Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik spedytor
Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:10
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:37

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W ramach formuły DDP, INCOTERMS 2020, oznacza to, że

A. sprzedający ponosi odpowiedzialność za dostarczenie towaru do wyznaczonego terminalu oraz jego rozładunek, po czym ryzyko za towary przechodzi na kupującego

B. sprzedający pokrywa koszty transportu, załadunku oraz ubezpieczenia do momentu przekazania towarów pierwszemu przewoźnikowi wskazanemu przez sprzedającego w określonym miejscu

C. sprzedający odpowiada za dostarczenie towaru do portu przeładunkowego oraz przygotowanie go do rozładunku, natomiast załadunek na statek i dalsza transportacja leży w gestii kupującego

D. sprzedający dostarcza towar do wskazanego miejsca przeznaczenia i udostępnia go kupującemu, oclony, na środku transportu, gotowy do rozładunku, a obowiązek rozładunku spoczywa na kupującym

Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na niepełne zrozumienie zasad Incoterms 2020, a zwłaszcza terminu DDP. W każdej z tych koncepcji kluczowe jest zrozumienie, że na sprzedającym spoczywa pełna odpowiedzialność za dostarczenie towaru do wskazanego miejsca oraz pokrycie wszystkich związanych z tym kosztów. W przypadku pierwszej odpowiedzi błędnie sugeruje się, że ryzyko przechodzi na kupującego po dotarciu towaru do terminalu, co jest sprzeczne z zasadami DDP, gdzie sprzedający odpowiada za ryzyko aż do momentu dostarczenia i rozładunku. Z kolei druga odpowiedź mylnie zakłada, że sprzedający kończy swoją rolę po dostarczeniu towaru do portu, co również nie zgadza się z pełnymi obowiązkami sprzedającego w DDP. Trzecia odpowiedź błędnie ogranicza odpowiedzialność sprzedającego do momentu przekazania towarów pierwszemu przewoźnikowi, co również jest niezgodne z prawidłową interpretacją DDP. Typowe błędy myślowe w interpretacji Incoterms obejmują zrozumienie, że sprzedający nie jest odpowiedzialny za transport, a tymczasem DDP dokładnie określa, że to on pokrywa wszystkie koszty i ryzyka do momentu dostarczenia towaru, co czyni te odpowiedzi mylnymi i niekompletnymi.

Pytanie 2

Zgodnie z zasadami INCOTERMS 2010 wydatki związane z oznaczaniem oraz przygotowaniem towaru do transportu są obowiązkiem firmy

A. przewozowej

B. kupującego

C. sprzedającej

D. spedycyjnej

Zgodnie z zasadami INCOTERMS 2010, koszty oznakowania oraz przygotowania towaru do transportu ponosi sprzedający. Jest to jedna z kluczowych zasad, które mają na celu określenie odpowiedzialności stron w transakcjach międzynarodowych. Sprzedający zobowiązany jest do odpowiedniego przygotowania towaru, co obejmuje nie tylko jego pakowanie, ale również oznakowanie zgodne z wymaganiami transportowymi oraz przepisami prawa. Przykładowo, w przypadku eksportu towarów do krajów spoza Unii Europejskiej, sprzedający musi zadbać o to, aby towary były odpowiednio oznakowane, co ułatwia zarówno transport, jak i odprawę celną. Dobre praktyki sugerują, aby sprzedający zawsze sprawdzał wymagania dotyczące oznakowania w kraju docelowym, aby uniknąć problemów na etapie transportu. Przestrzeganie tych zasad może prowadzić do zwiększenia efektywności całego procesu logistycznego oraz zmniejszenia ryzyka ewentualnych strat finansowych związanych z nieprawidłowym przygotowaniem towaru.

Pytanie 3

Ile palet o rozmiarach 1200 x 800 x 100 mm (dł. x szer. x wys.) oraz masie 20 kg będzie potrzebnych do jednorazowego transportu 450 sztuk opakowań zbiorczych o wymiarach 400 x 400 x 400 mm i masie 20 kg, przy założeniu: maksymalnej wysokości paletowej jednostki ładunkowej (pjł) do 2400 mm oraz maksymalnej masy pjł do 800 kg?

A. 15 palet

B. 16 palet

C. 13 palet

D. 12 palet

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z niepełnego rozumienia ograniczeń i specyfiki obliczeń związanych z transportem. Wiele osób może skupić się wyłącznie na obliczeniach dotyczących wymiarów lub masy, nie biorąc pod uwagę ich wzajemnych interakcji. Na przykład, wybór 12 palet może wydawać się uzasadniony, jeśli ktoś nie uwzględnia w pełni wymagania dotyczącego maksymalnej masy na pjł, co prowadzi do zaniżenia rzeczywistej liczby potrzebnych palet. W rzeczywistości, przy podanych wymiarach opakowań oraz masie, obliczenia wskazują, że potrzebna liczba palet musi uwzględniać zarówno liczbę opakowań, jak i ich łączną masę, a także wysokość, co jest kluczowe w logistyce. W kontekście praktycznym, stosowanie niewłaściwej liczby palet może prowadzić do nadwagi ładunku, co jest naruszeniem przepisów transportowych oraz zwiększa ryzyko uszkodzenia towaru. Z kolei wybór 13 lub 16 palet może wyniknąć z zbyt prostych wyliczeń opartych na pojedynczych aspektach transportu, co nie jest wystarczające do kompleksowej oceny sytuacji. W logistyce istotne jest, aby zawsze brać pod uwagę szereg tych czynników jednocześnie, co zapewnia efektywność i bezpieczeństwo całego procesu transportowego.

Pytanie 4

Jakiego rodzaju środek transportu drogowego powinno się wybrać, aby efektywnie przewieźć ładunek o wadze 3 ton, z maksymalnym wykorzystaniem jego ładowności?

A. Niskotonażowy

B. Średniotonażowy

C. Dostawczy

D. Wysokotonażowy

Wybór innego rodzaju środka transportu, takiego jak dostawczy, średniotonażowy czy wysokotonażowy, w przypadku ładunku o masie 3 ton może prowadzić do nieefektywności w realizacji przewozu. Środki transportu dostawczego, choć mogą pomieścić ładunki o zbliżonej wadze, często są projektowane do przewozu większych ładunków lub w innych warunkach, co może generować niepotrzebne koszty. Na przykład, użycie pojazdu średniotonażowego, który ma znacznie większą ładowność, może wiązać się z wyższymi opłatami drogowymi oraz kosztami eksploatacji. Wysokotonażowe rozwiązania transportowe, przeznaczone dla znacznie cięższych ładunków, mogą być całkowicie niepraktyczne dla transportu ładunku o masie 3 ton, co może prowadzić do nadmiernego zużycia paliwa oraz problemów z manewrowaniem w zatłoczonych obszarach miejskich. Ponadto, korzystanie z pojazdów, które są zbyt duże w stosunku do ładunku, może prowadzić do przekroczenia dozwolonych norm ładowności na drogach, co skutkuje karami oraz obciążeniem dla infrastruktury. Dlatego kluczowe jest, aby dobierać środek transportu zgodnie z rzeczywistymi wymaganiami ładunkowymi oraz normami drogowymi, co pozwoli na lepsze wykorzystanie zasobów oraz zminimalizowanie ryzyka i kosztów związanych z transportem.

Pytanie 5

Jak długo przed planowanym przewozem w transporcie międzynarodowym należy poinformować kolej o przewozie ładunku ponadnormatywnego?

A. 14 dni

B. 60 dni

C. 7 dni

D. 30 dni

Wybór krótszego okresu powiadomienia, takiego jak 30 dni, 14 dni czy 7 dni, może wynikać z błędnych założeń dotyczących procesów logistycznych i regulacji przewozów kolejowych. Często uważa się, że krótszy czas powiadomienia jest wystarczający dla tak skomplikowanej operacji jak transport przesyłek ponadgabarytowych. Jednakże, nie uwzględnia to złożoności, jaka wiąże się z takimi przewozami. Przesyłki ponadgabarytowe wymagają nie tylko specjalistycznych wagonów, ale także odpowiedniego planowania trasy, które może wymagać zatwierdzenia przez różne instytucje oraz zgodności z regulacjami lokalnymi i międzynarodowymi. Zgłoszenie przewozu na zbyt krótko przed planowaną datą może prowadzić do sytuacji, w której dostępność odpowiedniego taboru oraz niezbędnych zezwoleń nie jest zapewniona, co może skutkować opóźnieniami i dodatkowymi kosztami. Ponadto, w przypadku transportu przez różne kraje, każdy z nich może mieć swoje specyficzne regulacje dotyczące czasów powiadamiania, które często są dłuższe niż myślą niektórzy przewoźnicy. Dlatego kluczowe jest, aby przed planowanym przewozem zasięgnąć informacji o obowiązujących przepisach oraz standardach branżowych, co pozwoli na uniknięcie nieprzyjemnych niespodzianek.

Pytanie 6

Podaj formułę Incoterms 2010, która oznacza, że: "Sprzedający jest odpowiedzialny za dostarczenie towaru do wskazanej lokalizacji, a jego rozładunek należy do kupującego. Sprzedający nie ponosi też kosztów związanych z odprawą celną oraz nie zajmuje się sprawami dokumentacyjnymi"?

A. FOB (Free on Board)

B. DDP (Delivered Duty Paid)

C. DAP (Delivered at Place)

D. FAS (Free Alongside Ship)

Wybór innych opcji, jak DDP, FOB czy FAS, jest niepoprawny z kilku istotnych względów. DDP (Delivered Duty Paid) nakłada na sprzedającego pełną odpowiedzialność za wszystkie koszty, w tym odprawę celną i dostarczenie towaru do miejsca przeznaczenia, co jest w sprzeczności z treścią pytania. Z kolei FOB (Free on Board) oznacza, że sprzedający jest odpowiedzialny za towar tylko do momentu załadunku go na statek, co nie ma zastosowania w przypadku dostarczenia do określonego miejsca lądowego. FAS (Free Alongside Ship) dotyczy sytuacji, gdzie sprzedający dostarcza towar obok statku, a zatem nie obejmuje odpowiedzialności za transport do miejsca przeznaczenia. Typowym błędem przy wyborze tych terminów jest mylenie odpowiedzialności sprzedającego i kupującego, co może prowadzić do nieporozumień w umowach. Kluczowe jest zrozumienie, że każda formuła Incoterms precyzyjnie określa obowiązki stron, a ich nieznajomość może skutkować dodatkowymi kosztami i problemami w realizacji dostaw. Dlatego tak ważne jest odpowiednie dobranie terminu dostawy do specyfiki transakcji.

Pytanie 7

Z usług jakiego przewoźnika powinno się skorzystać, aby najszybciej przetransportować ładunek z Warszawy do Nowego Jorku?

A. Kolejowego

B. Lotniczego

C. Morskiego

D. Drogowego

Odpowiedź lotniczego przewoźnika jest prawidłowa, ponieważ transport powietrzny jest najszybszym sposobem dostarczania ładunków na długie dystanse, w tym na trasach międzynarodowych, takich jak z Warszawy do Nowego Jorku. W praktyce, czas dostawy lotniczej może wynosić od kilku godzin do jednego dnia, co czyni ją idealnym rozwiązaniem dla pilnych przesyłek. Lotnictwo cargo wykorzystuje wyspecjalizowane samoloty towarowe oraz rejsy pasażerskie, które oferują możliwość przewozu ładunków. Dodatkowo, transport lotniczy jest często wspierany przez rozwiniętą sieć logistyczną, która umożliwia szybkie przetwarzanie i odprawę celną, co z kolei przyczynia się do skrócenia czasu realizacji zamówienia. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, przy wyborze przewoźnika lotniczego warto zwrócić uwagę na certyfikaty IATA oraz doświadczenie w obsłudze przesyłek międzynarodowych, co zapewnia wysoką jakość usług i bezpieczeństwo przesyłki.

Pytanie 8

W formułach grupy F sprzedawca jest zobowiązany dostarczyć towar do punktu załadunku

A. na koszt nabywcy i ryzyko sprzedawcy

B. na własny koszt i ryzyko

C. na koszt własny i ryzyko nabywcy

D. na koszt i ryzyko nabywcy

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że koszty lub ryzyko przenoszone są na kupującego, jest mylny i opiera się na nieprawidłowym zrozumieniu zasad odpowiedzialności w transakcjach handlowych. Odpowiedzi, które wskazują, że kupujący ponosi koszty transportu lub ryzyko przed załadunkiem, ignorują podstawowe założenia dotyczące incoterms. Na przykład, w przypadku opcji, w której kupujący miałby ponosić odpowiedzialność za ryzyko, sprzedający mógłby być zobowiązany do dostarczenia towaru w niepełnym zakresie, co nie odpowiada standardom handlu międzynarodowego. Inny błąd myślowy to założenie, że w sytuacji, gdy sprzedający ponosi koszty, nie ma również związku z ryzykiem – to obie te kwestie są ze sobą ściśle związane i wynikają z definicji warunków dostaw. Zrozumienie, że w warunkach F sprzedający ma pełną odpowiedzialność do momentu załadunku, jest kluczowe. Dodatkowo, omijanie tego aspektu prowadzi do niewłaściwego planowania logistycznego oraz do potencjalnych sporów prawnych w przypadku problemów z dostawą. Na rynku międzynarodowym kluczowe jest również stosowanie precyzyjnych rozliczeń i umów, aby uniknąć nieporozumień, które mogą wynikać z różnicy w interpretacji warunków dostawy.

Pytanie 9

Działalność polegająca na odpłatnym świadczeniu usług, której rezultatem jest transport ładunków w celach zarobkowych od punktu nadania do punktu odbioru oraz świadczenie usług towarzyszących, bezpośrednio związanych z tymi usługami, nosi nazwę

A. magazynowanie

B. spedycja

C. transport

D. przeładunek

Odpowiedź 'transport' jest poprawna, ponieważ definiuje działalność, która polega na przemieszczeniu ładunków z jednego miejsca do drugiego w zamian za wynagrodzenie. W branży logistycznej transport jest kluczowym procesem, który obejmuje różne formy, takie jak transport drogowy, kolejowy, morski czy lotniczy. Przykładowo, firma zajmująca się transportem może przewozić towary z magazynu producenta do sklepu detalicznego, gwarantując, że ładunek dotrze na czas i w dobrym stanie. Standardy dotyczące transportu, takie jak normy ISO 9001, kładą nacisk na jakość usług oraz zadowolenie klienta. Dobre praktyki obejmują także stosowanie technologii śledzenia przesyłek, co zwiększa przejrzystość i efektywność procesu. Ponadto transport nie ogranicza się tylko do przewozu, ale także współpracuje z innymi usługami, takimi jak załadunek, rozładunek oraz pakowanie, co czyni go złożonym elementem łańcucha dostaw.

Pytanie 10

Jaką ilość pracy przewozowej zrealizował środek transportu, który na trasie Toruń – Warszawa (280 km) przewiózł ładunek o wadze 24 ton, a w drodze powrotnej ładunek o wadze 16 ton?

A. 6 720 tkm

B. 13 440 tkm

C. 8 960 tkm

D. 11 200 tkm

Poprawna odpowiedź to 11 200 tkm, co oznacza, że pojazd wykonał 11 200 tonokilometrów. Aby obliczyć całkowitą pracę przewozową, musimy wziąć pod uwagę masę ładunków oraz odległość. W drodze do Warszawy pojazd przewiózł ładunek o masie 24 ton na dystansie 280 km, co daje 24 tony * 280 km = 6 720 tkm. W drodze powrotnej przewiózł ładunek o masie 16 ton na tej samej odległości, co daje 16 ton * 280 km = 4 480 tkm. Sumując obie wartości, otrzymujemy 6 720 tkm + 4 480 tkm = 11 200 tkm. To obliczenie jest zgodne z praktykami stosowanymi w branży transportowej, które kładą nacisk na dokładne obliczanie pracy przewozowej, co jest niezbędne do optymalizacji kosztów oraz efektywności transportu. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być analiza wydajności floty transportowej, gdzie dokładne obliczenia tonokilometrów mogą pomóc w podejmowaniu strategicznych decyzji dotyczących tras i ładunków.

Pytanie 11

W firmie zajmującej się transportem i spedycją stwierdzono, że posiadanie własnego taboru wiąże się z zbyt dużymi kosztami w porównaniu do korzystania z taboru zewnętrznego. W tej sytuacji najlepszym rozwiązaniem będzie

A. zatrudnienie większej liczby pracowników na stanowisku kierowcy

B. nabycie nowych pojazdów

C. wykorzystanie outsourcingu w zakresie usług transportowych

D. obniżenie stawek za przyjmowane zlecenia

Outsourcing usług transportowych to naprawdę dobra opcja, zwłaszcza kiedy posiadanie własnych pojazdów staje się zbyt kosztowne. Dzięki outsourcingowi można lepiej dopasować wydatki do zmieniających się potrzeb rynku. Zredukowanie kosztów związanych z utrzymaniem floty, jak serwis czy wynagrodzenia dla kierowców, to spora oszczędność. W praktyce wygląda to tak, że firmy mogą korzystać z zewnętrznych dostawców, którzy mają odpowiednie zasoby i mogą efektywnie zrealizować zlecenia. Przykładowo, gdy zapotrzebowanie na transport jest zmienne, outsourcing pozwala na wynajmowanie usług tylko w okresach, gdzie jest to naprawdę potrzebne, co daje konkretne oszczędności. Dodatkowo, współpraca z fachowcami w tej dziedzinie może przynieść inne bonusy, jak dostęp do nowoczesnych technologii do śledzenia przesyłek. To wszystko wpływa na lepszą jakość usług. Korzystanie z zewnętrznej floty sprawia też, że łatwiej wprowadzać innowacje i dostosowywać się do różnych norm, jak te ekologiczne czy związane z międzynarodowym transportem.

Pytanie 12

Który typ transportu w związku z najwyższą ładownością oraz najniższymi kosztami przewozu powinien być wykorzystany do transportu samochodów wyprodukowanych w Japonii, które mają trafić na rynek europejski?

A. Transport morski

B. Transport kolejowy

C. Transport samochodowy

D. Transport powietrzny

Wybór transportu kolejowego, powietrznego lub samochodowego do przewozu samochodów z Japonii do Europy nie jest optymalny z perspektywy ekonomicznej i logistycznej. Transport kolejowy, mimo że może oferować szybsze czasy dostawy niż transport morski, nie jest w stanie sprostać wymaganiom dotyczącym ładowności w przypadku pojazdów. Trasy kolejowe często wymagają dodatkowych przesiadek lub dostosowań, co może podnosić koszty i czas transportu. Transport powietrzny, choć najszybszy, jest również najdroższą metodą, co czyni go niepraktycznym dla przewozu dużych ilości samochodów, a także ogranicza rodzaje towarów, które można przewozić, ze względu na wymiary i wagę. Transport samochodowy, z drugiej strony, jest ograniczony do krótszych tras i mniejszych ładunków, co sprawia, że koszty transportu na dłuższych dystansach są znacznie wyższe. Niewłaściwy dobór metody przewozu może prowadzić do zwiększenia kosztów operacyjnych oraz wydłużenia czasu dostawy, co jest niekorzystne w kontekście konkurencyjności na rynku. Kluczowym błędem jest zatem brak uwzględnienia zarówno kosztów, jak i efektywności ładowności, które są kluczowe przy tak dużych przesyłkach.

Pytanie 13

Osoba zajmująca się logistyką w obszarze przewozów multimodalnych MTO (Multimodal Transport Operator) ponosi odpowiedzialność za zaginięcie lub uszkodzenia towaru w trakcie całej drogi transportu. Dokumentem, który ona wydaje, jest konosament

A. FIATA

B. UFO

C. LOCO

D. PISiL

Odpowiedź FIATA jest prawidłowa, ponieważ międzynarodowy konosament FIATA (FIATA Bill of Lading) jest dokumentem, który potwierdza zawarcie umowy przewozu i jest wystawiany przez operatorów przewozów multimodalnych, takich jak spedytorzy. Jako operatorzy MTO, spedytorzy są odpowiedzialni za transport ładunku wszystkimi środkami transportu, od punktu początkowego do miejsca przeznaczenia. Konosament FIATA jest uznawany na całym świecie i zgodny z międzynarodowymi standardami, co czyni go niezbędnym narzędziem w branży logistycznej. Umożliwia on także śledzenie przesyłek, co jest kluczowe dla zarządzania łańcuchem dostaw. W praktyce, wykorzystanie konosamentu FIATA ułatwia komunikację między różnymi podmiotami zaangażowanymi w proces transportowy, w tym przewoźnikami, spedytorami oraz odbiorcami ładunku. Dodatkowo, konosament ten chroni interesy wszystkich stron, zapewniając jasne zasady odpowiedzialności w przypadku utraty lub uszkodzenia ładunku.

Pytanie 14

Ile jednostek ładunku o wymiarach: długość 5,00 m, szerokość 1,80 m, wysokość 1,55 m oraz masie 9 000 kg można przetransportować środkiem transportu drogowego o wymiarach: długość 13,00 m, szerokość 2,40 m, wysokość 2,60 m i ładowności 16 ton?

A. 1 jednostkę

B. 4 jednostki

C. 3 jednostki

D. 2 jednostki

W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 2 sztuki, 3 sztuki czy 4 sztuki, kluczowym problemem jest zrozumienie ograniczeń związanych z ładownością oraz wymiarami transportu. Odpowiedzi te często wynikają z nieuwzględnienia, że chociaż przestrzeń ładunkowa pojazdu jest wystarczająca, to kluczowym ograniczeniem jest masa ładunku. Transport drogowy regulowany jest przez przepisy dotyczące maksymalnej ładowności, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach oraz integralności pojazdu. Przy obliczaniu, ile sztuk ładunku można przewieźć, istotne jest, aby nie tylko obliczyć objętość, ale również zwrócić uwagę na masę przewożonego materiału. Jeden ładunek waży 9 000 kg, a ładowność środka transportu wynosi 16 000 kg, co oznacza, że po załadunku jednej sztuki pozostaje już tylko 7 000 kg dostępnej ładowności, co nie wystarcza nawet na kolejną sztukę. Każda z błędnych odpowiedzi może wynikać z pomyłki przy obliczaniu pojemności lub zignorowania krytycznego aspektu, jakim jest ładowność. Ważne jest, aby w analizach transportowych uwzględniać zarówno wymiary, jak i masę ładunku, a także stosować się do dobrych praktyk i regulacji branżowych w zakresie transportu towarów, co pozwala zminimalizować ryzyko przekroczenia dopuszczalnych norm.

Pytanie 15

Dokument, na mocy którego realizowana jest usługa polegająca na przewozie ładunków z miejsca nadania do celu w ustalonym terminie, to umowa

A. wynajmu

B. transportu

C. przewozu

D. magazynowania

Umowa przewozu to dokument, który reguluje zasady transportu ładunków z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia. Zgodnie z przepisami prawa cywilnego, w szczególności Kodeksu cywilnego, przewoźnik zobowiązuje się do przetransportowania rzeczy, a nadawca do uiszczenia opłaty za tę usługę. Kluczowym elementem umowy przewozu jest określenie zarówno miejsca nadania, jak i miejsca docelowego, co pozwala na skuteczne zorganizowanie transportu. Przykładem praktycznego zastosowania umowy przewozu może być transport towarów drogą lądową, morską lub lotniczą, gdzie przewoźnik, po przyjęciu ładunku, odpowiedzialny jest za jego dostarczenie w określonym czasie. Warto zauważyć, że umowa ta podlega przepisom takich standardów jak CMR dla transportu drogowego, a także konwencji międzynarodowych dla transportów lotniczych i morskich. Dobre praktyki w branży transportowej podkreślają konieczność spisywania umów przewozu, co zapewnia transparentność i bezpieczeństwo dla obu stron.

Pytanie 16

Firma prowadzi przewozy 30 pojazdami. 24 z nich realizują transporty w ustalonym czasie. Jaki procent przewozów odbywa się z opóźnieniem?

A. 80%

B. 20%

C. 100%

D. 17%

Analizując błędne odpowiedzi, można zauważyć, że wiele z nich wynika z niepoprawnego zrozumienia podstawowych zasad obliczania procentów w kontekście terminowości przewozów. Na przykład, odpowiedź sugerująca 100% nieterminowości jest całkowicie nieuzasadniona, ponieważ oznaczałoby to, że żaden z pojazdów nie wykonuje przewozów na czas, co jest sprzeczne z podanymi danymi. Można zauważyć, że tacy respondenci mogli źle zinterpretować informacje o liczbie pojazdów działających zgodnie z harmonogramem, co prowadzi do skrajnych wniosków. Odpowiedź wskazująca na 80% również jest błędna, gdyż sugeruje, że prawie wszystkie przewozy są nieterminowe, co pozostaje w sprzeczności z faktem, że 24 z 30 pojazdów działają na czas. Z kolei 17% może wynikać z błędnego obliczenia liczby nieterminowych przewozów, które nie zostało prawidłowo ustalone. Tego rodzaju błędy są typowe dla osób, które nie rozumieją, jak właściwie interpretować dane dotyczące wydajności transportu oraz jak je obliczać. Zrozumienie zasad procentów oraz umiejętność ich stosowania w rzeczywistych scenariuszach transportowych jest niezbędne dla efektywnego zarządzania flotą i poprawy jakości usług. W branży logistycznej umiejętność analizy i obliczania takich wskaźników jest kluczowa dla optymalizacji procesów oraz zapewnienia zgodności z wymaganiami klientów.

Pytanie 17

Zgodnie z ustawą Prawo o ruchu drogowym, określ na jaką maksymalną odległość, od tylnej płaszczyzny obrysu pojazdu, może wystawać ładunek umieszczony w skrzyni ładunkowej środka transportu, tak, aby nie nastąpiło przekroczenie dopuszczalnych norm.

Art.61.

6. Ładunek wystający poza płaszczyzny obrysu pojazdu może być na nim umieszczony tylko przy zachowaniu następujących warunków:

1) ładunek wystający poza boczne płaszczyzny obrysu pojazdu może być umieszczony tylko w taki sposób, aby całkowita szerokość pojazdu z ładunkiem nie przekraczała 2,55 m, a przy szerokości pojazdu 2,55 m nie przekraczała 3 m, jednak pod warunkiem umieszczenia ładunku tak, aby z jednej strony nie wystawał na odległość większą niż 23 cm;

2) ładunek nie może wystawać z tyłu pojazdu na odległość większą niż 2 m od tylnej płaszczyzny obrysu pojazdu lub zespołu pojazdów; w przypadku przyczepy kłonicowej odległość tę liczy się od osi przyczepy;

3) ładunek nie może wystawać z przodu pojazdu na odległość większą niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu i większą niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.

7. Przy przewozie drewna długiego dopuszcza się wystawanie ładunku z tyłu za przyczepę kłonicową na odległość nie większą niż 5 m.

8. Ładunek wystający poza przednią lub boczne płaszczyzny obrysu pojazdu powinien być oznaczony. Dotyczy to również ładunku wystającego poza tylną płaszczyznę obrysu pojazdu na odległość większą niż 0,5 m.

A. 2,00 m

B. 0,23 m

C. 2,55 m

D. 3,00 m

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich zawiera błędne przekonania dotyczące maksymalnej odległości, na jaką ładunek może wystawać z tyłu pojazdu. Odpowiedź 2,55 m opiera się na nieaktualnych lub błędnie zinterpretowanych przepisach, które nie uwzględniają ograniczeń dotyczących bezpieczeństwa. W rzeczywistości, przekroczenie granicy 2 m może prowadzić do poważnych zagrożeń, takich jak uszkodzenia innych pojazdów czy wypadki spowodowane niską widocznością wystającego ładunku. Odpowiedź 0,23 m sugeruje, że ładunek powinien wystawać mniej niż 0,25 m, co jest również niewłaściwe, ponieważ przepisy nie wskazują takiego ograniczenia, a wręcz przeciwnie – dopuszczają większe wystawienie. Ponadto, gdyby przyjąć taką odległość, wiele typów ładunków nie mogłoby być transportowanych zgodnie z obowiązującymi normami. Odpowiedź 3,00 m wskazuje na całkowite zignorowanie przepisów, co może prowadzić do chaosu na drogach. Tego rodzaju podejścia łamią fundamentalne zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego, które mają na celu ochronę zarówno kierowców, jak i innych użytkowników dróg. Edukacja w zakresie przestrzegania tych norm jest kluczowa, aby uniknąć sytuacji, w których niewłaściwie zabezpieczony ładunek staje się zagrożeniem dla wszystkich uczestników ruchu.

Pytanie 18

Wartość celna importowanych towarów wynosi 30 000,00 zł, a stawka cła na te towary to 19%. Jak obliczyć podatek VAT od zakupionych towarów, które są objęte podstawową stawką VAT?

A. 35 700,00 zł

B. 8 211,00 zł

C. 6 900,00 zł

D. 5 700,00 zł

Aby zrozumieć, dlaczego odpowiedzi inne niż 8 211,00 zł są nieprawidłowe, warto przeanalizować błędne założenia, które mogą prowadzić do tych obliczeń. Często mylące mogą być wartości, które nie uwzględniają wszystkich elementów niezbędnych do obliczenia VAT-u. Na przykład, jeden z typowych błędów to obliczenie VAT-u bez dodawania cła do wartości celnej. Odpowiedzi takie jak 6 900,00 zł mogą sugerować, że obliczono VAT tylko na podstawie wartości celnej towarów, co jest błędne, ponieważ podatek VAT powinien być naliczany na podstawie pełnej wartości towarów, w tym cła. Inne odpowiedzi, takie jak 5 700,00 zł, mogą wynikać z błędnego założenia, że jest to wartość VAT-u, co jest nieprawidłowe, ponieważ 5 700,00 zł to wartość cła, a nie VAT. Z kolei odpowiedź 35 700,00 zł błędnie sugeruje, że jest to kwota VAT-u, podczas gdy jest to całkowita wartość towarów po dodaniu cła. Zrozumienie, że VAT musi być obliczany na podstawie sumy wartości celnej i cła, jest kluczowe dla poprawności finansowych obliczeń w zakresie importu. Błędy w tych podstawowych obliczeniach mogą skutkować niewłaściwym naliczeniem podatków, co w dłuższej perspektywie prowadzi do konsekwencji finansowych i prawnych dla przedsiębiorców. W związku z tym, kluczowe jest stosowanie odpowiednich norm i praktyk w obliczeniach podatkowych, aby unikać tego typu pomyłek.

Pytanie 19

Jaką wagę obliczeniową należy zastosować do wyliczenia frachtu za 12 sztuk paczek o wymiarach
0,7 x 0,8 x 0,4 m (dł. x szer. x wys.) każda, jeżeli przelicznik 1m³ = 1 000 kg?

A. 3 360 kg

B. 3 840 kg

C. 2 688 kg

D. 6 720 kg

Aby obliczyć wagę obliczeniową przesyłek na podstawie ich wymiarów, należy najpierw obliczyć objętość jednej przesyłki, a następnie pomnożyć ją przez ilość przesyłek oraz przelicznik wagowy. W tym przypadku, wymiary jednej przesyłki wynoszą 0,7 m x 0,8 m x 0,4 m. Obliczamy objętość: 0,7 * 0,8 * 0,4 = 0,224 m³. Następnie mnożymy tę wartość przez liczbę przesyłek: 0,224 m³ * 12 = 2,688 m³. Ponieważ przelicznik wynosi 1 m³ = 1 000 kg, to waga obliczeniowa wynosi 2,688 m³ * 1 000 kg/m³ = 2,688 kg. Tego typu obliczenia są standardowo stosowane w logistyce do ustalania kosztów transportu, gdzie waga obliczeniowa (czyli objętość przeliczone na wagę) jest kluczowym czynnikiem wpływającym na fracht. Używanie obliczeń opartych na objętości zamiast rzeczywistej wagi jest szczególnie istotne w przypadku lekkich, ale objętnych przesyłek, co jest zgodne z praktykami w branży transportowej.

Pytanie 20

Podstawowym celem prowadzenia rozmów handlowych jest

A. wsparcie konkurencji

B. obrażenie drugiego negocjatora

C. zrozumienie konkurencji

D. uzyskanie porozumienia między stronami

Głównym celem prowadzenia negocjacji handlowych jest osiągnięcie porozumienia stron, co jest kluczowe dla budowania długotrwałych relacji biznesowych. Negocjacje mają na celu znalezienie rozwiązania, które zaspokaja potrzeby obu stron, co prowadzi do współpracy i zwiększenia efektywności działań. Przykładowo, w negocjacjach dotyczących umowy dostaw, obie strony mogą negocjować warunki cenowe, terminy dostaw oraz jakość produktów. Osiągnięcie porozumienia, które zadowoli zarówno dostawcę, jak i odbiorcę, prowadzi do stabilności i wzajemnych korzyści. W praktyce skuteczni negocjatorzy stosują techniki takie jak aktywne słuchanie, które pozwala na lepsze zrozumienie potrzeb drugiej strony, oraz kreatywne myślenie, które może pomóc w znalezieniu nietypowych, ale korzystnych rozwiązań. Standardy negocjacyjne, takie jak BATNA (Best Alternative to a Negotiated Agreement), podkreślają znaczenie przygotowania się do negocjacji, co zwiększa prawdopodobieństwo osiągnięcia satysfakcjonującego wyniku dla obu stron.

Pytanie 21

Reguły transportu żywności zostały opisane w Umowie dotyczącej międzynarodowych przewozów szybko psujących się produktów spożywczych oraz specjalnych środków transportu przeznaczonych do realizacji tych przewozów. Umowa ta nosi skrót

A. ADN

B. ADR

C. AGN

D. ATP

Umowa o międzynarodowych przewozach szybko psujących się artykułów żywnościowych, znana pod skrótem ATP (Accord Transport Perissables), reguluje zasady transportu żywności, która wymaga szczególnych warunków w celu zachowania jej jakości i bezpieczeństwa. Dokument ten definiuje wymagania dotyczące środków transportu, takich jak pojazdy, opakowania i systemy chłodnicze, które muszą być używane w transporcie szybko psujących się towarów. Przykładem zastosowania tych przepisów jest transport owoców i warzyw, które muszą być przewożone w temperaturach kontrolowanych, aby uniknąć ich zepsucia. W praktyce, przewoźnicy są zobowiązani do przestrzegania norm określonych w ATP, co przynosi korzyści zarówno dla producentów, jak i konsumentów, zapewniając, że żywność dociera do odbiorców w odpowiednim stanie. Ponadto, umowa ta jest uznawana w wielu krajach i wspiera międzynarodowy handel, co jest kluczowe dla globalnych łańcuchów dostaw.

Pytanie 22

Reklamacja to dokument

A. informujący adresata o nadaniu przesyłki

B. informujący o niezgodności ilości dostarczonych produktów z zamówieniem

C. zobowiązujący adresata do nabycia towaru

D. informujący o możliwości odbioru przesyłki

Reklamacja to formalne pismo, które ma na celu zgłoszenie niezgodności pomiędzy zamówionymi a otrzymanymi towarami. Właściwe zastosowanie reklamacji jest kluczowe w procesie zarządzania jakością i obsługą klienta. W sytuacji, gdy ilość dostarczonych produktów nie zgadza się z zamówieniem, reklamacja jest niezbędnym dokumentem, który pozwala na szybkie rozwiązanie problemu. Przykładowo, jeśli klient zamówił 100 sztuk produktu, a otrzymał tylko 80, powinien sporządzić reklamację, aby dostawca mógł podjąć działania naprawcze, takie jak dosłanie brakujących towarów. Zgodnie z dobrymi praktykami, reklamacje powinny być dokumentowane i archiwizowane, co umożliwia późniejsze analizy oraz poprawę procesów logistycznych. Ważne jest także, aby reklamacja była złożona w określonym czasie, co może być regulowane przepisami prawa konsumenckiego oraz wewnętrznymi zasadami firmy. Wiedza na temat prawidłowego sporządzania reklamacji wspiera skuteczne zarządzanie relacjami z klientami oraz wzmocnienie ich zaufania do marki.

Pytanie 23

Obrys płaskiej figury, który jest podstawą do ustalenia wolnej przestrzeni dla ruchu pojazdów szynowych, powinien być otoczony przez wszystkie budowle i przedmioty znajdujące się przy torze, co określa się mianem skrajni.

A. ładunku

B. lokomotywy

C. budowli

D. wagonu

Wybór odpowiedzi związanych z wagonem, lokomotywą czy ładunkiem jest nietrafiony, bo skupia się na ruchomych elementach, a nie na skrajni, która jest granicą dla infrastruktury kolejowej. Wagon i lokomotywa to pojazdy, które jeżdżą po torach i są w rzeczywistości częścią skrajni. Ważne jest, żeby zrozumieć, że skrajnia mówi o obszarze, w którym nie powinno być przeszkód. Co do ładunku, to też nie jest dobra odpowiedź, bo odnosi się do rzeczy przewożonych przez pojazdy, a nie do przestrzennych ograniczeń wokół torów. Często ludzie mylą skrajnię z wymiarami pojazdów, co prowadzi do błędnych wniosków. Zrozumienie, czym jest skrajnia i dlaczego jest ważna dla bezpieczeństwa transportu, to kluczowe, szczególnie dla inżynierów i projektantów, którzy muszą brać to pod uwagę w swoich projektach, żeby uniknąć zagrożeń i zapewnić płynne działanie systemu kolejowego.

Pytanie 24

Kto jest odpowiedzialny za opodatkowanie transakcji przy imporcie towarów?

A. agencji celnej

B. nabywcy towaru

C. przewoźnikowi

D. agentowi spedycyjnemu

Obciążenie obowiązkiem opodatkowania transakcji w imporcie towarów nie leży w gestii spedytora, przewoźnika ani agencji celnej, co prowadzi do powszechnych nieporozumień. Spedytor, mimo że odgrywa kluczową rolę w logistyce i organizacji transportu, nie jest bezpośrednio odpowiedzialny za zobowiązania podatkowe związane z importem. Jego zadaniem jest przede wszystkim zarządzanie dokumentacją transportową oraz organizacja przewozu. Przewoźnik z kolei odpowiada za fizyczny transport towarów, ale także nie ma obowiązków związanych z opodatkowaniem importu. Pojęcie agencji celnej często mylone jest z odpowiedzialnością za opodatkowanie, lecz jej rola polega na reprezentowaniu nabywcy przed organami celnymi i pomoc w procedurze celnej. To nabywca towaru, który dokonuje zakupu i wprowadza towary do obrotu, jest osobą odpowiedzialną za spełnienie wymogów prawnych dotyczących opodatkowania. Kluczowe jest zrozumienie, iż brak znajomości przepisów celnych i podatkowych może prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych, w tym kar za niewłaściwe zgłoszenia, a także opóźnień w dostawach. Dlatego nabywcy powinni stać się aktywnymi uczestnikami procesu importowego, aby uniknąć pułapek związanych z odpowiedzialnością za zobowiązania podatkowe.

Pytanie 25

W przypadku korespondencji handlowej przesyłanej przez e-mail do zagranicznego odbiorcy, należy uwzględnić skrót CC, aby wskazać osoby, które otrzymają kopię wiadomości, a adresat będzie o tym informowany. Skrót CC pochodzi z angielskiego terminu Carbon Copy i oznacza

A. do wiadomości

B. notatkę

C. dodatki

D. pozdrawiania

Wybór odpowiedzi "pozdrowienia" jest mylący, ponieważ nie odnosi się do funkcji CC w kontekście komunikacji e-mailowej. Pozdrowienia są zwykle stosowane na początku lub końcu wiadomości, aby wyrazić szacunek lub uprzejmość wobec odbiorcy, ale nie mają związku z kopiowaniem wiadomości do innych osób. Odpowiedź "postscriptum" jest również błędna, ponieważ postscriptum, czyli PS, odnosi się do dodatkowych informacji dodawanych po zakończeniu wiadomości, co nie ma związku z wysyłaniem kopii wiadomości do innych osób. Kolejna nieprawidłowa odpowiedź, "załączniki", wskazuje na dodatkowe pliki dołączane do wiadomości e-mail. Choć załączniki są ważne w kontekście przesyłania dokumentów, ich rola nie jest związana z informowaniem innych o treści wiadomości. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji e-maila z jego elementami, co prowadzi do niezrozumienia ich specyficznych zastosowań. W e-mailach, pole CC powinno być wykorzystywane z rozwagą, aby zapewnić, że odpowiedni odbiorcy są informowani o istotnych kwestiach, a pozostałe opcje, takie jak pozdrowienia czy załączniki, pełnią inne, specyficzne funkcje w komunikacji.

Pytanie 26

Dokumentem, który potwierdza zdolności do prowadzenia działalności gospodarczej w obszarze międzynarodowego transportu drogowego za wynagrodzeniem, jest

A. koncesja

B. licencja

C. zezwolenie międzynarodowe

D. certyfikat kompetencji zawodowych

Wybór zezwolenia zagranicznego, koncesji czy licencji jako dokumentów potwierdzających kwalifikacje do prowadzenia międzynarodowego transportu drogowego opiera się na mylnym rozumieniu ich funkcji oraz wymogów prawnych. Zezwolenie zagraniczne, chociaż istotne w kontekście transakcji międzynarodowych, nie potwierdza kwalifikacji zawodowych osoby zarządzającej transportem. Obejmuje ono głównie pozwolenie na wykonywanie transportu w konkretnym kraju i nie odnosi się bezpośrednio do umiejętności operacyjnych przedsiębiorcy. Licencja, z kolei, odnosi się do uprawnień do wykonywania określonych usług transportowych, ale nie gwarantuje, że właściciel firmy posiada odpowiednią wiedzę i umiejętności do skutecznego zarządzania działalnością. Koncesja jest procesem regulacyjnym, który dotyczy bardziej skomplikowanych działań, takich jak usługi publiczne, i nie jest stosowana w kontekście działalności transportowej, co prowadzi do błędnych wniosków. Prawidłowe zrozumienie roli certyfikatu kompetencji zawodowych jest kluczowe, aby uniknąć sytuacji, w których przedsiębiorcy operują w obszarze międzynarodowego transportu bez odpowiednich kwalifikacji, co może prowadzić do problemów prawnych i finansowych. W branży transportowej liczą się nie tylko formalności, ale przede wszystkim umiejętności i wiedza, które są niezbędne do efektywnego prowadzenia działalności zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Pytanie 27

Na czynniki mające wpływ na eksploatację samochodu składa się płynność jazdy, a więc

A. rodzaj eksploatacji pojazdu

B. aktualne warunki na drogach

C. aktualne warunki klimatyczne

D. styl prowadzenia pojazdu

Odpowiedź 'sposób prowadzenia pojazdu' jest poprawna, ponieważ ma kluczowe znaczenie dla płynności jazdy. Płynność jazdy odnosi się do zdolności kierowcy do utrzymania stałej prędkości oraz zmiany kierunku i prędkości w sposób kontrolowany i przewidywalny. Techniki takie jak płynne przyspieszanie i hamowanie, odpowiednie zmiany biegów oraz dostosowanie stylu jazdy do warunków drogowych i ruchu innych pojazdów, mają istotny wpływ na komfort i bezpieczeństwo jazdy. Przykładowo, nagłe hamowanie lub gwałtowne przyspieszanie prowadzi do nie tylko zwiększenia zużycia paliwa, ale również do większego obciążenia mechanizmów pojazdu, co może przyspieszyć jego eksploatację. W standardach branżowych, takich jak ISO 26262 dotyczących bezpieczeństwa funkcjonalnego w pojazdach, podkreśla się znaczenie zrównoważonego prowadzenia. Dobrze wyszkoleni kierowcy, którzy stosują techniki defensywne, mogą minimalizować ryzyko wypadków oraz zużycie pojazdu, co przekłada się na dłuższy okres eksploatacji oraz niższe koszty serwisowania.

Pytanie 28

Zasady eksploatacji technicznej ciągnika siodłowego wymagają, aby olej silnikowy był wymieniany co 40 000 km przebiegu. Ostatnią wymianę oleju w ciągniku przeprowadzono przy stanie licznika 238 460 km. Ile maksymalnie kilometrów może przejechać ciągnik przed następną wymianą oleju, jeśli obecny stan licznika wynosi 276 110 km?

A. 2 350 km

B. 37 650 km

C. 3 890 km

D. 40 000 km

Wybór innych opcji wynika z nieprawidłowego zrozumienia zasad dotyczących wymiany oleju silnikowego w kontekście przebiegu pojazdu. Na przykład, odpowiedź 3890 km wydaje się niewłaściwa, ponieważ sugeruje, że ciągnik mógłby przejechać ten dystans bez przekroczenia zalecanego limitu wymiany oleju. W rzeczywistości, aby obliczyć maksymalny przebieg do wymiany oleju, należy uwzględnić stan licznika oraz wcześniej ustalony limit 40 000 km. Odpowiedzi takie jak 37 650 km i 40 000 km również są błędne, ponieważ nie biorą pod uwagę konkretnego stanu licznika w kontekście ostatniej wymiany oleju. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy ciągnik siodłowy ma określone normy eksploatacyjne, a przekroczenie limitu przebiegu może prowadzić do poważnych uszkodzeń silnika, zwiększonego zużycia paliwa, a także wyższych kosztów napraw. W przemyśle transportowym regularne monitorowanie stanu technicznego pojazdów oraz przestrzeganie harmonogramów konserwacji są fundamentalne dla efektywności operacyjnej i bezpieczeństwa. W związku z tym, błędem jest zakładanie, że można dowolnie zwiększać przebieg pomiędzy wymianami oleju, co w konsekwencji może negatywnie wpłynąć na wydajność silnika oraz całkowity koszt utrzymania pojazdu.

Pytanie 29

Na podstawie zamieszczonego w tabeli cennika firmy transportowej WICHER ustal całkowity koszt przewozu 25 pjł na trasie 285 km.

Taryfa przewozowa firmy WICHER
Od 1 do 5 pjł	150 zł za 150 km oraz za każdy następny kilometr powyżej 150 km – 3,50zł
Od 6 do 10 pjł	130 zł za 150 km oraz za każdy następny kilometr powyżej 150 km – 2,50zł
Od 11 do 20 pjł	100 zł za 150 km oraz za każdy następny kilometr powyżej 150 km – 2,00zł
Od 21 do 30 pjł	85 zł za 150 km oraz za każdy następny kilometr powyżej 150 km – 1,50zł
UWAGA: firma dolicza 1,5 zł za załadunek każdej pjł

A. 202,00 zł

B. 335,00 zł

C. 407,50 zł

D. 297,50 zł

Obliczenie całkowitego kosztu przewozu 25 pjł na trasie 285 km opiera się na kilku kluczowych aspektach, które są zgodne z dobrymi praktykami w branży transportowej. Koszt za pierwsze 150 km wynosi 95 zł, co jest standardową stawką za ten odcinek. Następnie, za każdy kilometr powyżej 150 km naliczany jest dodatkowy koszt, który w tym przypadku wynosi 202,50 zł za 135 km. To podejście uwzględnia progresywny charakter kosztów transportu, gdzie dalsze odległości są droższe. Dodatkowo, koszt załadunku 25 pjł wynosi 37,50 zł, co jest typowe w przypadku transportu towarów. Zsumowanie tych kosztów: 95 zł (pierwsze 150 km) + 202,50 zł (dodatkowe 135 km) + 37,50 zł (załadunek) daje całkowity koszt 335,00 zł. To obliczenie odzwierciedla rzeczywiste wydatki, które mogą ponieść klienci w branży transportowej, a jego znajomość jest niezbędna do efektywnego planowania budżetu transportowego.

Pytanie 30

Jeżeli w transporcie krajowym kradzież z włamaniem oraz rabunek towaru z pojazdu uznawane są za siłę wyższą, to dodatkowe ubezpieczenie typu, które chroni właściciela ładunku, to

A. OCP

B. CARGO

C. OCS

D. AC

Ubezpieczenia OCS, OCP oraz AC to różne formy ochrony, które jednak nie zapewniają kompleksowej ochrony ładunku w kontekście kradzieży z włamaniem i rabunku. OCS, czyli obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej, jest nakierowane na pokrycie szkód wyrządzonych osobom trzecim przez przewoźnika, a nie na ochronę samego ładunku. To oznacza, że w sytuacji kradzieży z włamaniem, właściciel towaru nie może liczyć na żadne odszkodowanie z tego tytułu. Ubezpieczenie OCP, które dotyczy odpowiedzialności cywilnej przewoźnika, również nie niweluje ryzyk związanych z kradzieżami, a jego zakres ochrony koncentruje się na odpowiedzialności za ewentualne straty lub uszkodzenia, które mogą wystąpić w trakcie transportu, ale tylko w przypadku winy przewoźnika. Natomiast AC, czyli autocasco, jest ubezpieczeniem pojazdów, co również nie ma zastosowania w kontekście ochrony ładunku. Typowe błędy myślowe związane z wyborem tych ubezpieczeń wynikają z ich mylnego postrzegania jako wystarczających zabezpieczeń w przypadku kradzieży towaru. Właściciele ładunków często zapominają, że odpowiednie ubezpieczenie CARGO jest kluczowe dla dostosowania ochrony do specyfiki przewożonych towarów oraz związanych z nimi ryzyk, co może znacząco wpłynąć na ich stabilność finansową.

Pytanie 31

Zgodnie z regulacją 561/2006 WE maksymalny czas prowadzenia pojazdu w okresie dwóch tygodni nie może być dłuższy niż

A. 112 godzin

B. 90 godzin

C. 80 godzin

D. 108 godzin

Odpowiedź 90 godzin jest poprawna, ponieważ zgodnie z rozporządzeniem 561/2006 WE maksymalny czas prowadzenia pojazdu w rozliczeniu dwutygodniowym nie może przekroczyć właśnie tej wartości. Przepisy te mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach poprzez ograniczenie zmęczenia kierowców, co jest kluczowe dla minimalizacji ryzyka wypadków. W praktyce, firmy transportowe powinny prowadzić szczegółowe rejestry czasu pracy swoich kierowców oraz czasów prowadzenia pojazdu, aby utrzymać zgodność z przepisami. Przykładowo, planując grafik pracy dla kierowców, menedżerowie powinni uwzględnić nie tylko czas prowadzenia, ale również okresy odpoczynku, które są również regulowane przez przepisy, co pozwoli na efektywne zarządzanie czasem i zasobami ludzkimi. Dobrą praktyką w branży transportowej jest również regularne szkolenie kierowców w zakresie przepisów dotyczących czasu pracy, co zwiększa świadomość i odpowiedzialność za przestrzeganie norm. Dodatkowo, dostosowywanie planów transportowych do wymogów prawnych jest kluczowe dla uniknięcia kar i zapewnienia optymalizacji kosztów operacyjnych.

Pytanie 32

Bill of Lading jest to

A. międzynarodowy lotniczy dokument przewozowy

B. konosament

C. międzynarodowy kontrakt spedycyjny

D. przepis celny

Konosament to ważny dokument w transporcie i logistyce, który stanowi potwierdzenie zawarcia umowy przewozu towarów. Działa jako dowód nadania przesyłki przez nadawcę i potwierdza obowiązek przewoźnika do dostarczenia towaru do określonego miejsca. Praktycznie rzecz biorąc, konosament jest istotny w procesach importu i eksportu, ponieważ umożliwia dokonanie odprawy celnej oraz ułatwia przeniesienie własności towaru pomiędzy stronami. W handlu międzynarodowym konosament uznawany jest za dokumentu, który może być przenoszony i sprzedawany, co czyni go istotnym narzędziem finansowym. Ponadto, konosamenty są regulowane międzynarodowymi standardami, takimi jak konwencja CMR dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego oraz konwencja Hague-Visby, która definiuje zasady odpowiedzialności przewoźnika. Przykładem zastosowania konosamentu może być sytuacja, gdy firma A wysyła zlecenie do firmy B na transport towarów do innego kraju, a podczas tego procesu konosament staje się kluczowym dokumentem, który potwierdza przesyłkę i warunki jej przewozu.

Pytanie 33

Który przewoźnik zrealizuje przewóz ładunku w najkrótszym czasie?

Przewoźnik	Średnia prędkość	Odległość przewozu
A.	90 km/h	170 km
B.	50 km/h	120 km
C.	70 km/h	190 km
D.	80 km/h	180 km

A. C.

B. A.

C. B.

D. D.

Wybór przewoźnika A jako tego, który zrealizuje przewóz ładunku w najkrótszym czasie, opiera się na zastosowaniu fundamentalnej zasady logistyki polegającej na obliczaniu czasu transportu jako stosunku odległości do średniej prędkości. Przewoźnik A wykazuje najkorzystniejszy czas przewozu, co czyni go najlepszym wyborem dla osób zainteresowanych maksymalizacją efektywności czasu transportu. W praktyce, na przykład w branży e-commerce, gdzie czas dostawy ma kluczowe znaczenie dla satysfakcji klienta, wybór odpowiedniego przewoźnika może znacząco wpłynąć na reputację firmy. Standardy branżowe, takie jak te określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), podkreślają znaczenie optymalizacji procesów logistycznych, co obejmuje także analizę czasu transportu. Dlatego też, stosowanie obliczeń czasowych w wyborze dostawcy jest nie tylko dobrą praktyką, ale również kluczowym aspektem efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw.

Pytanie 34

Wyznacz kwotę podatku VAT, jeśli cena netto usługi transportowej to 8 100 zł, a obowiązująca stawka VAT wynosi 23%?

A. 4623 zł

B. 2300 zł

C. 6237 zł

D. 1863 zł

Aby obliczyć wartość podatku VAT od usługi transportowej, należy zastosować następujący wzór: wartość podatku VAT = cena netto * stawka VAT. W przedstawionym przypadku cena netto wynosi 8100 zł, a stawka VAT wynosi 23%. Zatem obliczenia będą wyglądały następująco: 8100 zł * 0,23 = 1863 zł. Tak obliczona wartość VAT jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. W praktyce, dokładne obliczenie VAT-u jest kluczowe dla właściwego rozliczenia podatków i może wpłynąć na płynność finansową firmy. Zgromadzenie danych dotyczących kosztów i przychodów oraz obliczenie VAT-u na poziomie usługi jest istotnym elementem zarządzania finansami przedsiębiorstwa. Warto również pamiętać, że VAT jest podatkiem pośrednim, co oznacza, że przedsiębiorcy mogą odliczać VAT naliczony na zakupach związanych z prowadzoną działalnością, co wpływa na ostateczną kwotę do zapłaty. Takie podejście jest standardem w praktyce księgowej.

Pytanie 35

Jakim skrótem określa się umowę dotyczącą międzynarodowego transportu szybko psujących się produktów spożywczych oraz wymagań wobec środków transportu przeznaczonych do takich przewozów?

A. ATP

B. AGC

C. ADN

D. CMR

ATP, czyli Umowa o międzynarodowych przewozach artykułów spożywczych szybko psujących się, jest kluczowym dokumentem regulującym zasady transportu takich produktów w Europie. Celem ATP jest zapewnienie odpowiednich warunków przechowywania i transportu, co ma na celu minimalizowanie ryzyka zepsucia się żywności. Przykłady zastosowania ATP obejmują transport świeżych owoców, warzyw, mięsa i nabiału, które wymagają szczególnych warunków temperaturowych. ATP definiuje wymagania dotyczące środków transportu, takich jak izolacja, chłodzenie i monitorowanie temperatury, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży logistycznej. Ponadto, certyfikacja pojazdów używanych do przewozu artykułów spożywczych według norm ATP jest niezbędna, aby zapewnić, że transportowane towary dotrą do odbiorcy w odpowiednim stanie. Zrozumienie i stosowanie zasad ATP jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również kluczowym elementem odpowiedzialnego zarządzania łańcuchem dostaw, co ma wpływ na bezpieczeństwo żywności oraz ochronę zdrowia publicznego.

Pytanie 36

Ustalona przez spedytora stała kwota za realizację ściśle określonych usług spedycyjnych to

A. stawka czynnościowa

B. opłata manipulacyjna

C. prowizja spedytorska

D. ryczałt spedycyjny

Ryczałt spedycyjny to sposób wynagradzania, który polega na ustaleniu stałej kwoty za usługę, niezależnie od jej złożoności czy zakresu. W praktyce, może to prowadzić do sytuacji, w której spedytorzy wykonują więcej pracy, ale nie są adekwatnie wynagradzani za dodatkowy wysiłek. Prowizja spedytorska natomiast jest formą wynagrodzenia, która opiera się na procentowym udziale w wartości transportowanych towarów, co może wprowadzać konflikt interesów, gdyż może skłaniać do preferowania droższych usług. Opłata manipulacyjna to koszt związany z dodatkowymi czynnościami, takimi jak załadunek, rozładunek, czy przechowywanie towarów, co również nie oddaje zakresu wykonanej pracy w kontekście konkretnej usługi. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do tych niepoprawnych wniosków, to mylenie różnych form wynagrodzenia oraz niewłaściwe ocenianie ich zastosowania w specyficznych sytuacjach spedycyjnych. Zrozumienie, kiedy i dlaczego stosować stawkę czynnościową, jest niezwykle ważne, aby uniknąć potencjalnych problemów związanych z płynnością finansową oraz jakości świadczonych usług.

Pytanie 37

Elastyczność systemu transportowego to zestawienie

A. liczby odbytych przejazdów w porównaniu do liczby przewiezionych ładunków

B. liczby obsługiwanych tras w stosunku do ilości przewożonych ładunków

C. liczby zrealizowanych wymagań w odniesieniu do wszystkich wymagań postawionych przez klienta

D. liczby przewiezionych ładunków z kosztami paliwa związanymi z realizacją transportów

Elastyczność systemu transportowego odnosi się do zdolności dostosowywania się do zmieniających się wymagań klientów. Odpowiedź wskazująca na ilość spełnionych wymagań w stosunku do wszystkich wymagań postawionych przez klienta jest właściwa, ponieważ elastyczność jest kluczowym czynnikiem w zarządzaniu logistyką i transportem. Przykłady zastosowania tego pojęcia można znaleźć w strategiach operacyjnych firm transportowych, które często muszą szybko reagować na zmiany w zamówieniach lub warunkach rynkowych. Dostosowanie oferty do specyficznych potrzeb klientów, takich jak czas dostawy czy rodzaj transportowanego towaru, jest niezbędne, aby utrzymać konkurencyjność. W praktyce, firmy, które potrafią elastycznie dostosować swoje usługi, zyskują przewagę na rynku, co potwierdzają standardy ISO 9001 dotyczące zarządzania jakością, które kładą nacisk na zrozumienie potrzeb klientów oraz ciągłe doskonalenie procesów. Takie podejście nie tylko zwiększa satysfakcję klientów, ale także efektywność operacyjną organizacji.

Pytanie 38

Który dokument wydawany przez spedytora potwierdza przyjęcie towaru do transportu oraz zobowiązuje go do dostarczenia towaru pod określony adres?

A. List przewozowy

B. Specyfikacja towarowa

C. Nota bukingowa

D. Zaświadczenie spedytorskie

Odpowiedzi, które nie dotyczą zaświadczenia spedytorskiego, mają swoje ograniczenia i nie są właściwie dostosowane do kontekstu pytania. Specyfikacja towarowa skupia się głównie na detalach dotyczących samego towaru, takich jak jego wymiary, waga, czy cechy charakterystyczne. Choć jest istotnym dokumentem w procesie transportowym, nie stanowi potwierdzenia przyjęcia towaru do wysyłki ani zobowiązania do jego transportu, co sprawia, że nie spełnia kluczowych funkcji, jakie pełni zaświadczenie spedytorskie. List przewozowy, choć również istotny, jest bardziej związany z przewozem towarów i często używany w kontekście przewozów krajowych i międzynarodowych. Jego rola jest bardziej zbliżona do umowy transportowej, a nie potwierdzenia przyjęcia towaru przez spedytora. Nota bukingowa, z drugiej strony, odnosi się do rezerwacji przestrzeni transportowej i nie ma bezpośredniego związku z samym potwierdzeniem przyjęcia towaru. Używanie niewłaściwych terminów w logistyce i transporcie może prowadzić do nieporozumień i problemów w komunikacji, co z kolei wpływa na efektywność operacyjną. W branży transportowej ważne jest zrozumienie specyfiki każdego dokumentu oraz jego funkcji, aby właściwie zarządzać procesem wysyłki i zapewnić zgodność z obowiązującymi standardami.

Pytanie 39

Jednolity Dokument Administracyjny SAD stanowi wszechstronny formularz statystyczny, który pełni rolę

A. dowodu przeprowadzenia analizy konkurencyjności usług

B. prognozy przychodów i wydatków

C. wniosku o wszczęcie postępowania celnego

D. faktury pro forma

Jednolity Dokument Administracyjny SAD jest kluczowym elementem w obszarze procedur celnych, stosowanym w handlu międzynarodowym. Jego główną funkcją jest formalizacja wniosku o wszczęcie postępowania celnego, co umożliwia importerom i eksporterom zgłaszanie towarów do odprawy celnej. Dokument ten zapewnia zgodność z przepisami prawa celnego oraz umożliwia organom celnym skuteczne monitorowanie i kontrolowanie przepływu towarów przez granice. Na przykład, w przypadku importu towaru, przedsiębiorca musi wypełnić SAD, który zawiera szczegółowe informacje o towarach, ich wartości oraz kraju pochodzenia. Stosowanie jednolitego dokumentu pozwala na usprawnienie procesu odprawy celnej, minimalizując ryzyko błędów i opóźnień. Warto również zaznaczyć, że SAD jest zgodny z europejskimi standardami, co czyni go dokumentem uniwersalnym w obrocie międzynarodowym, wspierającym współpracę między państwami członkowskimi Unii Europejskiej w zakresie obrotu towarami.

Pytanie 40

Jaką grupę znaków reprezentują symbole (np: oznaczające miejsce zamocowania haku) informujące o sposobie traktowania towaru w trakcie transportu i składowania?

A. Manipulacyjnych

B. Niebezpiecznych

C. Reklamowych

D. Handlowych

Odpowiedź 'Manipulacyjnych' jest prawidłowa, ponieważ znaki manipulacyjne są kluczowe w kontekście transportu i magazynowania towarów. Informują one o odpowiednim sposobie obchodzenia się z danym ładunkiem, co jest niezbędne dla zapewnienia jego integralności oraz bezpieczeństwa. Przykłady obejmują znaki informujące o tym, że towar jest kruchy, wymaga ostrożnego traktowania, bądź musi być przewożony w określonej pozycji. Zgodnie z normą ISO 780, znaki te powinny być dobrze widoczne i zrozumiałe, aby minimalizować ryzyko uszkodzeń i strat. Ponadto stosowanie odpowiednich znaków manipulacyjnych jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również dobrym praktyką w logistyce, co przyczynia się do zwiększenia efektywności operacyjnej. Umożliwiają one wszystkim uczestnikom procesu transportowego, od producentów po odbiorców, zrozumienie specyficznych potrzeb dotyczących traktowania towaru. Ich prawidłowe zastosowanie jest kluczowe dla zachowania jakości i bezpieczeństwa dostarczanych produktów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej