Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 16 listopada 2025 19:51
Data zakończenia: 16 listopada 2025 20:29

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Tynki przeznaczone do użytku na zewnątrz obiektów powinny wyróżniać się wysoką

A. kapilarnością

B. nasiąkliwością

C. higroskopijnością

D. mrozoodpornością

Zaprawy tynkarskie przeznaczone do stosowania na zewnątrz budynków muszą charakteryzować się mrozoodpornością, aby zapewnić trwałość i ochronę elewacji przed szkodliwym wpływem niskich temperatur oraz zjawisk atmosferycznych. Mrozoodporność oznacza, że materiał jest odporne na cykle zamrażania i rozmrażania, co jest kluczowe w klimacie, gdzie występują takie warunki. W praktyce, użycie zaprawy mrozoodpornej minimalizuje ryzyko pęknięć, łuszczenia się tynku oraz innych uszkodzeń, które mogą prowadzić do konieczności kosztownych napraw. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 998-1, określone są wymagania dotyczące zapraw tynkarskich, w tym odporności na działanie mrozu. Przykładem zastosowania są budynki jednorodzinne oraz wielorodzinne, gdzie elewacja narażona jest na działanie zmiennych warunków atmosferycznych. Osoby budujące lub odnawiające elewacje powinny zawsze wybierać materiały certyfikowane pod kątem mrozoodporności, aby zagwarantować wysoką jakość i trwałość wykończenia."

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

W trakcie tynkowania ceglanego gzymsu zaprawę narzutu aplikujemy na

A. całą długość gzymsu, a następnie, po związaniu zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach do przodu i do tyłu

B. takim odcinku, aby można go wyprofilować przed związaniem zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach do przodu i do tyłu

C. całą długość gzymsu, a następnie, po związaniu zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach w jednym kierunku tj. "do siebie"

D. takim odcinku, aby można go wyprofilować przed związaniem zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach w jednym kierunku tj. "do siebie"

Podczas tynkowania gzymsu ceglanego, kluczowe jest, aby zaprawę narzutu nanosić na odpowiednio dobranym odcinku. Pozwala to na precyzyjne wyprofilowanie gzymsu przed związaniem zaprawy. W praktyce oznacza to, że można przesuwać szablon po prowadnicach w obu kierunkach - do przodu i do tyłu, co umożliwia uzyskanie równomiernego i estetycznego wykończenia. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie, które sugerują, że kontrola nad aplikacją zaprawy jest kluczowa dla trwałości i wyglądu wykończenia. Przykładowo, w przypadku gzymsów, które są często narażone na działanie warunków atmosferycznych, odpowiednia technika tynkowania może znacząco wpłynąć na ich odporność na wilgoć czy uszkodzenia mechaniczne. Warto również zwrócić uwagę na sposób nanoszenia zaprawy, aby uniknąć powstawania szczelin i nierówności, które mogą prowadzić do późniejszych problemów z estetyką i funkcjonalnością. Zachowanie procedur nanoszenia zaprawy z uwagą na czas związania umożliwia lepszą kontrolę nad ostatecznym efektem.

Pytanie 4

W jakiej temperaturze najlepiej wykonywać prace tynkarskie?

A. 15o - 20o

B. < 10o

C. w dowolnej

D. 25o - 30o

Odpowiedź 15o - 20o jest uważana za optymalną temperaturę do prowadzenia robót tynkarskich, ponieważ w tym zakresie można zapewnić odpowiednią plastyczność zaprawy tynkarskiej. W zbyt niskich temperaturach, poniżej 10o, proces wiązania zaprawy jest spowolniony, co może prowadzić do problemów z przyczepnością oraz pęknięć. Z kolei przy temperaturach przekraczających 20o, zwłaszcza w zakresie 25o - 30o, woda w zaprawie może zbyt szybko parować, co skutkuje niepełnym wiązaniem i osłabieniem struktury tynku. Dobry praktyką jest także monitorowanie wilgotności powietrza oraz stosowanie odpowiednich dodatków, które mogą poprawić właściwości zaprawy w trudnych warunkach atmosferycznych. Warto również pamiętać, że zgodnie z normą PN-B-10101, minimalne i maksymalne temperatury dla robót tynkarskich powinny być przestrzegane, aby zapewnić długotrwałość i jakość wykonania.

Pytanie 5

Do tworzenia tynków zabezpieczających przed promieniowaniem rentgenowskim, wykorzystywanych w pomieszczeniach pracowni diagnostycznych, stosuje się zaprawy z dodatkiem kruszywa

A. wapiennego

B. bazaltowego

C. granitowego

D. barytowego

Wybór kruszywa wapiennego, granitowego czy bazaltowego nie jest właściwy w kontekście ochrony przed promieniowaniem rentgenowskim. Kruszywo wapienne, mimo że jest powszechnie używane w budownictwie, ma niską gęstość, co sprawia, że nie jest w stanie skutecznie blokować promieniowania ionizującego. Jego zastosowanie w tynkach ochronnych nie zapewni wystarczającej bariery dla promieni X, przez co narażałoby osoby znajdujące się w pobliżu na niebezpieczne poziomy promieniowania. Granit i bazalt, choć charakteryzują się większą gęstością niż wapń, również nie są odpowiednie ze względu na swoje właściwości fizyczne. Granite, jako materiał naturalny, jest ciężki i trudny w obróbce, a jego zdolności ochronne w kontekście promieniowania są ograniczone. Bazalt, będący wynikiem wulkanicznej działalności, również nie dostarcza potrzebnej ochrony przed promieniowaniem rentgenowskim. Wybierając materiał do tynków ochronnych, kluczowe jest zrozumienie, że efektywność ochrony przed promieniowaniem zależy głównie od gęstości i specyfikacji chemicznych materiału, co czyni baryt jedynym słusznym rozwiązaniem w tym przypadku. Powszechnym błędem w myśleniu jest zakładanie, że większa masa materiału automatycznie przekłada się na lepszą ochronę, podczas gdy najważniejsza jest ich odpowiednia struktura i rodzaj.

Pytanie 6

Jak powinno się zregenerować stare, odpryskujące tynki?

A. Pomalować je farbą silikatową

B. Pokryć je warstwą zaczynu wapiennego

C. Skuć je i uzupełnić nowym tynkiem

D. Nałożyć na nie warstwę gładzi

Pokrycie starych, łuszczących się tynków warstwą zaczynu wapiennego nie jest skuteczną metodą naprawy, ponieważ nie eliminuje problemu, który spowodował uszkodzenia. Zaczyn wapienny może nie przylegać solidnie do luźnych elementów, co może prowadzić do dalszego łuszczenia się. Pomalowanie tynków farbą silikatową również jest niewłaściwym podejściem, ponieważ farba ta nie rozwiąże podstawowego problemu związanego z uszkodzonym tynkiem, a jedynie zamaskuje jego niedoskonałości. Tynki wymagają dobrze przygotowanego podłoża do aplikacji farby, a w przypadku istniejących ubytków, farba szybko może zacząć się odkleić. Nałożenie gładzi na stare tynki jest kolejnym niewłaściwym rozwiązaniem, gdyż gładź również nie rozwiąże problemu wilgoci ani strukturalnych uszkodzeń tynku. Gładź nie ma wystarczającej przyczepności do luźnych elementów i może prowadzić do pojawiania się pęknięć i odprysków w przyszłości. W praktyce, najczęściej spotykanym błędem w podejściu do renowacji tynków jest ignorowanie konieczności usunięcia uszkodzonych warstw. Takie zaniechania mogą prowadzić do nieodwracalnych szkód i dodatkowych kosztów, ponieważ problem będzie narastał. Dlatego kluczowe jest, aby każdy proces renowacji zaczynał się od oceny i usunięcia uszkodzonych materiałów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 7

Jakie ściany powinny być zbudowane z materiałów charakteryzujących się niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła oraz niewielką gęstością pozorną?

A. Fundamentowe

B. Nośne

C. Piwniczne

D. Osłonowe

Zauważ, że ściany fundamentowe, nośne i piwniczne mają różne funkcje w budynku i to zmienia sposób ich wykonania. Ściany fundamentowe muszą być mocne, bo są narażone na duże obciążenia, więc używać się powinno materiałów bardziej wytrzymałych, jak beton czy bloczki. Izolacyjne materiały w tym miejscu mogą osłabiać konstrukcję, co nie jest dobrym pomysłem. Z kolei ściany nośne przenoszą ciężar z wyższych pięter, więc też muszą być solidne. A jeśli chodzi o ściany piwniczne, to one chronią przed wilgocią i naciskiem ziemi, więc powinny być mocne i odporne na wodę. Użycie lżejszych materiałów w tym wypadku może prowadzić do problemów, jak deformacje czy uszkodzenia. Często myli się funkcje ścian osłonowych z innymi typami ścian, co wynika z braku zrozumienia podstaw projektowania budynków. Trochę to dziwne, ale zrozumienie tych różnic jest kluczowe, jeśli chcemy projektować budynki, które są funkcjonalne, bezpieczne i energooszczędne.

Pytanie 8

Jaki sprzęt powinien być użyty do przygotowania zaprawy, niezbędnej do postawienia ścian w budynku jednorodzinnym z bloczków gazobetonowych, murowanych na standardowe spoiny?

A. Betoniarkę wolnospadową.

B. Mieszarkę wirową.

C. Pompę do zapraw.

D. Agregat tynkarski.

Betoniarka wolnospadowa jest najbardziej odpowiednim sprzętem do przygotowania zaprawy do wymurowania ścian budynku jednorodzinnego z bloczków gazobetonowych. Jej konstrukcja, umożliwiająca mieszanie materiałów w obracającym się bębnie, zapewnia równomierne połączenie składników zaprawy, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych i trwałości materiału. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 998-1, określają wymagania dotyczące zapraw murarskich, wskazując na konieczność zapewnienia odpowiedniej konsystencji i jednorodności mieszanki. Betoniarka wolnospadowa pozwala na przygotowanie większej ilości zaprawy jednocześnie, co zwiększa efektywność pracy na budowie i zmniejsza czas potrzebny na wykonanie zlecenia. Dodatkowo, dzięki właściwościom tej maszyny, zaprawa uzyskuje lepsze parametry wytrzymałościowe, co przekłada się na stabilność i bezpieczeństwo całej konstrukcji. W praktyce, zastosowanie betoniarki przyspiesza proces przygotowania materiałów, co jest szczególnie ważne w przypadku większych inwestycji budowlanych, gdzie czas realizacji ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 9

Oblicz całkowity koszt wykonania tynku mozaikowego na obu stronach ściany o wymiarach 8×4 m, jeśli jednostkowy koszt robocizny wynosi 21,00 zł/m², a koszt materiałów to 14,00 zł/m²?

A. 2 420,00 zł

B. 2 240,00 zł

C. 1 120,00 zł

D. 1 792,00 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wykonania tynku mozaikowego, należy najpierw obliczyć powierzchnię ściany. Ściana ma wymiary 8 m x 4 m, co daje 32 m². Ponieważ tynk ma być wykonany po obu stronach ściany, całkowita powierzchnia wynosi 64 m². Koszt jednostkowy robocizny wynosi 21,00 zł/m², co daje koszt robocizny: 64 m² x 21,00 zł/m² = 1 344,00 zł. Koszt materiałów to 14,00 zł/m², co daje koszt materiałów: 64 m² x 14,00 zł/m² = 896,00 zł. Łączny koszt wykonania tynku to suma kosztu robocizny i materiałów: 1 344,00 zł + 896,00 zł = 2 240,00 zł. W praktyce, przy planowaniu budowy lub remontu, kluczowe jest dokładne oszacowanie kosztów, co pozwala na kontrolę budżetu oraz uniknięcie nieprzyjemnych niespodzianek finansowych. Dobrze jest również uwzględnić ewentualne dodatkowe koszty, takie jak transport materiałów czy wynajem sprzętu, co jest standardem w branży budowlanej.

Pytanie 10

Strzępia zazębione tworzy się, pozostawiając w każdej drugiej warstwie muru puste miejsce o głębokości

A. 1 cegła

B. 1/4 cegły

C. 2 cegły

D. 1/2 cegły

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi, jak na przykład 1 cegły, 1/2 cegły czy 2 cegieł, wynika z nieporozumienia dotyczącego zasadności głębokości pustek w strzępiach zazębionych. W przypadku głębokości 1 cegły, mur staje się zbyt słaby, ponieważ zbyt duże szczeliny mogą prowadzić do problemów z integralnością strukturalną. Z kolei 1/2 cegły również jest zbyt dużą głębokością, co może powodować, że mur będzie podatny na deformacje, a tym samym na uszkodzenia pod wpływem obciążeń. Zastosowanie większych pustek prowadzi do niekorzystnych warunków izolacyjnych, co może wpływać na wilgotność i trwałość materiałów budowlanych. Odpowiednia głębokość pustek jest kluczowym czynnikiem projektowym, a wszelkie odstępstwa od norm mogą skutkować poważnymi problemami strukturalnymi. W praktyce, ważne jest, aby murarz był świadomy tego, jak różne głębokości pustek wpływają na całość konstrukcji oraz jakie są zalecenia w dokumentach normatywnych i branżowych. Zrozumienie tych zależności pozwala na lepsze planowanie i realizację projektów, co jest kluczowe w budownictwie. Dlatego też, pozostawienie pustek o głębokości 1/4 cegły jest najlepszą praktyką, która gwarantuje zarówno wytrzymałość, jak i estetykę wykonanej pracy.

Pytanie 11

Perlit to lekkie materiał budowlany, używany do wytwarzania zapraw

A. krzemionkowych

B. szamotowych

C. kwasoodpornych

D. ciepłochronnych

Wybór szamotu, krzemionki czy materiałów kwasoodpornych jako odpowiedzi na pytanie o zastosowanie perlitu w produkcji zapraw budowlanych jest niepoprawny. Szamot to materiał ceramiczny, który charakteryzuje się wysoką odpornością na temperatury, ale nie posiada właściwości izolacyjnych, jakie zapewnia perlit. W praktyce, szamoty są stosowane głównie w piecach i kominkach, gdzie niezbędna jest odporność na wysoką temperaturę, a nie izolacja termiczna budynków. Z kolei krzemionka to minerał wykorzystywany głównie w produkcji szkła i ceramiki, a nie w izolacji budowlanej. Materiały kwasoodporne, choć istotne w kontekście odporności chemicznej, nie są odpowiednie do zapewnienia izolacji termicznej, co jest kluczowe w kontekście zastosowania perlitu. Typowym błędem myślowym jest mylenie zastosowań różnych materiałów budowlanych ze względu na ich właściwości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. W rzeczywistości, wybór odpowiednich materiałów powinien być oparty na ich specyficznych właściwościach i zastosowaniach, zgodnych z dobrą praktyką budowlaną i normami branżowymi.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Jaką kwotę otrzyma robotnik za zrealizowanie 250 m2 tynku kategorii III, jeśli za 100 m2 takiego tynku przysługuje mu 1500 zł?

A. 3750 zł

B. 37500 zł

C. 2500 zł

D. 25000 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie robotnika za wykonanie 250 m2 tynku kategorii III, najpierw należy ustalić stawkę za jednostkę powierzchni. Skoro robotnik otrzymuje 1500 zł za 100 m2, to jednostkowa stawka wynosi 1500 zł / 100 m2 = 15 zł/m2. Następnie, mnożymy tę stawkę przez powierzchnię, którą robotnik ma wykonać: 15 zł/m2 * 250 m2 = 3750 zł. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej, gdzie wynagrodzenie często oblicza się na podstawie stawek jednostkowych. Zastosowanie takich obliczeń pozwala na precyzyjne określenie kosztów pracy oraz efektywne zarządzanie budżetem projektu. Warto również pamiętać, że w praktyce może być konieczne uwzględnienie dodatkowych czynników, takich jak czas realizacji, trudność prac oraz ewentualne dodatkowe koszty materiałów, co może wpłynąć na ostateczną kwotę wynagrodzenia.

Pytanie 14

Jaką ilość mieszanki betonowej wykorzystano do stworzenia 3 stóp fundamentowych o rozmiarach 1,4 x 1,4 m i wysokości 0,5 m, jeśli norma zużycia mieszanki betonowej do uzyskania 1 m3 betonu wynosi 1,015 m3?

A. 2,940 m3

B. 5,880 m3

C. 0,995 m3

D. 2,984 m3

Aby obliczyć ilość mieszanki betonowej potrzebnej do wykonania 3 stóp fundamentowych o wymiarach 1,4 x 1,4 m i wysokości 0,5 m, należy najpierw obliczyć objętość jednego stopy fundamentowej. Obliczenie objętości polega na pomnożeniu długości, szerokości i wysokości: 1,4 m * 1,4 m * 0,5 m = 0,98 m3 dla jednej stopy. Następnie, mnożymy tę wartość przez 3, aby uzyskać łączną objętość wszystkich trzech stóp: 0,98 m3 * 3 = 2,94 m3. Jednakże norma zużycia mieszanki betonowej do wykonania 1 m3 betonu wynosi 1,015 m3, co oznacza, że na każdy 1 m3 betonu potrzebujemy 1,015 m3 mieszanki. Aby znaleźć całkowitą ilość mieszanki, należy pomnożyć objętość betonu przez normę: 2,94 m3 * 1,015 m3 = 2,984 m3. To pokazuje, jak ważne jest uwzględnienie norm zużycia w obliczeniach budowlanych, co jest praktyką powszechnie stosowaną w branży budowlanej, aby uniknąć niedoborów materiałów oraz zapewnić odpowiednią jakość wykonania. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie planowania i oszacowania materiałów budowlanych.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

Do mineralnych spoiw hydraulicznych zalicza się

A. wapno dolomitowe i pokarbidowe

B. wapno hydratyzowane i palone

C. gips szpachlowy i autoklawizowany

D. cement hutniczy i pucolanowy

Wybór wapna hydratyzowanego i palonego jako spoiwa mineralnego hydraulicznego jest błędny, ponieważ te materiały nie mają zdolności do wiązania w obecności wody w takim samym stopniu jak cement hutniczy czy pucolany. Wapno hydratyzowane, po rozpuszczeniu w wodzie, prowadzi do hydratacji, jednak nie tworzy trwałych połączeń w warunkach wilgotnych, co ogranicza jego zastosowanie w konstrukcjach narażonych na działanie wody. Wapno palone, z kolei, wykazuje dużą reaktywność chemiczną, ale podobnie jak wapno hydratyzowane, nie zachowuje właściwości hydraulicznych. Gips szpachlowy i autoklawizowany również nie są klasyfikowane jako spoiwa mineralne hydrauliczne, ponieważ gips wiąże się na drodze procesów gipsowych i nie ma zdolności do wiązania w warunkach mokrych. Wapno dolomitowe i pokarbidowe również nie spełniają kryteriów hydraulicznych, co prowadzi do błędnych wniosków odnośnie ich funkcji w budownictwie. Te materiały są często mylone z cementami hydraulicznymi z powodu ich zastosowania w różnych aspektach budowy, jednak nie wykazują one wymaganych właściwości do efektywnego wiązania w obecności wody, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Należy pamiętać, że zgodność z normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami jest istotna dla osiągnięcia optymalnych efektów w użyciu spoiw w budownictwie.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNR 2-02 oblicz, ile zaprawy potrzeba do wymurowania czterech prostokątnych filarów o wymiarach 38×38 cm i wysokości 3,0 m każdy, na zaprawie cementowo-wapiennej.

Słupy i filary międzyokienne z cegieł budowlanych pełnych
Nakłady na 1 m			Tabela 0124 (fragment)
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	Słupy i filary prostokątne na zaprawie wapiennej lub cementowo-wapiennej o wymiarach w cegłach
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	1×1	1×1½	1½×1½	1½×2	2×2	2×2½	2½×2½
a	c	e	01	02	03	04	05	06	07
20	Cegły budowlane pełne	szt.	26,00	39,00	65,00	81,30	105,10	131,30	170,70
21	Zaprawa	m³	0,014	0,023	0,037	0,049	0,069	0,087	0,098
70	Wyciągi	m-g	0,10	0,15	0,25	0,43	0,43	0,53	0,67

A. 0,828 m3

B. 0,444 m3

C. 0,276 m3

D. 0,588 m3

W przypadku udzielenia innej odpowiedzi, może to wynikać z kilku typowych błędów obliczeniowych lub nieporozumień dotyczących metodyki obliczeń. Na przykład, jeżeli wzięto pod uwagę objętość jednego filaru bez uwzględnienia zaprawy, z pewnością uzyskano zaniżoną wartość. Istnieje również ryzyko nieuwzględnienia współczynnika, który wskazuje na objętość zaprawy w stosunku do muru, co w efekcie prowadzi do błędnych oszacowań. W praktyce budowlanej ważne jest, aby nie tylko zmierzyć wymiary, ale także zrozumieć, jak różne materiały współdziałają w konstrukcji. Kolejnym błędem jest błędne przeliczenie jednostek miar, co często zdarza się przy przejściu z centymetrów na metry. W szczególności, w przypadku budowy, należy upewnić się, że wszystkie wymiary są spójne i poprawnie przeliczone na jednostki metryczne. Zrozumienie, jak poszczególne elementy konstrukcyjne wpływają na całość, jest kluczowe. Aby uniknąć pomyłek, należy korzystać z aktualnych norm budowlanych oraz dobrych praktyk, takich jak standardy PN-EN dotyczące materiałów budowlanych, które dostarczają wytycznych w zakresie obliczania ilości materiałów. To ważne, aby nie tylko dążyć do uzyskania poprawnych wyników, ale także rozumieć, jak te obliczenia wpływają na kosztorys, jakość wykonania i trwałość obiektu budowlanego.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Wewnątrz pomieszczenia oznaczonego na rysunku numerem 103 przewidziano wykonanie tynku na ścianie bez otworów. Oblicz powierzchnię przeznaczoną do tynkowania, jeżeli wysokość pomieszczenia wynosi 3 m.

A. 11,82 m2

B. 14,52 m2

C. 12,96 m2

D. 10,56 m2

Obliczanie powierzchni do tynkowania może być mylące, szczególnie gdy nie uwzględnia się wszystkich istotnych parametrów pomieszczenia. Odpowiedzi, które nie są zgodne z poprawnym wynikiem, mogą wynikać z błędów przy obliczaniu obwodu lub zignorowania elementów takich jak okna i drzwi. Na przykład, niektórzy mogą obliczyć powierzchnię pomieszczenia bez uwzględnienia, że część ściany jest zajęta przez otwory. Typowym błędem jest przyjęcie założenia, że cała powierzchnia jest dostępna do tynkowania, co jest niezgodne z praktycznymi standardami budowlanymi. Ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń dokładnie zmierzyć wszystkie wymiary pomieszczenia i uwzględnić przy tym wymiary otworów. Zignorowanie tych kroków prowadzi do nieprawidłowych wyników, które mogą wpływać na późniejsze prace wykończeniowe. W kontekście standardów budowlanych, zawsze zaleca się skrupulatne obliczenia oraz przygotowanie dokładnego planu przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac budowlanych. Zrozumienie, jak obliczać powierzchnie do tynkowania w sposób dokładny, jest kluczem do efektywnego zarządzania projektem budowlanym oraz zapewnienia optymalnej jakości wykonania.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Aby przygotować 1 worek (25 kg) zaprawy tynkarskiej, trzeba zastosować

A. betoniarkę wolnospadową

B. agregat tynkarski

C. wiertarkę z mieszadłem

D. betoniarkę przeciwbieżną

Wybierałeś wiertarkę z mieszadłem, więc super decyzja! To narzędzie idealnie nadaje się do mieszania zaprawy tynkarskiej, bo dzięki temu można uzyskać odpowiednią konsystencję. Wiertarka z mieszadłem jest stworzona do intensywnego mieszania różnych materiałów, co jest mega ważne przy tynkowaniu. Dzięki temu, że mamy mieszadło, można osiągnąć gładką i jednorodną masę, co serio wpływa na jakość tynku. W praktyce, takie wiertarki są często używane na budowach do przygotowywania różnych materiałów, jak tynki, kleje, czy farby. Używanie takiego sprzętu to standard w branży, bo dobrze przygotowane materiały oznaczają lepszą efektywność i trwałość. Pamiętaj jednak, że kluczowe jest zachowanie odpowiednich proporcji wody do suchego materiału. To ma duży wpływ na to, jak zaprawa się spisze podczas pracy!

Pytanie 26

W trakcie realizacji tynków wewnętrznych wykorzystuje się rusztowania

A. drabinowe

B. stojakowe

C. na kozłach

D. na wysuwnicach

Tynki wewnętrzne wymagają odpowiedniej wysokości roboczej oraz stabilności, co czyni rusztowania na kozłach najczęściej stosowanym rozwiązaniem w tej dziedzinie. Kozły tynkarskie zapewniają solidne wsparcie dla platformy roboczej, umożliwiając jednocześnie łatwą regulację wysokości, co jest kluczowe w przypadku nierównych powierzchni. Dzięki swojej konstrukcji, kozły pozwalają na równomierne rozłożenie obciążenia, co jest istotne dla bezpieczeństwa i komfortu pracy. W praktyce, aplikatorzy tynku mogą swobodnie poruszać się w obrębie rusztowania, co ułatwia dostęp do trudno dostępnych miejsc. W kontekście norm BHP, użycie kozłów tynkarskich zapewnia minimalizację ryzyka upadków oraz kontuzji, co jest zgodne ze standardami bezpieczeństwa pracy. Dodatkowo, kozły są często wykorzystywane w połączeniu z deskami roboczymi, co zwiększa skuteczność i komfort pracy w porównaniu do innych rozwiązań, takich jak drabiny czy rusztowania na wysuwnicach, które mogą być mniej stabilne podczas aplikacji tynku.

Pytanie 27

W budynkach z cegły ceramicznej z użyciem zaprawy cementowo-wapiennej, dylatacje należy umieszczać co ile?

A. 50 m

B. 60 m

C. 40 m

D. 25 m

Rozmieszczanie przerw dylatacyjnych w budynkach murowanych jest kluczowym elementem projektowania, jednak wybór niewłaściwych odległości, takich jak 40 m, 25 m czy 50 m, może prowadzić do poważnych problemów z integralnością konstrukcji. Przykładowo, przerwy dylatacyjne co 40 m mogą być niewystarczające w przypadku dużych budowli, co skutkuje nadmiernym naprężeniem w murze, prowadząc do pęknięć i osiadania. Podobnie, 25 m jest zbyt małą odległością, co powoduje, że materiał nie ma wystarczającej swobody na rozszerzanie i kurczenie się, co w konsekwencji prowadzi do uszkodzeń. Z kolei opcja 50 m, choć bliższa prawidłowej odpowiedzi, nadal nie uwzględnia optymalnych warunków dla dużych obiektów, co może prowadzić do osłabienia strukturalnego. Zrozumienie, że przerwy dylatacyjne są projektowane w oparciu o konkretne normy i dobre praktyki budowlane, jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości budynków. W kontekście projektowania, należy również brać pod uwagę czynniki takie jak rodzaj użytych materiałów, klimat oraz przewidywane obciążenia, aby dobrać właściwe interwały dylatacyjne dla konkretnej konstrukcji.

Pytanie 28

W jakiej lokalizacji należy umieścić izolację cieplną przegrody w budynku mieszkalnym?

A. po każdej stronie przegrody

B. na obydwu stronach przegrody

C. na tej stronie przegrody, gdzie przeważa niższa temperatura

D. na tej stronie przegrody, gdzie przeważa wyższa temperatura

Izolację cieplną przegrody budowlanej należy umieścić po tej stronie, gdzie zazwyczaj panuje niższa temperatura, co wynika z podstawowych zasad termodynamiki. Celem izolacji jest ograniczenie wymiany ciepła pomiędzy wnętrzem budynku a jego otoczeniem. W praktyce oznacza to, że w zimie izolacja powinna być umieszczona od strony zewnętrznej, aby zminimalizować straty ciepła do chłodniejszego otoczenia. W lecie, natomiast, izolacja ma za zadanie chronić przed nagrzewaniem się wnętrza, dlatego również w tym przypadku ważne jest, aby znajdowała się po stronie, gdzie temperatura zewnętrzna jest wyższa. Przy projektowaniu budynków mieszkalnych kluczowe jest uwzględnienie lokalnych warunków klimatycznych oraz standardów budowlanych, takich jak norma PN-EN 13162, która określa wymagania dla materiałów izolacyjnych. Przykład praktyczny to domy jednorodzinne, w których stosowanie izolacji termicznej po stronie północnej, gdzie temperatura jest zazwyczaj niższa, pozwala na znaczną poprawę efektywności energetycznej budynku.

Pytanie 29

Nierównomierne osiadanie budynków może prowadzić do

A. pęknięcia murów

B. erozji fundamentów

C. korozji murów

D. zawilgocenia murów

Odpowiedź "pęknięcie murów" jest poprawna, ponieważ nierównomierne osiadanie budynków prowadzi do powstawania naprężeń w konstrukcji, co może skutkować pęknięciami murów. Gdy różne części budynku osiadają w różnym tempie, powstają siły działające na elementy nośne i ściany, które mogą przekraczać ich nośność. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko pęknięć, zaleca się przeprowadzanie odpowiednich badań geotechnicznych przed budową oraz monitorowanie stanu obiektów w trakcie ich użytkowania. Dobrą praktyką jest także stosowanie fundamentów dostosowanych do warunków gruntowych, które mogą pomóc w równomiernym rozkładzie obciążeń. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być użycie pali fundamentowych w gruntach o niskiej nośności, co zapewnia stabilność całej konstrukcji i minimalizuje ryzyko osiadania. W standardach budowlanych zwraca się uwagę na znaczenie odpowiedniego projektowania oraz regularnych przeglądów, aby w porę wykrywać i eliminować zagrożenia związane z osiadaniem.

Pytanie 30

Podczas modernizacji i naprawy murów, przy eliminacji wykwitów nie należy używać

A. specjalnych środków czyszczących.

B. wody

C. papieru ściernego.

D. szczotki.

W odpowiedzi na pytanie, dlaczego podczas usuwania wykwitów z murów nie stosuje się wody, warto zauważyć, że woda może sprzyjać rozwojowi pleśni oraz innych mikroorganizmów, co w efekcie może pogorszyć stan powierzchni. W praktyce, usuwanie wykwitów powinno odbywać się z zachowaniem odpowiednich procedur, które minimalizują ryzyko wprowadzenia nadmiernej wilgoci. Najczęściej zaleca się stosowanie szczotek o twardym włosiu lub specjalnych narzędzi mechanicznych, które pozwalają na skuteczne usunięcie osadów bez wprowadzania wody. Przykładem może być użycie narzędzi pneumatycznych lub szczotek rotacyjnych. Warto również zwrócić uwagę na dobre praktyki branżowe, które obejmują stosowanie preparatów chemicznych przeznaczonych do usuwania wykwitów, co zapewnia bardziej kontrolowany proces oczyszczania bez ryzyka uszkodzenia struktury muru. Zgodność z normami budowlanymi oraz zarządzaniem jakością prac budowlanych jest kluczowa w tego rodzaju operacjach.

Pytanie 31

Gdy konstrukcja budynku opiera się na stalowych kształtownikach, to przed nałożeniem tynku na słup stalowy należy go

A. oszlifować

B. umyć wodą

C. owinąć siatką

D. pomalować farbą

Owinąć siatką słup stalowy przed otynkowaniem jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniego współczynnika przyczepności między tynkiem a stalą. Siatka zbrojeniowa, wykonana z odpowiednich materiałów, takich jak stal lub włókna syntetyczne, tworzy solidną podstawę dla tynku, poprawiając jego przyczepność oraz zwiększając ogólną trwałość wykończenia. Stalowe słupy, ze względu na swoją gładką powierzchnię, mogą mieć trudności z utrzymaniem tynku, jeśli nie zostaną odpowiednio przygotowane. Oprócz tego, owinęcie siatką chroni stal przed uszkodzeniami mechanicznymi podczas wykonywania dalszych prac budowlanych. W praktyce budowlanej często stosuje się również siatki o różnej wielkości oczek, co pozwala na dostosowanie ich do specyficznych wymagań projektu. Zgodnie z normami budowlanymi, takimi jak PN-EN 13914, odpowiednie przygotowanie podłoża jest kluczowe dla uzyskania trwałych i estetycznych wykończeń budowlanych.

Pytanie 32

Jakie typy rusztowań powinno się użyć do przeprowadzania drobnych napraw tynków zewnętrznych w budynkach wysokich?

A. Wiszące

B. Modułowe

C. Ramowe

D. Stojakowe

Rusztowanie wiszące to naprawdę świetna opcja, jak trzeba zrobić jakieś drobne naprawy na elewacjach wysokich budynków. Jego konstrukcja i pomysł na powieszenie go na dachu lub innym mocnym elemencie sprawiają, że dotarcie do trudnych miejsc jest prostsze. Nie zajmuje miejsca na dole, co jest mega ważne, zwłaszcza w miastach, gdzie często jest tłok. Przykładem może być renowacja biurowców, gdzie trzeba uważać na detale na wysokości. Przy zwykłym rusztowaniu mógłbyś mieć problem z ruchem w okolicy. Co ważne, rusztowania wiszące spełniają normy bezpieczeństwa, więc zarówno pracownicy, jak i przechodnie mogą czuć się bezpieczni. Oczywiście, operatorzy powinni stosować się do zasad montażu, żeby wszystko odbywało się bezpiecznie. No i nie zapominajmy o balustradach i szelkach, bo to wszystko jest kluczowe podczas pracy z rusztowaniem wiszącym.

Pytanie 33

Pomierzono 4 otwory drzwiowe o przewidzianych w dokumentacji wymiarach 90 x 200 cm. Na podstawie podanych w tabeli dopuszczalnych odchyleń wskaż wymiary otworu wykonanego nieprawidłowo.

Dopuszczalne odchylenia wymiarów otworów w świetle ościeży
Wymiary otworu [mm]	Dopuszczalne odchylenie [mm]
Wymiary otworu [mm]	szerokość	wysokość
do 1000	+6 -3	+15 -10
powyżej 1000	+10 -5	+15 -10

A. 905 x 2012 mm

B. 896 x 2015 mm

C. 903 x 1990 mm

D. 897 x 1991 mm

Wybór odpowiedzi 905 x 2012 mm, 897 x 1991 mm, czy 903 x 1990 mm może wydawać się na pierwszy rzut oka poprawny, jednak każda z tych opcji posiada wady związane z tolerancjami wymiarowymi. Odpowiedzi te nie spełniają określonych wymagań dotyczących dopuszczalnych odchyleń. Na przykład, szerokość 905 mm w pierwszej z wymienionych odpowiedzi przekracza maksymalne dopuszczalne odchylenie, które wynosi 903 mm. Otwory drzwiowe, jak widać, wymagają precyzyjnego pomiaru zarówno szerokości, jak i wysokości, aby były zgodne z wymaganiami technicznymi. Prawidłowe wymiary są kluczowe dla funkcjonalności drzwi oraz ich prawidłowego osadzenia w ramie, a nadmiarowe lub niewystarczające odchylenia mogą prowadzić do problemów z montażem, co z kolei wpływa na komfort i bezpieczeństwo użytkowników. Osoby przygotowujące otwory drzwiowe powinny zwracać szczególną uwagę na standardy budowlane i branżowe normy, aby unikać pomyłek. Zignorowanie tych zasad może prowadzić do kosztownych poprawek, które mogą negatywnie wpłynąć na harmonogram projektu oraz budżet. Dlatego, aby uniknąć takich nieporozumień, warto stosować się do ustalonych norm oraz przeprowadzać systematyczne kontrole jakości wykonanych otworów.

Pytanie 34

Określenie lokalizacji nowych ścianek działowych w renowowanym obiekcie następuje na podstawie

A. specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót

B. projektu budowlanego

C. warunków technicznych wykonania i odbioru robót

D. założeń do kosztorysu

Projekt budowlany jest kluczowym dokumentem w procesie przebudowy budynku, ponieważ określa on szczegółowe rozwiązania architektoniczne oraz konstrukcyjne, w tym lokalizację nowych ścianek działowych. Zawiera on rysunki techniczne, które ilustrują układ pomieszczeń, a także specyfikacje materiałowe i technologiczne. Przykładowo, w przypadku przekształcenia przestrzeni biurowej, projekt budowlany pomoże zdecydować, gdzie najlepiej umieścić ścianki działowe, aby zachować optymalną funkcjonalność oraz estetykę. Ponadto, każda realizacja powinna być zgodna z obowiązującymi normami budowlanymi i technicznymi, które są zawarte w planie. Stosowanie się do zatwierdzonego projektu budowlanego minimalizuje ryzyko konfliktów z przepisami prawa budowlanego, co może prowadzić do kosztownych opóźnień w realizacji projektu oraz konieczności wprowadzenia zmian w już zrealizowanych elementach budowlanych.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Do budowy ścian fundamentowych należy używać zaprawy, której głównym spoiwem jest

A. cement portlandzki

B. wapno suchogaszone

C. wapno palone

D. gips budowlany

Cement portlandzki jest podstawowym spoiwem stosowanym w murowaniu ścian fundamentowych, ponieważ zapewnia wysoką wytrzymałość oraz trwałość konstrukcji. Jego skład chemiczny, który zawiera krzemionkę, glinę, wapno i inne składniki, pozwala na uzyskanie odporności na działanie wilgoci oraz agresywnych substancji chemicznych, co jest kluczowe w przypadku fundamentów narażonych na działanie wód gruntowych. W praktyce, zaprawy murarskie na bazie cementu portlandzkiego są stosowane w różnych warunkach atmosferycznych, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem w budownictwie. Ponadto, stosowanie cementu portlandzkiego jest zgodne z normami budowlanymi (np. PN-EN 197-1), które określają wymagania dla materiałów budowlanych. Dobre praktyki wskazują na konieczność odpowiedniego dozowania wody oraz dodatków, co wpływa na właściwości zaprawy i jej zdolność do wiązania. W przypadku fundamentów, odpowiednie przygotowanie zaprawy ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa i stabilności całej konstrukcji.

Pytanie 37

Cena jednego 25-kilogramowego worka suchej zaprawy tynkarskiej wynosi 9 zł. Jaka będzie suma wydatków na zaprawę potrzebną do otynkowania 52 m²ściany, jeśli jeden worek wystarcza na wykonanie tynku na powierzchni 1,3 m²ściany?

A. 625 zł

B. 225 zł

C. 360 zł

D. 468 zł

Koszt zaprawy tynkarskiej obliczamy na podstawie powierzchni ściany, którą chcemy otynkować, oraz wydajności jednego worka. W tym przypadku mamy 52 m² do otynkowania, a jeden worek wystarcza na 1,3 m². Aby obliczyć liczbę worków potrzebnych do pokrycia całej powierzchni, dzielimy 52 m² przez 1,3 m²: 52 / 1,3 ≈ 40 worków. Koszt jednego worka wynosi 9 zł, więc całkowity koszt uzyskujemy mnożąc liczbę worków przez cenę jednego worka: 40 * 9 zł = 360 zł. W praktyce, przy zakupach materiałów budowlanych, zazwyczaj warto uwzględnić dodatkową ilość materiału na ewentualne straty, co również potwierdza, że dobrze jest mieć zapas. Warto także zwrócić uwagę na to, że ceny materiałów budowlanych mogą się różnić w zależności od dostawcy i lokalizacji, dlatego zawsze warto porównać oferty przed zakupem. Standardy budowlane wskazują na konieczność przemyślanej kalkulacji kosztów, co jest kluczowym elementem zarządzania projektem budowlanym.

Pytanie 38

Reperacja pojedynczych uszkodzeń oraz niewielkich pęknięć na powierzchni tynku ściany nośnej polega na klinowym usunięciu tynku oraz

A. nasączeniu pękniętych miejsc wodą i uzupełnieniu ubytków zaprawą taką jak tynk

B. wprowadzeniu zaczynu cementowego pod ciśnieniem

C. wzmocnieniu konstrukcji klamrowo i ponownym otynkowaniu

D. uzupełnieniu ubytków zaprawą cementową

Odpowiedź dotycząca nasączenia miejsc spękań wodą i wypełnienia ubytków zaprawą tynkarską jest poprawna, ponieważ taka procedura pozwala na skuteczne zminimalizowanie ryzyka dalszych uszkodzeń oraz zapewnienie właściwej przyczepności materiału naprawczego. Przed przystąpieniem do naprawy, ważne jest, aby dokładnie oczyścić uszkodzoną powierzchnię z luźnych fragmentów tynku oraz zanieczyszczeń, co pozwoli na lepsze wnikanie wody do spękań. Następnie, nasączenie wodą umożliwia aktywację drobnych cząsteczek cementu w zaprawie, co w połączeniu z odpowiednim wypełnieniem ubytków zaprawą tynkarską przyczynia się do uzyskania trwałej i estetycznej naprawy. Zgodnie z normą PN-EN 998-1, właściwe przygotowanie powierzchni oraz użycie odpowiednich materiałów budowlanych jest kluczowe dla zapewnienia długotrwałej jakości wykończenia. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie budownictwa i renowacji, co potwierdza jego skuteczność w zakresie zachowania estetyki oraz integralności konstrukcyjnej ścian. Przykładowo, w budynkach zabytkowych, gdzie estetyka ma kluczowe znaczenie, podejście to jest szczególnie istotne, aby zachować autentyczność i charakter oryginalnych materiałów.

Pytanie 39

Przy ręcznym sporządzaniu zaprawy cementowo-wapiennej z wykorzystaniem wapna hydratyzowanego, należy łączyć poszczególne składniki w następującym porządku:

A. piasek + cement + woda + wapno

B. woda + cement + wapno + piasek

C. wapno + woda + piasek + cement

D. piasek + cement + wapno + woda

Kolejność składników w przygotowywaniu zaprawy cementowo-wapiennej jest kluczowa, a nieprawidłowe podejścia mogą prowadzić do poważnych problemów. Dodawanie piasku jako pierwszego składnika, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, może skutkować niejednolitym wymieszaniem materiałów i obniżeniem jakości zaprawy. Piasek, jako materiał sypki, wymaga dokładnego połączenia z innymi składnikami, co jest trudne do osiągnięcia, jeśli nie są one odpowiednio rozpuszczone w wodzie. Z kolei dodanie wapna przed cementem może zakłócić proces hydratacji, gdyż wapno nie wchodzi w reakcję z wodą tak efektywnie, jak cement. Ważne jest, aby zrozumieć, że cement jest odpowiedzialny za uzyskanie twardości zaprawy, a woda działa jako aktywator tego procesu. Złe proporcje lub niewłaściwa kolejność mogą prowadzić do pęknięć, zmniejszenia przyczepności oraz długoterminowych uszkodzeń strukturalnych. Takie błędy są często wynikiem niepełnej wiedzy na temat chemii materiałów budowlanych, dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów budowlanych oraz praktyk zalecanych przez specjalistów, aby osiągnąć optymalne wyniki w budownictwie. Właściwe przygotowanie zaprawy cementowo-wapiennej wpływa na jej funkcjonalność i trwałość, co ma bezpośredni wpływ na niezawodność całego obiektu budowlanego.

Pytanie 40

Który z elementów sklepienia oznaczono na rysunku cyfrą 5?

A. Pachę.

B. Czoło.

C. Podniebienie.

D. Grzbiet.

Element sklepienia oznaczony cyfrą 5 to podniebienie, które pełni kluczową rolę w anatomii i funkcjonowaniu organizmu. Podniebienie, będące dolną częścią sklepienia jamy ustnej, oddziela jamę ustną od jamy nosowej. Dzięki swojej budowie, podniebienie przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania procesów takich jak mówienie, połykanie oraz oddychanie. W praktyce klinicznej, zrozumienie anatomii podniebienia jest istotne w kontekście leczenia zaburzeń ortodontycznych czy też w procedurach chirurgicznych, takich jak plastykę podniebienia. Ponadto, poprawne funkcjonowanie podniebienia ma wpływ na jakość życia pacjentów, co podkreśla znaczenie jego odpowiedniego zrozumienia i diagnozowania wszelkich patologii. W standardach medycznych i stomatologicznych kładzie się duży nacisk na znajomość budowy i funkcji podniebienia, co pozwala na skuteczne podejmowanie działań terapeutycznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej