Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik spedytor
  • Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:53
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:29

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Firma zajmująca się transportem ładunków między krajami oferuje swoje usługi w zakresie transportu

A. krajowego
B. lokalnego
C. wewnętrznego
D. międzynarodowego
Odpowiedź "międzynarodowego" jest poprawna, ponieważ transport międzynarodowy odnosi się do przewozu towarów pomiędzy różnymi państwami. W kontekście globalizacji i rozwoju handlu międzynarodowego, usługi transportowe odgrywają kluczową rolę w łańcuchu dostaw. Przykładem mogą być firmy, które zajmują się importem i eksportem towarów, co wymaga znajomości przepisów celnych, regulacji międzynarodowych oraz umów handlowych. W branży transportowej istotne jest również przestrzeganie norm międzynarodowych, takich jak te określone przez Międzynarodową Organizację Transportu Morskiego (IMO) czy Międzynarodową Organizację Lotnictwa Cywilnego (ICAO). Dobre praktyki obejmują również znajomość logistyki, planowania tras oraz zarządzania ryzykiem, co wpływa na efektywność transportu międzynarodowego oraz zadowolenie klientów.
Pytanie 2

W naczepie o ładowności 24 t przewożonych jest 33 paletowych jednostek ładunkowych (pjł). Na każdej palecie znajduje się 46 opakowań zbiorczych. W jednym opakowaniu zbiorczym umieszczone są 10 sztuk towaru, z których każdy waży 1,5 kg. Masa własna pojedynczej palety wynosi 25 kg. Jaki jest współczynnik wykorzystania ładowności środka transportu?

A. Około 0,95
B. Około 0,13
C. Około 0,98
D. Około 0,67
Współczynnik wykorzystania ładowności środka transportu oblicza się jako stosunek masy przewożonego ładunku do maksymalnej ładowności pojazdu. W tym przypadku najpierw należy obliczyć masę ładunku. Mamy 33 palety, na każdej ułożonych jest 46 opakowań zbiorczych, a w każdym opakowaniu znajduje się 10 sztuk ładunku. To daje nam 33 * 46 * 10 = 15180 sztuk ładunków. Każdy ładunek waży 1,5 kg, więc całkowita masa ładunku wynosi 15180 * 1,5 kg = 22770 kg. Następnie należy obliczyć całkowitą masę palet: 33 palety * 25 kg = 825 kg. Całkowita masa ładunku łącznie z masą palet wynosi 22770 kg + 825 kg = 23695 kg. Współczynnik wykorzystania ładowności obliczamy jako 23695 kg podzielone przez 24000 kg (ładowność naczepy), co daje około 0,99. Tak więc, odpowiedź 0,98 jest bliska rzeczywistej wartości, co wskazuje na doskonałe wykorzystanie ładowności naczepy, co jest kluczowe w logistyce i transporcie, gdzie maksymalne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej przekłada się na efektywność kosztową i zmniejszenie śladu węglowego.
Pytanie 3

W jakim terminie, zgodnie z Ogólnymi Polskimi Warunkami Spedycyjnymi, spedytor ma obowiązek udzielić odpowiedzi na złożoną reklamację?

Fragment Ogólnych Polskich Warunków Spedycyjnych

24.1. Reklamacja zleceniodawcy złożona spedytorowi winna być wniesiona do spedytora na piśmie w ciągu 6 dni od daty, w której zleceniodawca dowiedział się lub powinien był się dowiedzieć o zaistniałej szkodzie. W terminie 14 dni od jej otrzymania spedytor zobowiązany jest do potwierdzenia otrzymania reklamacji i udzielenia wyjaśnień co do sposobu i terminu jej rozpatrzenia.

24.2. Reklamacji powinny towarzyszyć dokumenty stwierdzające stan przesyłki oraz okoliczności powstania szkody/braków.

24.3. Procedura reklamacyjna związana z wykonywaniem przez spedytora funkcji przewoźnika umownego uregulowana jest odrębnymi przepisami.

A. 14 dni.
B. 30 dni.
C. 21 dni.
D. 7 dni.
Zgodnie z Ogólnymi Polskimi Warunkami Spedycyjnymi, spedytor jest zobowiązany do udzielenia odpowiedzi na reklamację w terminie 14 dni od jej otrzymania. Ten standard czasowy został przyjęty w celu zapewnienia efektywnej komunikacji między spedytorem a klientem, co jest kluczowe w branży transportowej. Przykładowo, jeśli klient zgłosi reklamację dotyczącą uszkodzonego towaru, szybka odpowiedź ze strony spedytora może umożliwić szybkie podjęcie działań naprawczych, takich jak zwrot towaru czy jego wymiana. Niezachowanie tego terminu może narazić spedytora na utratę zaufania klienta oraz potencjalne straty finansowe związane z niezaspokojeniem roszczeń. W praktyce, firmy spedycyjne często korzystają z systemów zarządzania reklamacjami, które automatyzują proces odpowiedzi, co pozwala na terminowe i sprawne reagowanie na zgłoszenia klientów. Przestrzeganie tych zasad jest częścią dobrych praktyk branżowych, które przyczyniają się do utrzymania wysokiej jakości usług spedycyjnych.
Pytanie 4

Do kosztów stałych ponoszonych przez firmę transportową należą wydatki na

A. czynsz za wynajmowane pomieszczenia biurowe
B. nabycie materiałów eksploatacyjnych
C. wyjazdy służbowe pracowników
D. usługi mediów oraz telekomunikacji
Czynsz za wynajmowane pomieszczenia biurowe jest klasyfikowany jako koszt stały, ponieważ jest to wydatek, który nie zmienia się w zależności od poziomu działalności przedsiębiorstwa. Koszty stałe są to wydatki, które przedsiębiorstwo ponosi niezależnie od ilości świadczonych usług czy wytwarzanych produktów. W przypadku przedsiębiorstw transportowych, które często wynajmują powierzchnie biurowe do zarządzania flotą, obsługi klienta oraz prowadzenia dokumentacji, czynsz jest kluczowym kosztem, który musi być pokrywany regularnie, zazwyczaj co miesiąc. Dobrą praktyką w zarządzaniu kosztami jest monitorowanie wydatków stałych oraz optymalizacja powierzchni biurowych, co może prowadzić do oszczędności. Przykładem może być renegocjacja umów najmu czy przeniesienie biura do bardziej ekonomicznej lokalizacji. Koszty stałe są istotnym elementem budżetu przedsiębiorstwa i ich prawidłowe zarządzanie ma znaczący wpływ na rentowność.
Pytanie 5

Jaki typ pojazdu, biorąc pod uwagę jego ładowność, powinien zostać wybrany do transportu 12 jednostek ładunku, z których każda waży 1 200 kg?

A. Wysokotonażowy
B. Średniotonażowy
C. Niskotonażowy
D. Dostawczy
Wybór nieodpowiedniego środka transportu często wynika z błędnej analizy wymagań dotyczących ładunku. Średniotonażowe pojazdy, które mają typową ładowność w zakresie 3.5-12 ton, nie są wystarczające dla ładunku o masie 14 400 kg. Użycie pojazdu średniotonażowego w tym przypadku prowadziłoby do przekroczenia jego dopuszczalnej ładowności, co narusza przepisy dotyczące transportu i może skutkować karami administracyjnymi oraz zwiększonym ryzykiem wypadków. Niskotonażowe pojazdy, przeznaczone do transportu lekkich ładunków, także nie są odpowiednie, ponieważ ich ładowność zazwyczaj nie przekracza 3.5 ton, co czyni je zupełnie niezdolnymi do wykonania tego typu przewozu. Wybór dostawczego środka transportu również okazuje się błędny, gdyż pojazdy te, choć często używane do przewozu mniejszych przesyłek, mają ograniczenia w zakresie ładowności, które nie spełniają wymagań w tym przypadku. Właściwy wybór środka transportu jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa transportu, efektywności operacyjnej oraz zgodności z regulacjami prawnymi. Podsumowując, każdy rodzaj transportu należy dobierać zgodnie z wymaganą ładownością oraz charakterystyką przewożonych towarów, co pozwala uniknąć poważnych konsekwencji zarówno finansowych, jak i prawnych.
Pytanie 6

Towar, który został zakupiony i posiada fakturę, wraca do dostawcy, który w tej sytuacji jest zobowiązany do wystawienia kontrahentowi

A. fakturę korygującą
B. paragon
C. duplikat faktury
D. dokument RW
Decyzja o wystawieniu paragonu w sytuacji zwrotu towaru jest nieodpowiednia, ponieważ paragon jest dokumentem potwierdzającym dokonanie sprzedaży, a nie jej anulowanie. W przypadku zwrotu towaru, paragon nie wykazuje ani nie koryguje warunków transakcji, co jest kluczowe dla prawidłowego rozliczenia podatkowego. Z kolei dokument RW, czyli rozchód wewnętrzny, jest stosowany do ewidencjonowania wydania towaru z magazynu, lecz nie ma zastosowania w celu korygowania transakcji sprzedaży. Wystawienie duplikatu faktury również nie jest odpowiednim krokiem w tej sytuacji, ponieważ duplikat ma na celu odtworzenie oryginalnej faktury, a nie korektę jej treści. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji tych dokumentów i ich zastosowania w obiegu dokumentacyjnym. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy dokument ma swoje określone przeznaczenie, które powinno być stosowane zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. W przypadku zwrotów towarów, kluczowym dokumentem, który powinien być wystawiony, jest faktura korygująca, ponieważ tylko ona skutecznie zmienia warunki transakcji i pozwala na korektę podatku VAT oraz przychodu.
Pytanie 7

Metoda negocjacji, która opiera się na zastosowaniu działań demonstrujących siłę w celu skłonienia drugiej strony do owocnych rozmów lub ustępstw, nazywana jest

A. dekoncentrowania
B. odrzucania propozycji
C. ultimatum
D. wygórowanego żądania
Odpowiedzi wskazujące na dekoncentrowanie, wygórowane żądanie oraz odrzucanie propozycji nie oddają złożoności i specyfiki techniki negocjacyjnej, jaką jest ultimatum. Dekoncentrowanie, choć mogące być taktyką w negocjacjach, polega na wprowadzeniu elementów rozpraszających uwagę drugiej strony, co niekoniecznie prowadzi do efektywnego rozwiązywania konfliktów. Tego typu podejście może być postrzegane jako manipulacyjne i rzadko przynosi trwałe rezultaty. Wygórowane żądanie, z drugiej strony, odnosi się do sytuacji, w której jedna strona składa przesadnie wysokie oczekiwania, co może wywołać opór lub frustrację drugiej strony, zamiast kształtować konstruktywną atmosferę do negocjacji. Ostatnia odpowiedź, dotycząca odrzucania propozycji, oznacza brak gotowości do dialogu, co jest sprzeczne z ideą aktywnego prowadzenia negocjacji. W negocjacjach kluczowe jest dążenie do kompromisu i wspólnego poszukiwania rozwiązań, a nie jedynie odrzucanie. Typowym błędem myślowym jest założenie, że twarde podejście zawsze przynosi korzyści, podczas gdy w rzeczywistości skuteczne negocjacje powinny łączyć elementy asertywności z umiejętnościami współpracy i komunikacji. Warto zwrócić uwagę, że każda ze wspomnianych koncepcji może prowadzić do impasu w negocjacjach, co nie sprzyja osiągnięciu obopólnych korzyści.
Pytanie 8

Jakie są zewnętrzne wymiary kontenera 20 ft?

A. 12,2 × 2,4 × 2,9 m (dł. × szer. × wys.)
B. 13,5 × 2,4 × 2,9 m (dł. × szer. × wys.)
C. 6,1 × 2,4 × 2,6 m (dł. × szer. × wys.)
D. 12,2 × 2,4 × 2,6 m (dł. × szer. × wys.)
Wszystkie inne odpowiedzi zawierają nieprawidłowe wymiary zewnętrzne kontenera 20 ft, które nie są zgodne ze standardami branżowymi. Na przykład, odpowiedź 13,5 × 2,4 × 2,9 m sugeruje znacznie większy kontener, który nie istnieje w standardowych rozmiarach kontenerów morskich. W kontekście transportu kontenerowego, wymiary kontenerów są ściśle regulowane przez różne organizacje, takie jak International Organization for Standardization (ISO), która definiuje standardowe wymiary kontenerów w celu zapewnienia ich kompatybilności. Z kolei odpowiedzi wskazujące na mniejsze wymiary, jak 12,2 × 2,4 × 2,6 m i 12,2 × 2,4 × 2,9 m, odnoszą się do kontenerów, które są znacznie krótsze i mogą być mylone z kontenerami 40 ft lub 10 ft, co wprowadza dodatkowe zamieszanie. Typowe błędy myślowe związane z tego rodzaju pytaniami mogą obejmować mylenie długości kontenera z jego objętością lub wysokością. Dlatego zrozumienie różnicy między typem kontenera a jego wymiarami jest kluczowe w logistyce i transporcie.
Pytanie 9

Na podstawie danych w tabeli określ, który oddział przedsiębiorstwa transportowego osiągnął najniższy średni koszt przypadający na 1 kilometr?

OddziałKoszty wynagrodzenia
kierowców [zł]		Koszty eksploatacji
środków transportu [zł]		Łączne koszty [zł]Liczba przejechanych
kilometrów
A.279 055,00498 920,00777 975,00338 250
B.611 700,00674 200,001 285 900,00584 500
C.430 530,00483 470,00914 000,00365 600
D.505 000,00572 000,001 077 000,00538 500
A. Oddział C.
B. Oddział A.
C. Oddział D.
D. Oddział B.
Odpowiedź Oddział D. jest poprawna, ponieważ przy obliczaniu średniego kosztu przypadającego na 1 kilometr, kluczowe jest zrozumienie, że świadczy to o efektywności operacyjnej danego oddziału. Obliczenia wykonuje się poprzez podzielenie łącznych kosztów operacyjnych przez liczbę przejechanych kilometrów. W przypadku Oddziału D., średni koszt wyniósł 2,00 zł na kilometr, co oznacza, że oddział ten zarządza swoimi zasobami efektywniej niż pozostałe oddziały. W praktyce, tak niski koszt może wynikać z zastosowania nowoczesnych technologii, takich jak systemy zarządzania flotą, które optymalizują trasy i zmniejszają zużycie paliwa. Warto również zauważyć, że niski koszt na kilometr wpływa na konkurencyjność przedsiębiorstwa na rynku transportowym, co może przyciągnąć nowych klientów i zwiększyć zyski. Przykładem zastosowania tej analizy w branży mogą być regularne audyty kosztów, które pozwalają identyfikować obszary do poprawy i wdrażanie strategii oszczędnościowych, wpływających na rentowność firmy.
Pytanie 10

W skład systemów kancelaryjnych wchodzi system

A. bezgotówkowy
B. księgowy
C. dziennikowy
D. metryczny
Odpowiedzi, które wskazują na systemy metryczne, księgowe i bezgotówkowe, nie są stosowne w kontekście systemów kancelaryjnych. System metryczny odnosi się głównie do jednostek miary i nie ma bezpośredniego związku z administracyjnym zarządzaniem dokumentacją. W kontekście kancelarii, istotne jest, aby skupić się na systemach, które wspierają rejestrację, archiwizację oraz obieg dokumentów. Kolejną nieodpowiednią odpowiedzią jest system księgowy, który koncentruje się na finansowych aspektach działalności, takich jak ewidencjonowanie transakcji finansowych, a nie na zarządzaniu dokumentacją administracyjną. Chociaż oba systemy mają swoje zastosowanie w szerokim kontekście działalności przedsiębiorstwa, system księgowy nie sprosta wymaganiom związanym z ewidencją dokumentów w kancelarii. Ostatnia odpowiedź, system bezgotówkowy, odnosi się do metod realizacji płatności i jest niezwiązana z tematyką kancelaryjną. Typowym błędem jest błędne utożsamienie tych terminów z obiegiem dokumentów, co prowadzi do mylnych wniosków. Ważne jest, aby zrozumieć, że systemy kancelaryjne koncentrują się na rejestracji oraz zarządzaniu dokumentami, co czyni system dziennikowy najbardziej odpowiednim rozwiązaniem w tym kontekście.
Pytanie 11

W przestrzeniach pustych, które mogą pojawić się w wyniku sztauowania jednostek ładunkowych o różnych kształtach i wymiarach, należy je wypełnić, aby zagwarantować

A. przyspieszenie działań związanych z załadunkiem i rozładunkiem
B. odpowiednie oparcie i stabilność ładunku
C. maksymalne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej
D. oddzielenie poszczególnych jednostek ładunkowych od siebie
Wypełnienie pustych przestrzeni w ładunku jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego oparcia i stabilności ładunku, co jest fundamentalnym aspektem w logistyce i transporcie. Gdy ładunek jest odpowiednio zabezpieczony, zmniejsza się ryzyko przesuwania się jednostek w czasie transportu, co mogłoby prowadzić do uszkodzeń zarówno ładunku, jak i pojazdu. Przykładowo, w transporcie morskim, wypełnienie pustych przestrzeni specjalnymi materiałami, takimi jak maty ochronne czy poduszki powietrzne, zapewnia stabilność kontenerów i minimalizuje ryzyko ich przewrócenia. Takie praktyki są zgodne z międzynarodowymi normami, takimi jak SOLAS (Safety of Life at Sea), które nakładają na operatorów obowiązek odpowiedniego zabezpieczenia ładunku. Dobre praktyki w tym zakresie obejmują również regularne szkolenie personelu w zakresie technik pakowania i zabezpieczania ładunków, co zwiększa bezpieczeństwo i efektywność operacji transportowych.
Pytanie 12

Czynności ładunkowe, zgodnie z ustawą o prawie przewozowym, należą do obowiązków

Art. 38. 1. Nadawca składa przewoźnikowi na przesyłkę towarową list przewozowy, a jeżeli przy danym rodzaju przewozu jest to powszechnie przyjęte, w inny sposób dostarcza informacji niezbędnych do prawidłowego wykonania przewozu.

Art. 42. 1. Przewoźnik może odmówić przyjęcia do przewozu rzeczy, których stan jest wadliwy lub opakowanie niedostateczne albo niemających wymaganego opakowania.

2. Przewoźnik może uzależnić przyjęcie do przewozu rzeczy, których opakowanie nie odpowiada warunkom określonym w art. 41 lub ze śladami uszkodzenia, od zamieszczenia przez nadawcę w liście przewozowym odpowiedniego oświadczenia o stanie przesyłki.

Art. 43. 1. 25) Jeżeli umowa lub przepis szczególny nie stanowią inaczej, czynności ładunkowe należą odpowiednio do obowiązków nadawcy lub odbiorcy.

2. 26) Nadawca, odbiorca lub inny podmiot wykonujący czynności ładunkowe jest obowiązany wykonać je w sposób zapewniający przewóz przesyłki towarowej zgodnie z przepisami ruchu drogowego i przepisami o drogach publicznych, a w szczególności niepowodujący zagrożenia bezpieczeństwa ruchu drogowego, przekroczenia dopuszczalnej masy pojazdów lub przekroczenia dopuszczalnych nacisków osi.

A. przewoźnika.
B. kierowcy.
C. nadawcy.
D. spedytora.
Odpowiedź "nadawcy" jest trafna, bo według prawa przewozowego to nadawca odpowiada za wszelkie czynności związane z ładunkiem. W artykule 38 ust. 1 i artykule 43 ust. 1 pkt 25 mowa o tym, że nadawca ma do wykonania przygotowanie towaru do transportu, czyli załadunek i takie tam. W praktyce oznacza to, że trzeba przykładowo zadbać o to, żeby towar był dobrze zapakowany, miał odpowiednie oznaczenia i był zabezpieczony przed uszkodzeniem podczas podróży. Jeśli nadawca zleca to komuś innemu, to powinien to jasno określić w umowie, żeby nie było nieporozumień. Na przykład, jeżeli w umowie jest napisane, że załadunek robi spedytor, to nadawca musi to wyraźnie napisać. Odpowiedzialność za czynności ładunkowe jest naprawdę ważna, bo złe przygotowanie towaru może prowadzić do uszkodzeń czy dodatkowych kosztów dla wszystkich zaangażowanych w transport.
Pytanie 13

Fizyczne przenoszenie ładunków w obrębie jednego przedsiębiorstwa określa się jako transport

A. daleki
B. wewnętrzny
C. zewnętrzny
D. ciągły
Transport wewnętrzny to kluczowy proces w ramach przedsiębiorstw, który dotyczy fizycznego przemieszczania towarów i materiałów między różnymi działami oraz lokalizacjami w obrębie jednej organizacji. Proces ten może obejmować zarówno transport pomiędzy halami produkcyjnymi, jak i do magazynów czy stref załadunku. W praktyce, transport wewnętrzny jest niezbędny do zapewnienia płynności produkcji i efektywności operacyjnej. Przykłady zastosowania to wykorzystanie wózków widłowych, przenośników taśmowych, czy systemów automatycznego transportu. Wydajna organizacja transportu wewnętrznego przyczynia się do redukcji kosztów operacyjnych oraz skrócenia czasu realizacji zamówień. Dobre praktyki w zakresie transportu wewnętrznego obejmują optymalizację tras transportowych, minimalizację przestojów oraz regularne przeglądy i konserwację sprzętu transportowego, co zgodne jest z normami ISO 9001 dotyczących zarządzania jakością.
Pytanie 14

CIM jest dokumentem przewozowym wykorzystywanym w transporcie

A. samochodowym
B. kolejowym
C. lotniczym
D. wodnym
Wybór odpowiedzi dotyczących innych rodzajów transportu, takich jak samochodowy, lotniczy czy wodny, jest błędny, ponieważ każdy z tych środków transportu korzysta z innych regulacji i dokumentacji. W transporcie samochodowym najczęściej stosuje się listy przewozowe CMR (Convention relative au contrat de transport international de marchandises par route), które różnią się od CIM i są dostosowane do specyfiki przewozów drogowych. W przypadku transportu lotniczego kluczowym dokumentem jest Air Waybill, który również pełni funkcję umowy przewozu, ale odnosi się wyłącznie do przesyłek transportowanych samolotami. Z kolei w transporcie wodnym dominują dokumenty takie jak konosament, który reguluje kwestie związane z przewozem towarów za pomocą statków. Zrozumienie, że każdy środek transportu ma swoje unikalne regulacje i dokumentację, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania logistyką. Wybierając niewłaściwy dokument, można napotkać na poważne problemy związane z odpowiedzialnością przewoźnika oraz z realizacją umowy, co może prowadzić do opóźnień i strat finansowych. Takie nieścisłości w identyfikacji dokumentów przewozowych są typowym błędem, który wynika z braku znajomości odpowiednich regulacji i standardów branżowych.
Pytanie 15

Na podstawie informacji zawartych w tabeli wskaż maksymalną masę ładunku, którą można załadować do kontenera.

MAKSYMALNA MASA30 500 kg
TARA KONTENERA2 760 kg
ŁADOWNOŚĆ27 740 kg
KUBATURA33 m³
A. 30 500 kg
B. 2 760 kg
C. 27 740 kg
D. 33 260 kg
Poprawna odpowiedź, czyli 27 740 kg, jest właściwa, ponieważ odzwierciedla maksymalną ładowność kontenera, co jest kluczowe w logistyce i transporcie. W każdym przypadku, kiedy zajmujemy się załadunkiem, istotne jest zrozumienie, że ładowność kontenera jest określona przez producenta i powinna być zawsze przestrzegana, aby zapewnić bezpieczeństwo transportu oraz zgodność z przepisami. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy obejmuje planowanie załadunku, gdzie operatorzy muszą uwzględnić masę ładunku, aby nie przekroczyć dozwolonych limitów. Przykładem jest transport towarów drogą morską, gdzie nadmierna masa ładunku może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji na morzu, a także pociągać za sobą dodatkowe opłaty za przekroczenie limitów. W branży transportowej właściwe zarządzanie ładownością kontenerów zgodnie z normami ISO 668 oraz innymi regulacjami jest kluczowe dla efektywności operacyjnej oraz bezpieczeństwa ładunków.
Pytanie 16

Wartość nominalna, maksymalna, wyrażona w kilogramach lub tonach, dla której zaprojektowano urządzenie do transportu bliskiego oraz dla której producent gwarantuje prawidłowe działanie, to

A. prędkość podnoszenia
B. wysokość podnoszenia
C. rozpiętość
D. udźwig
Odpowiedź 'udźwig' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do maksymalnej masy, którą urządzenie transportu bliskiego, takie jak wózek widłowy czy dźwig, jest w stanie podnieść i przemieszczać w sposób bezpieczny i efektywny. Wartość ta jest ujęta w specyfikacji technicznej urządzenia, co pozwala operatorom na odpowiednie planowanie i wykorzystanie sprzętu w różnych warunkach pracy. Na przykład, w magazynach, gdzie stosuje się wózki widłowe, znajomość udźwigu jest kluczowa dla zapewnienia sprawnego załadunku i rozładunku towarów, a także dla minimalizacji ryzyka wypadków. Standardy branżowe, takie jak normy ISO 3691 dotyczące wózków jezdniowych, jasno określają wymagania dotyczące udźwigu oraz testowania urządzeń przed ich wdrożeniem do użytku. W praktyce, niewłaściwe obliczenie udźwigu może prowadzić do przeciążenia, co z kolei zwiększa ryzyko awarii sprzętu oraz wypadków, dlatego tak ważne jest, aby operatorzy dobrze rozumieli i przestrzegali zasad dotyczących udźwigu.
Pytanie 17

W celu transportu pszenicy siewnej wykorzystując palety, należy użyć

A. pojemników ażurowych
B. pudeł kartonowych
C. worków jutowych
D. skrzyn metalowych
Worki jutowe to naprawdę fajny wybór do transportu pszenicy siewnej. Dlaczego? Bo mają świetne właściwości, które pomagają utrzymać nasiona w dobrej formie. Juta, z której są zrobione, to naturalne włókno, które świetnie wentyluje i odprowadza wilgoć. To mega ważne, żeby pszenica się nie zepsuła podczas transportu. Do tego te worki są wytrzymałe, nie łamią się łatwo, więc nie musisz się martwić, że coś się z nimi stanie. No i co fajne, można je wykorzystywać kilka razy, co jest korzystne zarówno dla portfela, jak i dla naszej planety. Standardy w branży, jak normy ISO, też zwracają uwagę na takie ekologiczne i efektywne rozwiązania. Można je spotkać w wielu gospodarstwach rolnych, które zajmują się sprzedażą nasion, a także w magazynach, gdzie trzeba te produkty przechowywać w odpowiednich warunkach.
Pytanie 18

Która z przedstawionych firm oferuje najniższą stawkę za przewóz ładunku na odległość 1 km?

Oferty firm transportowych
Firma transportowaOdległość przewozowa
[km]		Opłata ogólna za przewóz ładunku
[zł]
A.6001 320
B.4001 000
C.1 2001 440
D.8501 530
A. Firma transportowa B.
B. Firma transportowa D.
C. Firma transportowa A.
D. Firma transportowa C.
Poprawna odpowiedź to Firma transportowa C, ponieważ oferuje najniższą stawkę za przewóz ładunku na odległość 1 km, wynoszącą 1,20 zł/km. Aby obliczyć koszt przewozu, należy podzielić całkowity koszt przez pokonaną odległość, co jest standardową praktyką w branży transportowej. Przykładowo, jeśli Firma A pobiera 2,00 zł/km, a Firma B 1,50 zł/km, to widać, że stawka Firmy C jest konkurencyjna i korzystna dla klientów. Analizując oferty różnych firm transportowych, kluczowe jest porównanie nie tylko stawek, ale także jakości świadczonych usług, terminowości oraz bezpieczeństwa przewożonych ładunków. Warto również zwrócić uwagę na dodatkowe usługi, które mogą wpłynąć na całkowity koszt transportu, jak ubezpieczenie ładunku czy możliwość śledzenia przesyłki. Dobrze jest znać rynek, aby podejmować świadome decyzje, które pozwolą zaoszczędzić czas i pieniądze.
Pytanie 19

Transport wykonywany co najmniej przy użyciu dwóch środków transportu tej samej branży definiuje się jako proces transportowy

A. kombinowanym
B. multimodalnym
C. łamanym
D. bimodalnym
Wybór odpowiedzi "bimodalnym", "kombinowanym" lub "multimodalnym" wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii. Transport bimodalny odnosi się do wykorzystania dwóch różnych gałęzi transportu, na przykład transportu morskiego i drogowego, co nie jest zgodne z definicją łamanego, która sugeruje stosowanie różnych środków transportu w obrębie jednej gałęzi. Z kolei termin "kombinowany" jest często stosowany w kontekście transportu, który łączy różne metody, ale niekoniecznie w obrębie tej samej gałęzi. Transport multimodalny natomiast oznacza korzystanie z różnych gałęzi transportu, takich jak transport powietrzny, morski i lądowy, co różni się od koncepcji transportu łamanego. Typowym błędem myślowym prowadzącym do wybrania tych odpowiedzi jest mylenie rodzajów transportu z ich sposobem angażowania różnych środków. W kontekście logistyki, ważne jest zrozumienie tych subtelnych różnic, ponieważ każdy rodzaj transportu wiąże się z różnymi standardami, procedurami i regulacjami, co ma kluczowe znaczenie dla skutecznego zarządzania łańcuchem dostaw.
Pytanie 20

Jakie czynności związane z przeładunkiem w pionie są wykonywane w systemie?

A. lo-lo
B. bimodalnym
C. ro-la
D. ruchomej drogi
Wybór odpowiedzi związanych z systemami ro-la, ruchomej drogi oraz bimodalnym jest niewłaściwy z kilku powodów. System ro-la (roll-on/roll-off) jest skoncentrowany na transporcie pojazdów, które wjeżdżają i zjeżdżają z jednostek transportowych bez użycia dźwigów, co czyni go nieodpowiednim dla przeładunku pionowego. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że system ten mógłby być użyty do przeładunków kontenerów, jednak jego konstrukcja ogranicza go do transportu pojazdów i nieprzewidzianych ładunków. Ruchoma droga odnosi się do innowacyjnych rozwiązań transportowych, takich jak ciągniki i platformy, które mogą przewozić towary, lecz nie są one dedykowane do przeładunków pionowych, które wymagają podnoszenia ładunków. Ostatecznie system bimodalny, który łączy cechy transportu drogowego i kolejowego, także nie odpowiada na potrzeby związane z bezpośrednim przeładunkiem pionowym, ponieważ opiera się na różnych środkach transportu, a nie na dźwigach, które dominują w systemie lo-lo. Powszechnym błędem jest mylenie różnych systemów transportowych, a zrozumienie specyfiki każdego z nich jest kluczowe dla efektywnego zarządzania procesami logistycznymi.
Pytanie 21

Aby zabezpieczyć ładunek przed niepożądanym przesuwaniem się po dnie ładowni pojazdu oraz zwiększyć tarcie między ładunkiem a podłożem, wykorzystuje się

A. łańcuchy mocujące
B. pasy mocujące z napinaczami
C. belki rozpierające
D. maty antypoślizgowe
Mata antypoślizgowa to specjalistyczny materiał, który zwiększa tarcie pomiędzy ładunkiem a podłożem w ładowni środka transportu. Ich zastosowanie jest kluczowe w logistyce i transporcie, ponieważ chronią przed samoczynnym przesuwaniem się ładunków, co może prowadzić do uszkodzeń towarów oraz niebezpiecznych sytuacji podczas transportu. Przykładem zastosowania mat antypoślizgowych są kontenery transportowe, w których różnego rodzaju ładunki są zabezpieczane za pomocą tych mat, aby uniknąć ich przemieszczania się podczas manewrów statku, ciężarówki czy pociągu. Dobre praktyki w branży transportowej zalecają ich stosowanie w każdych warunkach, a także dostosowywanie ich rodzaju do specyfiki ładunku, na przykład maty o większym współczynniku tarcia do cięższych lub bardziej podatnych na przesuwanie towarów. Warto również zaznaczyć, że maty antypoślizgowe często spełniają normy bezpieczeństwa, takie jak ISO 9001, co dodatkowo potwierdza ich skuteczność i niezawodność.
Pytanie 22

Który środek transportu wykonał największą pracę przewozową [tkm]?

Środek
transportu 1		Środek
transportu 2		Środek
transportu 3		Środek
transportu 4
Odległość przewozu [km]200900600500
Masa przewiezionego
ładunku [kg]		20 00010 00019 00011 000
A. Środek transportu 4
B. Środek transportu 2
C. Środek transportu 3
D. Środek transportu 1
Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia pojęcia pracy przewozowej oraz sposobu jej obliczania. W przypadku transportu, praca przewozowa mierzona w tonokilometrach (tkm) jest kluczowym wskaźnikiem efektywności. Mylne podejście do tego zagadnienia często opiera się na subiektywnych przekonaniach o wydajności konkretnego środka transportu, zamiast na rzeczywistych danych. Na przykład, jeśli wybierzemy środek transportu 2 z mniejszą wartością tkm, możemy pomylić jego wydajność z innymi aspektami, takimi jak szybkość czy komfort przewozu. To jednak nie ma wpływu na ostateczny wynik pracy przewozowej, który powinien być obliczany w oparciu o masę i odległość. Typowym błędem jest również pomijanie znaczenia odległości przewozu; nawet największy ładunek przewieziony na krótką odległość wygeneruje mniejszą pracę przewozową niż mniejszy ładunek na dłuższym dystansie. Dlatego kluczowe jest, aby przy ocenie efektywności transportu opierać się na konkretnych danych i analizować różne scenariusze, stosując standardy branżowe, takie jak metody analizy kosztów transportu czy obliczenia efektywności. Ostatecznie, nie wystarczy skupić się tylko na jednym aspekcie transportu; należy holistycznie spojrzeć na całość procesu, aby uzyskać pełen obraz efektywności danego środka transportu.
Pytanie 23

W tabeli przedstawiono koszty ponoszone przez przedsiębiorstwo w ciągu roku obrachunkowego. Jaki udział procentowy ujętych kosztów transportowo-spedycyjnych, przeznaczony jest na wynagrodzenia?

Rodzaj ponoszonych kosztówWartość w tys. zł
Wynagrodzenia spedytorów160
Wynagrodzenia kierowców190
Amortyzacja środków transportu150
A. 38%
B. 60%
C. 70%
D. 32%
No, odpowiedź 70% to strzał w dziesiątkę. To naprawdę dobrze pokazuje, jak wynagrodzenia kierowców i spedytorów wpływają na całkowite koszty w transporcie. Przemyślane podejście do tych kosztów jest mega ważne w logistyce, gdzie chcemy zarządzać finansami jak najlepiej. Jeśli mamy dobrą analizę wydatków, to możemy lepiej planować budżet i osiągnąć lepsze wyniki operacyjne. W praktyce firmy powinny regularnie sprawdzać te wskaźniki, żeby wiedzieć, jak kształtują się wynagrodzenia względem ogólnych wydatków. Używanie narzędzi do monitorowania, takich jak budżetowanie, to świetny pomysł, żeby zobaczyć, gdzie można coś poprawić. W branży logistycznej ważne jest, żeby dokładnie wiedzieć, jakie są koszty, bo to pozwala utrzymać firmę w dobrej formie finansowej.
Pytanie 24

Jakim symbolem oznaczana jest jednostka pracy związana z przewozem ładunków?

A. h
B. pkm
C. tkm
D. km
Masz rację, poprawna odpowiedź to tkm, czyli tonokilometr. To jednostka, która mierzy pracę przewozową i bierze pod uwagę zarówno masę ładunku, jak i odległość, na jaką został przewieziony. Czyli jak to działa? Gdy mówimy o 1 tkm, to znaczy, że przewozimy jedną tonę ładunku na odległość jednego kilometra. W logistyce tkm jest super przydatne, bo pozwala porównać, jak różne środki transportu radzą sobie z przewozem. Na przykład, w firmach transportowych można zliczyć tkm dla całej floty ciężarówek, co daje obraz całkowitej wydajności w danym czasie. Praca z tkm pomaga usprawnić procesy transportowe, co naprawdę ma znaczenie, jeśli chcemy być bardziej efektywni. Poza tym, tkm jest używane zgodnie z normami IRU, co dodaje mu jeszcze większej wartości w branży.
Pytanie 25

Która firma zrealizuje po najniższych kosztach całkowitych czynności związane z przewozem i składowaniem ładunku?

KosztyFirma IFirma IIFirma IIIFirma IV
przewozu200 000 zł191 000 zł210 000 zł230 000 zł
składowania105 000 zł100 000 zł110 000 zł59 000 zł
A. Firma I
B. Firma IV
C. Firma II
D. Firma III
Wybór Firmy IV jako tej, która zrealizuje usługi przewozu i składowania ładunku po najniższych kosztach całkowitych, jest trafny z kilku powodów. Po pierwsze, analiza kosztów jest kluczowym elementem w logistyce i zarządzaniu łańcuchem dostaw, gdzie firmy muszą stale optymalizować swoje wydatki. Przy porównywaniu ofert różnych dostawców, suma kosztów transportu i składowania powinna być podstawowym wskaźnikiem efektywności ekonomicznej. W przypadku Firmy IV, łączny koszt wynoszący 289 000 zł wskazuje na optymalizację procesów, co może wynikać z zastosowania nowoczesnych technologii w zarządzaniu flotą lub efektywnego planowania przestrzeni magazynowej. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być wybór dostawcy, który korzysta z systemów zarządzania transportem (TMS) oraz automatyzacji magazynów, co przyczynia się do redukcji kosztów operacyjnych. W praktyce, przedsiębiorstwa powinny regularnie przeprowadzać analizy porównawcze ofert, aby zapewnić sobie konkurencyjność na rynku oraz maksymalizować zyski.
Pytanie 26

Firma transportowa otrzymała zlecenie na przetransportowanie kontenera na dystansie 400 km. Średnia prędkość pojazdu wynosi 60 km/h. Jaki będzie minimalny czas realizacji zlecenia, biorąc pod uwagę obowiązkowe przerwy określone w przepisach dotyczących czasu pracy kierowców?

A. 7 godzin 25 minut
B. 7 godzin 40 minut
C. 7 godzin 10 minut
D. 6 godzin 40 minut
Aby obliczyć czas realizacji usługi transportowej, należy najpierw podzielić odległość przez prędkość pojazdu. W tym przypadku, odległość wynosi 400 km, a średnia prędkość to 60 km/h. Czas podróży bez przerw wynosi więc 400 km / 60 km/h = 6,67 godzin, co przekłada się na 6 godzin i 40 minut. Jednakże, zgodnie z ustawą o czasie pracy kierowców, kierowca musi przestrzegać przepisów dotyczących maksymalnych czasów jazdy oraz obowiązkowych przerw. W Polskim prawodawstwie, kierowca ma obowiązek odbyć 45-minutową przerwę po 4,5 godziny jazdy. W związku z tym, aby przestrzegać tych przepisów, po przejechaniu pierwszych 4,5 godzin (300 km), kierowca będzie musiał zatrzymać się na przerwę. Następnie, po przerwie, kierowca może kontynuować jazdę przez pozostałe 100 km, co zajmie kolejne 1,67 godziny. Całkowity czas to więc 4,5 godziny jazdy + 45 minut przerwy + 1,67 godziny jazdy, co łącznie daje 7 godzin i 25 minut. Taki sposób obliczania czasu podróży jest standardem w branży transportowej i pozwala na efektywne planowanie tras oraz zarządzanie czasem kierowców.
Pytanie 27

Jak długo potrwa transport ładunku na dystansie 570 km przy prędkości 60 km/h, gdy kierowca stosuje standardowe, niedzielone przerwy i ma możliwość wydłużenia czasu jazdy w ciągu dnia?

A. 9 h 30 min
B. 11 h
C. 10 h
D. 10 h 15 min
W kontekście obliczeń czasu dostawy, często pojawiają się nieporozumienia dotyczące zasadniczych założeń, które składają się na ostateczny wynik. Niektórzy mogą próbować obliczyć czas dostawy, ignorując regulacje dotyczące przerw w prowadzeniu pojazdu, co prowadzi do niedoszacowania czasu potrzebnego na realizację transportu. Na przykład, obliczenie 10 godzin lub 10 godzin 15 minut na podstawie prostego wzoru, bez uwzględnienia wymaganych przerw, jest błędne. Kierowcy nie mogą jeździć nieprzerwanie przez dłuższy czas, gdyż przepisy jasno określają maksymalne czasy prowadzenia pojazdu oraz obowiązkowe przerwy, które są kluczowe dla bezpieczeństwa na drodze. W dodatku, niektórzy mogą mylnie zakładać, że 9 godzin 30 minut wystarczy na pokonanie tej odległości, co może wynikać z mylenia prędkości z czasem jazdy bez przerw. Takie podejście nie uwzględnia realiów transportu drogowego, gdzie czas jazdy i czas odpoczynku muszą być odpowiednio balansowane zgodnie z regulacjami krajowymi i europejskimi. Ignorując te istotne aspekty, można łatwo wpaść w pułapkę błędnych obliczeń, co może prowadzić do problemów zarówno w kwestii logistycznej, jak i prawnej, gdyż nieprzestrzeganie przepisów dotyczących czasu pracy kierowców może skutkować poważnymi konsekwencjami.
Pytanie 28

Która z formuł INCOTERMS 2010 wymaga od kupującego nawiązania umowy transportu towaru drogą morską, wskazania sprzedającemu nazwy jednostki pływającej oraz miejsca załadunku, a od sprzedającego dostarczenia towaru na pokład statku, przeprowadzenia odprawy celnej oraz poniesienia kosztów związanych z uszkodzeniem lub utratą towaru do momentu przekroczenia linii nadburcia statku w porcie załadunku?

A. DDP
B. FOB
C. EXW
D. CIF
Formuły DDP (Delivered Duty Paid), CIF (Cost, Insurance and Freight) oraz EXW (Ex Works) różnią się zasadniczo od FOB, co prowadzi do nieporozumień w zakresie obowiązków oraz odpowiedzialności stron. W przypadku DDP, sprzedający ponosi pełną odpowiedzialność za dostarczenie towaru do ustalonego miejsca, co obejmuje nie tylko transport, ale także odprawę celną, co z kolei oznacza, że kupujący nie jest zobowiązany do organizowania transportu ani informowania sprzedającego o szczegółach przewozu. Z kolei CIF nakłada na sprzedającego obowiązek nie tylko dostarczenia towaru na statek, ale także wykupienia ubezpieczenia oraz pokrycia kosztów transportu do portu przeznaczenia, co również wyklucza obowiązek kupującego dotyczący organizacji transportu. EXW natomiast oznacza, że sprzedający udostępnia towar w swoim zakładzie, a kupujący przejmuje pełną odpowiedzialność za wszystkie dalsze działania, co jest w opozycji do warunków FOB, gdzie to sprzedający musi dostarczyć towar na statek. Typowym błędem myślowym jest mylenie poziomu odpowiedzialności stron w tych formułach, co może prowadzić do niewłaściwego planowania logistycznego oraz nieporozumień w umowach handlowych.
Pytanie 29

Istotnym aspektem strategii marketingowej jest ustalenie właściwego momentu na wejście na rynek. Okoliczność, w której przedsiębiorstwo wprowadza dany produkt na rynek jako pierwsze, z narażeniem się na duże ryzyko oraz wysokie koszty reklamy, nosi nazwę wejście

A. późne
B. pionierskie
C. jednoczesne
D. wtórne
Wejście pionierskie na rynek odnosi się do sytuacji, gdy firma jako pierwsza wprowadza nowy produkt lub usługę. Działania te wiążą się z wysokim ryzykiem, ponieważ przedsiębiorstwo musi ponieść znaczące wydatki na badania, rozwój oraz promocję, aby zbudować świadomość marki i przyciągnąć klientów. Przykładem może być wprowadzenie smartfona przez firmę Apple w 2007 roku; był to przełomowy moment na rynku mobilnym, który zdefiniował nową kategorię produktów. Wejście pionierskie daje przewagę konkurencyjną, umożliwiając firmie zdobycie lojalności klientów i ustalenie własnych standardów w branży. Firmy muszą jednak dokładnie analizować rynek, aby ocenić, czy potencjalne zyski przewyższają ryzyko związane z tym rodzajem strategii. Warto również zaznaczyć, że pionierskie podejście może prowadzić do wyższych kosztów promocji oraz konieczności edukacji konsumentów, co jest kluczowe w branżach złożonych technologicznie.
Pytanie 30

Bill of Lading jest to

A. przepis celny
B. międzynarodowy kontrakt spedycyjny
C. konosament
D. międzynarodowy lotniczy dokument przewozowy
Wybór odpowiedzi wskazujących na ustawa celna, międzynarodową umowę spedycyjną lub międzynarodowy lotniczy list przewozowy jest nietrafiony, ponieważ te terminy odnoszą się do odmiennych aspektów transportu i logistyki. Ustawa celna reguluje przepisy dotyczące imporu i eksportu towarów, obejmując zasady dotyczące opłat celnych, kontroli i procedur związanych z wprowadzeniem towarów na rynek krajowy. Choć ustawa celna jest kluczowym elementem w zakresie handlu międzynarodowego, nie jest tożsama z konosamentem, który jest dokumentem potwierdzającym przewóz towaru. Międzynarodowa umowa spedycyjna odnosi się do umowy pomiędzy zleceniodawcą a spedytorem, w której określone są warunki transportu, ale nie stanowi dokumentu przewozowego, który potwierdza fizyczny załadunek towaru. Z kolei międzynarodowy lotniczy list przewozowy, choć pełni podobną funkcję do konosamentu w kontekście transportu lotniczego, jest dokumentem stosowanym wyłącznie w przypadku przesyłek lotniczych. Te pomyłki mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego roli dokumentów w procesie przewozu oraz ich zakresu zastosowania. Kluczowe jest zrozumienie, że konosament jest specyficznym dokumentem związanym z przewozem morskim lub innym rodzajem transportu, a jego funkcje są ściśle zdefiniowane w standardach międzynarodowych.
Pytanie 31

Który typ ubezpieczenia chroni przed stratami wynikającymi z przypadkowych zdarzeń dotyczących ilości i jakości towaru podczas jego załadunku, przeładunku, transportu oraz składowania?

A. Cargo
B. OC
C. Casco
D. NW
Ubezpieczenie Cargo jest specjalistycznym rodzajem polisy, która chroni ładunek w trakcie transportu oraz związanych z nim procesów logistycznych, takich jak załadunek, przeładunek i składowanie. Obejmuje ono straty powstałe w wyniku zdarzeń losowych, takich jak wypadki drogowe, kradzieże, uszkodzenia spowodowane warunkami atmosferycznymi czy inne nieprzewidziane sytuacje. Dzięki ubezpieczeniu Cargo, przedsiębiorcy mogą zabezpieczyć się przed finansowymi skutkami ewentualnych strat, co jest kluczowe w branży transportowej i logistycznej. Przykład praktyczny to firma zajmująca się importem towarów, która decyduje się na wykupienie polisy Cargo dla swoich przesyłek morskich. W przypadku uszkodzenia ładunku w trakcie transportu, ubezpieczenie wynagrodzi straty, co pozwala na minimalizację ryzyka finansowego. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, zaleca się analizowanie ryzyk związanych z konkretnymi rodzajami ładunków i wybieranie odpowiednich klauzul ubezpieczeniowych, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo dla przewożonego towaru.
Pytanie 32

Firma Transportowa TRANS (wykonawca) otrzymała zlecenie przewozu ładunku od Firmy Spedycyjnej SPEDPOL (zleceniodawca/płatnik) z Firmy Produkcyjnej ONE (nadawca) do Firmy Produkcyjnej TWO (odbiorca). Na fakturze dotyczącej tej usługi jako uczestnicy transakcji będą wymienione odpowiednio

A. sprzedawca: Firma Transportowa TRANS, nabywca: Firma Spedycyjna SPEDPOL
B. sprzedawca: Firma Produkcyjna ONE, nabywca: Firma Produkcyjna TWO
C. sprzedawca: Firma Produkcyjna TWO, nabywca: Firma Produkcyjna ONE
D. sprzedawca: Firma Spedycyjna SPEDPOL, nabywca: Firma Transportowa TRANS
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ w opisanym scenariuszu Przedsiębiorstwo Transportowe TRANS wykonuje usługę przewozu, co oznacza, że sama firma transportowa pełni rolę sprzedawcy usługi transportowej. Zleceniodawcą, który zleca wykonanie przewozu, jest Przedsiębiorstwo Spedycyjne SPEDPOL, co czyni je nabywcą usługi. W praktyce, w transakcjach tego typu, faktura wystawiana jest przez zleceniobiorcę (w tym przypadku TRANS) na zleceniodawcę (SPEDPOL). Takie podejście jest zgodne z ogólnie przyjętymi zasadami w handlu i logistyce, gdzie odpowiedzialność za realizację zlecenia spoczywa na przewoźniku, a spedycja pełni rolę pośrednika. Warto również zauważyć, że na fakturze powinny być wyszczególnione wszystkie szczegóły dotyczące transportu, takie jak miejsce nadania, miejsce dostarczenia, rodzaj ładunku i stawki za przewóz, co jest kluczowe w przypadku ewentualnych reklamacji lub rozliczeń.
Pytanie 33

Do czasu pracy kierowcy nie wlicza się

A. nadzoru oraz asysty osobom wsiadającym i wysiadającym
B. czasu dyżuru, jeżeli kierowca nie wykonywał pracy w tym czasie
C. załadunku i rozładunku oraz nadzoru nad tymi czynnościami
D. innych działań podejmowanych w celu zrealizowania zadań służbowych lub zapewnienia bezpieczeństwa
Podane odpowiedzi, które sugerują, że czas nadzoru nad osobami wsiadającymi i wysiadającymi, załadowywaniem lub rozładowywaniem oraz innymi pracami służącymi do wykonania zadania służbowego wlicza się do czasu pracy kierowcy, są nieprawidłowe. W rzeczywistości nadzór nad pasażerami, a także czynności związane z załadunkiem i rozładunkiem są uznawane za część obowiązków kierowcy, które są związane z przewozem. W związku z tym czas poświęcony na te działania jest zaliczany do czasu pracy kierowcy. Istnieje powszechne nieporozumienie, że te czynności są niezwiązane z wykonywaniem pracy, jednak w kontekście prawa pracy i regulacji transportowych, są one integralną częścią zadań kierowcy. Przy takim podejściu można nieświadomie naruszać przepisy dotyczące maksymalnego czasu pracy oraz minimalnych okresów odpoczynku, co może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz zagrożeń dla bezpieczeństwa. Zrozumienie, że nadzór nad załadunkiem oraz czynniki bezpieczeństwa są nieodłączną częścią pracy kierowcy, jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z regulacjami oraz dla bezpieczeństwa na drogach.
Pytanie 34

Ile najwcześniej należy zacząć układać ładunek na 120 paletach, jeśli każda paleta będzie miała 14 sztuk ładunku, a czas załadunku jednej sztuki wynosi 30 sekund, a wszystkie palety muszą być gotowe do godziny 20:00?

A. O godzinie 06:30
B. O godzinie 05:30
C. O godzinie 05:00
D. O godzinie 06:00
Aby obliczyć, o której godzinie należy rozpocząć formowanie ładunku na 120 paletach, musimy najpierw określić łączny czas potrzebny na załadunek. Każda paleta ma 14 sztuk ładunku, a czas załadunku jednej sztuki wynosi 30 sekund. Oznacza to, że czas załadunku jednej palety wynosi 14 sztuk * 30 sekund = 420 sekund, co daje 7 minut na jedną paletę. Przy 120 paletach czas całkowity wynosi 120 palet * 7 minut = 840 minut, co przelicza się na 14 godzin. Jeśli wszystkie palety muszą być gotowe do godziny 20:00, to powinniśmy rozpocząć załadunek najpóźniej o godzinie 20:00 - 14 godzin = 06:00. Takie obliczenia są zgodne z praktykami zarządzania czasem w logistyce oraz standardami branżowymi, które zalecają odpowiednie planowanie procesów załadunkowych, aby uniknąć opóźnień. W praktyce, właściwe oszacowanie czasu potrzebnego na załadunek jest kluczowe dla efektywności operacji magazynowych oraz dostosowania harmonogramu dostaw.
Pytanie 35

Jakie jest obliczenie tury kontenera, gdy całkowita masa kontenera wraz z ładunkiem wynosi 28 520 kg, a masa towaru umieszczonego w kontenerze to 24 540 kg?

A. 3 980 kg
B. 2 450 kg
C. 4 540 kg
D. 8 520 kg
Dobra robota! Odpowiedź 3 980 kg to wynik, który dostajemy dzięki prostej zasadzie obliczania tury kontenera. Tara kontenera to po prostu jego masa bez ładunku. W tym przypadku do obliczenia jej używamy całkowitej masy kontenera z ładunkiem, czyli 28 520 kg, i odejmujemy od niej masę towaru, która wynosi 24 540 kg. Licząc: 28 520 kg - 24 540 kg dostajemy 3 980 kg. W logistyce to ważne, bo jeśli dobrze rozumiemy, jak to działa, to lepiej zarządzamy ładunkiem. Dzięki temu mamy pewność, że kontenery są dobrze załadowane i transportowane zgodnie z normami bezpieczeństwa. W branży logistycznej musimy też pamiętać, że błędy w obliczeniach mogą bardzo podnieść koszty transportu. Podsumowując, znajomość i umiejętność liczenia tury to fundament, który naprawdę się przydaje, żeby uniknąć problemów z nadwagą kontenerów przy transportach.
Pytanie 36

Przedsiębiorstwu transportowemu, które dysponuje 4 naczepami do przewozu ładunków, zlecono przewóz 33 sztuk ładunku o wymiarach 1,2 × 0,8 × 1,0 m (dł. × szer. × wys.) na paletach typu EUR o wymiarach 1 200 × 800 × 144 mm (dł. × szer. × wys.). Którą naczepę należy zastosować do przewozu, biorąc pod uwagę najwyższy współczynnik wypełnienia?

RodzajDługość
[mm]		Szerokość
[mm]		Wysokość
[mm]		Pojemność
[m3]		Maksymalna liczba pjł
w jednej warstwie
[szt.]
Naczepa 113 6202 4902 75093,2634
Naczepa 213 6202 4402 80093,0534
Naczepa 313 6202 4802 75092,8934
Naczepa 413 9502 5502 942104,6534
A. Naczepę 3.
B. Naczepę 4.
C. Naczepę 2.
D. Naczepę 1.
Wybór Naczepy 3 jako najbardziej efektywnej do przewozu 33 palet EUR jest poprawny, ponieważ obliczony współczynnik wypełnienia tej naczepy wynosi 0,0491, co oznacza, że przestrzeń ładunkowa jest wykorzystana w sposób najbardziej zbliżony do jej maksymalnej pojemności. W praktyce, przy projektowaniu transportu, kluczowe jest, aby dobierać pojazdy, które nie tylko pomieszczą ładunek, ale także zminimalizują koszty związane z transportem. Współczynnik wypełnienia jest jednym z podstawowych wskaźników efektywności, który pozwala ocenić, jak dużo ładunku jest transportowane w stosunku do dostępnej przestrzeni. W branży logistycznej, efektywne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej przekłada się na niższe koszty transportu, co jest istotne w kontekście konkurencyjności rynku. Oprócz tego, dobrym przykładem zastosowania obliczeń współczynnika wypełnienia jest transport towarów wielkogabarytowych, gdzie precyzyjne dopasowanie ładunku do naczepy może zadecydować o sukcesie operacji. Znajomość parametrów technicznych naczep oraz wymiarów ładunków jest niezbędna dla każdego profesjonalisty w branży transportowej. Dodatkowo, w przypadku współpracy z różnymi klientami, umiejętność odpowiedniego doboru środka transportu może wpłynąć na długoterminowe relacje biznesowe.
Pytanie 37

Tygodniowy łączny czas prowadzenia samochodu ciężarowego o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 t, przez jednego kierowcę, nie może przekroczyć

Rozporządzenie (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniające rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85

Artykuł 6

1. Dzienny czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 9 godzin. Jednakże dzienny czas prowadzenia pojazdu może zostać przedłużony do nie więcej niż 10 godzin nie częściej niż dwa razy w tygodniu.

2. Tygodniowy czas prowadzenia pojazdu nie może przekroczyć 56 godzin i nie może skutkować przekroczeniem maksymalnego tygodniowego czasu pracy ustalonego w dyrektywie 2002/15/WE.

3. Łączny czas prowadzenia pojazdu w ciągu dwóch kolejnych tygodni nie może przekroczyć 90 godzin.

4. Dzienny i tygodniowy czas prowadzenia pojazdu obejmuje cały czas prowadzenia pojazdu na terytorium Wspólnoty lub państwa trzeciego.

5. Kierowca zapisuje jako inną pracę cały czas określony w art. 4 pkt e), a także cały czas spędzony na prowadzeniu pojazdu używanego do działalności zarobkowej nieobjętego zakresem stosowania niniejszego rozporządzenia oraz zapisuje wszelkie okresy gotowości określone w art. 15 ust. 3 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 3821/85 od ostatniego dziennego lub tygodniowego okresu odpoczynku. Zapisu tego dokonuje się ręcznie na wykresówce, na wydruku lub przy użyciu funkcji ręcznego wprowadzania danych do urządzenia rejestrującego.

A. 45 godzin.
B. 56 godzin.
C. 90 godzin.
D. 24 godzin.
Odpowiedź 56 godzin jest jak najbardziej na miejscu. Zgodnie z przepisami z Rozporządzenia (WE) nr 561/2006, kierowcy nie powinni przekraczać tego limitu w tygodniu. Chodzi tu o to, żeby wszyscy na drodze czuli się bezpieczniej, a kierowcy mieli czas na odpoczynek. Jeśli planujesz jakąś dłuższą trasę, to dobrze jest pamiętać o przerwach na regenerację, a dokumentowanie swoich godzin pracy też jest istotne. To ułatwia planowanie i pozwala uniknąć ewentualnych problemów. Firmy transportowe muszą także przestrzegać tych norm, bo w przeciwnym razie mogą spotkać je kary. Dlatego warto wiedzieć, jak te zasady działają, żeby być dobrym kierowcą i zawodowcem w branży.
Pytanie 38

Jaką ilość pracy przewozowej zrealizował pociąg złożony z 18 wagonów węglarek, z których każdy przewoził 50 000 kg węgla, jeśli odległość transportu wyniosła 625 km?

A. 562 500 tkm
B. 11 250 tkm
C. 225 000 tkm
D. 31 250 tkm
Aby obliczyć pracę przewozową pociągu, musimy uwzględnić zarówno ładowność wagonów, jak i przebywaną trasę. Pociąg składa się z 18 wagonów węglarek, z których każdy transportuje 50 000 kg węgla. Łączna masa ładunku wynosi więc: 18 wagonów x 50 000 kg = 900 000 kg. Praca przewozowa (w tkm) oblicza się, mnożąc masę ładunku (w tonach) przez długość trasy (w kilometrach). Zatem 900 000 kg to 900 ton, a zatem: 900 ton x 625 km = 562 500 tkm. Tego rodzaju obliczenia są kluczowe w logistyce, ponieważ pozwalają na określenie efektywności przewozów i zarządzania zasobami transportowymi. Praca przewozowa jest istotnym wskaźnikiem wydajności, który pomaga w optymalizacji kosztów transportu oraz planowaniu tras. W praktyce, wiedza ta jest wykorzystywana do oceny efektywności różnych środków transportu i strategii logistycznych.
Pytanie 39

Jaką kategorię reprezentują linie kolejowe, których obciążenie przewozami oscyluje między 10 a 25 min ton brutto rocznie oraz są one przystosowane do ruchu pociągów z prędkością w zakresie od 80 km/h do 120 km/h?

A. Drugorzędne (2)
B. Znaczenia lokalnego (3)
C. Pierwszorzędne (1)
D. Magistralne (0)
Odpowiedzi 'Znaczenia miejscowego', 'Drugorzędne' oraz 'Magistralne' nie są właściwe w kontekście podanej klasyfikacji linii kolejowych. Klasyfikacja linii kolejowych opiera się na kilku kryteriach, w tym na poziomie obciążenia przewozami oraz na prędkości, z jaką mogą poruszać się pociągi. Linie znaczenia miejscowego, często określane jako lokalne, są zaprojektowane z myślą o obsłudze mniejszych przewozów i zazwyczaj charakteryzują się znacznie niższymi wskaźnikami przewozów oraz niższymi prędkościami. Drugorzędne linie również nie osiągają wymaganych norm obciążenia i prędkości, co czyni je niewłaściwymi w kontekście podanego pytania. Z kolei linie magistralne, mimo że obsługują duże przewozy, są klasyfikowane na podstawie innych kryteriów, głównie dotyczących ich roli w sieci kolejowej. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych klas linii kolejowych z ogólnymi pojęciami ich przewozów, co prowadzi do nieporozumień. Właściwe zrozumienie klasyfikacji linii kolejowych jest kluczowe dla efektywnego planowania transportu oraz inwestycji w infrastrukturę kolejową, a także dla zapewnienia odpowiedniej jakości usług transportowych.
Pytanie 40

Jakiego rodzaju środek transportu drogowego powinno się wybrać, aby efektywnie przewieźć ładunek o wadze 3 ton, z maksymalnym wykorzystaniem jego ładowności?

A. Wysokotonażowy
B. Dostawczy
C. Średniotonażowy
D. Niskotonażowy
Wybór innego rodzaju środka transportu, takiego jak dostawczy, średniotonażowy czy wysokotonażowy, w przypadku ładunku o masie 3 ton może prowadzić do nieefektywności w realizacji przewozu. Środki transportu dostawczego, choć mogą pomieścić ładunki o zbliżonej wadze, często są projektowane do przewozu większych ładunków lub w innych warunkach, co może generować niepotrzebne koszty. Na przykład, użycie pojazdu średniotonażowego, który ma znacznie większą ładowność, może wiązać się z wyższymi opłatami drogowymi oraz kosztami eksploatacji. Wysokotonażowe rozwiązania transportowe, przeznaczone dla znacznie cięższych ładunków, mogą być całkowicie niepraktyczne dla transportu ładunku o masie 3 ton, co może prowadzić do nadmiernego zużycia paliwa oraz problemów z manewrowaniem w zatłoczonych obszarach miejskich. Ponadto, korzystanie z pojazdów, które są zbyt duże w stosunku do ładunku, może prowadzić do przekroczenia dozwolonych norm ładowności na drogach, co skutkuje karami oraz obciążeniem dla infrastruktury. Dlatego kluczowe jest, aby dobierać środek transportu zgodnie z rzeczywistymi wymaganiami ładunkowymi oraz normami drogowymi, co pozwoli na lepsze wykorzystanie zasobów oraz zminimalizowanie ryzyka i kosztów związanych z transportem.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej