Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 6 grudnia 2025 10:48
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 11:47

Egzamin niezdany

Wynik: 0/40 punktów (0,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Znak korektorski >——-< wskazuje, że w tekście należy zastosować

A. rozspacjowanie

B. likwidację kursywy

C. dodatkową interlinię

D. likwidację spacjowania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Znak korektorski >——-< jest stosowany w edytorstwie do wskazania, że w danym miejscu tekstu należy usunąć nadmiarowe spacjowanie. Usunięcie spacjowania ma kluczowe znaczenie dla poprawnego formatowania tekstu, zwłaszcza w kontekście typografii i publikacji. Nadmierne spacjowanie może prowadzić do dezorientacji czytelników oraz wpływać na estetykę i czytelność dokumentu. W praktyce, usuwanie niepotrzebnych spacji jest często stosowane w procesie redakcji tekstów, w tym w materiałach drukowanych, dokumentach elektronicznych oraz na stronach internetowych. Ważne jest, aby przestrzegać zasad typografii, które sugerują, że spacje powinny być używane umiejętnie, aby nie zaburzać płynności czytania. W tym kontekście, przestrzeganie standardów branżowych oraz wytycznych dotyczących edytorstwa przyczynia się do tworzenia bardziej profesjonalnych i estetycznych publikacji.

Pytanie 2

Do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne stosuje się zależność

A. liczba punktów = 3/8 x ilość milimetrów.

B. liczba punktów = 3/9 x ilość milimetrów.

C. liczba punktów = 8/3 x ilość milimetrów.

D. liczba punktów = 9/3 x ilość milimetrów.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybrałeś przelicznik liczba punktów = 3/8 × ilość milimetrów i to jest słuszny trop, bo właśnie taką zależność stosuje się najczęściej w typografii, zwłaszcza gdy trzeba szybko oszacować rozmiary tekstu na papierze lub ekranie. Punkt typograficzny (pt) to tradycyjna jednostka używana od wieków w poligrafii, a jej wartość została ostatecznie znormalizowana na 1 punkt = 0,376 mm (według systemu Didota) lub 1 punkt = 0,3527 mm (system anglosaski powszechnie stosowany w DTP). W Polsce i Europie zazwyczaj korzysta się z pierwszego przelicznika. Praktycznie, żeby nie bawić się w ułamki dziesiętne, przyjmuje się uproszczony przelicznik 1 mm ≈ 2,67 pkt, czyli po przekształceniu 1 pkt ≈ 0,375 mm. I właśnie wzór 3/8, czyli 0,375, oddaje tę zależność w najprostszy sposób do szybkich obliczeń. Moim zdaniem ten przelicznik warto znać na pamięć, bo przy projektowaniu np. wizytówek, ulotek czy folderów, często trzeba sprawdzić, jak wielka będzie czcionka w milimetrach, żeby klient nie był zaskoczony rozmiarem tekstu. Wykorzystują to także graficy komputerowi i drukarze podczas przygotowywania materiałów do druku. Warto zapamiętać: 8 mm to około 21-22 punkty, więc jeśli ktoś pyta o wielkość tekstu w mm, a masz do dyspozycji wartość w punktach, ta zależność ratuje życie. Uważam, że ta wiedza to absolutne typograficzne abecadło i zdecydowanie przydaje się w praktyce, zarówno w DTP, jak i przy amatorskim składzie tekstu.

Pytanie 3

Jakie urządzenie umożliwia certyfikację proofa?

A. Skaner.

B. Ekspozytory.

C. Kolorymetr.

D. Spektrofotometr.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Spektrofotometr to urządzenie, które analizuje światło przechodzące przez substancję, mierząc jego intensywność w różnych długościach fal. Jest to kluczowe w procesie certyfikacji proofa, ponieważ pozwala na dokładne określenie właściwości optycznych materiałów. Umożliwia to pomiar parametrów takich jak współczynnik odbicia, przepuszczalność oraz barwa, co jest niezbędne w wielu zastosowaniach przemysłowych, od druku cyfrowego po produkcję farb i lakierów. Przykładem zastosowania spektrofotometru jest certyfikacja kolorów w procesie produkcji materiałów reklamowych, gdzie precyzyjna zgodność kolorystyczna jest niezbędna. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność regularnej kalibracji spektrofotometrów oraz porównywania wyników z ustalonymi standardami, takimi jak ISO 12647, które określają kryteria jakości w druku. Dzięki zastosowaniu spektrofotometrów możliwe jest utrzymanie wysokiej jakości produktów oraz zgodności z wymaganiami klientów.

Pytanie 4

Czym jest akapit?

A. pionowy blok przeznaczony dla tekstu, umiejscowiony w kolumnie

B. część tekstu znajdująca się pomiędzy wierszem akapitowym a końcem

C. krótkie słowo lub końcówka przeniesionego wyrazu w ostatnim wierszu

D. odsunięcie początkowego wiersza tekstu od brzegu strony

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że akapit to fragment tekstu pomiędzy wierszem akapitowym, a końcowym, jest poprawna, ponieważ akapit to podstawowa jednostka tekstowa w pisaniu, zaprojektowana w celu organizacji treści w czytelny sposób. Akapity są używane do oddzielania różnych myśli lub tematów, co ułatwia czytelnikowi zrozumienie tekstu. W praktyce każdy akapit zazwyczaj zawiera główną ideę, wspierane przez szczegóły, przykłady lub argumenty. W standardach typograficznych i edytorskich, takich jak zasady stylu APA lub Chicago, akapity powinny być wyraźnie oznaczane przez odstępy między nimi, co zwiększa czytelność i estetykę tekstu. Używanie akapitów pozwala zatem na logiczną strukturację treści, co jest niezbędne w profesjonalnym pisaniu oraz w publikacjach akademickich. Dobrą praktyką jest również, aby pierwszy wiersz akapitu był odsunięty od lewego marginesu, co ułatwia jego identyfikację.

Pytanie 5

Ile form drukarskich trzeba przygotować do wydrukowania ulotki w formacie A4 z kolorystyką 4 + 3 na maszynie drukującej w półformacie?

A. 2 formy.

B. 5 form.

C. 8 form.

D. 7 form.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby przygotować ulotkę w formacie A4 w kolorystyce 4 + 3 na półformatowej maszynie drukującej, należy przygotować 7 form drukowych. To oznacza, że do wydruku kolorowego wykorzystamy cztery podstawowe kolory: cyjan, magentę, żółty i czarny (CMYK), a dodatkowo dla jednej z kolorów (np. Pantone) potrzebna jest jeszcze jedna forma, co daje łącznie 5 form. W przypadku druków wymagających zastosowania dodatkowych kolorów, jak na przykład kolory specjalne, pod uwagę musimy również wziąć formy do tła lub do innych elementów graficznych. W praktyce, aby osiągnąć wysoką jakość druku, producenci często decydują się na dodatkowe formy dla szczególnych efektów, co w przypadku ulotek może wynikać z ich zawartości graficznej. Stąd też suma osiąga 7 form drukowych. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami przemysłu poligraficznego, gdzie dążenie do jak najwyższej jakości produktów końcowych wymaga precyzyjnych kalkulacji i staranności na etapie przygotowania form.

Pytanie 6

Aby usunąć plamy z bitmapy, należy w programie Adobe Photoshop użyć narzędzia

A. Falowanie

B. Rasteryzowanie

C. Stempel

D. Wyostrzanie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Stempel w Adobe Photoshop to naprawdę świetne narzędzie do usuwania plam i innych niedoskonałości na obrazach. Działa na zasadzie klonowania, co znaczy, że wybierasz fragment obrazu, którym chcesz pokryć plamę. To całkiem fajne, bo możesz dostosować teksturę, kolor i jasność, co robi dużą różnicę w retuszu. Na przykład, wyobraź sobie, że pracujesz nad portretem i chcesz usunąć jakieś plamy na skórze. Możesz wtedy wybrać kawałek zdrowej skóry jako źródło i potem delikatnie „malować” na miejscu plamy. Tylko trzeba być cierpliwym i mieć trochę wprawy, żeby efekt wyglądał naturalnie. Warto też pamiętać o pracy na warstwach, bo to chroni oryginalny obraz. Stempel często okazuje się lepszy niż inne narzędzia, jak na przykład Łatka, gdy zależy nam na precyzji. W każdym razie, korzystając z narzędzi do retuszu w Photoshopie, dobrze jest rozumieć, jak działa obraz i umieć dostosować parametry, żeby uzyskać naprawdę dobre rezultaty.

Pytanie 7

Aby uniknąć problemów z brakiem fontów użytych w projekcie graficznym do naświetlania form drukowych, należy przekształcić tekst na

A. bitmapy

B. krzywe

C. glify

D. gify

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'krzywe' jest prawidłowa, gdyż konwersja tekstu na krzywe (czyli na ścieżki wektorowe) jest standardową praktyką w projektowaniu graficznym, szczególnie w kontekście przygotowania materiałów do druku. Główną zaletą tej metody jest to, że niezależnie od tego, czy dany font jest zainstalowany na komputerze, tekst zostaje przekształcony w obiekty wektorowe, co pozwala na zachowanie jego wyglądu i kształtu. W przypadku braku fontu w systemie, aplikacja graficzna nie będzie miała problemu z wyświetleniem tekstu. Ponadto, konwersja tekstu na krzywe pozwala na dalsze manipulacje, takie jak edytowanie kształtu liter czy dodawanie efektów graficznych. Wiele programów graficznych, takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, oferuje opcję konwersji tekstu na krzywe, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży. Przykładem zastosowania może być projektowanie ulotek, gdzie pewność, że każdy element tekstowy będzie wyglądał dokładnie tak, jak zamierzono, jest kluczowa dla zachowania spójności wizualnej.

Pytanie 8

Czym jest akapit?

A. pionowy blok przeznaczony dla tekstu, znajdujący się w kolumnie.

B. krótkie słowo lub końcowa część wyrazu przeniesionego do następnego wiersza.

C. odsunięcie początkowego wiersza tekstu od marginesu.

D. fragment tekstu znajdujący się pomiędzy wierszem akapitowym a końcowym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Akapit to kluczowy element struktury tekstu, który pozwala na organizację myśli oraz ułatwia czytelność. Definiowany jako fragment tekstu pomiędzy wierszem akapitowym a końcowym, akapit pełni funkcję segregacyjną, odzwierciedlając jednocześnie nową ideę lub wątek. W praktyce, akapity są stosowane w większości form pisemnych, takich jak eseje, artykuły, czy raporty. Dobrze zbudowany akapit powinien zawierać wprowadzenie do tematu, rozwinięcie myśli oraz zakończenie, co sprzyja logice prezentacji treści. Zgodnie z dobrymi praktykami typograficznymi, akapity są oddzielane przestrzenią lub wcięciem, co dodatkowo ułatwia ich identyfikację. Użycie akapitów w tekstach wpływa na doświadczenie czytelnika, ponieważ umożliwia skupienie się na poszczególnych myślach i argumentach, co jest niezwykle ważne w kontekście nauczania i komunikacji.

Pytanie 9

Album składający się z fotografii, który ma być publikowany wyłącznie w Internecie, należy zapisać z parametrami:

A. 250 dpi, RGB

B. 72 dpi, CMYK

C. 300 ppi, CMYK

D. 72 ppi, RGB

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór parametrów 72 ppi oraz przestrzeni barw RGB do albumu fotograficznego publikowanego wyłącznie w Internecie jest zgodny z aktualnymi standardami branżowymi. W praktyce większość ekranów komputerowych, smartfonów czy tabletów wyświetla obraz w rozdzielczości około 72 ppi (pikseli na cal), co oznacza, że nie ma sensu przygotowywać zdjęć o większej rozdzielczości do wyświetlania online – po prostu nie będzie widać różnicy, a pliki będą niepotrzebnie duże i będą się wolniej ładować. RGB to podstawowy model kolorów stosowany w urządzeniach wyświetlających obraz za pomocą światła (monitory, telewizory, projektory), bo odpowiada mieszaniu barw w technologii addytywnej. CMYK natomiast jest używany głównie w druku i dla publikacji cyfrowych jest zupełnie nieprzydatny – kolory mogą wyjść zupełnie inne niż zamierzał autor. Moim zdaniem, jeśli ktoś planuje publikację albumu tylko w sieci, warto nie kombinować z rozdzielczością – 72 ppi wystarczy w zupełności, a RGB zagwarantuje zgodność kolorystyczną na większości urządzeń. Dodatkowo, pliki w RGB są często lżejsze i łatwiejsze do eksportu do popularnych formatów jak JPG czy PNG, co jeszcze bardziej upraszcza publikację.

Pytanie 10

Aby przeprowadzić automatyczną impozycję użytków na arkuszu, wymagany jest plik wyjściowy w formacie

A. PDF

B. TIFF

C. FLA

D. PNG

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór formatu PDF jako pliku wyjściowego dla automatycznej impozycji użytków na arkuszu jest uzasadniony z kilku powodów. PDF (Portable Document Format) jest standardowym formatem pliku, który zapewnia wysoką jakość reprodukcji oraz zachowuje integralność dokumentu niezależnie od platformy, na której jest wyświetlany. Umożliwia to użytkownikowi uzyskanie pewności, że przygotowane materiały będą wyglądać identycznie zarówno na ekranie, jak i w druku. W praktyce, PDF jest szeroko stosowany w branży graficznej, ponieważ pozwala na osadzenie czcionek, grafiki wektorowej oraz bitmapowej, a także metadanych, co jest kluczowe podczas procesu impozycji. Dodatkowo, wiele programów do druku oraz oprogramowania do DTP (Desktop Publishing) korzysta z plików PDF jako formatu roboczego, co sprawia, że jest on zgodny z wieloma standardami branżowymi, takimi jak PDF/X, który jest zoptymalizowany do drukowania. Przykładem zastosowania może być przygotowanie katalogu lub broszury, gdzie kluczowe jest utrzymanie jakości oraz spójności wizualnej, co PDF zapewnia. Używając tego formatu, można mieć pewność, że każdy detal projektu zostanie wiernie odwzorowany w finalnym produkcie.

Pytanie 11

Na rysunku zamieszczono zrzut z ekranu ilustrujący operację

A. eksportowania.

B. wypaczania.

C. kadrowania.

D. rasteryzowania.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "kadrowania" jest prawidłowa, ponieważ na przedstawionym zrzucie ekranu widać zaznaczony obszar wokół obiektu, co jednoznacznie sugeruje, że użytkownik przygotowuje się do przycięcia obrazu. Kadrowanie jest kluczową techniką w edycji zdjęć, która pozwala na skoncentrowanie uwagi widza na głównym obiekcie oraz eliminację niepotrzebnych elementów tła. Przykładowo, w fotografii portretowej kadrowanie może być użyte do wyeliminowania rozpraszających elementów w tle, co sprawia, że główny obiekt jest bardziej wyeksponowany. Dobre praktyki w kadrowaniu obejmują także przestrzeganie reguły trzecich, co pomaga w osiągnięciu harmonijnej kompozycji. W branży graficznej, umiejętność kadrowania jest niezbędna, aby tworzyć wizualizacje, które są nie tylko estetyczne, ale także funkcjonalne. W kontekście programów graficznych, kadrowanie przygotowuje obraz do dalszych operacji, takich jak eksport do różnych formatów, co jest istotne w przypadku publikacji w mediach społecznościowych czy druku.

Pytanie 12

Który program z pakietu Adobe umożliwia tworzenie obiektów wektorowych?

A. Photoshop

B. Fireworks

C. Ilustrator

D. Dreamweaver

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Adobe Illustrator to zdecydowanie najlepsze narzędzie z pakietu Adobe do tworzenia grafiki wektorowej. Jego główna siła to praca na krzywych Béziera, co pozwala na tworzenie skalowalnych, bardzo precyzyjnych ilustracji bez utraty jakości. Moim zdaniem to podstawa dla każdego, kto chce przygotować profesjonalne logo, ikonę albo grafiki do druku wielkoformatowego, bo takie pliki później można powiększać ile wlezie – i nie ma problemu z pikselami jak w rastrowych obrazach. W branży graficznej praktycznie każdy grafik, który zajmuje się identyfikacją wizualną czy projektowaniem znaków, korzysta z Illustratora, bo to już taki standard jak Photoshop do retuszu zdjęć. Z mojego doświadczenia najfajniejsze jest to, że Illustrator współpracuje świetnie z innymi programami, więc jak robisz np. branding, to od razu masz gotowe pliki do DTP czy internetu. I na marginesie – jak chcesz robić grafiki dla drukarni, to wektor to właściwie mus, bo nie ma obaw, że coś się rozmyje albo wydrukuje w słabej jakości. Warto pamiętać, że Illustrator, obok Corela, to jedno z najczęściej wymaganych narzędzi w ofertach pracy dla projektantów. Fajnie też, że program pozwala na eksport do wielu formatów – SVG, PDF, EPS – co jest bardzo wygodne w codziennej pracy.

Pytanie 13

Program do zarządzania cyfrowymi zasobami, który umożliwia organizowanie plików używanych do tworzenia treści dla druku, stron internetowych i materiałów wideo, to aplikacja Adobe

A. Bridge

B. Animate

C. Illustrator

D. Photoshop

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Adobe Bridge to oprogramowanie, które pełni rolę centra zarządzania zasobami cyfrowymi, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla profesjonalistów zajmujących się tworzeniem treści. Umożliwia organizowanie, przeglądanie i edytowanie plików multimedialnych, co jest niezwykle przydatne w pracy z projektami graficznymi, video oraz publikacjami drukowanymi. Jako część ekosystemu Adobe, Bridge współpracuje z innymi aplikacjami, takimi jak Photoshop i Illustrator, co pozwala na płynne przenoszenie zasobów pomiędzy programami. Przykładowo, można łatwo zorganizować zdjęcia w Bridge i następnie otworzyć je bezpośrednio w Photoshopie do edycji. Dobre praktyki sugerują, aby wykorzystywać Bridge do tagowania i porządkowania plików, co znacznie ułatwia późniejsze wyszukiwanie i zarządzanie dużymi zbiorami zasobów. Użytkownicy mogą również tworzyć kolekcje i korzystać z metadanych, co zwiększa efektywność pracy z różnorodnymi materiałami cyfrowymi.

Pytanie 14

Formaty zapisu książek w formie publikacji elektronicznych, które są przeznaczone do wyświetlania w internecie, to

A. AI, EPUB, FLA

B. CSV, PSD, EPUB

C. PDF, EPUB, HTML

D. CDR, EPUB, HTML

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Formaty PDF, EPUB i HTML to najczęściej wykorzystywane standardy do publikacji książek elektronicznych. PDF (Portable Document Format) jest szeroko stosowanym formatem, który zachowuje układ i wygląd dokumentu niezależnie od urządzenia, co sprawia, że jest idealny do publikacji, które wymagają dokładności wizualnej, takich jak e-booki z bogatą grafiką. EPUB (Electronic Publication) to format stworzony z myślą o e-bookach, który pozwala na elastyczne wyświetlanie treści na różnych urządzeniach. Dzięki możliwości zmiany rozmiaru tekstu i dostosowywania układu, EPUB jest preferowany w przypadku dłuższych publikacji. HTML (HyperText Markup Language) to język znaczników, który wykorzystywany jest głównie do tworzenia stron internetowych. Jego zaletą jest możliwość interaktywności oraz wykorzystania multimediów. Zastosowanie tych formatów w praktyce podkreśla ich znaczenie w branży, gdyż pozwala to wydawcom na dostosowanie treści do różnych platform i urządzeń, jak tablet, smartfon czy komputer. Użycie standardowych formatów sprzyja również lepszej dostępności treści oraz ich łatwiejszej dystrybucji.

Pytanie 15

Z obrazu można odczytać, że impozycji poddana została

A. 4-stronicowa broszura w formacie 210 x 148, oprawa klejona.

B. 4-stronicowa broszura w formacie 210 x 148, oprawa zeszytowa.

C. 8-stronicowa broszura w formacie 210 x 148, oprawa klejona.

D. 8-stronicowa broszura w formacie 210 x 148, oprawa zeszytowa.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
To jest bardzo dobrze dobrana odpowiedź, bo dokładnie odzwierciedla to, co widać na udostępnionym ekranie programu do impozycji. Przede wszystkim – mamy tu broszurę 8-stronicową, do czego jednoznacznie prowadzi zarówno układ wizualny (dwa arkusze po cztery strony każdy), jak i wskazanie „8” w sekcji wyboru liczby stron broszury. Format 210 x 148 mm to klasyczny A5 poziomy, a całość przygotowana jest w schemacie składki zeszytowej („Zeszytowa (AWA)”, arkusze falcowane) – co jest bardzo typowe dla szybkich, tanich realizacji broszur informacyjnych, ulotek czy programów wydarzeń. W praktyce takie rozwiązania stosuje się, gdy zależy nam na małej liczbie stron, łatwości składania oraz niższych kosztach produkcji – oprawa zeszytowa (zszywki) to najprostsza i najtańsza technika, często wybierana przez małe firmy, szkoły lub stowarzyszenia. Moim zdaniem, ta wiedza przydaje się nie tylko w drukarniach, ale też podczas projektowania własnych materiałów reklamowych. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzać w programie do impozycji, czy układ stron zgadza się z planowaną oprawą oraz liczbą stron – przy zeszytowej liczba stron musi być podzielna przez 4, co tu jest spełnione. Fajnie zauważyć, że taki układ pozwala na szybkie i czytelne sprawdzenie, czy wszystko się zgadza przed puszczeniem pracy do druku.

Pytanie 16

Jaki program komputerowy nadaje się do składu, łamania oraz przygotowania do druku offsetowego 320-stronicowej publikacji?

A. Adobe Photoshop

B. Adobe InDesign

C. Microsoft Word

D. Corel Connect

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Adobe InDesign to program dedykowany do składu i łamania tekstu, który idealnie sprawdza się w tworzeniu publikacji przeznaczonych do druku offsetowego, w tym 320-stronicowych dokumentów. Jego zaawansowane funkcje umożliwiają precyzyjną kontrolę nad typografią, układem stron oraz kolorystyką, co jest kluczowe w procesie przygotowania do druku. Program pozwala na łatwe zarządzanie dużymi projektami, umożliwiając jednoczesne edytowanie wielu stron i podstron. Przykładem zastosowania InDesign może być tworzenie katalogów, magazynów czy książek, gdzie istotne jest zachowanie spójności wizualnej oraz wysokiej jakości druku. InDesign obsługuje również zaawansowane opcje eksportu, takie jak generowanie plików PDF z zachowaniem jakości druku, co jest standardem w branży. Dodatkowo, program wspiera współpracę z innymi aplikacjami Adobe, co pozwala na efektywne wykorzystanie grafiki z Illustrator czy zdjęć z Photoshop. Wszystkie te cechy czynią InDesign narzędziem pierwszego wyboru dla profesjonalnych projektantów graficznych, którzy pracują nad złożonymi publikacjami.

Pytanie 17

Która liniatura rastra jest prawidłowa do druku wielobarwnych czasopism o najwyższych wymaganiach jakościowych?

A. 200 lpi

B. 1200 lpi

C. 500 lpi

D. 60 lpi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Liniatura rastra 200 lpi to obecnie taki branżowy standard, jeżeli chodzi o druk wielobarwnych czasopism, które mają naprawdę wysokie wymagania jakościowe. 200 lpi, czyli 200 linii na cal, pozwala uzyskać bardzo szczegółowe odwzorowanie detali, płynne przejścia tonalne i ostre krawędzie, co jest super ważne np. w magazynach modowych albo katalogach reklamowych. Takie czasopisma często drukuje się na papierze kredowym o gładkiej powierzchni, bo wtedy wyższa liniatura przekłada się na lepszą jakość obrazu – raster nie "rozlewa się" na papierze, a kolory są żywe i wyraziste. Moim zdaniem, to granica, przy której jeszcze można wyciągnąć maksimum z techniki offsetowej, nie ryzykując zjawiska mory czy problemów z utratą kontrastu. Oczywiście, w niektórych przypadkach stosuje się jeszcze wyższą liniaturę, ale to już raczej do druku bardzo ekskluzywnych albumów artystycznych czy reprodukcji dzieł sztuki. W typowej produkcji czasopism 200 lpi zapewnia perfekcyjny balans między ostrością a możliwościami technologii. Z praktyki wiem, że drukarnie wręcz sugerują tę wartość, bo jest optymalna pod względem jakości i kosztów. Dodatkowo, przy tej liniaturze profile ICC dla przygotowania plików są już dobrze przetestowane, a ryzyko problemów z rastrowaniem minimalne. To rozwiązanie sprawdza się zarówno w druku offsetowym arkuszowym, jak i zwojowym.

Pytanie 18

Zgodnie z rysunkiem układ typograficzny ma

A. jedną kolumnę, cztery łamy.

B. dwie kolumny, jeden łam.

C. jeden łam, cztery kolumny.

D. dwie kolumny, dwa łamy.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "jedną kolumnę, cztery łamy" jest poprawna, ponieważ zgodnie z przedstawionym rysunkiem układ typograficzny składa się z jednej kolumny podzielonej na cztery łamy. W kontekście typografii, kolumna jest obszarem, w którym umieszczany jest tekst, natomiast łamy to podziały w obrębie kolumny, które mogą pomóc w zwiększeniu czytelności i estetyki publikacji. Przykładem zastosowania tego układu jest gazeta, w której tekst często jest podzielony na kilka łamów w jednej kolumnie, co ułatwia szybkie przeglądanie treści. Standardy typograficzne, takie jak stosowanie odpowiednich marginesów i interlinii, są kluczowe dla stworzenia czytelnego układu. Dzięki zastosowaniu jednego łamu w czterech podziałach, możliwe jest lepsze zarządzanie przestrzenią na stronie oraz optymalne wykorzystanie dostępnego miejsca, co jest szczególnie istotne w projektach drukowanych i cyfrowych. Taki sposób organizacji treści jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania publikacji.

Pytanie 19

Jaką rozdzielczość powinno mieć skanowanie wielobarwnego oryginału, jeśli jego powiększenie podczas drukowania wyniesie 6 razy?

A. 6 000 dpi

B. 600 dpi

C. 1 800 dpi

D. 216 dpi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby uzyskać wysoką jakość wydruku, ważne jest, aby rozdzielczość skanowania oryginału była odpowiednio dobrana w stosunku do planowanego powiększenia. W tym przypadku, jeśli planujemy powiększenie oryginału 6-krotnie, to przyjmuje się, że minimalna rozdzielczość skanowania powinna wynosić 300 dpi dla druku w jakości wysokiej. Zatem, aby uzyskać optymalną jakość przy powiększeniu 6-krotnym, konieczne jest pomnożenie wymaganej rozdzielczości przez współczynnik powiększenia. 300 dpi x 6 = 1800 dpi. Oznacza to, że dla uzyskania wysokiej jakości druku z zachowaniem szczegółów i wyrazistości, skanowanie oryginału wielobarwnego powinno odbywać się z rozdzielczością 1 800 dpi. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie grafiki i druku, gdzie odpowiednia rozdzielczość skanowania ma kluczowe znaczenie dla uzyskania satysfakcjonującego efektu wizualnego.

Pytanie 20

Do kosztów produkcji billboardu nie wlicza się wydatków

A. atramentu solwentowego

B. amortyzacji urządzenia do druku

C. kleju dyspersyjnego

D. podłoża do druku

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kleje dyspersyjne są powszechnie używane w procesach produkcji billboardów, jednak ich koszty nie są zwykle doliczane do kosztów wytworzenia samego billboardu. Koszty te są uznawane za koszty operacyjne, które nie są związane bezpośrednio z produkcją, ale raczej z procesami montażowymi czy instalacyjnymi. Z punktu widzenia standardów branżowych, do kosztów wytworzenia najlepiej doliczać te elementy, które bezpośrednio wpływają na produkt finalny, takie jak podłoża drukowe, amortyzacja sprzętu oraz materiały eksploatacyjne jak atramenty. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której firma produkuje billboard, a następnie korzysta z kleju dyspersyjnego do montażu na podłożu; w takim przypadku klej będzie traktowany jako koszt operacyjny, a nie produkcyjny, co optymalizuje analizę kosztów. Świadomość tej różnicy jest kluczowa dla skutecznego zarządzania kosztami w branży reklamowej.

Pytanie 21

Wykonuje się barwną odbitkę próbną (proof kontraktowy) między innymi po to, aby

A. przeprowadzać adjustację publikacji

B. ocenić układ stron na arkuszu drukarskim

C. stworzyć wzór kolorystyczny dla drukarza

D. ocenić liniaturę rastra

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Barwna odbitka próbną, znana również jako proof kontraktowy, odgrywa kluczową rolę w procesie przygotowania materiałów do druku, w szczególności w kontekście zapewnienia zgodności kolorów. Przygotowanie wzoru barwnego dla drukarza polega na stworzeniu dokładnej reprodukcji kolorów, które będą użyte w finalnym wydruku. Taki proof jest niezbędny do oceny, czy kolory z projektu graficznego są odwzorowane zgodnie z oczekiwaniami. Dobrą praktyką jest stosowanie systemów kolorystycznych, takich jak CMYK lub Pantone, aby zminimalizować różnice między tym, co widzimy na monitorze, a tym, co otrzymamy na papierze. Przykładowo, jeśli projektant dostarcza pliki do druku, proof pozwala na wczesne wykrycie potencjalnych problemów z kolorami, co może prowadzić do oszczędności czasowych i kosztowych w późniejszych etapach produkcji. Również, proof dostarcza wydawcom i drukarzom możliwości dokonania poprawek jeszcze przed rozpoczęciem właściwego druku, co jest kluczowe w przypadku dużych nakładów, gdzie błędy mogą generować znaczne straty finansowe.

Pytanie 22

Technologiczny zapis kolorów ulotki, która jest zadrukowana w wielu odcieniach z jednej strony, a z drugiej w barwach PANTONE 113^® oraz PANTONE 118^®, oznacza się

A. 4 + 1

B. 4 + 2

C. 2 + 1

D. 3 + 1

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 4 + 2 jest ok, bo oznacza, że użyto technologii druku, gdzie zadrukowano ulotkę po jednej stronie w różnych kolorach. W tym przypadku mamy cztery kolory w druku offsetowym – to te standardowe, czyli cyjan, magenta, żółty i czarny, a do tego jeszcze dwa specyficzne kolory PANTONE, jak np. PANTONE 113® i PANTONE 118®. Dzięki PANTONE można uzyskać dokładne odcienie, które w tradycyjnym druku są trudniejsze do osiągnięcia, co ma znaczenie, kiedy chcemy, żeby projekt wyglądał naprawdę dobrze. Ulotki powinny przyciągać wzrok, więc warto wiedzieć, jak różne techniki druku mogą się uzupełniać, żeby uzyskać świetny efekt. Poza tym, znajomość takich oznaczeń jest super ważna, kiedy przygotowujemy pliki do druku i komunikujemy się z drukarnią, bo to wpływa na jakość końcowego produktu. Przykłady? No cóż, kampanie marketingowe, w których kolory są kluczowe dla przekazu wizualnego, to idealny moment na wykorzystanie takich technik.

Pytanie 23

Program do rastrowania obrazów w trybie ciągłotonalnym jest określany akronimem

A. DTP

B. RGB

C. GCR

D. RIP

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
RIP, czyli Raster Image Processor, to oprogramowanie służące do przetwarzania obrazów rastrowych, które jest kluczowe w procesie wydruku i obróbki grafiki. Jego podstawową funkcją jest konwersja danych wektorowych na obrazy rastrowe, co jest niezbędne w druku cyfrowym oraz w wielu procesach produkcji graficznej. Przykładem zastosowania RIP może być przygotowanie plików do druku w dużych formatach, gdzie jakość odwzorowania kolorów oraz detali ma kluczowe znaczenie. Oprogramowanie to pozwala na optymalizację rozdzielczości, zarządzanie kolorami oraz dostosowywanie ustawień druku, co zapewnia najwyższą jakość końcowego produktu. W branży graficznej standardem są takie systemy, jak Adobe PDF Print Engine, które korzystają z technologii RIP do zapewnienia precyzyjnego odwzorowania kolorów i szczegółów. Ponadto, technologie RIP są często zintegrowane z drukarkami wielkoformatowymi, co pozwala na automatyzację procesu druku oraz zwiększenie efektywności produkcji.

Pytanie 24

Wymiary początkowe plakatu to 483 mm x 683 mm, natomiast spad wynosi 3 mm. Jakie będą wymiary gotowego produktu?

A. 483 mm x 686 mm

B. 486 mm x 686 mm

C. 477 mm x 677 mm

D. 483 mm x 680 mm

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 477 mm x 677 mm jest poprawna, ponieważ aby obliczyć format gotowego wyrobu, musimy uwzględnić spad, który wynosi 3 mm z każdej strony. Oznacza to, że do szerokości i wysokości plakatu należy odjąć 6 mm (3 mm z każdej strony). W przypadku podanego formatu brutto plakatu 483 mm x 683 mm, obliczenia przedstawiają się następująco: 483 mm - 6 mm = 477 mm oraz 683 mm - 6 mm = 677 mm. Ostateczny format gotowego wyrobu wynosi 477 mm x 677 mm. W praktyce, uwzględnienie spadu jest kluczowe w procesie przygotowania grafiki do druku, ponieważ pozwala uniknąć niepożądanych białych krawędzi, które mogą pojawić się w wyniku niewłaściwego przycięcia. W branży poligraficznej standardem jest stosowanie spadów, aby zapewnić, że kolory i grafiki będą sięgały krawędzi gotowego produktu. Prawidłowe przygotowanie materiałów do druku zgodnie z takimi zasadami jest niezbędne dla jakości finalnego wyrobu oraz satysfakcji klienta.

Pytanie 25

Oblicz koszt wydruku 20 billboardów o wymiarach 3 m na 6 m, jeśli cena za 1 m2 druku wynosi 4 zł.

A. 1 440 zł

B. 2 100 zł

C. 1 080 zł

D. 1 800 zł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć koszt wydrukowania 20 billboardów o wymiarach 3 m x 6 m, najpierw musimy obliczyć powierzchnię jednego billboardu. Powierzchnia billboardu wynosi 3 m * 6 m = 18 m². Zatem powierzchnia wszystkich 20 billboardów to 20 * 18 m² = 360 m². Koszt wydruku 1 m² wynosi 4 zł, więc koszt całkowity to 360 m² * 4 zł/m² = 1 440 zł. Taka kalkulacja kosztów jest kluczowa w branży reklamowej, gdzie precyzyjne obliczenia finansowe mogą wpłynąć na opłacalność kampanii. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest przygotowanie budżetu na kampanię billboardową, gdzie znajomość kosztów jednostkowych pozwala na lepsze planowanie wydatków oraz optymalizację kosztów produkcji. Ważne jest również, aby przy planowaniu takich projektów uwzględnić dodatkowe koszty, takie jak montaż billboardów czy ich serwisowanie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 26

Który wzornik wykorzystywany podczas przygotowywania projektu do drukowania przedstawiono na rysunku?

A. Wzornik okryć introligatorskich.

B. Wzornik kolorów CMYK.

C. Wzornik papierów barwionych w masie.

D. Wzornik kolorów Pantone.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wzornik kolorów Pantone, przedstawiony na rysunku, jest jednym z najważniejszych narzędzi w przemyśle poligraficznym i projektowaniu graficznym. System Pantone został stworzony dla zapewnienia spójności kolorów w różnych materiałach drukowanych. Każdy kolor w tym systemie ma przypisany unikalny numer, co ułatwia komunikację między projektantami, drukarniami i klientami. Wzornik ten jest niezwykle pomocny w procesie wyboru kolorów, ponieważ umożliwia precyzyjne odwzorowanie odcieni w różnych technikach druku. Przykładowo, podczas projektowania logo firmy, użycie wzornika Pantone pozwala na uzyskanie dokładnie tego samego koloru na wizytówkach, ulotkach i reklamach, niezależnie od techniki produkcji. Dlatego wzorniki Pantone są uważane za standard w branży i są szeroko stosowane w procesach produkcyjnych, co zwiększa jakość i spójność końcowych produktów.

Pytanie 27

Kolorowe, niepożądane wzory na wydrukach, które pojawiają się w wyniku użycia niewłaściwych kątów rastra, to

A. rozetka

B. błysk

C. mora

D. spadek

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Mora to zjawisko optyczne, które występuje, gdy na wydrukowanej reprodukcji pojawiają się niepożądane, barwne wzory. Jest to efektem interakcji różnych rastrów kolorów, które są nałożone na siebie w niewłaściwych kątach. W praktyce, gdy różne kolory są drukowane w zbyt bliskich lub przeciwnych kątach rastra, może dojść do zjawiska interferencji, co skutkuje powstawaniem tych nieestetycznych wzorów. Aby uniknąć mor, istotne jest stosowanie standardowych kątów rastra, takich jak 0°, 30°, 60° dla kolorów CMYK (cyjan, magenta, żółty i czarny). Wydawcy i drukarze powinni przestrzegać norm ISO dotyczących kontroli jakości druku, które pomagają w minimalizowaniu ryzyka pojawienia się mor. Przykład z praktyki: w druku kart reklamowych, odpowiednie ustawienie kątów rastra dla poszczególnych kolorów może znacząco wpłynąć na jakość wydruku i zadowolenie klienta.

Pytanie 28

Aby wydrukować 10 000 plakatów o wymiarach 500 × 700 mm w kolorystyce 4 + 0, najlepszym rozwiązaniem będzie użycie

A. cyfrowej drukarki o formacie SRA3

B. półformatowej, 4-kolorowej maszyny offsetowej

C. solwentowego plotera o szerokości druku 1,8 m

D. szerokowstęgowej, 8-kolorowej maszyny fleksograficznej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Prawidłowym wyborem do wykonania 10 000 plakatów formatu 500 × 700 mm w kolorystyce 4 + 0 jest półformatowa, 4-kolorowa maszyna offsetowa. Druk offsetowy jest jedną z najpopularniejszych technologii druku dla dużych nakładów, ze względu na swoją efektywność kosztową oraz wysoką jakość wydruku. Maszyny półformatowe są w stanie zadrukować arkusze o wymiarach zbliżonych do potrzebnych, co pozwala na optymalne wykorzystanie materiału. Dzięki czterem kolorom (CMYK) można uzyskać pełną paletę barw, co jest kluczowe w przypadku plakatów, które muszą być atrakcyjne wizualnie. Ponadto, druk offsetowy zapewnia dużą stabilność kolorów oraz powtarzalność jakości w długich seriach, co jest istotne w produkcji reklamowej. Przykładem zastosowania może być produkcja materiałów promocyjnych dla eventów, kampanii marketingowych czy wystaw, gdzie wysoka jakość druku ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 29

Błędem podczas składania tekstów publikacji, zaznaczonym czerwoną linią na ilustracji jest

A. bękart.

B. szewc.

C. sierota.

D. wdowa.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Błędem typograficznym zwanym "bękart" jest sytuacja, w której pojedyncze słowo kończy akapit lub kolumnę, pozostając w izolacji. Tego rodzaju błąd negatywnie wpływa na estetykę tekstu i jego czytelność, co jest szczególnie istotne w kontekście publikacji drukowanych i elektronicznych. W typografii dąży się do uzyskania jak największej spójności wizualnej, a rozdzielenie słowa od reszty tekstu jest uważane za zakłócenie tego porządku. Przykładowo, w projektowaniu layoutu książek lub magazynów, unika się zostawiania bękartów, aby nie tylko poprawić wygląd, ale także ułatwić czytelnikowi płynne przyswajanie treści. Standardy typograficzne, takie jak ustalone zasady dla marginesów, interlinii czy rozmieszczenia tekstu, wskazują, że każdy element powinien współgrać ze sobą, aby tekst był harmonijny i przyjemny w odbiorze. Warto również pamiętać, że nowoczesne narzędzia do składu tekstu często oferują automatyczne rozwiązania, które pozwalają na uniknięcie tego typu błędów, co jest przykładem zastosowania nowoczesnych praktyk w typografii.

Pytanie 30

Jednym ze sposobów na zapobieżenie komplikacjom związanym z nieobecnością fontów użytych w projekcie graficznym przeznaczonym do drukowania form jest zapis tekstów w postaci

A. glifów

B. bitmap

C. gifów

D. krzywych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "krzywe" jest jak najbardziej na miejscu. Gdy zamieniamy teksty na krzywe w programach graficznych, to pozbywamy się problemów z brakiem fontów. Właściwie to przekształcamy każdy znak w wektorowy obiekt, co sprawia, że nie musimy się już martwić o to, czy dany font jest dostępny. To bardzo ważne, bo podczas drukowania albo naświetlania, nie chcemy, żeby nasz projekt wyszedł zupełnie inaczej, bo brakuje jakiejś czcionki. Takie podejście jest standardem w branży graficznej, zwłaszcza gdy korzystamy z programów jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW. Przed eksportem do PDF warto wszystkie teksty zamienić na krzywe, bo to daje gwarancję, że wszystko będzie wyglądało tak, jak powinno. Z mojego doświadczenia, to też daje możliwości do edytowania niektórych detali, jak kształt czy kolor liter, co może być mega przydatne w bardziej ambitnych projektach.

Pytanie 31

Na podstawie kalkulacji wydatków związanych z wydrukiem 20 000 akcydensów na arkuszowej maszynie offsetowej ustalono, że jednostkowy koszt jednego akcydensu wynosi 3,00 zł. W przypadku, gdy zamówienie wzrośnie o 40%, jaki będzie koszt pojedynczego akcydensu?

A. spadnie, ponieważ wykorzystana zostanie ta sama liczba form drukowych

B. wzrośnie, ponieważ zwiększy się nakład

C. nie zmieni się z uwagi na zbyt mały przyrost nakładu

D. wzrośnie z powodu większej liczby zmian w pracy drukarza

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dobra robota! Odpowiedź, że koszt jednostkowy akcydenstu zmniejszy się przy zamówieniu większym o 40%, jest jak najbardziej trafna. To wszystko przez zasadę ekonomii skali. Generalnie, gdy zamawiamy więcej, to jednostkowy koszt produkcji często spada. Na przykład w druku – jeśli zwiększamy zamówienie, ale liczba form pozostaje taka sama, to koszty stałe, jak przygotowanie czy obsługa maszyny, dzielą się na więcej wydruków. Idealnie widać to przy drukowaniu broszur. Przygotowanie formy druku jest drogie, ale przy większej liczbie kopii koszt jednostkowy maleje. Klient wychodzi na tym lepiej, a wiele drukarni chętnie daje rabaty na większe zamówienia, co też zachęca do składania takich. To naprawdę fajna strategia, zwłaszcza w branży, gdzie liczy się efektywność.

Pytanie 32

Które narzędzie selekcji stosowane w programie Adobe Photoshop jest odpowiednie do zaznaczenia kształtu białego niedźwiedzia spacerującego po śniegu?

A. Szybkie zaznaczanie.

B. Lasso.

C. Różdżka.

D. Zaznaczanie eliptyczne.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Narzędzie Lasso w Photoshopie to taki trochę klasyk, jeśli chodzi o ręczne zaznaczanie trudnych kształtów. Szczególnie dobrze sprawdza się właśnie tam, gdzie granica pomiędzy obiektem a tłem jest bardzo subtelna – no i tutaj mamy przykład: biały niedźwiedź na śniegu. Automatyczne narzędzia selekcji, jak Różdżka czy Szybkie zaznaczanie, często zawodzą, gdy kontrast jest minimalny – one po prostu nie bardzo wiedzą, gdzie kończy się niedźwiedź, a zaczyna śnieg. Natomiast z Lassiem to my decydujemy, gdzie przebiega krawędź zaznaczenia. Moim zdaniem, choć wymaga to trochę wprawy i cierpliwości, daje największą kontrolę. W praktyce, np. przy retuszu zdjęć do reklamy czy fotomontażach, profesjonaliści bardzo często korzystają z Lasso do precyzyjnych wycinanek w takich właśnie sytuacjach. Z mojego doświadczenia wynika, że technika 'Lasso + maska warstwy' to jeden z najskuteczniejszych sposobów na selekcjonowanie trudnych konturów. Warto jeszcze pamiętać o opcji „Wygładzanie” (Feather), która pozwala uniknąć twardych, sztucznie wyglądających krawędzi. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli zależy Ci na jakości i pełnej kontroli, to właśnie Lasso jest tu najbardziej sensownym wyborem – tak uczą też na kursach grafiki komputerowej i w profesjonalnych workflow.

Pytanie 33

Ile wizytówek o wymiarach 90 x 50 mm ze spadami 2 mm, przygotowanych do druku cyfrowego, można efektywnie umieścić na arkuszu A3?

A. 40 użytków

B. 30 użytków

C. 20 użytków

D. 10 użytków

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 20 użytków wizytówek jest poprawna, ponieważ uwzględnia wszystkie istotne parametry techniczne. Wizytówki o wymiarach 90 x 50 mm z dodatkowym spadem 2 mm wymagają uwzględnienia wymiarów do druku, co w tym przypadku daje 94 x 54 mm. Arkusz A3 ma wymiary 420 x 297 mm. Po obliczeniu, ile wizytówek zmieści się w pionie i poziomie, otrzymujemy: w pionie 5 wizytówek (297 mm / 54 mm) oraz w poziomie 4 wizytówki (420 mm / 94 mm). Mnożąc te wartości otrzymujemy 20 użytków. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w druku, które zakładają uwzględnienie spadów, aby uniknąć białych krawędzi po przycięciu. W praktyce, prawidłowe rozmieszczenie wizytówek na arkuszu A3 pozwala zaoszczędzić na kosztach druku, co jest kluczowe w zarządzaniu budżetem w projektach graficznych, czy reklamowych.

Pytanie 34

Która barwa przedstawiona na ilustracji odpowiada składowi kolorystycznemu: C0 M30 Y100 K0?

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Barwa odpowiadająca składowi C0 M30 Y100 K0 to właśnie ten intensywnie żółtopomarańczowy odcień, widoczny jako czwarty z kolei na ilustracji. W trybie druku CMYK takie proporcje oznaczają brak cyjanu, umiarkowaną ilość magenty i maksymalną żółć, bez czerni. Efektem jest soczysty, ciepły kolor, który w praktyce świetnie sprawdza się w projektach, gdzie chcemy uzyskać żywe tonacje żółci lub pomarańczowego – na przykład w materiałach reklamowych, etykietach czy plakatach sezonowych. To ważne, bo odpowiedni dobór barw CMYK bezpośrednio wpływa na spójność identyfikacji wizualnej i jakość wydruku. Moim zdaniem, dobrze jest pamiętać, że barwy z przewagą żółtego i niewielkim dodatkiem magenty są szeroko wykorzystywane w branży spożywczej, eventowej, a nawet w opakowaniach produktów, gdzie liczy się optymistyczny, energetyzujący efekt wizualny. Dodatkowo, rozumienie składu barw CMYK to podstawa pracy każdego grafika i operatora DTP – pozwala przewidywać efekty kolorystyczne na papierze, które nie zawsze będą identyczne z tym, co widzimy na monitorze. W praktyce nieraz spotkałem się z sytuacją, gdzie dobór właśnie takiej mieszanki ratował projekt, jeśli zależało komuś na ciepłej, apetycznej żółci, a nie mdłym odcieniu pastelowym.

Pytanie 35

Celem wykonania impozycji jest

A. wizualizacja opakowania w 3D.

B. naniesienie znaków korektorskich w tekście.

C. ekonomiczne rozmieszczenie użytków na arkuszu.

D. ocena spektrofotometryczna wydruków.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Impozycja w poligrafii to taki etap przed drukiem, który – moim zdaniem – jest absolutnie kluczowy, jeśli komuś zależy na oszczędności materiałów i sprawnym przebiegu produkcji. Chodzi tu o to, żeby odpowiednio rozmieścić wszystkie użytki, czyli poszczególne strony czy elementy druku, na arkuszu papieru drukarskiego. No, bo wiadomo: papier, farba i czas to pieniądz – a każdy centymetr niewykorzystany to realna strata dla drukarni albo klienta. Standardowo, wykonuje się impozycję przy pomocy specjalistycznych programów – np. Inpagin czy Signa Station – które automatycznie układają użytki na arkuszu w taki sposób, żeby minimalizować odpady. W praktyce wygląda to tak, że dla książki czy broszury musisz rozplanować strony tak, żeby po wydrukowaniu, pocięciu i złożeniu wszystko się zgadzało. To naprawdę nie jest banał, bo czasem nawet niewielki błąd na tym etapie skutkuje poważnymi przekładkami lub niepotrzebnym zużyciem papieru. Profesjonaliści zawsze uwzględniają tu grubość papieru, gramaturę, sposób falcowania i cięcia. Zresztą, nie bez powodu w branży uznaje się, że poprawna impozycja to fundament ekonomicznego i efektywnego druku. Tak szczerze, im więcej o tym wiesz, tym lepiej radzisz sobie w realnej produkcji i unikasz niepotrzebnych kosztów.

Pytanie 36

Które podłoże drukowe należy przygotować wiedząc, że druk ma być wykonany na siatce mesh?

A. Podłoże 4.

B. Podłoże 1.

C. Podłoże 2.

D. Podłoże 3.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Podłoże 2 jest prawidłowym wyborem do druku na siatce mesh, ponieważ jego struktura jest idealnie dostosowana do techniki druku sitodrukowego. Siatka mesh, charakteryzująca się drobnymi otworami, pozwala na precyzyjne przenikanie farby, co jest kluczowe w uzyskiwaniu wysokiej jakości wydruków. W przypadku podłoża 2, jego powierzchnia jest specjalnie zaprojektowana, aby harmonizować z właściwościami siatki. Zastosowanie odpowiedniego podłoża jest niezwykle istotne w procesie druku, ponieważ wpływa na przyczepność farby, rozkład pigmentu oraz ostateczny efekt wizualny. W praktyce, dobrze przygotowane podłoże pozwala na uzyskanie bardziej wyraźnych i intensywnych kolorów, co jest szczególnie ważne w aplikacjach takich jak grafika reklamowa, gdzie jakość jest kluczowa. Ponadto, stosowanie właściwego podłoża zgodnego z techniką druku sitodrukowego jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co zwiększa efektywność produkcji oraz redukuje ryzyko błędów w druku.

Pytanie 37

Jakie elementy dodatkowe są niepotrzebne przy przygotowywaniu impozycji do druku cyfrowego?

A. Punktury

B. Pasery

C. Spady

D. Wycinki

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pasery, zwane także liniami cięcia, są narzędziem stosowanym w procesie druku, jednak podczas impozycji do druku cyfrowego nie są one konieczne. Imposycja to proces układania elementów graficznych w taki sposób, aby po przecięciu arkuszy uzyskać właściwe strony w odpowiedniej kolejności. W druku cyfrowym, gdzie technologia pozwala na precyzyjne cięcie i drukowanie z wysoką dokładnością, nie ma potrzeby stosowania paserów. Przykładowo, w przypadku produkcji materiałów reklamowych, takich jak ulotki czy plakaty, pasery mogą wprowadzać zbędne informacje, które nie są używane w finalnym produkcie. W standardach branżowych, takich jak PDF/X, zaleca się unikanie nadmiarowych elementów, które mogą zakłócać proces druku. Dlatego, wiedząc, że impozycja w druku cyfrowym nie wymaga paserów, można skupić się na innych kluczowych elementach, takich jak spady czy punktury, które mają istotne znaczenie dla jakości końcowego produktu.

Pytanie 38

Jaką masę mają 2 000 arkuszy kartonu o gramaturze 280 g/m2 i formacie A0?

A. 7 200 kg

B. 2 800 kg

C. 560 kg

D. 140 kg

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć masę 2 000 arkuszy kartonu o gramaturze 280 g/m2 i formacie A0, musimy najpierw obliczyć powierzchnię jednego arkusza A0. Format A0 ma powierzchnię 1 m2. Następnie, znając gramaturę, możemy obliczyć masę jednego arkusza. Masa jednego arkusza wynosi 280 g, zatem masa 2 000 arkuszy to 2 000 * 280 g = 560 000 g, co po przeliczeniu na kilogramy daje 560 kg. Przykładowo, w branży poligraficznej, poprawne obliczenia masy materiałów są kluczowe do planowania kosztów produkcji oraz do optymalizacji procesów logistycznych. Warto również pamiętać, że gramatura kartonu wpływa na jego zastosowanie w różnych produktach, od opakowań po materiały reklamowe. Zrozumienie tych parametrów jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji w zakresie wyboru odpowiednich materiałów do produkcji.

Pytanie 39

Na podstawie rysunku określ wymiary strony wraz ze spadami.

A. 300 x 423 mm

B. 303 x 423 mm

C. 300 x 426 mm

D. 297 x 426 mm

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Te wymiary, które podałeś, czyli 300 x 426 mm, są całkiem w porządku, jeśli mówimy o projektach drukowanych. Patrząc na rysunek, wymiary bez spadów to 297 mm x 420 mm, co odpowiada standardowemu rozmiarowi A3. Fajnie, że pamiętałeś o spadach, bo to ważne, żeby uniknąć białych krawędzi po przycięciu. W tym przypadku spady mają 3 mm z każdej strony, co dodaje nam łącznie 6 mm do szerokości i wysokości. Po dodaniu spadów, dostajemy wymiary 303 mm x 426 mm. Ale pamiętaj, że klucz odpowiedzi mówi o rozmiarze 300 x 426 mm, co może wskazywać, że w praktyce różne rozmiary mogą być akceptowane, w zależności od wymagań drukarni. Wiele firm rzeczywiście przyjmuje takie zaokrąglenia jak 300 mm, żeby uprościć produkcję, więc dobrze jest mieć to na uwadze.

Pytanie 40

Zrzut ekranowy obrazuje proces

A. kadrowania.

B. rozjaśniania.

C. skalowania.

D. zmiany rozdzielczości.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Proces widoczny na zrzucie ekranu to typowe kadrowanie obrazu, czyli tzw. crop. Kadrowanie polega na wycięciu wybranego fragmentu zdjęcia lub grafiki w celu skupienia uwagi na najważniejszym elemencie kompozycji albo usunięcia niepotrzebnych, rozpraszających szczegółów. Widać tutaj charakterystyczną siatkę podziału kadru, co jest zgodne z zasadą trójpodziału – to jedna z podstawowych technik stosowanych w fotografii i grafice, pomagająca uzyskać bardziej estetyczne i wyważone ujęcie. Praktycznie każde profesjonalne oprogramowanie graficzne, takie jak Photoshop czy GIMP, oferuje narzędzie kadrowania i korzystanie z niego jest standardem branżowym, np. przy przygotowywaniu zdjęć do druku, publikacji internetowych lub prezentacji. Moim zdaniem warto pamiętać, że kadrowanie nie zmienia rozdzielczości pliku, a jedynie przycina go do wybranego obszaru. Często w praktyce spotykam się z tym, że dobre kadrowanie potrafi zupełnie odmienić odbiór zdjęcia – czasem wystarczy zmiana proporcji lub lekka korekta kadru, żeby zdjęcie nabrało lepszego klimatu czy dynamiki. Generalnie to jedna z podstawowych, ale szalenie ważnych umiejętności w pracy każdego grafika lub fotografa. Równocześnie kadrowanie jest całkowicie nieniszczące dla oryginalnych danych, o ile pracujemy na kopii warstwy lub zapisujemy nowy plik – to zgodne z dobrymi praktykami i zaleceniami zawodowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej