Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:43
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:10

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie akcesoria ciemni powinny być przygotowane do realizacji chemicznej obróbki małoobrazkowych czarno-białych negatywów?

A. Wywoływacz, utrwalacz, powiększalnik, menzurka, lejek, klipsy do zawieszania negatywów
B. Wywoływacz, utrwalacz, koreks, termometr, menzurka, lejek, klipsy do zawieszania negatywów
C. Przerywacz, utrwalacz, maskownica, powiększalnik, kuweta, termometr, menzurka
D. Wywoływacz, koreks, powiększalnik, termometr
Odpowiedź wskazująca na zestaw wywoływacza, utrwalacza, koreksu, termometru, menzurki, lejka oraz klipsów do zawieszania negatywów jest poprawna, ponieważ zawiera wszystkie niezbędne elementy do przeprowadzenia obróbki chemicznej czarno-białych materiałów negatywowych. Wywoływacz jest kluczowy, ponieważ to on inicjuje proces chemiczny, w wyniku którego obraz staje się widoczny na kliszy. Utrwalacz z kolei trwałe zatrzymuje ten obraz, zapobiegając dalszemu działaniu światła. Koreks służy do bezpiecznego umieszczania materiałów w roztworach chemicznych, co jest niezbędne w ciemni. Termometr zapewnia kontrolę temperatury, co jest istotne dla jakości obróbki, ponieważ różne chemikalia mogą wymagać specyficznych warunków termicznych. Menzurka i lejek są niezbędne do precyzyjnego dozowania i przelewania chemikaliów, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich stężeń. Klipsy do zawieszania negatywów są niezbędne do suszenia, zapewniając równomierne schnięcie bez zagnieceń, co może wpływać na jakość końcowego obrazu. Używanie standardowych narzędzi i chemikaliów jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii analogowej, a ich prawidłowe zastosowanie ma kluczowe znaczenie dla uzyskania wysokiej jakości odbitek.
Pytanie 2

W którym etapie obróbki chemicznej czarno-białego papieru fotograficznego następuje przeprowadzenie halogenków srebra w związki tiosiarczanosrebrowe rozpuszczalne w wodzie?

A. Przerywania.
B. Wywoływania.
C. Utrwalania.
D. Płukania.
Utrwalanie to kluczowy etap w obróbce chemicznej czarno-białego papieru fotograficznego, kiedy faktycznie zachodzi proces usuwania niewywołanych halogenków srebra z emulsji. Chodzi o to, że wywoływacz zamienia tylko te kryształki halogenków srebra, które zostały naświetlone, na metaliczne srebro. Pozostałe, które nie były naświetlone, wciąż są w emulsji i muszą zostać usunięte, żeby obraz nie zaciemnił się z czasem. Tutaj wchodzi właśnie utrwalacz – najczęściej roztwór tiosiarczanu sodu. On reaguje z halogenkami srebra, tworząc tiosiarczanosrebro, które rozpuszcza się w wodzie i może być wypłukane podczas kolejnych etapów. Moim zdaniem ten etap jest często trochę bagatelizowany przez początkujących – a to właśnie dobre utrwalenie decyduje, czy zdjęcie przetrwa lata bez przebarwień czy zniszczeń. Z tego co się orientuję, w branży przyjmuje się, że zbyt krótkie utrwalanie albo użycie zużytego utrwalacza to podstawowe błędy, które psują efekty całej pracy. Często spotykałem się z opiniami, że warto stosować tzw. test utrwalania, np. z paskiem kontrolnym, żeby mieć pewność, że proces przebiegł prawidłowo. Utrwalanie to więc nie tylko formalność, ale klucz do trwałości i jakości odbitki – jeśli pominiesz lub źle wykonasz ten krok, cała praca może pójść na marne.
Pytanie 3

Który format plików najlepiej nadaje się do archiwizacji zdjęć z pełną informacją o edycjach niedestrukcyjnych?

A. JPEG 2000
B. HEIC z profilem kolorów ICC
C. DNG z osadzonym plikiem XMP
D. TIFF z kompresją ZIP
Wybór innych formatów plików, takich jak JPEG 2000, TIFF z kompresją ZIP czy HEIC z profilem kolorów ICC, nie zapewnia takiej samej wszechstronności i bezpieczeństwa w kontekście archiwizacji zdjęć z pełną informacją o edycjach niedestrukcyjnych. JPEG 2000, chociaż jest nowoczesnym formatem z lepszą kompresją niż standardowy JPEG, nie obsługuje metadanych w taki sposób jak DNG. Nie zapewnia również pełnej informacji o edycji, co może prowadzić do utraty danych, jeśli zdjęcie zostanie edytowane w różnych programach. TIFF z kompresją ZIP, mimo że jest bardzo jakościowym formatem, nie jest tak powszechnie używany w kontekście edycji niedestrukcyjnej. TIFF zazwyczaj nie przechowuje informacji o zmianach, a jego zastosowanie do archiwizacji może prowadzić do problemów z zarządzaniem wersjami plików. Z kolei HEIC, który zyskał popularność dzięki zastosowaniu w iOS, nie jest tak szeroko wspierany w aplikacjach do edycji zdjęć oraz zarządzania metadanymi, a jego obsługa może być ograniczona. W rezultacie, wybór tych formatów nie tylko nie spełnia wymagań archiwizacyjnych, ale również stwarza ryzyko utraty kluczowych informacji o edycji, co może wpłynąć na przyszłą pracę z tymi zdjęciami.
Pytanie 4

Aby przeprowadzić skanowanie dużych oryginałów na elastycznym, przezroczystym materiale, należy zastosować skaner

A. ręczny
B. 3D
C. bębnowy
D. płaski
Skanowanie materiałów na giętkim podłożu przezroczystym niewłaściwie przypisane do innych typów skanerów, takich jak skanery 3D, płaskie czy ręczne, opiera się na nieporozumieniach dotyczących właściwości i zastosowań tych urządzeń. Skanery 3D, mimo że są potężne w kontekście trójwymiarowych obiektów, nie nadają się do skanowania przezroczystych podłoży, ponieważ nie są zaprojektowane do uchwycenia detali w przypadku materiałów, które nie odbijają światła w tradycyjny sposób. Skanery płaskie, mimo swojej popularności wśród użytkowników domowych i biurowych, nie mają odpowiednich mechanizmów do obsługi materiałów giętkich i przezroczystych, co może prowadzić do zniekształceń i uszkodzeń. Skanery ręczne, choć mogą być użyteczne w niektórych zastosowaniach, zazwyczaj oferują niższą jakość skanowania i są mało precyzyjne w porównaniu do bębnowych. Wybór niewłaściwego typu skanera może prowadzić nie tylko do utraty jakości skanowanego materiału, ale także do trudności w jego późniejszej obróbce i archiwizacji. Dobrą praktyką jest zrozumienie konkretnych właściwości i zastosowań każdego typu skanera, aby uniknąć błędów w wyborze sprzętu, co jest kluczowe w profesjonalnych środowiskach, gdzie jakość skanowania ma niebagatelne znaczenie.
Pytanie 5

Jaką rozdzielczość powinien mieć plik cyfrowy, który ma trafić do folderu reklamowego, gdy nie znamy rozdzielczości drukarki?

A. 150 ppi
B. 200 ppi
C. 72 ppi
D. 300 ppi
Rozdzielczość 300 ppi (pikseli na cal) jest standardem w przemyśle graficznym dla materiałów przeznaczonych do druku. Użycie tej wartości zapewnia, że obraz będzie miał wystarczającą jakość, aby zachować ostrość i szczegóły, nawet przy zbliżeniu. Wartość 300 ppi jest szczególnie ważna w kontekście druku profesjonalnego, ponieważ urządzenia drukarskie wykorzystują tę rozdzielczość do generowania wysokiej jakości wydruków. Na przykład, jeśli przygotowujesz ulotkę, plakat lub inną formę reklamy, obrazy przygotowane w tej rozdzielczości będą miały odpowiednią klarowność, co jest kluczowe dla przyciągnięcia uwagi odbiorców. Warto również zauważyć, że rozdzielczość 300 ppi jest wspierana przez normy ISO 12647, które definiują procedury i standardy dla druku kolorowego, co podkreśla jej znaczenie w branży. Dla najlepszych rezultatów, zawsze warto przygotowywać pliki z wyższą rozdzielczością, aby w razie potrzeby można było je skalować bez utraty jakości.
Pytanie 6

Metoda uzyskiwania zdjęć na posrebrzonej miedzianej płycie w pojedynczym, unikalnym egzemplarzu, bez możliwości reprodukcji, nosi nazwę

A. talbotypia
B. dagerotypia
C. kalotypia
D. cyjanotypia
Talbotypia to technika, która wprowadza pojęcie negatywu i pozytywu, co pozwala na wielokrotne powielanie obrazów. W przeciwieństwie do dagerotypii, talbotypia nie jest zatem techniką, która tworzy jedyny, niepowtarzalny egzemplarz. Proces ten polega na naświetlaniu papieru pokrytego emulsją światłoczułą, co prowadzi do uzyskania negatywu, z którego potem można wykonać wiele pozytywów. W tym kontekście, talbotypia wprowadza pojęcie reprodukcji, co jest kluczowe w rozwoju fotografii jako medium artystycznego i dokumentującego rzeczywistość. Z kolei kalotypia, która jest często mylona z talbotypią, również wykorzystuje negatyw, a w rezultacie umożliwia powielanie obrazów, co czyni ją techniką odmienną od dagerotypii. Cyjanotypia, z drugiej strony, to technika druku, która wykorzystuje reakcję chemiczną soli żelaza, co prowadzi do uzyskania niebieskiego odcienia, ale także nie jest związana z tworzeniem unikalnych obrazów na metalowych płytach. Właściwe zrozumienie różnicy między tymi technikami jest kluczowe dla nauki o fotografii oraz jej historii.
Pytanie 7

Która przestrzeń barw jest standardowo stosowana w druku offsetowym?

A. CMYK
B. RGB
C. Lab
D. HSB
Wybór RGB, Lab czy HSB jako odpowiedzi na pytanie o przestrzeń barw stosowaną w druku offsetowym wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące różnic pomiędzy różnymi modelami kolorów oraz ich zastosowaniem. RGB, czyli Red, Green, Blue, jest modelem kolorów stosowanym głównie w systemach elektronicznych, takich jak monitory czy telewizory. Bazuje na addytywnym mieszaniu kolorów, co oznacza, że kolory są tworzone przez dodawanie światła w różnych proporcjach. W druku natomiast mamy do czynienia z modelami subtraktywnymi, gdzie kolory powstają poprzez odejmowanie światła. Odpowiedź Lab, która jest bardziej zaawansowanym modelem koloru opartym na percepcji ludzkiego oka, również nie jest odpowiednia w kontekście druku. Choć daje możliwość dokładniejszego odwzorowania kolorów w przestrzeni, nie jest to standard używany w procesach drukarskich. HSB (Hue, Saturation, Brightness) z kolei jest modelem kolorów bardziej przydatnym w kontekście edycji graficznej, ale nie ma zastosowania w druku offsetowym. Typowe błędy myślowe mogą obejmować mylenie kontekstu użycia tych przestrzeni barw i niepełne zrozumienie różnic między procesami druku a wyświetlaniem kolorów na ekranie. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest kluczowe dla każdego, kto chce skutecznie pracować z kolorami w jakimkolwiek medium.
Pytanie 8

Aby zmniejszyć kontrast zdjęcia podczas przenoszenia negatywu na papier wielogradacyjny, powinno się użyć filtru

A. żółty
B. niebieski
C. purpurowy
D. czerwony
Odpowiedzi takie jak 'czerwony', 'purpurowy' czy 'niebieski' nie są skuteczne w zmniejszaniu kontrastu obrazu podczas kopiowania negatywu na papier wielogradacyjny. Filtr czerwony, na przykład, blokuje zielone i niebieskie światło, co w rezultacie może prowadzić do znacznego zwiększenia kontrastu, powodując, że ciemne partie obrazu będą jeszcze ciemniejsze, a jasne partie bardziej wyraziste. Takie podejście może być przydatne w niektórych technikach artystycznych, ale nie służy do redukcji kontrastu, co jest istotne w standardowych procesach drukarskich. Filtr purpurowy, z drugiej strony, może powodować podobne problemy, ponieważ odbija zarówno niebieskie, jak i czerwone światło, co w praktyce prowadzi do kontrastowania tonów, które mają być bardziej zharmonizowane. Użytkownicy, którzy wybierają filtr niebieski, również napotykają na problemy, gdyż filtr ten wpuszcza więcej niebieskiego światła, co zwiększa kontrast i może prowadzić do utraty detali w ciemniejszych i jaśniejszych obszarach zdjęcia. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniego filtra jest nie tylko kwestią preferencji, ale również techniki, która ma na celu uzyskanie pożądanych efektów wizualnych w procesie kopiowania negatywów.
Pytanie 9

Jakie urządzenie powinno się zastosować do konwersji obrazów analogowych na formę cyfrową?

A. Kopiarki
B. Powiększalnika
C. Drukarki
D. Skanera
Kopiarki, drukarki i powiększalniki to urządzenia, które mają różne funkcje i zastosowania, ale nie służą do konwersji obrazów analogowych na cyfrowe. Kopiarki są projektowane do reprodukcji dokumentów, zazwyczaj w formie fizycznej kopii, która odpowiada oryginałowi. Proces kopiowania polega na przenoszeniu obrazu z jednego arkusza papieru na inny, co nie wiąże się z digitalizacją ani przetwarzaniem danych w formie elektronicznej. Z kolei drukarki są urządzeniami służącymi do wytwarzania fizycznych kopii obrazów cyfrowych. Nie mają one funkcji skanowania, co czyni je nieodpowiednimi do przetwarzania obrazów analogowych. Powiększalniki to urządzenia stosowane głównie w tradycyjnej fotografii, służące do powiększania negatywów na papier fotograficzny. Ich działanie opiera się na oświetlaniu negatywu i rzutowaniu obrazu na papier, co również nie prowadzi do przetwarzania obrazu w formacie cyfrowym. Często mylone są pojęcia związane z cyfryzacją i reprodukcją, co może prowadzić do błędnych wniosków, jak wskazanie tych urządzeń jako odpowiednich do konwersji obrazów analogowych.
Pytanie 10

Prawidłowa głębia bitowa dla fotografii przeznaczonej do profesjonalnego druku w pełnym kolorze to

A. 1 bit
B. 4 bity
C. 8 bitów
D. 24 bity
Głębia bitowa to kluczowy aspekt w cyfrowym świecie obrazów, a jej wartość ma bezpośredni wpływ na jakość wizualną zdjęć, szczególnie w kontekście profesjonalnego druku. Wybór 8 bitów na piksel, co daje 256 odcieni dla każdego koloru, może być wystarczający do prostych zastosowań, jak publikacje internetowe, ale nie spełnia wymagań druku, gdzie szczegóły i przejrzystość są kluczowe. Przy 1 lub 4 bitach głębokości, możliwości obrazu są bardzo ograniczone. 1 bit oznacza tylko dwa kolory (czarny i biały), a 4 bity to jedynie 16 kolorów, co zdecydowanie nie wystarcza do odwzorowania pełnego spektrum barw w fotografii. Takie wybory są typowe dla błędnych założeń o tym, że im mniej bitów, tym lepiej dla rozmiaru pliku, co jest mylące. W rzeczywistości, przy zbyt niskiej głębi bitowej, jakość obrazu drastycznie się pogarsza, a w druku mogą pojawić się problemy z gradacją kolorów oraz widocznymi przejściami. Ponadto, stosowanie niskiej głębi bitowej w przestrzeni kolorów RGB nie tylko ogranicza paletę, ale także utrudnia późniejsze edytowanie zdjęć, co jest niezbędne w profesjonalnej pracy. Dlatego tak ważne jest, aby przy wyborze głębi bitowej kierować się standardami branżowymi, które podkreślają znaczenie 24-bitowej głębi w fotografii do druku.
Pytanie 11

Jaką metodę wykorzystywano do uzyskania obrazu pozytywowego w dagerotypii?

A. Obraz utajony jest narażany na działanie pary jodu
B. Płytkę miedzianą pokrytą srebrem poddaje się działaniu pary jodu
C. Płytka miedziana jest trawiona w kwasie siarkowym
D. Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci
Istnieje kilka koncepcji związanych z techniką dagerotypii, które mogą wprowadzać w błąd. Na przykład, stwierdzenie, że 'Posrebrzaną płytkę miedzianą poddaje się działaniu pary jodu' nie uwzględnia kluczowego etapu wywoływania obrazu. Para jodu jest używana do wytworzenia warstwy jodku srebra na powierzchni płytki, ale nie jest to proces wywoływania obrazu, a jedynie przygotowanie materiału. Kolejna nieprawidłowa koncepcja dotyczy twierdzenia, że 'Obraz utajony poddaje się działaniu pary jodu'. Jod nie ma właściwości umożliwiających ujawnienie utajonego obrazu; zamiast tego, jod służył do naświetlania płytki. Również pomysł na trawienie miedzianej płytki w kwasie siarkowym, choć może wydawać się związany z obróbką metalu, nie ma zastosowania w kontekście dagerotypii. Kwas siarkowy nie był stosowany w procesie wywoływania obrazów pozytywowych, co może prowadzić do błędnych skojarzeń z obróbką chemiczną. Warto również zauważyć, że użycie pary rtęci jest nie tylko standardem tej techniki, ale także wymaga odpowiednich środków ostrożności ze względu na toksyczność rtęci. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnicy pomiędzy przygotowaniem materiału a faktycznym procesem ujawniania obrazu w dagerotypii, co jest niezbędne do właściwego zrozumienia technik fotograficznych.
Pytanie 12

W których formatach można zarchiwizować obrazy z zachowaniem warstw?

A. PNG, PDF, PSD
B. PNG, BMP, GIF
C. TIFF, PDF, PSD
D. JPEG, PDF, PSD
Wiele osób myli pojęcia związane z archiwizacją obrazów i obsługą warstw, kierując się popularnością formatów graficznych zamiast ich rzeczywistymi możliwościami. Przykładowo, JPEG czy PNG są bardzo popularne do zapisywania zdjęć czy grafik na potrzeby internetu, ale oba te formaty całkowicie ignorują warstwy – zapisują obraz na „płasko” i żadne dodatkowe dane o strukturze projektu nie zostaną tam zachowane. PDF to ciekawy przypadek, bo w zależności od programu i ustawień faktycznie może przechowywać warstwy, szczególnie jeśli generuje się go np. z Photoshopa czy Illustratora, jednak JPEG lub PNG nigdy nie wspierają tej funkcji – ich architektura pliku jest po prostu zbyt uproszczona. BMP i GIF to kolejne przykłady formatów, które historycznie były używane do prostych grafik lub animacji, ale nie mają opcji zapisywania warstw – GIF skupia się na animacji i indeksowanych kolorach, a BMP to czysty, surowy zapis pikseli, bez żadnych metadanych tego typu. PSD i TIFF są w środowisku grafików uznawane za standard w pracy z projektami wielowarstwowymi – ich struktura pliku pozwala na przechowywanie nie tylko warstw, ale i innych zaawansowanych danych jak maski czy ścieżki. Jeśli więc myśli się o archiwizacji projektów z możliwością późniejszej edycji, to tylko te formaty wchodzą w grę. Typowy błąd myślowy to założenie, że każdy popularny format graficzny musi przechowywać wszystko – niestety, większość jest projektowana raczej z myślą o prostym przechowywaniu obrazu końcowego, a nie o pracy projektowej. Praktyka branżowa pokazuje, że wybór niewłaściwego formatu prowadzi do utraty cennych danych projektowych i znacznie utrudnia pracę w przyszłości. Lepiej dwa razy sprawdzić możliwości danego formatu przed zapisaniem ważnego pliku.
Pytanie 13

W jakich warunkach oświetleniowych należy przeprowadzać obróbkę materiałów negatywowych o panchromatycznym uczuleniu?

A. W świetle żółtym
B. W świetle niebieskim
C. W całkowitej ciemności
D. W świetle czerwonym
Obróbka materiałów negatywowych o uczuleniu panchromatycznym przy świetle niebieskim, żółtym lub czerwonym jest niewłaściwa, ponieważ każde z tych źródeł światła może wpływać na emulsję w sposób prowadzący do zniekształceń obrazu. Światło niebieskie, na przykład, ma krótką falę, co czyni je bardziej energetycznym i zdolnym do wywoływania reakcji chemicznych w emulsji panchromatycznej. Podobnie, światło żółte, chociaż mniej intensywne, nadal może oddziaływać na materiał, powodując niepożądane efekty. Niektóre materiały fotograficzne mogą być mniej wrażliwe na pewne długości fal, ale panchromatyczne negatywy są zaprojektowane do reagowania na całe spektrum światła, co czyni je wyjątkowo delikatnymi. Zastosowanie światła czerwonego, które czasami używane jest w laboratoriach dla negatywów ortochromatycznych, także jest niewłaściwe, ponieważ panchromatyczne materiały są wrażliwe również na tę długość fali, co może prowadzić do utraty szczegółów i jakości obrazu. Typowym błędem jest przekonanie, że różne źródła światła mogą być stosowane bez ograniczeń w obróbce materiałów fotograficznych. Kluczowe jest zrozumienie specyfiki materiałów, z którymi pracujemy, oraz zwrócenie uwagi na standardy stosowane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych, które zawsze zalecają pracę w całkowitym zaciemnieniu dla materiałów panchromatycznych.
Pytanie 14

Aby uzyskać kolorowe zdjęcia nocne na materiałach halogenosrebrowych, zapotrzebowanie na sprzęt i materiały powinno obejmować: aparat małoobrazkowy z zestawem obiektywów, statyw fotograficzny, lampę błyskową oraz film negatywowy o następujących parametrach

A. ISO 400 typ 120
B. ISO 100 typ 135
C. ISO 400 typ 135
D. ISO 100 typ 120
Wybór odpowiedzi ISO 400 typ 120, ISO 100 typ 135 oraz ISO 100 typ 120 wskazuje na brak zrozumienia znaczenia parametrów ISO oraz ich wpływu na jakość zdjęć w warunkach nocnych. Film o czułości ISO 100, niezależnie od formatu, jest mniej odpowiedni do fotografii nocnej, ponieważ wymaga dłuższych czasów naświetlania, co zwiększa ryzyko poruszenia zdjęć przy braku statywu lub niepewnym trzymaniu aparatu. Użycie formatu typ 120, chociaż może zapewnić wyższą jakość obrazu, nie jest standardem dla aparatów małoobrazkowych, które są zazwyczaj zaprojektowane do wykorzystania z filmami typu 135. Ponadto, typ 120 jest rzadziej dostępny i wymaga specjalistycznych aparatów, co może ograniczyć możliwości fotografowania. Przy wyborze filmu do nocnych zdjęć ważne jest, aby zwrócić uwagę na jego czułość; filmy o wyższej wartości ISO, takie jak ISO 400, są preferowane, ponieważ dostarczają więcej światła w ciemności, co pozwala na uchwycenie większej ilości szczegółów. Zrozumienie tych parametrów jest kluczowe dla każdego fotografa, ponieważ odpowiedni wybór materiałów fotograficznych znacząco wpływa na ostateczny efekt pracy, a stosowanie niewłaściwych czułości filmów prowadzi do frustracji i niezadowolenia z uzyskanych wyników.
Pytanie 15

Aby uzyskać pozytywy w skali odwzorowania 1:1 z negatywów o wymiarach 10×15 cm, jakie urządzenie powinno zostać użyte?

A. aparat wielkoformatowy
B. powiększalnik z głowicą filtracyjną
C. kopiarkę stykową
D. kolumnę reprodukcyjną
Wybór kolumny reprodukcyjnej, aparatu wielkoformatowego czy powiększalnika z głowicą filtracyjną na wykonanie pozytywów w skali 1:1 z negatywów 10×15 cm jest nieodpowiedni. Kolumna reprodukcyjna, choć użyteczna w reprodukcji płaskich obrazów, nie jest optymalna do zachowania pełnej skali, ponieważ przeważnie wykorzystuje obiektywy, które mogłyby wprowadzać zniekształcenia podczas reprodukcji. Ponadto, aparat wielkoformatowy jest przeznaczony do wykonywania zdjęć w dużych formatach, co w kontekście negatywów 10×15 cm jest niepraktyczne i może prowadzić do utraty jakości, a także niepotrzebnego komplikowania procesu. Z kolei powiększalnik z głowicą filtracyjną, choć doskonały do powiększania i korekcji tonalnej, nie jest właściwym narzędziem do uzyskania pozytywów w skali 1:1, ponieważ jest stworzony do pracy z negatywami, a jego głównym celem jest generowanie większych odbitek. Te podejścia mogą prowadzić do błędnych wniosków, jak przekonanie, że skala odwzorowania może być osiągnięta przez inne techniki, które w rzeczywistości wnoszą tylko dodatkowe komplikacje i niepewności w procesie reprodukcji. Zrozumienie, że kopiarka stykowa jest jedynym odpowiednim narzędziem do tej konkretnej aplikacji, jest kluczowe dla uzyskania satysfakcjonujących i profesjonalnych rezultatów.
Pytanie 16

Określ nazwę zjawiska, które występuje w srebrowych warstwach materiałów światłoczułych na skutek intensywnego, krótkiego naświetlania?

A. Izohelia
B. Dagerotypia
C. Solaryzacja
D. Guma
Solaryzacja to zjawisko, które zachodzi w srebrowych warstwach światłoczułych, polegające na ich nieodwracalnym ciemnieniu pod wpływem silnego, krótkotrwałego naświetlania. Proces ten jest związany z reakcją chemiczną, która prowadzi do zmiany struktury kryształów srebra w emulsji fotograficznej. W praktyce solaryzacja może być wykorzystywana w technikach artystycznych do uzyskiwania nietypowych efektów wizualnych, takich jak kontrastowe obrazy o wyrazistych detalach. Artystyczne zastosowanie solaryzacji może być zauważalne w fotografii eksperymentalnej, gdzie artyści celowo manipulują procesem naświetlania, aby uzyskać unikalne rezultaty. W kontekście standardów branżowych, solaryzacja jest często omawiana w materiałach dotyczących technik ciemniowych oraz w podręcznikach zajmujących się historią fotografii, co potwierdza jej istotność w rozwoju tego medium.
Pytanie 17

W jakim formacie powinien być zapisany zeskanowany obraz, aby mógł być poddany dalszej obróbce?

A. PDF
B. TIFF
C. RAW
D. JPEG
Wybierając inne formaty, można napotkać liczne ograniczenia, które czynią je nieodpowiednimi do dalszej obróbki skanowanych obrazów. JPEG, chociaż popularny ze względu na korzystną kompresję, jest formatem stratnym. Oznacza to, że podczas zapisu plików w tym formacie dochodzi do utraty danych, co może znacząco wpłynąć na jakość obrazu, zwłaszcza w przypadku wielokrotnej edycji. Kompresja stosowana w JPEG może prowadzić do pojawienia się artefaktów, co czyni go mało użytecznym w profesjonalnych zastosowaniach, gdzie każda jakość detalu ma znaczenie. PDF, choć przydatny do dokumentacji i prezentacji, nie jest idealnym formatem do przechowywania obrazów do edycji, ponieważ może ograniczać dostęp do oryginalnych danych graficznych, a także nie zapewnia optymalnej jakości kolorów. Natomiast RAW, mimo że jest formatem bezstratnym, zazwyczaj wymaga specjalistycznego oprogramowania do obróbki i nie jest powszechnie używany w przypadkach skanowania dokumentów. Użycie niewłaściwego formatu może prowadzić do problemów z jakością, utratą szczegółów oraz ograniczonymi możliwościami edycyjnymi, co stanowi istotne błędne podejście w kontekście efektywnej obróbki skanowanych materiałów.
Pytanie 18

Obraz utajony tworzy się w trakcie

A. wywoływania
B. utrwalania
C. zadymiania
D. naświetlania
Utrwalanie, zadymianie i wywoływanie to procesy związane z obróbką materiałów światłoczułych, ale nie są odpowiednie do opisu momentu powstawania obrazu utajonego. Utrwalanie jest kluczowym krokiem po naświetlaniu, który stabilizuje obraz, czyniąc go odpornym na światło i umożliwiając jego dalsze eksponowanie. Użycie tego terminu w kontekście powstawania obrazu utajonego jest błędne, ponieważ obraz utajony już istnieje w momencie naświetlania, lecz nie jest widoczny. Z kolei zadymianie odnosi się do techniki używanej w fotografii artystycznej lub efektach specjalnych i nie jest bezpośrednio związane z procesem tworzenia obrazu utajonego. Zrozumienie tych terminów i ich zastosowania w praktyce jest kluczowe, aby uniknąć pomyłek w analizie procesów fotograficznych. Wywoływanie jest procesem, w którym obraz utajony staje się widoczny, jednak nie jest to moment jego powstawania. Pomyłki w tych koncepcjach mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat procesów fotografii oraz ich zastosowań w praktyce, co jest szczególnie istotne dla osób pracujących w dziedzinie fotografii i obrazowania.
Pytanie 19

Na fotografiach wykonanych na materiale reversyjnym przeznaczonym do światła dziennego przy temperaturze barwowej 3200K zaobserwuje się dominację koloru

A. zielonego
B. fioletowego
C. bursztynowego
D. niebieskiego
Wybór kolorów takich jak purpurowy, zielony czy niebieski wynika z nieprawidłowego zrozumienia, jak temperatura barwowa wpływa na percepcję kolorów w fotografii. Purpurowy kolor, choć może być postrzegany jako intensywny i atrakcyjny, nie odnosi się do zjawisk zachodzących przy oświetleniu o temperaturze 3200K. Tego typu światło jest oparte na ciepłej palecie barw, co skutkuje wytwarzaniem odcieni bursztynowych. W przypadku zielonego koloru, można by pomyśleć o jego dominacji w kontekście nieodpowiedniego balansowania bieli, jednak w praktyce, światło o niższej temperaturze barwowej nie favorzuje zieleni. Niebieski kolor z kolei jest związany z wyższymi temperaturami barwowymi, typowymi dla zimnego światła dziennego – powyżej 5500K. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do błędnych odpowiedzi, często wynikają z braku zrozumienia skali temperatur barwowych oraz ich wpływu na reprodukcję kolorów w różnych warunkach oświetleniowych. Również, nieznajomość właściwości materiałów odwracalnych i ich reakcji na różne źródła światła wprowadza w błąd. W związku z tym, świadome podejście do doboru materiałów oraz zrozumienie zasad działania temperatur barwowych są kluczowe dla uzyskania zamierzonych efektów w fotografii.
Pytanie 20

Aby zmniejszyć kontrast obrazu przy kopiowaniu na papierze o różnym kontraście, używa się filtra

A. żółty
B. błękitnozielony
C. fioletowy
D. szary
Wybór niebieskozielonego filtru oparty jest na błędnym zrozumieniu jego właściwości. Filtr niebieskozielony, który ma na celu wydobycie detali w obszarach o wysokim kontraście, w rzeczywistości może intensyfikować kontrast, co jest przeciwne do zamierzonego celu obniżania go. Stosowanie takiego filtru w kontekście papieru wielokontrastowego prowadzi do nadmiernego podkreślenia ciemnych tonów, co skutkuje niekorzystnym efektem w obrazie. Z drugiej strony, filtr purpurowy, choć może oferować niewielką redukcję niektórych tonów, nie jest skuteczny w kontekście ogólnego obniżania kontrastu. Przede wszystkim, purpurowy filtr działa na zasadzie neutralizacji niektórych odcieni zieleni, co może prowadzić do niewłaściwego odwzorowania tonalności. Wreszcie, filtr szary, znany jako neutralny, nie jest filtrem kolorowym i nie zmienia barwy, co czyni go zupełnie nieodpowiednim w kontekście regulacji kontrastu. Zastosowanie filtra szarego nie wpłynie na kontrast, lecz jedynie na ekspozycję, co nie jest tym, co chcemy osiągnąć w kontekście obniżania kontrastu na papierze wielokontrastowym. W praktyce, nieprawidłowy dobór filtrów może prowadzić do znacznie gorszej jakości reprodukcji, co jest kluczowym błędem w procesie twórczym w fotografii.
Pytanie 21

Jaką metodę rejestracji należy wybrać, aby uzyskać poprawny kolorowy obraz negatywowy?

A. Hybrydową
B. Fotochemiczną
C. Elektrofotograficzną
D. Spektrostrefową
Metoda fotochemiczna jest kluczowa w procesie uzyskiwania negatywów barwnych, ponieważ opiera się na reakcji światła z materiałem światłoczułym, co prowadzi do zmiany jego właściwości chemicznych. W przypadku negatywu barwnego, zastosowanie emulsji zawierających różne barwniki pozwala na uzyskanie pełnej gamy kolorów. W praktyce, podczas wykonywania zdjęć w metodzie fotochemicznej, naświetlone obszary emulsji reagują na światło, co skutkuje powstawaniem negatywów, które można następnie przetwarzać w celu uzyskania pozytywów. Przykładowo, w tradycyjnej fotografii analogowej, proces wywoływania negatywów barwnych opiera się na odpowiednich chemikaliach i temperaturze, co jest zgodne ze standardami branżowymi, takimi jak ISO 12300, które regulują jakość i metodykę pracy z materiałami fotograficznymi. Warto również wspomnieć, że w przypadku negatywów barwnych, różnorodność emulsji oraz precyzyjne naświetlenie mają bezpośredni wpływ na końcową jakość obrazu, co czyni tę metodę niezastąpioną w profesjonalnej fotografii.
Pytanie 22

Aby zrealizować zdjęcia w plenerze w zakresie podczerwieni, konieczne jest posiadanie aparatu małoobrazkowego z zestawem obiektywów, statywem oraz odpowiednim filtrem

A. jasnoczerwony oraz film ortochromatyczny
B. IR i film ortochromatyczny
C. IR i film czuły na promieniowanie długofalowe
D. UV i film czuły na promieniowanie długofalowe
Wybór jasnoczerwonego filtru oraz filmu ortochromatycznego jest błędny, ponieważ obie te opcje nie są przystosowane do rejestracji promieniowania podczerwonego. Jasnoczerwony filtr przepuszcza głównie widzialne światło, a jego zastosowanie w fotografii podczerwonej nie pozwala na skuteczne uchwycenie fal podczerwonych. Film ortochromatyczny charakteryzuje się tym, że jest czuły na widzialne światło, a jego zastosowanie w kontekście promieniowania podczerwonego jest niewłaściwe, ponieważ nie rejestruje ono fal długości, które są kluczowe dla tego typu fotografii. Podobnie nieprawidłowe jest sugerowanie użycia filtru UV oraz filmu czułego na promieniowanie długofalowe. Promieniowanie UV to zupełnie inny zakres fal, który nie ma zastosowania w kontekście technik podczerwonych. Użycie tego rodzaju sprzętu prowadzi do wyraźnych nieporozumień i braku oczekiwanych efektów wizualnych. Zrozumienie działania filtrów oraz odpowiednich materiałów fotograficznych jest fundamentalne dla uzyskania wysokiej jakości zdjęć. W praktyce, brak znajomości tych zasad może prowadzić do nieudanych prób rejestracji obrazów, a także do frustracji związanej z niedopasowaniem technologicznym. W fotografii plenerowej w promieniowaniu podczerwonym kluczowa jest wiedza na temat długości fal oraz charakterystyki sprzętu, co pozwala na kreatywne i techniczne wykorzystanie dostępnych narzędzi.
Pytanie 23

Jaką minimalną rozdzielczość matrycy (w megapikselach) należy zastosować do wykonania wydruku w formacie 60×90 cm z zachowaniem jakości 300 dpi?

A. około 6 MP
B. około 12 MP
C. około 25 MP
D. około 50 MP
Podczas rozwiązywania problemu związanego z wymaganą rozdzielczością matrycy na wydruk w formacie 60×90 cm, błędne podejścia mogą prowadzić do niedoszacowania potrzeby jakości obrazu. Odpowiedzi wskazujące na 12 MP lub 6 MP są niewystarczające, ponieważ przy rozdzielczości 300 dpi wymagana liczba pikseli jest znacznie wyższa. W przypadku 12 MP, to zaledwie 12 milionów pikseli, co w kontekście wydruku wielkoformatowego może skutkować widocznymi pikselami oraz utratą detali. Z kolei 6 MP, będąc jeszcze niższą wartością, praktycznie nie zapewnia wystarczającej szczegółowości, co skutkuje nieestetycznymi efektami w postaci rozmazanych lub zamazanych elementów na dużym wydruku. Odpowiedzi mówiące o 50 MP również mogą być mylące, ponieważ chociaż teoretycznie zapewniają wyższą jakość obrazu, to w praktyce mogą być zbyt duże w stosunku do wymagań. Często myśli się, że im więcej megapikseli, tym lepiej, ale kluczowa jest również jakość soczewki aparatu oraz umiejętności fotografa. W rzeczywistości, 25 MP to wartość, która jest na tyle wysoka, by zapewnić profesjonalną jakość druku, a jednocześnie jest bardziej optymalna dla większości zastosowań komercyjnych, co podkreśla znaczenie zrozumienia, jak odnosić rozdzielczość do rzeczywistych potrzeb wydruku.
Pytanie 24

W celu uzyskania najlepszej jakości wydruku zdjęcia formatu 15×20 cm, rozdzielczość obrazu powinna wynosić

A. 72 dpi
B. 300 dpi
C. 150 dpi
D. 600 dpi
Wybierając niższe wartości rozdzielczości, takie jak 72 dpi czy 150 dpi, można napotkać istotne problemy z jakością wydruku. Rozdzielczość 72 dpi jest standardem dla obrazów wyświetlanych na ekranach komputerów i małych urządzeniach. Oznacza to, że obrazy o tej rozdzielczości są przystosowane do oglądania z bliskiej odległości, ale nie nadają się do druku, ponieważ przy większym powiększeniu na papierze będą wyglądały na rozmyte i nieostre. W praktyce, wydruk w tej rozdzielczości na formacie 15×20 cm może skutkować widocznymi pikselami i brakiem szczegółów, co zdecydowanie nie jest pożądane dla jakości zdjęć. Podobnie, rozdzielczość 150 dpi, choć lepsza niż 72 dpi, nie spełnia standardów branżowych dla wysokiej jakości druku. Wydruk o rozdzielczości 150 dpi może wydawać się akceptowalny na pierwszy rzut oka, ale przy dokładniejszym przyjrzeniu się, szczególnie w większych formatach, jakość zdjęcia będzie znacznie niższa niż przy zalecanej rozdzielczości 300 dpi. Warto pamiętać, że dla najlepszych rezultatów podczas druku zdjęć, kluczowe jest korzystanie z odpowiednich parametrów już na etapie przygotowania plików. Wybór niewłaściwej rozdzielczości może prowadzić do nieodwracalnych strat jakości na finalnym wydruku, co jest często wynikiem niedoinformowania lub nieprzemyślanego działania w obszarze grafiki i fotografii.
Pytanie 25

Jakie urządzenie wykorzystuje się do cyfrowego odwzorowania slajdów lub negatywów fotograficznych?

A. Skaner
B. Ploter
C. Przystawka cyfrowa
D. Aparat cyfrowy
Ploter to urządzenie głównie używane do drukowania złożonych grafik, rysunków technicznych i schematów, a nie do skanowania czy digitalizacji obrazów. Jego działanie opiera się na nakładaniu tuszu lub innego medium na papier, co jest zupełnie innym procesem od skanowania slajdów lub negatywów. Aparat cyfrowy, z kolei, służy do rejestrowania obrazów w czasie rzeczywistym, a nie do przekształcania fizycznych nośników na format cyfrowy. Choć aparaty cyfrowe mogą być używane do tworzenia zdjęć, nie są one przeznaczone do pracy ze slajdami czy negatywami. Przystawki cyfrowe mogą mieć różne zastosowania, ale zazwyczaj są dodatkowymi akcesoriami do innych urządzeń, takich jak skanery czy aparaty, i nie spełniają funkcji skanowania. Typowym błędem jest mylenie zasad działania tych urządzeń, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe w kontekście efektywnego wykorzystania sprzętu w pracy z obrazem.
Pytanie 26

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 75 PPI
B. 300 PPI
C. 150 PPI
D. 600 PPI
Wybór 75 PPI jako rozdzielczości do skanowania to nie jest najlepszy pomysł. To za niska wartość, żeby uzyskać porządną jakość druku. Chociaż, kto nie ma takich doświadczeń, może sobie pomyśleć, że to wystarczy, to przy druku zdjęć 10 x 15 cm jakość będzie niszcząca, bo obrazy mogą być rozmyte i nieczytelne. Praktycznie potrzebujesz przynajmniej 150 PPI, żeby obraz był sensowny, co jest standardem w branży fotograficznej. W przypadku 300 PPI to też można powiedzieć, że to przesada, bo chociaż jakość jest świetna, to nie ma sensu skanować takiego formatu w takiej rozdzielczości, bo pliki będą ogromne a różnicy w jakości prawie nie zauważysz. A 600 PPI? No, to już totalny overkill, bo prowadzi do problemów z zarządzaniem danymi i przechowywaniem. Warto zrozumieć, jaka rozdzielczość jest właściwa do skanowania zdjęć, bo to ma realny wpływ na to, jak to potem wygląda i jak efektywnie można to wykorzystać.
Pytanie 27

Aby uzyskać klasyczną odbitkę halogenosrebrową z pliku graficznego, należy kolejno wykonać:

A. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną
B. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, naświetlenie papieru fotograficznego z pliku graficznego, chemiczną obróbkę materiału
C. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, kopiowanie negatywu, chemiczną obróbkę papieru fotograficznego
D. naświetlenie materiału negatywowego, chemiczną obróbkę, skanowanie negatywu, transmisję danych do komputera, cyfrową obróbkę obrazu, prezentację multimedialną
Niepoprawne odpowiedzi koncentrują się na różnych aspektach procesu tworzenia odbitki halogenosrebrowej, co prowadzi do nieporozumień dotyczących właściwej kolejności działań. W przypadku pierwszej opcji, naświetlenie elektronicznego detektora obrazu jest krokiem, który nie wchodzi w skład tradycyjnego procesu odbitki halogenosrebrowej, ponieważ odnosi się do cyfrowego przetwarzania obrazu, a nie bezpośredniego uzyskania odbitki na papierze fotograficznym. Druga odpowiedź, mimo że zawiera właściwy krok naświetlenia papieru fotograficznego, pomija kluczowy proces obróbki chemicznej materiału, co jest niezbędne do stabilizacji obrazu. Trzecia odpowiedź sugeruje skanowanie negatywu, co jest kolejnym krokiem cyfryzacji, a nie bezpośredniego uzyskania klasycznej odbitki. Natomiast czwarta odpowiedź koncentruje się na kopiowaniu negatywu, co również jest praktyką odmienną od uzyskiwania odbitki z pliku graficznego. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków obejmują mylenie procesów cyfrowych z analogowymi oraz niedostateczne zrozumienie roli poszczególnych etapów w przetwarzaniu obrazu. Ważne jest zrozumienie, że każdy krok w tym procesie ma swoje specyficzne miejsce i zadanie, a ich pominięcie lub zły dobór może prowadzić do nieefektywnego lub nieprawidłowego uzyskania końcowego efektu.
Pytanie 28

Drukarki jakiego rodzaju nie powinny być stosowane do drukowania obrazów zawierających tekst oraz dokładne schematy?

A. Termosublimacyjne
B. Atramentowe piezoelektryczne
C. Laserowe
D. Atramentowe termiczne
Drukarki termosublimacyjne, atramentowe piezoelektryczne oraz atramentowe termiczne oferują różnorodne mechanizmy wydruku, które w określonych warunkach mogą być bardziej odpowiednie do produkcji obrazów zawierających tekst i precyzyjne schematy. Drukarki termosublimacyjne działają na zasadzie sublimacji barwnika, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości obrazów o bogatej kolorystyce i płynnych przejściach tonalnych. Są one często wykorzystywane w produkcji zdjęć oraz reprodukcji graficznych, gdzie jakość i detale są kluczowe. Drukarki atramentowe piezoelektryczne wykorzystują technologię, w której krople atramentu są precyzyjnie aplikowane na papier, co pozwala na uzyskanie znakomitej precyzji w detalu i kolorze. Typowe zastosowanie tych urządzeń obejmuje drukowanie materiałów promocyjnych oraz dokumentów technicznych, w których istotna jest jakość odwzorowania detali. Z kolei drukarki atramentowe termiczne działają na zasadzie podgrzewania atramentu, co skutkuje jego odparowaniem i nanoszeniem na papier. Choć mogą one dostarczać dobrą jakość wydruku, w kontekście tekstu i schematów technicznych często nie osiągają poziomu precyzji oferowanego przez inne technologie. Powszechnym błędem jest mylenie zalet każdej z technologii, co prowadzi do wyboru nieodpowiednich urządzeń do konkretnych zastosowań. Wybór odpowiedniej drukarki powinien opierać się na zrozumieniu wymagań dotyczących jakości, precyzji oraz typu materiałów do druku.
Pytanie 29

Podaj odpowiednią sekwencję kroków w procesie odwracalnym E-6.

A. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, kondycjonowanie, zadymianie, utrwalanie, garbowanie, odbielanie
B. Wywołanie pierwsze, odbielanie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, utrwalanie, zadymianie, garbowanie
C. Wywołanie pierwsze, zadymianie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, odbielanie, utrwalanie, garbowanie
D. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, zadymianie, kondycjonowanie, odbielanie, utrwalanie, garbowanie
Proces odwracalny E-6 to sekwencja etapów, które są kluczowe dla prawidłowego przetwarzania materiałów w branży garbarskiej. Właściwa kolejność to: wywołanie pierwsze, zadymianie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, odbielanie, utrwalanie oraz garbowanie. Wywołanie pierwsze polega na uzyskaniu odpowiedniej reakcji chemicznej, która rozpoczyna proces obróbczy. Następnie zadymianie pozwala na nadanie cech fizycznych i estetycznych surowcowi, które są niezbędne do dalszej obróbki. Wywołanie drugie to etap, który umożliwia stabilizację zmian w strukturze materiału. Kondycjonowanie z kolei dostosowuje parametry wilgotności oraz elastyczności skóry, co jest istotne w dalszych procesach. Odbielanie, jako kolejny krok, ma na celu usunięcie niepożądanych zanieczyszczeń, a utrwalanie zapewnia długotrwałość efektów obróbczych. Ostatni etap, garbowanie, jest kluczowy dla nadania skórze właściwych właściwości chemicznych i mechanicznych, co czyni cały proces kompletnym. Praktyczne zrozumienie tej sekwencji jest istotne dla zapewnienia jakości ostatecznego produktu, co jest zgodne z obowiązującymi standardami jakości w przemyśle garbarskim.
Pytanie 30

Aby zeskanować slajdy z zachowaniem odpowiedniej jasności na obrazie cyfrowym, konieczne jest użycie skanera do oryginałów

A. transparentnych o wysokiej dynamice skanowania
B. refleksyjnych o wysokiej dynamice skanowania
C. refleksyjnych o niskiej dynamice skanowania
D. transparentnych o niskiej dynamice skanowania
Wybór skanera do slajdów refleksyjnych o małej lub dużej dynamice skanowania może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów, ponieważ te dwa typy slajdów różnią się znacznie pod względem przetwarzania obrazu. Slajdy refleksyjne to materiały, które odbijają światło, co oznacza, że ich skanowanie wymaga innego podejścia niż w przypadku slajdów transparentnych. Przykładowo, skanowanie slajdów refleksyjnych o małej dynamice ogranicza zakres tonalny, co może skutkować utratą detali w zarówno jasnych, jak i ciemnych obszarach obrazu. Tego rodzaju skanery są często przeznaczone do dokumentów i materiałów, które nie wymagają tak wysokiej jakości obrazu, co prowadzi do zafałszowania kolorów i kontrastów. Ponadto, skanowanie materiałów o dużej dynamice może być nieoptymalne, jeśli nie jest dostosowane do specyfiki slajdów refleksyjnych, co prowadzi do błędnych wniosków o wydajności skanera. W konsekwencji, wybór niewłaściwego typu skanera może prowadzić do frustracji i marnowania czasu oraz zasobów, gdyż efekty końcowe nie będą spełniały oczekiwań jakościowych. Kluczowe jest zrozumienie różnic między materiałami i odpowiednie dostosowanie technologii skanowania, aby uzyskać oczekiwane rezultaty.
Pytanie 31

Który z programów nie dysponuje funkcjonalnością do naprawy uszkodzonej, starej fotografii na papierze?

A. Magix PhotoDesigner
B. Adobe Reader
C. GIMP
D. Adobe Photoshop
Adobe Reader to program, który głównie służy do przeglądania i edytowania plików PDF. W przeciwieństwie do takich programów jak GIMP czy Photoshop, nie ma narzędzi do naprawy zniszczonych zdjęć. Programy graficzne, takie jak Photoshop, mają świetne funkcje do retuszu, jak klonowanie czy naprawianie pęknięć. Na przykład w Photoshopie jest coś takiego jak 'Spot Healing Brush', które po prostu wypełnia uszkodzone miejsca, co bardzo ułatwia poprawę starych fotek. Jak pracujesz nad rekonstrukcją zdjęć, to naprawdę ważne jest, żeby mieć programy, które pozwalają na szczegółową edycję pikseli, a Adobe Reader tego nie oferuje. Więc jak chcesz przywrócić wspomnienia w starych zdjęciach, polecam jednak te bardziej zaawansowane narzędzia graficzne.
Pytanie 32

Aby zeskanować oryginał, który ma być wykorzystany w materiałach reklamowych, jaką powinien mieć rozdzielczość?

A. 200 spi
B. 150 spi
C. 300 spi
D. 72 spi
Wybór rozdzielczości 300 spi (punktów na cal) dla skanowania oryginału do folderu reklamowego jest zgodny z najlepszymi praktykami w dziedzinie druku i grafiki. Rozdzielczość 300 spi zapewnia wystarczającą jakość obrazu, co jest szczególnie istotne w przypadku materiałów reklamowych, gdzie detale i ostrość są kluczowe dla przyciągnięcia uwagi odbiorcy. W standardowej produkcji drukarskiej, taka jak offset, przyjmuje się, że rozdzielczość 300 spi jest optymalna dla uzyskania wyraźnych i profesjonalnych efektów wizualnych. Jeśli oryginał zostałby zeskanowany w niższej rozdzielczości, na przykład 150 spi, mogłoby to skutkować utratą szczegółów i rozmyciem, co może negatywnie wpłynąć na jakość finalnego produktu. Przykłady zastosowania tej wiedzy obejmują przygotowanie ilustracji do broszur, ulotek, a także plakaty, które będą drukowane w dużych formatach. W przypadku profesjonalnych wydruków, takich jak fotografie czy grafiki artystyczne, zachowanie wysokiej jakości skanowanego obrazu jest kluczowe, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek w procesie produkcji.
Pytanie 33

Określ kroki w procesie C-41.

A. Wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie, stabilizacja
B. Wywoływanie barwne, wybielanie utrwalające, stabilizacja
C. Wywoływanie, przerywanie, utrwalanie, płukanie
D. Wywołanie czarno-białe, wtórne naświetlanie, wywoływanie barwne, wybielanie, utrwalanie
Niepoprawne odpowiedzi zawierają szereg błędnych koncepcji dotyczących procesu C-41. Przykładowo, wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie i stabilizacja to etapy, które muszą być wykonane w określonej kolejności i nie mogą być pomijane ani łączone w zbiory, jak sugerują inne odpowiedzi. W przypadku pierwszej opcji brakuje kluczowego etapu płukania, co może prowadzić do nierównomiernego rozwoju obrazu i jego trwałości. Kolejna odpowiedź zawiera poprawne etapy, ale sugeruje wybielanie utrwalające, co jest terminologicznie niepoprawne, ponieważ wybielanie i utrwalanie to dwa oddzielne procesy, które mają różne cele i chemiczne składniki. Wskazanie na czarno-białe wywoływanie w ostatniej odpowiedzi wprowadza zamieszanie, ponieważ film C-41 dotyczy wyłącznie barwnego wywoływania. W praktyce, zrozumienie tych etapów jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się fotografią, a błędne interpretacje mogą prowadzić do zniszczenia materiałów fotograficznych i utraty wartościowych obrazów. Kluczowe jest stosowanie się do standardów branżowych oraz dobrą praktykę, co pozwala uniknąć typowych błędów, które mogą wystąpić przy niewłaściwej interpretacji procesów chemicznych.
Pytanie 34

W tradycyjnej fotografii proces, w którym naświetlone halogenki srebra przekształcają się w srebro atomowe, ma miejsce podczas

A. garbowania
B. wywołania
C. utrwalania
D. wybielania
Odpowiedź "wywołania" jest prawidłowa, ponieważ w procesie wywoływania fotografii tradycyjnej następuje redukcja naświetlonych halogenków srebra do srebra atomowego. Proces ten odbywa się w chemicznym roztworze wywołującym, który przekształca naświetlone kryształy halogenków srebra w widoczne srebro, które tworzy obraz. W praktyce, wywoływanie jest kluczowym etapem w tworzeniu zdjęć na papierze fotograficznym, gdzie czas i temperatura wywoływania mają istotny wpływ na jakość końcowego obrazu. Standardowe praktyki obejmują stosowanie wywoływaczy o odpowiednim pH oraz temperaturze, co wpływa na kontrast i szczegółowość obrazu. Dobre wyniki uzyskuje się poprzez precyzyjne kontrolowanie tych parametrów, co jest istotne w profesjonalnej fotografii analogowej. Przykładem może być użycie wywoływacza D-76, który jest szeroko stosowany w laboratoriach fotograficznych i ceniony za swoją uniwersalność oraz stabilność. Wiedza na temat procesu wywoływania jest kluczowa dla każdego fotografa, który pragnie uzyskać wysokiej jakości analogowe obrazy.
Pytanie 35

Kalibracja monitora przed przetwarzaniem zdjęć do druku odbywa się przy pomocy programu

A. Adobe InDesign
B. Adobe Gamma
C. Corel Draw
D. Corel Photo-Paint
Wybór takich programów jak Corel Draw, Adobe InDesign czy Corel Photo-Paint, jeśli chodzi o kalibrację monitora, to trochę nietrafiony pomysł. Corel Draw i Adobe InDesign głównie służą do projektowania i układania publikacji, a nie do ustawiania monitora. Możesz myśleć, że one pomogą w zarządzaniu kolorami, ale w rzeczywistości zajmują się głównie layoutem i grafiką. Corel Photo-Paint to też narzędzie do edytowania zdjęć, ale nie ma opcji kalibracji monitora. Często ludzie mylą zarządzanie kolorami z kalibracją, co może prowadzić do złych wyborów. Kalibracja to coś, co wymaga specjalistycznych programów jak Adobe Gamma, które zostały stworzone, żeby precyzyjnie dostosować ustawienia wyświetlania. Często występuje błąd myślenia, że programy do edycji graficznej wystarczą do poprawnego odwzorowania kolorów, co kończy się tym, że materiały do druku są źle przygotowane. Ważne jest, żeby rozumieć różnice między tymi funkcjami, jeśli chcemy uzyskać dobre rezultaty w obróbce zdjęć.
Pytanie 36

Podaj prawidłową sekwencję kroków w barwnym procesie odwracalnym.

A. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, zadymianie, kondycjonowanie, wybielanie, utrwalanie, płukanie, garbowanie
B. Wywołanie pierwsze, zadymianie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, wybielanie, utrwalanie, płukanie, garbowanie
C. Wywołanie pierwsze, wywołanie drugie, kondycjonowanie, zadymianie, utrwalanie, płukanie, wybielanie, garbowanie
D. Wywołanie pierwsze, wybielanie, wywołanie drugie, kondycjonowanie, zadymianie, garbowanie, płukanie, utrwalanie
Niepoprawne odpowiedzi prezentują różne błędy w kolejności etapów barwnego procesu odwracalnego, co może prowadzić do niedoskonałych rezultatów w uzyskaniu pożądanych kolorów. Na przykład, w niektórych podejściach pomija się kluczowy krok zadymiania lub zmienia się jego kolejność, co z kolei może prowadzić do nieefektywnego wprowadzenia barwników. Odpowiedzi, które umieszczają odbielanie przed kondycjonowaniem, także wskazują na fundamentalne zrozumienie procesu, gdyż kondycjonowanie powinno nastąpić po zadymianiu, co sprzyja lepszemu wchłanianiu barwników. Ponadto, pominięcie utrwalania lub umiejscowienie go w niewłaściwej sekwencji wprowadza ryzyko blaknięcia kolorów w trakcie użytkowania materiału. W przemyśle tekstylnym, niewłaściwe uporządkowanie tych etapów może prowadzić do odpadów oraz zmarnotrawienia surowców, co jest niezgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Aby uniknąć tych problemów, istotne jest zastosowanie się do ustalonych standardów branżowych oraz dobrych praktyk, które zapewniają, że każdy etap procesu jest dokładnie przemyślany i właściwie zrealizowany. Należy pamiętać, że każdy krok w procesie barwienia ma swoje uzasadnienie i razem tworzą spójną całość, która jest kluczowa dla osiągnięcia wysokiej jakości wyników.
Pytanie 37

Do wykonania barwnych pozytywów metodą kopiowania optycznego barwnych negatywów należy zastosować

A. powiększalnik z głowicą filtracyjną.
B. powiększalnik z głowicą dyfuzyjną.
C. kolumnę reprodukcyjną.
D. kopiarkę stykową.
Barwne pozytywy uzyskiwane metodą kopiowania optycznego barwnych negatywów wykonuje się z użyciem powiększalnika z głowicą filtracyjną, bo właśnie ona umożliwia precyzyjną korekcję kolorów podczas projekcji światła przez negatyw na papier fotograficzny. To jest w sumie podstawa pracy w ciemni kolorowej – bez filtracji światła nie da się zapanować nad balansem barw, a każda zmiana temperatury czy rodzaju światła natychmiast wyjdzie na odbitce. W praktyce, dobre powiększalniki mają zestaw filtrów CMY (cyan, magenta, yellow) i gałki, które pozwalają regulować proporcje filtrów zgodnie z typem używanej chemii oraz charakterystyką papieru. Z mojego doświadczenia, jak ktoś tego nie zrobi dobrze, to zdjęcia wychodzą albo zbyt czerwone, albo mają zielonkawy zafarb. W branży to właśnie taki zestaw – powiększalnik z głowicą filtracyjną – uchodzi za standard. W dużych laboratoriach i profesjonalnych minilabach stosuje się nawet zaawansowane systemy filtracyjne sprzężone z automatyką. Ale nawet w domowych warunkach, jeżeli ktoś chce zachować jakość odwzorowania barw i powtarzalność, to bez tej głowicy ani rusz. Trzeba pamiętać, że barwny negatyw sam w sobie wymaga dokładnej kontroli światła, bo jest bardzo wrażliwy na zmiany w filtracji. Warto również dodać, że na rynku jest sporo głowic filtracyjnych, a ich jakość ma wpływ na końcowy efekt – najlepsi praktycy zawsze inwestują w sprzęt z precyzyjną skalą filtracji, bo to potem widać na każdym odbitku.
Pytanie 38

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną
B. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego
C. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego
D. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego
W odpowiedziach, które zostały uznane za niepoprawne, występują różnorodne błędne koncepcje dotyczące procesu rejestracji obrazu. Na przykład, naświetlenie materiału fotograficznego oraz obróbka chemiczna odnoszą się do tradycyjnych technik fotografii, które nie mają zastosowania w elektronicznej rejestracji obrazu. Te metody wymagają użycia chemikaliów do przetwarzania klatek zdjęciowych, co stoi w sprzeczności z ideą cyfrowego przetwarzania, gdzie większość operacji odbywa się w formie elektronicznej. Skanowanie negatywu także nie jest częścią elektronicznej rejestracji obrazu, ponieważ dotyczy to procesu analogowego, który może być użyty po zarejestrowaniu obrazu na materiale fotograficznym, a nie jest to element rejestracji elektronicznej. Właściwe podejście do digitalizacji obrazu powinno skupiać się na wykorzystaniu technologii cyfrowej, co zapewnia bardziej efektywne zarządzanie danymi oraz wyższą jakość końcowego produktu. Zrozumienie różnicy między tymi technikami jest kluczowe, aby uniknąć mylnych przekonań na temat nowoczesnych metod fotografii i obróbki obrazu.
Pytanie 39

Obrazy uzyskuje się poprzez naświetlenie obiektu promieniowaniem X w

A. rentgenografii
B. makrografii
C. mikrografii
D. spektrografii
Rentgenografia to technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X do uzyskiwania obrazów wnętrza obiektów lub ciał. W tej metodzie, promieniowanie X przenika przez obiekt i jest częściowo absorbowane, co prowadzi do powstania obrazu na detektorze. Rentgenografia ma szerokie zastosowanie w medycynie do diagnostyki chorób, jak również w przemyśle do inspekcji materiałów i struktur. Przykładem zastosowania rentgenografii medycznej jest wykonywanie zdjęć rentgenowskich w celu identyfikacji złamań kości lub wykrywania zmian patologicznych w tkankach. W przemyśle rentgenografia służy do wykrywania wad w materiałach, takich jak pęknięcia, wtrącenia czy korozja. Dzięki rozwojowi technologii cyfrowej, rentgenografia stała się bardziej precyzyjna i dostarcza lepszej jakości obrazów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce i inspekcji materiałowej.
Pytanie 40

Który filtr powinien być użyty podczas kopiowania negatywu metodą subtraktywną, aby zlikwidować purpurową dominację występującą na kolorowej odbitce?

A. Purpurowy
B. Niebieskozielony
C. Żółty
D. Zielony
Użycie zielonego, niebieskozielonego lub żółtego filtra do usunięcia purpurowej dominacji jest mylne i nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Filtr zielony, choć może zmieniać balans kolorów, nie jest skuteczny w eliminowaniu purpury, ponieważ nie neutralizuje jej skutków. W rzeczywistości, filtr ten może nawet pogłębić problem, wprowadzając dodatkowe odcienie, które mogą uwydatniać niepożądane kolory. Z kolei filtr niebieskozielony działa na zasadzie łączenia niebieskiego i zielonego światła, co może prowadzić do dodatkowego zafałszowania kolorystycznego, a właśnie te kolory są w konflikcie z purpurową tonacją, co sprawi, że obraz stanie się jeszcze bardziej nieprzejrzysty. Zastosowanie żółtego filtra również jest niewłaściwe, ponieważ filtr ten pochłania niebieskie światło, co w kontekście dominacji purpury nie przyniesie pożądanych rezultatów. Zamiast rozwiązać problem, można jedynie pogorszyć jakość obrazu. Kluczowym błędem w podejściu do tego zagadnienia jest niezrozumienie, jak różne długości fal świetlnych wpływają na kolory w obrazie, co prowadzi do nieadekwatnych wniosków o wyborze filtrów. Aby skutecznie usunąć purpurową dominantę, należy skupić się na filtrach, które potrafią neutralizować konkretne kolory, co jest podstawą praktyki fotograficznej. Warto również zasięgnąć wiedzy na temat teorii kolorów i zasad mieszania kolorów, aby uniknąć takich pułapek w przyszłości.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej