Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Asystentka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
  • Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 18:44
  • Data zakończenia: 19 grudnia 2025 19:12

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Lampy bakteriobójcze emitują promieniowanie UV, które należy wykorzystać w metodzie dezynfekcji

A. fizycznej
B. biologicznej
C. chemicznej
D. mechanicznej
Zastosowanie promieniowania UV w dezynfekcji nie powinno być klasyfikowane jako metoda mechaniczna, chemiczna ani biologiczna, ponieważ każda z tych kategorii opiera się na zupełnie innych zasadach działania. Metoda mechaniczna polega na usuwaniu zanieczyszczeń przez filtrację lub inne fizyczne procesy, które nie wpływają na mikroorganizmy w sposób, w jaki robi to promieniowanie UV. Niezrozumienie tej różnicy może prowadzić do błędnych wniosków o efektywności dezynfekcji, gdzie pomija się istotę usuwania zarazków poprzez ich eliminację na poziomie molekularnym. Metody chemiczne z kolei wykorzystują różnego rodzaju środki dezynfekujące, które mogą reagować z mikroorganizmami, ale ich skuteczność bywa ograniczona przez czynniki takie jak stężenie, czas kontaktu czy obecność innych substancji. Wybór dezynfekcji biologicznej, jak na przykład wykorzystanie mikroorganizmów do eliminacji patogenów, jest również niewłaściwy w kontekście promieniowania UV, które działa w całkowicie odmienny sposób, skoncentrowany na bezpośrednim uszkodzeniu DNA. Dobre praktyki w dziedzinie dezynfekcji uwzględniają zrozumienie tych podstawowych różnic oraz umiejętność doboru odpowiedniej metody w zależności od specyficznych potrzeb danego środowiska.
Pytanie 2

Czym są dysfunkcje narządu żucia?

A. oddychanie przez usta
B. gryzienie paznokci
C. ssanie języka i dolnej wargi
D. nagryzanie błony śluzowej policzka
Odpowiedź 'oddychanie przez usta' jest poprawna, ponieważ w kontekście dysfunkcji narządu żucia, nawykowe oddychanie przez usta może prowadzić do wielu problemów ortodontycznych oraz funkcjonalnych. Oddychanie przez usta ma wpływ na rozwój całej jamy ustnej, w tym zgryzu i pozycji zębów. Umożliwia to wejście do jamy ustnej zanieczyszczeń oraz zmienia nawyki mięśniowe, co może skutkować nieprawidłowym napięciem mięśniowym w obrębie twarzy i szyi. Z tego powodu, pacjenci cierpiący na dysfunkcje narządu żucia często wymagają interwencji ortodontycznej, aby przywrócić prawidłowy zgryz. W kontekście praktyki klinicznej, zaleca się identyfikację oraz korekcję tych nawyków u dzieci, aby uniknąć długotrwałych konsekwencji zdrowotnych. Ponadto, w pracy stomatologicznej kładzie się duży nacisk na edukację pacjentów, aby zwiększyć ich świadomość na temat skutków oddychania przez usta oraz innych dysfunkcji w obrębie narządu żucia.
Pytanie 3

Preparaty wodorotlenkowo-wapniowe, które nie twardnieją i są przeznaczone do pokrywania obnażonej miazgi, należy przygotować na

A. gładkiej stronie zdezynfekowanej płytki szklanej z użyciem plastikowej łopatki, dodając eugenol
B. matowej powierzchni szklanej płytki przy użyciu plastikowej łopatki, dodając sól fizjologiczną
C. woskowanym bloczku za pomocą metalowej łopatki, dodając wodę destylowaną
D. matowej stronie jałowej płytki szklanej przy użyciu jałowej metalowej łopatki, dodając płyn
Preparaty wodorotlenkowo-wapniowe nietwardniejące, przeznaczone do pokrycia obnażenia miazgi, powinny być mieszane na matowej stronie jałowej płytki szklanej z użyciem jałowej łopatki metalowej, dodając odpowiedni płyn. Takie podejście zapewnia utrzymanie sterylności i minimalizuje ryzyko kontaminacji preparatu, co jest kluczowe w kontekście ochrony miazgi zębowej. Płytka szklana, dzięki swoim właściwościom, nie tylko ułatwia mieszanie, ale także umożliwia dokładne kontrolowanie konsystencji preparatu. W praktyce, takie preparaty są stosowane w przypadkach, gdy istnieje potrzeba ochrony miazgi przed działaniem szkodliwych substancji oraz w celu stymulacji regeneracji tkankowej. Należy również zwrócić uwagę na to, że stosowanie jałowych narzędzi i materiałów jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi procedur stomatologicznych, które podkreślają znaczenie aseptyki w celu uniknięcia potencjalnych infekcji.
Pytanie 4

Podczas wykonywania zabiegu doszło do aspiracji obcego ciała. Pacjent jest świadomy, w tej sytuacji powinno się

A. szybko wywołać wymioty
B. przeprowadzić 5 uderzeń między łopatkami, na przemian z 5 uciskami w nadbrzuszu
C. zrealizować konikotomię
D. zalecić pacjentowi położenie się na plecach i zakazać kaszlenia
W przypadku aspiracji ciała obcego, gdy pacjent jest przytomny, najskuteczniejszym sposobem na usunięcie przeszkody jest zastosowanie sekwencji pięciu uderzeń między łopatkami połączonych z pięcioma uciśnięciami nadbrzusza. Takie postępowanie jest zgodne z wytycznymi American Heart Association oraz innymi standardami resuscytacji. Uderzenia między łopatkami pomagają wytworzyć ciśnienie, które może wypchnąć ciało obce z dróg oddechowych, a uciśnięcia nadbrzusza (manewr Heimlicha) również są skuteczne w generowaniu siły potrzebnej do usunięcia obstrukcji. Użycie tych dwóch technik w odpowiedniej sekwencji jest kluczowe, ponieważ może znacznie zwiększyć szanse na pomyślne usunięcie ciała obcego bez konieczności interwencji chirurgicznej. W praktyce, jeśli pacjent jest w stanie kaszleć, to również można zachęcać go do kaszlu, co stanowi naturalny mechanizm obronny organizmu, jednak w sytuacjach krytycznych, gdy do kaszlu nie dochodzi, powyższa metoda jest zalecana. Warto pamiętać, że w przypadku, gdy pacjent traci przytomność lub nie podejmuje skutecznych prób oddychania, konieczne jest natychmiastowe wezwanie pomocy medycznej.
Pytanie 5

Aby lekarz mógł ocenić stan zapalny miazgi, asystentka stomatologiczna powinna przygotować

A. pulpometr.
B. diafanoskop.
C. endometr.
D. negatoskop.
Pulpometr to naprawdę przydatne narzędzie, które pozwala ocenić, w jakim stanie jest miazga zębowa oraz jak reagują tkanki na bodźce elektryczne. Kiedy miazga jest zapalona, pulpometr daje nam ciekawe info o przewodnictwie elektrycznym, co jest mega ważne, żeby dobrze zdiagnozować problem. Zmiany w przewodnictwie mogą wskazywać na to, że coś jest nie tak z miazgą, co ma znaczenie przy podejmowaniu decyzji o leczeniu, na przykład endodontalnym czy nawet ekstrakcyjnym. To narzędzie jest zgodne z tym, co teraz obowiązuje w stomatologii. W praktyce asystentka stomatologiczna może skorzystać z pulpometru jeszcze przed wizytą pacjenta u lekarza, co może przyspieszyć proces diagnozowania i leczenia. Generalnie, pulpometr to super urządzenie, które sprawia, że praca zespołu stomatologicznego jest bardziej efektywna i wpływa na lepszą jakość opieki nad pacjentem.
Pytanie 6

Po zakończeniu leczenia ubytku próchnicowego przez stomatologa u pacjenta leżącego w pozycji relaksacyjnej, jakie zadanie ma asystentka?

A. poproszenie pacjenta o przepłukanie ust wodą z kubka
B. przepłukanie ubytku strzykawką i wysuszenie
C. regulacja oświetlenia
D. założenie pacjentowi okularów ochronnych
Odpowiedzi takie jak poproszenie pacjenta o przepłukanie jamy ustnej wodą z kubka, założenie okularów ochronnych czy regulacja oświetlenia, choć mogą wydawać się sensowne, nie odnoszą się do kluczowych i bezpośrednich zadań asystentki w kontekście przygotowania do dalszego leczenia po opracowaniu ubytku próchnicowego. Poproszenie pacjenta o przepłukanie jamy ustnej może prowadzić do sytuacji, w której nie wszystkie resztki materiałów stomatologicznych zostaną skutecznie usunięte, co może zwiększyć ryzyko infekcji i obniżyć skuteczność późniejszych wypełnień. Ponadto, samodzielne przepłukanie jamy ustnej przez pacjenta wprowadza niekontrolowane czynniki, ponieważ pacjent nie ma pełnej wiedzy na temat efektywnego oczyszczania ubytku. Założenie okularów ochronnych jest ważnym krokiem w zapewnieniu bezpieczeństwa pacjenta podczas zabiegu, jednak nie jest to bezpośrednio związane z dalszymi czynnościami po opracowaniu ubytku. Analogicznie, regulacja oświetlenia, choć istotna dla komfortu pracy stomatologa, nie ma wpływu na samo przygotowanie ubytku do wypełnienia. Takie podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ koncentrują się na aspektach, które nie są kluczowe w danej fazie procedury stomatologicznej oraz nie uwzględniają standardów higieny i efektywności, które są fundamentalne w praktyce stomatologicznej.
Pytanie 7

Ocena efektywności przenikania pary wodnej w obrębie wgłębionych wkładów (o strukturze kapilarnej i porowatej) realizowana jest z wykorzystaniem testu

A. TAS
B. Helix
C. Bowie&Dick
D. Browne TST
Odpowiedź 'Helix' jest poprawna, ponieważ test ten jest dedykowany do oceny skuteczności penetracji pary wodnej w materiałach o budowie kapilarnej i porowatej, takich jak wgłębione wsady stosowane w procesie sterylizacji. Test Helix jest uznawany za standard w branży medycznej i laboratoryjnej, ponieważ pozwala na symulację warunków, które mogą występować w trakcie rzeczywistej sterylizacji. W praktyce, test ten polega na umieszczeniu wsadu w specjalnym pojemniku, który pozwala na swobodny przepływ pary, co umożliwia ocenę, czy para rzeczywiście dociera do wszystkich części wsadu. Jest to istotne w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów, gdyż skuteczna sterylizacja jest kluczowa w zapobieganiu zakażeniom. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne wykonywanie testów Helix, aby potwierdzić skuteczność procesów sterylizacyjnych oraz dbać o zgodność z normami, takimi jak ISO 17665, które określają wymagania dotyczące sterylizacji medycznej. Regularne stosowanie testów Helix jest nie tylko wymagane przez przepisy, ale również stanowi fundament dla zapewnienia wysokiej jakości usług medycznych.
Pytanie 8

Po zakończeniu zakupu wypełnienia glassjonomerowego przez lekarza, co powinna wykonać asystentka stomatologiczna w ciągu najbliższych kilku minut?

A. zapewnić całkowitą suchą przestrzeń wokół wypełnionego zęba
B. dostosować wysokość wypełnienia w zgryzie
C. spolimeryzować wypełnienie przy użyciu lampy polimeryzacyjnej
D. intensywnie przepłukać wypełniony ząb
Zastosowanie innej metody, takiej jak mocne przepłukanie wypełnionego zęba, jest nieodpowiednie w kontekście pracy z wypełnieniami glassjonomerowymi. Przepłukiwanie wypełnienia może spowodować, że materiał nie osiągnie właściwego wiązania z tkankami zęba, co może prowadzić do jego degradacji oraz zwiększonego ryzyka powstania próchnicy. Wypełnienia te są zaprojektowane tak, aby wchodziły w interakcje z wilgotnym środowiskiem, jednak nadmierne narażenie na wodę czy inne płyny może prowadzić do ich osłabienia. Spolimeryzowanie wypełnienia lampą polimeryzacyjną, choć istotne dla niektórych materiałów kompozytowych, nie jest wymagane w przypadku glassjonomerów, które utwardzają się przez reakcje chemiczne, a nie przez polimeryzację światłem. Natomiast dopasowywanie wysokości wypełnienia w zgryzie powinno nastąpić dopiero po upewnieniu się, że wypełnienie jest w pełni utwardzone i osuszone. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do nieprawidłowego zgryzu, dyskomfortu pacjenta oraz uszkodzenia wypełnienia. Zrozumienie właściwych procedur i ich aplikacja w praktyce są kluczowe dla zapewnienia trwałości wypełnień oraz satysfakcji pacjentów.
Pytanie 9

Jakiego zabiegu dentystycznego dotyczy zakaz spożywania pokarmów i napojów barwiących, a także obowiązek białej diety przez co najmniej 48 godzin?

A. Po usunięciu zęba.
B. Po nałożeniu lakieru.
C. Po nałożeniu lakowania.
D. Po zabiegu wybielania.
Po zabiegu wybielania zębów pacjenci zobowiązani są do przestrzegania białej diety przez minimum 48 godzin. Jest to spowodowane tym, że po wybielaniu zębów struktura szkliwa jest tymczasowo bardziej porowata, przez co zęby stają się bardziej podatne na wchłanianie barwników z pokarmów i napojów. Barwiące substancje mogą zniweczyć efekty wybielania, a także prowadzić do nadwrażliwości zębów. W zaleceniach stomatologicznych często podkreśla się, że pacjenci powinni unikać napojów takich jak kawa, herbata czy czerwone wino, a także pokarmów bogatych w barwniki naturalne, jak buraki czy jagody. Przestrzeganie tych zasad jest kluczowe dla utrzymania estetycznego efektu zabiegu, a także dla zdrowia jamy ustnej pacjenta. Stosowanie białej diety to standardowa praktyka po zabiegu, co powinno być jasno komunikowane pacjentom podczas wizyty kontrolnej.
Pytanie 10

Do użycia w myjce ultradźwiękowej nie nadaje się narzędzie

A. endodontyczne mechaniczne
B. endodontyczne ręczne
C. z oświetleniem lub soczewkami
D. z zamkiem Collina
Instrumenty, które mają oświetlenie albo soczewki, lepiej nie wrzucać do myjki ultradźwiękowej. Dlaczego? Bo ultradźwięki mogą zniszczyć delikatne części optyczne i elektronikę, co może być naprawdę problematyczne. Myjki działają na zasadzie fal dźwiękowych, które tworzą małe bąbelki w cieczy czyszczącej. Te bąbelki po chwili pękają, co tworzy wysokie ciśnienie w miejscu zanieczyszczenia i skutecznie je usuwa. Ale soczewki, na przykład, są super wrażliwe na takie siły, więc łatwo je zarysować. Dla instrumentów medycznych, które muszą być odpowiednio chronione, lepiej stosować mniej agresywne metody czyszczenia, jak ręczne czyszczenie albo specjalne urządzenia, które są zaprojektowane do tego typu rzeczy. W zasadzie, dobre praktyki zalecają unikać myjek ultradźwiękowych dla narzędzi z wrażliwymi komponentami.
Pytanie 11

Profilaktyka fluorkowa w kontakcie, stosowana u dzieci powyżej 6. roku życia, polegająca na szczotkowaniu zębów roztworem fluorku sodu o stężeniu 0,5-1%, to technika

A. Cieszyńskiego
B. Torella
C. Knutsona
D. Berggrena-Welandera
Odpowiedzi Cieszyńskiego, Knutsona i Torella nawiązują do różnych aspektów profilaktyki stomatologicznej, jednak żadna z nich nie dotyczy konkretnej metody szczotkowania zębów z użyciem fluorku sodu, jak to ma miejsce w przypadku metody Berggrena-Welandera. Metoda Cieszyńskiego odnosi się głównie do stosowania fluoru w postaci past i płynów, a nie do konkretnego procesu szczotkowania. Odpowiedź Knutsona również koncentruje się bardziej na ogólnych zasadach ochrony zębów, a nie na konkretnym, udowodnionym zastosowaniu fluorku w profilaktyce. Metoda Torella natomiast nie ma uzasadnienia w literaturze naukowej jako skuteczna strategia profilaktyki fluorkowej. Typowe błędy myślowe przy wyborze niewłaściwej odpowiedzi mogą wynikać z nieznajomości specyfiki tych metod oraz braku wiedzy na temat ich zastosowania w praktyce. W praktyce, każda z tych metod wymaga szczegółowego zrozumienia kontekstu i szczegółów, które je definiują. Właściwe stosowanie fluoru, według wytycznych Berggrena-Welandera, jest istotne dla skutecznej profilaktyki, co nie jest odzwierciedlone w pozostałych odpowiedziach.
Pytanie 12

Z jakiej odległości od ust pacjenta asystentka stomatologiczna powinna trzymać nakładacz płaski w pozycji oczekującej na przejęcie przez lekarza?

A. 30-35 cm
B. 20-25 cm
C. 1-5 cm
D. 10-15 cm
Wybór odpowiedzi 20-25 cm jako optymalnej odległości trzymania nakładacza płaskiego przez asystentkę stomatologiczną jest zgodny z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie. Właściwa odległość jest kluczowa dla zapewnienia płynności i bezpieczeństwa procedur stomatologicznych. Utrzymując nakładacz w odległości 20-25 cm od jamy ustnej pacjenta, asystentka zapewnia, że operator ma łatwy dostęp do narzędzia, co minimalizuje czas reakcji oraz ryzyko zakłócenia w trakcie zabiegu. Taka odległość pozwala również na precyzyjne i szybkie przejęcie narzędzia, co jest kluczowe w sytuacjach wymagających natychmiastowych działań. Dodatkowo, przestrzeganie tej odległości zwiększa komfort pacjenta, ponieważ zmniejsza ryzyko nieprzyjemnych odczuć związanych z bliskością narzędzi. W praktyce, asystentka powinna być odpowiednio przeszkolona, aby rozpoznać i zastosować tę odległość, co może być częścią ocen w praktycznych kursach dla asystentów stomatologicznych, zgodnych z wytycznymi organizacji branżowych.
Pytanie 13

Przechowywanie odpadów medycznych z kodem 18 01 03 przez 30 dni powinno odbywać się w temperaturze

A. powyżej 18°C
B. do 10°C
C. od 18°C
D. od 10°C do 18°C
Odpowiedzi sugerujące wyższe temperatury, takie jak od 18°C, powyżej 18°C lub od 10°C do 18°C, są nieprawidłowe, ponieważ nie uwzględniają kluczowych aspektów związanych z bezpieczeństwem przechowywania odpadów medycznych. Wzrost temperatury prowadzi do przyspieszenia procesów biochemicznych, co może skutkować szybszym rozkładem materiałów organicznych oraz zwiększonym ryzykiem namnażania się bakterii i wirusów. Takie warunki mogą doprowadzić do niebezpiecznego uwolnienia patogenów, co stwarza realne zagrożenie dla zdrowia ludzi i środowiska. Odpady medyczne, w tym odpady o kodzie 18 01 03, są klasyfikowane jako niebezpieczne, a ich niewłaściwe przechowywanie może skutkować poważnymi konsekwencjami prawnymi oraz finansowymi dla placówek medycznych. Zgodnie z międzynarodowymi standardami zarządzania odpadami oraz krajowymi przepisami, temperatura przechowywania powinna być ściśle kontrolowana i monitorowana. Typowym błędem w myśleniu jest założenie, że wyższe temperatury są bezpieczne, co jest sprzeczne z zasadami przechowywania substancji niebezpiecznych. W każdej placówce medycznej powinny być wprowadzone procedury zapewniające odpowiednie warunki dla odpadów medycznych, w tym regularne kontrole temperatury oraz przeszkolenie personelu w zakresie zarządzania odpadami.
Pytanie 14

Z jakiej odległości od ust pacjenta powinien być podawany nakładacz zarówno w metodzie jednoosobowej, jak i dwuosobowej?

A. 5-8 cm
B. 30-35 cm
C. 10-15 cm
D. 20-25 cm
Odpowiedź 20-25 cm jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z zasadami ergonomii i bezpieczeństwa w stomatologii, nakładacz powinien być podawany w odległości umożliwiającej łatwe i precyzyjne wykonanie procedury, jednocześnie minimalizując ryzyko kontuzji lub nieprzyjemnych sytuacji dla pacjenta. Utrzymanie tej odległości zapewnia odpowiednią widoczność dla obu rąk podczas przekazywania instrumentów, co jest kluczowe w przypadku stosowania metod jednoręcznych i oburęcznych. Przykładowo, w przypadku stosowania jednoręcznego nakładacza, lekarz może skupić się na precyzyjnym umiejscowieniu narzędzia w jamie ustnej pacjenta, co zwiększa komfort i bezpieczeństwo pacjenta. Z kolei w metodzie oburęcznej, zachowanie odpowiedniej odległości pozwala na synchronizację ruchów i optymalne wykorzystanie obu rąk, co może być szczególnie ważne w sytuacjach wymagających szybkiej reakcji. W praktyce, przestrzeganie tej odległości jest również zgodne z wytycznymi towarzystw stomatologicznych oraz standardami bezpieczeństwa, co dodatkowo potwierdza trafność tej odpowiedzi.
Pytanie 15

Jaką klasę według Blacka przypisuje się ubytkom występującym na powierzchni żującej trzonowców oraz przedtrzonowców?

A. II
B. IV
C. I
D. III
Ubytek w zębach, który znajduje się na powierzchni żującej trzonowców i przedtrzonowców, jest zaliczany do klasy I według systemu Blacka. To dość istotna klasyfikacja, bo dotyczy miejsc, gdzie zęby się stykają i gdzie najczęściej są problemy z próchnicą. Wiedza o tym jest super przydatna, skoro planujemy leczenie stomatologiczne. Dzięki temu możemy lepiej dopasować metody odbudowy i materiały, które będą używane do wypełniania ubytków. W praktyce dentystycznej ogólnie rzecz biorąc, znajomość tych klasyfikacji jest naprawdę ważna, bo wpływa na to, jak skutecznie można leczyć pacjentów. Jak się spojrzy na to, co mówią w Amerykańskiej Akademii Stomatologicznej, to widać, że system Blacka jest uznawany na całym świecie, więc warto go znać.
Pytanie 16

Jakie rodzaje cementów zawierają fluor, który może uwalniać się z materiału wiążącego?

A. Cementy fosforanowe
B. Cementy cynkowo-siarczanowe
C. Cementy glassjonomerowe
D. Cementy polikarboksylowe
Cementy glassjonomerowe, znane również jako cementy szkło-jonomerowe, zawierają fluorki, które są w stanie uwalniać się z materiału związanego. Jednym z kluczowych atutów tych cementów jest ich zdolność do wymiany jonów z otoczeniem, co pozwala na uwalnianie fluoru, który działa ochronnie na zęby, zmniejszając ryzyko próchnicy. W praktyce oznacza to, że cementy te są szczególnie polecane w stomatologii dziecięcej oraz w przypadku pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia ubytków. Dodatkowo, ich właściwości bioaktywne sprawiają, że są stosowane jako materiał do wypełnień oraz cementów do mocowania uzupełnień protetycznych. Zgodnie z normami ISO, cementy glassjonomerowe charakteryzują się wysoką biokompatybilnością i są uznawane za materiał preferowany w leczeniu zębów mlecznych. Warto również zauważyć, że cementy te mają zdolność do wchłaniania minerałów z śliny, co dodatkowo wspiera remineralizację szkliwa.
Pytanie 17

Masy wykorzystywane do pobierania wycisków pod wkłady inlay/onlay to:

A. woskowe
B. alginatowe
C. silikonowe
D. hydrokoloidalne
Masy silikonowe są preferowane do pobierania wycisków pod wkłady inlay/onlay z kilku kluczowych powodów. Po pierwsze, charakteryzują się one wysoką dokładnością odwzorowania detali, co jest niezwykle istotne w przypadku precyzyjnych prac protetycznych. Silikony, zarówno typu A, jak i B, oferują doskonałą stabilność wymiarową oraz odporność na deformacje, co jest niezbędne dla uzyskania dokładnych i powtarzalnych wycisków. Dzięki ich elastyczności, po utwardzeniu łatwo je usunąć, minimalizując ryzyko uszkodzenia tkanki twardej zęba. W praktyce, masy silikonowe pozwalają na uzyskanie dokładnych wypełnień, które idealnie pasują do kształtu przygotowanego ubytku. Warto również dodać, że masy te są kompatybilne z wieloma materiałami stosowanymi do wkładów, co sprawia, że są wszechstronnym rozwiązaniem w stomatologii. Dodatkowo, silikony mają różne klasy lepkości, co pozwala na dobór odpowiedniego rodzaju masy w zależności od specyfiki przypadku klinicznego. Wreszcie, zgodnie z najlepszymi praktykami w stomatologii, stosowanie mas silikonowych jest zgodne z zaleceniami towarzystw dentystycznych, co podkreśla ich znaczenie w codziennej praktyce stomatologicznej.
Pytanie 18

Jakiego typu kontrola procesu sterylizacji jest związana z testem Sporal A?

A. Biologiczna
B. Fizyczna
C. Chemiczna
D. Próżniowa
Test Sporal A to przykład biologicznej kontroli procesu sterylizacji, która polega na użyciu wskaźników biologicznych do oceny skuteczności procesów sterylizacyjnych. W tym teście używa się przetrwalników bakterii Bacillus stearothermophilus, które są wyjątkowo odporne na warunki panujące w procesie sterylizacji, szczególnie w autoklawach parowych. Jeżeli proces sterylizacji jest skuteczny, te przetrwalniki zostaną zniszczone. Wynik pozytywny testu, w którym przetrwalniki przetrwały, wskazuje na potencjalne ryzyko kontaminacji i wymaga ponownego rozpatrzenia procedur sterylizacji. Praktyczne zastosowanie testów biologicznych, takich jak Sporal A, jest kluczowe w placówkach medycznych oraz stomatologicznych, gdzie bezpieczeństwo pacjentów jest najważniejsze. Zgodnie z normami ISO 11138, regularna kontrola biologiczna powinna być integralną częścią systemu zapewnienia jakości procesów sterylizacji, co zapewnia stałe monitorowanie ich efektywności.
Pytanie 19

Aby dokładniej określić długość roboczą kanału korzeniowego zęba, wykorzystuje się

A. pulpometr
B. endometr
C. diagnodent
D. endoskop
Endometr to specjalistyczne urządzenie stosowane w endodoncji do pomiaru długości roboczej kanału korzeniowego zęba. Jego działanie opiera się na analizie przewodnictwa elektrycznego, co pozwala na precyzyjne określenie miejsca, w którym kończy się kanał korzeniowy. Precyzyjny pomiar długości roboczej jest kluczowy dla efektywnego leczenia endodontycznego, ponieważ niedokładne określenie tej długości może prowadzić do niekompletnego usunięcia miazgi, co z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia stanów zapalnych oraz infekcji. W praktyce, endometr jest używany w połączeniu z radiografią, co pozwala na jeszcze dokładniejsze wizualizowanie struktury korzenia zęba. Zgodnie z wytycznymi American Association of Endodontists, stosowanie endometru stanowi standard w nowoczesnej endodoncji, co podkreśla jego rolę w podnoszeniu jakości przeprowadzanych zabiegów.
Pytanie 20

Określ sposób przygotowania preparatu wodorotlenkowo-wapniowego do bezpośredniego pokrycia miazgi.

A. Na sterylną płytkę szklaną należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dodać sól fizjologiczną i wymieszać sterylną łopatką
B. Na płytkę szklaną należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dolać wodę destylowaną i wymieszać łopatką
C. Na płytkę Petriego należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dodać sól fizjologiczną i wymieszać łopatką
D. Na papierek należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dolać wodę destylowaną i wymieszać sterylną łopatką
Poprawna odpowiedź dotyczy prawidłowego przygotowania preparatu wodorotlenkowo-wapniowego, który jest kluczowym materiałem stosowanym w endodoncji do bezpośredniego pokrycia miazgi zębowej. Wodorotlenek wapnia charakteryzuje się wysokim pH, co sprzyja odbudowie miazgi i działa antybakteryjnie. Wybór sterylnej płytki szklanej jako podłoża do przygotowania mieszanki jest istotny, ponieważ zapewnia aseptyczne warunki, minimalizując ryzyko zakażeń. Dodanie soli fizjologicznej umożliwia uzyskanie odpowiedniej konsystencji preparatu, co jest kluczowe dla skuteczności zabiegu. W praktyce dentystycznej, preparat ten stosuje się nie tylko w przypadku bezpośredniego pokrycia miazgi, ale również przy leczeniu perforacji korony czy w przypadku miażdżycy miazgi. Dobrze przygotowany wodorotlenek wapnia jest niezbędny dla sukcesu terapii endodontycznej i powinien być stosowany zgodnie z najlepszymi praktykami, aby zapewnić maksymalną efektywność i bezpieczeństwo zabiegu.
Pytanie 21

Resuscytację krążeniowo-oddechową u osoby należy podjąć w sytuacji

A. nieprzerwanego ataku epilepsji.
B. ostrej zapaści.
C. śpiączki cukrzycowej.
D. dusznicy bolesnej.
Resuscytację krążeniowo-oddechową (RKO) należy rozpocząć w przypadku ostrej zapaści, która jest stanem nagłym wymagającym natychmiastowej interwencji medycznej. Ostra zapaść to stan, w którym dochodzi do znacznego obniżenia ciśnienia krwi oraz osłabienia krążenia, co prowadzi do niedotlenienia narządów wewnętrznych. W momencie, gdy pacjent przestaje oddychać lub jego serce przestaje bić, kluczowe jest natychmiastowe podjęcie działań ratujących życie, co obejmuje RKO. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji (ERC), RKO powinna być rozpoczęta jak najszybciej, aby zwiększyć szanse pacjenta na przeżycie i ograniczyć potencjalne uszkodzenia mózgu spowodowane brakiem tlenu. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest sytuacja, w której świadkowie wypadku obserwują osobę nieprzytomną z brakiem oddechu; w takiej chwili powinni niezwłocznie przystąpić do RKO, wezwać pomoc medyczną i kontynuować masaż serca oraz wentylację sztuczną, aż do przybycia profesjonalnych służb medycznych.
Pytanie 22

Resztki amalgamatu stomatologicznego powinny być umieszczone w pojemniku w kolorze

A. żółtego
B. czarnego
C. niebieskiego
D. czerwonego
Resztki amalgamatu dentystycznego należy umieszczać w pojemniku koloru żółtego, ponieważ zgodnie z obowiązującymi normami i przepisami dotyczącymi gospodarki odpadami medycznymi, takie odpady klasyfikowane są jako odpady niebezpieczne. Kolor żółty jest powszechnie stosowany w systemach segregacji odpadów medycznych dla wskazania materiałów, które zawierają metale ciężkie lub substancje toksyczne. Amalgamat dentystyczny, będący stopem metali, w tym rtęci, może stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi i środowiska, jeśli nie jest składowany w odpowiedni sposób. Dlatego ważne jest, aby personel medyczny i stomatologiczny stosował się do wytycznych, aby prawidłowo segregować odpady. Przykładem praktycznego działania może być wprowadzenie procedur w gabinetach stomatologicznych, które zapewniają, że wszystkie resztki amalgamatu są natychmiast umieszczane w odpowiednich pojemnikach, co minimalizuje ryzyko ich przypadkowego uwolnienia do środowiska.
Pytanie 23

Jakie materiały stosuje się do bezpośredniego przykrycia uszkodzonej miazgi?

A. cementy polikarboksylowe
B. lakiery z chlorheksydyną
C. preparaty odontotropowe zawierające wodorotlenek wapnia
D. pasty fleczerowe
Preparaty odontotropowe z wodorotlenkiem wapnia są uznawane za standardowy materiał do bezpośredniego przykrycia zranionej miazgi zęba. Ich główną zaletą jest zdolność do stymulacji procesów regeneracyjnych miazgi oraz promowania tworzenia zębiny wtórnej. Wodorotlenek wapnia działa jako środek alkalizujący, co sprzyja neutralizacji kwasów i ogranicza ryzyko infekcji. W praktyce stosowanie tych preparatów polega na nałożeniu ich na odsłoniętą miazgę zęba, co pozwala na ochronę przed bakteriami oraz wspiera procesy gojenia. Zgodnie z zaleceniami American Dental Association (ADA) oraz innych instytucji zajmujących się stomatologią, preparaty te powinny być stosowane w przypadkach, gdy uszkodzenie miazgi jest minimalne, a pacjent nie wykazuje objawów zapalenia miazgi. Warto również wspomnieć, że wodorotlenek wapnia ma właściwości antybakteryjne oraz może być stosowany w połączeniu z innymi materiałami, co zwiększa jego efektywność w praktyce endodontycznej oraz stomatologicznej.
Pytanie 24

Ubytki abfrakcyjne, które są klasyfikowane jako ubytki niepróchnicowe, występują

A. w bruzdach zębów mlecznych
B. na granicy koron oraz korzeni zębów
C. na szczytach guzków zębów trzonowych
D. w otworach ślepych zębów siecznych
Odpowiedzi sugerujące, że ubytki abfrakcyjne powstają w bruzdach zębów mlecznych, w otworach ślepych zębów siecznych czy na szczytach guzków zębów trzonowych, są mylące i opierają się na nieprawidłowym zrozumieniu lokalizacji oraz mechanizmów powstawania tych ubytków. Ubytki w bruzdach zębów mlecznych mogą być chociażby skutkiem próchnicy, która jest procesem biologicznym i ma zupełnie inną etiologię niż abfrakcja, która jest wynikiem sił mechanicznych i niepróchnicowego pochodzenia. Otwory ślepe zębów siecznych, z drugiej strony, są anatomicznymi cechami, które nie mają związku z powstawaniem ubytków spowodowanych siłami mechanicznymi. Z kolei ubytki na szczytach guzków zębów trzonowych mogą być wynikiem działania sił żucia, ale nie są klasyfikowane jako ubytki abfrakcyjne. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych odpowiedzi, obejmują mylenie różnych typów uszkodzeń zębów oraz brak zrozumienia różnic między ubytkami próchnicowymi a abfrakcyjnymi. W praktyce klinicznej ważne jest, aby stomatolodzy potrafili precyzyjnie diagnozować rodzaje ubytków, co umożliwia skuteczne leczenie i profilaktykę, zgodnie z wytycznymi i dobrymi praktykami w stomatologii.
Pytanie 25

Jakie zęby mleczne znajdują się w sektorze IV?

A. 55, 54
B. 75, 74
C. 53, 52, 51, 61, 62, 63
D. 83, 82, 81, 71, 72, 73
Sektor IV zębów mlecznych obejmuje zęby znajdujące się w dolnej części jamy ustnej, w tym zęby przedtrzonowe oraz trzonowe. Odpowiedź 75, 74 wskazuje na zęby mleczne, które są klasyfikowane jako dolne zęby trzonowe, przy czym numeracja 75 odnosi się do dolnego lewego zębów mlecznych, a 74 do dolnego prawego zębów mlecznych. Ta klasyfikacja jest zgodna z międzynarodowym systemem numeracji zębów, który jest szeroko stosowany w praktyce stomatologicznej. W codziennej praktyce, zrozumienie lokalizacji i numeracji zębów mlecznych jest kluczowe dla prawidłowego planowania leczenia stomatologicznego, w tym ekstrakcji, wypełnień czy ortodoncji. Właściwe ustalenie, które zęby są w danym sektorze, pozwala na precyzyjne zdiagnozowanie problemów stomatologicznych oraz lepsze zrozumienie całego procesu leczenia. Dodatkowo, znajomość tej klasyfikacji wspiera stomatologów w komunikacji z pacjentami, co jest niezbędne do skutecznego przekazywania informacji o planach leczenia.
Pytanie 26

Podczas zabiegu endodontycznego lekarz, prosząc o pilnik K-File w rozmiarze 35, według norm ISO, powinien otrzymać narzędzie w kolorze

A. białym
B. niebieskim
C. zielonym
D. czerwonym
Zgodnie z normami standaryzacyjnymi ISO, narzędzia endodontyczne, takie jak pilniki K-File, są klasyfikowane według rozmiaru i koloru. Dla pilnika o rozmiarze 35, kolor zielony jest przypisany do tego rozmiaru. Ta klasyfikacja ma na celu ułatwienie identyfikacji narzędzi, co jest niezwykle istotne podczas zabiegów endodontycznych, gdzie precyzja i szybkość działania mają kluczowe znaczenie. Użycie właściwego narzędzia w odpowiednim kolorze pozwala lekarzowi uniknąć pomyłek, które mogłyby prowadzić do komplikacji w leczeniu kanałowym. Dzięki standaryzacji, każdy lekarz ma pewność, że wybierając narzędzie w danym kolorze, otrzymuje dokładnie to, czego potrzebuje do konkretnego etapu procedury. Oprócz pilników K-File, inne narzędzia endodontyczne również wykorzystują tę samą kolorystyczną kodowanie, co wzmacnia ogólne standardy bezpieczeństwa i efektywności w praktyce stomatologicznej.
Pytanie 27

Asystentka stomatologiczna powinna zmierzyć tętno metodą palpacyjną na tętnicy promieniowej

A. kciukiem
B. kciukiem oraz palcem wskazującym
C. palcem wskazującym i środkowym
D. całą ręką
Palcem wskazującym i środkowym doktorzy oraz asystenci stomatologiczni najczęściej dokonują pomiaru tętna na tętnicy promieniowej, ponieważ te dwa palce są wystarczająco precyzyjne, aby wyczuć puls. Użycie palca wskazującego i środkowego zapewnia odpowiednią siłę nacisku i stabilność, co jest niezbędne do dokładnego pomiaru. Przy odpowiednim ucisku, te palce umożliwiają identyfikację rytmu serca oraz jego częstotliwości, co jest kluczowe w diagnostyce i monitorowaniu pacjentów. W praktyce, asystentka stomatologiczna może wykorzystać tę umiejętność do oceny stanu pacjenta przed zabiegiem, co jest zgodne z zaleceniami wytycznych dotyczących opieki zdrowotnej. Warto również pamiętać, że palce powinny być umieszczone w odpowiedniej odległości od nadgarstka, aby uzyskać najlepszy kontakt z tętnicą. Zrozumienie techniki pomiaru tętna jest niezbędne dla każdej asystentki stomatologicznej, aby mogła skutecznie wspierać zespół medyczny oraz zapewniać pacjentom odpowiednią opiekę.
Pytanie 28

Wprowadzenie powietrza do tkanek miękkich spowoduje pojawienie się

A. krwiaka
B. odmy
C. niedodmy
D. zakrzepicy
Wstrzyknięcie powietrza do tkanek miękkich nie prowadzi do zakrzepicy. No bo zakrzepica to zupełnie inny proces, tam chodzi o rosnące skrzepy krwi w naczyniach. Muszą być do tego spełnione konkretne warunki, jak uszkodzenie ściany naczynia czy zastoje krwi. Powietrze nie wpływa na te procesy, więc w przypadku odmy nie ma mowy o zakrzepicy. Krwiak to z kolei zbiór krwi, który powstaje, gdy naczynia są uszkodzone. I chociaż może być reakcja zapalna, to nie znaczy, że powietrze wywołuje krwiaka. Niedodma to zjawisko, kiedy płuco się zapada i też nie jest wynikiem wstrzyknięcia powietrza. Odma może prowadzić do niedodmy, ale to nie działa w drugą stronę. Warto zrozumieć różnicę między tymi stanami, bo łatwo się pomylić i źle zdiagnozować pacjenta.
Pytanie 29

Przygotowując gabinet do przyjęcia pacjentów, asystentka stomatologiczna powinna przed rozpoczęciem pracy z pakowanym sterylnym materiałem umyć ręce

A. higienicznie
B. podstawowo
C. chirurgicznie
D. zabiegowo
Odpowiedzi takie jak "chirurgicznie", "higienicznie" czy "zabiegowo" mogą wydawać się atrakcyjne, jednak nie oddają one rzeczywistych wymagań dotyczących przygotowania rąk do pracy w gabinecie stomatologicznym. Mycie rąk chirurgiczne polega na bardziej skomplikowanej procedurze, która jest stosowana w sytuacjach wymagających wysokiego poziomu aseptyki, takich jak operacje. Ta technika obejmuje dokładniejsze mycie, stosowanie specjalnych środków antyseptycznych oraz określony czas, co nie jest konieczne w przypadku przygotowania do pracy z opakowanym materiałem sterylnym. "Higieniczne" mycie rąk zazwyczaj odnosi się do procedur, które mogą być stosowane w szpitalach, ale w codziennej praktyce stomatologicznej wystarczające jest wykonanie podstawowego mycia, co często prowadzi do pomyłek w ocenie potrzeby stosowania bardziej skomplikowanych technik. Odpowiedź "zabiegowo" również jest myląca, ponieważ odnosi się do procedur związanych z wykonywaniem zabiegów medycznych, a nie do podstawowych czynności higienicznych. Często błędem myślowym jest myślenie, że wyższy poziom aseptyki jest zawsze konieczny, co może prowadzić do niepotrzebnego komplikowania rutynowych czynności, a tym samym do opóźnienia w zapewnieniu pacjentowi odpowiedniej opieki. Właściwe zrozumienie różnych poziomów higieny rąk jest kluczowe dla efektywnej pracy w stomatologii, a każda czynność powinna być dostosowana do konkretnej sytuacji klinicznej.
Pytanie 30

Jaki cement może być zastosowany do trwałego osadzania mostu protetycznego?

A. Cynkowo-siarczanowy.
B. Szkło-jonomerowy.
C. Tymczasowy.
D. Tlenkowo-cynkowo-eugenolowy.
Cement szkło-jonomerowy jest idealnym materiałem do stałego osadzania mostów protetycznych. Jego unikalne właściwości chemiczne i fizyczne sprawiają, że doskonale wiąże się z tkankami zębowymi i metalami, co jest kluczowe w protetyce stomatologicznej. Szkło-jonomerowe ma zdolność do uwalniania fluoru, co nie tylko wspomaga remineralizację zębów, ale również zmniejsza ryzyko próchnicy w okolicy osadzenia mostu. Dodatkowo, materiał ten jest biokompatybilny, co minimalizuje ryzyko reakcji alergicznych i podrażnień. W praktyce, cement szkło-jonomerowy jest często stosowany w przypadku zębów mlecznych oraz u pacjentów z ryzykiem próchnicy, gdyż jego właściwości ochronne są szczególnie cenione. Ponadto, stosowanie tego rodzaju cementu zgodnie z wytycznymi ASDC (American Society of Dentistry for Children) oraz ADA (American Dental Association) zapewnia wysoką jakość leczenia protetycznego, co jest standardem w nowoczesnej stomatologii.
Pytanie 31

Która gałąź stomatologii zajmuje się rehabilitacją układu żucia oraz przywracaniem prawidłowej funkcji po zabiegach ekstrakcji?

A. Chirurgia szczękowo-twarzowa
B. Ortopedia szczękowa
C. Protetyka
D. Endodoncja
Protetyka jest kluczową dziedziną stomatologii, która koncentruje się na przywracaniu funkcji narządu żucia oraz estetyki u pacjentów po zabiegach ekstrakcji zębów. Proces ten obejmuje projektowanie, wytwarzanie i montaż protez, które mogą być zarówno stałe, jak i ruchome. Protetyka ma na celu nie tylko zastąpienie utraconych zębów, ale także poprawę funkcji żucia oraz mowy, co jest istotne dla jakości życia pacjentów. Przykładem zastosowania protetyki jest rekonstrukcja łuku zębowego za pomocą mostów protetycznych lub protez całkowitych, co pozwala na prawidłowe rozkładanie sił żuciowych. Zgodnie z wytycznymi Amerykańskiej Akademii Protetycznej, protetycy muszą brać pod uwagę nie tylko aspekty funkcjonalne, ale również estetyczne, co jest kluczowe dla zadowolenia pacjenta. Współpraca z innymi specjalistami, takimi jak ortodonta czy periodontolog, jest często niezbędna, aby osiągnąć optymalne wyniki rehabilitacji stomatologicznej.
Pytanie 32

Który z preparatów ma działanie odontotropowe?

A. Cement cynkowo-siarczanowy
B. Cement tlenkowo-cynkowo-eugenolowy
C. Chlorheksydyna
D. Dexadent
Cement tlenkowo-cynkowo-eugenolowy (CEM) jest materiałem dentystycznym, który wykazuje działanie odontotropowe, co oznacza, że wpływa pozytywnie na tkanki miazgi zębowej. Jego unikalne właściwości chemiczne, takie jak zdolność do łagodzenia bólu oraz właściwości antyseptyczne, czynią go idealnym do zastosowania w leczeniu kanałowym oraz jako materiał wypełniający. CEM jest często stosowany w przypadkach, gdy istnieje ryzyko uszkodzenia miazgi, a jego biozgodność pozwala na stymulację regeneracji tkanek. Dzięki tym cechom cement tlenkowo-cynkowo-eugenolowy jest powszechnie rekomendowany w wytycznych takich jak Kodeks Etyki Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego. W praktyce dentystycznej zastosowanie CEM ma kluczowe znaczenie w leczeniu zębów z uszkodzoną miazgą, a także w procedurach takich jak wypełnienia tymczasowe, co potwierdza jego wszechstronność i znaczenie w leczeniu stomatologicznym.
Pytanie 33

Przygotowując pacjenta z niepełnosprawnością intelektualną do zabiegu, powinno się

A. pokazać pacjentowi fotel i poprosić o zajęcie w nim miejsca
B. ustawić kubek z wodą i poprosić o przepłukanie jamy ustnej
C. omówić z pacjentem wykonywane przy nim czynności
D. zwrócić się do opiekuna, aby założył pacjentowi serwetkę ochronną
Wyjaśnienie pacjentowi wykonywanych czynności przed zabiegiem jest kluczowym elementem zapewnienia komfortu i zrozumienia sytuacji, co ma szczególne znaczenie w przypadku pacjentów z niepełnosprawnością intelektualną. Tego rodzaju podejście nie tylko redukuje lęk i niepewność, ale także wspiera proces budowania zaufania między pacjentem a personelem medycznym. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi opieki nad pacjentami z ograniczeniami intelektualnymi, istotne jest, aby pacjent był informowany o wszystkich krokach, które będą podejmowane. Przykładem praktycznego zastosowania tej zasady może być prosty opis zabiegu, w którym wyjaśnimy, co się wydarzy, jakie mogą być odczucia pacjenta oraz jakie wsparcie będzie mu oferowane. Dzięki temu pacjent może lepiej zrozumieć cel zabiegu, co przyczynia się do bardziej pozytywnego doświadczenia oraz większej współpracy w trakcie procedur medycznych.
Pytanie 34

Doktor zalecił przygotowanie kątnicy przyspieszającej do procedury szlifowania zęba pod koronę. Asystentka stomatologiczna przygotowała narzędzie oznaczone paskiem w kolorze

A. zielonym
B. niebieskim
C. czerwonym
D. białym
Odpowiedź oznaczona kolorem czerwonym jest poprawna, ponieważ w przypadku narzędzi stomatologicznych, kolor czerwony najczęściej wskazuje na instrumenty przeznaczone do pracy w obszarze stomatologii chirurgicznej, w tym także do zabiegów związanych z preparacją zębów pod korony. W praktyce stomatologicznej, asystentki stosują kody kolorystyczne, aby szybko i efektywnie identyfikować narzędzia zgodnie z ich przeznaczeniem. Na przykład, czerwone narzędzia mogą być używane do szlifowania, co jest kluczowe podczas przygotowania zębów do odbudowy protetycznej. Zgodnie z wytycznymi i standardami branżowymi, umiejętność szybkiego rozpoznawania narzędzi na podstawie ich oznaczeń kolorystycznych zwiększa bezpieczeństwo i efektywność pracy w gabinecie stomatologicznym, a także minimalizuje czas potrzebny na przygotowanie do zabiegu. Warto również pamiętać, że odpowiednie oznaczenie narzędzi jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości usług oraz zadowolenia pacjentów.
Pytanie 35

Preparaty twardniejące na bazie wodorotlenku wapnia, takie jak Dycal, to

A. sealery
B. linery
C. conditionery
D. primery
Twardniejące preparaty wodorotlenkowo-wapniowe, takie jak Dycal, są klasyfikowane jako linery, ponieważ ich głównym zadaniem jest tworzenie barier ochronnych i wspieranie mineralizacji zębiny. Linery są stosowane w stomatologii do pokrywania odsłoniętych tkanek zęba, co pomaga w ochronie miazgi przed bodźcami termicznymi, chemicznymi oraz mechanicznymi. Preparaty te charakteryzują się właściwościami bioaktywnymi, co oznacza, że wspomagają procesy regeneracyjne oraz mineralizacyjne w tkankach zębowych. Przykłady zastosowania linera obejmują przypadki, gdy ząb jest narażony na uszkodzenia, a jego miazga może być zagrożona, na przykład podczas leczenia ubytków. Warto również zauważyć, że zgodnie z wytycznymi Amerykańskiej Akademii Stomatologii Dziecięcej, odpowiednie zastosowanie linerów może znacząco wpłynąć na sukces terapeutyczny zabiegów dentystycznych, co podkreśla ich istotną rolę w praktyce stomatologicznej.
Pytanie 36

Do parafunkcji, które mogą prowadzić do nabytych wad zgryzu, zalicza się

A. nieodpowiednia wymowa
B. zgrzytanie zębami
C. nieprawidłowe żucie
D. oddychanie przez usta
Nieprawidłowe żucie, mowa czy oddychanie przez usta też są parafunkcjami, ale nie są tak bezpośrednio związane z nabytymi wadami zgryzu jak bruksizm. Złe żucie może prowadzić do dysfunkcji układu stomatognatycznego, ale nie powoduje przesunięcia zębów tak, jak zgrzytanie. Z kolei niepoprawna wymowa, związana z ustawieniem języka, może mieć jakieś tam wpływy, ale w porównaniu do żucia, to jest marny wpływ na zgryz. Oddychanie przez usta rzeczywiście może zmieniać budowę szczęki, ale to często wychodzi z innego problemu, jak alergie czy powiększone migdałki. Fajnie by było, gdybyśmy zrozumieli, że te wszystkie interakcje w jamie ustnej są bardziej skomplikowane, bo w przeciwnym razie możemy się zgubić w przyczynach problemów zgryzowych. Po prostu lepiej poznać, jak działa układ stomatognatyczny, żeby skutecznie zapobiegać i leczyć wady zgryzu.
Pytanie 37

W metodzie na sześć rąk, jaka jest godzina pracy drugiej asysty?

A. 9:00 a 10:00
B. 2:00 a 4:00
C. 8:30 a 12:30
D. 3:00 a 9:00
Odpowiedź 9:00 a 10:00 jest poprawna, ponieważ w metodzie na sześć rąk druga asysta rzeczywiście działa w tym czasie, co jest zgodne z ustalonymi procedurami w praktyce. W metodzie na sześć rąk, stosowanej w stomatologii oraz w wielu procedurach medycznych, kluczowe jest odpowiednie koordynowanie działań zespołu, co wymaga precyzyjnego określenia ról i czasu pracy poszczególnych asystentów. W godzinach 9:00 a 10:00 asysta druga ma za zadanie wspierać lekarza w kluczowych momentach zabiegu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami, które przewidują, że asysta powinna być zaangażowana w najbardziej krytyczne etapy pracy, aby zminimalizować ryzyko opóźnień i zapewnić najwyższy standard opieki. Na przykład, w trakcie wykonywania skomplikowanych procedur, takich jak leczenie kanałowe, wsparcie drugiej asysty w tym czasie jest niezbędne, aby zapewnić płynność i efektywność całego zabiegu.
Pytanie 38

Kleszcze Bertena ze względu na swoją konstrukcję

A. to trzy typy kleszczy różniące się szerokością końcówek
B. mają zagięcia w miejscu łączenia i mogą mieć trzpień na końcach
C. są podzielone na dwie dźwignie
D. posiadają szeroki rozstaw uchwytów i działają z dużą mocą
Wybór odpowiedzi wskazującej na szeroko rozstawiony uchwyt i dużą siłę działania nie jest adekwatny, ponieważ kleszcze Bertena nie są zaprojektowane z myślą o takich parametrach. W rzeczywistości, ich architektura koncentruje się na precyzji i kontroli, a nie wyłącznie na sile. Uchwyt tych kleszczy jest dostosowany do wygodnego chwytania niewielkich elementów, co sprawia, że nie jest on 'szeroko rozstawiony' w tradycyjnym sensie. Opcja zakładająca możliwość rozłożenia kleszczy na dwie dźwignie jest myląca, ponieważ kleszcze Bertena nie działają na zasadzie dźwigni, lecz wykorzystują mechanizm zamka, co ogranicza ich funkcje do klasycznego chwytania. Ponadto, stwierdzenie, że kleszcze te stanowią trzy różne rodzaje o szerokości dziobów, nie uwzględnia ich specyficznej budowy ani zastosowania. Kleszcze Bertena występują w różnych wariantach, ale ich kluczową cechą jest zagięcie i opcjonalny trzpień, co sprawia, że takie ujęcie nie oddaje istoty ich konstrukcji i zastosowania. W praktyce, niepoprawne odpowiedzi często wynikają z niepełnego zrozumienia funkcji i budowy narzędzi, co może prowadzić do błędnych wniosków przy wyborze odpowiednich narzędzi do konkretnych zadań.
Pytanie 39

Metoda, która nie jest używana do pomiaru ciśnienia tętniczego krwi to

A. osłuchowa
B. półautomatyczna
C. oscylometryczna
D. wzrokowa
Odpowiedź wzrokowa jest prawidłowa, ponieważ nie jest standardową metodą pomiaru ciśnienia tętniczego krwi. W praktyce klinicznej stosuje się trzy główne techniki: osłuchową, oscylometryczną i półautomatyczną. Technika osłuchowa, wykorzystująca stetoskop oraz mankiet, jest złotym standardem w pomiarach ciśnienia tętniczego, pozwalającym na dokładne określenie wartości skurczowego i rozkurczowego ciśnienia. Technika oscylometryczna, coraz częściej używana w automatycznych ciśnieniomierzach, bazuje na analizie oscylacji ciśnienia wewnątrz mankietu, co czyni ją praktyczną w warunkach domowych oraz w gabinetach lekarskich. Półautomatyczne urządzenia łączą elementy obu metod, umożliwiając samodzielne pomiary z użyciem pompy, ale przy wsparciu technologii elektronicznej. Znajomość tych technik jest kluczowa dla prawidłowego diagnozowania i monitorowania pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi. Warto podkreślić, że każda z tych metod wymaga odpowiedniego przeszkolenia personelu medycznego, by uniknąć błędów pomiarowych, które mogą mieć istotne znaczenie kliniczne.
Pytanie 40

Aby właściwie dopasować zdejmowany aparat ortodontyczny czynny, lekarz powinien przygotować

A. łuk podniebienny oraz kleszcze do cięcia drutu
B. śrubę do rotowania zębów i kalkę okluzyjną
C. frezy protetyczne i kleszcze kramponowe
D. wosk modelowy, palnik gazowy oraz duże lusterko
Frezy protetyczne i kleszcze kramponowe to kluczowe narzędzia w procesie przygotowania ortodontycznego aparatu czynnego zdejmowanego. Frezy protetyczne pozwalają na precyzyjne modelowanie materiałów, z których wykonuje się aparaty, zapewniając odpowiedni kształt oraz gładkość powierzchni. Kleszcze kramponowe natomiast są niezbędne do manipulacji z drutami i elementami konstrukcyjnymi aparatu. W praktyce, odpowiednie przygotowanie i dobór narzędzi do wykonania aparatu ortodontycznego jest istotne dla uzyskania skutecznych i komfortowych rozwiązań dla pacjentów. Zgodnie z zaleceniami branżowymi, każdy element aparatu powinien być starannie dopasowany do indywidualnych potrzeb pacjenta, a użycie właściwych narzędzi wpływa na precyzję wykonania oraz trwałość aparatu. W kontekście ortodoncji, wprowadzenie nowoczesnych technologii, takich jak skanowanie 3D, również podkreśla znaczenie właściwego wyposażenia, co pozwala na jeszcze dokładniejsze przygotowanie aparatu czynnego.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej