Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik bezpieczeństwa i higieny pracy
Kwalifikacja: BPO.01 - Zarządzanie bezpieczeństwem w środowisku pracy
Data rozpoczęcia: 13 grudnia 2025 16:07
Data zakończenia: 13 grudnia 2025 16:32

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W pierwszej kolejności osoba, która pomaga osobie porażonej prądem elektrycznym, powinna

A. zarejestrować potrzebę wezwania karetki pogotowia

B. zacząć wykonywać sztuczne oddychanie

C. ustawić poszkodowanego w bezpiecznej pozycji

D. odłączyć poszkodowanego od źródła prądu

W sytuacji porażenia prądem elektrycznym kluczowym krokiem jest uwolnienie poszkodowanego spod działania prądu. Prąd elektryczny może powodować skurcze mięśni, co utrudnia lub wręcz uniemożliwia oddzielenie poszkodowanego od źródła prądu. Dlatego najpierw należy zapewnić bezpieczeństwo, eliminując ryzyko dalszego porażenia, zarówno dla poszkodowanego, jak i osoby ratującej. W praktyce oznacza to np. wyłączenie źródła prądu, odłączenie przewodów, lub użycie materiałów izolacyjnych, takich jak drewno czy plastik. Dopiero po uwolnieniu poszkodowanego można przystąpić do oceny jego stanu zdrowia oraz do podjęcia dalszych działań, takich jak wezwanie pomocy medycznej. Stosowanie się do procedur zgodnych z wytycznymi organizacji zajmujących się bezpieczeństwem i ratownictwem, takich jak Polskie Centrum Badań i Certyfikacji, jest kluczowe dla efektywnego działania w sytuacjach kryzysowych.

Pytanie 2

Każdy pracodawca ma obowiązek regularnie badać przyczyny wypadków w miejscu pracy. Jakie dokumenty nie są wymagane do przygotowania analizy wypadków?

A. Wskaźnik częstości wypadków

B. Wskaźnik nieobecności pracowników

C. Analiza topograficzna wypadków

D. Wskaźnik powagi wypadków

Wskaźnik absencji pracowników rzeczywiście nie jest niezbędny do analizy wypadków przy pracy, ponieważ koncentruje się głównie na nieobecności pracowników z różnych powodów, a nie na samych incydentach wypadkowych. Dobrą praktyką w zarządzaniu bezpieczeństwem pracy jest korzystanie z wskaźników, które bezpośrednio odzwierciedlają sytuacje wypadkowe, takich jak wskaźnik ciężkości wypadków oraz wskaźnik częstotliwości wypadków. Te wskaźniki pozwalają na bieżąco monitorować stan bezpieczeństwa w miejscu pracy i podejmować odpowiednie działania prewencyjne. Na przykład, analiza wskaźnika ciężkości wypadków pomaga zidentyfikować, które incydenty prowadzą do poważniejszych obrażeń, dzięki czemu można wprowadzić skuteczniejsze środki ochrony. Wykorzystanie topograficznej analizy wypadków jest również kluczowe, ponieważ pozwala na zrozumienie, gdzie w zakładzie występują najczęstsze wypadki, co umożliwia poprawę warunków pracy i zwiększenie bezpieczeństwa. W związku z tym, koncentrowanie się na analizach dotyczących wypadków, a nie absencji, wspiera efektywne zarządzanie ryzykiem w organizacji.

Pytanie 3

Pomieszczenie, w którym ludzie przebywają na stałe, to takie, w którym czas obecności pracownika w ciągu dnia wynosi

A. więcej niż 2 godziny

B. mniej niż 2 godziny

C. maksymalnie 4 godziny

D. więcej niż 4 godziny

Pomieszczenia przeznaczone na pobyt stały ludzi charakteryzują się czasem przebywania w nich, który przewyższa cztery godziny w ciągu doby. Taki czas definiuje miejsce, w którym pracownik spędza znaczną część swojego dnia, co wiąże się z różnorodnymi aspektami zdrowotnymi, bezpieczeństwa oraz komfortu. Zgodnie z przepisami BHP i normami dotyczącymi ergonomii, pracownicy powinni mieć zapewnione odpowiednie warunki pracy przez dłuższy czas, co obejmuje odpowiednie oświetlenie, wentylację oraz dostęp do niezbędnych udogodnień. Przykładem mogą być biura, gdzie czas spędzony przez pracownika w ciągu dnia roboczego zazwyczaj przekracza ten próg. Ważne jest, aby pracodawcy dbali o te aspekty, ponieważ długotrwałe przebywanie w niewłaściwych warunkach może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak bóle pleców czy zmęczenie oczu. Dobrą praktyką jest także wprowadzenie przerw w pracy oraz organizacja przestrzeni w sposób sprzyjający efektywności i dobremu samopoczuciu pracowników.

Pytanie 4

W dziedzinie ergonomii korzysta się z antropometrii, co oznacza

A. działania ograniczające ryzyko zawodowe

B. działania zmniejszające liczbę wypadków w miejscu pracy

C. zestaw technik, zasad i metod pomiarowych ciała ludzkiego

D. statystyczną analizę zagrożeń w warunkach pracy

Wszystkie błędne odpowiedzi opierają się na nieporozumieniach dotyczących roli antropometrii w ergonomii. Rzeczywiście, identyfikacja zagrożeń w pracy i działania mające na celu zmniejszenie wypadków są ważne, ale to już inna historia. Te podejścia skupiają się na bezpieczeństwie i zdrowiu ludzi, natomiast pomiary ciała, czyli antropometria, są kluczowe, bo mówią nam, jak zaprojektować lepsze warunki pracy. Działania związane z redukcją ryzyka zawodowego też nie dotyczą bezpośrednio pomiarów ciała, a bardziej zarządzania ryzykiem i polepszania warunków pracy. Warto zrozumieć, jak antropometria wpływa na ergonomię, żeby nie wpaść w pułapki myślowe, które mogą prowadzić do przekonania, że ergonomia dotyczy tylko bezpieczeństwa, podczas gdy jej celem jest stworzenie optymalnych warunków, które uwzględniają nasze fizyczne ograniczenia.

Pytanie 5

Klasyfikacja rodzajów pracy fizycznej według całkowitego dobowego wydatku energetycznego (przy 8-godzinnym dniu pracy). Wydatek energetyczny pracownika w ciągu doby wynosi 3500 kcal. Jego pracę na podstawie załączonej tabeli należy uznać jako

Stopień ciężkości	Wydatek energetyczny [kcal/dobę]
Lekka	2300 – 2800
Umiarkowana	2801 – 3300
Średnia	3301 – 3800
Ciężka	3801 – 4300
Bardzo ciężka	4301 - 4800

A. ciężką.

B. lekką.

C. umiarkowaną.

D. średnią.

Odpowiedź "średnia" jest poprawna, ponieważ wydatek energetyczny pracownika wynoszący 3500 kcal mieści się w zakresie 3301-3800 kcal na dobę, co klasyfikuje jego pracę jako średnią pod względem intensywności. Takie klasyfikacje są istotne w kontekście ergonomii oraz zarządzania zdrowiem pracowników. W praktyce, odpowiedni dobór zadań do poziomu wydatku energetycznego może przyczynić się do zmniejszenia ryzyka wypalenia zawodowego i zwiększenia efektywności pracy. Warto zauważyć, że zalecenia dotyczące wydatku energetycznego w miejscu pracy powinny być zgodne z normami organizacji takich jak OSHA, które promują zdrowe środowisko pracy. Przykłady zastosowania tej klasyfikacji obejmują optymalizację zadań dla pracowników w zależności od ich wydolności oraz projektowanie stanowisk pracy, które minimalizują fizyczne obciążenia.

Pytanie 6

Element, który jest obowiązkowy w standardowym wyposażeniu apteczki, to

A. tabletki z krzyżykiem

B. jednorazowe rękawiczki gumowe

C. krople żołądkowe

D. jodyna

Jednorazowe rękawiczki gumowe są niezbędnym elementem standardowej apteczki, ponieważ zapewniają ochronę zarówno osobie udzielającej pomocy, jak i poszkodowanemu. Użycie rękawiczek minimalizuje ryzyko przenoszenia zakażeń i kontaktu z płynami ustrojowymi, co jest kluczowe w sytuacjach nagłych. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi standardami pierwszej pomocy, stosowanie rękawiczek jest zalecane w każdym przypadku, gdy istnieje ryzyko kontaktu z krwią lub innymi wydzielinami. Przykładem praktycznego zastosowania jest udzielanie pomocy osobie z raną, gdzie rękawiczki chronią przed infekcją. Warto również podkreślić, że rękawiczki powinny być jednorazowe, aby zminimalizować ryzyko zakażeń krzyżowych. W sytuacjach, w których nie można uniknąć kontaktu z ciałem poszkodowanego, rękawice są kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa. Właściwe zaopatrzenie apteczki w jednorazowe rękawiczki jest więc nie tylko wymogiem prawnym, ale także wyrazem odpowiedzialności za zdrowie publiczne.

Pytanie 7

Termin ergonomii koncepcyjnej odnosi się do

A. analizy związku pomiędzy wydatkami na pracę a osiąganymi rezultatami.

B. dziedziny naukowej, która zajmuje się dostosowaniem warunków pracy do możliwości poznawczych człowieka.

C. obszaru nauki, który bada zagrożenia dla zdrowia w środowisku pracy.

D. tworzenia układu, który zapewni najwyższy poziom niezawodności oraz bezpieczeństwa w nowym miejscu pracy.

Pomimo że niektóre odpowiedzi mogą wydawać się związane z zagadnieniem ergonomii, nie oddają one w pełni istoty ergonomii koncepcyjnej. Badanie relacji między nakładami a efektami pracy koncentruje się na efektywności procesów, ale nie odnosi się bezpośrednio do projektowania układów pracy. Dostosowywanie pracy do możliwości intelektualnych człowieka jest aspektem ergonomii, lecz nie obejmuje ono całości koncepcji ergonomicznego projektowania, które ma na celu zapewnienie bezpieczeństwa i komfortu w miejscu pracy. Natomiast określanie zagrożeń dla zdrowia w środowisku pracy jest kluczowym zadaniem, ale nie koncentruje się na samym projektowaniu układów, co jest rdzeniem ergonomii koncepcyjnej. Nieprawidłowe odpowiedzi mogą prowadzić do mylnego przekonania, że ergonomiczność dotyczy jedynie dostosowywania warunków pracy do pracowników, kiedy w rzeczywistości chodzi o całościowe podejście do projektowania, które uwzględnia zarówno interakcję człowieka z maszynami, jak i organizację przestrzeni roboczej. Wnioskując, kluczową kwestią ergonomii koncepcyjnej jest projektowanie, które nie tylko odpowiada na współczesne potrzeby użytkowników, ale także przewiduje przyszłe wyzwania związane z bezpieczeństwem i komfortem pracy.

Pytanie 8

Podczas eksploatacji dmuchawy należy unikać przechodzenia w okolicy wylotu jej rurociągu, ponieważ może to prowadzić do

A. pożaru lub wybuchu

B. usterki urządzenia

C. porażenia prądem elektrycznym

D. uderzenia transportowanymi materiałami

Odpowiedzi sugerujące porażenie prądem elektrycznym, pożar lub eksplozję oraz awarię urządzenia są mylnymi interpretacjami zagrożeń związanych z użytkowaniem dmuchaw. Porażenie prądem elektrycznym może wystąpić w przypadku wad elektrycznych urządzenia, jednak nie jest to bezpośrednio związane z przechodzeniem w pobliżu wylotu rurociągu. Takie zdarzenia są zazwyczaj wynikiem braku odpowiednich zabezpieczeń elektrycznych lub błędów w instalacji, a nie normalnej eksploatacji dmuchawy. Podobnie, pożar lub eksplozja mogą być konsekwencją niesprawnego działania systemów przesyłowych, ale nie są typowymi zagrożeniami związanymi z wylotem rurociągu. Awaria urządzenia jest bardziej złożonym problemem, wynikającym z błędów operacyjnych, braku konserwacji lub niewłaściwego użytkowania, a nie bezpośrednim efektem przejścia w pobliżu rurociągu. Przykładowo, w praktyce przemysłowej, jeśli dmuchawa nie jest właściwie konserwowana, może ulec awarii, co prowadzi do niebezpiecznych sytuacji, ale nie ma to związku z obecnością osób w pobliżu wylotu. Z tego powodu kluczowe jest, aby pracownicy rozumieli specyfikę zagrożeń i stosowali się do zasad BHP, aby skutecznie minimalizować ryzyko związane z pracą w pobliżu dmuchaw.

Pytanie 9

Ile dni urlopu do wykorzystania pozostało pracownikowi z 12-letnim stażem pracy, jeżeli wykorzystał 3 dni urlopu na żądanie, a przepracował cały rok?

Kodeks Pracy Art. 154. § 1
1.– wymiar urlopu wynosi:
1) 20 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat
2) 26 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.

A. 22

B. 21

C. 23

D. 17

Podane odpowiedzi, które nie są poprawne, mogą wynikać z nieporozumienia odnośnie zasad przyznawania urlopów wypoczynkowych w Polsce. Przykładowo, odpowiedzi, które sugerują, że pracownikowi przysługuje 21, 22 lub 17 dni urlopu, mogą być skutkiem błędnego odczytania przepisów dotyczących stażu pracy i przysługującego urlopu. Osoby, które odpowiedziały w sposób nieprawidłowy, mogą nie być świadome, że pracownik z 12-letnim stażem ma prawo do większej liczby dni urlopu, w tym 26 dni w skali roku. Ponadto, mylne może być również zrozumienie, że dni urlopu na żądanie nie są odliczane od przysługujących urlopów, co prowadzi do zawyżenia liczby dni pozostałych do wykorzystania. Należy pamiętać, że zgodnie z przepisami prawa pracy, dni urlopu powinny być planowane i wykorzystane zgodnie z potrzebami pracownika, ale również w kontekście zarządzania organizacją. Warto również zwrócić uwagę na procedury związane z zgłaszaniem i planowaniem urlopów, które powinny być jasno określone w regulaminach firmowych, aby uniknąć nieporozumień dotyczących wykorzystania dni urlopu. Właściwe zrozumienie przepisów dotyczących urlopów jest kluczowe zarówno dla pracowników, jak i pracodawców, aby zapewnić prawidłowe zarządzanie czasem pracy i odpoczynku.

Pytanie 10

Czynnik niebezpieczny to element, który wywołuje

A. stres

B. uraz

C. chorobę zawodową

D. spadek wydajności pracy

Często myli się czynniki niebezpieczne z innymi rodzajami ryzyk, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Stres, który często jest wymieniany jako czynnik ryzyka, jest bardziej związany z problemami psychologicznymi, które mogą wpływać na wydajność pracy, ale nie jest bezpośrednią przyczyną urazów. Może on prowadzić do obniżonej wydajności i koncentracji, co zwiększa ryzyko wypadków, jednak sam w sobie nie jest czynnikiem powodującym uraz. Również spadek wydajności pracy, będący rezultatem zmęczenia lub stresu, jest skutkiem ubocznym, a nie bezpośrednim źródłem urazów. Z kolei choroby zawodowe, choć również są wynikiem niebezpiecznych warunków pracy, dotyczą głównie długotrwałego narażenia na czynniki szkodliwe, a nie nagłych urazów. Ważne jest, aby w procesie oceny ryzyk kierować się precyzyjnymi definicjami, które są ustalone w standardach branżowych, takich jak ISO 45001, które podkreślają potrzebę identyfikacji czynników ryzyka w kontekście ich wpływu na zdrowie fizyczne pracowników, a nie jedynie na ich samopoczucie psychiczne.

Pytanie 11

Ile co najmniej metrów kwadratowych wolnej powierzchni podłogi powinno przypadać na jednego pracownika zatrudnionego w pomieszczeniu stałej pracy?

A. 2 m3 wolnej objętości pomieszczenia

B. 3 m3 wolnej objętości pomieszczenia

C. 2 m2 wolnej powierzchni podłogi

D. 13 m2 wolnej powierzchni podłogi

Odpowiedź, że na każdego z pracowników powinno przypadać co najmniej 2 m2 wolnej powierzchni podłogi, jest poprawna zgodnie z obowiązującymi normami bezpieczeństwa i higieny pracy. W praktyce oznacza to, że biura i pomieszczenia pracy muszą być zaprojektowane w taki sposób, aby zapewnić odpowiednią przestrzeń do wykonywania zadań zawodowych. Przyjmuje się, że 2 m2 na osobę to minimalna wartość, która pozwala na swobodne poruszanie się, umieszczenie niezbędnych mebli, jak biurko i krzesło, a także zapewnienie komfortu pracy. W wielu krajach normy BHP podkreślają znaczenie przestrzeni życiowej w kontekście zdrowia psychicznego i fizycznego pracowników, co z kolei wpływa na ich wydajność. Warto zauważyć, że w zależności od specyfiki pracy lub rodzaju branży (np. w przypadku pracowników zajmujących się projektowaniem czy kreatywnych), rekomendowane wartości mogą być większe, co pokazuje, jak ważne jest dostosowanie przestrzeni do potrzeb konkretnych grup zawodowych.

Pytanie 12

Obciążenie systemu mięśniowo-szkieletowego klasyfikowane jest jako czynnik

A. biologicznych

B. psychofizycznych

C. chemicznych

D. fizycznych

Wybór odpowiedzi dotyczącej czynników chemicznych jest nieprawidłowy, ponieważ obciążenie układu mięśniowo-szkieletowego dotyczy przede wszystkim interakcji między ciałem a jego środowiskiem, a nie chemicznych substancji. Czynniki chemiczne odnosić się mogą do substancji, które oddziałują na organizm głównie poprzez inhalację, kontakt skórny lub spożycie, co jest całkowicie różne od biomechanicznych i psychologicznych aspektów pracy. Równocześnie, odpowiedzi odnoszące się do czynników fizycznych podkreślają bardziej mechaniczne aspekty obciążenia, takie jak ciężar podnoszonych przedmiotów czy niewłaściwe ruchy. Choć czynniki te są istotne, nie uwzględniają one wpływu psychiki na wydolność i zdrowie pracownika. Ponadto, klasyfikowanie obciążenia jako biologicznego jest mylące, ponieważ to pojęcie odnosi się do organizmów żywych, ich interakcji oraz wpływu na zdrowie, co nie odnosi się bezpośrednio do przetwarzania obciążeń układu mięśniowo-szkieletowego. Kluczowe jest zrozumienie, jak różne aspekty wpływają na zdrowie pracowników, a ich kompleksowość wymaga holistycznego podejścia w zarządzaniu bezpieczeństwem i higieną pracy. Typowe błędy myślowe przy wyborze niewłaściwych odpowiedzi często wynikają z uproszczeń, które ignorują złożoność interakcji między ciałem a jego środowiskiem. Właściwe podejście powinno uwzględniać zarówno czynniki fizyczne, jak i psychofizyczne, aby w pełni zrozumieć źródła obciążeń i ich wpływ na zdrowie. Warto sięgnąć po badania i standardy branżowe, które jasno określają, jak minimalizować negatywne skutki dla pracowników.

Pytanie 13

W ciągu 12 miesięcy w przedsiębiorstwie miało miejsce 15 incydentów, a całkowita liczba utraconych roboczodni przez poszkodowanych pracowników wynosi 450. Oblicz wskaźnik ciężkości incydentów.

A. 30

B. 0,033

C. 6750

D. 435

Wybór odpowiedzi, która nie jest poprawna, często wynika z nieporozumienia dotyczącego sposobu obliczania wskaźnika ciężkości wypadków. Wskaźnik ten nie jest jedynie prostą sumą czy inną operacją matematyczną. Osoby, które wybierają wartości takie jak 0,033, 435 czy 6750, mogą mylnie zakładać, że wskaźnik ten odzwierciedla jedynie ilość wypadków lub roboczodni w inny sposób, nie uwzględniając kluczowej zasady podziału. Na przykład, odpowiedź 0,033 mogła wynikać z obliczeń, które nie uwzględniają poprawnej interpretacji wskaźnika ciężkości, być może myląc go z innym wskaźnikiem, takim jak wskaźnik wypadkowości. Z kolei odpowiedzi 435 oraz 6750 mogą być wynikiem błędnego pomnożenia liczby wypadków przez stracone roboczodni, co jest fundamentalnie błędne, gdyż nie bierze pod uwagę celu wskaźnika, którym jest ocena przeciętnej straty na incydent. Zrozumienie definicji wskaźnika oraz umiejętność jego obliczania są kluczowe dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem w przedsiębiorstwie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami i normami branżowymi, takimi jak ISO 45001.

Pytanie 14

Maksymalna masa przedmiotów, które może przenosić jeden pracownik-mężczyzna podczas stałej pracy, nie powinna wynosić więcej niż

A. 50 kg

B. 30 kg

C. 25 kg

D. 20 kg

Wybór odpowiedzi 25 kg, 50 kg lub 20 kg jest niepoprawny ze względu na nieznajomość podstawowych przepisów BHP dotyczących maksymalnych obciążeń przenoszonych przez pracowników. Odpowiedź 25 kg, mimo że zbliżona do prawidłowej, nie odzwierciedla aktualnych norm, które wskazują na górny limit wynoszący 30 kg. Przyjęcie zbyt niskiego limitu może prowadzić do nieefektywności w pracy, a także stwarzać niepotrzebne ograniczenia w organizacji zadań. Z kolei odpowiedź 50 kg zdecydowanie przewyższa ustalone normy, co stwarza duże ryzyko zdrowotne dla pracowników, mogących doświadczyć kontuzji lub chronicznych dolegliwości spowodowanych długotrwałym nadmiernym obciążeniem. Tego typu wybory są często wynikiem błędnych przekonań o sprawności fizycznej pracowników, co może prowadzić do nieprawidłowej oceny ryzyka. W przemyśle oraz logistyce kluczowe jest przestrzeganie ściśle określonych standardów bezpieczeństwa, które uwzględniają zarówno zdrowie pracowników, jak i wydajność operacyjną. Ignorowanie wytycznych może prowadzić do nie tylko urazów, ale również zwiększa koszty związane z absencją pracowników oraz potencjalnymi roszczeniami z tytułu wypadków przy pracy.

Pytanie 15

Czy można zatrudniać kobietę w ciąży w godzinach nadliczbowych?

A. Tak, ale tylko 1 godzinę dziennie

B. Tak, tylko za zgodą związków zawodowych

C. Nie wolno zatrudniać w żadnym przypadku

D. Tak, na podstawie jej pisemnej zgody

Zatrudnianie kobiet w ciąży w godzinach nadliczbowych jest zabronione na mocy przepisów Kodeksu pracy, które mają na celu ochronę zdrowia matki i rozwijającego się dziecka. Pracodawcy muszą zapewnić kobietom w ciąży odpowiednie warunki pracy oraz czas na odpoczynek. W sytuacjach, gdzie może wystąpić ryzyko dla zdrowia, należy unikać dodatkowego obciążenia pracownika. Przykładem dobrych praktyk jest dostosowanie organizacji pracy tak, aby kobiety w ciąży mogły wykonywać swoje obowiązki w normalnym czasie pracy bez nadmiernego stresu i zmęczenia. Warto zwrócić uwagę, że przepisy te mają na celu nie tylko ochronę zdrowia, ale również promowanie równych szans i wsparcie dla pracowników w ważnych momentach ich życia. W przypadku konieczności wprowadzenia jakichkolwiek zmian w organizacji pracy, pracodawcy powinni korzystać z narzędzi takich jak ocena ryzyka zawodowego oraz konsultacje ze specjalistami w dziedzinie bhp.

Pytanie 16

Czynnik szkodliwy oddziałując na pracownika

A. może spowodować uraz

B. nie zagraża zdrowiu, lecz utrudnia wykonywanie pracy

C. może doprowadzić do wystąpienia choroby zawodowej

D. nie ma żadnego wpływu na zdrowie pracownika

Często pojawia się błędne przekonanie, że czynniki szkodliwe nie wpływają na zdrowie pracownika lub że ich oddziaływanie ma jedynie charakter krótkoterminowy. Sformułowanie, że czynnik szkodliwy nie stanowi zagrożenia dla zdrowia, ale utrudnia pracę, jest mylące, ponieważ wiele z pozornie niegroźnych czynników może w dłuższej perspektywie prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych. Na przykład, długotrwałe narażenie na hałas może nie prowadzić do natychmiastowych urazów, ale na przestrzeni lat może przyczynić się do trwałej utraty słuchu. Warto podkreślić, że choroby zawodowe często rozwijają się w wyniku kumulacji narażeń, co sprawia, że trudno je zidentyfikować jako wynik pojedynczego czynnika. Lekceważenie zagrożeń zdrowotnych może prowadzić do złych praktyk w zakresie ochrony zdrowia w miejscu pracy. Edukacja oraz odpowiednie procedury bezpieczeństwa są kluczowe, aby zrozumieć, że każde, nawet najmniejsze narażenie na szkodliwe czynniki wymaga ścisłego monitorowania oraz eliminacji, gdzie to możliwe. Wiedza o tym, jakie czynniki mogą prowadzić do chorób zawodowych, jest fundamentalna dla tworzenia bezpiecznego środowiska pracy.

Pytanie 17

Podczas kontroli stanu zabezpieczeń przed upadkiem z wysokości na placu budowy, przedstawiciel służby bhp zauważył, że balustrady mają wysokość 70 cm i nie są zgodne z wymaganiami bhp. W protokole pokontrolnym powinien zasugerować zamontowanie balustrady o wysokości minimum

A. 80 cm

B. 90 cm

C. 110 cm

D. 100 cm

Wybór 90 cm, 100 cm lub 80 cm jako wysokości balustrady jest niewłaściwy z kilku powodów. Po pierwsze, 90 cm nie spełnia minimalnych wymagań określonych w przepisach bhp, które wskazują, że balustrady powinny mieć wysokość co najmniej 110 cm, aby skutecznie chronić pracowników przed upadkami z wysokości. Wysokość 100 cm również nie jest wystarczająca w kontekście zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa, gdyż istotne jest, aby balustrady były dostosowane do potencjalnych zagrożeń oraz różnych warunków pracy. Zastosowanie balustrady o wysokości 80 cm jest szczególnie niebezpieczne, ponieważ znacznie zwiększa ryzyko wypadków przy pracy, zwłaszcza w przypadku osób pracujących w pobliżu krawędzi, gdzie upadek z wysokości może prowadzić do poważnych obrażeń lub nawet śmierci. Typowym błędem myślowym prowadzącym do takich wniosków jest zaniżanie znaczenia regulacji prawnych oraz nieznajomość standardów bezpieczeństwa. W praktyce, nawet niewielkie różnice w wysokości balustrady mogą znacząco wpłynąć na poziom bezpieczeństwa, dlatego nie można rezygnować z przestrzegania ustalonych norm. Kluczowe jest, aby pracownicy oraz osoby odpowiedzialne za bezpieczeństwo na budowie miały świadomość wymagań prawnych i standardów, a także ich praktycznych implikacji, co zapobiegałoby występowaniu wypadków.

Pytanie 18

Jaką metodą ocenia się obciążenie układu mięśniowo-szkieletowego pracownika na danym stanowisku pracy?

A. PHA

B. JSA

C. RISK SCORE

D. OWAS

Wybór metod PHA, JSA i RISK SCORE jako alternatyw dla OWAS wskazuje na nieporozumienie dotyczące specyfiki tych metod oceny ryzyka. PHA, czyli analiza zagrożeń i ryzyka, jest podejściem bardziej ogólnym, które koncentruje się na identyfikacji zagrożeń w całym procesie pracy, a nie na szczegółowej ocenie obciążeń układu mięśniowo-szkieletowego. Choć PHA jest ważnym narzędziem w systemie zarządzania bezpieczeństwem, nie dostarcza konkretnych informacji na temat postaw ciała i specyficznych czynników ryzyka związanych z obciążeniem mięśniowo-szkieletowym. JSA (Job Safety Analysis) z kolei, polega na analizie konkretnych zadań w celu identyfikacji potencjalnych zagrożeń i metod ich eliminacji lub minimalizacji. Podobnie jak PHA, JSA ma ograniczenia w kontekście oceny ergonomii i obciążeń ciała, ponieważ nie uwzględnia szczegółowych aspektów biomechanicznych, które są kluczowe w ocenie OWAS. Metoda RISK SCORE, zdefiniowana jako ocena ryzyka w oparciu o różne wskaźniki, skupia się na ilościowym pomiarze ryzyka, co również nie odpowiada na potrzeby związane z analizą postaw ciała i ich wpływu na zdrowie pracowników. Wybór tych metod może prowadzić do niedoszacowania ryzyka urazów mięśniowo-szkieletowych, co może mieć poważne konsekwencje zdrowotne dla pracowników, a w dłuższej perspektywie również ekonomiczne dla organizacji.

Pytanie 19

Posługując się tabelą, oszacuj wartość ryzyka zawodowego, jeżeli prawdopodobieństwo jest prawdopodobne, a ciężkość następstw duża.

Prawdopodobieństwo	Ciężkość następstw
Prawdopodobieństwo	mała	średnia	duża
Mało prawdopodobne	bardzo małe	małe	średnie
Prawdopodobne	małe	średnie	duże
Wysoce prawdopodobne	średnie	duże	bardzo duże

A. Duże.

B. Średnie.

C. Małe.

D. Bardzo duże.

Odpowiedź 'Duże' jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z tabelą ryzyka zawodowego, dla sytuacji, w której prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzenia uznawane jest za 'Prawdopodobne', a ciężkość jego następstw za 'Duża', wartość ryzyka została określona jako 'Duże'. Praktycznie oznacza to, że w takich warunkach należy podjąć zdecydowane działania prewencyjne. W kontekście zarządzania ryzykiem, normy takie jak ISO 31000 podkreślają znaczenie identyfikowania oraz oceny ryzyk w celu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być branża budowlana, gdzie ryzyko wypadków jest znaczne. W takich przypadkach, organizacje powinny nie tylko stosować odpowiednie środki ochrony osobistej, ale także wdrażać szkolenia oraz procedury mające na celu minimalizację ryzyka. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa pracy.

Pytanie 20

Obciążenie psychiczne i nerwowe to element

A. fizyczny

B. chemiczny

C. psychofizyczny

D. biologiczny

Obciążenie nerwowo-psychiczne określane jest jako czynnik psychofizyczny, ponieważ odnosi się do interakcji między aspektami psychologicznymi a fizycznymi. W praktyce, obciążenie to może manifestować się na przykład w sytuacjach stresowych w pracy, gdzie intensywność zadań oraz oczekiwania otoczenia mogą wpływać na samopoczucie pracownika. Wysokie obciążenie nerwowo-psychiczne może prowadzić do wypalenia zawodowego, co jest problemem powszechnym w wielu branżach. Standard ISO 10075 definiuje ramy dotyczące obciążenia psychicznego w środowisku pracy, podkreślając znaczenie zarządzania tymi czynnikami dla zdrowia psychicznego pracowników. Przykłady działań zapobiegawczych obejmują szkolenia rozwijające umiejętności radzenia sobie ze stresem oraz promowanie zrównoważonego stylu życia. Właściwe zrozumienie i zarządzanie obciążeniem nerwowo-psychicznym jest kluczowe nie tylko dla dobrostanu pracowników, ale także dla wydajności organizacji, gdyż wypoczęty i zmotywowany zespół jest bardziej efektywny.

Pytanie 21

W budynku zaprojektowano pomieszczenia stałej pracy biurowej dla 7 pracowników. Wysokość pomieszczenia powinna wynosić

Wyciąg z rozporządzenia MPiPS z 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy:
§19.1. Powierzchnia i wysokość pomieszczeń powinny zapewniać spełnienie wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy, z uwzględnieniem rodzaju wykonywanej pracy, stosowanych technologii oraz czasu przebywania pracowników w tych pomieszczeniach.
2. Na każdego z pracowników jednocześnie zatrudnionych w pomieszczeniach stałej pracy powinno przypadać co najmniej 13 m³ wolnej objętości pomieszczenia oraz co najmniej 2 m² wolnej powierzchni podłogi (niezajętej przez urządzenia techniczne, sprzęt itp.).
§20.1. Wysokość pomieszczeń stałej pracy nie może być mniejsza niż:
1)	3m. w świetle – jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia;
2)	3,3 m w świetle – jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace powodujące występowanie czynników szkodliwych dla zdrowia.
3. Wysokość pomieszczeń, o których jest mowa w ust.1, może być zmniejszona do:
1)	2,5 m w świetle:
a)	jeżeli w pomieszczeniu zatrudnionych jest nie więcej niż 4 pracowników, a na każdego z nich przypada co najmniej po 15 m³ wolnej objętości pomieszczenia.
4. Wysokość pomieszczenia czasowej pracy nie może być mniejsza niż:
1)	2,2 m w świetle – jeżeli w pomieszczeniu nie występują czynniki szkodliwe dla zdrowia;
2)	2,5 m w świetle – jeżeli w pomieszczeniu prowadzone są prace powodujące występowanie czynników szkodliwych dla zdrowia.

A. 2,5 m

B. 2,2 m

C. 3,3 m

D. 3,0 m

Odpowiedzi z wysokościami mniejszymi niż 3,0 m mogą nie brać pod uwagę kilku ważnych rzeczy. Przepisy bhp i ergonomia są kluczowe. Jak się spojrzy na 2,5 m czy 2,2 m, to można zauważyć, że to nie spełnia wymagań dla biur. Niższe pomieszczenia mogą prowadzić do różnych problemów zdrowotnych dla ludzi, no bo ograniczają naturalną cyrkulację powietrza. Może to skutkować nieprzyjemnymi zapachami i ogólnie kiepskim samopoczuciem. Dodatkowo, jeśli sufity są za niskie, to łatwiej o kiepskie oświetlenie, a to może przytłaczać. W praktyce niektórzy nie zdają sobie sprawy z przepisów i standardów, co cza czas prowadzi do błędnych przekonań, że niższe pomieszczenia są okej. Ale to nie do końca prawda, bo przestrzeganie norm, to klucz do komfortu, bezpieczeństwa i efektywnej pracy.

Pytanie 22

W miejscu pracy hałas klasyfikuje się jako jeden z czynników

A. psychofizycznych

B. biologicznych

C. chemicznych

D. fizycznych

Hałas nie należy do czynników chemicznych, ponieważ czynniki chemiczne obejmują substancje, które mogą wywoływać reakcje chemiczne w organizmach ludzkich, takie jak gazy, opary lub pyły. W kontekście zdrowia zawodowego, zagrożenia chemiczne są związane z narażeniem na substancje toksyczne, które mogą prowadzić do chorób układu oddechowego, nowotworów czy uszkodzenia organów wewnętrznych. Nie można również uznać hałasu za czynnik biologiczny, ponieważ te czynniki odnoszą się do organizmów żywych, takich jak bakterie, wirusy oraz grzyby, które mogą powodować infekcje lub alergie. Hałas nie jest organizmem ani produktem ich działalności. Klasyfikacja hałasu jako czynnika psychofizycznego również jest niewłaściwa, ponieważ psychofizyczne czynniki odnoszą się do interakcji między procesami psychologicznymi a fizycznymi, a nie do zjawisk akustycznych. Ostatecznie, przypisanie hałasu do tych kategorii może prowadzić do nieporozumień w ocenie ryzyka zawodowego oraz do niewłaściwego doboru środków ochrony oraz działań prewencyjnych. Właściwe zrozumienie klasyfikacji czynników, takich jak hałas, jest kluczowe dla opracowywania skutecznych strategii ochrony zdrowia w miejscu pracy.

Pytanie 23

W rysunku technicznym cienka linia ciągła jest wykorzystywana do przedstawiania

A. linii wymiarowych

B. linii granicy arkusza

C. osi symetrii

D. linii urwania i przerwania obiektów

Linia ciągła cienka w rysunku technicznym jest stosowana do przedstawiania linii wymiarowych, co jest kluczowe w procesie tworzenia precyzyjnych dokumentacji technicznych. Linie wymiarowe są niezbędne do określenia rozmiarów, kształtów oraz pozycji obiektów na rysunkach. Używanie cienkiej linii pozwala na zachowanie czytelności i estetyki dokumentacji, co jest szczególnie ważne w branżach takich jak inżynieria mechaniczna czy architektura. W praktyce, kiedy projektant rysuje elementy mechaniczne, linie wymiarowe wskazują, gdzie i jak duże powinny być poszczególne części składowe, co bezpośrednio wpływa na proces produkcji. Zgodnie z normą ISO 128, linie wymiarowe powinny być rysowane cienką linią, aby odróżnić je od innych typów linii, co zapobiega nieporozumieniom i ułatwia interpretację rysunku. Ponadto, stosowanie tych linii w odpowiedni sposób jest elementem dobrej praktyki w rysunkach technicznych, co przyczynia się do wydajności i bezpieczeństwa w procesie produkcyjnym oraz budowlanym.

Pytanie 24

Jakie są formy przeprowadzania wstępnego szkolenia z zakresu bhp?

A. instruktażu.

B. szkolenia.

C. kursu.

D. warsztatów.

Szkolenie wstępne z zakresu bhp w formie instruktażu jest najbardziej zgodne z wymaganiami prawnymi i najlepszymi praktykami w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy. Instruktaż ukierunkowany jest na przekazywanie kluczowych informacji dotyczących zagrożeń występujących w danym miejscu pracy oraz zasad postępowania w sytuacjach kryzysowych. Przykładowo, instruktaż może obejmować pokazanie pracownikom, jak korzystać z urządzeń ochronnych, jak reagować w przypadku pożaru, czy jak właściwie zgłaszać wypadki. W praktyce, skuteczne szkolenie wstępne powinno być prowadzone przez doświadczonego specjalistę ds. bhp, który ma praktyczną wiedzę oraz umiejętności. Zgodnie z wymogami Kodeksu pracy oraz rozporządzeniem w sprawie szkoleń w zakresie bhp, każdy pracownik musi przejść takie szkolenie przed rozpoczęciem pracy. Dodatkowo, instruktaż powinien być dostosowany do specyfiki danego stanowiska pracy, co zwiększa jego efektywność i użyteczność.

Pytanie 25

W przypadku, gdy w pomieszczeniu o stałej działalności prowadzone są czynności generujące czynniki szkodliwe dla zdrowia, minimalna wysokość takiego pomieszczenia powinna wynosić nie mniej niż

A. 2,5 m

B. 4,0 m

C. 2,2 m

D. 3,3 m

Wybór wysokości pomieszczenia jako niewłaściwej wartości może wynikać z niedocenienia znaczenia wentylacji i przestrzeni w miejscu pracy. Odpowiedzi, które sugerują wysokości poniżej 3,3 m, mogą wydawać się wystarczające dla typowych warunków bytowych, ale nie uwzględniają specyfiki pracy, w której występują czynniki szkodliwe. Na przykład, wysokość 2,5 m lub 2,2 m może być akceptowalna w biurach czy pomieszczeniach, gdzie nie ma substancji szkodliwych, jednak w kontekście przemysłowym, gdzie wykonywane są prace związane z chemikaliami lub innymi niebezpiecznymi materiałami, zbyt niska wysokość może prowadzić do kumulacji oparów i zanieczyszczeń, co jest niedopuszczalne. Ponadto, normy związane z bezpieczeństwem pracy, takie jak Kodeks pracy i normy PN, jednoznacznie określają wymagania dotyczące wysokości pomieszczeń w zależności od ich przeznaczenia. Wysokość 4,0 m, choć wydaje się być bezpieczna, nie jest uzasadniona w standardowych warunkach pracy i może prowadzić do nieefektywności w korzystaniu z przestrzeni roboczej. Wysokości poniżej 3,3 m mogą przyczyniać się do problemów zdrowotnych, takich jak bóle głowy, problemy z oddychaniem czy inne dolegliwości związane z szkodliwymi substancjami, dlatego tak istotne jest przestrzeganie odpowiednich standardów. Warto zwrócić uwagę na to, jak ważne jest zrozumienie wymogów dotyczących wysokości pomieszczeń w kontekście ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników.

Pytanie 26

Coroczna analiza stanu bhp w miejscu pracy, przygotowywana przez inspektora bhp, nie powinna obejmować informacji dotyczących

A. statystyk wypadków za ubiegły rok

B. rezultatów przeprowadzanych badań czynników szkodliwych

C. informacji na temat stosowania środków ochrony indywidualnej

D. danych osobowych pracowników zatrudnionych

Patrząc na dostępne odpowiedzi, widać, że niektóre są całkiem niezłe. Wypadki w pracy z ostatniego roku są ważne, bo pokazują, co się działo – ile było wypadków, dlaczego, jakie są trendy. To wszystko pomaga w poprawie bezpieczeństwa. Wyniki badań czynników szkodliwych? No, też mają znaczenie, bo pokazują, co może być niebezpieczne w pracy i jak to naprawić. A co z użyciem środków ochrony? Też ważne, bo trzeba wiedzieć, czy to, co mamy, działa. Dlatego nie można tych rzeczy pomijać w analizach. Umieszczanie danych osobowych w dokumentach to zły pomysł – nie tylko przez prawo, ale też z szacunku dla prywatności. Jak się tego nie przestrzega, to mogą być kłopoty prawne i reputacyjne dla firmy. Więc kluczowe jest, żeby takie analizy były rzetelne, ale też zgodne z prawem.

Pytanie 27

Kobieta zatrudniona w pełnym wymiarze, która karmi swoje dziecko piersią, ma prawo do przerw w pracy, które są wliczane do czasu pracy w wymiarze

A. dwa razy po 30 minut.

B. dwa razy po 15 minut.

C. dwa razy po 20 minut.

D. dwa razy po 25 minut.

Pracownice karmiące piersią mają prawo do przysługiwania im przerw na karmienie, które są wliczane do czasu pracy. Zgodnie z przepisami prawa pracy, kobieta zatrudniona na pełen etat ma prawo do dwóch przerw po 30 minut każda na karmienie dziecka do ukończenia przez nie 12. miesiąca życia. To oznacza, że w przypadku ośmiogodzinnego dnia pracy, łącznie można uzyskać do godziny czasu pracy na potrzeby karmienia. Przykładem zastosowania tego zapisu jest sytuacja, w której matka pracująca w biurze może skorzystać z tych przerw w określonych porach, co pozwala jej na utrzymanie równowagi pomiędzy obowiązkami zawodowymi a opieką nad dzieckiem. Warto zaznaczyć, że dokładna organizacja tych przerw powinna być ustalona w porozumieniu z pracodawcą, co zapewnia elastyczność i dostosowanie do indywidualnych potrzeb. Tego typu praktyki są uznawane za standardy wspierające matki w miejscu pracy i są częścią większej polityki promującej równouprawnienie oraz świadome rodzicielstwo.

Pytanie 28

Pracownikom przysługuje urlop macierzyński w przypadku narodzin jednego dziecka w wymiarze

A. 52 tygodni

B. 26 tygodni

C. 20 tygodni

D. jednego roku

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących urlopu macierzyńskiego w Polsce. Odpowiedzi takie jak 26 tygodni, jednego roku czy 52 tygodnie wskazują na mylne przekonanie o długości urlopu macierzyńskiego. Dla przykładu, 26 tygodni to czas, który odpowiada w przybliżeniu długości urlopu dla matek po porodzie jednego dziecka w niektórych innych krajach, jednak w Polsce standardowy wymiar wynosi 20 tygodni. Z kolei podanie okresu jednego roku lub 52 tygodni wskazuje na mylenie urlopu macierzyńskiego z urlopem rodzicielskim, który faktycznie może trwać dłużej, ale jest to odrębny urlop, który należy się po zakończeniu urlopu macierzyńskiego. Powszechnym błędem jest również mylenie urlopu macierzyńskiego z innymi formami zwolnień związanych z opieką nad dzieckiem, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie praw pracowników. Warto zatem zaznajomić się z przepisami oraz zrozumieć różnice między poszczególnymi rodzajami urlopów, aby uniknąć takich nieporozumień.

Pytanie 29

Pracownik doznał wypadku w trakcie dojazdu do pracy. W czasie niezdolności do pracy z tego powodu będzie mu przysługiwało wynagrodzenie w wysokości

A. 80%

B. 120%

C. 70%

D. 100%

Odpowiedź 100% jest poprawna, gdyż pracownik, który uległ wypadkowi w drodze do pracy, w tym przypadku korzysta z ochrony prawnej, która zapewnia mu pełne wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy. Zgodnie z przepisami kodeksu pracy oraz ustawą o ubezpieczeniach społecznych, pracownicy, którzy doznają wypadku przy pracy lub w drodze do pracy, mają prawo do wynagrodzenia w wysokości 100% podstawy wymiaru. Takie zasady mają na celu ochronę pracowników i zapewnienie im wsparcia finansowego w trudnych sytuacjach. Na przykład, jeśli pracownik zarabia 5000 zł miesięcznie, a jego niezdolność do pracy trwa przez miesiąc, otrzyma pełne wynagrodzenie w wysokości 5000 zł. Dodatkowo, pracodawca ma obowiązek zgłoszenia wypadku do odpowiednich organów, co jest kluczowe dla zachowania prawa do świadczeń. Pracownicy powinni być świadomi swoich praw oraz obowiązków pracodawcy w takich sytuacjach, co pozwoli na właściwe dochodzenie roszczeń w przypadku wypadków.

Pytanie 30

Rodzaje środków osobistej ochrony oraz odzieży i obuwia roboczego, których użycie na danym stanowisku jest konieczne, a także przewidywane czasokresy ich stosowania ustala w firmie

A. służba bhp

B. sanepid

C. pracodawca

D. wytwórca

Odpowiedzialność za ustalanie rodzaju środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego w zakładzie pracy spoczywa na pracodawcy, co jest zgodne z przepisami Kodeksu pracy oraz regulacjami dotyczącymi bezpieczeństwa i higieny pracy. Pracodawca zobowiązany jest do dokonania analizy ryzyka zawodowego, co pozwala na identyfikację zagrożeń występujących na danym stanowisku pracy. Na podstawie tej analizy powinien wybrać odpowiednie środki ochrony, które będą adekwatne do charakterystyki pracy oraz poziomu zagrożeń. Na przykład, w przypadku prac w budownictwie, pracodawca powinien zapewnić kaski ochronne, odzież ochronną oraz obuwie antypoślizgowe. Istotne jest również, aby pracodawca regularnie kontrolował stan tych środków, a także ich okres użytkowania, co zapewnia ich skuteczność. Warto zauważyć, że stosowanie środków ochrony indywidualnej nie tylko zwiększa bezpieczeństwo pracowników, ale również wpływa na kulturowy wymiar organizacji oraz jej wizerunek, jako miejsca dbającego o zdrowie i bezpieczeństwo pracowników.

Pytanie 31

Do metod technicznych redukcji zagrożeń wynikających z drgań mechanicznych należy

A. automatyzacja procesów technologicznych

B. wprowadzanie przerw i odpoczynku

C. skracanie czasu ekspozycji na drgania

D. przekazywanie do pracy na innych miejscach

Automatyzacja procesów technologicznych jest kluczowym elementem w ograniczaniu zagrożeń związanych z drganiami mechanicznymi. Dzięki niej możliwe jest zredukowanie bezpośredniego kontaktu pracowników z maszynami generującymi drgania, co znacząco obniża ryzyko wystąpienia dolegliwości zdrowotnych, takich jak zespół wibracyjny. Przykładem może być wprowadzenie robotów do linii produkcyjnych, gdzie automatyzacja pozwala na zminimalizowanie czasu, w którym pracownicy są narażeni na działanie drgań. Zgodnie z normą PN-EN ISO 5349-1, istotne jest również monitorowanie poziomów drgań w miejscach pracy oraz wdrażanie systematycznych działań prewencyjnych. Automatyzacja nie tylko wpływa na bezpieczeństwo, ale również na wydajność i jakość procesów technologicznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu ryzykiem zawodowym. Ostatecznie, inwestycje w automatyzację przynoszą długofalowe korzyści dla pracowników i przedsiębiorstw.

Pytanie 32

Podczas obróbki metalu wióry muszą być usuwane

A. odpowiednimi narzędziami ręcznymi

B. rękami, lecz w sposób bezpieczny

C. zmiotką lub przy użyciu sprężonego powietrza

D. za pomocą sprężonego powietrza

Usuwanie wiórów z obrabiarek do metalu za pomocą odpowiednich ręcznych narzędzi jest uznaną praktyką w branży, ponieważ pozwala na skuteczne i bezpieczne usunięcie odpadów metalowych. Wióry mogą być ostre i niebezpieczne, dlatego zaleca się stosowanie narzędzi takich jak szczotki druciane, łopatki czy pazury do wiórów, które minimalizują ryzyko obrażeń. Dobrą praktyką jest także używanie narzędzi, które nie tylko usuwają wióry, ale również pomagają w ich zbieraniu, co przyczynia się do utrzymania porządku na stanowisku pracy. Wiele zakładów stosuje również zasady ergonomii, aby zapewnić, że proces czyszczenia jest wygodny i nie obciąża pracowników. Przykłady zastosowania tych narzędzi obejmują zarówno usuwanie wiórów ze stołu roboczego, jak i z okolic narzędzi skrawających, co zapobiega ich gromadzeniu i poprawia bezpieczeństwo operatora. Ważne jest również przestrzeganie norm BHP oraz zaleceń producentów maszyn, które często wskazują na metody bezpiecznego usuwania wiórów.

Pytanie 33

Jakie czynniki wpływają na pozycję ciała podczas wykonywania pracy?

A. ryzyk na stanowisku.

B. napięcia dynamicznego.

C. typów zadań, konstrukcji miejsca pracy oraz wymiarów antropometrycznych pracownika.

D. zagrożeń niebezpiecznych.

Twoja postawa ciała podczas pracy ma naprawdę duży wpływ na to, jak jesteśmy efektywni i czy nie mamy problemów ze zdrowiem. Ważne jest, żebyś dostosował swoje miejsce pracy do tego, co robisz, jak jest zbudowane i jakie masz wymiary. Na przykład, gdy pracujesz przy komputerze, dobrze by było, żeby monitor był na wysokości oczu, a klawiatura tak ustawiona, żebyś mógł spokojnie oprzeć ręce na blacie. To wszystko pomaga nie tylko uniknąć bólu pleców czy syndromu cieśni nadgarstka, ale także sprawia, że pracuje się lepiej i przyjemniej. W budownictwie, gdzie często przechodzi się z jednej pozycji do drugiej – na przykład z siedzącej do stojącej – ważne jest, żeby dostosować miejsce pracy do zadań, jakie wykonujesz oraz do swoich wymiarów. Spoko jest też zwrócenie uwagi na normy ergonomiczne jak ISO 9241, bo dają dobre wskazówki, jak dostosować miejsce pracy do potrzeb ludzi.

Pytanie 34

Czym jest ryzyko zawodowe?

A. szansa na wystąpienie niepożądanych incydentów

B. prawdopodobieństwo wystąpienia niekorzystnych skutków zagrożeń wiążących się z procesem pracy, z równoczesnym uwzględnieniem ich powagi

C. możliwość rozwoju choroby zawodowej

D. prawdopodobieństwo zajścia wypadku w miejscu pracy

Pierwsza odpowiedź mówi o ryzyku zawodowym jako o możliwości, że coś złego się stanie. To może być prawda, ale nie oddaje całej sprawy, bo nie bierze pod uwagę tego, jak poważne mogą być te zdarzenia i jakie mogą mieć konsekwencje. Mówienie tylko o możliwości wystąpienia niepożądanych zdarzeń nie uwzględnia ich ciężkości. Druga odpowiedź mówi o prawdopodobieństwie wypadku w pracy, ale to jest zbyt wąskie podejście, bo nie obejmuje innych rodzajów ryzyk, na przykład chorób zawodowych. Ostatnia odpowiedź o chorobie zawodowej też nie jest zbyt trafna, bo skupia się tylko na tym jednym aspekcie, a są inne, równie ważne rzeczy, które należy wziąć pod uwagę. Ryzyko zawodowe to skomplikowany temat, który wymaga szerokiego spojrzenia na zagrożenia w miejscu pracy i to potwierdzają uznawane standardy zarządzania bezpieczeństwem, jak na przykład ISO 45001. Dobrze przeprowadzona identyfikacja i ocena ryzyk pozwola na wprowadzenie skutecznych działań prewencyjnych, co jest kluczowe dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników.

Pytanie 35

Pracodawca jest zobowiązany do skierowania nowo zatrudnionej osoby na badania lekarskie?

A. kontrolne

B. dodatkowe

C. okresowe

D. wstępne

W kontekście obowiązków pracodawcy w zakresie badań lekarskich, ważne jest zrozumienie różnicy między badaniami wstępnymi, okresowymi, kontrolnymi i dodatkowymi. Badania kontrolne są przeprowadzane regularnie w celu monitorowania stanu zdrowia pracowników, ale nie są obligatoryjne w momencie zatrudnienia. W przypadku badań okresowych, pracownicy są zobowiązani do ich wykonywania co pewien czas, co jest istotne dla utrzymania ich zdolności do pracy, ale nie zastępuje to obowiązku przeprowadzenia badań wstępnych. Badania dodatkowe mogą być zalecane w sytuacjach szczególnych, np. po wypadku, ale nie są one standardowym wymaganiem dla nowo zatrudnionych. Nieprawidłowe rozumienie tych kategorii może prowadzić do pominięcia kluczowych wymogów prawnych, co z kolei stwarza ryzyko niezgodności z przepisami, co jest niekorzystne zarówno dla pracodawcy, jak i pracowników. W praktyce, każdy pracodawca powinien znać i stosować przepisy dotyczące badań wstępnych, aby zapewnić bezpieczeństwo i zdrowie swoich pracowników oraz uniknąć konsekwencji prawnych związanych z niedopełnieniem obowiązków.

Pytanie 36

Lista zajęć uciążliwych, niebezpiecznych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet w stanie błogosławionym oraz matek karmiących znajduje się

A. w rozporządzeniu Rady Ministrów

B. w Kodeksie pracy

C. w ustawie o ochronie pracy kobiet

D. w rozporządzeniu o służbie bhp

Niepoprawne odpowiedzi wskazują na pewne nieporozumienia dotyczące regulacji prawnych związanych z ochroną zdrowia kobiet w ciąży oraz karmiących. Rozporządzenie o służbie bhp, choć istotne w kontekście szerokiego bezpieczeństwa i higieny pracy, nie zawiera szczegółowych przepisów dotyczących konkretnych prac, które są uciążliwe lub szkodliwe dla kobiet w ciąży. W praktyce, służba bhp ma na celu ogólne zapewnienie bezpiecznych warunków pracy, jednak nie specyfikuje ona warunków szczególnych dla tych grup. Kodeks pracy również nie wymienia bezpośrednio takich prac, a jego zapisy dotyczą ogólnych zasad ochrony pracowników, które mogą być stosowane, ale nie są tak szczegółowe jak te w rozporządzeniu Rady Ministrów. Ustawa o ochronie pracy kobiet, mimo że również ważna, nie zawiera szczegółowego wykazu prac, co może wprowadzać w błąd. Pojawiające się błędne rozumienie wynika z braku wiedzy na temat zakresu i charakterystyki regulacji prawnych. Kluczowe jest, aby doradcy w zakresie bhp oraz pracodawcy znali różnice między tymi aktami prawnymi i umieli stosować je w praktyce, by zapewnić odpowiednią ochronę zdrowia kobiet w ciąży oraz karmiących w miejscu pracy.

Pytanie 37

Czynniki występujące w trakcie pracy, które mogą oddziaływać na pracownika i prowadzić do kontuzji, to czynniki

A. psychofizyczne

B. niebezpieczne

C. uciążliwe i szkodliwe

D. społeczne

Czynniki, które mogą być niebezpieczne w pracy, to takie rzeczy, które mogą prowadzić do urazów lub wypadków. W literaturze i w standardach BHP znajdziemy różne rodzaje tych czynników. Mamy tu na myśli substancje chemiczne, maszyny czy narzędzia, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia pracowników. Na przykład ruchome części maszyn to spory problem, bo mogą łatwo spowodować urazy, a także obecność niebezpiecznych substancji chemicznych, które mogą wywoływać alergie lub poparzenia. Żeby zmniejszyć ryzyko takich urazów, ważne jest, by firmy wprowadzały systemy zarządzania bezpieczeństwem, jak chociażby ISO 45001. To naprawdę pomaga zidentyfikować i ocenić ryzyko. Również szkolenia dla pracowników, dotyczące bezpiecznego korzystania z narzędzi i środków ochrony osobistej, są kluczowe, by unikać wypadków.

Pytanie 38

Jednym z wymogów dotyczących pomieszczeń, w których mogą występować czynniki szkodliwe dla zdrowia, jest

A. szerokość wynosząca minimum 6 m

B. stosunek powierzchni okien do podłogi minimum 1:3

C. wysokość w świetle wynosząca minimum 3,3 m

D. objętość wynosząca minimum 1000 m3

Wysokość pomieszczenia, które jest mniejsze niż 3,3 m, może wydawać się wystarczająca, jednak w kontekście dostępnych odpowiedzi, jest kluczowe, aby rozumieć, że zbyt niska wysokość w świetle ogranicza efektywność wentylacji oraz może prowadzić do kumulacji substancji szkodliwych w powietrzu. Obj ętość pomieszczenia wynosząca minimum 1000 m3, choć może być przydatna w niektórych sytuacjach, nie jest wystarczającym wskaźnikiem jakości środowiska pracy. Ważne jest, aby wziąć pod uwagę nie tylko całkowitą objętość, ale także proporcje wysokości do powierzchni podłogi, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej cyrkulacji powietrza. Stosunek powierzchni okien do podłogi minimum 1:3, choć może wpływać na doświetlenie pomieszczenia, nie zastąpi odpowiedniej wysokości, która jest niezbędna do skutecznej wymiany powietrza. Szerokość wynosząca minimum 6 m również nie odgrywa tak istotnej roli, jak wymagana wysokość, gdyż może nie zapewniać przestronności pozwalającej na bezpieczne i zdrowe warunki pracy. Ważnym aspektem jest także zrozumienie, że wymagania te wynikają z badań naukowych oraz analiz dotyczących ergonomii i ochrony zdrowia w miejscu pracy, które jasno pokazują, że odpowiednie parametry przestrzenne mają bezpośredni wpływ na samopoczucie pracowników oraz ich wydajność. W praktyce niewłaściwe zrozumienie tych norm prowadzi do stworzenia warunków pracy, które mogą być niebezpieczne i szkodliwe dla zdrowia, co z kolei naraża pracodawców na ryzyko prawne oraz finansowe związane z ewentualnymi chorobami zawodowymi.

Pytanie 39

Robotnik gospodarczy pracujący od pół roku w zakładzie budowlanym zgłosił przełożonemu, że rękawice drelichowe uległy zniszczeniu. Określ, na podstawie danych z tabeli, jaki jest okres używalności rękawic drelichowych robotnika gospodarczego?

Lp.	Stanowisko pracy	Zakres wyposażenia	Przewidywany okres używalności w miesiącach
1.	murarz	Kamizelka ciepłochronna	3 oz.¹⁾
		Rękawice drelichowe	dz.²⁾
		Okulary ochronne	dz.²⁾
		Hełm przeciwuderzeniowy	dz.²⁾
2.	Robotnik gospodarczy	Czapka drelichowa lub beret	24
		Ubranie drelichowe lub fartuch drelichowy	12
		Rękawice drelichowe	dz.²⁾
		Trzewiki przemysłowe skóra/guma	12
¹⁾ okres zimowy ²⁾ do zużycia

A. 3 miesiące.

B. Do zużycia.

C. 12 miesięcy.

D. 24 miesiące.

Podawanie konkretnego czasu używalności rękawic, na przykład 12 miesięcy czy 3 miesiące, to duży błąd. Rękawice drelichowe powinny być używane do momentu, gdy się zepsują, więc nie ma sensu określanie, jak długo mogą wytrzymać. Wymiana ich na nowe, gdy stare jeszcze są w dobrym stanie, to marnotrawstwo. To najczęściej wynika z niezrozumienia, jak powinno się korzystać z środków ochrony osobistej. Każdy rodzaj rękawic ma swoje właściwości i wymagania, co do użytkowania, zależnie od tego, w jakich warunkach pracujesz. Zgodnie z zasadami BHP, każdy powinien pilnować stanu swoich rękawic, ale wielu to lekceważy. Myślenie, że można ustalić jakiś czas użytkowania, to prosta droga do kłopotów, bo zużyte rękawice mogą nie chronić odpowiednio, co może zaowocować poważnymi kontuzjami.

Pytanie 40

Miejsce pracy księgowej, zgodnie z zasadami ergonomii, powinno mieć

A. komputer.

B. klimatyzację.

C. odpowiednią wysokość biurka oraz siedziska.

D. rolety okienne.

Właściwa wysokość biurka i siedziska jest kluczowym elementem ergonomii stanowiska pracy księgowej, ponieważ wpływa na komfort oraz zdrowie pracowników. Ustawienie biurka na odpowiedniej wysokości pozwala utrzymać prawidłową postawę ciała, co redukuje ryzyko wystąpienia dolegliwości związanych z długotrwałym siedzeniem, takich jak bóle pleców czy dolegliwości nadgarstków. Przykładem dobrych praktyk są regulowane biurka, które umożliwiają dostosowanie wysokości zarówno do wzrostu pracownika, jak i do wykonywanej czynności, co sprzyja zachowaniu naturalnej krzywizny kręgosłupa. Ponadto, krzesło powinno mieć możliwość regulacji wysokości i wsparcia lędźwiowego, co dodatkowo zwiększa komfort pracy. Zgodnie z normą PN-EN 1335, biurka powinny być dostosowane do użytkowników, aby maksymalizować ich komfort i wydajność pracy. Zastosowanie tych zasad przyczynia się do poprawy samopoczucia pracowników oraz zmniejszenia absencji chorobowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej