Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik geodeta
  • Kwalifikacja: BUD.19 - Wykonywanie prac geodezyjnych związanych z katastrem i gospodarką nieruchomościami
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 21:58
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 22:25

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W jakiej sekwencji powinny być obliczane pola powierzchni obiektów ewidencyjnych w trakcie tworzenia ewidencji gruntów i budynków?

A. Kontur użytku gruntowego – obręb ewidencyjny – działka ewidencyjna
B. Działka ewidencyjna – kontur użytku gruntowego – obręb ewidencyjny
C. Obręb ewidencyjny – działka ewidencyjna – kontur użytku gruntowego
D. Działka ewidencyjna – obręb ewidencyjny – kontur użytku gruntowego
Odpowiedź 'Obręb ewidencyjny – działka ewidencyjna – kontur użytku gruntowego' jest poprawna, ponieważ odzwierciedla właściwą hierarchię w procesie zakładania ewidencji gruntów i budynków. Obręb ewidencyjny to podstawowa jednostka podziału terytorialnego, która definiuje obszar, w którym znajdują się działki ewidencyjne. Przede wszystkim, obręb stanowi kontekst dla dalszych działań, ponieważ umożliwia organizację i systematyzację danych o gruntach. Następnie, w ramach obrębu, identyfikuje się poszczególne działki ewidencyjne, które są zbiorami gruntów o określonych granicach i charakterystyce. Ostatnim krokiem jest określenie konturów użytków gruntowych, które wskazują, jakie rodzaje użytków są przypisane do danej działki. Taki porządek jest zgodny z praktykami stosowanymi w geodezji oraz w standardach ewidencji gruntów, co zapewnia spójność i jednoznaczność danych ewidencyjnych. Przykładowo, w praktyce geodezyjnej, niewłaściwe ustalenie kolejności może prowadzić do błędów w wyznaczaniu granic działek czy niewłaściwej klasyfikacji użytków, co z kolei wpływa na zarządzanie nieruchomościami.
Pytanie 2

W sytuacji, gdy na etapie wytyczania granic nieruchomości geodeta nie zdołał osiągnąć porozumienia i konflikt nie został rozwiązany, postępowanie będzie prowadzone w trybie cywilnym, w którym o ustaleniu granicy decyduje

A. sąd
B. prokurator
C. burmistrz
D. starosta
Odpowiedź "sąd" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa cywilnego, wszelkie spory dotyczące granic nieruchomości, które nie mogą być rozwiązane na etapie pozasądowym, trafiają do sądów. W polskim systemie prawnym, sądy zajmują się rozstrzyganiem sporów dotyczących prawa własności oraz granic działek. Przykładowo, gdy dwie sąsiadujące nieruchomości mają niejasności co do przebiegu granicy, a strony nie osiągnęły zgody, mogą złożyć pozew do sądu cywilnego. W trakcie postępowania sądowego przedstawiane są dowody, w tym opinie biegłych geodetów, co pozwala na dokładne ustalenie stanu faktycznego i prawnego. Jest to zgodne z zasadami sprawiedliwości i równości w dostępie do wymiaru sprawiedliwości, które są fundamentem prawa cywilnego. W praktyce, sąd decyduje na podstawie aktów własności, map geodezyjnych oraz dokumentacji związanej z danym terenem.
Pytanie 3

Jakimi kolorami oznacza się na mapie sieci uzbrojenia terenu (elektroenergetyczną, wodociągową, kanalizacyjną), których dane pozyskano w wyniku inwentaryzacji geodezyjnej?

Sieć uzbrojenia terenu
elektroenergetycznawodociągowakanalizacyjna
A.pomarańczowyfioletowyżółty
B.czerwonyniebieskibrązowy
C.niebieskipomarańczowyczerwony
D.żółtyniebieskibrązowy
A. D.
B. B.
C. C.
D. A.
Zrozumienie sposobu oznaczania sieci uzbrojenia terenu na mapach jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą. Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z kilku powszechnych błędów w myśleniu. Jednym z nich jest mylenie kolorów przypisanych do różnych sieci. Na przykład, niektórzy mogą sądzić, że sieci elektroenergetyczne są oznaczane na niebiesko, co jest błędne. W rzeczywistości kolor niebieski jest zarezerwowany dla wodociągów, a pomylenie tych dwóch może prowadzić do poważnych problemów w planowaniu i realizacji projektów budowlanych. Innym częstym błędem jest brak znajomości norm krajowych, które precyzują, jak powinny być oznaczane różne typy sieci. W Polsce, jak i w wielu innych krajach, stosowanie jednolitych kolorów dla identyfikacji sieci ma na celu ułatwienie pracy inżynierów oraz pracowników odpowiedzialnych za konserwację i rozwój infrastruktury. Ignorowanie tych standardów może prowadzić do chaotycznego oznaczania, co zwiększa ryzyko błędów w projekcie oraz potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest, aby dokładnie zapoznać się z obowiązującymi normami przed przystąpieniem do prac dotyczących inwentaryzacji i oznaczania sieci uzbrojenia terenu.
Pytanie 4

Jaką kategorię użytków gruntowych reprezentują ziemie oznaczone symbolem Ws?

A. Grunty pod wodami
B. Grunty rolne
C. Grunty zabudowy i zurbanizowane
D. Grunty leśne
Grunty zabudowane i zurbanizowane to tereny, na których znajdują się różnego rodzaju budynki oraz infrastruktura, takie jak drogi, mosty czy inne obiekty użyteczności publicznej. Klasyfikacja tych gruntów nie ma nic wspólnego z wodami, co może prowadzić do mylnego wniosku, że grunty te mogą obejmować obszary wodne. Z kolei grunty leśne to tereny, na których rosną drzewa i inne rośliny leśne, a ich główną funkcją jest ochrona przyrody, produkcja drewna oraz rekreacja. Odpowiedź, że grunty leśne należą do kategorii Ws, jest błędna i wynika z pomylenia ich funkcji oraz klasyfikacji. Grunty rolne obejmują użytki rolnicze, takie jak pola uprawne i pastwiska, co również nie ma związku z wodami, a ich klasyfikacja opiera się na funkcji produkcyjnej. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, to brak zrozumienia różnic między różnymi typami użytków gruntowych oraz ich specyficznymi cechami i funkcjami w ekosystemie. W praktyce, znajomość klasyfikacji gruntów jest niezwykle ważna dla planowania przestrzennego oraz gospodarowania zasobami naturalnymi.
Pytanie 5

Jakie jest pikietaż punktu początkowego P łuku kołowego, jeśli pikietaż punktu końcowego K tegoż łuku wynosi PIK K = 772,60 m, a długość łuku L to 356,30 m?

A. PIK P = 356,30 m
B. PIK P = 1485,20 m
C. PIK P = 1128,90 m
D. PIK P = 416,30 m
W analizie błędnych odpowiedzi warto zauważyć, że wiele z nich wynika z nieprawidłowego rozumienia relacji między długością łuku a pikietażem punktów na drodze. Na przykład, pikietaż punktu początkowego jako 1485,20 m sugerowałby, że punkt P leży znacznie dalej od punktu K, co jest sprzeczne z przyjętymi standardami pomiarowymi. Pikietaż nie może być większy od pikietażu punktu końcowego, jeśli mówimy o łuku, który jest moim zdaniem zrozumiały w kontekście geodezyjnym. W przypadku podania pikietażu na poziomie 356,30 m, można by pomyśleć, że jest to długość łuku, co również jest niepoprawne. Prawidłowe podejście polega na tym, by zawsze uwzględniać, że długość łuku jest różnicą pomiędzy punktami, a nie ich wartością absolutną. Stąd wyliczenie pikietażu punktu początkowego powinno być oparte na różnicy między pikietażem punktu końcowego a długością łuku, co powinno być zrozumiane w kontekście standardów pomiarowych oraz praktyki inżynieryjnej. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z odpowiedzi niesie ze sobą pewne błędne założenia, prowadzące do nieprawidłowych obliczeń.
Pytanie 6

Który z wymienionych obiektów pozwala na uzasadnienie przyjęcia osnowy realizacyjnej w formie sieci dwurzędowej?

A. Budynek gospodarczy
B. Zakład przemysłowy
C. Dom jednorodzinny
D. Budynek mieszkalny
Zakład przemysłowy to obiekt, w którym procesy produkcyjne są na ogół bardziej złożone i wymagają większej precyzji oraz kontroli niż w przypadku budynków mieszkalnych czy jednorodzinnych. Osnowa realizacyjna jako sieć dwurzędowa jest uzasadniona w takich obiektach, ponieważ umożliwia dokładniejsze odwzorowanie skomplikowanych struktur i procesów związanych z produkcją. W zakładach przemysłowych często występują różne poziomy technologiczne, a także wiele urządzeń i maszyn, których rozmieszczenie musi być precyzyjnie zaplanowane i zrealizowane. Użycie sieci dwurzędowej pozwala na efektywniejsze zarządzanie przestrzenią oraz optymalizację procesów produkcyjnych. Przykładowo, w dużych zakładach zajmujących się produkcją chemiczną, złożoność procesów technologicznych sprawia, że precyzyjna kontrola geodezyjna jest kluczowa dla bezpieczeństwa i efektywności operacji. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące zarządzania jakością, często wymagają zastosowania takich rozwiązań, co czyni je niezbędnymi w nowoczesnym przemyśle.
Pytanie 7

Mapa wykorzystywana w celach prawnych nie obejmuje

A. granic działek
B. budynków
C. rejonów statystycznych
D. elementów uzbrojenia terenu
Mapa do celów prawnych to dokument, który ma na celu przedstawienie szczegółowych informacji o danym terenie w kontekście prawnym i administracyjnym. W odróżnieniu od map tematycznych, mapa prawna nie zawiera informacji o rejonach statystycznych, które są używane głównie do analizy demograficznej i społecznej. Rejony statystyczne są zdefiniowane dla potrzeb zbierania i analizy danych statystycznych przez różne instytucje, ale nie mają zastosowania w kontekście prawnym. W praktyce, mapa do celów prawnych zawiera m.in. granice działek, elementy uzbrojenia terenu oraz informacje o budynkach, które są istotne dla obrotu nieruchomościami i podejmowania decyzji administracyjnych. Przykładami zastosowania map prawnych mogą być procedury związane z podziałem działek, ustalaniem granic nieruchomości, a także wnioskami o pozwolenia na budowę, gdzie precyzyjne przedstawienie danych jest kluczowe dla zgodności z obowiązującymi przepisami prawa.
Pytanie 8

Jak długo po wykonaniu urządzeń melioracyjnych dokonuje się z urzędu gleboznawczej klasyfikacji gruntów dla obszarów zmeliorowanych?

A. Po 4 latach
B. Po 3 latach
C. Po 2 latach
D. Po 5 latach
Podczas analizy dostępnych odpowiedzi, pojawiają się pewne typowe nieporozumienia dotyczące czasu przeprowadzania gleboznawczej klasyfikacji gruntów po wykonaniu urządzeń melioracyjnych. Odpowiedzi wskazujące na 2, 4 lub 5 lat jako terminy przeprowadzenia takiej klasyfikacji są nieprawidłowe i wynikają z niepełnego zrozumienia procesu melioracji oraz cyklu życia gleby po ich wprowadzeniu. Klasyfikacja gruntów ma na celu ocenę długoterminowych skutków działań melioracyjnych, co wymaga obserwacji ich wpływu przez odpowiednio długi czas. Sugerowanie zbyt krótkiego okresu, jak 2 lata, pomija fakt, że gleby potrzebują czasu na adaptację. Z kolei wybór dłuższych terminów, takich jak 4 lub 5 lat, może prowadzić do opóźnienia w podejmowaniu działań zaradczych, co jest nieefektywne w kontekście zarządzania glebami. Odpowiednia analiza gleby po 3 latach pozwala na wczesne wychwycenie ewentualnych problemów związanych z ich jakością, co jest kluczowe dla zapewnienia efektywności produkcji rolnej oraz ochrony środowiska. Zrozumienie tego cyklu jest istotne dla profesjonalistów zajmujących się melioracją i zarządzaniem gruntami, gdyż pozwala na skuteczniejsze podejmowanie decyzji oraz optymalizację działań w zakresie ochrony gleb.
Pytanie 9

Jan Kowalski jest posiadaczem nieruchomości rolnej w złej wierze. Po jakim czasie najwcześniej może on nabyć prawo własności tej nieruchomości przez zasiedzenie?

A. 20
B. 10
C. 25
D. 30
Odpowiedź 30 lat jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z polskim prawem, aby nabyć własność nieruchomości przez zasiedzenie w przypadku samoistnego posiadacza w złej wierze, wymagany jest 30-letni okres posiadania. W praktyce oznacza to, że Jan Kowalski, będąc posiadaczem w złej wierze, musi nieprzerwanie władać nieruchomością przez ten czas, co wiąże się z wieloma aspektami prawnymi oraz praktycznymi. Istotne jest, aby posiadacz wykazywał chęć i zamiar traktowania nieruchomości jak właściciel, co może obejmować na przykład utrzymywanie nieruchomości, płacenie podatków czy ponoszenie kosztów związanych z jej użytkowaniem. Warto również zauważyć, że po upływie tego okresu, jeśli nie wystąpią przeszkody, takie jak spory sądowe dotyczące własności, Jan Kowalski może złożyć wniosek o stwierdzenie zasiedzenia, co jest formalnym sposobem na uzyskanie praw własności. Ponadto, zasiedzenie w złej wierze jest szczególnie interesującym zagadnieniem w kontekście prawa cywilnego, ponieważ wiąże się z różnicami w ocenie sytuacji prawnej posiadacza, co wpływa na jego ochronę prawną.
Pytanie 10

Wezwanie do obecności na gruncie podczas przeprowadzania rozgraniczenia nieruchomości powinno zawierać

A. opis postępowania w przypadku sporu granicznego
B. listę innych uczestników wzywanych do postępowania
C. identyfikator zgłoszenia pracy geodezyjnej
D. określenie skutków niestawiennictwa
Wybór opisów postępowania w razie sporu granicznego jako odpowiedzi na pytanie o wezwanie do stawienia się na gruncie jest niewłaściwy, ponieważ nie odnosi się bezpośrednio do kluczowego aspektu, jakim są skutki niestawiennictwa. Opis procedur w przypadku sporu może być istotny, ale nie jest to element, który należy zawrzeć w wezwaniu, które koncentruje się na konkretnej sytuacji związanej z obecnością uczestników. Właściwe wezwanie powinno przede wszystkim podkreślać, co się stanie, jeśli osoba nie stawi się na stawienie, a nie jedynie informować o możliwych sporach. Z kolei identyfikator zgłoszenia pracy geodezyjnej, mimo że może być przydatny w kontekście identyfikacji postępowania, nie jest informacją, którą powinno się uwzględniać w wezwaniu; jego rola jest bardziej administracyjna niż proceduralna. Lista innych wzywanych uczestników postępowania nie jest konieczna do umieszczenia w wezwaniu, ponieważ głównym celem jest wezwać konkretnego uczestnika do obecności. W praktyce, niektóre z tych informacji mogą być istotne w trakcie postępowania, jednak nie powinny one zdominować treści wezwania, które ma na celu zapewnienie, że uczestnicy zrozumieją, jakie mogą być konsekwencje ich decyzji o stawieniu się lub nie. Kluczowe jest, aby pamiętać, że wezwanie powinno być klarowne i koncentrować się na aspektach wpływających na obecność uczestników, a nie na ogólnych procedurach czy identyfikatorach.
Pytanie 11

Jakie wielkości są mierzone w sieci trygonometrycznej wykorzystywanej do określania bezwzględnych przemieszczeń poziomych obiektu?

A. Przewyższenia
B. Kąty pionowe
C. Kąty poziome
D. Miary czołowe
Pomiar miar czołowych, kątów pionowych oraz przewyższeń, choć istotny w różnych kontekstach geodezyjnych, nie jest bezpośrednio związany z określaniem bezwzględnych przemieszczeń poziomych obiektów. Miary czołowe są związane z długościami między punktami, a ich zastosowanie w sieci trygonometrycznej jest ograniczone do wyznaczania odległości, co jest niezbędne, ale nie wystarcza do pełnego określenia przemieszczeń poziomych. Kąty pionowe są używane do pomiaru wzniesień i obniżeń, co jest kluczowe w kontekście geodezji górskiej lub budowy, ale nie mają zastosowania w wyznaczaniu przemieszczeń poziomych. Przewyższenia, z kolei, dotyczą różnicy wysokości między punktami, co również nie odnosi się do poziomego aspektu przemieszczenia. W praktyce, niewłaściwe zrozumienie roli kątów poziomych, w porównaniu do innych miar, może prowadzić do błędów w projektach inżynieryjnych oraz geodezyjnych. Kluczowe w projektowaniu i budowie jest zrozumienie, że przemieszczenia poziome wymagają precyzyjnych pomiarów kątów poziomych, a nie innych wielkości, co jest zagadnieniem fundamentalnym dla skutecznej pracy w tych dziedzinach.
Pytanie 12

Kto opracowuje dokumentację klasyfikacji gruntów?

A. geodeta
B. starosta
C. klasyfikator
D. wójt
Geodeta, starosta i wójt mają swoje zadania, ale to nie oni zajmują się klasyfikacją gruntów. Geodeta zajmuje się pomiarami i mapowaniem terenów, co jest ważne dla dokumentacji, ale nie klasyfikuje gruntów. Starosta nadzoruje sprawy w gminie, ale klasyfikacja gruntów to nie jego działka. Wójt, jako szef gminy, też tego nie robi. Moim zdaniem, często myli się, kto za co odpowiada w administracji. Zrozumienie tych ról jest kluczowe, bo klasyfikacja gruntów ma wpływ niemal na wszystko - od rolnictwa po urbanistykę i ochronę środowiska. Dlatego ważne, żeby klasyfikacją zajmowali się specjaliści w tej dziedzinie.
Pytanie 13

Do ewidencji lokalu wchodzą

A. kubatura lokalu
B. liczba pomieszczeń lokalu
C. oznaczenie funkcji lokalu
D. rok zakończenia budowy lokalu
Odpowiedzi dotyczące ilości pomieszczeń, roku zakończenia budowy oraz kubatury lokalu są częścią szerszego zakresu danych, ale nie zaliczają się do kluczowych danych ewidencyjnych lokalu. Ilość pomieszczeń, choć istotna w kontekście użytkowania lokalu, nie definiuje jego funkcji. Przykładowo, dwa lokale mogą mieć taką samą liczbę pomieszczeń, ale pełnić zupełnie różne funkcje, takie jak biuro, sklep czy mieszkanie. Rok zakończenia budowy lokalu to informacja istotna dla rozpatrywania wartości nieruchomości lub jej stanu technicznego, ale nie wpływa bezpośrednio na klasyfikację lokalu w kontekście ewidencji. Kubatura lokalu, określająca objętość przestrzeni, jest użyteczna w analizach dotyczących wentylacji czy ogrzewania, ale podobnie jak inne wymienione dane, nie dostarcza informacji o funkcji lokalu. W praktyce, te aspekty mogą być mylone z kluczowymi danymi ewidencyjnymi, prowadząc do niepełnej oceny i nieprawidłowego zarządzania nieruchomościami. Ważne, aby w kontekście ewidencji lokali skupić się na funkcji, ponieważ to ona determinuje sposób użytkowania i związane z tym wymagania prawne.
Pytanie 14

W projekcie technicznym trasy kolejowej geodeta na schemacie rozjazdu zwykłego odczytał symbol S49-300-1: 9. Jaki element geometryczny rozjazdu jest oznaczony wartością 1: 9?

A. Promień łuku odgałęźnego
B. Długość
C. Rodzaj szyn
D. Skos
Wybór innych opcji, takich jak typ szyn, długość czy promień łuku odgałęźnego, pokazuje powszechne nieporozumienia w kwestii oznaczeń geometrów rozjazdów kolejowych. Typ szyn, oznaczony innymi symbolami, odnosi się do specyfikacji materiałów oraz ich nośności, a nie do konkretnych wartości geometrycznych związanych z rozjazdem. Długość również nie ma związku z oznaczeniem 1: 9, ponieważ długość rozjazdu jest określona przez inne parametry, które nie są reprezentowane w tym symbolu. Ponadto, promień łuku odgałęźnego jest określany przez odrębne wartości, które są kluczowe dla projektowania krzywizn torów, ale nie mają związku z samym skosem. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do mylenia tych pojęć, wynikają z braku zrozumienia podstawowych zasad projektowania torów. Użytkownicy często nie dostrzegają różnic między różnymi parametrami i ich wpływem na bezpieczeństwo oraz efektywność funkcjonowania infrastruktury kolejowej. Zrozumienie, że każdy parametr ma swoje własne oznaczenie i praktyczne zastosowanie, jest niezbędne dla prawidłowego projektowania i eksploatacji rozjazdów. Wiedza na temat geometrii torów oraz umiejętność interpretacji symboliki jest kluczowa dla geodetów i inżynierów w branży kolejowej.
Pytanie 15

Podział kraju dla celów rejestracji gruntów i budynków stanowi

A. osiedle
B. obręb ewidencyjny
C. rejon statystyczny
D. województwo
Obręb ewidencyjny to taki kawałek terenu, który dzieli się w naszym kraju do celów ewidencji gruntów i budynków. To dość ważny temat, bo pozwala na lepsze zarządzanie i porządkowanie informacji o nieruchomościach. Można go zdefiniować jako wyodrębniony obszar, który może być częścią lub nawet całym gminy. To na jego podstawie ustalamy, gdzie dokładnie znajduje się dana nieruchomość, co jest istotne dla właścicieli, ale też dla firm zajmujących się handlem nieruchomościami czy planowaniem przestrzeni. Dzięki obrębom ewidencyjnym można ustalić stan prawny działek, ich klasyfikację, a także wymiary, co przydaje się np. podczas transakcji lub podejmowania decyzji co do zagospodarowania terenu. W Polsce obręby te ustalają odpowiednie organy administracji geodezyjnej, co z kolei zapewnia spójność danych. Trzeba też pamiętać, żeby regularnie aktualizować te ewidencje, bo zmiany w infrastrukturze i na gruntach są normalne i ważne do śledzenia.
Pytanie 16

Jakie punkty graniczne działki powinny być trwale ustabilizowane w trakcie procedury wytyczania granic?

A. Wszystkie punkty graniczne.
B. Granice znajdujące się w pobliżu budynków.
C. Granice wybrane przez geodetę.
D. Granice wskazane przez zainteresowane strony.
Analizując odpowiedzi, które są niepoprawne, można zauważyć kilka poważnych nieporozumień. Na przykład jedna odpowiedź sugeruje, że geodeta powinien sam wybierać punkty graniczne. To trochę mija się z celem, bo prawda jest taka, że to strony powinny wskazać, co i jak. Geodeta ma pomóc, ale nie powinien sam decydować, co jest najważniejsze – w końcu to właściciele znają swoje działki najlepiej. Inna odpowiedź twierdzi, że każdy punkt graniczny musi być stabilizowany. To też nie jest zbyt praktyczne, bo nie każdy punkt jest naprawdę istotny. Stabilizacja powinna być skupiona na punktach, które naprawdę mają znaczenie. Co do punktów koło budynków – nie można sugerować, że bliskość do zabudowań ma decydować o granicy. To nie jest dobry wyznacznik. Punkty graniczne najlepiej ustalać na podstawie dokumentów historycznych i prawnych, a nie tylko na uczuciach dotyczących odległości. Właściwe podejście do granic musi brać pod uwagę potrzeby właścicieli i to, co mówią przepisy.
Pytanie 17

Jakie wartości trzeba wyznaczyć w celu wytyczenia punktu przy zastosowaniu metody ortogonalnej?

A. Dwa kierunki.
B. Dwie odległości.
C. Odległość i kąt.
D. Dwa kąty.
Wybór błędnych danych do wytyczenia punktu metodą ortogonalną może prowadzić do poważnych nieścisłości w pomiarach geodezyjnych i projektowych. Na przykład, obliczenie dwóch kierunków, choć może wydawać się logiczne, nie dostarcza wystarczającej informacji o konkretnej lokalizacji w przestrzeni. Kierunki same w sobie są zależne od kontekstu, a ich określenie bez odległości nie pozwala na precyzyjne wytyczenie punktu. Podobnie, wybór odległości i kąta może być mylny, ponieważ metoda ortogonalna kładzie nacisk na wielkości liniowe, a nie kątowe. Ustalając dwa kąty, można jedynie określić orientację punktu, ale nie jego dokładne położenie. Ważne jest, by zrozumieć, że błędne podejście do wytyczania punktów może skutkować niezgodnościami z planem zagospodarowania przestrzennego, co może prowadzić do kosztownych korekt w trakcie realizacji projektu. W praktyce, pomiar odległości oraz ich wzajemne relacje są fundamentem precyzyjnego wytyczenia, co jest potwierdzone w literaturze branżowej oraz standardach geodezyjnych. Zrozumienie podstaw tych metod jest kluczowe dla każdego geodety i projektanta, aby unikać takich pułapek w przyszłości.
Pytanie 18

Kto rozpoczyna oraz prowadzi postępowanie dotyczące ustalenia klasyfikacji gruntów według gleboznawstwa?

A. starosta
B. burmistrz
C. wójt
D. wojewoda
Odpowiedź 'starosta' jest rzeczywiście trafna, bo według polskiego prawa administracyjnego to on jest odpowiedzialny za prowadzenie postępowań w sprawie ustalenia gleboznawczej klasyfikacji gruntów. Starosta, jako działający w imieniu samorządu powiatowego, ma pełne prawo do takich ocen. Także, to wszystko jest opisane w ustawie o glebie i regułach dotyczących klasyfikacji gruntów. W praktyce to oznacza, że starosta koordynuje prace związane z tym tematem, a jego decyzje mają duże znaczenie dla zarządzania zasobami ziemi. Moim zdaniem, zrozumienie tej roli jest kluczowe, bo to wpływa na to, jak dobrze gospodarujemy naszymi gruntami. Na przykład, starosta musi ocenić grunty, biorąc pod uwagę ich przeznaczenie – czy to będzie rolnictwo, budownictwo, czy lasy. To z kolei ma ogromny wpływ na rozwój lokalnych społeczności oraz to, jak planujemy inwestycje. Dlatego znajomość tej roli jest naprawdę ważna.
Pytanie 19

W jaki sposób przedstawia się na mapie zasadniczej lokalny wodociąg o średnicy 200 mm, którego lokalizacja została ustalona na podstawie pomiaru bezpośredniego?

A. wlA200
B. w200
C. wlB200
D. wl200
Odpowiedzi takie jak 'wlA200', 'wlB200' i 'w200' są niepoprawne z kilku powodów. Po pierwsze, oznaczenie 'wlA200' może sugerować, że przewód należy do określonej kategorii lub klasy, co w kontekście lokalnych przewodów wodociągowych nie jest standardem. W praktyce, prefiks 'wl' odnosi się wyłącznie do wodociągów, a nie do dodatkowych klasyfikacji, co czyni ten format niewłaściwym. Podobnie, 'wlB200' również wprowadza niepotrzebną literę, która nie ma uzasadnienia w standardach branżowych. Z kolei 'w200' całkowicie pomija kluczowy element oznaczenia, jakim jest prefiks dla wodociągów, przez co nie informuje jednoznacznie o typie przewodu. Tego rodzaju błędy w oznaczeniach mogą prowadzić do poważnych problemów w zarządzaniu infrastrukturą, takich jak trudności w lokalizacji i identyfikacji przewodów w terenie, co może negatywnie wpłynąć na prace konserwacyjne oraz interwencje w przypadku awarii. Właściwe stosowanie oznaczeń jest kluczowe dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa operacji związanych z infrastrukturą wodociągową.
Pytanie 20

Jak określa się metodę wyliczania powierzchni gruntów na podstawie danych pozyskanych wyłącznie z mapy?

A. Graficzna
B. Analityczna
C. Analityczna kombinowana
D. Analityczno-graficzna
Odpowiedzi takie jak analityczna, analityczna kombinowana oraz analityczno-graficzna odnoszą się do różnych podejść i technik, które nie są zgodne z definicją metody graficznej. Metoda analityczna opiera się na matematycznych obliczeniach, które wymagają szczegółowych danych o kształcie i wymiarach analizowanego obszaru. Często polega na stosowaniu wzorów geometrycznych do dokładnego obliczania powierzchni, co jest niemożliwe w przypadku, gdy posiadamy jedynie mapę. Z kolei analityczna kombinowana łączy podejścia analityczne z innymi metodami, jednak wymaga bardziej szczegółowych danych niż te, które są przedstawiane w formie graficznej. Analiza analityczno-graficzna, mimo że łączy elementy obu podejść, również wymaga pomocy danych liczbowych oraz analitycznych do wsparcia procesów graficznych i nie jest dedykowana jedynie do analizy w oparciu o mapy. Powszechnym błędem jest mylenie metod, które wymagają różnych poziomów szczegółowości i rodzaju dostępnych informacji, co prowadzi do nieporozumień w kontekście ich zastosowania. W praktyce, dla skutecznego pomiaru powierzchni konieczne jest zrozumienie, że każda z tych metod ma swoje ograniczenia i powinna być stosowana w odpowiednich kontekstach, co jest kluczowe dla osiągnięcia dokładnych wyników w pracy geodezyjnej.
Pytanie 21

Na szkicu dokumentacyjnym kolor czerwony powinien być użyty do oznaczenia

A. rysunku obiektów powierzchniowych istniejących w terenie
B. informacji o osnowie realizacyjnej
C. projektowanej treści oraz wyznaczonych miar kontrolnych
D. rysunku obiektów podziemnych znajdujących się w terenie
Oznaczanie treści projektowanej oraz obliczonych miar kontrolnych kolorem czerwonym na szkicach dokumentacyjnych jest powszechną praktyką w branży inżynieryjnej i architektonicznej. Czerwony kolor jest często używany, aby wyróżnić elementy, które są kluczowe dla wykonawców oraz inspektorów, a także do podkreślenia wszelkich zmian w projektach w porównaniu do stanu istniejącego. W kontekście projektowania, czerwony może wskazywać na nowe elementy, które zostały dodane do projektu, a także na obliczenia dotyczące wymiarów, które są istotne dla prawidłowej realizacji. Na przykład, w projektach budowlanych użycie czerwonego koloru do oznaczania nowych instalacji elektrycznych lub hydraulicznych jest w pełni uzasadnione, ponieważ pozwala to na szybszą lokalizację oraz ewentualne korekty. Wykorzystanie tego standardu znacząco zwiększa przejrzystość dokumentacji i minimalizuje ryzyko błędów podczas realizacji inwestycji.
Pytanie 22

Jeśli współrzędne startowe osi trasy są X=125,00 i Y=212,00, a współrzędne końcowe to X=125,00 oraz Y=1245,00, to jakie są wartości współrzędnych pierwszego punktu hektometrowego?

A. X=225,00 i Y=112,00
B. X=225,00 i Y=212,00
C. X=125,00 i Y=312,00
D. X=125,00 i Y=112,00
Odpowiedź X=125,00 i Y=312,00 jest prawidłowa, ponieważ wyznacza pierwszy punkt hektometrowy na wyznaczonej trasie. Współrzędne początku trasy wynoszą X=125,00 i Y=212,00, a koniec trasy to X=125,00 i Y=1245,00. Odległość wzdłuż osi Y pomiędzy tymi dwoma punktami wynosi 1033,00 jednostek (1245,00 - 212,00). Podzielając tę odległość na 10 hektometrów, otrzymujemy, że każdy hektometr to 103,3 jednostki. Pierwszy punkt hektometrowy od początku trasy znajduje się w odległości 100,00 jednostek od punktu startowego, co daje nam współrzędne Y=212,00 + 100,00 = 312,00. Zgodnie z dobrymi praktykami w inżynierii geodezyjnej, poprawne określenie współrzędnych punktów na trasie jest kluczowe dla dalszych prac, takich jak planowanie infrastruktury, analizy geodezyjne czy monitorowanie ruchu drogowego. W praktyce, precyzyjne określenie takich punktów wpływa na jakość projektów budowlanych oraz infrastrukturę transportową, co jest zgodne z normami ISO 19111 dotyczącymi geoinformacji.
Pytanie 23

Mapa wykorzystywana w celach prawnych nie zawiera

A. daty wykonania mapy
B. współrzędnych punktów osnowy
C. numerów identyfikacyjnych nieruchomości
D. tytułu mapy oraz jej skali
Współrzędne punktów osnowy geodezyjnej są elementem technicznym, który nie jest wymagany w mapach do celów prawnych. Mapa do celów prawnych ma przede wszystkim na celu przedstawienie granic nieruchomości oraz jej cech, takich jak lokalizacja względem innych działek. W praktyce, mapa ta musi zawierać datę opracowania, numery porządkowe nieruchomości, tytuł oraz skalę, aby umożliwić jednoznaczną identyfikację obszaru. Zastosowanie standardów związanych z tworzeniem map do celów prawnych, takich jak normy PN-EN ISO 19110, gwarantuje, że dokumenty te są użyteczne zarówno dla organów administracji, jak i dla stron zainteresowanych. Współrzędne osnowy geodezyjnej, chociaż istotne w kontekście precyzyjnego pomiaru, nie są niezbędne w przypadku mapy, która służy do spraw prawnych, co czyni tę odpowiedź prawidłową.
Pytanie 24

Do podstawowych raportów z danymi ewidencyjnymi wliczamy

A. wykaz działek
B. kartotekę budynków
C. skorowidz działek
D. wykaz lokali
Wykaz działek, wykaz lokali oraz skorowidz działek, mimo iż są to zbiory danych o istotnym znaczeniu, nie są klasyfikowane jako raporty podstawowe zawierające dane ewidencyjne w kontekście budynków. Wykaz działek to rejestr działek ewidencyjnych, który skupia się na szczegółach dotyczących gruntów, takich jak ich powierzchnia, klasyfikacja użytkowa oraz dane właścicieli. Chociaż istotny dla zarządzania gruntami, nie dostarcza on szczegółowych informacji o budynkach, co jest kluczowe dla pełnej ewidencji nieruchomości. Z kolei wykaz lokali koncentruje się na jednostkach w budynkach, takich jak mieszkania i lokale użytkowe, i jest używany głównie w kontekście obrotu lokalami, a nie ewidencji budynków jako całości. Skorowidz działek to z kolei narzędzie pomocnicze w przeglądzie danych ewidencyjnych, lecz również nie spełnia roli raportu ewidencyjnego dla budynków. Typowym błędem myślowym jest postrzeganie tych zbiorów jako równorzędnych wobec kartoteki budynków, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie zarządzania danymi o nieruchomościach. Właściwe zrozumienie różnic między tymi dokumentami jest niezbędne dla prawidłowego wykonywania pracy w obszarze ewidencji gruntów i budynków, a także dla zapewnienia zgodności z regulacjami prawnymi.
Pytanie 25

Jaką powierzchnię na mapie w skali 1:2 000 powinna mieć działka w formie prostokąta o wymiarach 35 m i 26 m w rzeczywistości?

A. 3,64 cm2
B. 2,28 cm2
C. 4,55 cm2
D. 1,82 cm2
Podczas analizy błędnych odpowiedzi, kluczowe jest zrozumienie, jakie elementy obliczeń mogły zostać pominięte lub źle zinterpretowane. Niepoprawne wyniki mogą wynikać z kilku powszechnych błędów. Przede wszystkim, niektórzy mogą zapomnieć, że skala mapy wpływa na obliczenia powierzchni, co prowadzi do uzyskania niewłaściwych wyników. Na przykład, jeśli ktoś obliczy powierzchnię prostokąta w metrach kwadratowych, a następnie popełni błąd polegający na bezpośrednim przeliczeniu tej wartości na centymetry kwadratowe bez uwzględnienia skali, może uzyskać zaniżoną lub zawyżoną powierzchnię. Dodatkowo, powszechnym błędem jest mylenie jednostek miary. Użytkownicy mogą przeoczyć konwersję metrów kwadratowych na decymetry kwadratowe przed zastosowaniem przelicznika skali, co prowadzi do niepoprawnych wyników. Możliwe jest też, że niektórzy mogą pomylić sposób, w jaki skala wpływa na obliczenia, co skutkuje błędnym zastosowaniem proporcji i w rezultacie innymi wartościami. Dlatego tak ważne jest, aby podczas obliczeń bacznie zwracać uwagę na jednostki miary oraz na zasady przeliczeń wynikające ze stosowanej skali. W praktyce, takie błędy mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w projektach budowlanych i planowaniu przestrzennym, gdzie precyzyjne dane są kluczowe dla prawidłowego wykonania prac.
Pytanie 26

Dane ilustrujące wyniki pomiarów kontrolnych zaznacza się na szkicu tyczenia kolorem

A. czarnym, w nawiasie
B. czarnym, bez dodatkowych znaków
C. czerwonym, w nawiasie
D. czerwonym, bez dodatkowych znaków
Odpowiedź "czarnym, w nawiasie" jest poprawna, ponieważ w praktyce geodezyjnej i inżynieryjnej standardowo przyjęto kolor czarny jako kolor podstawowy dla oznaczania danych na szkicach tyczenia. Użycie nawiasu wskazuje na to, że dane te są wynikiem pomiaru kontrolnego, co pozwala na ich łatwiejsze odróżnienie od innych informacji na rysunku. Dobra praktyka w rysunkach technicznych związanych z tyczeniem polega na stosowaniu wyraźnych konwencji kolorystycznych oraz typograficznych, co zwiększa przejrzystość i zrozumienie przedstawianych informacji. Przykładem zastosowania tej zasady jest mapowanie granic działek, gdzie wyniki pomiarów, takie jak długości czy kąty, muszą być jednoznacznie przedstawione, aby uniknąć nieporozumień. Ponadto, zgodnie z normą PN-EN ISO 19107, która dotyczy geoinformacji, ważne jest, aby reprezentacja danych była spójna i zgodna z przyjętymi standardami, co w tym przypadku potwierdza użycie koloru czarnego oraz nawiasu dla wyników pomiaru.
Pytanie 27

Na podstawie przedstawianego fragmentu Protokołu badania księgi wieczystej określ, w którym dziale księgi wieczystej powinien znajdować się zamieszczony opis?

PROTOKÓŁ BADANIA KSIĘGI WIECZYSTEJ
Nieodpłatna dożywotnia służebność osobista na rzecz Moniki Stal polegająca na prawie korzystania z jednego pokoju, kuchni, przedpokoju i łazienki, znajdujących się na parterze budynku położonego w Nidzicy przy ul. Westerplatte 8.
A. IV - HIPOTEKA
B. III - PRAWA, ROSZCZENIA I OGRANICZENIA
C. I-O - OZNACZENIE NIERUCHOMOŚCI
D. II - WŁASNOŚĆ
Wybór odpowiedzi w działach I-O, II i IV pokazuje, że możesz mieć drobne nieporozumienia, jeśli chodzi o klasyfikację praw związanych z nieruchomościami. Dział I-O - OZNACZENIE NIERUCHOMOŚCI dotyczy zapisu podstawowych informacji o nieruchomości, jak adres czy numer działki. Służebność osobista to nie to samo, co sama nieruchomość, więc to nie pasuje do tej kategorii. Z kolei Dział II - WŁASNOŚĆ dotyczy właścicieli i ich praw do nieruchomości, a służebność nie jest prawem własności, lecz rodzajem ograniczonego prawa rzeczowego, więc też nie powinno się jej tutaj wpisywać. Dział IV - HIPOTEKA natomiast zajmuje się zabezpieczeniami, takimi jak kredyty hipoteczne. Jak wybierzesz tę opcję, to możesz pomyśleć, że służebność to forma zabezpieczenia, a to nie jest do końca poprawne. Fajnie by było, żebyś lepiej zrozumiał różnice między tymi rodzajami praw w kontekście ksiąg wieczystych, bo to naprawdę pomaga w zarządzaniu nieruchomościami i ochronie praw innych osób.
Pytanie 28

Który z podanych kodów cyfrowych właściwie przedstawia identyfikator działki ewidencyjnej?

A. 100611_5.574.4
B. 100611_5.0011.574/4
C. 100611_5.574/4
D. 10.0611.5_0011.574_4
Identyfikatory działek ewidencyjnych muszą być zgodne z określonym formatem, który zapewnia ich jednoznaczną interpretację. W przypadku podanych odpowiedzi, wiele z nich wykazuje istotne błędy w zastosowaniu odpowiednich znaków oddzielających poszczególne segmenty. Zapis 10.0611.5_0011.574_4, mimo że może wyglądać sensownie, wprowadza błąd poprzez użycie kropki oraz podkreślenia w niewłaściwych miejscach. Kropki są zarezerwowane dla segmentów numeru działki, natomiast podkreślenia są używane do oddzielania obrębu od numeru działki. Ponadto, zapis 100611_5.574/4 nie spełnia wymagań dotyczących numeracji poddziałek, gdzie wskazanie pełnego numeru odniesienia jest kluczowe. Z kolei zapis 100611_5.574.4, stosując dodatkową kropkę, wprowadza niejednoznaczność, ponieważ zmienia strukturę identyfikatora, co może skutkować problemami w odnalezieniu danej działki w systemach ewidencyjnych. Typowe błędy myślowe polegają na błędnym założeniu, że jakiekolwiek połączenie cyfr i znaków specjalnych będzie wystarczające dla identyfikacji działki. W rzeczywistości, każdy segment ma swoje miejsce i znaczenie, a ich niewłaściwe uporządkowanie może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz administracyjnych. Przestrzeganie ustalonych standardów jest kluczowe dla poprawnego funkcjonowania systemu ewidencji gruntów i dla zapewnienia bezpieczeństwa prawnego w obrocie nieruchomościami.
Pytanie 29

Które z poniższych elementów nie są częścią mapy ewidencyjnej?

A. Nazwy ulic, placów oraz cieków wodnych
B. Chodniki oraz krawężniki
C. Kontury terenów użytków gruntowych
D. Numery działek gruntowych
Odpowiedź "Chodniki, krawężniki" jest poprawna, ponieważ te elementy nie są uznawane za treść mapy ewidencyjnej, która koncentruje się na przedstawieniu informacji dotyczących własności gruntów oraz ich przeznaczenia. Mapa ewidencyjna zawiera kluczowe dane, takie jak nazwy ulic, numery działek oraz kontury użytków gruntowych, które są istotne dla zarządzania i ewidencji nieruchomości. Chodniki i krawężniki, mimo że są elementami infrastruktury drogowej, nie wpływają na klasyfikację gruntów ani ich ewidencję. Przykładowo, w kontekście planowania przestrzennego, mapy ewidencyjne są wykorzystywane do określania granic działek, co jest kluczowe w procedurach związanych z obrotem nieruchomościami czy analizą zmian w zagospodarowaniu terenu. Zgodnie z obowiązującymi standardami, mapy ewidencyjne powinny być aktualizowane regularnie, aby odzwierciedlały prawdziwy stan ewidencji gruntów i budynków, co jest istotne dla prawidłowego funkcjonowania systemów informacji przestrzennej.
Pytanie 30

Który z poniższych dokumentów jest konieczny do realizacji wstępnego projektu podziału działki?

A. Spis zmian danych ewidencyjnych
B. Plan pomiarowy
C. Protokół dotyczący granic
D. Wypis z rejestru gruntów
Wypis z rejestru gruntów jest kluczowym dokumentem, który dostarcza informacji o stanie prawnym i faktycznym danej działki. Zawiera on dane dotyczące właścicieli, powierzchni, przeznaczenia oraz obciążeń związanych z nieruchomością. Przy wykonywaniu wstępnego projektu podziału działki, znajomość tych informacji jest niezbędna, aby zapewnić zgodność z obowiązującym prawem oraz planowaniem przestrzennym. Przykładowo, projektant, bazując na wypisie, może ocenić, czy dany podział będzie zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz jakie ewentualne ograniczenia mogą się wiązać z użytkowaniem działki. W praktyce, dokument ten jest także często wymagany przez urzędników podczas składania wniosków o pozwolenie na podział, co czyni go nieodłącznym elementem procesu formalnego. Warto zaznaczyć, że odpowiedni standardy urbanistyczne oraz przepisy dotyczące ewidencji gruntów nakładają obowiązek posługiwania się aktualnymi danymi z rejestru gruntów, co podkreśla jego znaczenie w procesie projektowym.
Pytanie 31

Jaką metodę wykorzystuje się do obliczania objętości mas ziemnych w wałach przeciwpowodziowych, biorąc pod uwagę charakterystykę terenu objętego pomiarem?

A. Aproksymacji powierzchni topograficznej
B. Siatki kwadratów
C. Przekrojów poprzecznych
D. Siatki trójkątów
Metoda obliczeń objętości mas ziemnych wałów przeciwpowodziowych przy użyciu przekrojów poprzecznych jest najczęściej stosowaną metodą w inżynierii lądowej, ze względu na specyfikę pomiarów w terenie. Przekroje poprzeczne umożliwiają dokładne uchwycenie zmienności profilu terenu, co jest kluczowe w przypadku wałów przeciwpowodziowych, które muszą być precyzyjnie wymodelowane, aby skutecznie chronić przed zalaniem. Przykładowo, w praktyce inżynierskiej najpierw wykonuje się pomiary terenowe, a następnie na podstawie zebranych danych tworzy się przekroje w różnych punktach wału. Dzięki temu można obliczyć objętość mas ziemnych potrzebnych do budowy lub modernizacji wału, co pozwala na odpowiednie zaprojektowanie struktury i oszacowanie kosztów. Ta metoda jest zgodna z standardami takich jak PN-EN 1991-1-4, które regulują obliczenia w inżynierii budowlanej. Warto również wspomnieć, że znajduje zastosowanie w różnych fazach projektowania, od koncepcji aż po realizację, umożliwiając optymalizację materiałową oraz minimalizację kosztów budowy.
Pytanie 32

W jakiej okoliczności sprawa związana z rozgraniczeniem nieruchomości jest przekazywana z urzędowej instytucji do rozpatrzenia przez sąd?

A. Jedna ze stron nie pojawiła się na gruncie w celu ustalenia przebiegu granic
B. Wykryto nieprawidłowości w wykonaniu działań przez geodetę podczas ustalania przebiegu granic
C. Pojawił się spór pomiędzy właścicielami nieruchomości i nie doszło do zawarcia ugody
D. Nie wniesiono zaliczki na pokrycie wydatków związanych z wynagrodzeniem geodety
Właściwa odpowiedź to sytuacja, w której wystąpił spór między właścicielami nieruchomości i nie została zawarta ugoda. W przypadku rozgraniczenia nieruchomości, jeśli strony nie osiągną porozumienia w kwestii przebiegu granic, sprawa ta musi zostać skierowana do sądu. Sąd jest odpowiedzialny za ostateczne rozstrzyganie sporów dotyczących granic działek, zwłaszcza gdy nie udało się znaleźć kompromisu w drodze mediacji lub negocjacji. W praktyce oznacza to, że po wszczęciu postępowania administracyjnego przez odpowiedni organ, geodeta dokonuje pomiarów i przygotowuje dokumentację. Gdy jednak strony są w konflikcie, a brak ugody uniemożliwia dalsze postępowanie, organ administracyjny nie może wydawać decyzji. Zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami, sprawy tego typu wymagają orzeczenia sądu, co podkreśla znaczenie mediacji oraz ugód jako preferowanych metod rozwiązywania sporów przed podjęciem działań sądowych. Przykładem może być sytuacja, w której sąsiad domaga się innego przebiegu granicy, co prowadzi do formalnego wniosku do sądu, gdy próby polubownego rozwiązania konfliktu okażą się bezskuteczne.
Pytanie 33

Na mapie inwentaryzacyjnej po wykonaniu sieci uzbrojenia terenu, sieć telekomunikacyjna ma oznaczenie "2tA". Jakie jest źródło danych pomiarowych tej sieci?

A. Pomiar oparty na elementach mapy lub danych projektowych
B. Pomiar wykrywaczem przewodów
C. Dane branżowe
D. Digitalizacja mapy oraz wektoryzacja rastra mapy
Jakiekolwiek inne metody pomiaru, takie jak digitalizacja mapy czy pomiar w oparciu o elementy mapy lub dane projektowe, nie są wystarczające do dokładnej inwentaryzacji sieci telekomunikacyjnej. Digitalizacja mapy polega na przetwarzaniu danych rastrów na formę wektorową, co może być użyteczne w kontekście przedstawiania informacji, ale nie dostarcza rzeczywistych danych pomiarowych dotyczących lokalizacji aktywów podziemnych. Z kolei pomiar w oparciu o dane projektowe opiera się na założeniach i dokumentacji, które mogą być nieaktualne lub niekompletne, co wprowadza ryzyko błędów w inwentaryzacji. Dane branżowe, mimo że mogą dostarczyć cennych informacji, nie zawsze odzwierciedlają aktualny stan rzeczy, ponieważ bazują na wcześniejszych pomiarach i mogą nie uwzględniać późniejszych zmian. W praktyce, poleganie na tych metodach może prowadzić do nieprecyzyjnych wyników, co może mieć poważne konsekwencje w kontekście prac budowlanych czy modernizacyjnych. Dlatego stosowanie wykrywacza przewodów, które zapewnia rzeczywiste i aktualne dane, jest zalecane jako standard w branży.
Pytanie 34

W jakim dokumencie powinny być umieszczone szkice tyczenia oraz kontrolowania lokalizacji poszczególnych elementów budynku?

A. W projekcie zagospodarowania terenu
B. W operacie geodezyjnym obsługi inwestycji
C. Na mapie projektowej
D. Na mapie zasadniczej
Odpowiedź wskazująca, że szkice tyczenia i kontroli położenia poszczególnych elementów obiektu budowlanego powinny znajdować się w operacie geodezyjnym obsługi inwestycji, jest prawidłowa ze względu na specyfikę tego dokumentu. Operat geodezyjny to zbiór dokumentów przygotowywanych przez geodetów, który jest kluczowy na każdym etapie realizacji inwestycji budowlanej. W operacie tym gromadzone są dane dotyczące lokalizacji, pomiarów oraz wszelkich kontrolowanych aspektów związanych z położeniem elementów budowlanych. Przykładem jego zastosowania może być budowa nowych osiedli, gdzie geodeci wykonują szkice tyczenia, aby precyzyjnie określić lokalizację domów na działce zgodnie z zatwierdzonym projektem. Warto wspomnieć, że zgodnie z polskimi przepisami prawa budowlanego oraz standardami geodezyjnymi, operat geodezyjny jest niezbędny dla uzyskania pozwolenia na budowę, a jego braki mogą prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych.
Pytanie 35

Jaki dokument nie jest podstawą do dokonania wpisu w księdze wieczystej?

A. Umowa cywilnoprawna w formie aktu notarialnego
B. Prawomocne orzeczenie sądowe
C. Oświadczenie właściciela
D. Ugoda zawarta w procesie sądowym lub administracyjnym
Oświadczenie właściciela nie stanowi podstawy wpisu do księgi wieczystej, ponieważ zgodnie z przepisami prawa, wpis do księgi wieczystej powinien opierać się na dokumentach, które mają charakter formalny i są potwierdzone przez odpowiednie organy, takie jak sądy czy notariusze. W przypadku oświadczenia właściciela nie ma wymogu formalnego, co oznacza, że takie oświadczenie może być subiektywne i nie musi spełniać wymogów prawnych, aby mogło być uznane za wiążące. Przykładowo, w praktyce, aby dokonać wpisu dotyczącego przeniesienia własności nieruchomości, konieczne jest posiadanie umowy cywilno-prawnej w formie aktu notarialnego, która jest dokumentem urzędowym. Innymi słowy, wpis do księgi wieczystej ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa obrotu prawnego oraz ochrony praw właścicieli, co nie jest możliwe w przypadku luźnych oświadczeń bez odpowiedniej weryfikacji. Dlatego też, kluczowe jest korzystanie z właściwych dokumentów przy dokonywaniu wpisów w księdze wieczystej.
Pytanie 36

Projekt podziału nieruchomości powinien być przedstawiony na mapie w skali odpowiedniej do powierzchni nieruchomości objętej tym projektem oraz nie mniejszej niż

A. 1:500
B. 1:5000
C. 1:1000
D. 1:2000
Odpowiedzi wskazujące na skale 1:1000, 1:2000 oraz 1:500 mogą budzić wątpliwości, ponieważ każda z tych skal jest zbyt szczegółowa względem typowego zastosowania w kontekście projektów podziału nieruchomości. Skala 1:1000 sugeruje, że szczegóły terenu będą odwzorowane z dużą precyzją, co jest niepraktyczne dla obszarów większych niż niewielkie działki, gdzie drobne detale mogą wprowadzać jedynie zamęt. Z kolei skala 1:2000, choć bardziej odpowiednia niż 1:1000, nadal może być zbyt precyzyjna dla terenów o dużych rozmiarach, co prowadzi do niepotrzebnych komplikacji w interpretacji danych. Na końcu, skala 1:500 jest ekstremalnie mała i w praktyce rzadko stosowana w projektach podziału, co może prowadzić do problemów z wizualizacją oraz interpretacją granic działek. Typowym błędem w myśleniu jest przyjmowanie, że większa precyzja = lepsza jakość dokumentacji, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości, najważniejsze jest dostosowanie skali do charakterystyki obszaru, co w przypadku projektów podziału nieruchomości oznacza wybór skali, która najlepiej oddaje ogólną strukturę terenu bez nadmiernych detali, które mogą być mylące lub nieistotne.
Pytanie 37

Do jakiej dokumentacji technicznej związanej z geodezyjną obsługą budowli powinien być dołączony oryginał szkicu tyczenia?

A. Projektu zagospodarowania działki
B. Inwentaryzacji powykonawczej
C. Planu sytuacyjnego
D. Dziennika budowy
Wybór odpowiedzi wskazującej na projekt zagospodarowania działki jako miejsce dołączenia oryginału szkicu tyczenia jest nieprawidłowy. Projekt zagospodarowania działki koncentruje się głównie na planowaniu przestrzennym i właściwym rozlokowaniu obiektów na działce, co nie obejmuje szczegółowego rejestrowania rzeczywistych postępów budowy. Szkic tyczenia, jako dokument geodezyjny, musi być zarejestrowany w dzienniku budowy, aby zapewnić pełną transparentność całego procesu budowlanego. Podobnie, inwentaryzacja powykonawcza, mimo że jest istotnym dokumentem, służy do potwierdzenia, że obiekt został zrealizowany zgodnie z projektem, a nie do rejestrowania bieżących postępów czy geodezyjnego ustalenia lokalizacji. Plan sytuacyjny również nie jest odpowiednim dokumentem do dołączania szkicu tyczenia, gdyż służy do przedstawienia układu przestrzennego obiektów w danym terenie, a nie do bieżącej dokumentacji budowy. Często popełnianym błędem jest mylenie funkcji różnych dokumentów technicznych. Właściwa praktyka wymaga, aby każdy etap budowy był udokumentowany w odpowiednim miejscu, co zapewnia zgodność z przepisami oraz normami budowlanymi. W kontekście przepisów prawa budowlanego, jest istotne, aby wszystkie istotne dokumenty były przechowywane w odpowiednich rejestrach, co ma kluczowe znaczenie dla przyszłych kontroli oraz ewentualnych sporów prawnych.
Pytanie 38

W przypadku, gdy w księdze wieczystej nieruchomość przeznaczona do podziału ma inną powierzchnię niż ta ujęta w ewidencji gruntów i budynków, na mapie z projektem podziału należy zamieścić spis

A. powierzchni
B. właścicieli i władających
C. zmian danych ewidencyjnych
D. synchronizacyjny
Wybór odpowiedzi związanej z 'zmianami danych ewidencyjnych' czy 'powierzchnią' wskazuje, że nie do końca rozumiesz, o co chodzi z podziałem nieruchomości. Zmiany danych ewidencyjnych są ważne, ale muszą być dobrze udokumentowane w odpowiednich wykazach. Odpowiedź o 'właścicielach i władających' pomija kluczowy element podziału i aktualizacji danych. Owszem, informacje o właścicielach są istotne, ale nie to jest najważniejsze w kontekście synchronizacji z danymi ewidencyjnymi. Odpowiedź odnosząca się do wykazu synchronizacyjnego wyraźnie mówi o potrzebie dostosowania ewidencji gruntów do aktualnego stanu prawnego nieruchomości. Często ludzie mylą pojęcia związane z tą dokumentacją i nie dostrzegają, że kluczowe jest, by dane ewidencyjne były ze sobą zgodne, co jest niezbędne w dobrym zarządzaniu nieruchomościami. W efekcie wybierając złe wykazy, można trafić w pułapkę błędnych interpretacji i późniejszych problemów prawnych.
Pytanie 39

Dokument graficzny opracowywany w trakcie ustalania granic działek ewidencyjnych, przedstawiający położenie punktów granicznych, to

A. wyrys z mapy ewidencyjnej
B. szkic graniczny
C. wypis z mapy ewidencyjnej
D. szkic sytuacyjny
Szkic graniczny jest kluczowym dokumentem używanym podczas czynności ustalania przebiegu granic działek ewidencyjnych, ponieważ precyzyjnie obrazuje usytuowanie punktów granicznych. Taki szkic powstaje zazwyczaj w wyniku pomiarów geodezyjnych, które mają na celu określenie dokładnej lokalizacji granic poszczególnych działek na podstawie istniejących danych ewidencyjnych oraz aktów prawnych. Szkic ten jest niezbędny nie tylko dla celów ewidencji gruntów, ale także w kontekście sporów granicznych oraz procesów związanych z podziałem działek. Przykładem zastosowania szkicu granicznego może być sytuacja, w której właściciele sąsiednich działek nie mogą dojść do porozumienia co do przebiegu granicy. W takim przypadku geodeta na podstawie szkicu granicznego może wystąpić jako mediator, przedstawiając dokument jako podstawę do ustaleń. Dobrą praktyką jest również dołączanie szkicu granicznego do aktów notarialnych przy sprzedaży nieruchomości, co zwiększa przejrzystość i zabezpiecza interesy wszystkich stron.
Pytanie 40

Wstępny projekt podziału działki jest tworzony na mapie

A. fizjograficznej
B. topograficznej
C. zasadniczej
D. wysokościowej
Wstępny projekt podziału nieruchomości jest sporządzany na mapie zasadniczej, ponieważ to ona stanowi podstawowy dokument geodezyjny, który odzwierciedla aktualny stan zagospodarowania terenu oraz istniejące granice działek. Mapy zasadnicze zawierają szczegółowe informacje o infrastrukturze, takich jak drogi, budynki i inne obiekty, co jest niezbędne przy projektowaniu nowych podziałów. W kontekście prawa geodezyjnego i kartograficznego, mapa zasadnicza ma kluczowe znaczenie, ponieważ jest wykorzystywana jako podstawa do wszelkich działań związanych z podziałem i zagospodarowaniem nieruchomości. Przykładowo, przy projektowaniu osiedla mieszkaniowego, geodeta wykorzystuje mapę zasadniczą, aby ustalić, jak najlepiej podzielić teren na działki budowlane, uwzględniając lokalne przepisy i wymagania dotyczące zagospodarowania przestrzennego. Dobrą praktyką jest również weryfikacja mapy zasadniczej przed rozpoczęciem jakichkolwiek działań budowlanych, aby upewnić się, że wszystkie plany są zgodne z aktualnym stanem prawnym i faktycznym terenu.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej