Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.12 - Wykonywanie weterynaryjnych czynności pomocniczych
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 12:18
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 12:37

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przewozowi partii drobiu do zakładu ubojowego towarzyszy dokument w formie świadectwa

A. skierowania zwierząt na ubój

B. pochodzenia

C. wykonania badania przedubojowego

D. zdrowia

Dokumentem towarzyszącym transportowi drobiu do ubojni jest świadectwo zdrowia, które potwierdza, że zwierzęta są zdrowe i wolne od chorób mogących zagrażać zarówno ich dobrostanowi, jak i zdrowiu ludzi. Świadectwo zdrowia jest wymagane przez przepisy prawa oraz standardy weterynaryjne, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności. Przykładowo, przed transportem drobiu do ubojni, zwierzęta muszą być poddane badaniu klinicznemu oraz diagnostycznym, aby potwierdzić ich zdrowie. W sytuacji, gdy zwierzęta są chore, mogą być one objęte kwarantanną lub nie mogą zostać poddane ubojowi, co wpływa na cały łańcuch produkcji mięsa. Przestrzeganie tych zasad nie tylko chroni zdrowie publiczne, ale również wpływa na reputację producentów oraz przetwórców żywności, którzy są zobowiązani do przestrzegania standardów higieny i dobrostanu zwierząt.

Pytanie 2

Paszporty dla bydła są wydawane po złożeniu przez rolnika pełnego zgłoszenia do rejestru

A. Agencja Rozwoju i Modernizacji Rolnictwa

B. Inspekcja Weterynaryjna

C. Urząd Gminy

D. Główny Lekarz Weterynarii

Agencja Rozwoju i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR) jest odpowiedzialna za wydawanie paszportów bydła po zarejestrowaniu wszystkich niezbędnych informacji dostarczonych przez rolnika. Wydanie paszportu bydła jest kluczowym elementem w procesie identyfikacji zwierząt, co jest szczególnie istotne w kontekście bioasekuracji oraz ochrony zdrowia publicznego. Paszport ten zawiera informacje o pochodzeniu zwierzęcia, jego stanie zdrowia oraz dane dotyczące gospodarstwa, w którym zwierzę jest hodowane. Dobrą praktyką jest, aby rolnicy na bieżąco aktualizowali informacje zawarte w paszporcie, co pozwala na zachowanie wysokiego poziomu transparentności i bezpieczeństwa w łańcuchu dostaw. Ponadto, posiadanie ważnego paszportu bydła jest wymogiem prawnym, a jego brak może prowadzić do konsekwencji finansowych oraz utraty praw do dopłat. W praktyce, procedura wydawania paszportów bydła angażuje również inne instytucje, takie jak Inspekcja Weterynaryjna, która monitoruje stan zdrowia zwierząt, co podkreśla znaczenie współpracy pomiędzy różnymi organami w zakresie zarządzania hodowlą zwierząt.

Pytanie 3

Co oznacza sedacja?

A. intubację

B. monitorowanie pracy serca

C. uspokojenie przed zabiegiem

D. wybudzenie z narkozy

Sedacja jest to proces, który ma na celu uzyskanie stanu uspokojenia pacjenta przed różnymi zabiegami medycznymi. Używa się jej w celu zminimalizowania lęku oraz dyskomfortu, co jest szczególnie ważne w kontekście procedur chirurgicznych czy diagnostycznych. Przykładowo, pacjenci poddawani endoskopii często otrzymują sedację, aby mogli znieść nieprzyjemne odczucia związane z badaniem. Tego rodzaju podejście jest zgodne z wytycznymi Amerykańskiego Towarzystwa Anestezjologicznego, które podkreśla, że sedacja powinna być stosowana do zapewnienia komfortu pacjenta, jednocześnie umożliwiając lekarzowi przeprowadzenie zabiegu. W praktyce, sedacja może być realizowana na różnych poziomach, od delikatnego uspokojenia po głębszy stan, jednak zawsze wymaga dokładnej oceny stanu zdrowia pacjenta oraz monitorowania jego parametrów życiowych. Warto również zauważyć, że efektywna sedacja może przyczynić się do szybszego powrotu pacjenta do normy po zabiegu, co jest kluczowe dla poprawy ogólnego doświadczenia związanego z opieką medyczną.

Pytanie 4

Termin wnętrostwo odnosi się do

A. zapalenia jąder

B. niezstąpienia jąder do moszny

C. braku jąder

D. niedorozwoju jąder

Nieprawidłowe odpowiedzi na pytanie o wnętrostwo często wynikają z nieporozumień związanych z definicjami medycznymi. Niedorozwój jąder, jako jedna z odpowiedzi, odnosi się do anomalii rozwojowych, które mogą wystąpić w różnych kontekstach, ale nie są bezpośrednio związane z wnętrostwem. Niedorozwój nie implikuje braku zstąpienia jąder do moszny, lecz dotyczy raczej ich wielkości i funkcji hormonalnych. Z drugiej strony, zapalenie jąder to stan zapalny, zazwyczaj wynikający z infekcji, który może prowadzić do bólu i dyskomfortu, ale również nie jest związany z wnętrostwem, które jest stanem anatomicznym, a nie zapalnym. Odpowiedź sugerująca brak jąder jest także myląca; wnętrostwo dotyczy sytuacji, gdy jądra są obecne, ale nieprawidłowo umiejscowione, a nie ich całkowitego braku. Kluczowe jest zrozumienie, że wnętrostwo to specyficzny stan wymagający diagnostyki i leczenia, a pomylenie go z innymi stanami, takimi jak zapalenie czy niedorozwój, może prowadzić do niewłaściwych metod leczenia oraz niepotrzebnego stresu dla pacjenta i rodziny. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi terminami jest kluczowe dla prawidłowej opieki zdrowotnej i podejmowania decyzji klinicznych.

Pytanie 5

Jak nazywa się badanie, które pozwala na diagnozowanie chorób jelita grubego?

A. kolonoskopii

B. gastroskopii

C. artroskopii

D. rynoskopii

Artroskopia to procedura, która jest używana do diagnozowania i leczenia problemów ze stawami, a nie z jelitami. W ortopedii robi się to, żeby zobaczyć, co się dzieje w stawie, co może pomóc lekarzowi w ocenie uszkodzeń i robieniu małych zabiegów. Gastroskopia jest z kolei badaniem, które dotyczy górnej części przewodu pokarmowego, więc ocenia przełyk, żołądek i dwunastnicę. Moim zdaniem, to zupełnie inny temat niż jelito grube. Rynoskopię wykorzystuje się do badania nosa, co też nie ma nic wspólnego z jelitem grubym. Każda z tych metod jest całkiem inna i nie da się ich stosować zamiennie jak się nie zna ich zastosowania. Warto wiedzieć, jak te różne badania działają, żeby móc lepiej rozmawiać z lekarzami i podejmować mądre decyzje dotyczące zdrowia.

Pytanie 6

Jaka jest prawidłowa temperatura ciała dorosłej owcy?

A. 40,5°C - 42,0°C

B. 36,0°C - 36,5°C

C. 35,5°C - 36,0°C

D. 38,5°C - 40,0°C

Prawidłowa temperatura ciała dorosłej owcy wynosi od 38,5°C do 40,0°C, co mieści się w normalnym zakresie dla tego gatunku. Temperatura ciała owcy jest istotnym wskaźnikiem jej stanu zdrowia, a odchylenia od normy mogą wskazywać na różne problemy zdrowotne, takie jak infekcje czy stany zapalne. Regularne monitorowanie temperatury ciała owcy jest kluczowe w hodowli, ponieważ pozwala na szybką reakcję w przypadku wystąpienia chorób. W praktyce, aby dokładnie zmierzyć temperaturę, stosuje się termometry weterynaryjne, które powinny być wprowadzane do odbytnicy zwierzęcia. Warto dodać, że temperatura może się różnić w zależności od pory dnia, aktywności owcy oraz jej stanu emocjonalnego. Dobrą praktyką jest regularne zapisywanie wyników pomiarów, co pozwala na śledzenie ewentualnych zmian w zdrowiu zwierząt i wczesne wykrywanie nieprawidłowości. Odpowiednia temperatura ciała jest kluczowa dla dobrostanu owiec, wpływa na ich apetyt, wydajność mleczną i ogólną kondycję. Dlatego znajomość norm temperaturowych jest niezbędna dla każdego hodowcy owiec.

Pytanie 7

Aby przeprowadzić ubój na potrzeby własne, konieczne jest zgłoszenie tego co najmniej 24 godziny przed jego realizacją do

A. Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

B. komisariatu policji

C. Powiatowego Inspektoratu Weterynarii

D. wójta lub sołtysa

Zgłoszenie uboju na użytek własny do Powiatowego Inspektoratu Weterynarii jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz przestrzegania przepisów weterynaryjnych. Inspektorat ten ma na celu monitorowanie i kontrolowanie procesów związanych z ubojem zwierząt, aby zapewnić, że odbywa się on zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi oraz z zachowaniem zasad humanitaryzmu. Przykładowo, przed dokonaniem uboju, inspektorzy mogą przeprowadzić inspekcję stanu zdrowia zwierząt, co jest kluczowe dla unikania przenoszenia chorób zoonotycznych do ludzi. Dobrą praktyką jest, aby każdy rolnik, który planuje ubój, znał wymagania dotyczące zgłoszenia oraz dokumentacji, co nie tylko ułatwia sam proces, ale również przyczynia się do większej przejrzystości w łańcuchu żywnościowym. Warto także zauważyć, że nieprzestrzeganie procedur zgłoszenia może prowadzić do nałożenia kar administracyjnych oraz problemów prawnych.

Pytanie 8

W przypadku przeprowadzania uboju cieląt do szóstego miesiąca życia na terenie gospodarstwa, kolczyk powinien być zniszczony w sposób, który uniemożliwi jego ponowne użycie. Kto dokonuje zniszczenia?

A. posiadacz zwierzęcia

B. urzędowy lekarz weterynarii

C. pracownik ARiMR

D. powiatowy lekarz weterynarii

Właściwe zniszczenie kolczyków po uboju cieląt do szóstego miesiąca życia jest kluczowym elementem procesu zarządzania zwierzętami gospodarskimi. Posiadacz zwierzęcia jest odpowiedzialny za zniszczenie kolczyka, co można uznać za wyraz dbałości o przestrzeganie przepisów dotyczących identyfikacji i rejestracji zwierząt. Zgodnie z wymogami prawnymi, zniszczenie kolczyka powinno odbywać się w sposób gwarantujący, że nie będzie on mógł zostać ponownie wykorzystany. Praktyczne przykłady obejmują fizyczne zniszczenie kolczyka przez jego złamanie lub rozcięcie, co zabezpiecza przed fałszywą identyfikacją zwierzęcia. Takie działania są zgodne z dobrymi praktykami w hodowli zwierząt, które mają na celu zapewnienie przejrzystości oraz prawidłowego zarządzania stadem. Dodatkowo, posiadacze zwierząt powinni być świadomi, że nieterminowe zniszczenie kolczyków, jak również ich niewłaściwe przechowywanie, mogą prowadzić do problemów z identyfikacją i ewentualnych sankcji ze strony organów kontrolnych.

Pytanie 9

Mieszanka paszowa to zestawienie składające się z co najmniej

A. trzech składników paszowych

B. czterech składników paszowych

C. jednego składnika paszowego

D. dwóch składników paszowych

Mieszanka paszowa to termin odnoszący się do złożonej kompozycji, która musi zawierać co najmniej dwa różne materiały paszowe. W praktyce oznacza to, że mieszanki paszowe są przygotowywane w celu zaspokojenia specyficznych potrzeb żywieniowych zwierząt, co sprzyja ich zdrowiu i wydajności. Przykładowo, w produkcji pasz dla trzody chlewnej często stosuje się mieszankę zbóż, białka roślinnego, tłuszczu oraz dodatków mineralno-witaminowych. Takie zróżnicowanie materiałów paszowych pozwala na optymalne zbilansowanie diety, co jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi i agrotechnicznymi, a także z normami jakościowymi określonymi przez organizacje takie jak FAO czy EU. Warto zauważyć, że stosowanie tylko jednego materiału paszowego nie pozwala na osiągnięcie takiego zrównoważenia składników pokarmowych, co może prowadzić do niedoborów żywieniowych u zwierząt. W związku z tym, właściwe przygotowanie mieszanki paszowej jest kluczowe dla efektywności produkcji zwierzęcej.

Pytanie 10

W tabeli podano prawidłowe wskaźniki hematologiczne dla różnych gatunków zwierząt. Które ze zwierząt ma leukocytozę?

Wskaźnik		Leukocyty (LEU)
Jednostka		10³/l	tys./mm³
Gatunek	Konie	6,0–12,0	6,0–12,0
	Bydło	4,0–10,0	4,0–10,0
	Owce	4,0–12,0	4,0–12,0
	Kozy	5,0–13,0	5,0–13,0
	Świnie	10,0–22,0	10,0–22,0
	Psy	6,0–17,0	6,0–17,0
	Koty	5,0–20,0	5,0–20,0

A. Krowa przy liczbie leukocytów 12 tys./mm3

B. Świnia przy liczbie leukocytów 8 tys./mm3

C. Pies przy liczbie leukocytów 17 tys./mm3

D. Koń przy liczbie leukocytów 7 tys./mm3

Wybór tej niepoprawnej odpowiedzi pokazuje, że mogło być jakieś nieporozumienie z interpretacją wyników badań. Wartości leukocytów naprawdę są różne w zależności od gatunku, a normy są ustalane na podstawie dużych badań. Na przykład dla psów mamy normę między 6 a 17 tys./mm3. I tak, sugerowanie psa z 17 tys./mm3 jako przykład leukocytozy to błąd, bo to mieści się w normach dla psów. Tak samo z koniem, który ma 7 tys./mm3, czy świnią z 8 tys./mm3 – obie wartości są w porządku. Czasami błędy myślowe wynikają z tego, że nie znamy różnic w normach między gatunkami, a to jest ważne w weterynarii. Rozumienie tych różnic i ich zastosowanie w diagnostyce to klucz dla każdego, kto pracuje ze zdrowiem zwierząt. Trzeba też pamiętać, żeby przy ocenie wyników badań krwi uwzględniać objawy kliniczne i sytuację, w jakiej zwierzę się znajduje, bo same liczby mogą być mylące bez odpowiedniej interpretacji.

Pytanie 11

Jakiego urządzenia używa się do przeprowadzenia bronchoskopii u psa?

A. otoskopu

B. oftalmoskopu

C. fonendoskopu

D. endoskopu

Endoskop jest kluczowym narzędziem do przeprowadzania bronchoskopii u psów, ponieważ umożliwia wizualizację dróg oddechowych, w tym tchawicy i oskrzeli. Bronchoskopia jest procedurą diagnostyczną i terapeutyczną, która pozwala na ocenę stanu zdrowia płuc oraz wykrywanie chorób takich jak zapalenie, nowotwory czy ciała obce. Endoskopia w weterynarii wykorzystuje cienkie, elastyczne narzędzia wyposażone w kamerę oraz źródło światła, co umożliwia uzyskanie wyraźnego obrazu wnętrza dróg oddechowych. Praktyczne zastosowanie endoskopu polega nie tylko na diagnozowaniu, ale również na pobieraniu próbek do badań histopatologicznych oraz przeprowadzaniu zabiegów, takich jak usuwanie ciał obcych. Standardy weterynaryjne podkreślają znaczenie stosowania endoskopii w diagnostyce chorób układu oddechowego, co pozwala na wczesne wykrycie i leczenie schorzeń, co znacząco wpływa na jakość życia pacjentów.

Pytanie 12

Zwierzę, które nie jest podatne na chorobę, a które może przenosić czynnik chorobotwórczy od jednego osobnika wrażliwego do innego, nazywa się

A. czynnika epizootycznego

B. rezerwuaru choroby

C. nosiciela

D. wektora

Wektorem nazywamy zwierzęta, które nie są same wrażliwe na daną chorobę, ale mogą przenosić patogeny z jednego organizmu na drugi. Takie organizmy pełnią kluczową rolę w epidemiologii chorób, ponieważ umożliwiają rozszerzenie zasięgu patogenów, co może prowadzić do poważnych epidemii w populacjach wrażliwych. Przykładem może być komar Anopheles, który przenosi malarię; sam nie choruje na tę chorobę, lecz przenosi zarodźce Plasmodium na ludzi. Wektory są istotnymi elementami w strategiach zapobiegania chorobom, co podkreśla znaczenie monitorowania ich populacji oraz kontrolowania ich zasięgu, co jest zgodne z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz innych instytucji zdrowia publicznego. Dobrą praktyką jest również prowadzenie badań nad interakcjami między wektorami a patogenami, co może pomóc w opracowywaniu skutecznych metod kontroli ich populacji i ograniczania rozprzestrzeniania się chorób.

Pytanie 13

Badanie rektalne przeprowadza się przez

A. cewkę moczową

B. pochwę

C. jamę ustną

D. odbyt

Badanie rektalne, znane również jako badanie per rectum, jest procedurą diagnostyczną wykonywaną przez odbyt. Jest to istotny element oceny stanu zdrowia pacjentów, szczególnie w kontekście schorzeń układu pokarmowego, prostaty u mężczyzn oraz chorób odbytnicy. W trakcie tego badania lekarz wprowadza palec do odbytu, co pozwala na ocenę struktury i ewentualnych nieprawidłowości, takich jak guzy, polipy czy stany zapalne. Badanie rektalne jest standardem w diagnostyce niektórych chorób, np. raka jelita grubego, i powinno być wykonywane regularnie u pacjentów powyżej określonego wieku lub z grupy ryzyka. Dodatkowo, w przypadku mężczyzn, badanie to pozwala na ocenę stanu prostaty, co jest szczególnie ważne w kontekście profilaktyki raka prostaty. Przestrzeganie zasad aseptyki i odpowiednie przygotowanie pacjenta są kluczowe dla skuteczności i komfortu tego badania.

Pytanie 14

Podmiot funkcjonujący w branży spożywczej nie jest zobowiązany do wdrożenia

A. HACCP

B. GHP

C. GMP

D. ISO

Odpowiedź wskazująca, że podmiot działający na rynku spożywczym nie ma obowiązku wdrożenia normy ISO jest prawidłowa, ponieważ ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna) jest standardem, który nie jest obligatoryjny, lecz dobrowolny. Wdrożenie systemu zarządzania jakością według norm ISO 9001 może przynieść korzyści w postaci poprawy procesów, zwiększenia satysfakcji klientów oraz lepszej organizacji pracy. Przykładem może być przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją żywności, które korzystając z certyfikacji ISO, zyskało uznanie na rynku oraz przyciągnęło nowych klientów. Niezależnie od tego, czy firma zdecyduje się na certyfikację, ISO dostarcza ramy, które mogą wspierać rozwój organizacyjny i procesowy, a ich implementacja może być korzystna, jednak nie jest wymagana przez prawo. Dla porównania, inne wymienione standardy, takie jak GMP, GHP czy HACCP, są regulacjami, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności i są obligatoryjne w wielu krajach, co oznacza, że przedsiębiorstwa muszą je wdrażać, aby prowadzić działalność na rynku spożywczym.

Pytanie 15

Jakie elementy są analizowane w badaniu biochemicznym?

A. liczba erytrocytów

B. pasożyty wewnątrzkrwinkowe

C. elektrolity

D. krwinki białe

Wybór odpowiedzi związanych z krwinkami białymi, pasożytami wewnątrzkrwinkowymi oraz liczbą erytrocytów jest nieprawidłowy, ponieważ te elementy są przedmiotem innych typów badań diagnostycznych. Krwinki białe, znane również jako leukocyty, są głównie oceniane w kontekście badań hematologicznych, które koncentrują się na ocenie układu odpornościowego oraz detekcji infekcji, stanów zapalnych czy nowotworów. Pasożyty wewnątrzkrwinkowe, takie jak Plasmodium, są wykrywane przy użyciu badań mikroskopowych i serologicznych, które są zgoła innego rodzaju niż analizy biochemiczne. Liczba erytrocytów, czyli czerwonych krwinek, również jest badana w ramach morfologii krwi, a nie w kontekście biochemicznym. Ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi kategoriami badań, ponieważ każda z nich skupia się na innych aspektach zdrowia pacjenta. Typowe błędy myślowe, jakie mogą prowadzić do takich nieporozumień, to mylenie funkcji elektrolitów z funkcjami innych komórek i substancji w organizmie. W kontekście zdrowia, każdy z tych elementów wymaga odrębnego podejścia diagnostycznego, które jest zgodne z ustalonymi standardami medycznymi.

Pytanie 16

Mięso można uznać za nadające się do spożycia przez ludzi

A. zawierające materiały szczególnego ryzyka.

B. pochodzące od zwierząt, które przeszły badania przedubojowe i poubojowe, z wyjątkiem dzikiej zwierzyny.

C. uzyskane od zwierząt, które były poddane ubojowi upozorowanemu.

D. wykazujące intensywny zapach płciowy.

Prawidłowa odpowiedź podkreśla znaczenie przeprowadzania badań przedubojowych i poubojowych, które są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Badania te obejmują ocenę stanu zdrowia zwierząt przed ubojowaniem oraz kontrolę jakości mięsa po jego pozyskaniu. W przypadku zwierząt hodowlanych, takie jak bydło czy trzoda chlewna, stosowanie się do regulacji unijnych, takich jak Rozporządzenie (WE) nr 854/2004, jest niezbędne. Wyjątek dla upolowanej zwierzyny łownej wynika z różnic w nadzorze weterynaryjnym, gdzie kontrola może być mniej rygorystyczna, co stawia takie mięso w potencjalnie niebezpiecznej kategorii. Przykłady właściwych praktyk obejmują również odpowiednie przechowywanie i transport mięsa, które muszą odbywać się w warunkach chłodniczych, aby zminimalizować ryzyko kontaminacji oraz zepsucia. Warto dodać, że mięso, które nie przeszło wymaganych badań, może być źródłem chorób przenoszonych na ludzi, co czyni przestrzeganie tych standardów kluczowym aspektem zdrowia publicznego.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Aby wykluczyć ból nerek u konia, należy opukać obszar

A. piersiowy.

B. lędźwiowy.

C. szyjny.

D. krzyżowy.

Odpukując okolicę lędźwiową konia, można skutecznie ocenić ewentualne dolegliwości nerek. Region lędźwiowy jest odpowiedzialny za umiejscowienie nerek, które są kluczowymi organami w metabolizmie i usuwaniu toksyn z organizmu. W praktyce weterynaryjnej, opukiwanie lędźwi pozwala na identyfikację obszarów bolesnych, co może świadczyć o zapaleniu lub innej patologii nerek. Weterynarze często używają tej metody w rutynowych badaniach koni, zwłaszcza gdy istnieją symptomy sugerujące problemy z układem moczowym, takie jak zmiany w zachowaniu, spadek apetytu czy zmiany w urynacji. Ponadto, znajomość anatomicznych struktur w tym obszarze jest niezbędna, aby prawidłowo ocenić stan zdrowia zwierzęcia i podjąć odpowiednie kroki diagnostyczne, takie jak badania obrazowe czy analizy laboratoryjne. W kontekście dobrych praktyk, opukiwanie jest nieinwazyjną metodą, która może być stosowana jako pierwszy krok w kierunku bardziej zaawansowanej diagnostyki.

Pytanie 19

Aby zdiagnozować babeszjozę, należy pobrać do analizy

A. zeskrobinę

B. kał

C. krew

D. ślina

Babeszjoza to choroba pasożytnicza wywoływana przez zarodźce z rodzaju Babesia, które atakują czerwone krwinki u zwierząt, głównie psów. W celu postawienia diagnozy, kluczowym materiałem do badań jest krew, ponieważ to właśnie w niej pasożyty są obecne i mogą być wykryte. Właściwa diagnostyka polega na przeprowadzeniu badań mikroskopowych krwi, w których można zaobserwować charakterystyczne formy Babesii w erytrocytach. W praktyce weterynaryjnej lekarze często wykonują rozmaz krwi, co pozwala na szybką ocenę obecności pasożyta oraz analizę ewentualnych zmian w morfologii krwi zwierzęcia. Zastosowanie testów serologicznych oraz PCR w diagnostyce babeszjozy również opiera się na pobraniu krwi. Warto zwrócić uwagę, że wczesne wykrycie babeszjozy jest kluczowe dla skutecznego leczenia i poprawy rokowania chorego zwierzęcia, a standardy diagnostyczne zalecają regularne badanie krwi w przypadkach podejrzenia tej choroby.

Pytanie 20

Przedstawiony opis wskazuje na

Następuje podwyższenie temperatury ciała, występują dreszcze, w końcu dochodzi do utraty apetytu i niechęci do jedzenia. Uwidacznia się obrzęk i zaczerwienienie się błony śluzowej pyska. W następstwie tych zmian pojawiają się pęcherze m.in. na skórze szpary międzyracicznej oraz na wymieniu.

A. pryszczycę.

B. białaczkę.

C. nosaciznę.

D. BSE.

Prawidłowa odpowiedź to pryszczyca, co wynika z opisanego obrazu klinicznego, który wskazuje na chorobę wirusową, typową dla bydła i innych zwierząt kopytnych. Objawy takie jak podwyższenie temperatury ciała, dreszcze, utrata apetytu, obrzęk i zaczerwienienie błony śluzowej pyska oraz pojawienie się pęcherzy na skórze są charakterystyczne dla tego schorzenia. W praktyce weterynaryjnej, wczesne rozpoznanie pryszczycy jest kluczowe dla kontrolowania jej rozprzestrzenienia, szczególnie w stadach bydła, gdzie choroba może prowadzić do znacznych strat ekonomicznych. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), w przypadku wystąpienia objawów należy niezwłocznie zgłosić to do odpowiednich służb weterynaryjnych. Przykładowe działania profilaktyczne obejmują szczepienia oraz monitorowanie zdrowia zwierząt, co jest zgodne z dobrymi praktykami zarządzania zdrowiem zwierząt.

Pytanie 21

Przed sterylizacją narzędzi chirurgicznych w autoklawie, należy je najpierw

A. wyczyścić, przepłukać i osuszyć

B. wyczyścić, przepłukać w bieżącej wodzie

C. opalić nad płomieniem

D. osuszyć

Odpowiedź "wymyć, opłukać i osuszyć" jest prawidłowa, ponieważ przed sterylizacją narzędzi chirurgicznych, niezwykle istotne jest usunięcie wszelkich resztek organicznych oraz zanieczyszczeń, które mogą być obecne na ich powierzchni. Przeprowadzając proces mycia, opłukiwania i osuszania, zapewniamy, że narzędzia będą dokładnie oczyszczone przed umieszczeniem ich w autoklawie, co jest kluczowe dla skuteczności sterylizacji. W praktyce, mycie narzędzi chirurgicznych powinno odbywać się w specjalnych basenach z detergentami enzymatycznymi, które ułatwiają rozkładanie białek i innych substancji. Następnie, narzędzia powinny być opłukane czystą wodą, aby usunąć wszelkie pozostałości detergentów. Końcowym krokiem jest osuszenie narzędzi, co zapobiega powstawaniu korozji i umożliwia skuteczne przeprowadzenie procesu sterylizacji. Te czynności są zgodne z normami ISO 17664 oraz wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia, które definiują zasady dotyczące przygotowania narzędzi do sterylizacji. Właściwe przygotowanie narzędzi chirurgicznych jest fundamentem zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz jakości świadczonej opieki zdrowotnej.

Pytanie 22

TOK to analiza mleka, która określa liczbę

A. antybiotyków

B. drobnoustrojów

C. komórek somatycznych

D. zanieczyszczeń

TOK, czyli Test Oceny Jakości Mleka, to ważna metoda, która pozwala na sprawdzenie liczby komórek somatycznych w mleku. Te komórki są istotnym wskaźnikiem zdrowia zwierząt, bo ich zbyt duża ilość może sugerować, że coś jest nie tak, na przykład może być to mastitis. Jak dla mnie, to badanie jest kluczowe, żeby zapewnić, że mleko, które spożywamy, jest naprawdę dobrej jakości. Gdy komórek somatycznych jest za dużo, może to wpłynąć na smak i właściwości produktów, a to przecież nie jest to, czego chcemy. W Unii Europejskiej są ustalone limity, jak na przykład 400 000 komórek/ml, które mleko musi spełniać, żeby mogło być sprzedawane. Więc, regularne sprawdzanie tego poziomu jest mega ważne – nie tylko dla naszego zdrowia, ale też dla hodowców, bo szybciej mogą wychwycić jakieś problemy ze zdrowiem zwierząt.

Pytanie 23

Znak jakości zdrowotnej znajdujący się na tuszy oznacza, że mięso

A. odznacza się wysoką jakością

B. pochodzi od zwierzęcia w dobrej kondycji zdrowotnej

C. jest zdatne do spożycia przez ludzi

D. posiada wyższe wartości odżywcze

Znak jakości zdrowotnej na mięsie to pewien sposób potwierdzenia, że to co jemy, jest bezpieczne. To ważne, bo w mięsnym świecie musimy mieć pewność, że nasze jedzenie jest zdrowe. Żeby mięso mogło mieć taki znaczek, musi przejść sporo kontroli, które sprawdzają nie tylko zdrowie zwierząt, ale też to, jak je przetwarzamy. Na przykład, jeżeli mięso pochodzi od zwierząt, które były dobrze traktowane i odpowiednio kontrolowane, może otrzymać certyfikat jakości. Zresztą, Unia Europejska ma swoje zasady, które pomagają zapobiegać chorobom związanym z żywnością. Dzięki temu możemy mieć więcej zaufania do zakupów mięsnych, bo wiemy, że ktoś się tym dokładnie zajmuje.

Pytanie 24

Podczas inspekcji poubojowej bydła wykonuje się obowiązkowe nacięcia w mięśniach

A. żuchwowe

B. nadłopatkowe

C. międzyżebrowe

D. lędźwiowe

Nacinanie mięśni żuchwowych u bydła w trakcie badania poubojowego jest praktyką zalecaną, gdyż pozwala na ocenę jakości mięsa oraz ewentualnych patologii. Mięśnie żuchwowe są szczególnie istotne, ponieważ ich stan może wskazywać na zdrowotność zwierzęcia oraz warunki jego utrzymania. Przez odpowiednie nacięcia można również ocenić marmurkowatość mięsa, co jest kluczowym czynnikiem w ocenie jego wartości rynkowej. Nucie (nacięcia) w mięśniach żuchwowych umożliwiają również skuteczniejsze pobieranie próbek do analiz laboratoryjnych, co jest niezbędne w kontekście badań weterynaryjnych i sanitarnych. Praktyki te są zgodne z obowiązującymi normami, takimi jak HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), które wskazują na konieczność monitorowania zdrowia zwierząt oraz jakości mięsa na każdym etapie produkcji. Właściwe procedury badania poubojowego są kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 25

Ocena przesuwalności dotyczącej skóry oraz podłoża znajduje zastosowanie w badaniach

A. pęcherza moczowego

B. tarczycy

C. prostnicy

D. węzłów chłonnych

Węzły chłonne są kluczowymi elementami układu limfatycznego, który odgrywa istotną rolę w ocenie przeszuwalności względem skóry i podłoża. W praktyce klinicznej, ocena tej przeszuwalności jest istotna dla zrozumienia dynamiki procesów patologicznych, a także ich wpływu na funkcje zdrowotne pacjenta. Ocena węzłów chłonnych, szczególnie w kontekście chorób nowotworowych, pozwala na monitorowanie stanu zdrowia pacjenta oraz wczesne wykrywanie przerzutów. W badaniach klinicznych i diagnostycznych stosuje się różnorodne techniki obrazowania, takie jak ultrasonografia, tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny, które umożliwiają dokładną analizę stanu węzłów chłonnych. Przesuwalność węzłów chłonnych może również wpływać na decyzje terapeutyczne, takie jak wybór odpowiedniej metody leczenia. Zgodnie z najlepszymi praktykami w diagnostyce onkologicznej, regularne monitorowanie węzłów chłonnych jest sprawdzonym sposobem na ocenę postępu choroby i efektywności leczenia.

Pytanie 26

Podczas badania poubojowego nerki świń poddaje się ich oględzinom

A. i w każdym przypadku nacinane są węzły chłonne nerkowe

B. i w zależności od wykrytych zagrożeń wykonuje się nacięcia na nerkach oraz węzłach chłonnych nerkowych

C. i nigdy ich nie nacinamy

D. i zawsze poddaje się je nacięciom

Prawidłowa odpowiedź uwzględnia istotny aspekt badań poubojowych, polegający na odpowiednim dostosowywaniu procedur do zaobserwowanych zagrożeń zdrowotnych. W przypadku analizy narządów, takich jak nerki świń, konieczne jest ich dokładne zbadanie. W sytuacji stwierdzenia nieprawidłowości, takich jak zmiany chorobowe czy stany zapalne, przeprowadza się dodatkowe nacięcia. Pozwala to na dokładniejszą ocenę stanu zdrowia zwierzęcia oraz identyfikację potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa żywności. W praktyce, jeśli podczas oględzin nerki wykryje się obszary nieprawidłowe, nacina się również węzły chłonne nerkowe, co jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi. Taka procedura jest istotna w kontekście wczesnego wykrywania chorób oraz podejmowania odpowiednich działań prewencyjnych, co jest kluczowe w zapewnieniu zdrowia publicznego oraz jakości mięsa. Warto zaznaczyć, że zgodne z normami badania poubojowe powinny być przeprowadzane przez przeszkolonych specjalistów, co gwarantuje rzetelność wyników.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

W procesach dezynfekcji chemicznej wykorzystuje się

A. promieniowanie UV

B. związki utleniające

C. spalanie

D. gorące powietrze

Promieniowanie UV, gorące powietrze i spalanie to alternatywne metody dezynfekcji, które mogą być skuteczne w pewnych warunkach, ale nie są one klasyfikowane jako chemiczne metody dezynfekcji. Promieniowanie UV działa poprzez uszkodzenie DNA mikroorganizmów, co może prowadzić do ich śmierci. Jednak nie działa ono na wszystkie rodzaje drobnoustrojów i może być ograniczone przez obecność zanieczyszczeń, które mogą blokować promieniowanie. Gorące powietrze jest metoda, która polega na podgrzewaniu powierzchni do wysokich temperatur, co również może zabijać mikroby, ale wymaga długiego czasu ekspozycji i nie jest skuteczna na wszystkich typach drobnoustrojów. Spalanie jest ekstremalną metodą dezynfekcji, która eliminuje mikroorganizmy przez ich całkowite zniszczenie w procesie wysokotemperaturowym. Mimo że te techniki mogą być użyteczne w pewnych aspektach, ich zastosowanie jest często ograniczone przez konieczność zachowania określonych warunków oraz potencjalne ryzyko dla środowiska. Dlatego kluczowe jest, aby w kontekście dezynfekcji zrozumieć różnorodność dostępnych metod oraz wybrać najskuteczniejsze i najmniej szkodliwe podejście zgodnie z aktualnymi standardami i dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

Choroba, która nie wykazuje wyraźnych objawów klinicznych i jest trudna do zidentyfikowania w badaniu przedubojowym, to

A. grypa ptaków.

B. toksoplazmoza.

C. pryszczyca.

D. pestka świń.

Toksoplazmoza jest chorobą wywoływaną przez pasożyta Toxoplasma gondii, który nie zawsze manifestuje się wyraźnymi objawami klinicznymi. Często infekcja przebiega bezobjawowo, co sprawia, że jest trudna do zdiagnozowania w badaniach przedubojowych. W kontekście produkcji zwierzęcej, kluczowe jest zrozumienie, że toksoplazmoza może prowadzić do strat ekonomicznych związanych z obniżeniem wydajności i jakości zwierząt. W ocenie przedubojowej ważne jest stosowanie standardów takich jak analiza historii zdrowotnej stada oraz monitorowanie objawów u zwierząt. Zgodnie z dobrymi praktykami, hodowcy powinni regularnie przeprowadzać badania serologiczne, które mogą wykryć obecność przeciwciał przeciwko T. gondii. Znalezienie śladów obecności tego pasożyta jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności i ochrony zdrowia publicznego, szczególnie w kontekście potencjalnych zakażeń u ludzi, które mogą wystąpić na skutek spożywania niedogotowanego mięsa. Właściwe zarządzanie oraz edukacja w zakresie profilaktyki są niezbędne, aby ograniczyć ryzyko zakażeń i poprawić stan zdrowia zwierząt w hodowlach.

Pytanie 31

W procedurze identyfikacji włośni poprzez wytrawianie próbki zbiorczej oraz przy użyciu magnetycznego mieszadła do przygotowania próbki laboratoryjnej, której masa wynosi minimum 2 g, używa się próbek przepon pobranych od dostarczonych do laboratorium filarów

A. loch i tuczników

B. macior i knurów

C. knurów i tuczników

D. tuczników i macior

Odpowiedź 'macior i knurów' jest prawidłowa, ponieważ w metodzie wykrywania włośni istotne jest, aby próbki były pobierane z odpowiednich źródeł, które mogą skutecznie odzwierciedlić występowanie pasożytów u zwierząt hodowlanych. Maciory i knury są kluczowymi przedstawicielami populacji świń, a ich mięso jest szczególnie narażone na infestacje włośniami, które są niebezpiecznymi pasożytami. W przypadku metod wytrawiania, ważne jest, aby próbka o masie co najmniej 2 g była reprezentatywna dla całej grupy. Zastosowanie magnetycznego mieszadła usprawnia proces przygotowania próbki, zapewniając jednolite i dokładne wymieszanie materiału, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w laboratoriach zajmujących się diagnostyką weterynaryjną. Ponadto, zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), regularne monitorowanie i testowanie mięsa pochodzącego od macior i knurów jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa żywności oraz zdrowia publicznego. W praktyce, stosując się do tych zasad, można skutecznie zapobiegać rozprzestrzenianiu się włośni w populacjach zwierząt oraz w łańcuchu dostaw mięsa.

Pytanie 32

Lokalizacja, w której znajdują się zwierzęta i gdzie urzędowy lekarz weterynarii wykrył jeden lub więcej przypadków choroby zakaźnej, to

A. ognisko choroby

B. wektor

C. obszar zagrożony

D. kwarantanna

Ognisko choroby to taka lokalizacja, gdzie znajdziemy zwierzęta chore na jakąś zakaźną chorobę. To dosyć ważny termin w weterynarii i epidemiologii, bo mówi nam, gdzie są te zarażone osobniki. Wiedza o tym jest kluczowa, żeby móc skutecznie zapobiegać rozprzestrzenieniu się choroby. Kiedy weterynarz znajdzie takie ognisko, musi wprowadzić różne środki bezpieczeństwa, jak na przykład kwarantanna dla chorych zwierząt. Trzeba też monitorować pozostałe zwierzęta w okolicy i edukować właścicieli, jakie mogą być objawy tej choroby. To wszystko jest zgodne z wytycznymi organizacji takich jak OIE, która stara się zadbać o zdrowie zwierząt na całym świecie.

Pytanie 33

Skrót WBC na wydruku wyników analizy krwi oznacza

A. krwinki retikulocyty

B. płytki krwi

C. białe krwinki

D. czerwone krwinki

Skrót WBC (ang. White Blood Cells) odnosi się do leukocytów, które są kluczowymi składnikami układu odpornościowego. Ich główną funkcją jest obrona organizmu przed infekcjami i innymi szkodliwymi czynnikami. W badaniach laboratoryjnych, oznaczenie liczby leukocytów jest istotnym elementem oceny stanu zdrowia pacjenta. Na przykład, podwyższone wartości WBC mogą wskazywać na infekcje, stany zapalne lub inne problemy zdrowotne, podczas gdy zbyt niski poziom może sugerować osłabienie układu odpornościowego. W praktyce, lekarze często zlecają badanie WBC w ramach rutynowych badań krwi, aby monitorować ogólny stan zdrowia pacjenta oraz odpowiedź organizmu na leczenie. Zrozumienie roli leukocytów oraz ich oznaczenia w badaniach laboratoryjnych jest zatem kluczowe dla właściwej interpretacji wyników i podejmowania decyzji klinicznych.

Pytanie 34

Kleszcze przedstawione na zdjęciu służą do obcinania

A. ogonów.

B. pazurów.

C. racic.

D. kiełków.

Wybór odpowiedzi, które nie dotyczą obcinania kiełków, wskazuje na częste nieporozumienia dotyczące przeznaczenia różnych narzędzi. Odpowiedzi związane z racicami, pazurami czy ogonami są mylnie interpretowane przez osoby, które mogą nie mieć pełnej wiedzy na temat narzędzi ogrodniczych. Kleszcze do obcinania racic są używane w weterynarii i charakteryzują się zupełnie inną konstrukcją, która umożliwia precyzyjne przycinanie twardych, nieelastycznych struktur, jakimi są racice zwierząt. Z kolei pazury to elementy ciała zwierząt, które wymagają narzędzi o innej specyfice, przeznaczonych do pielęgnacji i dbania o zdrowie zwierząt. Odpowiedzi dotyczące ogonów również wskazują na niepoprawne zrozumienie funkcji kleszczy; obcinanie ogonów nie jest praktyką stosowaną w ogrodnictwie, lecz w niektórych przypadkach związane z hodowlą i zarządzaniem zwierzętami. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie narzędzi przeznaczonych do różnych celów, co prowadzi do niewłaściwego przypisania ich funkcji. Zrozumienie różnorodności narzędzi oraz ich zastosowania jest niezbędne dla efektywnej pracy w ogrodnictwie i rolnictwie.

Pytanie 35

Przy analizie włośnie z hodowlanych macior i knurów, jeśli nie ma filarów przepony, należy zebrać próbki o wadze

A. 5 g

B. 1 g

C. 4 g

D. 2 g

Odpowiedź 4 g jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z wytycznymi dotyczącymi pobierania próbek włośni od hodowlanych macior i knurów, dla właściwego przeprowadzenia analizy, zaleca się pobranie próbek o masie 4 g w przypadku braku filarów przepony. Taka masa próbki pozwala na uzyskanie reprezentatywnych wyników oraz zapewnia wystarczającą ilość materiału do przeprowadzenia dokładnych badań diagnostycznych, które mogą być kluczowe dla oceny zdrowia zwierząt oraz jakości ich mięsa. Przykładem zastosowania tej procedury może być monitorowanie włośnia w kontekście zapobiegania chorobom pasożytniczym u zwierząt hodowlanych. Zgodność z tą normą jest również istotna w kontekście przepisów weterynaryjnych oraz wymogów dotyczących bezpieczeństwa żywności, które nakładają obowiązek regularnego kontrolowania zwierząt hodowlanych w kierunku obecności pasożytów. Takie działania mają na celu nie tylko ochronę zdrowia zwierząt, ale także ochronę konsumentów przed potencjalnymi zagrożeniami zdrowotnymi.

Pytanie 36

Z każdej tuszy bydła do SRM-ów wliczane są

A. przedżołądki oraz rdzeń kręgowy

B. przedżołądki oraz mózg

C. jelita, rdzeń kręgowy

D. przedżołądki oraz jelita

Odpowiedź "jelita, rdzeń kręgowy" jest poprawna, ponieważ oba te elementy są uznawane za Specjalne Ryzyko Materiałowe (SRM) w kontekście przetwórstwa mięsa wołowego. SRM obejmuje materiały, które mogą zawierać priony odpowiedzialne za choroby takie jak BSE (choroba szalonych krów). W przypadku bydła, jelita są uważane za potencjalnie niebezpieczne, ponieważ mogą być siedliskiem zakażeń. Rdzeń kręgowy również stanowi ryzyko, gdyż priony mogą kumulować się w tkankach nerwowych. Zrozumienie tych zagrożeń jest kluczowe dla zachowania bezpieczeństwa żywności oraz ochrony zdrowia publicznego. Przetwórcy mięsa muszą stosować się do rygorystycznych norm i procedur, takich jak te zawarte w regulacjach unijnej i krajowej dotyczących bezpieczeństwa żywności. Przykładowo, podczas uboju zwierząt, obowiązkowe jest dokładne usunięcie SRM, co zabezpiecza przed ich przypadkowym wprowadzeniem do łańcucha żywnościowego. Takie praktyki są nie tylko istotne z punktu widzenia zdrowia konsumentów, ale także mają wpływ na reputację producentów oraz branży mięsnej jako całości.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Aby właściciel zwierzęcia mógł uzyskać paszport, jego pies nie musi być poddawany

A. oznakowaniu poprzez implantację mikroczipa

B. szczepieniu przeciwko nosówce i parwowirozie

C. szczepieniu przeciwko wściekliźnie

D. badaniu klinicznemu

Szczepienie psa przeciwko nosówce i parwowirozie nie jest wymagane do uzyskania paszportu, ponieważ te choroby nie są regulowane w kontekście podróży międzynarodowych. Paszport dla psa to dokument, który potwierdza spełnienie określonych norm zdrowotnych oraz wymagań dotyczących identyfikacji zwierząt. W celu uzyskania paszportu, pies musi być oznakowany mikroczipem oraz zaszczepiony przeciwko wściekliźnie, co jest kluczowe z punktu widzenia zdrowia publicznego i ochrony przed tą groźną chorobą. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być podróżowanie z psem do innych krajów, gdzie każda z tych wymagań jest ściśle przestrzegana i nadzorowana przez organy weterynaryjne. W praktyce, właściciele psów powinni regularnie sprawdzać aktualne przepisy dotyczące podróżowania ze zwierzętami, aby uniknąć nieprzyjemnych sytuacji na granicy. Właściwe przygotowanie i spełnienie wszystkich norm zapewniają bezpieczeństwo zarówno zwierząt, jak i ludzi."

Pytanie 39

Czy możliwy jest transport zwierząt w sposób wspólny, bez konieczności ich rozdzielania?

A. dorosłych ogierów i byków

B. matek karmiących z młodymi

C. zwierząt z rogami oraz bez nich

D. zwierząt zarówno uwiązanych, jak i luzem

Odpowiedź dotycząca transportu matek karmiących z potomstwem jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami unijnymi oraz międzynarodowymi standardami dotyczących dobrostanu zwierząt w transporcie, matki z młodym muszą być przewożone razem w celu zapewnienia ich zdrowia i dobrostanu. Transportowanie matek karmiących oddzielnie od potomstwa może prowadzić do stresu, a także do problemów zdrowotnych zarówno dla matki, jak i dla młodych zwierząt. Przykładem może być przewóz bydła mlecznego, gdzie matki są utrzymywane w bliskim kontakcie z cielętami, co sprzyja ich dobremu samopoczuciu oraz minimalizuje ryzyko problemów behawioralnych. W przypadku transportu, należy również zadbać o odpowiednie warunki, takie jak dostęp do wody i odpowiednia przestrzeń, aby zapewnić komfort zwierząt. W praktyce oznacza to, że podczas planowania transportu zwierząt, operatorzy muszą przestrzegać zasad dotyczących transportu zwierząt, które zostały określone w rozporządzeniach takich jak Rozporządzenie (WE) nr 1/2005.

Pytanie 40

W przypadku bydła rzeźnego w wieku powyżej 96 miesięcy przeprowadza się obowiązkowe badania w kierunku

A. gąbczastej encefalopatii

B. pryszczycy

C. enzootycznej białaczki

D. dermatofilozy

Gąbczasta encefalopatia bydła (BSE) jest poważną chorobą neurodegeneracyjną, która dotyka bydło i może mieć istotne konsekwencje dla zdrowia publicznego. Obowiązkowe badania na obecność BSE u bydła rzeźnego w wieku powyżej 96 miesięcy są zgodne z regulacjami Unii Europejskiej, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności oraz ochrony zdrowia zwierząt. W przypadku stwierdzenia choroby, konieczne jest podjęcie działań, które mogą obejmować zniszczenie zwierzęcia oraz odpowiednie zarządzanie pozostałościami, aby zapobiec dalszemu rozprzestrzenieniu się choroby. Przykładem dobrych praktyk w zakresie zarządzania zdrowiem bydła jest prowadzenie szczegółowej dokumentacji dotyczącej badań, co pozwala na szybką identyfikację i reakcję w przypadku wystąpienia BSE. Zastosowanie tych protokołów nie tylko chroni dobrostan zwierząt, ale także zabezpiecza interesy branży mięsnej, mając na uwadze zaufanie konsumentów do jakości i bezpieczeństwa produktów mięsnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej