Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 14 maja 2025 00:07
Data zakończenia: 14 maja 2025 01:00

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby przeprowadzać ocieplanie dachów z drewna, należy używać

A. włókna celulozowego

B. płyty wiórowo-cementowej

C. płyty gipsowo-włóknowej

D. wełny mineralnej

Wełna mineralna to materiał o doskonałych właściwościach izolacyjnych, który jest często stosowany do ociepleń dachów o konstrukcji drewnianej. Jej główne zalety to wysoka odporność na ogień, niska przewodność cieplna oraz dobra akustyka. Wełna mineralna jest również odporna na wilgoć, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w przypadku dachów, gdzie może występować kondensacja pary wodnej. Zgodnie z normą PN-EN ISO 6946, wełna mineralna przyczynia się do zwiększenia efektywności energetycznej budynków, a jej użycie w konstrukcjach drewnianych jest zgodne z dobrymi praktykami w budownictwie. Przykładem zastosowania wełny mineralnej może być ocieplanie poddaszy, gdzie materiał ten jest umieszczany między krokwiami. Dodatkowo, wełna mineralna jest łatwa w obróbce, co ułatwia montaż oraz minimalizuje straty materiałowe, co jest istotne w kontekście zrównoważonego budownictwa. Jej chropowata struktura sprzyja również poprawie jakości powietrza wewnętrznego, co jest istotnym aspektem nowoczesnych standardów budowlanych.

Pytanie 2

Korzystając z danych zawartych w tabeli wskaż najmniejszą dopuszczalną grubość tynku z izolacją termiczną.

Grubości tynków	Średnia grubość w [mm]	Dopuszczalna najmniejsza grubość w [mm]
dla tynków zewnętrznych	20	15
dla tynków wewnętrznych	15	10
dla jednowarstwowych tynków wewnętrznych z fabrycznie suchej zaprawy	10	5
dla jednowarstwowych tynków chroniących przed wodą z fabrycznie suchej zaprawy	15	10
dla tynków z izolacją termiczną	zależnie od wymagań	20

A. 10 mm

B. 20 mm

C. 15 mm

D. 5 mm

Wybierając odpowiedź 20 mm, wskazujesz na zgodność z wymaganiami dotyczącymi tynków z izolacją termiczną. Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, ta wartość jest najmniejszą dopuszczalną grubością, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich właściwości izolacyjnych. Tynki o grubości 20 mm są zgodne z normami budowlanymi, które określają minimalne parametry dla zapewnienia efektywności energetycznej budynków. Przykładowo, w budownictwie pasywnym, odpowiednia grubość izolacji jest niezbędna do osiągnięcia niskiego zapotrzebowania na energię do ogrzewania. Warto także zwrócić uwagę na to, że zbyt cienkie warstwy tynku mogą prowadzić do mostków termicznych, co skutkuje stratami ciepła oraz zwiększonymi kosztami ogrzewania. Dlatego też, stosowanie tynków o grubości 20 mm jest zasadne z perspektywy zarówno efektywności energetycznej, jak i długoterminowej trwałości budynku.

Pytanie 3

Jeśli czas pracy potrzebny do wykonania 1 m2 ścianki działowej wynosi 1,4 r-g, a stawka godzinowa murarza to 15 zł, to jakie wynagrodzenie powinien otrzymać murarz za zrealizowanie 120 m2 ścianek działowych?

A. 3 600 zł

B. 1 800 zł

C. 1 680 zł

D. 2 520 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie murarza za wykonanie 120 m2 ścianek działowych, najpierw musimy ustalić, ile roboczogodzin (r-g) jest potrzebnych do wykonania tej pracy. Ponieważ nakład robocizny na 1 m2 wynosi 1,4 r-g, to dla 120 m2 obliczamy: 120 m2 * 1,4 r-g/m2 = 168 r-g. Następnie, znając stawkę godzinową murarza wynoszącą 15 zł, obliczamy całkowite wynagrodzenie: 168 r-g * 15 zł/r-g = 2520 zł. Takie obliczenia są podstawą w branży budowlanej, gdzie precyzyjne planowanie robocizny oraz kosztów jest kluczowe dla efektywności projektów. Dobrą praktyką jest również stworzenie harmonogramu roboczego, który pozwoli na kontrolowanie postępów oraz kosztów, co minimalizuje ryzyko przekroczenia budżetu.

Pytanie 4

Na fundamentowej ścianie budynku przeprowadzono pionową izolację poprzez dwukrotne pokrycie ściany lepikiem asfaltowym. Jakiego rodzaju jest to izolacja?

A. przeciwwilgociowa

B. termiczna

C. akustyczna

D. przeciwdrganiowa

Wybrana przez Ciebie odpowiedź dotycząca izolacji przeciwdrganiowej jest raczej nietrafiona. Ta izolacja ma na celu amortyzowanie drgań mechanicznych, a nie stawianie czoła wodzie. Najczęściej stosuje się ją w budownictwie przemysłowym, gdzie pojawiają się wibracje od maszyn czy pojazdów. Izolacje akustyczne, chociaż też są ważne dla komfortu w budynku, skupiają się głównie na redukcji hałasu. Odnośnie izolacji termicznej, to ona z kolei służy do ograniczenia utraty ciepła i nie ma nic wspólnego z zabezpieczaniem fundamentów przed wodą gruntową. Często ludzie mylą różne typy izolacji i nie dostrzegają, że każdy typ ma swoje specyficzne funkcje i materiały, co jest dość istotne. Z mojego doświadczenia, zrozumienie tych różnic jest kluczowe, żeby w przyszłości uniknąć problemów, takich jak zawilgocenia czy uszkodzenia budynku.

Pytanie 5

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną, użyto 50 kg wapna. Jaką ilość cementu trzeba zastosować do tej zaprawy, jeśli proporcja objętościowa składników wynosi 1:2:4?

A. 25 kg

B. 50 kg

C. 100 kg

D. 150 kg

Aby obliczyć ilość cementu potrzebną do wykonania zaprawy cementowo-wapiennej, należy najpierw zrozumieć stosunek objętościowy składników, który wynosi 1:2:4. Oznacza to, że na każdą część cementu przypadają dwie części wapna i cztery części piasku. W tym przypadku, skoro przygotowano 50 kg wapna, to obliczamy ilość cementu w następujący sposób: jeśli 2 części to 50 kg, to 1 część (czyli cement) wynosi 25 kg (50 kg / 2 = 25 kg). Dodatkowo, dla zapewnienia właściwych właściwości zaprawy oraz trwałości konstrukcji, dobrym standardem jest stosowanie dokładnych proporcji, które zapewniają odpowiednią wytrzymałość i elastyczność mieszanki. Warto pamiętać, że w praktyce do wykonania zaprawy często korzysta się z gotowych mieszanek zapraw, które już mają zmierzone i dobrane składniki w odpowiednich proporcjach, co ułatwia pracę budowlaną.

Pytanie 6

Jaką ilość mieszanki betonowej wykorzystano do stworzenia 3 stóp fundamentowych o rozmiarach 1,4 x 1,4 m i wysokości 0,5 m, jeśli norma zużycia mieszanki betonowej do uzyskania 1 m3 betonu wynosi 1,015 m3?

A. 2,984 m3

B. 0,995 m3

C. 5,880 m3

D. 2,940 m3

Aby obliczyć ilość mieszanki betonowej potrzebnej do wykonania 3 stóp fundamentowych o wymiarach 1,4 x 1,4 m i wysokości 0,5 m, należy najpierw obliczyć objętość jednego stopy fundamentowej. Obliczenie objętości polega na pomnożeniu długości, szerokości i wysokości: 1,4 m * 1,4 m * 0,5 m = 0,98 m3 dla jednej stopy. Następnie, mnożymy tę wartość przez 3, aby uzyskać łączną objętość wszystkich trzech stóp: 0,98 m3 * 3 = 2,94 m3. Jednakże norma zużycia mieszanki betonowej do wykonania 1 m3 betonu wynosi 1,015 m3, co oznacza, że na każdy 1 m3 betonu potrzebujemy 1,015 m3 mieszanki. Aby znaleźć całkowitą ilość mieszanki, należy pomnożyć objętość betonu przez normę: 2,94 m3 * 1,015 m3 = 2,984 m3. To pokazuje, jak ważne jest uwzględnienie norm zużycia w obliczeniach budowlanych, co jest praktyką powszechnie stosowaną w branży budowlanej, aby uniknąć niedoborów materiałów oraz zapewnić odpowiednią jakość wykonania. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie planowania i oszacowania materiałów budowlanych.

Pytanie 7

Na podstawie fragmentu opisu technicznego określ, ile pojemników cementu i wapna należy zużyć do przygotowania zaprawy, jeżeli do jej sporządzenia zaplanowano 20 pojemników piasku?

Opis techniczny
(fragment)

(...) Do wykonania ścian zewnętrznych z pustaków Max należy zastosować zaprawę cementowo-wapienną odmiany E, o proporcji objętościowej składników 1 : 0,5 : 4. (...)

A. 4 pojemniki cementu i 2 pojemniki wapna.

B. 4 pojemniki wapna i 2 pojemniki cementu.

C. 5 pojemników wapna i 2,5 pojemnika cementu.

D. 5 pojemników cementu i 2,5 pojemnika wapna.

Odpowiedź, która wskazuje na zużycie 5 pojemników cementu i 2,5 pojemnika wapna jest właściwa, ponieważ opiera się na poprawnych proporcjach składników potrzebnych do przygotowania zaprawy. W opisie technicznym podano, że proporcje objętościowe składników wynoszą 1:0,5:4, co oznacza, że na każdy 1 pojemnik cementu przypada 0,5 pojemnika wapna i 4 pojemniki piasku. Zgodnie z planowanym użyciem 20 pojemników piasku, można obliczyć ilość pozostałych składników. 20 pojemników piasku podzielone przez 4 (czwartą część proporcji) daje 5 pojemników cementu, co odpowiada proporcji 1:4. Współczynnik dla wapna wynosi 0,5, więc 5 pojemników cementu pomnożone przez 0,5 daje 2,5 pojemnika wapna. Takie podejście nie tylko zapewnia zgodność z podanymi proporcjami, ale także wpisuje się w najlepsze praktyki budowlane, które gwarantują odpowiednią wytrzymałość i trwałość zaprawy. W praktyce, stosowanie się do tych proporcji pozwala uniknąć problemów związanych z niedostatecznym wiązaniem materiałów, co ma kluczowe znaczenie dla późniejszej jakości prac budowlanych.

Pytanie 8

Jaką wytrzymałość ma klasa zaprawy na

A. ściśnięcie

B. przesuwanie

C. ugięcie

D. rozciąganie

Klasa zaprawy rzeczywiście odnosi się do jej wytrzymałości na ściskanie. Wytrzymałość na ściskanie jest kluczowym parametrem, który określa zdolność materiału do przenoszenia obciążeń działających w kierunku osiowym, co jest szczególnie istotne w budownictwie i inżynierii lądowej. W praktyce, zaprawy murarskie są stosowane do łączenia elementów budowlanych, takich jak cegły czy bloczki, a ich wytrzymałość na ściskanie wpływa na trwałość całej konstrukcji. Zgodnie z normami PN-EN 1015-11, wytrzymałość na ściskanie zaprawy może być klasyfikowana według różnych klas, co pozwala inżynierom na dobór odpowiedniego materiału do danego zastosowania, np. w budynkach mieszkalnych czy obiektach użyteczności publicznej. Wytrzymałość na ściskanie zaprawy jest zatem kluczowym wskaźnikiem jakości, którego pomiar przeprowadza się w warunkach laboratoryjnych, a jej znajomość pozwala na optymalizację kosztów oraz zapewnienie bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 9

Do zbudowania nadproża sklepionego (łęku) należy użyć cegły

A. dziurawki

B. pełnej

C. szczelinówki

D. kratówki

Nadproża sklepione, czyli te łuki, są mega ważne w budowlance, bo przenoszą ciężar z góry na boki. W tym przypadku cegła pełna jest wręcz niezbędna, bo ma super właściwości. Jest gęsta i naprawdę wytrzymała na ściskanie, idealna do robienia nadproży, które muszą wytrzymać sporo ciężaru. Cegła pełna daje też lepszą izolację akustyczną i cieplną w porównaniu do innych cegieł. Przykładem mogą być stare budynki, gdzie często spotykamy nadproża z cegły pełnej – to zgodne z zasadami ochrony naszego dziedzictwa kulturowego, a przy tym dobre dla budowlanych praktyk. Normy budowlane też mówią, że trzeba używać materiałów o odpowiednich parametrach wytrzymałościowych w takich konstrukcjach nośnych.

Pytanie 10

Na podstawie zapotrzebowania do budowy ścian obiektu potrzeba 500 sztuk bloczków gazobetonowych. Cena jednej palety tych bloczków wynosi 1200,00 zł. Jakie będą całkowite koszty zakupu, jeśli w każdej palecie jest 24 bloczki, a sprzedaż odbywa się tylko w pełnych paletach?

A. 24 000,00 zł

B. 25 200,00 zł

C. 25 000,00 zł

D. 24 200,00 zł

Aby obliczyć całkowite koszty zakupu bloczków gazobetonowych, należy najpierw ustalić, ile palet będzie potrzebnych, a następnie pomnożyć liczbę palet przez koszt jednej palety. W przedstawionym przypadku, mamy 500 bloczków i każdy paleta zawiera 24 bloczki. Dlatego liczba potrzebnych palet wynosi 500 / 24 = 20,83, co oznacza, że musimy zakupić 21 pełnych palet, ponieważ sprzedaż odbywa się wyłącznie w kompletnych paletach. Koszt jednej palety wynosi 1200,00 zł, więc całkowity koszt zakupu wynosi 21 * 1200,00 zł = 25 200,00 zł. Ustalając zapotrzebowanie materiałowe w budownictwie, ważne jest uwzględnienie takich parametrów jak pojemność transportowa materiałów oraz zasady zakupu hurtowego, co pozwala na optymalizację kosztów i efektywność logistyczną. W praktyce, wiele przedsiębiorstw budowlanych korzysta z tego typu kalkulacji, aby precyzyjnie planować budżet oraz harmonogram dostaw, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania projektem budowlanym.

Pytanie 11

Zaprawy szamotowe powinny być wykorzystywane do budowania

A. ścian w piwnicach

B. ścian osłonowych

C. kominów niezwiązanych z budynkiem

D. kanałów wentylacyjnych

Stosowanie zapraw szamotowych w innych elementach budowlanych, takich jak ściany piwniczne, kanały wentylacyjne czy ściany osłonowe, nie jest uzasadnione ich właściwościami. Ściany piwniczne nie są narażone na wysokie temperatury, a ich konstrukcja wymaga zastosowania zapraw cementowych, które zapewniają odpowiednią nośność oraz odporność na wilgoć. W przypadku kanałów wentylacyjnych, kluczowe jest, aby materiał był odporny na korozję chemiczną, a niekoniecznie na wysoką temperaturę, co czyni zaprawy szamotowe niewłaściwym wyborem. Ściany osłonowe, z kolei, pełnią funkcję izolacyjną oraz estetyczną, co także wyklucza wykorzystanie zaprawy szamotowej, gdyż ich głównym zadaniem nie jest wytrzymałość na wysoką temperaturę, lecz skuteczna ochrona przed warunkami atmosferycznymi. Wybór niewłaściwego materiału może prowadzić do uszkodzeń konstrukcji, a tym samym do zwiększenia kosztów napraw oraz obniżenia bezpieczeństwa. Dlatego ważne jest, aby każdy element budowlany był murowany z użyciem materiałów odpowiednio skomponowanych do jego funkcji i miejsca zastosowania.

Pytanie 12

Przygotowanie kruszywa naturalnego do wytworzenia zaprawy tynkarskiej, która ma być użyta do nałożenia tynku zwykłego, polega na

A. przesianiu kruszywa przez sito o oczkach 5 mm

B. ustaleniu stopnia zagęszczenia kruszywa

C. ustaleniu gęstości pozornej kruszywa

D. przesianiu kruszywa przez sito o oczkach 2 mm

Przesiewanie kruszywa przez sito o oczkach 5 mm nie jest odpowiednie dla produkcji zaprawy tynkarskiej, ponieważ nie eliminuje wystarczająco dużych zanieczyszczeń, które mogą negatywnie wpłynąć na jakość tynku. Odpowiedni rozmiar kruszywa ma kluczowe znaczenie dla uzyskania jednorodnej mieszanki, a zbyt duże cząstki mogą przyczynić się do powstawania pęknięć i nierówności na powierzchni tynku. Ustalanie stopnia zagęszczenia kruszywa, choć istotne w kontekście ogólnych właściwości materiału, nie jest kluczowym krokiem w przypadku tynków, gdzie bardziej istotne jest zapewnienie odpowiedniej granulacji kruszywa. Ustalanie gęstości pozornej kruszywa również nie ma bezpośredniego wpływu na przygotowanie zaprawy tynkarskiej, a bardziej odnosi się do ogólnej charakterystyki materiału budowlanego. W kontekście praktycznym, wiele osób myli te aspekty z przygotowaniem betonu, gdzie zagęszczenie może być bardziej kluczowe. Dlatego niepoprawne podejście do wyboru metody przesiania kruszywa może prowadzić do poważnych błędów w wykonawstwie, które skutkują nie tylko niewłaściwymi parametrami technicznymi, ale także zwiększonymi kosztami napraw w przyszłości.

Pytanie 13

Jakie kruszywo wykorzystuje się w lekkich mieszankach betonowych?

A. Żwir

B. Grunt

C. Pospółkę

D. Keramzyt

Piasek, pospółka i żwir są powszechnie stosowanymi kruszywami w budownictwie, jednak żadne z nich nie jest odpowiednie do tworzenia lekkich mieszanek betonowych. Piasek, będący drobnym kruszywem, jest kluczowy w produkcji betonu, lecz jego zastosowanie zwiększa masę mieszanki. Podobnie, żwir, który składa się z większych ziaren, również podnosi ciężar betonu i nie wprowadza właściwości lekkości, które są kluczowe w zastosowaniach, gdzie redukcja masy ma znaczenie. Pospółka, będąca mieszanką różnych frakcji kruszywa, także nie jest optymalnym wyborem dla lekkich betonów, ponieważ może prowadzić do niepożądanych właściwości mechanicznych i zwiększenia masy gotowego wyrobu. Zastosowanie tych kruszyw w mieszankach betonowych prowadzi często do nieefektywności, zwłaszcza tam, gdzie wymagana jest wysoka izolacyjność oraz niska ciężkość. Często mylone jest pojęcie lekkiego betonu z betonem opartego na standardowych kruszywach, co skutkuje nieodpowiednim podejściem do projektowania i wyboru materiałów. W praktyce budowlanej, aby uzyskać odpowiednią jakość betonu, zaleca się korzystanie z materiałów zgodnych z aktualnymi normami i standardami, co znacząco wpłynie na trwałość oraz bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 14

Aby przygotować betonową mieszankę o objętościowej proporcji składników 1:2:4, jakie składniki należy zgromadzić?

A. 1 część piasku, 2 części żwiru i 4 części cementu

B. 1 część żwiru, 2 części cementu i 4 części wody

C. 1 część cementu, 2 części piasku i 4 części żwiru

D. 1 część cementu, 2 części wody i 4 części żwiru

Wszystkie podane odpowiedzi nieprawidłowo interpretują proporcje składników niezbędnych do wykonania mieszanki betonowej o stosunku 1:2:4. W szczególności, pierwsza odpowiedź myli kolejność i rodzaj materiałów, sugerując użycie zbyt dużej ilości wody w porównaniu do innych składników. W betonowaniu stosuje się zasadę, że cement jest kluczowym spoiwem, a jego ilość powinna być zawsze odpowiednia do ilości piasku i żwiru. Ponadto, odpowiedzi, które zmieniają proporcje piasku i żwiru lub sugerują użycie cementu jako drugiego składnika, nie uwzględniają podstawowych zasad budowy mieszanki. Typowym błędem w analizie proporcji jest założenie, że każdy materiał może być dowolnie modyfikowany bez wpływu na końcowy efekt. Skutkuje to nie tylko obniżeniem wytrzymałości betonu, ale również jego podatnością na pęknięcia i degradację. Warto zwrócić uwagę na normy, takie jak PN-EN 206, które precyzyjnie określają wymagania dotyczące składu i właściwości betonu, w tym proporcje składników, co jest kluczowe dla uzyskania materiału o odpowiednich parametrach wytrzymałościowych. Dlatego, nieprzestrzeganie tych zasad i dobrych praktyk budowlanych prowadzi do poważnych problemów konstrukcyjnych oraz wytrzymałościowych w finalnej budowli.

Pytanie 15

Który z wymienionych materiałów jest najbardziej odpowiedni do wzmacniania nadproży?

A. Zetowniki zimnogięte

B. Narożniki aluminiowe

C. Kątowniki stalowe

D. Liny nierdzewne

Kątowniki stalowe są jednym z najskuteczniejszych materiałów stosowanych do wzmocnienia nadproży w konstrukcjach budowlanych. Ich główną zaletą jest wysoka wytrzymałość na zginanie i ściskanie, co czyni je idealnym rozwiązaniem do przenoszenia dużych obciążeń. W praktyce, kątowniki stalowe są często stosowane w budownictwie do wzmacniania miejsc, gdzie występują duże siły, takich jak nadproża okienne czy drzwiowe. Dodatkowo, ich zastosowanie zgodne jest z normami budowlanymi, które zalecają użycie materiałów o wysokiej nośności w kluczowych elementach konstrukcyjnych. Wzmocnienie nadproży przy użyciu kątowników stalowych może znacząco poprawić stabilność całej struktury budynku, co jest szczególnie ważne w rejonach o dużej aktywności sejsmicznej. Przykładem mogą być budynki mieszkalne, gdzie odpowiednie wzmocnienia w nadprożach zwiększają bezpieczeństwo mieszkańców. Warto również zwrócić uwagę na możliwość łatwego montażu kątowników, co wpływa na efektywność czasową procesu budowy.

Pytanie 16

Koszt robocizny związany z wykonaniem 1 m² tynku mozaikowego wynosi 20,00 zł. Oblicz całkowity wydatek na wykonanie (materiał i robocizna) tego tynku na ścianach o powierzchni 200 m², jeżeli opakowanie (25 kg) tynku drobnoziarnistego kosztuje 150,00 zł, a jego zużycie to 3 kg/m².

A. 3 800,00 zł

B. 4 000,00 zł

C. 3 600,00 zł

D. 7 600,00 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wykonania tynku mozaikowego na ścianach o powierzchni 200 m², należy wziąć pod uwagę zarówno koszty materiałów, jak i robocizny. Koszt robocizny wynosi 20,00 zł za 1 m², co przy 200 m² daje łącznie 4 000,00 zł. Ponadto, do wykonania tynku potrzeba 3 kg tynku na 1 m², co oznacza, że na 200 m² zużyjemy 600 kg tynku. Ponieważ opakowanie tynku ma masę 25 kg, potrzebujemy 24 opakowań (600 kg / 25 kg). Koszt jednego opakowania to 150,00 zł, więc całkowity koszt materiału wynosi 3 600,00 zł (24 opakowania x 150,00 zł). Suma kosztów robocizny i materiałów wynosi 7 600,00 zł (4 000,00 zł + 3 600,00 zł). Takie obliczenia są zgodne z praktykami branżowymi, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów jest kluczowe dla budżetowania projektów budowlanych.

Pytanie 17

Który z poniższych komponentów rusztowania nie wchodzi w skład trzyczęściowego zabezpieczenia bocznego rusztowań, które występują na przykład przy drogach?

A. Bortnica

B. Poręcz górna

C. Ograniczniki ochronne

D. Poręcz środkowa

Ograniczniki ochronne, poręcz górna oraz bortnica to elementy, które stanowią część trzyczęściowego zabezpieczenia bocznego rusztowań. Ograniczniki ochronne są kluczowe w zapobieganiu wypadkom związanym z upadkiem przedmiotów, co jest niezmiernie istotne w kontekście pracy w rejonach miejskich. Poręcz górna, zapewniając stabilność, usztywnia konstrukcję rusztowania i chroni pracowników przed upadkiem. Z kolei bortnica działa jako fizyczna bariera, ograniczając przestrzeń roboczą i redukując ryzyko upadku narzędzi czy materiałów budowlanych na osoby znajdujące się poniżej. Niezrozumienie roli poręczy środkowej jako elementu, który nie należy do tego trio, może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących klasyfikacji zabezpieczeń. Poręcz środkowa, mimo że jest istotnym elementem w kontekście ogólnych zabezpieczeń na rusztowaniach, nie wchodzi w skład standardowego zestawienia zabezpieczeń bocznych. Takie nieprawidłowe zrozumienie może prowadzić do niewłaściwego planowania i realizacji bezpieczeństwa na budowach. Prawidłowe rozszyfrowanie i zastosowanie elementów zabezpieczeń jest niezbędne do przestrzegania standardów branżowych, takich jak PN-EN 12811, które określają zasady projektowania i montażu rusztowań.

Pytanie 18

Na podstawie zestawienia kosztów robocizny oblicz wynagrodzenie robotnika należne za montaż w remontowanym pomieszczeniu 5 okien o wymiarach 120 × 150 cm i 2 drzwi o wymiarach 90 × 210 cm.

Zestawienie kosztów robocizny
koszt montażu okna – 73,00 zł/m
koszt montażu drzwi – 205,00 zł/szt.

A. 1 971,00 zł

B. 2 091,00 zł

C. 2 381,00 zł

D. 775,00 zł

Niewłaściwe odpowiedzi często wynikają z błędnych założeń dotyczących obliczeń powierzchni lub nieprawidłowego ustalenia kosztów montażu. W przypadku obliczania wynagrodzenia za montaż, kluczowe jest zrozumienie zarówno jednostek miary, jak i czynników wpływających na koszt robocizny. Na przykład, pomijając istotne elementy, takie jak różnice w wielkości okien i drzwi, można podjąć błędne próby szacowania kosztów. Często występującym błędem jest także nieprawidłowe pomnożenie liczby sztuk przez jednostkowy koszt montażu. Innym typowym myśleniem jest przyjmowanie niewłaściwych stawek, które mogą być oparte na przestarzałych danych, co prowadzi do znacznych nieścisłości w końcowym wyniku. Dlatego tak ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń dokładnie zweryfikować wszelkie wartości oraz metodykę obliczeń. Ustalając wynagrodzenie, należy również uwzględnić dodatkowe koszty, które mogą być związane z montażem, takie jak materiały czy transport. Nieprawidłowe zrozumienie tych elementów prowadzi często do mylnego wyliczenia całkowitych kosztów, co negatywnie wpływa na prawidłowość oszacowania wynagrodzenia. Właściwa metoda obliczeń jest kluczowa dla uzyskania rzetelnych informacji o kosztach robocizny w branży budowlanej.

Pytanie 19

Jaki będzie koszt mieszanki betonowej potrzebnej do zbudowania dwóch słupów o wymiarach 60×60 cm i wysokości 3 m każdy, zakładając, że norma zużycia mieszanki betonowej wynosi 1,02 m³/m³, a cena 325,00 zł/m³?

A. 351,00 zł

B. 358,02 zł

C. 716,04 zł

D. 702,00 zł

Obliczanie kosztu mieszanki betonowej do zrobienia dwóch słupów o wymiarach 60 na 60 cm i wysokości 3 metry zaczynamy od wyliczenia objętości jednego słupa. Tak więc 60 cm na 60 cm daje nam 0,6 metra na 0,6 metra, co w rezultacie to 0,36 metra kwadratowego. Potem mnożymy to przez wysokość, czyli 0,36 m² pomnożone przez 3 metry daje 1,08 metra sześciennego. Ponieważ mamy dwa słupy, całkowita objętość betonu wynosi 1,08 metra sześciennego razy 2, co daje 2,16 metra sześciennego. Właściwie licząc zużycie mieszanki betonowej, zakładając normę 1,02 m³/m³, wychodzi nam 2,16 metra sześciennego razy 1,02, co daje około 2,20 metra sześciennego mieszanki. Na końcu, żeby obliczyć koszt, mnożymy to przez cenę za m³ betonu, na przykład 2,20 m³ razy 325 zł za m³ wychodzi 716,04 zł. Dobre obliczenia i znajomość norm w budownictwie są na prawdę istotne, bo to pomaga zaplanować wydatki na materiały budowlane w projekcie.

Pytanie 20

Ile zaprawy do cienkowarstwowego murowania należy zastosować przy budowie ściany o wymiarach 3 m × 12 m z bloczków Silka Tempo o szerokości 24 cm, jeżeli zużycie zaprawy dla muru o tej grubości wynosi 1,2 kg na 1 m²?

A. 86,4 kg

B. 28,8 kg

C. 43,2 kg

D. 10,4 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany o wymiarach 3 m × 12 m, najpierw musimy obliczyć powierzchnię ściany. Powierzchnia ta wynosi 3 m × 12 m = 36 m². Znając zużycie zaprawy wynoszące 1,2 kg na 1 m², możemy obliczyć całkowitą ilość zaprawy: 36 m² × 1,2 kg/m² = 43,2 kg. To obliczenie opiera się na standardach budowlanych, które zalecają przestrzeganie określonych wartości zużycia materiałów w zależności od ich grubości i rodzaju. W praktyce, odpowiednie obliczenia pozwalają uniknąć niedoborów materiałów podczas budowy oraz zapewniają odpowiednią jakość muru. Warto również pamiętać, że różne rodzaje zaprawy mogą mieć różne właściwości, co wpływa na ich zużycie, dlatego zawsze warto posiłkować się danymi producenta. Wymagania te są szczególnie istotne w przypadku budowy obiektów, gdzie precyzyjne obliczenia mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji.

Pytanie 21

Jakie narzędzie jest używane do aplikacji tynków cienkowarstwowych na ścianie?

A. kaelnia trapezowa

B. paca stalowa z ząbkami

C. kaelnia trójkątna

D. paca ze stali nierdzewnej

Paca ze stali nierdzewnej jest narzędziem specjalistycznym, które znajduje zastosowanie w nakładaniu tynków cienkowarstwowych na ściany. Wykonana ze stali nierdzewnej, charakteryzuje się odpornością na korozję oraz trwałością, co sprawia, że jest idealna do pracy z materiałami tynkarskimi, które mogą zawierać substancje chemiczne. Jej gładka powierzchnia pozwala na równomierne rozprowadzanie tynku, co jest kluczowe dla uzyskania estetycznego i funkcjonalnego wykończenia. W praktyce, użycie pacy ze stali nierdzewnej umożliwia precyzyjne wygładzanie i formowanie tynku, co ma bezpośredni wpływ na jakość powierzchni ściany oraz jej trwałość. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży budowlanej, należy także pamiętać o regularnym czyszczeniu narzędzi, aby uniknąć zanieczyszczeń, które mogą wpłynąć na końcowy efekt pracy. Dodatkowa wiedza na temat różnorodnych rodzajów tynków oraz technik ich aplikacji może jeszcze bardziej usprawnić proces tynkowania, a odpowiedni dobór narzędzi jest kluczowy dla osiągnięcia pożądanych rezultatów.

Pytanie 22

Jeżeli w trakcie remontu czas pracy na wykonanie 100 m² tynku wynosi 35 r-g, to ile czasu będzie potrzebne na otynkowanie ścian pomieszczenia o wymiarach 5×6 m i wysokości 3 m?

A. 35,0 r-g

B. 23,1 r-g

C. 10,5 r-g

D. 31,5 r-g

Odpowiedzi 31,5 r-g, 10,5 r-g oraz 35,0 r-g zawierają błędy w obliczeniach lub w interpretacji danych. W przypadku pierwszej odpowiedzi, osoba mogła źle ocenić powierzchnię pomieszczenia lub pomylić jednostki miary. Powierzchnia ścian nie może być obliczana bez uwzględnienia wszystkich czterech ścian, co jest kluczowe w obliczeniach remontowych. Przykładowo, niektóre osoby mogą pomyśleć, że wystarczy pomnożyć długość przez wysokość jedynie dwóch ścian, co daje zaniżoną powierzchnię. Druga odpowiedź, 10,5 r-g, może wynikać z błędnych proporcji czasowych, co wskazuje na brak zrozumienia, jak dokładnie obliczyć czas robocizny w stosunku do powierzchni. Natomiast odpowiedź 35,0 r-g sugeruje, że osoba przyjęła nieprawidłowe założenie, iż całkowity czas robocizny na pokrycie 100 m² jest równy czasowi na pokrycie mniejszej powierzchni, co jest nieprawidłowe. W takim przypadku powinno się stosować proporcje, by dostosować czas do rzeczywistej powierzchni, co jest niezbędne w każdej pracy budowlanej. Wnioskując, kluczowe jest posługiwanie się odpowiednimi wzorami i metodami oraz odpowiednie rozumienie proporcji, co jest fundamentalną umiejętnością w tej branży.

Pytanie 23

Aby przywrócić właściwości ścian murowanych, które zostały zasolone i zawilgocone, potrzebna jest zaprawa

A. lekka

B. izolująca cieplnie

C. ogólnego przeznaczenia

D. renowacyjna

Zaprawa renowacyjna jest specjalnie zaprojektowana do naprawy uszkodzeń, takich jak zasolenie i zawilgocenie ścian murowanych. Zawiera składniki, które pomagają w redukcji krytycznych problemów związanych z wilgocią i solami, co jest kluczowe w zachowaniu integralności konstrukcyjnej budynków. Przykładowo, podczas renowacji zabytkowych murów, ważne jest, aby zastosować materiały, które są kompatybilne z oryginalnymi, aby nie spowodować dalszych uszkodzeń. W praktyce, zaprawy renowacyjne charakteryzują się niską przepuszczalnością dla wody oraz dobrą paroprzepuszczalnością, co pozwala na regulację wilgotności w murze, a także na wyeliminowanie problemów z solami, które mogą prowadzić do degradacji materiału. Dobrym przykładem zastosowania zaprawy renowacyjnej jest konserwacja starych budynków, gdzie zachowanie oryginalnych materiałów i struktury jest kluczowe dla utrzymania wartości historycznej i estetycznej.

Pytanie 24

Korzystając z instrukcji producenta, określ liczbę worków gipsu, która będzie potrzebna do uzyskania 180 litrów zaprawy.

Instrukcja producenta
Gips tynkarski ręczny
OPAKOWANIE: worki papierowe 25 kg
DANE TECHNICZNE: proporcje składników 15 l wody na 25 kg gipsu tynkarskiego ręcznego
WYDAJNOŚĆ: na 120 l zaprawy – 100 kg gipsu
ZUŻYCIE: 0,85 kg na 1m² na każdy 1 mm grubości tynku

A. 5 worków.

B. 6 worków.

C. 8 worków.

D. 4 worki.

Żeby mieć 180 litrów zaprawy, musisz ogarnąć, jak przelicza się objętość na wagę. Producent podaje, że jeden worek gipsu waży 25 kg, a z jednego worka wyjdzie Ci jakieś 30 litrów zaprawy. To znaczy, że jak chcesz 180 litrów, to dzielisz 180 przez 30, co daje 6 worków. W branży budowlanej to ważne, bo dokładne obliczenia materiałów mogą wpłynąć na jakość pracy. Jak dobrze dobierzesz materiały, to nie tylko zaoszczędzisz, ale też zyskasz na bezpieczeństwie i stabilności konstrukcji. Dobrym pomysłem jest zawsze spoglądać na instrukcje producenta, żeby uniknąć problemów z za małą lub za dużą ilością materiałów.

Pytanie 25

Aby ustalić powierzchnię tynków klasy IV na ścianie, jakie elementy należy zastosować?

A. wkładki dystansowe

B. listwy aluminiowe

C. kątowniki aluminiowe

D. siatkę z tworzywa sztucznego

Wybór wkładek dystansowych, kątowników aluminiowych czy siatki z tworzywa sztucznego w kontekście wyznaczania lica tynków kategorii IV może prowadzić do wielu nieporozumień oraz problemów praktycznych. Wkładki dystansowe, choć mogą być użyteczne w niektórych zastosowaniach, nie zapewniają odpowiedniej sztywności i stabilności, które są kluczowe dla uzyskania równych linii tynku. Niewłaściwe ich zastosowanie może prowadzić do deformacji tynku oraz utraty estetyki. Kątowniki aluminiowe, mimo że są użyteczne w kontekście zabezpieczania krawędzi, nie spełniają roli wsparcia w procesie tynkowania. Ich główną funkcją jest ochrona narożników, a nie precyzyjne wyznaczanie lica, co czyni je niewłaściwym wyborem w tej sytuacji. Siatka z tworzywa sztucznego, z kolei, ma zastosowanie w systemach ociepleń oraz wzmocnienia, ale nie jest przeznaczona do wyznaczania lica tynków. Zastosowanie tego elementu może prowadzić do błędów w aplikacji tynku, gdyż nie zapewnia ona sztywności wymaganej do stworzenia równych i stabilnych powierzchni. Typowe błędy myślowe w tym przypadku obejmują mylenie funkcji poszczególnych materiałów oraz niewłaściwą interpretację ich zastosowania, co może znacząco wpłynąć na jakość wykończenia oraz trwałość systemu tynkarskiego.

Pytanie 26

W czasie intensywnych upałów cegłę ceramiczną wypełnioną przed jej użyciem do murowania należy

A. zgromadzić pod zadaszeniem

B. zamoczyć w wodzie

C. zagruntować gruntownikiem

D. nakryć plandeką

Zanurzenie cegły ceramicznej w wodzie przed murowaniem to naprawdę ważny krok, zwłaszcza gdy na dworze jest gorąco. Cegła ceramiczna łatwo wchłania wodę, a jeśli jest zbyt sucha, to może się okazać, że zaprawa nie zwiąże się z nią dobrze. Chodzi o to, żeby cegła miała odpowiednią wilgoć, co sprawia, że połączenie z zaprawą murarską staje się mocniejsze. Kiedy nie nawilżamy cegły, to ona może wciągać wodę z zaprawy, co prowadzi do pęknięć i osłabienia całej ściany. Najlepiej zanurzyć cegły na około 10-15 minut, żeby miały czas na wchłonięcie wody. W branży budowlanej to już praktyka, która jest uważana za standard, co można zobaczyć w normach budowlanych jak PN-EN 771-1. Mówią one o tym, jak ważne jest dobre przygotowanie materiałów przed ich użyciem, więc lepiej tego nie lekceważyć.

Pytanie 27

Jakie ściany powinny być zbudowane z materiałów charakteryzujących się niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła oraz niewielką gęstością pozorną?

A. Nośne

B. Piwniczne

C. Osłonowe

D. Fundamentowe

Zauważ, że ściany fundamentowe, nośne i piwniczne mają różne funkcje w budynku i to zmienia sposób ich wykonania. Ściany fundamentowe muszą być mocne, bo są narażone na duże obciążenia, więc używać się powinno materiałów bardziej wytrzymałych, jak beton czy bloczki. Izolacyjne materiały w tym miejscu mogą osłabiać konstrukcję, co nie jest dobrym pomysłem. Z kolei ściany nośne przenoszą ciężar z wyższych pięter, więc też muszą być solidne. A jeśli chodzi o ściany piwniczne, to one chronią przed wilgocią i naciskiem ziemi, więc powinny być mocne i odporne na wodę. Użycie lżejszych materiałów w tym wypadku może prowadzić do problemów, jak deformacje czy uszkodzenia. Często myli się funkcje ścian osłonowych z innymi typami ścian, co wynika z braku zrozumienia podstaw projektowania budynków. Trochę to dziwne, ale zrozumienie tych różnic jest kluczowe, jeśli chcemy projektować budynki, które są funkcjonalne, bezpieczne i energooszczędne.

Pytanie 28

W celu przygotowania zapraw cementowo-wapiennych zimą, zaleca się wykorzystanie jako spoiwa

A. wapna hydraulicznego

B. cementu hutniczego

C. cementu portlandzkiego

D. wapna hydratyzowanego

Wybór wapna hydraulicznego jako spoiwa do zapraw cementowo-wapiennych w warunkach zimowych nie jest właściwy, gdyż tego typu wapno, mimo że posiada zdolność do twardnienia w wodzie, nie radzi sobie dobrze w niskich temperaturach. Wapno hydrauliczne wymaga określonej temperatury i wilgotności do skutecznego wiązania, a w zimowych warunkach może prowadzić do osłabienia struktury zaprawy. Z kolei cement hutniczy, który jest produktem ubocznym przemysłu stalowego, ma zastosowanie głównie w specjalistycznych konstrukcjach, ale jego użycie w standardowych zaprawach cementowo-wapiennych jest rzadkie i wymaga szczegółowych badań wytrzymałościowych, co czyni go niewłaściwym wyborem na zimę. Cement portlandzki, choć powszechnie stosowany w budownictwie, również nie jest idealnym rozwiązaniem na zimę, ponieważ jego proces schnięcia i twardnienia jest uzależniony od temperatury otoczenia, co w zimnych warunkach może prowadzić do problemów z utwardzeniem i trwałością. W praktyce błędne wnioski mogą wynikać z mylnego przekonania, że wszystkie rodzaje wapna i cementu mogą być stosowane zamiennie, co prowadzi do niedoceniania ich specyficznych właściwości oraz wpływu temperatury na procesy chemiczne zachodzące w zaprawach.

Pytanie 29

Jakie działania powinny być podjęte jako pierwsze przed nałożeniem suchego tynku na nierównomierne podłoże ściany z cegły kratówki?

A. Nałożyć zaprawę gipsową na płyty suchego tynku i mocno je przycisnąć do podłoża

B. Wykonać na ścianie placki "marki"

C. Uformować pasy kierunkowe z zaprawy cementowo-wapiennej

D. Zastosować na ścianie warstwę gładzi gipsowej

Wykonanie placków 'marki' na nierównym podłożu ściany z cegły kratówki to kluczowy krok przed montażem płyt suchego tynku. Placki te służą jako punkty odniesienia, które ułatwiają wyrównanie powierzchni oraz zapewniają odpowiednią przyczepność dla kolejnych warstw. Ustanowienie placków jest zgodne z zaleceniami zawartymi w normach budowlanych, które podkreślają znaczenie przygotowania podłoża pod każde prace wykończeniowe. Przykładowo, przygotowanie podłoża w ten sposób pozwala na zminimalizowanie ryzyka pęknięć i odspojenia tynku od ściany, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów porowatych, jak cegła. Zastosowanie placków 'marki' w praktyce jest często realizowane przy użyciu zaprawy cementowej, co zwiększa stabilność i trwałość wykończenia. Dobrą praktyką jest także weryfikacja pionu i poziomu placków przed nałożeniem kolejnych warstw, co zapewnia długotrwałe efekty wykończeniowe.

Pytanie 30

Na podstawie receptury oblicz, ile piasku potrzeba do sporządzenia jednego zarobu mieszanki betonowej w betoniarce o pojemności roboczej 200 litrów.

Receptura na 1 m³ mieszanki betonowej
Beton - klasa C12/15
cement CEM I 32,5	70 kg
piasek 0-2 mm	780 kg
żwir 2-16 mm	1380 kg
woda	165 l

A. 3900 kg

B. 156 kg

C. 390 kg

D. 1560 kg

Odpowiedź '156 kg' jest prawidłowa, ponieważ obliczenia oparte są na standardowej recepturze betonu klasy C12/15. W tej recepturze przyjmuje się, że na każdy metr sześcienny mieszanki betonu potrzeba 780 kg piasku. Aby obliczyć ilość piasku wymaganego do przygotowania 200 litrów mieszanki, należy przeliczyć tę objętość na metry sześcienne, co daje 0,2 m³. Następnie, wykorzystując proporcję, można obliczyć potrzebną ilość piasku: 780 kg/m³ * 0,2 m³ = 156 kg. Takie obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ zapewniają odpowiednią jakość mieszanki betonowej oraz jej wytrzymałość. Standardy branżowe, takie jak normy PN-EN, podkreślają znaczenie precyzyjnych obliczeń w procesie mieszania składników betonu, co wpływa na długowieczność i bezpieczeństwo konstrukcji budowlanych.

Pytanie 31

Jaką minimalną grubość powinny mieć ścianki oddzielające kanały dymowe w kominach wykonanych z cegły?

A. 1 cegła

B. 3/4 cegły

C. 1/2 cegły

D. 1/4 cegły

Grubość przegródek między kanałami dymowymi w kominach murowanych z cegły, która wynosi 1/2 cegły, jest czymś, co naprawdę powinno być brane pod uwagę. Taka grubość to nie tylko wymóg norm budowlanych, ale także świetna praktyka, jeśli chodzi o budowę kominów. Dzięki temu mamy zapewnioną dobrą izolację termiczną, co jest ważne, żeby nie było problemów z przegrzewaniem się konstrukcji i niskim ryzykiem pożaru. Oprócz tego, taka grubość sprawia, że kanały dymowe działają efektywnie, co pozwala na odpowiedni ciąg kominowy i odprowadzanie spalin. Moim zdaniem, projektując kominy, zawsze warto trzymać się wymagań norm, na przykład PN-EN 1443, bo to pomaga w zapewnieniu bezpieczeństwa i funkcjonalności systemów kominowych. Generalnie rzecz biorąc, trzymając się tych wytycznych, można mieć pewność, że cały system będzie działał jak należy i nie będzie problemów w użytkowaniu.

Pytanie 32

Jaki jest minimalny czas, po którym można zaczynać budowę muru na zaprawie cementowo-wapiennej, nad świeżo wykonaną kondygnacją?

A. 5 dni

B. 7 dni

C. 10 dni

D. 3 dni

Czas, po którym można wznosić mur na zaprawie cementowo-wapiennej, jest ściśle związany z jej procesem wiązania i twardnienia. Odpowiedzi sugerujące dłuższe okresy, takie jak 7, 10 dni, a nawet 3 dni, opierają się na niepełnym zrozumieniu procesu budowlanego oraz specyfiki materiałów. W przypadku zaprawy cementowo-wapiennej, zbyt długi czas oczekiwania na rozpoczęcie budowy murów może być nieefektywny z punktu widzenia harmonogramu robót budowlanych. Z drugiej strony, zbyt krótki czas, jak sugerują odpowiedzi 3 dni, może prowadzić do problemów z wytrzymałością konstrukcji. W praktyce budowlanej, każdy materiał ma swoje specyficzne wymagania dotyczące czasu utwardzania, które powinny być respektowane, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo budowy. Zastosowanie niewłaściwego czasu oczekiwania prowadzi często do typowych błędów, takich jak pęknięcia w murach, które mogą powstać na skutek niepełnej reakcji chemicznej w zaprawie. Kluczowe jest również uwzględnienie zmiennych warunków otoczenia, które mogą wpływać na czas wiązania, co pokazuje, że nie każdy materiał zachowuje się w ten sam sposób w różnych warunkach. Dlatego też, znajomość standardów dotyczących czasu technologicznego jest niezbędna dla każdego, kto pracuje w branży budowlanej.

Pytanie 33

Jaką liczbę cegieł kratówek o wymiarach 25 × 12 × 14 cm należy przygotować do budowy ściany o grubości 38 cm, długości 6 m oraz wysokości 3,5 m, jeśli norma zużycia wynosi 78 cegieł na 1 m²?

A. 1 950 szt.

B. 798 szt.

C. 2 964 szt.

D. 1 638 szt.

Analizując inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich pomija kluczowy krok w obliczeniach. Nieprawidłowe podejście do obliczeń powierzchni ściany jest najczęściej spotykanym błędem. Na przykład, przy obliczaniu liczby cegieł, ważne jest, aby dokładnie przeliczyć wymiary ściany na metry kwadratowe, a następnie zastosować normę zużycia. Jeśli nie uwzględnimy wymiarów w metrach kwadratowych, możemy dojść do błędnych wyników, takich jak 798 czy 2 964 cegły, co jest efektem niewłaściwego przeliczenia powierzchni lub zastosowania niewłaściwej normy. Również typowym błędem jest pomijanie dodatkowych strat materiałowych, które mogą wystąpić w trakcie budowy, co prowadzi do zaniżania potrzebnej ilości cegieł. W praktyce, tak ważne jest nie tylko dokładne obliczenie ilości materiałów, ale również ich odpowiednia rezerwa, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych. Dlatego kluczowe znaczenie ma stosowanie standardowych norm oraz precyzyjnych obliczeń, co pozwala na uniknięcie opóźnień i dodatkowych kosztów w realizacji projektu.

Pytanie 34

Jak można ustalić, czy tynk oddzielił się od podłoża?

A. inspekcja zewnętrzna

B. opukiwanie tynku lekkim młotkiem

C. przetarcie tynku dłonią

D. wykonanie kilku prób tynku

Opukiwanie tynku lekkim młotkiem jest skuteczną metodą oceny stanu przyczepności tynku do podłoża. Ta technika polega na delikatnym uderzaniu w tynk, co pozwala na uzyskanie charakterystycznego dźwięku, który może wskazywać na obecność pustek pod tynkiem. W przypadku, gdy tynk jest dobrze przylegający, dźwięk będzie niski i stłumiony, natomiast w obszarach odspojonych dźwięk będzie wyższy i bardziej rezonansowy. Praktyczne zastosowanie tej metody jest szczególnie ważne w budownictwie, gdzie stabilność elementów wykończeniowych ma kluczowe znaczenie dla trwałości konstrukcji. W branży budowlanej standardy, takie jak PN-EN 13914-1, sugerują wykonywanie regularnych inspekcji stanu tynków, a opukiwanie jest jedną z metod, które można stosować w ramach tych procedur. Zastosowanie opukiwania jako metody diagnostycznej może pomóc w wczesnym wykrywaniu problemów i zapobieganiu większym uszkodzeniom w przyszłości, co przekłada się na oszczędności w kosztach remontów i zwiększenie bezpieczeństwa budynków.

Pytanie 35

Aby zbudować 1 m² jednowarstwowej ściany, potrzebnych jest 8 sztuk bloczków z betonu komórkowego. Jeśli koszt jednego bloczka wynosi 21 zł, to ile wyniesie całkowity koszt bloczków potrzebnych do budowy ściany o powierzchni 15 m²?

A. 3 520 zł

B. 2 860 zł

C. 3 860 zł

D. 2 520 zł

Aby obliczyć koszt bloczków z betonu komórkowego potrzebnych do wykonania ściany o powierzchni 15 m², należy najpierw ustalić ilość bloczków potrzebnych na 1 m². Z informacji wynika, że do wykonania 1 m² jednowarstwowej ściany potrzeba 8 sztuk bloczków. Dla ściany o powierzchni 15 m² potrzebujemy zatem 8 bloczków/m² x 15 m² = 120 bloczków. Koszt jednego bloczka wynosi 21 zł, więc całkowity koszt bloczków wynosi 120 bloczków x 21 zł/bloczek = 2 520 zł. Obliczenia te są zgodne z zasadami efektywnego planowania budowy i pozwalają na uwzględnienie wszystkich niezbędnych materiałów, co jest kluczowe w standardach budowlanych. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów budowlanych w celu uniknięcia nieprzewidzianych wydatków oraz sprawne zarządzanie budżetem projektu budowlanego.

Pytanie 36

Grupa złożona z 6 pracowników prowadziła prace rozbiórkowe budynku przez 5 dni roboczych, każdego dnia pracując 8 godzin. Jaki był całkowity koszt robocizny, jeżeli cena za 1 roboczogodzinę wynosiła 10 zł?

A. 240 zł

B. 480 zł

C. 2 400 zł

D. 400 zł

Aby obliczyć całkowity koszt robocizny w tym przypadku, musimy najpierw ustalić całkowitą liczbę roboczogodzin przepracowanych przez brygadę. Znamy liczbę robotników, dni pracy oraz czas pracy w ciągu jednego dnia. Brygada składa się z 6 robotników, którzy pracowali przez 5 dni po 8 godzin dziennie. Możemy to obliczyć jako: 6 robotników * 5 dni * 8 godzin = 240 roboczogodzin. Następnie, aby uzyskać całkowity koszt robocizny, mnożymy liczbę roboczogodzin przez stawkę za 1 roboczogodzinę, która wynosi 10 zł. Zatem 240 roboczogodzin * 10 zł = 2400 zł. Prawidłowa odpowiedź to 2400 zł, co jest zgodne z praktykami w branży budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia kosztów robocizny są kluczowe dla efektywnego zarządzania budżetem projektu oraz ustalania stawek wynagrodzeń. Tego typu kalkulacje są powszechnie stosowane w ofertach przetargowych oraz w budżetowaniu projektów budowlanych, co pozwala na lepszą kontrolę kosztów oraz optymalizację wydatków.

Pytanie 37

Na podstawie informacji podanych w instrukcji producenta oblicz, ile kg suchej zaprawy należy wsypać do 25 dm³ wody, aby zachować właściwe proporcje składników mieszanki.

Instrukcja producenta
Proporcje mieszania woda/sucha mieszanka	0,2 dm³/kg
Wydajność	1,5 kg/m²/mm
Czas zużycia zaprawy	ok. 2 godzin

A. 37,5 kg

B. 112,5 kg

C. 50 kg

D. 125 kg

Poprawna odpowiedź to 125 kg, ponieważ zgodnie z instrukcją producenta, na każdy kilogram suchej zaprawy potrzeba 0,2 dm³ wody. Obliczając ilość potrzebnej suchej zaprawy, dzielimy objętość wody (25 dm³) przez proporcję wody do suchej zaprawy (0,2 dm³/kg). W ten sposób uzyskujemy 25 dm³ / 0,2 dm³/kg = 125 kg. Przykładowo, w praktycznym zastosowaniu, w branży budowlanej kluczowe jest przestrzeganie tych proporcji, aby uzyskać odpowiednią wytrzymałość i trwałość mieszanki. Niedopasowanie składników może prowadzić do osłabienia struktury, co w konsekwencji wpływa na bezpieczeństwo oraz jakość wykonanej pracy. Dobre praktyki zakładają zawsze dokładne przeliczenie ilości składników przed przystąpieniem do mieszania, aby uniknąć strat materiałowych oraz czasowych. Przestrzeganie tych zasad jest istotne nie tylko w budownictwie, ale także w innych dziedzinach przemysłu, gdzie precyzyjne proporcje składników mają kluczowe znaczenie dla uzyskania pożądanych właściwości finalnego produktu.

Pytanie 38

Gdy konstrukcja budynku opiera się na stalowych kształtownikach, to przed nałożeniem tynku na słup stalowy należy go

A. pomalować farbą

B. oszlifować

C. umyć wodą

D. owinąć siatką

Owinąć siatką słup stalowy przed otynkowaniem jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego współczynnika przyczepności między tynkiem a stalą. Siatka zbrojeniowa, wykonana z odpowiednich materiałów, takich jak stal lub włókna syntetyczne, tworzy solidną podstawę dla tynku, poprawiając jego przyczepność oraz zwiększając ogólną trwałość wykończenia. Stalowe słupy, ze względu na swoją gładką powierzchnię, mogą mieć trudności z utrzymaniem tynku, jeśli nie zostaną odpowiednio przygotowane. Oprócz tego, owinęcie siatką chroni stal przed uszkodzeniami mechanicznymi podczas wykonywania dalszych prac budowlanych. W praktyce budowlanej często stosuje się również siatki o różnej wielkości oczek, co pozwala na dostosowanie ich do specyficznych wymagań projektu. Zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 13914, odpowiednie przygotowanie podłoża jest kluczowe dla uzyskania trwałych i estetycznych wykończeń budowlanych.

Pytanie 39

Ile wyniesie całkowity koszt budowy 20 m2 muru z pustaków, jeśli wydatki na materiały to 80 zł/m2, a murarz dostaje 25 zł za postawienie 1 m2 ściany?

A. 105 zł

B. 1625 zł

C. 500 zł

D. 2100 zł

Koszt wykonania 20 m2 muru z pustaków oblicza się, sumując koszty materiałów oraz robocizny. Koszt materiałów wynosi 80 zł za m2, co daje 80 zł/m2 * 20 m2 = 1600 zł. Koszt robocizny za wymurowanie 1 m2 wynosi 25 zł, więc za 20 m2 to 25 zł/m2 * 20 m2 = 500 zł. Suma kosztów materiałów i robocizny to zatem 1600 zł + 500 zł = 2100 zł. Taki sposób kalkulacji jest standardem w branży budowlanej, gdzie precyzyjne określenie kosztów jest kluczowe dla zarządzania budżetem projektu. W praktyce, te obliczenia są wykorzystywane nie tylko w budownictwie, ale również w projektowaniu i planowaniu materiałów, co pozwala na efektywne zarządzanie finansami. Wiedza ta jest niezbędna dla profesjonalnych wykonawców, którzy muszą umieć przewidzieć całkowity koszt inwestycji oraz ocenić opłacalność realizacji projektu.

Pytanie 40

Do przygotowywania zapraw tynkarskich, bez wcześniejszych badań dotyczących składu i właściwości, można wykorzystać wodę

A. odzyskaną z produkcji betonu

B. z wodociągu

C. z rzek i jezior

D. ze zbiorników podziemnych

Wybór wody z odzysku albo wody z rzek, jezior czy zbiorników podziemnych do robienia zapraw tynkarskich może prowadzić do wielu problemów. Woda, którą odzyskuje się po produkcji betonu, często ma resztki chemikaliów, które mogą negatywnie wpłynąć na zaprawę. Jeśli nie będziemy przestrzegać norm czystości, nasze tynki mogą być osłabione, a to sprzyja ich pękaniu czy erozji. Woda z rzek i jezior, mimo że łatwo dostępna, zazwyczaj ma różne zanieczyszczenia organiczne i mikroorganizmy, co może obniżyć jakość zaprawy oraz wywołać niespodziewane reakcje chemiczne. Natomiast woda ze zbiorników podziemnych może być skażona i nie znamy jej składu chemicznego, co dodatkowo stwarza zagrożenie dla konstrukcji. W budownictwie ważne jest, by trzymać się standardów jakości, takich jak normy PN-EN 1008, które dokładnie określają wymagania dla wody w betonie i zaprawach. Dlatego korzystanie z wody z wodociągu, która jest regularnie badana, to klucz do trwałości i jakości tynków.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej