Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 10:58
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 11:13

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które z poniższych zdań charakteryzuje protokół SSH (Secure Shell)?

A. Bezpieczny protokół terminalu sieciowego oferujący usługi szyfrowania połączenia

B. Sesje SSH prowadzą do przesyłania danych w formie zwykłego tekstu, bez szyfrowania

C. Protokół do pracy zdalnej na odległym komputerze nie zapewnia szyfrowania transmisji

D. Sesje SSH nie umożliwiają weryfikacji autentyczności punktów końcowych

Protokół SSH (Secure Shell) jest bezpiecznym protokołem terminalu sieciowego, który umożliwia zdalne logowanie się i zarządzanie systemami w sposób zaszyfrowany. W przeciwieństwie do wielu innych protokołów, które przesyłają dane w formie niezaszyfrowanej, SSH zapewnia integralność danych oraz poufność poprzez zastosowanie silnego szyfrowania. Przykładowo, SSH wykorzystuje algorytmy szyfrujące takie jak AES (Advanced Encryption Standard) do ochrony przesyłanych informacji, co czyni go kluczowym narzędziem w administracji systemami. Organizacje korzystają z SSH do zdalnego zarządzania serwerami, co minimalizuje ryzyko przechwycenia danych przez osoby trzecie. Dodatkowo, SSH obsługuje uwierzytelnianie kluczem publicznym, co zwiększa bezpieczeństwo połączenia eliminując ryzyko ataków typu „man-in-the-middle”. Dobrą praktyką jest również korzystanie z SSH w konfiguracji, która wymusza użycie kluczy zamiast haseł, co znacząco zwiększa poziom bezpieczeństwa. Doświadczeni administratorzy systemów powinni być zaznajomieni z konfiguracją SSH, aby maksymalnie wykorzystać jego możliwości i zabezpieczyć swoje środowisko.

Pytanie 2

Na przedstawionej fotografii karta graficzna ma widoczne złącza

A. DVI, D-SUB, SLI

B. DVI, D-SUB, DisplayPort

C. DVI, S-Video, HDMI

D. DVI, S-Video, D-SUB

Karta graficzna posiada złącza DVI S-Video i D-SUB co jest prawidłową odpowiedzią. Złącze DVI jest używane do przesyłania cyfrowego sygnału wideo co zapewnia lepszą jakość obrazu w porównaniu z analogowym sygnałem D-SUB. DVI jest standardem w wielu monitorach i kartach graficznych pozwalając na przesyłanie wysokiej jakości treści multimedialnych. S-Video to złącze analogowe które rozdziela sygnały jasności i koloru co poprawia jakość obrazu w porównaniu do standardowego kompozytowego sygnału wideo. Jest ono często wykorzystywane w starszych urządzeniach telewizyjnych i projektorach. Złącze D-SUB znane również jako VGA jest powszechnie stosowane do przesyłania analogowego sygnału wideo do monitorów. Pomimo wycofywania go z nowoczesnych urządzeń wciąż jest szeroko używane w starszych systemach. Dobre praktyki branżowe sugerują korzystanie z cyfrowych złączy takich jak DVI lub HDMI gdzie to możliwe ze względu na lepszą jakość obrazu i dźwięku. Warto znać te standardy ponieważ umożliwiają one elastyczność w konfiguracji sprzętu szczególnie w środowiskach z różnorodnym wyposażeniem.

Pytanie 3

W systemie Windows, z jakiego polecenia można skorzystać, aby sprawdzić bieżące połączenia sieciowe i ich statystyki?

A. tracert

B. netstat

C. ipconfig

D. ping

Polecenie 'netstat' w systemie Windows jest niezwykle użyteczne dla administratorów sieci i osób zajmujących się bezpieczeństwem IT. Umożliwia ono wyświetlenie aktywnych połączeń sieciowych oraz ich szczegółowych statystyk, co jest kluczowe przy diagnozowaniu problemów z siecią lub monitorowaniu aktywności sieciowej. Dzięki 'netstat' można sprawdzić, które porty są otwarte, jakie adresy IP są obecnie połączone z naszym systemem, a także jakie protokoły są używane. To polecenie jest często wykorzystywane przy analizie ruchu sieciowego, zwłaszcza w kontekście wykrywania nieautoryzowanych połączeń, które mogą wskazywać na próbę naruszenia bezpieczeństwa. Dodatkowo, 'netstat' pozwala na analizę wydajności sieci, co jest szczególnie przydatne w środowiskach o dużym natężeniu ruchu. W praktyce, dobrym zwyczajem jest regularne korzystanie z 'netstat' w celu utrzymania zdrowego i bezpiecznego środowiska sieciowego.

Pytanie 4

Jakie urządzenie umożliwia zwiększenie zasięgu sieci bezprzewodowej?

A. Wzmacniacz sygnału

B. Modem VDSL

C. Konwerter mediów

D. Przełącznik zarządzalny

Wzmacniacz sygnału to urządzenie, które działa na zasadzie odbierania i retransmisji sygnału bezprzewodowego, co pozwala na zwiększenie zasięgu sieci Wi-Fi. Działa to w praktyce poprzez wzmocnienie sygnału, który w przeciwnym razie mógłby być zbyt słaby, aby dotrzeć do odległych miejsc w budynku lub na zewnątrz. Stosowanie wzmacniaczy sygnału jest szczególnie przydatne w dużych domach, biurach czy obiektach przemysłowych, gdzie występują przeszkody, takie jak ściany czy meble, które mogą tłumić sygnał. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, przed zakupem wzmacniacza warto przeprowadzić pomiar zasięgu istniejącej sieci, aby odpowiednio dobrać lokalizację wzmacniacza, co zapewni maksymalną efektywność. Wzmacniacze sygnału są również często wykorzystywane w sytuacjach, gdy istnieje potrzeba pokrycia zasięgiem rozległych terenów, takich jak parki, ogrody czy kompleksy sportowe.

Pytanie 5

Jakie urządzenie elektroniczne ma zdolność do magazynowania ładunku elektrycznego?

A. rezystor

B. kondensator

C. tranzystor

D. dioda

Kondensator jest elementem elektronicznym, który zdolny jest do gromadzenia ładunku elektrycznego. Działa na zasadzie gromadzenia ładunków na dwóch przewodzących okładkach, które są oddzielone dielektrykiem. W momencie podłączenia kondensatora do źródła zasilania, jeden z okładek gromadzi ładunek dodatni, a drugi ładunek ujemny, co wytwarza pole elektryczne. Zastosowanie kondensatorów jest szerokie; znajdują one zastosowanie w filtrach sygnału, zasilaczach, układach czasowych oraz w elektronice analogowej i cyfrowej. W kontekście standardów, kondensatory są kluczowe w układach zgodnych z normą IEC, a ich parametry, jak pojemność czy napięcie pracy, muszą być zgodne z wymaganiami aplikacji. Ich umiejętne użycie przyczynia się do poprawy efektywności działania obwodów elektronicznych oraz stabilności sygnału.

Pytanie 6

Aby procesor działał poprawnie, konieczne jest podłączenie złącza zasilania 4-stykowego lub 8-stykowego o napięciu

A. 24 V

B. 3,3 V

C. 12 V

D. 7 V

Odpowiedź 12 V jest prawidłowa, ponieważ procesory komputerowe wymagają zasilania o odpowiednim napięciu, które pozwala na ich prawidłowe działanie. Większość nowoczesnych płyt głównych korzysta z 4-stykowych lub 8-stykowych złączy zasilania CPU, które są standardem w branży. Standardowe napięcie 12 V jest niezbędne do zasilania nie tylko procesora, ale także innych komponentów systemu, takich jak karty graficzne i dyski twarde. W przypadku niewłaściwego napięcia, na przykład 3,3 V, system nie będzie działał poprawnie, gdyż nie dostarczy wystarczającej mocy do prawidłowego działania procesora. W praktyce, przy podłączaniu zasilacza do płyty głównej, warto zwrócić uwagę na właściwe złącza oraz upewnić się, że zasilacz spełnia wymagania prądowe określone przez producenta komponentów. Przykładem może być sytuacja, w której zasilacz o zbyt niskim napięciu lub niewystarczającej mocy może prowadzić do niestabilności systemu, a nawet jego awarii.

Pytanie 7

Zaprezentowany tylny panel płyty głównej zawiera następujące interfejsy:

A. 2 x HDMI, 1 x D-SUB, 1 x RJ11, 6 x USB 2.0

B. 2 x USB 3.0; 2 x USB 2.0, 1.1; 2 x DP, 1 x DVI

C. 2 x USB 3.0; 4 x USB 2.0, 1.1, 1 x D-SUB

D. 2 x PS2; 1 x RJ45; 6 x USB 2.0, 1.1

Wybór błędnych odpowiedzi mógł wynikać z niepełnego zrozumienia lub braku znajomości standardów interfejsów stosowanych na płytach głównych. Odpowiedź zawierająca 2 x PS2, 1 x RJ45 oraz 6 x USB 2.0, 1.1 jest nieprawidłowa, ponieważ na przedstawionym panelu widoczny jest jeden port PS2 służący do podłączenia tradycyjnych urządzeń wejściowych, jak klawiatura lub mysz, i nie ma aż sześciu portów USB 2.0. Co więcej, RJ45 to standardowy port sieciowy Ethernet, często obecny na płytach głównych, jednak liczba interfejsów USB w tej odpowiedzi była błędnie określona. Kolejne błędne rozpoznanie obejmowało porty HDMI oraz D-SUB, które są stosowane do przesyłania sygnałów wideo, jednak odpowiedź z HDMI jest błędna, gdyż na obrazie brak tego interfejsu, a obecny jest tylko port D-SUB. Z kolei odpowiedź z portami DP i DVI jest również niepoprawna, ponieważ na przedstawionym panelu nie są widoczne te cyfrowe interfejsy wideo, które służą do przesyłania sygnałów w wysokiej rozdzielczości i są wykorzystywane w nowoczesnych monitorach. Częste błędy myślowe podczas takiego rozpoznawania wynikają z niedostatecznej znajomości wyglądu i funkcji różnych portów, co może prowadzić do niewłaściwego przypisania ich nazw i zastosowań w praktyce komputerowej. Aby uniknąć takich pomyłek, warto zaznajomić się z najnowszymi standardami oraz ich fizycznymi cechami, co ułatwia ich poprawne identyfikowanie na egzaminach oraz w codziennej pracy z komputerami.

Pytanie 8

Port zgodny z standardem RS-232, działający w trybie asynchronicznym, to

A. EPP

B. COM

C. LPT

D. ECP

Wybierając odpowiedzi inne niż COM, można się pogubić, bo te interfejsy są zupełnie różne i mają inne przeznaczenie. LPT, czyli port równoległy, przesyła dane równolegle, co znaczy, że wiele bitów idzie w tym samym czasie. Jest to charakterystyczne dla starszych drukarek i nie spełnia wymagań asynchronicznego przesyłania, które polega na tym, że dane idą jedno po drugim, tak jak w RS-232. ECP i EPP to takie ulepszenia portu równoległego, które przyspieszają przesył danych, ale wciąż działają w trybie równoległym. Wybranie tych odpowiedzi może być efektem niepełnego zrozumienia, jak działają asynchroniczne interfejsy szeregowe w porównaniu do tych równoległych. W praktyce pomylenie ich może stworzyć niezgodności, gdy próbujesz podłączyć urządzenia wymagające konkretnego typu komunikacji. Fajnie jest poznać różnice między tymi interfejsami i umieć je stosować w nowoczesnych technologiach, bo to może zwiększyć efektywność i niezawodność systemów komunikacyjnych.

Pytanie 9

Jakie napięcie zasilające mogą mieć urządzenia wykorzystujące port USB 2.0?

A. 4,75V - 5,35V

B. 4,15V - 4,75V

C. 5,35V - 5,95V

D. 3,55V - 4,15V

Odpowiedź 4,75V - 5,35V jest prawidłowa, ponieważ urządzenia korzystające z portu USB 2.0 zasilane są napięciem nominalnym wynoszącym 5V, a zakres tolerancji dla tego standardu wynosi od 4,75V do 5,25V. W praktyce, urządzenia USB 2.0, takie jak drukarki, dyski zewnętrzne czy klawiatury, muszą działać w tym zakresie, aby zapewnić ich stabilne i efektywne funkcjonowanie. Zbyt niskie napięcie może prowadzić do niewłaściwego działania urządzeń, a zbyt wysokie do ich uszkodzenia. Standardy te są określane przez organizacje takie jak USB Implementers Forum (USB-IF), które zajmują się standaryzacją technologii USB. Warto również zaznaczyć, że w przypadku zasilania urządzeń przez port USB, wykorzystuje się różne metody zarządzania energią, co może mieć wpływ na efektywność i oszczędność energii w przypadku urządzeń mobilnych. Zrozumienie tych parametrów jest kluczowe dla projektowania i eksploatacji urządzeń elektronicznych, co ma bezpośrednie przełożenie na ich niezawodność i wydajność.

Pytanie 10

Jak nazywa się identyfikator, który musi być jednakowy, aby urządzenia sieciowe mogły współpracować w danej sieci bezprzewodowej?

A. MAC

B. URL

C. SSID

D. IP

SSID, czyli Service Set Identifier, to unikalna nazwa, która identyfikuje sieć bezprzewodową. Jest kluczowym elementem w kontekście łączności w sieciach WLAN, ponieważ urządzenia klienckie muszą znać SSID, aby mogły się połączyć z odpowiednią siecią. Przykładowo, gdy użytkownik próbuje połączyć swój laptop z domową siecią Wi-Fi, wybiera z listy dostępnych sieci ten, który ma zgodny SSID z routerem. Zgodność SSID jest niezbędna, ponieważ pozwala na odróżnienie różnych sieci bezprzewodowych działających w tym samym obszarze. Standardy IEEE 802.11, na których opierają się sieci Wi-Fi, definiują SSID jako ciąg znaków o długości do 32 bajtów, co umożliwia tworzenie łatwych do zapamiętania nazw. W praktyce administratorzy sieci często zmieniają domyślne SSID routerów, aby zwiększyć bezpieczeństwo sieci, unikając ujawnienia informacji o producencie urządzenia. Wiedza o SSID jest kluczowa dla każdego użytkownika sieci bezprzewodowej, zarówno w kontekście konfiguracji, jak i zabezpieczeń.

Pytanie 11

W komputerach obsługujących wysokowydajne zadania serwerowe, konieczne jest użycie dysku z interfejsem

A. USB

B. SATA

C. ATA

D. SAS

Wybór nieprawidłowego interfejsu dysku może znacznie wpłynąć na wydajność i niezawodność systemu serwerowego. Dyski ATA (Advanced Technology Attachment) są przestarzałym rozwiązaniem stosowanym głównie w komputerach stacjonarnych, a ich wydajność nie spełnia wymogów nowoczesnych aplikacji serwerowych. ATA ma ograniczoną prędkość transferu danych, co czyni go niewłaściwym wyborem dla zadań wymagających intensywnego dostępu do danych. USB (Universal Serial Bus) jest interfejsem zaprojektowanym głównie do podłączania urządzeń peryferyjnych, a nie do pracy z dyskami twardymi w środowisku serwerowym, gdzie liczy się szybkość i wydajność. Użycie USB w tym kontekście może prowadzić do wąskich gardeł i niskiej wydajności. Z kolei SATA (Serial ATA) jest lepszym wyborem niż ATA, ale nadal nie dorównuje SAS, szczególnie w środowiskach, gdzie wymagana jest wysoka dostępność i niezawodność. SATA jest bardziej odpowiedni dla jednostek desktopowych i mniejszych serwerów, gdzie wymagania dotyczące wydajności są mniejsze. Wybierając dysk do serwera, należy zwrócić szczególną uwagę na specyfikacje i charakterystykę obciążenia, aby uniknąć typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do niewłaściwych decyzji. Rekomendowane jest korzystanie z dysków SAS w poważnych zastosowaniach serwerowych, aby zapewnić optymalną wydajność i niezawodność.

Pytanie 12

W systemie Windows harmonogram zadań umożliwia przypisanie

A. więcej niż pięciu terminów realizacji dla danego programu

B. nie więcej niż pięciu terminów realizacji dla danego programu

C. nie więcej niż czterech terminów realizacji dla danego programu

D. nie więcej niż trzech terminów realizacji dla danego programu

Wiele osób może błędnie zakładać, że harmonogram zadań w systemie Windows ogranicza się do niewielkiej liczby terminów wykonania, co prowadzi do niepełnego wykorzystania jego możliwości. Stwierdzenie, że harmonogram może przypisać nie więcej niż trzy, cztery lub pięć terminów wykonania, jest niezgodne z rzeczywistością. System Windows rzeczywiście pozwala na tworzenie wielu zadań dla jednego programu, co oznacza, że użytkownicy mają możliwość planowania go w różnych terminach i w różnorodny sposób. Takie ograniczone podejście do harmonogramu może być wynikiem niepełnej wiedzy na temat funkcji tego narzędzia. W rzeczywistości, harmonogram zadań może być wykorzystywany do tworzenia zadań cyklicznych, takich jak uruchamianie skanów antywirusowych, aktualizacji systemu, czy synchronizacji plików, co czyni go niezwykle wszechstronnym narzędziem. Ponadto, brak wiedzy o możliwościach harmonogramu zadań może negatywnie wpłynąć na efektywność pracy, ponieważ automatyzacja rutynowych operacji pozwala na bardziej efektywne zarządzanie czasem i zasobami. Warto zatem zainwestować czas w naukę pełnej funkcjonalności harmonogramu zadań, aby móc w pełni wykorzystać jego potencjał w codziennej pracy.

Pytanie 13

Jak najlepiej chronić zgromadzone dane przed ich odczytem w przypadku kradzieży komputera?

A. chronić konta silnym hasłem

B. wdrożyć szyfrowanie partycji

C. przygotować punkt przywracania systemu

D. ustawić atrybut ukryty dla wszystkich ważnych plików

Zabezpieczenie konta hasłem, choć kluczowe dla podstawowej ochrony dostępu, nie chroni danych w przypadku kradzieży fizycznej urządzenia. Hasło może być łatwo złamane lub skradzione, zwłaszcza jeśli nie stosuje się dodatkowych metod autoryzacji, takich jak uwierzytelnianie dwuskładnikowe. Ukrywanie plików poprzez atrybut 'ukryty' również nie zapewnia realnej ochrony, gdyż osoby z odpowiednią wiedzą mogą łatwo je wyświetlić. Tworzenie punktu przywracania systemu to działanie, które ma na celu przywrócenie systemu operacyjnego do wcześniejszego stanu, a nie ochronę danych przed dostępem. Tego rodzaju podejście jest mylące, ponieważ może dawać poczucie bezpieczeństwa, jednak nie chroni przed złośliwym dostępem czy kradzieżą danych. Kluczowym błędem jest założenie, że zabezpieczenia na poziomie użytkownika są wystarczające, podczas gdy profesjonalne szyfrowanie danych oferuje znacznie wyższy poziom ochrony, umożliwiając zabezpieczenie informacji przed nieautoryzowanym dostępem w przypadku zagubienia lub kradzieży sprzętu.

Pytanie 14

Zasadniczym sposobem zabezpieczenia danych przechowywanych na serwerze jest

A. uruchomienie ochrony systemu

B. automatyczne wykonywanie kompresji danych

C. ustawienie punktu przywracania systemu

D. tworzenie kopii zapasowej

Włączenie ochrony systemu, tworzenie punktu przywracania systemu oraz automatyczne wykonywanie kompresji danych, mimo że mogą pełnić różne funkcje w zarządzaniu danymi, nie są podstawowymi mechanizmami ochrony danych. Ochrona systemu odnosi się głównie do zabezpieczeń, takich jak zapory ogniowe, oprogramowanie antywirusowe, czy aktualizacje systemu operacyjnego. Choć są one niezbędne do obrony przed zagrożeniami, nie zastępują one potrzeby posiadania aktualnych kopii zapasowych, które są niezbędne do przywracania danych po incydentach. Tworzenie punktów przywracania systemu jest użyteczne w kontekście przywracania systemu operacyjnego do stanu sprzed awarii, jednak nie chroni przed utratą danych na poziomie aplikacji czy plików użytkowników. Kompresja danych, chociaż może pomóc w oszczędności miejsca na dysku, nie ma wpływu na sam proces ochrony danych i ich dostępność w sytuacjach awaryjnych. W efekcie, poleganie na tych metodach jako głównych środkach ochrony danych może prowadzić do niepełnej ochrony i zwiększonego ryzyka utraty ważnych informacji.

Pytanie 15

Które z poniższych stwierdzeń odnosi się do sieci P2P – peer to peer?

A. Komputer w tej sieci może jednocześnie działać jako serwer i klient

B. Wymaga istnienia centralnego serwera z odpowiednim oprogramowaniem

C. Jest to sieć zorganizowana w strukturę hierarchiczną

D. Udostępnia jedynie zasoby na dysku

Sieci P2P (peer to peer) charakteryzują się tym, że każdy komputer w sieci może pełnić zarówno rolę klienta, jak i serwera. W praktyce oznacza to, że użytkownicy mogą zarówno udostępniać swoje zasoby, jak i korzystać z zasobów innych użytkowników. Przykładem zastosowania tej architektury jest popularny system wymiany plików BitTorrent, w którym każdy uczestnik pobiera fragmenty pliku od innych użytkowników, jednocześnie dzieląc się swoimi fragmentami z innymi. Ta decentralizacja przyczynia się do większej efektywności oraz odporności na awarie, ponieważ nie ma jednego punktu, którego awaria mogłaby zakłócić cały system. Dzięki temu P2P jest często wykorzystywane w aplikacjach takich jak gry online, komunikatory, a także w systemach blockchain. Z praktycznego punktu widzenia, wykorzystanie modelu P2P pozwala na zwiększenie przepustowości sieci oraz lepsze wykorzystanie posiadanych zasobów, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami zarządzania sieciami.

Pytanie 16

Czym nie jest program antywirusowy?

A. NOD32

B. AVAST

C. AVG

D. PacketFilter

Odpowiedzi AVG, NOD32 i AVAST to programy antywirusowe, które mają na celu ochronę systemów komputerowych przed złośliwym oprogramowaniem, wirusami, robakami i innymi zagrożeniami. Te aplikacje działają w oparciu o różnorodne metody detekcji, w tym skanowanie sygnatur, heurystykę oraz techniki oparte na chmurze. Na przykład, AVG wykorzystuje zarówno lokalne bazy danych do wykrywania znanych zagrożeń, jak i technologie chmurowe do identyfikacji nowych, nieznanych wirusów. NOD32 znany jest ze swojej efektywności oraz niskiego zużycia zasobów systemowych, co czyni go popularnym wyborem wśród użytkowników. AVAST, z kolei, często implementuje dodatkowe funkcje, takie jak tryb gry, aby nie zakłócać użytkownikom korzystania z gier oraz aplikacji w pełnym ekranie. Błędem jest zatem myślenie, że wszystkie odpowiedzi dotyczą tej samej kategorii oprogramowania. Podczas gdy programy antywirusowe są zaprojektowane do ochrony przed złośliwym oprogramowaniem, PacketFilter pełni zupełnie inną rolę w ekosystemie bezpieczeństwa sieciowego. Ważne jest zrozumienie, że różne narzędzia i technologie odgrywają kluczowe role w warstwach zabezpieczeń, a ich prawidłowe rozróżnienie jest fundamentem skutecznej ochrony przed zagrożeniami w cyberprzestrzeni.

Pytanie 17

Jakie zastosowanie ma polecenie md w systemie Windows?

A. tworzenie pliku

B. przejście do katalogu nadrzędnego

C. zmiana nazwy pliku

D. tworzenie katalogu

Wybór odpowiedzi, że polecenie 'md' służy do tworzenia pliku, jest niepoprawny, ponieważ 'md' nie ma takiej funkcjonalności. W systemie operacyjnym Windows do tworzenia plików wykorzystuje się inne polecenia, takie jak 'echo' czy 'copy', które są przeznaczone do generowania lub kopii plików z istniejących danych. Użytkownicy mogą mylnie interpretować działanie 'md', myśląc, że jest to środowisko do pracy z plikami, podczas gdy jego głównym celem jest zarządzanie strukturą katalogów. Zmiana nazwy pliku również nie jest możliwa za pomocą 'md'; do tego celu używa się polecenia 'ren' (rename). Przechodzenie do katalogu nadrzędnego realizowane jest przy pomocy polecenia 'cd ..', co może prowadzić do zamieszania, jeśli ktoś nie zna dedykowanych komend. Takie pomyłki często wynikają z braku zrozumienia architektury systemu plików oraz różnic pomiędzy operacjami na plikach a operacjami na katalogach. Warto zaznaczyć, że porządne zarządzanie plikami i katalogami jest kluczowe dla efektywności pracy w środowisku komputerowym, dlatego dobrze jest znać podstawowe polecenia i ich zastosowania.

Pytanie 18

Urządzenie pokazane na ilustracji służy do

A. instalacji przewodów w złączach LSA

B. zaciskania wtyków RJ45

C. ściągania izolacji z przewodu

D. weryfikacji poprawności połączenia

Narzędzie przedstawione na rysunku to narzędzie do instalacji przewodów w złączach LSA znane również jako narzędzie Krone. Jest ono powszechnie stosowane w telekomunikacji oraz instalacjach sieciowych do zakończenia przewodów w panelach krosowych lub gniazdach. Narzędzie to umożliwia wciśnięcie przewodów w złącza IDC (Insulation Displacement Connector) bez konieczności zdejmowania izolacji co zapewnia szybkie i niezawodne połączenie. Wciśnięcie przewodu powoduje przemieszczenie izolacji co skutkuje bezpośrednim kontaktem przewodnika z metalowymi stykami. Dzięki temu technologia LSA zapewnia trwałe i stabilne połączenia bez ryzyka uszkodzenia przewodów. Narzędzie to posiada również funkcję odcinania nadmiaru przewodu co jest istotne dla utrzymania porządku w stosowanych instalacjach. Stosowanie narzędzi LSA jest standardem w branży co wynika z ich precyzji oraz wydajności. Wielu specjalistów uznaje je za niezbędny element wyposażenia podczas pracy z systemami telekomunikacyjnymi co potwierdza ich niezastąpioną rolę w procesie instalacji.

Pytanie 19

Jaką maskę podsieci należy wybrać dla sieci numer 1 oraz sieci numer 2, aby urządzenia z podanymi adresami mogły komunikować się w swoich podsieciach?

A. 255.255.128.0

B. 255.255.255.128

C. 255.255.240.0

D. 255.255.255.240

Odpowiedzi z maskami 255.255.255.240 i 255.255.255.128 wskazują na mylne zrozumienie zasad podziału sieci i odpowiedniego doboru maski sieciowej. Maska 255.255.255.240 jest stosowana dla bardzo małych sieci, gdzie potrzeba tylko kilku adresów hostów, co nie pasuje do podanych adresów IP, które wymagają znacznie większej przestrzeni adresowej. Zastosowanie takiej maski skutkowałoby w sytuacji, gdzie urządzenia nie mogłyby się komunikować wewnątrz tej samej sieci, ponieważ zasięg adresów byłby zbyt mały. Maska 255.255.255.128 jest również stosowana w kontekście małych sieci, co oznacza, że nie obejmuje wystarczającego zakresu dla wszystkich wymienionych adresów IP. Z kolei maska 255.255.240.0 oferuje większy zasięg niż 255.255.255.128, ale wciąż nie jest odpowiednia, ponieważ nie zapewnia wystarczającego zakresu dla podanego zakresu adresów. Typowy błąd w myśleniu polega na nieodpowiednim doborze maski poprzez brak zrozumienia rzeczywistej ilości wymaganych adresów hostów oraz błędnym założeniu, że mniejsze maski pozwalają na elastyczniejszą konfigurację bez uwzględnienia rzeczywistego zapotrzebowania na przestrzeń adresową w danej sieci. Właściwy dobór maski sieciowej wymaga analizy potrzeb sieciowych oraz zrozumienia struktury adresacji IP w celu zapewnienia efektywnej komunikacji pomiędzy urządzeniami.

Pytanie 20

Wskaż symbol umieszczany na urządzeniach elektrycznych, które są przeznaczone do obrotu i sprzedaży na terenie Unii Europejskiej?

A. rys. A

B. rys. C

C. rys. D

D. rys. B

Znak CE to taki ważny znaczek, który można zobaczyć na wielu produktach, które są sprzedawane w Unii Europejskiej. Mówi to, że dany produkt spełnia wszystkie kluczowe wymagania unijnych dyrektyw, które dotyczą bezpieczeństwa zdrowia i ochrony środowiska. Kiedy widzisz znak CE, to znaczy, że producent przeszedł przez wszystkie potrzebne procedury, żeby potwierdzić, że produkt jest zgodny z zasadami jednolitego rynku. Tak naprawdę, producent mówi, że jego produkt spełnia dyrektywy takie jak ta związana z napięciem czy z kompatybilnością elektromagnetyczną. W praktyce to oznacza, że produkt z tym oznaczeniem może być sprzedawany w całej UE bez jakichkolwiek dodatkowych przeszkód. Moim zdaniem, to też pokazuje, że producent bierze odpowiedzialność za bezpieczeństwo swojego produktu. Dla konsumentów znak CE to taka gwarancja, że to, co kupują, jest zgodne z rygorystycznymi normami jakości i bezpieczeństwa, co sprawia, że mogą to używać bez obaw.

Pytanie 21

Na stronie wydrukowanej w drukarce atramentowej pojawiają się smugi, kropki, kleksy i plamy. Aby rozwiązać problemy z jakością wydruku, należy

A. odinstalować i ponownie zainstalować sterownik drukarki.

B. wyczyścić i wyrównać lub wymienić pojemniki z tuszem.

C. stosować papier według zaleceń producenta.

D. wyczyścić układ optyki drukarki.

Problemy z jakością wydruku, takie jak smugi, kropki, kleksy czy plamy, w drukarkach atramentowych najczęściej są efektem zabrudzonych lub zapchanych dysz w głowicach drukujących albo też nierówno ustawionych pojemników z tuszem. Właśnie dlatego regularne czyszczenie i ewentualne wyrównywanie lub wymiana pojemników z tuszem to podstawowe działania serwisowe, które zalecają zarówno producenci sprzętu, jak i doświadczeni technicy. Nawet najlepszy sterownik czy najdroższy papier nie rozwiąże problemu, jeśli tusz nie przepływa prawidłowo przez głowicę. Z mojego doświadczenia wynika, że użytkownicy często zapominają o takich rzeczach jak konserwacja głowicy – a to przecież klucz do utrzymania ostrości i czystości wydruku. Warto też pamiętać, że w wielu modelach drukarek dostępne są automatyczne programy czyszczenia głowic – wystarczy wejść w narzędzia drukarki w komputerze i uruchomić odpowiednią funkcję. Czasami, jeśli drukarka długo nie była używana, tusz potrafi zaschnąć w dyszach i prosty proces czyszczenia rozwiązuje problem. Co ciekawe, jeśli czyszczenie nie pomaga, to wymiana pojemnika z tuszem (zwłaszcza jeśli jest już na wykończeniu lub przeterminowany) bywa ostatnią deską ratunku. Producenci, tacy jak HP, Epson czy Canon, zawsze podkreślają, że używanie oryginalnych lub wysokiej jakości zamienników ogranicza ryzyko takich usterek, więc moim zdaniem warto o tym pamiętać na co dzień.

Pytanie 22

Ile adresów urządzeń w sieci jest dostępnych dzięki zastosowaniu klasy adresowej C w systemach opartych na protokołach TCP/IP?

A. 254

B. 200

C. 100

D. 256

Klasa adresowa C w sieciach opartych na protokole TCP/IP jest jedną z klas adresowych, której głównym celem jest umożliwienie przypisania adresów dla stosunkowo niewielkich sieci. Adresy w klasie C mają format 24-bitowy dla części sieciowej i 8-bitowy dla części hosta, co oznacza, że adresy te zaczynają się od 192.0.0.0 do 223.255.255.255. W teorii, przy użyciu 8-bitowego segmentu dla hostów, teoretycznie moglibyśmy uzyskać 256 adresów. Jednak dwa z tych adresów są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci (np. 192.168.1.0) i jeden dla adresu rozgłoszeniowego (np. 192.168.1.255). Dlatego rzeczywista liczba dostępnych adresów urządzeń w klasie C wynosi 254, co jest wystarczające dla małych sieci, takich jak biura czy oddziały firm. Umożliwia to przypisanie unikalnych adresów do urządzeń, zapewniając jednocześnie możliwość efektywnego zarządzania i organizacji sieci w zgodzie z najlepszymi praktykami administracyjnymi.

Pytanie 23

Co należy zrobić, gdy podczas uruchamiania komputera procedura POST sygnalizuje błąd odczytu lub zapisu pamięci CMOS?

A. wymienić baterię układu lub przeprowadzić wymianę płyty głównej

B. zapisać nowe dane w pamięci EEPROM płyty głównej

C. przywrócić domyślne ustawienia w BIOS Setup

D. wyjąć moduł pamięci RAM, oczyścić styki modułu i ponownie zamontować pamięć

Przy błędzie odczytu/zapisu pamięci CMOS nie jest właściwe podejmowanie działań związanych z przywracaniem ustawień fabrycznych BIOS Setup. Choć przywracanie tych ustawień może czasami rozwiązać problemy konfiguracyjne, w kontekście błędu CMOS proces ten nie eliminuje przyczyny, jaką jest z reguły rozładowana bateria. Zmiana ustawień BIOS nie wpłynie na zapisanie danych w pamięci CMOS, która jest zależna od źródła zasilania. Ponadto, programowanie pamięci EEPROM płyty głównej również nie jest odpowiednim rozwiązaniem. EEPROM, choć przechowuje dane, jest bardziej skomplikowanym procesem, który zazwyczaj jest wykonywany w kontekście aktualizacji oprogramowania układowego, a nie w przypadku błędów w pamięci CMOS. Wymontowanie modułu pamięci RAM i czyszczenie jego styków nie ma związku z problemami dotyczącymi pamięci CMOS, gdyż RAM i CMOS to dwa różne typy pamięci, z różnymi funkcjami i mechanizmami działania. Pamięć RAM jest ulotna i nie przechowuje danych po wyłączeniu zasilania, podczas gdy pamięć CMOS jest zaprojektowana do przechowywania ustawień nawet po odłączeniu od zasilania. Dlatego podejmowanie działań związanych z RAM nie jest zasadne. Kluczowym błędem myślowym w tej sytuacji jest niedostrzeganie różnicy pomiędzy różnymi typami pamięci i ich funkcjonalnościami, co prowadzi do niewłaściwych wniosków odnośnie do przyczyn błędów i ich rozwiązań.

Pytanie 24

Korzystając z programu Cipher, użytkownik systemu Windows ma możliwość

A. usunąć konto użytkownika wraz z jego profilem oraz plikami

B. zabezpieczać dane poprzez szyfrowanie plików

C. utworzyć przyrostową kopię zapasową plików systemowych

D. przeszukać system w celu wykrycia malware

Odpowiedź dotycząca szyfrowania danych za pomocą programu Cipher w systemie Windows jest prawidłowa, ponieważ Cipher to narzędzie umożliwiające szyfrowanie i deszyfrowanie plików oraz folderów z wykorzystaniem systemu plików NTFS. Używając Cipher, użytkownicy mogą zrealizować politykę bezpieczeństwa danych, co jest kluczowe w kontekście ochrony poufnych informacji. Dzięki szyfrowaniu, nawet w przypadku fizycznego dostępu do nośnika, nieautoryzowane osoby nie będą mogły odczytać danych. Praktycznym przykładem zastosowania Cipher może być sytuacja w firmie, gdzie pracownicy mają dostęp do wrażliwych dokumentów, które powinny być chronione przed nieupoważnionym dostępem. Standardy branżowe, takie jak ISO/IEC 27001, podkreślają znaczenie zarządzania bezpieczeństwem informacji i szyfrowania jako jednego z kluczowych środków ochrony danych. Warto pamiętać, że szyfrowanie jest tylko częścią strategii bezpieczeństwa, a użytkownicy powinni również stosować inne środki zapobiegawcze, takie jak regularne aktualizacje oprogramowania oraz korzystanie z zabezpieczeń sieciowych.

Pytanie 25

Ile minimalnie pamięci RAM powinien mieć komputer, aby możliwe było uruchomienie 32-bitowego systemu operacyjnego Windows 7 w trybie graficznym?

A. 2 GB

B. 512 MB

C. 256 MB

D. 1 GB

Minimalna ilość pamięci RAM, która jest wymagana dla 32-bitowego systemu operacyjnego Windows 7 w trybie graficznym, wynosi 1 GB. Taki stan wymaga, aby system mógł efektywnie zarządzać zasobami oraz zaspokoić podstawowe potrzeby użytkownika, takie jak uruchamianie aplikacji i obsługa graficznego interfejsu użytkownika. W praktyce, posiadanie 1 GB pamięci RAM pozwala na uruchomienie standardowych programów, przeglądanie internetu, a także korzystanie z podstawowych aplikacji biurowych. Warto zaznaczyć, że chociaż system będzie działał na 1 GB RAM, to jego wydajność może być ograniczona, co prowadzi do opóźnień przy intensywnym użytkowaniu. W branży IT i w dokumentacji technicznej Microsoftu, 1 GB RAM jest uznawane za minimalny standard dla komfortowego korzystania z tego systemu operacyjnego. Dlatego, aby zapewnić optymalną wydajność i komfort pracy, zaleca się posiadanie przynajmniej 2 GB RAM.

Pytanie 26

Co należy zrobić przed przystąpieniem do prac serwisowych związanych z edytowaniem rejestru systemu Windows?

A. oczyszczanie dysku

B. czyszczenie rejestru

C. kopia rejestru

D. defragmentacja dysku

Wykonanie kopii rejestru systemu Windows przed przystąpieniem do jakichkolwiek modyfikacji jest kluczowym krokiem w zapewnieniu bezpieczeństwa i stabilności systemu. Rejestr systemowy zawiera krytyczne informacje dotyczące konfiguracji systemu operacyjnego, aplikacji oraz sprzętu. Zmiany wprowadzone w rejestrze mogą doprowadzić do nieprawidłowego działania systemu, a nawet do jego niestabilności. Dlatego przed przystąpieniem do jakiejkolwiek modyfikacji zaleca się utworzenie kopii zapasowej rejestru. Można to zrobić za pomocą narzędzia Regedit, które pozwala na wyeksportowanie całego rejestru lub jego wybranych gałęzi. W przypadku wystąpienia problemów po dokonaniu zmian, użytkownik może przywrócić poprzednią wersję rejestru, co minimalizuje ryzyko utraty danych i przywraca funkcjonalność systemu. Przykładowo, jeśli planujesz zainstalować nową aplikację, która wymaga zmian w rejestrze, a po instalacji system nie działa prawidłowo, przywrócenie kopii zapasowej rejestru może rozwiązać problem. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami zarządzania systemem operacyjnym, co czyni go nieodłącznym elementem odpowiedzialnego podejścia do administracji komputerowej.

Pytanie 27

Jak należy postąpić z wiadomością e-mail od nieznanej osoby, która zawiera podejrzany załącznik?

A. Otworzyć wiadomość i odpowiedzieć, pytając o zawartość załącznika

B. Otworzyć załącznik i zapisać go na dysku, a następnie przeskanować plik programem antywirusowym

C. Otworzyć załącznik, a jeśli znajduje się w nim wirus, natychmiast go zamknąć

D. Nie otwierać wiadomości, od razu ją usunąć

Usuwanie wiadomości od nieznanych nadawców, zwłaszcza tych, które zawierają niepewne załączniki, to kluczowy element w utrzymaniu bezpieczeństwa w sieci. Wiele złośliwego oprogramowania jest rozprzestrzenianych poprzez phishing, gdzie cyberprzestępcy podszywają się pod znane źródła w celu wyłudzenia danych osobowych lub zainstalowania wirusów na komputerach użytkowników. Kluczową zasadą bezpieczeństwa jest unikanie interakcji z wiadomościami, które budzą wątpliwości co do ich autentyczności. Na przykład, jeśli otrzymasz e-mail od nieznanego nadawcy z załącznikiem, który nie został wcześniej zapowiedziany, najlepiej jest go natychmiast usunąć. Standardy bezpieczeństwa IT, takie jak te określone przez NIST (National Institute of Standards and Technology), podkreślają znaczenie weryfikacji źródła wiadomości oraz unikania podejrzanych linków i plików. Działania te pomagają minimalizować ryzyko infekcji złośliwym oprogramowaniem i utratą danych. Warto również zainwestować w oprogramowanie antywirusowe oraz edukację na temat rozpoznawania zagrożeń. Przyjmowanie proaktywnego podejścia do bezpieczeństwa informacji jest niezbędne w dzisiejszym, technologicznym świecie.

Pytanie 28

Jakie urządzenie pozwala na połączenie lokalnej sieci komputerowej z Internetem?

A. switch

B. driver

C. router

D. hub

Router jest urządzeniem, które pełni kluczową rolę w łączeniu lokalnej sieci komputerowej z Internetem. Jego podstawową funkcją jest kierowanie ruchu sieciowego pomiędzy różnymi sieciami, co oznacza, że potrafi wysyłać pakiety danych do odpowiednich adresów IP w Internecie. W praktyce, routery są wykorzystywane w domach i biurach do zapewnienia dostępu do Internetu dla wielu urządzeń jednocześnie, wykonując zadania takie jak NAT (Network Address Translation), które pozwala na ukrycie lokalnych adresów IP i zapewnienie większego bezpieczeństwa. Przykładowo, w domowej sieci router może łączyć smartfony, laptopy oraz urządzenia IoT, umożliwiając im wspólne korzystanie z jednego łącza internetowego. Z punktu widzenia dobrych praktyk, ważne jest, aby routery były odpowiednio konfigurowane, zabezpieczane silnymi hasłami i aktualizowane, aby zminimalizować ryzyko ataków z sieci zewnętrznych. Warto również zwrócić uwagę na różne typy routerów, jak routery przewodowe i bezprzewodowe, które dostosowują się do różnych potrzeb użytkowników.

Pytanie 29

Jakie kolory wchodzą w skład trybu CMYK?

A. Czerwony, zielony, niebieski i czarny

B. Błękitny, purpurowy, żółty i czarny

C. Czerwony, zielony, żółty oraz granatowy

D. Czerwony, purpurowy, żółty oraz karmelowy

Tryb CMYK, który oznacza cyjan, magentę, żółty i czarny, jest standardem wykorzystywanym w druku kolorowym. W odróżnieniu od modelu RGB, który jest używany głównie w wyświetlaczach elektronicznych, CMYK jest oparty na subtraktywnym mieszaniu kolorów, co oznacza, że kolory są tworzone przez odejmowanie światła od białego tła. W praktyce, każdy kolor w trybie CMYK jest osiągany przez odpowiednie proporcje tych czterech barw, co pozwala na uzyskanie szerokiego zakresu kolorów niezbędnych w druku. Na przykład, podczas druku broszur, ulotek czy plakatów, zrozumienie i umiejętność pracy z tym modelem kolorów jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości wydruków. Dobrym przykładem jest proces kalibracji drukarki, która dostosowuje proporcje tych kolorów, aby osiągnąć pożądany efekt kolorystyczny. Na rynku istnieje wiele standardów, takich jak ISO 12647, które pomagają w osiągnięciu spójności kolorystycznej i jakości w druku, a znajomość trybu CMYK jest w tym kontekście nieoceniona.

Pytanie 30

Aby zrealizować wymianę informacji między dwoma odmiennymi sieciami, konieczne jest użycie

A. mostu

B. koncentratora

C. przełącznika

D. routera

Most, przełącznik i koncentrator to urządzenia, które pełnią odpowiednie funkcje w sieciach, jednak nie są przeznaczone do komunikacji pomiędzy różnymi sieciami. Most (bridge) działa na warstwie drugiej modelu OSI – warstwie łącza, a jego głównym zadaniem jest łączenie dwóch segmentów tej samej sieci lokalnej (LAN), co oznacza, że nie potrafi efektywnie zarządzać różnymi adresami IP. Przełącznik (switch) również działa na warstwie łącza i jest używany do łączenia urządzeń w sieci lokalnej, ale nie ma zdolności do trasowania ruchu między różnymi sieciami, podobnie jak most. Koncentrator (hub) to urządzenie, które nie wykonuje żadnej inteligentnej analizy ruchu; po prostu przesyła dane do wszystkich portów, co czyni go nieefektywnym w większych sieciach. Podstawowym błędem, który prowadzi do wyboru jednego z tych urządzeń, jest mylenie ich funkcji z rolą routera w sieciach. Routery są zaprojektowane specjalnie do zarządzania ruchem między różnymi sieciami, co jest kluczowe w kontekście Internetu, podczas gdy pozostałe urządzenia są ograniczone do pracy w obrębie jednej sieci lokalnej.

Pytanie 31

Element drukujący, składający się z wielu dysz połączonych z mechanizmem drukującym, znajduje zastosowanie w drukarce

A. głównej

B. atramentowej

C. laserowej

D. termosublimacyjnej

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na niezrozumienie różnic między typami drukarek. Drukarka głowowa, chociaż terminy mogą być mylące, zazwyczaj nie odnosi się bezpośrednio do konkretnego rodzaju technologii druku, przez co nie można jej uznać za właściwą w kontekście głowicy drukującej. Z kolei drukarki laserowe działają na zupełnie innej zasadzie; zamiast głowicy z dyszami, wykorzystują laser do naświetlania bębna, co następnie przenosi proszek tonera na papier. Ta technologia jest bardziej wydajna w przypadku dużych nakładów drukowania monochromatycznego, ale nie produkuje obrazów w taki sposób, jak drukarki atramentowe. Wreszcie, drukarki termosublimacyjne, używane głównie w fotografii, również nie korzystają z głowic z dyszami w klasycznym rozumieniu. Zamiast tego polegają na sublimacji barwników, co skutkuje inną techniką aplikacji materiału, a nie na precyzyjnym wtrysku atramentu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla właściwego wyboru technologii drukarskiej w zależności od potrzeb, takich jak jakość druku, szybkość oraz koszty eksploatacji.

Pytanie 32

Jednym z rezultatów realizacji podanego polecenia jest

sudo passwd -n 1 -x 5 test

A. wymuszenie konieczności tworzenia haseł o minimalnej długości pięciu znaków

B. automatyczne zablokowanie konta użytkownika test po pięciokrotnym błędnym wprowadzeniu hasła

C. ustawienie możliwości zmiany hasła po upływie jednego dnia

D. zmiana hasła aktualnego użytkownika na test

Opcja zmiany hasła bieżącego użytkownika na test nie wynika z przedstawionego polecenia, które koncentruje się na zarządzaniu wiekiem hasła. Takie działanie wymagałoby bezpośredniego podania nowego hasła lub interakcji z użytkownikiem w celu jego ustawienia. Wymuszenie tworzenia haseł minimum pięcioznakowych jest związane z polityką długości haseł, które zwykle są konfigurowane w innych lokalizacjach systemowych, takich jak pliki konfiguracyjne PAM lub ustawienia polityki bezpieczeństwa systemu operacyjnego. Polecenie passwd nie obsługuje bezpośrednio takich wymagań. Automatyczna blokada konta po błędnym podaniu hasła to funkcja związana z polityką blokad kont użytkowników, która jest implementowana poprzez konfigurację modułów zabezpieczeń, takich jak pam_tally2 lub pam_faillock, które monitorują błędne próby logowań. Takie ustawienia wspierają ochronę przed atakami siłowymi, ale nie są częścią standardowych operacji polecenia passwd. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla zapewnienia integralności i dostępności kont użytkowników oraz ochrony przed nieautoryzowanym dostępem. Właściwa konfiguracja polityk bezpieczeństwa wymaga analizy ryzyka oraz dostosowania ustawień do specyfiki środowiska operacyjnego i wymogów ochrony danych.

Pytanie 33

W systemie Linux narzędzie top pozwala na

A. porządkowanie plików według ich rozmiaru w kolejności rosnącej

B. zidentyfikowanie katalogu zajmującego najwięcej przestrzeni na dysku twardym

C. monitorowanie wszystkich bieżących procesów

D. ustalenie dla użytkownika najwyższej wartości limitu quoty

Wybierając odpowiedzi dotyczące wyszukiwania katalogów zajmujących najwięcej miejsca na dysku, ustawiania limitów quoty lub sortowania plików według ich wielkości, można zauważyć, że obejmują one funkcje, które nie są związane z działaniem programu top w systemie Linux. Pierwsza koncepcja, dotycząca wyszukiwania katalogów zajmujących najwięcej miejsca, odnosi się do narzędzi takich jak du (disk usage), które pozwalają na analizę wykorzystania przestrzeni dyskowej w systemie plików. Użytkownicy mogą użyć polecenia 'du -sh *' w terminalu, aby uzyskać szybki przegląd rozmiarów katalogów. Ustawienie limitów quoty dla użytkowników to zupełnie inna funkcjonalność, realizowana za pomocą narzędzi takich jak quota, które kontrolują i ograniczają użycie przestrzeni dyskowej przez poszczególnych użytkowników. Te mechanizmy są istotne w środowiskach wieloużytkownikowych, aby zarządzać zasobami sprawiedliwie. Natomiast sortowanie plików według ich wielkości jest typowe dla poleceń takich jak ls, które mogą być używane z różnymi opcjami do wyświetlania i organizowania listy plików w katalogach. Takie niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z mylnego skojarzenia funkcji tych narzędzi z programem top, co jest częstym błędem w zrozumieniu podstawowych narzędzi administracyjnych w systemie Linux. Każde z wymienionych narzędzi ma swoją specyfikę i zastosowanie, które jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zasobami systemowymi.

Pytanie 34

W ustawieniach haseł w systemie Windows Server została dezaktywowana możliwość wymogu dotyczącego złożoności hasła. Z jakiej minimalnej liczby znaków powinno składać się hasło użytkownika?

A. 5 znaków

B. 12 znaków

C. 10 znaków

D. 6 znaków

Wybór zbyt krótkiego hasła, takiego jak 5 lub 6 znaków, może prowadzić do licznych zagrożeń bezpieczeństwa. Hasła o długości 5 znaków są niewystarczające w kontekście dzisiejszych standardów ochrony danych, ponieważ są stosunkowo łatwe do złamania przy użyciu technik ataków takich jak brute force. Przy obecnym poziomie mocy obliczeniowej, hasło składające się z 5 znaków, nawet przy użyciu kombinacji liter, cyfr i znaków specjalnych, może być odgadnięte w krótkim czasie. Z drugiej strony, proponowanie haseł o długości 10 lub 12 znaków, choć teoretycznie bardziej bezpiecznych, nie uwzględnia kontekstu, w którym złożoność haseł jest wyłączona. W praktyce, hasło może być łatwiejsze do zapamiętania, ale jego długość i złożoność mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa. Często spotykaną pomyłką jest założenie, że wystarczy jedynie zwiększyć liczbę znaków, by podnieść poziom bezpieczeństwa hasła, co jest zwodnicze, jeżeli nie towarzyszy temu odpowiednia złożoność. Dlatego ważne jest, aby nie tylko zwracać uwagę na długość, ale również na różnorodność używanych znaków, co znacznie zwiększa trudność w łamaniu haseł. Warto również pamiętać o najlepszych praktykach w zakresie zarządzania hasłami, takich jak ich regularna zmiana oraz unikanie używania tych samych haseł w różnych systemach.

Pytanie 35

Określ adres sieci, do której przypisany jest host o adresie 172.16.0.123/27?

A. 172.16.0.16

B. 172.16.0.96

C. 172.16.0.112

D. 172.16.0.224

Adres IP 172.16.0.123 z maską podsieci /27 oznacza, że mamy do czynienia z adresowaniem w klasie A. Maska /27 przekłada się na 255.255.255.224, co oznacza, że 5 bitów jest przeznaczonych na adresy hostów, a 3 bity na adresy podsieci. Przy tej masce, liczba dostępnych adresów hostów wynosi 2^5 - 2 = 30, z czego odejmujemy 2 adresy - jeden dla adresu sieci, a drugi dla adresu rozgłoszeniowego. Adres sieci można wyznaczyć przez zidentyfikowanie pierwszego adresu w danej podsieci. W przypadku adresu 172.16.0.123, adres sieci to 172.16.0.96, co możemy obliczyć poprzez zaokrąglenie 172.16.0.123 w dół do najbliższego adresu, który jest wielokrotnością 32 (32, 64, 96, 128, itd.). Znajomość takich podstawowych zasad adresacji IP jest kluczowa w projektowaniu sieci komputerowych. Przykładem zastosowania takiej wiedzy może być efektywne planowanie i segmentowanie sieci w przedsiębiorstwie, co zwiększa bezpieczeństwo i wydajność przesyłania danych.

Pytanie 36

Jakie polecenie w systemie Windows powinno zostać użyte, aby uzyskać wynik zbliżony do tego na załączonym obrazku?

TCP    192.168.0.14:57989    185.118.124.154:http   ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:57997    fra15s17-in-f8:http    ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:58010    fra15s11-in-f14:https  TIME_WAIT
TCP    192.168.0.14:58014    wk-in-f156:https       ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:58015    wk-in-f156:https       TIME_WAIT
TCP    192.168.0.14:58016    104.20.87.108:https    ESTABLISHED
TCP    192.168.0.14:58022    ip-2:http              TIME_WAIT

A. netstat

B. tracert

C. ping

D. ipconfig

Polecenie netstat w systemie Windows służy do wyświetlania aktywnych połączeń sieciowych oraz tabel routingu i statystyk interfejsów. Jest niezwykle przydatne dla administratorów sieci oraz osób zajmujących się bezpieczeństwem IT, ponieważ pozwala monitorować aktywność sieciową na poziomie systemu operacyjnego. W wyniku działania netstat można uzyskać szczegółowe informacje na temat połączeń TCP i UDP, takich jak adresy IP lokalnych i zdalnych hostów, używane porty oraz stan połączenia. Na przykład stan ESTABLISHED oznacza, że połączenie jest aktywne, podczas gdy TIME_WAIT wskazuje na zakończenie połączenia TCP, które czeka na upływ określonego czasu przed całkowitym zamknięciem. Netstat jest również użyteczny w identyfikacji nieautoryzowanych połączeń lub usług nasłuchujących na nieznanych portach, co może być pierwszym krokiem w analizie potencjalnego naruszenia bezpieczeństwa. Polecenie to można również rozszerzyć o różne przełączniki, takie jak -a do wyświetlania wszystkich połączeń i portów nasłuchujących, -n do prezentowania adresów w formie numerycznej, co może przyspieszyć analizę, oraz -o do pokazania identyfikatorów procesów, co ułatwia identyfikację aplikacji związanych z danym połączeniem. Zrozumienie i wykorzystanie netstat jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu siecią, umożliwiając skuteczne monitorowanie i zabezpieczanie infrastruktury IT.

Pytanie 37

Jakie polecenie w systemie Windows pozwala na zmianę zarówno nazwy pliku, jak i jego lokalizacji?

A. rename

B. mkdir

C. set

D. move

Polecenia 'set', 'mkdir' oraz 'rename' nie są odpowiednie do zmiany zarówno nazwy, jak i lokalizacji pliku. Polecenie 'set' jest używane w systemie Windows do definiowania zmiennych środowiskowych i nie ma zastosowania w kontekście pracy z plikami. Często mylnie uważa się, że można go użyć do zmiany nazw plików, jednak jego funkcjonalność jest całkowicie inna i ogranicza się do operacji na zmiennych. 'Mkdir' służy do tworzenia nowych katalogów, a nie do przenoszenia plików, co również może prowadzić do nieporozumień. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że jedynie utworzenie nowego folderu jest wystarczające do zorganizowania plików. Z kolei polecenie 'rename' jest używane tylko do zmiany nazwy pliku w tej samej lokalizacji i nie może być użyte do przenoszenia go w inne miejsce. Często w praktyce użytkownicy błędnie interpretują te polecenia, co prowadzi do frustracji, gdyż nie osiągają zamierzonego celu. Kluczowe jest zrozumienie właściwego kontekstu i zastosowania każdego polecenia, aby efektywnie zarządzać plikami w systemie operacyjnym.

Pytanie 38

Czym jest serwer poczty elektronicznej?

A. Postfix

B. PostgreSQL

C. Firebird

D. MySQL

Postfix jest jednym z najpopularniejszych serwerów poczty e-mail, używanym do wysyłania i odbierania wiadomości e-mail w Internecie. Jako serwer poczty, Postfix działa jako agent transportowy, co oznacza, że odpowiedzialny jest za zarządzanie przesyłaniem wiadomości między różnymi serwerami oraz ich dostarczaniem do lokalnych skrzynek pocztowych. Jest to oprogramowanie typu open-source, co daje użytkownikom możliwość dostosowania i rozbudowy w zależności od ich potrzeb. Przykładowo, wiele organizacji korzysta z Postfixa w połączeniu z innymi narzędziami, takimi jak Dovecot, aby stworzyć kompleksowy system pocztowy, który obsługuje zarówno protokół SMTP do wysyłania wiadomości, jak i IMAP/POP3 do ich odbierania. Postfix charakteryzuje się wysoką wydajnością, elastycznością oraz dużą skalowalnością, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla firm różnej wielkości. Dobra praktyka w konfiguracji Postfixa obejmuje zabezpieczenie serwera za pomocą metod takich jak TLS oraz autoryzacja użytkowników, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu.

Pytanie 39

W programie Explorator systemu Windows, naciśnięcie klawisza F5 zazwyczaj powoduje wykonanie następującej operacji:

A. uruchamiania drukowania zrzutu ekranowego

B. odświeżania zawartości bieżącego okna

C. otwierania okna wyszukiwania

D. kopiowania

Wybór odpowiedzi dotyczący otwierania okna wyszukiwania jest mylny, ponieważ ta funkcjonalność nie jest przypisana do klawisza F5 w systemie Windows. Zamiast tego, w Exploratorze systemu Windows do otwierania okna wyszukiwania używa się zazwyczaj kombinacji klawiszy Ctrl + F, co jest zgodne z zasadami ergonomii w projektowaniu interfejsów użytkownika. Wiele osób błędnie interpretuje skróty klawiaturowe, co prowadzi do nieporozumień i nieefektywnego korzystania z aplikacji. Ponadto, odpowiedź dotycząca kopiowania wskazuje na brak znajomości podstawowych skrótów. Kopiowanie plików w systemie Windows realizuje się zazwyczaj poprzez kombinację klawiszy Ctrl + C, co jest standardem branżowym. Ostatnia nieprawidłowa odpowiedź, dotycząca uruchamiania drukowania zrzutu ekranowego, również jest błędna, ponieważ do tego celu stosuje się klawisz PrtScn, a nie F5. W kontekście użytkowania systemu operacyjnego, znajomość przypisania funkcji do klawiszy jest kluczowa, aby zminimalizować frustrację i zwiększyć efektywność pracy. Wiele z tych błędnych przekonań wynika z nieprzyzwyczajenia do korzystania z klawiatury oraz z braku znajomości standardowych skrótów, co jest istotnym czynnikiem wpływającym na wydajność użytkowników.

Pytanie 40

Jaki zakres adresów IPv4 jest prawidłowo przypisany do danej klasy?

A. Poz. C

B. Poz. D

C. Poz. B

D. Poz. A

Wybór odpowiedzi A, C lub D odnosi się do nieprawidłowych zakresów adresów IPv4 przypisanych do niewłaściwych klas. Klasa A obejmuje adresy od 1.0.0.0 do 126.255.255.255, co oznacza, że posiada tylko 7 bitów identyfikatora sieci, co pozwala na obsługę bardzo dużych sieci, ale z ograniczoną liczbą dostępnych adresów hostów. Klasa C, z kolei, obejmuje zakres od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, oferując 24 bity dla hostów, co jest idealne dla mniejszych sieci, które nie wymagają dużej liczby adresów. Klasa D, z adresami od 224.0.0.0 do 239.255.255.255, jest zarezerwowana dla multicastu, co oznacza, że nie jest używana do przypisywania adresów dla indywidualnych hostów ani dla standardowego routingu. Powszechnym błędem jest mylenie zakresów adresów oraz ich przeznaczenia, co może prowadzić do problemów z konfiguracją sieci i bezpieczeństwem. Właściwe zrozumienie klas adresów IPv4 i ich zastosowania jest niezbędne do efektywnego zarządzania sieciami, a także do unikania kolizji w przydzielaniu adresów IP oraz zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania w różnych kontekstach sieciowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej