Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 22 października 2025 15:08
Data zakończenia: 22 października 2025 15:25

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Sterowniki w systemie operacyjnym komputera są instalowane w celu zapewnienia

A. sprawnego działania systemu operacyjnego

B. obserwacji pracy procesora

C. prawidłowego funkcjonowania urządzenia, którego dotyczy sterownik

D. zwiększenia wydajności transmisji danych pomiędzy procesorem a koprocesorem

Sterowniki to naprawdę kluczowe elementy w systemie operacyjnym. Dzięki nim nasz system może się komunikować z różnymi urządzeniami, jak drukarki czy karty graficzne. Bez tych sterowników, takie sprzęty nie będą działać tak, jak powinny. Na przykład, jeśli nie zainstalujesz odpowiedniego sterownika do karty graficznej, to nie zobaczysz żadnych obrazów na ekranie, a drukarka nie dostanie polecenia, żeby coś wydrukować. Z mojego doświadczenia wynika, że sporo problemów z urządzeniami pochodzi z nieaktualnych lub nieodpowiednich sterowników, więc warto pamiętać o regularnych aktualizacjach. Najlepiej jest szukać aktualizacji na stronach producentów sprzętu, bo wtedy masz pewność, że wszystko będzie działać jak należy. Są też różne narzędzia, które automatycznie pomagają w aktualizacji sterowników, co może być dużą pomocą w utrzymaniu systemu w dobrym stanie.

Pytanie 2

Podaj wartość maski odwrotnej dla podsieci 255.255.240.0?

A. 255.255.15.255

B. 0.0.15.255

C. 0.0.240.255

D. 255.255.0.255

Maska podsieci 255.255.240.0 w systemie IPv4 wskazuje na to, że 20 bitów jest przeznaczonych na identyfikację sieci, a 12 bitów na identyfikację hostów. Aby obliczyć maskę odwrotną (ang. wildcard mask), należy odjąć wartość każdej części maski podsieci od 255. W tym przypadku: 255 - 255 = 0, 255 - 255 = 0, 255 - 240 = 15 i 255 - 0 = 255. Dlatego maska odwrotna dla podanej podsieci to 0.0.15.255. Maska odwrotna jest często używana w konfiguracjach zapór sieciowych oraz protokołach routingu, takich jak OSPF, gdzie definiuje, które adresy IP mają być brane pod uwagę w ramach danej podsieci. Ze względu na zmiany w wielkości podsieci, znajomość maski odwrotnej jest kluczowa dla efektywnego zarządzania ruchem sieciowym oraz zapewnienia bezpieczeństwa. Przykładem zastosowania jest konfiguracja reguł w zaporze sieciowej, gdzie maska odwrotna może określać zakres adresów IP, które mają być objęte daną polityką. Na przykład, w przypadku OSPF, maska odwrotna 0.0.15.255 pozwala na zdefiniowanie, które adresy w danej grupie będą uczestniczyć w protokole routingu.

Pytanie 3

W analogowym łączu abonenckim sygnalizacja wybiórcza jest wykorzystywana do przesyłania z urządzenia końcowego do centrali kolejnych cyfr numeru, który ma być wykonany w celu

A. zestawienia połączenia

B. liczenia impulsów

C. świadczenia usług

D. zrealizowania połączenia

Sygnalizacja wybiórcza w analogowym łączu abonenckim jest kluczowym elementem procesu zestawienia połączenia. Gdy użytkownik wybiera numer, sygnalizacja wybiórcza umożliwia przesyłanie informacji o poszczególnych cyfrach do centrali, co pozwala na identyfikację docelowego numeru. Zestawienie połączenia polega na nawiązaniu łączności między dwiema stronami oraz zainicjowaniu przepływu danych głosowych. W praktyce, gdy użytkownik wybiera numer, każda cyfra jest przesyłana jako impulsy, co jest zgodne ze standardami telekomunikacyjnymi. Istotne jest, aby zrozumieć, że zestawienie połączenia nie dotyczy tylko połączenia głosowego, ale również innych usług, takich jak przesyłanie danych czy transmisja faksów, które korzystają z analogowych łączy abonenckich. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują efektywne zarządzanie sygnalizacją, co wpływa na jakość i niezawodność połączeń.

Pytanie 4

Jakie jest pasmo częstotliwości, na którym pracują fale radiowe w bezprzewodowym standardzie IEEE 802.11g?

A. 5,0 MHz

B. 5,0 GHz

C. 2,4 MHz

D. 2,4 GHz

Odpowiedź 2,4 GHz jest poprawna, ponieważ standard IEEE 802.11g, który jest częścią rodziny Wi-Fi, operuje na paśmie częstotliwości 2,4 GHz. To pasmo jest szeroko stosowane w technologii bezprzewodowej, umożliwiając komunikację na dużą odległość w warunkach domowych i biurowych. Standard 802.11g zapewnia prędkości transmisji danych do 54 Mbps, co czyni go wspólnym wyborem dla użytkowników potrzebujących stabilnego połączenia internetowego. Warto zaznaczyć, że 2,4 GHz jest również używane przez inne technologie, takie jak Bluetooth i mikrofale, co może prowadzić do zakłóceń. Dlatego ważne jest, aby podczas projektowania sieci bezprzewodowej brać pod uwagę potencjalne źródła zakłóceń i odpowiednio planować rozmieszczenie punktów dostępowych. Poprawne zrozumienie częstotliwości operacyjnych pozwala również na lepsze wykorzystanie dostępnych zasobów sieciowych oraz zapewnienie optymalnej jakości sygnału. W praktyce, dobór odpowiedniego pasma częstotliwości jest kluczowy dla efektywności i niezawodności sieci bezprzewodowej.

Pytanie 5

Ile typów systemów PDH funkcjonuje na świecie?

A. 4 systemy PDH

B. 1 system PDH

C. 3 systemy PDH

D. 2 systemy PDH

Poprawna odpowiedź to 3 systemy PDH (Plesiochronous Digital Hierarchy), co jest zgodne z międzynarodowymi standardami telekomunikacyjnymi. PDH jest systemem używanym do przesyłania danych cyfrowych w sieciach telekomunikacyjnych. Wyróżniamy trzy główne systemy PDH: E1, T1 oraz E3. E1, stosowany głównie w Europie, przesyła dane z prędkością 2,048 Mbps, natomiast T1, popularny w Stanach Zjednoczonych, osiąga prędkość 1,544 Mbps. E3, z kolei, to wyższa hierarchia PDH, która pozwala na przesył danych z prędkością 34,368 Mbps. Zrozumienie różnych systemów PDH jest kluczowe w projektowaniu i zarządzaniu sieciami telekomunikacyjnymi, ponieważ pozwala na dobór odpowiednich rozwiązań do specyficznych potrzeb użytkowników. Na przykład, w sytuacjach, gdy wymagana jest wysoka przepustowość, można zastosować E3, podczas gdy E1 będzie odpowiedni dla standardowych aplikacji biurowych. Dobrze zrozumiane różnice między tymi systemami umożliwiają inżynierom optymalizację wydajności sieci, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży telekomunikacyjnej.

Pytanie 6

Kanał klasy D, który występuje w systemach ISDN z interfejsem BRI, odnosi się do kanału sygnalizacyjnego o przepustowości

A. 16 kbit/s

B. 64 kbit/s

C. 32 kbit/s

D. 128 kbit/s

Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumień dotyczących struktury i funkcji kanałów w systemie ISDN. Na przykład, wybór 128 kbit/s sugeruje, że użytkownik może mylić przepływność kanału D z łączną przepustowością interfejsu BRI, która rzeczywiście wynosi 128 kbit/s, ale obejmuje to dwa kanały B po 64 kbit/s każdy oraz jeden kanał D. Z kolei 32 kbit/s to wartość, która nie odnosi się do żadnego z kanałów w standardzie ISDN i może być wynikiem błędnego przypisania przepływności do funkcji sygnalizacji. Odpowiedź 64 kbit/s może być myląca, ponieważ dotyczy ona przepustowości jednego kanału B, a nie kanału D. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich pomyłek, obejmują niewłaściwe zrozumienie architektury ISDN oraz nieznajomość różnic między kanałami B i D. Warto zaznaczyć, że kanał D, mimo iż ma mniejszą przepustowość, pełni kluczową rolę w zarządzaniu połączeniami oraz zapewnieniu wysokiej jakości usług, co jest zgodne z wymaganiami standardów telekomunikacyjnych.

Pytanie 7

Jaki styk w łączu ISDN BRA służy do połączenia sieci dostępowej między końcem łącza dostawcy a centralą abonenta?

A. S

B. U

C. T

D. V

Odpowiedź 'U' jest poprawna, ponieważ w łączu ISDN BRA (Basic Rate Access) styk U służy do podłączenia sieci dostępowej pomiędzy zakończeniem łącza operatora a centralą u abonenta. Styk U jest definiowany przez standard ETSI ISDN i stanowi interfejs, który umożliwia komunikację z siecią telekomunikacyjną. W praktyce, styk U obsługuje dwa kanały B o przepustowości 64 kb/s każdy oraz jeden kanał D o przepustowości 16 kb/s, co umożliwia równoczesne przesyłanie danych i sygnalizacji. Dzięki wykorzystaniu stylu wyważonego, styk U jest szczególnie użyteczny w zastosowaniach, gdzie wymagana jest stabilność i niezawodność połączeń, takich jak połączenia telefoniczne i przesyłanie danych w małych biurach czy domach. Użytkownicy powinni być świadomi, że styk U jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania systemów ISDN, a jego nieprawidłowe podłączenie może prowadzić do problemów z komunikacją i jakości usług.

Pytanie 8

Jakie włókno wykorzystywane jest do wzmacniania przewodów telekomunikacyjnych, w tym także światłowodowych?

A. Włókno ebonitowe

B. Włókno węglowe

C. Włókno Kevlar

D. Włókno bakelitowe

Chociaż karbon, ebonit i bakelit są materiałami stosowanymi w różnych zastosowaniach technicznych, nie nadają się do wzmacniania kabli telekomunikacyjnych. Karbon, znany z wyjątkowej odporności na temperaturę i wysokiej twardości, jest stosowany głównie w przemyśle lotniczym i motoryzacyjnym, ale jego sztywność i kruchość sprawiają, że nie jest odpowiedni do zastosowań, w których wymagane jest elastyczne i wytrzymałe wsparcie, jakie zapewnia Kevlar. Ebonit, będący rodzajem gumy, jest materiałem dielektrycznym, który znajduje zastosowanie w izolacji, ale nie oferuje wymaganej wytrzymałości mechanicznej. Z kolei bakelit, będący wczesnym tworzywem sztucznym, jest używany w produkcji komponentów elektronicznych i przedmiotów codziennego użytku, jednak nie spełnia wymagań dotyczących wytrzymałości i odporności na uszkodzenia dla kabli telekomunikacyjnych. Często mylone są zastosowania tych materiałów z ich właściwościami fizycznymi, co prowadzi do błędnych wniosków przy wyborze materiałów do nowych technologii, takich jak światłowody. Właściwy wybór materiałów, takich jak Kevlar, jest kluczowy dla zapewnienia długotrwałych i niezawodnych rozwiązań w branży telekomunikacyjnej.

Pytanie 9

Jakie źródło dostarcza częstotliwość odniesienia dla pozostałych zegarów?

A. UTC (Universal Time Coordinate)

B. SEC (Synchronous Equipment Clock)

C. PRC (Primary Reference Clock)

D. SSU (Synchronization Supply Unit)

Wybór pozostałych opcji wskazuje na pewne niedopatrzenia w zrozumieniu roli różnych zegarów w systemach synchronizacji. SSU (Synchronization Supply Unit) jest jednostką, która dostarcza sygnały synchronizacyjne, ale sama w sobie nie jest źródłem częstotliwości odniesienia. Zamiast tego, opiera się na PRC, aby zapewnić odpowiednią synchronizację w systemach telekomunikacyjnych. UTC (Universal Time Coordinate), choć istotny dla globalnego pomiaru czasu, nie jest bezpośrednim źródłem częstotliwości dla zegarów lokalnych, lecz standardem używanym do synchronizacji czasu na całym świecie. Pojęcie SEC (Synchronous Equipment Clock) odnosi się do zegara używanego w urządzeniach synchrnonizacyjnych, ale jego funkcja jest zależna od PRC. Typowym błędem w rozumieniu tego zagadnienia jest utożsamianie różnych typów zegarów jako równorzędnych źródeł synchronizacji, podczas gdy w rzeczywistości istnieje hierarchia, w której PRC zajmuje najważniejsze miejsce. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania systemami synchronizacji, co jest istotne w kontekście nowoczesnych sieci telekomunikacyjnych i technologii informacyjnych.

Pytanie 10

Zidentyfikuj modulację analogową.

A. FSK (Frequency-Shift Keying)

B. SSB (Single Sideband)

C. ASK (Amplitude Shift Keying)

D. PSK (Phase Shift Keying)

Zarówno ASK (Amplitude Shift Keying), PSK (Phase Shift Keying), jak i FSK (Frequency Shift Keying) to techniki modulacji cyfrowej, a nie analogowej. Modulacja amplitudy (ASK) polega na zmianie amplitudy sygnału nośnego w odpowiedzi na dane cyfrowe, co może prowadzić do utraty jakości sygnału w obecności szumów. Modulacja fazy (PSK) zmienia fazę nośnej w odpowiedzi na bit danych, co sprawia, że jest mniej podatna na zakłócenia niż ASK, ale nadal nie jest techniką analogową. Z kolei FSK polega na zmianie częstotliwości sygnału nośnego, aby reprezentować różne stany logiczne, co czyni ją użyteczną w różnych systemach komunikacyjnych, zwłaszcza w modemach, jednak również należy do grupy modulacji cyfrowej. Ważne jest zrozumienie, że analogowe techniki modulacji, takie jak SSB, mają zastosowanie w kontekście ciągłych sygnałów, co pozwala na lepsze wykorzystanie dostępnego pasma i zapewnia wyższą jakość sygnału w długodystansowych transmisjach. Typowym błędem myślowym przy odpowiedziach na tego typu pytania jest mylenie terminów analogowych i cyfrowych. Dlatego kluczowe jest, aby uważnie zwracać uwagę na klasyfikacje technik modulacji i ich zastosowanie w praktyce.

Pytanie 11

Interfejs rutera ma adres 192.200.200.5/26. Ile dodatkowych urządzeń może być podłączonych w tej podsieci?

A. 63

B. 61

C. 62

D. 64

Odpowiedzi 64, 62 oraz 63 mogą na pierwszy rzut oka wydawać się logiczne, jednak każda z nich opiera się na błędnym rozumieniu zasad adresacji IP i rezerwacji adresów w podsieci. Liczba 64 adresów, chociaż wydaje się bezpośrednim wynikiem obliczeń, nie uwzględnia faktu, że w każdej podsieci konieczne jest zarezerwowanie dwóch adresów: jednego dla adresu sieci i drugiego dla adresu rozgłoszeniowego. W związku z tym, nawet 64 adresy to nie liczba, którą można całkowicie wykorzystać dla urządzeń w sieci. Odpowiedź 62, mimo że uwzględnia dwa zarezerwowane adresy, nie bierze pod uwagę, że w praktyce może być konieczność rezerwacji dodatkowych adresów dla infrastruktury sieciowej, co zmniejsza całkowitą liczbę urządzeń, które mogą otrzymać adres IP. Warto także zauważyć, że odpowiedź 63 zakłada, że wszystkie adresy IP poza siecią i rozgłoszeniem mogą być wykorzystane, co jest mylnym założeniem. Przy projektowaniu sieci ważne jest, aby nie tylko znać zasady dotyczące adresacji, ale również umieć je zastosować w praktyce, co pozwala uniknąć problemów z dostępnością adresów w przyszłości. Istotne jest również, aby przydzielać adresy IP w sposób przemyślany, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania siecią.

Pytanie 12

Jakie są zadania bloku MSC w sieci GSM?

A. zestawienie, rozłączenie i nadzór nad połączeniem

B. utrzymywanie bazy danych zawierającej numery terminali

C. prowadzenie rejestru abonentów gości

D. prowadzenie rejestru abonentów własnych

Odpowiedź 'zestawienie, rozłączenie i nadzór nad połączeniem' jest prawidłowa, ponieważ blok MSC (Mobile Switching Center) w sieci GSM pełni kluczową rolę w zarządzaniu połączeniami głosowymi i przesyłem danych. Jego podstawowe funkcje obejmują zestawienie połączeń między abonentami, a także ich rozłączenie po zakończeniu rozmowy. Nadzór nad połączeniem pozwala na monitorowanie jakości i ciągłości połączenia, co jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości usług telekomunikacyjnych. Przykładem zastosowania tych funkcji jest sytuacja, gdy użytkownik nawiązuje połączenie z innym abonentem; MSC odpowiada za zestawienie połączenia, co oznacza, że łączy sygnały zwrotnych i zapewnia, że obie strony mogą komunikować się przez ustalone kanały. Dodatkowo, MSC zarządza logiką połączeń, co obejmuje również przekazywanie informacji o połączeniach do odpowiednich baz danych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, jak standard GSM 04.08, który reguluje zasady działania MSC w kontekście połączeń.

Pytanie 13

W sieciach z komutacją pakietów transmisja może odbywać się w dwóch trybach: wirtualnej koneksji oraz w trybie datagramowym. Wskaż twierdzenie, które jest niezgodne z zasadami transmisji w trybie datagramowym?

A. Istnieje ryzyko, że odbiorca otrzyma pakiety w innej kolejności niż zostały one wysłane przez nadawcę

B. Każdy pakiet zawiera w swoim nagłówku numer kanału wirtualnego, z którego korzysta

C. Trasa dla każdego pakietu jest ustalana oddzielnie

D. Złożenie wiadomości jest skomplikowane i kosztowne

Pojęcie transmisji w trybie datagram odnosi się do sposobu, w jaki pakiety danych są przesyłane w sieciach, a kluczową cechą tego trybu jest brak stałej ścieżki komunikacyjnej. W związku z tym, nie ma potrzeby, aby każdy pakiet miał zapisany w swoim nagłówku numer kanału wirtualnego. Taki numer byłby charakterystyczny dla połączenia wirtualnego, które zapewnia ustaloną trasę i gwarantuje porządek dostarczania. W trybie datagram, pakiety mogą podróżować różnymi trasami, co sprawia, że ich odbiór może nastąpić w różnej kolejności. Inne stwierdzenia, takie jak ryzyko dostarczenia pakietów w innej kolejności czy indywidualne ustalanie tras, są zgodne z zasadami działania tego trybu. W praktyce, błędne rozumienie protokołów transmisji może prowadzić do nieefektywnego projektowania systemów sieciowych, gdzie niewłaściwy wybór trybu transmisji może wpłynąć na jakość usług, takie jak opóźnienia czy utrata danych. Projektując systemy oparte na protokołach, warto kierować się zasadami doboru odpowiednich metod transmisji do charakterystyki danej aplikacji oraz wymogów dotyczących jakości i wydajności przesyłania danych.

Pytanie 14

Jakie dwa typy telefonów można podłączyć do magistrali S/T w centrali telefonicznej i w jaki sposób?

A. ISDN równolegle

B. POTS równolegle

C. POTS szeregowo

D. ISDN szeregowo

Odpowiedzi 'ISDN szeregowo', 'POTS szeregowo' oraz 'POTS równolegle' są błędne z kilku powodów. W przypadku ISDN szeregowo, chociaż teoretycznie możliwe jest podłączenie urządzeń w tej konfiguracji, nie jest to zgodne z praktycznymi zastosowaniami, które preferują połączenia równoległe w celu zwiększenia efektywności. Podłączenie szeregowe nie pozwala na równoczesny dostęp do linii, co jest kluczowe w zastosowaniach komercyjnych. W przypadku POTS (Plain Old Telephone Service), standard ten nie jest przystosowany do podłączeń równoległych w kontekście centrali ISDN, ponieważ telefonia analogowa operuje na zupełnie innych zasadach. Ponadto, połączenia szeregowe w systemach POTS są ograniczone przez fakt, że mogą wspierać tylko jedno urządzenie na linii, co prowadzi do znacznych ograniczeń w komunikacji, szczególnie w środowiskach wymagających jednoczesnej obsługi wielu połączeń. Te pomyłki często wynikają z nieporozumień dotyczących różnic między technologią ISDN a analogową POTS oraz ich zastosowaniami w praktyce. Właściwe zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i implementacji systemów telekomunikacyjnych.

Pytanie 15

Podczas wykonywania prac budowlanych doszło do uszkodzenia kabla UTP CAT 5e, który stanowi element sieci strukturalnej. Jak powinno się postąpić, aby naprawić tę usterkę?

A. Połączyć przerwane końce przewodów.

B. Zlutować końce przerwanych przewodów.

C. Zastosować kostkę elektryczną do połączenia przewodów.

D. Wymienić cały odcinek kabla.

Wybór wymiany całego odcinka kabla UTP CAT 5e jest zgodny z najlepszymi praktykami w zakresie budowy i utrzymania sieci strukturalnych. Kabel UTP, zwłaszcza w standardzie CAT 5e, jest zaprojektowany do przesyłania sygnałów z określoną jakością i przy minimalnych stratach. Przerwanie kabla może prowadzić do degradacji jakości sygnału, a nawet całkowitej utraty połączenia. Wymiana uszkodzonego odcinka pozwala na zachowanie integralności sieci, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania wszelkich aplikacji korzystających z sieci. Ponadto, zaleca się stosowanie złączek i elementów zgodnych z normami TIA/EIA-568, co zapewnia odpowiednie parametry transmisji oraz redukcję potencjalnych zakłóceń. Ważne jest również, aby po wymianie kabla przeprowadzić jego testowanie przy użyciu odpowiednich narzędzi, takich jak tester kabli, aby upewnić się, że nowa instalacja spełnia wymagania standardów sieciowych.

Pytanie 16

Jakie narzędzie należy wykorzystać do aktualizacji sterownika urządzenia w systemie MS Windows?

A. wygląd oraz personalizacja

B. bezpieczeństwo i konserwacja

C. menedżer urządzeń

D. ustawienia zasilania

Menedżer urządzeń to kluczowe narzędzie w systemie MS Windows, które umożliwia zarządzanie sprzętem podłączonym do komputera. Używając Menedżera urządzeń, użytkownicy mogą aktualizować sterowniki, co jest istotne dla zapewnienia optymalnej wydajności i kompatybilności sprzętu. Aktualizacja sterowników może rozwiązać problemy z działaniem urządzeń, takich jak drukarki, karty graficzne czy urządzenia USB. Aby zaktualizować sterownik, wystarczy kliknąć prawym przyciskiem myszy na odpowiednim urządzeniu w Menedżerze urządzeń, a następnie wybrać opcję „Aktualizuj sterownik”. System automatycznie sprawdzi dostępność nowszych wersji sterowników w Internecie lub umożliwi ręczne wskazanie lokalizacji pliku sterownika. W kontekście dobrych praktyk IT, regularne aktualizowanie sterowników jest zalecane przez producentów sprzętu oraz organizacje zajmujące się bezpieczeństwem, ponieważ nowe wersje często zawierają poprawki błędów oraz usprawnienia wydajności. Zrozumienie, jak korzystać z Menedżera urządzeń, jest niezbędne dla każdego użytkownika, który chce utrzymać system operacyjny w dobrym stanie.

Pytanie 17

W badanym systemie transmisji, wartość stopy błędów wynosi 0,000001. Ile maksymalnie błędnych bitów może wystąpić podczas przesyłania danych z prędkością 2 Mb/s?

A. 2 bity

B. 22 bity

C. 200 bitów

D. 20 bitów

Aby wyliczyć maksymalną liczbę błędnych bitów w systemie transmisyjnym, musimy zastosować wzór, który uwzględnia stopę błędów oraz przepustowość transmisji. W tym przypadku stopa błędów wynosi 0,000001 (co oznacza, że na każdy milion przesłanych bitów, jeden jest błędny). Przy przepustowości 2 Mb/s, w ciągu jednej sekundy przesyłane są 2 000 000 bitów. Możemy obliczyć maksymalną liczbę błędów, mnożąc liczbę przesyłanych bitów przez stopę błędów: 2 000 000 * 0,000001 = 2 bity. Jest to kluczowy wynik, który odnosi się do praktycznych aspektów inżynierii telekomunikacyjnej, gdzie znajomość parametrów jakości transmisji jest niezbędna. W praktyce, w przypadku projektowania systemów transmisyjnych, inżynierowie muszą zawsze uwzględniać stopę błędów, aby zapewnić niezawodność komunikacji. Standardy takie jak ITU-T G.826, które dotyczą jakości usług w sieciach telekomunikacyjnych, również podkreślają znaczenie monitorowania i kontrolowania błędów w transmisji.

Pytanie 18

Jaki akronim odnosi się do technologii pakietowej, która jednocześnie obsługuje HSDPA i HSUPA, umożliwiając transfer danych z prędkością do 14,4 Mb/s przy pobieraniu oraz do 5,76 Mb/s przy wysyłaniu?

A. GPRS (2G) (General Packet Radio Service)

B. HSPA (3,5G) (High Speed Packet Access)

C. LTE (Long Term Evolution)

D. GSM (Global System for Mobile Communications)

HSPA, czyli High Speed Packet Access, to technologia, która łączy w sobie możliwości HSDPA (High-Speed Downlink Packet Access) oraz HSUPA (High-Speed Uplink Packet Access). Dzięki tym technologiom możliwe jest osiąganie znacznych prędkości transferu danych, wynoszących do 14,4 Mb/s w kierunku pobierania oraz 5,76 Mb/s podczas wysyłania danych. HSPA jest kluczowym komponentem technologii 3,5G, co czyni ją istotnym krokiem w rozwoju mobilnego dostępu do Internetu. Przykłady zastosowania HSPA obejmują streamowanie wideo w wysokiej rozdzielczości, korzystanie z aplikacji wymagających dużych transferów danych, a także wspieranie mobilnych rozwiązań w biznesie. Dzięki HSPA użytkownicy mogą doświadczać płynnego przeglądania stron internetowych oraz korzystać z aplikacji w czasie rzeczywistym, co podnosi jakość usług mobilnych. Standard ten przeszedł ewolucję i w dalszym ciągu jest podstawą dla kolejnych technologii, takich jak HSPA+, które oferują jeszcze wyższe prędkości transferu danych.

Pytanie 19

Czym jest partycja?

A. zbiór od kilku do kilkuset fizycznych dysków, które są zgrupowane w kilka do kilkudziesięciu grup

B. mechanizm, w którym część danych jest dodatkowo przechowywana w pamięci o lepszych parametrach

C. logiczny obszar, wydzielony na dysku twardym, który może być formatowany przez system operacyjny w odpowiednim systemie plików

D. pamięć komputerowa, która jest adresowana i dostępna bezpośrednio przez procesor, a nie przez urządzenia wejścia-wyjścia

Partycja to kluczowy element zarządzania pamięcią masową, definiujący obszar logiczny na dysku twardym. Umożliwia ona podział nośnika na mniejsze, izolowane sekcje, które mogą być zarządzane niezależnie. Dzięki temu system operacyjny ma możliwość formatowania każdego z tych obszarów w odpowiednim systemie plików, co pozwala na efektywne zarządzanie danymi. Przykładowo, w systemie Windows można stworzyć partycję NTFS dla instalacji systemu operacyjnego, a jednocześnie utworzyć partycję FAT32 do przechowywania plików wymiennych, które mogą być używane na różnych systemach operacyjnych. W praktyce partycje są także wykorzystywane do tworzenia kopii zapasowych, organizowania danych oraz oddzielania systemu operacyjnego od plików użytkownika, co przekłada się na bezpieczeństwo oraz łatwość w zarządzaniu. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, podczas konfiguracji dysków twardych zaleca się staranne planowanie partycji, aby zminimalizować ryzyko awarii danych oraz optymalizować wydajność systemu.

Pytanie 20

Jaką pamięć operacyjną komputera przedstawia rysunek?

A. DIMM

B. DDR

C. DDR II

D. SDRAM

Wybór odpowiedzi DIMM, DDR II, czy DDR może wynikać z pewnego zamieszania dotyczącego terminologii i technologii pamięci. DIMM (Dual In-line Memory Module) jest jedynie formą, w jakiej pamięć SDRAM może być zamontowana w komputerze. Oznacza to, że pamięć DIMM może być zarówno SDRAM, jak i nowszym DDR, ale nie jest to konkretny typ pamięci. Z kolei DDR II to druga generacja pamięci DDR, która różni się od SDRAM pod względem architektury i wydajności. DDR II oferuje wyższe prędkości i efektywność energetyczną w porównaniu do SDRAM, ale nie jest bezpośrednio związana z technologią przedstawioną na rysunku. Z kolei SDRAM odnosi się do pamięci, która działa synchronicznie z zegarem systemowym, a nie do jej formatu. Wybór DDR może również wynikać z mylnego założenia, że wszystkie nowoczesne systemy korzystają jedynie z DDR, co jest nieprawdziwe. W rzeczywistości SDRAM jest kluczowym krokiem w ewolucji pamięci komputerowej, a brak zrozumienia tego pojęcia może prowadzić do nieporozumień na temat architektury pamięci w komputerach. Wiedza na temat standardów pamięci operacyjnej jest istotna, aby poprawnie dobierać komponenty do systemu komputerowego oraz zrozumieć ich wpływ na wydajność operacyjną.

Pytanie 21

Jakie jest podstawowe zadanie układu antylokalnego w telefonie?

A. Przesyła informację adresową identyfikującą pożądanego abonenta

B. Przekształca sygnał elektryczny w dźwięki o danej częstotliwości

C. Tłumi sygnał przechodzący z mikrofonu do słuchawki tego samego urządzenia

D. Konwertuje sygnał akustyczny z mowy na sygnał elektryczny

Podstawowa funkcja układu antylokalnego w aparacie telefonicznym polega na tłumieniu sygnałów akustycznych, które mogą przedostawać się z mikrofonu do słuchawki. Tłumienie to jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości rozmowy telefonicznej, ponieważ eliminuje problem z echem, które może występować, gdy dźwięk z głośnika wraca do mikrofonu. Poprzez odpowiednie filtrowanie tych sygnałów, układ antylokalny pozwala na znaczne poprawienie komfortu użytkowania, umożliwiając wyraźniejsze słyszenie rozmówcy. W praktyce, urządzenia mobilne stosują różne techniki, takie jak algorytmy cyfrowego przetwarzania sygnałów (DSP), aby skutecznie zredukować poziom echa i zapewnić czystość transmisji dźwięku. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują dostosowywanie parametrów tłumienia do warunków akustycznych otoczenia, co może znacząco wpłynąć na jakość dźwięku podczas rozmów telefonicznych.

Pytanie 22

Możliwość używania fal nośnych o identycznych częstotliwościach w komórkach systemu telefonii komórkowej, które nie sąsiadują ze sobą, stanowi przykład zastosowania zwielokrotnienia

A. CDM (Code Division Multiplexing)

B. FDM (Frequency Division Multiplexing)

C. SDM (Space Division Multiplexing)

D. TDM (Time Division Multiplexing)

Zastosowanie fal nośnych o tych samych częstotliwościach w różnych komórkach telefonii komórkowej jest niezwiązane z technikami FDM, CDM czy TDM. Frequency Division Multiplexing (FDM) polega na podziale dostępnego pasma na różne podpasma, co nie jest odpowiednie w kontekście udostępniania tych samych częstotliwości w różnych lokalizacjach. W zastosowaniach FDM, każda transmisja wymaga wyodrębnienia osobnych częstotliwości, co skutkuje nieefektywnym wykorzystaniem zasobów w przypadku bliskich lokalizacji. Z kolei Code Division Multiplexing (CDM) wykorzystuje unikalne kody do rozróżnienia sygnałów, jednak nie odnosi się bezpośrednio do geograficznego rozmieszczenia komórek. W przypadku Time Division Multiplexing (TDM), sygnały są przesyłane w wyznaczonych czasach, co również nie pozwala na równoległe wykorzystanie tych samych częstotliwości w różnych komórkach. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych technik z przestrzennym podziałem, co prowadzi do nieporozumień dotyczących ich zastosowania w infrastrukturze telekomunikacyjnej. Właściwe zrozumienie różnic pomiędzy tymi metodami jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i zarządzania sieciami telefonii komórkowej, zwłaszcza w kontekście rosnących wymagań związanych z jakością usług oraz efektywnością wykorzystania pasma.

Pytanie 23

Linia idealna, w której nie występują straty, posiada

A. nieskończoną rezystancję i zerową upływność

B. nieskończoną rezystancję i nieskończoną upływność

C. zerową rezystancję i nieskończoną upływność

D. zerową rezystancję i zerową upływność

Linia długa bez strat energii to taka, która ma zerową rezystancję i brak upływności. To znaczy, że w ogóle nie traci energii w postaci ciepła. Tego typu linie są super ważne w teorii obwodów i mają swoje zastosowanie w telekomunikacji oraz przy przesyle energii. W praktyce, takie zerowe wartości pomagają w analizie i projektowaniu systemów, jak np. linie transmisyjne, gdzie minimalizacja strat jest kluczowa. W branży dąży się do tego, żeby osiągać wartości bliskie zeru, co ma ogromne znaczenie tam, gdzie liczy się wysoką wydajność. Dobre praktyki w projektowaniu obwodów polegają na używaniu materiałów o jak najniższej rezystancji oraz optymalizacji długości linii. To wszystko jest mega ważne dla inżynierów zajmujących się projektowaniem systemów elektrycznych i elektronicznych. Moim zdaniem, zrozumienie tych zasad to podstawa w tej dziedzinie.

Pytanie 24

Jakie urządzenie służy do nawiązania połączenia z Internetem w trybie wdzwanianym (Dial Up)?

A. Modem analogowy

B. Filtr elektroniczny

C. Koncentrator DSLAM

D. Ruter DSL

Modem analogowy jest urządzeniem, które umożliwia nawiązywanie połączenia z siecią Internet na łączu wdzwanianym (Dial Up). Działa on na zasadzie konwersji sygnałów cyfrowych generowanych przez komputer na analogowe, które mogą być przesyłane przez standardową linię telefoniczną. W praktyce, modem analogowy łączy się z gniazdkiem telefonicznym i za pomocą linii telefonicznej łączy użytkownika z dostawcą usług Internetowych (ISP). Warto zauważyć, że korzystanie z modemu analogowego jest rozwiązaniem stosunkowo wolnym w porównaniu do współczesnych technologii, takich jak DSL czy światłowód, jednak w przeszłości stanowiło podstawowy sposób dostępu do Internetu. Dobre praktyki w zakresie korzystania z modemu analogowego obejmują stosowanie filtrów do linii telefonicznych w celu eliminacji zakłóceń oraz unikanie korzystania z usług telefonicznych podczas nawiązywania połączenia internetowego, co mogłoby przerwać transmisję danych. Współczesne standardy, jak ADSL, zastąpiły modemy analogowe, jednak rozumienie ich działania jest kluczowe dla zrozumienia ewolucji technologii komunikacyjnych.

Pytanie 25

Jaką cechę ma kod, w którym dwubitowe sekwencje danych są reprezentowane przez jeden z czterech dostępnych poziomów amplitudy?

A. Manchester

B. NRZ-M

C. 2B1Q

D. CMI

Odpowiedź 2B1Q jest prawidłowa, ponieważ oznacza '2 Binary 1 Quaternary' i polega na kodowaniu pary bitów w jedną z czterech możliwych amplitud sygnału. W praktyce oznacza to, że dla dwóch bitów (00, 01, 10, 11) przypisywane są cztery różne poziomy napięcia. Ta metoda kodowania pozwala na zwiększenie efektywności przesyłania informacji, co jest kluczowe w systemach telekomunikacyjnych, gdzie ograniczona szerokość pasma wymusza optymalizację wykorzystania dostępnych zasobów. 2B1Q jest wykorzystywane w różnych standardach, takich jak ISDN (Integrated Services Digital Network), co świadczy o jego praktycznym zastosowaniu w rzeczywistych systemach komunikacyjnych. Dodatkowo, kod 2B1Q charakteryzuje się dobrą odpornością na błędy oraz łatwością w synchronizacji, co czyni go odpowiednim rozwiązaniem dla nowoczesnych aplikacji cyfrowych. Rozumienie 2B1Q oraz jego zastosowań może zatem znacząco przyczynić się do efektywności projektowania systemów transmisyjnych.

Pytanie 26

Najwyższa wartość natężenia prądu, jaką może pobierać urządzenie abonenckie zasilane z otwartej pętli zgodnie z normą europejską EN 300 001, wynosi

A. 0,7 mA

B. 0,9 mA

C. 0,4 mA

D. 0,6 mA

Maksymalna wartość natężenia prądu dla urządzenia abonenckiego zasilanego z linii w stanie otwartej pętli wynosząca 0,4 mA jest zgodna z europejską normą EN 300 001. Normy te określają standardy dotyczące zasilania urządzeń telekomunikacyjnych, co jest kluczowe dla zapewnienia ich stabilności oraz bezpieczeństwa. Przy wartości 0,4 mA urządzenia mogą funkcjonować prawidłowo, jednocześnie minimalizując ryzyko przeciążenia linii, co może prowadzić do uszkodzeń oraz obniżenia jakości usług. Przykładem zastosowania tej normy jest zasilanie różnych typów modemów oraz urządzeń do transmisji danych, które muszą operować w określonym zakresie prądowym, aby uniknąć zakłóceń. Dodatkowo, przestrzeganie norm europejskich jest istotne z punktu widzenia regulacji prawnych w branży telekomunikacyjnej, co wpływa na bezpieczeństwo użytkowników oraz kompatybilność technologii.

Pytanie 27

Który parametr linii długiej określa pole elektryczne pomiędzy przewodami tej linii?

A. Indukcyjność na jednostkę długości linii

B. Pojemność na jednostkę długości linii

C. Rezystancja na jednostkę długości linii

D. Upływność na jednostkę długości linii

Pojemność na jednostkę długości linii jest kluczowym parametrem w kontekście linii długich, który opisuje zdolność linii do przechowywania ładunku elektrycznego. W przypadku przewodów linii długiej, pole elektryczne wytwarzane między przewodami jest ściśle związane z ich pojemnością. W praktyce, im większa pojemność, tym większa ilość energii elektrycznej może być zgromadzona w polu elektrycznym, co jest kluczowe dla działania systemów komunikacyjnych i przesyłowych. Przykładem zastosowania pojemności linii długich może być projektowanie kabli telekomunikacyjnych, gdzie odpowiednie dostosowanie pojemności pozwala na minimalizację strat sygnału i zwiększenie efektywności przesyłu danych. Standardy takie jak IEC 60794 regulują właściwości kabli optycznych, gdzie pojemność jest jednym z kluczowych parametrów umożliwiającym optymalizację ich działania. Dobrze zaprojektowane systemy z uwzględnieniem pojemności na jednostkę długości przyczyniają się do stabilności i niezawodności przesyłu sygnałów elektrycznych.

Pytanie 28

Która klasa ruchu w sieciach ATM dotyczy usług o stałym zapotrzebowaniu na pasmo, takich jak emulacja połączeń czy niekompresowana transmisja dźwięku?

A. UBR

B. CBR

C. ABR

D. VBR

Odpowiedź CBR (Constant Bit Rate) jest poprawna, ponieważ odnosi się do klas ruchowych w sieci ATM, które zapewniają stałe zapotrzebowanie na pasmo. CBR jest szczególnie istotny dla aplikacji, które wymagają deterministycznego i przewidywalnego przepływu danych, takich jak transmisja głosu w czasie rzeczywistym czy wideo. W przypadku transmisji głosu bez kompresji, istotne jest, aby pasmo było stale dostępne, aby zapewnić jakość i ciągłość połączenia. Przykładem zastosowania CBR może być telekonferencja, gdzie opóźnienia i zmiany w jakości dźwięku są niedopuszczalne. CBR umożliwia rezerwację określonej ilości pasma w sieci, co odpowiada standardom jakości usług (QoS) stosowanym w telekomunikacji i wideo. Dobre praktyki w tej dziedzinie obejmują monitorowanie i zarządzanie ruchem w sieci w celu zapewnienia, że dostępne zasoby są wystarczające do obsługi zadań wymagających CBR.

Pytanie 29

Jak definiuje się dokładność przetwornika C/A?

A. różnica między zmierzoną a przewidywaną wartością napięcia wejściowego

B. iloraz wartości napięcia wejściowego zmierzonej do przewidywanej

C. różnica pomiędzy zmierzoną a zakładaną wartością napięcia wyjściowego

D. iloczyn wartości napięcia wyjściowego zmierzonej oraz przewidywanej

Zrozumienie dokładności przetwornika C/A wymaga znajomości podstawowych zasad jego działania oraz funkcji, jakie pełni w systemach elektronicznych. Propozycje dotyczące iloczynu lub ilorazu napięć wyjściowych są mylące i nie odzwierciedlają rzeczywistego pomiaru, który koncentruje się na różnicy między wartościami. Gdy mówimy o iloczynie zmierzonych i przewidywanych wartości, wprowadzamy pojęcia, które są nieadekwatne do analizy dokładności, a zamiast tego dotyczą innych aspektów takich jak moc czy przesunięcia fazowe. Z kolei iloraz zmierzonych wartości napięcia nie jest miarą dokładności, a jego obliczanie może prowadzić do błędnych wniosków o wydajności systemu. Błędne założenia dotyczące tego, co oznacza „dokładność”, mogą prowadzić do pomyłek w projektowaniu oraz kalibracji urządzeń. W praktyce, niewłaściwe zrozumienie tych koncepcji może skutkować poważnymi problemami w systemach pomiarowych, gdzie kluczowe jest precyzyjne odwzorowanie sygnałów. Dlatego istotne jest, aby podchodzić do definicji dokładności w kontekście różnic pomiarowych, co jest zgodne z normami branżowymi oraz zaleceniami technicznymi w dziedzinie inżynierii elektrycznej i elektronicznej.

Pytanie 30

Pole komutacyjne z rozszerzeniem to takie pole, które dysponuje

A. dwukrotnie większą liczbą wejść niż wyjść

B. równą liczbą wejść i wyjść

C. większą liczbą wyjść niż wejść

D. większą liczbą wejść niż wyjść

Zrozumienie charakterystyki pól komutacyjnych z ekspansją jest kluczowe dla efektywnego projektowania systemów, a błędne postrzeganie ich funkcji może prowadzić do poważnych usterek w architekturze systemów. Odpowiedzi sugerujące, że pole komutacyjne ma więcej wejść niż wyjść, lub równe ich liczby, nie uwzględniają fundamentalnych aspektów przetwarzania sygnałów i danych. W praktyce, pole z równą liczbą wejść i wyjść nie może efektywnie manipulować i kierować sygnałami do wielu punktów docelowych, co ogranicza jego funkcjonalność. Ponadto, zbyt duża liczba wejść w stosunku do wyjść może prowadzić do przeciążenia systemu i spowolnienia procesów przetwarzania. Typowe błędy myślowe, takie jak mylenie funkcji wejściowych i wyjściowych, mogą wynikać z braku zrozumienia dynamiki systemów komutacyjnych. W rzeczywistości, celem projektowania pól komutacyjnych jest maksymalizacja efektywności przepływu danych, co osiąga się poprzez zapewnienie większej liczby wyjść, co z kolei pozwala na bardziej elastyczne i efektywne zarządzanie sygnałami w systemach złożonych.

Pytanie 31

System, w którym wszystkie kanały wykorzystują to samo pasmo częstotliwości równocześnie, a zwielokrotnienie realizowane jest przez przypisanie indywidualnego kodu do każdej pary nadajnik-odbiornik, to system

A. TCM (Time Compression Multiplexing)

B. TDM (Time Division Multiplexing)

C. FDM (Frequency Division Multiplexing)

D. CDM (Code Division Multiplexing)

System CDM (Code Division Multiplexing) umożliwia jednoczesne przesyłanie wielu sygnałów w tym samym paśmie częstotliwości, przy użyciu unikalnego kodu przypisanego do każdej pary nadajnik-odbiornik. W praktyce oznacza to, że różne sygnały mogą współistnieć i być przesyłane równocześnie, ponieważ są rozróżniane na podstawie kodu. To zjawisko jest fundamentem technologii komunikacji mobilnej, takiej jak CDMA (Code Division Multiple Access), która jest powszechnie stosowana w sieciach 3G. Przykładem zastosowania CDM jest system GPS, gdzie różne satelity transmitują sygnały, które są rozróżniane dzięki unikalnym kodom. Standardy takie jak IS-95 i cdma2000 są przykładami implementacji CDM w praktyce, które przyczyniły się do rozwoju wydajnych sieci telekomunikacyjnych. Dzięki CDM można optymalizować użycie pasma, co jest kluczowe w nowoczesnych systemach komunikacji, gdzie ograniczone zasoby częstotliwości muszą być efektywnie wykorzystywane.

Pytanie 32

W systemie PCM 30/32 przepustowość jednego kanału telefonicznego wynosi

A. 128 kbit/s

B. 256 kbit/s

C. 2 048 kbit/s

D. 64 kbit/s

Prawidłowa odpowiedź to 64 kbit/s, co jest zgodne z normami zastosowanymi w systemie PCM 30/32. System ten jest oparty na technice kwantyzacji, która umożliwia przetwarzanie sygnału analogowego na cyfrowy. W ramach tego systemu, każdy kanał telefoniczny wykorzystuje modulację PCM (Pulse Code Modulation), co pozwala na efektywne przesyłanie mowy z użyciem ograniczonej przepustowości. W praktyce oznacza to, że każdy z kanałów na stałe otrzymuje dostęp do określonej ilości pasma, co w tym przypadku wynosi 64 kbit/s. Technika ta jest standardem w telekomunikacji, umożliwiającym efektywne zarządzanie i wykorzystanie zasobów sieciowych w ramach systemów ISDN (Integrated Services Digital Network). Zastosowanie tego standardu w nowoczesnych systemach telekomunikacyjnych, takich jak VoIP (Voice over IP), nadal opiera się na podobnych zasadach, co podkreśla znaczenie znajomości tych parametrów w kontekście projektowania i optymalizacji sieci telekomunikacyjnej.

Pytanie 33

Aby użytkownik mógł skorzystać z funkcji tonowej sygnalizacji, konieczne jest włączenie wsparcia dla jego konta usługi oznaczonej skrótem

A. DTMF

B. CONF

C. MCID

D. CLIR

DTMF, czyli Dual-Tone Multi-Frequency, to system sygnalizacji tonowej używany w telekomunikacji, który pozwala na przesyłanie informacji przy pomocy dźwięków generowanych przez klawiaturę telefonu. Użytkownik może wysyłać sygnały przy użyciu tonów, co umożliwia interakcję z automatycznymi systemami, takimi jak IVR (Interactive Voice Response). Włączenie obsługi DTMF dla konta abonenta pozwala na korzystanie z funkcji, takich jak wybieranie opcji w menu głosowym, a także zdalne sterowanie urządzeniami. Przykładem zastosowania DTMF może być bankowość telefoniczna, gdzie abonent używa tonów, aby wprowadzać dane lub wybierać opcje, co czyni interakcję bardziej efektywną. DTMF jest standardem w większości współczesnych systemów komunikacyjnych, co świadczy o jego uniwersalności i przydatności w codziennym użytkowaniu. W praktyce, aby zapewnić prawidłowe działanie DTMF, konieczne jest odpowiednie skonfigurowanie sprzętu i oprogramowania, co powinno być zgodne z branżowymi standardami, takimi jak ITU-T Recommendation Q.23.

Pytanie 34

Jak określa się podział jednego kanału transmisyjnego na kilka kanałów fizycznych?

A. Code Division Multiplexing

B. Splitting

C. Wavelength Division Multiplexing

D. Routing

Splitting, czyli dzielenie jednego kanału na kilka, to naprawdę fajna technika, która pozwala lepiej wykorzystać dostępne zasoby w komunikacji. W dzisiejszych czasach, gdy wszystko jest tak połączone, ten proces jest niezwykle istotny. Weźmy telekomunikację jako przykład – jeden kabel światłowodowy może obsłużyć wielu użytkowników poprzez splitting, co znacznie zwiększa liczbę osób korzystających z tej samej infrastruktury. Dzięki temu zarządzanie pasmem staje się bardziej elastyczne, a obsługa różnych sygnałów jest lepsza. Warto też pamiętać, że to podejście jest zgodne z zasadami oszczędności i efektywności w telekomunikacji, które promują różne organizacje. W architekturze sieci też jest to ważne, bo ułatwia ogarnianie złożoności połączeń i sprawia, że wszystko działa lepiej.

Pytanie 35

W tabeli są przedstawione parametry łącza DSL routera. Ile wynosi tłumienie linii przy odbieraniu danych?

DSL Status:	Connected
DSL Modulation Mode:	MultiMode
DSL Path Mode:	Interleaved
Downstream Rate:	2490 kbps
Upstream Rate:	317 kbps
Downstream Margin:	31 dB
Upstream Margin:	34 dB
Downstream Line Attenuation:	16 dB
Upstream Line Attenuation:	3 dB
Downstream Transmit Power:	11 dBm
Upstream Transmit Power:	20 dBm

A. 3 dB

B. 16 dB

C. 31 dB

D. 34 dB

Wartości 3 dB, 34 dB i 31 dB są błędne w kontekście tłumienia linii przy odbieraniu danych. W przypadku 3 dB, wartość ta jest zbyt niska i właściwie nie występuje w typowych pomiarach tłumienia w systemach DSL. Tłumienie na poziomie 3 dB mogłoby sugerować, że sygnał wzmacniany jest na odcinku, co w praktyce jest rzadkie i nieosiągalne w standardowych warunkach. Z kolei wartości 34 dB i 31 dB są zbyt wysokie, co może sugerować problemy z jakością linii. Tłumienie powyżej 20 dB zazwyczaj wskazuje na degradację sygnału, co może prowadzić do obniżonej wydajności połączenia. Takie wartości mogą być wynikiem różnych czynników, takich jak długość linii, zakłócenia elektromagnetyczne czy uszkodzenia fizyczne kabli. Warto pamiętać, że w branży telekomunikacyjnej standardy określają, że dla zachowania wysokiej jakości usług, tłumienie linii nie powinno przekraczać 20 dB w standardowych instalacjach DSL. Dlatego też, aby osiągnąć optymalne parametry, technicy powinni regularnie przeprowadzać diagnostykę połączeń, aby zidentyfikować i skorygować wszelkie nieprawidłowości.

Pytanie 36

Funkcja BIOS-u First/Second/Third/Boot Device (Boot Seąuence) umożliwia określenie kolejności, w jakiej będą odczytywane

A. danych z dysku, z którego będzie startował system operacyjny

B. danych z pamięci flesz, z których system operacyjny będzie uruchamiany

C. nośników, z których uruchamiany będzie sterownik pamięci

D. nośników, z których będzie uruchamiany system operacyjny

Kolejność odczytywania nośników w BIOS-ie, określająca, z jakiego urządzenia komputer ma zacząć proces rozruchu systemu operacyjnego, jest kluczowym elementem konfiguracji systemu. Opcja Boot Sequence pozwala administratorom na ustalenie, które urządzenia zostaną użyte w pierwszej kolejności, co ma bezpośredni wpływ na czas rozruchu oraz na możliwość uruchomienia systemów operacyjnych z różnych nośników. Na przykład, jeśli system operacyjny ma być uruchamiany z pamięci USB, należy ustawić tę pamięć jako pierwsze urządzenie w kolejności rozruchu. Taka elastyczność jest szczególnie przydatna w środowiskach, gdzie często korzysta się z różnych nośników, takich jak dyski twarde, napędy optyczne czy pamięci flash. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie i aktualizowanie tych ustawień, aby zapewnić optymalne działanie systemu oraz umożliwić łatwe bootowanie z nośników zewnętrznych, zwłaszcza w sytuacjach awaryjnych lub podczas instalacji nowych systemów operacyjnych.

Pytanie 37

Wyświetlany na monitorze komunikat Keyboard is locked out — Unlock the key podczas uruchamiania komputera odnosi się do

A. braku sygnału na klawiaturze

B. sytuacji, w której jeden z przycisków mógł zostać wciśnięty i jest zablokowany

C. wadliwej klawiatury

D. braku połączenia komputera z klawiaturą

Wiele osób może błędnie interpretować komunikat o zablokowanej klawiaturze, opierając się na niepoprawnych założeniach dotyczących jej stanu. Na przykład, stwierdzenie, że klawiatura jest uszkodzona, jest zbyt ogólne i nie uwzględnia, że problem może być związany z pojedynczym klawiszem. W przypadku braku sygnalizacji na klawiaturze, należy pamiętać, że zablokowane klawisze mogą nadal generować sygnały, co nie oznacza, iż klawiatura jest całkowicie nieaktywna. Brak komunikacji komputera z klawiaturą również nie jest adekwatny, ponieważ komunikat sugeruje, że system wykrywa klawiaturę, ale nie może zrealizować akcji z powodu zablokowanego klawisza. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich nieprawidłowych wniosków, obejmują zbyt daleko idące uogólnienia oraz mylenie symptomów z przyczynami. Właściwe podejście do diagnozowania problemów z klawiaturą wymaga systematycznego sprawdzania każdego z klawiszy oraz analizy zachowania całego urządzenia, a nie tylko oparcia się na ogólnych wnioskach dotyczących jego stanu.

Pytanie 38

Co oznacza skrót PID w systemach operacyjnych obsługujących wiele zadań?

A. średni czas pomiędzy awariami

B. procent wykorzystania zasobów procesora

C. identyfikator procesu

D. procent wykorzystania pamięci operacyjnej

Skrót PID (Process ID) odnosi się do identyfikatora procesu, który jest unikalnym numerem przypisywanym każdemu procesowi w systemie operacyjnym. PID jest kluczowy dla zarządzania procesami, ponieważ umożliwia systemowi operacyjnemu oraz użytkownikom monitorowanie i kontrolowanie pracy poszczególnych procesów. Na przykład, używając polecenia 'ps' w systemach opartych na Unixie, możemy wyświetlić listę aktywnych procesów wraz z ich identyfikatorami. Dzięki PID-y, system może również efektywnie zarządzać zasobami, takimi jak pamięć i czas procesora, przypisując je odpowiednim procesom. W praktyce, znajomość PID-u jest niezbędna dla administratorów systemów, którzy często muszą kończyć lub zarządzać procesami na podstawie ich identyfikatorów. Warto również zauważyć, że standardy w zakresie zarządzania procesami są zdefiniowane w dokumentacji POSIX, co czyni PID istotnym elementem wielu systemów operacyjnych. W kontekście aplikacji wielozadaniowych, PID odgrywa fundamentalną rolę w zapewnieniu, że system operacyjny może skutecznie koordynować i kontrolować wiele aktywnych procesów równocześnie.

Pytanie 39

Jak długo trwa ramka STM-1 w technologii SDH przy przepływności 155 Mbit/s?

A. 1024 µs

B. 125 µs

C. 2018 µs

D. 512 µs

Czas trwania ramki STM-1 w technologii SDH (Synchronous Digital Hierarchy) wynosi 125 µs, co jest zgodne z definicją tego standardu. Ramka STM-1 jest podstawową jednostką pojemności w SDH, która ma przepływność wynoszącą 155,52 Mbit/s. W ciągu jednej sekundy przesyłane są 8000 ramk, co można obliczyć, dzieląc 1 sekundę przez czas trwania jednej ramki (1 s / 125 µs = 8000). Odpowiednio skonstruowane ramki STM-1 są kluczowe dla zapewnienia synchronizacji i efektywności przesyłania danych w sieciach telekomunikacyjnych. W praktyce znajomość czasu trwania ramki jest niezbędna podczas projektowania i analizy systemów komunikacyjnych, gdzie istotne jest zarządzanie pasmem i minimalizowanie opóźnień. Wiele urządzeń telekomunikacyjnych, takich jak przełączniki i routery, korzysta z tej wartości do synchronizacji procesów oraz optymalizacji przesyłania danych, co podkreśla znaczenie tej wiedzy w branży telekomunikacyjnej.

Pytanie 40

Jakiego rodzaju adresowania brakuje w protokole IPv6, a które istniało w protokole IPv4?

A. Broadcast

B. Anycast

C. Unicast

D. Multicast

Broadcast to typ adresowania, który nie występuje w protokole IPv6, a był powszechnie stosowany w IPv4. W protokole IPv4 broadcast umożliwia przesyłanie pakietów do wszystkich urządzeń w określonej sieci lokalnej. Przykładem może być adres 255.255.255.255, który jest używany do wysyłania pakietów do wszystkich hostów w sieci. W przeciwieństwie do tego, IPv6 wprowadza bardziej wyrafinowane metody adresowania, eliminując potrzebę broadcastu. Zamiast tego, wykorzystuje adresy multicast oraz anycast, które są bardziej efektywne. Multicast pozwala na przesyłanie danych do wielu odbiorców jednocześnie, co jest szczególnie przydatne w zastosowaniach takich jak strumieniowanie wideo czy konferencje internetowe. Anycast umożliwia przypisanie tego samego adresu do wielu interfejsów, z których pakiety są kierowane do najbliższego odbiorcy. Dzięki tym innowacjom, protokół IPv6 zapewnia lepsze wykorzystanie zasobów sieciowych i zwiększa bezpieczeństwo, eliminując ryzyko niezamierzonego przyjmowania pakietów broadcastowych przez wszystkie urządzenia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej