Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:05
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:19

Egzamin zdany!

Wynik: 35/40 punktów (87,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby zmniejszyć kontrast obrazu przy kopiowaniu na papierze o różnym kontraście, używa się filtra

A. błękitnozielony

B. żółty

C. szary

D. fioletowy

Odpowiedź "żółty" jest poprawna, gdyż filtr żółty obniża kontrast obrazu na papierze wielokontrastowym, co jest istotne w procesie kopiowania. Filtry kolorowe stosowane w fotografii czarno-białej wpływają na tonalność oraz zakres szarości w obrazie. Filtr żółty absorbuje niebieskie światło, co prowadzi do redukcji kontrastu w obszarach o wysokim kontraście, takich jak niebo czy woda, a przy tym potrafi poprawić szczegółowość w obszarach cieni. W praktyce, wykorzystując papier wielokontrastowy w połączeniu z filtrem żółtym, fotograf lub operator druku uzyskuje lepszą kontrolę nad efektem końcowym, co pozwala na uzyskanie bardziej harmonijnych obrazów. Ponadto, w standardach branżowych zaleca się stosowanie filtrów kolorowych w zależności od efektu, jaki ma być osiągnięty. Żółty filtr jest wszechstronny i często używany w czarno-białej fotografii, aby zmiękczyć ostre przejścia tonalne oraz dodać głębi obrazom, co jest kluczowe w profesjonalnej pracy z fotografią i drukiem.

Pytanie 2

Którego z wymienionych przedmiotów należy użyć do czyszczenia powierzchni monitora LCD z kurzu, plamek i tłuszczów?

A. Ręcznika papierowego.

B. Ściereczki z mikrofibry.

C. Chusteczki higienicznej.

D. Gąbki.

Ściereczka z mikrofibry to naprawdę najlepszy wybór, jeśli chodzi o czyszczenie powierzchni monitora LCD. Te tkaniny zostały zaprojektowane tak, żeby skutecznie zbierać kurz, drobinki brudu, a nawet trochę tłuszczu, i to wszystko bez ryzyka porysowania delikatnej powierzchni ekranu. Moim zdaniem to jest w ogóle taki must-have dla każdego, kto dba o sprzęt elektroniczny – w wielu serwisach komputerowych czy sklepach z elektroniką pracownicy korzystają właśnie z mikrofibry, bo to po prostu sprawdzona branżowa praktyka. Warto też wiedzieć, że standardy producentów (np. Dell, HP, Samsung) wręcz sugerują stosowanie miękkich, suchych lub lekko zwilżonych ściereczek z mikrofibry, bo inne materiały potrafią zostawić mikrorysy albo pyłki, które z czasem psują jakość obrazu. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet lekko zwilżona mikrofibra radzi sobie z tłustymi plamkami po palcach, nie zostawiając smug. Fajną sprawą jest też to, że mikrofibra nie wymaga żadnych specjalnych środków czyszczących – tylko woda destylowana wystarcza. Taką ściereczkę łatwo uprać i ponownie używać, więc to rozwiązanie jest i ekologiczne, i ekonomiczne. No i jeszcze jedno – regularne czyszczenie monitora mikrofibrą przedłuża jego żywotność, bo nie ściera się powłoka antyrefleksyjna. To naprawdę nie jest marketingowa gadka, tylko konkretne zalecenie z instrukcji obsługi większości marek!

Pytanie 3

Jaką minimalną odległość przedmiotową x od obiektu, który ma być fotografowany, musi mieć aparat z obiektywem o ogniskowej f, aby uzyskany obraz był rzeczywisty, odwrócony i pomniejszony dwukrotnie?

A. x<f

B. x=2f

C. x>2f

D. x=f

Aby uzyskać rzeczywisty, odwrócony i dwukrotnie pomniejszony obraz obiektu przy użyciu aparatu z obiektywem o ogniskowej f, aparat musi być umieszczony w odległości większej niż 2f od obiektu. Zasada ta opiera się na teorii optyki oraz zasadzie działania soczewek. Przy odległości x=2f, obraz będzie rzeczywisty, odwrócony, ale nie pomniejszony. Aby uzyskać pomniejszenie, konieczne jest zwiększenie odległości do wartości x>2f. W praktyce oznacza to, że podczas wykonywania zdjęć z zamiarem uzyskania specyficznych właściwości obrazu, należy przyjąć odpowiednią odległość. W fotografii makro, na przykład, gdzie obiekty są blisko, zrozumienie takich zależności jest kluczowe, aby uzyskać pożądane efekty wizualne. Dobrą praktyką jest także testowanie różnych wartości odległości, aby zobaczyć, jak wpływają one na jakość obrazu, co pozwala lepiej zrozumieć interakcję pomiędzy ogniskową a odległością od obiektu.

Pytanie 4

W trakcie realizacji reprodukcji obrazu, aparat fotograficzny powinien być ustawiony w taki sposób, aby oś optyczna obiektywu była

A. równoległa do płaszczyzny oryginału

B. równoległa do kierunku promieni światła w oświetleniu bocznym

C. prostopadła do płaszczyzny oryginału i pokrywała się z jego środkiem

D. skośna do płaszczyzny oryginału

Ustalenie osi optycznej obiektywu aparatu fotograficznego w pozycji prostopadłej do płaszczyzny oryginału, a jednocześnie pokrywającej się z jego środkiem, jest kluczowe dla uzyskania wiernej reprodukcji obrazu. Taki układ minimalizuje zniekształcenia perspektywiczne oraz asymetrię, które mogłyby pojawić się w przypadku innych ustawień. Przykładem zastosowania tej zasady może być reprodukcja dzieła sztuki w muzeum, gdzie ważne jest, aby odwzorować szczegóły kolorystyczne i teksturalne. W praktyce, fotografowie profesjonalni stosują statywy z poziomicą, aby precyzyjnie ustawić aparat, unikając jakichkolwiek błędów, które mogłyby wpłynąć na jakość końcowego obrazu. Dobrą praktyką jest także wykonywanie próbnych zdjęć oraz ich analizy pod kątem odległości, oświetlenia i kąta, co pozwala na optymalizację ustawień przed finalnym ujęciem. Współczesne standardy w fotografii reprodukcyjnej opierają się na takich zasadach, co zapewnia wysoką jakość i zadowolenie klientów.

Pytanie 5

Który z filtrów fotograficznych najlepiej eliminuje refleksy świetlne na powierzchniach szklanych i wodnych?

A. Polaryzacyjny

B. Połówkowy

C. Szary neutralny

D. UV

Filtr polaryzacyjny jest kluczowym narzędziem w fotografii, zwłaszcza w sytuacjach, gdy istnieje ryzyko odbić na powierzchniach szklanych lub wodnych. Działa on na zasadzie eliminowania niepożądanych refleksów, które mogą zakłócać czytelność obrazu. Umożliwia to uzyskanie bardziej nasyconych kolorów oraz poprawę kontrastu, co jest szczególnie ważne w fotografii krajobrazowej oraz portretowej. Na przykład, gdy fotografujemy scenerię z odbiciem nieba w wodzie, filtr polaryzacyjny sprawia, że odbicie staje się mniej intensywne, co pozwala na lepsze uwydatnienie detali zarówno w wodzie, jak i w otaczającym krajobrazie. Ponadto, w fotografii architektury, filtry te pomagają w eliminacji refleksów na szklanych elewacjach budynków, co pozwala na uzyskanie czystszych i bardziej profesjonalnych zdjęć. Zastosowanie filtra polaryzacyjnego jest więc nie tylko praktycznym rozwiązaniem, ale również zgodnym z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie, co czyni go niezastąpionym narzędziem dla każdego fotografa. Warto pamiętać, że aby uzyskać optymalne rezultaty, filtr ten należy obracać w zależności od kąta padania światła, co daje trzy różne efekty w jednym ujęciu.

Pytanie 6

Przy wykonywaniu zdjęcia plenerowego ustalono parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/125 s, przysłona f/11. Określ parametry ekspozycji, które należy zastosować po założeniu na obiektyw filtra o współczynniku krotności 2?

A. 1/125 s, f/8

B. 1/60 s, f/16

C. 1/125 s, f/4

D. 1/60 s, f/8

Po założeniu filtra o współczynniku krotności 2 (czyli przepuszczającego tylko połowę światła) musisz skompensować stratę światła, żeby zdjęcie nie wyszło zbyt ciemne. Najprostszym sposobem jest zwiększenie ilości światła docierającego do matrycy aparatu o jeden stopień przysłony (czyli tzw. 1 EV). W tym przypadku, mając oryginalnie ustawioną przysłonę f/11, przejście na f/8 dokładnie odpowiada zwiększeniu ekspozycji o jeden stopień – bo f/8 przepuszcza dwa razy więcej światła niż f/11. Czas naświetlania zostaje bez zmian, bo można wybrać czy korygować czasem, czy przysłoną – a w przykładzie wybrano korektę przysłoną. To jest bardzo praktyczne rozwiązanie w plenerowej fotografii, bo łatwiej i szybciej zmienić przysłonę niż bawić się czasem, szczególnie przy zmieniającym się świetle. W branży takie podejście jest standardowe – zmiana o 1 EV przy filtrze NDx2 (krotność 2) jest podstawową wiedzą. Warto zwrócić uwagę, że podobnie postępuje się z filtrami o różnych krotnościach: NDx4 to już dwa stopnie, NDx8 – trzy itd. Z mojego doświadczenia, szybka zmiana przysłony to najlepszy sposób, gdy zależy nam na tym samym czasie naświetlania, np. żeby nie rozmazać ruchu. Warto sobie przećwiczyć takie sytuacje, bo to typowe w fotografii krajobrazowej czy portretowej.

Pytanie 7

Wskaż typ aparatów, które nie posiadają trybu rejestracji wideo.

A. Kompaktowe.

B. Wielkoformatowe.

C. Wodoodporne kompaktowe.

D. Bezlusterkowe.

Wielkoformatowe aparaty to sprzęt raczej z innej epoki, kojarzony głównie z fotografią analogową, choć są też wersje cyfrowe, ale te wciąż nastawione są na ultra-wysoką jakość statycznych zdjęć. Takie aparaty praktycznie nie mają funkcji rejestracji wideo, bo ich konstrukcja i przeznaczenie zupełnie tego nie wymagają. Te aparaty spotkasz głównie w profesjonalnych studiach fotograficznych, muzeach czy podczas cyfrowej archiwizacji dzieł sztuki i dokumentów. Rejestracja obrazu odbywa się tu na pojedynczych klatkach, zwykle na dużych płytach światłoczułych lub bardzo specjalistycznych matrycach, gdzie liczy się przede wszystkim jakość jednego zdjęcia, nie szybkość rejestrowania serii. Moim zdaniem taki aparat zupełnie nie nadaje się do filmowania – nawet nie ma w nim mechaniki do płynnej rejestracji klatek na sekundę, brak autofocusa, podglądu na żywo, a cała obsługa to ręczne manipulowanie mieszkiem i kasetami. W branży standardem jest, że każde urządzenie fotograficzne mające tryb wideo to raczej sprzęt kompaktowy, bezlusterkowy albo lustrzanka, a wielkoformaty to osobna kategoria, dedykowana tylko najwyższej jakości zdjęciom studyjnym. Nawet jeśli ktoś by się uparł, to nie uzyska z nich płynnego obrazu ruchomego, bo po prostu nie są do tego przystosowane. W zasadzie, jeśli komuś zależy na wideo, to wielkoformatowy aparat jest ostatnim wyborem z możliwych.

Pytanie 8

Na fotografii największe wrażenie kontrastu walorowego stworzy połączenie kolorów

A. niebieskiego i żółtego.

B. białego i szarego.

C. niebieskiego i czerwonego.

D. białego i czarnego.

Połączenie bieli i czerni to absolutna klasyka, jeśli chodzi o kontrast walorowy na fotografii. Te dwa kolory znajdują się na przeciwległych krańcach skali szarości, co powoduje, że ich zestawienie daje maksymalną różnicę jasności. W praktyce fotografowie często wykorzystują ten kontrast, żeby podkreślić strukturę, formę czy głębię obrazu. Szczególnie w fotografii czarno-białej ten efekt jest nie do przecenienia – jasne elementy wybijają się na tle ciemnych i odwrotnie, przez co oko widza od razu skupia się na najważniejszych fragmentach zdjęcia. Moim zdaniem, to właśnie dlatego portrety czy zdjęcia architektury tak świetnie wypadają w tej stylistyce – kontury i detale są bardzo dobrze widoczne. Branżowe standardy w zakresie kompozycji czy ekspozycji (np. zasady „zone system” Anselma Adamsa) również opierają się na umiejętnym zarządzaniu walorem, żeby uzyskać pożądany efekt wizualny. Takie podejście warto stosować nie tylko w fotografii klasycznej, ale także w grafice komputerowej czy projektowaniu wizualnym, bo kontrast walorowy to podstawa czytelności i wyrazu obrazu. Jeśli kiedyś będziesz planować zdjęcie, w którym zależy ci na dramatycznym, wyrazistym efekcie – biel i czerń to najprostsza, a jednocześnie najskuteczniejsza droga.

Pytanie 9

W której technice zostało wykonane zdjęcie morza?

A. Wysoki klucz.

B. Relief.

C. Niski klucz.

D. Izohelia.

Technika "wysoki klucz" jest często wykorzystywana w fotografii, aby uzyskać jasny, eteryczny efekt, który jest widoczny na dołączonym zdjęciu morza. Charakteryzuje się ona dominacją jasnych tonów oraz minimalnym kontrastem, co sprawia, że obrazy wydają się lekkie i delikatne. W praktyce, w fotografii krajobrazowej, użycie wysokiego klucza często wiąże się z fotografowaniem w warunkach silnego oświetlenia, na przykład podczas złotej godziny, kiedy światło jest miękkie. Technika ta pozwala na osiągnięcie harmonijnych przejść tonalnych, co doskonale oddaje atmosferę spokojnej wody i nieba. W zawodowej fotografii, wysoki klucz bywa wykorzystywany do portretów czy zdjęć artystycznych, gdzie celem jest osiągnięcie nastroju lekkości i eteryczności. Warto również zauważyć, że dobór techniki na etapie planowania sesji zdjęciowej powinien być zgodny z zamierzonymi efektami artystycznymi, a wysoki klucz jest idealnym wyborem, gdy chcemy podkreślić piękno natury.

Pytanie 10

Która wartość przysłony umożliwia uzyskanie za modelem najbardziej rozmytego tła?

A. f/11

B. f/22

C. f/2,8

D. f/5,6

Wybrałeś f/2,8 i to jest dokładnie ta wartość, która daje największą szansę na uzyskanie mocno rozmytego tła za modelem. W praktyce oznacza to, że ustawiając przysłonę na szeroko otwartą (czyli niską liczbę f), wpuszczasz do matrycy aparatu więcej światła, ale jednocześnie skracasz głębię ostrości. To jest właśnie klucz do tego takiego „miękkiego”, artystycznego efektu, gdzie postać na pierwszym planie jest ostra, a wszystko za nią staje się przyjemnie rozmyte. Fotografowie portretowi najczęściej właśnie dlatego uwielbiają jasne obiektywy z przysłoną f/2,8 lub nawet niższą. Takie ustawienie nie tylko pozwala odseparować osobę od tła, ale też dodać zdjęciu profesjonalnego charakteru. Z mojego doświadczenia, im niższa wartość f, tym trudniej czasem złapać ostrość na oczach postaci, zwłaszcza gdy model się rusza – warto więc ćwiczyć tę technikę. Standardy branżowe jasno wskazują, że dla portretów czy fotografii produktowej szeroko otwarta przysłona jest jednym z najskuteczniejszych sposobów na uzyskanie atrakcyjnego bokeh, czyli tego rozmycia tła. Ciekawe jest też to, że na efekt wpływ ma nie tylko wartość f, ale też ogniskowa obiektywu oraz dystans między aparatem, modelem i tłem. Ustawienie f/2,8 to uniwersalny sposób na „odcięcie” modela od tła, szczególnie gdy zależy Ci na efekcie wow. Dobrze też wiedzieć, że nie wszystkie obiektywy umożliwiają tak niskie wartości przysłony – to domena raczej droższych, jasnych konstrukcji.

Pytanie 11

Który format pliku należy wybrać, jeśli zdjęcia przed edycją do publikacji mają być skompresowane bezstratnie?

A. TIFF

B. CDR

C. MP3

D. PNG

Format TIFF jest jednym z najczęściej wybieranych przez profesjonalistów w sytuacji, gdy zależy im na bezstratnej kompresji zdjęć przed dalszą edycją lub publikacją. To, co wyróżnia TIFF-a, to możliwość zachowania pełnej jakości obrazu, co jest niezwykle ważne przy pracy z materiałami do druku czy dalszej obróbki graficznej. Moim zdaniem, jeśli chcesz być pewny, że żadne detale nie zostaną utracone, właśnie ten format powinieneś wybrać. TIFF wspiera 16-bitową głębię kolorów, obsługuje warstwy i profile kolorów ICC, co jest praktycznie standardem w branży poligraficznej czy fotograficznej. W praktyce bardzo często agencje reklamowe, drukarnie lub studia graficzne przyjmują pliki właśnie w tym formacie, bo to daje pewność, że nie będzie nieprzyjemnych niespodzianek z jakością. Co ciekawe, TIFF pozwala na wybór różnych metod kompresji, w tym LZW, która jest bezstratna i szeroko rekomendowana w środowiskach, gdzie jakość to podstawa. Także nawet jeśli plik będzie trochę większy niż np. JPEG, to naprawdę warto – szczególnie do archiwizacji albo pracy z plikami, które będą jeszcze modyfikowane. Trochę stary format, ale mam wrażenie, że nadal ciężko go czymkolwiek zastąpić tam, gdzie jakość musi być na 100%.

Pytanie 12

Którą wartość czułości matrycy należy ustawić w aparacie fotograficznym, do wykonania fotografii studyjnej przy oświetleniu błyskowym?

A. ISO 1600

B. ISO 800

C. ISO 200

D. ISO 1400

ISO 200 to taki złoty standard, jeśli chodzi o fotografię studyjną przy oświetleniu błyskowym. Dlaczego akurat ta wartość? W studiu mamy pełną kontrolę nad światłem – lampy błyskowe potrafią dostarczyć naprawdę sporo światła, więc nie ma potrzeby podbijać czułości matrycy. Ustawienie ISO na 200 pozwala zachować maksymalną jakość obrazu, unikając szumów cyfrowych i utraty detali, które bardzo łatwo pojawiają się przy wyższych wartościach ISO. Moim zdaniem, a też według doświadczeń większości fotografów, to najlepsze wyjście – matryca pracuje w swoim optymalnym zakresie, kolory są naturalne, a szczegóły ostre jak żyleta. Właśnie dlatego zawodowcy zawsze starają się trzymać ISO możliwie nisko, jeśli tylko mogą sobie pozwolić na odpowiednie doświetlenie sceny. Warto też pamiętać, że niektóre aparaty mają natywną czułość startującą od ISO 100, ale ISO 200 to już taki bezpieczny punkt, gdzie praktycznie żadne artefakty nie wchodzą w grę. Praktyka pokazuje, że nawet przy bardzo jasnych lampach błyskowych ISO 200 pozwala elastycznie dobrać czas i przysłonę bez ryzyka prześwietlenia czy utraty jakości.

Pytanie 13

Aby osiągnąć efekt modyfikacji odległości ogniskowej, konieczne jest zastosowanie

A. konwentera

B. filtra konwersyjnego

C. nasadki zwielokrotniającej

D. monopodu

Nasadka zwielokrotniająca, mimo że jej nazwa sugeruje możliwość zwiększenia ogniskowej, w rzeczywistości nie jest odpowiednim narzędziem do takich celów. Działa ona na zasadzie przekształcania obrazu, co może prowadzić do deformacji oraz znacznego spadku jakości zdjęć. Monopod, będący stabilizatorem do aparatu, nie zmienia ogniskowej i jego zastosowanie koncentruje się na poprawie stabilności zdjęć, a nie na manipulacji parametrami optycznymi. Filtr konwersyjny również nie służy do zmiany ogniskowej; jego zastosowanie dotyczy korygowania barw obrazu oraz modyfikacji kontrastu i nasycenia kolorów. Powszechnym błędem jest mylenie filtrów z narzędziami optycznymi, które rzeczywiście zmieniają ogniskową. Użytkownicy często zakładają, że dodanie sprzętu do aparatu przyniesie pożądane efekty bez wiedzy o ich specyfice. Warto zwrócić uwagę na fundamentalne różnice między tymi akcesoriami oraz ich przeznaczeniem, aby unikać rozczarowań związanych z oczekiwaniami na rezultaty, które są niemożliwe do osiągnięcia z użyciem niewłaściwych narzędzi. Kluczowe jest zrozumienie funkcji poszczególnych akcesoriów, co pozwala na ich świadome i efektywne wykorzystanie w praktyce fotograficznej.

Pytanie 14

Która wada obiektywu polega na tym, że wiązka promieni świetlnych wychodząca z punktu położonego poza osią optyczną obiektywu, po przejściu przez obiektyw tworzy obraz w kształcie przecinka?

A. Aberracja chromatyczna.

B. Astygmatyzm.

C. Aberracja komatyczna.

D. Dystorsja.

Aberracja komatyczna, zwana po prostu komą, to dość ciekawa i niestety bardzo uciążliwa wada optyczna, szczególnie jeśli pracujemy z jasnymi obiektywami i zależy nam na perfekcyjnej ostrości w całym kadrze. Polega ona na tym, że światło pochodzące z punktu położonego poza osią optyczną (czyli np. z rogu kadru) po przejściu przez soczewki nie skupia się w jednym punkcie. Zamiast tego obraz punktowy zamienia się w kształt przypominający przecinek, kometę czy nawet skrzydło mewy – stąd ta nazwa. Efekt ten jest szczególnie widoczny przy fotografii nocnej, np. gdy robisz zdjęcia gwiazd albo świateł w mieście. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet bardzo drogie obiektywy czasami mają z tym problem, zwłaszcza przy pełnym otwarciu przysłony. Najlepsi producenci, tacy jak Zeiss czy Sigma Art, stosują specjalne układy soczewek asferycznych, żeby minimalizować komę, ale nigdy nie pozbywają się jej całkowicie. Fotografowie krajobrazu często przymykają obiektyw właśnie po to, by poprawić ostrość na brzegach i zredukować efekt przecinków. To pokazuje, że znajomość tej wady jest bardzo przydatna w praktyce – można lepiej dobrać sprzęt albo ustawienia do danego zadania. Komatyczna aberracja to zjawisko doskonale opisane w podręcznikach fotografii i optyki, a zrozumienie jej pozwala świadomie korzystać z możliwości (i ograniczeń) obiektywów. Moim zdaniem, jeśli ktoś poważnie podchodzi do fotografii nocnej, to po prostu musi się nauczyć rozpoznawać komę i wiedzieć, jak z nią walczyć.

Pytanie 15

Główne dane zawarte w każdym obiektywie to

A. stabilizacja obrazu oraz minimalna przysłona

B. ogniskowa i minimalna przysłona

C. liczba soczewek i stabilizacja obrazu

D. liczba soczewek oraz typ autofokusa

Podstawową informacją umieszczoną na każdym obiektywie fotograficznym jest ogniskowa oraz minimalna przysłona. Ogniskowa obiektywu, wyrażona w milimetrach, określa, jak daleko znajduje się punkt ogniskowy od soczewek obiektywu. Krótsza ogniskowa (np. 18 mm) oznacza szerszy kąt widzenia, idealny do fotografii krajobrazowej, natomiast dłuższa ogniskowa (np. 200 mm) pozwala na uzyskanie wąskiego kąta widzenia, co jest korzystne w fotografii portretowej czy przyrodniczej. Minimalna przysłona, z kolei, wskazuje na najszersze otwarcie przysłony, co wpływa na ilość światła wpadającego do aparatu oraz na głębię ostrości. Dobrze dobrana ogniskowa oraz przysłona są kluczowe w procesie tworzenia zdjęć o pożądanej estetyce. Standardy branżowe podkreślają znaczenie tych parametrów przy wyborze obiektywu, a ich zrozumienie jest podstawą umiejętności fotograficznych, które można rozwijać na przykład podczas warsztatów fotograficznych.

Pytanie 16

Najnowsza technologia druku zdjęć digigraphy to

A. proces druku pigmentowego certyfikowany pod względem trwałości i wierności kolorów

B. metoda tworzenia wydruków holograficznych na papierze fotograficznym

C. technika bezpośredniego druku na materiałach metalicznych

D. cyfrowa imitacja procesu dageotypii z użyciem nowoczesnych materiałów

Druk zdjęć digigraphy to nowoczesna metoda, która łączy w sobie zalety druku pigmentowego z certyfikacją pod względem trwałości oraz wierności kolorów. Proces ten polega na wykorzystaniu wysokiej jakości tuszy pigmentowych, co zapewnia wydrukom długowieczność oraz odporność na blaknięcie. Przykładem zastosowania digigraphy są reprodukcje dzieł sztuki, które wymagają oddania najdrobniejszych detali i kolorów. Dzięki certyfikacji, użytkownicy mogą być pewni, że ich wydruki spełniają określone normy trwałości, co jest szczególnie istotne dla archiwizacji. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że digigraphy znajduje zastosowanie w różnych dziedzinach, od fotografii artystycznej po dokumentację architektoniczną. W branży sztuki i fotografii, technologia ta zyskuje na znaczeniu, ponieważ oferuje możliwość tworzenia trwałych i wiernych reprodukcji, które mogą być wystawiane w galeriach czy sprzedawane kolekcjonerom.

Pytanie 17

W trakcie jakiego procesu dokonuje się reakcja 2AgX + 2hv →2Ag⁰ + 1/2X2?

A. Wybielania

B. Wywoływania

C. Utrwalania

D. Naświetlania

Naświetlanie to proces, w którym promieniowanie elektromagnetyczne, takie jak światło, jest wykorzystywane do wywołania reakcji chemicznych. W opisywanej reakcji 2AgX + 2hv → 2Ag0 + 1/2X2, hv symbolizuje fotony, które dostarczają energii potrzebnej do redukcji srebra (Ag) z formy srebrnej (AgX) do formy metalicznej (Ag0). Ta reakcja jest kluczowa w procesach fotograficznych, gdzie naświetlanie światłem powoduje, że emulsyjne warstwy srebra na filmie fotograficznym ulegają zmianie, co prowadzi do powstania obrazu. W praktyce, naświetlanie jest stosowane w różnych dziedzinach, takich jak fotografia, medycyna i chemia materiałów. W kontekście standardów branżowych, naświetlanie jest regulowane przez wytyczne dotyczące bezpieczeństwa pracy z promieniowaniem oraz optymalizacji procesów chemicznych, aby zapewnić wysoką jakość i efektywność. Dodatkowo, wiedza o tym procesie jest niezbędna w rozwoju technologii obrazowania oraz w zastosowaniach fotokatalitycznych, gdzie światło jest stosowane do inicjowania reakcji chemicznych w obecności katalizatorów.

Pytanie 18

W przypadku, gdy aparat nie będzie używany przez dłuższy okres, powinno się przede wszystkim

A. wyjąć baterie z urządzenia

B. przetrzeć korpus delikatną ściereczką nasączoną rozpuszczalnikiem

C. odstawić aparat w dobrze wentylowane miejsce

D. usunąć matrycę i ją wyczyścić

Wyjęcie baterii z aparatu fotograficznego, gdy nie jest on używany przez dłuższy czas, jest kluczową praktyką, która zabezpiecza zarówno akumulator, jak i sam aparat. Akumulatory litowo-jonowe, powszechnie używane w aparatach, mogą z biegiem czasu ulegać degradacji, zwłaszcza jeśli pozostają w urządzeniu, gdzie mogą być narażone na niekorzystne warunki, takie jak wysokie temperatury czy wilgoć. Wyjmując baterie, zmniejszamy ryzyko ich samozapłonu, a także unikamy sytuacji, w której bateria zaczyna przeciekać, co może uszkodzić elektronikę aparatu. Dodatkowo, aparaty powinny być przechowywane w chłodnych, suchych miejscach, co dodatkowo wydłuża żywotność akumulatorów. Warto również pamiętać o regularnym sprawdzaniu stanu baterii, nawet jeśli aparat nie jest używany, aby zapewnić jego gotowość do działania w momencie, gdy będzie potrzebny. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie specjalnych pojemników na baterie, które chronią je przed uszkodzeniami mechanicznymi i zwarciami.

Pytanie 19

Do którego formatu należy przekonwertować plik PSD, aby opublikować go w portalu społecznościowym?

A. RAW

B. TIFF

C. JPEG

D. DOCX

Format JPEG to właściwie taki branżowy standard, jeśli chodzi o udostępnianie zdjęć i grafik w internecie czy w portalach społecznościowych. Praktycznie wszystkie platformy – od Facebooka, przez Instagram, aż po Twittera – obsługują JPEG, bo ten format bardzo dobrze kompresuje obraz, zmniejsza jego wagę, a jednocześnie zachowuje wystarczającą jakość do przeglądania na ekranach komputerów, smartfonów czy tabletów. PSD to oczywiście format natywny Photoshopa i tak naprawdę nikt poza użytkownikami tego programu go nie otworzy, więc konwersja do JPEG to podstawa, jeśli chcesz się czymś pochwalić online. Moim zdaniem warto też pamiętać, że JPEG nie obsługuje przezroczystości – jeśli masz warstwy czy alfa w PSD, to po konwersji znikną, ale do zwykłych postów się to sprawdza. Fajnie też wiedzieć, że JPEG jest czytany przez praktycznie każde urządzenie i przeglądarkę, no i pliki są po prostu lekkie, co ułatwia szybkie ładowanie się obrazków na stronach. Bardzo często spotyka się też taki workflow, że najpierw wszystko projektuje się właśnie w PSD, potem eksportuje do JPEG i gotowe – można wrzucać do sieci. Nawet jak ktoś pracuje w innych programach graficznych, to i tak eksportuje pod social media właśnie do JPEG lub czasem ewentualnie PNG, ale JPEG dominuje. Z mojego doświadczenia, jeśli zależy Ci na szybkim udostępnieniu projektu i nie masz specjalnych wymagań typu przezroczystość, to JPEG to jest kierunek, w który idziesz praktycznie zawsze.

Pytanie 20

Który typ kart pamięci charakteryzuje się obecnie najszybszym transferem danych?

A. SD UHS-I

B. CFexpress Type B

C. xD Picture Card

D. microSD

CFexpress Type B to najnowocześniejszy standard kart pamięci, który zapewnia najwyższy transfer danych w porównaniu do innych typów kart. Umożliwia on prędkości odczytu do 2000 MB/s oraz prędkości zapisu, które mogą osiągać nawet 1700 MB/s. Dzięki temu, CFexpress Type B znajduje zastosowanie w profesjonalnej fotografii, filmowaniu w rozdzielczości 4K oraz 8K, a także w zastosowaniach związanych z wirtualną rzeczywistością. Warto zaznaczyć, że ten typ kart wykorzystuje interfejs PCIe 3.0, co pozwala na znacznie szybszą wymianę danych w porównaniu do starszych standardów, takich jak SD UHS-I czy microSD. Dla profesjonalnych fotografów i filmowców, wybór CFexpress Type B to inwestycja w wydajność i niezawodność, co jest kluczowe podczas pracy w wymagających warunkach produkcji. Dodatkowo, wzrastające zapotrzebowanie na szybkość transferu danych w urządzeniach mobilnych i kamerach sprawia, że CFexpress Type B staje się coraz bardziej popularnym wyborem w branży.

Pytanie 21

Oświetlenie rembrandtowskie w portrecie

A. podkreśli włosy modela.

B. uwidoczni kość policzkową.

C. podkreśli ramiona modela.

D. uwidoczni podbródek.

Oświetlenie rembrandtowskie to taki klasyk w fotografii portretowej i malarstwie. Wyróżnia się przede wszystkim tym charakterystycznym trójkątem światła na policzku po stronie cienistej twarzy modela. Właśnie dzięki odpowiedniemu ustawieniu głównego źródła światła pod kątem około 45 stopni względem twarzy i lekko powyżej jej poziomu, światło bardzo ładnie podkreśla kości policzkowe, dając efekt plastyczności i głębi. Dla wielu fotografów to swego rodzaju must-have przy klasycznych portretach, bo pozwala wydobyć rysy twarzy, a jednocześnie zachować subtelność światłocienia. Moim zdaniem, jak już ktoś ogarnie rembrandta, to potrafi lepiej panować nad innymi schematami oświetleniowymi. W praktyce widać to na wielu portretach studyjnych – modelka czy model mają ładnie zarysowane kości policzkowe, które dodają wyrazistości, a całość wygląda mega profesjonalnie. Branżowo uznaje się rembrandta za dobrą bazę, bo pozwala zachować naturalność, ale też zapewnia ciekawą dramaturgię światła. Warto ćwiczyć takie ustawienia, bo nawet przy prostych warunkach można uzyskać efekt jak ze starego malarstwa holenderskiego. Takie oświetlenie ma zastosowanie nie tylko w portretach artystycznych, ale też w reklamie czy nawet wizerunkowych zdjęciach biznesowych – zawsze tam, gdzie chcemy, by twarz wyglądała szlachetnie i miała wyraźnie podkreślone formy.

Pytanie 22

Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga zgody

A. uczestników.

B. przewodnika.

C. ubezpieczyciela.

D. organizatora.

Opublikowanie zdjęcia uczestników wycieczki na stronie internetowej wymaga ich wyraźnej zgody, bo tak stanowi zarówno prawo, jak i zdrowy rozsądek. Chodzi tutaj o ochronę danych osobowych i wizerunku, które są chronione m.in. przez RODO oraz ustawę o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nawet jeśli organizator wycieczki czy przewodnik robi zdjęcia podczas wyjazdu, nie ma automatycznie prawa publikować ich w internecie bez wcześniejszej, konkretnej zgody każdej widocznej na zdjęciu osoby. Najlepszą praktyką jest zebranie pisemnych zgód przed rozpoczęciem wyjazdu – to wtedy najłatwiej o to zadbać i wyjaśnić wszystkim o co chodzi. Z mojego doświadczenia, czasem ktoś nie chce być widoczny na stronie szkoły albo Facebooku i trzeba to uszanować. Włączenie ludzi do tej decyzji buduje też zaufanie i jest po prostu uczciwe. Zresztą, nawet najlepsze intencje organizatora nie zastąpią zgody uczestników, bo prawo jest tutaj bezlitosne – publikacja bez zgody naraża na nieprzyjemności, a nawet kary finansowe. Moim zdaniem, zawsze warto podkreślać wagę zgody w kontekście publikacji wizerunku – to taka podstawa bezpieczeństwa cyfrowego i szacunku do innych.

Pytanie 23

Na zdjęciu przeważają barwy

A. uzupełniające się.

B. zimne.

C. dopełniające się.

D. ciepłe.

Na tym zdjęciu widać, że dominują zimne kolory, jak niebo błękitne i metaliczne elementy konstrukcji. Te kolory, takie jak niebieski czy zielony, mają to do siebie, że dają wrażenie chłodnej atmosfery. Często są wykorzystywane w architekturze i projektowaniu wnętrz, bo pomagają stworzyć spokojne i harmonijne miejsce. Z mojego doświadczenia, projektanci chętnie sięgają po takie zimne palety, gdy chcą, żeby przestrzeń, na przykład biuro czy strefa do medytacji, sprzyjała relaksacji lub lepszej koncentracji. Co ciekawe, barwy zimne potrafią optycznie powiększać pomieszczenia, co jest super ważne przy projektowaniu wnętrz. Świetnym przykładem mogą być nowoczesne biura, które często wybierają szarości, błękity i biele, żeby stworzyć przyjemne miejsce do pracy.

Pytanie 24

Aby rozjaśnić głęboki, wyraźny cień rzucany przez słońce na twarz modela w kapeluszu o dużym rondzie, powinno się użyć

A. blendę uniwersalną

B. kalibrator kolorów

C. lampę błyskową z dyfuzorem

D. ekran odblaskowy

Wykorzystanie blendy uniwersalnej do rozświetlenia cienia może wydawać się logiczne, jednak jej działanie jest ograniczone do odbicia światła w sposób, który nie zawsze jest wystarczający w przypadku mocnych, ostrych cieni. Blenda działa na zasadzie odbicia światła, co może być skuteczne w słabszym świetle, ale w intensywnym słońcu może nie dostarczyć wystarczającej ilości rozproszonego światła, aby skutecznie rozświetlić cienie na twarzy modela. Również ekran odblaskowy, mimo że również ma swoje zastosowanie, nie jest odpowiedni do pracy z bardzo ostrym światłem słonecznym, ponieważ jego efekty mogą być zbyt subtelne, by zniwelować znaczące cienie. Kalibrator kolorów, z drugiej strony, pełni zupełnie inną funkcję, skupiając się na precyzyjnym dostosowywaniu balansu bieli w postprodukcji, a nie na manipulacji światłem podczas robienia zdjęcia. Używanie kalibratora w kontekście rozświetlania cieni jest nieadekwatne i może prowadzić do błędnej interpretacji jego roli w procesie fotograficznym. Kluczowym błędem jest mylenie narzędzi i ich zastosowań; każda technika oświetleniowa ma swoje unikalne cechy i najlepiej sprawdza się w określonych warunkach. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, jakie narzędzie będzie najbardziej efektywne w danej sytuacji oraz jakie efekty końcowe chcemy osiągnąć, co wymaga praktycznej wiedzy oraz doświadczenia w pracy z różnymi źródłami światła.

Pytanie 25

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop pozwala na tworzenie ścieżek?

A. Lasso wielokątne

B. Zaznaczenie eliptyczne

C. Pióro

D. Szybkie zaznaczenie

Narzędzie Pióro w programie Adobe Photoshop jest kluczowym elementem dla osób zajmujących się grafiką wektorową oraz precyzyjnym rysowaniem. Umożliwia ono tworzenie i edytowanie ścieżek, które można wykorzystywać do różnych celów, takich jak tworzenie złożonych kształtów, zaznaczeń czy krzywych. Ścieżki tworzone za pomocą Pióra są niezwykle elastyczne, co pozwala na ich modyfikację w dowolnym momencie bez utraty jakości. Przykładowo, projektant graficzny może wykorzystać narzędzie Pióro do narysowania konturów postaci, a następnie wypełnienia ich kolorem, co jest istotne w procesie tworzenia ilustracji. Poprawne korzystanie z tego narzędzia wymaga jednak zrozumienia zasad działania krzywych Béziera, co jest standardem w branży graficznej. Pióro pozwala na precyzyjne dostosowywanie punktów zakotwiczających oraz ich uchwytów, co umożliwia uzyskanie idealnych kształtów. W przypadku pracy nad projektami wymagającymi dużej precyzji, takich jak logo czy infografiki, umiejętność korzystania z narzędzia Pióro staje się niezbędna.

Pytanie 26

Jakiego rodzaju oświetlenie powinno być użyte, aby uwydatnić strukturę fotografowanego przedmiotu drewnianego?

A. Górne

B. Tylnie

C. Górno-boczne

D. Przednie

Odpowiedź górno-boczne jest prawidłowa, ponieważ takie oświetlenie pozwala na skuteczne podkreślenie faktury drewnianych przedmiotów. Umieszczając źródło światła pod kątem od góry i z boku, można uzyskać ciekawe cienie i kontrasty, które uwydatniają naturalne struktury drewna, takie jak słoje czy sęki. W praktyce, stosowanie górno-bocznego oświetlenia w fotografii produktowej pomaga w tworzeniu trójwymiarowego efektu, co przyciąga wzrok i zwiększa atrakcyjność przedmiotu. Używając tego typu oświetlenia, warto również zwrócić uwagę na rodzaj zastosowanego źródła światła. Światło miękkie, na przykład z użyciem softboxów, zapewni delikatniejsze przejścia i uniknie zbyt ostrych cieni, co może być korzystne w przypadku drewnianych przedmiotów. Dobrym praktycznym przykładem może być fotografowanie mebli drewnianych, gdzie górno-boczne oświetlenie zastosowane w połączeniu z odpowiednią kompozycją tła może znacząco wpłynąć na końcowy efekt zdjęcia.

Pytanie 27

W programie Adobe Photoshop korygowanie błędów perspektywy spowodowanych pochyleniem aparatu umożliwia zastosowanie filtra

A. redukcja szumu.

B. rozmycie radialne.

C. korekcja obiektywu.

D. szukanie krawędzi.

Filtr „korekcja obiektywu” w Photoshopie to naprawdę podstawowe i jednocześnie bardzo praktyczne narzędzie stosowane przez fotografów czy grafików, którzy pracują z fotografiami architektury, wnętrz lub po prostu zdjęciami wykonanymi z przesunięciem osi aparatu. To właśnie dzięki temu filtrowi można skutecznie zniwelować błędy perspektywy powstałe na zdjęciach, gdy aparat nie był ustawiony idealnie prosto — na przykład, kiedy linie budynków stają się pochylone lub zniekształcone. Co ciekawe, filtr ten pozwala nie tylko prostować linie pionowe i poziome, ale umożliwia też korekcję zniekształceń beczkowatych, poduszkowych czy winietowania, które często pojawiają się w obiektywach szerokokątnych. Z mojego doświadczenia, korzystanie z tej funkcji to prawdziwy ratunek przy przygotowywaniu zdjęć na prezentacje, do katalogów czy materiałów reklamowych, bo bardzo szybko można nadać fotografii bardziej profesjonalny, „prosty” wygląd. Warto też dodać, że dobre praktyki branżowe mówią, by korekcję perspektywy robić na kopii warstwy, by zawsze móc wrócić do oryginału. Często też używam opcji automatycznego rozpoznawania obiektywu, bo Photoshop sam dopasowuje ustawienia filtrów do konkretnego modelu aparatu i obiektywu, co naprawdę ułatwia życie. Takie podejście — czyli korekta perspektywy właśnie tym filtrem — jest branżowym standardem i pozwala osiągnąć naturalny efekt bez siłowego „prostowania” zdjęcia innymi, mniej precyzyjnymi narzędziami.

Pytanie 28

W celu wyeliminowania czerwonych kropek widocznych na zdjęciu należy skorzystać z narzędzia zaznaczenia, a następnie w programie Adobe Photoshop wybrać polecenie

A. Edycja/Wypełnij/Przeplatany.

B. Edycja/Wypełnij/Uwzględnienie zawartości.

C. Filtr/Inne/Przesunięty.

D. Filtr/Inne/Górnoprzepustowy.

Odpowiedź "Edycja/Wypełnij/Uwzględnienie zawartości" jest poprawna, ponieważ ta funkcja w programie Adobe Photoshop wykorzystuje zaawansowane algorytmy analizy zawartości do inteligentnego uzupełniania zaznaczonego obszaru w oparciu o otaczające piksele. Gdy zaznaczysz obszar z czerwoną kropką i zastosujesz tę funkcję, Photoshop automatycznie rozpozna wzory i tekstury w otoczeniu zaznaczonego obszaru, co pozwala na naturalne wypełnienie. Jest to szczególnie przydatne w przypadku usuwania niechcianych elementów z obrazów, ponieważ zapewnia spójność kolorów i detali. Funkcja ta jest powszechnie stosowana w retuszu zdjęć, dzięki czemu można zachować wysoką jakość obrazu, a także zmniejszyć czas potrzebny na ręczne poprawki. W praktyce, użycie "Uwzględnienia zawartości" znacznie podnosi efektywność pracy, co czyni tę metodę standardem w branży graficznej oraz przy edycji zdjęć.

Pytanie 29

Aby uzyskać pozytyw o odpowiednim kontraście i wiernie odwzorowanych detalach z naświetlonego negatywu, konieczne jest zastosowanie papieru fotograficznego o gradacji

A. twardej

B. normalnej

C. miękkiej

D. specjalnej

Wybór papieru fotograficznego o gradacji twardej lub specjalnej w kontekście uzyskiwania pozytywu z negatywu będzie prowadził do niedoskonałości w odwzorowaniu detali i tonalnych przejść. Papiery twarde charakteryzują się wyższą kontrastowością, co w praktyce oznacza, że są bardziej czułe na silne źródła światła. To prowadzi do „wypalania” jasnych obszarów oraz utraty detali w ciemnych partiach obrazu. W przypadku negatywów z bogatymi tonalnymi przejściami, użycie papieru twardego często skutkuje powstawaniem obrazów o nieprzyjemnych artefaktach oraz nadmiernym kontraście, co nie sprzyja zachowaniu subtelności detali. Wybór papieru specjalnego może prowadzić do nadmiernych oczekiwań co do efektów wizualnych, które nie są w stanie być zrealizowane bez odpowiedniego dopasowania do specyfiki używanego negatywu. W realnych warunkach fotograficznych, takie błędy w doborze materiałów mogą skutkować stratą czasu i zasobów, a także frustracją związaną z niezadowalającymi wynikami. W profesjonalnej fotografii kluczowe jest zrozumienie, że każdy typ papieru ma swoje unikalne właściwości, które powinny być dobierane do specyficznych potrzeb i warunków pracy, co jest istotne dla uzyskania wysokiej jakości końcowego produktu.

Pytanie 30

Do fotografowania scen o dużym kontraście, w celu prawidłowej rejestracji szczegółów w światłach należy w aparacie fotograficznym ustawić tryb pomiaru

A. punktowy.

B. centralnie ważony.

C. matrycowy.

D. uśredniony.

Tryb pomiaru punktowego to jedno z tych ustawień, które w praktyce robi ogromną różnicę, choć początkującym fotografom może wydawać się niepozorne. Właśnie przy scenach o dużym kontraście, takich jak zdjęcia w pełnym słońcu, fotografia koncertowa czy portrety pod światło, pomiar punktowy pozwala precyzyjnie ustawić ekspozycję według bardzo małego fragmentu kadru – najczęściej tego, który jest dla nas kluczowy, np. jasnej twarzy lub szczegółów w światłach. Nie rozkłada wtedy pomiaru na całe zdjęcie, tylko skupia się na wybranym punkcie. To daje fotografowi realną kontrolę nad tym, czy detale w jasnych partiach nie zostaną wypalone i znikną bezpowrotnie. Z mojego doświadczenia – przy zdjęciach z dużą różnicą jasności, żaden inny tryb nie daje takiej swobody i pewności, że istotne światła będą zarejestrowane prawidłowo. Branżowe poradniki i kursy (np. materiały Canona czy Nikona) mocno sugerują stosowanie pomiaru punktowego właśnie przy problematycznej ekspozycji i dynamicznym zakresie sceny. Warto zapamiętać: pomiar punktowy to podstawa, gdy światła są ważniejsze niż cienie i nie chcemy stracić szczegółów w najjaśniejszych obszarach. To taki sprytny sposób, żeby mieć pod kontrolą nawet trudne warunki oświetleniowe i wykorzystać pełnię możliwości matrycy aparatu.

Pytanie 31

Technikę oświetlenia konturowego przedmiotu fotografowanego osiąga się poprzez umiejscowienie głównego źródła światła

A. przed obiektem, które świeci w kierunku obiektywu

B. przed obiektem, które świeci w kierunku tła

C. za obiektem, które świeci w kierunku tła

D. za obiektem, które świeci w kierunku obiektywu

Technika oświetlenia konturowego, znana również jako oświetlenie konturowe, polega na umiejscowieniu źródła światła za fotografowanym obiektem, skierowanym w stronę obiektywu. Takie ustawienie światła umożliwia uzyskanie wyraźnych konturów oraz efektu trójwymiarowości, co jest szczególnie istotne w fotografii produktowej oraz portretowej. Użycie tej techniki pozwala na stworzenie dramatycznego kontrastu, gdyż światło przechodzące przez obiekt podkreśla jego krawędzie, a jednocześnie tło pozostaje w cieniu. Przykładem zastosowania oświetlenia konturowego może być fotografia biżuterii, gdzie refleksy świetlne na metalach i kamieniach szlachetnych są kluczowe dla uzyskania atrakcyjnego efektu wizualnego. Standardy branżowe zalecają również wykorzystanie różnych źródeł światła, takich jak lampy LED czy softboxy, by osiągnąć pożądany efekt. Dobrze zrealizowane oświetlenie konturowe znacząco podnosi jakość zdjęć i może być decydującym czynnikiem w procesie sprzedaży produktów.

Pytanie 32

Określ kroki w procesie C-41.

A. Wywoływanie barwne, wybielanie, płukanie, utrwalanie, stabilizacja

B. Wywołanie czarno-białe, wtórne naświetlanie, wywoływanie barwne, wybielanie, utrwalanie

C. Wywoływanie, przerywanie, utrwalanie, płukanie

D. Wywoływanie barwne, wybielanie utrwalające, stabilizacja

Proces C-41 jest standardowym sposobem wywoływania kolorowych filmów negatywowych, który składa się z kilku kluczowych etapów: wywoływania barwnego, wybielania, płukania, utrwalania oraz stabilizacji. Wywoływanie barwne to pierwsza faza, w której emulsja filmowa reaguje na chemię wywołującą, co powoduje rozwój obrazu w postaci negatywu. Następnie następuje wybielanie, w którym usuwane są pozostałości związków srebra, a obraz nabiera kolorów. Płukanie ma na celu usunięcie chemikaliów wywołujących, co zapobiega dalszym reakcjom. Utrwalanie jest kluczowe, ponieważ zapewnia trwałość obrazu poprzez zapobieganie jego blaknięciu. Ostatni etap, stabilizacja, jest istotny dla zachowania właściwości obrazu na dłuższy czas. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być fotografia dokumentacyjna, w której zachowanie jakości obrazu jest niezbędne. Zrozumienie tych etapów pozwala na poprawne wykonanie procesu oraz zapewnienie wysokiej jakości końcowego produktu.

Pytanie 33

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 75 PPI

B. 300 PPI

C. 150 PPI

D. 600 PPI

Wybór 75 PPI jako rozdzielczości do skanowania to nie jest najlepszy pomysł. To za niska wartość, żeby uzyskać porządną jakość druku. Chociaż, kto nie ma takich doświadczeń, może sobie pomyśleć, że to wystarczy, to przy druku zdjęć 10 x 15 cm jakość będzie niszcząca, bo obrazy mogą być rozmyte i nieczytelne. Praktycznie potrzebujesz przynajmniej 150 PPI, żeby obraz był sensowny, co jest standardem w branży fotograficznej. W przypadku 300 PPI to też można powiedzieć, że to przesada, bo chociaż jakość jest świetna, to nie ma sensu skanować takiego formatu w takiej rozdzielczości, bo pliki będą ogromne a różnicy w jakości prawie nie zauważysz. A 600 PPI? No, to już totalny overkill, bo prowadzi do problemów z zarządzaniem danymi i przechowywaniem. Warto zrozumieć, jaka rozdzielczość jest właściwa do skanowania zdjęć, bo to ma realny wpływ na to, jak to potem wygląda i jak efektywnie można to wykorzystać.

Pytanie 34

Zabrudzenia matrycy aparatu cyfrowego są najbardziej widoczne przy fotografowaniu

A. nocnych krajobrazów z długimi czasami ekspozycji

B. portretów ze światłem punktowym z tyłu

C. jednolitych jasnych powierzchni z małym otworem przysłony

D. kontrastowych scen z dużym otworem przysłony

Zabrudzenia matrycy aparatu cyfrowego są najbardziej zauważalne podczas fotografowania jednolitych jasnych powierzchni z małym otworem przysłony, ponieważ w takich warunkach światło jest równomiernie rozproszone, co sprawia, że wszelkie niedoskonałości stają się bardziej widoczne. Kiedy wykorzystujemy mały otwór przysłony, głębia ostrości się zwiększa, co oznacza, że więcej elementów na zdjęciu jest w ostrości. W rezultacie wszelkie plamy, pyłki czy zanieczyszczenia na matrycy, które normalnie mogłyby zostać zatuszowane przez różnorodność kadrów, stają się wyraźnie dostrzegalne. Przykładem mogą być zdjęcia nieba, białych ścian lub innych jednolitych powierzchni, gdzie każdy drobiazg przejawia się jako niepożądany punkt. Warto pamiętać, że regularne czyszczenie matrycy oraz dbanie o sprzęt to podstawowe standardy w fotografii, które pozwalają uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek podczas sesji zdjęciowych.

Pytanie 35

Dedykowane narzędzie do zarządzania biblioteką zdjęć i ich wstępnej obróbki to

A. Adobe InDesign

B. Adobe Lightroom

C. Adobe Illustrator

D. CorelDRAW

Adobe Lightroom to specjalistyczne oprogramowanie zaprojektowane z myślą o fotografach, które umożliwia zarządzanie dużą ilością zdjęć oraz ich wstępną obróbkę. Program ten oferuje zaawansowane narzędzia do kategoryzacji, tagowania oraz przeszukiwania zdjęć, co jest niezwykle istotne w pracy z dużymi zbiorami fotograficznymi. Dzięki Lightroomowi można łatwo organizować zdjęcia w kolekcje, co znacząco ułatwia pracę nad projektami fotograficznymi. Oferuje również wiele funkcji edycyjnych, takich jak korekta kolorów, dostosowanie jasności, czy retusz, co pozwala na przygotowanie zdjęć do publikacji. To oprogramowanie wspiera również standardy pracy w branży, na przykład poprzez obsługę profili kolorów, co jest kluczowe dla uzyskania spójnych rezultatów w różnych mediach. Użytkownicy doceniają również możliwość synchronizacji z urządzeniami mobilnymi, co pozwala na edycję zdjęć w dowolnym miejscu. Lightroom stał się niezbędnym narzędziem w warsztacie wielu profesjonalnych fotografów.

Pytanie 36

Które tło zastosowane podczas fotografowania obiektu umożliwia szybką manipulację obrazem w celu wprowadzenia dowolnej scenerii?

A. Białe.

B. Zielone.

C. Czarne.

D. Szare.

Zastosowanie zielonego tła, czyli tzw. green screen, to jedna z najpopularniejszych technik stosowanych w fotografii i filmie, gdy zależy nam na łatwym i szybkim wycięciu obiektu z pierwotnego otoczenia. Działa to na zasadzie kluczowania koloru, gdzie specjalne oprogramowanie automatycznie rozpoznaje jednolity, łatwo odseparowany odcinek zieleni i zastępuje go dowolnym innym obrazem czy scenerią. Zielony kolor jest wybierany nieprzypadkowo – większość ludzi i przedmiotów rzadko występuje w tym odcieniu, więc minimalizuje się ryzyko przypadkowego usunięcia fragmentu obiektu. Moim zdaniem, to właśnie prostota późniejszej edycji jest największą zaletą tej techniki. Widać to szczególnie w branży reklamowej czy nawet na YouTube, gdzie każda osoba może bardzo szybko wstawić się na dowolne tło bez zaawansowanej wiedzy. Warto pamiętać, że równie często stosuje się niebieskie tło, ale jednak to właśnie zieleń dominuje ze względu na mniejszy szum cyfrowy przy rejestracji przez czujniki aparatów. Z mojego doświadczenia wynika, że dobre oświetlenie tła też bardzo pomaga w uzyskaniu idealnego efektu i naprawdę potrafi usprawnić dalszą pracę w postprodukcji.

Pytanie 37

Zamieszczony na fotografii portret wykonano, wykorzystując oświetlenie

A. boczne.

B. górne.

C. tylne.

D. dolne.

Oświetlenie boczne w portrecie to bardzo charakterystyczna technika, którą łatwo rozpoznać po mocnych kontrastach i wyraźnym modelowaniu twarzy. W tym przypadku światło pada z lewej strony modela, co sprawia, że jedna część twarzy jest dobrze oświetlona, a druga pozostaje w cieniu. Takie rozwiązanie często stosuje się w portretach studyjnych, bo pozwala wydobyć trójwymiarowość i strukturę twarzy. Moim zdaniem, właśnie boczne światło najlepiej podkreśla charakter osoby i nadaje zdjęciu głębię. W praktyce, fotografowie wybierają ten sposób oświetlenia, kiedy zależy im na pokazaniu detali skóry, tekstury ubrania czy nawet na wywołaniu konkretnego nastroju – czasem bardziej tajemniczego albo dramatycznego. Standardy branżowe, chociażby w fotografii portretowej, zalecają stosowanie światła bocznego do podkreślania rysów twarzy czy uzyskania efektu Rembrandta, który jest bardzo ceniony w profesjonalnych sesjach. Najczęściej ustawia się lampę studyjną albo okno pod kątem około 90 stopni względem fotografowanej osoby. Dzięki temu światło nie tylko rzeźbi twarz, ale pozwala uzyskać naturalistyczny efekt i sprawić, że portret nie jest płaski. Z mojego doświadczenia, dobrze ustawione oświetlenie boczne naprawdę robi robotę, szczególnie jeśli chcemy uwypuklić indywidualne cechy modela i pokazać coś więcej niż tylko zwykłe zdjęcie.

Pytanie 38

Metoda, która polega na częściowym lub całkowitym przekształceniu obrazu negatywnego w pozytywowy na skutek intensywnego i krótkiego naświetlenia, nosi nazwę

A. guma

B. cyjanotypia

C. bromolej

D. solaryzacja

Solaryzacja to taka ciekawa technika w fotografii, która pozwala na trochę odwrócenie obrazu negatywowego, żeby uzyskać pozytywowy. Działa to dzięki intensywnemu, choć krótkotrwałemu naświetleniu. W praktyce jest często używana w artystycznej fotografii, bo pozwala na osiąganie naprawdę nieprzewidywalnych efektów wizualnych. Z tego, co widziałem, to w XX wieku ta technika była bardzo popularna wśród fotografów awangardowych, którzy chcieli pokazać coś nowego i oryginalnego. Na przykład w portretach solaryzacja może dać super kontrasty i ciekawe tekstury, co nadaje głębi i dramatyzmu. Generalnie rzecz biorąc, solaryzacja to narzędzie do tworzenia unikalnych dzieł, które naprawdę mogą wyróżniać się w portfolio artysty czy na wystawach. Ale trzeba pamiętać, że z nią trzeba uważać, bo jak za mocno naświetlisz, to efekty mogą być zupełnie inne, niż przewidywałeś, więc lepiej się trochę zastanowić przed używaniem tej techniki.

Pytanie 39

Do wykonania studyjnych zdjęć portretowych w technice low key wskazane jest zastosowanie tła w kolorze

A. żółtym.

B. białym.

C. czarnym.

D. zielonym.

Technika low key w fotografii portretowej polega na tworzeniu zdjęć o przewadze ciemnych tonów, z mocnym kontrastem i subtelnym modelowaniem światłem. Zastosowanie czarnego tła jest tutaj praktycznie nie do zastąpienia. Pozwala ono na uzyskanie głębokiej czerni, co jest kluczowe, żeby postać wyraźnie odcinała się od otoczenia i żeby światło mogło budować plastykę twarzy oraz sylwetki. W studiach fotograficznych czarne tła to absolutny standard przy sesjach low key – gwarantują one, że nie będzie niechcianych odbić światła ani przebarwień, co przy jasnych tłach jest naprawdę trudne do opanowania. Moim zdaniem właśnie przy portretach low key można najlepiej pokazać charakter modela, bo taki klimat zdjęcia działa trochę teatralnie, skupia całą uwagę na twarzy, oczach, emocjach. W praktyce używa się nie tylko czarnej tkaniny, ale też specjalnych matowych materiałów, żeby jeszcze bardziej pochłonąć światło. Z mojego doświadczenia, zdjęcia z czarnym tłem są najbardziej „czyste” i profesjonalne, szczególnie jeśli potem chcemy je jeszcze edytować. Co ciekawe, wielu mistrzów portretu, jak Irving Penn czy Yousuf Karsh, właśnie taki zabieg stosowało, żeby stworzyć niezapomniane, mocno emocjonalne ujęcia. W sumie, jeśli ktoś planuje fotografię low key, czarne tło to taki must-have w studiu – nie ma lepszego rozwiązania.

Pytanie 40

Na której fotografii zastosowano kompozycję centralną?

A. B.

B. C.

C. A.

D. D.

Zrozumienie kompozycji w fotografii jest kluczowe dla tworzenia efektywnych i przyciągających uwagę obrazów. W przypadku odpowiedzi A, C i D, można zauważyć, że główne elementy nie są umieszczone centralnie. Odpowiedź A mogła sugerować, że elementy po bokach kadru mogą być równie ważne, jednak brak centralnego punktu skupienia prowadzi do wizualnego rozproszenia uwagi. Z kolei w odpowiedzi C, elementy mogą być zbyt rozproszone, co powoduje, że oko nie wie, gdzie skupić uwagę. W odpowiedzi D, jeśli zdjęcie nie ma wyraźnego centralnego elementu, widzowie mogą czuć się zagubieni, a kompozycja staje się chaotyczna. Często zdarza się, że osoby uczące się fotografii mylą kompozycję centralną z innymi stylami, takimi jak zasada trójpodziału, co skutkuje błędnymi interpretacjami. Zasada trójpodziału polega na podziale obrazu na trzy równe części, a kluczowe elementy umieszcza się w punktach przecięcia tych linii. Wybór tej kompozycji zamiast centralnej może wprowadzić dodatkowe napięcie i zainteresowanie w obrazie, jednak nie powinno to być mylone z centralnym układem. Kluczowe znaczenie ma świadomość, jakie efekty chcemy osiągnąć, oraz umiejętność dostosowania kompozycji do specyfiki obrazu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej