Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:09
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:19

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przedstawione zdjęcie plenerowe zostało wykonane w planie

A. ogólnym.

B. totalnym.

C. pełnym.

D. amerykańskim.

Wybór odpowiedzi, która nie jest totalnym planem, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminologii fotograficznej. Odpowiedzi sugerujące inne typy planów, takie jak pełny, ogólny czy amerykański, mogą być mylnie interpretowane w kontekście przedstawionego zdjęcia. Plan pełny zazwyczaj odnosi się do kadru, w którym postacie są uchwycone w całej swojej okazałości, ale niekoniecznie obejmują one szerokie tło, co jest istotne w przypadku krajobrazów. Z kolei plan ogólny jest szerszy od planu pełnego, ale zazwyczaj koncentruje się na osobach w kontekście otoczenia, a nie na szerokim krajobrazie. Plan amerykański, stosowany głównie w filmie, kładzie nacisk na postacie, z niewielkim tłem, co nie odpowiada przedstawionemu zdjęciu. Te różnice w kategoriach planów mogą prowadzić do błędnych wniosków, dlatego ważne jest zrozumienie, jak plan totalny wyróżnia się na tle innych typów kadrów. W kontekście fotografii, umiejętność rozróżniania planów i ich zastosowania w różnych sytuacjach jest kluczowa dla efektywnego ukazywania treści wizualnych.

Pytanie 2

W procesie obróbki zdjęć format ProPhoto RGB w porównaniu do sRGB

A. zmniejsza rozmiar pliku o około 50%

B. zapewnia lepszą kompresję przy tej samej jakości

C. oferuje znacznie szerszą przestrzeń barw

D. poprawia ostrość krawędzi obiektów

Format ProPhoto RGB jest znany z tego, że oferuje znacznie szerszą przestrzeń barw w porównaniu do standardowego sRGB. Przestrzeń barw ProPhoto RGB obejmuje znacznie większy zakres kolorów, co jest szczególnie istotne w przypadku zaawansowanej obróbki zdjęć, gdzie dokładność i szerokość gamy kolorystycznej mają kluczowe znaczenie. Umożliwia to artystom i fotografom uchwycenie bardziej subtelnych niuansów i odcieni kolorów, co jest istotne w procesach takich jak retusz, korekcja kolorów, czy drukowanie zdjęć. Przykładowo, jeżeli zdjęcie jest edytowane w ProPhoto RGB, fotograf ma więcej możliwości, by zachować tony i szczegóły w jasnych i ciemnych partiach obrazu, co jest trudniejsze do osiągnięcia w sRGB. Dodatkowo, wiele profesjonalnych programów graficznych, jak Adobe Photoshop, obsługuje ten format, co sprawia, że jest on preferowanym wyborem wśród profesjonalnych twórców. Użycie ProPhoto RGB ma sens, gdy celem jest przygotowanie obrazów do druku lub wyświetlenia na wysokiej jakości monitorach, które mogą wyświetlić pełną gamę jego kolorów.

Pytanie 3

Odległość fotografowanego obiektu od obiektywu fotograficznego nazywana jest odległością

A. obrazową

B. ogniskową

C. hiperfokalną

D. przedmiotową

Ogniskowa to taki techniczny parametr obiektywu, który mówi o jego umiejętności łapania światła i robienia obrazów na matrycy lub filmie, ale nie ma to nic wspólnego z tym, jak daleko od aparatu jest obiekt. Można się w tym pogubić, myśląc, że to ogniskowa decyduje o odległości przedmiotowej, a to nie jest prawda. Ogniskowa wpływa na kąt widzenia i powiększenie, ale nie określa samej odległości przedmiotowej. Jak fotografujesz obiekty, ważne jest, żeby nie mylić tych dwóch pojęć, bo ogniskowa dotyczy tego, jak jest zbudowany obiektyw, a odległość przedmiotowa pokazuje, jak obiektyw działa z obiektami w kadrze. Tematy związane z odległością obrazową i hiperfokalną to już inna bajka. Odległość obrazowa to miejsce, w którym obraz powstaje na matrycy, a to zależy od ustawienia ostrości, a nie od odległości od obiektu. Hiperfokalna to coś innego, bo to mówi o maksymalnym zakresie, w którym wszystko w kadrze jest ostre, i to też nie ma nic wspólnego z odległością przedmiotową. Dlatego trzeba zrozumieć, że każdy z tych terminów ma swoje znaczenie i zastosowanie, a ich mieszanie może powodować problemy z robieniem zdjęć tak, jak byśmy chcieli.

Pytanie 4

W celu uniknięcia na zdjęciu efektu pochyłych, walących się ścian budynku należy przy fotografowaniu zastosować aparat z obiektywem

A. fish eye/rybie oko.

B. lustrzanym.

C. długogniskowym.

D. tilt shift/z regulowaną osią optyczną.

Aparat z obiektywem typu tilt shift, czyli z regulowaną osią optyczną, to taki trochę cichy bohater w fotografii architektury. Pozwala on korygować perspektywę bez konieczności późniejszej, czasochłonnej obróbki zdjęć w programach graficznych. Dzięki temu rozwiązaniu można fotografować wysokie budynki bez efektu walących się ścian, nawet jeśli nie mamy idealnie prostopadłego ustawienia aparatu względem obiektu. Moim zdaniem to jeden z ważniejszych tricków, który odróżnia zawodowca od amatora. W praktyce – jeśli robimy zdjęcia np. kamienic czy drapaczy chmur i aparat ustawimy nisko, to bez tilt shifta ściany będą "uciekać" do środka zdjęcia, czyli po prostu się pochylać. Tilt shift pozwala przesunąć płaszczyznę ostrości i wyprostować linie pionowe, zachowując naturalny kształt bryły budynku. W branży architektonicznej i w profesjonalnej fotografii nieruchomości używanie takiego obiektywu to właściwie standard. Mało kto rozważa robienie poważnych zdjęć architektury bez tego narzędzia. Dodatkowo opanowanie tilt shift przyda się też przy fotografii produktowej, gdzie czasem trzeba kontrolować perspektywę dla perfekcyjnego efektu. W sumie, jeśli poważnie myślisz o fotografii architektury, to tilt shift staje się wręcz niezbędny. Naprawdę warto znać tę technikę – daje ogromną przewagę i ułatwia życie na sesjach zdjęciowych.

Pytanie 5

Które programy umożliwiają edycję pliku zapisanego w formacie RAW?

A. Adobe Flasch i Adobe InDesign

B. Adobe Illustrator i GIMP

C. Adobe Photoshop i Adobe Lightroom

D. Adobe Photoshop i CorelDRAW

Adobe Photoshop i Adobe Lightroom to tak naprawdę standard branżowy, jeśli chodzi o edycję plików RAW. Format RAW pozwala na zachowanie wszystkich nieprzetworzonych danych z matrycy aparatu, co daje ogromne pole do popisu podczas późniejszej obróbki. W praktyce, większość fotografów – zarówno zawodowców, jak i ambitnych amatorów – korzysta właśnie z tych programów do wywoływania zdjęć RAW. Photoshop umożliwia precyzyjną edycję poszczególnych parametrów, takich jak balans bieli, ekspozycja czy kontrast, zanim jeszcze obraz zostanie zamieniony do formatu typu JPEG czy TIFF. Lightroom natomiast daje ogromne możliwości zarządzania kolekcjami zdjęć, a do tego oferuje szybki workflow i masową edycję plików RAW. To bardzo wygodne, jeśli pracujesz z dużą ilością materiału – na przykład z reportażu czy sesji ślubnej. Moim zdaniem, nie da się dziś profesjonalnie obrabiać zdjęć RAW bez znajomości tych narzędzi. Warto dodać, że oba programy korzystają z technologii Adobe Camera RAW, która jest systematycznie aktualizowana – dzięki temu zawsze masz wsparcie dla najnowszych modeli aparatów. Z mojego doświadczenia wynika, że kto raz spróbował pracy na RAW i w Lightroomie, już raczej nie wraca do samego JPEG-a!

Pytanie 6

Aby wyostrzyć detale obrazu w programie Adobe Photoshop, należy użyć polecenia

A. Posteryzacja krawędzi

B. Błyszczące krawędzie

C. Maska wyostrzająca

D. Maska warstwy

Wybór opcji błyszczące krawędzie może wydawać się zrozumiały dla tych, którzy szukają sposobów na poprawę wyrazistości obrazu, jednak ta funkcja nie jest odpowiednia do wyostrzania detali. Błyszczące krawędzie odnoszą się bardziej do efektu estetycznego, który może poprawić atrakcyjność wizualną, ale nie zwiększa jakości obrazu w kontekście ostrości. Maska warstwy, z drugiej strony, jest narzędziem umożliwiającym edytowanie widoczności warstw, co może być przydatne w procesie retuszu, ale nie służy bezpośrednio do wyostrzania. Posteryzacja krawędzi to technika, która zmienia sposób, w jaki kolory są przedstawiane w obrazie, ale również nie wpływa na wyostrzanie. Warto zauważyć, że wiele osób może mylić te terminy i funkcje z powodu braku zrozumienia ich rzeczywistych zastosowań. W praktyce, istotne jest, aby przy wyostrzaniu obrazu korzystać z odpowiednich narzędzi, aby uniknąć problemów związanych z jakością. Niewłaściwe podejście może prowadzić do pogorszenia jakości obrazu, w tym do powstawania nieczytelnych detali i sztucznych efektów. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między różnymi technikami i ich zastosowaniem w kontekście postprodukcji.

Pytanie 7

Aby zredukować odbicia podczas robienia zdjęcia katalogowego szkła, jaki filtr powinno się zastosować?

A. efektowy

B. polaryzacyjny

C. połówkowy

D. szary

Filtr polaryzacyjny to kluczowe narzędzie w fotografii, szczególnie przy robieniu zdjęć obiektów szklanych, ponieważ pozwala na redukcję refleksów i odblasków, które mogą przeszkadzać w uzyskaniu czystego obrazu. Działa na zasadzie eliminacji określonych kierunków światła, co jest niezwykle istotne w przypadku fotografowania horyzontalnych powierzchni szkła, gdzie odblaski mogą znacząco utrudnić widoczność detali. Przykładowo, podczas fotografowania szklanej butelki na tle jasnego nieba, filtr polaryzacyjny pomoże w wyeliminowaniu odblasków, ukazując naturalny kolor i fakturę szkła. Użycie tego filtru jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii produktowej, gdzie istotne jest, aby obiekty były przedstawione w jak najbardziej atrakcyjny sposób. Ponadto, filtr polaryzacyjny pozwala na zwiększenie nasycenia kolorów, co dodatkowo poprawia estetykę zdjęcia i sprawia, że produkt staje się bardziej zachęcający dla potencjalnych klientów.

Pytanie 8

Jakim terminem określa się zmianę temperatury barwowej światła w procesie obróbki zdjęć?

A. Balans bieli

B. Kontrast

C. Ekspozycja

D. Saturacja

Balans bieli to kluczowy element w procesie obróbki zdjęć, który odnosi się do korekcji temperatury barwowej światła. W praktyce oznacza to, że możemy zmieniać odcień zdjęcia, aby wyglądało bardziej naturalnie i było zgodne z rzeczywistością. W różnych warunkach oświetleniowych światło może mieć różne temperatury barwowe, co wpływa na kolory na zdjęciach. Na przykład, światło w pomieszczeniu z żarówkami może dawać ciepłe, żółte odcienie, podczas gdy światło dzienne może być chłodniejsze i bardziej niebieskie. Poprzez regulację balansu bieli możemy eliminować te niepożądane odcienie, uzyskując bardziej naturalne barwy. To jest szczególnie ważne w sytuacjach, gdzie kolor ma kluczowe znaczenie, np. w fotografii produktowej lub portretowej. Umiejętność poprawnego ustawienia balansu bieli to fundament w pracy każdego fotografa i retuszera, który pozwala na uzyskanie spójnych i realistycznych efektów wizualnych.

Pytanie 9

Który rodzaj oświetlenia na planie zdjęciowym należy skorygować, aby zmniejszyć głębokość cieni po stronie nieoświetlonej fotografowanego obiektu przestrzennego?

A. Górne.

B. Wypełniające.

C. Dolne.

D. Konturowe.

Świetnie zauważone, że to właśnie światło wypełniające odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu głębokości cieni po stronie nieoświetlonej obiektu. W praktyce oświetlenia planu zdjęciowego, światło wypełniające służy do zmiękczania i redukcji kontrastów powstałych przez światło główne, które zazwyczaj pada z jednej, wybranej strony. W fotografii portretowej czy reklamowej często stosuje się blendy, softboxy lub ekrany odbijające, które pomagają doświetlić tę ciemniejszą część twarzy lub obiektu, przez co obraz staje się bardziej czytelny i plastyczny. Moim zdaniem to właśnie umiejętne balansowanie światłem wypełniającym świadczy o profesjonalizmie operatora obrazu – nie ma nic gorszego niż zbyt głębokie, „czarne dziury” po stronie nieoświetlonej, które zabiją detal i klimat sceny. W branżowych standardach, np. przy zdjęciach filmowych, stosuje się zasadę proporcji światła kluczowego do wypełniającego (tzw. ratio, np. 2:1 lub 4:1), żeby świadomie kontrolować nastroje kadru. Niektórzy operatorzy osiągają ciekawe efekty właśnie poprzez delikatne rozjaśnianie cieni, dzięki czemu całość wydaje się bardziej naturalna i przyjazna dla oka widza. Warto poeksperymentować na własnych sesjach z różną mocą i pozycją światła wypełniającego – efekty potrafią być naprawdę zaskakujące.

Pytanie 10

Aby uzyskać barwną kopię portretu z szerokim zakresem tonów, konieczne jest użycie filmu negatywowego małoobrazkowego

A. typ 135 o niskiej kontrastowości

B. typ 120 o niskiej kontrastowości

C. typ 120 o wysokiej kontrastowości

D. typ 135 o wysokiej kontrastowości

Wybór filmu negatywowego o dużej kontrastowości w kontekście wykonywania barwnej kopii portretu o szerokim zakresie tonalnym jest mylny, ponieważ tego rodzaju filmy mają tendencję do podkreślania różnic tonalnych, co może prowadzić do przesadzonego kontrastu i utraty detali w jasnych oraz ciemnych partiach obrazu. W przypadku portretów, gdzie subtelność i płynność przejść tonalnych są kluczowe, stosowanie filmów o dużej kontrastowości może skutkować wyraźnym odseparowaniem odcieni, a co za tym idzie, zniekształceniem rzeczywistego wyglądu modela. Kolejnym błędem jest założenie, że film typu 120, który również mógłby być używany w tej sytuacji, zdoła oddać podobne rezultaty. W praktyce, typ 120 oferuje większą powierzchnię nośnika, co teoretycznie sprzyja rejestrowaniu szczegółów, ale wybór niewłaściwej kontrastowości wciąż prowadzi do problemów z odwzorowaniem tonalnym. W fotografii portretowej kluczowe jest dążenie do uzyskania naturalnych tonów, dlatego standardy branżowe zawsze zalecają stosowanie filmów o małej kontrastowości, które są w stanie oddać bogactwo kolorów oraz detale w sposób, który jest dla oka przyjemny i realistyczny. Wnioskując, podstawowe błędy myślowe w tym kontekście wynikają z ignorowania znaczenia odpowiedniego balansu tonalnego oraz właściwego doboru materiałów fotograficznych do zamierzonego efektu artystycznego.

Pytanie 11

Na której fotografii zastosowano perspektywę ptasią?

A. Fotografia 2

B. Fotografia 3

C. Fotografia 4

D. Fotografia 1

Częstą pułapką przy rozpoznawaniu perspektywy ptasiej jest utożsamianie jej z każdym kadrem, w którym widać dużo przestrzeni lub szeroką scenę. Jednak to nie jest takie proste. Perspektywa ptasia to ujęcie wykonane z góry, jakby spod sufitu albo z podwyższenia, przez co patrzymy na fotografowany obiekt z wyraźnym nachyleniem w dół. Na zdjęciach 1, 2 i 3 dominuje raczej perspektywa tradycyjna lub tzw. żabia, czyli z poziomu wzroku lub lekko poniżej. Ujęcie przez okno na morze (fot. 1) to klasyczny przykład spojrzenia w linii wzroku – nie ma tu nachylenia w dół, a horyzont jest równy, co sugeruje bardzo standardowe ustawienie aparatu. Zdjęcie z górskim krajobrazem (fot. 2) znów prezentuje widok z poziomu trawy, raczej z pozycji stojącej osoby, więc nie ma tu typowej dominacji kadru z góry. Wnętrze pałacu (fot. 3) także ukazuje przestrzeń w sposób bardzo konwencjonalny – patrzymy na pomieszczenie z perspektywy człowieka, który wszedł do środka. W mojej opinii wybieranie którejkolwiek z tych odpowiedzi wynika najczęściej z przyzwyczajenia do kojarzenia szerokiego kadru z ptasim spojrzeniem, co niestety nie odzwierciedla rzeczywistości fotograficznej. Według zasad kompozycji i nomenklatury branżowej, perspektywa ptasia jest wtedy, gdy wyraźnie patrzymy na scenę z góry, a nie tylko z boku czy poziomu. Warto ćwiczyć rozpoznawanie tych różnic, bo poprawne zrozumienie perspektywy ułatwia potem samodzielne planowanie zdjęć i stosowanie różnych technik kreatywnych. Z mojego doświadczenia wiele osób myli szeroki plan z perspektywą ptasią, ale prawdziwy klucz tkwi w kącie patrzenia i pozycji aparatu względem fotografowanego obiektu.

Pytanie 12

Promieniowanie ultrafioletowe, które osiąga powierzchnię Ziemi jako część promieniowania słonecznego, jest rodzajem promieniowania elektromagnetycznego o długości fali mieszczącej się w zakresie

A. 100 nm ÷ 280 nm

B. 315 nm ÷ 380 nm

C. 50 nm ÷ 100 nm

D. 280 nm ÷ 315 nm

Wybór odpowiedzi spoza zakresu 315 nm do 380 nm wskazuje na niepełne zrozumienie klasyfikacji promieniowania ultrafioletowego. Promieniowanie UV jest zazwyczaj podzielone na trzy główne kategorie: UVA (315-400 nm), UVB (280-315 nm) i UVC (100-280 nm). Odpowiedzi wskazujące zakres 100 nm do 280 nm dotyczą promieniowania UVC, które jest w większości absorbowane przez atmosferę ziemską i nie dociera do powierzchni Ziemi, przez co jest mniej istotne w kontekście wpływu na zdrowie ludzi. Z kolei zakres 50 nm do 100 nm odnosi się do ekstremalnego promieniowania ultrafioletowego, które również nie ma wpływu na środowisko, ponieważ jest całkowicie pochłaniane przez atmosferę. Wybór odpowiedzi zawierającej długości fal 280 nm do 315 nm wskazuje na mylenie promieniowania UVB z UVA; UVB jest bardziej energetyczne i ma bezpośredni związek z poparzeniami słonecznymi, podczas gdy UVA jest odpowiedzialne za długoterminowe uszkodzenia skóry. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznej ochrony przed szkodliwym wpływem promieniowania UV oraz dla stosowania odpowiednich środków ochrony osobistej w codziennym życiu, takich jak stosowanie odpowiednich filtrów przeciwsłonecznych, które są zgodne z zaleceniami dermatologicznymi.

Pytanie 13

Kondensor stanowi element powiększalnika, który

A. koryguje wady optyczne obiektywu

B. zapobiega skraplaniu pary wodnej na obudowie powiększalnika

C. jednostajnie kieruje światło na całą powierzchnię negatywu

D. zmiękcza obraz, który jest powiększany

Kondensor w powiększalniku pełni kluczową rolę w optymalizacji oświetlenia negatywu, co jest szczególnie istotne dla uzyskania wysokiej jakości odbitek fotograficznych. Jego podstawowym zadaniem jest równomierne kierowanie światła na całą powierzchnię negatywu, co pozwala na uniknięcie niepożądanych cieni i nierównomiernych ekspozycji. W praktyce, kondensory są projektowane tak, aby skupiać światło w odpowiedni sposób, co zapewnia równą jasność i kontrast na całym obrazie. Dobrej jakości kondensory są często wykorzystywane w profesjonalnych laboratoriach fotograficznych, gdzie precyzja jest kluczowa. Warto również zaznaczyć, że stosowanie kondensora w połączeniu z odpowiednim źródłem światła, takim jak żarówka halogenowa, znacząco poprawia efektywność pracy powiększalnika, co wpływa na jakość finalnych odbitek. Zgodnie z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii analogowej, dobór kondensora oraz jego kalibracja mają istotny wpływ na ostateczny rezultat procesu powiększania.

Pytanie 14

Jakie urządzenie umożliwia uzyskanie cyfrowej reprodukcji obrazu pochodzącego z analogowego źródła?

A. Powiększalnik

B. Kserokopiarka

C. Kopiarz

D. Skaner

Skaner jest takim urządzeniem, które zamienia obrazy z papieru na cyfrowe pliki. Działa to tak, że skanujesz dokumenty lub zdjęcia, a on przekształca je w format, który można przechowywać lub edytować na komputerze. W skanerach są czujniki, które mierzą intensywność światła, co sprawia, że szczegóły i kolory wyglądają naprawdę dobrze. Dużo ludzi korzysta ze skanerów w biurach, żeby digitalizować dokumenty lub w archiwizacji zdjęć. Na przykład, stare zdjęcia można zeskanować i potem przerobić w programach graficznych – to świetny sposób na ich zachowanie. Jeśli chodzi o jakość skanowania, to rozdzielczość (dpi) jest mega ważna. Im wyższa rozdzielczość, tym lepsza jakość obrazu, co każdy pewnie zauważy.

Pytanie 15

W której technice zostało wykonane zdjęcie morza?

A. Relief.

B. Izohelia.

C. Wysoki klucz.

D. Niski klucz.

Wybór odpowiedzi związanych z izohelią, niskim kluczem czy reliefem wynika z nieporozumień dotyczących technik fotograficznych. Termin "izohelia" odnosi się do zjawiska w geologii i nie ma zastosowania w kontekście fotografii. Często zdarza się, że osoby mylą to pojęcie z innymi technikami artystycznymi, co prowadzi do błędnych wyborów. Niski klucz, z kolei, jest techniką, która charakteryzuje się dominacją ciemnych tonów i wysokim kontrastem. W tego typu pracach, zdjęcia mają zdecydowanie ciemniejszy klimat, co jest sprzeczne z jaśniejszymi tonami widocznymi na analizowanym obrazie morza. Użytkownicy mogą myśleć, że zastosowanie ciemnych tonów w fotografii krajobrazowej przynosi dramatyczne efekty, jednak w tym przypadku nie oddaje to rzeczywistości przedstawianego miejsca. Technika reliefu, natomiast, dotyczy rzeźby i nie ma bezpośredniego zastosowania w fotografii. Przykładowo, fotografia reliefowa może mylnie kojarzyć się z technikami wykorzystywanymi do tworzenia efektów trójwymiarowych w obrazach, co jest również nieadekwatne do kontekstu. Kluczowe jest, aby przy wyborze technik fotograficznych, opierać się na ich definicjach oraz rezultatach, jakie chcemy osiągnąć, a nie na błędnych skojarzeniach.

Pytanie 16

Opublikowanie zdjęcia dziecka z uroczystości rozpoczęcia zajęć w przedszkolu na stronie internetowej przedszkola wymaga zgody

A. koleżanek.

B. dziecka.

C. opiekuna prawnego dziecka.

D. dyrektora przedszkola.

Publikacja zdjęcia dziecka na stronie internetowej przedszkola to poważna sprawa, jeśli chodzi o ochronę danych osobowych. Moim zdaniem warto pamiętać, że zgodnie z RODO i polskim prawem oświatowym, każde wykorzystanie wizerunku dziecka wymaga zgody jego opiekuna prawnego, a nie samego dziecka, dyrektora czy koleżanek. To opiekun prawny ma prawo decydować, czy fotografię dziecka można w ogóle rozpowszechniać – i nie ma tutaj wyjątków, nawet jeśli sytuacja wydaje się naprawdę niewinna, jak rozpoczęcie roku. W praktyce przedszkola i szkoły stosują specjalne formularze zgód na początku roku szkolnego, gdzie rodzice wyraźnie zaznaczają, czy pozwalają na użycie zdjęć swoich pociech w materiałach promocyjnych czy na stronie placówki. Branżowe standardy wyraźnie wskazują, że bez tej zgody publikacja może doprowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w tym naruszenia dóbr osobistych dziecka oraz kary finansowe dla przedszkola. Dla bezpieczeństwa najlepiej zawsze mieć taką zgodę na piśmie, bo w razie wątpliwości to ona jest podstawą do ewentualnej obrony. Uważam, że w erze cyfrowej świadomość takich zasad jest wręcz obowiązkowa – nie tylko dla dyrektorów, ale i każdego nauczyciela i wychowawcy.

Pytanie 17

Aby uzyskać kolorową kopię oraz pozytyw z kolorowego negatywu metodą addytywną, należy użyć powiększalnika lub automatycznej kopiarki wyposażonej w filtry w barwach:

A. czerwony, zielony, niebieski

B. czerwony, żółty, niebieski

C. purpurowy, żółty, niebieskozielony

D. purpurowy, zielony, niebieski

Odpowiedź 'czerwony, zielony, niebieski' jest prawidłowa, ponieważ opiera się na modelu addytywnym, który wykorzystuje trzy podstawowe kolory światła: czerwony, zielony i niebieski (RGB). Zastosowanie tych kolorów w procesie uzyskiwania kolorowych kopii z negatywu pozwala na stworzenie pełnej gamy barw w wyniku ich mieszania. W praktyce, gdy światło czerwone, zielone i niebieskie są emitowane w odpowiednich proporcjach, tworzą one różne kolory. Ta metoda jest powszechnie stosowana w fotografii cyfrowej oraz w telewizji. W kontekście kopiowania obrazów, powiększalniki i kopiarki automatyczne wyposażone w filtry RGB umożliwiają selektywne przepuszczanie tych kolorów. Dzięki zastosowaniu filtrów, każdy kolor może być odpowiednio wzmocniony lub osłabiony, co pozwala na odwzorowanie szczegółów i odcieni w kolorze na pozytywie. Ta technika jest zgodna z aktualnymi standardami branżowymi i dobrą praktyką w dziedzinie fotografii i druku. Warto również zauważyć, że umiejętność precyzyjnego dobierania kolorów jest kluczowa dla profesjonalnych fotografów i grafiki komputerowych, którzy dążą do uzyskania najwierniejszych odwzorowań kolorystycznych.

Pytanie 18

Pomiar odbitego światła wykonuje się, ustawiając światłomierz z miejsca aparatu na

A. źródło światła

B. obiekt fotografowany

C. aparat fotograficzny

D. tło

Pomiar światła odbitego z obiektów fotografowanych jest kluczowym aspektem pracy fotografa, ponieważ pozwala na uzyskanie właściwej ekspozycji i odwzorowania kolorów. Kierując światłomierz na obiekt fotografowany, uzyskujemy pomiar intensywności światła, które jest odbite od obiektu do obiektywu aparatu. Taki pomiar jest bardziej istotny, ponieważ różne obiekty mogą mieć różną zdolność do odbicia światła, co wpływa na finalny efekt fotografii. Na przykład, czarne przedmioty pochłaniają większą część światła, podczas gdy jasne refleksyjne powierzchnie mogą wprowadzać zniekształcenia w pomiarze, jeśli kierujemy światłomierz na źródło światła. Standardy branżowe zalecają używanie matrycowych światłomierzy, które dostosowują pomiar do różnych scenariuszy, co pozwala na precyzyjne dostosowanie parametrów ekspozycji. Działania te są zgodne z praktykami zalecanymi przez profesjonalistów, aby zapewnić najlepszą jakość zdjęć w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 19

Który z formatów pozwala na zapisanie przetworzonego zdjęcia z zachowaniem warstw, a jednocześnie umożliwia otwieranie obrazu w różnych programach graficznych oraz przeglądarkach?

A. JPG

B. TIFF

C. BMP

D. PSD

Format PSD (Photoshop Document) jest natywnym formatem plików programu Adobe Photoshop. Choć pozwala na zachowanie warstw oraz pełnych możliwości edycji, jego wadą jest ograniczona kompatybilność z innymi przeglądarkami i programami graficznymi. Większość aplikacji nie ma możliwości pełnego otwierania lub edytowania plików PSD bez zainstalowanego Photoshopa, co może ograniczać współpracę między użytkownikami. Z kolei format JPG (Joint Photographic Experts Group) to popularny, jednak kompresyjny format, który nie obsługuje warstw. JPG jest przystosowany do przechowywania zdjęć w redukowanej wielkości, ale każdorazowe zapisanie pliku w tym formacie skutkuje utratą jakości obrazu, co czyni go nieodpowiednim do profesjonalnej edycji. Innym przykładem jest BMP (Bitmap), który jest formatem rastrowym, jednak nie oferuje zaawansowanych funkcji, takich jak warstwy czy kompresja, co sprawia, że jest mniej praktyczny w kontekście obróbki zdjęć. Użytkownicy często popełniają błąd, sądząc, że znane i powszechnie stosowane formaty, takie jak JPG czy BMP, będą odpowiednie do profesjonalnej edycji zdjęć. W rzeczywistości, gdy zachowanie edytowalnych warstw i jakości jest kluczowe, formaty te nie spełniają wymaganych standardów branżowych. Warto zatem zwrócić uwagę na różnice między formatami i wybierać te, które najlepiej odpowiadają specyficznym potrzebom edycyjnym oraz współpracy zespołowej.

Pytanie 20

Przednio-górno-boczne oświetlenie ma za zadanie oświetlać

A. tła.

B. zasadniczego.

C. pomocniczego.

D. kontrowego.

Oświetlenie przednio-górno-boczne pełni kluczową rolę w zakresie oświetlenia zasadniczego pojazdu, co oznacza, że jest to główne źródło oświetlenia, które zapewnia widoczność w trudnych warunkach, takich jak nocne podróże czy złe warunki atmosferyczne. Takie oświetlenie umożliwia kierowcy dostrzeganie przeszkód na drodze oraz sygnalizowanie obecności pojazdu innym uczestnikom ruchu. Zgodnie z normami międzynarodowymi, takimi jak ECE R48, wszystkie pojazdy muszą być wyposażone w oświetlenie zasadnicze, które spełnia określone wymagania dotyczące intensywności i kierunkowości światła. Przykładem zastosowania oświetlenia przednio-górno-bocznego są światła mijania, które zapewniają szeroki kąt widzenia, a także minimalizują olśnienie innych kierowców. Warto zauważyć, że efektywne oświetlenie jest kluczowe nie tylko dla bezpieczeństwa, ale także dla komfortu jazdy, co podkreśla jego znaczenie w inżynierii motoryzacyjnej.

Pytanie 21

Określ kartę pamięci o najniższej pojemności, na której da się przechować 400 zdjęć, z których każde ma rozmiar 13,3 MB?

A. 4 GB

B. 8 GB

C. 32 GB

D. 16 GB

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby obliczyć minimalną pojemność karty pamięci potrzebną do przechowywania 400 zdjęć o rozmiarze 13,3 MB każde, należy wykonać prostą kalkulację. Łączny rozmiar zdjęć wynosi 400 plików × 13,3 MB/plik = 5320 MB. Przekształcając tę wartość na gigabajty, otrzymujemy 5320 MB ÷ 1024 MB/GB ≈ 5,2 GB. W związku z tym, aby pomieścić wszystkie pliki, potrzebna jest karta pamięci o pojemności większej niż 5,2 GB. Wybierając spośród dostępnych opcji, 8 GB (opcja 4) jest najmniejszą oferowaną pojemnością, która spełnia ten wymóg. Warto zaznaczyć, że w praktyce zawsze warto mieć dodatkową przestrzeń na przyszłość lub inne pliki, dlatego wybór karty 8 GB jest rozsądny. W sytuacjach, gdzie przechowuje się duże ilości danych, istotne jest również zwrócenie uwagi na prędkości transferu oraz typ karty (np. SD, microSD) zgodny z wymaganiami urządzenia, aby zapewnić optymalną wydajność.

Pytanie 22

Aby uzyskać powiększone zdjęcia na papierze fotograficznym o wymiarach 30 × 40 cm z negatywu czarno-białego, należy użyć

A. kserokopiarki

B. plotera laserowego

C. powiększalnika

D. skanera płaskiego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Powiększalnik to kluczowe narzędzie w procesie uzyskiwania powiększonych obrazów z negatywów czarno-białych. Działa na zasadzie projekcji obrazu z negatywu na materiał światłoczuły, co pozwala uzyskać odpowiednią ekspozycję oraz kontrolować parametry takie jak czas naświetlania i kontrast. W praktyce, powiększalnik umożliwia artystom i fotografom precyzyjne dostosowanie obrazu do ich wizji, co jest szczególnie istotne w przypadku fotografii artystycznej i dokumentalnej. W standardowych praktykach darkroomowych, powiększalniki są wykorzystywane w połączeniu z odpowiednimi filtrami, które mogą zmieniać kontrast i tonację obrazu. Umożliwia to uzyskanie różnych efektów artystycznych, co czyni powiększalnik narzędziem wszechstronnym. Dodatkowo, aby uzyskać powiększenie w formacie 30 × 40 cm, powiększalnik musi być odpowiednio skalibrowany, aby zachować wysoką jakość obrazu bez zniekształceń. Warto zauważyć, że podczas pracy z powiększalnikiem, doświadczenie i umiejętności fotografa mają istotny wpływ na ostateczny efekt, dlatego wiele osób korzysta z tego narzędzia w kontekście uczenia się i doskonalenia swoich umiejętności.

Pytanie 23

Rodzaj kadrowania, który przedstawia postać do wysokości połowy uda, to

A. plan pełny

B. plan amerykański

C. plan średni

D. zbliżenie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Plan amerykański, znany również jako plan do połowy uda, jest techniką kadrowania używaną w filmowaniu i fotografii, która koncentruje się na ujęciu postaci od połowy uda w górę. Ta forma kadrowania jest popularna w różnych produkcjach filmowych oraz programach telewizyjnych, ponieważ skutecznie łączy bliskość postaci z ich otoczeniem, co pozwala widzowi na lepsze zrozumienie kontekstu sytuacji. Przykładem zastosowania planu amerykańskiego może być scena w westernie, gdzie główny bohater stoi na pierwszym planie, a tło, takie jak krajobraz lub inne postacie, jest widoczne w kadrze. Taki sposób kadrowania sprawia, że postać jest bardziej wyrazista, a zarazem nie traci związku z otoczeniem. Warto zaznaczyć, że plan amerykański jest zgodny z zasadami kompozycji, które zalecają umieszczanie punktów zainteresowania w odpowiednich miejscach kadru, co wpływa na odbiór wizualny i emocjonalny widza. Dobrą praktyką jest również łączenie planu amerykańskiego z innymi typami kadrów, aby uzyskać zróżnicowane ujęcia w jednym materiale filmowym, co zwiększa dynamikę narracji.

Pytanie 24

Przedstawiony na rysunku modyfikator oświetlenia studyjnego to

A. blenda.

B. wrota.

C. strumienica.

D. softbox.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Na zdjęciu widzimy klasyczne wrota, czyli jeden z najpopularniejszych modyfikatorów światła w fotografii i filmie. Wrota to cztery ruchome klapki, montowane na oprawie lampy studyjnej. Ich główną funkcją jest precyzyjna kontrola nad rozchodzeniem się wiązki światła – pozwalają „przycinać” krawędzie snopu, kierować światło dokładnie tam, gdzie jest potrzebne, a także chronić przed niechcianymi refleksami czy zalewaniem tła światłem. Bardzo często stosuje się je w filmie i fotografii portretowej, zwłaszcza tam, gdzie wymagana jest dyskretna gra światłem i cieniem albo chcesz uzyskać taką bardziej teatralną plastykę. Z mojego doświadczenia wrota są po prostu niezastąpione podczas ustawiania światła kontrowego czy modelującego na planie. Dobra praktyka branżowa mówi, żeby nie traktować wrót tylko jako „przesłony”, ale jako precyzyjny instrument kreacji nastroju na zdjęciu – to narzędzie daje ogromne pole do eksperymentów i kreatywności. Co istotne, wrota montuje się bezpośrednio do korpusu lampy (zazwyczaj przez specjalny uchwyt), a ich regulacja jest błyskawiczna, co na planie pozwala bardzo szybko reagować na potrzeby reżysera albo fotografa.

Pytanie 25

Aby uzupełnić brakujące fragmenty uszkodzonej fotografii w programie Adobe Photoshop, należy wykorzystać narzędzie

A. Efekt rozmycia

B. Magiczna gumka

C. Stempel

D. Narzędzie Lasso

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Narzędzie Stempel w programie Adobe Photoshop jest niezwykle przydatne do uzupełniania brakujących obszarów uszkodzonej fotografii. Działa na zasadzie klonowania, co oznacza, że umożliwia kopiowanie pikseli z jednego miejsca obrazu i nanoszenie ich na inne. Gdy chcemy zrekonstruować uszkodzone fragmenty zdjęcia, Stempel pozwala na precyzyjne przeniesienie detali, co jest kluczowe dla zachowania naturalności i jednolitości uzupełnianej powierzchni. Przykładowo, w przypadku usunięcia niechcianego obiektu, Stempel pozwala na skopiowanie wzoru tła z sąsiednich obszarów, co sprawia, że naprawiona część jest niemal niewidoczna. Użycie Stempla wymaga jednak umiejętności, gdyż niewłaściwe jego użycie może doprowadzić do zniekształceń obrazu. Warto pamiętać, że w trakcie pracy należy zmieniać źródło klonowania, aby uzyskać naturalny efekt. W dobrych praktykach edytorskich zaleca się również pracę na warstwach, co daje większą elastyczność i możliwość edytowania w przyszłości. Warto zwrócić uwagę, że Stempel jest często używany w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak Narzędzie Łatka, które również służy do retuszu, ale działa na innej zasadzie, co może być przydatne w bardziej skomplikowanych zadaniach retuszerskich.

Pytanie 26

Aby uzyskać zdjęcia reportażowe, najodpowiedniejszy będzie aparat

A. wielkoformatowy

B. mieszkowy

C. lustrzanka cyfrowa

D. prosty kompakt

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Lustrzanka cyfrowa to najczęściej wybierany aparat do zdjęć reportażowych ze względu na swoje unikalne cechy i możliwości. Oferuje dużą matrycę, co przekłada się na wysoką jakość obrazu, a także możliwość wymiany obiektywów, co pozwala na dostosowanie sprzętu do różnorodnych warunków fotografowania. W reportażu ważna jest szybkość reakcji, a lustrzanki cyfrowe dysponują szybkim autofokusem oraz niskim opóźnieniem migawki, co umożliwia uchwycenie dynamicznych scen. Przykłady zastosowania lustrzanki cyfrowej w reportażu obejmują dokumentowanie wydarzeń takich jak koncerty, imprezy sportowe czy codzienne życie ulicy, gdzie kluczowe jest uchwycenie autentyczności chwili. Dodatkowo, dzięki manualnym ustawieniom, fotograf może precyzyjnie kontrolować ekspozycję, co jest nieocenione w zmiennych warunkach oświetleniowych. Warto również zaznaczyć, że lustrzanki cyfrowe często wyposażone są w zaawansowane funkcje, takie jak nagrywanie wideo w wysokiej rozdzielczości, co zwiększa ich wszechstronność.

Pytanie 27

Którą techniką zostało wykonane zdjęcie?

A. Reliefu.

B. Solaryzacji.

C. Wysokiego klucza.

D. Niskiego klucza.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź na pytanie jest poprawna, ponieważ technika wysokiego klucza charakteryzuje się użyciem jasnych obiektów na jasnym tle, co jest widoczne w analizowanym zdjęciu. W praktyce zdjęcia wykonane w tej technice mają na celu uzyskanie delikatnego, eterycznego efektu, co czyni je idealnym rozwiązaniem w portretach, fotografii mody oraz produktowej. Technika wysokiego klucza stosowana jest przy oświetleniu, które minimalizuje cienie, a głównym celem jest uzyskanie harmonijnej kompozycji z dominującymi tonami jasnymi. W dobrych praktykach fotograficznych, warto stosować odbłyśniki, które pomogą w równomiernym rozkładzie światła oraz w eliminacji niepożądanych cieni. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na ustawienia ekspozycji w aparacie, aby uzyskać pożądany efekt bez przepalenia jasnych partii obrazu. Użycie tej techniki może pomóc w tworzeniu przyjemnych wizualnie zdjęć, które przyciągają uwagę widza, a także mogą być skuteczne w promowaniu produktów o jasnych kolorach.

Pytanie 28

Do wertykalnego odwracania obrazu w lustrzankach cyfrowych służy

A. pryzmat pentagonalny.

B. matówka.

C. lustro półprzepuszczalne.

D. wizjer.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pryzmat pentagonalny jest kluczowym elementem w konstrukcji lustrzanek cyfrowych, bo to właśnie on odpowiada za odwrócenie obrazu w pionie, czyli wertykalne, dzięki czemu możemy zobaczyć przez wizjer właściwy, nieodwrócony widok fotografowanej sceny. W praktyce chodzi o to, że światło wpadające przez obiektyw trafia najpierw na lustro, a potem, poprzez matówkę, jest kierowane właśnie do pryzmatu pentagonalnego. Ten z kolei dzięki swojemu specyficznemu kształtowi i odpowiedniemu wykończeniu powierzchni wewnętrznych dokonuje korekcji obrazu, eliminując efekt odwrócenia góra-dół, który pojawia się wcześniej na matówce. Takie rozwiązanie jest stosowane praktycznie we wszystkich lustrzankach klasycznych i cyfrowych od dekad, bo zapewnia precyzyjne i szybkie kadrowanie z zachowaniem rzeczywistej orientacji obrazu. Moim zdaniem, chyba nikt kto raz spojrzał przez wizjer lustrzanki, nie wyobraża sobie pracy bez tej technologii. Pryzmat pentagonalny to taki trochę cichy bohater wśród elementów optycznych – jego rola może wydawać się mało spektakularna, a jednak bez niego obsługa aparatu byłaby znacznie trudniejsza i mniej intuicyjna. Warto też wiedzieć, że w zamian za pryzmat stosuje się czasem tańszy pentamirror, ale zasada działania pozostaje podobna – chodzi zawsze o właściwe przetworzenie drogi światła, byśmy widzieli scenę dokładnie tak, jak ona wygląda naprawdę.

Pytanie 29

Na zdjęciu przeważają barwy

A. dopełniające się.

B. ciepłe.

C. uzupełniające się.

D. zimne.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Na tym zdjęciu widać, że dominują zimne kolory, jak niebo błękitne i metaliczne elementy konstrukcji. Te kolory, takie jak niebieski czy zielony, mają to do siebie, że dają wrażenie chłodnej atmosfery. Często są wykorzystywane w architekturze i projektowaniu wnętrz, bo pomagają stworzyć spokojne i harmonijne miejsce. Z mojego doświadczenia, projektanci chętnie sięgają po takie zimne palety, gdy chcą, żeby przestrzeń, na przykład biuro czy strefa do medytacji, sprzyjała relaksacji lub lepszej koncentracji. Co ciekawe, barwy zimne potrafią optycznie powiększać pomieszczenia, co jest super ważne przy projektowaniu wnętrz. Świetnym przykładem mogą być nowoczesne biura, które często wybierają szarości, błękity i biele, żeby stworzyć przyjemne miejsce do pracy.

Pytanie 30

Dobór prawidłowych parametrów ekspozycji materiału zdjęciowego o określonej czułości możliwy jest przy zastosowaniu

A. pehametru.

B. światłomierza.

C. kolorymetru.

D. spektrometru.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Światłomierz to absolutnie podstawowe narzędzie w pracy każdego fotografa, niezależnie od poziomu zaawansowania. Jego głównym zadaniem jest dokładny pomiar ilości światła padającego na plan zdjęciowy lub odbitego od fotografowanej sceny, co pozwala precyzyjnie ustawić parametry ekspozycji takie jak czas naświetlania, wartość przysłony i czułość ISO. W praktyce, korzystanie ze światłomierza pomaga uniknąć prześwietleń oraz niedoświetleń, które potrafią zepsuć nawet najlepszy kadr. Moim zdaniem, szczególnie w fotografii studyjnej czy pracy z filmem światłoczułym, ręczny światłomierz bywa nieoceniony – żadne domysły czy ocena „na oko” nie zastąpi precyzyjnego pomiaru. Użycie światłomierza jest też zgodne ze standardami branżowymi, szczególnie gdy pracujemy z materiałami o zdefiniowanej czułości ISO, gdzie margines błędu jest mały. Warto dodać, że światłomierze bywają różne – są takie mierzące światło odbite (np. wbudowane w aparaty cyfrowe) oraz mierzące światło padające (ręczne, studyjne). Korzystając z nich, można uzyskać powtarzalne, przewidywalne efekty, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii i filmie. Z mojego doświadczenia, im szybciej nauczysz się korzystać ze światłomierza, tym szybciej zaczniesz świadomie panować nad ekspozycją – i to naprawdę daje przewagę na rynku.

Pytanie 31

Aby zwiększyć kontrast w cyfrowym obrazie w programie Photoshop, należy wykorzystać

A. Filtry

B. Balans koloru

C. Warstwy

D. Krzywe

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Krzywe to zaawansowane narzędzie w programie Photoshop, które umożliwia precyzyjne dostosowanie kontrastu obrazu poprzez manipulację krzywą tonalną na histogramie. Używając krzywych, użytkownik może kontrolować jasność i kontrast w określonych obszarach tonalnych, co pozwala na bardziej subtelne i złożone korekty niż inne metody. Na przykład, jeżeli chcemy poprawić kontrast w cieniach, możemy podnieść dolną część krzywej, a jednocześnie obniżyć górną część, co skutkuje wzmocnieniem różnicy między jasnymi a ciemnymi partiami obrazu. Krzywe są szeroko stosowane w branży graficznej, ponieważ pozwalają na zachowanie szczegółów w jasnych i ciemnych obszarach, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej edycji zdjęć. Dobre praktyki wskazują na konieczność pracy w trybie RGB, co zapewnia pełen zakres tonalny i kolorystyczny, co z kolei przekłada się na lepszą jakość końcowego produktu.

Pytanie 32

Cechą charakterystyczną oświetlenia światłem miękko rysującym jest uzyskanie efektu

A. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia.

B. wyraźnego kontrastu, ostrego konturu cienia.

C. mocnego, głębokiego cienia i małego kontrastu.

D. małego kontrastu i delikatnego cienia.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Światło miękko rysujące to podstawa, jeśli zależy nam na uzyskaniu naturalnych, przyjemnych dla oka efektów na fotografii czy w filmie. Chodzi tutaj o to, że światło tego typu daje bardzo delikatne, prawie niewidoczne cienie, a kontrast między jasnymi a ciemnymi partiami obrazu jest naprawdę niewielki. Z mojego doświadczenia, kiedy używamy softboxów, parasolek dyfuzyjnych lub po prostu światła odbitego od sufitu – właśnie taki efekt osiągniemy. To jest mega przydatne przy portretach, bo zmiękcza rysy twarzy i wygładza skórę, a nawet przy produktówkach, jeśli chcemy pokazać detale bez ostrych przejść tonalnych. Stosowanie miękkiego światła to taka branżowa klasyka – doceniana przez większość fotografów i operatorów kamer, bo pozwala na większą kontrolę nad atmosferą zdjęcia. Co ciekawe, w wielu podręcznikach i kursach podkreśla się, że im większa powierzchnia źródła światła w stosunku do obiektu, tym miększy efekt – i to się zawsze sprawdza, nawet w praktyce studyjnej. Warto pamiętać, że miękkie światło nie tylko łagodzi cienie, ale też pozwala na subtelniejsze modelowanie kształtów, przez co efekt końcowy wygląda o wiele bardziej profesjonalnie i naturalnie.

Pytanie 33

Nieprawidłowość optyczna obiektywu, przejawiająca się w przyciemnieniu lub rozjaśnieniu rogów kadru, to

A. koma

B. krzywizna pola

C. dystorsja

D. winietowanie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Winietowanie to wada optyczna, która objawia się przyciemnieniem lub rozjaśnieniem rogów kadru obrazu. Zjawisko to występuje najczęściej w przypadku obiektywów o dużych przysłonach, gdzie może być bardziej zauważalne, ponieważ krawędzie kadru doświadczają większej straty światła. Winietowanie może występować w różnych formach, takich jak naturalne winietowanie, które wynika z konstrukcji obiektywu, lub winietowanie spowodowane użyciem filtrów lub osłon. W praktyce fotografowie mogą spotkać winietowanie w obiektywach szerokokątnych lub w przypadku użycia obiektywów z dużą przysłoną na pełnej klatce, co może prowadzić do niepożądanych efektów w kompozycji zdjęcia. Aby zminimalizować wpływ winietowania, można zastosować techniki postprodukcji, takie jak korekcja winietowania w programach do edycji zdjęć. Dobrą praktyką jest również testowanie obiektywów w różnych warunkach oświetleniowych, aby zrozumieć, jak winietowanie wpływa na uzyskiwane obrazy i kiedy może być akceptowalne lub pożądane dla artystycznych efektów.

Pytanie 34

W procesie obróbki chemicznej materiałów światłoczułych tiosiarczan sodu (Na2S2O3) jest stosowany jako

A. stabilizator

B. utrwalacz

C. wywoływacz

D. wybielacz

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Tiosiarczan sodu (Na2S2O3) pełni rolę utrwalacza w procesie obróbki materiałów światłoczułych, co jest kluczowe w fotografii oraz w produkcji filmów. Utrwalacz zapobiega dalszemu działaniu światła na wywołany obraz, stabilizując go i zapewniając jego trwałość. Dzięki temu, obrazy uzyskane na materiałach światłoczułych mogą być zachowane przez długi czas, co jest istotne nie tylko dla amatorów, ale i profesjonalnych fotografów. Z praktycznego punktu widzenia, tiosiarczan sodu działa poprzez usunięcie nadmiaru halogenków srebra, które nie zostały wywołane podczas procesu. Użycie tiosiarczanu sodu w odpowiednich stężeniach jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, które zalecają kontrolowanie temperatury i czasu działania utrwalacza, aby uzyskać optymalne rezultaty. Dobrze dobrany proces utrwalania, z użyciem tiosiarczanu sodu, pozwala na uzyskanie wyraźnych i trwałych obrazów, co ma ogromne znaczenie w archiwizacji oraz w sztuce fotograficznej."

Pytanie 35

Jak nazywa się obraz, który powstaje po ekspozycji na światło materiału światłoczułego, lecz nie został jeszcze wywołany?

A. negatywny

B. pozytywny

C. utajony

D. iluzoryczny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obraz utajony to termin stosowany w fotografii i technologii obrazowania, który odnosi się do obrazu powstającego na materiale światłoczułym w wyniku naświetlenia, ale który nie został jeszcze wywołany chemicznie. W tym kontekście, materiał światłoczuły, taki jak film fotograficzny lub papier fotograficzny, zawiera substancje chemiczne, które reagują na światło. W momencie naświetlenia powstają zmiany chemiczne w materiale, jednak są one niewidoczne gołym okiem do momentu, gdy nastąpi proces wywołania. Przykładem zastosowania tego zjawiska są tradycyjne techniki fotografii analogowej, w których klisze są naświetlane w aparacie, a następnie wywoływane w ciemni. Procesy te są również kluczowe w przemysłowych aplikacjach związanych z obrazowaniem medycznym, gdzie uzyskiwanie obrazów radiograficznych opiera się na podobnych zasadach. W praktyce, wiedza na temat obrazu utajonego jest istotna dla zrozumienia całego procesu tworzenia zdjęć oraz dla profesjonalnych fotografów, którzy muszą być świadomi, jak różne czynniki wpływają na jakość końcowego obrazu.

Pytanie 36

Zdjęcie, które ma być zabezpieczone przed wykorzystaniem go do celów komercyjnych przez innych użytkowników, powinno być objęte licencją typu

A. CC-BY-ND

B. CC-BY

C. CC-BY-SA

D. CC-BY-NC

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Licencja CC-BY-NC (Creative Commons – Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne) to świetny wybór, jeśli ktoś chce udostępnić swoje zdjęcie, ale nie życzy sobie, by inni używali go w celach komercyjnych, na przykład do reklam, plakatów, sklepów czy produktów. Kluczowe jest tutaj oznaczenie „NC” (NonCommercial) – ono dokładnie to blokuje: pozwala na kopiowanie, rozpowszechnianie, remiksowanie, a nawet adaptowanie zdjęcia, ale wszystko pod warunkiem, że nie zarabia się na jego użyciu. Spotykam się z tym bardzo często – firmy, organizacje czy nawet blogerzy szukają treści, które można wykorzystać bez płacenia, ale jeśli autor nie chce, by na jego pracy ktoś zarabiał, właśnie taka licencja jest odpowiednia. W praktyce – wyobraź sobie, że wrzucasz zdjęcie do banku zdjęć na tej licencji. Każdy może je ściągnąć i wrzucić np. na swojego bloga edukacyjnego, ale jeśli jakaś korporacja chciałaby je wrzucić np. na billboard reklamowy czy katalog z produktami, musi uzyskać dodatkową, płatną zgodę. To daje Ci kontrolę i zabezpiecza Twoje interesy. Standardy branżowe idą właśnie w tę stronę, by jasno określać, do czego można wykorzystać materiały – to spore ułatwienie zarówno dla twórców, jak i użytkowników. Moim zdaniem, jeśli ktoś nie chce się potem denerwować, że jego fotka pojawia się w jakiejś reklamie, warto rozważyć właśnie CC-BY-NC. Przy okazji: zawsze warto precyzyjnie czytać treść licencji i informować użytkowników, jakie są ograniczenia – to rozwiązuje sporo sporów i nieporozumień, serio.

Pytanie 37

W nowoczesnej fotografii produktowej termin HDRI (High Dynamic Range Imaging) lighting oznacza

A. metodę pomiaru światła w trudnych warunkach oświetleniowych

B. wykorzystanie obrazów HDR jako źródeł światła w renderowaniu 3D

C. fotografowanie z użyciem lamp o zmiennej temperaturze barwowej

D. technikę łączenia zdjęć wykonanych z różnym oświetleniem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
HDRI, czyli High Dynamic Range Imaging, to technika, która wykorzystuje obrazy o wysokim zakresie dynamicznym jako źródła światła w renderowaniu 3D. W praktyce oznacza to, że przy tworzeniu scen 3D możemy zastosować zdjęcia, które zawierają informacje o świetle w ich najbardziej ekstremalnych formach. Obrazy HDR mogą uchwycić detale zarówno w jasnych, jak i ciemnych częściach sceny, co sprawia, że są idealne do symulacji realistycznego oświetlenia. Dla przykładu, w fotografii produktowej, wykorzystując HDRI, można uzyskać efekt naturalnego oświetlenia, co jest kluczowe dla prezentacji produktów w sposób, który przyciągnie uwagę klientów. Standardy branżowe, takie jak OpenEXR, są wykorzystywane do przechowywania obrazów HDR, co zapewnia odpowiednią jakość i możliwość działania w różnych oprogramowaniach graficznych. Dlatego stosowanie HDRI w renderowaniu 3D jest jedną z najlepszych praktyk, która przyczynia się do uzyskania profesjonalnych efektów wizualnych.

Pytanie 38

Technika cinemagraf polega na

A. wykonywaniu zdjęć seryjnych z zastosowaniem różnych filtrów kolorystycznych

B. rejestrowaniu filmów z efektem przyspieszonego ruchu typu time-lapse

C. wykonywaniu sekwencji zdjęć przy różnych kątach oświetlenia

D. tworzeniu hybrydowych obrazów łączących statyczny obraz ze zminimalizowanym ruchem

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Technika cinemagraf to fascynujący sposób na łączenie statycznych obrazów z subtelnym ruchem, co tworzy niezwykle efektowne wizualizacje. W praktyce oznacza to, że na jednym kadrze możemy mieć elementy, które pozostają nieruchome, podczas gdy inne delikatnie się poruszają. Przykładem zastosowania tej techniki może być zdjęcie pary zakochanych, w którym tylko unoszące się włosy kobiety są animowane, a reszta kadru pozostaje statyczna. Takie efekty przyciągają wzrok i są często wykorzystywane w reklamie oraz mediach społecznościowych. Kluczowe w cinemagrafie jest zapewnienie, że ruch jest subtelny i wkomponowany w obraz w sposób naturalny, co sprawia, że widzowie mają wrażenie, iż obraz 'żyje'. Technika ta wymaga staranności w planowaniu kadru oraz w postprodukcji, aby zapewnić, że ruch jest płynny i zgodny z koncepcją artystyczną. Warto również zwrócić uwagę na różne programy i oprogramowanie, które wspierają tworzenie cinemagrafów, takie jak Adobe After Effects czy Flixel, co ułatwia proces ich realizacji.

Pytanie 39

Do wykonania zdjęcia sportowego w hali sportowej najlepiej zastosować

A. standardowy obiektyw o ogniskowej 50 mm

B. obiektyw szerokokątny o ogniskowej 14-24 mm

C. obiektyw typu rybie oko

D. jasny teleobiektyw o ogniskowej 70-200 mm

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Jasny teleobiektyw o ogniskowej 70-200 mm to jeden z najlepszych wyborów do fotografii sportowej, zwłaszcza w zamkniętych pomieszczeniach, takich jak hale sportowe. Ogniskowa 70-200 mm pozwala na uchwycenie akcji z odpowiedniej odległości, co jest szczególnie ważne w sportach drużynowych, gdzie zawodnicy mogą poruszać się szybko i zmieniać pozycje. Jasność obiektywu, mierzona w wartościach przysłony, jest kluczowa, zwłaszcza w trudnych warunkach oświetleniowych, które często występują w halach sportowych. Dzięki dużej przysłonie, takiej jak f/2.8, można uzyskać odpowiednią ekspozycję przy niższej wartości ISO, co z kolei minimalizuje szumy w zdjęciach. W praktyce, obiektyw ten pozwala na łatwe uchwycenie detali, takich jak wyraz twarzy zawodników, a także dynamiki ruchu. Dodatkowo, teleobiektywy często charakteryzują się lepszymi właściwościami optycznymi, co skutkuje ostrzejszymi obrazami i lepszymi kontrastami, co jest niezmiernie ważne w fotografii sportowej, aby oddać intensywność rozgrywek.

Pytanie 40

Fotografia jest przedmiotem prawa autorskiego, gdy

A. jest oryginalna i przejawia własną intelektualną twórczość autora.

B. jest kopiowana i rozpowszechniana w nieograniczony sposób.

C. jest uznana za prostą informację prasową.

D. jest formą komunikatu bez oznak indywidualnego charakteru.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dokładnie tak, kluczową sprawą przy fotografii i prawie autorskim jest właśnie to, czy zdjęcie jest oryginalne oraz czy widać w nim twórczy wkład autora. Nie wystarczy tylko nacisnąć migawkę – chodzi o to, żeby ta fotografia była rezultatem wyborów, jak chociażby kadr, kompozycja, światło, moment ujęcia czy nawet obróbka graficzna. W praktyce oznacza to, że zdjęcie banalne, bez twórczej inwencji – na przykład powielenie instrukcji lub prosta fotografia legitymacyjna bez żadnych elementów kreacyjnych – raczej nie będzie chronione prawem autorskim. Natomiast jeśli ktoś zrobi nawet zwykłe zdjęcie drzewa, ale podejdzie do tematu po swojemu, ciekawe światło, nietypowa perspektywa, autorski pomysł na kadr – wtedy już spokojnie można mówić o utworze w rozumieniu prawa autorskiego. Z mojego doświadczenia wynika, że często trudno rozgraniczyć, kiedy fotografia staje się utworem, ale zawsze punkt wyjścia stanowi ten indywidualny, kreatywny charakter. Dobre praktyki branżowe podpowiadają, żeby każdorazowo oceniać zdjęcie pod kątem oryginalności i twórczości, zanim zaczniemy je rozpowszechniać czy wykorzystywać komercyjnie. Więc, jeśli planujesz pracę w mediach, reklamie albo chcesz sprzedawać swoje zdjęcia, to znajomość tej zasady jest naprawdę niezbędna.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej