Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:09
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:35

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W systemie Linux narzędzie iptables wykorzystuje się do

A. konfigurowania zdalnego dostępu do serwera

B. konfigurowania karty sieciowej

C. konfigurowania zapory sieciowej

D. konfigurowania serwera pocztowego

Wybrałeś odpowiedź o konfiguracji karty sieciowej, ale to nie jest do końca to, co robi iptables. Iptables nie zajmuje się konfiguracją sprzętu ani kart sieciowych, to bardziej narzędzie do ustawiania reguł zapory. Często ludzie mylą pojęcia związane z bezpieczeństwem sieci, takie jak zapora z innymi rzeczami, jak serwery pocztowe czy dostęp zdalny. Na przykład, konfiguracja serwera pocztowego dotyczy ustawień związanych z e-mailami, co nie ma nic wspólnego z tym, co robi iptables. Dokładne zrozumienie funkcji iptables jest kluczowe dla bezpieczeństwa w Linuxie, bo źle skonfigurowane reguły mogą narazić sieć na niebezpieczeństwa. Ważne, żeby administratorzy znali różnice między tymi technologiami, bo to może zapobiec wielu powszechnym błędom.

Pytanie 2

Ilustracja pokazuje panel ustawień bezprzewodowego urządzenia dostępowego, który umożliwia

A. konfigurację serwera DHCP

B. ustawienie nazwy hosta

C. określenie maski podsieci

D. przypisanie adresów MAC do kart sieciowych

Konfiguracja serwera DHCP na panelu konfiguracyjnym bezprzewodowego urządzenia dostępowego jest kluczowym krokiem w zarządzaniu siecią. DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, automatycznie przydziela adresy IP urządzeniom w sieci, co upraszcza procesy administracyjne i zmniejsza ryzyko konfliktów adresów IP. W panelu konfiguracyjnym można ustawić początkowy adres IP, co pozwala na zdefiniowanie zakresu adresów, które będą przydzielane klientom. Można też określić maksymalną liczbę użytkowników DHCP, co zapewnia kontrolę nad zasobami sieciowymi. Ustawienia te są kluczowe w sieciach zarówno domowych, jak i korporacyjnych, gdzie automatyzacja przydzielania adresów IP oszczędza czas administratorów. Dobre praktyki zalecają również ustawienie czasu dzierżawy, co wpływa na to, jak długo dany adres IP pozostaje przypisany do urządzenia. Praktyczne zastosowanie tego polega na unikaniu ręcznego przydzielania adresów IP, co w przypadku dużych sieci jest czasochłonne i podatne na błędy. Serwery DHCP są integralnym elementem nowoczesnych sieci, a ich konfiguracja według najlepszych praktyk zwiększa efektywność i niezawodność połączeń sieciowych

Pytanie 3

Użytkownicy w sieciach bezprzewodowych mogą być uwierzytelniani zdalnie przy pomocy usługi

A. NNTP

B. RADIUS

C. HTTPS

D. IMAP

No to widzę, że wybrałeś odpowiedzi jak IMAP, HTTPS i NNTP, ale muszę przyznać, że są one nieco mylące w kontekście zdalnego uwierzytelniania w sieciach bezprzewodowych. IMAP to protokół do zarządzania e-mailami, więc nie ma tu mowy o uwierzytelnianiu w sieci. Użycie go w tym przypadku to trochę nietrafione posunięcie, bo nie ma żadnych mechanizmów, które by pomogły w autoryzacji dostępu do sieci. HTTPS z kolei to protokół, który dba o bezpieczne przesyłanie danych w internecie, ale znów nie jest to coś, co służy do uwierzytelniania w sieci lokalnej. Może się wydawać, że jest to jakiś sposób na ochronę, ale w tym kontekście po prostu nie pasuje. NNTP natomiast to protokół do wymiany wiadomości w grupach dyskusyjnych, i to też nie ma nic wspólnego z procesem uwierzytelniania w sieciach. Tutaj błędnie myślisz, myląc funkcje tych protokołów, które tak naprawdę mają różne zadania. Zrozumienie, jak te protokoły działają i do czego służą, jest kluczowe, szczególnie w kontekście bezpieczeństwa sieci.

Pytanie 4

Numer przerwania przypisany do karty sieciowej został zapisany w systemie binarnym jako 10101. Ile to wynosi w systemie dziesiętnym?

A. 21

B. 15

C. 20

D. 41

Liczba 10101 w systemie binarnym odpowiada liczbie dziesiętnej 21. Aby przeliczyć liczbę binarną na dziesiętną, należy zrozumieć, że każda cyfra w liczbie binarnej reprezentuje potęgę liczby 2. Zaczynając od prawej strony, pierwsza cyfra (1) to 2^0, druga cyfra (0) to 2^1, trzecia cyfra (1) to 2^2, czwarta cyfra (0) to 2^3, a piąta cyfra (1) to 2^4. Zatem obliczenie wygląda następująco: 1 * 2^4 + 0 * 2^3 + 1 * 2^2 + 0 * 2^1 + 1 * 2^0 = 16 + 0 + 4 + 0 + 1 = 21. Ta umiejętność konwersji jest niezbędna w wielu dziedzinach, takich jak programowanie, sieci komputerowe czy elektronika, gdzie często spotykamy się z reprezentacjami binarnymi. W praktyce, znajomość tego procesu pozwala na lepsze zrozumienie działania systemów komputerowych oraz protokołów komunikacyjnych, które często operują na danych w formie binarnej. Przykładowo, w programowaniu niskopoziomowym, takim jak programowanie w języku C, przeliczenie danych binarnych jest kluczową umiejętnością.

Pytanie 5

Jakie polecenie należy użyć w systemie Windows, aby przeprowadzić śledzenie trasy pakietów do serwera internetowego?

A. ping

B. tracert

C. netstat

D. iproute

Odpowiedzi, takie jak 'ping', 'netstat' i 'iproute', są często mylnie uznawane za narzędzia do śledzenia trasy pakietów, ale w rzeczywistości pełnią inne funkcje. 'Ping' to narzędzie używane do testowania dostępności hosta w sieci poprzez wysyłanie do niego pakietów ICMP i mierzenie czasu odpowiedzi. Nie dostarcza informacji o trasie, a jedynie o tym, czy host jest dostępny oraz jak szybko się z nim komunikuje. Tymczasem 'netstat' jest narzędziem do monitorowania aktywnych połączeń sieciowych, a także statystyk interfejsów, ale nie ma możliwości śledzenia trasy pakietów. Oferuje jedynie wgląd w to, jakie połączenia są nawiązane, co może być przydatne do rozwiązywania problemów z bezpieczeństwem lub wydajnością, ale nie w kontekście trasowania. Z kolei 'iproute' to narzędzie bardziej związane z zarządzaniem routingiem w systemach operacyjnych Unix/Linux, a nie z systemem Windows, przez co jego zastosowanie w tym kontekście jest niewłaściwe. Kluczowym błędem, który prowadzi do niepoprawnych wniosków, jest mylenie funkcji i zastosowania różnych narzędzi, co może skutkować nieefektywną diagnostyką problemów sieciowych oraz brakiem precyzyjnych informacji o trasie pakietów.

Pytanie 6

Jaka liczba hostów może być zaadresowana w podsieci z adresem 192.168.10.0/25?

A. 62

B. 126

C. 64

D. 128

Prawidłowe zrozumienie adresacji IP wymaga rozważenia, jak w rzeczywistości działają maski podsieci. Osoby, które wskazały 64 jako odpowiedź, mogą myśleć, że maska /25 oznacza po prostu podział na 64 adresy. Jednak jest to mylne, ponieważ w rzeczywistości 64 to liczba adresów, która obejmuje zarówno adres sieci, jak i adres rozgłoszeniowy, co oznacza, że nie są to adresy, które mogą być przypisane do urządzeń. Z kolei odpowiedź 128 sugeruje, że wszystkie adresy w podsieci mogą być przypisane do hostów, co również jest nieprawidłowe, gdyż pomija się dwa zarezerwowane adresy. Odpowiedź 62 wynika z błędnego obliczenia ilości dostępnych adresów — możliwe, że ktoś zrealizował odjęcie dodatkowego adresu, co nie jest potrzebne w przypadku standardowego obliczenia. Zrozumienie, że każdy system adresacji IP ma zarezerwowane adresy, jest kluczowe dla prawidłowej konfiguracji i działania sieci komputerowej. Dobre praktyki w zakresie projektowania sieci powinny opierać się na dokładnych obliczeniach oraz znajomości zasad, jakie rządzą przydzielaniem adresów IP, aby unikać typowych pułapek i utrudnień w zarządzaniu siecią.

Pytanie 7

Port AGP służy do łączenia

A. modemu

B. urządzeń peryferyjnych

C. kart graficznych

D. szybkich pamięci masowych

Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują nieporozumienia związane z funkcją i zastosowaniem złącza AGP. Złącze AGP jest specjalnie zaprojektowane do podłączania kart graficznych, co oznacza, że jego architektura jest zoptymalizowana pod kątem przesyłania danych graficznych. Wybór kart graficznych jako jedynego zastosowania dla AGP jest zgodny z jego przeznaczeniem, ponieważ inne urządzenia, takie jak szybkie pamięci dyskowe, urządzenia wejścia/wyjścia czy modemy, wykorzystują inne złącza, które są bardziej odpowiednie do ich funkcji. Szybkie pamięci dyskowe, na przykład, zazwyczaj wymagają interfejsów takich jak SATA lub SCSI, które są dedykowane do transferu danych z magazynów pamięci, a nie do bezpośredniego komunikowania się z jednostką graficzną. Podobnie, urządzenia wejścia/wyjścia korzystają z portów USB lub PS/2, które są zaprojektowane do obsługi różnorodnych peryferiów, a nie do przesyłania informacji graficznych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że AGP jest uniwersalnym złączem, jednak jego zastosowanie jest wysoce wyspecjalizowane. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że złącze AGP było innowacyjnym rozwiązaniem, które koncentrowało się na dostarczaniu maksymalnej wydajności dla kart graficznych, co czyni je nieodpowiednim dla innych typów urządzeń, które wymagają odmiennych protokołów i standardów komunikacji.

Pytanie 8

Farad to jednostka

A. rezystancji

B. mocy

C. natężenia prądu

D. pojemności elektrycznej

Farad (F) jest podstawową jednostką pojemności elektrycznej w układzie SI. Oznacza zdolność kondensatora do gromadzenia ładunku elektrycznego. Przykładowo, kondensator o pojemności 1 farada zgromadzi 1 kulomb ładunku przy napięciu 1 wolt. Pojemność ma kluczowe znaczenie w różnych zastosowaniach, takich jak obwody elektroniczne, gdzie kondensatory są wykorzystywane do wygładzania napięcia, filtracji sygnałów, a także do przechowywania energii. W praktyce, aplikacje takie jak zasilacze impulsowe, audiofilskie systemy dźwiękowe, a nawet układy elektromagnetyczne wymagają precyzyjnego doboru kondensatorów o odpowiedniej pojemności. Warto również zauważyć, że w praktyce inżynierskiej stosowane są różne jednostki pojemności, a farad jest używany w kontekście dużych wartości; dla mniejszych zastosowań często używa się mikrofaradów (µF) oraz nanofaradów (nF).

Pytanie 9

Który symbol wskazuje na zastrzeżenie praw autorskich?

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Symbol C w kółku oznacza zastrzeżenie praw autorskich jest powszechnie uznawany i zgodny z międzynarodowymi standardami prawnymi. Jego obecność na materiale wskazuje że utwór jest chroniony prawem autorskim co oznacza że wszelkie prawa dotyczące rozpowszechniania kopiowania czy adaptacji utworu są zastrzeżone dla jego twórcy. W praktyce oznacza to że nie można legalnie używać takiego dzieła bez zgody właściciela praw autorskich co jest kluczowe w branżach kreatywnych takich jak muzyka film czy literatura. Symbol ten jest także wykorzystywany w umowach licencyjnych gdzie określa się zakres dozwolonego użytkowania utworu. Jest on zdefiniowany w konwencji berneńskiej o ochronie dzieł literackich i artystycznych co podkreśla jego ważność na arenie międzynarodowej. Przykładowo software często zawiera ten symbol w dokumentacji aby zaznaczyć że kod źródłowy i inne materiały są chronione co jest kluczowe w kontekście ochrony własności intelektualnej firm technologicznych.

Pytanie 10

Zastąpienie koncentratorów przełącznikami w sieci Ethernet doprowadzi do

A. zmiany w topologii sieci.

B. redukcji liczby kolizji.

C. potrzeby zmiany adresów IP.

D. rozszerzenia domeny rozgłoszeniowej.

Zrozumienie wpływu wymiany koncentratorów na przełączniki na topologię sieci i kolizje jest kluczowe dla prawidłowego projektowania sieci. Zmiana topologii sieci na ogół nie zachodzi tylko z powodu zmiany urządzeń sieciowych z koncentratorów na przełączniki. Topologia sieci odnosi się do fizycznego lub logicznego układu urządzeń w sieci, a sama wymiana sprzętu nie wpływa na tę strukturę. Zmiana adresów IP również nie jest konieczna w przypadku wymiany tych urządzeń, ponieważ adresy IP są przypisane do urządzeń końcowych, a nie do samych koncentratorów ani przełączników. Co więcej, wprowadzenie przełączników nie prowadzi do zwiększenia domeny rozgłoszeniowej, a wręcz przeciwnie – może ona zostać zmniejszona, ponieważ przełączniki ograniczają rozgłoszenie ramek tylko do odpowiednich portów, co zwiększa efektywność sieci. W praktyce, błędne zrozumienie tych koncepcji może prowadzić do nieefektywnego projektowania sieci, co może powodować problemy z wydajnością oraz złożonością zarządzania ruchem sieciowym. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jak różne urządzenia wpływają na funkcjonowanie sieci oraz jakie są ich role w kontekście wydajności i organizacji ruchu.

Pytanie 11

W przypadku okablowania strukturalnego opartego na skrętce UTP kat.6, jakie gniazda sieciowe powinny być używane?

A. F

B. RJ-11

C. BNC

D. 8P8C

Gniazda F, BNC oraz RJ-11 są niewłaściwymi wyborami w kontekście skrętki UTP kat.6, ponieważ każde z nich ma inne zastosowanie i specyfikację. Gniazdo F jest typowo używane w instalacjach telewizyjnych i satelitarnych, gdzie sygnał RF (radiowy) jest przesyłany, a nie do sieci komputerowych. Jego konstrukcja nie obsługuje sygnalizacji wymaganej przez standardy Ethernet, dlatego nie może być wykorzystywane w okablowaniu strukturalnym, szczególnie w kontekście wyższych kategorii kabli. Gniazdo BNC jest stosowane głównie w systemach wideo, takich jak kamery CCTV oraz w starszych sieciach Ethernet (10BASE2, czyli „Thin Ethernet”), które są obecnie coraz rzadziej spotykane w nowoczesnych instalacjach. W przypadku RJ-11, to gniazdo jest przeznaczone do linii telefonicznych i używa się go w połączeniach analogowych, co również wyklucza je z użytku w okablowaniu strukturalnym dla sieci komputerowych, które wymagają większej liczby żył do przesyłania danych. Przy wyborze odpowiednich komponentów do instalacji sieciowych wiele osób błędnie zakłada, że wszystkie typy gniazd mogą być stosowane zamiennie, co prowadzi do problemów z kompatybilnością oraz wydajnością. Właściwe podejście polega na dostosowaniu komponentów do specyfikacji określonych przez normy TIA/ISO, które jasno definiują wymagania dla różnych kategorii kabli i gniazd.

Pytanie 12

Jeśli podczas podłączania stacji dysków elastycznych 1,44 MB kabel sygnałowy zostanie włożony odwrotnie, to

A. BIOS komputera rozpozna stację dysków jako 2,88 MB

B. stacja dysków zostanie uszkodzona

C. BIOS komputera zgłosi błąd w podłączeniu stacji dysków

D. BIOS komputera prawidłowo zidentyfikuje stację dysków

Odpowiedź wskazująca, że BIOS komputera zgłosi błąd podłączenia stacji dysków jest poprawna, ponieważ stacje dysków elastycznych, podobnie jak inne urządzenia peryferyjne, muszą być podłączone zgodnie z określonymi standardami złącz. W przypadku stacji dysków 1,44 MB, kabel danych ma określoną orientację, a odwrotne podłączenie spowoduje, że sygnały nie będą przesyłane prawidłowo. BIOS, jako oprogramowanie niskiego poziomu odpowiedzialne za inicjalizację sprzętu podczas uruchamiania komputera, wykonuje różne testy, w tym wykrywanie podłączonych urządzeń. W przypadku stacji dysków, jeśli sygnały są nieprawidłowe, BIOS nie jest w stanie ich zidentyfikować, co skutkuje błędem podłączenia. Praktyczny aspekt tej wiedzy odnosi się do codziennych czynności serwisowych, gdzie należy upewnić się, że wszystkie połączenia kablowe są przeprowadzone zgodnie z zaleceniami producenta. Wiedza ta jest kluczowa w kontekście napraw i konserwacji sprzętu komputerowego, gdzie błędne podłączenie urządzeń może prowadzić do nieprawidłowego działania systemu lub jego uszkodzenia.

Pytanie 13

Do dynamicznej obsługi sprzętu w Linuxie jest stosowany system

A. ulink

B. uname

C. uptime

D. udev

To pytanie często bywa mylące, bo pozostałe odpowiedzi pojawiają się dość regularnie podczas pracy z Linuksem i mogą się komuś wydawać związane ze sprzętem. Jednak tylko jedna z nich faktycznie odpowiada za dynamiczne zarządzanie urządzeniami. Weźmy na przykład „ulink” – brzmi trochę znajomo i kojarzy się z czymś od „linkowania”, ale w rzeczywistości w Linuksie nie istnieje taki system czy narzędzie do obsługi sprzętu, to po prostu nieformalna zbitka słowna. Z kolei „uname” to bardzo przydatne narzędzie, ale ono służy wyłącznie do wyświetlania informacji o systemie, takich jak wersja jądra czy architektura sprzętu. Nie ma żadnego wpływu na dynamiczne obsługiwanie urządzeń, to raczej coś do diagnostyki niż zarządzania. Natomiast „uptime” to prosty programik, który pokazuje, jak długo system działa bez przerwy – ani słowem nie dotyka tematu sprzętu, a już na pewno nie zarządza urządzeniami. W mojej opinii często spotykam się z myleniem tych nazw, zwłaszcza przez osoby, które dopiero zaczynają przygodę z Linuksem i kojarzą „u*” z czymś ważnym. Jednak w praktyce tylko „udev” zapewnia dynamiczne wykrywanie, tworzenie plików urządzeń i obsługę automatycznych akcji po podłączeniu lub odłączeniu sprzętu. To właśnie on jest zgodny ze standardami nowoczesnych dystrybucji Linuksa i jest centralnym elementem koncepcji plug-and-play na tym systemie operacyjnym. Warto więc dobrze rozróżniać te narzędzia oraz wiedzieć, za co które z nich odpowiada – to znacznie upraszcza codzienną administrację i rozwiązywanie problemów sprzętowych.

Pytanie 14

Adres MAC (Medium Access Control Address) stanowi fizyczny identyfikator interfejsu sieciowego Ethernet w obrębie modelu OSI

A. drugiej o długości 48 bitów

B. trzeciej o długości 48 bitów

C. drugiej o długości 32 bitów

D. trzeciej o długości 32 bitów

Adres MAC (Medium Access Control Address) jest unikalnym identyfikatorem przydzielanym każdemu interfejsowi sieciowemu, który korzysta z technologii Ethernet. Jego długość wynosi 48 bitów, co odpowiada 6 bajtom. Adres MAC jest używany w warstwie drugiej modelu OSI, czyli warstwie łącza danych, do identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej. Dzięki standardowi IEEE 802.3, każda karta sieciowa produkowana przez różnych producentów otrzymuje unikalny adres MAC, co jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci Ethernet. Przykładowo, w zastosowaniach takich jak DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), adres MAC jest niezbędny do przypisania odpowiednich adresów IP urządzeniom w sieci. Ponadto, w praktyce adresy MAC mogą być używane w różnych technologiach zabezpieczeń, takich jak filtracja adresów MAC, co pozwala na kontrolowanie dostępu do sieci. Zrozumienie roli adresu MAC w architekturze sieciowej jest fundamentalne dla każdego specjalisty w dziedzinie IT, a jego poprawne wykorzystanie jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania siecią.

Pytanie 15

Urządzenie pokazane na grafice służy do

A. separacji sygnału

B. konwersji transmisji sygnału z użyciem kabla światłowodowego na skrętkę

C. wzmocnienia sygnału

D. ochrony przed nieautoryzowanym dostępem z sieci

Urządzenie przedstawione na rysunku to konwerter mediów, który zamienia transmisję sygnału światłowodowego na skrętkę miedzianą. Jest to istotny element infrastruktury sieciowej, umożliwiający integrację sieci światłowodowych z tradycyjnymi sieciami Ethernet, które wykorzystują kable miedziane. Konwertery mediów są niezbędne w sytuacjach, gdy konieczne jest pokonanie dużych odległości, na które światłowody są lepiej przystosowane ze względu na mniejsze straty sygnału i odporność na zakłócenia elektromagnetyczne. W praktyce konwertery mediów znajdują zastosowanie w centrach danych, kampusach uniwersyteckich czy dużych przedsiębiorstwach, gdzie różne segmenty sieci muszą zostać połączone. W standardach branżowych, takich jak IEEE 802.3, konwertery mediów odgrywają kluczową rolę w zapewnianiu kompatybilności między różnymi mediami transmisyjnymi. Działają zgodnie z zasadą transparentności protokołów, co oznacza, że przejście między światłowodem a skrętką nie wpływa na działanie wyższych warstw modelu OSI. Dzięki temu sieci mogą być bardziej elastyczne i skalowalne, co jest kluczowe w dynamicznie rozwijających się środowiskach IT.

Pytanie 16

Wskaż znak umieszczany na urządzeniach elektrycznych przeznaczonych do obrotu i sprzedaży w Unii Europejskiej.

A. Znak 2

B. Znak 3

C. Znak 4

D. Znak 1

Znak CE jest tym, którego szukasz, jeśli chodzi o urządzenia elektryczne przeznaczone do obrotu i sprzedaży na terenie Unii Europejskiej. To oznaczenie jest potwierdzeniem, że wyrób spełnia wszystkie wymagania dyrektyw Unii Europejskiej dotyczących bezpieczeństwa, ochrony zdrowia oraz ochrony środowiska. Co ważne, to nie tylko formalność, ale realny dowód, że produkt przeszedł odpowiednią ocenę zgodności – czasem nawet bardzo rygorystyczną, zależnie od rodzaju urządzenia. Moim zdaniem, znak CE jest już tak powszechny w branży, że trudno wyobrazić sobie poważnego producenta, który by go zignorował. Przykładowo, bez tego oznaczenia żaden sprzęt elektryczny czy elektroniczny nie zostanie legalnie wprowadzony do obrotu na terenie UE. Samo umieszczenie znaku CE zobowiązuje producenta do prowadzenia dokumentacji technicznej, a także do przechowywania jej przez określony czas. W praktyce – spotkasz go praktycznie na wszystkim: od czajnika elektrycznego, poprzez ładowarki, aż po skomplikowane maszyny przemysłowe. To taki branżowy „paszport” dla produktów, bez którego nie ma mowy o handlu w krajach UE. Warto też dodać, że za niewłaściwe oznakowanie czy stosowanie bez spełnienia wymagań grożą poważne konsekwencje prawne. Dobrze wiedzieć, że to nie tylko naklejka, a cała filozofia bezpieczeństwa i jakości.

Pytanie 17

Zgodnie z normą PN-EN 50174, poziome okablowanie w systemie strukturalnym to segment okablowania pomiędzy

A. punktem rozdziału a gniazdem użytkownika.

B. punktami rozdzielczymi w głównych pionach budynku.

C. serwerem a infrastrukturą sieci.

D. gniazdkiem użytkownika a urządzeniem końcowym.

Odpowiedź 'punkt rozdzielczy a gniazdo użytkownika' jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z normą PN-EN 50174, okablowanie poziome w systemie okablowania strukturalnego to część okablowania, która łączy punkty rozdzielcze w infrastrukturze telekomunikacyjnej z gniazdami użytkowników. W praktyce oznacza to, że każde gniazdo, do którego podłączają się urządzenia końcowe, takie jak komputery czy telefony, musi być połączone z punktem rozdzielczym, który zazwyczaj znajduje się w najbliższym pomieszczeniu technicznym lub w szafie serwerowej. Przykładowo, w biurowcu z systemem okablowania strukturalnego, okablowanie poziome może być zrealizowane w postaci kabli U/FTP, co zapewnia odpowiednie parametry transmisji danych. Warto również zwrócić uwagę na normy dotyczące długości kabli poziomych, które powinny nie przekraczać 90 metrów, aby uniknąć strat sygnału oraz zapewnić odpowiednią wydajność sieci. Zrozumienie tej koncepcji jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania systemów komunikacyjnych.

Pytanie 18

Na ilustracji ukazana jest karta

A. sieciowa Token Ring

B. kontrolera SCSI

C. sieciowa Fibre Channel

D. kontrolera RAID

Karta sieciowa Fibre Channel jest kluczowym elementem w infrastrukturach sieciowych wymagających szybkiego transferu danych, szczególnie w centrach danych i środowiskach SAN (Storage Area Network). Technologia Fibre Channel pozwala na przesyłanie danych z prędkością sięgającą nawet 128 Gb/s, co czyni ją idealnym rozwiązaniem dla aplikacji wymagających dużej przepustowości, takich jak bazy danych czy wirtualizacja. Karty tego typu wykorzystują światłowody, co zapewnia nie tylko wysoką szybkość transmisji, ale także znaczną odległość między komponentami sieciowymi bez utraty jakości sygnału. Ponadto Fibre Channel jest znany z niskiej latencji i wysokiej niezawodności, co jest niezwykle istotne w przypadku krytycznych operacji biznesowych. Implementacja tej technologii wymaga specjalistycznej wiedzy, a jej prawidłowe zastosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, obejmującymi redundancję komponentów oraz właściwe zarządzanie zasobami sieciowymi.

Pytanie 19

Jakie urządzenia wyznaczają granice domeny rozgłoszeniowej?

A. huby

B. przełączniki

C. rutery

D. wzmacniacze sygnału

Koncentratory, mosty i regeneratory to różne urządzenia w sieciach, ale nie ogarniają one granicy domeny rozgłoszeniowej. Koncentratory działają na warstwie fizycznej modelu OSI i mają za zadanie rozsyłać sygnały do wielu urządzeń. Przez to przesyłają też pakiety rozgłoszeniowe do wszystkich podłączonych, więc nie segregują ruchu, tylko rozprzestrzeniają komunikację na całą lokalną sieć. Mosty, które pracują na warstwie drugiej, mogą filtrować lokalny ruch, ale też nie zatrzymują rozgłoszenia, więc granice domeny nie są przez nie ustalane. Regeneratory z kolei wzmacniają sygnał w sieci, żeby można było go dalej przesyłać, ale nie analizują pakietów ani nie decydują o ich przesyłaniu, więc nie mają wpływu na domeny rozgłoszeniowe. Często myli się je z ruterami, które są zaprojektowane do segmentacji ruchu. W rzeczywistości funkcje tych urządzeń prowadzą do szerszego rozgłosu, co może obniżyć efektywność sieci. Rozumienie, czym się różnią te urządzenia od ruterów jest kluczowe, jeśli chcesz dobrze projektować i wdrażać rozwiązania sieciowe.

Pytanie 20

Jakie są korzyści płynące z użycia systemu plików NTFS?

A. możliwość szyfrowania folderów i plików

B. zapisywanie plików z nazwami dłuższymi niż 255 znaków

C. możliwość sformatowania nośnika o niewielkiej pojemności (1,44MiB)

D. przechowywanie tylko jednej kopii tabeli plików

System plików NTFS (New Technology File System) to nowoczesne rozwiązanie, które oferuje wiele zaawansowanych funkcji zarządzania danymi. Jedną z kluczowych zalet jest możliwość szyfrowania folderów i plików, co zapewnia wysoki poziom bezpieczeństwa przechowywanych informacji. Funkcja ta wykorzystuje technologię EFS (Encrypting File System), która pozwala użytkownikom na szyfrowanie danych na poziomie systemu plików. Dzięki temu, nawet w przypadku fizycznego dostępu do nośnika, nieautoryzowane osoby nie będą mogły odczytać zaszyfrowanych plików bez odpowiednich uprawnień. Praktyczne zastosowanie tej funkcjonalności jest szczególnie istotne w środowiskach korporacyjnych oraz w pracy z danymi wrażliwymi, gdzie bezpieczeństwo informacji jest kluczowe. Warto również zauważyć, że NTFS wspiera długie nazwy plików, co w połączeniu z szyfrowaniem, umożliwia komfortowe i bezpieczne zarządzanie dużymi zbiorami danych. W branży IT stosowanie NTFS jest standardem, szczególnie w systemach operacyjnych Windows, gdzie funkcjonalności te są szczególnie doceniane.

Pytanie 21

Główną czynnością serwisową w drukarce igłowej jest zmiana pojemnika

A. z taśmą

B. z atramentem

C. z tonerem

D. z fluidem

Wybór odpowiedzi związanych z atramentem, tonerem czy fluidem jest błędny, ponieważ nie odpowiadają one podstawowemu mechanizmowi pracy drukarek igłowych. Drukarki atramentowe używają wkładów z atramentem, które nanoszą kolor za pomocą mikroskopijnych dysz. W przypadku tonerów, są one stosowane w drukarkach laserowych, gdzie obraz jest tworzony na zasadzie elektrostatycznej. Wykorzystywanie fluidów jest bardziej typowe w kontekście niektórych urządzeń do druku sublimacyjnego czy specjalistycznych procesów druku, które są całkowicie różne od technologii igłowej. Typowym błędem myślowym jest mylenie technologii drukowania z różnymi rodzajami drukarek. Każda technologia ma swoje charakterystyczne cechy i zastosowania, a zrozumienie ich różnic jest kluczowe dla prawidłowego doboru sprzętu do zadania. W praktyce, dla osób pracujących z drukarkami, ważne jest, aby znały one rodzaj posiadanego sprzętu i odpowiednie materiały eksploatacyjne, co pozwala uniknąć nieporozumień i zapewnić efektywność pracy. Dlatego fundamentalne jest prawidłowe rozumienie, że igły w drukarkach igłowych nie współpracują z atramentem ani tonerami, lecz z taśmami barwiącymi.

Pytanie 22

Na diagramie blokowym karty dźwiękowej komponent odpowiedzialny za konwersję sygnału analogowego na cyfrowy jest oznaczony numerem

A. 5

B. 2

C. 4

D. 3

Na schemacie blokowym karty dźwiękowej, każda z cyfr oznacza różne elementy, które pełnią specyficzne funkcje. Cyfra 2 odnosi się do procesora sygnałowego DSP, który zajmuje się obróbką sygnałów audio. DSP jest stosowany do wykonywania operacji takich jak filtracja, korekcja dźwięku czy zastosowanie efektów dźwiękowych. Mimo że DSP jest sercem wielu operacji na sygnale, kluczowym elementem konwersji sygnału z analogu na cyfrowy jest przetwornik A/C, oznaczony cyfrą 4. Cyfra 5 oznacza przetwornik cyfrowo-analogowy C/A, który realizuje odwrotny proces do A/C, konwertując sygnały cyfrowe na analogowe, co jest niezbędne do odtwarzania dźwięku przez głośniki. Cyfra 3 oznacza syntezator FM, który generuje dźwięki za pomocą modulacji częstotliwości, co było częstym rozwiązaniem w starszych kartach dźwiękowych do generowania dźwięków muzycznych. Typowe błędy w interpretacji schematów wynikają z braku zrozumienia roli poszczególnych komponentów i ich symboli. W kontekście przetwarzania sygnałów audio, kluczowe jest rozpoznawanie komponentów odpowiedzialnych za określone etapy przetwarzania sygnału, co pozwala na właściwe diagnozowanie i rozwiązywanie problemów w systemach dźwiękowych.

Pytanie 23

Które z kart sieciowych o podanych adresach MAC zostały wytworzone przez tego samego producenta?

A. 00:17:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B9:00:1F:FE

B. 00:17:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B9:00:2F:FE

C. 00:16:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B9:00:2F:FE

D. 00:16:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B8:00:2F:FE

Właściwa odpowiedź to para adresów MAC 00:16:B9:00:1F:FE oraz 00:16:B9:00:2F:FE, ponieważ oba adresy zaczynają się od identyfikatora OUI (Organizationally Unique Identifier) 00:16:B9. OUI jest pierwszymi trzema oktetami adresu MAC i jest przypisany do konkretnego producenta urządzeń sieciowych przez IEEE. W praktyce oznacza to, że urządzenia z tym samym OUI są produkowane przez tego samego dostawcę, co może mieć wpływ na ich kompatybilność oraz wsparcie techniczne. Na przykład, w przypadku problemów z siecią, łatwiej jest rozwiązać konflikty, gdy wszystkie urządzenia pochodzą od tego samego producenta. Dodatkowo, znajomość OUI jest przydatna w zarządzaniu siecią i umożliwia identyfikację sprzętu w sieci, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa i audytów. Warto również zaznaczyć, że analizując adresy MAC, można dostrzec różnice w modelach i wersjach sprzętu, co pomaga w aktualizacji oraz utrzymaniu infrastruktury sieciowej.

Pytanie 24

Początkowe znaki heksadecymalne adresu IPv6 przeznaczonego do link-local to

A. FF30

B. 3000

C. 2000

D. FE80

Adresy IPv6 typu link-local to coś, co musisz znać, jeśli chcesz ogarnąć temat lokalnych sieci. Służą one do komunikacji w obrębie tej samej sieci i są naprawdę kluczowe dla działania protokołu IPv6. Zaczynają się od prefiksu FE80::/10, co oznacza, że pierwsze dziesięć bitów to 1111 1110 10, a reszta dotyczy konkretnego interfejsu na urządzeniu. W praktyce, każdy interfejs, który obsługuje IPv6, dostaje swój unikalny adres link-local. Dzięki temu, urządzenia mogą się ze sobą dogadywać, nie potrzebując routera. Wiele technologii, jak autokonfiguracja adresów IPv6 (SLAAC) czy protokół Neighbor Discovery Protocol (NDP), korzysta z tych adresów, żeby wykrywać sąsiednie hosty i rozwiązywać adresy. Zrozumienie link-local jest naprawdę ważne, zwłaszcza teraz, kiedy IPv6 zaczyna być coraz bardziej powszechne w sieciach.

Pytanie 25

Jakie znaczenie ma skrót MBR w kontekście technologii komputerowej?

A. Bloki pamięci w górnej części komputera IBM/PC

B. Fizyczny identyfikator karty sieciowej

C. Usługę związaną z interpretacją nazw domen

D. Główny rekord rozruchowy SO

Odpowiedzi sugerujące bloki pamięci górnej komputera IBM/PC, usługi związane z tłumaczeniem nazw domeny, czy fizyczny adres karty sieciowej, wskazują na błędne zrozumienie terminologii związanej z architekturą komputerową i zasadami działania systemów operacyjnych. Bloki pamięci górnej nie mają związku z MBR, gdyż dotyczą one pamięci RAM i jej organizacji, a nie mechanizmu rozruchu. Usługi tłumaczenia nazw domeny odnoszą się do protokołu DNS, który zarządza adresami IP, a więc jest całkowicie niezwiązany z procesem rozruchu komputera. Z kolei fizyczny adres karty sieciowej, znany jako adres MAC, dotyczy komunikacji sieciowej i nie ma nic wspólnego z procesem uruchamiania systemu operacyjnego. Te nieprawidłowe odpowiedzi wynikają często z mylenia różnych terminów technicznych oraz ich zastosowań. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania w dziedzinie IT, gdzie precyzyjność w używaniu terminologii jest niezbędna. Różne aspekty architektury komputerowej i sieci muszą być rozróżniane i nie mogą być mylone, aby uniknąć poważnych błędów w diagnostyce i konfiguracji systemów komputerowych. Ponadto, znajomość standardów takich jak MBR lub UEFI jest fundamentalna dla każdego, kto chce zrozumieć, jak działa system operacyjny i jak można skutecznie zarządzać rozruchem systemów komputerowych.

Pytanie 26

Aby zmierzyć tłumienie światłowodowego łącza w dwóch zakresach długości fal 1310 nm i 1550 nm, należy zastosować

A. testera UTP

B. reflektometr TDR

C. rejestratora cyfrowego

D. miernika mocy optycznej

Miernik mocy optycznej to urządzenie, które idealnie nadaje się do pomiaru tłumienia łącza światłowodowego w różnych oknach transmisyjnych, takich jak 1310 nm i 1550 nm. Tłumienie, które wyraża się w decybelach (dB), jest określane jako różnica mocy sygnału przed i po przejściu przez medium, co pozwala na ocenę jakości łącza. Mierniki mocy optycznej są zgodne z normami ITU-T G.651 oraz G.652, które definiują wymagania dotyczące jakości sieci światłowodowych. W praktyce, podczas testowania łącza, nadajnik o znanej mocy jest używany do wprowadzenia sygnału do włókna, a miernik mocy optycznej rejestruje moc na końcu łącza. Dzięki temu możliwe jest precyzyjne określenie wartości tłumienia oraz identyfikacja ewentualnych problemów, takich jak zanieczyszczenia, złe połączenia lub uszkodzenia włókna. Regularne pomiary tłumienia są kluczowe dla utrzymania niezawodności i wydajności sieci światłowodowych, co jest istotne w kontekście rosnących wymagań dotyczących przepustowości i jakości usług.

Pytanie 27

Jaką topologię fizyczną wykorzystuje się w sieciach o logice Token Ring?

A. Gwiazdy

B. Pierścienia

C. Siatki

D. Magistrali

Topologia fizyczna pierścienia jest kluczowym elementem w sieciach wykorzystujących topologię logiczną Token Ring. W tej architekturze, dane są przesyłane w formie tokenów, które krążą wokół zamkniętego pierścienia. Każde urządzenie w sieci ma dostęp do tokena, co zapewnia kontrolę nad transmisją danych i eliminację kolizji. To podejście jest szczególnie efektywne w środowiskach, gdzie wymagana jest stabilność i deterministyczny czas przesyłania danych, na przykład w aplikacjach przemysłowych i systemach automatyki. Standardy IEEE 802.5 definiują zasady działania sieci Token Ring, co czyni tę technologię zgodną z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania sieci. Stosowanie topologii pierścienia sprawia, że sieć jest odporna na błędy; jeśli jedno urządzenie ulegnie awarii, pozostałe mogą nadal komunikować się, co jest kluczowe dla wysokiej dostępności systemów. W praktyce, sieci Token Ring znajdowały zastosowanie w różnych branżach, w tym w bankowości i telekomunikacji, gdzie niezawodność i bezpieczeństwo danych są priorytetowe.

Pytanie 28

Jaką maskę domyślną mają adresy IP klasy B?

A. 255.0.0.0

B. 255.255.0.0

C. 255.255.255.255

D. 255.255.255.0

Domyślna maska dla adresów IP klasy B to 255.255.0.0. Klasa B obejmuje adresy IP od 128.0.0.0 do 191.255.255.255 i jest przeznaczona głównie dla średnich do dużych sieci. Maska 255.255.0.0 pozwala na utworzenie 65 536 adresów IP w jednej sieci (2^16), co czyni ją odpowiednią dla organizacji wymagających dużej liczby hostów. W praktyce, ta maska używana jest w dużych korporacjach, instytucjach edukacyjnych i centrach danych, gdzie zarządzanie dużymi zbiorami urządzeń jest kluczowe. Warto również zauważyć, że zgodnie z konwencją CIDR (Classless Inter-Domain Routing), maska ta może być zapisywana jako /16, co ułatwia zrozumienie zakresu adresów w danej sieci. Odpowiednie przydzielanie i zarządzanie adresami IP jest fundamentalne dla efektywności działania sieci, a znajomość masek podsieci pozwala na lepsze planowanie infrastruktury sieciowej.

Pytanie 29

Czym jest skrót MAN w kontekście sieci?

A. lokalną

B. miejską

C. rozległą

D. bezprzewodową

Skrót MAN, czyli Metropolitan Area Network, odnosi się do sieci miejskiej, która jest projektowana w celu łączenia różnych lokalnych sieci komputerowych w danym obszarze geograficznym, jak na przykład miasto. Sieci MAN są zazwyczaj większe niż sieci lokalne (LAN), ale mniejsze od sieci rozległych (WAN). Stosowane są w celu zapewnienia szybkiej i efektywnej komunikacji między instytucjami, biurami i innymi obiektami w obrębie miasta. Zastosowanie sieci MAN obejmuje różnorodne usługi, takie jak transmisja danych, telekomunikacja oraz dostęp do Internetu. Dzięki zastosowaniu technologii, takich jak Ethernet lub fiber optics, sieci MAN oferują dużą przepustowość i niskie opóźnienia. Wzorzec budowy MAN ułatwia implementację rozwiązań zgodnych z normami IEEE 802.16, co zapewnia efektywność i standaryzację w komunikacji w obrębie miasta.

Pytanie 30

Symbol graficzny przedstawiony na ilustracji oznacza złącze

A. HDMI

B. COM

C. FIRE WIRE

D. DVI

Symbol przedstawiony na rysunku to oznaczenie złącza FireWire znanego również jako IEEE 1394 Interfejs FireWire jest używany do przesyłania danych między urządzeniami elektronicznymi najczęściej w kontekście urządzeń multimedialnych takich jak kamery cyfrowe i zewnętrzne dyski twarde FireWire charakteryzuje się wysoką przepustowością i szybkością transmisji danych co czyni go idealnym do przesyłania dużych plików multimedialnych w czasie rzeczywistym Standard IEEE 1394 umożliwia podłączenie wielu urządzeń do jednego kontrolera co ułatwia tworzenie rozbudowanych systemów multimedialnych bez potrzeby stosowania skomplikowanych ustawień Dzięki szerokiej zgodności z wieloma systemami operacyjnymi FireWire jest ceniony w branżach kreatywnych takich jak produkcja filmowa i dźwiękowa choć w ostatnich latach jego popularność nieco zmalała z powodu wzrostu zastosowań USB i Thunderbolt Mimo to zrozumienie jego użycia jest kluczowe dla profesjonalistów zajmujących się archiwizacją cyfrową i edycją multimediów szczególnie w kontekście starszych urządzeń które nadal wykorzystują ten standard

Pytanie 31

W jakiej warstwie modelu ISO/OSI wykorzystywane są adresy logiczne?

A. Warstwie fizycznej

B. Warstwie transportowej

C. Warstwie łącza danych

D. Warstwie sieciowej

Warstwa fizyczna modelu ISO/OSI zajmuje się przesyłaniem sygnałów elektrycznych, optycznych lub radiowych, a nie adresacją. W tej warstwie nie występują pojęcia związane z adresami, ponieważ skupia się ona na fizycznych aspektach transmisji danych, takich jak kable, złącza i standardy sygnałów. Z kolei warstwa łącz danych zapewnia komunikację między bezpośrednio połączonymi urządzeniami, operując na adresach MAC, które są przypisane do interfejsów sieciowych. Adresy te pozwalają na lokalne trasowanie danych, ale nie są używane do identyfikacji urządzeń w szerszej skali. W warstwie transportowej, zajmującej się zapewnieniem niezawodności i kontrolą przepływu danych, również nie stosuje się adresów logicznych. W tej warstwie protokoły, takie jak TCP i UDP, operują na portach, które identyfikują konkretne aplikacje na danym urządzeniu, a nie na adresach w skali sieci. Błędne wnioski mogą wynikać z mylenia pojęć dotyczących adresacji logicznej i fizycznej oraz nieznajomości funkcji poszczególnych warstw modelu ISO/OSI. Kluczowe jest zrozumienie, że adresy logiczne są przypisane w warstwie sieciowej, gdzie odbywa się routing, a nie w warstwach niższych, które koncentrują się na bezpośredniej komunikacji i fizycznej transmisji danych.

Pytanie 32

Jaką funkcję wykonuje zaprezentowany układ?

A. Odpowiedź D

B. Odpowiedź A

C. Odpowiedź B

D. Odpowiedź C

Rozważając odpowiedzi które nie są poprawne warto przyjrzeć się logice stojącej za każdą z opcji. Opcja A sugeruje że funkcja realizuje operację (a + b)(a + ¬b) co oznaczałoby że układ musiałby mieć dodatkowe bramki AND i OR aby osiągnąć taką logikę. Jest to błędne zrozumienie ponieważ w przedstawionym układzie nie ma wystarczającej liczby bramek do realizacji takiej funkcji złożonej sumy i iloczynu. Opcja B przedstawia funkcję (a + b)(¬b) co również nie jest możliwe przy danym układzie ponieważ wymagałoby to dodatkowej negacji sygnału b i jego kombinacji z a w inny sposób niż to co jest przedstawione. Takie podejście często jest wynikiem błędnego rozumienia roli bramek logicznych w danym układzie. Opcja D zakłada że układ realizuje funkcję a(a + b) co implikowałoby że sygnał a jest używany zarówno do sumy jak i iloczynu co jest niezgodne z przedstawionym schematem ponieważ sygnał a jest negowany przed użyciem w dalszej części układu. Uczenie się jak prawidłowo identyfikować i analizować układy logiczne jest kluczowe dla poprawnego projektowania i analizowania systemów cyfrowych co pozwala unikać typowych błędów myślowych i zapewnia skuteczne projektowanie rozwiązań cyfrowych.

Pytanie 33

Wskaż rodzaj konserwacji, który powinien być przeprowadzony, gdy na wydruku z drukarki atramentowej pojawiają się smugi, kolory są nieprawidłowe lub brakuje niektórych barw.

A. Czyszczenie głowicy drukującej

B. Unowocześnienie oprogramowania drukarki

C. Kalibracja przesuwu papieru

D. Zamiana taśmy barwiącej

Wymiana taśmy barwiącej jest techniką konserwacyjną właściwą dla drukarek igłowych lub termicznych, gdzie taśma jest kluczowym elementem odpowiedzialnym za przenoszenie atramentu na papier. Jednak w przypadku drukarek atramentowych, taśmy barwiące nie są stosowane, co sprawia, że ta odpowiedź jest nieadekwatna do problemu opisanego w pytaniu. Kalibrowanie przesuwu papieru dotyczy głównie problemów z podawaniem papieru lub niewłaściwym ustawieniem druku, a nie jakości samego wydruku, co czyni to podejście nieefektywnym w kontekście smużenia lub zniekształceń kolorów. Aktualizacja oprogramowania drukarki, choć może wprowadzać nowe funkcje lub poprawiać wydajność, nie rozwiązuje bezpośrednio problemów związanych z zatykaną głowicą lub jakością atramentu. Dlatego stosowanie tych podejść w sytuacji, gdy głównym problemem jest zanieczyszczenie głowicy, prowadzi do nieefektywnej konserwacji oraz marnowania zasobów. Ważne jest, aby w takich przypadkach korzystać z praktyk zgodnych z zaleceniami producentów, koncentrując się na czyszczeniu i konserwacji głowic drukujących, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości wydruków oraz długotrwałego użytkowania drukarki.

Pytanie 34

Jakie zastosowanie ma polecenie md w systemie Windows?

A. przejście do katalogu nadrzędnego

B. tworzenie pliku

C. zmiana nazwy pliku

D. tworzenie katalogu

Polecenie 'md' (make directory) w wierszu poleceń systemu Windows jest używane do tworzenia nowych katalogów. To niezwykle przydatne w organizowaniu plików na dysku twardym. Na przykład, aby stworzyć katalog o nazwie 'Dokumenty', wpisujemy 'md Dokumenty'. Dzięki tym komendom użytkownicy mogą łatwo zarządzać strukturą folderów, co ułatwia porządkowanie plików i projektów. Dobre praktyki wskazują, aby tworzyć katalogi zgodnie z ich zawartością, co ułatwia późniejsze ich odnajdywanie. Rekomenduje się również stosowanie zrozumiałych nazw katalogów oraz unikanie spacji w nazwach, co może prowadzić do problemów w niektórych skryptach. Ponadto, komenda 'md' może być używana w skryptach batch do automatyzacji procesów tworzenia folderów, co znacznie przyspiesza codzienną pracę z danymi.

Pytanie 35

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) służy do konwersji adresu IP na

A. adres sprzętowy

B. adres IPv6

C. nazwę komputera

D. nazwę domenową

Protokół ARP, to mega ważny element w świecie sieci komputerowych. Umożliwia on przekształcenie adresów IP na adresy MAC, co jest kluczowe, gdy komputer chce coś wysłać do innego urządzenia w sieci. Wyobraź sobie, że gdy komputer A chce rozmawiać z komputerem B, najpierw musi znać adres MAC B. To dlatego, że w komunikacji na poziomie warstwy łącza danych (czyli warstwy 2 w modelu OSI) używamy adresów sprzętowych. ARP działa w taki sposób, że kompy mogą same zdobywać te adresy MAC, bez potrzeby ręcznej konfiguracji, co jest spoko. Na przykład, komputer A wysyła zapytanie ARP, które rozsyła do wszystkich w sieci, a wtedy komputer B odpowiada swoim MAC. Taki mechanizm jest kluczowy dla działania sieci Ethernet i sprawnej komunikacji w większych strukturach IT. Fajnie też wiedzieć, że ARP jest standardowym protokołem, co potwierdzają dokumenty RFC, więc jest to powszechnie akceptowane w branży.

Pytanie 36

Które z poniższych stwierdzeń jest prawdziwe w odniesieniu do przedstawionej konfiguracji serwisu DHCP w systemie Linux?

A. System przekształci adres IP 192.168.221.102 na nazwę main

B. Komputery uzyskają adres IP z zakresu 176.16.20.251 ÷ 255.255.255.0

C. Karcie sieciowej urządzenia main przypisany zostanie adres IP 39:12:86:07:55:00

D. Komputery działające w sieci będą miały adres IP z zakresu 176.16.20.50 ÷ 176.16.20.250

Odpowiedź wskazująca, że komputery pracujące w sieci otrzymają adres IP z zakresu 176.16.20.50 do 176.16.20.250 jest poprawna, ponieważ konfiguracja DHCP przedstawiona w pytaniu definiuje zakres przydzielania adresów IP dla klientów. W sekcji 'range' widać dokładnie zdefiniowany zakres adresów, z którego serwer DHCP będzie przydzielał adresy IP. W praktyce oznacza to, że gdy klient żąda adresu IP, serwer DHCP wybierze jeden z adresów w tym zakresie, co jest standardową praktyką w zarządzaniu adresacją IP w sieciach lokalnych. Dobre praktyki sugerują, aby unikać przydzielania adresów z tego zakresu dla urządzeń statycznych, stąd zdefiniowanie adresu 176.16.20.100 dla hosta 'main' jest także przykładam na właściwe konfigurowanie usług DHCP, by uniknąć konfliktów adresowych. Ensuring that the DHCP service is correctly configured and that static IP addresses are outside of the DHCP range is crucial for maintaining stable network operations.

Pytanie 37

Symbol umieszczony na obudowie komputera stacjonarnego informuje o zagrożeniu przed

A. porażeniem prądem elektrycznym

B. możliwym urazem mechanicznym

C. promieniowaniem niejonizującym

D. możliwym zagrożeniem radiacyjnym

Symbol przedstawiony na obudowie komputera to powszechnie stosowany znak ostrzegawczy przed porażeniem prądem elektrycznym Składa się z żółtego trójkąta z czarną obwódką oraz czarną błyskawicą w środku Ten symbol informuje użytkownika o potencjalnym ryzyku związanym z kontaktem z nieosłoniętymi przewodami lub urządzeniami elektrycznymi mogącymi znajdować się pod niebezpiecznym napięciem Znak ten jest szeroko stosowany w różnych gałęziach przemysłu gdzie istnieje możliwość porażenia prądem szczególnie w miejscach o dużym natężeniu energii elektrycznej Przestrzeganie oznaczeń jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa w miejscach pracy oraz w domach Zgodnie z międzynarodowymi normami i standardami takimi jak ISO 7010 czy ANSI Z535.4 stosowanie tego rodzaju symboli jest wymagane do informowania o zagrożeniach elektrycznych Praktyczne zastosowanie znaku obejmuje nie tylko sprzęt komputerowy ale także rozdzielnie elektryczne oraz inne urządzenia przemysłowe gdzie występuje ryzyko kontaktu z prądem Elektryczność mimo swoich korzyści stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i życia dlatego znajomość i rozumienie takich symboli jest kluczowe w codziennym użytkowaniu urządzeń elektrycznych i elektronicznych

Pytanie 38

Jakie protokoły przesyłają regularne kopie tablic routingu do sąsiednich ruterów, nie zawierając pełnych informacji o odległych urządzeniach routujących?

A. EIGRP, OSPF

B. RIP, IGRP

C. EGP, BGP

D. OSPF, RIP

Wybór protokołów EGP i BGP jako odpowiedzi prowadzi do kilku nieporozumień dotyczących ich funkcji i zastosowań. EGP (Exterior Gateway Protocol) to przestarzały protokół, który był używany do komunikacji między różnymi systemami autonomicznymi, ale nie jest obecnie szeroko stosowany. W jego miejscu BGP (Border Gateway Protocol) stał się standardem dla routingu między systemami autonomicznymi. BGP jest oparty na pełnej informacji o trasach, co oznacza, że wymienia pełne tablice routingu pomiędzy ruterami, a nie tylko zmienione informacje, co czyni go mniej efektywnym w kontekście lokalnych aktualizacji, które są kluczowe dla szybkiego reagowania na zmiany w topologii. W praktyce, ten protokół jest używany głównie do zarządzania trasami między wieloma dostawcami usług internetowych, co sprawia, że jego zastosowanie w lokalnych sieciach korporacyjnych czy w sieciach o spójnym adresowaniu IP jest nieadekwatne. Kolejnym błędnym podejściem jest połączenie OSPF z RIP. Choć OSPF jest protokołem link-state, który przekazuje jedynie zmiany w stanie połączeń, RIP (Routing Information Protocol) jest protokołem typu distance-vector, który regularnie przesyła pełne tablice routingu, co jest mniej wydajne. Takie nieścisłości w zrozumieniu, jak różne protokoły działają i jakie są ich zastosowania, mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji projektowych w sieciach komputerowych. Wybierając protokoły, istotne jest uwzględnienie ich charakterystyki i wymagań danej sieci, co jest kluczowe dla jej wydajności i niezawodności.

Pytanie 39

Jaką maksymalną wartość rozplotu kabla UTP można uzyskać we wtyku RJ45 według normy PN-EN 50173?

A. 10 mm

B. 15 mm

C. 13 mm

D. 20 mm

Wartość maksymalnego rozplotu kabla UTP we wtyku RJ45 zgodnie z normą PN-EN 50173 wynosi 13 mm. Jest to istotne dla zachowania parametrów transmisyjnych kabla, ponieważ zbyt duży rozplot może prowadzić do zakłóceń elektromagnetycznych oraz degradacji sygnału. W praktyce, przy wykonaniu instalacji sieciowej, zwłaszcza w środowiskach o dużym natężeniu zakłóceń, precyzyjne utrzymanie tego wymiaru jest kluczowe. Wtyki RJ45 są standardem w komunikacji Ethernet, a ich odpowiednie zastosowanie zapewnia optymalną wydajność. Dobrą praktyką jest również unikanie zbyt dużych zagięć lub krzyżowania przewodów, co może dodatkowo wpływać na parametry pracy sieci. Prawidłowe wykonanie połączeń gwarantuje, że kable będą działały w pełnym zakresie możliwości, co jest niezbędne dla utrzymania efektywności sieci.

Pytanie 40

Jeśli użytkownik wybierze pozycję wskazaną strzałką, będzie mógł zainstalować aktualizacje

A. powodujące uaktualnienie Windows 8.1 do systemu Windows 10.

B. dotyczące sterowników lub nowego oprogramowania firmy Microsoft.

C. usuwające usterkę krytyczną, niezwiązaną z zabezpieczeniami.

D. dotyczące luk w zabezpieczeniach o priorytecie krytycznym.

To jest właśnie dobre podejście do tematu aktualizacji w Windows Update. Opcjonalne aktualizacje, do których prowadzi wskazana strzałka, to najczęściej sterowniki lub dodatkowe oprogramowanie udostępnione przez Microsoft lub producentów sprzętu. Często zdarza się, że wśród tych aktualizacji pojawiają się na przykład nowe wersje sterowników do karty graficznej, drukarki albo jakieś poprawki dla funkcji systemowych, które nie są niezbędne do bezpieczeństwa ani stabilności systemu. Instalowanie takich aktualizacji bywa przydatne, zwłaszcza gdy mamy problemy z kompatybilnością sprzętu po podłączeniu nowego urządzenia czy potrzebujemy obsługi najnowszych funkcji. Z mojego doświadczenia – czasem lepiej sprawdzić, co w tych opcjonalnych się kryje, bo można trafić na coś, co na danym sprzęcie rzeczywiście poprawi komfort pracy. W środowisku IT, zgodnie z dobrymi praktykami, zaleca się regularne sprawdzanie i instalowanie aktualizacji opcjonalnych, jeśli wiemy, że mogą rozwiązać konkretne problemy lub poprawić wydajność komputera. To świetny nawyk, bo niektóre nowości pojawiają się właśnie tam, zanim zostaną oznaczone jako „ważne”. Dobrze wiedzieć, że aktualizacje opcjonalne nie dotyczą krytycznych luk ani nie prowadzą do zmiany wersji systemu operacyjnego – one mają bardziej charakter rozszerzający albo usprawniający.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej