Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:52
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 15:00

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Administrator sieci komputerowej z adresem 192.168.1.0/24 podzielił ją na 8 równych podsieci. Ile adresów hostów będzie dostępnych w każdej z nich?

A. 30

B. 26

C. 28

D. 32

Odpowiedź 30 jest poprawna, ponieważ przy podziale sieci o adresie 192.168.1.0/24 na 8 równych podsieci, musimy najpierw obliczyć, ile bitów jest potrzebnych do reprezentacji 8 podsieci. Używając wzoru 2^n, gdzie n to liczba bitów, odkrywamy, że 2^3 = 8, co oznacza, że potrzebujemy 3 bitów. Zmieniając maskę sieci, pierwotna maska /24 staje się /27 (24 + 3 = 27). Oznacza to, że w każdej podsieci dostępne będą 32 adresy (2^(32-27)=32), z czego dwa adresy są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. Pozostaje zatem 32 - 2 = 30 możliwych adresów hostów w każdej z 8 podsieci. Ta wiedza jest kluczowa w administracji sieci, gdzie efektywne zarządzanie adresacją IP pozwala na lepsze wykorzystanie zasobów sieciowych oraz ich skalowalność.

Pytanie 2

Podczas wyboru zasilacza do komputera kluczowe znaczenie

A. Maję specyfikację zainstalowanego systemu operacyjnego

B. Ma łączna moc wszystkich komponentów komputera

C. Ma rodzaj procesora

D. Ma współczynnik kształtu obudowy

Zgadza się, poprawna odpowiedź to 'Ma łączna moc wszystkich podzespołów komputerowych'. Wiesz, zasilacz w komputerze musi dawać taką moc, żeby wszystko działało jak trzeba. Każdy element, czyli procesor, karta graficzna, RAM i dyski twarde, potrzebują swojej energii, więc musimy to wszystko zsumować, żeby wiedzieć, jak mocny zasilacz musimy kupić. Rekomenduję wybierać zasilacz z zapasem, tak z 20-30% więcej niż całkowite zapotrzebowanie. Na przykład, jak wszystkie komponenty łącznie biorą 400 W, to lepiej wziąć zasilacz na 500-600 W. A jeśli do tego weźmiesz zasilacz z certyfikatem 80 Plus, to jeszcze zaoszczędzisz na rachunkach za prąd, bo mniej energii się zmarnuje. Czyli dobrze dobrany zasilacz to naprawdę kluczowa sprawa dla stabilności i długiego życia komputera.

Pytanie 3

Jaką liczbę dziesiętną reprezentuje liczba 11110101U2)?

A. -11

B. -245

C. 245

D. 11

Wybór odpowiedzi 11 oraz -11 może wydawać się zrozumiały, jednak ignoruje on kluczowy aspekt reprezentacji liczb w systemie binarnym. Liczby binarne mogą być interpretowane na różne sposoby, a w tym przypadku mamy do czynienia z systemem uzupełnień do dwóch. Wartości takie jak 245 i -245 wynikają z błędnego przeliczenia lub interpretacji bitów. Odpowiedź 245 może wynikać z błędu w konwersji, gdzie ignoruje się znak liczby oraz sposób jej reprezentacji w pamięci. Użytkownicy często mylą systemy liczbowe, co prowadzi do nieporozumień, a klasycznym błędem jest niezrozumienie, że najstarszy bit w U2 sygnalizuje, czy liczba jest dodatnia, czy ujemna. Generalnie, podczas konwersji z systemu binarnego na dziesiętny, istotne jest prawidłowe zrozumienie, że w przypadku liczb ujemnych musimy stosować specyficzne zasady, które różnią się od prostego przeliczenia bitów na liczby dziesiętne. Nie wystarczy zaledwie przeliczyć bity na ich wartości dziesiętne, lecz należy uwzględnić również ich format oraz konwencje, co jest kluczowe w programowaniu oraz w inżynierii komputerowej. Zrozumienie tych zasad umożliwia tworzenie bardziej niezawodnych aplikacji oraz lepszą interpretację danych w kontekście systemów komputerowych.

Pytanie 4

Schemat ilustruje ustawienia urządzenia WiFi. Wskaż, które z poniższych stwierdzeń na temat tej konfiguracji jest prawdziwe?

A. Obecnie w sieci WiFi działa 7 urządzeń

B. Filtrowanie adresów MAC jest wyłączone

C. Urządzenia w sieci posiadają adresy klasy A

D. Dostęp do sieci bezprzewodowej jest ograniczony tylko do siedmiu urządzeń

Adresy IP klasy A dotyczą dużych sieci i mają zakres od 1.0.0.0 do 126.255.255.255. W przedstawionej konfiguracji urządzenia posiadają adresy z zakresu 192.168.x.x, co klasyfikuje je jako adresy klasy C, powszechnie używane w sieciach lokalnych. To powszechny błąd, by sugerować się pierwszą cyfrą adresu IP bez uwzględnienia pełnego zakresu klasy adresów. Kolejnym niewłaściwym założeniem jest stwierdzenie, że w sieci pracuje 7 urządzeń. Fakt, że 7 urządzeń jest sparowanych lub zarejestrowanych w systemie, nie oznacza, że wszystkie są aktualnie aktywne i pracujące w sieci; status połączenia może być różny i zależy od bieżących aktywności użytkowników. Stwierdzenie o pracy wyłącznie 7 urządzeń opiera się na założeniu, że jedynie te konkretne urządzenia mają zdefiniowane adresy MAC, co jest błędnym wyobrażeniem, gdyż przy wyłączonym filtrowaniu inne urządzenia mogą również uzyskać dostęp. Błędne rozumienie działania filtrowania MAC prowadzi do nieprawidłowej interpretacji dostępności urządzeń w sieci. Kluczowe jest zrozumienie, że liczba sparowanych urządzeń nie przekłada się na liczbę aktywnych połączeń.

Pytanie 5

Narzędziem służącym do tworzenia logicznych podziałów na dysku twardym w systemie GNU/Linux jest

A. fdisk

B. convert

C. truncate

D. format

Odpowiedź 'fdisk' jest prawidłowa, ponieważ jest to narzędzie w systemie GNU/Linux używane do partycjonowania dysków twardych. Umożliwia ono tworzenie, usuwanie oraz modyfikację partycji na dysku, co jest kluczowe w zarządzaniu przestrzenią dyskową. Fdisk operuje na poziomie systemu plików, co pozwala użytkownikowi na dokładne dostosowanie struktury dysku do jego potrzeb. Przykładem zastosowania fdisk może być sytuacja, gdy administrator systemu chce podzielić nowo podłączony dysk twardy na kilka partycji, aby utworzyć osobne obszary dla różnych systemów operacyjnych lub danych. W praktyce korzystanie z fdisk wymaga pewnej ostrożności, ponieważ błędne operacje mogą prowadzić do utraty danych. Dlatego ważne jest, aby przed przystąpieniem do pracy z tym narzędziem zrobić kopię zapasową danych. Narzędzie to jest zgodne z wieloma standardami branżowymi i jest szeroko stosowane w administracji systemami Linux, co czyni je niezbędnym dla każdego, kto zarządza infrastrukturą IT.

Pytanie 6

Funkcje z różnych dziedzin (data i czas, finanse, tekst, matematyka, statystyka) są składnikiem

A. programów do tworzenia prezentacji multimedialnych

B. przeglądarki internetowej

C. edytora tekstowego

D. arkusza kalkulacyjnego

Funkcje różnych kategorii, takich jak daty i czasu, finansowe, tekstowe, matematyczne oraz statystyczne, są integralnym elementem arkuszy kalkulacyjnych, takich jak Microsoft Excel czy Google Sheets. Arkusze kalkulacyjne zostały zaprojektowane z myślą o obliczeniach, analizie danych oraz automatyzacji zadań, co czyni je niezwykle użytecznymi narzędziami w biznesie i nauce. Przykładowo, funkcje finansowe pozwalają na obliczanie wartości obecnej netto (NPV) lub przyszłej wartości (FV), co jest kluczowe przy podejmowaniu decyzji inwestycyjnych. Funkcje tekstowe umożliwiają manipulację danymi tekstowymi, co jest istotne podczas analizy danych pochodzących z różnych źródeł. Ponadto, funkcje statystyczne, takie jak ŚREDNIA czy MEDIANA, ułatwiają analizę zbiorów danych, co jest nieocenione w badaniach rynkowych. Stosowanie tych funkcji zgodnie z dobrymi praktykami poprawia efektywność pracy i minimalizuje ryzyko błędów, co jest istotne w kontekście profesjonalnego zarządzania danymi.

Pytanie 7

W skład sieci komputerowej wchodzi 3 komputery stacjonarne oraz drukarka sieciowa, które są połączone kablem UTP z routerem mającym porty 1 x WAN oraz 5 x LAN. Które urządzenie sieciowe pozwoli na dołączenie kablem UTP dwóch dodatkowych komputerów do tej sieci?

A. Terminal sieciowy

B. Konwerter mediów

C. Modem

D. Przełącznik

Terminal sieciowy jest urządzeniem, które zazwyczaj służy do łączenia użytkownika z systemem komputerowym lub siecią, ale nie pełni funkcji przełączania sygnałów w sieci LAN. Oznacza to, że nie może być użyty do dodawania kolejnych komputerów do istniejącej sieci, co jest kluczowym wymaganiem w tym przypadku. Z kolei konwerter mediów to urządzenie, które zmienia format sygnału sieciowego, na przykład z miedzi na światłowód, ale nie ma zastosowania w kontekście podłączania dużej liczby urządzeń do lokalnej sieci. Niekiedy można pomylić jego funkcję z funkcjonalnością przełącznika, co prowadzi do błędnych wniosków na temat możliwości rozbudowy sieci. Modem z kolei służy do łączenia lokalnej sieci z siecią szerokopasmową, ale nie ma możliwości podłączania dodatkowych urządzeń w obrębie LAN. Typowe błędy myślowe polegają na nieodróżnianiu funkcji związanych z różnymi typami urządzeń sieciowych. W praktyce, wybór odpowiedniego urządzenia do rozbudowy sieci powinien opierać się na znajomości jego podstawowych funkcji oraz zastosowań w architekturze sieciowej. Każde z wymienionych urządzeń ma swoje unikalne zastosowanie, które powinno być dokładnie zrozumiane, aby uniknąć nieefektywnego zarządzania infrastrukturą sieciową.

Pytanie 8

Termin określający zdolność do rozbudowy sieci to

A. bezawaryjnością

B. kompatybilnością

C. skalowalnością

D. nadmiarowością

Skalowalność to kluczowa cecha systemów informatycznych, która odnosi się do ich zdolności do rozbudowy i dostosowywania się do rosnących potrzeb użytkowników oraz zwiększającego się obciążenia. W kontekście sieci, oznacza to możliwość zwiększania liczby urządzeń, użytkowników lub przepustowości bez utraty wydajności. Przykłady skalowalnych rozwiązań obejmują architektury chmurowe, gdzie zasoby mogą być dynamicznie dostosowywane do potrzeb w czasie rzeczywistym. Dobre praktyki w projektowaniu skalowalnych systemów obejmują stosowanie mikroserwisów, które pozwalają na niezależną skalowalność poszczególnych komponentów, oraz implementację protokołów komunikacyjnych, które wspierają efektywne zarządzanie zasobami. W branży IT, standardy takie jak TOGAF czy ITIL również podkreślają znaczenie skalowalności jako fundamentu elastycznych i odpornych architektur przedsiębiorstw. Rozumienie skalowalności jest kluczowe dla inżynierów i architektów systemów, ponieważ pozwala na projektowanie rozwiązań, które będą mogły rosnąć razem z potrzebami biznesowymi.

Pytanie 9

Narzędzie systemu Windows wykorzystywane do interpretacji poleceń, stosujące logikę obiektową oraz cmdlety, to

A. wiersz poleceń systemu Windows.

B. standardowy strumień wejścia.

C. konsola MMC.

D. Windows PowerShell.

Windows PowerShell to narzędzie, które faktycznie wyróżnia się na tle innych konsol systemowych w Windows, bo nie tylko interpretuje polecenia tekstowe, ale przede wszystkim bazuje na logice obiektowej oraz cmdletach. To daje użytkownikowi dużo większe możliwości niż typowy wiersz poleceń. Można np. manipulować obiektami .NET bezpośrednio w konsoli, co przydaje się w automatyzacji administrowania Windows. Cmdlety to takie specjalne polecenia, które zaprojektowano właśnie do PowerShella – przykładowo Get-Process, Set-Service, czy Import-Module. Moim zdaniem w codziennej pracy administratora systemów PowerShell jest wręcz niezbędny, bo pozwala na tworzenie skryptów zarządzających użytkownikami, usługami, nawet całymi serwerami. Warto dodać, że PowerShell jest zgodny ze standardami Microsoft, a jego elastyczność pozwala nawet zarządzać środowiskami chmurowymi czy Active Directory. Praktycznie każda nowoczesna firma, która poważnie traktuje automatyzację i bezpieczeństwo, wykorzystuje PowerShell do swoich zadań. Jeszcze jedna rzecz – PowerShell jest rozwijany w wersji open source jako PowerShell Core, więc działa też na Linuxie i MacOS, co zdecydowanie poszerza jego zastosowanie. Podsumowując: jeśli zależy Ci na profesjonalnej administracji, automatyzacji zadań i pracy na obiektach zamiast tylko tekstu – PowerShell to absolutny standard.

Pytanie 10

Spuchnięte kondensatory elektrolityczne w sekcji zasilania monitora LCD mogą spowodować uszkodzenie

A. przycisków znajdujących na panelu monitora.

B. układu odchylania poziomego.

C. inwertera oraz podświetlania matrycy.

D. przewodów sygnałowych.

Problem spuchniętych kondensatorów elektrolitycznych w sekcji zasilania monitora LCD jest dość charakterystyczny i prowadzi przede wszystkim do niestabilności napięcia zasilającego komponenty wymagające wysokiej jakości zasilania. Często pojawia się przekonanie, że uszkodzenie takich kondensatorów może oddziaływać na przewody sygnałowe lub układ odchylania poziomego – i to jest bardzo typowy błąd myślowy, który wynika zapewne z przenoszenia doświadczeń ze starych monitorów CRT. W monitorach LCD nie mamy klasycznego układu odchylania poziomego, bo obraz jest generowany zupełnie inaczej niż w kineskopach. Przewody sygnałowe z kolei przesyłają dane do matrycy i nie są bezpośrednio zasilane z tej sekcji, więc nawet poważna awaria kondensatorów raczej nie wpłynie na ich fizyczny stan czy parametry transmisji. Przyciskom na panelu monitora również nic szczególnego nie grozi – one pobierają minimalną ilość prądu, a uszkodzenie kondensatorów objawia się najczęściej zanikiem podświetlenia, migotaniem obrazu, wymuszonym resetem monitora albo całkowitym brakiem reakcji na włączenie. Najbardziej wrażliwym elementem na niestabilne lub tętnieniowe napięcie jest inwerter oraz układ podświetlania matrycy – to one przestają pracować poprawnie, bo wymagają bardzo precyzyjnych parametrów zasilania. W praktyce spotyka się nawet przypadki, gdy kondensatory nie wyglądają na spuchnięte, ale już mają znacznie obniżoną pojemność i to też prowadzi do podobnych usterek. Podsumowując: błędne jest zakładanie, że uszkodzone kondensatory bezpośrednio uszkodzą sygnał, przewody czy przyciski – to raczej problem napięcia podawanego na sekcję inwertera i podświetlania, zgodnie z tym, jak działają nowoczesne monitory LCD. Zwracanie uwagi na poprawność działania zasilacza i regularna kontrola kondensatorów to podstawa dobrej praktyki serwisowej.

Pytanie 11

Czy możesz wskazać, jak wygląda zapis maski podsieci /23 w systemie dziesiętnym, wiedząc, że pierwsze 23 bity z 32-bitowej liczby binarnej to jedynki, a pozostałe to zera? Każdemu z kolejnych 8 bitów odpowiada jedna liczba dziesiętna?

A. 255.255.255.128

B. 255.255.254.0

C. 255.255.255.0

D. 255.255.0.0

Analizując dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich wskazują na nieprawidłowe rozumienie maski podsieci oraz jej reprezentacji w zapisie dziesiętnym. Odpowiedź 255.255.0.0 sugeruje maskę /16, co jest zdecydowanie za mało, aby objąć 23 bity. Maska taka pozwala na maksymalnie 65,536 adresów, co jest daleko poza zakresem 2^(32-16). Odpowiedź 255.255.255.0 natomiast odpowiada masce /24, co również nie jest zgodne z danymi. Maska ta ogranicza nas do 256 adresów w podsieci, co jest niewystarczające w przypadku potrzeby 512 adresów przy /23. Kolejna niepoprawna odpowiedź, 255.255.255.128, to maska /25, która również nie pasuje do zadania, ponieważ oddziela 128 adresów, co znowu jest mniejsze niż to, co oferuje maska /23. Błędy te mogą wynikać z mylnego zrozumienia relacji między liczbą jedynek w masce a jej reprezentacją dziesiętną, co jest kluczowe w kontekście projektowania sieci. W przypadku maskowania, należy zawsze pamiętać o tym, jak wiele adresów jest potrzebnych w danej sieci oraz jakie są wymagania dotyczące ich rozdzielania, co jest fundamentalnym elementem w inżynierii sieci.

Pytanie 12

W dokumentacji powykonawczej dotyczącej fizycznej oraz logicznej struktury sieci lokalnej powinny być zawarte

A. umowa pomiędzy zlecającym a wykonawcą

B. schemat sieci z wyróżnionymi punktami dystrybucji i gniazdami

C. plan prac realizacyjnych

D. wstępny kosztorys materiałów oraz robocizny

Dokumentacja powykonawcza sieci lokalnej powinna być kompleksowa i dokładna, jednak niektóre z wymienionych elementów są nieadekwatne w kontekście specyfikacji, które powinny znaleźć się w takim dokumencie. Harmonogram prac wykonawczych, mimo że istotny dla zarządzania projektem, nie jest elementem, który powinien być częścią dokumentacji powykonawczej sieci. Jego rolą jest wyłącznie planowanie i organizacja prac, a nie szczegółowe przedstawienie struktury sieci. Podobnie umowa zlecającego pracę z wykonawcą, choć ma znaczenie prawne i organizacyjne, nie dostarcza informacji niezbędnych do zrozumienia i zarządzania siecią. W kontekście sieci lokalnych, istotniejsze jest posiadanie precyzyjnych danych dotyczących samej infrastruktury. Wstępny kosztorys materiałów i robocizny jest również mało przydatnym elementem w dokumentacji powykonawczej, gdyż ma głównie charakter szacunkowy, a nie operacyjny. Kluczowe w dokumentacji powykonawczej jest zrozumienie, że schemat sieci z oznaczeniem punktów dystrybucyjnych i gniazd jest niezbędny do przyszłego zarządzania i konserwacji infrastruktury. Brak tego elementu może prowadzić do trudności w diagnozowaniu problemów, co w dłuższym czasie może generować znaczne koszty operacyjne dla organizacji. Użytkownicy często popełniają błąd, myląc dokumentację projektową z dokumentacją powykonawczą, co podkreśla znaczenie zrozumienia ich różnicy w kontekście zarządzania siecią.

Pytanie 13

Na ilustracji zaprezentowano zrzut ekranu z ustawień DMZ na routerze. Aktywacja opcji "Enable DMZ" spowoduje, że komputer o adresie IP 192.168.0.106

A. będzie zabezpieczony przez firewalla

B. utraci możliwość dostępu do internetu

C. zostanie schowany w sieci lokalnej

D. będzie widoczny publicznie w Internecie

Stwierdzenie, że komputer w DMZ zostanie ukryty w sieci lokalnej, jest błędne, ponieważ DMZ to strefa zaprojektowana do umożliwienia zdalnego dostępu z Internetu. Komputery w DMZ są celowo widoczne i dostępne, aby umożliwić zdalne połączenia do usług, które hostują, takich jak serwery WWW czy aplikacje obsługujące klientów zewnętrznych. Koncepcja utraty dostępu do internetu przez umieszczenie w DMZ również jest niepoprawna. W rzeczywistości, komputer w DMZ pozostaje w pełni zdolny do komunikacji z Internetem, z tą różnicą, że jest bezpośrednio narażony na dostęp zewnętrzny, co może wiązać się z zagrożeniami bezpieczeństwa. Ostatnią błędną koncepcją jest myślenie, że DMZ zapewnia ochronę firewalla. W praktyce jest odwrotnie, ponieważ urządzenia w DMZ są często mniej chronione przez główny firewall sieciowy, co czyni je bardziej podatnymi na ataki. To dlatego umieszczanie komputerów w DMZ powinno być ograniczone do sytuacji, gdy jest to absolutnie konieczne, a urządzenia powinny być odpowiednio zabezpieczone innymi środkami ochrony, takimi jak własne firewalle czy regularne aktualizacje zabezpieczeń. W efekcie, DMZ jest narzędziem używanym w specyficznych przypadkach, gdzie dostępność usług zewnętrznych jest priorytetem, a nie metodą zabezpieczenia samego urządzenia.

Pytanie 14

Który rekord DNS powinien zostać dodany w strefie wyszukiwania do przodu, aby skojarzyć nazwę domeny DNS z adresem IP?

A. SRV lub TXT

B. NS lub CNAME

C. A lub AAAA

D. MX lub PTR

Rekordy A i AAAA są kluczowymi elementami w systemie DNS, używanymi do mapowania nazw domen na adresy IP. Rekord A odpowiada za adresy IPv4, natomiast AAAA dla adresów IPv6. W praktyce, gdy użytkownik wpisuje nazwę domeny w przeglądarkę, system DNS przekształca tę nazwę na odpowiadający jej adres IP, umożliwiając nawiązanie połączenia z odpowiednim serwerem. Użycie tych rekordów jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie konfiguracji DNS, co zapewnia efektywność i niezawodność w komunikacji internetowej. Ważne jest, aby przy tworzeniu rekordów A i AAAA upewnić się, że adresy IP są poprawnie skonfigurowane, aby uniknąć problemów z dostępnością serwisu. W przypadku rozwoju aplikacji internetowych, prawidłowa konfiguracja tych rekordów jest niezbędna do zapewnienia, że użytkownicy będą mogli w łatwy sposób uzyskać dostęp do usług. Dobre praktyki zalecają także regularne aktualizowanie tych rekordów w przypadku zmian adresów IP, aby uniknąć problemów z dostępnością.

Pytanie 15

Aby w systemie Windows XP stworzyć nowego użytkownika o nazwisku egzamin z hasłem qwerty, powinno się zastosować polecenie

A. user net egzamin qwerty /add

B. adduser egzamin qwerty /add

C. net user egzamin qwerty /add

D. useradd egzamin qwerty /add

Polecenie 'net user egzamin qwerty /add' jest poprawne, ponieważ jest to standardowa komenda używana w systemach operacyjnych Windows do zarządzania kontami użytkowników z poziomu wiersza poleceń. Rozpoczynając od 'net user', informujemy system, że chcemy pracować z kontami użytkowników. Następnie podajemy nazwę nowego użytkownika - w tym przypadku 'egzamin' - oraz hasło, które chcemy przypisać do tego konta - 'qwerty'. Opcja '/add' oznacza, że chcemy dodać nowe konto do systemu. Tego typu operacje są kluczowe w administracji systemami, ponieważ pozwalają na efektywne zarządzanie dostępem i bezpieczeństwem. W praktyce, administratorzy mogą tworzyć różne konta dla użytkowników, co pozwala na lepszą organizację pracy i kontrolę nad tym, które osoby mają dostęp do jakich zasobów. Ponadto, stosowanie silnych haseł oraz zmiana ich regularnie jest zgodne z zaleceniami bezpieczeństwa, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu.

Pytanie 16

Na skutek użycia polecenia ipconfig uzyskano konfigurację przedstawioną na ilustracji. Jaki jest adres IP stacji roboczej, która została poddana testom?

A. 255.255.255.0

B. 62.21.99.95

C. 192.168.0.11

D. 192.168.0.1

Adres IP 192.168.0.11 jest prawidłowy ponieważ przedstawia lokalny adres przyznawany urządzeniom w sieci prywatnej używającej przestrzeni adresowej 192.168.0.0/24. Ten zakres adresów jest powszechnie stosowany w sieciach domowych i biurowych zgodnie z normą RFC 1918 co zapobiega konflikcie z publicznymi adresami IP w Internecie. Konfiguracja IP przedstawiona na rysunku pokazuje że stacja robocza jest poprawnie skonfigurowana w ramach tej podsieci a router prawdopodobnie działa jako brama domyślna o adresie 192.168.0.1. Adresy IP w tej przestrzeni adresowej są przypisywane przez serwery DHCP lub konfigurowane ręcznie co umożliwia łatwe zarządzanie urządzeniami w sieci. Adres IP 192.168.0.11 wskazuje na urządzenie wewnętrzne co oznacza że inne urządzenia w tej samej sieci mogą się z nim komunikować bez potrzeby translacji adresów. Zrozumienie konfiguracji adresów IP jest kluczowe dla utrzymania wydajnej i bezpiecznej sieci komputerowej a wybór odpowiednich zakresów adresów jest podstawą dobrych praktyk w branży IT.

Pytanie 17

W systemie Linux polecenie chmod 321 start spowoduje nadanie następujących uprawnień plikowi start:

A. wykonanie i zapis dla właściciela pliku, zapis dla grupy, wykonanie dla pozostałych.

B. zapis, odczyt i wykonanie dla użytkownika root, odczyt i wykonanie dla użytkownika standardowego, odczyt dla pozostałych.

C. pełna kontrola dla użytkownika root, zapis i odczyt dla użytkownika standardowego, odczyt dla pozostałych.

D. czytanie, zapis i wykonanie dla właściciela pliku, zapis i wykonanie dla grupy i czytanie dla pozostałych.

Polecenie chmod 321 start w systemie Linux ustawia uprawnienia do pliku start według notacji oktalnej. Każda cyfra odpowiada konkretnej grupie użytkowników: pierwsza to właściciel (user), druga to grupa (group), trzecia to pozostali (others). Liczba 3 oznacza zapis (2) + wykonanie (1), czyli razem 3 – bez odczytu. 2 oznacza tylko zapis, a 1 to tylko wykonanie. W praktyce po tej komendzie właściciel pliku może wykonywać plik i go modyfikować (zapisywać), ale już nie odczyta jego zawartości. Grupa może go tylko zapisywać, natomiast pozostali wyłącznie wykonywać. Moim zdaniem to ciekawe podejście, bo w realnych scenariuszach takie ograniczenie bywa przydatne np. gdy chcemy, by określone osoby mogły uruchamiać skrypt bez możliwości podejrzenia kodu lub by grupa mogła manipulować plikiem, lecz nie uruchamiać lub czytać zawartości. Warto pamiętać, że taka konfiguracja nie jest często spotykana w standardowych środowiskach produkcyjnych, gdzie najczęściej spotyka się zestawy typu 644 czy 755. Dobrze jednak znać te mniej oczywiste kombinacje, bo pozwalają na precyzyjne kontrolowanie dostępu – to już taka trochę wyższa szkoła jazdy w administrowaniu Linuksem. Z mojego doświadczenia to niezła okazja, żeby przećwiczyć myślenie binarne i rozumienie uprawnień, bo w praktyce, gdy pracuje się z większą liczbą użytkowników, takie niestandardowe ustawienia mogą realnie zwiększyć bezpieczeństwo systemu. Warto też pamiętać o narzędziach typu umask, które domyślnie ustalają uprawnienia dla nowych plików – to się przydaje, gdy chcemy, by nowo tworzone pliki miały od razu nietypowe uprawnienia.

Pytanie 18

Za przydzielanie czasu procesora do konkretnych zadań odpowiada

A. chipset

B. pamięć RAM

C. system operacyjny

D. cache procesora

Pojęcie przydzielania czasu procesora do zadań związane jest wyłącznie z funkcją systemu operacyjnego, jednak wiele osób mylnie kojarzy to pojęcie z innymi komponentami komputera. Pamięć RAM, na przykład, jest odpowiedzialna za przechowywanie danych, które są aktywnie używane przez procesor, ale nie podejmuje decyzji o tym, jak długo dany proces ma używać tych zasobów. Możliwe jest, że myślenie w kategoriach pamięci RAM jako decyzyjnego komponentu wynika z błędnego zrozumienia roli różnych elementów architektury komputerowej. Chipset, z drugiej strony, to zestaw układów scalonych, które łączą procesor z innymi komponentami komputera, ale również nie zajmuje się przydzielaniem czasu procesora. Jego główną funkcją jest zapewnienie komunikacji między procesorem, pamięcią RAM i innymi urządzeniami peryferyjnymi. Cache procesora jest pamięcią podręczną, która przyspiesza dostęp do danych, ale także nie jest odpowiedzialna za zarządzanie czasem procesora. W rzeczywistości, zrozumienie roli każdego z tych komponentów jest kluczowe dla poprawnego postrzegania ich funkcji w systemie komputerowym. Często występuje nieporozumienie dotyczące tego, jak różne elementy współpracują ze sobą, co prowadzi do fałszywych wniosków na temat ich funkcji. W praktyce, aby efektywnie wykorzystać zasoby komputerowe, należy koncentrować się na roli systemu operacyjnego, który jest odpowiedzialny za zarządzanie czasem procesora.

Pytanie 19

Czym jest dziedziczenie uprawnień?

A. przeniesieniem uprawnień z obiektu nadrzędnego do obiektu podrzędnego

B. przyznawaniem uprawnień użytkownikowi przez administratora

C. przeniesieniem uprawnień z obiektu podrzędnego do obiektu nadrzędnego

D. przekazywaniem uprawnień od jednego użytkownika do innego

Dziedziczenie uprawnień to kluczowy mechanizm w zarządzaniu dostępem w systemach informatycznych, który polega na przenoszeniu uprawnień z obiektu nadrzędnego na obiekt podrzędny. Dzięki temu, gdy administrator przydziela uprawnienia do folderu głównego (nadrzędnego), wszystkie podfoldery (obiekty podrzędne) automatycznie dziedziczą te same uprawnienia. Działa to na zasadzie propagacji uprawnień, co znacznie upraszcza zarządzanie dostępem i minimalizuje ryzyko błędów wynikających z ręcznego przydzielania uprawnień do każdego obiektu z osobna. Na przykład, w systemach opartych na modelu RBAC (Role-Based Access Control), gdy rola użytkownika ma przypisane określone uprawnienia do folderu, wszystkie pliki oraz podfoldery w tym folderze będą miały te same uprawnienia, co ułatwia zarządzanie i zapewnia spójność polityki bezpieczeństwa. Dobre praktyki zalecają stosowanie dziedziczenia uprawnień w organizacjach, aby zredukować złożoność administracyjną oraz zwiększyć efektywność zarządzania dostępem.

Pytanie 20

W celu zapewnienia jakości usługi QoS, w przełącznikach warstwy dostępu stosowany jest mechanizm

A. decydujący o liczbie urządzeń, które mogą łączyć się z danym przełącznikiem

B. umożliwiający równoczesne wykorzystanie kilku portów jako jednego połączenia logicznego

C. zapobiegający tworzeniu pętli w sieci

D. nadający priorytet wybranym rodzajom danych

Odpowiedź dotycząca nadawania priorytetu określonym rodzajom danych jest prawidłowa, ponieważ mechanizm QoS (Quality of Service) w przełącznikach warstwy dostępu ma na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu jakości usług w sieciach komputerowych. QoS pozwala na kontrolowanie przepływu ruchu i przydzielanie zasobów sieciowych w taki sposób, aby ważniejsze dane, takie jak strumienie audio czy video, mogły być przesyłane z wyższym priorytetem. Na przykład w środowisku biurowym, gdzie wiele urządzeń korzysta z sieci, QoS umożliwia rozróżnienie pomiędzy danymi wideo konferencji a zwykłym ruchem pocztowym, co minimalizuje opóźnienia i zapewnia płynność transmisji. W standardach takich jak IEEE 802.1Q oraz 802.1p definiowane są metody oznaczania ruchu, co ułatwia implementację QoS. Dzięki tym praktykom organizacje mogą lepiej zarządzać swoimi zasobami sieciowymi, co przekłada się na wyższą jakość usług oraz zadowolenie użytkowników.

Pytanie 21

Protokół Datagramów Użytkownika (UDP) należy do kategorii

A. połączeniowych warstwy łącza danych ISO/OSI

B. bezpołączeniowych warstwy transportowej modelu TCP/IP

C. połączeniowych warstwy transportowej modelu TCP/IP

D. bezpołączeniowych warstwy łącza danych modelu ISO/OSI

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że UDP jest protokołem połączeniowym, jest błędny, ponieważ w rzeczywistości UDP działa na zasadzie bezpołączeniowej. Protokół połączeniowy, jak TCP (Transmission Control Protocol), wymaga nawiązania sesji przed przesyłaniem danych oraz zapewnia mechanizmy kontroli błędów i retransmisji, co pozwala na zapewnienie integralności przesyłanych informacji. W przeciwieństwie do tego, UDP nie gwarantuje dostarczenia pakietów ani ich kolejności, co wynika z braku mechanizmów potwierdzania odbioru. Stosowanie protokołów warstwy łącza danych modelu ISO/OSI, które są związane z fizycznym przesyłaniem danych, jest również nieprawidłowe w kontekście UDP, który funkcjonuje na wyższej warstwie transportowej. Użytkownicy mogą błędnie sądzić, że protokoły warstwy łącza mogą zapewnić te same funkcjonalności co warstwa transportowa, co prowadzi do nieporozumień na temat architektury sieci. Kluczowym błędem jest niezdolność do zrozumienia, że warstwa transportowa jest odpowiedzialna za komunikację między procesami w różnych hostach, a warstwa łącza dotyczy jedynie komunikacji na poziomie fizycznym między urządzeniami w obrębie tej samej sieci. Zrozumienie różnicy między tymi warstwami jest niezbędne dla prawidłowego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 22

Jaką sumę należy zapłacić za wymianę karty graficznej w komputerze, jeżeli cena karty wynosi 250 zł, a czas wymiany przez pracownika serwisu to 80 minut, przy czym każda rozpoczęta godzina pracy kosztuje 50 zł?

A. 300 zł

B. 350 zł

C. 250 zł

D. 400 zł

Wybór odpowiedzi 250 zł, 300 zł lub 400 zł wynika z niepełnego zrozumienia kalkulacji kosztów związanych z wymianą sprzętu komputerowego. Odpowiedź 250 zł ignoruje całkowicie koszt robocizny, co jest kluczowym elementem każdej usługi serwisowej. W praktyce, przy każdej wymianie podzespołów należy brać pod uwagę nie tylko cenę samej części, ale również czas, jaki serwisant poświęca na wykonanie usługi. Odpowiedź 300 zł mogłaby wynikać z błędnego założenia, że wymiana zajmuje mniej czasu, a więc koszt robocizny jest niższy. Tego rodzaju błędne rozumowanie nie uwzględnia jednak, że czas pracy serwisanta powinien być zawsze zaokrąglany do najbliższej rozpoczętej godziny, co prowadzi do dodatkowych kosztów. Natomiast wybór odpowiedzi 400 zł może sugerować, że osoba zakłada, że koszt robocizny jest wyższy niż to jest w rzeczywistości, co nie odzwierciedla typowych stawek w branży. Takie rozumowanie prowadzi do nieprawidłowych kalkulacji, które mogą skutkować niepotrzebnymi wydatkami. Ważne jest, aby zawsze dokładnie analizować wszystkie składniki kosztów, zarówno komponenty sprzętowe, jak i robociznę, aby uzyskać rzetelną wycenę usług serwisowych.

Pytanie 23

Na załączonym zdjęciu znajduje się

A. opaska antystatyczna

B. bezprzewodowy transmiter klawiatury

C. opaska do mocowania przewodów komputerowych

D. opaska uciskowa

Opaska antystatyczna to kluczowe narzędzie w ochronie delikatnych komponentów elektronicznych przed uszkodzeniem spowodowanym wyładowaniami elektrostatycznymi (ESD). Tego typu opaska wykonana jest z materiałów przewodzących, które odprowadzają ładunki elektrostatyczne z ciała użytkownika do uziemienia, co zapobiega ich nagromadzeniu. Praktyczne zastosowanie opaski antystatycznej jest nieodzowne w serwisowaniu komputerów czy montażu układów scalonych, gdzie nawet niewielki ładunek elektrostatyczny może uszkodzić komponenty o dużej czułości. Według standardów branżowych, takich jak IEC 61340, stosowanie opasek antystatycznych jest częścią systemu ochrony ESD, który obejmuje również m.in. maty antystatyczne czy uziemione obuwie. Przed użyciem opaski, należy upewnić się, że jest dobrze połączona z ziemią, co można zrealizować poprzez podłączenie jej do odpowiedniego punktu uziemienia. Opaski te są powszechnie używane w centrach serwisowych i fabrykach elektroniki, co podkreśla ich znaczenie w profesjonalnym środowisku pracy z elektroniką. Dbałość o właściwe stosowanie opasek antystatycznych jest zatem nie tylko dobrą praktyką, ale i wymogiem w wielu miejscach pracy związanych z elektroniką.

Pytanie 24

Która z licencji umożliwia korzystanie przez każdego użytkownika z programu bez ograniczeń wynikających z autorskich praw majątkowych?

A. MOLP.

B. Shareware.

C. Public domain.

D. Volume.

Wiele osób myli różne rodzaje licencji, bo na pierwszy rzut oka nazwy mogą brzmieć podobnie czy sugerować jakąś otwartość. MOLP i Volume to komercyjne modele licencjonowania, głównie stosowane przez firmy takie jak Microsoft – najczęściej wykorzystywane w środowiskach korporacyjnych, gdzie software kupuje się na wiele stanowisk albo urządzeń. W praktyce te modele bardzo mocno ograniczają swobodę użytkownika, bo wymagają ścisłego przestrzegania zapisów umowy licencyjnej. Każda instalacja musi być udokumentowana, a naruszenia grożą poważnymi konsekwencjami prawnymi. To nie jest rozwiązanie dla kogoś, kto chce po prostu skorzystać z programu „bez żadnych warunków”. Shareware z kolei to taki model, gdzie możesz przez jakiś czas albo z ograniczoną funkcjonalnością używać programu bez płacenia, ale później twórca oczekuje zapłaty lub rejestracji. W wielu przypadkach shareware ma wręcz „blokady” ograniczające możliwości, jeśli nie wykupisz pełnej wersji. Częsty błąd to utożsamianie shareware z freeware – a to wcale nie jest to samo. Shareware to bardziej demo lub trial, a nie pełna wolność. Większość ekspertów branżowych podkreśla, że prawdziwa swoboda w korzystaniu z oprogramowania bez żadnych ograniczeń formalnych występuje tylko w przypadku public domain. Typowym błędem jest także przekonanie, że jeśli coś jest dostępne w internecie za darmo, to od razu można tego używać dowolnie – niestety, prawo autorskie działa nawet wtedy, gdy twórca nie pobiera pieniędzy. W praktyce najczęściej spotykane restrykcje dotyczą zarówno kopiowania, jak i modyfikacji oraz dalszej dystrybucji. Z mojego punktu widzenia, warto zawsze czytać dokładnie warunki licencji, bo nieporozumienia w tym obszarze potrafią bardzo szybko przerodzić się w poważne problemy, zwłaszcza gdy chodzi o większe projekty czy wdrożenia komercyjne. Podsumowując, wszystkie wymienione poza public domain mają istotne ograniczenia wynikające z autorskich praw majątkowych albo innych zapisów licencyjnych, i nie zapewniają pełnej swobody użytkownikowi końcowemu.

Pytanie 25

Na schemacie przedstawiono podstawowe informacje dotyczące ustawień karty sieciowej. Do jakiej klasy należy adres IP przypisany do tej karty?

A. Klasa A

B. Klasa C

C. Klasa D

D. Klasa B

Adres IP 192.168.56.1 należy do klasy C co wynika z jego pierwszego oktetu który mieści się w zakresie od 192 do 223 Adresy klasy C są szeroko stosowane w małych sieciach lokalnych ze względu na możliwość posiadania do 254 hostów w jednej podsieci co jest idealne dla wielu przedsiębiorstw i organizacji o umiarkowanej wielkości Klasa C jest częścią standardowego modelu klasowego IP opracowanego w celu uproszczenia rozdzielania adresów IP Przez wyznaczenie większej liczby adresów sieciowych z mniejszą liczbą hostów Klasa C odpowiada na potrzeby mniejszych sieci co jest korzystne dla firm które nie potrzebują dużego zakresu adresów IP Dodatkowo adresy z puli 192.168.x.x są częścią zarezerwowanej przestrzeni adresowej dla sieci prywatnych co oznacza że nie są routowane w Internecie Zgodność z tym standardem zapewnia stosowanie odpowiednich praktyk zarządzania adresacją IP oraz bezpieczeństwa sieciowego dzięki czemu sieci prywatne mogą być bezpiecznie używane bez ryzyka kolizji z publicznymi adresami IP

Pytanie 26

Na podstawie danych przedstawionych w tabeli dotyczącej twardego dysku, ustal, który z wniosków jest poprawny?

Wolumin (C:)
    Rozmiar woluminu            = 39,06 GB
    Rozmiar klastra             =  4 KB
    Zajęte miejsce              = 31,60 GB
    Wolne miejsce               =  7,46 GB
    Procent wolnego miejsca     = 19 %
    
    Fragmentacja woluminu
    Fragmentacja całkowita       =  9 %
    Fragmentacja plików          = 19 %
    Fragmentacja wolnego miejsca =  0 %

A. Defragmentacja nie jest potrzebna, całkowita fragmentacja wynosi 9%

B. Defragmentacja jest niepotrzebna, fragmentacja plików wynosi 0%

C. Dysk należy zdefragmentować, ponieważ fragmentacja wolnego miejsca wynosi 19%

D. Wymagana jest defragmentacja dysku, całkowita fragmentacja wynosi 19%

Wielu użytkowników mylnie uważa, że wszelka fragmentacja wymaga natychmiastowej defragmentacji. Jednak nie każdy poziom fragmentacji wpływa znacząco na wydajność systemu. Przy fragmentacji całkowitej wynoszącej 9% wpływ na działanie systemu jest zazwyczaj niezauważalny. Tym bardziej, że nowoczesne systemy operacyjne są zoptymalizowane pod kątem zarządzania fragmentacją, co czyni ręczne interwencje często zbędnymi. Myśli, że fragmentacja plików na poziomie 19% wymaga defragmentacji, jest błędne, szczególnie gdy wolne miejsce jest dobrze zorganizowane, co pokazuje fragmentacja wolnego miejsca wynosząca 0%. Taki stan wskazuje, że nowe dane mogą być efektywnie zapisywane bez dodatkowego rozpraszania. Warto zauważyć, że częsta defragmentacja może być niekorzystna szczególnie dla dysków SSD, które nie działają na tej samej zasadzie co tradycyjne HDD. W ich przypadku defragmentacja może prowadzić do zużycia żywotności pamięci flash. Dobre praktyki branżowe zalecają ocenę rzeczywistego wpływu fragmentacji na wydajność i przeprowadzanie działań optymalizacyjnych tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Regularne monitorowanie oraz zarządzanie przestrzenią dyskową przy wykorzystaniu wbudowanych narzędzi może zapobiec niepotrzebnym interwencjom.

Pytanie 27

Jaką funkcję pełni serwer FTP?

A. udostępnianie plików

B. administracja kontami poczty

C. synchronizacja czasu

D. nadzorowanie sieci

Serwer FTP to taki ważny element w IT, który głównie służy do przesyłania plików między różnymi systemami w sieci. Dzięki protokołowi FTP przesyłanie danych jest naprawdę sprawne, a do tego mamy różne mechanizmy bezpieczeństwa, jak SSL czy TLS, które pomagają chronić nasze pliki. Użycie serwera FTP jest naprawdę szerokie – od wymiany plików między serwerami, po udostępnianie zasobów użytkownikom. Przykładowo, w firmach zajmujących się tworzeniem oprogramowania, programiści korzystają z serwera FTP, żeby wymieniać się plikami z zespołem, co naprawdę ułatwia współpracę. Fajnie jest też, jak serwery FTP są odpowiednio skonfigurowane, żeby zmniejszyć ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Regularne aktualizacje to też kluczowa sprawa, żeby mieć pewność, że korzystamy z najnowszych zabezpieczeń. Jak się spojrzy na standardy branżowe, to FTP jest często wspierany przez różne platformy i systemy operacyjne, co czyni go takim uniwersalnym narzędziem do zarządzania plikami.

Pytanie 28

Jak określa się technologię stworzoną przez firmę NVIDIA, która pozwala na łączenie kart graficznych?

A. RAMDAC

B. CROSSFIRE

C. ATI

D. SLI

Odpowiedzi takie jak ATI, RAMDAC czy CROSS FIRE są związane z innymi aspektami technologii graficznych, jednak nie odpowiadają na pytanie dotyczące technologii łączenia kart graficznych opracowanej przez NVIDIA. ATI to firma, która produkuje karty graficzne, a jej produkty konkurują z rozwiązaniami NVIDIA, ale sama w sobie nie jest technologią do łączenia kart. RAMDAC odnosi się do przetwornika cyfrowo-analogowego, który tłumaczy sygnały cyfrowe na analogowe dla monitorów. Ta technologia jest kluczowa dla wyświetlania obrazu, ale nie ma nic wspólnego z łączeniem kart graficznych, co może prowadzić do błędnego zrozumienia funkcji różnych komponentów w komputerze. Z kolei CROSS FIRE to technologia opracowana przez AMD, która pełni podobną rolę do SLI, ale jest stosowana w przypadku kart graficznych tej marki. Typowe błędy myślowe wynikają z pomylenia konkurencyjnych technologii oraz nieznajomości ich zastosowań. Zrozumienie, że każda z tych koncepcji odnosi się do różnych aspektów przetwarzania grafiki, pozwala uniknąć nieporozumień i prawidłowo identyfikować rozwiązania dostosowane do indywidualnych potrzeb użytkownika.

Pytanie 29

Jakie narzędzie jest używane do zakończenia skrętki wtykiem 8P8C?

A. narzędzie uderzeniowe

B. spawarka światłowodowa

C. zaciskarka do złączy typu F

D. zaciskarka do złączy typu RJ-45

Zaciskarka do złączy typu RJ-45 jest narzędziem niezbędnym do prawidłowego zakończenia skrętki wtykiem 8P8C. Wtyki te są powszechnie stosowane w sieciach komputerowych i telekomunikacyjnych, a ich prawidłowe podłączenie jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości transmisji danych. Zaciskarka umożliwia precyzyjne osadzenie żył skrętki w złączu, co zapewnia stabilne połączenie i minimalizuje ryzyko zakłóceń. Podczas korzystania z zaciskarki ważne jest, aby przestrzegać standardów T568A lub T568B, co wpływa na sposób, w jaki żyły są podłączane do wtyku. Praktyka ta pozwala na zgodność z lokalnymi normami oraz usprawnia instalację w różnych środowiskach. Warto także pamiętać o odpowiednim przygotowaniu przewodów, co obejmuje ich obcięcie na odpowiednią długość i usunięcie izolacji, co jest kluczowe dla uzyskania solidnego połączenia. Wiele osób korzysta z zaciskarki w codziennej pracy, na przykład przy budowaniu lub modernizacji infrastruktury sieciowej, gdzie jakość połączeń ma fundamentalne znaczenie dla wydajności systemów komputerowych.

Pytanie 30

Komenda msconfig uruchamia w systemie Windows:

A. menedżera plików

B. panel sterowania

C. narzędzie konfiguracji systemu

D. menedżera zadań

Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowań różnych narzędzi w systemie Windows. Menedżer plików to aplikacja służąca do przeglądania, organizowania oraz zarządzania plikami na dysku, a nie do konfigurowania systemu. Użytkownicy mogą mylić ją z innymi narzędziami, co często prowadzi do błędnych wniosków. Panel sterowania natomiast to centralne miejsce zarządzania ustawieniami systemu, lecz nie posiada funkcjonalności dotyczącej uruchamiania systemu i zarządzania procesami startowymi. Również menedżer zadań nie jest narzędziem do konfiguracji systemu, lecz do monitorowania aktywnych procesów oraz ich wydajności, umożliwiając zamykanie aplikacji, które nie odpowiadają. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każde narzędzie w systemie Windows ma podobną funkcjonalność, co prowadzi do zamieszania. Kluczowe jest, aby użytkownicy zrozumieli, że każde z tych narzędzi ma swoje specyficzne zadania, a korzystanie z nich w odpowiednich kontekstach jest niezbędne dla prawidłowego zarządzania systemem. Zrozumienie różnic między tymi narzędziami pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie zasobów systemowych oraz na szybsze rozwiązywanie problemów.

Pytanie 31

Jaki protokół stworzony przez IBM służy do udostępniania plików w architekturze klient-serwer oraz do współdzielenia zasobów z sieciami Microsoft w systemach operacyjnych LINUX i UNIX?

A. SMB (Server Message Block)

B. POP (Post Office Protocol)

C. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

D. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)

Zrozumienie protokołów komunikacyjnych w sieciach komputerowych jest wydaje mi się ważne, ale nie zawsze to wychodzi. Na przykład POP, czyli Post Office Protocol, używamy do odbierania e-maili z serwera, więc nie ma nic wspólnego z udostępnianiem plików w modelu klient-serwer. HTTP, czyli Hypertext Transfer Protocol, to przecież głównie do przesyłania stron w Internecie, a nie udostępniania plików. SMTP, czyli Simple Mail Transfer Protocol, przesyła e-maile między serwerami, więc też nie pasuje do tematu. Ludzie często mylą te funkcje z ich zastosowaniem, ale SMB jest zaprojektowany właśnie do współpracy z systemami, które pozwalają na dzielenie się plikami. Tego typu wiedza jest mega istotna, bo inaczej można łatwo poplątać się w rolach tych protokołów.

Pytanie 32

Na ilustracji ukazano fragment dokumentacji technicznej płyty głównej GA-K8NF-9-RH rev. 2.x. Z informacji wynika, że maksymalna liczba kart rozszerzeń, które można zainstalować (pomijając złącza USB), wynosi

A. 6

B. 2

C. 3

D. 5

Płyta główna GA-K8NF-9-RH rev. 2.x jest wyposażona w różnorodne złącza rozszerzeń, które umożliwiają montaż dodatkowych komponentów w komputerze. Maksymalna liczba kart rozszerzeń, jaką można zainstalować, wynosi 6 i obejmuje: jedno złącze PCI Express x16, które jest często wykorzystywane do instalacji kart graficznych dla lepszej wydajności graficznej i obsługi aplikacji wymagających dużej mocy obliczeniowej. Dodatkowo, dwa złącza PCI Express x1 umożliwiają montaż kart rozszerzeń takich jak karty sieciowe, kontrolery dysków czy karty dźwiękowe. Trzy złącza PCI 2.3 pozwalają na instalację starszych kart rozszerzeń, co jest przydatne w przypadku potrzeby korzystania z urządzeń peryferyjnych starszej generacji. Taka konfiguracja jest zgodna ze standardami branżowymi, a także umożliwia elastyczne dostosowanie sprzętu do specyficznych wymagań użytkownika. Montaż kart rozszerzeń zgodnie z potrzebami pozwala na optymalne wykorzystanie zasobów sprzętowych komputera, a także zapewnia lepszą skalowalność systemu w przyszłości. Zrozumienie dostępnych złączy i ich zastosowań jest kluczowe przy planowaniu konfiguracji sprzętowej.

Pytanie 33

Wartość 101011101102 zapisana w systemie szesnastkowym to

A. 576

B. AE6

C. A76

D. 536

Odpowiedź 576 jest poprawna, ponieważ aby przeliczyć liczbę zapisaną w systemie binarnym na system szesnastkowy, należy najpierw zrozumieć, jak konwertować liczby między tymi dwoma systemami. Liczba 10101110110 w systemie binarnym można podzielić na grupy po cztery bity, zaczynając od prawej: 1010 1110 110. Uzupełniamy lewą stronę zera, co daje nam 0010 1011 1011 w pełnych grupach po cztery bity. Następnie każda z tych grup jest konwertowana na system szesnastkowy: 0010 to 2, 1011 to B, a 110 to 6 (po uzupełnieniu do 4 bitów: 0110). Ostatecznie otrzymujemy 2B6. Dla pełnej konwersji z binarnego na szesnastkowy można również skorzystać z konwersji przez dzielenie przez 16, co jest standardową praktyką w programowaniu. Wiedza na temat konwersji liczbowych ma kluczowe znaczenie w dziedzinach takich jak programowanie systemowe, inżynieria komputerowa oraz analizy danych, gdzie różne systemy liczbowo-kodowe są powszechnie stosowane.

Pytanie 34

Które z podanych poleceń w systemie Windows XP umożliwia sprawdzenie aktualnej konfiguracji adresu IP systemu Windows?

A. configip

B. ipconfig

C. ipedit

D. tcpconfig

Odpowiedź 'ipconfig' jest prawidłowa, ponieważ jest to polecenie używane w systemach Windows do wyświetlania konfiguracji sieciowych komputera, w tym informacji o adresach IP, maskach podsieci oraz bramach domyślnych. Użycie 'ipconfig' jest kluczowe dla administratorów systemów, którzy potrzebują diagnozować problemy z siecią. Przykładowo, wpisując 'ipconfig /all', uzyskujemy szczegółowe informacje na temat wszystkich interfejsów sieciowych, co pozwala na szybkie zidentyfikowanie potencjalnych konfliktów adresów IP lub problemów z połączeniem. Dzieje się to w kontekście standardów TCP/IP, które są fundamentem komunikacji w sieciach komputerowych. Dobre praktyki zalecają regularne monitorowanie konfiguracji IP, aby zapewnić prawidłowe działanie sieci i uniknąć problemów związanych z łącznością, co jest szczególnie istotne w organizacjach z rozbudowaną infrastrukturą sieciową.

Pytanie 35

Złącze widoczne na ilustracji służy do podłączenia

A. drukarki

B. modemu

C. myszy

D. monitora

Złącze przedstawione na zdjęciu to złącze VGA (Video Graphics Array) które jest standardowym typem połączenia wykorzystywanym do podłączania monitorów do komputerów. VGA jest analogowym standardem przesyłania sygnału wideo który został wprowadzony w 1987 roku przez firmę IBM. Charakteryzuje się 15 pinami ułożonymi w trzy rzędy. Choć obecnie coraz częściej zastępowane jest przez złącza cyfrowe takie jak HDMI czy DisplayPort nadal znajduje zastosowanie w przypadku starszych monitorów projektorów czy kart graficznych. Złącze VGA przesyła sygnały wideo RGB oraz sygnały synchronizacji poziomej i pionowej co pozwala na obsługę różnych rozdzielczości ekranu. Podczas podłączania urządzeń za pomocą tego złącza kluczowe jest wykorzystanie odpowiedniego kabla VGA aby uniknąć zakłóceń sygnału i zapewnić dobrą jakość obrazu. W praktyce stosowanie złącza VGA w środowiskach gdzie wymagana jest wysoka jakość obrazu na przykład w prezentacjach lub przy pracy graficznej może wymagać dodatkowych konwerterów sygnału na cyfrowe aby zapewnić najwyższą jakość obrazu. Pomimo rozwoju technologii VGA nadal pozostaje szeroko wykorzystywany w wielu aplikacjach przemysłowych i edukacyjnych.

Pytanie 36

Program fsck jest stosowany w systemie Linux do

A. identyfikacji struktury sieci oraz diagnozowania przepustowości sieci lokalnej

B. przeprowadzenia oceny kondycji systemu plików oraz wykrycia uszkodzonych sektorów

C. obserwacji parametrów działania i wydajności komponentów komputera

D. realizacji testów wydajnościowych serwera WWW poprzez wysłanie dużej ilości żądań

Odpowiedź wskazująca na użycie programu fsck do oceny stanu systemu plików i wykrywania uszkodzonych sektorów jest prawidłowa, ponieważ fsck (File System Consistency Check) jest narzędziem dedykowanym do analizy i naprawy systemów plików w systemie Linux. Jego głównym celem jest zapewnienie integralności danych przechowywanych na dyskach. Przykładowo, podczas nieprawidłowego zamknięcia systemu lub awarii zasilania, struktura systemu plików może ulec uszkodzeniu. W takich przypadkach uruchomienie fsck pozwala na skanowanie i naprawę uszkodzonych sektorów oraz nieprawidłowych danych. Narzędzie to jest często stosowane w procesie konserwacji serwerów oraz stacji roboczych, zwłaszcza w środowiskach, w których bezpieczeństwo i dostępność danych są kluczowe. Regularne korzystanie z fsck, zgodnie z najlepszymi praktykami, może pomóc w uniknięciu poważniejszych problemów z systemem plików oraz w zapewnieniu ciągłości działania, co jest szczególnie istotne w kontekście zarządzania infrastrukturą IT.

Pytanie 37

Podaj polecenie w systemie Windows Server, które umożliwia usunięcie jednostki organizacyjnej z katalogu.

A. dsrm

B. redircmp

C. dsadd

D. adprep

Polecenie 'dsrm' (Directory Service Remove) to narzędzie w systemie Windows Server służące do usuwania obiektów z katalogu Active Directory, w tym jednostek organizacyjnych (OU). Użycie tego polecenia jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania Active Directory, ponieważ pozwala na efektywne i bezpieczne eliminowanie niepotrzebnych obiektów. Aby usunąć jednostkę organizacyjną, administrator może użyć polecenia w konsoli PowerShell, na przykład: 'dsrm "OU=exampleOU,DC=domain,DC=com"'. Warto również zauważyć, że przed wykonaniem operacji usunięcia zaleca się przeprowadzenie analizy obiektów zależnych, aby uniknąć usunięcia istotnych zasobów, co może negatywnie wpłynąć na struktury zarządzające. W praktyce, 'dsrm' jest często stosowane w skryptach automatyzujących zarządzanie Active Directory, co podkreśla jego znaczenie w codziennych operacjach administracyjnych.

Pytanie 38

Jakie oprogramowanie dostarcza najwięcej informacji diagnostycznych na temat procesora CPU?

A. GPU-Z

B. Memtest86+

C. HWiNFO

D. HD Tune

HWiNFO to zaawansowane narzędzie diagnostyczne, które dostarcza szczegółowych informacji o sprzęcie komputerowym, w tym o procesorze CPU. Program ten umożliwia monitorowanie parametrów pracy procesora, takich jak temperatura, obciążenie, napięcia oraz prędkość zegara. HWiNFO obsługuje wiele różnych platform sprzętowych i jest często wykorzystywane przez profesjonalistów w dziedzinie IT oraz entuzjastów komputerowych. Dzięki jego funkcjom, użytkownicy mogą szybko zidentyfikować potencjalne problemy z wydajnością, co pozwala na ich szybsze rozwiązanie. Na przykład, w przypadku przegrzewania się procesora, HWiNFO może wskazać, czy jest to spowodowane zbyt wysokim obciążeniem lub niewystarczającym chłodzeniem. Dodatkowo, HWiNFO dostarcza informacji o temperaturach innych komponentów systemowych, co jest kluczowe dla utrzymania stabilności i wydajności całego systemu. W kontekście standardów branżowych, HWiNFO spełnia wymagania profesjonalnego monitorowania i diagnostyki, co czyni go zaufanym narzędziem w wielu zastosowaniach, od diagnostyki po tunning komputerów.

Pytanie 39

Jakie polecenie pozwala na uzyskanie adresów fizycznych dla kart sieciowych w systemie?

A. getmac

B. arp -a

C. pathping

D. ping

Odpowiedzi takie jak 'pathping', 'arp -a' i 'ping' są niepoprawne, ponieważ każde z tych poleceń ma inne zastosowanie w kontekście zarządzania siecią. Polecenie 'pathping' łączy funkcjonalność 'ping' i 'tracert', umożliwiając analizę trasy i opóźnienia do docelowego hosta, ale nie dostarcza informacji o adresach MAC kart sieciowych. Użycie tego polecenia może prowadzić do mylnych założeń, zwłaszcza w kontekście identyfikacji urządzeń w sieci. Z kolei 'arp -a' wyświetla tabelę ARP, która pokazuje powiązania między adresami IP a adresami MAC w danym lokalnym segmencie sieci, ale wymaga wcześniejszego pobrania tych informacji przez inne polecenia, a nie jest bezpośrednim narzędziem do ich uzyskiwania. Natomiast 'ping' jest narzędziem diagnostycznym, które sprawdza dostępność innego hosta w sieci, ale również nie dostarcza informacji o adresach MAC. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie polecenia sieciowe mogą dostarczać tych samych rodzajów informacji, co pokazuje, jak ważne jest zrozumienie różnic w ich funkcjonalności oraz zastosowania w praktyce. Wiedza na temat każdego z tych poleceń pomaga lepiej zarządzać siecią i diagnostyką problemów, ale kluczowe jest ich właściwe stosowanie w kontekście konkretnych potrzeb.

Pytanie 40

Jakie polecenie oprócz ls może być użyte przez użytkownika systemu Linux do wyświetlenia zawartości katalogu, w tym plików i podkatalogów?

A. man

B. pwd

C. tree

D. dir

Wybór innej odpowiedzi, która nie zawiera polecenia 'dir', może prowadzić do pewnych nieporozumień dotyczących tego, co można robić w systemie Linux. Na przykład, polecenie 'tree' pokazuje strukturę katalogów jakby w formie drzewa, ale nie pokazuje tylko zawartości katalogu, a organizację folderów, co sprawia, że nie jest najlepszym zamiennikiem dla 'ls' czy 'dir'. Może to być mylące dla niektórych ludzi, bo mogą pomylić 'tree' z prostym narzędziem do przeglądania plików. Z kolei 'man' to coś, co służy do pokazywania dokumentacji dla innych poleceń, więc nie ma sensu go używać do wyświetlania zawartości katalogów. Mówiąc o 'pwd', to też jest polecenie, które pokazuje pełną ścieżkę bieżącego katalogu roboczego, ale to również nie ma nic wspólnego z pytaniem. Ważne jest, by zrozumieć, że każde z tych poleceń ma swoje unikalne zastosowanie, a ich znajomość jest kluczowa, żeby efektywnie pracować w Linuxie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej