Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 16:44
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 16:47

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na niewielkiej budowie do przygotowania betonu zastosowano dozowanie objętościowe składników. Murarz miał stworzyć beton zwykły w proporcjach 1 : 2 : 4. Oznacza to, że odmierzył

A. 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra cementu

B. 1 wiadro cementu, 2 wiadra żwiru, 4 wiadra piasku

C. 1 wiadro cementu, 2 wiadra piasku, 4 wiadra żwiru

D. 1 wiadro żwiru, 2 wiadra cementu, 4 wiadra piasku

Niepoprawne odpowiedzi przedstawiają różne błędne interpretacje proporcji składników betonu. W przypadku każdej z tych opcji występuje pomylenie podstawowych komponentów: cementu, piasku i żwiru. Kluczowym błędem jest nieprawidłowe zrozumienie zasady dozowania objętościowego, co prowadzi do nieodpowiednich proporcji, które mogą wpłynąć na właściwości końcowego produktu, jakim jest beton. Na przykład, w odpowiedzi, która wskazuje na 1 wiadro piasku, 2 wiadra żwiru i 4 wiadra cementu, kolejność składników jest całkowicie odwrotna, co prowadzi do mieszanki zbyt bogatej w cement, co może skutkować nadmierną sztywnością i kruchością betonu. Inna odpowiedź, sugerująca użycie żwiru jako pierwszego składnika, również wprowadza w błąd, ponieważ zmienia proporcje, co z kolei może prowadzić do osłabienia struktury betonu. W kontekście projektowania mieszanek betonowych, niezwykle istotne jest przestrzeganie ustalonych proporcji, które zapewniają równowagę pomiędzy wytrzymałością a plastycznością. Mieszanki betonowe muszą być projektowane zgodnie ze standardem PN-EN 206, który określa wymogi techniczne dotyczące betonu, w tym odpowiednie proporcje składników, aby zapewnić ich odpowiednie właściwości użytkowe.

Pytanie 2

Zgodnie z wskazówkami producenta, zużycie gotowej mieszanki tynkarskiej do nałożenia tynku o grubości 15 mm wynosi 19,5 kg/m². Ile worków po 30 kilogramów tej mieszanki jest potrzebnych do pokrycia powierzchni 150 m² tym tynkiem?

A. 98 worków

B. 75 worków

C. 225 worków

D. 147 worków

Odpowiedź 98 worków jest poprawna, ponieważ aby obliczyć całkowite zużycie zaprawy tynkarskiej do wykonania tynku na powierzchni 150 m², należy pomnożyć zużycie na metr kwadratowy przez całkowitą powierzchnię. W tym przypadku, zużycie wynosi 19,5 kg/m², co daje 19,5 kg/m² * 150 m² = 2925 kg. Następnie, aby obliczyć liczbę worków zaprawy potrzebnych do zakupu, należy podzielić całkowite zapotrzebowanie na kilogramy przez wagę jednego worka. Przy masie worka wynoszącej 30 kg, obliczenie wygląda następująco: 2925 kg / 30 kg/worek = 97,5 worków. Ostatecznie, zaokrąglając w górę, potrzebujemy 98 worków. Takie obliczenia są istotne w praktyce budowlanej, ponieważ precyzyjne szacowanie materiałów pozwala uniknąć niedoborów oraz nadmiaru, co z kolei przekłada się na efektywność kosztową i terminowość realizacji projektów budowlanych. Wykorzystanie standardów kalkulacyjnych w branży budowlanej, takich jak normy PN-EN, wspiera dokładność tego procesu.

Pytanie 3

Jaką izolację wykonano na fragmencie ściany przedstawionej na rysunku?

A. Paroszczelną.

B. Przeciwdrganiową.

C. Termiczną.

D. Przeciwwilgociową.

Odpowiedź termiczna jest poprawna, ponieważ na przedstawionym rysunku widoczna jest warstwa materiału izolacyjnego, który jest powszechnie stosowany w budownictwie celu redukcji strat ciepła. Izolacja termiczna ma na celu utrzymanie optymalnej temperatury wewnątrz budynku, co przekłada się na komfort użytkowników oraz oszczędności energetyczne. W praktyce, materiał taki jak wełna mineralna, styropian czy pianka poliuretanowa jest umieszczany w ścianach, dachach i podłogach, aby zminimalizować wymianę ciepła z otoczeniem. Standardy, takie jak norma PN-EN 13162, określają wymagania dotyczące materiałów izolacyjnych, a ich odpowiedni dobór wpływa na efektywność energetyczną budynku. Dobrze zaprojektowana izolacja nie tylko poprawia komfort, ale również zmniejsza koszty ogrzewania i chłodzenia, co jest kluczowe w kontekście zrównoważonego budownictwa.

Pytanie 4

Jeśli wydano 1 000 zł na materiały, a wydatki na robociznę stanowią 80 % kosztów materiałów, to całkowite koszty robocizny i materiałów wynoszą

A. 1 020 zł

B. 1 800 zł

C. 1 080 zł

D. 1 200 zł

Aby obliczyć łączne koszty robocizny i materiałów, należy najpierw określić wysokość kosztów robocizny, które wynoszą 80% od wartości zakupionych materiałów. Koszty materiałów wynoszą 1 000 zł, więc 80% z tej kwoty obliczamy jako 0,8 * 1 000 zł, co daje 800 zł. Następnie dodajemy te koszty do kosztów materiałów, co daje 1 000 zł + 800 zł = 1 800 zł. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania kosztami, które zalecają dokładne wyliczanie wszystkich wydatków związanych z projektem. W kontekście budżetowania, istotne jest uwzględnianie nie tylko bezpośrednich kosztów materiałów, ale także kosztów robocizny, co pozwala na uzyskanie pełnego obrazu finansowego projektu. Przykładem zastosowania tego typu obliczeń jest planowanie budowy, gdzie można oszacować całkowite wydatki przed rozpoczęciem prac, co wpływa na lepsze zarządzanie budżetem.

Pytanie 5

Aby uniknąć wilgoci na zewnętrznych ścianach parteru budynku z bloczków betonowych, pierwszą warstwę należy ułożyć na

A. zaprawie cementowo-wapiennej

B. zaprawie cementowej

C. lepiku asfaltowym

D. papie asfaltowej

No więc, zaprawa cementowo-wapienna, lepik asfaltowy i zaprawa cementowa to materiały, które nie będą do końca działać w kontekście przeciwwilgociowym, jeśli mówimy o fundamentach i ścianach. Zaprawa cementowo-wapienna jest spoko do murowania i tynkowania, ale nie ma tych właściwości, które by skutecznie blokowały wodę. Woda może sobie wchodzić przez pory, co może prowadzić do wilgoci w ścianach. Lepik asfaltowy ma jakieś tam właściwości wodoodporne, ale właściwie używa się go głównie do uszczelniania innych rzeczy, a nie jako podkład pod bloczki. Podobnie, zaprawa cementowa nie zdziała cudów, jeśli chodzi o przenikanie wody. Standardy budowlane mówią, że lepiej używać materiałów, które są dedykowane do izolacji wilgoci, przez co papa asfaltowa jest jednym z tych podstawowych rozwiązań w budownictwie. Jeśli tego nie weźmiemy pod uwagę, mogą się pojawić poważne problemy jak pleśń, korozja i ogólne osłabienie budynku. Warto to wszystko przemyśleć, żeby budowla była solidna i bezpieczna.

Pytanie 6

Na podstawie przedstawionego rysunku oblicz powierzchnię dłuższej ściany bez otworów okiennych i drzwiowych w pokoju 3 zakładając, że wysokość pomieszczenia wynosi 3,00 m.

A. 5,16 m2

B. 48,63 m2

C. 8,55 m2

D. 17,07 m2

Wybór niepoprawnej wartości powierzchni dłuższej ściany w pokoju 3 może wynikać z kilku typowych błędów analitycznych. Ważne jest, aby rozumieć, że obliczanie powierzchni ścian polega na prostym mnożeniu szerokości przez wysokość. Jeśli osoba wybierająca odpowiedzi nie uwzględniła pełnej szerokości ściany lub nie pomnożyła jej przez wysokość pomieszczenia, mogła dojść do błędnych konkluzji. Często zdarza się, że błędy w obliczeniach wynikają z nieuwagi, brak zrozumienia zasad geometrycznych lub zamiany wartości liczb. Na przykład, przy przyjmowaniu błędnych wymiarów lub nieprawidłowym zaokrąglaniu, można uzyskać wyniki z zakresu 5,16 m2 czy 8,55 m2, które są zdecydowanie niższe od rzeczywistej wartości. W praktyce, architekci muszą być w stanie precyzyjnie obliczać nie tylko powierzchnię ścian, ale także uwzględniać inne czynniki, takie jak otwory okienne i drzwiowe, które rzeczywiście zmieniają całkowitą powierzchnię. W przypadku błędnych wartości, takich jak 48,63 m2, która przekracza logiczne wymiary ściany, warto również zwrócić uwagę na koncepcję błędnych założeń dotyczących wymiarów pomieszczenia. Przemyślane podejście do analizy wymiarów i ich konwersji jest kluczowe w procesie projektowania i budowy, co podkreśla znaczenie dokładności w podejmowaniu decyzji inżynieryjnych.

Pytanie 7

Na rysunku przedstawiono ściankę murowaną z cegły

A. dziurawki, o grubości 1/4 cegły.

B. dziurawki, o grubości 1/2 cegły.

C. kratówki, o grubości 1/4 cegły.

D. kratówki, o grubości 1/2 cegły.

Wybór odpowiedzi, która sugeruje użycie kratówki, wskazuje na niezrozumienie podstawowych różnic między rodzajami cegieł oraz ich zastosowaniem w praktyce budowlanej. Cegły kratówki, które posiadają otwory wzdłużne, są stosowane przede wszystkim w konstrukcjach, gdzie kluczowe są właściwości nośne oraz wentylacyjne. Ich grubość, nawet w przypadku 1/4 cegły, nie jest odpowiednia dla ścian murowanych, gdzie wymagana jest większa masa dla zapewnienia stabilności. Ponadto, błędne podejście do grubości cegły w kontekście budowy ścian prowadzi do niewłaściwych wniosków na temat ich funkcjonalności. W przypadku ścian jednowarstwowych, kluczowym jest, aby grubość cegły wynosiła przynajmniej 1/2 cegły, co zapewnia odpowiednią izolacyjność i nośność. Ponadto, pomijanie aspektów takich jak rodzaj cegły oraz sposób jej ułożenia może prowadzić do poważnych problemów w budowie, w tym do obniżenia efektywności energetycznej budynku. Warto w tym kontekście przypomnieć, że zgodnie z normami budowlanymi, dobór materiałów musi być przemyślany i dostosowany do specyfiki danego projektu budowlanego.

Pytanie 8

Aby zbudować murowane ścianki działowe o grubości do 12 cm i jak najmniejszym ciężarze objętościowym, należy zastosować cegłę

A. ceramicznej pełnej

B. klinkierową

C. dziurawki

D. silikatową pełną

Wybór cegły silikatowej pełnej do budowy murowanych ścianek działowych nie jest optymalny, ponieważ te cegły, pomimo swojej wysokiej wytrzymałości, charakteryzują się dużym ciężarem objętościowym. W praktyce oznacza to, że ściany wykonane z tego materiału będą miały znaczący wpływ na obciążenie całej konstrukcji budynku, co może prowadzić do problemów z fundamentami. Z kolei cegła klinkierowa, mimo że estetyczna i bardzo trwała, jest zbyt ciężka oraz kosztowna do stosowania w konstrukcjach działowych, gdzie kluczowym czynnikiem są parametry ciężaru oraz kosztów. Cegła ceramiczna pełna również nie jest odpowiednia ze względu na swoją gęstość, co negatywnie wpływa na obciążenia statyczne. W kontekście budowlanym, typowe błędy myślowe obejmują mylenie zastosowań materiałów budowlanych; niektóre cegły, chociaż wytrzymałe, nie nadają się do lekkich konstrukcji działowych. Właściwe podejście do projektowania wymaga analizy wszystkich właściwości materiałów, a nie tylko ich wytrzymałości, co jest kluczowe dla uzyskania optymalnych efektów w budownictwie.

Pytanie 9

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcjach objętościowych 1:2,5:10,5, jakie składniki należy użyć?

A. 1 część wapna, 2,5 części cementu oraz 10,5 części piasku

B. 1 część cementu, 2,5 części wapna oraz 10,5 części piasku

C. 1 część wapna, 2,5 części cementu oraz 10,5 części wody

D. 1 część cementu, 2,5 części wapna oraz 10,5 części wody

Wybór innych odpowiedzi jest błędny z kilku powodów. W szczególności, zastosowanie wody w zaprawie nie może być traktowane jako jeden z głównych składników w proporcjach objętościowych 1:2,5:10,5. Woda jest niezbędna do aktywacji cementu i wapna, ale nie jest wymieniana jako osobny składnik proporcji. Jej ilość powinna być ustalana na podstawie konsystencji zaprawy, a nie jako stała część mieszanki. Wskazywanie wapna lub cementu jako pierwszego składnika w oferowanych odpowiedziach prowadzi do nieporozumienia, ponieważ cement jest kluczowym spoiwem w tej mieszance. Dodatkowo, podawanie większej ilości wapna niż cementu w kombinacjach, które nie są zgodne z normami, może skutkować zaprawą o osłabionych właściwościach mechanicznych. W przypadku nieprawidłowych proporcji, zaprawa może być zbyt krucha lub zbyt plastyczna, co prowadzi do problemów w trakcie aplikacji i w czasie eksploatacji budowli. Warto podkreślić, że przy planowaniu prac budowlanych kluczowe jest przestrzeganie standardów określających odpowiednie proporcje składników zapraw, co zapewnia ich efektywność oraz trwałość. Dlatego tak istotne jest zrozumienie, że prawidłowe przygotowanie mieszanki ma kluczowe znaczenie dla późniejszych rezultatów budowlanych.

Pytanie 10

Tynk klasy IV wykonuje się

A. dwuwarstwowo, wygładzając packą styropianową

B. trójwarstwowo, wygładzając packą na gładko

C. dwuwarstwowo, wygładzając packą na ostro

D. trójwarstwowo, wygładzając packą obłożoną filcem

Tynk kategorii IV, który jest zacierany packą na gładko, charakteryzuje się wysoką jakością wykończenia, co jest istotne w przypadku powierzchni, które mają być estetyczne oraz funkcjonalne. Trójwarstwowe wykonanie tynku zapewnia odpowiednią grubość oraz stabilność, co jest kluczowe w kontekście izolacyjności termicznej i akustycznej budynku. Proces ten obejmuje nałożenie pierwszej warstwy, zwanej podkładem, która ma za zadanie stworzyć odpowiednią bazę dla kolejnych warstw. Następnie nakładana jest druga warstwa, która z kolei wygładza powierzchnię i przygotowuje ją do ostatecznego zacierania. Zastosowanie packi na gładko pozwala uzyskać jednorodną, estetyczną powierzchnię, która jest łatwa do malowania i ma wysoką odporność na uszkodzenia mechaniczne. Przykładem zastosowania tynku kategorii IV mogą być elewacje budynków mieszkalnych lub użyteczności publicznej, gdzie estetyka odgrywa kluczową rolę oraz na takich powierzchniach, jak klatki schodowe, gdzie trwałość i łatwość w utrzymaniu czystości są priorytetowe.

Pytanie 11

Izolacje przeciwwilgociowe lekki typ dla ściany piwnicy powinny być wykonane

A. z pojedynczej warstwy folii PVC

B. z dwóch warstw lepiku asfaltowego

C. z papy asfaltowej

D. z folii kubełkowej

Izolacje przeciwwilgociowe w piwnicach to ważny temat, bo przecież wilgoć potrafi naprawdę zaszkodzić budynkom. Lepik asfaltowy jest naprawdę dobrym wyborem, bo tworzy mocną barierę przed wodą. Jak się zastosuje dwie warstwy tego lepiku, to nawet jak jedna się uszkodzi, to druga wciąż działa. Dzięki temu cała izolacja jest dużo trwalsza. Lepik jest dość łatwy w aplikacji, więc nie dziwi mnie, że jest popularny w budownictwie. Normy budowlane, jak PN-EN 13967, podkreślają, że dobrze dobrane materiały do izolacji są kluczowe dla trwałości konstrukcji. Przy aplikacji lepiku ważne jest też, żeby przygotować podłoże i zabezpieczyć je przed uszkodzeniami mechanicznymi, bo to wpływa na jakość wykonania całej izolacji.

Pytanie 12

Aby naprawić uszkodzony narożnik muru, w którym konieczna jest wymiana cegieł, zbudowanego z cegły ceramicznej pełnej klasy 15 na zaprawie cementowo-wapiennej M15, należy użyć cegieł

A. ceramiczne pełne klasy 20

B. ceramiczne pełne klasy 15

C. kratówki klasy 15

D. klinkierowe klasy 20

Wybór cegieł kratowych klasy 15 nie jest zasadny, ponieważ cegły kratowe, w przeciwieństwie do pełnych cegieł ceramicznych, mają inną strukturę i właściwości. Cegły kratowe są stosowane głównie w konstrukcjach, gdzie kluczowe są ich właściwości izolacyjne i lekkość, co nie ma zastosowania w przypadku trwałych murów. W kontekście naprawy narożnika, ich zastosowanie mogłoby osłabić strukturę całego muru. Wybór cegły klinkierowej klasy 20 również nie jest właściwy. Cegły klinkierowe są bardziej odporne na wilgoć i mają wyższą wytrzymałość, ale ich zastosowanie w naprawie muru ceramicznego może prowadzić do różnic w rozszerzalności cieplnej oraz zmiany w estetyce muru, co jest niewłaściwe w przypadku renowacji. Co więcej, cegły ceramiczne pełne klasy 20, mimo że również wykonane z ceramiki, mają wyższą wytrzymałość, co sprawia, że mogą wprowadzać dodatkowe naprężenia, prowadząc do uszkodzeń oryginalnej struktury. Praktyczne podejście do naprawy muru polega na zachowaniu materiałów i klas, które były pierwotnie zastosowane, aby zapewnić długoterminową trwałość i stabilność konstrukcji. Wybierając niewłaściwe materiały, ryzykujemy osłabienie całej struktury, co może prowadzić do kosztownych napraw w przyszłości.

Pytanie 13

Na podstawie zestawienia kosztów robocizny oblicz wynagrodzenie robotnika należne za montaż w remontowanym pomieszczeniu 5 okien o wymiarach 120 × 150 cm i 2 drzwi o wymiarach 90 × 210 cm.

Zestawienie kosztów robocizny
koszt montażu okna – 73,00 zł/m
koszt montażu drzwi – 205,00 zł/szt.

A. 1 971,00 zł

B. 2 381,00 zł

C. 775,00 zł

D. 2 091,00 zł

Niewłaściwe odpowiedzi często wynikają z błędnych założeń dotyczących obliczeń powierzchni lub nieprawidłowego ustalenia kosztów montażu. W przypadku obliczania wynagrodzenia za montaż, kluczowe jest zrozumienie zarówno jednostek miary, jak i czynników wpływających na koszt robocizny. Na przykład, pomijając istotne elementy, takie jak różnice w wielkości okien i drzwi, można podjąć błędne próby szacowania kosztów. Często występującym błędem jest także nieprawidłowe pomnożenie liczby sztuk przez jednostkowy koszt montażu. Innym typowym myśleniem jest przyjmowanie niewłaściwych stawek, które mogą być oparte na przestarzałych danych, co prowadzi do znacznych nieścisłości w końcowym wyniku. Dlatego tak ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń dokładnie zweryfikować wszelkie wartości oraz metodykę obliczeń. Ustalając wynagrodzenie, należy również uwzględnić dodatkowe koszty, które mogą być związane z montażem, takie jak materiały czy transport. Nieprawidłowe zrozumienie tych elementów prowadzi często do mylnego wyliczenia całkowitych kosztów, co negatywnie wpływa na prawidłowość oszacowania wynagrodzenia. Właściwa metoda obliczeń jest kluczowa dla uzyskania rzetelnych informacji o kosztach robocizny w branży budowlanej.

Pytanie 14

Zgodnie z zaleceniami producenta, zużycie gipsowej zaprawy tynkarskiej wynosi 6 kg/m²/10 mm. Oblicz, ile
30-kilogramowych worków zaprawy trzeba zakupić, aby nałożyć tynk o grubości 20 mm na ścianach o łącznej powierzchni 200 m².

A. 10 worków

B. 40 worków

C. 80 worków

D. 20 worków

Żeby policzyć, ile gipsowej zaprawy potrzebujemy do tynku grubości 20 mm na powierzchni 200 m², najpierw musimy przeliczyć zużycie zaprawy przy tej grubości. Z tego, co mówi producent, potrzebne jest 6 kg/m² dla 10 mm grubości, więc dla 20 mm będziemy potrzebować już 12 kg/m². Potem mnożymy to przez powierzchnię ścianek: 12 kg/m² * 200 m² daje nam 2400 kg zaprawy. Następnie musimy podzielić tę wagę przez wagę jednego worka, czyli 30 kg: 2400 kg / 30 kg = 80 worków. Przy takich obliczeniach warto pamiętać o zaleceniach producenta i standardach budowlanych, bo to naprawdę kluczowe, żeby tynk był odpowiedniej jakości i trwałości.

Pytanie 15

W efekcie "klawiszowania" stropu na tynku sufitu w pomieszczeniu utworzyła się rysa. Usunięcie tego defektu polega w szczególności na

A. zaszpachlowaniu rysy zaprawą gipsową

B. pokryciu rysy pasem siatki z włókna szklanego

C. pokryciu rysy pasem papy asfaltowej

D. zaszpachlowaniu rysy zaprawą cementową

Zaszpachlowanie rysy zaprawą gipsową jest podejściem, które, mimo że może wydawać się logiczne, w rzeczywistości nie jest wystarczające w przypadku poważniejszych uszkodzeń, takich jak rysy wynikające z klawiszowania stropu. Zaprawa gipsowa, chociaż dobrze przylega do powierzchni i daje estetyczne wykończenie, nie jest materiałem elastycznym. W efekcie, w miejscach, gdzie występują mikro ruchy, gips może pękać, co prowadzi do konieczności powtarzania napraw. Używanie papy asfaltowej jako rozwiązania również jest nieadekwatne, ponieważ papa nie jest przeznaczona do użytku w pomieszczeniach i nie posiada właściwości wytrzymałościowych wymaganych do naprawy tynku. Zastosowanie zaprawy cementowej w tym kontekście również nie jest optymalne, gdyż cement, podobnie jak gips, nie rozwiązuje problemu związania materiału z ruchem konstrukcyjnym, a jego sztywność może pogłębiać problem. Te błędne podejścia wskazują na niezrozumienie dynamiki uszkodzeń budowlanych oraz braku znajomości materiałów, które powinny być stosowane w celu zapewnienia długotrwałej i efektywnej naprawy. Kluczowe jest, aby przy naprawach uwzględniać nie tylko estetykę, ale przede wszystkim trwałość i odporność na zmiany zachodzące w strukturze budynku.

Pytanie 16

Na którym rysunku przedstawiono ścianę dwuwarstwową?

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących różnicy między różnymi typami ścian. Rysunki A i D przedstawiają ściany wielowarstwowe, w których zastosowanie kilku warstw materiałów ma na celu osiągnięcie jeszcze lepszej izolacji i ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. Takie konstrukcje często wykorzystują różnorodne materiały, które współpracują ze sobą, co może prowadzić do mylnego wrażenia, że są one jednorodne. Z kolei rysunek C pokazuje ścianę jednowarstwową, która składa się z jednego materiału budowlanego, co ogranicza jej właściwości izolacyjne i sprawia, że straty ciepła są wyższe. Wybierając jedną z tych odpowiedzi, można nie dostrzegać, że skuteczność energetyczna budynków jest kluczowym aspektem w nowoczesnym budownictwie, co stanowi podstawę wielu standardów, takich jak NF 26-43:2013. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla prawidłowego projektowania i budowy budynków, które nie tylko spełniają wymagania użytkowników, ale również są zgodne z aktualnymi przepisami budowlanymi oraz standardami efektywności energetycznej. Warto również zaznaczyć, że odpowiednia konstrukcja ścian wpływa na trwałość i bezpieczeństwo całego obiektu, co czyni tę wiedzę kluczową dla każdego specjalisty w dziedzinie budownictwa.

Pytanie 17

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz, ile cegieł pełnych potrzeba do wymurowania ściany na zaprawie cementowej o grubości 38 cm i wymiarach 4 × 3 m.

Nakłady na 1 m² ścianyFragment tablicy 0103 z KNR 2-02

Lp.	Wyszczególnienie		Jednostki miary, oznaczenia		Ściany na zaprawie
	Wyszczególnienie		Jednostki miary, oznaczenia		wapiennej lub cementowo-wapiennej			cementowej
	Symbole eto	Rodzaje materiałów	cyfrowe	literowe	Grubość w cegłach
	Symbole eto	Rodzaje materiałów	cyfrowe	literowe	1	1¹/₂	2	1	1¹/₂	2
a	b	c	d	e	01	02	03	04	05	06
20	1800199	Cegły budowlane pełne	020	szt.	92,70	139,90	186,10	100,10	150,30	200,60
21	1800200	Cegły dziurawki pojedyncze	020	szt.	(93,40)	(140,80)	(187,60)	-	-	-
22	23808099	Zaprawa	060	m³	0,084	0,130	0,176	0,066	0,106	0,143
23	23808099	Zaprawa	060	m³	(0,091)	(0,143)	(0,194)	-	-	-

A. 1 690 szt.

B. 1 679 szt.

C. 1 804 szt.

D. 2 408 szt.

W przypadku odpowiedzi, które wskazują na błędnie obliczoną ilość cegieł, najczęściej występującym problemem jest niewłaściwe zrozumienie zasad obliczania zapotrzebowania na materiały budowlane. Często pomijane jest uwzględnienie grubości zaprawy, co prowadzi do zaniżania liczby potrzebnych cegieł. Obliczenia powinny zaczynać się od dokładnego określenia powierzchni do pokrycia, a następnie przeliczenia na podstawie danych dotyczących konkretnego typu cegły, która różni się wymiarami oraz ilością, jaką można użyć na 1 m². Często występuje również mylne założenie, że można po prostu przyjąć liczby z tabel bez ich odpowiedniego dopasowania do wymiarów projektu, co skutkuje znacznymi odchyleniami w wynikach. W praktyce budowlanej, ignorowanie takich detali nie tylko wpływa na jakość wykonania, ale również może prowadzić do przekroczenia budżetu oraz harmonogramu. Świadomość tych aspektów jest kluczowa dla każdego specjalisty w dziedzinie budownictwa, dlatego tak istotne jest rzetelne podejście do obliczeń i ich weryfikacja.

Pytanie 18

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz całkowity koszt wykonania 1 m² tynku mozaikowego drobnoziarnistego wraz z gruntowaniem podłoża.

Tynk mozaikowy drobnoziarnisty:
cena opakowania 25 kg:	187,50 zł
zużycie:	4 kg/m²
Preparat gruntujący:
cena opakowania 12 l:	90,00 zł
zużycie:	0,4 l/m²
Robocizna (wykonanie tynku wraz z gruntowaniem):	55,00 zł/m²

A. 58,00 zł

B. 85,00 zł

C. 88,00 zł

D. 82,00 zł

Wybór innych odpowiedzi, jak 82,00 zł, 58,00 zł czy 85,00 zł, często wynika z błędnego oszacowania kosztów materiałów i robocizny przy tynku mozaikowym. Możliwe, że w takich przypadkach pomijasz ważne elementy, jak przygotowanie podłoża, które ma duże znaczenie dla przyczepności tynku. Koszt gruntowania, które jest często konieczne przed nałożeniem tynku, mógł nie zostać wzięty pod uwagę w niektórych obliczeniach, co prowadzi do zaniżenia całości. Zdarza się też, że błędne wyniki wynikają z pomyłek w jednostkowych kosztach materiałów lub robocizny. Często nie uwzględnia się również dodatkowych wydatków na narzędzia, transport czy straty materiałów. Niedostateczna znajomość standardów i praktyk w branży też może przyczyniać się do błędnych oszacowań. Dlatego przed zaczęciem kalkulacji dobrze jest przemyśleć wszystkie składniki kosztów, żeby wyjść z rzetelnymi obliczeniami.

Pytanie 19

Zgodnie z zaleceniami producenta, aby przygotować 25 kg gotowej zaprawy murarskiej, potrzeba 4 dm3 wody. Jaką ilość wody należy wykorzystać do przygotowania 100 kg zaprawy?

A. 25 litrów

B. 4 litry

C. 16 litrów

D. 100 litrów

Aby obliczyć ilość wody potrzebnej do rozrobienia 100 kg zaprawy, można skorzystać z proporcji. Producent podaje, że do 25 kg zaprawy potrzeba 4 dm3 wody, co odpowiada 4 litrom. Zatem, do rozrobienia 100 kg, co jest czterokrotnością 25 kg, proporcjonalnie potrzebujemy czterokrotności wody, czyli 4 dm3 x 4 = 16 dm3, co również odpowiada 16 litrom. W praktyce, dokładne odmierzanie wody jest kluczowe, ponieważ zbyt mała ilość wody może prowadzić do zbyt twardej i nieelastycznej zaprawy, natomiast zbyt duża ilość wody osłabi strukturę, co może skutkować pęknięciami lub innymi uszkodzeniami. W branży budowlanej, zgodnie z normami dotyczącymi przygotowania zapraw, ważne jest także, aby używać wody czystej, wolnej od zanieczyszczeń chemicznych, które mogłyby wpływać na jakość zaprawy. Warto również pamiętać, aby woda była w temperaturze pokojowej, co sprzyja lepszemu połączeniu składników.

Pytanie 20

Która z poniższych cech jest typowa dla nowo przygotowanej zaprawy?

A. Wytrzymałość na ściskanie

B. Mrozoodporność

C. Urabialność

D. Podatność na ścieranie

Mrozoodporność jest cechą, która odnosi się do zdolności materiału do przetrwania cykli zamarzania i rozmrażania bez utraty właściwości mechanicznych. Jest to ważny parametr, jednak nie ma bezpośredniego związku z świeżo zarobioną zaprawą, ponieważ mrozoodporność dotyczy przede wszystkim gotowego produktu, który musi spełniać określone normy, takie jak PN-EN 998-1. W przypadku zapraw, mrozoodporność jest wynikiem odpowiedniego doboru składników oraz ich proporcji, a nie cechą świeżo zarobionego materiału. Podatność na ścieranie jest również niewłaściwym wyborem, gdyż dotyczy głównie trwałości zaprawy po wyschnięciu oraz jej odporności na mechaniczne uszkodzenia. Wytrzymałość na ściskanie, choć istotna w kontekście późniejszego użytkowania zaprawy, również nie jest charakterystyczna dla świeżo zarobionej mieszanki, ponieważ ta cecha rozwija się dopiero w miarę schnięcia i utwardzania zaprawy. Typowym błędem jest mylenie właściwości materiałów w różnych etapach ich zastosowania; świeżo zarobiona zaprawa ma inne kryteria oceny, które nie powinny być mylone z właściwościami gotowego produktu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że urabialność determinuje skuteczność aplikacji zaprawy, a inne właściwości nabierają znaczenia w późniejszych fazach użytkowania.

Pytanie 21

Element architektoniczny rozciągający się poziomo i wystający przed lico ściany, który zabezpiecza budynek przed spływającą wodą to

A. attyka

B. cokół

C. gzyms

D. nadproże

Nadproże, attyka i cokół to różne elementy architektoniczne, ale nie mają nic wspólnego z gzymsami. Nadproże jest umieszczane nad otworami, jak okna czy drzwi, i jego zadaniem jest przenoszenie ciężaru z góry. Więc to bardziej o wzmacnianiu konstrukcji niż o ochronie przed wodą. Attyka to coś, co mamy na szczycie murów, często zdobiona, która ma zamykać budynek i dodaje mu lekkości. Może wpłynąć na kierunek spływu wody, ale nie jest odpowiedzialna za ochronę muru przed wilgocią. Cokół z kolei oddziela budynek od ziemi i dba o to, żeby dolna część ścian była chroniona przed wodą gruntową. Wybór nieodpowiedniego elementu w kontekście ochrony budynku przed wilgocią może prowadzić do błędów w projektowaniu i kosztownych napraw w przyszłości. Takie zrozumienie różnic między tymi elementami to klucz do udanych projektów budowlanych.

Pytanie 22

Tynk dekoracyjny stworzony z zaprawy gipsowej lub gipsowo-wapiennej, naśladujący marmur, to

A. stiuk

B. fresk

C. sztukateria

D. sgraffito

Sgraffito to technika zdobnicza, w której zdrapuje się warstwy kolorowej zaprawy, aby uzyskać różne wzory. Zazwyczaj jest to metoda stosowana na elewacjach budynków, więc nie pasuje do pytania o stiuk. Fresk to natomiast technika malarska, gdzie pigmenty mieszają się z wodą i nakłada się je na mokry tynk. Zazwyczaj widzimy freski na wielkich ścianach i sufitach, ale nie mają one nic wspólnego z imitowaniem marmuru. Z kolei sztukateria to dekoracyjne elementy, jak gzymsy czy kolumny, a nie tynkowane powierzchnie. Błędy myślenia, które prowadzą do takich pomyłek to często mylenie tych technik wykończeniowych. Czasem można nie rozumieć, że stiuk to konkretna technika, która ma swoje unikalne cechy, co prowadzi do złego wyboru odpowiedzi.

Pytanie 23

Zgodnie z zaleceniami producenta, z 25 kg zaprawy można uzyskać 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Jaką ilość zaprawy należy przygotować do otynkowania ścian pomieszczenia o powierzchni 56,7 m², aby osiągnąć tynk o tej samej grubości?

A. 10,125 kg

B. 101,25 kg

C. 1 012,5 kg

D. 10 125 kg

Właściwe obliczenie ilości zaprawy wymaga uwzględnienia zarówno powierzchni tynkowanej jak i wydajności zaprawy. Z instrukcji producenta wiemy, że 25 kg zaprawy pokrywa 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do pokrycia 56,7 m², najpierw obliczamy, ile m² można pokryć 1 kg zaprawy, co wynosi 1,4 m²/25 kg = 0,056 m²/kg. Następnie mnożymy tę wartość przez 56,7 m², co daje 1 012,5 kg zaprawy. Użycie dokładnych obliczeń jest istotne w praktyce budowlanej, aby uniknąć niedoborów lub nadmiaru materiału, co może wpływać na koszty i terminy realizacji. W branży budowlanej zaleca się również uwzględnianie niewielkiego zapasu materiału, aby pokryć ewentualne straty czy błędy przy aplikacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu projektami budowlanymi.

Pytanie 24

Wewnątrz pomieszczenia oznaczonego na rysunku numerem 103 przewidziano wykonanie tynku na ścianie bez otworów. Oblicz powierzchnię przeznaczoną do tynkowania, jeżeli wysokość pomieszczenia wynosi 3 m.

A. 11,82 m2

B. 12,96 m2

C. 14,52 m2

D. 10,56 m2

Obliczanie powierzchni do tynkowania może być mylące, szczególnie gdy nie uwzględnia się wszystkich istotnych parametrów pomieszczenia. Odpowiedzi, które nie są zgodne z poprawnym wynikiem, mogą wynikać z błędów przy obliczaniu obwodu lub zignorowania elementów takich jak okna i drzwi. Na przykład, niektórzy mogą obliczyć powierzchnię pomieszczenia bez uwzględnienia, że część ściany jest zajęta przez otwory. Typowym błędem jest przyjęcie założenia, że cała powierzchnia jest dostępna do tynkowania, co jest niezgodne z praktycznymi standardami budowlanymi. Ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń dokładnie zmierzyć wszystkie wymiary pomieszczenia i uwzględnić przy tym wymiary otworów. Zignorowanie tych kroków prowadzi do nieprawidłowych wyników, które mogą wpływać na późniejsze prace wykończeniowe. W kontekście standardów budowlanych, zawsze zaleca się skrupulatne obliczenia oraz przygotowanie dokładnego planu przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac budowlanych. Zrozumienie, jak obliczać powierzchnie do tynkowania w sposób dokładny, jest kluczem do efektywnego zarządzania projektem budowlanym oraz zapewnienia optymalnej jakości wykonania.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

W przedstawiony na rysunku graficzny sposób oznacza się w dokumentacji projektowej beton

A. lekki zbrojony.

B. zwykły niezbrojony.

C. zwykły zbrojony.

D. lekki niezbrojony.

Wybór odpowiedzi, która nie jest "zwykły niezbrojony", jest błędny, ponieważ każda z pozostałych opcji odnosi się do betonu, który ma dodatkowe właściwości lub różnice w składzie. Beton "zwykły zbrojony" oznacza zastosowanie zbrojenia, które podnosi jego wytrzymałość na rozciąganie, co jest istotne w konstrukcjach narażonych na takie obciążenia, ale nie ma to zastosowania w przypadku, gdy rysunek przedstawia beton niezbrojony. Z kolei "lekki zbrojony" oraz "lekki niezbrojony" odnosi się do betonu o obniżonej gęstości, co jest często stosowane w wypadku budowy lekkich konstrukcji, gdzie wymagana jest oszczędność masy, np. w budynkach wysokich. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji betonu oraz jego właściwości. Ważne jest zrozumienie podstawowych różnic między tymi rodzajami betonu oraz ich zastosowaniem w praktyce budowlanej, ponieważ niewłaściwe oznaczenie może prowadzić do poważnych konsekwencji w projektowaniu i wykonawstwie, w tym obniżonej nośności i trwałości konstrukcji.

Pytanie 27

Na której ilustracji przedstawiono chwytak do przenoszenia cegieł?

A. Na ilustracji 3.

B. Na ilustracji 1.

C. Na ilustracji 2.

D. Na ilustracji 4.

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z częstych nieporozumień związanych z identyfikacją narzędzi budowlanych. Na przykład, ilustracja 1 przedstawia hak do przenoszenia rur, co wskazuje na zupełnie inny cel zastosowania narzędzia. Haki te są projektowane do przekładania i transportu rur, a nie cegieł, co jest kluczowe w kontekście ich konstrukcji i sposobu działania. Ilustracja 3 ukazuje przyrząd do przenoszenia szkła lub płyt, który jest przeznaczony do uchwycenia delikatnych materiałów, takich jak szkło, które wymagają specjalnych mechanizmów zapewniających bezpieczeństwo i stabilność podczas transportu. Takie przyrządy różnią się od chwytaków do cegieł nie tylko materiałem, ale także sposobem ich wykorzystania. Wybór ilustracji 4, narzędzia do obróbki mechanicznej, również nie jest właściwy, ponieważ nie ma związku z transportem cegieł. Często zdarza się, że osoby mylnie przyjmują, że różne narzędzia mogą mieć zbliżone zastosowania, co prowadzi do błędnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych narzędzi ma swoją specyfikę i przeznaczenie. Warto zatem zapoznać się z podstawowymi funkcjami i zastosowaniami narzędzi budowlanych, aby uniknąć tego typu pomyłek w przyszłości.

Pytanie 28

Ścianę nośną w piwnicy powinno się wymurować z

A. bloczków z betonu komórkowego

B. cegieł kratówek

C. cegieł dziurawek

D. bloczków z betonu zwykłego

Wybór materiałów do budowy ścian nośnych kondygnacji piwnicznej jest kluczowy dla stabilności i bezpieczeństwa całej konstrukcji. Cegły kratówek, choć stosowane w niektórych budowach, nie mają wystarczającej nośności, aby pełnić funkcję ściany nośnej w piwnicy. Ich lekka konstrukcja może być niewystarczająca do przenoszenia obciążeń, co naraża budynek na deformacje i uszkodzenia. Cegły dziurawki, mimo że lepiej izolują termicznie, również nie są optymalnym wyborem, ponieważ ich właściwości mechaniczne nie są dostateczne dla ścian nośnych w piwnicach. Użycie bloczków z betonu komórkowego w piwnicach często prowadzi do problemów z wilgocią, ponieważ te materiały mają tendencję do wchłaniania wody, co może prowadzić do degradacji struktury. Wybierając odpowiedni materiał, należy kierować się normami budowlanymi oraz praktykami inżynieryjnymi, które zalecają stosowanie betonowych bloczków, gwarantujących nie tylko odpowiednią nośność, ale również trwałość i odporność na wilgoć. Niewłaściwy dobór materiałów może prowadzić do znacznych kosztów napraw i renowacji w przyszłości, co czyni ten wybór kluczowym z perspektywy długoterminowej efektywności budynku.

Pytanie 29

W kolejnych warstwach w wiązaniu kowadełkowym jakie powinno być przesunięcie spoin pionowych?

A. 1/2 cegły

B. 1/4 cegły

C. 1/3 cegły

D. 2/3 cegły

Stosowanie przesunięcia spoin pionowych w wiązaniu kowadełkowym, które wynosi inne wartości niż 1/4 cegły, prowadzi do wielu niekorzystnych skutków. Przesunięcia takie jak 1/3, 1/2 czy 2/3 cegły mogą powodować powstawanie słabych miejsc w konstrukcji, co w konsekwencji może prowadzić do osłabienia jej integralności. Gdy spoiny są przesunięte zbyt blisko siebie, może dojść do powstawania linii słabości, co zwiększa ryzyko pęknięć oraz osiadania budynku. W praktyce, błędne podejście do przesunięcia spoin może wynikać z nieznajomości zasad projektowania, co może prowadzić do poważnych problemów podczas realizacji projektu budowlanego. Na przykład przesunięcie 1/2 cegły w pionie może skutkować niewłaściwym przenoszeniem obciążeń, a w dłuższym okresie użytkowania prowadzić do uszkodzeń muru. Warto również zauważyć, że nieprzestrzeganie standardów przesunięcia może wpływać negatywnie na właściwości cieplne i akustyczne budynku, co jest szczególnie istotne w kontekście współczesnych wymagań dotyczących komfortu mieszkańców. Dlatego kluczowe jest, aby w praktyce budowlanej stosować się do sprawdzonych praktyk i norm, które zalecają określone przesunięcia, aby zapewnić trwałość oraz bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 30

Do zbudowania 1 m² ściany o grubości 25 cm z pełnych cegieł budowlanych potrzebne jest 0,084 m³ zaprawy cementowo-wapiennej. Jaką kwotę należy przeznaczyć na zaprawę do postawienia ściany o powierzchni 12 m², jeśli cena jednostkowa zaprawy wynosi 250,00 zł/m³?

A. 2 520,00 zł

B. 242,00 zł

C. 252,00 zł

D. 2 420,00 zł

Aby obliczyć koszt zaprawy cementowo-wapiennej potrzebnej do wymurowania ściany o powierzchni 12 m2, należy najpierw ustalić, ile zaprawy potrzebujemy na tę powierzchnię. Z danych wynika, że do wymurowania 1 m2 ściany potrzeba 0,084 m3 zaprawy. Dlatego na 12 m2 ściany potrzebne będzie: 12 m2 * 0,084 m3/m2 = 1,008 m3 zaprawy. Następnie, mnożąc objętość zaprawy przez cenę jednostkową, otrzymujemy całkowity koszt: 1,008 m3 * 250,00 zł/m3 = 252,00 zł. Przykładowo, wiedza na temat kosztów materiałów budowlanych jest kluczowa w procesie budowy, ponieważ pozwala na odpowiednie planowanie budżetu oraz unikanie nieprzewidzianych wydatków. Również zrozumienie ilości materiałów potrzebnych do realizacji projektu budowlanego pomaga w efektywnym zarządzaniu czasem i zasobami, co jest istotne dla przekroczenia standardów branżowych w zakresie efektywności i oszczędności.

Pytanie 31

Który sposób przygotowania cienkowarstwowej zaprawy murarskiej jest zgodny z przedstawioną instrukcją producenta?

Instrukcja producenta
Przygotowanie cienkowarstwowej zaprawy murarskiej
Zaprawę wsypać do odmierzonej ilości wody w proporcji 0,18 do 0,22 litra wody na 1 kg suchego proszku, następnie wymieszać mieszadłem mechanicznym do uzyskania jednorodnej masy. Odstawić na 3 do 5 minut i ponownie wymieszać. Zaprawę należy nakładać ręcznie pacą ząbkowaną lub innym narzędziem zwracając uwagę na dokładne wypełnienie spoin.

A. Wymieszać część suchego proszku z niewielką ilością wody, a następnie dodać pozostałą ilość wody oraz pozostałą ilość suchego proszku i ponownie wymieszać do uzyskania jednorodnej masy.

B. Do odmierzonej ilości wody wsypać porcję suchego proszku, razem wymieszać do uzyskania jednorodnej masy, następnie dolać wody.

C. Do odmierzonej ilości wody wsypać odpowiednią ilość suchego proszku, wymieszać do uzyskania jednorodnej masy, odstawić na określony czas i ponownie wymieszać.

D. Wymieszać część suchego proszku z wodą, następnie do uzyskanej mieszanki wsypać pozostałą ilość suchego proszku i razem wymieszać.

Poprawna odpowiedź opiera się na zaleceniach zawartych w instrukcji producenta, która jasno określa, że proces przygotowania zaprawy murarskiej powinien zaczynać się od odmierzenia odpowiedniej ilości wody. Następnie należy wsypać suchy proszek do wody, a całość dokładnie wymieszać, aby uzyskać jednorodną masę. Kluczowym krokiem jest odstawienie mieszanki na 3 do 5 minut, co pozwala na wchłonięcie wody przez proszek i aktywację składników chemicznych. Po tym czasie należy ponownie wymieszać zaprawę, aby zapewnić jej jednorodność. Praktyczne zastosowanie tej metody gwarantuje, że zaprawa uzyska właściwe parametry wytrzymałościowe oraz związki chemiczne będą właściwie aktywowane, co jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości w trakcie murarskich prac budowlanych. Stosowanie odpowiednich proporcji wody do proszku potwierdzają także standardy budowlane, które zalecają staranność w przygotowaniach, aby uniknąć problemów z trwałością i stabilnością konstrukcji.

Pytanie 32

Na ilustracji przedstawiono fragment powierzchni tynku

A. mozaikowego.

B. strukturalnego.

C. ciągnionego.

D. zacieranego.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego charakterystyki różnych rodzajów tynków. Tynk strukturalny jest często mylony z mozaikowym, ponieważ również może oferować zróżnicowane tekstury. Jednak tynk strukturalny charakteryzuje się głównie wyraźnymi wzorami i fakturami, które są tworzone przez odpowiednie narzędzia w trakcie aplikacji. Nie zawiera on jednak elementów dekoracyjnych w postaci kolorowych kamieni lub piasku, jak ma to miejsce w przypadku tynku mozaikowego. Z kolei tynk ciągniony, znany z gładkiej i jednolitej powierzchni, jest stosowany w miejscach, gdzie pożądana jest minimalistyczna estetyka. Tynk zacierany również różni się od mozaikowego, ponieważ jego struktura jest bardziej gładka, a jego głównym celem jest stworzenie jednolitej powierzchni bez widocznych elementów dekoracyjnych. Typowym błędem myślowym jest pomylenie różnych zastosowań tynków, co prowadzi do wyboru niewłaściwej odpowiedzi. Ważne jest zrozumienie, że każdy z tych tynków ma swoje specyficzne cechy i zastosowanie, co powinno być brane pod uwagę podczas podejmowania decyzji w kontekście architektonicznym oraz budowlanym.

Pytanie 33

W którym rodzaju stropu gęstożebrowego można znaleźć prefabrykowane belki żelbetowe?

A. Fert

B. Teriva

C. DZ-3

D. Akermana

Strop gęstożebrowy Fert nie jest odpowiedzią, ponieważ jest to system, który wykorzystuje płyty ceramiczne i żelbetowe, ale nie obejmuje prefabrykowanych belek żelbetowych. W praktyce jest on stosowany w budownictwie jednorodzinnym oraz w obiektach o małej rozpiętości, co ogranicza jego zastosowanie w większych projektach. Użycie belek żelbetowych w tym systemie jest rzadkie i nieoptymalne ze względu na ich masywność, co prowadzi do większych nakładów materiałowych i czasowych. Ponadto, strop Akermana, także niewłaściwy w tym kontekście, charakteryzuje się zupełnie inną konstrukcją, opartą na arkuszach żelbetowych, które również nie są prefabrykowane w klasycznym rozumieniu. W przypadku systemu Teriva, stosowane są płyty betonowe na żelbetowych belkach nośnych, co również nie pasuje do opisanego pytania. Te różnice mogą prowadzić do błędnych wniosków przy wyborze odpowiedniego systemu stropowego. Warto pamiętać, że wybór stropu powinien być zawsze uzależniony od specyfiki projektu, wymagań nośnych oraz lokalnych norm budowlanych, aby zapewnić bezpieczeństwo i funkcjonalność konstrukcji.

Pytanie 34

Jakie jest spoiwo w zaprawach mineralnych?

A. silikon

B. akryl

C. cement

D. żywica

Silikon, akryl i żywica to materiały, które mają różne zastosowania w budownictwie i innych dziedzinach, jednak nie są one spoiwami zapraw mineralnych. Silikon jest przede wszystkim stosowany jako materiał uszczelniający i wypełniający, charakteryzujący się elastycznością oraz odpornością na działanie wody. Jest używany do uszczelniania połączeń w miejscach narażonych na ruch lub ściskanie, ale nie ma właściwości twardnienia jak cement. Akryl, z kolei, to materiał, który ma zastosowanie w produkcji farb, uszczelniaczy oraz jako składnik w niektórych zaprawach, jednak jego zastosowanie jest bardziej ograniczone w kontekście budownictwa, a jego właściwości nie są porównywalne z cementem w kontekście tworzenia trwałych struktur. Żywica to materiał, który jest wykorzystywany w różnych technologiach, w tym w wytwarzaniu kompozytów, ale jej zastosowanie jako spoiwo w zaprawach mineralnych jest niewłaściwe. Często powodem błędnego wyboru materiału jest mylenie funkcji zaprawy z innymi rodzajami materiałów budowlanych. Różnorodność spoiw budowlanych sprawia, że kluczowe jest zrozumienie ich właściwości oraz odpowiednie ich dobieranie do konkretnych zastosowań w budownictwie. W przypadku zapraw mineralnych, cement jest niezastąpiony ze względu na swoje właściwości wiążące oraz zdolność do tworzenia mocnych, trwałych połączeń w strukturze.

Pytanie 35

Oblicz wydatki na usunięcie ściany o wymiarach 3,5 × 2,8 m, przy założeniu, że koszt wyburzenia 1 m² wynosi 147,00 zł.

A. 1 440,60 zł

B. 147,00 zł

C. 411,60 zł

D. 514,50 zł

Aby obliczyć koszt wyburzenia ściany o wymiarach 3,5 m na 2,8 m, najpierw należy obliczyć powierzchnię tej ściany. Powierzchnia ściany wynosi 3,5 m × 2,8 m = 9,8 m². Następnie, znając koszt wyburzenia 1 m², który wynosi 147,00 zł, obliczamy całkowity koszt wyburzenia, mnożąc powierzchnię przez cenę za metr kwadratowy: 9,8 m² × 147,00 zł/m² = 1 440,60 zł. W praktyce takie obliczenia są fundamentalne w branży budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne oszacowanie kosztów realizacji projektów budowlanych. Dobre praktyki w zakresie budżetowania uwzględniają również dodatkowe koszty, takie jak transport materiałów, wynajem sprzętu oraz ewentualne opłaty związane z uzyskaniem pozwoleń na wyburzenie. Wiedza na temat obliczeń kosztowych jest niezbędna dla architektów, inżynierów oraz wykonawców, aby mogli skutecznie planować i zarządzać projektami budowlanymi.

Pytanie 36

Rozpoczęcie docieplania ściany metodą lekką suchą polega na zamontowaniu

A. izolacji wiatrowej

B. wełny mineralnej

C. kratek odpowietrzających

D. rusztu konstrukcyjnego

Montaż izolacji wiatrowej, kratek odpowietrzających czy wełny mineralnej jako pierwszych elementów w systemie dociepleń jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględnia podstawowych zasad budowy rusztu konstrukcyjnego. Izolacja wiatrowa, która ma na celu ochronę przed wpływem wiatru, jest stosowana zwykle na etapie finalnym, aby zminimalizować straty ciepła, jakie mogą wynikać z nieszczelności. Kratki odpowietrzające są elementami, które mają za zadanie umożliwić wentylację i odpływ skroplin, co jest istotne w kontekście dbałości o materiał izolacyjny, ale nie są pierwszym krokiem w procesie docieplenia. Wełna mineralna, jako materiał izolacyjny, powinna być umieszczona na ruszcie po jego zainstalowaniu, ponieważ bez odpowiedniego wsparcia strukturalnego nie będzie w stanie spełniać swoich funkcji. Kluczowym błędem myślowym jest przekonanie, że można pominąć etapy montażu konstrukcji nośnej, co prowadzi do nieprawidłowego rozkładu obciążeń i potencjalnych uszkodzeń systemu ociepleń. W związku z tym, każda inwestycja w ocieplenie budynku powinna być realizowana zgodnie z ustalonymi standardami i technologią, aby zapewnić jej efektywność i trwałość.

Pytanie 37

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR oblicz ile cegieł budowlanych pełnych należy zakupić do wymurowania ściany grubości 25 cm na zaprawie cementowej, jeżeli ilość robót określona w przedmiarze wynosi 126,00 m².

A. 12 613 sztuk.

B. 11 681 sztuk.

C. 18 938 sztuk.

D. 17 628 sztuk.

Poprawna odpowiedź to 12 613 sztuk cegieł budowlanych pełnych, co wynika z zastosowania normy KNR dotyczącej zużycia materiałów budowlanych. Dla ściany o grubości 25 cm na zaprawie cementowej norma ta wskazuje, że potrzebujemy 100,10 cegieł na każdy metr kwadratowy. Przy całkowitej powierzchni 126,00 m², obliczenia wyglądają następująco: 100,10 sztuk/m² * 126,00 m² = 12 613,60 sztuk. Z racji tego, że cegły sprzedawane są w pełnych sztukach, wynik ten zaokrąglamy do 12 613 sztuk. W praktyce, znajomość norm KNR jest kluczowa dla efektywnego planowania i zakupu materiałów budowlanych, co pozwala na uniknięcie zarówno niedoborów, jak i nadwyżek materiałów, co jest zgodne z zasadami optymalizacji kosztów i wykorzystania zasobów.

Pytanie 38

Jakie materiały wykorzystuje się do realizacji izolacji przeciwwilgociowych?

A. pasty asfaltowe i płyty wiórowe

B. folie izolacyjne i lepiki asfaltowe

C. płyty pilśniowe i emulsje asfaltowe

D. roztwory asfaltowe oraz włókna celulozowe

Wybór materiałów do izolacji przeciwwilgociowej ma kluczowe znaczenie dla skuteczności ochrony przed wilgocią. Roztwory asfaltowe i włókna celulozowe, choć mogą być użyte w innych aplikacjach budowlanych, nie są właściwym wyborem do izolacji przeciwwilgociowej. Roztwory asfaltowe mogą mieć ograniczoną przyczepność oraz mogą nie zapewniać długotrwałej ochrony w warunkach wysokiej wilgotności, co prowadzi do ich degradacji w krótkim czasie. Z kolei włókna celulozowe, które są często używane jako materiał izolacyjny w budownictwie, nie mają właściwości wodoodpornych i mogą szybko wchłaniać wilgoć, co tylko pogłębia problem. W przypadku past asfaltowych i płyt wiórowych również występują istotne ograniczenia. Pasty asfaltowe, mimo że mogą oferować pewne właściwości uszczelniające, nie gwarantują trwałej ochrony przed wodą, a płyty wiórowe są wrażliwe na wilgoć i mogą ulegać zniszczeniu, co czyni je niewłaściwym wyborem do miejsc narażonych na działanie wody. Płyty pilśniowe i emulsje asfaltowe również nie spełniają wymagań dotyczących skutecznej izolacji przeciwwilgociowej. Płyty pilśniowe są materiałem organicznym, który łatwo wchłania wilgoć, co prowadzi do ich rozkładu. Emulsje asfaltowe mogą być stosowane jako materiał uszczelniający, jednak ich skuteczność w dłuższym okresie jest wątpliwa, a ponadto wymagają odpowiedniego nałożenia i pielęgnacji. Dlatego istotne jest, aby przy wyborze materiałów do izolacji przeciwwilgociowej kierować się sprawdzonymi praktykami oraz normami branżowymi, które potwierdzają skuteczność i trwałość zastosowanych rozwiązań.

Pytanie 39

Na podstawie przedstawionej receptury roboczej oblicz ilość piasku potrzebną do wykonania 1,5 mieszanki betonowej.

Receptura robocza wykonania 1 m³ mieszanki betonowej
cement 42,5	430 kg
piasek	320 kg
żwir	578 kg
woda	267 l

A. 480 kg

B. 867 kg

C. 645 kg

D. 320 kg

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego proporcji składników betonu. Obliczając ilość piasku potrzebną do wykonania 1,5 m³ mieszanki betonowej, kluczowe jest zrozumienie, że ilość piasku na jednostkę objętości (czyli na 1 m³) powinna być pomnożona przez objętość, którą chcemy uzyskać. Wiele osób mogą mylić całkowitą objętość mieszanki z ilościami poszczególnych składników, co prowadzi do błędnych wyników. Na przykład, wybór 645 kg zakłada zbyt dużą ilość piasku, co może skutkować zbyt „mokrym” betonem, a tym samym obniżoną wytrzymałością po wyschnięciu. Z kolei 320 kg wskazuje na zbyt małą ilość, co również będzie negatywnie wpływać na jakość betonu, prowadząc do jego pęknięć i osłabienia struktury. Odpowiednie proporcje są nie tylko ważne dla uzyskania betonu o pożądanych właściwościach, ale również są one zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 206, podkreślają znaczenie precyzyjnych obliczeń, które muszą być przeprowadzane na podstawie receptur roboczych. Dlatego tak istotne jest zrozumienie procesu obliczeń i stosowanie się do sprawdzonych metod, aby uniknąć typowych błędów oraz zapewnić optymalną jakość mieszanki betonowej.

Pytanie 40

Jaką technikę powinno się zastosować do murowania na puste spoiny?

A. Na wycisk zaprawy cegłą

B. Na wycisk z podcięciem zaprawy kielnią

C. Z nakładaniem zaprawy na całą powierzchnię cegły

D. Na docisk zaprawy kielnią

Nieprawidłowe metody murowania, takie jak murowanie na docisk zaprawy kielnią, nie są zalecane, ponieważ mogą prowadzić do problemów związanych z jakością muru. Technika ta nie zapewnia odpowiedniego wypełnienia spoin, co skutkuje powstawaniem szczelin, które mogą negatywnie wpływać na trwałość i stabilność konstrukcji. Murowanie z użyciem kielni może prowadzić do nadmiaru zaprawy w spoinach, co z kolei przyczynia się do deformacji cegieł oraz może prowadzić do ich pęknięcia w dłuższym okresie użytkowania. Nakładanie zaprawy na całą powierzchnię cegły, choć może wydawać się wygodne, również nie jest zalecane, ponieważ może spowodować, że zaprawa będzie się wydobywać na zewnątrz, co wpływa na estetykę muru. W przypadku zastosowania wycisku z podcięciem zaprawy kielnią, może dochodzić do nieprzewidywalnych efektów związanych z przyczepnością, co jest niezgodne z aktualnymi standardami budowlanymi. Wszystkie te błędne podejścia często wynikają z niewłaściwego zrozumienia zasad murowania oraz zaniedbania w zakresie techniki, które są kluczowe dla stworzenia solidnej i estetycznej konstrukcji. Dlatego warto kłaść nacisk na odpowiednie metody, które są zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej