Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:12
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:35

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który format pliku umożliwia zachowanie przezroczystego tła wraz z bezstratną kompresją?

A. BMP

B. JPEG

C. GIF

D. PNG

Format PNG (Portable Network Graphics) to jeden z najpopularniejszych formatów plików graficznych, który umożliwia zachowanie przezroczystego tła przy jednoczesnym zastosowaniu bezstratnej kompresji. Dzięki temu, obrazy zapisane w tym formacie nie tracą jakości, co jest kluczowe w przypadku grafiki, która ma być używana w różnych kontekstach, na przykład na stronach internetowych czy w aplikacjach. PNG obsługuje również głębię kolorów, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazu z wieloma odcieniami. Przykładem zastosowania PNG może być tworzenie logo, które powinno być umieszczane na różnych kolorowych tłach. Dzięki przezroczystości, logo zachowa swój kształt i estetykę, niezależnie od tła, na którym się znajduje. Warto też dodać, że format PNG jest szeroko wspierany przez wszystkie nowoczesne przeglądarki internetowe oraz oprogramowanie graficzne, co czyni go uniwersalnym wyborem dla projektantów.

Pytanie 2

Najbardziej efektywną metodą usuwania kurzu z matrycy aparatu cyfrowego jest

A. użycie sprężonego powietrza z puszki pod wysokim ciśnieniem

B. użycie odkurzacza z małą końcówką do usunięcia największych cząstek

C. przecieranie matrycy suchą szmatką z mikrofibry

D. czyszczenie za pomocą specjalnych patyczków sensorowych i płynu do czyszczenia

Użycie sprężonego powietrza z puszki do czyszczenia matrycy jest pomysłem, który na pierwszy rzut oka może wydawać się efektywny, ale w rzeczywistości niesie ze sobą wiele ryzyk. Sprężone powietrze może wprowadzić cząsteczki wilgoci lub oleju, które są często obecne w takich produktach, a to może doprowadzić do poważnych uszkodzeń matrycy. Ponadto, siła powietrza może również spowodować, że drobne zanieczyszczenia zostaną wdmuchnięte głębiej w mechanizmy aparatu, co może skutkować jeszcze większymi problemami podczas pracy sprzętu. Takie podejście nie jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie konserwacji aparatów, które zalecają użycie narzędzi stworzonych specjalnie do tego celu. Przecieranie matrycy suchą szmatką z mikrofibry, choć wydaje się bezpieczne, może w rzeczywistości prowadzić do zarysowań, ponieważ każdy, nawet najdrobniejszy pyłek, może działać jak papier ścierny. Użycie odkurzacza z małą końcówką również nie jest zalecane, ponieważ odkurzacze mogą generować ładunki elektrostatyczne, co skutkuje przyciąganiem kurzu do matrycy. W zasadzie, czyszczenie matrycy powinno być przeprowadzane w sposób przemyślany i kontrolowany, z wykorzystaniem odpowiednich narzędzi i materiałów, by zachować kondycję sprzętu oraz zapewnić jakość zdjęć.

Pytanie 3

Do wertykalnego odwracania obrazu w lustrzankach cyfrowych służy

A. pryzmat pentagonalny.

B. matówka.

C. wizjer.

D. lustro półprzepuszczalne.

Pryzmat pentagonalny to kluczowy element w konstrukcji lustrzanek cyfrowych, który odpowiada za odwracanie obrazu w pionie, czyli wertykalnie. Gdy światło wpada przez obiektyw, trafia najpierw na lustro, potem na matówkę, ale to pryzmat pentagonalny w wizjerze prostuje ten obraz, żebyśmy mogli widzieć scenę prawidłowo – tak, jak wygląda na żywo, a nie do góry nogami. To rozwiązanie jest stosowane w lustrzankach od dekad i moim zdaniem bardzo dobrze się sprawdza, bo umożliwia natychmiastową ocenę kadru bez konieczności przetwarzania obrazu elektronicznie. W pryzmacie światło przechodzi przez układ pięciu ścian, co skutecznie odwraca obraz wertykalnie, ale bez zmiany orientacji poziomej. Takie rozwiązania są standardem w fotografii profesjonalnej i amatorskiej – widać to na przykład w aparatach Nikon czy Canon. Warto też wiedzieć, że alternatywą dla pryzmatu w tańszych lustrzankach jest układ luster zwany kominem, ale pryzmat daje wyższą jakość, lepszą jasność i ostrość obrazu w wizjerze. Z doświadczenia wiem, że brak odwrócenia obrazu powodowałby ogromny dyskomfort podczas fotografowania, bo wszystko byłoby dosłownie na opak. To jeden z tych szczegółów, które robią ogromną różnicę w codziennej pracy fotografa.

Pytanie 4

Na przedstawionej fotografii zastosowano efekt dostępny w programie Adobe Photoshop o nazwie

A. filtr flara obiektywu

B. balans bieli

C. jaskrawość

D. filtr chmury różnicowe

Efekt widoczny na tej fotografii to właśnie klasyczna „flara obiektywu”, czyli tzw. lens flare. W Photoshopie taki efekt można uzyskać za pomocą dedykowanego filtra – to bardzo popularne narzędzie w branży graficznej. Flara obiektywu polega na dodaniu efektu rozbłysku światła, który powstaje w wyniku odbić światła wewnątrz soczewek aparatu. Zdjęcie zyskuje wtedy bardzo charakterystyczne, okrągłe i półprzezroczyste plamy o różnych barwach, często z wyraźnym źródłem światła. Moim zdaniem to super sposób na szybką stylizację zdjęć, szczególnie gdy np. chcesz dodać dynamiki lub podkręcić klimat zachodu słońca na fotografii krajobrazowej. Takie narzędzia są standardem w workflowu retuszerów i designerów – korzystają z nich zarówno amatorzy, jak i fachowcy w reklamie. Flara pozwala zasymulować rzeczywiste zjawiska optyczne bez konieczności używania drogich obiektywów fotograficznych, a przy tym daje twórcy pełną kontrolę nad intensywnością i rozmieszczeniem efektu. Trzeba tylko pamiętać, żeby nie używać tego filtra zbyt nachalnie – jak każdy efekt specjalny, flara najlepiej wygląda, kiedy jest przemyślana i pasuje do kontekstu zdjęcia. W branży często spotyka się opinie, że umiejętnie użyty lens flare może być „kropką nad i” w pracy nad zdjęciem, więc warto znać ten filtr i jego możliwości.

Pytanie 5

Aby uzyskać nocne zdjęcie z efektem rozmytych smug światła bez zakłóceń, trzeba zastosować długi czas ekspozycji, statyw, wężyk spustowy oraz ustawić czułość matrycy na wartość

A. ISO 100

B. ISO 400

C. ISO 800

D. ISO 200

Wybór wyższych wartości ISO, takich jak 400, 200, czy 800, prowadzi do nadmiernego ziarna w zdjęciach, co jest szczególnie niepożądane podczas nocnej fotografii z długim czasem naświetlania. Wyższe ustawienia ISO zwiększają czułość matrycy na światło, co może wydawać się korzystne w ciemnych warunkach, jednak w przypadku długiego naświetlania, efektem tego jest znaczny wzrost szumów. Szumy te powstają na skutek podwyższonego poziomu czułości matrycy, co prowadzi do nieestetycznego wyglądu zdjęć, szczególnie w jednolitych obszarach, takich jak niebo. Użytkownicy często popełniają błąd sądząc, że wyższe ISO w każdej sytuacji poprawi jakość zdjęcia, co jest mylące. W rzeczywistości, kluczowe w nocnej fotografii jest osiągnięcie równowagi między czasem naświetlania, przysłoną a wartością ISO. Dobrą praktyką jest zawsze zaczynać od najniższego możliwego ISO, aby zminimalizować szumy i umożliwić dłuższe naświetlanie. Warto zauważyć, że przy korzystaniu z wyższych wartości ISO, czas naświetlania powinien być odpowiednio krótszy, co nie zawsze pozwoli na uzyskanie pożądanego efektu smug świetlnych. Rozumienie tej balansu jest kluczowe w fotografii, a ignorowanie tego aspektu może prowadzić do niezadowalających rezultatów.

Pytanie 6

Aby poprawnie uchwycić detale w cieniach i światłach na zdjęciu, należy skorzystać z techniki łączenia kilku ekspozycji, znanej jako

A. Timelapse

B. HDR

C. Cross-processing

D. ISO Bracketing

Technika HDR (High Dynamic Range) jest szeroko stosowana w fotografii do zwiększania zakresu dynamicznego zdjęć. Jest to proces łączenia kilku zdjęć tego samego ujęcia, wykonanych przy różnych wartościach ekspozycji - zwykle jednym, które dobrze naświetla cienie, drugim, które dobrze naświetla światła, i trzecim, które balansuje pomiędzy tymi dwoma. Dzięki temu można uzyskać efekt, który wygląda bardziej naturalnie dla ludzkiego oka, które jest w stanie postrzegać szeroki zakres tonalny. W praktyce HDR pozwala na wydobycie szczegółów zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach obrazu, które na jednym zdjęciu mogłyby zostać utracone. Dobre praktyki branżowe zalecają stosowanie tej techniki w scenach z dużą rozpiętością tonalną, takich jak krajobrazy oświetlone przez słońce i cień, wnętrza z widokiem przez okna, czy sceny nocne z jasnymi światłami.

Pytanie 7

W fotografii studyjnej Beauty do modelowania światła na twarzy modelki najczęściej używa się

A. strumienicy z filtrem czerwonym

B. softboxu prostokątnego 60×90 cm

C. czaszy beauty dish z honeycomb

D. reflektora z soczewką Fresnela

Softbox prostokątny 60×90 cm to bardzo popularny modyfikator, jednak jego zastosowanie w fotografii beauty jest mniej optymalne, niż mogłoby się wydawać. Choć pozwala na uzyskanie miękkiego światła, jego kształt i sposób, w jaki rozprasza światło, mogą nie podkreślać rysów twarzy w taki sposób, jak to robi czasza beauty dish. W przypadku oświetlenia beauty zależy nam na wyraźnych, ale delikatnych cieniach, które softbox prostokątny może generować w mniej kontrolowany sposób. Z kolei strumienica z filtrem czerwonym to narzędzie stosowane głównie w efektach specjalnych, a nie do naturalnego oświetlenia portretów. Użycie filtru czerwonego w fotografii beauty może skutkować niepożądanymi odcieniami skóry, co będzie działać na niekorzyść estetyki zdjęcia. Reflektor z soczewką Fresnela, z drugiej strony, daje bardzo ostre i skoncentrowane światło, co w przypadku fotografii beauty może prowadzić do tworzenia zbyt twardych cieni i mogłoby zniekształcać naturalny wygląd modelki. W kontekście standardów branżowych, kluczowe jest, aby wybierać narzędzia, które najlepiej współgrają z zamierzonym efektem, a czasza beauty dish z honeycomb jest w tym przypadku rozwiązaniem, które pozwala na największą kontrolę i precyzję w oświetleniu portretowym.

Pytanie 8

W każdym obrazie, niezależnie od jego treści, elementami, które w pierwszej kolejności zwracają uwagę widza, są

A. mocne punkty

B. ciemne punkty

C. małe punkty

D. jasne punkty

Często jasne punkty są mylone z mocnymi punktami, ale ich wpływ na to, co widzimy, jest ograniczony przez kontekst. Jasne elementy mogą przyciągać uwagę, ale nie zawsze są dominujące w kompozycji. Zauważyłem, że jasne punkty mogą być czasem rozpraszające, zwłaszcza jeśli nie mają dobrego tła. Ciemne punkty też nie są najlepsze do dominacji, bo w fotografii potrafią wprowadzać ciężkość, co zazwyczaj nie wpływa dobrze na całość obrazu. A małe punkty? Też sprawa osobna. Ich rozmiar sprawia, że w ogóle ciężko je zauważyć w większej kompozycji. Często myślimy, że coś, co widać, automatycznie przyciąga uwagę, ale tak nie jest. W rzeczywistości kluczowe są kompozycja i kontekst. W projektowaniu wizualnym warto zwrócić uwagę nie tylko na kolor, ale też proporcje, rozmieszczenie i to, jak elementy ze sobą współdziałają, by osiągnąć to, co chcemy osiągnąć wizualnie.

Pytanie 9

Który rodzaj planu zdjęciowego zastosowano na fotografii?

A. Plan ogólny.

B. Plan pełny.

C. Duże zbliżenie.

D. Detal.

Duże zbliżenie to jeden z najczęściej używanych planów zdjęciowych, szczególnie kiedy chcemy pokazać konkretne detale, fakturę czy specyficzne cechy przedmiotu lub osoby. W przypadku tej fotografii widzimy owoce opuncji w wiadrze – kadr jest skoncentrowany na nich samych, ujęcie obejmuje praktycznie tylko owoce, bez niepotrzebnych elementów tła. To właśnie cecha charakterystyczna dużego zbliżenia – pokazuje temat bardzo blisko, wypełniając kadr i skupiając uwagę widza na strukturze, kolorze, detalach powierzchni. W branży fotograficznej i filmowej taki plan świetnie sprawdza się przy prezentacji produktów, przyrody, kulinariów czy portretów pokazujących emocje. Moim zdaniem to doskonałe narzędzie do budowania intymności z tematem – widz czuje się jakby wręcz dotykał obiektu. Warto pamiętać, że dobre duże zbliżenie wymaga odpowiedniego ustawienia ostrości i kontroli głębi ostrości, żeby wydobyć istotne szczegóły. Z doświadczenia wiem, że to ujęcie przyciąga uwagę i pozwala na zupełnie inne spojrzenie na zwykłe rzeczy. Standardy branżowe zalecają stosować takie plany tam, gdzie zależy nam na szczegółach lub emocjach, bo wtedy obraz naprawdę mówi sam za siebie.

Pytanie 10

Aby zrealizować wymagania reprodukcji, należy równomiernie oświetlić płaski oryginał, a ustawienie aparatu powinno być takie, aby oś optyczna obiektywu była

A. prostopadła do powierzchni oryginału

B. równoległa do powierzchni oryginału

C. skośna w stosunku do płaszczyzny oryginału

D. równoległa do kierunku promieni oświetlenia

Błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumień dotyczących zasad optyki i rekonstrukcji obrazu. Ustawienie osi optycznej pod kątem skośnym do płaszczyzny oryginału wprowadza zniekształcenia, ponieważ różne części obiektu są rejestrowane pod różnymi kątami. To powoduje, że kształty stają się nienaturalne, na przykład prostokąt może wydawać się trapezem, co w znaczący sposób wpływa na jakość reprodukcji. Ponadto, ustawienie równoległe do promieni oświetlenia nie jest również zalecane, ponieważ nie zapewnia optymalnego odwzorowania detali, które mogą zostać zacienione lub prześwietlone w zależności od kąta padania światła. W praktyce może to prowadzić do utraty kluczowych informacji wizualnych, co jest nie do przyjęcia w kontekście archiwizacji czy dokumentacji. Równoległe ustawienie do płaszczyzny oryginału jest również niewłaściwe, ponieważ przestaje być zgodne z zasadą, że światło i kąt widzenia muszą być skorelowane, aby zapewnić pełne odwzorowanie. Zrozumienie tych podstawowych zasad jest kluczowe dla każdego, kto pracuje z obrazami, niezależnie od tego, czy chodzi o sztukę, dokumentację, czy fotografię przemysłową.

Pytanie 11

Z jakiej odległości powinien ustawić się fotograf, aby oświetlić obiekt, korzystając z lampy błyskowej o LP=42, przy ustawieniu ISO 100 i przysłonie f/8?

A. Około 30 m

B. Około 15 m

C. Około 5 m

D. Około 1 m

Odpowiedź 'około 5 m' jest prawidłowa, ponieważ obliczenie odległości, z jakiej powinno być oświetlane fotografowane obiekt, opiera się na zastosowaniu zasady, że odległość do obiektu powinna odpowiadać wartości liczby przewodniej lampy błyskowej, liczby przesłony oraz ISO. W przypadku lampy o liczbie przewodniej LP=42, przy ISO 100 i przysłonie f/8, odległość można obliczyć przy pomocy wzoru: Odległość = LP / (f/stopień). Zatem, w tym wypadku odległość wynosi 42 / 8 = 5,25 m, co zaokrąglamy do około 5 m. W praktyce, prawidłowe ustawienie lampy w tej odległości zapewni odpowiednie naświetlenie obiektu, co jest kluczowe w fotografii portretowej czy produktowej. Użycie lampy błyskowej w tej odległości pozwala na uzyskanie naturalnych cieni oraz nieprzeciążenie ekspozycji, co jest szczególnie istotne w pracy z różnorodnymi materiałami i kolorami. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami, warto zawsze stosować technikę testowania oświetlenia przed właściwą sesją, aby dostosować parametry do konkretnego scenariusza fotograficznego.

Pytanie 12

Aby sfotografować szklany obiekt bez widocznych refleksów na zdjęciu, należy użyć filtra

A. połówkowego

B. szarego

C. polaryzacyjnego

D. gwiazdkowego

Filtr polaryzacyjny jest kluczowym narzędziem w fotografii, szczególnie przy pracy ze szklanymi przedmiotami, gdzie refleksy mogą zakłócić odbiór detali. Działa on na zasadzie redukcji odbić światła padającego na powierzchnię materiałów, co jest istotne w przypadku obiektów o dużej gładkości, takich jak szkło. Używając filtru polaryzacyjnego, możemy znacząco poprawić kontrast zdjęcia oraz wyeliminować odblaski, co pozwala na uzyskanie czystszej i bardziej szczegółowej kompozycji. Przykładem praktycznego zastosowania może być fotografowanie szklanych waz lub butelek, gdzie refleksy mogą zniekształcać pierwotny zamysł artystyczny. Podczas pracy z takim filtrem, ważne jest również, aby zachować odpowiedni kąt padania światła, co może zwiększyć efekt jego działania. W branży fotograficznej filtry polaryzacyjne są szeroko stosowane w plenerze i wnętrzach, aby maksymalizować jakość obrazu oraz oddać naturalne kolory bez zakłóceń. Dobre praktyki wskazują na konieczność przemyślenia ustawienia filtru w zależności od źródła światła oraz orientacji obiektu, aby uzyskać optymalne rezultaty.

Pytanie 13

W celu wyostrzenia szczegółów obrazu programu Adobe Photoshop należy zastosować polecenie

A. Błyszczące krawędzie.

B. Maska wyostrzająca.

C. Posteryzacja krawędzi.

D. Maska warstwy.

Wiele osób zaczynających pracę z Photoshopem myli różnorodne narzędzia i filtry, które brzmią podobnie, ale pełnią zupełnie inne funkcje przy edycji obrazu. Maska warstwy jest używana głównie do nieniszczącej edycji obrazu – umożliwia ukrywanie i odkrywanie fragmentów warstwy bez zmiany jej zawartości. Owszem, jest niezwykle przydatna w retuszu czy montażu, ale nie wyostrzy szczegółów obrazu. Natomiast „Błyszczące krawędzie” to efekt specjalny, który stylizuje grafikę, podkreślając zarysy i dodając im świetliste obramowania – wygląda to efektownie, ale raczej jako artystyczny bajer, a nie narzędzie do poprawy jakości czy ostrości fotografii. Z kolei „Posteryzacja krawędzi” prowadzi do uproszczenia kolorów i podziału obrazu na ograniczoną liczbę odcieni – efekt ten przypomina trochę plakat, przez co detal i głębia zdjęcia zostają utracone. Osobiście często widzę, że początkujący podchodzą do problemu wyostrzania jak do magicznej sztuczki, a tymczasem skuteczne poprawianie ostrości to przede wszystkim matematyczna analiza kontrastu i subtelne wzmocnienie krawędzi, nie zaś dodanie efektu wizualnego czy zmiana struktury warstwy. Klasycznym błędem jest myślenie, że jak coś ma w nazwie „krawędź” albo „maska”, od razu działa na ostrość, a w rzeczywistości tylko maska wyostrzająca działa zgodnie z profesjonalnymi standardami branży graficznej. W codziennej pracy liczy się precyzja i przewidywalność efektów – nie każdy filtr się do tego nadaje i warto to dobrze zapamiętać przed kolejną edycją zdjęć.

Pytanie 14

Aby poprawić ostrość detali obrazu w programie Adobe Photoshop, jakie polecenie należy wybrać?

A. Filtr>Wyostrzanie>Maska warstwy

B. Filtr> Artystyczne/Posteryzacja krawędzi

C. Filtr> Stylizacja/Błyszczące krawędzie

D. Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca

Odpowiedź 'Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca' jest poprawna, ponieważ jest to jedno z najskuteczniejszych narzędzi w Adobe Photoshop do wyostrzania detali obrazu. Maska wyostrzająca działa na zasadzie podkreślenia krawędzi poprzez zwiększenie kontrastu w miejscach, gdzie zachodzi zmiana kolorów, co pozwala na wydobycie szczegółów, które mogą być zamazane lub nieostre. Jest to technika szeroko stosowana w edycji zdjęć, zwłaszcza gdy przygotowujemy obrazy do druku lub publikacji internetowej, gdzie ostrość jest kluczowa. Przykładem zastosowania może być poprawa wyrazistości portretów, gdzie istotne jest uwydatnienie oczu i detali na skórze, co nadaje zdjęciu profesjonalny wygląd. W branży fotograficznej i graficznej, stosowanie maski wyostrzającej zgodnie z najlepszymi praktykami, takimi jak praca na kopii oryginalnego obrazu, pozwala na nieniszczące edytowanie zdjęć, co jest standardem w profesjonalnym workflow.

Pytanie 15

W jakim formacie zapisywane są obrazy, aby zachować najwyższą jakość i elastyczność w postprodukcji?

A. JPEG

B. PNG

C. RAW

D. TIFF

Format RAW to nieprzetworzony format pliku, który zapisuje dane bezpośrednio z matrycy aparatu, co oznacza, że nie jest poddawany żadnej kompresji czy korekcji. Dzięki temu zachowuje pełną gamę tonalną i szeroki zakres dynamiczny, co jest kluczowe w postprodukcji. Fotografowie i edytorzy cenią RAW za możliwość późniejszej regulacji balansu bieli, ekspozycji, kontrastu i innych parametrów bez utraty jakości. Format ten pozwala na uzyskanie najwyższej jakości zdjęć, ponieważ wszystkie informacje z matrycy są zachowane. Z mojego doświadczenia wynika, że praca z plikami RAW to standard w profesjonalnej fotografii, zwłaszcza w przypadku sesji, w których kluczowa jest jakość i możliwość dostosowania obrazu do różnych potrzeb klienta. Obecnie większość profesjonalnych aparatów ma możliwość zapisu w tym formacie, co jest zgodne z branżowymi standardami, które promują maksymalizację potencjału sprzętu fotograficznego i możliwości twórczych.

Pytanie 16

Przedstawione zdjęcie zostało wykonane w planie

A. ogólnym.

B. pełnym.

C. totalnym.

D. amerykańskim.

Patrząc na to zdjęcie, łatwo się pomylić i uznać, że przedstawia ono plan ogólny, pełny albo nawet amerykański, bo są na nim widoczne postacie, ale to tylko pozory. Plan pełny skupia się na pokazaniu całości sylwetki bohatera – czyli od stóp do głów – ale nie eksponuje tak mocno otoczenia; chodzi tam głównie o oddanie postaci w kontekście, ale bez przesadnego rozbudowania tła. Plan ogólny z kolei prezentuje już więcej przestrzeni wokół postaci, jednak wciąż bohaterowie mają być dobrze widoczni i rozpoznawalni, a tło nie powinno dominować nad pierwszym planem – a tutaj tło, czyli pustynia, przejmuje całą uwagę. Plan amerykański to klasyka westernów – kadrowanie od kolan w górę, idealne do dialogów i dynamicznych sytuacji, szczególnie tam, gdzie postacie trzymają broń czy narzędzia. Niestety, żaden z tych planów nie pasuje do tej fotografii, gdzie to kontekst przestrzenny i ogrom krajobrazu są najważniejsze, a ludzie stają się niemal detalem. Typowym błędem jest skupianie się na obecności ludzi w kadrze, zamiast analizować proporcje i hierarchię elementów obrazu. W praktyce plan totalny stosuje się właśnie wtedy, gdy chcemy pokazać szeroką perspektywę i przytłaczające otoczenie, co często bywa mylone z innymi planami przez osoby mniej obyte z językiem obrazu. Warto przećwiczyć analizę różnych kadrów, by nauczyć się, że to nie obecność człowieka czy jego wielkość decyduje o planie, tylko całościowa kompozycja i dominacja przestrzeni.

Pytanie 17

W celu wykonania zdjęcia przedmiotu z efektem delikatnego, rozświetlonego lustrzanego odbicia należy zastosować

A. namiot bezcieniowy i czarną plexi.

B. stolik bezcieniowy i przezroczystą plexi.

C. namiot bezcieniowy i białą kartę.

D. stolik bezcieniowy i szarą kartę.

Wykorzystanie stolika bezcieniowego w połączeniu z przezroczystą plexi to naprawdę sprawdzony patent w fotografii produktowej, kiedy zależy nam na osiągnięciu subtelnego, lustrzanego odbicia przedmiotu. Taki efekt – rozświetlony, miękki, bez twardych cieni – jest bardzo pożądany zwłaszcza przy zdjęciach biżuterii, elektroniki czy kosmetyków. Stolik bezcieniowy zapewnia równomierne rozproszenie światła, eliminując praktycznie wszystkie nieestetyczne cienie pod przedmiotem. Natomiast przezroczysta plexi, umieszczona na powierzchni stolika, pozwala uzyskać charakterystyczny, lekko rozmyty refleks, który wygląda elegancko i nowocześnie. Ten trik stosują nawet profesjonaliści w fotografii reklamowej – wystarczy spojrzeć na katalogi znanych marek. Moim zdaniem to bardzo uniwersalne rozwiązanie, bo pozwala kontrolować intensywność odbicia przez zmianę odległości światła czy kąta aparatu. W praktyce dobrze jest jeszcze zadbać o czystość plexi, bo każdy pyłek czy odcisk palca będzie widoczny na zdjęciu. W branży przyjęło się, że to właśnie takie ustawienie daje najbardziej „premium” efekt bez potrzeby skomplikowanej postprodukcji. Dobrą praktyką jest też doświetlenie tła oddzielnie, żeby uniknąć szarych przebarwień. Generalnie, jeśli chcesz uzyskać profesjonalne, katalogowe zdjęcie z delikatnym odbiciem, stolik bezcieniowy i przezroczysta plexi to strzał w dziesiątkę.

Pytanie 18

Jakie akcesoria fotograficzne używane podczas cyfrowego zapisu obrazu umożliwiają ocenę prawidłowości odwzorowania kolorów na fotografii?

A. Światłomierz

B. Zielone tło

C. Blenda

D. Wzornik barw

Wzornik barw to narzędzie wykorzystywane w fotografii cyfrowej do oceny i korekcji odwzorowania kolorów. Jego kluczowym zadaniem jest zapewnienie, że kolory na zdjęciu są wierne rzeczywistości i odpowiadają zamierzeniom twórcy. Wzornik barw składa się z zestawu standardowych próbek kolorów, które można porównać z obrazem, aby ocenić poprawność ich odwzorowania. Przykładem zastosowania wzornika barw jest proces kalibracji monitorów i drukarek, gdzie porównuje się wydruki z próbkami kolorów, aby upewnić się, że kolory są reprodukowane zgodnie z oczekiwaniami. W praktyce, często stosuje się wzorniki takie jak ColorChecker, który zawiera różne odcienie, co pozwala na precyzyjne dostrojenie ustawień aparatu oraz postprodukcji. Zastosowanie wzornika barw jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, co przyczynia się do uzyskania profesjonalnych efektów i spójności kolorystycznej w pracy fotografa.

Pytanie 19

Aby podkreślić fakturę materiału na zdjęciu, jakie oświetlenie powinno być użyte?

A. kontrastowe z dwóch stron

B. bezpośrednie z jednego kierunku bocznego

C. rozproszone na wprost

D. równo rozproszone z dwóch stron

Zastosowanie światła kontrastowego z dwóch stron nie jest właściwe dla uwypuklenia faktury tkaniny, ponieważ takie oświetlenie prowadzi do zrównoważenia cieni i świateł, co powoduje, że szczegóły tekstury stają się mniej wyraźne. W fotografii, aby uzyskać efekt trójwymiarowości, istotne jest, aby światło i cień tworzyły wyraźne różnice, które akcentują kształty i detale, a światło z dwóch stron zniweluje ten efekt, prowadząc do płaskiego obrazu. Z kolei równomiernie rozproszone światło z dwóch stron, podobnie jak światło kontrastowe, nie nadaje wyrazistości i nie tworzy interesujących cieni, co jest niezbędne do pokazania faktury. Rozproszone na wprost oświetlenie jest równie nieefektywne, gdyż eliminuje cienie, co sprawia, że zdjęcie staje się jednolite i nieatrakcyjne. W fotografii szczególnie istotne jest zrozumienie, że to nie tylko ilość światła, ale jego kierunek oraz jakość ma kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiednich efektów wizualnych. Doświadczeni fotografowie wiedzą, że manipulacja światłem w odpowiedni sposób może diametralnie zmienić odbiór zdjęcia, a niewłaściwe podejścia często prowadzą do płaskich, mało interesujących obrazów, które nie oddają piękna i szczegółowości materiałów.

Pytanie 20

Który zestaw działańnie odnosi się wyłącznie do organizacji planu zdjęć?

A. Ustawienie aparatu fotograficznego, oświetlenie obiektów do fotografii, pomiar natężenia światła

B. Dobór sprzętu fotograficznego, ustawienie oświetlenia, rejestracja obrazu

C. Ustawienie oświetlenia, dobór akcesoriów do fotografii, próbne uruchomienie błysku

D. Wybór tła, ustawienie oświetlenia, regulacja kontrastu oświetlenia

Wszystkie inne odpowiedzi koncentrują się na aspektach technicznych, które są związane z konkretnej sesji zdjęciowej, ale nie obejmują one pełnego obrazu organizacji planu zdjęciowego. Ustawienie sprzętu fotograficznego, oświetlenie fotografowanych obiektów i pomiar oświetlenia są praktykami związanymi bezpośrednio z realizacją zdjęć, a nie ich planowaniem. Umożliwiają one dostosowanie warunków do aktualnych potrzeb, co jest istotne, ale nie wyczerpuje tematu przygotowania do sesji. Dobór tła, ustawienie oświetlenia i dobór kontrastu oświetlenia również wskazują na działania podejmowane w trakcie sesji, co sugeruje, że są one częścią procesu fotografowania, a nie organizacji planu. Natomiast z kolei dobór akcesoriów fotograficznych i próbne wyzwolenie błysku są bardziej technicznymi czynnościami, które mogą być częścią sesji, ale w kontekście organizacji nie uwzględniają ogólnego rozplanowania i strategii sesji zdjęciowej. Przy organizacji planu zdjęciowego należy uwzględnić takie aspekty jak harmonogram, lokalizacja, koncepcja artystyczna czy logistyka, które są kluczowe dla powodzenia sesji. Ignorowanie tych elementów prowadzi do nieefektywnego zarządzania czasem i zasobami, co może skutkować nieudanymi zdjęciami pomimo użycia wysokiej jakości sprzętu. Zrozumienie różnicy między planowaniem a wykonywaniem jest zatem kluczowe w pracy fotografa.

Pytanie 21

Obiektyw w aparacie fotograficznym o wymiarach kadru 24 x 36 mm, który oferuje kąt widzenia zbliżony do kąta widzenia ludzkiego oka, posiada ogniskową

A. 28 mm

B. 35 mm

C. 50 mm

D. 20 mm

Wybór ogniskowej obiektywu, który nie odpowiada 50 mm, prowadzi do nieporozumienia dotyczącego kąta widzenia oraz wpływu ogniskowej na perspektywę i kompozycję obrazu. Ogniskowe takie jak 35 mm, 28 mm czy 20 mm oferują szerszy kąt widzenia niż 50 mm. Na przykład, obiektyw 35 mm ma kąt widzenia w zakresie około 63 stopni, co sprawia, że może wprowadzać zniekształcenia perspektywy, a także globalnie zmieniać sposób, w jaki postrzegamy proporcje obiektów w kadrze. Takie obiektywy są często wykorzystywane w fotografii krajobrazowej oraz architektonicznej, gdzie szersze ujęcia są pożądane, ale mogą nie oddawać rzeczywistego wyglądu obiektów. Ogniskowa 28 mm również jest uznawana za szerokokątną i jest stosowana w podobnych sytuacjach. Z kolei obiektyw 20 mm, będący jeszcze szerszym obiektywem, generuje znaczące zniekształcenia i wymaga ostrożności w kompozycji, gdyż może powodować efekty tzw. "rybiego oka". Wybieranie obiektywu o nieprawidłowej ogniskowej może prowadzić do uzyskania obrazów, które nie oddają zamierzonej wizji artystycznej oraz mogą być trudne do wykorzystania w profesjonalnych projektach fotograficznych. Zrozumienie właściwości ogniskowej obiektywu jest kluczowe w kontekście dobierania sprzętu do odpowiednich zadań fotograficznych.

Pytanie 22

Aby zeskanować oryginał, który ma być wykorzystany w materiałach reklamowych, jaką powinien mieć rozdzielczość?

A. 300 spi

B. 150 spi

C. 72 spi

D. 200 spi

W przypadku wyboru rozdzielczości do skanowania oryginału, odpowiedzi 72 spi, 150 spi i 200 spi są niewłaściwe, ponieważ nie spełniają standardów jakości wymaganych w druku profesjonalnym. Rozdzielczość 72 spi jest powszechnie stosowana w materiałach przeznaczonych do publikacji w sieci, takich jak strony internetowe czy grafiki do mediów społecznościowych. Skanowanie w tej rozdzielczości nie jest wystarczające dla materiałów drukowanych, gdzie wymagana jest znacznie wyższa jakość obrazu. Wybór 150 spi może być stosunkowo odpowiedni dla prostych projektów, takich jak ulotki o niskiej jakości, jednak nie zapewnia wystarczającej ostrości dla bardziej skomplikowanej grafiki. Z kolei 200 spi także nie osiąga standardu 300 spi, co jest powszechnie zalecane dla druku, szczególnie w przypadku wydruków fotograficznych oraz materiałów wymagających dużej precyzji. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że niższe rozdzielczości mogą wystarczyć do uzyskania zadowalającej jakości w druku, podczas gdy w rzeczywistości może to prowadzić do rozmycia i utraty detali. W rezultacie finalny produkt może wyglądać na nieprofesjonalny, co jest nieakceptowalne w kontekście marketingowym. Warto zawsze kierować się zaleceniami branżowymi dotyczącymi rozdzielczości skanowania, aby osiągnąć najlepsze efekty wizualne.

Pytanie 23

Jakiego skanera należy użyć, aby uzyskać cyfrową wersję kolorowego diapozytywu?

A. Bębnowego

B. Manualnego

C. Przezroczystego

D. 3D

Ręczne skanery to urządzenia, które generalnie służą do skanowania dokumentów i zdjęć, bo są proste i szybkie w użyciu. Ale tak szczerze mówiąc, nie nadają się do skanowania diapozytywów. Jakby używać ręcznego skanera do tego, to wychodzi kiepska jakość, a szczegóły w przezroczystych materiałach mogą być kompletnie zgubione. Transparentne skanery też nie są najlepsze, bo chociaż mogą skanować przezroczyste obrazy, to jednak w porównaniu z bębnowymi skanerami są dużo słabsze pod względem rozdzielczości i jakości kolorów. A co do skanerów 3D, to to już zupełnie inna bajka, bo one skanują obiekty w trzech wymiarach, więc w przypadku diapozytywów to jest kompletnie nie na miejscu. Często ludzie myślą, że każdy skaner, który coś skanuje, będzie dobry do wszystkiego, ale każdy typ ma swoje ograniczenia. Dlatego najlepiej skorzystać z dedykowanych skanerów bębnowych, jeśli chcemy uzyskać naprawdę fajne efekty przy skanowaniu diapozytywów.

Pytanie 24

Do czynności konserwacyjnych zabezpieczających prawidłową pracę akumulatora w aparacie fotograficznym należy

A. wystawianie akumulatora na działanie wysokiej temperatury.

B. wystawianie akumulatora na działanie promieni słonecznych.

C. utrzymywanie zmiennej temperatury w komorze akumulatora.

D. utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora.

Utrzymanie czystości styków w komorze akumulatora to absolutna podstawa jeśli chodzi o prawidłowe użytkowanie i konserwację sprzętu fotograficznego. Styki, czyli te metalowe elementy wewnątrz komory akumulatora, odpowiadają za przekazywanie energii z akumulatora do aparatu. Jeśli będą zabrudzone, zaśniedziałe, zakurzone albo np. znajdzie się na nich tłuszcz z palców, może dojść do spadków napięcia, przerywania zasilania lub całkowitego braku kontaktu. Moim zdaniem to jest taki banał, że wiele osób o tym zapomina, a potem dziwią się, że aparat nagle się wyłącza lub akumulator szybko się rozładowuje. Najlepiej czyścić styki delikatną, suchą szmatką z mikrofibry lub specjalną gumką techniczną (są specjalne do elektroniki, serio). Czasem stosuje się też izopropanol, ale uwaga na plastikowe części. Branżowe instrukcje (np. producentów jak Canon, Nikon) wręcz zalecają regularną kontrolę stanu styków. Warto pamiętać, że takie praktyki przedłużają żywotność zarówno samego akumulatora, jak i aparatu, bo unikamy iskrzenia czy przegrzewania połączeń. Dobrze też sprawdzać stan sprężyn i docisków – jeśli coś „nie klika”, możliwa jest utrata kontaktu. Regularna konserwacja to taki drobiazg, ale naprawdę kluczowy dla niezawodnego działania sprzętu, zwłaszcza w trudnych warunkach – wilgoć, kurz, niskie temperatury potrafią błyskawicznie zrobić swoje.

Pytanie 25

Technikę oświetlenia konturowego przedmiotu fotografowanego osiąga się poprzez umiejscowienie głównego źródła światła

A. za obiektem, które świeci w kierunku obiektywu

B. przed obiektem, które świeci w kierunku tła

C. przed obiektem, które świeci w kierunku obiektywu

D. za obiektem, które świeci w kierunku tła

Technika oświetlenia konturowego, znana również jako oświetlenie konturowe, polega na umiejscowieniu źródła światła za fotografowanym obiektem, skierowanym w stronę obiektywu. Takie ustawienie światła umożliwia uzyskanie wyraźnych konturów oraz efektu trójwymiarowości, co jest szczególnie istotne w fotografii produktowej oraz portretowej. Użycie tej techniki pozwala na stworzenie dramatycznego kontrastu, gdyż światło przechodzące przez obiekt podkreśla jego krawędzie, a jednocześnie tło pozostaje w cieniu. Przykładem zastosowania oświetlenia konturowego może być fotografia biżuterii, gdzie refleksy świetlne na metalach i kamieniach szlachetnych są kluczowe dla uzyskania atrakcyjnego efektu wizualnego. Standardy branżowe zalecają również wykorzystanie różnych źródeł światła, takich jak lampy LED czy softboxy, by osiągnąć pożądany efekt. Dobrze zrealizowane oświetlenie konturowe znacząco podnosi jakość zdjęć i może być decydującym czynnikiem w procesie sprzedaży produktów.

Pytanie 26

Rozpowszechnianie na stronie internetowej wizerunku osoby powszechnie znanej, podczas pełnienia funkcji publicznych

A. wymaga zapłacenia osobie za wykorzystanie wizerunku.

B. wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.

C. wymaga uzyskania zgody osoby na poprawę ekspozycji zdjęcia.

D. nie wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W polskim prawie dość jasno określono, że wizerunek osoby powszechnie znanej (czyli np. polityka, sportowca, artysty) można upubliczniać w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, bez konieczności uzyskiwania jej pisemnej zgody. Wynika to z art. 81 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – takie osoby są po prostu niejako „na świeczniku” i społeczeństwo ma prawo wiedzieć, jak działają czy zachowują się publicznie. Oczywiście, pod jednym warunkiem: musisz użyć tego wizerunku w kontekście związanym z działalnością tej osoby publicznej, np. relacjonując wydarzenie, konferencję, czy nawet protest. Praktyka branżowa i kodeksy etyczne mediów też to potwierdzają – nie trzeba biegać za każdym radnym czy piłkarzem po autograf, jeśli robisz zdjęcia w trakcie oficjalnych wystąpień. Często się o tym zapomina, ale publikowanie wizerunku w innym kontekście (np. prywatnym życiu gwiazdy) już wymaga zgody. Moim zdaniem to sensowne – balansuje ochronę prywatności i prawo do informacji. Warto też pamiętać o szacunku – nawet osoba publiczna nie powinna być kompromitowana przez wybiórczy dobór kadr czy obraźliwe opisy. Codzienna praktyka w redakcjach czy na portalach informacyjnych dokładnie tak to rozwiązuje. Pamiętaj – nie zawsze samo rozpoznanie osoby wystarczy do braku zgody, liczy się kontekst jej działalności publicznej.

Pytanie 27

System Bellows Factor w fotografii analogowej oznacza

A. wartość rozproszenia światła przy użyciu filtrów efektowych

B. współczynnik załamania światła w obiektywach szerokokątnych

C. stopień kompresji obrazu na materiale negatywowym

D. współczynnik korekcji ekspozycji przy stosowaniu mieszka fotograficznego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
System Bellows Factor, czyli współczynnik korekcji ekspozycji przy stosowaniu mieszka fotograficznego, jest kluczowym elementem w fotografii analogowej, szczególnie w kontekście korzystania z obiektywów o zmiennej ogniskowej. W przypadku, gdy używamy mieszka, zmienia się odległość między obiektywem a matrycą (w filmie analogowym jest to klisza), co wpływa na ilość światła docierającego do materiału światłoczułego. W praktyce oznacza to, że im dalej od obiektywu znajduje się klisza, tym więcej światła jest potrzebne do uzyskania poprawnej ekspozycji. Wartość Bellows Factor pozwala na skorygowanie czasu naświetlania, co jest niezbędne, aby uzyskać właściwe naświetlenie zdjęcia. Przykład zastosowania: jeśli używasz mieszka i przestawiasz go na większą długość, na przykład z 100 mm na 150 mm, musisz dostosować czas naświetlania, aby uniknąć niedoświetlenia. Znajomość tego współczynnika jest zatem niezbędna dla każdego poważnego fotografa, który korzysta z technik analogowych.

Pytanie 28

W celu wyeliminowania czerwonych kropek widocznych na zdjęciu należy skorzystać z narzędzia zaznaczenia, a następnie w programie Adobe Photoshop wybrać polecenie

A. Filtr/Inne/Górnoprzepustowy.

B. Edycja/Wypełnij/Przeplatany.

C. Filtr/Inne/Przesunięty.

D. Edycja/Wypełnij/Uwzględnienie zawartości.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Polecenie Edycja/Wypełnij/Uwzględnienie zawartości w Adobe Photoshop to jedno z najbardziej zaawansowanych narzędzi służących do retuszu i usuwania niepożądanych elementów z obrazu. Gdy zaznaczymy obszar (np. czerwone kropki na zdjęciu), Photoshop inteligentnie analizuje otoczenie zaznaczenia i automatycznie dopasowuje teksturę, kolorystykę oraz detale do miejsca, które ma zostać naprawione. W efekcie końcowym miejsce po usuniętym obiekcie jest praktycznie niewidoczne – tak jak widać na załączonym przykładzie. Z mojego doświadczenia wynika, że ta metoda jest szybka i skuteczna zwłaszcza wtedy, gdy tło jest dość jednorodne albo ma delikatne przejścia tonalne. W branży graficznej uznaje się tę technikę za standard przy retuszu zdjęć, szczególnie przy pracy z portretami, krajobrazami lub produktami, gdzie niepożądane elementy (np. kurz, plamy, obce obiekty) muszą zostać usunięte bez pozostawiania śladów manipulacji. Warto pamiętać, że technologia ta oparta jest na algorytmach analizy zawartości (Content-Aware), które stale są rozwijane, więc z każdym rokiem są coraz bardziej precyzyjne. Użycie tego polecenia pozwala zaoszczędzić masę czasu w porównaniu do ręcznego klonowania czy malowania tekstur. Moim zdaniem, jeśli ktoś planuje profesjonalnie obrabiać zdjęcia, powinien naprawdę dobrze się z tą funkcją zaprzyjaźnić.

Pytanie 29

Który format plików najlepiej nadaje się do archiwizacji zdjęć z pełną informacją o edycjach niedestrukcyjnych?

A. JPEG 2000

B. TIFF z kompresją ZIP

C. DNG z osadzonym plikiem XMP

D. HEIC z profilem kolorów ICC

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Format DNG (Digital Negative) z osadzonym plikiem XMP (Extensible Metadata Platform) jest najlepszym wyborem do archiwizacji zdjęć, zwłaszcza gdy zależy nam na zachowaniu pełnej informacji o edycjach niedestrukcyjnych. DNG to format otwarty stworzony przez Adobe, który jest często używany przez profesjonalnych fotografów, ponieważ umożliwia przechowywanie surowych danych obrazu oraz dodatkowych informacji w metadanych. Osadzenie pliku XMP w DNG pozwala na przechowywanie wszystkich zmian i edycji zastosowanych do zdjęcia bez wpływu na oryginalne dane. Dzięki temu mamy pełen wgląd w proces edycyjny, co jest szczególnie istotne w bardziej zaawansowanej pracy z obrazem. W praktyce, wiele programów do obróbki zdjęć, jak Adobe Lightroom czy Photoshop, obsługuje DNG i XMP, co sprawia, że jest to standard branżowy dla archiwizacji. Umożliwia to również łatwe udostępnianie zdjęć innym użytkownikom czy na różnych platformach bez obaw o utratę jakości czy informacji o edycji.

Pytanie 30

Który pomiar natężenia światła TTL opiera się na uśrednianiu jasności z całej fotografowanej sceny, z akcentem na centralny obszar kadru?

A. Wielosegmentowy

B. Punktowy

C. Centralnie ważony

D. Matrycowy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'Centralnie ważony' jest prawidłowa, ponieważ ten tryb pomiaru natężenia światła koncentruje się na uśrednieniu wartości jasności ze sceny, z uwzględnieniem przede wszystkim środkowego obszaru kadru. To podejście jest szczególnie użyteczne w sytuacjach, gdy główny obiekt fotografowany znajduje się w centrum kadru, co pozwala na uzyskanie odpowiedniej ekspozycji. W praktyce, stosując centralnie ważony pomiar, fotograf może lepiej kontrolować rezultaty w scenariuszach, gdzie kontrasty w oświetleniu są znaczące, a kluczowy element obrazu wymaga odpowiedniego naświetlenia. Warto również zauważyć, że centralnie ważony pomiar jest często preferowany w sytuacjach portretowych, gdzie twarz modela znajduje się zwykle w centrum, a pozostałe tło może być mniej istotne. Zgodnie z dobrymi praktykami, korzystanie z tego rodzaju pomiaru w odpowiednich warunkach znacząco zwiększa szansę na uzyskanie dobrze naświetlonego zdjęcia.

Pytanie 31

Aby przygotować diapozytyw metodą stykową, należy skorzystać z

A. rzutnika

B. kopioramki

C. wizualizatora

D. skanera

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kopioramka jest kluczowym narzędziem w procesie tworzenia diapozytywu metodą stykową, gdyż umożliwia bezpośrednie przeniesienie obrazu z negatywu na materiał światłoczuły. W praktyce, kopioramka działa na zasadzie umieszczenia negatywu na szkle, a następnie naświetlenia go w kontrolowany sposób, co pozwala uzyskać dokładną reprodukcję. W standardach branżowych, stosowanie kopioramki jest zalecane ze względu na jej precyzję i możliwość uzyskania wysokiej jakości obrazu. Przykładem zastosowania kopioramki jest przygotowanie stykówek, które są niezbędne w pracy fotografa oraz w laboratoriach graficznych, gdzie ocena jakości negatywu jest kluczowa przed przystąpieniem do dalszej obróbki. Warto również zauważyć, że kopioramki umożliwiają wykorzystanie różnych formatów negatywów, co czyni je wszechstronnym narzędziem w grafice i fotografii. Współczesne kopioramki mogą również oferować funkcje automatyzacji, co zwiększa efektywność i skraca czas produkcji diapozytywu.

Pytanie 32

W przypadku, gdy podczas obróbki chemicznej C-41 naświetlony klasyczny czarno-biały materiał negatywowy zostanie przetworzony, jaki będzie rezultat negatywu?

A. czarny

B. zadymiony

C. niebieski

D. przezroczysty

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "przezroczysty" jest prawidłowa, ponieważ w procesie wywoływania materiału negatywowego czarno-białego w systemie C-41, który jest przeznaczony głównie dla materiałów kolorowych, chemikalia działają na zasadzie redukcji. Klasyczne negatywy czarno-białe zawierają emulsję, która reaguje na światło, tworząc obrazy o różnych odcieniach szarości. Gdy taki materiał zostanie poddany nieodpowiednim chemikaliom, w wyniku wywołania zachodzi proces, który nie tworzy tradycyjnego negatywu w formacie czarno-białym, a raczej negatyw przezroczysty z minimalnymi śladami wywołania. W praktyce oznacza to, że będziemy mieli do czynienia z przezroczystym filmem, gdzie zapisane obrazy będą widoczne jako subtelne różnice w przezroczystości. Taki efekt można wykorzystać w różnych technikach artystycznych, w tym w fotomontażach czy w eksperymentalnej fotografii. W kontekście standardów branżowych, ważne jest, aby zrozumieć, jak różne procesy chemiczne wpływają na różne typy materiałów fotograficznych, co może być kluczowe przy wyborze odpowiednich metod obróbki.

Pytanie 33

Charakterystycznym elementem oświetlenia przy użyciu światła miękko rysującego jest osiągnięcie efektu

A. małego kontrastu i delikatnego cienia

B. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia

C. wyraźnego kontrastu i ostrych konturów cienia

D. mocnych, głębokich cieni oraz jasnych świateł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź o małym kontraście i delikatnym cieniu jest naprawdę trafna. To światło, które jest miękkie, pochodzi z szerokiego i rozproszonego źródła, co sprawia, że cienie są mniej ostre. Taki typ oświetlenia świetnie sprawdza się w portretach, bo daje naturalny, przyjemny wygląd skóry. Przykładowo, używając softboxów lub parasoli w fotografii, możemy uzyskać miłe, subtelne cienie, które pozytywnie wpływają na estetykę zdjęć. Dobrze jest pamiętać, że równomierne oświetlenie pomaga ukryć niedoskonałości skóry i tworzy przyjemną atmosferę, co jest szczególnie ważne w fotografii mody. Wnętrza też można ładnie oświetlić lampami LED z dyfuzorami, co tworzy przytulny klimat, pasujący do zasad projektowania przestrzeni.

Pytanie 34

Zdjęcie wnętrza teatru wykonano w oświetleniu

A. zastanym.

B. dodanym.

C. punktowym.

D. słonecznym.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'zastanym' jest poprawna, ponieważ odnosi się do oświetlenia, które jest integralną częścią wnętrza teatru. W teatrze oświetlenie jest projektowane z myślą o stworzeniu odpowiedniego klimatu podczas przedstawień. Oświetlenie zastane to takie, które jest już obecne w danym miejscu, a nie dodawane sztucznie na potrzeby konkretnej sytuacji. W przypadku teatru, możemy zaobserwować różne źródła światła, takie jak reflektory sufitowe, które są stałym elementem wyposażenia. Przykładem zastosowania takiego oświetlenia jest jego wykorzystanie do oświetlania sceny i widowni podczas spektakli, co wymaga precyzyjnego planowania i aranżacji. Warto również zauważyć, że odpowiednie oświetlenie zastane może wpływać na percepcję widza, podkreślając emocje i atmosferę przedstawienia, zgodnie z najlepszymi praktykami w dziedzinie scenografii i oświetlenia teatralnego.

Pytanie 35

Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga zgody

A. organizatora.

B. ubezpieczyciela.

C. uczestników.

D. przewodnika.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga ich wyraźnej zgody, bo tak stanowi zarówno prawo, jak i zdrowy rozsądek. Chodzi tutaj o ochronę danych osobowych i wizerunku, które są chronione m.in. przez RODO oraz ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nawet jeśli organizator wycieczki czy przewodnik robi zdjęcia podczas wyjazdu, nie ma automatycznie prawa publikować ich w internecie bez wcześniejszej, konkretnej zgody każdej widocznej na zdjęciu osoby. Najlepszą praktyką jest zebranie pisemnych zgód przed rozpoczęciem wyjazdu – to wtedy najłatwiej o to zadbać i wyjaśnić wszystkim o co chodzi. Z mojego doświadczenia, czasem ktoś nie chce być widoczny na stronie szkoły albo Facebooku i trzeba to uszanować. Włączenie ludzi do tej decyzji buduje też zaufanie i jest po prostu uczciwe. Zresztą, nawet najlepsze intencje organizatora nie zastąpią zgody uczestników, bo prawo jest tutaj bezlitosne – publikacja bez zgody naraża na nieprzyjemności, a nawet kary finansowe. Moim zdaniem, zawsze warto podkreślać wagę zgody w kontekście publikacji wizerunku – to taka podstawa bezpieczeństwa cyfrowego i szacunku do innych.

Pytanie 36

Cechą charakterystyczną przedstawionego zdjęcia jest

A. światłocień.

B. kontrast barw.

C. perspektywa centralna.

D. złoty podział.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kontrast barw jest kluczowym elementem kompozycji w fotografii, który przyciąga wzrok odbiorcy i nadaje zdjęciu głębię oraz dynamikę. W przedstawionym zdjęciu czerwony kwiat wyróżnia się na tle zielonych liści oraz szarego kamienia, co doskonale ilustruje zasadę kontrastu barw. Ta technika jest szeroko stosowana w sztuce oraz fotografii, aby podkreślić konkretne elementy kompozycji. Przykładem jej zastosowania może być fotografia krajobrazowa, gdzie intensywne kolory kwiatów kontrastują z spokojnymi odcieniami natury, co pozwala na uzyskanie emocjonalnego przekazu. W praktyce, aby uzyskać efektywny kontrast, warto korzystać z koła kolorów, które pomaga zrozumieć, jakie kolory wzajemnie się uzupełniają. Ponadto, kontrast barw wpływa na percepcję głębi i przestrzeni, co jest niezwykle istotne w kontekście produkcji wizualnych. Dlatego tak istotne jest, aby świadomie stosować tę technikę w swoim procesie twórczym.

Pytanie 37

Który rodzaj kompozycji charakteryzuje się umieszczeniem głównego motywu na przecięciu linii dzielących kadr na trzy równe części w pionie i poziomie?

A. Reguła trójpodziału

B. Kompozycja diagonalna

C. Kompozycja symetryczna

D. Kompozycja centralna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Reguła trójpodziału to jedna z podstawowych zasad kompozycji w fotografii i sztukach wizualnych. Polega na podzieleniu kadru na trzy równe części w pionie i poziomie, co tworzy dziewięć równych prostokątów. Główny motyw umieszczony na przecięciu tych linii przyciąga wzrok widza i nadaje kompozycji równowagę. Przykładem zastosowania tej zasady może być fotografia pejzażowa, w której horyzont znajduje się na jednej z linii poziomych, a interesujący obiekt (np. drzewo, budynek) na przecięciu linii pionowych. Wykorzystanie reguły trójpodziału zwiększa szansę na stworzenie obrazu, który jest estetycznie przyjemny i harmonijny. W praktyce, aby skutecznie stosować tę zasadę, warto używać matrycy w aparacie, która wizualizuje te linie, co ułatwia kadrowanie. W kontekście profesjonalnym, reguła ta jest powszechnie stosowana w filmie, reklamie oraz grafice, co czyni ją kluczowym elementem nauki kompozycji.

Pytanie 38

Aktualnie stosowana metoda zarządzania obrazami 16-bit w programie Adobe Photoshop pozwala na

A. umieszczanie większej liczby obrazów w jednym pliku PSD

B. uzyskanie wyższej rozdzielczości wydruku przy tej samej liczbie pikseli

C. wykorzystanie szerszej przestrzeni barw niż ProPhoto RGB

D. bardziej precyzyjną edycję przejść tonalnych i unikanie posteryzacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda zarządzania obrazami 16-bit w Adobe Photoshop znacząco zwiększa precyzję kolorów, co jest kluczowe w edycji zdjęć. Dzięki zastosowaniu 16-bitowej głębi kolorów, każdy kanał kolorystyczny (czerwony, zielony, niebieski) może przechowywać 65 536 poziomów jasności, w przeciwieństwie do 8-bitowych obrazów, które mają jedynie 256 poziomów. To oznacza, że przy edytowaniu przejść tonalnych, takich jak gradienty czy cienie, mamy znacznie mniejsze ryzyko wystąpienia posteryzacji, czyli widocznych skoków w odcieniach, co psuje jakość obrazu. W praktyce, podczas retuszu zdjęć krajobrazowych czy portretowych, gdzie subtelne różnice w oświetleniu i kolorze są kluczowe, 16-bitowa głębia pozwala na bardziej naturalne efekty. Profesjonalni fotografowie i graficy często stosują tę technikę, aby zapewnić maksymalną jakość końcową, szczególnie gdy planują wydruk w dużych formatach, gdzie detale stają się jeszcze bardziej widoczne. Warto zwrócić uwagę na to, że nie tylko jakość koloru jest poprawiona, ale również możliwości korekcji obrazu są na znacznie wyższym poziomie, co czyni ten format standardem w branży.

Pytanie 39

W jakim celu używa się siatki kadrowej (grid) w wizjerze aparatu?

A. Do ułatwienia kompozycji kadru zgodnie z zasadą trójpodziału

B. Do zwiększenia precyzji w ocenie głębi ostrości

C. Do zmniejszenia refleksów świetlnych w wizjerze

D. Do poprawy dokładności ręcznego ustawiania ostrości

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Siatka kadrowa, znana również jako grid, jest narzędziem fotograficznym, które pomaga w poprawnym komponowaniu kadru. Jednym z najczęściej stosowanych standardów kompozycji jest zasada trójpodziału, według której obraz dzielimy na dziewięć równych części za pomocą dwóch poziomych i dwóch pionowych linii. Umiejscowienie kluczowych elementów kompozycji wzdłuż tych linii lub na ich przecięciach pomaga w stworzeniu wizualnie bardziej atrakcyjnych i zrównoważonych zdjęć. Taki układ jest zgodny z naturalnym sposobem, w jaki ludzkie oko skanuje obraz, co sprawia, że zdjęcie jest przyjemniejsze do oglądania. Zasada ta jest powszechnie stosowana nie tylko w fotografii, ale również w malarstwie i filmie. Użycie gridu w wizjerze aparatu ułatwia fotografowi szybkie i efektywne zastosowanie tej zasady bez konieczności późniejszego kadrowania podczas postprodukcji. Z mojego doświadczenia, stosowanie siatki kadrowej może znacząco poprawić jakość wizualną zdjęć, zwłaszcza dla osób początkujących, które dopiero uczą się zasad kompozycji.

Pytanie 40

Jaki symbol w aparatach cyfrowych wskazuje na tryb automatyki z wyborem czasu ekspozycji?

A. S

B. A

C. M

D. P

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź S oznacza tryb automatyki z preselekcją czasu otwarcia migawki, co jest istotnym aspektem w fotografii cyfrowej. W tym trybie fotograf ma możliwość ustalenia czasu otwarcia migawki, a aparat dobiera odpowiednią wartość przysłony, aby uzyskać prawidłową ekspozycję. Jest to szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy fotograficy chcą uchwycić ruch, na przykład w przypadku sportów lub dynamicznych scen. Wybierając czas migawki, użytkownik może kontrolować efekt rozmycia ruchu - krótsze czasy migawki (np. 1/1000 sekundy) pozwalają na zamrożenie akcji, podczas gdy dłuższe czasy (np. 1/30 sekundy) mogą wprowadzać efekt ruchu. Wartości te są zgodne z dobrymi praktykami w fotografii, co pozwala na artystyczne wyrażanie się poprzez kontrolę nad parametrami ekspozycji. Tryb S jest popularny wśród zaawansowanych fotografów, którzy chcą mieć większą kontrolę nad swoimi zdjęciami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej