Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 kwietnia 2025 10:43
Data zakończenia: 7 kwietnia 2025 10:56

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W dokumentacji jednego z komponentów komputera zawarto informację, że urządzenie obsługuje OpenGL. Jakiego elementu dotyczy ta dokumentacja?

A. dysku twardego

B. mikroprocesora

C. karty sieciowej

D. karty graficznej

Wybierając mikroprocesor jako odpowiedź, można wprowadzić się w błąd, myląc jego funkcje z wymaganiami grafiki. Mikroprocesor jest centralnym elementem systemu komputerowego, odpowiedzialnym za wykonywanie instrukcji i zarządzanie operacjami, ale sam w sobie nie wspiera OpenGL. To nie mikroprocesor, lecz karta graficzna jest odpowiedzialna za rendering grafiki, co jest kluczowe w kontekście OpenGL. Z kolei karta sieciowa zajmuje się komunikacją z innymi urządzeniami w sieci i nie ma związku z renderowaniem grafiki. Problematyczne może być również myślenie o dysku twardym jako elemencie wspierającym OpenGL. Dyski twarde służą do przechowywania danych, a nie do ich przetwarzania graficznego. Typowym błędem myślowym jest założenie, że wszystkie komponenty komputerowe mają równorzędne zastosowanie w kontekście grafiki. Ważne jest zrozumienie, że różne elementy systemu pełnią specyficzne role i odpowiedzialności, dlatego kluczowe jest ich zrozumienie i umiejętność przyporządkowania ich do właściwych funkcji. W przypadku programowania grafiki, zrozumienie zasad działania i roli karty graficznej w ekosystemie komputerowym jest istotne dla tworzenia efektywnych aplikacji z wykorzystaniem OpenGL.

Pytanie 2

W laserowej drukarce do utrwalania wydruku na papierze stosuje się

A. głowice piezoelektryczne

B. taśmy transmisyjne

C. rozgrzane wałki

D. promienie lasera

Wybór innych opcji, takich jak promienie lasera, taśmy transmisyjne czy głowice piezoelektryczne, wskazuje na pewne nieporozumienia związane z zasadą działania drukarek laserowych oraz ich technologii. Promienie lasera są kluczowym elementem w procesie drukowania, ponieważ to laser jest odpowiedzialny za tworzenie obrazu na bębnie światłoczułym. Laser skanuje powierzchnię bębna, tworząc na nim naładowane obszary, które przyciągają toner. Jednakże sama aktywacja tonera nie jest wystarczająca do jego trwałego przymocowania do papieru, co wymaga dodatkowego etapu z użyciem wałków utrwalających. Z drugiej strony, taśmy transmisyjne są stosowane w drukarkach atramentowych, gdzie atrament jest przenoszony na papier, natomiast w drukarkach laserowych nie odgrywają one żadnej roli. Głowice piezoelektryczne są technologią charakterystyczną dla drukarek atramentowych, gdzie zmiany ciśnienia powodują wyrzucanie kropli atramentu. Te elementy nie mają zastosowania w drukarkach laserowych, które operują na zupełnie innej zasadzie. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla odróżnienia technologii drukarskich oraz ich efektywności w różnych zastosowaniach.

Pytanie 3

Sprzętem, który umożliwia wycinanie wzorów oraz grawerowanie w różnych materiałach, takich jak drewno, szkło i metal, jest ploter

A. tnący

B. bębnowy

C. solwentowy

D. laserowy

Wybór plotera tnącego, bębnowego czy solwentowego jako alternatywy dla plotera laserowego wiąże się z pewnymi fundamentalnymi nieporozumieniami w zakresie technologii cięcia i grawerowania. Ploter tnący, na przykład, opiera się na mechanicznej metodzie wycinania, co ogranicza jego precyzję oraz możliwości w zakresie skomplikowanych wzorów. Takie maszyny zazwyczaj używane są do cięcia prostych kształtów w cienkich materiałach, jak papier czy folia, co sprawia, że nie nadają się do bardziej wymagających zadań, takich jak grawerowanie w metalu czy szkle. Ploter bębnowy, z kolei, jest przeznaczony głównie do druku oraz skanowania, a nie do wycinania, co czyni go mało użytecznym w kontekście tego pytania. Ploter solwentowy, zbudowany z myślą o drukowaniu grafik na różnorodnych podłożach, również nie spełnia funkcji wycinania czy grawerowania, co podkreśla, że jego zastosowanie jest ograniczone do produkcji reklam i banerów. Kluczowe jest zrozumienie, że technologia laserowa oferuje nieporównywalne możliwości w zakresie precyzji oraz wszechstronności, a wybór nieodpowiedniego urządzenia może prowadzić do znaczących ograniczeń w realizacji projektów oraz niezadowolenia z uzyskanych rezultatów.

Pytanie 4

Zarządzanie partycjami w systemach operacyjnych Windows

A. umożliwiają określenie maksymalnej wielkości przestrzeni dyskowej dla kont użytkowników

B. oferują podstawowe funkcje diagnostyczne, defragmentację oraz checkdisk

C. przydzielają partycje na nośnikach

D. przydzielają etykietę (np. C) dla konkretnej partycji

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich wprowadzają w błąd, dotyczące funkcji przydziałów dyskowych. Na przykład, stwierdzenie, że przydziały dyskowe przydzielają etykietę dla danej partycji, jest nieścisłe. Etykieta partycji to nazwa nadawana dyskom i partycjom w celu identyfikacji, ale nie jest to funkcja przydziałów dyskowych. Przydziały są bardziej związane z kontrolą zasobów niż z etykietowaniem. Inna koncepcja dotycząca przydzielania partycji na dyskach jest również myląca. Przydziały dyskowe nie są odpowiedzialne za tworzenie czy zarządzanie partycjami, co jest zadaniem administratora systemu operacyjnego oraz narzędzi do partycjonowania dysków. Funkcjonalności takie jak diagnostyka, defragmentacja i checkdisk dotyczą utrzymania i konserwacji systemu plików, ale nie są związane bezpośrednio z przydziałami dyskowymi. Wprowadzanie w błąd i mylenie tych pojęć może prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami dyskowymi, co w dłuższym okresie może wpływać na wydajność systemu i zadowolenie użytkowników. Dlatego zrozumienie różnicy między tymi konceptami jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania systemami Windows.

Pytanie 5

Moduł Mini-GBiCSFP pełni funkcję

A. krosowania switchów przy wykorzystaniu złącz GG45

B. podłączania światłowodu do switcha

C. zwiększania zasięgu sieci WIFI

D. spawania włókien światłowodowych

Wybór odpowiedzi, która sugeruje krosowanie przełączników za pomocą złącz GG45, spawanie światłowodów lub zwiększanie zasięgu sieci WiFi, prowadzi do nieporozumienia na temat funkcji i zastosowania modułu Mini-GBiCSFP. Krosowanie przełączników to proces, który polega na łączeniu różnych portów przełączników w celu stworzenia sieci. W tym kontekście, GG45, które jest nowym standardem złącz dla połączeń miedzianych, nie ma związku z technologią SFP, która jest zdefiniowana dla mediów światłowodowych. Spawanie światłowodów to proces wymagający specjalistycznego sprzętu i umiejętności, a nie jest funkcjonalnością modułu Mini-GBiCSFP, który służy do podłączania tych światłowodów do przełączników. Z kolei zwiększanie zasięgu sieci WiFi odnosi się do technologii bezprzewodowej, a nie do przewodowych połączeń światłowodowych. Wiele osób nie dostrzega różnicy pomiędzy tymi technologiami, co prowadzi do błędnych założeń dotyczących możliwości zastosowania różnych komponentów sieciowych. Zrozumienie podstawowych funkcji i zastosowań konkretnych modułów jest kluczowe dla efektywnego projektowania i realizacji infrastruktury sieciowej.

Pytanie 6

Który z komponentów komputera można wymienić bez konieczności wyłączania zasilania?

A. płyty głównej

B. zasilacza

C. pamięci RAM

D. urządzenia typu hot-swap

Tutaj musisz uważać, bo wybierając płytę główną, zasilacz czy pamięć RAM, masz do czynienia z komponentami, które zazwyczaj wymagają wyłączenia zasilania. Płyta główna jest bardzo ważna, bo łączy wszystko razem – jej wymiana podczas pracy komputera to ryzyko uszkodzenia innych podzespołów i utraty danych. Zasilacz, jak wiadomo, zasila cały system, więc jego wymiana powinna być przeprowadzona po odłączeniu zasilania, żeby nie doszło do zwarcia. Co do pamięci RAM – jej nie da się wymienić w hot-swap, bo wyjęcie jej podczas pracy może powodować błędy i inne problemy. Co prawda, są nowoczesne systemy, które mogą obsługiwać 'hot-plug' dla RAM, ale to rzadkość i wymaga specjalnego wsparcia. Ogólnie rzecz biorąc, dla większości użytkowników pewniej jest wyłączyć komputer przed wymianą tych komponentów, to zgodne z najlepszymi praktykami i zapewnia bezpieczeństwo.

Pytanie 7

Gniazdo na tablicy interaktywnej jest oznaczone tym symbolem. Które złącze powinno być wykorzystane do połączenia tablicy z komputerem?

A. HDMI

B. USB A-A

C. D-SUB VGA

D. FireWire

HDMI choć powszechnie używane do przesyłania sygnałów audio i wideo w jednym kablu jest standardem cyfrowym. Nowoczesne tablice interaktywne mogą wykorzystywać HDMI jednak wiele starszych modeli używa VGA ze względu na szeroką kompatybilność z istniejącym sprzętem. USB A-A nie jest standardowym połączeniem dla transmisji wideo. USB jest zwykle używane do przesyłania danych lub zasilania urządzeń peryferyjnych ale nie do bezpośredniego przesyłania wideo do tablicy interaktywnej. USB A-A jest zresztą nietypowym kablem często stosowanym w specyficznych przypadkach a nie jako standardowe rozwiązanie do podłączeń multimedialnych. FireWire znany również jako IEEE 1394 był popularny w przeszłości dla połączeń urządzeń takich jak kamery cyfrowe ale nie jest standardowo używany do podłączeń tablic interaktywnych. Technologia ta oferowała szybki transfer danych jednakże ze względu na ograniczone wsparcie w nowych urządzeniach została w dużej mierze zastąpiona przez USB i Thunderbolt. Podczas pracy z tablicami interaktywnymi szczególnie w kontekście edukacyjnym kluczowe jest zrozumienie jakie złącza są odpowiednie do konkretnych zastosowań co pozwala na skuteczne i bezproblemowe wykorzystanie dostępnych technologii. Wybór nieodpowiednich złączy może prowadzić do problemów z kompatybilnością ograniczając efektywność i funkcjonalność wykorzystywanych narzędzi edukacyjnych

Pytanie 8

Wartość sumy liczb binarnych 1010 i 111 zapisana w systemie dziesiętnym to

A. 16

B. 18

C. 17

D. 19

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z mylnych obliczeń lub niezrozumienia konwersji liczb binarnych do dziesiętnych. Możliwe jest, że ktoś mógł pomylić podstawy konwersji, co sprawiło, że błędnie obliczył sumę. Na przykład, odpowiedź 16 mogła być wynikiem mylnego dodania wartości bez przeliczenia ich z systemu binarnego. W systemie binarnym, każda cyfra reprezentuje potęgę liczby 2, więc 1010 to 2^3 + 0*2^2 + 2^1 + 0*2^0, co daje 10 w systemie dziesiętnym. Z kolei 111 to 1*2^2 + 1*2^1 + 1*2^0, co daje 7. Dodając te liczby, powinniśmy uzyskać 17, a nie 16, 18, czy 19. Innym typowym błędem może być zsumowanie samych cyfr w systemie binarnym bez uwzględnienia przeniesienia, co może prowadzić do błędnych wyników. Wiedza o reprezentacji liczb i umiejętność ich konwersji są kluczowe w informatyce, a ich brak może prowadzić do wielu pomyłek w obliczeniach, zwłaszcza w kontekście programowania i obliczeń inżynierskich. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla każdego, kto chce pracować w dziedzinie technologii i programowania.

Pytanie 9

Na przedstawionym schemacie wtyk (złącze męskie modularne) stanowi zakończenie kabla

A. światłowodowego

B. U/UTP

C. koncentrycznego

D. F/UTP

Złącza światłowodowe mają zupełnie inną konstrukcję niż wtyki RJ-45, które są stosowane do kabli miedzianych, a nie światłowodowych. Złącza światłowodowe, takie jak LC, SC czy ST, służą do przesyłania danych za pomocą światła, co wymaga innych materiałów i kształtu złącza. Złącze koncentryczne jest typowym zakończeniem dla kabli koncentrycznych, które są używane do przesyłania sygnałów telewizyjnych czy w sieciach kablowych. Mają one jeden centralny przewód otoczony izolacją i ekranem, co znacznie różni się od konstrukcji kabla skręconego i jego złącza. Kable U/UTP są nieekranowanymi parami skręconymi, co oznacza brak jakiejkolwiek formy ekranowania. Chociaż są podobne do F/UTP pod względem zastosowania, brak folii ekranowej sprawia, że są mniej odporne na zakłócenia elektromagnetyczne. U/UTP są zwykle stosowane w mniej wymagających środowiskach, gdzie zakłócenia nie są problemem, ale nadal różnią się od F/UTP, które mimo nieekranowanych par, mają dodatkową ochronę całego kabla. Pomyłka w rozróżnieniu tych typów kabli prowadzi do nieodpowiedniego doboru okablowania, co może skutkować problemami z jakością sygnału w bardziej wymagających środowiskach sieciowych. Dlatego ważne jest zrozumienie różnic w konstrukcji i zastosowaniach różnych typów kabli i ich złącz, aby zapewnić optymalne działanie sieci. Każdy typ kabla ma swoje specyficzne zastosowania, a ich właściwy dobór jest kluczowy w projektowaniu i utrzymaniu infrastruktury sieciowej.

Pytanie 10

W systemie Windows XP, aby zmienić typ systemu plików z FAT32 na NTFS, należy użyć programu

A. convert.exe

B. attrib.exe

C. subst.exe

D. replace.exe

Odpowiedź 'convert.exe' jest prawidłowa, ponieważ jest to narzędzie wbudowane w system Windows, które umożliwia konwersję systemu plików z FAT32 na NTFS bez utraty danych. Program 'convert.exe' działa w wierszu poleceń i jest stosunkowo prosty w użyciu, co czyni go odpowiednim rozwiązaniem dla administratorów systemu oraz użytkowników domowych. Aby użyć tego narzędzia, wystarczy otworzyć wiersz poleceń z uprawnieniami administratora i wpisać polecenie 'convert D: /FS:NTFS', gdzie 'D:' to litera napędu, który chcemy skonwertować. Przed wykonaniem konwersji zaleca się wykonanie kopii zapasowej danych, aby zminimalizować ryzyko ich utraty. Konwersja z FAT32 do NTFS przynosi wiele korzyści, takich jak zwiększona wydajność, obsługa większych plików oraz lepsze zarządzanie uprawnieniami i bezpieczeństwem. Warto zaznaczyć, że NTFS jest bardziej stabilnym i elastycznym systemem plików, co czyni go bardziej odpowiednim do zastosowań w środowiskach, gdzie wymagana jest większa niezawodność i możliwość przydzielania różnych poziomów dostępu do plików.

Pytanie 11

Który z parametrów w ustawieniach punktu dostępowego działa jako login używany podczas próby połączenia z punktem dostępowym w sieci bezprzewodowej?

A. Transmission Rate

B. Channel Width

C. Wireless Channel

D. Wireless Network Name

Analizując dostępne odpowiedzi ważne jest zrozumienie ról poszczególnych parametrów w konfiguracji punktu dostępowego. Channel Width odnosi się do szerokości kanału komunikacyjnego używanego przez sieć bezprzewodową. Szersze kanały mogą zwiększać przepustowość ale mogą prowadzić do większych zakłóceń szczególnie w zatłoczonych przestrzeniach. Wireless Channel z kolei jest specyficzną częstotliwością w paśmie która jest używana przez punkt dostępowy do komunikacji. Wybór odpowiedniego kanału może pomóc w minimalizacji zakłóceń z innymi sieciami. Transmission Rate odnosi się do szybkości przesyłania danych i często jest ustawiony automatycznie aby dopasować się do warunków sieciowych i maksymalizować wydajność. Żaden z tych parametrów nie pełni funkcji identyfikacyjnej w sensie umożliwiającym użytkownikowi wybór sieci do której chce się połączyć. Błędnym podejściem jest myślenie że szerokość kanału czy szybkość transmisji mogłyby pełnić rolę identyfikacyjną. Te parametry są związane raczej z wydajnością i efektywnością sieci niż z mechanizmami identyfikacyjnymi. W kontekście dostępu do sieci bezprzewodowej to Wireless Network Name czyli SSID pełni rolę loginu lub identyfikatora sieci co pozwala użytkownikom na wybór odpowiedniego punktu dostępowego z listy dostępnych opcji. Dlatego zrozumienie funkcji każdego z tych parametrów jest kluczowe dla efektywnej konfiguracji i zarządzania siecią bezprzewodową.

Pytanie 12

Osobiste prawo autorskie twórcy do software'u

A. nigdy nie traci ważności

B. obowiązuje przez 70 lat od daty pierwszej publikacji

C. obowiązuje wyłącznie przez okres życia jego autora

D. obowiązuje przez 50 lat od daty pierwszej publikacji

Autorskie prawo osobiste twórcy do programu komputerowego nie wygasa, co oznacza, że twórca ma prawo do uznawania autorstwa swojego dzieła przez całe życie, niezależnie od upływu czasu. To prawo jest fundamentalne w kontekście ochrony intelektualnej, ponieważ zapewnia twórcy kontrolę nad tym, w jaki sposób jego utwór jest wykorzystywany i rozpowszechniany. W praktyce oznacza to, że nawet po wielu latach od stworzenia programu, autor może żądać uznania swojego autorstwa, co ma kluczowe znaczenie w przypadku publikacji, licencjonowania czy sprzedaży oprogramowania. Z perspektywy branżowej, ważne jest, aby programiści i twórcy oprogramowania rozumieli, że ich prawa osobiste są niezbywalne, a naruszenie tych praw może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych. Ponadto, w kontekście licencjonowania oprogramowania, twórcy mogą zastrzegać sobie te prawa, nawet jeśli udzielają określonych licencji na użycie swojego dzieła, co wpisuje się w najlepsze praktyki ochrony praw autorskich w branży IT.

Pytanie 13

Narzędzie używane do przechwytywania oraz analizy danych przesyłanych w sieci, to

A. spywer

B. viewer

C. keylogger

D. sniffer

Wybory takie jak spywer, viewer i keylogger wskazują na nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowań narzędzi w obszarze analizy sieci. Spywer, często mylony z narzędziami monitorującymi, jest typem złośliwego oprogramowania, które szpieguje użytkowników, zbierając ich dane bez ich zgody. Jego celem jest zwykle kradzież informacji osobistych, co jest sprzeczne z zasadami etycznymi związanymi z monitorowaniem ruchu sieciowego. Viewer to z kolei ogólny termin odnoszący się do narzędzi wizualizacyjnych, które służą do wyświetlania danych, ale nie mają one zdolności do przechwytywania ruchu sieciowego, co czyni je nieodpowiednimi w kontekście tego pytania. Keylogger to inny rodzaj złośliwego oprogramowania, które rejestruje naciśnięcia klawiszy, co również nie ma związku z analizy ruchu sieciowego. Kluczowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie narzędzi do analizy z narzędziami złośliwymi, co prowadzi do niewłaściwych wniosków na temat ich funkcji i potencjalnych zastosowań w sieci. Przy wyborze narzędzi do monitorowania ruchu sieciowego istotne jest rozróżnienie pomiędzy legalnymi narzędziami do analizy oraz złośliwym oprogramowaniem, które może stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa.

Pytanie 14

Użycie trunkingowego połączenia między dwoma przełącznikami umożliwia

A. zwiększenie wydajności połączenia poprzez użycie dodatkowego portu

B. przesyłanie w jednym łączu ramek pochodzących od wielu wirtualnych sieci lokalnych

C. ustawienie agregacji portów, która zwiększa przepustowość między przełącznikami

D. zablokowanie wszelkich niepotrzebnych połączeń na danym porcie

Połączenie typu trunk umożliwia przesyłanie ramek z wielu wirtualnych sieci lokalnych (VLAN) przez jedno łącze. Dzięki temu administratorzy sieci mogą efektywniej wykorzystać dostępne zasoby, eliminując potrzebę posiadania oddzielnych połączeń dla każdej VLAN. W praktyce, gdy dwa przełączniki są połączone w trybie trunk, mogą wymieniać dane z różnych VLAN-ów, co jest kluczowe w dużych, złożonych środowiskach sieciowych. Umożliwia to zminimalizowanie kosztów związanych z okablowaniem i uproszczenie architektury sieci, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie projektowania sieci. Standardy takie jak IEEE 802.1Q definiują sposób tagowania ramek dla różnych VLAN-ów, co jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania trunków. To podejście jest szeroko stosowane w sieciach korporacyjnych oraz w centrach danych, gdzie zarządzanie wieloma sieciami lokalnymi jest kluczowe dla zapewnienia wydajności i bezpieczeństwa. W efekcie, trunking stanowi fundament nowoczesnych architektur sieciowych, umożliwiając elastyczne i skalowalne rozwiązania.

Pytanie 15

Aby zapewnić, że komputer uzyska od serwera DHCP określony adres IP, należy na serwerze zdefiniować

A. pulę adresów IP.

B. zastrzeżenie adresu IP urządzenia.

C. dzierżawę adresu IP.

D. wykluczenie adresu IP urządzenia.

Zastrzeżenie adresu IP komputera na serwerze DHCP to praktyka, która zapewnia, że dany komputer zawsze otrzymuje ten sam adres IP przy każdym połączeniu z siecią. Dzięki temu można uniknąć problemów, które mogą wynikać z dynamicznego przydzielania adresów IP, takich jak zmiany w konfiguracji sieci, które mogą wpływać na dostęp do zasobów. W praktyce, zastrzeżenie adresu IP jest szczególnie istotne dla urządzeń, które muszą mieć stały adres IP, jak serwery, drukarki sieciowe czy urządzenia IoT. W standardzie DHCP używa się opcji 50 (Requested IP Address) oraz 51 (DHCP Lease Time), aby zrealizować proces rezerwacji adresu IP. Dobrym przykładem zastosowania zastrzeżenia IP jest sytuacja, gdy chcemy, aby drukarka w biurze zawsze była dostępna pod tym samym adresem IP, co ułatwia jej odnalezienie przez inne urządzenia w sieci. W ten sposób można także skonfigurować reguły zapory sieciowej lub inne usługi sieciowe, które wymagają znajomości statycznego adresu IP.

Pytanie 16

Jaki adres IPv4 wykorzystuje się do testowania protokołów TCP/IP na jednym hoście?

A. 1.1.1.1

B. 224.0.0.9

C. 127.0.0.1

D. 128.0.0.1

Adres IPv4 127.0.0.1, znany również jako 'localhost' lub 'adres loopback', jest specjalnym adresem używanym do komunikacji wewnętrznej w obrębie jednego hosta. Dzięki temu adresowi aplikacje mogą wysyłać i odbierać dane bez konieczności interakcji z siecią zewnętrzną. Jest to kluczowe w testowaniu i diagnostyce aplikacji sieciowych, ponieważ umożliwia sprawdzenie, czy stos protokołów TCP/IP działa poprawnie na danym urządzeniu. Na przykład, programiści mogą korzystać z tego adresu do testowania serwerów aplikacyjnych, ponieważ pozwala to na symulację działania aplikacji bez potrzeby zakupu zewnętrznego dostępu do sieci. Adres 127.0.0.1 jest zarezerwowany przez standardy IETF w RFC 1122 i nie może być przypisany do fizycznego interfejsu sieciowego, co czyni go idealnym do lokalnych testów. W praktyce, aby przetestować działanie serwera HTTP, można użyć przeglądarki internetowej, wpisując 'http://127.0.0.1', co spowoduje połączenie z lokalnym serwerem, jeśli taki jest uruchomiony.

Pytanie 17

Zużyty sprzęt elektryczny lub elektroniczny, na którym znajduje się symbol zobrazowany na ilustracji, powinien być

A. wrzucony do pojemników oznaczonych tym symbolem

B. wyrzucony do pojemników na odpady domowe

C. przekazany do punktu odbioru zużytej elektroniki

D. przekazany do miejsca skupu złomu

Symbol przedstawiony na rysunku oznacza, że urządzenia elektryczne i elektroniczne nie mogą być wyrzucone do zwykłych pojemników na odpady komunalne. To oznaczenie jest zgodne z dyrektywą WEEE (Waste Electrical and Electronic Equipment Directive) Unii Europejskiej, która reguluje sposób postępowania z zużytym sprzętem elektronicznym w celu ich bezpiecznej utylizacji i recyklingu. Przekazanie takiego sprzętu do punktu odbioru zużytej elektroniki jest zgodne z wymogami prawnymi i dobrymi praktykami, ponieważ punkty te są przygotowane do odpowiedniego przetwarzania takich odpadów. Zbierają one urządzenia w sposób bezpieczny dla środowiska, zapobiegając uwolnieniu szkodliwych substancji chemicznych, które mogą być obecne w takich urządzeniach, jak rtęć, ołów czy kadm. Recykling zużytego sprzętu elektronicznego pozwala także na odzyskiwanie cennych materiałów, takich jak złoto, srebro czy platyna, które są wykorzystywane w produkcji nowych urządzeń. Działanie to wspiera zrównoważony rozwój i ochronę zasobów naturalnych, co jest kluczowym celem gospodarki o obiegu zamkniętym.

Pytanie 18

Jeśli adres IP komputera roboczego przyjmuje formę 176.16.50.10/26, to jaki jest adres rozgłoszeniowy oraz maksymalna liczba hostów w tej sieci?

A. 176.16.50.63; 62 hosty

B. 176.16.50.62; 63 hosty

C. 176.16.50.1; 26 hostów

D. 176.16.50.36; 6 hostów

Jak patrzę na błędne odpowiedzi, to wychodzą spore nieporozumienia, zwłaszcza w kwestii adresu rozgłoszeniowego i liczby hostów w sieci. W przypadku podania adresu 176.16.50.1; 26 hostów, to błąd polega na tym, że ktoś myli ostatni adres w podsieci z pierwszym. Pamiętaj, że adres rozgłoszeniowy to zawsze ten ostatni adres, a nie początkowy. Co więcej, maksymalna liczba hostów to 62, bo dwa adresy są zarezerwowane – jeden dla adresu sieci, a drugi dla rozgłoszeniowego. Jeśli chodzi o 176.16.50.36; 6 hostów, to też coś jest nie tak, bo ktoś źle zinterpretował maskę podsieci. Liczba hostów to wynik obliczeń na podstawie dostępnych bitów w adresie, a nie na zasadzie losowo przydzielonego adresu, więc tutaj mogą się pojawiać nieporozumienia. Odpowiedź 176.16.50.62; 63 hosty to kolejna pomyłka, bo maksymalnie możemy mieć 62 hosty, a nie 63. Często pojawiają się typowe błędy, jak pomieszanie różnych pojęć dotyczących adresacji, takich jak adresy sieciowe i rozgłoszeniowe, a także to, jak maski podsieci wpływają na liczbę dostępnych adresów dla hostów.

Pytanie 19

W dokumentacji technicznej głośników komputerowych producent może zamieścić informację, że największe pasmo przenoszenia wynosi

A. 20 W

B. 20%

C. 20 dB

D. 20 kHz

Pasmo przenoszenia głośników komputerowych jest kluczowym parametrem technicznym, który definiuje, jakie częstotliwości dźwięku głośnik jest w stanie reprodukować. Odpowiedzi, które nawiązują do wartości procentowych, decybeli czy mocy, nie odnoszą się bezpośrednio do pasma przenoszenia. Na przykład 20% nie ma zastosowania w kontekście pasma przenoszenia, ponieważ nie można wyrazić częstotliwości w procentach; jest to jednostka miary, która nie ma sensu w tym kontekście. Wartość 20 dB odnosi się do poziomu ciśnienia akustycznego, a nie do częstotliwości. Dźwięki mierzony w decybelach mogą mieć różne częstotliwości, ale sama wartość dB nie definiuje, jakie pasmo przenoszenia ma głośnik. Z kolei 20 W odnosi się do mocy wyjściowej głośnika, a nie do jego zakresu częstotliwości. Moc wyjściowa informuje nas o tym, ile energii głośnik może przetworzyć, co wpływa na głośność, ale nie definiuje jego zdolności do reprodukcji różnych tonów. Te typowe błędy myślowe ilustrują, jak łatwo można pomylić różne aspekty techniczne, a brak zrozumienia specyfikacji głośników może prowadzić do nieodpowiednich wyborów przy zakupie sprzętu audio.

Pytanie 20

Funkcja diff w systemie Linux pozwala na

A. kompresję danych

B. wyszukiwanie danych w pliku

C. archiwizację danych

D. porównanie danych z dwóch plików

Pomysł, że polecenie 'diff' służy do kompresji danych, archiwizacji czy wyszukiwania informacji w plikach, jest błędny i oparty na nieporozumieniach dotyczących funkcjonalności narzędzi dostępnych w systemie Linux. Kompresja danych odnosi się do procesu, w którym dane są zmniejszane pod względem objętości, co jest realizowane przez inne narzędzia, takie jak 'gzip' czy 'bzip2', które implementują różne algorytmy kompresji. Z kolei archiwizacja danych wiąże się z gromadzeniem wielu plików w pojedynczym pliku archiwum, co również nie jest funkcją 'diff'. Narzędzia takie jak 'tar' są w tym przypadku bardziej odpowiednie. W odniesieniu do wyszukiwania danych, systemy operacyjne Linux oferują komendy jak 'grep', które umożliwiają przeszukiwanie plików pod kątem określonych wzorców, co nie ma związku z funkcją 'diff'. Najczęstszym błędem myślowym jest utożsamianie różnych narzędzi z ich ogólną funkcjonalnością, co prowadzi do mylnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że każde narzędzie w systemie Linux ma swoje specyficzne zastosowanie, a ich wybór powinien być dostosowany do potrzeb konkretnego zadania.

Pytanie 21

GRUB, LILO oraz NTLDR to:

A. programy rozruchowe

B. wersje podstawowego interfejsu sieciowego

C. oprogramowanie dla dysku sieciowego

D. programy do aktualizacji BIOS-u

GRUB (GRand Unified Bootloader), LILO (LInux LOader) oraz NTLDR (NT Loader) to przykłady programów rozruchowych, które pełnią kluczową rolę w procesie uruchamiania systemów operacyjnych na komputerach. Programy te są odpowiedzialne za inicjowanie i kierowanie procesem ładowania systemu operacyjnego, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania urządzeń. GRUB jest popularnym bootloaderem w systemach Linux, umożliwiającym uruchamianie różnych systemów operacyjnych z jednego menu. LILO, chociaż coraz mniej używany, również jest bootloaderem dla systemów Linux, jednak jego konfiguracja i obsługa są mniej elastyczne w porównaniu z GRUB. NTLDR z kolei jest bootloaderem dla systemów Windows NT i jego następnych wersji, odpowiedzialnym za załadowanie jądra systemu oraz wywołanie menedżera rozruchu. Znajomość tych programów jest istotna, szczególnie w kontekście zarządzania systemami operacyjnymi oraz diagnozowania problemów z uruchamianiem. W praktyce, administratorzy systemów często muszą konfigurować bootloadery, aby dostosować środowisko uruchomieniowe do potrzeb użytkowników oraz zapewnić zgodność z różnymi systemami operacyjnymi.

Pytanie 22

Minimalną wartość długości hasła użytkownika w systemie Windows można ustawić poprzez komendę

A. net config

B. net accounts

C. net user

D. net computer

Inne wymienione polecenia, takie jak 'net user', 'net config' i 'net computer', nie są przeznaczone do ustawiania polityki haseł w systemie Windows. Polecenie 'net user' służy do zarządzania kontami użytkowników, w tym do dodawania, usuwania czy zmiany informacji o użytkownikach, ale nie umożliwia bezpośredniego ustawienia minimalnej długości hasła. Chociaż może być użyte w kontekście zarządzania użytkownikami, jego funkcjonalność w zakresie zabezpieczeń haseł jest ograniczona. 'Net config' to polecenie służące do konfiguracji różnych usług sieciowych, a nie do zarządzania polityką haseł. W przypadku 'net computer', jego zastosowanie dotyczy zarządzania kontami komputerów w sieci, co również nie ma związku z politykami haseł. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że wszystkie polecenia związane z 'net' mają podobne zastosowania, jednak każde z nich ma specyficzne funkcje i ograniczenia. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w celu prawidłowego zarządzania systemem i jego bezpieczeństwem.

Pytanie 23

Jakim interfejsem można uzyskać transmisję danych o maksymalnej przepustowości 6 Gb/s?

A. USB 2.0

B. USB 3.0

C. SATA 3

D. SATA 2

Interfejs SATA 3 (Serial ATA III) rzeczywiście umożliwia transmisję danych z maksymalną przepustowością wynoszącą 6 Gb/s. Jest to standard, który zapewnia znaczną poprawę wydajności w porównaniu do jego poprzednika, SATA 2, który obsługuje maksymalną przepustowość na poziomie 3 Gb/s. SATA 3 jest powszechnie używany w nowoczesnych dyskach twardych i dyskach SSD, co umożliwia szybsze przesyłanie danych i lepszą responsywność systemu. Praktyczne zastosowanie tego standardu można zaobserwować w komputerach osobistych, serwerach oraz systemach NAS, gdzie wymagania dotyczące przepustowości są szczególnie wysokie, zwłaszcza w kontekście obsługi dużych zbiorów danych oraz intensywnego korzystania z aplikacji wymagających szybkiego dostępu do pamięci masowej. Warto również zauważyć, że SATA 3 jest wstecznie kompatybilny z wcześniejszymi wersjami SATA, co oznacza, że można używać go z urządzeniami obsługującymi starsze standardy, co jest korzystne dla użytkowników, którzy chcą zaktualizować swoje systemy bez konieczności wymiany wszystkich komponentów.

Pytanie 24

Chusteczki namoczone w płynie o działaniu antystatycznym są używane do czyszczenia

A. rolek prowadzących papier w drukarkach atramentowych

B. ekranów monitorów CRT

C. wałków olejowych w drukarkach laserowych

D. ekranów monitorów LCD

Wybór chusteczek nasączonych płynem o właściwościach antystatycznych do czyszczenia ekranów monitorów LCD oraz innych komponentów drukujących, takich jak wałki olejowe w drukarkach laserowych i rolki prowadzące papier w drukarkach atramentowych, jest problematyczny. Ekrany LCD są znacznie bardziej wrażliwe na chemikalia i mogą łatwo ulec uszkodzeniu, jeżeli zastosowane zostaną niewłaściwe środki czyszczące. W przypadku LCD, zaleca się użycie specjalnych roztworów przystosowanych do tego rodzaju powierzchni, które nie zawierają alkoholu ani substancji, które mogłyby zmatowić ekran. Gromadzenie się kurzu na ekranie LCD nie jest tak problematyczne jak w przypadku CRT, gdzie statyczność ładunku jest istotnym czynnikiem. Ponadto, wałki olejowe i rolki prowadzące w drukarkach wymagają zupełnie odmiennych metod czyszczenia. W ich przypadku stosowanie substancji antystatycznych nie jest zalecane, ponieważ niektóre z tych produktów mogą wpływać na właściwości oleju lub smaru, co prowadzi do obniżenia efektywności drukowania. Błędne przekonanie, że te same chusteczki mogą być stosowane do różnych typów urządzeń, może prowadzić do uszkodzenia sprzętu, co jest kosztowne i czasochłonne w naprawie. Dlatego ważne jest, aby przed użyciem jakiegokolwiek środka czyszczącego dokładnie zapoznać się z zaleceniami producenta i stosować się do nich, aby zapewnić długotrwałą wydajność i bezpieczeństwo urządzeń.

Pytanie 25

Wypukłe kondensatory elektrolityczne w module zasilania monitora LCD mogą doprowadzić do uszkodzenia

A. przewodów sygnałowych

B. przycisków umieszczonych na panelu monitora

C. układu odchylania poziomego

D. inwertera oraz podświetlania matrycy

Uszkodzenia spowodowane spuchniętymi kondensatorami elektrolitycznymi w sekcji zasilania monitora LCD nie mają bezpośredniego wpływu na przewody sygnałowe, układ odchylania poziomego oraz przyciski na panelu monitora. Przewody sygnałowe są odpowiedzialne za przesyłanie informacji między źródłem sygnału a ekranem, a ich działanie jest niezależne od kondensatorów zasilających. Ponadto, układ odchylania poziomego, który kontroluje poziome skanowanie obrazu, również nie jest bezpośrednio związany z kondensatorami w sekcji zasilania, ponieważ jego funkcjonowanie opiera się na innych komponentach, takich jak tranzystory czy układy scalone, które nie są wrażliwe na fluktuacje napięcia w zasilaniu. Z kolei przyciski na panelu monitora są elementami interfejsu użytkownika, które, mimo że mogą być zasilane przez tę samą sekcję, nie są krytyczne dla funkcji zasilania, a ich awaria nie jest typowym skutkiem problemów z kondensatorami. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych niepoprawnych wniosków obejmują mylenie funkcji komponentów oraz niepełne zrozumienie zależności między nimi. Dobrą praktyką jest zrozumienie całkowitego obwodu oraz interakcji między różnymi komponentami, co pozwoli na skuteczniejszą diagnostykę i naprawę. W kontekście elektryki i elektroniki warto zawsze odwoływać się do dokumentacji technicznej oraz standardów branżowych, aby uzyskać pełny obraz funkcjonowania danego urządzenia.

Pytanie 26

Pierwszym krokiem koniecznym do ochrony rutera przed nieautoryzowanym dostępem do jego panelu konfiguracyjnego jest

A. zmiana nazwy loginu oraz hasła domyślnego konta administratora

B. włączenie szyfrowania z zastosowaniem klucza WEP

C. zmiana standardowej nazwy sieci (SSID) na unikalną

D. aktywacja filtrowania adresów MAC

Najważniejsze, co musisz zrobić, to zmienić domyślne hasło i login do swojego rutera. Większość urządzeń przychodzi z ustawieniami, które są znane wszystkim, więc hakerzy mogą łatwo się włamać. Dlatego dobrze jest wymyślić mocne hasło, które ma mieszankę liter, cyfr i znaków specjalnych. Moim zdaniem, warto też od czasu do czasu to hasło zmieniać, a najlepiej mieć różne hasła do różnych urządzeń. Menedżer haseł może być naprawdę pomocny w tworzeniu i przechowywaniu tych trudnych haseł. Poza tym, jeśli nie potrzebujesz zdalnego zarządzania, to lepiej to wyłączyć. Sprawdzanie logów dostępu również jest dobrym pomysłem, bo możesz wtedy zauważyć, czy ktoś próbuje się włamać. Te wszystkie kroki to podstawa bezpieczeństwa w sieci i naprawdę pomagają w ochronie przed atakami.

Pytanie 27

W komputerach obsługujących wysokowydajne zadania serwerowe, konieczne jest użycie dysku z interfejsem

A. ATA

B. SATA

C. SAS

D. USB

Wybór nieprawidłowego interfejsu dysku może znacznie wpłynąć na wydajność i niezawodność systemu serwerowego. Dyski ATA (Advanced Technology Attachment) są przestarzałym rozwiązaniem stosowanym głównie w komputerach stacjonarnych, a ich wydajność nie spełnia wymogów nowoczesnych aplikacji serwerowych. ATA ma ograniczoną prędkość transferu danych, co czyni go niewłaściwym wyborem dla zadań wymagających intensywnego dostępu do danych. USB (Universal Serial Bus) jest interfejsem zaprojektowanym głównie do podłączania urządzeń peryferyjnych, a nie do pracy z dyskami twardymi w środowisku serwerowym, gdzie liczy się szybkość i wydajność. Użycie USB w tym kontekście może prowadzić do wąskich gardeł i niskiej wydajności. Z kolei SATA (Serial ATA) jest lepszym wyborem niż ATA, ale nadal nie dorównuje SAS, szczególnie w środowiskach, gdzie wymagana jest wysoka dostępność i niezawodność. SATA jest bardziej odpowiedni dla jednostek desktopowych i mniejszych serwerów, gdzie wymagania dotyczące wydajności są mniejsze. Wybierając dysk do serwera, należy zwrócić szczególną uwagę na specyfikacje i charakterystykę obciążenia, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji. Rekomendowane jest korzystanie z dysków SAS w poważnych zastosowaniach serwerowych, aby zapewnić optymalną wydajność i niezawodność.

Pytanie 28

Jaką konfigurację sieciową może mieć komputer, który należy do tej samej sieci LAN, co komputer z adresem 10.8.1.10/24?

A. 10.8.0.101 i 255.255.0.0

B. 10.8.1.101 i 255.255.255.0

C. 10.8.1.101 i 255.255.0.0

D. 10.8.0.101 i 255.255.255.0

Wybór konfiguracji 10.8.0.101 z maską 255.255.255.0 jest niewłaściwy, ponieważ adres 10.8.0.101 należy do innej podsieci. Maska 255.255.255.0 umożliwia komunikację jedynie między adresami w zakresie 10.8.1.1 do 10.8.1.254, a adres 10.8.0.101 mieści się w innej podsieci, co oznacza brak możliwości bezpośredniej komunikacji z komputerem o adresie 10.8.1.10. Podobnie, adres 10.8.0.101 przy masce 255.255.0.0 również jest nieprawidłowy, gdyż maska ta obejmuje znacznie szerszy zakres adresów IP, ale nie zapewnia odpowiedniej identyfikacji podsieci, do której należy komputer 10.8.1.10. Maski podsieci 255.255.0.0 i 255.255.255.0 różnią się w zakresie liczby dostępnych adresów, co może prowadzić do nieporozumień w dużych sieciach, gdzie ważne jest precyzyjne przyporządkowanie adresów do podsieci. Typowym błędem jest zakładanie, że urządzenia mogą się komunikować tylko na podstawie podobieństwa części adresu niepodzielonej maski, co prowadzi do błędnych wniosków o ich przynależności do jednej sieci. Właściwe zrozumienie koncepcji adresacji IP oraz odpowiednie stosowanie masek podsieci są kluczowe dla zapewnienia efektywnej i stabilnej komunikacji w sieciach komputerowych.

Pytanie 29

Jaką szerokość ma magistrala pamięci DDR SDRAM?

A. 32 bity

B. 64 bity

C. 72 bity

D. 36 bitów

Jeśli wybrałeś inną szerokość magistrali, to warto zwrócić uwagę na kilka rzeczy. Szerokość magistrali jest kluczowa dla wydajności systemu. Wybierając 36 bitów, 32 bity czy 72 bity, możesz się trochę pogubić, bo te wartości wydają się logiczne tylko na pierwszy rzut oka. W rzeczywistości, 36 i 32 bity to za mało dla dzisiejszych standardów. Pamiętaj, że 32-bitowe systemy były w modzie w latach 90., ale teraz potrzebujemy szerszych magistrali, jak 64 bity. No a 72 bity się stosuje w specyficznych zastosowaniach, jak pamięci ECC, ale to nie jest typowy standard dla DDR SDRAM. Często można usłyszeć, że większa szerokość magistrali od razu oznacza lepszą wydajność. Ale w praktyce to zależy od wielu innych rzeczy, jak na przykład częstotliwość taktowania czy architektura pamięci. Ważne jest, żeby pamiętać, że szerokość magistrali to tylko jeden z wielu czynników, które wpływają na wydajność komputera.

Pytanie 30

Na ilustracji pokazano komponent, który stanowi część

A. HDD

B. plotera

C. napędu CD-ROM

D. drukarki igłowej

Odpowiedzi niepoprawne sugerują, że przedstawiony element może być częścią plotera, drukarki igłowej lub napędu CD-ROM, co jest błędnym założeniem. Ploter to urządzenie wykorzystywane do drukowania dużych formatów, często w projektowaniu architektonicznym lub inżynieryjnym. Kluczową częścią plotera są mechanizmy przesuwu papieru i głowic piszących, które różnią się znacznie od komponentów HDD. Drukarka igłowa używa matrycy igieł, które uderzają w taśmę barwiącą, aby tworzyć grafiki i tekst na papierze. Charakterystyczne części drukarki igłowej to głowica igłowa i mechanizm przesuwu taśmy, które nie mają podobieństwa do elementów dysku twardego. Napęd CD-ROM to urządzenie odczytujące dane z płyt CD przy użyciu lasera. Typowe elementy napędu CD-ROM obejmują silnik obracający płytę i głowicę laserową, które różnią się znacznie od elementów wewnętrznych HDD. Błędne przypisanie elementu do tych urządzeń często wynika z nieznajomości specyfiki każdej technologii oraz unikalnych funkcji mechanicznych i strukturalnych przypisanych każdemu z tych typów urządzeń. Zrozumienie różnic między technologiami jest kluczowe w kontekście rozwoju zawodowego w branży IT i elektroniki, gdzie precyzja i znajomość komponentów są niezbędne dla diagnozowania i naprawy urządzeń.

Pytanie 31

Użytkownik drukarki samodzielnie i poprawnie napełnił pojemnik z tonerem. Po jego zamontowaniu drukarka nie podejmuje się próby drukowania. Co może być przyczyną tej usterki?

A. niewłaściwie dobrany toner

B. nieodpowiednia jakość użytego tonera do uzupełnienia pojemnika

C. niewymieniony chip zliczający, znajdujący się na pojemniku z tonerem

D. zabrudzony wałek magnetyczny

Jak dobrze wiemy, przy napełnianiu tonera jest jeden element, który często umyka ludziom - to chip zliczający. To taki mały układ, który siedzi na pojemniku i monitoruje, ile tonera tam w ogóle jest. Kiedy napełniasz toner, a zapomnisz wymienić chip albo go zresetować, to drukarka nie dostaje właściwych informacji o poziomie tonera. I co się wtedy dzieje? Mimo że toner fizycznie jest, drukarka może myśleć, że pojemnik jest pusty i nie zacznie drukować. Dlatego warto pamiętać, by zawsze sprawdzić, czy chip został wymieniony lub zresetowany podczas napełniania. Dobrym pomysłem jest używanie zestawów do napełniania, które zawierają nowe chipy - pomagają uniknąć sytuacji z błędnymi informacjami. Regularne kontrolowanie stanu tonerów i ich wymiana w odpowiednim czasie to klucz do jakości wydruków oraz sprawności urządzenia. Prawidłowy dobór materiałów eksploatacyjnych naprawdę wpływa na długość życia drukarki i jej wydajność.

Pytanie 32

Standard WIFI 802.11 b/g używa pasma

A. 250 MHz

B. 2,4 GHz

C. 5 GHz

D. 1200 MHz

Standard Wi-Fi 802.11 b/g jest jednym z najpopularniejszych standardów komunikacji bezprzewodowej, który działa w paśmie 2,4 GHz. To pasmo jest szeroko stosowane w różnych zastosowaniach, w tym w sieciach domowych, biurowych oraz publicznych. W praktyce, urządzenia zgodne z tym standardem, takie jak routery, smartfony, czy komputery, wykorzystują to pasmo do przesyłania danych na stosunkowo krótkie odległości, co pozwala na zapewnienie stabilnej i niezawodnej łączności. Pasmo 2,4 GHz ma swoje zalety, takie jak większy zasięg w porównaniu do pasma 5 GHz, ale również pewne ograniczenia, takie jak większa podatność na zakłócenia z innych urządzeń, takich jak mikrofalówki czy telefony bezprzewodowe. Ze względu na jego powszechność, wiele urządzeń obsługujących Wi-Fi 802.11 b/g jest również zgodnych z nowocześniejszymi standardami, co zapewnia elastyczność i wszechstronność w zastosowaniach codziennych. Warto zaznaczyć, że standard Wi-Fi 802.11 g oferuje wyższe prędkości transferu danych niż jego poprzednik, 802.11 b, co czyni go bardziej efektywnym w przypadku intensywnego korzystania z internetu.

Pytanie 33

Aby zmienić profil na obowiązkowy, trzeba zmodyfikować rozszerzenie pliku ntuser.dat na

A. $ntuser.bat

B. ntuser.man

C. ntuser.sys

D. $ntuser.exe

Rozszerzenie pliku ntuser.sys nie jest związane z procesem tworzenia profili obowiązkowych. Rozszerzenie to nawiązuje do systemowych plików i sterowników w systemie Windows, ale nie ma związku z plikami profilów użytkownika. Próba zmiany rozszerzenia na ntuser.sys nie przyniesie zamierzonego efektu, ponieważ system nie rozpozna pliku jako profilu obowiązkowego. Z kolei $ntuser.bat to plik wsadowy, który mógłby zawierać skrypty do automatyzacji zadań, ale nie jest powiązany z konfiguracją profili użytkownika. Użytkownicy mogą mylnie przypuszczać, że zmiana rozszerzenia na .bat wykona pewne skrypty przy logowaniu, co nie jest intencją przy tworzeniu profili obowiązkowych. Rozszerzenie $ntuser.exe sugeruje plik wykonywalny, który jest uruchamiany jako program. Jednakże, pliki profilów użytkownika nie działają jako programy, a więc zmiana na .exe jest błędna i nie wpływa na sposób, w jaki system Windows zarządza profilami. W przypadku profili obowiązkowych, poprawne zrozumienie, że rozszerzenie .man jest kluczowe dla ich implementacji, zapobiega nieprawidłowym próbom modyfikacji, które mogą skutkować nieoczekiwanym zachowaniem systemu.

Pytanie 34

Administrator sieci komputerowej pragnie zweryfikować na urządzeniu z systemem Windows, które połączenia są aktualnie ustanawiane oraz na jakich portach komputer prowadzi nasłuch. W tym celu powinien użyć polecenia

A. arp

B. tracert

C. netstat

D. ping

Wybór odpowiedzi innych niż 'netstat' wskazuje na brak zrozumienia funkcji i zastosowania poszczególnych poleceń w administracji systemami operacyjnymi. Polecenie 'arp' służy do wyświetlania lub modyfikacji tablicy ARP, co jest użyteczne w kontekście identyfikacji adresów MAC powiązanych z adresami IP, ale nie dostarcza informacji o bieżących połączeniach sieciowych ani otwartych portach. Z kolei 'ping' jest narzędziem do diagnozowania dostępności hosta w sieci, mierząc czas odpowiedzi, ale nie pokazuje szczegółów dotyczących aktywnych połączeń ani portów. 'tracert' natomiast umożliwia analizę trasy pakietów do docelowego hosta, co jest przydatne w badaniu opóźnień w sieci, ale również nie dostarcza informacji o bieżących połączeniach. Te polecenia mają swoje zastosowania w diagnozowaniu problemów sieciowych, jednak nie są odpowiednie do monitorowania aktywnych połączeń i portów na komputerze. Typowym błędem jest mylenie diagnostyki połączeń z innymi aspektami zarządzania siecią, co może prowadzić do niewłaściwego doboru narzędzi w analizie problemów sieciowych.

Pytanie 35

Standardowe napięcie zasilające dla modułów pamięci RAM DDR4 wynosi

A. 1,65 V

B. 1,5 V

C. 1,2 V

D. 1,35 V

Wybór napięcia zasilania 1,5 V, 1,65 V lub 1,35 V dla modułów pamięci RAM DDR4 jest błędny, ponieważ napięcia te odpowiadają starym standardom lub innym technologiom pamięci. Napięcie 1,5 V jest charakterystyczne dla pamięci RAM DDR3, która była powszechnie stosowana przed wprowadzeniem DDR4. Przy pracy na wyższym napięciu, DDR3 generuje więcej ciepła, co prowadzi do obniżenia efektywności energetycznej systemu. Z kolei napięcie 1,65 V często jest związane z pamięcią RAM działającą na wyższych częstotliwościach, ale nie jest zgodne z DDR4. Używanie modułów z takimi specyfikacjami zasilania w systemach zaprojektowanych pod kątem DDR4 może prowadzić do uszkodzenia pamięci lub niestabilności systemu. Napięcie 1,35 V, choć jest stosowane w niektórych wariantach DDR4 (np. Low Voltage DDR4), nie jest standardowym napięciem dla ogólnych zastosowań DDR4. W praktyce, wybór niewłaściwego napięcia może prowadzić do problemów z kompatybilnością, co jest powszechnym błędem wśród użytkowników, którzy nie są świadomi różnic między wersjami pamięci. Kluczowe jest, aby przy projektowaniu i budowie systemów komputerowych przestrzegać specyfikacji JEDEC oraz stosować komponenty zgodne z tymi standardami, co zapewnia nie tylko stabilność, ale i wydajność sprzętu.

Pytanie 36

W złączu zasilania SATA uszkodzeniu uległ żółty kabel. Jakie to ma konsekwencje dla napięcia, które nie jest przesyłane?

A. 12V

B. 3,3V

C. 8,5V

D. 5V

Odpowiedzi 5V, 8,5V oraz 3,3V są niepoprawne w kontekście pytania o uszkodzony żółty przewód w wtyczce SATA. Wtyczki SATA są zdefiniowane przez standardy ATX, w których przewód żółty jest jednoznacznie przypisany do napięcia 12V, co oznacza, że awaria tego przewodu uniemożliwia dostarczenie tego napięcia do urządzeń, które go wymagają. Odpowiedź 5V odnosi się do przewodu czerwonego, który jest używany do zasilania komponentów, ale nie dotyczy problemu z żółtym przewodem. Z kolei 8,5V to wartość, która nie jest standardowo wykorzystywana w systemach zasilania komputerowego, co czyni ją całkowicie nieadekwatną w tym kontekście. Przewód pomarańczowy dostarcza 3,3V, które również nie jest związane z napięciem 12V. Często popełnianym błędem jest mylenie napięć oraz przypisywanie ich do niewłaściwych przewodów, co może wynikać z braku znajomości zasad działania zasilaczy oraz ich standardów. W praktyce, niedopatrzenie podczas podłączania lub diagnozowania problemów z zasilaniem może prowadzić do poważnych uszkodzeń sprzętu, dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jakie napięcia są dostarczane przez konkretne przewody w złączach zasilających.

Pytanie 37

Adres IP jest zapisany jako cztery grupy liczb, które są oddzielone kropkami

A. bitów

B. helów

C. oktetów

D. dekad

Numer IP, będący kluczowym elementem protokołu komunikacyjnego w sieciach komputerowych, zapisywany jest w formie czterech oktetów oddzielonych kropkami. Oktet to jednostka danych składająca się z ośmiu bitów, co pozwala na reprezentację wartości od 0 do 255 dla każdego z czterech segmentów. Dzięki temu, adresy IPv4, które są najczęściej używane, mogą przyjąć formę taką jak 192.168.0.1. W praktyce pozwala to na zdefiniowanie około 4 miliardów unikalnych adresów w ramach tego systemu. Dobre praktyki zalecają, aby w dokumentacji i konfiguracjach sieciowych zawsze posługiwać się pełnymi adresami IP, aby uniknąć nieporozumień. Ponadto, znajomość struktury i formatu adresów IP jest kluczowa przy projektowaniu i zarządzaniu sieciami, a także podczas rozwiązywania problemów związanych z komunikacją w sieci.

Pytanie 38

Aby na Pasku zadań pojawiły się ikony z załączonego obrazu, trzeba w systemie Windows ustawić

A. funkcję Snap i Peek

B. funkcję Pokaż pulpit

C. obszar powiadomień

D. obszar Action Center

Obszar powiadomień w systemie Windows, znany również jako zasobnik systemowy, znajduje się na pasku zadań i umożliwia szybki dostęp do ikonek programów uruchomionych w tle. Jest to kluczowy element interfejsu użytkownika, pozwalający na monitorowanie stanu systemu, powiadomienia od aplikacji oraz szybki dostęp do funkcji takich jak połączenia sieciowe czy ustawienia dźwięku. Konfiguracja obszaru powiadomień obejmuje dostosowanie widoczności ikon, co pozwala użytkownikowi na ukrywanie mniej istotnych elementów, aby zachować porządek. W praktyce oznacza to, że użytkownik może skonfigurować, które ikony będą widoczne zawsze, a które będą ukryte, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania środowiskiem pracy. Dzięki temu użytkownik ma szybki i wygodny dostęp do najczęściej używanych funkcji bez potrzeby przeszukiwania całego systemu. Zasobnik systemowy jest integralną częścią doświadczenia użytkownika, wpływającą na efektywność pracy z komputerem, dlatego też jego prawidłowa konfiguracja jest kluczowa dla optymalnego wykorzystania możliwości systemu operacyjnego.

Pytanie 39

Zidentyfikowanie głównego rekordu rozruchowego, który uruchamia system z aktywnej partycji, jest możliwe dzięki

A. BootstrapLoader

B. GUID Partition Table

C. CDDL

D. POST

Odpowiedzi takie jak POST, CDDL i GUID Partition Table nie mają bezpośredniego związku z funkcją bootloadera, co prowadzi do nieporozumień na temat procesów uruchamiania systemu. POST, czyli Power-On Self Test, to procedura diagnostyczna, która ma miejsce tuż po włączeniu komputera, mająca na celu sprawdzenie podstawowych komponentów sprzętowych, takich jak pamięć RAM, procesor czy karty rozszerzeń. Choć POST jest istotny w fazie rozruchu, jego zadaniem nie jest wczytywanie systemu operacyjnego, ale raczej przygotowanie sprzętu do dalszego działania. CDDL (Common Development and Distribution License) to licencja open source, która reguluje zasady korzystania z oprogramowania, ale nie jest w ogóle związana z procesem uruchamiania systemu. Z kolei GUID Partition Table (GPT) jest nowoczesnym schematem partycjonowania dysków, który pozwala na tworzenie wielu partycji oraz obsługuje dyski o pojemności większej niż 2 TB. GPT jest używane w kontekście zarządzania danymi na dysku, ale nie jest odpowiedzialne za sam proces rozruchu systemu. Błędne zrozumienie ról tych komponentów może prowadzić do niewłaściwych wniosków o tym, jak działa proces uruchamiania komputera. Kluczowe jest zrozumienie, że to bootloader jest odpowiedzialny za załadowanie systemu operacyjnego z aktywnej partycji, a nie elementy takie jak POST, CDDL czy GPT.

Pytanie 40

W systemach Linux, aby wprowadzić nowe repozytorium, należy wykorzystać komendy

A. zypper ref oraz add-apt-repository

B. zypper ar oraz add-apt-repository

C. zypper rr oraz remove-apt-repository

D. zypper lr oraz remove-apt-repository

Polecenie 'zypper ar' służy do dodawania repozytoriów w systemach opartych na openSUSE, podczas gdy 'add-apt-repository' jest używane w systemach opartych na Debianie i Ubuntu. Oba te polecenia są zestawem narzędzi, które pozwalają administratorom na efektywne zarządzanie pakietami oraz aktualizację oprogramowania poprzez dostęp do zewnętrznych źródeł. Na przykład, w przypadku użycia 'zypper ar', można dodać repozytorium wpisując 'sudo zypper ar http://example.com/repo.repo nazwa_repo', co pozwala na pobieranie pakietów z tego źródła. Z kolei 'add-apt-repository ppa:nazwa/ppa' w systemach Debian/Ubuntu umożliwia dodanie PPA (Personal Package Archive), co jest powszechną praktyką w celu uzyskania dostępu do najnowszych wersji oprogramowania, które mogą nie być dostępne w standardowych repozytoriach. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzenie zaufania repozytoriów, aby uniknąć problemów z bezpieczeństwem. Używanie tych narzędzi jest kluczowe dla zapewnienia aktualności i bezpieczeństwa systemu, przez co stają się one podstawowymi umiejętnościami dla administratorów systemów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej