Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rachunkowości
Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:39
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 13:54

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który dokument księgowy można poprawić przez skreślenie błędnych treści lub kwot, zachowując czytelność skreślonych sformułowań oraz wpisując poprawną treść i datę korekty, a także składając podpis osoby upoważnionej?

A. Czek gotówkowy

B. Fakturę sprzedaży

C. Fakturę zakupu

D. Pw – przyjęcie wyrobu

Poprawna odpowiedź to 'Pw – przyjęcie wyrobu', ponieważ dokument ten można skorygować poprzez skreślenie błędnej treści lub kwoty z zachowaniem czytelności. Zgodnie z najlepszymi praktykami księgowymi, wszelkie poprawki muszą być dokonane w sposób przejrzysty, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić integralność dokumentacji. Poprawka powinna zawierać nową, prawidłową treść, datę dokonania zmiany oraz podpis osoby upoważnionej, co potwierdza jej autoryzację. Przykładowo, w przypadku przyjęcia wyrobu, ważne jest dokładne udokumentowanie wszelkich zmian, ponieważ błędne dane mogą prowadzić do poważnych problemów w analizie kosztów i zarządzaniu zapasami. Dobre praktyki wskazują na konieczność staranności w prowadzeniu dokumentacji, co jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami prawa oraz wewnętrznymi standardami organizacji.

Pytanie 2

W skład kosztu wytworzenia wyrobu gotowego wchodzą:

A. koszty pośrednie produkcji oraz koszty sprzedaży

B. koszty bezpośrednie związane z produkcją oraz koszty wydziałowe

C. koszty pośrednie dotyczące produktów, koszty zarządu oraz koszty związane ze sprzedażą

D. koszty zarządu, koszty związane z produkcją podstawową

Koszt wytworzenia wyrobu gotowego składa się z kosztów bezpośrednich produkcji oraz kosztów wydziałowych, które są kluczowe dla określenia rzeczywistych wydatków poniesionych w procesie produkcyjnym. Koszty bezpośrednie produkcji to wydatki, które można bezpośrednio przypisać do wytworzenia konkretnego produktu, takie jak materiały czy robocizna. Koszty wydziałowe, z kolei, obejmują wszelkie inne wydatki związane z utrzymaniem wydziału produkcyjnego, w tym amortyzację maszyn, media, czy wynagrodzenia pracowników wspierających proces produkcji, które nie są bezpośrednio związane z danym produktem. Zrozumienie tych kosztów jest niezbędne do efektywnego zarządzania produkcją, umożliwia precyzyjne kalkulowanie cen oraz podejmowanie strategicznych decyzji dotyczących rentowności. W praktyce, organizacje starają się minimalizować te koszty poprzez optymalizację procesów produkcyjnych oraz zastosowanie nowoczesnych technologii, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu produkcją.

Pytanie 3

W analizowanym czasie producent wytworzył 500 jednostek gotowych produktów oraz 200 jednostek półproduktu przetworzonego w 50%. Całkowity koszt produkcji wyniósł 30 000 zł. Jaki będzie jednostkowy koszt wytworzenia produktu gotowego?

A. 60,00 zł

B. 50,00 zł

C. 85,71 zł

D. 42,86 zł

Aby obliczyć jednostkowy koszt wytworzenia wyrobu gotowego, należy uwzględnić zarówno wyroby gotowe, jak i produkcję niezakończoną. W tym przypadku producent wyprodukował 500 sztuk wyrobów gotowych oraz 200 sztuk produkcji niezakończonej, która została przerobiona w 50%. Wartość kosztów wytworzenia wyniosła 30 000 zł. Najpierw obliczmy całkowitą liczbę równoważnych jednostek. Produkcja niezakończona, przerobiona w 50%, przekłada się na 100 jednostek (200 sztuk * 50%). Zatem łączna liczba jednostek wynosi 500 + 100 = 600. Aby obliczyć jednostkowy koszt wytworzenia, dzielimy całkowity koszt przez łączną liczbę jednostek: 30 000 zł / 600 sztuk = 50 zł za sztukę. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe dla oceny efektywności produkcji oraz ustalania cen produktów. Wiedza ta jest niezbędna dla menedżerów wyznaczających strategie cenowe oraz analityków zajmujących się kontrolą kosztów.

Pytanie 4

Rozliczenia okresowe przy pomocy sald stosują

A. odbiorcy, którzy dokonują wpłat zaliczkowych w związku z planowanymi dostawami

B. kontrahenci, którzy wzajemnie świadczą sobie usługi lub dostawy na podstawie zawartej umowy

C. dostawcy, którzy uzależniają wykonanie jednorazowej dostawy od otrzymania weksla obcego

D. dostawcy, którzy za każdą dostawę otrzymują zapłatę z rachunku akredytywy

Okresowe rozliczenia saldami są istotnym elementem zarządzania finansami w relacjach handlowych, zwłaszcza w kontekście współpracy między kontrahentami, którzy regularnie świadczą sobie usługi lub dostawy. Tego rodzaju rozliczenia opierają się na wzajemnych ustaleniach, które powinny być dokładnie opisane w umowach. Przykładami mogą być umowy ramowe, które określają zasady współpracy oraz warunki finansowe w dłuższym okresie. Dzięki okresowym rozliczeniom, strony mogą monitorować swoje zobowiązania i należności, co ułatwia zarządzanie płynnością finansową. Praktycznie, w przypadku firmy budowlanej, która regularnie współpracuje z dostawcami materiałów, okresowe rozliczenia umożliwiają efektywne planowanie wydatków i przychodów na podstawie zaplanowanych dostaw. Warto również zauważyć, że takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie transparentności i przewidywalności w relacjach handlowych, co z kolei sprzyja długotrwałym współpracom.

Pytanie 5

Źródłem finansowania aktywów jednostki gospodarczej są:

A. należności od klientów, zysk z lat wcześniejszych, kapitał zapasowy

B. zysk netto, fundusze celowe, rezerwy na zobowiązania

C. inwestycje długoterminowe, zobowiązania wekslowe, kapitał akcyjny

D. zobowiązania wobec dostawców, kapitał z aktualizacji wyceny, półprodukty

Znalezienie dobrych źródeł finansowania dla majątku firmy to kluczowy temat. W odpowiedziach, które nie zostały wybrane, są elementy, które mogą trochę mylić. Należności od odbiorców, wcześniejsze zyski i kapitał zapasowy, to składniki, które nie są bezpośrednio źródłem finansowania. Należności to aktywa, które będą nam przynosić pieniądze w przyszłości, ale nie są to środki, które można wykorzystać na inwestycje w danym momencie. Zysk z lat ubiegłych też niby poprawia sytuację finansową, ale to nie jest coś, co możemy po prostu wziąć jako kapitał na nowe wydatki. Kapitał zapasowy, który powstaje z niepodzielonych zysków, teoretycznie mógłby być użyty na nowe inwestycje, ale bardziej działa jak zabezpieczenie niż aktywne źródło finansowania. Tak samo inwestycje długoterminowe czy zobowiązania wekslowe nie są najlepszymi źródłami finansowania, bo inwestycje długoterminowe już angażują kapitał, a zobowiązania to kredyty, które mogą obciążać finanse firmy. Dlatego ważne jest, żeby nie mylić różnych rodzajów aktywów i pasywów oraz rozumieć ich rolę w finansowaniu rozwoju firmy.

Pytanie 6

W wyniku inwentaryzacji stwierdzono różnice inwentaryzacyjne w zapasach towarów:

Kierownik jednostki, po analizie stwierdzonych różnic, podjął decyzję o kompensacie niedoboru z nadwyżką towarów. Oblicz wartość kompensaty.

nadwyżka kremu EVA
niedobór kremu VEGA

50 sztuk po 12,00 zł /szt.

55 sztuk po 11.00 zł/szt.

A. 660,00 zł

B. 550,00 zł

C. 600,00 zł

D. 605,00 zł

Poprawna odpowiedź to 550,00 zł, ponieważ wartość kompensaty obliczamy, odejmując wartość niedoboru od wartości nadwyżki. W tym przypadku, nadwyżka wynosi 600,00 zł, a niedobór 605,00 zł. Kluczowym krokiem jest zrozumienie, że kompensata to różnica między tymi dwiema wartościami. Wartość niedoboru przewyższa nadwyżkę o 5,00 zł, co oznacza, że aby wyrównać te różnice, od nadwyżki musimy odjąć tę kwotę. W wyniku tych obliczeń otrzymujemy wartość kompensaty równą 550,00 zł. Tego rodzaju obliczenia są niezbędne w praktyce zarządzania zapasami, co jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego przebiegu procesów logistycznych. Wartości te są również istotne w odniesieniu do standardów rachunkowości, które wymagają rzetelnego dokumentowania różnic inwentaryzacyjnych oraz stosowania procedur kompensacji, aby zminimalizować straty finansowe oraz utrzymać prawidłowy stan zapasów.

Pytanie 7

Wskaź operację finansową, która generuje koszty w firmie?

A. Spłacono ratę bankowego kredytu

B. Zużycie środków trwałych

C. Zakupiono materiały za gotówkę

D. Dokonano przelewu podatku dochodowego

Zużycie środków trwałych to operacja, która powoduje powstawanie kosztów w przedsiębiorstwie, ponieważ wiąże się z amortyzacją, czyli systematycznym rozłożeniem kosztów nabycia środka trwałego na jego okres użytkowania. Amortyzacja jest kluczowym elementem zarządzania finansami w firmie, ponieważ pozwala na uwzględnienie utraty wartości aktywów w kosztach operacyjnych. Na przykład, jeśli przedsiębiorstwo kupiło maszynę wartą 100 000 zł, a jej przewidywany okres użytkowania wynosi 10 lat, to roczny koszt amortyzacji wyniesie 10 000 zł. W praktyce, przy sporządzaniu bilansu, przedsiębiorstwo powinno potrafić określić wartość środków trwałych oraz odpowiednio zaksięgować związane z nimi koszty, co jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF). Dobrze zarządzana amortyzacja wpływa na wynik finansowy oraz pozwala na lepsze planowanie inwestycji w przyszłości.

Pytanie 8

Instytucja, która w kolejnych latach stosuje ustalony sposób działania, aby zapewnić porównywalność następnych okresów sprawozdawczych, działa zgodnie z zasadą

A. memoriału

B. istotności

C. ciągłości

D. ostrożności

Wybór odpowiedzi związanych z zasadą ostrożności, istotności czy memoriału może wynikać z mylnego zrozumienia ich definicji i zastosowania. Zasada ostrożności polega na dokonywaniu wyceny aktywów i pasywów w sposób, który minimalizuje ryzyko przeszacowania zysków lub niedoszacowania strat. Choć jest to ważny element rachunkowości, nie odnosi się bezpośrednio do porównywalności danych finansowych, co jest kluczowe w kontekście zasady ciągłości. Zasada istotności koncentruje się na znaczeniu informacji finansowych i ich wpływie na decyzje użytkowników sprawozdań. Może prowadzić do sytuacji, w których mniej istotne informacje są pomijane, co z kolei wpływa na pełny obraz finansowy jednostki, ale nie ma to bezpośredniego związku z koniecznością zachowania spójności w stosowanych zasadach. Zasada memoriału odnosi się do momentu ujmowania przychodów i kosztów, wskazując, że powinny być one rejestrowane w momencie, gdy mają miejsce, a nie w momencie, gdy pieniądze są otrzymywane lub wydawane. Choć zasada ta jest fundamentalna w rachunkowości, nie wyklucza możliwości zmiany przyjętych metod w różnych latach, co naruszałoby zasadę ciągłości. W praktyce, każde z tych podejść ma swoje miejsce w rachunkowości, ale nie zastępuje konieczności stosowania zasady ciągłości, której celem jest zapewnienie rzetelności i porównywalności danych finansowych w długim okresie.

Pytanie 9

Hurtownia ALFA korzysta z usług Przedsiębiorstwa Transportowego BETA, dokonując miesięcznych płatności w wysokości 1 400,00 zł za usługi transportowe. Po zakończeniu ustalonego okresu rozliczeniowego Hurtownia ALFA wyrównuje ewentualne różnice pomiędzy wartością zakupionych usług transportowych a zrealizowanymi wpłatami, co jest efektem zastosowania

A. polecenia zapłaty

B. akredytywy

C. rozliczeń planowych

D. rozliczeń saldami

Rozliczenia planowe to system, w którym płatności są ustalane na podstawie przewidywanych kosztów usług w określonym okresie. Hurtownia ALFA, płacąc co miesiąc stałą kwotę 1 400,00 zł za usługi transportowe, korzysta z tego modelu, aby uprościć proces finansowy i zminimalizować ryzyko opóźnień w płatnościach. W przypadku różnic między wartością rzeczywiście wykorzystanych usług a dokonanymi wpłatami, hurtownia na koniec okresu rozliczeniowego przeprowadza wyrównanie, co pozwala na zachowanie przejrzystości finansowej. Praktyczne zastosowanie rozliczeń planowych polega na lepszym zarządzaniu budżetem oraz umożliwieniu przewidywania wydatków, co jest szczególnie istotne dla przedsiębiorstw, które regularnie korzystają z usług transportowych. Taki system umożliwia również innym podmiotom, na przykład Przedsiębiorstwu Transportowemu BETA, skuteczniejsze zarządzanie przepływem finansowym.

Pytanie 10

Jakie narzędzie płatnicze pozwala na wykorzystanie limitu zadłużenia udzielonego przez bank w ramach kredytu na rachunku bieżącym?

A. polecenie przelewu

B. polecenie zapłaty

C. karta płatnicza

D. akredytywa

Karta płatnicza jest instrumentem płatniczym, który umożliwia korzystanie z limitu zadłużenia przyznanego przez bank w ramach kredytu w rachunku bieżącym. Taki limit, zwany również debetem, daje klientowi możliwość dokonywania transakcji nawet w przypadku braku wystarczających środków na koncie. W praktyce oznacza to, że użytkownik karty ma dostęp do dodatkowych funduszy, które może wykorzystać do zakupów, wypłat z bankomatów czy płatności w punktach usługowych. Karty płatnicze, zazwyczaj wydawane w formie kart debetowych lub kredytowych, są powszechnie akceptowane w wielu miejscach, co ułatwia zarządzanie finansami. Przykładem zastosowania jest sytuacja, gdy klient ma limit debetowy w wysokości 1000 zł, a jego saldo wynosi 200 zł. Może on zrealizować płatność na kwotę 800 zł, co spowoduje, że saldo jego konta spadnie do -600 zł, ale nadal pozostanie w ramach przyznanego limitu. Jest to zgodne z zasadami udzielania kredytów w rachunku bieżącym, które zapewniają elastyczność w zarządzaniu finansami.

Pytanie 11

Na podstawie podanych aktywów jednostki określ, jaka jest wartość środków trwałych:

- wyroby gotowe 12 000 zł
- części zapasowe do maszyn i urządzeń 3 000 zł
- grunt nabyty na cele lokaty kapitału 85 000 zł
- wartość marki 4 000 zł
- maszyny produkcyjne 90 000 zł

A. 179 000 zł

B. 93 000 zł

C. 90 000 zł

D. 182 000 zł

Wybór wartości 179 000 zł, 93 000 zł lub 182 000 zł wskazuje na nieporozumienia dotyczące klasyfikacji składników aktywów w kontekście środków trwałych. Niektóre z tych wartości mogą sugerować zsumowanie wszystkich przedstawionych pozycji, co prowadzi do błędnego zrozumienia, co stanowi środki trwałe. Środki trwałe to aktywa, które są użytkowane przez dłuższy czas w działalności operacyjnej, a ich wartość nie jest odzwierciedlona w innych kategoriach aktywów, takich jak zapasy czy inwestycje. Wartość 179 000 zł mogłaby wynikać z pomyłkowego dodania wartości gruntów i maszyn, podczas gdy grunt zakupiony w celu lokaty kapitału nie jest uwzględniany w środkach trwałych. Podobnie, wartość 93 000 zł mogłaby sugerować błędne uwzględnienie części zapasowych maszyn, które powinny być klasyfikowane jako materiały, a nie środki trwałe. Ostatecznie, 182 000 zł to suma wszystkich aktywów, co jest całkowicie mylnym podejściem w kontekście analizy finansowej. Kluczowym błędem jest zatem niewłaściwe rozróżnienie pomiędzy różnymi typami aktywów oraz ich przeznaczeniem, co ma istotne znaczenie dla prawidłowej interpretacji bilansu jednostki oraz oceny jej kondycji finansowej.

Pytanie 12

Aby otworzyć konta wynikowe przychodów, należy wpisać

A. stan początkowy po stronie winien konta

B. obroty po stronie debet konta

C. stan początkowy po stronie debet konta

D. obroty po stronie kredyt konta

Odpowiedź wskazująca na otwarcie konta wynikowego przychodów poprzez zapisy po stronie kredyt konta jest poprawna z kilku powodów. W systemie księgowości, przychody są rejestrowane jako zwiększenie kapitału, co bezpośrednio wpływa na stronę kredytową konta. Każdy przychód, niezależnie od jego źródła, powinien być zapisany w księgach rachunkowych w sposób, który odzwierciedla jego wzrost. Na przykład, sprzedaż towarów lub usług skutkuje zwiększeniem przychodów, co należy zarejestrować jako obroty po stronie kredyt w odpowiednim koncie przychodów. Praktyka ta jest zgodna z zasadami rachunkowości, które wymagają, aby przychody były ujmowane w momencie ich realizacji, a zapisy po stronie kredyt są standardową metodą realizacji tego procesu. Dobre praktyki księgowe zalecają również regularne przeglądanie i weryfikowanie kont przychodów, aby zapewnić zgodność z zasadami oraz prawidłowość raportów finansowych, co jest kluczowe przy sporządzaniu sprawozdań finansowych na koniec okresu obrachunkowego.

Pytanie 13

Wskaż zestaw kont, na których księguje się zdarzenia gospodarcze, stosując wyłącznie zasadę jednostronnego zapisu.

Środki trwałe w likwidacji Środki trwałe Towary	Środki trwałe w likwidacji Obce środki trwałe Zapasy obce
A.	B.
Środki trwałe Zapasy obce Towary	Środki trwałe w likwidacji Obce środki trwałe Środki trwałe
C.	D.

A. D.

B. A.

C. C.

D. B.

Zestaw kont wskazany w odpowiedzi B rzeczywiście spełnia kryteria jednostronnego zapisu. W ramach tej zasady, zdarzenia gospodarcze są rejestrowane tylko po jednej stronie bilansu, co w praktyce oznacza, że nie ma podwójnej rejestracji w księgach rachunkowych. Konta takie jak 'Środki trwałe w likwidacji', 'Obce środki trwałe' i 'Zapasy obce' należą do kategorii, które mogą być księgowane wyłącznie po stronie aktywów lub pasywów, co czyni je odpowiednimi dla tej metody. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo likwiduje środki trwałe, rejestrując je w odpowiednim koncie, można zauważyć, że wpływa to na bilans tylko w aspekcie zmniejszenia aktywów. W praktyce, stosowanie zasady jednostronnego zapisu upraszcza proces księgowania i pozwala na szybszą analizę zdarzeń gospodarczych. Ponadto, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, takie podejście sprzyja przejrzystości i zgodności z regulacjami prawnymi, co jest niezwykle istotne dla rzetelności sprawozdań finansowych.

Pytanie 14

Gdy zyskowność całkowitego kapitału w firmie przewyższa koszty pozyskania kapitału obcego, to mamy do czynienia

A. z poprawą rentowności sprzedaży

B. z efektem dodatniej dźwigni finansowej

C. z efektem negatywnej dźwigni finansowej

D. z niekorzystnym wpływem kredytu na zyskowność

Zrozumienie wpływu dźwigni finansowej na zyskowność jest kluczowe w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa. Pierwsza z koncepcji, odnosząca się do negatywnego wpływu kredytu na zyskowność, sugeruje, że zaciąganie kredytów automatycznie prowadzi do spadku rentowności. To jednak niezwykle uproszczone podejście, które ignoruje podstawowe zasady dotyczące efektywności inwestycji. Kredyty mogą być korzystne, o ile są używane do finansowania projektów o wyższej stopie zwrotu niż koszt kapitału. Efekt ujemnej dźwigni finansowej, o którym wspomniało badanie, odnosi się do sytuacji, w której koszty kapitału przewyższają zyski. Taki stan rzeczy może wystąpić, gdy przedsiębiorstwo nie potrafi zainwestować pozyskanego kapitału w sposób przynoszący zyski, co prowadzi do obniżenia rentowności. Również koncepcja związana z poprawą rentowności sprzedaży myli dwa różne pojęcia – rentowność sprzedaży odnosi się do efektywności operacyjnej, natomiast dźwignia finansowa dotyczy struktury kapitału. W przypadku braku zrozumienia różnicy między tymi terminami, można dojść do błędnych wniosków, co może skutkować nieefektywnym zarządzaniem finansami. Podsumowując, kluczowe jest zrozumienie, że dźwignia finansowa, przy odpowiednim zarządzaniu, może przynieść korzyści finansowe, a niekoniecznie skutkować negatywnym wpływem na zyskowność, co jest powszechnym błędem w myśleniu o finansach przedsiębiorstwa.

Pytanie 15

Aby określić podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia, wynagrodzenie brutto na początku pomniejsza się o składki na ubezpieczenie:

A. rentowe, emerytalne oraz fundusz pracy

B. zdrowotne, emerytalne oraz rentowe

C. emerytalne, rentowe i chorobowe

D. wypadkowe, emerytalne oraz rentowe

Analizując niepoprawne odpowiedzi, można dostrzec szereg błędów myślowych oraz nieporozumień dotyczących składek odprowadzanych od wynagrodzenia. W pierwszej opcji wskazano składki rentowe, emerytalne oraz fundusz pracy. Jednak fundusz pracy nie jest składką ubezpieczeniową, a jest to element polityki rynku pracy, który nie wpływa na podstawę opodatkowania. W drugiej odpowiedzi wymieniono składki wypadkowe, emerytalne i rentowe. Choć składka wypadkowa jest istotna, to nie jest odliczana w pierwszej kolejności od wynagrodzenia brutto, co jest kluczowe w kontekście obliczeń podatkowych. Trzecia odpowiedź zawiera składki emerytalne, rentowe i chorobowe, co jest częściowo poprawne, jednak zawiera również błędne założenia dotyczące kolejności i rodzaju składek. Ważne jest, aby zrozumieć, że składki chorobowe są istotną częścią tego procesu, a ich nieuwzględnienie prowadzi do błędnych obliczeń. Wreszcie, ostatnia odpowiedź zawiera składki zdrowotne, emerytalne i rentowe, co jest nieprawidłowe, ponieważ składka zdrowotna nie wpływa na podstawę opodatkowania w tym etapie obliczeń. W kontekście przepisów podatkowych kluczowe jest przestrzeganie kolejności i rodzaju składek, co ma istotne znaczenie dla prawidłowego ustalania zobowiązań podatkowych.

Pytanie 16

Początkowa wartość środka trwałego wynosi 20 000,00 zł, a roczna stawka amortyzacji to 20%. Jak będzie wyglądać wartość bilansowa środka trwałego po 2 latach jego użytkowania?

A. 8 000,00 zł

B. 12 000,00 zł

C. 4 000,00 zł

D. 15 000,00 zł

Wartość bilansowa środka trwałego po dwóch latach użytkowania oblicza się na podstawie wartości początkowej oraz zastosowanej stawki amortyzacji. W tym przypadku wartość początkowa wynosi 20 000,00 zł, a roczna stawka amortyzacji to 20%. Oznacza to, że każdego roku odpisujemy 20% wartości początkowej, co daje 4 000,00 zł rocznej amortyzacji. Po pierwszym roku wartość bilansowa wynosi: 20 000,00 zł - 4 000,00 zł = 16 000,00 zł. Po drugim roku proces amortyzacji powtarzamy, więc od wartości bilansowej po pierwszym roku odejmujemy kolejne 4 000,00 zł: 16 000,00 zł - 4 000,00 zł = 12 000,00 zł. Te obliczenia są zgodne z ogólnymi zasadami amortyzacji, które pozwalają na systematyczne rozkładanie kosztów zakupu środka trwałego na jego okres użytkowania. Zrozumienie amortyzacji jest kluczowe dla zarządzania zasobami przedsiębiorstwa oraz jego sprawozdawczości finansowej, co ma praktyczne zastosowanie w planowaniu budżetu i ocenie rentowności inwestycji.

Pytanie 17

Jak długo należy przechowywać dokumenty pracownicze?

A. 50 lat od chwili ustania stosunku pracy

B. 5 lat od daty ustania stosunku pracy

C. 5 lat od daty wystawienia dokumentu

D. 50 lat od momentu nawiązania stosunku pracy

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że okres przechowywania akt pracowniczych wynosi 5 lat od dnia wystawienia dokumentu, jest nieprawidłowy, ponieważ nie uwzględnia długoterminowych zobowiązań pracodawcy wobec pracowników. W kontekście prawa pracy, szczególnie ważne jest zrozumienie, że akta osobowe są źródłem informacji o zatrudnieniu i historii zawodowej pracowników, co ma znaczenie nie tylko dla samego pracodawcy, ale i dla pracownika. Odpowiedzi, które wskazują na 5-letni okres przechowywania, mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego innych obowiązków dokumentacyjnych, które mogą być krótsze, ale nie dotyczą akt osobowych. Ponadto, pominięcie zasady 50-letniego okresu przechowywania może prowadzić do sytuacji, gdzie pracodawca nie będzie w stanie udokumentować okresu zatrudnienia pracownika, co może skutkować problemami w przyszłości, np. przy ubieganiu się o emeryturę. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że akta pracownicze nie są jedynie dokumentami, ale również kluczowymi dowodami w wielu sprawach prawnych i administracyjnych. Właściwe zarządzanie tymi dokumentami jest zgodne z obowiązującymi przepisami i pomaga unikać potencjalnych problemów prawnych.

Pytanie 18

Jakie stawki podatku VAT były w Polsce w roku 2014?

A. 23%, 8%, 5%, 0%

B. 23%, 8%, 5%, 3%

C. 23%, 3%, 0%

D. 23%, 7%, 5%

W 2014 roku w Polsce obowiązywały cztery stawki podatku VAT: 23%, 8%, 5% oraz 0%. Stawka 23% jest standardową stawką VAT, stosowaną do większości towarów i usług. Stawka 8% dotyczy m.in. niektórych usług budowlanych oraz wybranych towarów, takich jak żywność, a stawka 5% jest stosowana do tzw. produktów podstawowych, np. książek i czasopism. Stawka 0% ma zastosowanie w przypadku eksportu towarów oraz dostaw wewnątrzwspólnotowych. Praktyczne zastosowanie tych stawek wpływa na kalkulację cen towarów i usług oraz na obliczenia związane z podatkiem dochodowym. Firmy muszą być świadome, która stawka VAT obowiązuje dla ich produktów, aby prawidłowo naliczać podatek oraz unikać potencjalnych sankcji ze strony organów skarbowych. Zrozumienie tych stawek jest kluczowe dla każdego przedsiębiorcy, aby efektywnie zarządzać swoją księgowością oraz planować strategię cenową.

Pytanie 19

Zobowiązania, których termin zapłaty lub wysokość są niepewne, to

A. roszczenia

B. rezerwy

C. roszczenia sporne

D. rozrachunki

Zobowiązania, których termin wymagalności lub kwota nie są pewne, nie mogą być utożsamiane z roszczeniami spornymi. Roszczenia sporne dotyczą sytuacji, w których istnieje niepewność co do tego, czy dane zobowiązanie będzie w ogóle egzekwowane, a także mogą być związane z kontrowersjami prawnymi. Takie roszczenia mogą być w sporze między dwiema lub więcej stronami, co skutkuje brakiem pewności co do ostatecznego wyniku. Z kolei rozrachunki są bardziej związane z bieżącymi transakcjami i niepewności związanymi z terminami płatności, a nie z oszacowaniem przyszłych zobowiązań. Ostatecznie, chociaż roszczenia są związane z pewnymi zobowiązaniami, nie dotyczą one niepewności co do kwoty lub terminu, co różni je od rezerw. Typowym błędem jest mylenie tych terminów oraz nieuznawanie znaczenia rezerw w kontekście konieczności szacowania przyszłych zobowiązań, co może prowadzić do niepełnych lub nieprawidłowych sprawozdań finansowych. Wiedza na temat zasadności tworzenia rezerw jest kluczowa w ochronie interesów firmy oraz jej inwestorów.

Pytanie 20

Bilansowa wartość wartości niematerialnych i prawnych to wartość początkowa,

A. zwiększona o dotychczasowe umorzenie.

B. zmniejszona o dotychczasowe umorzenie.

C. zmniejszona o różnice od cen ewidencyjnych.

D. zwiększona o różnice od cen ewidencyjnych.

Wartość bilansowa wartości niematerialnych i prawnych (WNiP) to kluczowy element sprawozdania finansowego, który odzwierciedla wartość aktywów firmy. Poprawna odpowiedź "pomniejszona o dotychczasowe umorzenie" wskazuje na to, że wartość bilansowa tych aktywów uwzględnia ich zużycie oraz amortyzację. W praktyce oznacza to, że początkowa wartość WNiP ulega stopniowemu obniżeniu w wyniku ich użytkowania lub starzejących się technologii. Na przykład, jeśli firma nabyła oprogramowanie za 100 000 zł, a okres użytkowania wynosi 5 lat, to co roku następuje umorzenie w wysokości 20 000 zł, co prowadzi do wartości bilansowej wynoszącej 80 000 zł po trzech latach. Znajomość procesu umorzenia jest istotna, gdyż pozwala na rzetelne ocenianie sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz jego zdolności do generowania przychodów. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), umorzenie powinno być zgodne z rzeczywistym użytkowaniem aktywów, co zapewnia pełniejszy obraz ich wartości w bilansie.

Pytanie 21

Firma produkująca w dużej skali jeden typ prostych wyrobów gotowych do obliczenia kosztu jednostkowego wytworzenia stosuje kalkulację

A. doliczeniową asortymentową

B. podziałową prostą

C. doliczeniową zleceniową

D. współczynnikową

Wybór kalkulacji podziałowej prostej jako metody obliczenia jednostkowego kosztu wytworzenia jest uzasadniony w sytuacji, gdy przedsiębiorstwo produkuje masowo jeden rodzaj nieskomplikowanych wyrobów gotowych. Ta metoda polega na podziale całkowitych kosztów wytworzenia przez liczbę wyprodukowanych jednostek, co pozwala na uzyskanie prostego i efektywnego obrazu kosztów jednostkowych. Przykładowo, w zakładzie produkującym jednorodne produkty, takie jak napoje czy opakowania, całkowite koszty (materiałów, robocizny, ogólnych kosztów produkcji) dzielone są przez liczbę wyprodukowanych sztuk, co upraszcza proces kalkulacji. Metoda ta jest szczególnie przydatna w przemyśle, gdzie procesy są powtarzalne i standardowe, co pozwala na skuteczne monitorowanie wydajności i kosztów. W standardach branżowych metoda ta jest uznawana za efektywną w przypadku produkcji seryjnej, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu kosztami wytwarzania.

Pytanie 22

Jaki jest maksymalny dopuszczalny poziom hałasu w biurze?

A. do 60 decybeli

B. do 45 decybeli

C. do 50 decybeli

D. do 55 decybeli

Stwierdzenia dotyczące poziomu dźwięku w biurze, które opierają się na wartościach mniejszych niż 55 decybeli, mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków dotyczących akustyki w środowisku pracy. Odpowiedzi sugerujące, że poziom 50 dB, 45 dB, czy nawet 60 dB jest odpowiedni, nie uwzględniają rzeczywistych warunków panujących w biurach oraz wpływu na zdrowie i wydajność pracowników. Po pierwsze, zbyt restrykcyjne normy, takie jak 50 dB czy 45 dB, mogą być niepraktyczne w kontekście normalnej działalności biurowej, gdzie urządzenia biurowe, rozmowy telefoniczne i interakcje międzyludzkie generują hałas. Pracownicy mogą doświadczać dyskomfortu psychicznego, jeśli będą zmuszeni do pracy w nadmiernie cichych warunkach, które mogą być niemożliwe do utrzymania. Z drugiej strony, poziom 60 dB jest przekroczeniem zalecanej granicy i może prowadzić do negatywnych skutków zdrowotnych, takich jak chroniczny stres, zmęczenie, a nawet problemy z układem krążenia. Dlatego istotne jest, aby odpowiedzialnie podchodzić do regulacji hałasu w biurach, kierując się naukowymi badaniami i normami, które wskazują, że optymalny poziom hałasu powinien wynosić właśnie do 55 dB, jako kompromis między komfortem a wydajnością pracy.

Pytanie 23

Firma uzyskała zysk ze sprzedaży w wysokości 40 000 zł. Przychody operacyjne wynoszą 5 000 zł, natomiast koszty operacyjne to 6 000 zł, a przychody finansowe osiągnęły 2 000 zł. Jaką wartość będzie miał zysk z działalności gospodarczej?

A. 41 000 zł

B. 42 000 zł

C. 39 000 zł

D. 45 000 zł

Aby obliczyć zysk na działalności gospodarczej, należy zsumować zysk na sprzedaży z pozostałymi przychodami operacyjnymi oraz przychodami finansowymi, a następnie odjąć pozostałe koszty operacyjne. W tym przypadku zysk na sprzedaży wynosi 40 000 zł, pozostałe przychody operacyjne to 5 000 zł, a przychody finansowe wynoszą 2 000 zł. Zatem obliczenia wyglądają następująco: 40 000 zł (zysk na sprzedaży) + 5 000 zł (pozostałe przychody operacyjne) + 2 000 zł (przychody finansowe) = 47 000 zł. Następnie odejmujemy pozostałe koszty operacyjne, które wynoszą 6 000 zł: 47 000 zł - 6 000 zł = 41 000 zł. Ta wartość to zysk na działalności gospodarczej. Przykład ten ilustruje, jak ważne jest uwzględnienie wszystkich rodzajów przychodów i kosztów przy analizie rentowności działalności. Prawidłowe obliczenia finansowe są kluczowe dla podejmowania decyzji biznesowych, a ich zrozumienie jest fundamentalne dla każdego przedsiębiorcy.

Pytanie 24

Firma wystawiła fakturę VAT za sprzedaż wyrobów gotowych, z terminem płatności wynoszącym 14 dni. Wskaź strony kont związanych z zapisami księgowymi.

A. Rozrachunki z odbiorcami Wn. Przychody ze sprzedaży wyrobów Ma, VAT należny Ma

B. Rozrachunki z odbiorcami Wn. Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych Ma, VAT należny Wn

C. Rozrachunki z odbiorcami Wn, Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych Wn, VAT należny Ma

D. Rozrachunki z odbiorcami Ma. Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych Ma, VAT należny Ma

Odpowiedź wskazuje poprawne konta księgowe, które są zgodne z zasadami księgowości i standardami rachunkowości. W momencie wystawienia faktury VAT za sprzedaż wyrobów gotowych, przedsiębiorstwo dokonuje zapisów w księgach rachunkowych, w których przychody ze sprzedaży są rejestrowane po stronie Ma (kredyt), co odzwierciedla wzrost zobowiązań przedsiębiorstwa z tytułu przychodów. Z drugiej strony, rozrachunki z odbiorcami są ujmowane po stronie Wn (debet), co odpowiada zwiększeniu aktywów, ponieważ przedsiębiorstwo nabywa prawo do otrzymania zapłaty od odbiorcy. Dodatkowo VAT należny również znajduje się po stronie Ma, ponieważ jest to zobowiązanie podatkowe przedsiębiorstwa wobec urzędów skarbowych. Przykładowo, jeśli faktura wynosi 1000 zł, to 23% VAT wynosi 230 zł, co w całości wpływa na poprawne ujęcie w księgach, gdzie na koncie przychodów oraz VAT-u następuje odpowiednie zwiększenie. Praktyczne zastosowanie tych zapisów ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego prowadzenia dokumentacji finansowej i przygotowania do audytów oraz kontroli skarbowych.

Pytanie 25

Korekta błędu księgowego po przeciwnej stronie w porównaniu do błędnego zapisu to

A. storno czerwone

B. storno czarne

C. skreślenie

D. zapis z minusem

Odpowiedź 'storno czarne' jest poprawna, gdyż odnosi się do metody korygowania błędnych zapisów księgowych poprzez zapisanie nowego wpisu po przeciwnej stronie. Taki zapis ma na celu zrównoważenie błędu, co prowadzi do poprawy dokładności danych finansowych. Przykład praktyczny zastosowania storna czarnego może zaistnieć, gdy w księgach rachunkowych błędnie zaksięgowano przychód jako wydatek. W takiej sytuacji, aby skorygować błąd, księgowy wprowadza zapis, który neutralizuje błędny wydatku, umieszczając odpowiednią sumę po stronie przychodów. W praktyce, storno czarne jest standardem w księgowości, używanym przez wiele działów finansowych, aby zapewnić integralność oraz zgodność zapisów z rzeczywistością finansową firmy, co jest kluczowe dla analizy wyników finansowych oraz sprawozdań. Warto również zauważyć, że stosowanie storna czarnego jest zgodne z zasadami rachunkowości oraz audytu, które wymuszają jasne i czytelne przedstawienie danych.

Pytanie 26

Wzrost wskaźnika struktury kapitałów własnych o 12% wskazuje, że

A. na 1 zł kapitałów własnych jednostki przypada o 0,12 zł więcej zobowiązań ogółem

B. na 1 zł kapitałów własnych jednostki przypada o 0,12 zł więcej kapitałów obcych

C. udział kapitałów obcych w finansowaniu aktywów jednostki zmniejszył się o 12%

D. udział kapitałów obcych w finansowaniu aktywów jednostki wzrósł o 12%

Wzrost wskaźnika struktury kapitałów własnych o 12% nie może być interpretowany w kontekście pozostałych odpowiedzi, ponieważ każda z nich wprowadza błędne założenia dotyczące relacji między kapitałami własnymi a kapitałami obcymi. Stwierdzenie, że na 1 zł kapitałów własnych przypada o 0,12 zł więcej pasywów ogółem, sugeruje, że całkowite pasywa wzrosły w proporcji do kapitałów własnych, co jest sprzeczne z definicją wskaźnika struktury kapitałów. Również twierdzenie, że udział kapitałów obcych w finansowaniu majątku jednostki zwiększył się o 12%, jest fałszywe, ponieważ wzrost kapitałów własnych przy stałej wartości pasywów prowadzi do zmniejszenia tego udziału. Z kolei koncepcja, że na 1 zł kapitałów własnych przypada o 0,12 zł więcej kapitałów obcych, nie uwzględnia mechanizmu finansowania, w którym wzrost kapitałów własnych powinien prowadzić do redukcji zależności od kapitałów obcych. Kluczowym błędem myślowym jest niezrozumienie dynamiki struktury kapitałów oraz ich wpływu na ogólną sytuację finansową jednostki, co w praktyce może prowadzić do nieefektywnych decyzji finansowych i podważania stabilności przedsiębiorstwa.

Pytanie 27

Dokumentowanie przyjęcia wyprodukowanych towarów do magazynu odbywa się za pomocą dowodu księgowego

A. Pz

B. Wz

C. Rw

D. Pw

Odpowiedź 'Pw' (Przyjęcie Wz) jest poprawna, ponieważ dokument ten jest używany do potwierdzenia przyjęcia wyrobów gotowych do magazynu. Dowód księgowy w postaci Pw jest kluczowy w procesie magazynowym, gdyż jego celem jest nie tylko udokumentowanie przyjęcia towaru, ale także zapewnienie zgodności z obowiązującymi normami rachunkowości. W praktyce, przyjęcie wyrobów gotowych może wynikać z zakończenia produkcji i wymaga sporządzenia dokumentów potwierdzających, że dany towar został fizycznie dostarczony. Przykładem zastosowania Pw może być sytuacja, w której zakład produkcyjny kończy cykl produkcyjny i dostarcza gotowe produkty do magazynu, co wymaga zarejestrowania w systemie ERP. Ponadto, stosowanie dokumentu Pw jest zgodne z ogólnymi zasadami obiegu dokumentów w przedsiębiorstwie, co ułatwia późniejszą kontrolę i audyt. Warto również zaznaczyć, że stosowanie prawidłowych dokumentów księgowych, takich jak Pw, jest zgodne z praktykami zarządzania jakością i normą ISO 9001, która kładzie nacisk na odpowiednią dokumentację procesów.

Pytanie 28

Obroty Wn na koncie "Koszty działalności podstawowej" przedstawiają się w następujący sposób:
- materiały bezpośrednie 70 000 zł,
- płace bezpośrednie 45 000 zł,
- koszty wydziałowe 25 000 zł.

W danym okresie wyprodukowano 500 szt. wyrobów gotowych zakończonych w 100% oraz 400 szt. produktów niezakończonych przetworzonych w 50%. Jednostkowy koszt wytworzenia produkcji niezakończonej wynosi

A. 90,00 zł

B. 100,00 zł

C. 200,00 zł

D. 45,00 zł

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z kilku powszechnych błędów analitycznych. Na przykład, odpowiedzi takie jak 200,00 zł czy 90,00 zł mogą sugerować, że osoba obliczająca jednostkowy koszt wytworzenia nie uwzględniła całkowitych kosztów działalności oraz liczby jednostek, które były produkowane. Aby poprawnie wyliczyć jednostkowy koszt, konieczne jest wzięcie pod uwagę sumy kosztów wszystkich składników, takich jak materiały, płace i koszty wydziałowe, a następnie podział tej sumy przez całkowitą liczbę jednostek utworzonych, w tym zarówno gotowych, jak i częściowo przetworzonych. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą ignorować fakt, że produkcja niezakończona była tylko w 50% przetworzona, co oznacza, że nie można jej traktować jako pełnej jednostki. Ważnym elementem analizy jest także znajomość pojęcia kosztów pośrednich, które mogą wpływać na całkowity koszt produkcji, ale nie są bezpośrednio przypisane do konkretnego produktu. W praktyce gospodarstw produkcyjnych wykorzystuje się różne metody kalkulacji kosztów, takie jak metoda pełnych kosztów czy metoda kosztów zmiennych, które powinny być starannie dobrane do specyfiki działalności. Nieprawidłowe podejście do kalkulacji kosztów w danym kontekście może prowadzić do fałszywych wniosków i nieefektywnego zarządzania zasobami przedsiębiorstwa.

Pytanie 29

Jak nazywa się chronologiczne rejestrowanie operacji gospodarczych?

A. w dzienniku

B. na kontach ksiąg pomocniczych

C. na kontach księgi głównej

D. w księgach rachunkowych

Chronologiczny zapis operacji gospodarczych jest zasadniczym elementem księgowości, a jego prowadzenie w dzienniku jest zgodne z obowiązującymi standardami rachunkowości. Dziennik służy do rejestrowania operacji w kolejności ich wystąpienia, co umożliwia łatwe śledzenie i weryfikację transakcji. Przykładowo, w przypadku sprzedaży towaru, najpierw należy zapisać transakcję w dzienniku, a następnie przenieść jej skutki na odpowiednie konta w księdze głównej. Zgodnie z zasadą podwójnego zapisu, każda operacja gospodarcza ma swoje odzwierciedlenie w dwóch miejscach - w dzienniku oraz na kontach księgi głównej, co zapewnia pełną przejrzystość finansową. Dbanie o prawidłowość zapisów w dzienniku jest kluczowe dla sporządzania rzetelnych sprawozdań finansowych, które odzwierciedlają rzeczywisty stan finansów przedsiębiorstwa.

Pytanie 30

Zakład produkcyjny prowadzi rejestrację kosztów w układzie funkcjonalnym. Które z poniższych zdarzeń gospodarczych zostanie przypisane do konta Koszty działalności podstawowej?

A. Wynagrodzenia brutto pracowników działu produkcyjnego

B. Miesięczne naliczenie amortyzacji budynku zakładu produkcyjnego

C. Otrzymanie faktury za naprawę maszyny w procesie produkcji

D. Naliczenie podatku od nieruchomości za halę produkcyjną

Wynagrodzenia brutto pracowników produkcyjnych są klasyfikowane jako koszty działalności podstawowej, ponieważ są to wydatki związane bezpośrednio z produkcją towarów lub świadczeniem usług. Koszty te są kluczowe dla obliczeń dotyczących rentowności przedsiębiorstwa, a ich właściwe przypisanie do odpowiednich kont księgowych jest niezbędne dla rzetelnego obrazu finansowego firmy. W praktyce, koszty wynagrodzeń powinny być ewidencjonowane na kontach związanych z działalnością operacyjną, co pozwala na skuteczne zarządzanie kosztami i analizę efektywności produkcji. Przykładowo, jeśli przedsiębiorstwo wprowadza zmiany w procesie produkcyjnym, może dokładniej ocenić wpływ tych zmian na całkowite koszty pracy, co wspiera podejmowanie decyzji biznesowych. Ewidencja kosztów w układzie funkcjonalnym jest zgodna z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, które sugerują, aby koszty były klasyfikowane według ich funkcji w przedsiębiorstwie, co ułatwia analizę i porównania między różnymi przedsiębiorstwami.

Pytanie 31

Odsetki, które jednostka gospodarcza uzyskała z pożyczek udzielonych innym podmiotom, są klasyfikowane jako

A. przychody finansowe

B. koszty finansowe

C. pozostałe przychody operacyjne

D. pozostałe koszty operacyjne

Odpowiedź 'przychody finansowe' jest poprawna, ponieważ odsetki uzyskane od udzielonych pożyczek są klasyfikowane jako przychody finansowe w rachunkowości. Przychody te powstają w wyniku działalności związanej z finansowaniem, gdzie jednostka gospodarcza, udzielając pożyczek, generuje zysk w postaci odsetek. Przykładem może być bank, który udziela kredytów klientom; odsetki spłacane przez klientów stanowią dla banku przychód finansowy. Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), przychody finansowe powinny być ujmowane w rachunku zysków i strat, co pozwala na odpowiednie odzwierciedlenie wyników finansowych jednostki. W praktyce, dobrze jest oddzielić przychody finansowe od przychodów operacyjnych, aby lepiej analizować źródła dochodów i ocenić efektywność różnych segmentów działalności. Taka analiza jest kluczowa dla efektywnego zarządzania finansami jednostki oraz podejmowania strategicznych decyzji inwestycyjnych.

Pytanie 32

Przedstawiony fragment sprawozdania finansowego to rachunek

sporządzony za rok ........................
A. Przychody netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów w tym:
I.	Przychody netto ze sprzedaży wyrobów
II.	Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów
B. Koszty sprzedanych produktów, towarów i materiałów tym:
	- jednostkom powiązanym
I.	Koszt wytworzenia sprzedanych produktów
II.	Wartość sprzedanych towarów i materiałów w cenie zakupu

A. zysków i strat w wariancie porównawczym.

B. przepływów pieniężnych - metoda pośrednia.

C. zysków i strat w wariancie kalkulacyjnym.

D. przepływów pieniężnych - metoda bezpośrednia.

Często ludzie mylą różne warianty rachunku zysków i strat, więc to nie jest dziwne. Wariant porównawczy to inna bajka - tu koszty są poukładane według rodzaju i zmiany stanu produktów, co w tym przypadku nie miało miejsca. Kolejnym błędem jest stosowanie metod przepływów pieniężnych, które tak naprawdę dotyczą innego sprawozdania - rachunku przepływów pieniężnych. Bezpośrednia metoda pokazuje wpływy i wydatki na sucho, a pośrednia zaczyna od wyniku netto i dostosowuje go o zmiany w aktywach i pasywach. Dlatego znajomość tych różnic jest kluczowa, żeby później nie popełniać błędów w analizie finansowej. Jak ktoś tego nie ogarnia, to może mieć spore problemy z podejmowaniem decyzji finansowych.

Pytanie 33

W ciągu miesiąca firma wyprodukowała 200 sztuk wyrobów gotowych oraz 100 sztuk produktów w procesie w 50%, ponosząc wydatki na działalność produkcyjną w wysokości 120 000,00 zł. Jaką wartość miała produkcja niezakończona na koniec miesiąca?

A. 20 000,00 zł

B. 24 000,00 zł

C. 80 000,00 zł

D. 96 000,00 zł

Aby obliczyć wartość produkcji niezakończonej na koniec miesiąca, zaczynamy od ustalenia wartości całkowitych wyrobów gotowych oraz produktów przerobionych. Przedsiębiorstwo wyprodukowało 200 sztuk wyrobów gotowych oraz 100 sztuk produktów przerobionych w 50%, co oznacza, że wartość produkcji niezakończonej wynosi 50% z 100 sztuk, czyli 50 sztuk. Koszty działalności produkcyjnej wyniosły 120 000,00 zł, co można potraktować jako całkowity koszt produkcji. Całkowity koszt produkcji dzielimy przez ilość wyrobów gotowych i produktów przerobionych, aby uzyskać koszt jednostkowy. Koszt jednostkowy wynosi 120 000,00 zł / (200 + 100) = 400 zł. Następnie wartość produkcji niezakończonej obliczamy jako 50 sztuk * 400 zł = 20 000,00 zł. Otrzymujemy zatem wartość produkcji niezakończonej wynoszącą 20 000,00 zł, co wskazuje na skuteczne zarządzanie procesem produkcyjnym oraz adekwatne kalkulacje kosztów. Wartość ta jest istotna dla przedsiębiorstwa, aby określić aktywa na koniec okresu oraz ocenić efektywność produkcji.

Pytanie 34

Kapitał zapasowy w spółce akcyjnej powstaje z

A. odpisów amortyzacyjnych aktywów trwałych

B. części wypracowanego zysku

C. wartości wniesionego aportu przez właściciela

D. środków finansowych uzyskanych ze sprzedaży akcji

Wydawać by się mogło, że kapitał zapasowy może być zasilany różnymi źródłami, jednak podejścia te są błędne i niezgodne z rzeczywistością prawną oraz finansową. Sprzedaż akcji generuje kapitał własny, ale nie jest to kapitał zapasowy. Środki pozyskane ze sprzedaży akcji trafiają do kapitału podstawowego lub dodatkowego, a nie do rezerwy. To ważne, aby nie mylić tych pojęć, ponieważ kapitał zapasowy jest tworzony z zysków, a nie z zewnętrznych źródeł finansowania. Kolejnym błędnym podejściem jest postrzeganie odpisów amortyzacyjnych jako źródła zasilania kapitału zapasowego. Odpisy amortyzacyjne mają na celu rozłożenie kosztów zakupu środków trwałych na ich przewidywany okres użytkowania, ale nie są to pieniądze, które mogą być bezpośrednio przeznaczone na tworzenie kapitału zapasowego. Amortyzacja nie generuje dodatkowych środków pieniężnych; jest to jedynie księgowy sposób na uwzględnienie utraty wartości. Również aport wniesiony przez właściciela, mimo że wzbogaca kapitał zakładowy, nie wpływa na kapitał zapasowy. Przyjęcie aportu zwiększa aktywa spółki, ale nie można go bezpośrednio przekwalifikować do rezerwy. Zrozumienie tych koncepcji jest kluczowe w zarządzaniu finansami spółki, ponieważ prawidłowa struktura kapitałowa wpływa na jej stabilność, zdolność do rozwoju oraz ocenę przez inwestorów.

Pytanie 35

Inwentaryzacja za pomocą spisu z natury dotyczy

A. powierzone kontrahentom własne aktywa trwałe

B. wartości niematerialne oraz prawne

C. środki pieniężne zgromadzone na rachunku bankowym

D. środki pieniężne przechowywane w kasie jednostki

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda spisu z natury, znana również jako inwentaryzacja, odnosi się do procesu weryfikacji i oceny stanu posiadanych zasobów, w tym przypadku środków pieniężnych przechowywanych w kasie jednostki. Inwentaryzacja jest kluczowym elementem zarządzania finansami, ponieważ pozwala na precyzyjne ustalenie dostępnych środków, co jest niezbędne do podejmowania efektywnych decyzji operacyjnych. Przykładem zastosowania tej metody może być regularne przeprowadzanie inwentaryzacji kasy w celu wykrycia ewentualnych nieprawidłowości, takich jak braki czy nadwyżki, co może wskazywać na błędy w księgowaniach lub nieautoryzowane transakcje. Zgodnie z normami rachunkowości, każda jednostka powinna przeprowadzać inwentaryzację co najmniej raz w roku, a w sytuacjach nietypowych, jak zmiany w zarządzie czy podejrzenia o nadużycia, częściej. Dobrą praktyką jest prowadzenie protokołów z takich inwentaryzacji, które mogą stanowić ważny dokument w przypadku audytu.

Pytanie 36

Koszty związane z podstawową działalnością operacyjną w jednostce produkcyjnej powstają na skutek

A. wydania z magazynu sprzedanych produktów gotowych

B. naliczania przez bank odsetek od środków zgromadzonych na rachunku bankowym

C. wpływu środków finansowych z tytułu zapłaty kary umownej nałożonej na kontrahenta

D. naliczania przez bank odsetek od zaciągniętego kredytu bankowego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wydanie z magazynu sprzedanych wyrobów gotowych to kluczowy element kosztów działalności operacyjnej w jednostce produkcyjnej. Koszty te obejmują wszelkie wydatki związane z produkcją i sprzedażą towarów, co oznacza, że wydanie towarów z magazynu bezpośrednio wpływa na kalkulację kosztów. Gdy wyroby gotowe są sprzedawane, jednostka rejestruje koszt ich produkcji, co jest zgodne z zasadą współmierności przychodów i kosztów, będącej podstawą rachunkowości zarządczej. Przykładem praktycznym może być sytuacja, w której firma produkuje i sprzedaje meble; wydanie zestawu stołów i krzeseł z magazynu skutkuje jednoczesnym ujęciem kosztów tych wyrobów w księgach rachunkowych. W standardach rachunkowości, takich jak MSSF, koszty operacyjne mają kluczowe znaczenie dla analizy rentowności i efektywności operacyjnej przedsiębiorstwa. Monitorowanie tych kosztów umożliwia podejmowanie bardziej świadomych decyzji strategicznych, co jest istotne dla długotrwałego sukcesu jednostki produkcyjnej.

Pytanie 37

Dziedzina ekonomii, w której badane są relacje pomiędzy takimi parametrami jak: dochód narodowy, inflacja i bezrobocie, to

A. ekonomia normatywna

B. makroekonomia

C. mikroekonomia

D. ekonomia pozytywna

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Makroekonomia to dział ekonomii, który bada szerokie zjawiska gospodarcze, takie jak dochód narodowy, inflacja oraz bezrobocie. Analiza tych wielkości pozwala na zrozumienie, jak różne czynniki wpływają na całą gospodarkę. Przykładowo, badanie inflacji pomaga w ocenie siły nabywczej pieniędzy i wpływu polityki monetarnej na rynek. W praktyce, makroekonomia jest kluczowa dla rządów i instytucji międzynarodowych, takich jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy, które opracowują polityki mające na celu stabilizację gospodarki. Zrozumienie makroekonomicznych wskaźników, takich jak Produkt Krajowy Brutto (PKB) czy wskaźnik bezrobocia, jest istotne dla przewidywania kryzysów gospodarczych oraz formułowania strategii rozwoju. Wiedza ta jest również niezbędna dla inwestorów i przedsiębiorstw, które podejmują decyzje w oparciu o makroekonomiczne tendencje w danym kraju.

Pytanie 38

Jak długo powinny być przechowywane dokumenty inwentaryzacyjne w firmie?

A. przez okres 5 lat

B. do momentu sporządzenia następnych dokumentów inwentaryzacyjnych

C. przez okres 1 roku

D. do dnia, w którym zostanie sporządzone sprawozdanie finansowe

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dokumenty inwentaryzacyjne powinny być przechowywane przez okres 5 lat, co wynika z przepisów prawa oraz dobrych praktyk w zarządzaniu dokumentacją. Umożliwia to przedsiębiorstwom zapewnienie pełnej przejrzystości oraz dostępności danych dotyczących stanu majątku. Przechowywanie tych dokumentów przez pięć lat pozwala na ewentualne kontrole zewnętrzne, które mogą być przeprowadzane przez organy podatkowe lub audytorów. Przykładowo, w przypadku badania sprawozdań finansowych, posiadanie aktualnych dokumentów inwentaryzacyjnych jest niezbędne do potwierdzenia wartości aktywów. Warto także pamiętać, że zgodnie z obowiązującymi przepisami, takie jak Ustawa o rachunkowości, przedsiębiorstwa są zobowiązane do archiwizowania dokumentów finansowych przez określony czas. W praktyce, wiele firm stosuje systemy elektronicznego przechowywania dokumentów, co ułatwia ich archiwizację i szybki dostęp w razie potrzeby.

Pytanie 39

Różnica pomiędzy przychodami ze sprzedaży a kosztami związanymi z ich uzyskaniem to rezultat

A. wynik finansowy brutto

B. z działalności operacyjnej

C. wynik na sprzedaży

D. ze działalności gospodarczej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Różnica między przychodami ze sprzedaży a kosztami uzyskania tych przychodów określa wynik na sprzedaży, co jest kluczowym wskaźnikiem w analizie finansowej przedsiębiorstwa. Wynik ten pozwala ocenić rentowność operacyjną firmy. Przy obliczaniu wyniku na sprzedaży, przychody ze sprzedaży, które są całkowitym dochodem zrealizowanym przez firmę w danym okresie, pomniejsza się o koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem tych przychodów, takie jak koszty materiałów, wynagrodzenia pracowników produkcyjnych czy inne wydatki operacyjne. Przykładowo, jeśli firma sprzedaje produkty za 100 000 zł i ponosi koszty w wysokości 60 000 zł, wynik na sprzedaży wynosi 40 000 zł. Taki wynik jest istotny dla inwestorów i menedżerów, ponieważ pozwala na oszacowanie, czy działalność podstawowa firmy przynosi zyski, co ma wpływ na podejmowanie decyzji o dalszym rozwoju, inwestycjach lub ewentualnych cięciach kosztów. W standardach rachunkowości, takich jak MSSF czy KSR, wynik na sprzedaży jest podstawowym elementem sprawozdania finansowego, co podkreśla jego znaczenie w praktyce biznesowej.

Pytanie 40

Zgodnie z Kodeksem pracy, za naruszenie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w pracy, zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych, nie można nałożyć kary porządkowej w postaci

A. nagany

B. zwolnienia z zatrudnienia

C. upomnienia

D. pieniądzy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zgodnie z Kodeksem pracy, zwolnienie z pracy nie może być nałożone jako kara porządkowa za nieprzestrzeganie ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów przeciwpożarowych. Kodeks pracy przewiduje różne kary porządkowe, takie jak nagana, upomnienie i kara pieniężna, które są mniej drastyczne w porównaniu do zwolnienia. Przykładowo, w sytuacji, gdy pracownik nie przestrzega zasad BHP, może otrzymać upomnienie, co stanowi formę dyscyplinowania bez natychmiastowego pozbawienia go zatrudnienia. Podejście to jest zgodne z zasadą proporcjonalności kar, która jest kluczowa w praktyce zarządzania kadrami oraz w budowaniu zdrowego środowiska pracy. Zwolnienie z pracy, będące najbardziej dotkliwą karą, może być zastosowane tylko w przypadku ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, np. w przypadku kradzieży lub poważnego naruszenia przepisów. Taka regulacja ma na celu zapewnienie, że kary są adekwatne do przewinienia oraz nie prowadzą do nieuzasadnionych konsekwencji dla pracowników.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej