Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 12:15
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 12:35

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ilość pracy jednego robotnika przy zalewaniu 1 m3 wieńca na ścianie wynosi 0,8 r-g. Stawka za 1 r-g to 20 zł. Jaką kwotę trzeba zapłacić za robociznę 4 robotników, jeśli każdy z nich wykonał 10 m3 wieńca?

A. 640 zł

B. 160 zł

C. 800 zł

D. 320 zł

Aby obliczyć koszt robocizny dla 4 robotników, każdy z nich musi najpierw wykonać pracę przy zalewaniu wieńca. Nakład pracy na 1 m3 wieńca wynosi 0,8 r-g, co oznacza, że każdy robotnik, który zalewa 10 m3, zużyje 8 r-g (0,8 r-g/m3 * 10 m3). Dla 4 robotników łączny nakład pracy to 32 r-g (4 robotników * 8 r-g). Stawka za 1 r-g wynosi 20 zł, co prowadzi do całkowitego kosztu robocizny równemu 640 zł (32 r-g * 20 zł/r-g). Taki sposób kalkulacji kosztów robocizny jest powszechnie stosowany w branży budowlanej, co pozwala na precyzyjne oszacowanie wydatków na pracę oraz kontrolowanie budżetów. Wartości r-g są standardem w obliczeniach robocizny, dlatego znajomość tych zasad jest ważna dla efektywnego zarządzania projektami budowlanymi i kontraktami.

Pytanie 2

Jakie spoiwo powoduje korozję stali?

A. Gipsowe

B. Cementowe

C. Cementowo-wapienne

D. Wapienne

Wybór innych spoiw, takich jak cementowe, wapienne czy cementowo-wapienne, może być mylący w kontekście korozji stali, ponieważ te materiały nie wywołują korozji w taki sam sposób jak gips. Cement, będący jednym z najczęściej stosowanych spoiw w budownictwie, ma alkaliczne pH, co działa protekcyjnie na stal, tworząc pasywacyjną warstwę tlenków na jej powierzchni. To zjawisko jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie cementu w połączeniu ze stalą zbrojeniową, aby zapewnić trwałość konstrukcji. Wapno, używane często w tradycyjnych tynkach i zaprawach, również nie jest substancją, która prowadzi do korozji stali, a wręcz ma właściwości odwadniające, co zmniejsza ryzyko korozji. Cementowo-wapienne mieszanki łączą w sobie zalety obu tych materiałów, oferując wysoką wytrzymałość i odporność na działanie kwasów, a ich pH również nie sprzyja korozji. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie materiały budowlane mogą mieć negatywny wpływ na stal. Ważne jest, aby przeanalizować konkretne właściwości chemiczne i ich interakcje z metalami, aby podejmować świadome decyzje w zakresie wyboru materiałów budowlanych.

Pytanie 3

Na podstawie danych zawartych w tabeli podaj, ile wody należy dodać do 20 kg suchej mieszanki, aby sporządzić zaprawę lekką Termor?

Specyfikacja zapraw lekkich Termor
Właściwości	Wymagania
Uziarnienie wypełniaczy	do 4 mm
Gęstość nasypowa w stanie suchym	nie większa niż 565 kg/m³
Przydatność suchej mieszanki do stosowania	nie mniej niż 3 miesiące
Konsystencja	7÷8,5 cm
Proporcje mieszania suchej mieszanki z wodą	2:1
Czas zachowania właściwości roboczych	nie mniej niż 3 godziny

A. 201

B. 401

C. 101

D. 301

Odpowiedź, którą zaznaczyłeś, to 101 litrów. Wiesz, to liczba, która wynika z proporcji 2:1, czyli na każde 2 kg suchej mieszanki przypada 1 kg wody. Gdy robisz zaprawę lekką Termor, kluczowe jest, aby trzymać się tych proporcji. Dzięki temu zaprawa ma lepsze właściwości mechaniczne i jest trwalsza. Dla 20 kg suchej mieszanki potrzebujesz 10 kg wody, co daje 10 litrów. Warto też robić próby, żeby dostosować ilość wody do różnych warunków budowy. Pamiętaj, że jak za dużo wody, to zaprawa może być słabsza, a jak za mało, to mogą być kłopoty z aplikacją i konsystencją. Dobrze jest też wiedzieć, że są normy budowlane, które mówią, jak dokładnie to wszystko mieszać, więc warto się ich trzymać.

Pytanie 4

Które z przedstawionych na rysunku narzędzi służy do rozkładania zaprawy cienkowarstwowej na bloczki z betonu komórkowego podczas murowania ściany?

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Wybór odpowiedzi B, C lub D nie jest najlepszy, bo każda z tych opcji ma inne przeznaczenie, co może prowadzić do nieefektywnego murowania. Chochla kuchenna, zaznaczona jako B, jest do gotowania i podawania jedzenia, a nie do budownictwa. Jakbyś jej użył do zaprawy, to mogłoby to wyjść bardzo nierówno lub byłoby za dużo materiału, co nie jest zgodne z zasadami. Szpachelka malarska, oznaczona C, służy do farb, a nie do murowania. Ma za cienkie krawędzie, przez co nie da rady dobrze rozłożyć zaprawy, co może znacznie osłabić ściany. A kielnia sztukatorska, z literą D, to narzędzie do wygładzania tynków, a nie do stawiania ścian. Jej użycie w murowaniu to prosty przepis na błędy budowlane. Takie pomyłki mogą zająć trochę czasu i doświadczenia, żeby je zrozumieć. Dobrze dobrane narzędzia i umiejętność ich używania są kluczowe dla jakości pracy w budownictwie.

Pytanie 5

Proces docieplania metodą lekką mokrą zaczyna się od

A. przytwierdzenia materiału izolacyjnego

B. nałożenia tynku cienkowarstwowego

C. przymocowania siatki zbrojącej

D. instalacji listwy startowej

Montaż listwy startowej jest kluczowym etapem w procesie docieplania budynków metodą lekką mokrą. Listwa startowa stanowi bazę dla systemu ociepleniowego i ma na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu oraz stabilności dla kolejnych warstw, w tym materiału izolacyjnego. Poprawna instalacja listwy jest istotna, ponieważ zapobiega późniejszym deformacjom i zapewnia prawidłowe odprowadzenie wody, co ma kluczowe znaczenie dla trwałości całego systemu. Zazwyczaj listwę startową montuje się na poziomie podłogi, co umożliwia równomierne rozłożenie obciążenia. W praktyce, w zależności od zastosowanego materiału izolacyjnego, zaleca się dostosowanie wysokości listwy, aby zminimalizować ryzyko mostków termicznych. Dobrze zainstalowana listwa startowa jest fundamentem dla dalszych prac, w tym mocowania izolacji i aplikacji tynku, co potwierdzają standardy branżowe, takie jak ETAG 004, które regulują kwestie związane z systemami ociepleń zewnętrznych.

Pytanie 6

Abyzbudować ścianę o powierzchni 1 m² zgodnie z KNR 2-02, wymaganych jest 8,20 szt. bloczków z betonu komórkowego. Na jednej palecie znajduje się 48 bloczków. Ile palet bloczków należy zamówić do zbudowania 75 m² ścian?

A. 75

B. 13

C. 48

D. 9

Aby obliczyć liczbę palet bloczków potrzebnych do wymurowania 75 m² ścian, należy najpierw ustalić, ile bloczków potrzebujemy. Zgodnie z KNR 2-02, do wymurowania 1 m² ściany potrzeba 8,20 bloczków. Dlatego, dla 75 m², zapotrzebowanie wynosi 75 m² * 8,20 bloczków/m² = 615 bloczków. Skoro na jednej palecie mieści się 48 bloczków, to aby obliczyć liczbę palet, dzielimy 615 bloczków przez 48 bloczków/paleta, co daje nam 12,8125. Ponieważ nie możemy zamówić ułamkowej części palety, zaokrąglamy w górę do najbliższej całkowitej liczby, co daje 13 palet. Praktycznie, w takich obliczeniach zawsze zaokrąglamy w górę, aby zapewnić wystarczającą liczbę materiałów budowlanych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej oraz zarządzaniu projektami.

Pytanie 7

Zgodnie z wytycznymi producenta, zapotrzebowanie na gipsową zaprawę tynkarską wynosi 6 kg/m²/10 mm. Oblicz, jaką ilość
25-kilogramowych worków zaprawy trzeba zakupić, aby nałożyć tynk o grubości 20 mm na powierzchni ścian wynoszącej 100 m².

A. 30 worków

B. 24 worki

C. 48 worków

D. 60 worków

Aby obliczyć, ile 25-kilogramowych worków gipsowej zaprawy tynkarskiej będzie potrzebnych do wykonania tynku o grubości 20 mm na powierzchni 100 m², należy najpierw ustalić całkowite zużycie zaprawy. Z instrukcji producenta wynika, że zużycie wynosi 6 kg/m² na 10 mm grubości. Dla grubości 20 mm zużycie wzrasta do 12 kg/m² (6 kg/m² x 2). Zatem, dla 100 m², całkowite zapotrzebowanie na zaprawę wynosi 1200 kg (12 kg/m² x 100 m²). Ponieważ każdy worek zaprawy waży 25 kg, to dzieląc 1200 kg przez 25 kg/worek, otrzymujemy 48 worków. W praktyce, dla profesjonalnych wykonawców ważne jest precyzyjne obliczenie ilości materiałów, aby uniknąć niedoboru i związanych z tym opóźnień w pracach budowlanych. Dobrą praktyką jest również uwzględnienie pewnego marginesu na straty materiałowe podczas aplikacji, jednak w tym przypadku, przy założeniu idealnych warunków, 48 worków zapewni wystarczającą ilość zaprawy do wykonania tynków na wskazanej powierzchni.

Pytanie 8

Izolacje przeciwwilgociowe lekki typ dla ściany piwnicy powinny być wykonane

A. z pojedynczej warstwy folii PVC

B. z folii kubełkowej

C. z dwóch warstw lepiku asfaltowego

D. z papy asfaltowej

Izolacje przeciwwilgociowe w piwnicach to ważny temat, bo przecież wilgoć potrafi naprawdę zaszkodzić budynkom. Lepik asfaltowy jest naprawdę dobrym wyborem, bo tworzy mocną barierę przed wodą. Jak się zastosuje dwie warstwy tego lepiku, to nawet jak jedna się uszkodzi, to druga wciąż działa. Dzięki temu cała izolacja jest dużo trwalsza. Lepik jest dość łatwy w aplikacji, więc nie dziwi mnie, że jest popularny w budownictwie. Normy budowlane, jak PN-EN 13967, podkreślają, że dobrze dobrane materiały do izolacji są kluczowe dla trwałości konstrukcji. Przy aplikacji lepiku ważne jest też, żeby przygotować podłoże i zabezpieczyć je przed uszkodzeniami mechanicznymi, bo to wpływa na jakość wykonania całej izolacji.

Pytanie 9

Materiał przedstawiony na rysunku jest używany do izolacji

A. przeciwwilgociowych dachów.

B. termicznych fundamentów.

C. przeciwwilgociowych fundamentów.

D. termicznych dachów.

Folia fundamentowa, która jest przedstawiona na zdjęciu, jest kluczowym materiałem stosowanym do izolacji przeciwwilgociowej fundamentów budynków. Jej głównym zadaniem jest ochrona konstrukcji przed wilgocią pochodzącą z gruntu, co jest niezbędne dla zapewnienia trwałości i stabilności budynku. Izolacja przeciwwilgociowa fundamentów jest standardem w budownictwie, a dobrym przykładem jej zastosowania jest budowa domów jednorodzinnych na terenach o wysokim poziomie wód gruntowych. Zastosowanie odpowiedniej folii fundamentowej pozwala na uniknięcie problemów z wilgocią, takich jak pleśń czy osłabienie struktury budynku. Warto również zaznaczyć, że zgodnie z normami budowlanymi, izolacje przeciwwilgociowe powinny być wykonane zgodnie z projektem budowlanym oraz wytycznymi producenta materiałów budowlanych, co zapewnia ich skuteczność i trwałość przez wiele lat.

Pytanie 10

Przedstawiona na rysunku listwa służy do

A. wykonania boniowania.

B. ochrony naroży.

C. mocowania termoizolacji.

D. wzmocnienia ościeży.

Listwa boniowa, przedstawiona na rysunku, to kluczowy element w technice boniowania, która ma na celu nadanie estetycznego wyglądu elewacji budynku poprzez tworzenie charakterystycznych rowków. Boniowanie nie tylko podkreśla walory estetyczne obiektu, ale również może wpływać na odbieranie przez światło, co dodaje głębi i tekstury powierzchni. W praktyce, prawidłowe zastosowanie listwy boniowej pozwala na uzyskanie równych i precyzyjnych linii, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie. Wykończenia takie stosowane są w stylach architektonicznych, które kładą nacisk na detale, jak np. styl klasyczny czy renesansowy. Dobrze wykonane boniowanie zwiększa również wartość estetyczną i rynkową budynku, a także może wpłynąć na jego trwałość, eliminując problemy związane z nierównym tynkowaniem. Zastosowanie listwy boniowej jest zatem nie tylko estetyczne, ale także funkcjonalne, co czyni ją istotnym elementem w nowoczesnym budownictwie.

Pytanie 11

Na rysunku przedstawiono zakończenie muru wykonane na strzępia

A. zazębione końcowe.

B. na wpust i wypust.

C. uciekające.

D. zazębione boczne.

Odpowiedź "uciekające" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do specyficznego sposobu zakończenia muru murarskiego, który został przedstawiony na rysunku. Strzępia uciekające charakteryzują się przesunięciem kolejnych warstw cegieł w stosunku do poprzednich, co tworzy efekt uciekania. Ta technika jest często stosowana w budownictwie, aby zwiększyć stabilność konstrukcji, a także estetykę elewacji. W praktyce, taki sposób układania cegieł pozwala na lepsze rozłożenie obciążeń i redukcję ryzyka pęknięć, co jest zgodne z zasadami inżynierii budowlanej. Przykładem zastosowania strzępów uciekających mogą być mury oporowe, gdzie ich struktura nie tylko wspiera inne elementy budowlane, ale również nadaje estetyczny wygląd. W kontekście norm budowlanych, wykorzystanie strzępów uciekających jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi trwałości i wytrzymałości konstrukcji.

Pytanie 12

Podczas modernizacji i naprawy murów, przy eliminacji wykwitów nie należy używać

A. szczotki.

B. specjalnych środków czyszczących.

C. papieru ściernego.

D. wody

Stosowanie wody przy usuwaniu wykwitów z murów może wydawać się intuicyjnym rozwiązaniem, jednak jest to podejście, które wiąże się z wieloma potencjalnymi zagrożeniami. Woda, mimo że działa jako środek czyszczący, ma tendencję do wnikania w struktury murów, co może prowadzić do ich osłabienia oraz sprzyjać pojawieniu się pleśni i grzybów. W przypadku wykwitów solnych, kontakt z wodą może powodować ich dalsze rozprzestrzenienie, co skutkuje koniecznością bardziej kosztownych i czasochłonnych działań naprawczych. Zamiast tego, zaleca się stosowanie suchych metod, takich jak szczotkowanie lub użycie specjalistycznych preparatów, które są zaprojektowane do radzenia sobie z takimi problemami bez ryzyka związania wilgoci. Użycie papieru ściernego czy szczotek również może prowadzić do uszkodzenia powierzchni muru, a niektóre chemiczne środki czyszczące mogą być agresywne i szkodliwe dla struktury, jeśli są stosowane nieprawidłowo. Ważne jest, aby w procesie czyszczenia i konserwacji murów kierować się zaleceniami producentów oraz stosować sprawdzone metody, które minimalizują ryzyko uszkodzeń i zapewniają długotrwałe efekty. Edukacja w zakresie właściwych metod konserwacji oraz znajomość materiałów budowlanych są kluczowe do efektywnego zarządzania problemami związanymi z wilgocią i wykwitami.

Pytanie 13

Na podstawie fragmentu instrukcji wskaż, którym narzędziem i w jaki sposób nakłada się tynk mozaikowy na przygotowane podłoże.

Instrukcja producenta tynku mozaikowego (fragment)
Tynk przed zastosowaniem wymaga jedynie dokładnego przemieszania w opakowaniu. Potrzebne narzędzia to stalowa paca, na którą z wiadra nakłada się masę tynkarską za pomocą szpachelki lub łopatki. Następnie masę naciąga się równomiernie na podłoże ruchami od dołu ku górze, warstwą o grubości kruszywa. Nałożony tynk należy wygładzać lekko pochyloną pacą stale w tym samym kierunku, co pozwoli uzyskać jednolitą i gładką powierzchnię gotowej wyprawy tynkarskiej.(...)

Instrukcja producenta tynku mozaikowego
(fragment)

Tynk przed zastosowaniem wymaga jedynie dokładnego przemieszania w opakowaniu. Potrzebne narzędzia to stalowa paca, na którą z wiadra nakłada się masę tynkarską za pomocą szpachelki lub łopatki. Następnie masę naciąga się równomiernie na podłoże ruchami od dołu ku górze, warstwą o grubości kruszywa. Nałożony tynk należy wygładzać lekko pochyloną pacą stale w tym samym kierunku, co pozwoli uzyskać jednolitą i gładką powierzchnię gotowej wyprawy tynkarskiej.(...)

A. Pacą styropianową, ruchami od dołu do góry.

B. Łopatką, ruchami od góry do dołu.

C. Pacą stalową, równomiernie ruchami od dołu ku górze.

D. Szpachelką, równomiernie ruchami od góry do dołu.

Poprawna odpowiedź to nakładanie tynku mozaikowego pacą stalową, co jest zgodne z zaleceniami producenta. Użycie pacą stalową pozwala na równomierne rozprowadzenie masy tynkarskiej na podłożu, co jest kluczowe dla uzyskania gładkiej i estetycznej powierzchni. Ruchy od dołu ku górze zapewniają, że tynk dobrze przylega do podłoża, co minimalizuje ryzyko pęcherzyków powietrza i innych niedoskonałości. Zastosowanie tego narzędzia jest uzasadnione, ponieważ stalowa paca jest sztywniejsza niż inne narzędzia, co umożliwia lepsze wygładzenie tynku. Dodatkowo, przy wygładzaniu tynku, paca powinna być lekko pochylona, co sprzyja równomiernemu rozłożeniu materiału. W praktyce, kluczowym elementem jest również odpowiednia technika nakładania, która uwzględnia kąt nachylenia narzędzia oraz siłę nacisku, co ma bezpośredni wpływ na jakość i trwałość wykonanej wyprawy tynkarskiej. Przestrzeganie tych zasad nie tylko podnosi estetykę wykończenia, ale także wpływa na trwałość i właściwości użytkowe tynku.

Pytanie 14

Który z elementów sklepienia oznaczono na rysunku cyfrą 5?

A. Czoło.

B. Grzbiet.

C. Pachę.

D. Podniebienie.

Element sklepienia oznaczony cyfrą 5 to podniebienie, które pełni kluczową rolę w anatomii i funkcjonowaniu organizmu. Podniebienie, będące dolną częścią sklepienia jamy ustnej, oddziela jamę ustną od jamy nosowej. Dzięki swojej budowie, podniebienie przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania procesów takich jak mówienie, połykanie oraz oddychanie. W praktyce klinicznej, zrozumienie anatomii podniebienia jest istotne w kontekście leczenia zaburzeń ortodontycznych czy też w procedurach chirurgicznych, takich jak plastykę podniebienia. Ponadto, poprawne funkcjonowanie podniebienia ma wpływ na jakość życia pacjentów, co podkreśla znaczenie jego odpowiedniego zrozumienia i diagnozowania wszelkich patologii. W standardach medycznych i stomatologicznych kładzie się duży nacisk na znajomość budowy i funkcji podniebienia, co pozwala na skuteczne podejmowanie działań terapeutycznych.

Pytanie 15

Powierzchnia gipsowa, która ma być poddana tynkowaniu, musi być

A. porysowana i nawilżona

B. gładka i nawilżona

C. porysowana i sucha

D. gładka i sucha

Podłoże gipsowe przeznaczone do tynkowania powinno być porysowane i zwilżone, ponieważ te dwa czynniki znacząco wpływają na przyczepność tynku do podłoża. Porysowanie powierzchni gipsowej zwiększa powierzchnię styku pomiędzy gipsem a tynkiem, co przyczynia się do lepszej adhezji. Dzięki temu tynk nie odrywa się i nie pęka, co jest kluczowe dla długotrwałości wykończenia. W przypadku gdy podłoże jest także zwilżone, minimalizujemy ryzyko zbyt szybkiego wysychania tynku, co mogłoby prowadzić do jego pękania i osłabienia struktury. Dobrą praktyką jest nawilżenie podłoża przed nałożeniem tynku, co zapewnia równomierne wchłanianie wilgoci i stabilne warunki do pracy. Warto również pamiętać, że zgodnie z normami budowlanymi, każde podłoże musi być odpowiednio przygotowane, aby spełniało wymagania dotyczące jakości wykonania robót budowlanych. Przykładem zastosowania tych zasad mogą być projekty budowlane, w których tynki są nakładane na ściany gipsowe w celu uzyskania estetycznego i trwałego wykończenia.

Pytanie 16

Na którym rysunku przedstawiono ścianę dwuwarstwową?

A. D.

B. B.

C. C.

D. A.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących różnicy między różnymi typami ścian. Rysunki A i D przedstawiają ściany wielowarstwowe, w których zastosowanie kilku warstw materiałów ma na celu osiągnięcie jeszcze lepszej izolacji i ochrony przed czynnikami zewnętrznymi. Takie konstrukcje często wykorzystują różnorodne materiały, które współpracują ze sobą, co może prowadzić do mylnego wrażenia, że są one jednorodne. Z kolei rysunek C pokazuje ścianę jednowarstwową, która składa się z jednego materiału budowlanego, co ogranicza jej właściwości izolacyjne i sprawia, że straty ciepła są wyższe. Wybierając jedną z tych odpowiedzi, można nie dostrzegać, że skuteczność energetyczna budynków jest kluczowym aspektem w nowoczesnym budownictwie, co stanowi podstawę wielu standardów, takich jak NF 26-43:2013. Zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla prawidłowego projektowania i budowy budynków, które nie tylko spełniają wymagania użytkowników, ale również są zgodne z aktualnymi przepisami budowlanymi oraz standardami efektywności energetycznej. Warto również zaznaczyć, że odpowiednia konstrukcja ścian wpływa na trwałość i bezpieczeństwo całego obiektu, co czyni tę wiedzę kluczową dla każdego specjalisty w dziedzinie budownictwa.

Pytanie 17

Stosunek objętościowy 1:3:12 określa składniki zaprawy cementowo-glinianej M 0,6:

A. cement: piasek: zawiesina gliniana

B. cement: zawiesina gliniana: woda

C. cement: woda: zawiesina gliniana

D. cement: zawiesina gliniana: piasek

Wszystkie zaproponowane odpowiedzi, z wyjątkiem poprawnej, wykazują fundamentalne błędy dotyczące składników zaprawy cementowo-glinianej. W pierwszej odpowiedzi, 'cement: zawiesina gliniana: woda', następuje błędne przypisanie miejsca wody w proporcjach. Woda nie jest głównym składnikiem w omawianej proporcji, a jej rola ogranicza się do aktywacji reakcji chemicznych w zaprawie. Zbyt duża ilość wody może prowadzić do obniżenia wytrzymałości i trwałości zaprawy, co jest sprzeczne z normami budowlanymi. Kolejna odpowiedź, 'cement: piasek: zawiesina gliniana', pomija kluczowy element, jakim jest zawiesina gliniana, która ma istotne znaczenie dla właściwości zaprawy, takich jak plastyczność czy zdolność do wiązania. Dodatkowo, piasek w tej odpowiedzi został uwzględniony w niewłaściwej ilości, co negatywnie wpływa na stosunek masowy. Wreszcie, odpowiedź 'cement: woda: zawiesina gliniana' nie odzwierciedla rzeczywistego zastosowania składników w zaprawie, co może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów w praktyce budowlanej. Te błędy myślowe wynikają z niedostatecznego zrozumienia roli każdego składnika w zaprawie, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i funkcjonalności konstrukcji.

Pytanie 18

Remont odspojonego tynku należy przeprowadzić w poniższej kolejności:

A. skuć odspojony tynk, zwilżyć podłoże wodą, odkurzyć podłoże, otynkować ścianę

B. odkurzyć podłoże, zwilżyć podłoże wodą, skuć odspojony tynk, otynkować ścianę

C. odkurzyć podłoże, skuć odspojony tynk, zwilżyć podłoże wodą, otynkować ścianę

D. skuć odspojony tynk, odkurzyć podłoże, zwilżyć podłoże wodą, otynkować ścianę

Odpowiedź wskazująca na kolejność: skuć odspojony tynk, odkurzyć podłoże, zwilżyć podłoże wodą, otynkować ścianę jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla właściwy proces naprawy odspojonego tynku. Pierwszym krokiem jest skuśnięcie odspojonego tynku, co pozwala na usunięcie luźnych fragmentów, które mogłyby wpłynąć na jakość nowej warstwy. Następnie, przed dalszymi pracami, kluczowe jest odkurzenie podłoża, co eliminuje wszelkie zanieczyszczenia oraz pył, które mogą osłabić przyczepność nowego tynku. Zwilżenie podłoża wodą jest kolejnym istotnym krokiem, ponieważ wilgoć na podłożu pomaga w poprawnej adhezji materiału tynkarskiego. Na koniec, otynkowanie ściany tworzy nową, stabilną powierzchnię ochronną, która jest dobrze przylegająca do podłoża. Taki sposób działania jest zgodny z najlepszymi praktykami w budownictwie oraz standardami jakości, co zapewnia trwałość i estetykę wykonania. Warto również pamiętać, że staranność na każdym etapie procesu jest kluczowa dla uzyskania zadowalającego efektu końcowego.

Pytanie 19

Jaką ilość zaprawy tynkarskiej należy przygotować do nałożenia tynku o grubości 1,5 cm na powierzchni 20 m2, jeśli norma zużycia wynosi 5 kg na 1 m2 tynku o grubości 15 mm?

A. 30 kg

B. 15 kg

C. 100 kg

D. 50 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy tynkarskiej potrzebnej do wykonania tynku o grubości 1,5 cm na powierzchni 20 m2, należy zastosować normę zużycia wynoszącą 5 kg na 1 m2 dla tynku o grubości 15 mm. Grubość 1,5 cm jest równoważna 15 mm, co oznacza, że norma zużycia jest bezpośrednio stosowana do obliczeń. Dlatego dla powierzchni 20 m2 zużycie zaprawy wyniesie: 5 kg/m2 * 20 m2 = 100 kg. Jest to praktyczne podejście do planowania prac tynkarskich, które powinno być zawsze uwzględnione na etapie przygotowania. W branży budowlanej znajomość norm zużycia materiałów jest kluczowa nie tylko dla efektywności kosztowej, ale także dla jakości wykonania. Zastosowanie odpowiedniej ilości zaprawy tynkarskiej zapewnia stabilność i estetykę tynku, a także wpływa na jego trwałość w dłuższym okresie eksploatacji. Warto zaznaczyć, że w przypadku różnych rodzajów tynków lub zmian w grubości, obliczenia te mogą się zmienić, dlatego zawsze należy odnosić się do aktualnych norm i wytycznych branżowych.

Pytanie 20

Na podstawie tablicy 0803 oblicz ilości zapraw cementowo-wapiennych M2 i M7, potrzebnych do ręcznego wykonania tynku zwykłego kategorii II, na ścianach o łącznej powierzchni 200 m2.

A. M2 - 3,72 m3 i M7 - 0,40 m3

B. M2 - 2,06 m3 i M7 - 0,21 m3

C. M2 - 1,86 m3 i M7 - 0,20 m3

D. M2 - 4,12 m3 i M7 - 0,42 m3

Odpowiedź M2 - 3,72 m3 i M7 - 0,40 m3 jest prawidłowa, ponieważ obliczenia oparte są na danych zawartych w tabeli 0803, która określa ilości zapraw potrzebnych do tynków w zależności od ich kategorii oraz powierzchni. Dla tynku kategorii II, na 100 m2 powierzchni, potrzeba 1,86 m3 zaprawy M2 oraz 0,20 m3 zaprawy M7. Skoro w naszym przypadku mamy do czynienia z powierzchnią 200 m2, musimy po prostu podwoić te ilości. Otrzymujemy zatem 3,72 m3 zaprawy M2 i 0,40 m3 zaprawy M7. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe dla wykonawców, ponieważ precyzyjne oszacowanie materiałów pozwala na uniknięcie zarówno strat finansowych, jak i materiałowych. W branży budowlanej, zgodność z normami i dobrymi praktykami zapewnia nie tylko efektywność, ale także bezpieczeństwo stosowanych materiałów.

Pytanie 21

Przedstawione na rysunku narzędzie, które służy do przycinania twardych bloków wapienno-piaskowych, to

A. prowadnica.

B. gilotyna.

C. strug.

D. piła.

Odpowiedź "gilotyna" jest prawidłowa, ponieważ narzędzie to jest specjalnie zaprojektowane do precyzyjnego przycinania twardych materiałów, takich jak wapień i piaskowiec. Gilotyna do kamienia wykorzystuje mechaniczny nacisk ostrza, co pozwala na uzyskanie dokładnych i czystych cięć. W praktyce, zastosowanie gilotyny jest niezbędne w kamieniarstwie, gdzie precyzja cięcia jest kluczowa dla zachowania estetyki i funkcjonalności końcowych produktów. Gilotyny tego typu są standardem w wielu zakładach zajmujących się obróbką kamienia, a ich stosowanie przyczynia się do zwiększenia efektywności pracy oraz redukcji odpadów materiałowych. Warto również wspomnieć, że gilotyny są wykorzystywane w różnych technikach budowlanych i dekoracyjnych, w tym w tworzeniu nagrobków, elementów architektonicznych i rzeźb. Zastosowanie odpowiednich narzędzi, jak gilotyna, jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co podkreśla ich znaczenie w profesjonalnej obróbce materiałów kamiennych.

Pytanie 22

Tynk wewnętrzny, który odznacza się twardą i gładką powierzchnią przypominającą polerowany marmur, to

A. sztukateria

B. sgraffito

C. stiuk

D. sztablatura

Sztukateria, będąca jedną z odpowiedzi, odnosi się do dekoracyjnych elementów architektonicznych, takich jak listwy, gzymsy i ornamenty, które są tworzone z gipsu lub innych materiałów. Chociaż sztukateria może być wykonana z twardych materiałów, nie ma ona gładkiej, polerowanej powierzchni stylizowanej na marmur. Z kolei sgraffito to technika dekoracyjna polegająca na drapaniu wierzchniej warstwy tynku, aby odsłonić różne kolory lub tekstury pod spodem, która nie wytwarza efektu gładkiej powierzchni. Z tego względu sgraffito jest stosowane głównie w celu uzyskania efektów wizualnych, a nie w kontekście imitacji marmuru. Odpowiedź dotycząca sztablatury również nie jest właściwa, ponieważ sztablatura to technika związana z wykończeniem ścian, ale nie charakteryzuje się ona podobnymi cechami do stiuku. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla architektów i dekoratorów wnętrz, którzy dążą do uzyskania precyzyjnych efektów estetycznych zgodnych z zamierzonym stylem. Często błędne wybory w tej dziedzinie wynikają z pomylenia funkcji dekoracyjnych z technikami wykończeniowymi, co może prowadzić do niedopasowania stylu i jakości aranżacji wnętrz.

Pytanie 23

Na rysunku przedstawiony jest budynek

A. z poddaszem użytkowym.

B. dwukondygnacyjny i podpiwniczony.

C. z dwuspadowym dachem.

D. dwukondygnacyjny i niepodpiwniczony.

Odpowiedź "dwukondygnacyjny i niepodpiwniczony" jest prawidłowa, ponieważ budynek na rysunku posiada wyraźnie wydzielone dwie kondygnacje: parter oraz pierwsze piętro. W zgłoszonej wysokości pomieszczeń poniżej poziomu 0.0 wynoszącej -0.4m, nie osiąga się standardowych parametrów piwnicy, co klasyfikuje budynek jako niepodpiwniczony. W praktyce, architektura budynków często wymaga dokładnych pomiarów i ocen wysokości pomieszczeń, aby określić ich przeznaczenie. Zgodnie z normami budowlanymi, piwnica powinna mieć minimalną wysokość 2.4 m, aby mogła być uznana za przestrzeń użytkową. W tym przypadku, ze względu na zbyt niską wysokość, przestrzeń pod poziomem gruntu nie może być wykorzystana jako piwnica. Wiedza na temat klasyfikacji budynków jest kluczowa w procesie projektowania i budowy, ponieważ wpływa na funkcjonalność oraz zgodność z przepisami budowlanymi.

Pytanie 24

Ze względu na swoje właściwości, zaprawa cementowa powinna być używana do realizacji

A. murów o charakterze tymczasowym

B. silnie obciążonych murów konstrukcyjnych

C. tynków w pomieszczeniach mieszkalnych

D. tynków o właściwościach ciepłochronnych

Zaprawa cementowa to naprawdę solidny materiał, który ma świetne właściwości, jeśli chodzi o wytrzymałość na ściskanie i odporność na warunki pogodowe. Dlatego używamy jej głównie w miejscach, gdzie ściany muszą dźwigać spore obciążenie, jak na przykład w wielopiętrowych budynkach. W takich przypadkach ważne jest, żeby zaprawa miała odpowiednią klasę wytrzymałości oraz dobrze przylegała do różnych powierzchni. Mury nośne w takich budynkach muszą być dobrze przygotowane, bo to klucz do bezpieczeństwa i trwałości całej konstrukcji. Jak mówi norma PN-EN 998-1, dobór zaprawy murarskiej powinien być zależny od specyficznych potrzeb projektu, więc dobrze wybrana zaprawa cementowa to naprawdę podstawa, żeby budowla przetrwała jak najdłużej i była funkcjonalna.

Pytanie 25

Jakim preparatem powinno się pokryć powierzchnię tynku, który się osypuje i pyli, aby go wzmocnić?

A. Barwiącym

B. Penetrującym

C. Gruntującym

D. Antyadhezyjnym

Preparat gruntujący jest kluczowym elementem w procesie wzmocnienia osypującego się i pylącego tynku. Jego podstawową funkcją jest poprawa przyczepności materiałów wykończeniowych, co jest szczególnie istotne w przypadku powierzchni, które wykazują tendencję do kruszenia się lub osypywania. Gruntowanie powierzchni tynku zmniejsza chłonność podłoża, co pozwala na równomierne wchłanianie farby lub innego materiału wykończeniowego, co z kolei prowadzi do uzyskania lepszego efektu estetycznego i trwałości powłoki. Przykładem praktycznego zastosowania gruntów może być ich użycie przed malowaniem ścian z tynku, gdzie gruntowanie pozwala na uniknięcie powstawania smug czy różnic kolorystycznych. Dodatkowo, preparaty gruntujące często zawierają składniki, które wzmacniają strukturę tynku i zabezpieczają go przed działaniem wilgoci, co jest zgodne z dobrą praktyką budowlaną. Zastosowanie gruntów zgodnie z zaleceniami producentów na etykietach może znacznie wydłużyć żywotność powierzchni oraz zredukować potrzebę częstych napraw.

Pytanie 26

Tynki doborowe to tynki standardowe

A. dwuwarstwowymi o równej i gładkiej powierzchni

B. trójwarstwowymi o równej i bardzo gładkiej powierzchni

C. trójwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

D. dwuwarstwowymi o równej, lecz szorstkiej powierzchni

Wybór tynków dwuwarstwowych, jak sugerują niektóre odpowiedzi, jest niezgodny z definicją tynków doborowych, które wymagają zaawansowanego podejścia w budowie. Tynki dwuwarstwowe składają się z warstwy podkładowej oraz wykończeniowej, co nie zapewnia takich samych właściwości funkcjonalnych i estetycznych, jak tynki trójwarstwowe. Warstwa zbrojona, obecna w tynkach trójwarstwowych, ma na celu nie tylko wzmocnienie struktury, ale również poprawę izolacyjności akustycznej i termicznej, co jest kluczowe w budynkach mieszkalnych i komercyjnych. Ponadto, tynki dwuwarstwowe zazwyczaj prowadzą do uzyskania powierzchni mniej gładkiej, co może skutkować problemami przy dalszym wykańczaniu ścian. Odrzucenie tynków gładkich w kontekście tynków doborowych wskazuje na niedostateczne zrozumienie istoty tych systemów. Wiele osób myli także tynki gładkie z tynkami o powierzchni szorstkiej, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących ich zastosowania i właściwości. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest, aby zrozumieć różnice między różnymi typami tynków oraz ich wpływ na jakość wykończenia wnętrz. Zastosowanie niewłaściwego typu tynku może nie tylko obniżyć estetykę pomieszczenia, ale także wpłynąć na jego trwałość oraz energooszczędność.

Pytanie 27

Który z podanych tynków należy do tynków o cienkiej warstwie?

A. Ciągnięty

B. Wypalony

C. Ciepłochronny

D. Akrylowy

Tynki ciągnione, wypalane oraz ciepłochronne różnią się od tynków akrylowych pod względem składu, przeznaczenia oraz metody aplikacji, co sprawia, że nie mogą być zaliczane do tynków cienkowarstwowych. Tynki ciągnione, stosowane przede wszystkim w budownictwie, mają zazwyczaj większą grubość i są kładzione w sposób tradycyjny za pomocą narzędzi takich jak kielnie. Tego typu tynki, często cementowe lub wapienne, służą głównie do wyrównywania powierzchni oraz przygotowania podłoża pod dalsze prace wykończeniowe. Z kolei tynki wypalane, które są tworzone na bazie ceramiki, są stosowane głównie w obiektach przemysłowych i nie są przystosowane do cienkowarstwowych aplikacji. Tynki ciepłochronne natomiast, choć ważne w kontekście izolacji termicznej budynków, również nie spełniają norm cienkowarstwowych, ponieważ ich grubość często przekracza 3 mm. Często pojawia się błędne myślenie, że tynki mogą być klasyfikowane jedynie na podstawie ich funkcji izolacyjnej lub estetycznej, podczas gdy kluczowym kryterium jest również ich grubość oraz sposób aplikacji. Dlatego ważne jest zrozumienie różnorodności tynków dostępnych na rynku oraz ich właściwości, aby podejmować właściwe decyzje w zakresie wyboru odpowiedniego materiału do określonych zastosowań budowlanych.

Pytanie 28

Oblicz objętość 2 nadprożowych belek żelbetowych długości 1,4 m każda, których przekrój poprzeczny przedstawiono na rysunku.

A. 1612,800 m3

B. 806,400 m3

C. 0,161 m3

D. 0,081 m3

Poprawna odpowiedź wynosi 0,161 m³, co odzwierciedla prawidłowe obliczenia objętości dwóch nadprożowych belek żelbetowych. Aby obliczyć objętość belek, należy najpierw ustalić pole przekroju poprzecznego pojedynczej belki. W tym przypadku, przekrój belki wynosi 576 cm², co po przeliczeniu daje 0,0576 m². Następnie, aby obliczyć objętość jednej belki, mnożymy pole przekroju przez długość belki. Dla belek o długości 1,4 m, objętość jednej belki wynosi 0,08064 m³. W przypadku dwóch belek, obliczamy objętość jako 2 razy objętość jednej belki, co daje wynik 0,16128 m³. Po zaokrągleniu do trzech miejsc po przecinku otrzymujemy 0,161 m³. Takie obliczenia są fundamentalne w inżynierii budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne oszacowanie materiałów potrzebnych do budowy oraz ich kosztów. Dobrą praktyką w projektowaniu struktur jest przeprowadzanie takich obliczeń z dużą dokładnością, by zapewnić bezpieczeństwo i stabilność konstrukcji.

Pytanie 29

Oblicz wydatki na demontaż kamiennej ławy fundamentowej o wymiarach 1,2 × 0,6 m oraz długości 15 m, jeżeli koszt rozbiórki 1 m³ takich fundamentów wynosi 400,00 zł?

A. 480,00 zł

B. 4 320,00 zł

C. 240,00 zł

D. 6 000,00 zł

Aby obliczyć koszt rozbiórki kamiennej ławy fundamentowej, najpierw musimy ustalić objętość fundamentu. Ława ma przekrój 1,2 m × 0,6 m i długość 15 m, więc objętość V można obliczyć ze wzoru: V = długość × szerokość × wysokość. W naszym przypadku: V = 15 m × 1,2 m × 0,6 m = 10,8 m³. Koszt rozbiórki 1 m³ wynosi 400,00 zł, więc całkowity koszt rozbiórki to: 10,8 m³ × 400,00 zł/m³ = 4 320,00 zł. Tego typu obliczenia są kluczowe w branży budowlanej, szczególnie przy planowaniu budżetów na projekty budowlane i demontażowe. Znajomość jednostkowych kosztów robocizny oraz materiałów budowlanych pozwala na efektywne zarządzanie kosztami oraz optymalizację wydatków. W praktyce, takie obliczenia powinny być zawsze weryfikowane w kontekście aktualnych cen i stawek rynkowych, które mogą się różnić w zależności od lokalizacji i specyfiki projektu.

Pytanie 30

Oblicz koszt montażu stolarki okiennej i drzwiowej w remontowanym pomieszczeniu, którego rzut przedstawiono na rysunku, jeżeli koszt jednostkowy montażu okna wraz z obróbką otworu wynosi 140,00 zł/m, a drzwi 290,00 zł/szt.

A. 1746,00 zł

B. 1456,00 zł

C. 1074,00 zł

D. 962,00 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że błędnie oszacowano koszty montażu. Koszt montażu stolarki okiennej i drzwiowej powinien być obliczany na podstawie precyzyjnych danych dotyczących ilości i rodzaju instalacji. Przyjmując, że w projekcie uwzględniono 8 metrów bieżących okien oraz 5 sztuk drzwi, nieprzemyślane podejścia prowadzą do błędnych wyników. Przykładem może być mylne przyjęcie zbyt niskiej jednostkowej stawki za montaż okien, co może skutkować nieprawidłowym oszacowaniem całkowitych kosztów. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z pomyłek w obliczeniach, takich jak nieprawidłowe obliczenie całkowitej ilości okien lub drzwi. Typowe błędy myślowe obejmują również niedostateczne uwzględnienie kosztów obróbek otworów, które mogą znacząco wpłynąć na całkowity koszt montażu. W praktyce budowlanej kluczowe jest, aby przed rozpoczęciem prac dokładnie oszacować koszty, a także być świadomym wszelkich dodatkowych wydatków, takich jak materiały eksploatacyjne, które mogą się pojawić w trakcie realizacji projektu. Właściwe podejście do kalkulacji kosztów oraz współpraca z doświadczonymi wykonawcami mogą pomóc uniknąć błędów, które negatywnie wpływają na budżet i harmonogram remontu.

Pytanie 31

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile kilogramów zaprawy murarskiej potrzeba do wymurowania jednej ściany grubości 25 cm, długości 12 m i wysokości 4 m.

Fragment instrukcji producenta Zużycie zaprawy murarskiej
Grubość ściany z cegły pełnej	Zużycie suchej zaprawy [kg/m²]
½ cegły	ok. 40
1 cegła	ok. 100

A. ok. 4800 kg

B. ok. 1200 kg

C. ok. 1920 kg

D. ok. 400 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania jednej ściany, należy najpierw określić jej powierzchnię. W tym przypadku ściana ma wymiary: długość 12 m, wysokość 4 m oraz grubość 25 cm. Powierzchnia ściany wynosi 12 m * 4 m = 48 m². Kolejnym krokiem jest określenie zużycia zaprawy na metr kwadratowy. Zgodnie z tabelami producentów, średnie zużycie zaprawy murarskiej przy budowie ścian z cegły pełnej wynosi około 100 kg na metr kwadratowy. Dlatego całkowita ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany wynosi 48 m² * 100 kg/m² = 4800 kg. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ pozwalają na dokładne oszacowanie kosztów materiałowych oraz uniknięcie strat materiałów podczas budowy. Wiedza ta jest istotna dla każdego wykonawcy, aby móc planować i wdrażać projekty budowlane zgodnie z obowiązującymi standardami i dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 32

Na podstawie danych zawartych w tabeli, określ dopuszczalną odchyłkę od pionu muru spoinowanego, mierzoną na całej wysokości ściany budynku dwukondygnacyjnego.

Tabela. Dopuszczalne odchyłki wymiarów murów (fragment)
Rodzaj odchyłek	Dopuszczalne odchyłki [mm]
Rodzaj odchyłek	mury spoinowane	mury niespoinowane
Zwichrowania i skrzywienia − na 1 m długości − na całej powierzchni	3 10	6 20
Odchylenia od pionu − na wysokości 1 m − na wysokości kondygnacji − na całej wysokości ściany	3 6 20	6 10 30

A. 20 mm

B. 12 mm

C. 6 mm

D. 10 mm

Odpowiedź 20 mm to strzał w dziesiątkę! Zgodna jest z normami budowlanymi dotyczącymi murów spoinowanych. To odchylenie od pionu ma ogromne znaczenie dla stabilności konstrukcji, zwłaszcza w przypadku budynków piętrowych. Wysokość ścian i różne obciążenia mogą wpływać na ich wytrzymałość. W praktyce, ważne jest, żeby odchylenie nie przekraczało ustalonej wartości, bo mogą się pojawić problemy jak pęknięcia czy osuwiska. Mierzymy to podczas budowy, używając poziomicy albo teodolitu, żeby wszystko było w porządku. Dzięki temu trzymamy wysoki standard i minimalizujemy ryzyko awarii. Choć na pierwszy rzut oka mniejsze odchylenia, jak 6 mm czy 10 mm, mogą wydawać się w porządku, to jednak te 20 mm to bezpieczna granica, która naprawdę pozwala zadbać o jakość budynku. Dlatego dobrze znać te normy, bo są super ważne w naszej branży.

Pytanie 33

Kruszywem wykorzystywanym do produkcji betonów lekkich jest

A. tłuczeń

B. keramzyt

C. grys

D. pospółka

Wybór innych kruszyw, takich jak pospółka, tłuczeń czy grys, nie jest odpowiedni do wytwarzania betonów lekkich, co wynika z ich właściwości fizycznych i chemicznych. Pospółka, będąca mieszanką różnych frakcji gruntu, ma zazwyczaj zbyt dużą gęstość, co negatywnie wpływa na masę końcowego produktu. Tłuczeń, który jest materiałem stosowanym głównie do budowy dróg i podłoży, cechuje się szorstką powierzchnią oraz dużą wytrzymałością, ale również dużą masą, co sprawia, że nie jest odpowiedni do betonów lekkich. Grys, z kolei, jest materiałem drobnoziarnistym, który, mimo że może być stosowany w betonach, również nie spełnia wymagań dotyczących niskiej gęstości i izolacyjności, jakie są istotne w przypadku betonów lekkich. Decydując się na inny rodzaj kruszywa, można nieświadomie prowadzić do zwiększenia masy konstrukcji, co negatywnie wpływa na efektywność energetyczną budynku oraz obciążenie jego fundamentów. W kontekście norm budowlanych, stosowanie niewłaściwego kruszywa może narazić konstrukcje na ryzyko przeciążeń, co jest szczególnie niebezpieczne w przypadku budynków wielokondygnacyjnych. Należy pamiętać, że dobór odpowiednich materiałów budowlanych ma kluczowe znaczenie dla trwałości, bezpieczeństwa i funkcjonalności obiektów budowlanych.

Pytanie 34

Jakie jest spoiwo mineralne powietrzne?

A. wapno hydrauliczne

B. cement hutniczy

C. gips budowlany

D. cement portlandzki

Cement hutniczy, gips budowlany, cement portlandzki oraz wapno hydrauliczne to materiały budowlane, które różnią się nie tylko składem chemicznym, ale również właściwościami oraz zastosowaniem w budownictwie. Cement hutniczy, znany również jako cement blastyczny, to materiał, który uzyskuje się w wyniku przetwarzania klinkieru cementowego z dodatkiem żużla. Jego główną cechą jest znacznie niższa zawartość wapnia w porównaniu do cementu portlandzkiego, co wpływa na jego właściwości wiążące i czas twardnienia. To spoiwo hydrauliczne, więc zachowuje swoje właściwości w kontakcie z wodą, co sprawia, że nie jest odpowiednie jako spoiwo mineralne powietrzne. Cement portlandzki, będący najczęściej stosowanym rodzajem cementu w budownictwie, również charakteryzuje się działaniem hydraulicznym. Jego wiązanie zachodzi w wyniku reakcji z wodą, co czyni go nieodpowiednim przykładem spoiwa mineralnego powietrznego. Wapno hydrauliczne jest spoiwem, które również twardnieje w obecności wody, a jego zastosowanie ogranicza się do określonych rodzajów budowli, w których wymagane są specyficzne właściwości chemiczne i fizyczne. W przypadku tych materiałów, typowe błędy myślowe polegają na myleniu ich funkcji i właściwości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o możliwości ich zastosowania jako spoiw mineralnych powietrznych. Warto zwrócić uwagę na znaczenie dokładnego rozumienia klasyfikacji materiałów budowlanych, aby właściwie dobrać je do zastosowań w budownictwie.

Pytanie 35

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 36

Na rysunku przedstawiono

A. zdzierak do tynków.

B. poziomnicę.

C. kirkę.

D. przecinak.

Zdzierak do tynków to narzędzie o płaskiej, ząbkowanej powierzchni, które służy do skutecznego usuwania starych tynków z powierzchni ścian. Jego konstrukcja pozwala na łatwe i efektywne skrawanie tynku, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia podłoża. W praktyce, zdzierak jest niezastąpiony w pracach remontowych, gdzie często zachodzi potrzeba odnowienia i przygotowania powierzchni przed nałożeniem nowych materiałów wykończeniowych, takich jak gładzie czy farby. Prawidłowe użycie zdzieraka wiąże się z techniką, która pozwala na równomierne usunięcie tynku bez zbędnego wysiłku. Warto również dodać, że stosowanie tego narzędzia zgodnie z zasadami ergonomii przyczynia się do zmniejszenia ryzyka urazów i zwiększa komfort pracy. Zdzieraki do tynków są często wykorzystywane przez profesjonalnych malarzy i ekipy remontowe, co potwierdza ich znaczenie i zastosowanie w branży budowlanej.

Pytanie 37

Kiedy powinno się dokonać pomiaru robót rozbiórkowych ścian?

A. Po finalizacji rozbiórki ścian

B. Po zakończeniu rozbiórki ścian oraz usunięciu gruzu

C. Przed przystąpieniem do robót rozbiórkowych

D. W trakcie wykonywania robót rozbiórkowych

Obmiar robót rozbiórkowych w trakcie robót lub po nich jest podejściem nieefektywnym i może prowadzić do wielu problemów zarówno w zakresie zarządzania projektem, jak i bezpieczeństwa. Wykonywanie pomiarów w trakcie rozbiórki może skutkować niedoszacowaniem lub przeszacowaniem rzeczywistych kosztów, co z kolei negatywnie wpływa na budżet i harmonogram prac. Przeprowadzanie obmiaru po rozbiórce oznacza, że wszelkie zmiany w zakresie prac oraz niemożność weryfikacji stanu technicznego obiektów mogą prowadzić do dodatkowych komplikacji. Takie podejście nie tylko zaburza standardy planowania, ale również narusza zasady dobrej praktyki budowlanej, które zalecają, aby wszelkie pomiary były wykonywane na etapie przygotowawczym. Należy również pamiętać, że brak odpowiednich pomiarów przed rozpoczęciem prac może prowadzić do niezgodności z projektem, co w konsekwencji może wiązać się z koniecznością wykonania dodatkowych prac, a tym samym zwiększeniem kosztów. Kluczowe jest również uwzględnienie aspektów takich jak ewentualne odpady czy materiały podlegające recyklingowi, co powinno być z góry zaplanowane i uwzględnione w obmiarze. Dlatego podstawową zasadą w pracach rozbiórkowych jest zawsze przeprowadzenie obmiaru przed rozpoczęciem działań, co pozwala na optymalizację procesów i zapewnienie ich skuteczności.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Jaka jest proporcja objętościowa gipsu i piasku w zaprawie gipsowej M 4?

Marka zaprawy	Zaprawa gipsowa gips : piasek	Zaprawa gipsowo-wapienna gips : wapno : piasek
M1	1: 4	1: 1,5: 4,5
M2	1: 3	1: 1: 3
M3	1: 2	1: 0,5: 2
M4	1: 1	1: 0,5: 1

A. 1:4

B. 1:1

C. 1:0,5

D. 1:2

Proporcja objętościowa gipsu i piasku w zaprawie gipsowej M4 wynosi 1:1, co oznacza, że na jedną jednostkę objętości gipsu przypada jedna jednostka objętości piasku. Taki dobór składników jest kluczowy dla uzyskania optymalnych właściwości zaprawy, w tym jej wytrzymałości i elastyczności. W praktyce, równomierne połączenie tych dwóch materiałów pozwala na uzyskanie jednorodnej masy, która dobrze przylega do powierzchni oraz zapewnia odpowiednią trwałość. Zgodnie z normami budowlanymi, szczególnie tymi związanymi z wykończeniem wnętrz, zachowanie tej proporcji jest istotne dla efektywności procesu aplikacji oraz trwałości powłok gipsowych. Przykładowo, stosując tę proporcję w renowacji starych budynków, można uzyskać lepsze rezultaty estetyczne i funkcjonalne, niż w przypadku stosowania innych proporcji, co potwierdzają liczne badania i doświadczenia specjalistów w dziedzinie budownictwa.

Pytanie 40

Jeśli norma zużycia cegieł kratówek do postawienia 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, a koszt jednej cegły to 2 zł, to jaki będzie łączny koszt zakupu cegieł potrzebnych do budowy 10 m2 muru o grubości 25 cm?

A. 100 zł

B. 2 000 zł

C. 500 zł

D. 1 000 zł

Koszt zakupu cegieł do wykonania 10 m2 muru można łatwo obliczyć, stosując dane podane w pytaniu. Jeśli norma zużycia cegieł do wymurowania 1 m2 ściany wynosi 50 sztuk, to do wykonania 10 m2 potrzebujemy 500 cegieł (50 cegieł/m2 x 10 m2 = 500 cegieł). Każda cegła kosztuje 2 zł, więc całkowity koszt zakupu cegieł wyniesie 1000 zł (500 cegieł x 2 zł/cegła = 1000 zł). Tego typu obliczenia są standardową praktyką w budownictwie, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów materiałów ma kluczowe znaczenie dla planowania budżetu projektu. Przykładowo, w przypadku budowy ścian nośnych lub działowych, właściwe określenie liczby cegieł i ich kosztów pozwala na uniknięcie nieprzewidzianych wydatków oraz pozwala na lepsze zarządzanie finansami projektu budowlanego. Warto również zwrócić uwagę na możliwość zamówienia materiałów z wyprzedzeniem, co może przyczynić się do obniżenia kosztów poprzez negocjacje z dostawcami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej