobrze wszystko działa. Jeśli będziemy analizować takie dane, firmy mogą wprowadzać zmiany w transporcie, żeby poprawić efektywność i zmniejszyć opóźnienia. To na pewno podniesie satysfakcję klientów i poprawi wizerunek marki.

Pytanie 18

Zgodnie z zasadami INCOTERMS 2010 wydatki związane z oznaczaniem oraz przygotowaniem towaru do transportu są obowiązkiem firmy

A. sprzedającej

B. przewozowej

C. kupującego

D. spedycyjnej

Zgodnie z zasadami INCOTERMS 2010, koszty oznakowania oraz przygotowania towaru do transportu ponosi sprzedający. Jest to jedna z kluczowych zasad, które mają na celu określenie odpowiedzialności stron w transakcjach międzynarodowych. Sprzedający zobowiązany jest do odpowiedniego przygotowania towaru, co obejmuje nie tylko jego pakowanie, ale również oznakowanie zgodne z wymaganiami transportowymi oraz przepisami prawa. Przykładowo, w przypadku eksportu towarów do krajów spoza Unii Europejskiej, sprzedający musi zadbać o to, aby towary były odpowiednio oznakowane, co ułatwia zarówno transport, jak i odprawę celną. Dobre praktyki sugerują, aby sprzedający zawsze sprawdzał wymagania dotyczące oznakowania w kraju docelowym, aby uniknąć problemów na etapie transportu. Przestrzeganie tych zasad może prowadzić do zwiększenia efektywności całego procesu logistycznego oraz zmniejszenia ryzyka ewentualnych strat finansowych związanych z nieprawidłowym przygotowaniem towaru.

Pytanie 19

Jaka strategia bazuje na wprowadzeniu niskich cen w celu zapobieżenia wejściu na rynek potencjalnych rywali lub ich zniechęcenia?

A. Prewencyjnego kształtowania cen

B. Cen prestiżowych

C. Cen eliminujących konkurentów

D. Ekspansywnego kształtowania cen

Podejście, w którym ceny są obniżane w celu eliminacji konkurencji, często mylnie kojarzone jest z pojęciem cen eliminujących konkurentów. Ta strategia, choć z pozoru skuteczna, może prowadzić do wielu pułapek. Po pierwsze, agresywne obniżanie cen może skutkować nie tylko zyskami, ale także zmniejszeniem marż, co w dłuższej perspektywie może wpłynąć na płynność finansową firmy. W praktyce, jeśli firma nie jest w stanie utrzymać niskich cen ze względu na wysokie koszty stałe lub produkcyjne, może to doprowadzić do poważnych problemów ekonomicznych. Drugim błędem jest założenie, że niskie ceny automatycznie prowadzą do eliminacji konkurencji. W wielu przypadkach, konkurenci mogą zareagować na obniżki cen, wprowadzając własne promocje lub innowacje, co prowadzi do wojny cenowej, której zakończenie może być niekorzystne dla wszystkich graczy rynku. Ekspansywne kształtowanie cen z kolei koncentruje się na zwiększaniu udziału w rynku poprzez agresywne strategie marketingowe, a nie wyłącznie na cenach. Wreszcie, ceny prestiżowe mają na celu pozycjonowanie produktów jako luksusowych, co w ogóle nie odnosi się do problemu konkurencji, a wręcz przeciwnie – ma na celu przyciągnięcie klientów poszukujących wyższej jakości i unikalnych doświadczeń. Zrozumienie tych zagadnień jest kluczowe dla skutecznego kształtowania strategii cenowej w różnych kontekstach rynkowych.

Pytanie 20

Transport ładunków z miejsca wysyłki do miejsca przeznaczenia, który ma miejsce przez terytorium kilku państw członkowskich Unii Europejskiej, stanowi usługę transportu

A. wewnątrzwspólnotowego

B. krajowego

C. kabotażowego

D. transkontynentalnego

Wybór odpowiedzi 'transkontynentalnego' jest nieprawidłowy, ponieważ termin ten odnosi się do transportu towarów pomiędzy różnymi kontynentami, co nie ma zastosowania w przypadku przewozu w obrębie Unii Europejskiej. W transporcie transkontynentalnym występują różnorodne regulacje dotyczące celów, norm transportowych oraz procedur odpraw celnych, które nie dotyczą transportu wewnątrzwspólnotowego, gdzie towary przemieszczają się w ramach jednego rynku. Podobnie, odpowiedź 'kabotażowego' nie jest właściwa, ponieważ kabotaż dotyczy transportu wykonywanego na terytorium jednego państwa przez przewoźnika z innego kraju, co nie ma miejsca w przypadku transportu między państwami członkowskimi. Ostatecznie, odpowiedź 'krajowego' jest błędna, ponieważ transport krajowy odnosi się do przewozu towarów tylko w obrębie jednego państwa, a nie pomiędzy różnymi krajami Unii Europejskiej. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich niepoprawnych odpowiedzi, to mylenie terminów związanych z różnymi rodzajami transportu oraz brak znajomości przepisów dotyczących swobodnego przepływu towarów w UE. Znajomość tych różnic jest kluczowa dla profesjonalistów w branży logistycznej, aby mogli prawidłowo klasyfikować i obsługiwać przesyłki międzynarodowe.

Pytanie 21

Gdy analiza SWOT w firmie wskazuje na znaczący wewnętrzny potencjał, a jednocześnie organizacja znajduje się w niekorzystnej sytuacji zewnętrznej, jaką strategię należy zastosować?

A. obronną

B. maxi-mini

C. mini-mini

D. konkurencyjną

Zastosowanie strategii defensywnej może nie być najlepszym pomysłem, zwłaszcza gdy firma ma dużo wewnętrznych możliwości, ale zmaga się z trudnościami zewnętrznymi. Taka strategia często skupia się na minimalizowaniu strat i utrzymywaniu pozycji rynkowej, przez co może prowadzić do stagnacji i braku innowacji. Niektórzy mogą myśleć, że to zabezpieczenie przed zagrożeniami jest kluczowe, ale mając silne zasoby, lepiej działać proaktywnie, a nie tylko czekać na problemy. Mini-mini to podejście, które sugeruje, by maksymalizować zagrożenia i minimalizować zasoby, co wcale nie ma sensu, kiedy mamy w firmie sporo atutów. Powinniśmy wykorzystywać te zasoby do rozwoju a nie ich ograniczania. Choć strategia konkurencyjna może wyglądać na sensowną, to nie uwzględnia tego, że w obliczu zewnętrznych wyzwań lepiej skupić się na maksymalizacji swoich możliwości.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

Dokumentem pisemnym, na mocy którego realizuje się transport towarów w żegludze nieregularnej, jest

A. routing order

B. czarter

C. nota bukingowa

D. manifest

Czarter to umowa, na podstawie której armator wynajmuje statek wraz z załogą do transportu ładunków lub osób. W kontekście żeglugi nieregularnej, czarter jest kluczowym dokumentem, który precyzuje warunki przewozu, w tym miejsce i czas załadunku oraz rozładunku, a także stawki i odpowiedzialność za ładunek. Przykładem zastosowania czarteru jest umowa zawierana przez firmy zajmujące się transportem morskim, które potrzebują wynająć statek do przewozu kontenerów z portu A do portu B, w sytuacjach, gdy nie są w stanie skorzystać z regularnych linii żeglugowych. Czarter wprowadza również element elastyczności w organizacji transportu, pozwalając na dostosowanie planów do potrzeb klienta. W branży obowiązują standardy, takie jak dokumenty BIMCO, które zawierają wzory umów czarterowych, a także wytyczne dotyczące odpowiedzialności i warunków przewozu, co czyni czarter integralnym elementem operacji w żegludze nieregularnej.

Pytanie 24

Na podstawie przedstawionego zestawienia złożonych ofert, biorąc pod uwagę wszystkie kryteria, wskaż która z ofert jest najkorzystniejsza z punktu widzenia zlecającego przewóz ładunku?

Zestawienie ofert
Kryteria wyboru	Oferta 1	Oferta 2	Oferta 3	Oferta 4
Stawka za 1 tkm	0,17 zł	0,18 zł	0,22 zł	0,18 zł
Termin realizacji przewozu	40 godzin	2 dni	58 godzin	3 dni
Wskaźnik terminowo zrealizowanych przewozów	0,9	0,9	0,9	0,9

A. Oferta 1

B. Oferta 4

C. Oferta 3

D. Oferta 2

Oferta 1 została uznana za najkorzystniejszą z kilku kluczowych powodów. Przede wszystkim, jej stawka za 1 km wynosi 0,17 zł, co jest najniższą ceną spośród wszystkich ofert. W kontekście transportu, koszt za kilometr jest jednym z kluczowych wskaźników efektywności kosztowej. Dodatkowo, czas realizacji przewozu wynoszący 40 godzin jest akceptowalny, zwłaszcza w sytuacji, gdy pozostałe oferty prezentują różne czasy, które mogą nie być na tyle konkurencyjne, by uzasadnić wyższe koszty. Ważne jest również to, że wskaźnik terminowości dla wszystkich ofert wynosi 0,9, co oznacza, że każda z ofert ma podobny poziom wiarygodności w realizacji przewozów. W praktyce, gdy wszystkie inne czynniki są porównywalne, cena staje się decydującym aspektem wyboru oferty. Stąd wynika, że oferta 1, przy zachowaniu standardów transportowych, w pełni odpowiada na potrzeby zlecającego.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Na liście przewozowym nadawca musi określić

A. rodzaj i ilość ładunku

B. rodzaj transportu

C. trasę transportu

D. całkowity czas transportu ładunku

W liście przewozowym nadawca musi wskazać rodzaj i ilość ładunku, co jest kluczowym elementem każdej dokumentacji transportowej. Informacje te są niezbędne, aby zapewnić poprawne zarządzanie łańcuchem dostaw, a także umożliwić odpowiednie przygotowanie pojazdów do transportu. Zgodnie z międzynarodowymi standardami transportu, takimi jak CMR (Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów), dokładne określenie ładunku pozwala na efektywne planowanie oraz monitorowanie przewozu. Na przykład, w przypadku przewozu towarów niebezpiecznych, wiedza o ich rodzaju i ilości jest kluczowa dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas transportu. Kolejnym przykładem jest dostosowanie przestrzeni ładunkowej w pojeździe, co może być istotne w przypadku przewozu różnych typów ładunków, jak palety czy materiały sypkie. Właściwe określenie tych informacji ma również znaczenie dla celów celnych oraz ubezpieczeniowych, gdzie dokładne dane o ładunku mogą wpłynąć na wysokość składek i procedury odpraw celnych."

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

W Polsce, w zależności od właściwości techniczno-eksploatacyjnych, kolejowe linie dzieli się na

A. magistralne, pierwszorzędne, drugorzędne i miejscowego znaczenia

B. jednotorowe, dvutorowe i wielotorowe

C. wąskotorowe, normalnotorowe oraz szerokotorowe

D. nizinne, górskie oraz podgórskie

Często można się pomylić, myśląc, że klasyfikacje linii kolejowych dotyczą ich parametrów technicznych. Na przykład, odpowiedź mówiąca o 'nizinnych, górskich i podgórskich' jest totalnie pomyłką, bo to dotyczy terenu, a nie funkcji linii. To się zdarza, gdy ktoś nie widzi, że klasyfikacja techniczna nie opiera się na geograficznych cechach, ale na kryteriach operacyjnych. Odpowiedzi typu 'jednotorowe, dwutorowe i wielotorowe' to już kwestia liczby torów, co ma znaczenie dla przepustowości, ale nie wyjaśnia dobrze klasyfikacji transportowej. Różnice między szerokotorowymi, normalnotorowymi czy wąskotorowymi także dotyczą szerokości torów, a nie ich funkcji. Na budowie czy modernizacji infrastruktury powinno się to brać pod uwagę, bo to pomaga dostosować sieć do potrzeb transportowych. Ważne, żeby zrozumieć te zasady, zwłaszcza dla wszystkich zajmujących się transportem kolejowym.

Pytanie 29

Jakim stylem negocjacji można określić dążenie do realizacji tylko swoich własnych interesów, nie dbając o potrzeby drugiej strony?

A. Unikania

B. Dominacji

C. Dopasowania się

D. Kompromisu

Styl negocjowania charakteryzujący się dominacją odnosi się do podejścia, w którym jedna strona stara się maksymalnie zaspokoić swoje interesy, często ignorując potrzeby drugiej strony. Tego rodzaju strategia jest zazwyczaj stosowana w sytuacjach, gdzie jedna strona ma przewagę, zarówno w kwestii zasobów, jak i wpływów. Przykładem może być sytuacja, w której firma negocjuje kontrakt z dostawcą i skupia się wyłącznie na uzyskaniu jak najniższej ceny, nie biorąc pod uwagę możliwości dostawcy do realizacji zamówienia. W dłuższej perspektywie, podejście to może prowadzić do pogorszenia relacji z partnerami biznesowymi i ich niezadowolenia, co w konsekwencji może wpłynąć na wyniki finansowe firmy. Dobre praktyki wskazują, że chociaż dominacja może przynieść krótkoterminowe zyski, ważne jest, aby w strategii negocjacyjnej uwzględniać interesy obu stron, co sprzyja długotrwałej współpracy.

Pytanie 30

Do kontenera o zdolności ładunkowej 24 t i pojemności 67,7 m³ załadowano 11 jednostek ładunkowych paletowych (jłp) o masie 1 000 kg/jłp oraz objętości 4,2 m³/jłp. Jaki jest współczynnik wykorzystania pojemności tego kontenera, zaokrąglając do dwóch miejsc po przecinku?

A. 1,68

B. 1,46

C. 0,68

D. 0,97

Obliczając współczynnik wykorzystania pojemności kontenera, kluczowe jest właściwe zrozumienie relacji między objętością a ładownością. Często popełnianym błędem jest skupienie się wyłącznie na wadze ładunku, co prowadzi do błędnych wniosków. Niektóre z nieprawidłowych odpowiedzi mogą wynikać z błędnych założeń dotyczących objętości całkowitej lub liczby jednostek ładunkowych. Na przykład, przyjęcie, że pojemność kontenera można w pełni wykorzystać, nie uwzględnia faktu, że różne rodzaje ładunków mogą mieć różne proporcje wagi do objętości. Współczynnik wykorzystania pojemności powinien być obliczany z uwzględnieniem całkowitej objętości ładunku, co w tym przypadku wynosi 46,2 m³, w stosunku do pojemności kontenera wynoszącej 67,7 m³, co prowadzi do współczynnika 0,68. Niepoprawne odpowiedzi, które sugerują wartości powyżej 1,68, mogą wynikać z błędnego podziału objętości lub nieuwzględnienia rzeczywistej pojemności kontenera. W kontekście logistyki, nieprawidłowe obliczenia mogą prowadzić do niewłaściwego planowania i marnotrawstwa przestrzeni ładunkowej, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w branży. Właściwe obliczenia są fundamentem efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw i powinny być regularnie weryfikowane.

Pytanie 31

Do jednorazowego transportu ładunku drogowego o masie powyżej 12 ton wykorzystuje się środki transportowe

A. niskotonażowe

B. dostawcze

C. średniotonażowe

D. wysokotonażowe

Wybór niskotonażowego, średniotonażowego lub dostawczego taboru w kontekście przewozu ładunków przekraczających 12 ton jest niewłaściwy z wielu powodów. Tabor niskotonażowy jest przeznaczony do przewozu mniejszych ładunków, zazwyczaj o masie poniżej 3,5 ton. Użycie takich pojazdów do transportu cięższych ładunków może prowadzić do przekroczenia ich nośności, co zagraża bezpieczeństwu na drodze oraz może prowadzić do uszkodzenia pojazdu. Z kolei średniotonażowy tabor, który obejmuje pojazdy o ładowności do 12 ton, również nie jest wystarczający, jeśli masa ładunku przekracza tę wartość. Pojazdy te nie są przystosowane do obsługi większych obciążeń, co może prowadzić do problemów z hamowaniem, stabilnością oraz ogólnym bezpieczeństwem transportu. Tabor dostawczy, często wykorzystywany do miejskiego transportu towarów, także nie jest zaprojektowany do przewozu ciężkich ładunków. Ponadto, korzystanie z niewłaściwego taboru może narazić przewoźnika na kary finansowe, a także ryzyko odpowiedzialności cywilnej w przypadku wypadku spowodowanego przeciążeniem pojazdu. Dobrą praktyką jest zawsze dobierać tabor do specyfiki ładunku, a także do obowiązujących przepisów prawa dotyczących transportu drogowego, aby zapewnić bezpieczeństwo, efektywność i zgodność z normami branżowymi.

Pytanie 32

Jakiego rodzaju negocjacji używają uczestnicy, gdy bardziej zależy im na utrzymaniu dobrych relacji niż na zyskach płynących z rozwiązania konfliktowych kwestii?

A. Pozycyjny.

B. Twardy.

C. Analityczny.

D. Miękki.

Podejścia twardego czy analitycznego w takich sytuacjach nie za bardzo się sprawdzą. Twarde negocjacje są ważne, ale często kończą się na tym, że jedna strona chce tylko dla siebie jak najwięcej, a to prowadzi do konfliktów. Jak obie strony się pokłócą, to zaufanie szybko znika, a to nie sprzyja przyszłej współpracy. Z kolei w negocjacjach pozycyjnych każda strona staje na swoim, przez co mogą się zablokować, bo nie widzą, co naprawdę chcą. A ten analityczny sposób, chociaż brzmi super, często pomija to, jak ważne są emocje i relacje między ludźmi. Warto pamiętać, że twarde metody nie zawsze dają lepsze rezultaty – relacje mogą mieć długotrwały wpływ na to, jak przebiegną negocjacje.

Pytanie 33

Który środek transportu wykonał największą pracę przewozową [tkm]?

	Środek transportu 1	Środek transportu 2	Środek transportu 3	Środek transportu 4
Odległość przewozu [km]	200	900	600	500
Masa przewiezionego ładunku [kg]	20 000	10 000	19 000	11 000

A. Środek transportu 4

B. Środek transportu 1

C. Środek transportu 2

D. Środek transportu 3

Środek transportu 3 został uznany za ten, który wykonał największą pracę przewozową, ponieważ jego wartość tkm (tonokilometrów) wynosi 11400. Aby obliczyć pracę przewozową, należy pomnożyć masę przewożonego ładunku przez odległość, na jaką ten ładunek został przetransportowany. Taka metoda obliczeniowa jest powszechnie stosowana w logistyce i transporcie, ponieważ pozwala na dokładne oszacowanie efektywności środków transportu. Na przykład w praktyce może to wyglądać tak: jeśli przewozimy 10 ton towaru na odległość 1000 km, to praca przewozowa wynosi 10 t * 1000 km = 10000 tkm. W przypadku środka transportu 3 zastosowanie tej metody wykazało, że uzyskuje on najwyższą wartość, co czyni go najbardziej efektywnym środkiem transportu w analizowanym przypadku. W praktyce, aby poprawić efektywność transportu, warto analizować różne środki transportu i ich parametry, co zgodne jest z zaleceniami efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Jaką dokumentację przekazuje inspektor Urzędu Dozoru Technicznego właścicielowi urządzenia po zakończeniu odbioru technicznego?

A. Eksploatacyjną

B. Serwisową

C. Rewizyjną

D. Przeglądową

Odpowiedź 'Rewizyjna' jest rzeczywiście właściwa, bo to ta księga zbiera wyniki przeglądów technicznych oraz odbiorów urządzeń, które robią inspektorzy z Urzędu Dozoru Technicznego (UDT). Księga rewizyjna to ważny dokument, który potwierdza, że urządzenie spełnia wszystkie wymagania techniczne i normy bezpieczeństwa. To ma spore znaczenie, szczególnie gdy mówimy o eksploatacji urządzeń podlegających dozorowi technicznemu. Weźmy na przykład dokumentację dźwigów – ona musi być na bieżąco aktualizowana po każdym przeglądzie. Dbając o taką dokumentację, nie tylko spełniamy przepisy prawne, ale też wprowadzamy dobre praktyki w zarządzaniu bezpieczeństwem pracy. Dodatkowo, księga rewizyjna to podstawowy dokument do przeprowadzania kolejnych przeglądów oraz ewentualnych modernizacji, co zdecydowanie wpływa na długotrwałość i efektywność działania urządzenia. Dobrze prowadzona dokumentacja to też ochrona interesów właściciela urządzenia, zwłaszcza w przypadku audytów.

Pytanie 36

Planowany start rozładunku pojazdu z 34 skrzyniami ustalono na godzinę 10:30. Czas rozładunku jednej skrzyni wynosi 2 min, a kontrola ilościowo-jakościowa wszystkich skrzyń trwa łącznie 25 min po zakończeniu rozładunku. Kiedy zakończy się proces przyjęcia towaru do magazynu?

A. O godzinie 12:03

B. O godzinie 11:29

C. O godzinie 11:38

D. O godzinie 10:59

Aby obliczyć czas zakończenia procesu przyjęcia dostawy towaru do magazynu, najpierw ustalamy czas rozładunku wszystkich skrzyń. Rozładunek jednej skrzyni trwa 2 minuty, więc dla 34 skrzyń czas ten wynosi 34 skrzynie * 2 min/skrzynia = 68 minut. Początek rozładunku zaplanowano na godzinę 10:30. Dodając 68 minut do tej godziny, otrzymujemy 11:38. Następnie należy uwzględnić czas na kontrolę ilościowo-jakościową, która trwa 25 minut. Dodając ten czas do godziny 11:38, otrzymujemy 11:38 + 25 minut = 12:03. Czas zakończenia procesu przyjęcia dostawy towaru do magazynu to zatem godzina 12:03. Takie podejście do obliczeń jest zgodne z najlepszymi praktykami w logistyce, gdzie precyzyjne zarządzanie czasem jest kluczowe dla efektywności operacji magazynowych.

Pytanie 37

Zasada Incoterms EXW-Ex Works wymaga od sprzedającego

A. pokrycia wydatków związanych z odprawą celną oraz odpowiedzialności za towar

B. dostarczenia towarów do określonego miejsca w kraju, do którego trafia towar

C. przekazania towaru do dyspozycji kupującego na granicy

D. udostępnienia towaru kupującemu w miejscu wydania

Reguła EXW (Ex Works) mówi, że sprzedający musi przygotować towar i postawić go do dyspozycji kupującego w umówionym miejscu, co zazwyczaj jest jego siedzibą lub zakładem produkcyjnym. Potem to kupujący przejmuje odpowiedzialność za transport, odprawę celną i wszelkie związane z tym koszty. Więc, jeśli na przykład producent maszyn sprzedaje swoje wyroby klientowi zza granicy, to on przygotowuje maszyny do odbioru w swoim zakładzie. Potem kupujący musi zorganizować transport i wszystkie formalności. To jest bardzo przydatne, zwłaszcza w relacjach B2B, bo kupujący często zna lepiej lokalne przepisy dotyczące transportu i ceł.

Pytanie 38

W sytuacji, gdy sprzedawca udostępnia towar do odbioru przez nabywcę w punkcie odbioru, a nabywca zajmuje się transportem oraz ponosi wydatki i ryzyko na całej drodze, to według regulacji INCOTERMS 2010 należy zastosować formułę

A. FCA "Free Carrier"

B. FAS "Free Alongside Ship"

C. DDP "Delivered Duty Paid"

D. EXW "Ex works"

Formuła EXW, czyli "Ex works", oznacza, że sprzedający udostępnia towar w swoim zakładzie lub innym wskazanym miejscu, co oznacza minimalne zobowiązania sprzedającego. Zgodnie z definicjami INCOTERMS 2010, kupujący ponosi pełną odpowiedzialność za transport towaru od momentu, gdy towar zostaje udostępniony, co obejmuje zarówno organizację transportu, jak i pokrycie wszelkich kosztów oraz ryzyk związanych z przewozem. Przykładowo, gdy firma A sprzedaje maszynę firmie B, a maszyna jest gotowa do odbioru w zakładzie firmy A, odpowiedzialność za transport przechodzi na firmę B, która musi zorganizować przewóz oraz odpowiednio zabezpieczyć maszynę na czas transportu. Taka formuła jest często stosowana w transakcjach B2B, gdzie kupujący posiada wystarczające zasoby i know-how do samodzielnej organizacji transportu.

Pytanie 39

Firma wynajęła wózek widłowy na 2 godziny. Faktura dotycząca wynajmu opiewa na kwotę 369,00 zł brutto. Jak obliczyć cenę jednostkową netto za wynajem wózka na 1 godzinę, gdy usługa podlega 23% stawce VAT?

A. 150,00 zł

B. 184,50 zł

C. 226,94 zł

D. 300,00 zł

Aby obliczyć cenę jednostkową netto za wynajem wózka widłowego na 1 godzinę, należy najpierw ustalić, jaka jest wartość netto całej usługi. Faktura za wynajem wynosi 369,00 zł brutto, co oznacza, że zawiera podatek VAT. Stawka VAT w Polsce wynosi 23%, co możemy obliczyć przy użyciu wzoru: wartość netto = wartość brutto / (1 + stawka VAT). Podstawiając wartości: wartość netto = 369,00 zł / 1,23 = 300,00 zł. Następnie, aby obliczyć cenę jednostkową netto za 1 godzinę wynajmu, dzielimy wartość netto przez liczbę godzin wynajmu: 300,00 zł / 2 godziny = 150,00 zł za godzinę. Taki sposób obliczeń jest zgodny z ogólnie przyjętymi standardami rachunkowości i pozwala na prawidłowe ustalanie kosztów wynajmu sprzętu w kontekście zarządzania finansami w przedsiębiorstwie. Warto wiedzieć, że prawidłowe obliczanie wartości netto jest kluczowe dla ewidencjonowania kosztów oraz prowadzenia dokumentacji podatkowej.

Pytanie 40

Który element marketingu mix zawiera reklamę, public relations, sponsoring oraz sprzedaż bezpośrednią?

A. Towar.

B. Wartość.

C. Promocja.

D. Kanały dystrybucji.

Cena, produkt i dystrybucja to trzy podstawowe elementy marketingu mix, jednak nie obejmują one działań promocyjnych, które są kluczowe w procesie sprzedaży. Cena odnosi się do wartości, jaką klienci są gotowi zapłacić za produkt, co jest istotne w strategiach ustalania cen, ale sama w sobie nie angażuje klientów w sposób, w jaki czyni to promocja. Produkt dotyczy cech i korzyści, jakie oferuje, ale brak działań promocyjnych może ograniczyć jego zasięg rynkowy. Dystrybucja koncentruje się na sposobach dostarczania produktów do konsumentów, co jest niezbędne, ale bez odpowiedniej promocji, informowanie o dostępności produktu może okazać się nieefektywne. Kluczowym błędem w myśleniu jest nieuznawanie, że promocja integruje wszystkie te elementy marketingu mix, działając jako most łączący produkt z klientem. Bez promocji, nawet najlepszy produkt w najkorzystniejszej cenie nie znajdzie nabywców, co podkreśla znaczenie edukacji w zakresie marketingu, aby zrozumieć, jak różne elementy współpracują ze sobą w celu osiągnięcia sukcesu rynkowego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej