Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 20:28
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 20:35

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaka jest maksymalna liczba hostów, które można przypisać w sieci o adresie IP klasy B?

A. 1022

B. 65534

C. 254

D. 16777214

Odpowiedzi takie jak 254, 16777214 czy 1022 są wynikiem nieporozumień dotyczących sposobu obliczania liczby dostępnych adresów IP w sieciach klasy B. Wartość 254 może pochodzić z klasy C, gdzie dostępne są 2^8 - 2 adresy dla hostów, co daje 256 - 2 = 254. Odpowiedź 1022 może być mylnie interpretowana jako liczba hostów w sieci klasy B, ale zapominając o tym, że w rzeczywistości na 16 bitach dla hostów w sieci klasy B mamy 65534 adresy. Z kolei 16777214 to całkowita liczba adresów IP dostępnych w całym protokole IPv4 po odjęciu zarezerwowanych adresów, co nie ma zastosowania w kontekście pojedynczej sieci klasy B. Aby zrozumieć, dlaczego te odpowiedzi są błędne, ważne jest, aby wziąć pod uwagę podstawowe zasady adresacji IP oraz strukturę klas adresowych. Każda klasa ma swoje unikalne cechy, a błędne rozumienie tych zasad prowadzi do mylnych wniosków. Aby efektywnie zarządzać adresacją IP, istotne jest, aby zrozumieć podział adresów na klasy oraz ich właściwości, co jest fundamentem dla projektowania sieci komputerowych.

Pytanie 2

W systemie dziesiętnym liczba 110011(2) przedstawia się jako

A. 52

B. 51

C. 50

D. 53

Odpowiedź 51 jest poprawna, ponieważ liczba 110011 zapisana w systemie binarnym (dwu-symbolowym) można przeliczyć na system dziesiętny (dziesięcio-symbolowy) przez zsumowanie wartości poszczególnych bitów, które mają wartość 1. W systemie binarnym każdy bit reprezentuje potęgę liczby 2. Rozpoczynając od prawej strony, mamy: 1*2^5 + 1*2^4 + 0*2^3 + 0*2^2 + 1*2^1 + 1*2^0, co daje: 32 + 16 + 0 + 0 + 2 + 1 = 51. Przykładem praktycznego zastosowania tej wiedzy jest programowanie, gdzie często spotykamy się z konwersją między systemami liczbowymi, szczególnie przy wykorzystaniu binarnych reprezentacji danych w pamięci komputerowej. Zrozumienie, jak konwertować różne systemy liczbowej, jest kluczowe dla efektywnego programowania oraz pracy z algorytmami, co stanowi standard w informatyce.

Pytanie 3

Sieci lokalne o architekturze klient-serwer są definiowane przez to, że

A. żaden komputer nie ma dominującej roli wobec innych

B. istnieje jeden dedykowany komputer, który udostępnia swoje zasoby w sieci

C. wszystkie komputery klienckie mają możliwość korzystania z zasobów innych komputerów

D. wszystkie komputery w sieci są sobie równe

Sieci lokalne typu klient-serwer opierają się na architekturze, w której jeden komputer, zwany serwerem, pełni rolę centralnego punktu udostępniania zasobów, takich jak pliki, aplikacje czy usługi. W tej konfiguracji inne komputery, nazywane klientami, korzystają z zasobów serwera. To podejście jest zgodne z powszechnie stosowanymi standardami w branży IT, takimi jak model OSI oraz protokoły TCP/IP, które definiują sposób komunikacji w sieciach komputerowych. Dzięki tej architekturze, serwer może efektywnie zarządzać dostępem do zasobów oraz zapewniać bezpieczeństwo, kontrolując, którzy klienci mają dostęp do określonych usług. Praktycznym przykładem może być sieć w biurze, gdzie serwer plików umożliwia pracownikom przetrzymywanie i udostępnianie dokumentów. W sytuacjach wymagających dużej liczby użytkowników lub skomplikowanych aplikacji, ta struktura pozwala na lepszą organizację i zwiększoną wydajność, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu sieciami.

Pytanie 4

Norma opisująca standard transmisji Gigabit Ethernet to

A. IEEE 802.3x

B. IEEE 802.3u

C. IEEE 802.3ab

D. IEEE 802.3i

Odpowiedzi IEEE 802.3i, IEEE 802.3u oraz IEEE 802.3x nie są odpowiednie w kontekście pytania o standard Gigabit Ethernet. Standard IEEE 802.3i definiuje 10BASE-T, co oznacza Ethernet o prędkości 10 Mbit/s, działający na skrętkach miedzianych, ale zdecydowanie nie spełnia wymagań dotyczących Gigabit Ethernet. Z kolei IEEE 802.3u dotyczy standardu Fast Ethernet, który operuje z prędkością 100 Mbit/s. Oznacza to, że obydwa te standardy są znacznie wolniejsze od Gigabit Ethernet i nie mogą być stosowane w aplikacjach wymagających szybszej transmisji danych. Z kolei standard IEEE 802.3x odnosi się do funkcji kontroli przepływu w Ethernet, co jest istotne do zarządzania przeciążeniem w sieciach, ale nie definiuje prędkości transmisji, jak w przypadku Gigabit Ethernet. Zrozumienie tych standardów jest istotne dla projektowania i zarządzania sieciami, jednak mylenie ich z IEEE 802.3ab prowadzi do błędnych wniosków o możliwościach i zastosowaniach. Kluczowe jest, aby zawsze odnosić się do specyfikacji danego standardu, aby prawidłowo określić jego zastosowanie i wydajność w kontekście infrastruktury sieciowej.

Pytanie 5

Która operacja może skutkować nieodwracalną utratą danych w przypadku awarii systemu plików?

A. formatowanie dysku

B. przeskanowanie programem antywirusowym

C. wykonanie skanowania scandiskiem

D. uruchomienie systemu operacyjnego

Formatowanie dysku to proces, który polega na przygotowaniu nośnika danych do przechowywania informacji poprzez usunięcie wszystkich obecnych danych na dysku oraz stworzenie nowego systemu plików. W przypadku uszkodzenia systemu plików, formatowanie jest jedną z nielicznych czynności, która całkowicie eliminuje dane, pozostawiając nośnik pustym. Przykładem zastosowania formatowania może być sytuacja, gdy dysk twardy jest uszkodzony i wymaga ponownego użycia. Standardowe procedury w branży IT zalecają przechowywanie kopii zapasowych danych przed formatowaniem, aby uniknąć nieodwracalnej utraty informacji. Warto pamiętać, że proces ten powinien być przeprowadzany z uwagą i zrozumieniem, ponieważ po formatowaniu odzyskanie danych może być niemożliwe, co czyni tę operację krytyczną w zarządzaniu danymi. Dobre praktyki w zakresie zarządzania danymi obejmują dokonanie szczegółowej oceny przed podjęciem decyzji o formatowaniu oraz użycie narzędzi do odzyskiwania danych, które mogą pomóc w sytuacjach awaryjnych, zanim podejmiemy takie kroki.

Pytanie 6

Który z rekordów DNS w systemach Windows Server służy do definiowania aliasu (alternatywnej nazwy) dla rekordu A, powiązanego z kanoniczną nazwą hosta?

A. NS

B. PTR

C. AAAA

D. CNAME

Rekordy NS (Name Server) są używane do wskazywania serwerów DNS, które są odpowiedzialne za daną strefę. Często myli się ich funkcję z innymi typami rekordów DNS, ponieważ NS nie definiują aliasów, lecz określają, które serwery będą obsługiwać zapytania dotyczące danej domeny. To prowadzi do nieporozumień, gdyż NS nie są używane w kontekście aliasowania, co jest kluczowe w przypadku CNAME. Z kolei rekord PTR (Pointer Record) służy do odwrotnego mapowania adresów IP na nazwy hostów. Jest to przydatne w kontekście identyfikacji i weryfikacji adresów, lecz nie ma zastosowania w definiowaniu aliasów dla nazw hostów. Jeśli chodzi o rekord AAAA, ten typ odpowiada za definiowanie adresów IPv6, co jest istotne w sieciach nowoczesnych, jednak również nie pełni funkcji aliasowania. Zrozumienie tych typów rekordów i ich przeznaczenia jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania DNS, a mylenie ich funkcji może prowadzić do problemów w konfiguracji i dostępie do zasobów sieciowych. Kluczowe jest, aby przy definiowaniu rekordów DNS mieć świadomość ich specyficznych zastosowań, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowego działania usług internetowych.

Pytanie 7

Które zestawienie: urządzenie - funkcja, którą pełni, jest niepoprawne?

A. Przełącznik - segmentacja sieci na VLAN-y

B. Ruter - łączenie komputerów w tej samej sieci

C. Modem - łączenie sieci lokalnej z Internetem

D. Access Point - bezprzewodowe łączenie komputerów z siecią lokalną

Przyporządkowanie rutera do funkcji połączenia komputerów w tej samej sieci jest błędne, ponieważ ruter nie jest urządzeniem lokalnym, które łączy komputery w obrębie tej samej sieci LAN. Zamiast tego, jego głównym zadaniem jest kierowanie ruchu danych pomiędzy różnymi sieciami, w tym pomiędzy sieciami lokalnymi a Internetem. W praktyce, do połączenia komputerów w tej samej sieci LAN stosuje się przełączniki (switches), które działają na poziomie warstwy drugiej modelu OSI i umożliwiają komunikację między urządzeniami w obrębie tej samej segmentu sieci. Błędne przypisanie funkcji rutera do lokalnego połączenia komputerów może wynikać z nieporozumienia dotyczącego roli, jaką pełnią różne urządzenia sieciowe. Często osoby uczące się o sieciach komputerowych mylą ruter z przełącznikiem, co prowadzi do błędnych wniosków. Warto zwrócić uwagę, że ruter może również pełnić funkcję zapory (firewall) i zarządzać bezpieczeństwem sieci, co czyni go bardziej kompleksowym urządzeniem niż przełącznik. Kluczowe jest zrozumienie różnicy pomiędzy tymi urządzeniami i ich rolą w architekturze sieciowej, a także stosowanie standardów branżowych, które precyzują funkcjonalność każdego z nich.

Pytanie 8

Jakie zastosowanie ma oprogramowanie Microsoft Hyper-V?

A. łączenia się z innym hostem zdalnie

B. znajdowania zasobów w sieci

C. wirtualizacji rzeczywistych komputerów

D. rozpoznawania komputera w sieci

Twoja odpowiedź na temat funkcji Hyper-V pokazuje pewne nieporozumienie. Wybierając opcje związane z identyfikacją komputera w sieci czy lokalizacją zasobów, pomyliłeś rzeczy. Hyper-V nie działa jako narzędzie do zarządzania adresami IP ani nazwami komputerów. To nie jest jego zadanie. Takie rzeczy robią protokoły jak DHCP czy DNS, a one nie mają nic wspólnego z wirtualizacją. Jeśli chodzi o lokalizację zasobów, to wykorzystuje się do tego inne mechanizmy, jak SMB czy NFS. Co do zdalnego połączenia z innym hostem, to choć maszyny wirtualne z Hyper-V mogą się łączyć, to sam Hyper-V tym się nie zajmuje. Zdalne połączenia realizowane są przez protokoły jak RDP czy SSH. Te niejasności mogą wynikać z mylenia roli wirtualizacji z innymi aspektami sieci. Chodzi o to, że Hyper-V służy do tworzenia i zarządzania maszynami wirtualnymi, a nie do zarządzania siecią. Dlatego ważne jest, żeby dobrze zrozumieć, jak to wszystko działa, żeby wykorzystać jego pełny potencjał w firmach.

Pytanie 9

Switch sieciowy w standardzie Fast Ethernet pozwala na przesył danych z maksymalną prędkością

A. 100 Mbps

B. 10 MB/s

C. 100 MB/s

D. 10 Mbps

No to tak, odpowiedź '100 Mbps' jest jak najbardziej na miejscu. Fast Ethernet, czyli ten standard sieciowy, pozwala na przesył danych z prędkością do 100 megabitów na sekundę. Wprowadzono go jako następcę 10Base-T i jest częścią tej całej rodziny Ethernet 802.3. W praktyce, to rozwiązanie jest mega popularne w sieciach lokalnych, bo naprawdę poprawia wydajność w porównaniu do starszych standardów. Przykładowo, w biurach, gdzie podłącza się różne urządzenia jak komputery czy drukarki, Fast Ethernet sprawia, że wszystko działa sprawnie i szybko. Co ważne, migracja do 100 Mbps nie wymagała dużych wydatków na nowy sprzęt, bo może się dobrze zgrywało ze starą infrastrukturą 10 Mbps. Ostatecznie, Fast Ethernet to był fundament dla innych technologii, jak Gigabit Ethernet, które zaś wprowadziły jeszcze szybsze prędkości, ale zasada działania pozostała podobna.

Pytanie 10

W systemie Windows użycie prezentowanego polecenia spowoduje tymczasową zmianę koloru

Microsoft Windows [Version 10.0.14393]
(c) 2016 Microsoft Corporation. Wszelkie prawa zastrzeżone.
 
C:\Users\ak>color 1

A. paska nazwy okna Windows.

B. tła okna wiersza poleceń, które było uruchomione z ustawieniami domyślnymi.

C. czcionki wiersza poleceń, która była uruchomiona z ustawieniami domyślnymi.

D. tła i czcionki okna Windows.

Dość łatwo pomylić działanie polecenia 'color' w Windows z ogólnymi ustawieniami wyglądu systemu, bo samo polecenie brzmi bardzo ogólnie. Jednak jego efekt ogranicza się tylko do aktywnego okna wiersza poleceń uruchomionego w trybie domyślnym i nie wpływa ani na całe środowisko graficzne, ani na pasek tytułu czy tło okna. Klasycznym nieporozumieniem jest sądzić, że komenda 'color' zmieni coś poza konsolą — np. wygląd pulpitu, kolory okien czy czcionki w Eksploratorze Windows. Takie zmiany wymagają głębokiej ingerencji w ustawienia systemowe, a nie pojedynczego polecenia z konsoli. Podobnie, niektórzy myślą, że 'color 1' odmienia tylko tło okna — to błąd, bo parametr użyty w tej postaci zawsze odnosi się do koloru tekstu, nie tła (gdy pierwszy znak to zero, tło zostaje czarne, a drugi znak określa kolor czcionki). Warto pamiętać, że jeśli chcielibyśmy zmienić tło, należałoby wskazać odpowiednią wartość w pierwszym parametrze, ale w tym przypadku wpisanie tylko 'color 1' skutkuje niebieską czcionką na czarnym tle. Spotkałem się też z opinią, że polecenie 'color' wpływa na pasek tytułu okna — niestety, to też nieporozumienie, bo taki efekt można uzyskać jedynie poprzez zmiany w ustawieniach wyglądu Windows, nie poleceniem w konsoli. Często powielanym błędem jest też przekonanie, że zmiana dotyczy całego systemu albo wszystkich użytkowników. W rzeczywistości dotyczy tylko aktualnie otwartego okna cmd.exe, a po jego zamknięciu wszystko wraca do normy. Dobre praktyki wskazują, by korzystać ze zmiany koloru czcionki w konsoli właśnie dla lepszej organizacji pracy w kilku równoległych sesjach, a nie do personalizacji środowiska systemowego.

Pytanie 11

Dokumentacja końcowa dla planowanej sieci LAN powinna między innymi zawierać

A. raport pomiarowy torów transmisyjnych

B. wykaz rysunków wykonawczych

C. kosztorys prac instalacyjnych

D. założenia projektowe sieci lokalnej

Wielu profesjonalistów w dziedzinie IT może błędnie interpretować znaczenie dokumentacji powykonawczej sieci LAN, co prowadzi do pominięcia kluczowych elementów. Na przykład, założenia projektowe sieci lokalnej mogą być istotnym dokumentem, jednak nie odzwierciedlają one powykonawczego aspektu instalacji. Zdefiniowanie założeń projektowych jest etapem wstępnym, zajmującym się planowaniem i nie dostarcza informacji o rzeczywistym stanie zrealizowanej infrastruktury. Podobnie, spis rysunków wykonawczych może być przydatny, jednak nie zastępuje rzeczywistych wyników pomiarowych, które są kluczowe dla potwierdzenia, że sieć działa zgodnie z wymaganiami. Kosztorys robót instalatorskich także nie jest dokumentem kluczowym w kontekście powykonawczym, ponieważ koncentruje się na aspektach finansowych projektu, a nie na jego realizacji. Właściwe podejście do dokumentacji powykonawczej powinno skupiać się na wynikach pomiarowych, które potwierdzają funkcjonalność oraz jakość instalacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Bez dokładnych raportów pomiarowych, ryzykujemy wystąpienie problemów z wydajnością sieci, co może prowadzić do kosztownych przestojów i frustracji użytkowników końcowych.

Pytanie 12

Który instrument służy do pomiaru długości oraz tłumienności przewodów miedzianych?

A. Miernik mocy

B. Omomierz

C. Reflektometr TDR

D. Woltomierz

Omomierz nie jest odpowiednim przyrządem do pomiaru długości i tłumienności przewodów miedzianych, mimo że służy do pomiaru oporu elektrycznego. Jego zastosowanie ogranicza się głównie do określenia wartości oporu w obwodach elektrycznych, co może być użyteczne w diagnostyce uszkodzeń, ale nie dostarcza informacji o długości przewodów ani ich tłumienności. Woltomierz natomiast mierzy napięcie elektryczne, co również nie ma zastosowania w kontekście pomiarów długości kabli ani ich właściwości tłumiących. Miernik mocy, jak sama nazwa wskazuje, służy do pomiaru mocy elektrycznej w obwodach, co również nie ma związku z danymi parametrami przewodów. Zrozumienie, że każdy z tych przyrządów ma swoje specyficzne funkcje, jest kluczowe w pracy z systemami elektrycznymi. Pomylenie ich zastosowań może prowadzić do poważnych błędów w diagnostyce i konserwacji systemów. Dlatego ważne jest, aby przed wyborem odpowiedniego narzędzia dobrze zrozumieć jego funkcjonalność oraz zastosowanie w praktyce, co wpłynie na efektywność pracy oraz bezpieczeństwo całego systemu.

Pytanie 13

Jakie urządzenie powinno być użyte do połączenia sprzętu peryferyjnego, które posiada bezprzewodowy interfejs komunikujący się za pomocą fal świetlnych w podczerwieni, z laptopem, który nie dysponuje takim interfejsem, lecz ma port USB?

A. Rys. A

B. Rys. B

C. Rys. C

D. Rys. D

Opcja Rys. A ilustruje adapter Bluetooth który nie jest odpowiedni do komunikacji przez podczerwień ponieważ Bluetooth to inna technologia bezprzewodowa oparta na falach radiowych. Użycie adaptera Bluetooth jest typowym błędem w sytuacji gdy wymagana jest podczerwień ponieważ te technologie mimo że obie bezprzewodowe działają na innych zasadach oraz w innych pasmach częstotliwości. Urządzenia Bluetooth i IRDA nie są ze sobą kompatybilne i wymagają różnych interfejsów do komunikacji. Z kolei Rys. C przedstawia adapter USB-WiFi co także nie jest odpowiednim wyborem ponieważ WiFi to technologia służąca do łączenia się z sieciami bezprzewodowymi na większe odległości i nie obsługuje urządzeń opartych na podczerwieni. Adaptery WiFi są przeznaczone do innych zastosowań takich jak połączenie z internetem czy sieciami lokalnymi. Natomiast Rys. D ukazuje adapter USB-C który służy do konwersji portów i nie ma związku z komunikacją w standardzie IRDA. Wybór takiego adaptera byłby błędny w kontekście zadanej funkcji ponieważ nie zmienia on typu komunikacji a jedynie rodzaj portu fizycznego. Błędem w myśleniu może być założenie że wszystkie adaptery USB mają podobne funkcje podczas gdy każdy z nich jest zaprojektowany do specyficznego celu i użycie niewłaściwego skutkuje brakiem możliwości połączenia urządzeń które wymagają konkretnego standardu komunikacji co w tym przypadku jest IRDA.

Pytanie 14

W środowisku Linux uruchomiono skrypt przy użyciu dwóch argumentów. Uzyskanie dostępu do wartości drugiego argumentu z wnętrza skryptu możliwe jest przez

A. %2%

B. %2

C. $2

D. $2$

Zrozumienie, jak przekazywać parametry do skryptów w systemie Linux, jest kluczowe dla skutecznego programowania w powłoce. Pojęcia takie jak %2, %2% i $2$ są niepoprawne, ponieważ nie są zgodne z konwencjami używanymi w powłokach Unixowych. W przypadku %2 i %2%, znaki procentu są stosowane w kontekście innych języków programowania lub systemów, ale nie w skryptach powłoki, gdzie stosuje się dolary ($) do oznaczania zmiennych. Użycie $2 jest właściwe, ale dodawanie dodatkowych znaków, jak % czy $, zmienia semantykę zmiennej i prowadzi do błędów w interpretacji. Często takie pomyłki wynikają z nieznajomości konwencji i reguł, które rządzą danym językiem. Warto zwrócić uwagę, że nie tylko w przypadku zmiennych, ale również w kontekście innych komponentów skryptów, takich jak funkcje czy pętle, posługiwanie się nieprawidłowymi symbolami może prowadzić do nieoczekiwanych rezultatów oraz problemów z debugowaniem. Dlatego kluczowe jest, aby szczegółowo zrozumieć, jak działa system, w którym pracujemy, oraz stosować się do jego zasad i dobrych praktyk programistycznych.

Pytanie 15

Na schemacie przedstawiono podstawowe informacje dotyczące ustawień karty sieciowej. Do jakiej klasy należy adres IP przypisany do tej karty?

A. Klasa C

B. Klasa A

C. Klasa B

D. Klasa D

Adresy IP klasy A obejmują zakres od 1.0.0.0 do 126.0.0.0 co charakteryzuje się pierwszym bitem ustawionym na 0 i umożliwia posiadanie bardzo dużej liczby hostów Klasa A jest idealna dla gigantycznych sieci takich jak te wykorzystywane przez korporacje międzynarodowe lub dostawców usług internetowych Adresacja klasy A nie jest adekwatna do przedstawionego adresu 192.168.56.1 ponieważ znajduje się on poza zakresem tej klasy Klasa B natomiast obejmuje adresy od 128.0.0.0 do 191.255.0.0 Pierwsze dwa bity klasy B są ustawione na 10 co pozwala na posiadanie średniej liczby hostów często używanej w średniej wielkości organizacjach Także w tym przypadku adres 192.168.56.1 nie pasuje do tej klasy ze względu na jego wartość początkową Klasa D służy do multicastingu co oznacza że jej adresy nie są używane do konwencjonalnego adresowania hostów Adresy IP w tej klasie zaczynają się od 224 do 239 i są wykorzystywane głównie do przesyłania danych do wielu odbiorców jednocześnie Wybór klasy D jako klasy do której należy adres 192.168.56.1 jest również błędny gdyż nie jest to adres przeznaczony do tego typu komunikacji Analizując zakresy adresów i funkcje każdej klasy IP można zauważyć że nieprawidłowe wybory wynikają z niezrozumienia charakterystyki zakresów i przeznaczenia poszczególnych klas adresów IP co jest kluczowe dla poprawnej konfiguracji i zarządzania siecią

Pytanie 16

Jakie polecenie należy wprowadzić w wierszu polecenia systemów Windows Server, aby zaktualizować dzierżawy adresów DHCP oraz przeprowadzić rejestrację nazw w systemie DNS?

A. ipconfig /release

B. ipconfig /renew

C. ipconfig /registerdns

D. ipconfig /flushdns

Wybór innych poleceń zamiast 'ipconfig /registerdns' wskazuje na niepełne zrozumienie funkcji poszczególnych komend w kontekście zarządzania DHCP i DNS. Polecenie 'ipconfig /renew' jest używane do odświeżania dzierżawy adresu IP w serwerze DHCP, co nie ma żadnego wpływu na rejestrację DNS. Użytkownicy mogą sądzić, że odnowienie dzierżawy adresu automatycznie aktualizuje również wpisy DNS, co jest mylne, ponieważ system DNS nie jest bezpośrednio związany z przydzielaniem adresów IP. 'ipconfig /release' z kolei powoduje zwolnienie aktualnie przypisanego adresu IP, co również nie wpływa na rejestrację DNS - w rzeczywistości może to prowadzić do sytuacji, w której komputer nie jest w stanie komunikować się w sieci do momentu uzyskania nowego adresu IP. 'ipconfig /flushdns' służy do czyszczenia lokalnej pamięci podręcznej DNS, co może być przydatne w przypadku problemów z rozwiązywaniem nazw, ale nie przyczynia się do aktualizacji rejestracji DNS na serwerze. Zrozumienie różnicy między tymi komendami jest kluczowe, aby unikać błędnych założeń dotyczących ich funkcji i wpływu na konfigurację sieci. W kontekście administracji sieciowej, ważne jest, aby znać właściwe polecenia i ich zastosowanie w celu efektywnego zarządzania adresami IP oraz rejestracjami DNS.

Pytanie 17

Na podstawie załączonego obrazu, który adres powinien zostać zmieniony w ustawieniach klienta lub serwera, aby umożliwić podłączenie komputera do domeny?

Konfiguracja serwera

Physical Address. . . . . . . . : 08-00-27-07-E1-8E
DHCP Enabled. . . . . . . . . . : No
Autoconfiguration Enabled . . . : Yes
Link-local IPv6 Address . . . . : fe80::646e:47a6:1d9:91d1%12(Preferred)
IPv4 Address. . . . . . . . . . : 10.0.0.1(Preferred)
Subnet Mask . . . . . . . . . . : 255.0.0.0
Default Gateway . . . . . . . . : 10.0.0.5
DHCPv6 IAID . . . . . . . . . . : 302514215
DHCPv6 Client DUID. . . . . . . : 00-01-00-01-1E-D7-23-14-08-00-27-07-E1-8E
DNS Servers . . . . . . . . . . : ::1
                                : 127.0.0.1
NetBIOS over Tcpip. . . . . . . : Enabled

Konfiguracja klienta

Adres fizyczny. . . . . . . . . : 08-00-27-74-46-56
DHCP włączone . . . . . . . . . : Nie
Autokonfiguracja włączona . . . : Tak
Adres IPv6 połączenia lokalnego : fe80::56b:c9ae:a01d:7e32%11(Preferowane)
Adres IPv4. . . . . . . . . . . : 10.0.0.10(Preferowane)
Maska podsieci. . . . . . . . . : 255.0.0.0
Brama domyślna. . . . . . . . . : 10.0.0.5
Identyfikator IAID DHCPv6 . . . : 235405351
Identyfikator DUID klienta DHCPv6 : 00-01-00-01-1A-68-0C-FD-08-00-27-0F-E6-F8
Serwery DNS . . . . . . . . . . : fec0:0:0:ffff::1%1
                                : fec0:0:0:ffff::2%1
                                : fec0:0:0:ffff::3%1
NetBIOS przez Tcpip . . . . . . : Włączony

A. Adres DNS w ustawieniach serwera na 10.0.0.1

B. Adres DNS w ustawieniach klienta na 10.0.0.1

C. Adres IPv4 w ustawieniach serwera na 10.0.0.10

D. Adres IPv4 w ustawieniach klienta na 10.0.0.1

Konfiguracja adresu IPv4 zarówno w kliencie, jak i serwerze ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego działania sieci. Jednak w kontekście podłączania komputera do domeny, zmiana samego adresu IPv4 bez poprawnego ustawienia DNS może nie przynieść oczekiwanego rezultatu. Serwer DNS odpowiada za tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co jest niezbędne do znalezienia kontrolera domeny w sieci. Błędne założenie, że zmiana adresu IPv4 na 10.0.0.1 w kliencie czy na 10.0.0.10 w serwerze automatycznie umożliwi podłączenie do domeny, pomija rolę DNS. Z kolei zmiana adresu DNS na serwerze na 10.0.0.1, bez wiedzy o jego roli w sieci, może prowadzić do braku komunikacji z odpowiednimi serwisami DNS, jeśli ten adres nie jest poprawnie skonfigurowany jako działający serwer DNS. Typowym błędem jest też przypisanie serwera DNS na localhost, co może działać na serwerze, ale wymaga prawidłowego przekierowania zapytań dla klientów. Rozumienie tych zależności i poprawna konfiguracja DNS są kluczowe dla spójności działania sieci i umożliwienia podłączenia komputera do domeny, co podkreśla znaczenie dobrych praktyk w zarządzaniu sieciowym.

Pytanie 18

Jaki jest standardowy port dla serwera HTTP?

A. 8080

B. 800

C. 8081

D. 80

Port 80 jest domyślnym portem serwera usługi WWW, co oznacza, że jest standardowo używany do komunikacji HTTP. Protokół HTTP, który jest podstawą większości stron internetowych, został zaprojektowany w taki sposób, aby korzystać z portu 80. Użycie tego portu pozwala przeglądarkom internetowym na automatyczne nawiązywanie połączenia z serwerem WWW bez konieczności jawnego określania portu w adresie URL. Na przykład, wpisując 'http://example.com', przeglądarka domyślnie próbuje połączyć się z portem 80. W praktyce, jeśli port 80 jest zablokowany lub używany przez inny serwis, można napotkać problemy z dostępem do stron internetowych. W kontekście najlepszych praktyk branżowych, administratorzy serwerów powinni upewnić się, że port 80 jest odpowiednio zabezpieczony i monitorowany, aby zapobiegać nieautoryzowanemu dostępowi i atakom. W miarę rozwoju technologii, alternatywne porty, takie jak 443 dla HTTPS, zyskały na znaczeniu, jednak port 80 pozostaje kluczowy dla standardowej komunikacji HTTP.

Pytanie 19

Złącze umieszczone na płycie głównej, które umożliwia podłączanie kart rozszerzeń o różnych ilościach pinów, w zależności od wersji, nazywane jest

A. PCI

B. AGP

C. ISA

D. PCI Express

Wybór innych złączy, takich jak PCI, ISA czy AGP, wskazuje na niepełne zrozumienie ewolucji interfejsów rozszerzeń w komputerach. Standard PCI (Peripheral Component Interconnect) był powszechnie wykorzystywany przed pojawieniem się PCI Express. Oferował on równoległy transfer danych, co ograniczało jego przepustowość. Choć był szeroko stosowany, szybko stał się niewystarczający w obliczu rosnących wymagań dotyczących prędkości przesyłania danych w nowoczesnych aplikacjach. Z kolei ISA (Industry Standard Architecture) jest jeszcze starszym standardem, który dominował w latach 80. i 90. XX wieku, ale jego ograniczenia w zakresie przepustowości i możliwości były zbyt duże, aby sprostać współczesnym wymaganiom. AGP (Accelerated Graphics Port) był złączem zaprojektowanym specjalnie dla kart graficznych, ale również zostało zastąpione przez PCI Express, które oferuje znacznie lepsze osiągi dzięki architekturze szeregowej. Wybierając te starsze złącza, można trafić na istotne ograniczenia w wydajności oraz problemy z kompatybilnością z nowoczesnymi komponentami. Dlatego, aby zbudować nowoczesny system komputerowy, warto korzystać z PCIe, co zapewnia dużą elastyczność i możliwość rozwoju.

Pytanie 20

W programie Explorator systemu Windows, naciśnięcie klawisza F5 zazwyczaj powoduje wykonanie następującej operacji:

A. otwierania okna wyszukiwania

B. odświeżania zawartości bieżącego okna

C. kopiowania

D. uruchamiania drukowania zrzutu ekranowego

Wybór odpowiedzi dotyczący otwierania okna wyszukiwania jest mylny, ponieważ ta funkcjonalność nie jest przypisana do klawisza F5 w systemie Windows. Zamiast tego, w Exploratorze systemu Windows do otwierania okna wyszukiwania używa się zazwyczaj kombinacji klawiszy Ctrl + F, co jest zgodne z zasadami ergonomii w projektowaniu interfejsów użytkownika. Wiele osób błędnie interpretuje skróty klawiaturowe, co prowadzi do nieporozumień i nieefektywnego korzystania z aplikacji. Ponadto, odpowiedź dotycząca kopiowania wskazuje na brak znajomości podstawowych skrótów. Kopiowanie plików w systemie Windows realizuje się zazwyczaj poprzez kombinację klawiszy Ctrl + C, co jest standardem branżowym. Ostatnia nieprawidłowa odpowiedź, dotycząca uruchamiania drukowania zrzutu ekranowego, również jest błędna, ponieważ do tego celu stosuje się klawisz PrtScn, a nie F5. W kontekście użytkowania systemu operacyjnego, znajomość przypisania funkcji do klawiszy jest kluczowa, aby zminimalizować frustrację i zwiększyć efektywność pracy. Wiele z tych błędnych przekonań wynika z nieprzyzwyczajenia do korzystania z klawiatury oraz z braku znajomości standardowych skrótów, co jest istotnym czynnikiem wpływającym na wydajność użytkowników.

Pytanie 21

Urządzenie warstwy dystrybucji, które umożliwia komunikację pomiędzy różnymi sieciami, to

A. serwerem

B. routerem

C. koncentratorem

D. przełącznikiem

Serwer, przełącznik i koncentrator to urządzenia, które pełnią różne funkcje w infrastrukturze sieciowej, ale nie są one odpowiednie do realizacji połączeń między oddzielnymi sieciami w taki sposób, jak robi to router. Serwer jest komputerem, który udostępnia usługi lub zasoby w sieci. Może pełnić rolę przechowalni danych, aplikacji czy stron internetowych, ale nie spełnia roli kierownika ruchu między sieciami. Przełącznik operuje na drugiej warstwie modelu OSI i służy do łączenia urządzeń w ramach tej samej sieci lokalnej (LAN). Przełączniki zajmują się przekazywaniem danych wewnątrz tej samej sieci i nie podejmują decyzji dotyczących trasowania między różnymi sieciami. Koncentrator z kolei jest urządzeniem pasywnym, które odbiera sygnały od jednego urządzenia i przekazuje je do wszystkich innych podłączonych do niego urządzeń w sieci. Nie jest w stanie analizować ani kierować ruchu, co czyni go mało efektywnym w porównaniu do współczesnych przełączników. Błędem jest mylenie tych urządzeń z routerem, który pełni kluczową rolę w komunikacji między sieciami, zapewniając odpowiednie zarządzanie ruchem i trasowaniem danych.

Pytanie 22

Zanim zainstalujesz sterownik dla urządzenia peryferyjnego, system operacyjny Windows powinien weryfikować, czy sterownik ma ważny podpis

A. zaufany

B. cyfrowy

C. elektroniczny

D. kryptograficzny

W przypadku odpowiedzi 'kryptograficzny', należy zauważyć, że chociaż podpis cyfrowy opiera się na kryptografii, termin ten nie jest precyzyjny w kontekście pytania. Kryptografia to szeroka dziedzina, obejmująca różne techniki zabezpieczania informacji, a sama w sobie nie odnosi się bezpośrednio do podpisów stosowanych w systemach operacyjnych. Podobnie, odpowiedź 'elektroniczny' jest myląca, ponieważ chociaż podpis cyfrowy może być uznany za formę podpisu elektronicznego, to termin ten jest zbyt ogólny i nie oddaje specyfiki stosowanej technologii. Można tu również zauważyć, że termin 'zaufany' odnosi się bardziej do statusu źródła, niż do samego mechanizmu podpisywania. To prowadzi do błędnego wniosku, że wystarczy, aby źródło było zaufane, aby uznać dany sterownik za bezpieczny. W praktyce, niezależnie od zaufania do źródła, brak cyfrowego podpisu naraża system na ryzyko instalacji złośliwego oprogramowania. Właściwe podejście do bezpieczeństwa IT wymaga stosowania konkretnych mechanizmów, jak cyfrowe podpisy, które są zgodne z najlepszymi praktykami oraz standardami branżowymi, co skutecznie zwiększa bezpieczeństwo systemów operacyjnych. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do poważnych zagrożeń dla bezpieczeństwa i integralności systemów komputerowych.

Pytanie 23

Zgodnie z normą EIA/TIA T568B, żyły pary odbiorczej w skrętce są pokryte izolatorem w kolorze

A. niebieskim i niebiesko-białym

B. zielonym i biało-zielonym

C. brązowym i biało-brązowym

D. pomarańczowym i pomarańczowo-białym

Wybór innych kolorów żył pary odbiorczej wskazuje na nieporozumienie związane z obowiązującymi standardami okablowania sieciowego. Odpowiedzi takie jak "brązowym i biało-brązowym", "niebieskim i niebiesko-białym" oraz "pomarańczowym i pomarańczowo-białym" odnoszą się do innych par przewodów w strukturze skrętki. Każda para kolorów ma swoje przyporządkowanie według standardu EIA/TIA T568B, a ich zrozumienie jest kluczowe dla prawidłowego działania sieci. Pary brązowa, niebieska i pomarańczowa są odpowiedzialne za inne funkcje w transmisji danych. Na przykład, para niebieska jest często używana w komunikacji Ethernet do przesyłania sygnałów danych, ale nie pełni roli pary odbiorczej. Powszechnym błędem jest mylenie kolorów par i ich funkcji, co może prowadzić do błędów w instalacji i obniżenia wydajności sieci. Niezrozumienie roli poszczególnych par kolorów może skutkować zakłóceniami sygnału, a w niektórych przypadkach nawet całkowitym brakiem łączności. Dlatego istotne jest, aby osoby zajmujące się instalacjami sieciowymi dokładnie zapoznały się z tymi standardami oraz praktykami ich stosowania, aby uniknąć typowych pułapek i osiągnąć optymalną wydajność sieci.

Pytanie 24

Która usługa pozwala na zdalne zainstalowanie systemu operacyjnego?

A. IIS

B. DNS

C. IRC

D. WDS

Zrozumienie tematów związanych z instalacją systemów operacyjnych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą IT. Odpowiedzi, które wskazują na inne usługi, jak IRC, DNS i IIS, mogą wynikać z mylnych przekonań co do ich funkcji. IRC, czyli Internet Relay Chat, to protokół komunikacyjny, który służy do prowadzenia rozmów w czasie rzeczywistym, a nie do instalacji systemów operacyjnych. Jego zastosowanie w kontekście instalacji systemów operacyjnych jest błędne, ponieważ nie zapewnia on żadnych mechanizmów do zarządzania obrazami systemów. DNS, czyli Domain Name System, odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co czyni go kluczowym dla funkcjonowania sieci, ale nie ma on związku z procesem instalacji systemów operacyjnych. Użytkownicy mogą mylić DNS z WDS, ponieważ obie usługi są istotne w kontekście sieci, jednak ich zastosowania są całkowicie różne. IIS, czyli Internet Information Services, to serwer aplikacji stworzony przez Microsoft, który obsługuje aplikacje webowe, a nie procesy instalacji systemów operacyjnych. Choć IIS może być użyty do hostowania stron internetowych i aplikacji, nie ma funkcji, które pozwalałyby na zdalne instalowanie systemów operacyjnych. Stosowanie tych narzędzi w niewłaściwy sposób może prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu infrastrukturą IT i opóźnień w implementacji nowych systemów. Właściwe zrozumienie funkcji i zastosowań różnych usług sieciowych jest kluczowe dla ich prawidłowego wykorzystania w praktyce.

Pytanie 25

Osobom pracującym zdalnie, dostęp do serwera znajdującego się w prywatnej sieci za pośrednictwem publicznej infrastruktury, jaką jest Internet, umożliwia

A. VPN

B. Telnet

C. SSH

D. FTP

Wybór FTP, SSH czy Telnet jako odpowiedzi na pytanie o zdalny dostęp do serwera w sieci prywatnej nie jest właściwy, ponieważ te technologie mają różne zastosowania i ograniczenia. FTP, czyli File Transfer Protocol, służy głównie do przesyłania plików, ale nie zapewnia szyfrowania, co czyni go nieodpowiednim do bezpiecznego dostępu do zasobów sieciowych. W przypadku przesyłania danych wrażliwych, stosowanie FTP może prowadzić do poważnych naruszeń bezpieczeństwa. SSH (Secure Shell) to protokół, który umożliwia bezpieczne logowanie do zdalnych systemów i zarządzanie nimi. Chociaż SSH oferuje silne szyfrowanie, jego podstawowym celem jest zdalne wykonywanie poleceń, a nie zapewnienie pełnego dostępu do sieci prywatnej. Telnet, z kolei, jest protokołem znanym z braku zabezpieczeń – dane przesyłane przez Telnet są przesyłane w postaci niezaszyfrowanej, co czyni go nieodpowiednim do pracy w środowiskach, gdzie bezpieczeństwo danych ma kluczowe znaczenie. Błędem jest zakładanie, że te protokoły mogą pełnić rolę zabezpieczenia dostępu do sieci prywatnej w sposób, w jaki robi to VPN, co skutkuje narażeniem danych na ataki i utratę poufności.

Pytanie 26

Jaką funkcję serwera trzeba dodać w systemach z rodziny Windows Server, aby było możliwe utworzenie nowej witryny FTP?

A. IIS

B. SSH

C. RRAS

D. DHCP

Odpowiedzi, które wskazują na SSH, RRAS lub DHCP, nie są adekwatne do kontekstu tworzenia witryny FTP. SSH (Secure Shell) jest protokołem używanym głównie do bezpiecznego zdalnego logowania na serwerach, a nie do transferu plików przez FTP. Chociaż zapewnia bezpieczne połączenie, nie jest to technologia dedykowana do zarządzania serwerami FTP, co może wprowadzać w błąd niektórych użytkowników, którzy myślą, że zdalne zarządzanie i transfer danych są jednym i tym samym. RRAS (Routing and Remote Access Service) jest technologią służącą do zarządzania połączeniami sieciowymi, w tym VPN i routingu, a nie do utworzenia witryn FTP. Z kolei DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest protokołem odpowiedzialnym za przypisywanie adresów IP urządzeniom w sieci, co nie ma nic wspólnego z konfiguracją serwera FTP. Często mylone są te technologie w kontekście zarządzania serwerami, jednak każda z nich ma wyraźne i odrębne zastosowanie w infrastrukturze IT. Zrozumienie, która rola serwera jest odpowiednia do danego zadania, jest kluczem do efektywnego zarządzania systemami informatycznymi oraz wdrażania odpowiednich zabezpieczeń i polityk dostępu. Bez właściwego podejścia do wyboru odpowiednich narzędzi i technologii użytkownicy mogą napotkać trudności w realizacji swoich zamierzeń związanych z udostępnianiem plików i zarządzaniem zasobami w sieci.

Pytanie 27

W tabeli zaprezentowano specyfikacje czterech twardych dysków. Dysk, który oferuje najwyższą średnią prędkość odczytu danych, to

Pojemność	320 GB	320 GB	320 GB	320 GB
Liczba talerzy	2	3	2	2
Liczba głowic	4	6	4	4
Prędkość obrotowa	7200 obr./min	7200 obr./min	7200 obr./min	7200 obr./min
Pamięć podręczna	16 MB	16 MB	16 MB	16 MB
Czas dostępu	8.3 ms	8.9 ms	8.5 ms	8.6 ms
Interfejs	SATA II	SATA II	SATA II	SATA II
Obsługa NCQ	TAK	NIE	TAK	TAK
Dysk	A.	B.	C.	D.

A. C

B. B

C. D

D. A

Przy wyborze twardego dysku należy uwzględniać wiele parametrów wpływających na jego wydajność Największą szybkość odczytu danych zapewnia dysk z najniższym czasem dostępu oraz odpowiednimi technologiami wspomagającymi jak NCQ Czas dostępu to czas potrzebny do znalezienia i odczytania danych z talerza Im jest on krótszy tym szybciej dysk reaguje na żądania co jest kluczowe w środowiskach wymagających szybkiej obsługi danych jak systemy operacyjne czy aplikacje multimedialne W tabeli dysk B charakteryzuje się najdłuższym czasem dostępu 8.9 ms co oznacza że będzie najwolniejszy w odczycie danych mimo że ma największą liczbę głowic co teoretycznie mogłoby zwiększać szybkość Dysk C również ma większy czas dostępu 8.5 ms i brak wsparcia dla NCQ co ogranicza jego możliwości w wielozadaniowych środowiskach pracy Dysk D mimo obsługi NCQ i dobrych parametrów technicznych czas dostępu 8.6 ms sprawia że nie jest on optymalnym wyborem w porównaniu do dysku A Kluczowy jest wybór dysku z niskim czasem dostępu oraz wsparciem dla NCQ co znacząco wpływa na ogólną wydajność i szybkość działania systemu komputerowego Szczególnie ważne jest to w kontekście serwerów baz danych czy stacji roboczych które wymagają wysokiej przepustowości i szybkości w operacjach odczytu i zapisu danych

Pytanie 28

W lokalnej sieci udostępniono folder o nazwie egzamin jako udział specjalny, który znajduje się na komputerze oznaczonym jako SERWER_2 w głównym katalogu dysku C:. Jakie powinno być wyrażenie dostępu do katalogu egzamin, gdzie znajduje się folder główny dla konta użytkownika o danym loginie?

A. \SERWER_2$egzamin$\%USERNAME%

B. \SERWER_2egzamin$\%USERNAME%

C. \SERWER_2$egzamin\%USERNAME%

D. \SERWER_2egzamin$\%USERNAME%

Niepoprawne odpowiedzi zawierają istotne błędy w składni ścieżki dostępu do folderu udostępnionego. W pierwszej z nieprawidłowych odpowiedzi brakuje podwójnego backslasha na początku ścieżki, co jest kluczowym elementem oznaczającym, że mamy do czynienia z zasobem sieciowym. Bez tego symbolu system operacyjny może błędnie zinterpretować ścieżkę jako lokalną, co prowadzi do problemów z dostępem. Ponadto, w drugiej odpowiedzi użycie znaku '$' jest błędnie zintegrowane z częścią ścieżki do folderu, co sprawia, że nie jest ona zrozumiała dla systemu. Z kolei w trzeciej i czwartej odpowiedzi pominięto również backslash przed nazwą folderu, co również uniemożliwia prawidłowe rozpoznanie ścieżki w kontekście sieciowym. Takie typowe błędy mogą wynikać z braku znajomości zasad formatowania ścieżek w systemach operacyjnych. Warto podkreślić, że standardy określające struktury ścieżek są kluczowe dla zapewnienia prawidłowego dostępu do zasobów oraz ich efektywnego zarządzania w sieci lokalnej.

Pytanie 29

Kabel sieciowy z końcówkami RJ45 był testowany za pomocą diodowego urządzenia do sprawdzania okablowania. Na tym urządzeniu diody LED włączały się po kolei, z wyjątkiem diod oznaczonych numerami 2 i 3, które świeciły jednocześnie na jednostce głównej testera, natomiast nie świeciły na jednostce zdalnej. Jaka była tego przyczyna?

A. Pary odwrócone

B. Pary skrzyżowane

C. Nieciągłość kabla

D. Zwarcie

Pojęcie zwarcia jest często mylone z innymi typami błędów w okablowaniu, co może prowadzić do niepoprawnej diagnostyki. Parowanie odwrócone, czyli niewłaściwe przyporządkowanie przewodów w wtyku, może prowadzić do braku połączenia, ale nie spowoduje sytuacji, w której diody na jednostce głównej świecą się, a na jednostce zdalnej nie. W przypadku par skrzyżowanych, mówimy o sytuacji, w której przewody są połączone w sposób, który eliminuje przesyłanie sygnału; również nie jest to przyczyna błędu w opisywanym teście. Z kolei nieciągłość kabla oznacza, że jeden z przewodów jest uszkodzony lub przerwany; wówczas nie powinny zapalać się diody na żadnej jednostce testera, ponieważ sygnał nie dotarłby do żadnej z nich. W każdej z tych sytuacji nieprawidłowe myślenie prowadzi do nieefektywnej diagnozy problemu. Kluczem do skutecznego rozwiązywania problemów z okablowaniem jest zrozumienie, jak różne rodzaje uszkodzeń wpływają na sygnał. Wiedza ta pomaga nie tylko w diagnostyce, ale także w projektowaniu i instalacji sieci, gdzie przestrzeganie standardów okablowania, takich jak TIA/EIA, może znacznie zredukować ryzyko wystąpienia problemów.

Pytanie 30

Okablowanie pionowe w systemie strukturalnym łączy się

A. w głównym punkcie rozdziału z pośrednimi punktami rozdziału

B. w głównym punkcie rozdziału z gniazdem abonenckim

C. w pośrednim punkcie rozdziału z gniazdem abonenckim

D. w gnieździe abonenckim

Okablowanie pionowe w sieciach strukturalnych powinno łączyć różne punkty w sieci, ale widać, że nie do końca to rozumiesz. Połączenie w gnieździe abonenckim nie wystarczy, bo one są tylko końcowymi punktami dla użytkowników, a nie miejscem do zarządzania sygnałem. Gdy mówimy o połączeniu głównego punktu z gniazdem abonenckim, zapominasz o pośrednich punktach, które są naprawdę potrzebne do rozkładu sygnału w większych sieciach. Nie bierzesz też pod uwagę standardów, które mówią, że trzeba mieć te pośrednie punkty, co może prowadzić do problemów z wydajnością. Jak dla mnie, trzeba zrozumieć rolę głównego punktu i pośrednich punktów, żeby mieć skuteczną sieć. Projektując takie sieci, warto trzymać się standardów, żeby uniknąć kłopotów z wydajnością.

Pytanie 31

Aby zmienić ustawienia konfiguracyjne Menu Start oraz paska zadań w systemie Windows, która przystawka powinna być wykorzystana?

A. fsmgmt.msc

B. gpedit.msc

C. dcpol.msc

D. azman.msc

Przystawka gpedit.msc, znana jako Edytor zasad grupy, jest kluczowym narzędziem w systemie Windows do zarządzania konfiguracją i kontrolą ustawień systemowych, w tym Menu Start i paska zadań. Umożliwia administratorom modyfikację polityk, które wpływają na zachowanie i wygląd tych elementów interfejsu użytkownika. Na przykład, przy użyciu gpedit.msc można zablokować dostęp do określonych elementów Menu Start lub dostosować wygląd paska zadań, co jest szczególnie przydatne w środowiskach korporacyjnych, gdzie spójność i bezpieczeństwo interfejsu są kluczowe. Warto zauważyć, że edytor ten działa na poziomie lokalnym lub w ramach zdalnego zarządzania w sieci, co pozwala na centralne zarządzanie prawami dostępu i ustawieniami systemowymi w dużych organizacjach. W odpowiedzi na rosnące potrzeby w zakresie bezpieczeństwa i dostosowywania środowiska pracy, korzystanie z gpedit.msc jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą IT.

Pytanie 32

Który zakres adresów pozwala na komunikację multicast w sieciach z użyciem adresacji IPv6?

A. ff00::/8

B. 3ffe::/16

C. ::/96

D. 2002::/24

Wybór adresów, takich jak ::/96, 3ffe::/16 czy 2002::/24, jest błędny z różnych powodów. Adres ::/96 jest częścią adresacji IPv6, która jest stosowana do translacji adresów IPv4, ale nie jest dedykowana do komunikacji multicast. Z kolei adres 3ffe::/16 był częścią zarezerwowanej przestrzeni adresowej IPv6 przeznaczonej dla zastosowań eksperymentalnych, co również nie ma związku z multicastem. Adres 2002::/24 jest związany z protokołem 6to4, który służy do tunelowania IPv6 przez IPv4, a więc również nie odnosi się do multicastu. W kontekście adresacji IPv6, nieprawidłowe podejście do wyboru adresów może prowadzić do nieefektywnej komunikacji w sieci, ponieważ nie każda pula adresów ma zastosowanie w różnych scenariuszach komunikacyjnych. Kluczowe jest, aby w przypadku rozważań nad multicastem korzystać z odpowiednio zdefiniowanych standardów, które wskazują na konkretne zakresy adresów, a także rozumieć ich różne zastosowania. Ignorowanie tych zasad prowadzi do nieporozumień i trudności w implementacji rozwiązań sieciowych, co może poważnie wpłynąć na jakość i wydajność usług świadczonych w sieci.

Pytanie 33

W tabeli przedstawiono dane katalogowe procesora AMD Athlon 1333 Model 4 Thunderbird. Jaka jest częstotliwość przesyłania danych między rejestrami?

General information
Type	CPU / Microprocessor
Market segment	Desktop
Family	AMD Athlon
CPU part number	A1333AMS3C
Stepping codes	AYHJA AYHJAR
Frequency (MHz)	1333
Bus speed (MHz)	266
Clock multiplier	10
Gniazdo	Socket A (Socket 462)
Notes on AMD A1333AMS3C
○ Actual bus frequency is 133 MHz. Because the processor uses Double Data Rate bus the effective bus speed is 266 MHz.

A. 266 MHz

B. 1333 MHz

C. 133 MHz

D. 2666 MHz

Wybór odpowiedzi 133 MHz lub 266 MHz jako częstotliwości realizacji przesłań międzyrejestrowych wynika z nieporozumienia dotyczącego terminologii i działania procesora. Częstotliwość 133 MHz odnosi się do rzeczywistej częstotliwości magistrali FSB jednak ze względu na technologię DDR efektywna częstotliwość magistrali wynosi 266 MHz. Wewnętrzna częstotliwość zegara procesora wynosi 1333 MHz i to ona determinuje szybkość z jaką procesor wykonuje instrukcje co jest kluczowym wskaźnikiem wydajności procesora. Błędne zrozumienie pojęć takich jak FSB i efektywna częstotliwość DDR może prowadzić do wyboru niewłaściwych wartości. Ważne jest aby rozróżniać między różnymi częstotliwościami: rzeczywistą magistrali efektywną magistrali oraz wewnętrzną częstotliwością procesora. Uświadomienie sobie różnic między tymi technologiami jest istotne dla zrozumienia jak różne komponenty komputera współpracują ze sobą aby osiągnąć optymalną wydajność. Wybór odpowiedzi 2666 MHz może wynikać z błędnego założenia że procesory w tej serii mogą osiągać tak wysokie częstotliwości co nie było możliwe w tamtym czasie. Rozważanie tych kwestii jest kluczowe dla prawidłowego interpretowania specyfikacji technicznych procesorów i innych komponentów komputerowych co z kolei ma wpływ na efektywne planowanie zasobów technologicznych w profesjonalnych i domowych zastosowaniach.

Pytanie 34

Jakie polecenie w systemie operacyjnym Linux służy do monitorowania komunikacji pakietów TCP/IP lub protokołów wysyłanych lub odbieranych w sieci komputerowej, do której podłączony jest komputer użytkownika?

A. ipconfig

B. ssh

C. route

D. tcpdump

ipconfig to polecenie używane w systemach operacyjnych Windows do wyświetlania i konfigurowania ustawień sieciowych, takich jak adres IP, maska podsieci i brama domyślna. Nie jest ono jednak dostępne w systemach Linux, co czyni je nieodpowiednim dla opisanego zadania. ssh, z kolei, to protokół i narzędzie do zdalnego logowania oraz tunelowania, które umożliwia bezpieczne połączenie z innym komputerem przez sieć, ale nie służy do analizy ruchu sieciowego. Z drugiej strony, route to polecenie do zarządzania tablicą routingu, które pokazuje, jak pakiety są kierowane w sieci, lecz również nie umożliwia bezpośredniego śledzenia komunikacji. Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z mylnego założenia, że każde polecenie związane z siecią ma na celu monitorowanie ruchu. Ważne jest, aby zrozumieć, że różne narzędzia pełnią różne funkcje, i kluczowe jest ich odpowiednie dobieranie do konkretnych zadań w administracji sieci oraz bezpieczeństwa. Odpowiednie narzędzie do monitorowania i analizy ruchu sieciowego, jak tcpdump, powinno być stosowane w przypadku potrzeby analizy komunikacji pakietowej, co czyni tę wiedzę niezbędną dla każdego specjalisty w dziedzinie IT.

Pytanie 35

Najczęstszym powodem rozmazywania się tonera na wydrukach z drukarki laserowej jest

A. Zacięcie papieru

B. Zbyt niska temperatura utrwalacza

C. Uszkodzenie rolek

D. Zanieczyszczenie wnętrza drukarki

Zacięcie papieru nie jest bezpośrednią przyczyną rozmazywania się tonera, chociaż może prowadzić do innych problemów z jakością druku. Zacięcia skutkują przerwaniem procesu drukowania i mogą spowodować, że niektóre strony będą niepełne lub z uszkodzeniami mechanicznymi, co w dłuższej perspektywie może wpływać na ogólną wydajność urządzenia. Zanieczyszczenie wnętrza drukarki to kolejny mit, który rzekomo prowadzi do rozmazywania tonera. Chociaż zanieczyszczone części mogą wpływać na jakość druku, ich wpływ na rozmazywanie tonera jest nieznaczny, a bardziej związany z innymi problemami, jak np. zacięcia, które mogą wystąpić na skutek zanieczyszczeń. Problemy z rolkami, takie jak ich uszkodzenie, mogą prowadzić do zacięć lub niewłaściwego podawania papieru, ale nie mają bezpośredniego związku z temperaturą utrwalacza. W praktyce, analizując te błędne koncepcje, łatwo zauważyć, że podstawowym błędem jest skupienie się na mechanicznych aspektach drukarki, a nie na kluczowym procesie, jakim jest utrwalanie tonera na papierze. Zrozumienie procesu działania drukarek laserowych oraz ich komponentów pozwala lepiej diagnozować problemy i ich przyczyny, co jest niezbędne dla prawidłowego użytkowania i konserwacji sprzętu.

Pytanie 36

Zasada dostępu do medium CSMA/CA jest wykorzystywana w sieci o specyfikacji

A. IEEE802.8

B. IEEE802.3

C. IEEE802.11

D. IEEE802.1

Metoda dostępu do medium CSMA/CA (Carrier Sense Multiple Access with Collision Avoidance) jest kluczowym elementem standardu IEEE 802.11, który jest powszechnie stosowany w sieciach bezprzewodowych, takich jak Wi-Fi. CSMA/CA pozwala urządzeniom na monitorowanie medium transmisyjnego przed rozpoczęciem wysyłania danych, co zmniejsza ryzyko kolizji z innymi transmisjami. W praktyce, gdy urządzenie chce nadawać dane, najpierw nasłuchuje, czy medium jest wolne. Jeśli zauważy, że medium jest zajęte, czeka przez losowy czas przed kolejną próbą. Dzięki temu, nawet w zatłoczonych sieciach, CSMA/CA znacząco poprawia efektywność transmisji. Przykładowo, w sieciach domowych, gdzie wiele urządzeń może próbować jednocześnie łączyć się z routerem, CSMA/CA minimalizuje problemy związane z kolizjami. Warto dodać, że standardy IEEE 802.11 obejmują różne wersje, takie jak 802.11n i 802.11ac, które rozwijają możliwości bezprzewodowe, ale zasady dostępu do medium pozostają spójne z CSMA/CA.

Pytanie 37

Gniazdo na tablicy interaktywnej jest oznaczone tym symbolem. Które złącze powinno być wykorzystane do połączenia tablicy z komputerem?

A. D-SUB VGA

B. FireWire

C. HDMI

D. USB A-A

HDMI choć powszechnie używane do przesyłania sygnałów audio i wideo w jednym kablu jest standardem cyfrowym. Nowoczesne tablice interaktywne mogą wykorzystywać HDMI jednak wiele starszych modeli używa VGA ze względu na szeroką kompatybilność z istniejącym sprzętem. USB A-A nie jest standardowym połączeniem dla transmisji wideo. USB jest zwykle używane do przesyłania danych lub zasilania urządzeń peryferyjnych ale nie do bezpośredniego przesyłania wideo do tablicy interaktywnej. USB A-A jest zresztą nietypowym kablem często stosowanym w specyficznych przypadkach a nie jako standardowe rozwiązanie do podłączeń multimedialnych. FireWire znany również jako IEEE 1394 był popularny w przeszłości dla połączeń urządzeń takich jak kamery cyfrowe ale nie jest standardowo używany do podłączeń tablic interaktywnych. Technologia ta oferowała szybki transfer danych jednakże ze względu na ograniczone wsparcie w nowych urządzeniach została w dużej mierze zastąpiona przez USB i Thunderbolt. Podczas pracy z tablicami interaktywnymi szczególnie w kontekście edukacyjnym kluczowe jest zrozumienie jakie złącza są odpowiednie do konkretnych zastosowań co pozwala na skuteczne i bezproblemowe wykorzystanie dostępnych technologii. Wybór nieodpowiednich złączy może prowadzić do problemów z kompatybilnością ograniczając efektywność i funkcjonalność wykorzystywanych narzędzi edukacyjnych

Pytanie 38

Urządzenie ADSL wykorzystuje się do nawiązania połączenia

A. satelitarnego

B. cyfrowego asymetrycznego

C. radiowego

D. cyfrowego symetrycznego

Ważne jest, aby zrozumieć, że odpowiedzi dotyczące połączeń cyfrowych symetrycznych, radiowych i satelitarnych nie są poprawne w kontekście urządzenia ADSL. Połączenia cyfrowe symetryczne, jak na przykład technologie Ethernet, oferują równą prędkość zarówno dla pobierania, jak i wysyłania danych, co jest przeciwieństwem asymetrycznego charakteru ADSL. Użytkownicy, którzy wybierają symetryczne połączenia, często potrzebują wyższej prędkości wysyłania dla aplikacji takich jak przesyłanie dużych plików czy hosting serwisów internetowych. Z kolei technologie radiowe i satelitarne różnią się od ADSL pod względem sposobu transmisji danych. Połączenia radiowe wykorzystują fale radiowe do dostarczania sygnału, co może wprowadzać większe opóźnienia i problemy z jakością sygnału, zwłaszcza w warunkach atmosferycznych. Z kolei technologie satelitarne, mimo że oferują zasięg w odległych lokalizacjach, mają znaczne opóźnienia wynikające z odległości do satelitów na orbicie, co czyni je mniej praktycznymi dla codziennego użytku porównując do ADSL. Wybór nieodpowiedniej technologii może prowadzić do nieefektywnego korzystania z internetu, dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć różnice między nimi oraz odpowiednio dostosować wybór technologii do swoich potrzeb. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w kontekście optymalizacji usług internetowych dla użytkowników końcowych.

Pytanie 39

Jeżeli podczas uruchamiania systemu BIOS od AWARD komputer wydał długi sygnał oraz dwa krótkie, co to oznacza?

A. uszkodzenie kontrolera klawiatury

B. uszkodzenie karty graficznej

C. problem z pamięcią Flash - BIOS

D. uszkodzenie płyty głównej

Wszystkie inne odpowiedzi, takie jak problemy z kontrolerem klawiatury, płytą główną czy pamięcią Flash BIOS, są niepoprawne w kontekście dźwięków wydawanych przez BIOS AWARD. Problemy z kontrolerem klawiatury zazwyczaj objawiają się krótkimi sygnałami, co jest zupełnie innym przypadkiem. Kiedy BIOS nie może zidentyfikować klawiatury, może wydać krótki sygnał, co nie ma nic wspólnego z długim sygnałem, który dotyczy karty graficznej. Jeśli chodzi o płytę główną, problemy z nią mogą powodować różne kombinacje sygnałów, ale w tym przypadku dźwięki wskazują na konkretny problem z kartą graficzną. W odniesieniu do pamięci Flash BIOS, chociaż problemy z BIOS mogą powodować dolegliwości systemowe, to nie są one związane z dźwiękami sygnalizującymi usterki sprzętowe. W rzeczywistości, przed pojawieniem się jakiejkolwiek diagnostyki dźwiękowej, BIOS musi być w stanie załadować się samodzielnie. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe przypisanie sygnałów diagnostycznych do komponentów może prowadzić do niepotrzebnych interwencji i nieefektywnego rozwiązywania problemów. Przy podejmowaniu działań diagnostycznych, zawsze należy opierać się na dokumentacji producenta oraz oficjalnych wytycznych dotyczących sygnałów POST (Power-On Self-Test) oraz innych standardów diagnostycznych. Znajomość tych zasad pomoże uniknąć błędnych wniosków i przyspieszy proces identyfikacji problemów sprzętowych.

Pytanie 40

Na ilustracji widać panel ustawień bezprzewodowego punktu dostępu, który pozwala na

A. przypisanie adresów MAC kart sieciowych

B. przypisanie maski podsieci

C. konfigurację serwera DHCP

D. nadanie nazwy hosta

No dobra, jeśli chodzi o konfigurację serwera DHCP na bezprzewodowym urządzeniu dostępowym, to wiesz, że to naprawdę kluczowa rzecz, żeby wszystko działało sprawnie w sieci lokalnej. Serwer DHCP, czyli Dynamic Host Configuration Protocol, sprawia, że urządzenia klienckie dostają swoje adresy IP na bieżąco. Dzięki temu, jak nowe urządzenie łączy się z siecią, to automatycznie dostaje adres IP, maskę podsieci i inne potrzebne rzeczy jak brama domyślna czy serwery DNS. To mega ułatwia życie, bo nie musimy biegać i konfigurować każdego z osobna, co znacząco zmniejsza szansę na jakieś problemy z konfliktami adresów IP. W panelu, gdzie konfigurujemy to wszystko, można ustawić zakresy adresów do przydzielenia, czas dzierżawy i inne opcje jak DNS czy WINS. Jak się robi to zgodnie z najlepszymi praktykami, to wszędzie to tak właśnie działa, szczególnie w sieciach, gdzie często coś się zmienia lub jest więcej użytkowników. A tak w ogóle, jak konfigurujesz DHCP, to łatwo jest dodać nowe urządzenia bez zbędnej roboty, co jest super w większych sieciach, gdzie wszystko się dzieje szybko. Dobrze zarządzany serwer DHCP to też lepsze wykorzystanie IP, co ma znaczenie, jak masz dużą sieć.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej