Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:48
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 12:12

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Podczas wykonywania zdjęć przyrodniczych z użyciem teleobiektywu i obiektywu lustrzanego w celu stabilizacji pracy aparatu należy zastosować

A. kolumnę reprodukcyjną

B. monopod z głowicą kulową.

C. telekonwerter.

D. statyw kolumnowy.

W tej sytuacji kilka odpowiedzi może wydawać się na pierwszy rzut oka sensownych, ale tylko jedna faktycznie sprawdza się w praktyce przy fotografowaniu przyrody z użyciem teleobiektywu. Kolumna reprodukcyjna, mimo swojej stabilności i precyzji regulacji, zupełnie nie nadaje się do pracy w terenie – jest ciężka, nieporęczna i stosowana głównie w fotografii studyjnej, na przykład do kopiowania dokumentów czy zdjęć produktowych. Statyw kolumnowy, chociaż znacznie lepiej radzi sobie w plenerze, często ogranicza mobilność i szybkość działania, co jest kluczowe w fotografii przyrodniczej. Fotografowanie dzikich zwierząt czy ptaków wymaga błyskawicznego reagowania, a rozkładanie i przenoszenie statywu może skutecznie utrudnić uchwycenie dobrego momentu. Z kolei telekonwerter to zupełnie inny rodzaj akcesorium – to optyczna nakładka zwiększająca ogniskową obiektywu, nie mająca żadnego wpływu na stabilizację czy wsparcie sprzętu. Często spotykanym błędem jest utożsamianie telekonwertera z akcesoriami stabilizującymi, bo oba mają coś wspólnego z teleobiektywem, ale ich funkcje są całkowicie odmienne. Z mojego doświadczenia wynika, że wybór nieodpowiedniego wsparcia dla sprzętu skutkuje nie tylko niewygodą, ale i wieloma nieudanymi zdjęciami. W fotografii przyrodniczej liczy się mobilność, szybkość i odpowiednie podparcie, a żadne z wymienionych tu rozwiązań poza monopodem z głowicą kulową nie spełnia tych wszystkich warunków. Właśnie dlatego branżowe standardy i doświadczenie pokazują, że monopod jest najbardziej praktyczny w takich sytuacjach.

Pytanie 2

Aby zeskanować slajdy z zachowaniem odpowiedniej jasności na obrazie cyfrowym, konieczne jest użycie skanera do oryginałów

A. refleksyjnych o wysokiej dynamice skanowania

B. transparentnych o wysokiej dynamice skanowania

C. transparentnych o niskiej dynamice skanowania

D. refleksyjnych o niskiej dynamice skanowania

Wybór skanera do slajdów refleksyjnych o małej lub dużej dynamice skanowania może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów, ponieważ te dwa typy slajdów różnią się znacznie pod względem przetwarzania obrazu. Slajdy refleksyjne to materiały, które odbijają światło, co oznacza, że ich skanowanie wymaga innego podejścia niż w przypadku slajdów transparentnych. Przykładowo, skanowanie slajdów refleksyjnych o małej dynamice ogranicza zakres tonalny, co może skutkować utratą detali w zarówno jasnych, jak i ciemnych obszarach obrazu. Tego rodzaju skanery są często przeznaczone do dokumentów i materiałów, które nie wymagają tak wysokiej jakości obrazu, co prowadzi do zafałszowania kolorów i kontrastów. Ponadto, skanowanie materiałów o dużej dynamice może być nieoptymalne, jeśli nie jest dostosowane do specyfiki slajdów refleksyjnych, co prowadzi do błędnych wniosków o wydajności skanera. W konsekwencji, wybór niewłaściwego typu skanera może prowadzić do frustracji i marnowania czasu oraz zasobów, gdyż efekty końcowe nie będą spełniały oczekiwań jakościowych. Kluczowe jest zrozumienie różnic między materiałami i odpowiednie dostosowanie technologii skanowania, aby uzyskać oczekiwane rezultaty.

Pytanie 3

Na fotografii zastosowano kompozycję obrazu

A. centralną, prostą.

B. zamkniętą, dynamiczną.

C. wieloelementową, centralną.

D. symetryczną, otwartą.

W analizowanej fotografii zastosowanie kompozycji "wieloelementowej, centralnej" jest nieprawidłowe, ponieważ nie oddaje rzeczywistej struktury obrazu. Kompozycja centralna skupia się na umieszczeniu głównego obiektu w centrum kadru, co może prowadzić do statyczności i braku dynamiki w obrazie. W kontekście tego zdjęcia, elementy drewnianej balustrady są rozmieszczone w sposób, który nie koncentruje się na jednym punkcie, lecz raczej tworzy symetrię, co jest typowe dla kompozycji symetrycznej. Odpowiedzi typu "zamknięta, dynamiczna" również są mylące, ponieważ zamknięta kompozycja sugeruje ograniczenie widoku, co stoi w sprzeczności z otwartością przedstawioną na fotografii. W otwartej kompozycji elementy nie ograniczają przestrzeni, co pozwala widzowi na spontaniczne eksplorowanie otoczenia. Z kolei kompozycja dynamiczna sugeruje ruch i zmienność, co może być mylące w kontekście statycznego ułożenia balustrady, która nie wykazuje takich cech. W fotografii oraz projektowaniu graficznym kluczowe jest zrozumienie, w jaki sposób różne typy kompozycji wpływają na odbiór wizualny, a także jakie emocje i narracje mogą być za ich pomocą przekazywane. Zastosowanie niewłaściwych terminów może prowadzić do nieporozumień i błędnej interpretacji dzieła, co z kolei wpływa na zdolność do oceny kompozycji w kontekście sztuki i projektowania.

Pytanie 4

Ustawienie jak na rysunku krzywej tonalnej w oknie dialogowym polecenia „Krzywe” spowoduje

A. zwiększenie kontrastu w tonach średnich.

B. zmniejszenie kontrastu w tonach średnich.

C. ogólne zmniejszenie kontrastu.

D. ogólne zwiększenie kontrastu.

Krzywa tonalna, której użyto na ilustracji, nie przypomina typowej litery „S”, która odpowiada za zwiększenie kontrastu, tylko wręcz przeciwnie – jej środek jest spłaszczony, co sprawia, że różnice w jasności w tonach średnich się wyrównują. Często spotykam się z przekonaniem, że każda modyfikacja krzywej prowadzi do ogólnej zmiany kontrastu na całym obrazie, ale to tylko część prawdy, bo krzywa pozwala działać bardzo selektywnie. Przekonanie, że tu następuje „ogólne zwiększenie kontrastu”, wynika pewnie z automatycznego kojarzenia manipulacji krzywą z efektem wzmocnienia. Tymczasem ogólne zwiększenie kontrastu to efekt „esowatej” krzywej, a tutaj mamy odwrotność – spłaszczenie w środkowej części. Z drugiej strony, „ogólne zmniejszenie kontrastu” to zbyt szerokie uproszczenie, bo ta modyfikacja najmocniej dotyka właśnie środkowego zakresu jasności, a nie skrajów histogramu. Zwiększenie kontrastu w tonach średnich występuje, gdy krzywa jest stroma w tym obszarze, a tu ewidentnie jest łagodna. Moim zdaniem najczęściej takie błędy biorą się z braku zrozumienia, jak krzywa tonalna oddziałuje na poszczególne zakresy obrazu – warto poeksperymentować na różnych zdjęciach, żeby to poczuć. W branży graficznej i fotograficznej bardzo się ceni precyzyjne operowanie krzywą, bo pozwala uzyskać dokładnie to, co chcemy – nie ma tu miejsca na przypadkowe przesunięcia. Ten przykład pokazuje, jak ważne jest patrzenie nie tylko na ogólny wykres, ale też na konkretne punkty kontrolne na krzywej i ich wpływ na końcowy obraz.

Pytanie 5

Jakiego koloru tło powinno być użyte przy robieniu zdjęcia do dowodu osobistego lub paszportu?

A. Czarnego

B. Szarego

C. Białego

D. Beżowego

Białe tło jest standardowym kolorem stosowanym w fotografii dokumentowej, w tym zdjęciach do dowodów tożsamości i paszportów. Tego rodzaju tło jest wymagane, ponieważ minimalizuje cienie oraz odbicia, co pozwala na dokładne odwzorowanie rysów twarzy. Wiele krajów, w tym Polska, wymaga zdjęć z białym tłem, co jest zgodne z międzynarodowymi normami, takimi jak te ustalone przez Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego (ICAO). Oprócz białego tła, istotne jest, aby osoba na zdjęciu miała neutralną ekspresję twarzy, a także unikała ubrań czy akcesoriów, które mogą zlewać się z tłem. Zastosowanie białego tła sprzyja także lepszemu odwzorowaniu naturalnych kolorów skóry, co jest kluczowe dla identyfikacji. W praktyce, fotografujące osoby powinny zawsze upewnić się, że tło jest jednolite, czyste i dobrze oświetlone, aby zdjęcie spełniało wymagania formalne.

Pytanie 6

Główne dane zawarte w każdym obiektywie to

A. ogniskowa i minimalna przysłona

B. liczba soczewek oraz typ autofokusa

C. liczba soczewek i stabilizacja obrazu

D. stabilizacja obrazu oraz minimalna przysłona

Podstawową informacją umieszczoną na każdym obiektywie fotograficznym jest ogniskowa oraz minimalna przysłona. Ogniskowa obiektywu, wyrażona w milimetrach, określa, jak daleko znajduje się punkt ogniskowy od soczewek obiektywu. Krótsza ogniskowa (np. 18 mm) oznacza szerszy kąt widzenia, idealny do fotografii krajobrazowej, natomiast dłuższa ogniskowa (np. 200 mm) pozwala na uzyskanie wąskiego kąta widzenia, co jest korzystne w fotografii portretowej czy przyrodniczej. Minimalna przysłona, z kolei, wskazuje na najszersze otwarcie przysłony, co wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na głębię ostrości. Dobrze dobrana ogniskowa oraz przysłona są kluczowe w procesie tworzenia zdjęć o pożądanej estetyce. Standardy branżowe podkreślają znaczenie tych parametrów przy wyborze obiektywu, a ich zrozumienie jest podstawą umiejętności fotograficznych, które można rozwijać na przykład podczas warsztatów fotograficznych.

Pytanie 7

Na zdjęciu zastosowano kompozycję

A. symetryczną.

B. ukośną.

C. pionową.

D. zamkniętą.

Ta odpowiedź o ukośnej kompozycji jest rzeczywiście na plus, bo jak się spojrzy na zdjęcie, to widać, że ta linia brzegowa dzieli obraz na dwie części. Ukośne linie wprowadza niezły ruch i dynamikę, co jest super ważne, zwłaszcza w zdjęciach krajobrazowych i codziennych scenach. Te linie przyciągają wzrok, co sprawia, że zdjęcie nabiera głębi. Zauważyłem, że w dobrych zdjęciach często właśnie takie ukośne kompozycje nadają przestrzeni, a linie prowadzące kierują nasz wzrok do wnętrza kadru. Warto też pomyśleć o tym, jak można połączyć ukośną kompozycję z zasadą trzeciego planu, żeby usprawnić tę całą estetykę. Jak się dobrze zastosuje te wszystkie zasady, to zdjęcie robi się o wiele bardziej ciekawe i zapada w pamięć.

Pytanie 8

Matryca bez siatki filtru mozaikowego, w której sposób pobierania informacji o kolorach jest taki sam jak w tradycyjnym barwnym materiale warstwowym, to

A. CMOS

B. CCD

C. LIVEMOS

D. Foveon X3

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z błędnych zrozumień działania matryc obrazowych. CMOS to technologia, która koncentruje się na efektywności energetycznej i szybkości przetwarzania obrazu, lecz działa tylko na zasadzie jednego filtra koloru na piksel, co ogranicza zdolność do dokładnego odwzorowania barw w porównaniu do Foveon X3. CCD, z kolei, to starsza technologia, która również stosuje filtry mozaikowe, co wpływa negatywnie na jakość kolorów. W przypadku matrycy CCD, przetwarzanie obrazu jest bardziej wymagające pod względem energetycznym, a także mniej elastyczne w kontekście różnych warunków oświetleniowych. LIVEMOS to technologia stosowana głównie w aparatach bezlusterkowych i w smartfonach, która jednak również opiera się na konwencjonalnych filtrach, co czyni ją mniej skuteczną w kontekście jakości barw w porównaniu z technologią Foveon X3. Te niepoprawne wybory mogą wynikać z mylnego wyobrażenia o możliwości działania tych matryc oraz ich zastosowania w praktyce fotograficznej, co jest kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości obrazów.

Pytanie 9

Jakiego filtru należy użyć, aby uzyskać delikatny efekt klasycznej fotografii w odcieniu sepii?

A. Konwersyjny

B. Szary

C. Polaryzacyjny

D. Połówkowy

Użycie filtrów takich jak polaryzacyjny, połówkowy czy szary w kontekście uzyskania efektu sepii jest nieadekwatne i może prowadzić do mylnych wniosków. Filtr polaryzacyjny, na przykład, służy do redukcji odblasków oraz zwiększenia nasycenia kolorów, co jest pomocne w fotografii krajobrazowej. Niemniej jednak, jego właściwości nie są zgodne z celem uzyskania tonacji sepii, która wymaga intensyfikacji specyficznych ciepłych tonów. Z kolei filtr połówkowy, który jest używany do wyrównania różnic w ekspozycji pomiędzy jasnymi a ciemnymi obszarami obrazu, nie wpływa na kolorystykę w sposób, który pozwalałby uzyskać efekt sepii. Zastosowanie filtra szarego, który obniża ilość światła docierającego do matrycy aparatu, również nie odpowiednio wspiera zamierzony efekt, gdyż skupia się na kontroli ekspozycji, a nie na manipulacji kolorami. To niezrozumienie praktycznego zastosowania filtrów i ich właściwości prowadzi do błędnych wyborów w procesie twórczym. Dobrze jest zrozumieć, że każdy filtr ma swoje specyficzne przeznaczenie, a ich wybór powinien być przemyślany w kontekście zamierzonego efektu artystycznego.

Pytanie 10

Zastosowanie metody wielokrotnego błysku ma miejsce w przypadku fotografii

A. pod słońcem

B. błyskawic w nocy

C. z efektem sztafażu

D. w nocy słabo oświetlonych budowli

Fotografowanie pod słońce jest techniką, która polega na umiejscowieniu źródła światła (słońca) za obiektem, co często prowadzi do niedoświetlenia fotografowanego obiektu oraz efektów odblaskowych. W takich warunkach, standardowa lampa błyskowa może pomóc, ale zastosowanie wielokrotnego błysku nie jest optymalne, ponieważ ten sposób nie pozwala na kontrolowanie nadmiaru światła słonecznego. Z kolei błyskawice w nocy, chociaż mogą być atrakcyjne wizualnie w kontekście zdjęć, nie są związane z zastosowaniem lampy błyskowej w fotografii i nie mają zastosowania w kontekście wielokrotnego błysku. Efekt sztafażu odnosi się do umiejętności uchwycenia postaci ludzkich w kontekście otoczenia, natomiast metoda wielokrotnego błysku nie jest typowo związana z tym podejściem. W sytuacjach słabo oświetlonych, wykorzystanie wielokrotnego błysku staje się kluczowe dla uzyskania odpowiedniej ekspozycji oraz uchwycenia detali, co nie jest możliwe w przypadku wspomnianych wcześniej technik. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich nieprawidłowych wniosków opierają się na niepełnym zrozumieniu działania lampy błyskowej oraz jej zastosowań w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 11

W celu uzyskania zdjęcia o wysokiej jakości przed rozpoczęciem skanowania refleksyjnego materiału analogowego należy

A. ustawić minimalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5

B. ustawić minimalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0

C. ustawić maksymalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5

D. ustawić maksymalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0

W temacie skanowania materiałów analogowych bardzo łatwo wpaść w pułapkę myślenia, że wysoka rozdzielczość interpolowana jest równie dobra co optyczna – a to niestety nieprawda. Interpolacja polega na sztucznym podbijaniu liczby pikseli przez oprogramowanie, czego efektem jest plik większy, ale nie lepszy jakościowo. Szczegółów nie przybywa, pojawia się za to „pustość” w obrazie, czasem nawet artefakty. Z mojego doświadczenia, jeśli ktoś skanuje zdjęcia np. do wysokiej jakości druku albo archiwizacji, od razu widać różnicę – tylko natywna, optyczna rozdzielczość naprawdę zachowuje wszystkie niuanse materiału wyjściowego. Druga typowa pułapka to zbyt wąski zakres dynamiki, np. ograniczanie go do 0–0,5. To sprawia, że tracimy masę informacji z najciemniejszych i najjaśniejszych fragmentów zdjęcia – często te „utracone” detale są potem nie do odzyskania. W branży przyjęło się, by nie ograniczać sobie pola manewru na starcie, bo późniejsza obróbka (np. korekta kontrastu czy ekspozycji) wymaga jak największego zakresu tonalnego. Minimalna rozdzielczość optyczna lub interpolowana, nawet jeśli wydaje się kusząca ze względu na mniejsze pliki, po prostu nie daje tej szczegółowości i elastyczności w edycji. Dobrym zwyczajem jest skanować zawsze „na zapas”, nawet jeśli finalnie będziemy pomniejszać czy kompresować plik – oryginał w wysokiej jakości zostaje na przyszłość. W pracy zawodowej, kiedy archiwizowałem stare odbitki, często wracałem do surowych skanów po paru latach – tylko te w wysokiej rozdzielczości i z pełnym zakresem dynamicznym „trzymają poziom” w nowych projektach, wymagających lepszej jakości. Tak więc, błędem jest myślenie, że interpolacja i minimalna rozdzielczość wystarczą – standardy branżowe są tu jednoznaczne: liczy się maksymalna optyczna rozdzielczość i szeroki zakres tonalny.

Pytanie 12

Planowanie zdjęć krajobrazowych na barwnym materiale przy użyciu obiektywu ultraszerokokątnego wymaga wziąć pod uwagę filtr do przyciemnienia nieba

A. połówkowy pomarańczowy

B. polaryzacyjny

C. połówkowy czerwony

D. połówkowy szary

Wybór niewłaściwych filtrów do przyciemnienia nieba może być mylny i prowadzić do niezadowalających efektów w fotografii krajobrazowej. Filtr polaryzacyjny, choć często używany do eliminacji odblasków i zwiększenia nasycenia kolorów, nie ma bezpośredniego wpływu na przyciemnienie nieba w taki sposób, jak filtr połówkowy szary. Polaryzacja działa poprzez zmianę kierunku światła, co może poprawić kontrast między niebem a chmurami, ale nie zniweluje różnicy w jasności między niebem a krajobrazem. W rezultacie zdjęcia mogą nadal wyglądać prześwietlone lub zbyt jasne. Filtry połówkowe pomarańczowy i czerwony również nie są odpowiednie w tej sytuacji, ponieważ ich zastosowanie prowadzi do dramatycznego podbicia kolorów, co może zaburzyć naturalny wygląd fotografowanych scen. Również mogą wprowadzić niepożądane zniekształcenia kolorystyczne, które nie będą współgrać z rzeczywistymi warunkami oświetleniowymi. Użycie tych filtrów w kontekście przyciemnienia nieba może prowadzić do mylnego wrażenia, że różne kolory i odcienie w krajobrazie są bardziej intensywne, ale w praktyce mogą one spowodować, że zdjęcia będą wyglądały sztucznie. Prowadzi to do typowego błędu myślowego, polegającego na założeniu, że każdy filtr barwny może zastąpić filtr neutralny, co jest niezgodne z zasadami fotografii. W fotografii krajobrazowej kluczowe jest zachowanie naturalnych tonów i wysokiej jakości obrazu, co możliwe jest jedynie dzięki zastosowaniu filtrów odpowiednich do celu, takiego jak filtr połówkowy szary.

Pytanie 13

Który format umożliwia bezpośredni zapis obrazu z matrycy aparatu fotograficznego bez interpolacji danych?

A. NEF

B. PNG

C. TIFF

D. JPEG

W fotografii cyfrowej bardzo często spotykamy się z kilkoma popularnymi formatami graficznymi i przez to łatwo można się pomylić, który z nich pozwala na najbardziej surowy zapis obrazu. PNG to format plików stosowany głównie do grafiki komputerowej i internetu, słynący z bezstratnej kompresji i obsługi przezroczystości – niestety, nie nadaje się do przechowywania danych z matrycy aparatu, bo nie zapisuje surowych informacji światłoczułych, tylko już przetworzone piksele. TIFF, choć często używany w profesjonalnym druku i archiwizacji zdjęć, to plik, który może być bezstratny i wysokiej jakości, ale wciąż zapisuje dane już po interpretacji przez procesor aparatu – to nie jest RAW. JPEG z kolei, moim zdaniem, jest najbardziej mylący – to format powszechny, lekki, bardzo wygodny do szybkiego dzielenia się zdjęciami, ale stosuje stratną kompresję i mocno ingeruje w dane zdjęcia: kolory, kontrast, ostrość, a nawet odszumianie. Największy błąd myślowy polega na utożsamianiu dużych plików lub tzw. formatów „profesjonalnych” z formatami RAW. To nie jest takie proste – prawdziwy RAW jak NEF nie poddaje obrazu żadnej interpolacji i pozwala na maksymalnie elastyczną edycję w programach graficznych. W praktyce, jeśli komuś zależy na wyciągnięciu maksimum z matrycy aparatu, zawsze powinien używać natywnego formatu RAW danego producenta, zamiast polegać na PNG, TIFF czy JPEG. Nawet najwyższej jakości TIFF nie dorówna zawartością informacyjną oryginalnemu NEF-owi czy innemu RAW-owi.

Pytanie 14

Który z programów do edycji grafiki rastrowej klasyfikowany jest jako freeware?

A. Adobe Photoshop

B. Corel Photo-Paint

C. AvancePaint

D. PhotoFiltre Studio

AvancePaint to program do obróbki grafiki rastrowej, który jest dostępny jako freeware, co oznacza, że użytkownicy mogą go pobrać i używać bez ponoszenia opłat licencyjnych. W przeciwieństwie do komercyjnych aplikacji, takich jak Adobe Photoshop czy Corel Photo-Paint, AvancePaint oferuje podstawowe funkcje edycyjne, które są wystarczające dla amatorów i użytkowników, którzy potrzebują prostych narzędzi do pracy z obrazami. Przykładowe zastosowania tego oprogramowania obejmują retuszowanie zdjęć, tworzenie prostych grafik oraz przygotowywanie obrazów do publikacji w internecie. W branży, w której liczy się dostępność narzędzi do edycji grafiki, AvancePaint staje się cenną alternatywą dla bardziej skomplikowanych programów. Przykłady profesjonalnych praktyk pokazują, że wiele osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z grafiką, korzysta z oprogramowania freeware, aby poznać podstawy edycji, zanim zdecydują się na inwestycje w bardziej zaawansowane rozwiązania.

Pytanie 15

Aby przeprowadzić skanowanie dużych oryginałów na elastycznym, przezroczystym materiale, należy zastosować skaner

A. 3D

B. płaski

C. bębnowy

D. ręczny

Skanowanie materiałów na giętkim podłożu przezroczystym niewłaściwie przypisane do innych typów skanerów, takich jak skanery 3D, płaskie czy ręczne, opiera się na nieporozumieniach dotyczących właściwości i zastosowań tych urządzeń. Skanery 3D, mimo że są potężne w kontekście trójwymiarowych obiektów, nie nadają się do skanowania przezroczystych podłoży, ponieważ nie są zaprojektowane do uchwycenia detali w przypadku materiałów, które nie odbijają światła w tradycyjny sposób. Skanery płaskie, mimo swojej popularności wśród użytkowników domowych i biurowych, nie mają odpowiednich mechanizmów do obsługi materiałów giętkich i przezroczystych, co może prowadzić do zniekształceń i uszkodzeń. Skanery ręczne, choć mogą być użyteczne w niektórych zastosowaniach, zazwyczaj oferują niższą jakość skanowania i są mało precyzyjne w porównaniu do bębnowych. Wybór niewłaściwego typu skanera może prowadzić nie tylko do utraty jakości skanowanego materiału, ale także do trudności w jego późniejszej obróbce i archiwizacji. Dobrą praktyką jest zrozumienie konkretnych właściwości i zastosowań każdego typu skanera, aby uniknąć błędów w wyborze sprzętu, co jest kluczowe w profesjonalnych środowiskach, gdzie jakość skanowania ma niebagatelne znaczenie.

Pytanie 16

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do równomiernego oświetlania dużego obiektu światłem rozproszonym?

A. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i tubusem

B. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i reflektorem

C. Lampa studyjna błyskowa z wrotami

D. Lampa studyjna błyskowa z softboksem

Studyjna lampa błyskowa z softboksem jest idealnym wyborem do równomiernego oświetlenia dużego obiektu, ponieważ softboks pozwala na rozproszenie światła, co eliminuję ostre cienie i tworzy bardziej naturalny wygląd. Softboksy są zaprojektowane tak, aby zmniejszać intensywność światła, jednocześnie zwiększając jego powierzchnię, co prowadzi do delikatniejszego, bardziej jednolitego oświetlenia. W praktyce oznacza to, że fotografując duży obiekt, jak na przykład modela czy produkt, otrzymujemy oświetlenie, które równomiernie obejmuje całą scenę. Dobre praktyki w fotografii studyjnej sugerują wykorzystanie źródeł światła, które są w stanie zapewnić taką dyfuzję, a softboksy są powszechnie stosowane w branży. Dodatkowo, lampa błyskowa daje możliwość pracy w różnych warunkach oświetleniowych, co dostosowuje się do potrzeb sesji zdjęciowej, zapewniając kontrolę nad ekspozycją i głębią ostrości. W związku z tym, dla uzyskania profesjonalnych efektów w fotografii, stosowanie lamp błyskowych z softboksami jest zgodne z uznawanymi standardami branżowymi.

Pytanie 17

Aby wydrukować zdjęcia przeznaczone na wystawy, należy wybrać papier fotograficzny o gramaturze

A. 70-90g/m2

B. 100-150g/m2

C. 80-110g/m2

D. 200-350g/m2

Wybór papieru fotograficznego o gramaturze 200-350 g/m2 do celów wystawowych jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości wydruków. Tego rodzaju papier charakteryzuje się odpowiednią sztywnością i trwałością, co pozwala na lepsze odwzorowanie detali oraz intensywności kolorów. Wydruki na takim papierze są bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne i działanie czynników atmosferycznych, co jest szczególnie ważne w kontekście wystaw, gdzie fotografie mogą być narażone na dotyk publiczności oraz zmienne warunki otoczenia. W branży fotograficznej powszechnie stosuje się standardy, które rekomendują wyższe gramatury dla profesjonalnych wydruków, aby zapewnić jak najlepszą jakość prezentacji. Ponadto, papier o wyższej gramaturze często oferuje lepszą strukturalność, co przyczynia się do lepszego efektu estetycznego. W praktyce, fotografie wydrukowane na papierze w tym zakresie gramatury będą miały lepszą głębię kolorów, co jest kluczowe w przypadku prac przeznaczonych do ekspozycji w galeriach czy na konkursach.

Pytanie 18

System Bellows Factor w fotografii analogowej oznacza

A. współczynnik załamania światła w obiektywach szerokokątnych

B. stopień kompresji obrazu na materiale negatywowym

C. wartość rozproszenia światła przy użyciu filtrów efektowych

D. współczynnik korekcji ekspozycji przy stosowaniu mieszka fotograficznego

Zrozumienie różnych aspektów fotografii analogowej może być skomplikowane, zwłaszcza jeśli chodzi o terminy techniczne. W przypadku załamania światła w obiektywach szerokokątnych, chodzi o zjawisko, które nie ma bezpośredniego związku z systemem Bellows Factor. To, co rzeczywiście ma miejsce, to rozpraszanie i zniekształcenie obrazu, ale to nie to jest celem Bellows Factor. Odpowiedzi dotyczące stopnia kompresji obrazu na materiale negatywowym oraz wartości rozproszenia światła przy użyciu filtrów efektowych również są błędne. Kompresja obrazu odnosi się do efektów wywoływanych przez różne rodzaje obiektywów i ich zastosowanie, a nie do korekcji ekspozycji związanej z używaniem mieszka. Z kolei rozproszenie światła przy użyciu filtrów efektowych jest zupełnie odrębną kwestią, dotyczącą manipulacji światłem w celu uzyskania określonych efektów artystycznych, ale nie ma związku z korekcją ekspozycji w kontekście zmiany odległości między obiektywem a matrycą. To może prowadzić do mylnych wniosków u osób, które nie mają pełnego zrozumienia tych pojęć. Kluczowe jest, aby pamiętać, że poprawna ekspozycja to wynik prawidłowego zrozumienia zarówno parametrów obiektywu, jak i odległości, co podkreśla znaczenie znajomości Bellows Factor w praktycznej fotografii analogowej.

Pytanie 19

Funkcja zebra pattern w zaawansowanych aparatach cyfrowych służy do

A. automatycznej korekcji balansu bieli

B. porównywania dwóch różnych ekspozycji tego samego kadru

C. wizualnego ostrzegania o prześwietlonych obszarach obrazu

D. wizualnej pomocy przy ustawianiu ostrości na matówce

Funkcja zebra pattern w zaawansowanych aparatach cyfrowych jest kluczowym narzędziem dla fotografów, którzy chcą uniknąć prześwietlenia swoich zdjęć. Ta technika wizualizuje obszary obrazu, które są zbyt jasne, co skutkuje utratą szczegółów. Dzięki temu użytkownik ma możliwość szybkiego reagowania, np. poprzez dostosowanie ekspozycji, przysłony czy czułości ISO, co pozwala na lepsze uchwycenie detali w jasnych partiach zdjęcia. W praktyce, gdy fotografuje się w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak oświetlenie słoneczne, zebra pattern staje się nieocenionym wsparciem. Warto dodać, że stosowanie tej funkcji powinno być zgodne z zasadami dobrego fotografowania, które zalecają regularne kontrolowanie ekspozycji, co przyczynia się do lepszej jakości kompozycji. Wiedza o tym, jak korzystać z zebra pattern, jest standardem w pracy profesjonalnych fotografów, ponieważ pozwala uniknąć późniejszych rozczarowań przy edytowaniu zdjęć.

Pytanie 20

W aparatach fotograficznych symbol S (Tv) oznacza tryb

A. automatyki programowej.

B. automatyki z preselekcją przysłony.

C. manualny.

D. automatyki z preselekcją czasu.

Wielu osobom tryby pracy aparatu fotograficznego mylą się między sobą, co w sumie jest całkiem zrozumiałe – producentów jest wielu i różnie to oznaczają, a nazwy bywają mylące. Tryb manualny (M) to pełna kontrola: ustawiasz i czas, i przysłonę, aparat zostawia Ci całą odpowiedzialność za ekspozycję. Nie jest to ani automatyka, ani preselekcja czegokolwiek. Jeśli wybierzesz tryb automatyki programowej (P), to właściwie zdajesz się na elektronikę - aparat sam dobiera parę czas-przysłona według ogólnego algorytmu, nie faworyzując ani jednego, ani drugiego parametru. To dobre na szybkie ujęcia, ale nie masz wpływu na efekt ruchu ani głębi ostrości, poza ewentualnym przesunięciem całego „programu”. Kolejna popularna koncepcja to automatyka z preselekcją przysłony (w aparatach oznaczana jako A lub Av). Tutaj to użytkownik wybiera wartość przysłony (czyli ustawia, jak bardzo otwarty ma być obiektyw – decyduje o głębi ostrości), a aparat sam dobiera czas. To świetne, jeśli zależy Ci na rozmyciu tła albo ostrych detalach w całym kadrze. Natomiast symbol S (lub Tv) dotyczy tylko preselekcji czasu – to tam wybierasz, jak długo ma być otwarta migawka i to Ty decydujesz o sposobie rejestrowania ruchu. Z mojego punktu widzenia najczęstszy błąd to utożsamianie symbolu S z pełną automatyką lub mylenie go z trybem preselekcji przysłony, co niestety prowadzi do nieporozumień w codziennej pracy z aparatem. Najlepiej zapamiętać: S/Tv = Ty decydujesz o czasie, A/Av = Ty decydujesz o przysłonie, M = pełna manualna kontrola, P = aparat decyduje za Ciebie. To podstawa świadomej fotografii cyfrowej, której znajomość naprawdę ułatwia życie.

Pytanie 21

Który filtr oświetleniowy należy zastosować na planie zdjęciowym, aby fotografowany żółty obiekt został zarejestrowany jako zielony?

A. Niebieskozielony.

B. Szary.

C. Czerwony.

D. Purpurowy.

Dobór filtra oświetleniowego to jedna z najważniejszych czynności przy pracy na planie zdjęciowym – szczególnie, gdy zależy nam na celowej zmianie rejestracji kolorów przez aparat fotograficzny czy kamerę. Niebieskozielony filtr działa w taki sposób, że przepuszcza światło z zakresu niebieskiego i zielonego, a jednocześnie blokuje długości fal odpowiadające za kolor żółty. Dzięki temu żółty obiekt, który normalnie jest postrzegany jako jasny i ciepły, zostaje „przefiltrowany” i aparat rejestruje go jako zdominowany przez barwę zieloną właśnie. To jest bardzo użyteczna technika, szczególnie w fotografii czarno-białej i w studiu, gdy zależy nam na zmianie kontrastu pomiędzy różnymi obiektami. Z mojego doświadczenia, w pracy reklamowej czy modowej bardzo często stosuje się tego typu filtry, żeby podkreślić albo zupełnie zmienić charakter produktu na zdjęciu. Branżowo to klasyka – na przykład żółty banan z niebieskozielonym filtrem na światle będzie wyglądał na znacznie bardziej zielony niż w rzeczywistości. Moim zdaniem takie zabiegi pokazują, jak bardzo fizyka światła i wiedza z zakresu barw jest kluczowa w zawodzie fotografa i operatora. No i jeszcze taka ciekawostka – w fotografii analogowej filtry barwne są nieodłącznym elementem kreatywnej pracy z czarno-białym materiałem światłoczułym, a obecnie podobne efekty uzyskuje się też cyfrowo, ale zrozumienie tej techniki zawsze się przydaje.

Pytanie 22

Zdjęcie wykonano przy oświetleniu

A. bocznym skierowanym.

B. bocznym rozproszonym.

C. pod słońce rozproszonym.

D. pod słońce skierowanym.

Odpowiedzi sugerujące, że to boczne rozproszone lub boczne skierowane światło są nietrafione, ponieważ nie związane są z tym, co widać na zdjęciu. Oświetlenie boczne rozproszone wypada przy chmurach, co daje miękkie światło bez wyraźnych cieni, a to nie pasuje do tej sytuacji. Podobnie, boczne skierowane by sugerowało, że światło pada z boku, a nie ma tu wyraźnego źródła. Te błędy mogą wynikać z niepoprawnego odczytania tego, co się dzieje ze światłem, które w tym przypadku jest bardzo oczywiste. Trzeba pamiętać, że umiejętność rozpoznawania oświetlenia jest kluczowa w fotografii, bo złe założenia mogą prowadzić do nieprawidłowych ustawień aparatu i kiepskich zdjęć. Warto zatem ćwiczyć ocenę warunków oświetleniowych, żeby podejmować lepsze decyzje przy robieniu zdjęć.

Pytanie 23

Na którym rodzaju nośnika danych nie zmieści się informacja o pojemności 850 MB?

A. CD-RW

B. DVD

C. DVD-RW

D. HDDVD

Odpowiedź CD-RW jest jak najbardziej trafna, bo te nośniki mają pojemność zwykle 700 MB. To oznacza, że 850 MB się na nich nie zmieści. CD-RW są super, bo można na nich wielokrotnie zapisywać i kasować dane, co czyni je przydatnymi, na przykład do przechowywania różnych materiałów do testów. W porównaniu do DVD czy HD DVD, CD-RW ma mniejsze możliwości, jeśli chodzi o trzymanie większych plików. Warto również wiedzieć, że przy wyborze nośnika trzeba brać pod uwagę różne standardy, jak na przykład ISO 9660, które mówią o formatowaniu płyt. To może mieć wpływ na to, jak dobrze te płyty będą współpracować z różnymi systemami operacyjnymi. Więc jak potrzebujesz miejsca na większe pliki, lepiej sięgnąć po DVD czy HD DVD – one mają sporo więcej miejsca i lepsze właściwości do przechowywania danych.

Pytanie 24

Na ilustracji przedstawiono oprogramowanie służące wyłącznie do obróbki

A. obiektów wektorowych.

B. materiałów wideo.

C. obrazów rastrowych.

D. materiałów audio.

Odpowiedź "materiałów audio" jest poprawna, ponieważ ilustracja przedstawia interfejs programu Audacity, który jest uznawany za jedno z najpopularniejszych narzędzi do obróbki dźwięku. Audacity umożliwia użytkownikom nagrywanie dźwięków z różnych źródeł, takich jak mikrofony i instrumenty, jak również importowanie plików audio w różnorodnych formatach, w tym WAV i MP3. Program ten oferuje szeroki wachlarz funkcji edycyjnych, takich jak cięcie, kopiowanie, wklejanie oraz aplikowanie efektów dźwiękowych, co czyni go wszechstronnym narzędziem w produkcji audio. W kontekście standardów branżowych, Audacity spełnia wymagania dotyczące jakości dźwięku i edycji, co czyni go preferowanym wyborem w edukacji oraz wśród amatorów i profesjonalistów w dziedzinie audio. Użytkownicy mogą również korzystać z zaawansowanych funkcji, takich jak analiza spektralna i obsługa wielu ścieżek, co jest istotne w produkcji muzycznej oraz w postprodukcji dźwięku.

Pytanie 25

Z jakiej odległości powinien ustawić się fotograf, aby oświetlić obiekt, korzystając z lampy błyskowej o LP=42, przy ustawieniu ISO 100 i przysłonie f/8?

A. Około 1 m

B. Około 30 m

C. Około 15 m

D. Około 5 m

Odpowiedź 'około 5 m' jest prawidłowa, ponieważ obliczenie odległości, z jakiej powinno być oświetlane fotografowane obiekt, opiera się na zastosowaniu zasady, że odległość do obiektu powinna odpowiadać wartości liczby przewodniej lampy błyskowej, liczby przesłony oraz ISO. W przypadku lampy o liczbie przewodniej LP=42, przy ISO 100 i przysłonie f/8, odległość można obliczyć przy pomocy wzoru: Odległość = LP / (f/stopień). Zatem, w tym wypadku odległość wynosi 42 / 8 = 5,25 m, co zaokrąglamy do około 5 m. W praktyce, prawidłowe ustawienie lampy w tej odległości zapewni odpowiednie naświetlenie obiektu, co jest kluczowe w fotografii portretowej czy produktowej. Użycie lampy błyskowej w tej odległości pozwala na uzyskanie naturalnych cieni oraz nieprzeciążenie ekspozycji, co jest szczególnie istotne w pracy z różnorodnymi materiałami i kolorami. Ponadto, zgodnie z dobrymi praktykami, warto zawsze stosować technikę testowania oświetlenia przed właściwą sesją, aby dostosować parametry do konkretnego scenariusza fotograficznego.

Pytanie 26

Etapy obróbki chemicznej obejmują kolejno wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie oraz płukanie

A. materiału negatywowego kolorowego

B. papieru wielogradacyjnego

C. papieru kolorowego

D. materiału odwracalnego kolorowego

Wybór odpowiedzi sugerującej "materiał negatywowy barwny" jest mylący, ponieważ negatywy nie są projektowane z myślą o procesach odwracalnych, które umożliwiałyby ich dalszą obróbkę bez ryzyka utraty pierwotnych informacji. Negatywy barwne są to w zasadzie materiały, które po wywołaniu prezentują obraz w odwrotnych kolorach, a ich dalsza obróbka chemiczna jest często nieodwracalna, co ogranicza możliwości manipulacji. Z kolei "papier wielogradacyjny" i "papier barwny" są to materiały, które nie posiadają takich właściwości. Papier wielogradacyjny jest używany głównie w czarno-białej fotografii, gdzie można regulować kontrast podczas wywoływania, jednak również nie jest on odpowiedni dla opisanego procesu obróbki barwnej. Papery barwne nie są zaprojektowane do obróbki chemicznej w sposób, który by umożliwiał ich ponowną edycję w kontekście barwnych obrazów. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego różnicy między materiałami negatywowymi a odwracalnymi. Ważne jest, by zrozumieć, że technologie fotograficzne, jak i materiały, które są stosowane w procesie wywoływania, są ściśle powiązane z określonymi praktykami i standardami, które z kolei determinują ich funkcjonalność oraz możliwości. Bez tego zrozumienia może być trudno odpowiednio zidentyfikować, które materiały nadają się do wywoływania w kontekście procesów wymienionych w pytaniu.

Pytanie 27

Przy oświetleniu punktowym za fotografowanym przedmiotem powstaje

A. wąski obszar półcienia.

B. szeroki obszar półcienia.

C. słaby, miękki cień.

D. mocny, ostry cień.

Oświetlenie punktowe, czyli takie, które pochodzi z bardzo małego źródła światła (na przykład dioda LED czy zwykła żarówka o małej powierzchni świecenia), zawsze daje mocny, ostry cień za fotografowanym obiektem. Wynika to z tego, że promienie świetlne biegną niemal równolegle i nie oblewają krawędzi przedmiotu, przez co granica między obszarem oświetlonym a zacienionym jest bardzo wyraźna. To właśnie dlatego przy fotografowaniu lampką biurkową albo latarką można zauważyć mocny kontrast między światłem a cieniem na ścianie. W fotografii produktowej albo portretowej raczej unika się takiego typu światła, bo cienie wypadają wtedy bardzo twardo i mogą wyglądać nienaturalnie. Moim zdaniem warto eksperymentować z różnymi źródłami światła, żeby zobaczyć, jak kształtuje się cień – świetnie to widać, gdy porównasz cień rzucany przez słońce w południe (też punktowe światło) z cieniem powstającym w pochmurny dzień. W profesjonalnych studiach fotograficznych bardzo często stosuje się dyfuzory lub softboxy, żeby zmiękczyć światło i uzyskać bardziej naturalny, miękki cień. Praktyka pokazuje, że twarde, ostre cienie są wykorzystywane głównie do celów artystycznych lub technicznych, gdzie zależy nam na zaakcentowaniu kształtów, faktur albo podkreśleniu konturu przedmiotu. Standardy branżowe mówią wyraźnie: ostre cienie – światło punktowe; miękkie cienie – światło rozproszone. Dobrze to zapamiętać, przydaje się w każdej sesji zdjęciowej.

Pytanie 28

Jaki jest czas synchronizacji otwarcia migawki z lampą błyskową w studio?

A. 1/1600 s

B. 1/30 s

C. 1/125 s

D. 1/500 s

Czas synchronizacji otwarcia migawki z lampą błyskową studyjną wynoszący 1/125 s jest standardem w fotografii, który zapewnia optymalne warunki do uzyskania prawidłowego naświetlenia zdjęcia. W momencie, gdy migawka jest otwarta, lampa błyskowa emituje błysk światła, co pozwala na oświetlenie obiektu fotografowanego. Ustalony czas synchronizacji 1/125 s jest wynikiem obliczeń mających na celu maksymalizację efektywności lampy błyskowej, przy jednoczesnym minimalizowaniu ryzyka powstania niedoświetlonych lub prześwietlonych obszarów zdjęcia. W praktyce oznacza to, że w przypadku dłuższych czasów otwarcia migawki, takich jak 1/30 s czy 1/500 s, lampa błyskowa może nie zadziałać w pełni, co prowadzi do niewłaściwego naświetlenia. Użycie 1/1600 s skutkuje tym, że lampa błyskowa może nie zdążyć wyemitować światła w tym krótkim czasie, co skutkuje ciemnym zdjęciem. W studiu fotograficznym, gdzie oświetlenie jest kluczowe, przestrzeganie tego standardu pozwala na uzyskanie profesjonalnych rezultatów i jest powszechnie uznawane za najlepszą praktykę.

Pytanie 29

Którą część aparatu fotograficznego można czyścić za pomocą zwykłej szmatki z detergentem?

A. Soczewkę.

B. Lustro.

C. Migawkę.

D. Korpus.

Wielu początkujących fotografów i użytkowników aparatów cyfrowych mylnie zakłada, że elementy takie jak lustro, migawka czy soczewka również można czyścić zwykłą szmatką z detergentem, tak jak robi się to w przypadku innych sprzętów domowych. Nic bardziej mylnego. Lustro w aparacie to jeden z najbardziej delikatnych i czułych podzespołów, pokryte cienką warstwą refleksyjną, która bardzo łatwo ulega zarysowaniu lub odbarwieniu nawet przy lekkim dotknięciu nieodpowiednią szmatką. Migawka natomiast to mechanizm precyzyjny, pracujący z ogromną szybkością – jej elementy nie tylko są ekstremalnie cienkie, ale też narażone na zniszczenie przy jakiejkolwiek próbie czyszczenia bez specjalistycznego sprzętu i wiedzy. Próba użycia detergentu na tych częściach to niemal gwarancja uszkodzenia. Zastanawiając się nad soczewkami, trzeba pamiętać, że profesjonalne standardy branżowe zalecają wyłącznie dedykowane środki czystości oraz specjalne ściereczki z mikrofibry przeznaczone do optyki. Nawet niewielka ilość zwykłego detergentu może trwale uszkodzić powłoki antyrefleksyjne, zmatowić powierzchnię lub zostawić tłuste smugi. Wielu ludzi kieruje się tu fałszywym przekonaniem, że brud zmyje się lepiej czymś mocniejszym, ale właśnie to prowadzi do najdroższych w naprawie błędów. Moim zdaniem brak świadomości o różnicach materiałowych i konstrukcyjnych poszczególnych części aparatu to główny powód takich pomyłek. W praktyce fotograficznej, zgodnie z instrukcjami producentów i doświadczeniem zawodowców, tylko korpus czyścimy klasycznie, a wszystko co w środku lub optyczne – wyłącznie specjalistycznie. To naprawdę nie jest przesada, bo każdy nawet drobny błąd przy „czyszczeniu lustra” czy „soczewki detergentem” potrafi zrujnować sprzęt wart kilka tysięcy złotych. Dobrze zapamiętać tę zasadę na przyszłość – oszczędzi dużo stresu i wydatków.

Pytanie 30

Jaką minimalną wartość rozdzielczości powinno mieć skanowanie oryginału w formacie 4 x 6 cali, aby uzyskać cyfrowy plik o rozdzielczości 1200 x 1800 pikseli?

A. 300 ppi

B. 200 ppi

C. 250 ppi

D. 350 ppi

Odpowiedź 300 ppi (pikseli na cal) jest prawidłowa, ponieważ przy tej wartości rozdzielczości uzyskujemy dokładnie 1200 x 1800 pikseli z oryginału o wymiarach 4 x 6 cali. Aby obliczyć wymaganą rozdzielczość, należy pomnożyć wymiary w calach przez liczbę pikseli na cal. Dla szerokości: 4 cale x 300 ppi = 1200 pikseli, a dla wysokości: 6 cali x 300 ppi = 1800 pikseli. Używanie 300 ppi jest standardem w branży fotograficznej i graficznej, zapewniając wysoką jakość obrazu, która jest odpowiednia do druku. Przykładem zastosowania tej rozdzielczości jest przygotowywanie materiałów promocyjnych lub albumów fotograficznych, gdzie jakość obrazu odgrywa kluczową rolę. Warto również zwrócić uwagę, że wyższa rozdzielczość, jak np. 600 ppi, nie zawsze jest konieczna, a może prowadzić do zwiększenia rozmiaru pliku bez zauważalnej poprawy jakości w druku.

Pytanie 31

Który z wymienionych formatów zapisu grafiki jest formatem wektorowym?

A. SVG

B. PNG

C. JPG

D. TIFF

Format SVG (Scalable Vector Graphics) jest formatem wektorowym, co oznacza, że obrazy w nim zapisane są z wykorzystaniem matematycznych równań i wektorów, a nie jako siatka pikseli, jak ma to miejsce w formatach rastrowych. Dzięki tej charakterystyce, grafika wektorowa jest skalowalna, co oznacza, że można ją powiększać lub pomniejszać bez utraty jakości. To czyni SVG idealnym rozwiązaniem dla grafiki internetowej, ikon, logo, diagramów oraz wszelkich grafik, które muszą być wyświetlane w różnych rozmiarach. Przykładem może być wykorzystanie SVG w projektowaniu stron www, gdzie elementy takie jak przyciski czy ikony muszą być dostosowane do różnych rozdzielczości ekranów. Co więcej, SVG obsługuje interaktywność i animacje, co dodatkowo zwiększa jego zastosowanie w nowoczesnym web designie. Dodatkowo, pliki SVG są tekstowe, co sprawia, że są łatwe do edytowania za pomocą kodu oraz przyjazne dla SEO, ponieważ zawierają informacje, które mogą być indeksowane przez wyszukiwarki.

Pytanie 32

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego

B. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego

C. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną

D. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych etapów elektronicznej techniki rejestracji obrazu, które obejmują naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu oraz wydruk na papierze fotograficznym z pliku graficznego. W ramach tego procesu, detektor obrazu, zazwyczaj matryca CCD lub CMOS, przekształca światło padające na sensor w sygnały elektroniczne. Następnie te sygnały są przetwarzane i przesyłane do komputera, gdzie następuje obróbka cyfrowa, która może obejmować korekcję kolorów, redukcję szumów oraz inne techniki poprawiające jakość obrazu. Na końcu możliwe jest wydrukowanie tak przetworzonego obrazu na papierze fotograficznym, co jest kluczowym etapem w wielu aplikacjach, od fotografii po medycynę. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu przy jednoczesnej efektywności operacyjnej.

Pytanie 33

Mieszek umieszczony pomiędzy obiektywem a korpusem aparatu fotograficznego pozwala na wykonanie zdjęć

A. krajobrazowych

B. panoramicznych

C. mikrofotograficznych

D. makrofotograficznych

Mieszek umieszczony między obiektywem a korpusem aparatu fotograficznego jest kluczowym elementem w fotografii makro, ponieważ pozwala na uzyskanie większej odległości między obiektywem a matrycą aparatu. Działa to na zasadzie powiększenia obrazu, co jest niezbędne przy fotografowaniu małych obiektów, takich jak owady czy drobne detale roślin. W praktyce, fotografie makro wymagają precyzyjnego ustawienia ostrości oraz odpowiedniego oświetlenia, co często osiąga się za pomocą specjalnych lamp dodatkowych. Standardy branżowe w fotografii makro sugerują również stosowanie statywów oraz obiektywów makro, aby uniknąć drgań i zapewnić najlepszą jakość obrazu. Dodatkowo, korzystając z mieszków, fotograf może eksperymentować z różnymi kątami i odległościami, co pozwala na tworzenie unikalnych i artystycznych ujęć. Mieszek jest więc nie tylko narzędziem technicznym, ale także kreatywnym rozwiązaniem, które poszerza możliwości fotografii.

Pytanie 34

Aby uzyskać zdjęcia w podczerwieni, zaleca się użycie filtru

A. polaryzacyjnego

B. neutralnego

C. UV

D. IR

Filtr IR (podczerwony) jest kluczowym narzędziem w fotografii podczerwonej, ponieważ pozwala na selektywne przepuszczanie promieniowania podczerwonego, które jest niewidoczne dla ludzkiego oka. Umożliwia to rejestrowanie szczegółów, które są niewidoczne w tradycyjnych zakresach światła widzialnego. W zastosowaniach praktycznych, filtr IR jest często wykorzystywany w fotografii krajobrazowej, by uzyskać unikalne efekty wizualne, takie jak jasne niebo i kontrastujące zieleń roślinności. Warto również zwrócić uwagę, że w przypadku kamer cyfrowych, które są wrażliwe na światło podczerwone, zastosowanie odpowiednich filtrów IR jest ważne dla uzyskania właściwego balansu kolorów i szczegółowości obrazu. Standardy dotyczące fotografii podczerwonej, takie jak ISO 12232, zalecają stosowanie filtrów IR w celu poprawy jakości obrazów, co potwierdza ich znaczenie w tej dziedzinie.

Pytanie 35

Jeśli cień fotografowanego obiektu widoczny jest w przestrzeni przedmiotowej przed obiektem, oznacza to, że zastosowano oświetlenie

A. tylne.

B. boczne.

C. przednie.

D. górne.

Analizując wszystkie wymienione warianty oświetlenia, łatwo zauważyć, że powszechnym błędem jest utożsamianie położenia cienia z kierunkiem padania światła. W praktyce, jeśli cień pojawia się przed obiektem (czyli w stronę obserwatora, obiektywu), oznacza to, że światło musi padać z tyłu – za obiektem, w kierunku aparatu. Oświetlenie górne, chociaż daje atrakcyjne cienie pod obiektem, nigdy nie spowoduje, że cień pojawi się przed obiektem w przestrzeni fotografowanej; cień najczęściej "ucieka" w dół, zgodnie z kierunkiem padania światła. W przypadku światła bocznego cień pojawia się obok obiektu, po przeciwnej stronie niż źródło światła – to klasyka na planie zdjęciowym, gdzie zależy nam na pokazaniu modelowania bryły i struktury powierzchni. Oświetlenie przednie z kolei, typowe np. dla lampy błyskowej zamontowanej nad obiektywem, eliminuje większość cieni i sprawia, że powierzchnie wydają się płaskie, a cień, jeśli się pojawia, chowa się za fotografowanym obiektem (czyli jest praktycznie niewidoczny dla odbiorcy zdjęcia). Wydaje mi się, że często myli się kierunki światła, zwłaszcza przy pracy z jednym źródłem lub w trudnych warunkach studyjnych. Standardem w branży jest dokładna kontrola ustawienia lamp i obserwowanie nie tylko samego oświetlenia obiektu, ale przede wszystkim – rozmieszczenia cieni. To jeden z tych tematów, które na początku potrafią namieszać w głowie, ale z czasem stają się oczywiste, gdy nabierze się praktyki i zacznie świadomie modelować przestrzeń światłem.

Pytanie 36

Do którego formatu należy przekonwertować plik PSD, aby opublikować go w portalu społecznościowym?

A. JPEG

B. DOCX

C. TIFF

D. RAW

Format JPEG jest zdecydowanie najpopularniejszy, jeśli chodzi o publikowanie grafik i zdjęć na portalach społecznościowych. Z mojego doświadczenia wynika, że praktycznie wszystkie te serwisy – od Facebooka, przez Instagram, aż po Twittera – wymagają grafiki właśnie w tym formacie, bo JPEG doskonale godzi jakość z niewielkim rozmiarem pliku. To bardzo ważne, bo przecież nikt nie chce czekać, aż zdjęcie będzie się ładować kilka minut. Pliki PSD, które służą do pracy z warstwami w Photoshopie, są zbyt ciężkie i nieobsługiwane przez przeglądarki internetowe ani przez portale. JPEG natomiast jest rozpoznawalny przez praktycznie każde urządzenie i aplikację – zarówno na komputerze, jak i na smartfonie. Co ciekawe, JPEG stosuje kompresję stratną, więc czasem warto dostosować ustawienia jakości przy eksporcie, żeby kompromis między wagą a jakością był akceptowalny. W branży graficznej utarło się, by najpierw pracować na pliku PSD, a kiedy projekt jest skończony, eksportować go do JPG na potrzeby internetu. No i jeszcze jedno – portale społecznościowe bardzo często same kompresują zdjęcie, więc czasem lepiej samodzielnie przygotować odpowiedni JPEG, żeby nie było nieprzyjemnych niespodzianek z jakością.

Pytanie 37

W celu zrobienia zdjęcia pokazującego 3/4 postaci ludzkiej w kadrze do kolan użyto planu

A. średni

B. pełny

C. totalny

D. amerykański

Odpowiedź 'amerykański' to strzał w dziesiątkę. Ten plan, znany też jako plan do kolan, pokazuje postać od stóp do głowy, ale tak, że widzimy ją od kolan w górę. Takie ujęcie często zobaczymy w filmach albo w portretach, bo świetnie oddaje emocje i dynamikę. Gdy postać wchodzi do sceny lub ma interakcję z otoczeniem, to właśnie ten plan robi robotę. Trzeba umieć dobrze kadrować i znać zasady kompozycji, na przykład regułę trzecich, żeby ujęcia były estetyczne i harmonijne. Dla filmowców i fotografów plan amerykański to absolutna podstawa, którą warto znać.

Pytanie 38

Podczas wykonywania zdjęć w słoneczny dzień w aparacie fotograficznym należy ustawić balans bieli oznaczony symbolem

A. C.

B. D.

C. B.

D. A.

Balans bieli oznaczony symbolem słońca, czyli odpowiedź B, to kluczowa sprawa, jeśli chcesz, żeby kolory na zdjęciach wyglądały naturalnie, zwłaszcza w słoneczne dni. Ustawiając balans bieli w aparacie, sprawiasz, że białe przedmioty wyglądają faktycznie białe, co z kolei pozwala na lepsze odwzorowanie innych kolorów. W słoneczne dni światło ma tendencję do bycia trochę cieplejszym, co może sprawić, że zdjęcia będą miały niepożądane odcienie. Dlatego ustawiając balans bieli na poziom słoneczny (symbol słońca), twój aparat zneutralizuje te niechciane tony, co robią też profesjonalni fotografowie. Weźmy na przykład krajobrazy – prawidłowy balans bieli pozwala na uchwycenie rzeczywistych kolorów nieba oraz zieleni przyrody. Warto pamiętać, że zawsze dobrze jest dostosowywać balans bieli do warunków oświetleniowych, bo to naprawdę robi różnicę, zwłaszcza podczas fotografowania o różnych porach dnia. Zrozumienie tego jest mega ważne, jeśli chcesz, żeby twoje zdjęcia były jak najwyższej jakości.

Pytanie 39

W fotografii reklamowej produktów szklanych najczęściej stosuje się oświetlenie

A. dolne z dodatkiem górnego

B. tylne z dodatkiem bocznego

C. górne z dodatkiem przedniego

D. przednie z dodatkiem dolnego

W fotografii reklamowej produktów szklanych, oświetlenie tylne z dodatkiem bocznego jest kluczowym elementem, który pozwala na uzyskanie efektownego i atrakcyjnego wyglądu. Tylne oświetlenie tworzy głębię oraz podkreśla przezroczystość szkła, co jest niezbędne w przypadku tego typu produktów. Dzięki zastosowaniu dodatkowego bocznego światła, można uzyskać interesujące refleksy oraz cienie, co sprawia, że produkt staje się bardziej trójwymiarowy i przyciąga wzrok. Przykładem może być fotografia butelek, gdzie tylne światło podkreśla ich kontury, natomiast boczne światło akcentuje detale, takie jak etykiety czy tekstura szkła. W praktyce, dobrą praktyką jest również kontrolowanie intensywności oraz kierunku świateł, aby uniknąć prześwietleń i zapewnić równomierne oświetlenie. W branży reklamowej, stosowanie tego typu oświetlenia jest zgodne z ogólnymi standardami, które podkreślają znaczenie jakości i estetyki w prezentacji produktów.

Pytanie 40

Efekt vintageu na fotografii cyfrowej można uzyskać stosując

A. obniżenie temperatury barwowej do 2000K

B. krzywe tonalne z podniesieniem punktów w cieniach

C. zwiększenie nasycenia wszystkich kolorów o 50%

D. maksymalne wyostrzenie krawędzi obiektów

Zwiększenie nasycenia wszystkich kolorów o 50% to podejście, które może wprowadzić zupełnie inny efekt niż vintage. Zwiększenie nasycenia powoduje, że kolory stają się intensywniejsze i bardziej żywe, co jest przeciwieństwem estetyki vintage, która dąży do uzyskania delikatnych, wyblakłych tonów. W kontekście efektu retro, nasycenie powinno być często obniżone, aby uzyskać bardziej stonowany wygląd. Obniżenie temperatury barwowej do 2000K również nie jest właściwym sposobem na osiągnięcie vintage; w rzeczywistości tak niska temperatura barwowa prowadzi do uzyskania bardzo ciepłych, pomarańczowych tonów, które mogą sprawić, że zdjęcie stanie się nienaturalne i przesadzone. Z kolei maksymalne wyostrzenie krawędzi obiektów również jest rozbieżne z duchem vintage, ponieważ stare fotografie zazwyczaj charakteryzują się mniejszą ostrością i większym zmiękczeniem detali. W efekcie, kierując się tymi błędnymi koncepcjami, łatwo jest uzyskać efekt, który zamiast przywoływać wspomnienia z przeszłości, tworzy wrażenie nowoczesności, co przeczy zamysłowi vintage. W fotografii, kluczowe jest zrozumienie, jakie techniki są odpowiednie dla danego stylu oraz jak manipulować różnymi parametrami, aby uzyskać zamierzony efekt wizualny.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej