Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik mechanik
Kwalifikacja: MEC.03 - Montaż i obsługa maszyn i urządzeń
Data rozpoczęcia: 28 października 2025 08:28
Data zakończenia: 28 października 2025 09:06

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby zapobiec obracaniu się panewków cienkościennych w trakcie montażu, jakie rozwiązanie powinno zostać zastosowane?

A. wkręty bez łbów

B. kołki stożkowe

C. lutowanie miękkie

D. występy ustalające

Lutowanie miękkie, mimo że czasem się przydaje, to nie jest najlepszym pomysłem do zabezpieczania panewki cienkościennej przed obrotem. To dlatego, że używa się tam stopów metali, które topnieją w niższej temperaturze, przez co cała konstrukcja może być słabsza i mniej stabilna przy obciążeniu. Jeśli chodzi o panewkę, to lutowanie może osłabić jej strukturę, a w przypadku wysokich temperatur pracy silnika, może to prowadzić do poważnych uszkodzeń. Co do wkrętów bez łbów, wydają się praktyczne, ale wcale nie gwarantują solidnego mocowania panewki. Mogą się luzować przez drgania, a do tego ich brak głowy sprawia, że montaż i demontaż bywają uciążliwe. Kołki stożkowe? Może i są w jakichś sytuacjach użyteczne, ale też nie dają stabilności, a montaż wymaga dużej precyzji, co zajmuje sporo czasu. Często błędnie zakłada się, że cokolwiek zadziała w tym przypadku. Żeby dobrze zabezpieczyć panewkę, trzeba podejść do sprawy z rozwagą i korzystać z rozwiązań, które są sprawdzone w praktyce, według norm branżowych.

Pytanie 2

Reparacja zużytych cylindrów silnikowych, po dokonaniu pomiarów i ustaleniu średnicy, odbywa się w następujących krokach:

A. powiercanie na wiertarce promieniowej, szlifowanie

B. wytaczanie na wytaczarce specjalnej, honowanie

C. przeciąganie przeciągaczem o odpowiedniej średnicy, honowanie

D. wytaczanie na wytaczarce do cylindrów, polerowanie

Niektóre alternatywne metody naprawy zużytych cylindrów, takie jak powiercanie na wiertarce promieniowej czy przeciąganie przeciągaczem o odpowiedniej średnicy, mogą być mylone z właściwymi procesami. Powiercanie na wiertarce promieniowej nie jest odpowiednie dla cylindrów silnikowych, ponieważ nie zapewnia wymaganej precyzji oraz gładkości powierzchni. Ta technika jest stosunkowo mniej skomplikowana i nie pozwala na uzyskanie odpowiedniego kształtu cylindrów, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania silnika. W przypadku przeciągania, chociaż może być używane do obróbki różnych elementów, nie dostarcza ono pożądanej jakości wykończenia wewnętrznych powierzchni cylindrów. Technika ta często prowadzi do zbyt dużych tolerancji, co może skutkować nadmiernym zużyciem pierścieni tłokowych oraz obniżeniem efektywności silnika. Dodatkowo, polerowanie cylindrów nie jest standardowym procesem naprawczym, ponieważ może prowadzić do zmniejszenia chropowatości, co jest wręcz szkodliwe dla funkcji pierścieni tłokowych, które wymagają pewnej tekstury do zatrzymywania oleju. Właściwe podejście do regeneracji cylindrów skupia się na wytaczaniu oraz honowaniu, zgodnie z obowiązującymi normami i najlepszymi praktykami przemysłowymi, które zapewniają długotrwałe i efektywne działanie silników.

Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Jaką liczbę części wyprodukuje pracownik w trakcie tygodnia, jeśli jego czas pracy w tygodniu wynosi 40 godzin i jest w pełni wykorzystywany w 80%, a na produkcję jednej części potrzeba 0,4 godziny?

A. 40

B. 60

C. 80

D. 100

Wybór odpowiedzi 80 jest całkiem trafny. Żeby policzyć, ile części można wyprodukować w ciągu tygodnia, najpierw trzeba ustalić, ile faktycznie czasu pracownik poświęca na pracę. Pracuje on 40 godzin w tygodniu, ale zaledwie 80% tego czasu to efektywna produkcja, co daje nam 32 godziny (40 godzin * 0,8). Aby obliczyć liczbę wyprodukowanych części, dzielimy efektywny czas pracy przez czas potrzebny na wyprodukowanie jednej części. Czas produkcji jednej części wynosi 0,4 godziny, więc w ciągu 32 godzin pracownik może wyprodukować 80 części (32 godziny / 0,4 godziny na część). Takie obliczenia są dość standardowe w zarządzaniu produkcją i pomagają w lepszym wykorzystaniu czasu pracy. Moim zdaniem, zrozumienie efektywności czasowej jest mega istotne, bo to wpływa na dobre decyzje dotyczące inwestycji i zarządzania zasobami, co w efekcie może pomóc w rentowności firmy.

Pytanie 5

W odniesieniu do elementów obracających się stosuje się wyrównoważenie dynamiczne, które pozwala na modyfikację rozkładu mas w płaszczyznach korekcyjnych, co znacznie zmniejsza

A. hałas

B. naprężenia

C. drgania

D. temperaturę

Wyrównoważenie dynamiczne to kluczowy proces w inżynierii mechanicznej, który polega na dostosowywaniu rozkładu masy w wirujących elementach. Dzięki odpowiedniemu rozmieszczeniu masy można znacząco zredukować drgania, które są jednym z głównych problemów w obrębie maszyn wirujących. Drgania te mogą prowadzić do uszkodzeń komponentów, zwiększonego zużycia materiałów, a także do obniżenia komfortu użytkowania, szczególnie w maszynach stosowanych w przemyśle lub w pojazdach. Przykładem może być wirnik silnika, którego niewłaściwe wyrównoważenie może skutkować wibracjami, które z kolei wpływają negatywnie na trwałość łożysk i całej konstrukcji. Standardy takie jak ISO 1940-1 określają zasady dotyczące równoważenia maszyn, co wskazuje na znaczenie tego procesu w projektowaniu i eksploatacji urządzeń mechanicznych. Korygując rozkład masy, inżynierowie są w stanie minimalizować te drgania, co prowadzi do dłuższej żywotności maszyn oraz poprawy ich wydajności.

Pytanie 6

W celu weryfikacji poprawności osadzenia koła zębatego na wale należy zmierzyć bicia

A. osiowy i promieniowy koła zębatego

B. promieniowy wału oraz osiowy koła zębatego

C. osiowy wału oraz osiowy koła zębatego

D. osiowy i promieniowy wału

Analizując inne odpowiedzi, należy zauważyć, że pomiar bicia osiowego i promieniowego wału nie jest wystarczający do oceny prawidłowego osadzenia koła zębatego. Bicie osiowe wału dotyczy jedynie jego osi, a jest to jedynie jedna strona problemu. Kluczowe jest to, aby zrozumieć, że koło zębate działa w interakcji z innymi elementami układu napędowego, dlatego pomiar powinien koncentrować się na jego osi oraz promieniach, aby uzyskać pełen obraz dotyczący jakości osadzenia. Odpowiedzi, które wskazują na pomiary osiowe koła zębatego jako właściwy wskaźnik, pomijają istotne aspekty, jak chociażby bicie promieniowe, które może prowadzić do poważnych problemów operacyjnych. Często w praktyce pomiar bicia osiowego koła zębatego wyklucza pomiary dotyczące wału, co wprowadza w błąd i może prowadzić do błędnych decyzji w kontekście konserwacji. Ponadto, pomiar bicia koła zębatego bez uwzględnienia aspektów jego promieniowego osadzenia może skutkować niewłaściwą diagnozą i naprawą, co w dłuższym okresie prowadzi do awarii systemu. Ważne jest, aby pamiętać, że błędy pomiarowe mogą być wynikiem nieprawidłowego użycia narzędzi pomiarowych lub zaniechania pomiarów w odpowiednich miejscach, co powoduje, że zrozumienie pełnego kontekstu pomiarowego jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania mechanizmów.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Przed malowaniem odnawianej osłony tokarki, co należy usunąć z jej powierzchni?

A. starą powłokę i nasmarować naftą

B. starą powłokę oraz wygładzić powierzchnię

C. starą powłokę, odtłuścić i zmatowić powierzchnię

D. tłuste plamy

Aby przygotować powierzchnię odnawianej osłony tokarki do malowania, kluczowe jest usunięcie starej powłoki, odtłuszczenie oraz zmatowienie powierzchni. Usunięcie starej powłoki jest istotne, ponieważ zapewnia lepszą przyczepność nowej farby. Powłoka, która jest w złym stanie, może prowadzić do łuszczenia się nowej warstwy, co skróci żywotność malowania. Odtłuszczenie powierzchni eliminuje resztki olejów, smarów i innych zanieczyszczeń, które mogą wpływać na adhezję farby. Zmatowienie, za pomocą papieru ściernego lub innych narzędzi, pozwala na stworzenie mikroporowatej struktury, co dodatkowo zwiększa przyczepność nowej powłoki. Dobrą praktyką jest stosowanie odpowiednich środków chemicznych do czyszczenia, które są zgodne z normami bezpieczeństwa oraz środowiskowymi. Tak przygotowane powierzchnie są bardziej odporne na działanie czynników atmosferycznych oraz mechanicznych, co znacząco wpływa na ich trwałość i estetykę. Przykładem standardu, który można zastosować, jest norma ISO 12944, dotycząca ochrony przed korozją.

Pytanie 9

Przy naprawie łożyska ślizgowego poprzez wylewanie stopu łożyskowego, przed przystąpieniem do wylania stopu, panewkę trzeba

A. odtłuścić przy użyciu rozpuszczalnika ftalowego

B. podgrzać do temperatury przemiany fazowej dla danego stopu

C. nagrzać do temperatury 250÷270°C

D. schłodzić przy pomocy ciekłego azotu

Odtłuszczanie panewki za pomocą rozpuszczalnika ftalowego, chociaż może wydawać się logicznym krokiem, nie jest odpowiednim działaniem przed wylewaniem stopu łożyskowego. Przede wszystkim, olej lub tłuszcz mogą być usunięte w inny sposób, ale kluczowe jest odpowiednie nagrzewanie panewki. Ciekły azot, który ma na celu schłodzenie panewki, może być niebezpieczny i niewłaściwy w tej aplikacji, ponieważ może prowadzić do szoków termicznych, które powodują mikropęknięcia w materiale. Niska temperatura nie wspomaga procesu wylewania, a wręcz przeciwnie, może sprawić, że stop nie będzie się dobrze wiązał z panewką. Nagrzewanie do temperatury przemiany fazowej dla danego stopu, choć teoretycznie ma sens, nie uwzględnia specyfiki materiału łożyskowego, którego temperatura w optymalnym zakresie (250÷270°C) zapewnia lepszą adhezję i eliminację gazów. Kluczowym błędem jest więc mylenie etapów technologicznych i niewłaściwe dobranie metod przygotowania podłoża, co może znacząco wpływać na jakość i trwałość naprawy. W praktyce przemysłowej, niedbałe przygotowanie panewki przed wylewaniem materiału prowadzi do awarii łożysk, które mogą mieć poważne konsekwencje operacyjne i ekonomiczne.

Pytanie 10

Zabierak oraz tarcza zabierakowa stanowią część

A. frezarki

B. strugarki

C. tokarki

D. wiertarki

Zabierak i tarcza zabierakowa to kluczowe elementy wewnętrzne tokarki, które umożliwiają precyzyjne mocowanie i obrabianie detali. Zabierak, będący elementem mocującym, pozwala na ustawienie detalu w odpowiedniej pozycji w stosunku do narzędzia skrawającego. Tarcza zabierakowa natomiast umożliwia zastosowanie różnych narzędzi skrawających, co zwiększa wszechstronność tokarki. W praktyce, tokarki są wykorzystywane do produkcji elementów o różnych kształtach, takich jak wały, tuleje czy części maszyn. Wysoka precyzja tych urządzeń pozwala na osiągnięcie tolerancji wymiarowych w granicach setnych części milimetra, co jest kluczowe w przemyśle motoryzacyjnym czy lotniczym, gdzie precyzyjne detale są niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności działania. Dobrą praktyką w obróbce skrawaniem jest regularne kontrolowanie stanu narzędzi i ich konserwacja, co wpływa na jakość obrabianych detali oraz żywotność maszyn.

Pytanie 11

Ile arkuszy w formacie A4 mieści się w arkuszu formatu A2?

A. 8

B. 4

C. 6

D. 2

Odpowiedź 4 jest poprawna, ponieważ format A2 jest dwukrotnie większy od formatu A3, a format A3 jest dwukrotnie większy od formatu A4. Łącznie oznacza to, że jeden arkusz A2 można podzielić na cztery arkusze A4. Ta zasada opiera się na systemie rozmiarów ISO 216, który jest powszechnie stosowany w Europie i wielu innych krajach. W praktyce, arkusze A4 są najczęściej wykorzystywane w biurach, do drukowania dokumentów oraz w edukacji. Zrozumienie relacji między różnymi formatami papieru jest istotne przy planowaniu druku, aby zminimalizować marnotrawstwo materiału oraz zoptymalizować koszty produkcji. Dodatkowo, znajomość tych konwersji jest przydatna w branży kreatywnej, gdzie często wymagana jest precyzyjna praca z wymiarami papieru. Warto zatem znać te zależności, aby skutecznie zarządzać procesami związanymi z drukiem.

Pytanie 12

Do kategorii sprzęgieł automatycznych zaliczamy sprzęgła

A. sterowane

B. odśrodkowe

C. samonastawne

D. nierozłączne

Ostatnie odpowiedzi dotyczą sprzęgieł, które w ogóle nie są samoczynne. Sprzęgła nierozłączne trzymają oba wały cały czas połączone, więc nie można ich rozdzielić podczas pracy. W sytuacjach, gdzie trzeba zmieniać obciążenie lub prędkość, mogą one prowadzić do uszkodzenia mechanizmu. Z kolei sprzęgła samonastawne są trochę inne, bo potrafią dostosować się do zmieniających się warunków, ale nie rozłączają się automatycznie, co jest ważne dla sprzęgieł samoczynnych. Czasem mogą być mylone z tymi, które pomagają w regulacji obciążenia, ale nie mają funkcji automatycznego rozłączania, jak sprzęgła odśrodkowe. Dodatkowo, sprzęgła sterowane korzystają z hydrauliki lub elektroniki, co je różni od tych samoczynnych. W praktyce ludzie często myślą, że różne rodzaje sprzęgieł są zamienne, co może prowadzić do złych wyborów w projektach i zwiększać ryzyko awarii w mechanizmach.

Pytanie 13

Połączenie części napędu, które gwarantuje ich precyzyjne osiowanie, niskie naciski jednostkowe oraz minimalne tarcie podczas przesuwania, to połączenie

A. gwintowe

B. wielowypustowe

C. wpustowe

D. klinowe

No dobra, połączenia wpustowe, gwintowe i klinowe, mimo że mają swoje zastosowanie w inżynierii, to jednak nie dorównują wielowypustom. Te wpustowe mogą nie dawać wystarczającej precyzji w osiowaniu i mogą generować większe tarcie, co prowadzi do szybszego zużycia. Jak już mówimy o dużych obciążeniach, to czasem mogą nie dać rady, co oczywiście podnosi ryzyko awarii. Natomiast połączenia gwintowe, choć są popularne, wymagają sporych nacisków, żeby utrzymać wszystko w ryzach, co nie jest idealne, gdy chodzi o minimalizację tarcia, zwłaszcza podczas ruchu. Z kolei klinowe, mimo że wydają się stabilne, to często nie oferują takiej precyzji jak wielowypusty, co może powodować problemy z dokładnością działania. Często ludzie myślą, że różne sposoby mocowania mogą działać zamiennie, ale to nie do końca tak działa. Wybór złego połączenia może prowadzić do większej awaryjności i obniżonej efektywności mechanizmów, co nie jest dobrym pomysłem.

Pytanie 14

Ilość ciepła wydobywająca się podczas całkowitego i pełnego spalania jednostki paliwa, zakładając, że para wodna obecna w spalinach nie przechodzi w stan ciekły, wynosi

A. ciepło zapłonu

B. wartość opałowa

C. ciepło opałowe

D. wartość spalania

Wartość spalania odnosi się do różnych aspektów procesu spalania, ale nie jest to termin używany do określania ilości ciepła wydzielającego się przy spalaniu paliwa. Zwykle mówi się o wartościach spalania w kontekście ilości paliwa potrzebnego do wytworzenia określonej ilości energii, co może prowadzić do mylnego zrozumienia, że jest to to samo co wartość opałowa. Ponadto, ciepło opałowe jest terminem, który nie jest standardowo używany w naukach o paliwach, co może wprowadzać w błąd. Ciepło zapłonu to z kolei temperatura, w której substancja zaczyna się zapalać, co również nie odnosi się do ilości wydzielającego się ciepła w wyniku spalania. Kluczowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych terminów związanych z procesem energetycznym, co prowadzi do nieporozumień w obszarze analizy efektywności paliw i ich zastosowania. W praktyce, zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest niezbędne dla inżynierów i specjalistów zajmujących się projektowaniem systemów grzewczych oraz energetycznych, aby móc podejmować trafne decyzje dotyczące wyboru paliwa oraz optymalizacji procesów spalania.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

Jakie urządzenia są używane do transportu ładunków na krótkich dystansach w sposób przerywany (podnoszenie, przesuwanie, opuszczanie), przy czym powrót najczęściej jest etapem bez obciążenia?

A. Przenośniki taśmowe.

B. Wózki.

C. Podnośniki kolumnowe.

D. Dźwignice.

Dźwignice to urządzenia, które są specjalnie zaprojektowane do przenoszenia ładunków na bliskie odległości, z możliwością podnoszenia, przesuwania i opuszczania ich w sposób przerywany. Ruch powrotny dźwignic jest najczęściej ruchem jałowym, co oznacza, że w tym czasie nie transportują one ładunków, co jest charakterystyczne dla ich działania. Dźwignice stosuje się w różnych środowiskach, takich jak magazyny, hale produkcyjne czy place budowy, gdzie często zachodzi potrzeba podnoszenia ciężkich elementów konstrukcyjnych, takich jak belki czy kontenery. W ich przypadku kluczowe znaczenie ma bezpieczeństwo, dlatego dźwignice powinny być zgodne z międzynarodowymi normami, takimi jak ISO 8501. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne przeglądy techniczne dźwignic, a także szkolenie operatorów w zakresie ich obsługi, co zapewnia nie tylko efektywność, ale także bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Czopy wałów można regenerować przez

A. lutowanie

B. napawanie

C. toczenie

D. klejenie

Napawanie to interesujący proces, który polega na dodawaniu materiału do spawanych elementów. Dzięki temu można odbudować albo wzmocnić miejsca, które się zużyły, np. czopy wałów. W praktyce napawanie jest mega ważne, zwłaszcza w maszynach przemysłowych, gdzie te czopy muszą wytrzymywać naprawdę dużo. Proces ten daje wysoką jakość połączeń oraz niezłą odporność na zużycie. Warto wspomnieć, że według standardów branżowych, takich jak ISO 3834, napawanie jest uznawane za jedną z lepszych metod regeneracji elementów metalowych. Odpowiednio wykonane napawanie potrafi znacząco przedłużyć żywotność wałów i zredukować koszty eksploatacji maszyn, co jest na pewno na plus.

Pytanie 19

Jakiej czynności nie należy przeprowadzać przed rozpoczęciem montażu wału w łożyskach ślizgowych?

A. Smarowania smarem panewek łożyska

B. Kontroli czopów wału

C. Dokładnego mycia czopów wału

D. Sprawdzenia osadzenia panewek w korpusie

Smarowanie panewek łożyska nie jest czynnością, którą należy wykonać przed montażem wału. W rzeczywistości, smarowanie powinno być przeprowadzone po zainstalowaniu wału w łożyskach, aby zapewnić równomierne rozprowadzenie smaru i uniknąć nadmiernego gromadzenia się go w niewłaściwych miejscach. Przed montażem należy skupić się na dokładnym myciu czopów wału, co pozwala usunąć wszelkie zanieczyszczenia, które mogłyby wpłynąć na jakość współpracy z łożyskami. Sprawdzenie osadzenia panewek oraz kontrola czopów wału są równie kluczowe, ponieważ zapewniają prawidłowe dopasowanie i eliminują ryzyko uszkodzeń podczas eksploatacji. Przykładowo, nieodpowiednio zamocowane panewki mogą prowadzić do nietypowych wibracji i przedwczesnego zużycia elementów. Dobrą praktyką jest także stosowanie smarów odpowiednich do danego typu łożysk oraz warunków pracy, co dodatkowo wpływa na ich żywotność i efektywność działania.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Do której grupy należy zakwalifikować pożar propanu-butanu?

Grupa pożarów	Określenie rodzaju pożarów
Grupa A	Pożary ciał stałych pochodzenia organicznego podczas spalania których występuje zjawisko żarzenia się (drewno, papier, węgiel...)
Grupa B	Pożary cieczy palnych i ciał stałych topiących się podczas palenia (benzyna, nafta rozpuszczalniki...)
Grupa C	Pożary gazów (metan, gaz ziemny, acetylen...)
Grupa D	Pożary metali (sód, potas, magnez...)

A. Grupa B

B. Grupa C

C. Grupa D

D. Grupa A

Propan-butan to mieszanina gazów, która jest powszechnie stosowana jako paliwo w różnych zastosowaniach, w tym w systemach grzewczych, urządzeniach kuchennych oraz pojazdach z silnikami na gaz. Zgodnie z klasyfikacją pożarów, pożary gazów, takich jak metan, acetylen czy propan-butan, przypisuje się do grupy C. W sytuacji zagrożenia pożarowego, odpowiednie procedury gaszenia muszą być zgodne z wytycznymi dotyczącymi tej grupy. W praktyce oznacza to, że do gaszenia pożarów grupy C stosuje się środki gaśnicze, takie jak dwutlenek węgla lub proszki gaśnicze, które są skuteczne w przypadku pożarów gazów. Przykładem może być użycie gaśnic zawierających CO2, które skutecznie tłumią płomienie, eliminując źródło tlenu, co jest kluczowe w przypadku gazów palnych. Znajomość klasyfikacji pożarów oraz właściwego podejścia do ich gaszenia jest niezbędna dla bezpieczeństwa zarówno w domach, jak i w przemyśle.

Pytanie 22

Gładzenie polegające na usuwaniu materiału z powierzchni przy użyciu materiału ściernego oraz cieczy smarująco-chłodzącej wprowadzanej pomiędzy obrabianą część a narzędzie to

A. dogładzanie

B. polerowanie

C. docieranie

D. toczenie

Czasami ludzie mylą dogładzanie z docieraniem, ale to są dwie różne sprawy. Dogładzanie polega na usuwaniu małej ilości materiału, żeby poprawić gładkość, ale zazwyczaj nie stosuje się tam cieczy, co ogranicza jego zastosowania. To może prowadzić do przegrzewania materiału, a potem jego właściwości mechaniczne mogą być do niczego. Z kolei polerowanie to coś innego, bo tu chodzi o uzyskanie lustrzanej powierzchni, ale to nie jest to samo, co precyzyjne dopasowanie elementów. Toczenie, o którym się mówi, to obróbka materiałów w ruchu obrotowym, więc nie ma tu nic wspólnego z docieraniem. Wiele osób popełnia błąd myląc te procesy, co wynika z braku znajomości ich specyfiki. Każdy z tych procesów ma swoje konkretne zastosowania i żeby było skutecznie, trzeba odpowiednio dobrać technologie i narzędzia. Zrozumienie tych różnic jest mega ważne w planowaniu produkcji i osiąganiu dobrych wyników jakościowych.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Montaż z wykorzystaniem kompensacji polega na tym, że

A. pewna ilość części ma szersze tolerancje wymiarowe

B. elementy są poddawane obróbce w trakcie montażu

C. instaluje się komponenty o bardzo wąskich tolerancjach produkcji

D. dodawane się dodatkowe elementy, np. tuleje dystansowe i podkładki

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że zawierają one błędne interpretacje procesu montażu metodą kompensacji. Opisany proces nie polega na obróbce części podczas montażu, ponieważ tego typu działania są zazwyczaj realizowane na wcześniejszych etapach produkcji. Obróbka wymaga specyficznych warunków i maszyn, których nie można zrealizować w trakcie samego montażu. Kolejna koncepcja mówiąca o większych tolerancjach wymiarowych pewnego procentu części jest myląca, gdyż metoda kompensacji nie opiera się na tolerancjach, lecz na dodawaniu elementów, które umożliwiają uzyskanie odpowiedniego dopasowania. Również twierdzenie, że montuje się części o bardzo wąskich tolerancjach wykonania, jest nieprecyzyjne – w praktyce, wąskie tolerancje mogą prowadzić do problemów z montażem, a nie do jego ułatwienia. Metoda kompensacji, jak wskazuje właściwa odpowiedź, ma na celu korygowanie niedoskonałości poprzez zastosowanie elementów uzupełniających, co odzwierciedla gotowość do adaptacji i precyzyjnego dostosowania się do wymagań projektowych. W kontekście inżynierii, istotne jest zrozumienie, że podejścia bazujące na tolerancjach, obróbce czy wąskich wymiarach mogą prowadzić do nieporozumień i błędnych decyzji inżynieryjnych, które w rezultacie obniżają jakość finalnego produktu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

Matowienie, czyli proces utleniania powłoki srebra, stopów aluminium, stopów miedzi oraz innych metali nieżelaznych, jest wynikiem działania korozji

A. międzykrystalicznej

B. wżerowej

C. selektywnej

D. równomiernej

Matowienie powierzchni metali, takich jak srebro, stopy aluminium czy miedzi, jest wynikiem równomiernej korozji, która prowadzi do utleniania. Równomierna korozja występuje, gdy metal jest wystawiony na działanie czynników atmosferycznych, takich jak tlen i wilgoć, co prowadzi do tworzenia się warstwy tlenków na jego powierzchni. Przykładem może być srebro, które po pewnym czasie bez odpowiedniej konserwacji matowieje wskutek utleniania, co wpływa na jego estetykę. W przemyśle metalowym, aby zapobiegać równomiernemu matowieniu, stosuje się różnorodne metody ochrony powierzchni, takie jak powlekanie ochronne, malowanie lub anodowanie. Praktyki te są zgodne z normami, takimi jak ISO 9223 dotyczące klasyfikacji atmosferycznej i korozji, co podkreśla znaczenie zabezpieczania metali przed szkodliwym działaniem środowiska. Wiedza na temat równomiernej korozji i odpowiednich metod ochrony jest kluczowa w wielu branżach, w tym w budownictwie i produkcji biżuterii.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Pracownik ma możliwość

A. korzystać z szafki narzędziowej oraz systemów do magazynowania narzędzi

B. obsługiwać urządzenie bez stosownych uprawnień i szkoleń

C. usuwać wióry i odpady z obrabiarek oraz urządzeń, które są w ruchu

D. wydłużać ramię klucza innym kluczem lub rurą

Poprawna odpowiedź dotycząca używania szafki narzędziowej i urządzeń do składowania narzędzi jest kluczowa dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa w miejscu pracy. Zgodnie z zasadami BHP, odpowiednie składowanie narzędzi ma na celu minimalizowanie ryzyka wypadków oraz zwiększanie organizacji przestrzeni roboczej. Szafki narzędziowe umożliwiają pracownikom łatwy dostęp do narzędzi, co przyspiesza procesy produkcyjne oraz pozwala na utrzymanie porządku. Przykładowo, w warsztatach, gdzie używa się wielu narzędzi, posiadanie dobrze zorganizowanej szafki narzędziowej pozwala na szybkie zlokalizowanie potrzebnych akcesoriów, co jest istotne w przypadku wykonywania zadań, które wymagają dużej precyzji i czasu. Warto również pamiętać, że szafki te powinny być stosowane zgodnie z przepisami dotyczącymi przechowywania narzędzi, aby zapobiec ich uszkodzeniu oraz zagrożeniom związanym z ich przypadkowym użyciem przez osoby nieuprawnione. Dobrą praktyką jest regularne przeglądanie zawartości szafek oraz dbanie o ich porządek, co nie tylko poprawia efektywność pracy, ale także podnosi bezpieczeństwo.

Pytanie 35

Proces obróbki cieplnej, mający na celu uzyskanie stali o strukturze martenzytycznej, to

A. rekrystalizacja

B. wyżarzanie

C. odpuszczanie

D. hartowanie

Hartowanie to proces obróbki cieplnej stali, który ma na celu osiągnięcie struktury martenzytycznej, charakteryzującej się wysoką twardością i wytrzymałością. Proces ten polega na nagrzewaniu stali do temperatury austenitycznej, a następnie szybkim schłodzeniu, zazwyczaj w wodzie lub oleju. Taki sposób chłodzenia zapobiega przemianie austenitu w ferryt i cementyt, co prowadzi do powstania martenzytu. Przykładem zastosowania hartowania jest produkcja narzędzi skrawających, w których wymagana jest duża twardość oraz odporność na zużycie. Hartowanie jest kluczowym etapem w obróbce materiałów metalowych, a jego efekty można kontrolować poprzez dobór odpowiednich temperatur i czasów nagrzewania oraz chłodzenia. W branży inżynieryjnej i metalurgicznej istnieją normy i standardy dotyczące hartowania, które zapewniają optymalne właściwości mechaniczne otrzymywanych wyrobów, co wpływa na ich trwałość i funkcjonalność w różnych zastosowaniach.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Regeneracja elementów maszyn przy użyciu metod fluidyzacji, nanoszenia proszków, a także bez użycia ciśnienia w procesie odlewania i formowania żywic, to nazywana jest nakładaniem

A. powłok z tworzyw sztucznych

B. powłok galwanicznych

C. powłok metalowych

D. kompozytów metalożywicznych

Wybór powłok metalowych, kompozytów metalożywicznych oraz powłok galwanicznych nawiązują do różnych technologii, które nie są optymalne dla opisanych procesów regeneracji. Powłoki metalowe są stosowane głównie w celu poprawy właściwości mechanicznych i ochrony przed korozją, ale ich aplikacja przez napylenie czy fluidyzację nie jest powszechna i wiąże się z koniecznością dużej ilości energii oraz skomplikowanych procesów obróbczych, co czyni je mniej praktycznymi w kontekście regeneracji. Kompozyty metalożywiczne, mimo że oferują połączenie wysokiej wytrzymałości i niskiej wagi, często wymagają złożonych procesów produkcyjnych, które nie zawsze są efektywne w regeneracji. Ponadto, powłoki galwaniczne, mimo swojej popularności, stosowane są głównie w ochronie przed korozją i nie zapewniają takich właściwości jak elastyczność oraz odporność na uderzenia, które oferują powłoki z tworzyw sztucznych. Błędne przekonanie o efektywności wymienionych metod w kontekście opisanego pytania może prowadzić do nieefektywnych rozwiązań technicznych, które nie spełnią oczekiwanych norm wydajności oraz trwałości w praktyce przemysłowej.

Pytanie 39

Które zdanie dotyczące rodzajów połączeń jest prawdziwe?

A. Połączenia klejone nie wytwarzają naprężeń w materiałach łączonych

B. Połączenia lutowane tworzą się w wyniku nadtopienia krawędzi łączonych materiałów

C. Połączenia spawane nie wprowadzają naprężeń w materiałach łączonych

D. Połączenia zgrzewane nie potrzebują docisku części łączonych

Nieprawidłowe stwierdzenia dotyczące połączeń można zrozumieć w kontekście mechaniki materiałów oraz procesów technologicznych. Połączenia spawane, mimo że są jednymi z najczęściej stosowanych metod łączenia metali, generują znaczne naprężenia w wskutek lokalnego nagrzewania i schładzania. Ten proces może powodować odkształcenia termiczne, co w praktyce prowadzi do zmiany struktury materiału w obrębie strefy spawalniczej. Kolejny błąd tkwi w założeniu, że połączenia zgrzewane nie wymagają docisku części łączonych. W rzeczywistości, proces zgrzewania opiera się na zastosowaniu ciśnienia oraz ciepła, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiedniej jakości połączenia. Ponadto, połączenia klejone, mimo że mogą minimalizować naprężenia, nie są wolne od nich całkowicie, szczególnie w przypadku niewłaściwego przygotowania powierzchni lub zastosowania nieodpowiednich klejów. Natomiast stwierdzenie, że połączenia lutowane powstają w wyniku nadtopienia brzegów materiałów, jest mylące, ponieważ lutowanie polega na zjawisku kapilarnym, gdzie materiał lutowniczy wypełnia szczelinę pomiędzy elementami bez ich topnienia. Warto zatem pamiętać, że wszystkie metody łączenia mają swoje specyficzne właściwości, które determinują ich zastosowanie w różnych warunkach i branżach, a zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla inżynierów i techników w codziennej praktyce.

Pytanie 40

Eliminacja powstałego zużycia technicznego maszyny, przywrócenie jej pełnej funkcjonalności oraz weryfikacja precyzji maszyny należy do

A. obsługi zabezpieczającej

B. remontu bieżącego

C. obsługi gwarancyjnej

D. remontu kapitalnego

Obsługa zabezpieczająca odnosi się do działań mających na celu zabezpieczenie maszyn przed nieautoryzowanym użyciem lub niewłaściwym użytkowaniem, a nie do ich przywracania do sprawności. W kontekście obsługi gwarancyjnej, odnosi się ona do usług wspierających i napraw, które są dostępne dla klientów w określonym czasie od zakupu, jednak nie obejmuje regularnych działań konserwacyjnych, jakie są częścią remontów bieżących. Remont kapitalny, z drugiej strony, to kompleksowy proces, który zazwyczaj obejmuje wymianę kluczowych podzespołów maszyny oraz ich gruntowną modernizację, co czyni go znacznie bardziej czasochłonnym i kosztownym. W praktyce, błędne przypisanie działań do niewłaściwej kategorii może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami oraz zwiększonego ryzyka awarii maszyn. Niejednokrotnie, brak zrozumienia różnic pomiędzy tymi pojęciami skutkuje nieoptymalnym planowaniem działań konserwacyjnych, co może w konsekwencji prowadzić do przestojów w produkcji oraz zwiększonych kosztów operacyjnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej