Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 10 grudnia 2025 19:27
Data zakończenia: 10 grudnia 2025 19:38

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przy tworzeniu pliku PDF spełniającego standardy druku określa się, między innymi,

A. kadrowanie obrazu

B. skalę obrazu

C. format dokumentu

D. wielkość spadów

Wybór innych opcji może prowadzić do nieporozumień w kontekście przygotowania pliku PDF do druku. W odniesieniu do "skali obrazu", chociaż jest to istotny element w projektowaniu graficznym, nie ma ona bezpośredniego wpływu na standardy drukarskie. Skala odnosi się do proporcji, w jakich obraz jest drukowany, co staje się istotne jedynie w kontekście reprodukcji już zaprojektowanych elementów, ale nie ma znaczenia w kontekście definicji standardów drukarskich, takich jak spady. "Kadrowanie obrazu" również jest ważnym procesem, jednak w kontekście plików PDF dla druku, kadrowanie odnosi się głównie do obszaru roboczego, a nie do wymogów dotyczących spadów. Kadrowanie powinno być wykonane z uwzględnieniem spadów, aby uniknąć przypadkowego przycięcia kluczowych elementów wizualnych. Ostatnia odpowiedź, dotycząca "formatu dokumentu", chociaż istotna, dotyczy bardziej specyfikacji technicznych pliku niż standardów jego przygotowania. Format dokumentu jest konieczny do ustalenia, jakie parametry plik będzie miał w kontekście druku, ale nie jest bezpośrednio związany z kwestią spadów, które są niezwykle istotne dla zachowania jakości wizualnej po obróbce. Zrozumienie różnicy między tymi pojęciami jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się przygotowaniem materiałów do druku.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Tworzenie krzywych Béziera to funkcjonalność typowa dla aplikacji

A. Puzzle Flow Organizer

B. Adobe Media Encoder

C. Microsoft Word

D. Corel Draw

Corel Draw to profesjonalne oprogramowanie do grafiki wektorowej, które szeroko wykorzystuje krzywe Béziera jako kluczowy element w procesie tworzenia i edytowania grafiki. Krzywe Béziera są fundamentalnym narzędziem w projektowaniu graficznym, pozwalającym na precyzyjne definiowanie kształtów i linii poprzez manipulację punktami kontrolnymi. W praktyce, artysta cyfrowy może za ich pomocą tworzyć skomplikowane ilustracje, logo czy typografię, które wymagają dużej dokładności. Standardy branżowe podkreślają znaczenie opanowania narzędzi do rysowania krzywych Béziera, ponieważ są one wszechobecne w oprogramowaniach do obróbki grafiki wektorowej, takich jak Adobe Illustrator czy Inkscape. Zrozumienie ich działania nie tylko zwiększa efektywność pracy, ale również umożliwia tworzenie bardziej złożonych i artystycznych projektów. Przykłady zastosowania obejmują grafikę reklamową, gdzie precyzyjne detale są kluczowe, a także w projektowaniu interfejsów użytkownika, gdzie kształty muszą być elastyczne i dostosowywane do różnych wymagań.

Pytanie 4

Zrzut ekranowy obrazuje proces

A. rozjaśniania.

B. kadrowania.

C. skalowania.

D. zmiany rozdzielczości.

Wybór odpowiedzi związanych z "zmianą rozdzielczości", "skalowaniem" oraz "rozjaśnianiem" nie jest uzasadniony w kontekście przedstawionego zrzutu ekranowego. Zmiana rozdzielczości odnosi się do technicznego aspektu obrazu, polegającego na modyfikacji liczby pikseli w obrazie, co wpływa na jakość i szczegółowość. Rozdzielczość jest kluczowym parametrem w procesie druku oraz wyświetlania obrazów na różnych urządzeniach, aczkolwiek nie ma bezpośredniego związku z zaznaczaniem obszarów. Skalowanie to proces zmiany rozmiaru obrazu, zarówno w górę, jak i w dół, co również nie dotyczy selekcji fragmentów. Często myślenie, że zmiana rozmiaru i rozdzielczości jest tym samym co kadrowanie prowadzi do błędnych wniosków. Rozjaśnianie z kolei odnosi się do zmiany jasności lub kontrastu zdjęcia, co wpływa na percepcję kolorów i szczegółów, ale nie ma związku z procesem wybierania konkretnego obszaru. Warto zrozumieć, że każde z tych pojęć ma swoje unikalne zastosowania i nie można ich mylić z kadrowaniem, które jest procesem wyodrębniania fragmentu obrazu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnicy między tymi pojęciami i ich zastosowaniem w praktyce fotograficznej oraz graficznej.

Pytanie 5

Na rysunku przedstawiono operację definiowania

A. stylów akapitowych.

B. ustawień akapitu na stronie.

C. układu strony dokumentu.

D. stylów znakowych.

Wybór odpowiedzi 'układu strony dokumentu' jest poprawny, ponieważ w przedstawionym oknie dialogowym znajdują się opcje bezpośrednio związane z układem strony, takie jak rozmiar strony, orientacja oraz marginesy. Te elementy są kluczowe dla prawidłowego formatowania dokumentów, niezależnie od tego, czy pracujemy nad raportem, prezentacją, czy innym rodzajem materiału. Dobrze zdefiniowany układ strony wpływa na estetykę i czytelność dokumentu, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w edytorach tekstu. Jako przykład, podczas przygotowywania dokumentu do druku, należy zwrócić uwagę na marginesy, które powinny być odpowiednio ustawione, aby uniknąć obcinania treści. Dodatkowo, znajomość opcji układu strony pozwala na łatwe dostosowanie dokumentu do różnych formatów, takich jak A4 czy Letter, co jest istotne w kontekście publikacji i przetwarzania dokumentów w różnych krajach.

Pytanie 6

Proces, którego celem jest sporządzenie odbitki próbnej o określonej jakości, to

A. proofing.

B. montaż.

C. naświetlanie.

D. impozycja.

Proofing to w branży poligraficznej proces absolutnie nie do przecenienia, zwłaszcza jeśli zależy nam na powtarzalności kolorystycznej i jakości odbitki próbnej. Chodzi o to, żeby jeszcze przed właściwym drukiem przygotować próbkę, która jak najdokładniej oddaje rezultat finalny – kolory, rozkład farby, kontrast, a nawet niuanse typu drobne przejścia tonalne. Standardy takie jak ISO 12647-7 określają bardzo precyzyjnie, jak powinien wyglądać proof cyfrowy w druku offsetowym, żeby przewidzieć, czy efekt końcowy będzie zgodny z oczekiwaniami klienta i założeniami projektu. Z mojego doświadczenia, dobry proof to nie tylko sprzęt czy oprogramowanie, ale też wiedza – operator musi rozumieć proces kalibracji urządzeń i profilowania kolorystycznego. W praktyce proofing pozwala uniknąć kosztownych pomyłek, bo jeśli na próbnej odbitce wyjdą błędy (np. przekłamania barwne, źle ustawiona rozdzielczość), można je naprawić przed puszczeniem całego nakładu. To ogromna oszczędność i dla drukarni, i dla klienta. Bez proofingu praca byłaby naprawdę na ślepo – czasem nawet profesjonalista nie zgadnie, jak wyjdzie dany odcień na konkretnym podłożu. Stąd proofing to branżowy standard i codzienność w nowoczesnych drukarniach, bez którego nie wyobrażam sobie prawidłowego procesu przygotowania do druku.

Pytanie 7

Proces technologiczny wykonania, przedstawionych na zdjęciu 50 wkładek do zaproszeń, obejmuje drukowanie cyfrowe oraz

A. nadkrawanie.

B. nagniatanie.

C. perforowanie.

D. krojenie.

Wybór opcji 'krojenie' jako odpowiedzi jest poprawny, ponieważ jest to kluczowy proces w technologii wykonywania wkładek do zaproszeń. Po zakończeniu etapu drukowania cyfrowego, krojenie pozwala na uzyskanie pożądanych wymiarów i kształtów wkładek, co jest istotne dla estetyki i funkcjonalności produktu końcowego. W branży poligraficznej krojenie odbywa się zazwyczaj na precyzyjnych maszynach tnących, które zapewniają doskonałą jakość cięcia, co jest niezbędne do zachowania spójności wymiarów w dużych seriach produkcyjnych. Dobrym przykładem zastosowania krojenia jest produkcja zaproszeń ślubnych, gdzie precyzyjne krawędzie są kluczowe dla ich eleganckiego wyglądu. Standardy jakości w druku, takie jak ISO 12647, podkreślają znaczenie precyzyjnego krojenia jako elementu ostatecznej weryfikacji jakości produktu. Poprawne krojenie wpływa również na późniejsze etapy produkcji, takie jak pakowanie czy finalne składanie wkładek.

Pytanie 8

Który program z zestawu Adobe umożliwia zautomatyzowane katalogowanie oraz zarządzanie zdjęciami?

A. Flash

B. Media Encoder

C. Dreamweaver

D. Bridge

Adobe Bridge to program, który stanowi centralny punkt zarządzania mediami w ekosystemie Adobe. Umożliwia użytkownikom efektywne katalogowanie, przeglądanie oraz organizowanie zdjęć i innych mediów cyfrowych. Dzięki intuicyjnemu interfejsowi, użytkownicy mogą łatwo tworzyć kolekcje, metadane oraz tagi, co znacznie przyspiesza proces wyszukiwania i sortowania. Program wspiera również integrację z innymi aplikacjami Adobe, co pozwala na sprawną pracę w ramach jednego projektu, na przykład podczas edycji zdjęć w Photoshopie czy tworzenia grafiki w Illustratorze. Przykładem zastosowania Bridge może być przygotowanie dużego projektu fotograficznego, gdzie użytkownik gromadzi setki zdjęć, nadaje im odpowiednie znaki, a następnie za pomocą funkcji „Zbieranie” organizuje je w folderach. Stosowanie Bridge w profesjonalnej pracy z mediami jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co pozwala na utrzymanie porządku oraz efektywności w zarządzaniu dużymi zbiorami danych wizualnych.

Pytanie 9

Kolor reprezentowany przez wartości C0, M100, Y100, K0 w druku to

A. czerwony

B. różowy

C. pomarańczowy

D. zielony

Różowy, zielony i pomarańczowy to kolory, które mogą być mylone z czerwonym w kontekście druku, jednak nie oddają one prawidłowego wyniku dla podanych wartości CMYK. Różowy kolor często uzyskuje się poprzez dodanie większej ilości Cyan do Magenty, co nie ma miejsca w przypadku C0, M100, Y100, K0. To zrozumienie zależności pomiędzy składnikami kolorów jest kluczowe, aby uniknąć błędów w projektowaniu i druku. Z kolei zielony jest efektem połączenia Cyan i Yellow w równych proporcjach, co również nie znajduje zastosowania w podanych wartościach, a jako taki nie może być uzyskany z podanych parametrów CMYK. Pomarańczowy kolor powstaje poprzez kombinację Magenty i Yellow, jednak wymaga on również obecności Ciana w odpowiednich ilościach, aby zbalansować ton. Często błędne odpowiedzi są wynikiem niepełnego zrozumienia interakcji między kolorami w modelu CMYK. Aby uniknąć takich nieporozumień, ważne jest, aby projektanci i osoby zajmujące się drukiem mieli solidne zrozumienie teorii kolorów oraz praktycznych aspektów ich miksowania. Znajomość standardów branżowych, takich jak Pantone, a także standardów druku, może znacznie poprawić jakość wyników i zminimalizować ryzyko błędów w procesach produkcyjnych.

Pytanie 10

W programie Adobe Photoshop do czego służy „Magiczną różdżkę”?

A. smyczenia obrazu

B. rozmywania obrazu

C. wybierania obrazu

D. deformacji obrazu

Wybór odpowiedzi dotyczących zniekształcania, smużenia czy rozmycia obrazu wskazuje na pewne nieporozumienie co do funkcji narzędzi dostępnych w programie Adobe Photoshop. Zniekształcanie obrazu odnosi się do manipulacji kształtem lub proporcjami obiektów poprzez zastosowanie narzędzi takich jak 'Przekształcanie swobodne' czy 'Zniekształcenie'. Z kolei smużenie obrazu jest techniką polegającą na rozciąganiu kolorów w celu uzyskania efektu ruchu, co może być osiągane za pomocą narzędzi takich jak 'Smużenie' czy 'Rozmycie ruchu'. Natomiast rozmycie obrazu polega na łagodzeniu ostrości za pomocą filtrów takich jak 'Rozmycie gaussowskie', które wpływa na całkowity wygląd zdjęcia poprzez spowodowanie, że szczegóły stają się mniej wyraziste. Takie techniki nie są związane z procesem zaznaczania, co jest kluczowym zastosowaniem Magicznej różdżki. Zrozumienie różnicy między tymi funkcjami jest fundamentalne dla efektywnej pracy w Photoshopie, ponieważ każde z narzędzi ma wyraźnie określoną funkcję i zastosowanie, a ich nieprawidłowe użycie może prowadzić do niezamierzonych efektów i frustracji. Dlatego ważne jest, aby podczas pracy z obrazami znać specyfikę i cel każdego narzędzia, co pozwala na optymalne wykorzystanie możliwości programu.

Pytanie 11

Pierwszy wiersz akapitu nazywamy szewcem, gdy

A. ma mniej niż 12 znaków

B. pozostaje na końcu łamu

C. wypełnia całą kolumnę

D. jest napisany inną czcionką

Poprawna odpowiedź dotycząca szewca jest związana z definicją akapitu w kontekście typografii. Szewcem nazywa się wiersz akapitowy, który został pozostawiony na końcu łamu. Oznacza to, że ten element graficzny, zwany również 'wpisem końcowym', pełni istotną rolę w estetyce i układzie tekstu na stronie. W praktyce, pozostawienie szewca na końcu łamu może poprawić czytelność i wizualne wrażenie publikacji, co jest zgodne z zasadami dobrego projektowania graficznego. W typografii unika się tzw. 'widoków', czyli nieestetycznych przerw w tekście, a szewc pozwala na zachowanie płynności czytania. Przykładem zastosowania tej zasady jest projektowanie książek lub czasopism, gdzie szewce mogą być stosowane w celu zapewnienia spójności wizualnej i harmonii w układzie strony. Dobrze zaprojektowane publikacje zawsze biorą pod uwagę takie elementy jak łamanie tekstu, aby nie tylko dostarczyć informacji, ale również angażować czytelnika przez estetykę wizualną.

Pytanie 12

Jaka będzie łączna kwota za skład 32 stron gazety, jeśli cena za skład jednej strony wynosi 70 złotych?

A. 2 420 zł

B. 2 240 zł

C. 2 780 zł

D. 2 600 zł

Żeby obliczyć koszt składu gazety na 32 stronach, wystarczy pomnożyć liczbę stron przez koszt składania jednej strony. W tym przypadku, koszt jednej strony to 70 zł, więc liczymy tak: 32 strony razy 70 zł, co daje nam 2240 zł. To prosty przykład z matematyki, ale bardzo ważny w finansach i prowadzeniu firmy, bo bez dobrych kalkulacji ciężko ogarnąć budżet. Dobra znajomość takich obliczeń przydaje się właścicielom wydawnictw, bo pozwala na prawidłowe zarządzanie kosztami produkcji gazet i innych materiałów. Umiejąc to dobrze policzyć, można lepiej ustalać ceny i oceniać, czy projekt przynosi zyski. Takie umiejętności przydają się także, gdy chodzi o planowanie wydatków i ocenę działań marketingowych.

Pytanie 13

Jaka liniatura rastra jest zalecana do druku wysokiej jakości materiałów promocyjnych w technologii offsetowej?

A. 600 lpi

B. 170 lpi

C. 70 lpi

D. 1 200 lpi

Liniatura rastra jest jednym z najważniejszych aspektów druku offsetowego, jednak odpowiedzi 70 lpi, 600 lpi i 1 200 lpi nie są odpowiednie dla wysokojakościowych materiałów reklamowych. Liniatura 70 lpi jest zbyt niska dla współczesnych standardów druku, co prowadzi do utraty szczegółowości i jakości obrazu. Tak niski poziom liniatury może być stosowany jedynie w przypadku druku prostych, mniej wymagających materiałów, gdzie jakość nie jest priorytetem. Natomiast 600 lpi, mimo że może wydawać się bardziej zaawansowaną opcją, jest w rzeczywistości zbyt wysoką liniaturą dla standardowych procesów offsetowych, co może prowadzić do problemów z odwzorowaniem kolorów i detali, a także do zatykania rastra i obniżenia jakości druku. Z kolei 1 200 lpi to ekstremalnie wysoka wartość, która w praktyce jest trudna do osiągnięcia w tradycyjnych procesach offsetowych, a ponadto wymaga specjalistycznych materiałów i technologii, które mogą nie być dostępne w standardowych drukarniach. Przyczyną takich pomyłek jest często brak zrozumienia, jak liniatura rastra wpływa na jakość druku oraz nieznajomość aktualnych standardów branżowych, które wyraźnie określają optymalne wartości liniatury dla różnych typów materiałów. Kluczowe jest zrozumienie, że dobór liniatury powinien być dostosowany do specyfiki projektu, a 170 lpi to powszechnie uznawana wartość dla profesjonalnych wydruków reklamowych.

Pytanie 14

Zidentyfikuj format plakatu o wymiarach 420 × 594 mm.

A. B1

B. A2

C. A1

D. B2

Odpowiedź A2 jest poprawna, ponieważ format A2 charakteryzuje się wymiarami 420 × 594 mm. Format ten należy do międzynarodowego systemu wymiarów papieru znanego jako ISO 216, który jest powszechnie stosowany w druku i projektowaniu graficznym. Wymiar A2, jako jeden z formatów z serii A, jest szeroko wykorzystywany w różnych dziedzinach, takich jak reklama, architektura czy sztuka. Przykładem zastosowania A2 może być tworzenie plakatów, które często wymagają dużej przestrzeni na graficzne przedstawienie treści. Warto zauważyć, że w serii A każdy kolejny format jest połową poprzedniego, co oznacza, że A2 jest dwa razy większy od A3, a jego charakterystyka sprawia, że idealnie nadaje się do wyrazistych i efektownych projektów graficznych. Zrozumienie standardów formatu A2 pozwala na lepsze planowanie i realizację projektów, które wymagają dużych rozmiarów druku.

Pytanie 15

W jakich formatach powinna być przygotowana bitmapa do publikacji książkowej?

A. INDD, BMP

B. AI, CDR

C. CDR, GIF

D. PSD, TIFF

Odpowiedź PSD, TIFF jest prawidłowa, ponieważ oba formaty są szeroko stosowane w branży wydawniczej i graficznej do obróbki bitmap. Format PSD, stworzony przez Adobe Photoshop, obsługuje warstwy, co umożliwia edytowanie obrazów w bardziej zaawansowany sposób. To niezwykle ważne w kontekście książek, gdzie często zachodzi potrzeba wprowadzania zmian w elementach graficznych bez utraty jakości. TIFF, z kolei, jest formatem bezstratnym, co oznacza, że zachowuje wysoką jakość obrazu podczas zapisywania i ponownego otwierania plików, co czyni go idealnym do druku. Wybierając te formaty, profesjonalni projektanci i wydawcy zapewniają, że obrazy będą miały odpowiednią jakość i elastyczność w procesie produkcyjnym. Warto podkreślić, że zgodność z tymi formatami jest zgodna z najlepszymi praktykami branżowymi, co zwiększa szanse na udaną publikację książki z estetycznymi i wysokiej jakości ilustracjami.

Pytanie 16

Rysunek obrazuje

A. eksportowanie pliku.

B. zmianę trybu kolorów.

C. skalowanie zdjęcia.

D. zmianę rozdzielczości zdjęcia.

Zmiana trybu kolorów to jeden z podstawowych kroków w pracy z grafiką komputerową, zwłaszcza gdy przygotowujemy plik do różnych mediów. Zdjęcia oraz grafiki na ekranach komputerów czy smartfonów wyświetlane są zazwyczaj w trybie RGB, który odpowiada za barwy generowane przez światło. Natomiast przygotowując grafikę do druku, warto przełączyć jej tryb na CMYK, bo właśnie ten model kolorów jest standardem w poligrafii i lepiej oddaje to, jak farby będą się mieszać na papierze. Na przedstawionym obrazie widać wyraźnie, że użytkownik w menu programu graficznego wybiera właśnie CMYK – to jest typowe działanie przed wysłaniem projektu do drukarni. Moim zdaniem warto znać podstawowe różnice między trybami i pamiętać, że konwersja z RGB do CMYK może spowodować drobne zmiany w wyglądzie niektórych kolorów. Praktyczna rada: zawsze dobrze jest sprawdzić efekt tej zmiany przed finalnym zapisaniem pliku do druku, bo nie wszystkie intensywne kolory z RGB będą równie żywe w CMYKu. Pozwala to uniknąć nieporozumień, a jednocześnie wpasowuje się w dobre praktyki branżowe – większość profesjonalnych grafików pracuje właśnie w ten sposób, mając na uwadze końcowe przeznaczenie obrazu.

Pytanie 17

Na trzeciej stronie czwórki tytułowej publikacji znajdują się między innymi

A. wakat

B. nazwisko autora

C. numer ISBN

D. dedykacja

Wybór dedykacji, numeru ISBN czy wakatu jako elementów umieszczanych na trzeciej stronie czwórki tytułowej książki odzwierciedla nieporozumienia dotyczące struktury i celu tego dokumentu. Dedykacja, chociaż osobista i ważna dla autora, nie jest standardowym elementem czwórki tytułowej. Zazwyczaj dedykacje znajdują się na stronie przedtytułowej lub w innej części książki, ponieważ ich głównym celem jest wyrażenie uznania wobec konkretnej osoby, a nie informowanie o autorze. Numer ISBN, który jest kluczowy dla identyfikacji publikacji w systemie wydawniczym, nie pojawia się na czwórce tytułowej, lecz zazwyczaj na stronie tytułowej lub w danych bibliograficznych. Pomimo że jego obecność jest niezwykle istotna dla działań związanych z dystrybucją i sprzedażą książek, stanowi zbyt techniczny element, aby znajdować się w sekcji identyfikacyjnej na czwórce tytułowej. Wakat, z kolei, odnosi się do braku lub możliwości w zatrudnieniu, co jest całkowicie nieadekwatne w kontekście wydawniczym. Zrozumienie struktury czwórki tytułowej jest kluczowe dla produkcji i promocji książek, a pomylenie tych elementów z informacjami o autorze prowadzi do niepełnego i niejasnego przedstawienia dzieła literackiego. Przygotowując publikację, należy zawsze odnosić się do dobrych praktyk branżowych, które jasno określają, jakie informacje powinny być umieszczane w danej sekcji dokumentu.

Pytanie 18

Bitmapa w dziedzinie grafiki komputerowej to termin oznaczający

A. obiekty w formie wielokątów umiejscowionych w przestrzeni trójwymiarowej

B. obiekty utworzone poprzez połączenie punktów, których lokalizację określają współrzędne matematyczne

C. grafikę zbudowaną z pikseli

D. zbiór elementów osadzonych w klatkach kluczowych

Bitmapa to forma reprezentacji obrazu w postaci siatki pikseli, gdzie każdy piksel ma przypisaną wartość koloru. Obrazy bitmapowe są najczęściej wykorzystywane w grafice komputerowej, w tym w tworzeniu zdjęć cyfrowych, grafik internetowych oraz ilustracji w programach graficznych. Każdy piksel w bitmapie jest elementarnym składnikiem, który łącznie z innymi tworzy pełen obraz. Przykłady popularnych formatów bitmapowych to JPEG, PNG oraz BMP. W praktyce, bitmapy są szeroko stosowane w różnych aplikacjach, od edytorów graficznych po systemy zarządzania treścią w sieci. Warto również zauważyć, że bitmapy mają swoje ograniczenia, takie jak duża wielkość plików przy wysokiej rozdzielczości, co może wpływać na wydajność i szybkość ładowania w aplikacjach webowych. Znajomość bitmap jest kluczowa dla projektantów graficznych, ponieważ pozwala na świadome podejmowanie decyzji dotyczących wyboru formatu oraz jakości obrazu.

Pytanie 19

Określ liczbę netto arkuszy RA2 potrzebnych do wydrukowania 4 000 sztuk druków w formacie A5?

A. 500 sztuk

B. 600 sztuk

C. 800 sztuk

D. 700 sztuk

Odpowiedź 500 sztuk jest prawidłowa, ponieważ w celu wydrukowania 4000 sztuk akcydensów formatu A5, musimy uwzględnić, ile arkuszy RA2 jest potrzebnych. Standardowy arkusz RA2 ma wymiary 420 mm x 594 mm, co umożliwia wydrukowanie 8 sztuk A5 z jednego arkusza (dwa w poziomie i cztery w pionie). Aby obliczyć potrzebną liczbę arkuszy, dzielimy 4000 przez 8, co daje 500 arkuszy RA2. Taka kalkulacja jest zgodna z powszechnie stosowanymi praktykami w branży poligraficznej, gdzie optymalizacja materiałów jest kluczowa dla kosztów produkcji. Warto również zauważyć, że dobór odpowiedniego formatu arkuszy do danego projektu jest istotnym elementem planowania druku, co może znacząco wpłynąć na efektywność i rentowność procesu produkcyjnego.

Pytanie 20

Jak nazywa się strona tytułowa?

A. 3. strona czwórki tytułowej

B. 2. strona czwórki tytułowej

C. 4. strona czwórki tytułowej

D. 1. strona czwórki tytułowej

Zrozumienie struktury czwórki tytułowej jest kluczowe dla prawidłowego przygotowania dokumentów i publikacji. Odpowiedzi, które wskazują na inne numery stron w kontekście czwórki tytułowej, są oparte na niepełnym zrozumieniu zasad dotyczących formatowania dokumentów. Na przykład, błędna identyfikacja stron jako 1. lub 2. strony czwórki tytułowej może prowadzić do pomyłek w organizacji treści publikacji. Strona 1. czwórki tytułowej to zazwyczaj okładka, która nie jest uważana za stronę tytułową, a strona 2. to zazwyczaj strona z tytułem, ale nie jest to strona tytułowa w sensie formalnym. Często spotykanym błędem jest mylenie funkcji poszczególnych stron, co może wprowadzać w błąd zarówno autorów, jak i wydawców. Przykładowo, strona dedykacji, która często występuje na stronie 3. czwórki tytułowej, ma inny cel i zawartość niż strona tytułowa. Wiedza o tym, jak zorganizować czwórkę tytułową, jest istotna w kontekście przygotowania materiałów do druku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży wydawniczej. Wynika z tego, że niezrozumienie struktury czwórki tytułowej może prowadzić do poważnych błędów w procesie wydawniczym.

Pytanie 21

Które oprogramowanie jest stosowane do rozpoznawania pisma w graficznym pliku bitmapowym podczas skanowania oraz przekształcania go w edytowalny tekst?

A. ZIP

B. OCR

C. RIP

D. CAD

Wiele osób myli narzędzia informatyczne, które z pozoru wydają się mieć coś wspólnego z przetwarzaniem plików czy obrazów. Przykładowo, ZIP to najpopularniejszy algorytm kompresji plików – używany do zmniejszania rozmiaru danych czy archiwizowania dokumentów, ale absolutnie nie ma nic wspólnego z rozpoznawaniem tekstu na obrazach. To raczej rozwiązanie do organizacji i transferu dużych ilości plików. Z kolei RIP, czyli Raster Image Processor, to komponent wykorzystywany zwłaszcza w branży poligraficznej. Jego zadaniem jest konwersja plików graficznych (zazwyczaj wektorowych) do formy rastrowej, którą mogą zrozumieć drukarki czy naświetlarki. RIP nie analizuje tekstu, tylko przetwarza obraz na punkty rastrowe niezbędne przy druku – więc nie nadaje się do digitalizacji treści tekstowych. CAD natomiast to zupełnie inna bajka. To oprogramowanie wykorzystywane do projektowania inżynierskiego, architektonicznego czy mechanicznego, pozwalające rysować i modelować różne obiekty, ale rozpoznawanie pisma w bitmapie jest mu zupełnie obce. Często widzę, że ludzie wybierają którąś z tych opcji, bo mają w głowie ogólne skojarzenia z grafiką czy plikami, ale w branży informatycznej bardzo ważna jest precyzja i świadomość, do czego konkretne narzędzia służą. OCR, czyli optyczne rozpoznawanie znaków, to standard w digitalizacji dokumentów i automatyzacji pracy z tekstem na obrazach – i tylko to narzędzie zapewnia funkcjonalność, o którą pyta to zagadnienie.

Pytanie 22

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na wybranie konkretnego obiektu?

A. Gumka

B. Pędzel

C. Lasso

D. Kadrowanie

Narzędzie Lasso w programie Adobe Photoshop jest niezwykle istotnym elementem w procesie selekcji obiektów na warstwie graficznej. Umożliwia ono precyzyjne zaznaczanie nieregularnych kształtów, co jest kluczowe, gdy użytkownik potrzebuje wyróżnić konkretne fragmenty obrazu. Lasso pozwala na rysowanie dowolnych kształtów, co czyni je bardzo elastycznym narzędziem. Przykładem zastosowania może być wycinanie skomplikowanego obiektu, takiego jak postać z tła, co jest przydatne w grafice reklamowej czy przy tworzeniu fotomontaży. Lasso może być również używane w połączeniu z innymi narzędziami, jak na przykład maskami warstw, co pozwala na jeszcze większą kontrolę nad edycją. Warto zaznaczyć, że poprawne korzystanie z narzędzi selekcji w Photoshopie jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które zalecają precyzyjne i staranne przygotowanie elementów graficznych.

Pytanie 23

Jaką kwotę trzeba przeznaczyć na wykonanie form drukarskich koniecznych do druku ulotek w kolorystyce 4 + 1, jeśli koszt przygotowania jednej formy wynosi 30,00 zł?

A. 180,00 zł

B. 150,00 zł

C. 90,00 zł

D. 120,00 zł

Koszt przygotowania form do ulotek w kolorystyce 4 + 1 to 150,00 zł. To wynika z tego, ile form musimy mieć, żeby zrealizować taki projekt. W druku offsetowym, kolorystyka 4 + 1 to tak naprawdę cztery kolory podstawowe (CMYK) i jeden dodatkowy kolor, zazwyczaj jakiś specjalny lub lakier. Przy druku ulotek musimy mieć osobne formy dla każdego koloru, więc liczymy, że jedna forma kosztuje 30,00 zł. A skoro 4 kolory i 1 dodatkowy to razem pięć form, to 5 x 30,00 zł daje nam 150,00 zł. Takie kalkulacje są super ważne w poligrafii, bo pomagają nam w oszacowaniu kosztów produkcji, żeby projekt się opłacał. W praktyce to widać przy każdym zleceniu druku, gdzie trzeba dobrze zaplanować koszty form, żeby nie mieć niespodzianek i móc zarobić.

Pytanie 24

Liczba wskazująca porządek stron w publikacji to

A. pagina

B. ligatura

C. interlinia

D. sygnatura

Odpowiedź 'pagina' jest poprawna, ponieważ termin ten odnosi się do numeracji stron w publikacji, co jest kluczowym elementem w organizacji i nawigacji w dokumentach drukowanych i cyfrowych. W kontekście publikacji, pagina to jednostka, która pozwala czytelnikowi orientować się w strukturze tekstu, umożliwiając odnalezienie konkretnych informacji z łatwością. Praktyczne zastosowanie numeracji stron można zaobserwować w książkach, czasopismach oraz raportach, gdzie numery stron są niezbędne do efektywnego posługiwania się dokumentem. Współczesne standardy edytorskie oraz zasady typograficzne podkreślają znaczenie paginacji, sugerując, że każdy dokument powinien być jasny i przejrzysty dla użytkownika, co także wpływa na profesjonalny wygląd publikacji. Dobrą praktyką jest umieszczanie numerów stron w stałych miejscach, takich jak nagłówek lub stopka, co dodatkowo ułatwia ich odnajdywanie. Ponadto, w dokumentach elektronicznych, takich jak PDF, paginacja staje się integralną częścią nawigacji, co sprawia, że użytkownicy mogą szybko przechodzić do interesujących ich sekcji.

Pytanie 25

Jaką rozdzielczość powinno mieć zeskanowane wielobarwne źródło, jeśli wiadomo, że podczas druku offsetowego zostanie ono powiększone trzykrotnie?

A. 600 dpi

B. 900 dpi

C. 300 dpi

D. 800 dpi

Wybór rozdzielczości skanowania jest kluczowy dla jakości druku, a wiele osób może popełniać błędy w ocenie odpowiedniej wartości dpi. Skanowanie w 600 dpi może wydawać się wystarczające, ale przy powiększeniu oryginału o 300% skutecznie zmniejsza to jakość końcowego wydruku. W rzeczywistości, po trzykrotnym powiększeniu, obraz zeskanowany w tej rozdzielczości będzie miał tylko 200 dpi, co jest znacznie poniżej zalecanej wartości dla druku offsetowego. Podobnie, skanowanie w 800 dpi również nie spełni wymagań, ponieważ po powiększeniu taka rozdzielczość zostanie obniżona do 266 dpi, co również może prowadzić do nieostrości i utraty detali. Ostatecznie, wybór 300 dpi jako rozdzielczości skanowania jest niewystarczający, zwłaszcza w kontekście powiększania obrazu. Dobrą praktyką w branży jest zawsze uwzględnienie przyszłych zastosowań obrazu. W przypadku, gdy istnieje zamiar powiększenia, należy skanować w wyższej rozdzielczości od początku. Ignorowanie tych zasad prowadzi do typowych błędów myślowych, takich jak zakładanie, że wyższa rozdzielczość zawsze będzie lepsza bez rozważania kontekstu, w jakim obraz będzie wykorzystywany. W przypadku druku, kluczowe jest zrozumienie, że każda utrata jakości może znacząco wpłynąć na efekt końcowy i satysfakcję klienta.

Pytanie 26

Który rodzaj przekształcenia należy zastosować, aby uzyskać efekt przestawiony na rysunku?

A. Perspektywę.

B. Swobodne.

C. Marionetkowe.

D. Wypaczenie.

Stosowanie wypaczenia, perspektywy czy swobodnych przekształceń w kontekście zadania nie jest adekwatne do uzyskania efektu przedstawionego na rysunku. Wypaczenie, choć pozwala na pewne modyfikacje, jest techniką, która koncentruje się na deformacji obiektów w sposób mniej precyzyjny, co skutkuje często nienaturalnym efektem końcowym. Z kolei perspektywa jest narzędziem używanym głównie do tworzenia wrażenia głębi w obrazie, co nie jest celem przekształcenia marionetkowego. W przypadku swobodnego przekształcenia, jego głównym zastosowaniem jest uproszczona manipulacja kształtem obiektu, co może prowadzić do utraty detali i jakości, zwłaszcza w bardziej skomplikowanych obrazach. Użytkownicy często mylą te techniki, nie dostrzegając, że każda z nich ma swoje konkretne zastosowania i ograniczenia. W kontekście profesjonalnej grafiki, kluczowe jest wykorzystanie odpowiednich narzędzi do osiągania zamierzonych rezultatów, co wymaga znajomości ich funkcji i możliwości. Dlatego tak istotne jest, aby unikać uproszczonych wniosków i w pełni zrozumieć różnice pomiędzy tymi technikami, aby nie narażać się na błędy w procesie twórczym.

Pytanie 27

Która barwa przedstawiona na ilustracji odpowiada składowi kolorystycznemu: C0 M30 Y100 K0?

Przy analizie kolorów w modelu CMYK łatwo jest pomylić poszczególne wartości, szczególnie kiedy nie mamy doświadczenia w pracy z tą przestrzenią. Zdarza się, że ktoś błędnie kojarzy intensywną czerwień lub zgaszony błękit z obecnością sporej ilości żółci lub magenty, jednak tak nie działa mieszanie barw w druku. Skład C0 M30 Y100 K0 oznacza, że całkowicie pominięto cyjan, obecna jest jedynie umiarkowana ilość magenty i maksimum żółci, a czerni nie ma wcale – więc niemożliwe, aby taki kolor przybrał odcień ani zielonkawy, ani niebieski, ani też intensywnie czerwony. Te błędne odpowiedzi wynikają najczęściej z przyzwyczajeń związanych z postrzeganiem barw na monitorze lub mylenia modelu CMYK z RGB. Typowym błędem jest też utożsamianie dużej ilości magenty lub cyjanu z kolorami, które w rzeczywistości powstają w wyniku zupełnie innych proporcji. W praktyce, aby uzyskać zieleń, potrzebny jest przede wszystkim cyjan i żółty, a dla czystego niebieskiego dominuje cyjan z pewnym dodatkiem magenty – żółty praktycznie nie występuje. Czerwień wymaga z kolei pełnej magenty i żółtego, ale zwykle w innych proporcjach niż podane w pytaniu. Takie nieporozumienia dobrze pokazują, jak ważne jest praktyczne testowanie kolorów na próbkach wydruku i korzystanie z wzorników Pantone lub drukarskich, a nie poleganie wyłącznie na teorii lub własnej percepcji w świetle monitora. Moim zdaniem, kluczowe jest nie tylko znanie teorii, ale także nabranie doświadczenia poprzez faktyczną obserwację efektów – z czasem takie pomyłki zdarzają się coraz rzadziej.

Pytanie 28

Jaką wartość ma koszt jednostkowy ulotki, jeśli całkowity koszt wydrukowania 1 000 sztuk wynosi 250 zł?

A. 25 gr

B. 22 gr

C. 20 gr

D. 28 gr

Koszt jednostkowy ulotki obliczamy, dzieląc całkowity koszt produkcji przez liczbę wydrukowanych egzemplarzy. W tym przypadku koszt całkowity wynosi 250 zł, a liczba ulotek to 1 000. Zatem, koszt jednostkowy obliczamy w następujący sposób: 250 zł / 1 000 = 0,25 zł, co odpowiada 25 gr. Zrozumienie pojęcia kosztu jednostkowego jest kluczowe w zarządzaniu finansami w każdym przedsięwzięciu, ponieważ pozwala na analizę rentowności oraz efektywności produkcji. Przykładowo, w branży drukarskiej, znajomość kosztów jednostkowych umożliwia lepsze ustalanie cen usług oraz podejmowanie decyzji o optymalizacji procesów produkcyjnych. Warto także zauważyć, że kalkulacja kosztów jednostkowych pomaga w porównywaniu ofert różnych dostawców, co jest istotne dla firm dążących do oszczędności i maksymalizacji zysków. W kontekście standardów branżowych, regularne przeliczanie kosztów jednostkowych jest zalecane, aby zapewnić konkurencyjność na rynku.

Pytanie 29

W pokazanych na rysunku oprawach zastosowano okładkę

A. zakrywającą.

B. zeszytową.

C. specjalną.

D. przylegającą.

Wybór odpowiedzi, która nie jest "zakrywającą", może wynikać z nieporozumienia dotyczącego terminologii związanej z różnymi rodzajami opraw. Okładka "specjalna" sugeruje, że mamy do czynienia z jakimś unikalnym rodzajem oprawy, jednak w kontekście prac magisterskich najczęściej stosuje się standardowe rozwiązania, które mają na celu zabezpieczenie dokumentu. Okładka "zeszytowa" odnosi się do formy, która nie zapewnia odpowiedniego poziomu ochrony ani nie spełnia wymagań estetycznych dla formalnych dokumentów. Z kolei odpowiedź "przylegająca" mogłaby sugerować oprawę, która jedynie przylega do krawędzi dokumentu, co jest niewłaściwe, gdyż nie chroni w wystarczający sposób zawartości przed uszkodzeniami. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi rodzajami opraw jest kluczowe, ponieważ każda z nich spełnia różne funkcje. Poprawne podejście do wyboru oprawy powinno bazować na ich zastosowaniu oraz kontekście, w jakim będą używane, szczególnie gdy mowa o dokumentach akademickich. Warto zatem dokładniej zapoznać się z typami opraw oraz ich specyfiką, aby uniknąć błędnych wyborów.

Pytanie 30

Przygotowując materiały do druku offsetowego, elementy nadruku powinny być w kolorze

A. czarnym

B. zastosowując farby Pantone

C. z wypełnieniem gradientowym

D. żółtym

Odpowiedź "koloru czarnego" jest prawidłowa, ponieważ w druku offsetowym wszystkie teksty oraz elementy graficzne, które mają być reprodukowane z najwyższą jakością, powinny być przygotowane w kolorze czarnym. Wynika to z faktu, że czarny kolor zapewnia najlepszy kontrast oraz czytelność na większości podłoży. W praktyce, przy tworzeniu plików do druku offsetowego, stosuje się z reguły model kolorów CMYK, w którym czarny (K) jest kluczowym kolorem, używanym do nadawania głębi i wyrazistości. Nadrukowanie elementów w kolorze czarnym jest również zgodne z zasadą, że czarny jest najczęściej stosowanym kolorem w tekstach, co znacznie ułatwia ich odczyt. W przypadku projektów wykraczających poza standardowe zastosowania, czarny jest również używany do podkreślenia innych kolorów, co jest istotne przy tworzeniu tła oraz elementów graficznych. Przykładem może być layout broszur, gdzie czarny tekst na białym tle zapewnia najlepszą dostępność i zrozumiałość treści dla odbiorcy.

Pytanie 31

Jakie urządzenie umożliwia certyfikację proofa?

A. Spektrofotometr.

B. Skaner.

C. Ekspozytory.

D. Kolorymetr.

Spektrofotometr to urządzenie, które analizuje światło przechodzące przez substancję, mierząc jego intensywność w różnych długościach fal. Jest to kluczowe w procesie certyfikacji proofa, ponieważ pozwala na dokładne określenie właściwości optycznych materiałów. Umożliwia to pomiar parametrów takich jak współczynnik odbicia, przepuszczalność oraz barwa, co jest niezbędne w wielu zastosowaniach przemysłowych, od druku cyfrowego po produkcję farb i lakierów. Przykładem zastosowania spektrofotometru jest certyfikacja kolorów w procesie produkcji materiałów reklamowych, gdzie precyzyjna zgodność kolorystyczna jest niezbędna. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność regularnej kalibracji spektrofotometrów oraz porównywania wyników z ustalonymi standardami, takimi jak ISO 12647, które określają kryteria jakości w druku. Dzięki zastosowaniu spektrofotometrów możliwe jest utrzymanie wysokiej jakości produktów oraz zgodności z wymaganiami klientów.

Pytanie 32

Na rysunku przedstawiono plik w jakości drukarskiej, w którym uwzględniono

A. znaki złamywania, punktury, pasek kontrolny.

B. punktury, znaczniki spadów, znaki cięcia.

C. znaki złamywania, znaki cięcia, pasek kontrolny.

D. punktury, informacje o pracy, znaki cięcia.

To właśnie jest przykład dobrze przygotowanego pliku do druku. Na ilustracji widać wyraźnie punktury, znaczniki spadów (crop marks) oraz znaki cięcia – to są absolutne klasyki, jeśli chodzi o fachową produkcję poligraficzną. Punktury to drobne krzyżyki lub przecinki, które pokazują dokładne miejsce, gdzie ma przebiegać cięcie lub bigowanie. Są nieocenione podczas precyzyjnego ustawiania maszyny. Znaczniki spadów (potocznie nazywane crop marks) informują introligatornię, do którego miejsca powinna być przycięta wydrukowana praca, a projekt wychodzi poza format finalny właśnie o ten spad – dzięki temu, po przycięciu, nie zostanie widoczny biały margines. Znaki cięcia natomiast jasno określają linię odcięcia dla końcowego formatu. Moim zdaniem, bez tych elementów, żaden profesjonalny plik nie przejdzie pozytywnie preflightu i nie trafi bezproblemowo do produkcji – drukarnie wymagają ich, bo one realnie minimalizują ryzyko błędów, przesunięć czy strat materiałowych. W praktyce zawsze warto pamiętać o tych detalach, bo to one świadczą o profesjonalizmie projektanta i pozwalają uniknąć kompromitujących wpadek przy wydruku – i to zarówno w wielkim formacie, jak i przy wizytówkach.

Pytanie 33

Aby w programie Adobe Photoshop stworzyć panoramiczny obraz z kilku cyfrowych zdjęć, należy użyć polecenia

A. Scal do HDR Pro

B. Korekcja obiektywu

C. Photomerge

D. Stykówka

Odpowiedź 'Photomerge' jest poprawna, ponieważ jest to specjalistyczne narzędzie w programie Adobe Photoshop, które umożliwia tworzenie panoram fotograficznych z kilku różnych zdjęć. Funkcja ta automatycznie łączy obrazy w jedną całość, analizując ich krawędzie i dopasowując kolory, aby uzyskać jak najbardziej naturalny efekt. Przykładowo, gdy wykonujesz zdjęcia wzdłuż linii horyzontu, Photomerge z łatwością połączy wszystkie obrazy, eliminując widoczne przepaści między nimi, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej. Dodatkowo, funkcja ta pozwala na wybór różnych opcji łączenia, takich jak 'Auto', 'Perspective' czy 'Cylindrical', co daje swobodę w doborze odpowiedniego stylu panoramy. Używając Photomerge, zachowujesz wysoką jakość zdjęć oraz możesz dostosować sposób łączenia obrazów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze edycji zdjęć.

Pytanie 34

Jaką rozdzielczość skanowania powinien posiadać wielobarwny oryginał, zakładając, że podczas druku zostanie on powiększony 6 razy?

A. 1800 dpi

B. 3600 dpi

C. 600 dpi

D. 300 dpi

Wybór 600 dpi jako rozdzielczości skanowania może wydawać się rozsądny, jednak nie jest wystarczający w kontekście 6-krotnego powiększenia. Przy powiększeniu obrazu, każdy punkt na oryginale jest rozszerzany, co może prowadzić do utraty szczegółów. Przy 600 dpi, po powiększeniu, uzyskujemy rozdzielczość 100 dpi, co jest poniżej minimalnych standardów jakości dla wydruków. Przykładowo, dla materiałów drukowanych, które mają być wyraźne i szczegółowe, zaleca się co najmniej 300 dpi. W kontekście powiększenia 6-krotnego, oznacza to, że powinniśmy skanować w dużo wyższej rozdzielczości, aby zachować jakość. Z kolei wybór 3600 dpi może również wydawać się korzystny, ale często jest zbędny i nieefektywny pod względem wydajności. Taka rozdzielczość generuje ogromne pliki, a w praktyce, szczegóły nie będą widoczne podczas końcowego wydruku, co czyni taką strategię niepraktyczną. Zrozumienie, jakie rozdzielczości są odpowiednie do różnych zastosowań, jest kluczowe w branży graficznej. Niezwykle ważne jest, aby przy planowaniu skanowania i druku zrozumieć, jakie są wymogi dotyczące jakości, a także jak różne rozdzielczości wpływają na ostateczny produkt.

Pytanie 35

Jakie narzędzie graficzne jest przeznaczone do wizualizacji projektu opakowania w realistycznym kontekście?

A. Mock-up

B. PostScript

C. Usebar

D. Tutorial

Mock-up to narzędzie graficzne, które umożliwia tworzenie statycznych wizualizacji projektów opakowań w realistycznych kontekstach. Używanie mock-upów jest powszechne w branży projektowania graficznego oraz marketingu, ponieważ pozwala na prezentację koncepcji w sposób, który może być łatwo zrozumiany przez klientów i interesariuszy. Dzięki mock-upom można zobaczyć, jak projekt opakowania będzie wyglądał w rzeczywistości, co jest kluczowe w procesie podejmowania decyzji. Przykładowo, projektanci mogą wykorzystać mock-upy do zaprezentowania opakowania napoju na półce sklepowej, co daje lepsze wyobrażenie o jego atrakcyjności wizualnej i funkcjonalności. Mock-upy są także wykorzystywane w prezentacjach, materiałach promocyjnych oraz kampaniach marketingowych, co czyni je nieocenionym narzędziem w procesie wizualizacji. W branży kreatywnej standardem jest tworzenie mock-upów w oparciu o odpowiednie oprogramowanie, takie jak Adobe Photoshop czy Illustrator, co pomaga w uzyskaniu wysokiej jakości wizualizacji.

Pytanie 36

Według kalkulacji kosztów wydrukowania 20 000 akcydensów na arkuszowej maszynie offsetowej jednostkowy koszt jednego akcydensu wynosi 3 zł. Jeśli zamówienie wzrośnie o 40%, to koszt pojedynczego akcydensu

A. zmniejszy się, ze względu na wykorzystanie tej samej liczby form drukowych

B. pozostanie taki sam z uwagi na niewielki wzrost nakładu

C. wzrośnie, ponieważ nakład się zwiększy

D. zwiększy się w wyniku większej liczby zmian w pracy drukarza

W przypadku wzrostu zamówienia o 40%, koszt jednostkowy akcydensu zmniejszy się, ponieważ przy takiej skali produkcji zastosowanie tej samej liczby form drukowych pozwala na efektywniejsze rozłożenie kosztów stałych. W druku offsetowym, koszty związane z przygotowaniem form, ustawieniem maszyny czy uruchomieniem produkcji są znaczące, ale są one stałe niezależnie od wielkości zamówienia. Przy większym nakładzie, te same koszty są rozkładane na większą liczbę wydruków, co automatycznie obniża koszt jednostkowy. Na przykład, jeśli przygotowanie form i wydanie maszyny kosztuje 6 000 zł, to przy wydruku 20 000 akcydensów koszt ten wynosi 0,30 zł na jeden egzemplarz. Przy zwiększeniu produkcji do 28 000 akcydensów, ten sam koszt przygotowania form zostanie rozłożony na większą liczbę egzemplarzy, co obniży jednostkowy koszt do około 0,21 zł. Taki model efektywności kosztowej jest typowy dla druku komercyjnego, gdzie większe nakłady przekładają się na niższe koszty jednostkowe.

Pytanie 37

Przy tworzeniu kosztorysu na wykonanie form drukarskich trzeba brać pod uwagę parametry technologiczne:

A. podłoże dla druku, naddatek technologiczny, próbkę proof

B. metodę drukowania, technologię wytwarzania form, format druku

C. liczbę wydruków, klasyfikację produktu graficznego, format druku

D. technologię wytwarzania form, naddatek technologiczny, podłoże dla druku

Poprawna odpowiedź uwzględnia kluczowe elementy, które mają wpływ na kosztorys wykonania form drukowych. Technika drukowania, czyli wybrana metoda realizacji (np. offset, cyfrowe, sitodruk), determinuje zarówno rodzaj użytych materiałów, jak i czas oraz koszty produkcji. Technologia wykonania form ma bezpośredni wpływ na jakość finalnego produktu, jak również na czas potrzebny do jego realizacji. Format drukowania jest równie istotny, ponieważ większe formaty wymagają większych nakładów materiałowych i mogą wiązać się z dodatkowymi kosztami transportu oraz przetwarzania. Przykładowo, w przypadku druku wielkoformatowego może być konieczne zastosowanie specjalnych farb lub tuszy, co podwyższa całkowity koszt produkcji. Zrozumienie tych parametrów jest kluczowe dla efektywnego planowania i wyceny projektów w branży poligraficznej, co wymaga znajomości standardów takich jak ISO 12647, dotyczących procesów druku i jego jakości.

Pytanie 38

Który format zapisu grafiki bitmapowej należy zastosować, aby nie utracić żadnych informacji, w tym warstw obrazów?

A. JPEG

B. GIF

C. PSD

D. PNG

Format PSD to zdecydowany faworyt, jeśli zależy nam na zachowaniu wszystkich informacji zawartych w projekcie graficznym – łącznie z warstwami, przezroczystościami, maseczkami, tekstami i innymi efektami czy ustawieniami warstw. To jest standardowy format plików programu Adobe Photoshop, ale wiele innych programów graficznych również potrafi go odczytywać, przynajmniej częściowo. PSD pozwala na późniejszą edycję poszczególnych elementów obrazu, co jest nieocenione np. przy pracy zespołowej, projektach graficznych do druku czy przygotowywaniu plików pod różne media. W praktyce, jeśli ktoś pracuje zawodowo z grafiką bitmapową – czy to przy obróbce zdjęć, projektowaniu banerów, szablonów stron czy materiałów reklamowych – korzysta z PSD właśnie po to, żeby nic nie zniknęło przypadkiem podczas zapisu. Moim zdaniem to absolutna podstawa workflow, bo żaden z popularnych formatów graficznych (np. JPEG, PNG, GIF) nie zachowa takiej ilości danych projektowych. Nawet przy przesyłaniu plików między agencjami czy klientami, PSD jest uznawany za uniwersalny, profesjonalny standard. Oczywiście, pliki te potrafią być spore, ale przy obecnych dyskach to żaden problem. Dobrą praktyką jest zawsze trzymać oryginał w PSD, a na potrzeby publikacji eksportować do innych formatów. Warto pamiętać, że PSD „przechowuje” wszystko to, nad czym długo pracowaliśmy – czasem nawet rzeczy, o których już zapomnieliśmy.

Pytanie 39

Proces technologiczny wykonania, przedstawionych na zdjęciu 50 wkładek do zaproszeń, obejmuje drukowanie cyfrowe oraz

A. naginatanie.

B. perforowanie.

C. nadrukowanie.

D. krojenie.

Proces technologiczny produkcji wkładek do zaproszeń, taki jak na zdjęciu, rzeczywiście obejmuje po pierwsze druk cyfrowy, a następnie krojenie. To jest taki klasyczny schemat działania w większości małych drukarni czy pracowni poligraficznych. Druk cyfrowy umożliwia szybkie i precyzyjne naniesienie tekstu oraz grafiki na arkusz papieru o różnej gramaturze, nawet przy niskich nakładach. Ale co dalej? No właśnie, bez krojenia nie da się uzyskać eleganckich, równych wkładek o określonym wymiarze – to jest absolutna podstawa, żeby efekt końcowy był profesjonalny i estetyczny. W branży przyjmuje się, że po wydrukowaniu większej ilości arkuszy wykonuje się cięcie na gilotynie lub trymerze, żeby każda sztuka była identyczna. Moim zdaniem, taka kolejność to kwintesencja dobrej praktyki – bez krojenia bardzo łatwo o postrzępione krawędzie czy nierówności, które od razu rzucają się w oczy i psują cały efekt. Warto pamiętać, że w przypadku zaproszeń czy wkładek wizytowych liczy się każdy szczegół: precyzja cięcia wpływa na odbiór estetyczny produktu i jego wartość dla klienta. Sam miałem okazję uczestniczyć w takich procesach i wiem, że bez solidnego wykończenia, czyli właśnie krojenia, żadne zaproszenie nie wygląda dobrze. W praktyce zawodowej stosuje się ten etap zawsze, niezależnie od wielkości zamówienia, bo dbałość o detale to podstawa w branży poligraficznej.

Pytanie 40

Jaki format pozwala na zapis animowanego pliku przeznaczonego do publikacji w sieci z zachowaniem przezroczystości?

A. PSD

B. EPS

C. GIF

D. JPG

Format GIF (Graphics Interchange Format) jest jednym z najpopularniejszych i najczęściej stosowanych formatów graficznych, który umożliwia zapisanie obrazów z zachowaniem przezroczystości. GIF obsługuje przezroczystość dzięki wykorzystaniu palety kolorów o ograniczonej liczbie 256 kolorów, co sprawia, że idealnie nadaje się do prostych animacji oraz grafik z przezroczystymi elementami, takimi jak logo lub ikony. Umożliwia także tworzenie animacji poprzez sekwencjonowanie kadrów, co sprawia, że jest szeroko stosowany w projektach internetowych, gdzie animacje są często wykorzystywane do przyciągania uwagi użytkowników lub do przedstawiania informacji w bardziej dynamiczny sposób. GIF jest również kompatybilny z większością przeglądarek internetowych, co czyni go standardowym wyborem w web designie. Przykładem użycia GIF-ów może być animowane logo na stronie internetowej, które przyciąga wzrok i wyróżnia markę. Warto także zauważyć, że w kontekście SEO, odpowiednio zoptymalizowane pliki GIF mogą korzystnie wpływać na czas ładowania strony, co jest istotne dla doświadczeń użytkowników oraz pozycji w wyszukiwarkach.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej