Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 14:24
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:42

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie narzędzie graficzne jest przeznaczone do wizualizacji projektu opakowania w realistycznym kontekście?

A. PostScript

B. Mock-up

C. Usebar

D. Tutorial

Wybór odpowiedzi, które dotyczą PostScript, tutoriali oraz usebar, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowań tych narzędzi. PostScript to język opisu strony, który jest używany głównie w drukarstwie i grafice komputerowej do definiowania obrazów na stronach i jest kluczowy w procesach druku, jednak nie ma zastosowania w kontekście wizualizacji projektów opakowania. Nie jest to narzędzie do prezentacji graficznych, lecz techniczny format, który służy do opisania, jak elementy powinny być umieszczone na stronie. Tutoriale z kolei to materiały edukacyjne, które tłumaczą, jak korzystać z różnych narzędzi czy programów, ale same w sobie nie są narzędziami graficznymi. Choć są istotne w procesie nauki, nie służą do tworzenia wizualizacji projektów opakowań. Usebar to natomiast termin, który nie odnosi się do żadnego uznanego narzędzia w kontekście grafiki komputerowej, a raczej może być mylonym pojęciem w odniesieniu do interfejsów użytkownika. Kluczowym błędem myślowym jest zatem mylenie narzędzi do opisu technicznego, materiałów edukacyjnych oraz koncepcji nieuznawanych w branży z konkretnym narzędziem, które ma na celu prezentację wizualną, jakim jest mock-up.

Pytanie 2

Zgodnie z zasadami układu tekstu w publikacjach, jako ostatnie znaki wiersza nie powinny się pojawiać

A. znaku przeniesienia

B. znaku wielokropka

C. przeniesień sylab

D. wiszących spójników

Odpowiedź 'wiszące spójniki' jest prawidłowa, ponieważ w standardach składu tekstu głównego publikacji unika się pozostawiania wiszących spójników na końcu linii. Wiszący spójnik to taki, który kończy wiersz, co może prowadzić do nieczytelności tekstu i zaburzenia jego płynności. Dobre praktyki w składzie tekstu zalecają, aby spójniki, takie jak 'i', 'oraz', 'lub', były umieszczane w taki sposób, aby tekst był jak najbardziej przejrzysty dla czytelnika. W praktyce, jeśli spójnik pozostaje na końcu wiersza, a jego składnik (np. zdanie, fraza) jest kontynuowany w następnym wierszu, może to wprowadzać w błąd i utrudniać zrozumienie tekstu. Dla zachowania estetyki i przejrzystości tekstu należy również dostosować interlinijkę oraz marginesy, aby uniknąć takich sytuacji. Warto także zwrócić uwagę na konwencje typograficzne w danej dziedzinie, które mogą różnić się w zależności od kontekstu publikacji.

Pytanie 3

Czasopismo interaktywne, które ma być opublikowane w Internecie, powinno być zapisane w formacie

A. JPEG

B. EPS

C. EPUB

D. PNG

EPS (Encapsulated PostScript) to format plików graficznych, który jest głównie wykorzystywany do przechowywania grafiki wektorowej oraz do druku wysokiej jakości. Jest to format, który nie nadaje się do publikacji interaktywnych w Internecie, ponieważ nie obsługuje interaktywności ani multimedia. Pliki PNG i JPEG są formatami bitmapowymi, które służą do przechowywania obrazów rastrowych. Choć są one powszechnie używane w publikacjach internetowych do ilustracji, ich ograniczenia polegają na braku możliwości interakcji i dynamizmu, co czyni je niewłaściwymi do tworzenia czasopism cyfrowych. W przypadku formatu JPEG, jako format stratny, może to prowadzić do utraty jakości obrazu. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że formaty graficzne są wystarczające do elektronicznych publikacji, gdyż łączą one różne typy treści. Jednak publikacje wymagają bardziej zaawansowanych funkcji, jak nawigacja, które są dostępne tylko w formatach takich jak EPUB. Niezrozumienie różnicy między formatami przeznaczonymi do grafiki a tymi stworzonymi do publikacji cyfrowych prowadzi do błędnych wyborów w kontekście tworzenia interaktywnych materiałów. Zastosowanie EPS, PNG lub JPEG w miejscu EPUB może skutkować publikacją, która nie spełnia oczekiwań użytkowników dotyczących interaktywności oraz dostosowania do urządzeń mobilnych.

Pytanie 4

Jak należy postępować z przestrzenią przed znakami interpunkcyjnymi?

A. wstawia się spację twardą

B. wstawia się spację półfiretową

C. nie wstawia się spacji

D. wstawia się spację firetową

W polskim piśmie nie stawia się spacji przed znakami interpunkcyjnymi, co jest zgodne z obowiązującymi normami typograficznymi. Przykładem może być zdanie: 'To jest test, który musisz zdać.' Zauważ, że przed przecinkiem oraz kropką nie ma spacji. Stosowanie spacji przed tymi znakami nie tylko narusza zasady poprawnego zapisu, ale może również wprowadzać w błąd czytelników, sugerując, że zdanie jest w inny sposób zorganizowane. Ponadto, w kontekście profesjonalnych dokumentów, takich jak raporty czy publikacje, przestrzeganie tych zasad jest niezwykle istotne, aby utrzymać spójność i klarowność tekstu. Używanie odpowiednich znaków interpunkcyjnych oraz przestrzeganie zasad typograficznych wpływa na estetykę oraz profesjonalizm dokumentów, co jest szczególnie ważne w komunikacji biznesowej, akademickiej oraz literackiej.

Pytanie 5

W jakiej formie należy zapisać publikację przygotowaną do druku, aby utrzymać spójny wygląd na różnych urządzeniach?

A. CDR

B. PSD

C. PDF

D. EPS

Formaty EPS, CDR i PSD nie są odpowiednie do zachowania jednolitego wyglądu publikacji na różnych urządzeniach. EPS (Encapsulated PostScript) jest głównie używany do przechowywania grafiki wektorowej, a jego głównym celem jest współpraca z programami graficznymi. Nie zapewnia on jednak odpowiedniego odwzorowania dokumentów w różnych środowiskach, co czyni go mało praktycznym w kontekście publikacji przeznaczonych do druku. CDR, czyli format plików CorelDRAW, jest zamkniętym formatem, który jest silnie związany z oprogramowaniem Corel i również nie gwarantuje spójności poza tym programem. Ostatecznie, PSD jest formatem Adobe Photoshop i jest przeznaczony do edycji grafiki rastrowej. Choć umożliwia on zachowanie warstw i efektów, nie jest optymalnym rozwiązaniem do rozpowszechniania dokumentów, ponieważ jego otwieranie wymaga specjalistycznego oprogramowania. W praktyce, korzystanie z tych formatów do publikacji może prowadzić do problemów z kompatybilnością oraz zniekształceniem elementów graficznych przy odtwarzaniu na innych urządzeniach. Kluczowym błędem myślowym jest założenie, że formaty przeznaczone do edycji grafiki mogą być użyte do publikacji, co prowadzi do problemów w zakresie prezentacji i dostępu do informacji.

Pytanie 6

Czym są elementy, które bezpośrednio pozwalają na modyfikację kształtu obiektów wektorowych?

A. obrys, ścieżki przycinania

B. wypełnienia, grupy ścieżek

C. warstwy, grupy ścieżek

D. punkty kontrolne, ścieżki

Punkty kontrolne oraz ścieżki to kluczowe elementy w grafice wektorowej, które umożliwiają bezpośrednią manipulację kształtem obiektów. Punkty kontrolne są to specyficzne punkty na krawędziach obiektu, które służą do modyfikacji jego kształtu, dzięki czemu można łatwo tworzyć bardziej złożone formy. Ścieżki natomiast to linie, które łączą te punkty kontrolne, definiując granice obiektu. Przykładem zastosowania jest program Adobe Illustrator, w którym poprzez przesuwanie punktów kontrolnych można dynamicznie zmieniać kształt obiektu, co jest istotne w projektowaniu grafiki, ilustracji czy logotypów. Zrozumienie tych elementów jest niezbędne dla każdego grafika, ponieważ pozwala na efektywne dostosowanie projektów do wymagań klientów oraz zmieniających się trendów wizualnych. Warto również zaznaczyć, że standardy takie jak SVG (Scalable Vector Graphics) opierają się na tych podstawowych zasadach, umożliwiając tworzenie elastycznych i skalowalnych grafik, które są niezwykle ważne w web designie i aplikacjach mobilnych.

Pytanie 7

Jaki efekt uzyska grafik wykonując operację pokazaną na ilustracji?

A. Głębi.

B. Zmiany położenia tekstu.

C. Rozjaśnienia.

D. Przezroczystości.

Odpowiedzi takie jak "Przezroczystości", "Rozjaśnienia" czy "Zmiany położenia tekstu" nie odnoszą się do efektu wizualnego, jaki można uzyskać poprzez zastosowanie narzędzi do tworzenia głębi w grafice. Przezroczystości polegają na zmniejszaniu nieprzezroczystości obiektu, co może wprowadzać wrażenie lekkości, ale nie tworzy efektu trójwymiarowego. Z kolei rozjaśnienie odnosi się do zmiany jasności kolorów, co może mieć zastosowanie w kontekście tonacji, ale również nie wiąże się z głębią. Zmiany położenia tekstu mogą wprawdzie wpływać na kompozycję, lecz nie generują efektu głębi w sensie wizualnym. W kontekście grafiki, kluczowe jest zrozumienie, że głębia jest wynikiem odpowiedniego użycia cieni, gradientów, a także perspektywy. Ignorując ten aspekt, można łatwo popaść w pułapkę nadinterpretacji prostych zmian w kolorze czy umiejscowieniu obiektów, co prowadzi do nieprecyzyjnych wniosków. Efekt głębi jest zatem techniką, która wymaga zaawansowanego podejścia do projektowania, a nie jedynie prostych korekt w atrybutach obiektów.

Pytanie 8

Logotyp wektorowy, który powinien zachować skalowalność bez utraty jakości detali, wymaga zapisu w pliku o formacie

A. JPG

B. PSD

C. PHP

D. AI

Wybór formatu JPG to trochę zła decyzja. To format rastrowy, czyli obraz jest zbudowany z pikseli. Jak spróbujesz powiększyć taki obraz, to jakość spadnie. Logo powinno być używane w różnych rozmiarach i na różnych materiałach, więc JPG nie jest najlepszym wyborem. Format PSD, choć używany w Photoshopie, też jest rastrowy. Zwykle go używa się do edytowania zdjęć czy grafik, a nie do logo, które musi być skalowalne. PHP to w ogóle nie jest format pliku graficznego, tylko język skryptowy, więc w kontekście projektowania logo to kompletnie nie pasuje. Często popełniamy błąd myśląc, że wszystkie formaty graficzne są takie same, a tak nie jest. Ważne, żeby zrozumieć, w jaki sposób różne formaty wpływają na jakość i skalowalność projektów, żeby móc świadomie podejmować decyzje w projektowaniu. W branży kluczowe jest, by używać odpowiednich narzędzi, bo wybór formatu pliku naprawdę wpływa na końcowy efekt wizualny.

Pytanie 9

Na rysunku przedstawiono

A. edycję krzywych Béziera.

B. tworzenie layoutu w programie InDesign.

C. definiowanie styli grafiki i tekstu w programie CorelDraw.

D. przykład obróbki grafiki bitmapowej.

Wybór odpowiedzi dotyczącej tworzenia layoutu w programie InDesign odnosi się do zupełnie innego aspektu pracy graficznej. Tworzenie layoutu wiąże się z układaniem elementów na stronie, co można robić przy użyciu różnych narzędzi, ale nie dotyczy bezpośrednio edycji krzywych Béziera. Oba te zadania wymagają różnych umiejętności i podejść do projektowania. Innym niepoprawnym wyborem jest przykład obróbki grafiki bitmapowej. Grafika bitmapowa, w przeciwieństwie do grafiki wektorowej, jest zbudowana z pikseli i nie korzysta z krzywych Béziera, co czyni tę odpowiedź nieodpowiednią. Praca z grafiką bitmapową wymaga użycia narzędzi takich jak Photoshop, które operują na pikselach, a nie na matematycznych formułach używanych do opisu krzywych Béziera. Definiowanie styli grafiki i tekstu w programie CorelDraw to kolejny temat, który nie jest związany z edycją krzywych. Stylizacja tekstów i grafik odnosi się do nadawania im odpowiednich cech wizualnych, takich jak kolor, czcionka czy tekstura, ale nie dotyczy manipulacji kształtów za pomocą krzywych. W kontekście projektowania graficznego, ważne jest, aby rozumieć różnice pomiędzy grafiką wektorową a bitmapową oraz umiejętności, które są wymagane do pracy w różnych programach graficznych.

Pytanie 10

Które formaty są najczęściej używanymi formatami e-book’ów?

A. HTML, XLS

B. RTF, BAT

C. JPG, MPEG

D. EPUB, MOBI

Wybór innych formatów niż EPUB i MOBI jako najczęściej używanych dla e-booków to dość popularny błąd, który wynika z mylenia typów plików lub niezrozumienia specyfiki cyfrowych publikacji. Na przykład RTF i BAT, choć RTF faktycznie jest formatem tekstowym, to zupełnie nie nadaje się do profesjonalnej dystrybucji e-booków – nie oferuje odpowiedniego zarządzania układem stron, obsługi spisów treści czy zabezpieczeń DRM. BAT natomiast to pliki wsadowe dla systemu Windows, kompletnie nie związane z książkami elektronicznymi. JPG i MPEG to typowe formaty multimedialne – pierwszy dla grafiki, drugi dla wideo – i chociaż sporadycznie można spotkać komiksy lub mangi jako archiwa JPG, nie są one standardem branżowym dla e-booków i nie pozwalają na wygodne przeszukiwanie tekstu czy skalowanie czcionek. HTML i XLS to z kolei formaty używane głównie w internecie i arkuszach kalkulacyjnych – owszem, EPUB opiera się na XHTML wewnątrz, ale samo użycie rozszerzenia HTML nie czyni pliku wygodnym czy bezpiecznym e-bookiem. W praktyce branża wydawnicza przeszła już dawno na dedykowane formaty e-booków, takie jak EPUB i MOBI, właśnie po to, żeby zapewnić czytelnikom wygodę, funkcjonalność oraz zabezpieczenia praw autorskich. Często myli się pojęcie „formatu e-booka” z „formatem pliku tekstowego” lub „grafiką książki”. Moim zdaniem, przy wyborze formatu warto zawsze wziąć pod uwagę, jakie są standardy na rynku, a te jasno wskazują na EPUB i MOBI jako liderów. Wszelkie inne podejścia, choć czasem wykorzystywane do bardzo specyficznych zastosowań, nie mają dziś szans na masowe użycie i są albo przestarzałe, albo po prostu niewygodne dla użytkownika końcowego.

Pytanie 11

Jaki format pozwala na zapis animowanego pliku przeznaczonego do publikacji w sieci z zachowaniem przezroczystości?

A. GIF

B. EPS

C. JPG

D. PSD

Odpowiedzi takie jak JPG, PSD oraz EPS nie są odpowiednie do zapisywania animowanych plików z zachowaniem przezroczystości, co jest kluczowym aspektem omawianego zagadnienia. Format JPG (Joint Photographic Experts Group) jest popularny do przechowywania obrazów rastrowych, jednak nie obsługuje przezroczystości ani animacji. JPG jest idealny dla zdjęć wysokiej jakości, lecz jego algorytm kompresji usuwa informacje o przezroczystości, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście animacji, gdzie przezroczystość jest często wymagana. Z kolei format PSD (Photoshop Document) jest natywnym formatem plików programu Adobe Photoshop, służącym do przechowywania wszystkich warstw, efektów oraz innych informacji o projekcie. Choć PSD może zawierać przezroczystość, nie jest on formatem przeznaczonym do publikacji w Internecie i nie obsługuje animacji w tradycyjnym sensie. Format EPS (Encapsulated PostScript) również nie jest odpowiedni dla animacji. EPS jest używany głównie do wymiany grafik wektorowych oraz bitmapowych między różnymi systemami graficznymi, ale nie oferuje wsparcia dla animacji ani przezroczystości w sposób, który można by wykorzystać w sieci. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że te formaty mogłyby spełniać wymagania dotyczące animacji, jednak ich struktura i przeznaczenie są inne, co prowadzi do niewłaściwych wyborów przy projektowaniu interaktywnych treści internetowych.

Pytanie 12

Konwertowanie danych z matrycy światłoczułej aparatu zapisanych w formacie RAW do formatu JPG umożliwia program

A. Adobe Camera Raw

B. Adobe Dreamweaver

C. Corel Duplexing Wizard

D. Ableton Live

W branży kreatywnej łatwo się pomylić, bo nazwy programów bywają podobne, ale funkcjonalności już kompletnie różne. Ableton Live w ogóle nie jest narzędziem powiązanym z fotografią – to środowisko do produkcji muzyki elektronicznej, nie ma opcji konwersji plików graficznych, a tym bardziej pracy z RAW z aparatów. Adobe Dreamweaver natomiast służy do projektowania stron internetowych, edytowania kodu HTML, CSS czy JavaScript, i nie oferuje żadnych narzędzi do obróbki zdjęć czy konwersji formatów graficznych. Corel Duplexing Wizard to z kolei specjalistyczny dodatek do zarządzania wydrukiem dwustronnym, zwykle wykorzystywany w biurach – z grafiką rastrową praktycznie nie ma nic wspólnego. Moim zdaniem najczęstszym powodem błędnych odpowiedzi jest powierzchowne kojarzenie nazw – ktoś zobaczy 'Adobe', myśli: obrazy, grafika, i wybiera losowo. Kluczowe jest tu rozumienie, czym jest format RAW (półprodukt do dalszej obróbki) oraz czym zajmują się konkretne programy. Dobre praktyki w branży foto mówią jasno – do RAW używa się specjalistycznych konwerterów, takich jak Adobe Camera Raw, Lightroom czy Capture One. Wybór narzędzia nie powinien być przypadkowy, bo tylko odpowiedni program zagwarantuje, że jakość zdjęcia po konwersji do JPG będzie naprawdę wysoka. To już standard w fotografii cyfrowej – pracę zaczynamy od RAW, kończymy na JPG, a wszystko pomiędzy robi dedykowane oprogramowanie graficzne, nie muzyczne czy webowe.

Pytanie 13

Zidentyfikuj format plakatu o wymiarach 420 × 594 mm.

A. B1

B. A2

C. A1

D. B2

Odpowiedź A2 jest poprawna, ponieważ format A2 charakteryzuje się wymiarami 420 × 594 mm. Format ten należy do międzynarodowego systemu wymiarów papieru znanego jako ISO 216, który jest powszechnie stosowany w druku i projektowaniu graficznym. Wymiar A2, jako jeden z formatów z serii A, jest szeroko wykorzystywany w różnych dziedzinach, takich jak reklama, architektura czy sztuka. Przykładem zastosowania A2 może być tworzenie plakatów, które często wymagają dużej przestrzeni na graficzne przedstawienie treści. Warto zauważyć, że w serii A każdy kolejny format jest połową poprzedniego, co oznacza, że A2 jest dwa razy większy od A3, a jego charakterystyka sprawia, że idealnie nadaje się do wyrazistych i efektownych projektów graficznych. Zrozumienie standardów formatu A2 pozwala na lepsze planowanie i realizację projektów, które wymagają dużych rozmiarów druku.

Pytanie 14

Aby w programie Adobe Photoshop stworzyć panoramiczny obraz z kilku cyfrowych zdjęć, należy użyć polecenia

A. Scal do HDR Pro

B. Photomerge

C. Korekcja obiektywu

D. Stykówka

Wybór pozostałych opcji sugeruje pewne nieporozumienia dotyczące funkcji programów graficznych. 'Scal do HDR Pro' odnosi się do łączenia zdjęć o różnych ekspozycjach w celu uzyskania zdjęcia o wysokim zakresie dynamicznym (HDR). Ten proces jest skoncentrowany na ekspozycji i tonalności, a nie na łączeniu zdjęć w panoramę. Zatem, choć jest to fascynująca funkcja, nie jest ona przeznaczona do tworzenia panoram. 'Stykówka', choć przydatna w kontekście prezentacji wielu zdjęć w jednym kadrze, nie jest narzędziem do tworzenia panoram. Typowym błędem jest mylenie różnych funkcji edycyjnych, co może prowadzić do frustracji i nieporozumień. 'Korekcja obiektywu' to narzędzie do poprawy zniekształceń optycznych zdjęć, takich jak aberracje chromatyczne czy winietowanie, ale nie ma nic wspólnego z łączeniem zdjęć. W praktyce, korzystanie z narzędzi do korekcji obiektywu nie przyczyni się do stworzenia panoramy, a bardziej do poprawienia jakości pojedynczego zdjęcia. Właściwe zrozumienie funkcji programów graficznych jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych efektów w pracy z obrazami.

Pytanie 15

Na rysunku przedstawiono operację definiowania

A. układu strony dokumentu.

B. stylów akapitowych.

C. ustawień akapitu na stronie.

D. stylów znakowych.

Wybór odpowiedzi 'układu strony dokumentu' jest poprawny, ponieważ w przedstawionym oknie dialogowym znajdują się opcje bezpośrednio związane z układem strony, takie jak rozmiar strony, orientacja oraz marginesy. Te elementy są kluczowe dla prawidłowego formatowania dokumentów, niezależnie od tego, czy pracujemy nad raportem, prezentacją, czy innym rodzajem materiału. Dobrze zdefiniowany układ strony wpływa na estetykę i czytelność dokumentu, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk w edytorach tekstu. Jako przykład, podczas przygotowywania dokumentu do druku, należy zwrócić uwagę na marginesy, które powinny być odpowiednio ustawione, aby uniknąć obcinania treści. Dodatkowo, znajomość opcji układu strony pozwala na łatwe dostosowanie dokumentu do różnych formatów, takich jak A4 czy Letter, co jest istotne w kontekście publikacji i przetwarzania dokumentów w różnych krajach.

Pytanie 16

Przedstawiony na zdjęciu barwny oryginał służy do przygotowania profili

A. DTP

B. ICC

C. FTP

D. OCR

Odpowiedź ICC jest jak najbardziej trafna. Profil ICC, czyli międzynarodowy standard kolorów, to ważny element, jeśli chodzi o zarządzanie kolorami. W sumie, to dzięki niemu kolory wyglądają tak samo na różnych urządzeniach, takich jak monitory czy drukarki. To jest mega istotne w branży graficznej i przy profesjonalnym druku. Na przykład, kiedy przygotowujesz coś do druku, odpowiednie profilowanie pozwala na wierne odwzorowanie barw. Dzięki temu zmniejszasz ryzyko, że kolory będą wyglądały zupełnie inaczej, gdy użyjesz różnych sprzętów. W kontekście kalibracji, wzorniki kolorów, które mogą być na zdjęciu, są super pomocne w tworzeniu i sprawdzaniu profili ICC, co czyni je niezbędnym narzędziem do uzyskania wysokiej jakości kolorów. W branży to już standard, co widać w wielu programach graficznych i drukarskich, które go używają.

Pytanie 17

Osiowy układ typograficzny pokazano na rysunku

A. D.

B. B.

C. A.

D. C.

Odpowiedzi A, B i D pokazują różne sposoby wyrównania tekstu, ale nijak to ma się do osiowego układu typograficznego. W odpowiedzi A tekst jest wyrównany do lewej, co jest dosyć powszechne, ale nie daje tej symetrii, co jest kluczowe w układzie osiowym. Czasem wyrównanie do lewej może być nawet kłopotliwe, zwłaszcza jak tekstu jest dużo, bo trzeba wzrokiem przeskakiwać po stronie, co nie jest zbyt komfortowe. Odpowiedź B sugeruje wyrównanie do prawej, co wprowadza pewien chaos i rzadko kiedy jest stosowane. To może pasować w jakichś artystycznych projektach, ale do standardów typografii nie za bardzo. Z kolei odpowiedź D pokazuje justowanie tekstu, które niby jest popularne w druku, ale często robi nieestetyczne przerwy między słowami, zwłaszcza jak fragmenty są wąskie. To prowadzi do słabej czytelności, a przecież zasady typografii mówią, że ważna jest równowaga wizualna oraz łatwość odczytu. Osiowy układ typograficzny jest więc naprawdę przydatny, bo poprawia nie tylko estetykę, ale i komunikację wizualną, co w projektowaniu jest kluczowe.

Pytanie 18

Który program z pakietu Adobe umożliwia tworzenie obiektów wektorowych?

A. Dreamweaver

B. Ilustrator

C. Photoshop

D. Fireworks

Adobe Illustrator to zdecydowanie najlepsze narzędzie z pakietu Adobe do tworzenia grafiki wektorowej. Jego główna siła to praca na krzywych Béziera, co pozwala na tworzenie skalowalnych, bardzo precyzyjnych ilustracji bez utraty jakości. Moim zdaniem to podstawa dla każdego, kto chce przygotować profesjonalne logo, ikonę albo grafiki do druku wielkoformatowego, bo takie pliki później można powiększać ile wlezie – i nie ma problemu z pikselami jak w rastrowych obrazach. W branży graficznej praktycznie każdy grafik, który zajmuje się identyfikacją wizualną czy projektowaniem znaków, korzysta z Illustratora, bo to już taki standard jak Photoshop do retuszu zdjęć. Z mojego doświadczenia najfajniejsze jest to, że Illustrator współpracuje świetnie z innymi programami, więc jak robisz np. branding, to od razu masz gotowe pliki do DTP czy internetu. I na marginesie – jak chcesz robić grafiki dla drukarni, to wektor to właściwie mus, bo nie ma obaw, że coś się rozmyje albo wydrukuje w słabej jakości. Warto pamiętać, że Illustrator, obok Corela, to jedno z najczęściej wymaganych narzędzi w ofertach pracy dla projektantów. Fajnie też, że program pozwala na eksport do wielu formatów – SVG, PDF, EPS – co jest bardzo wygodne w codziennej pracy.

Pytanie 19

Którym skrótem oznaczana jest technologia pozyskiwania tekstu edytowalnego w oparciu o zeskanowany dokument lub bitmapę?

A. ICC

B. CMS

C. CTA

D. OCR

Technologia oznaczana skrótem OCR, czyli Optical Character Recognition, to naprawdę bardzo praktyczne narzędzie w codziennej pracy z dokumentami. Moim zdaniem to już standard, zwłaszcza w biurach i wszędzie tam, gdzie jest potrzeba przetwarzania dużych ilości papierowych dokumentów na edytowalny tekst. OCR umożliwia zeskanowanie papierowego dokumentu, np. faktury, umowy albo nawet starych notatek i przekonwertowanie go na tekst cyfrowy, który można następnie przeszukiwać, edytować czy archiwizować. Najlepsze systemy OCR potrafią rozpoznawać nawet różne czcionki, układy stron czy języki, co naprawdę ułatwia życie. W branży IT i administracji korzystanie z OCR to podstawa usprawniania procesów, digitalizacji zasobów i automatyzacji obiegu dokumentów. Warto wiedzieć, że OCR jest stosowany nie tylko w skanowaniu dokumentów, ale także w aplikacjach mobilnych, rejestratorach kasowych i systemach bezpieczeństwa, choćby do odczytu tablic rejestracyjnych (ANPR). Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzić jakość skanu oraz dobrać odpowiednie oprogramowanie OCR, by uniknąć błędów rozpoznania tekstu. Z doświadczenia powiem, że bez tej technologii digitalizacja papierowych archiwów byłaby właściwie niemożliwa albo trwałaby wieki. Fajnie też, że OCR wciąż się rozwija i coraz lepiej radzi sobie z trudniejszymi dokumentami, np. ze złożonym układem czy słabą jakością skanu.

Pytanie 20

Jaką rozdzielczością powinien być zeskanowany wielobarwny oryginał, jeśli ma zostać powiększony dwukrotnie w trakcie drukowania?

A. 1 200 dpi

B. 2 400 dpi

C. 600 dpi

D. 300 dpi

Wybór niewłaściwej rozdzielczości do skanowania oryginału wielobarwnego może prowadzić do istotnych problemów w jakości druku. Skanowanie w 1 200 dpi może wydawać się korzystne, jednak w przypadku powiększenia obrazu o 2 razy, efektywna rozdzielczość po wydruku wyniosłaby 600 dpi, co może być zbędne, a także prowadzić do nieproporcjonalnego obciążenia pamięci oraz czasochłonnych procesów przetwarzania. Z kolei 300 dpi bez powiększenia daje przyzwoitą jakość, ale podwójne powiększenie skutkuje tylko 150 dpi, co jest zdecydowanie zbyt niską jakością dla większości zastosowań druku. Ponadto skanowanie w 2 400 dpi, mimo że zapewnia niezwykle szczegółowe odwzorowanie, również prowadzi do nieefektywności, ponieważ większość drukarek nie potrafi wykorzystać tak wysokiej rozdzielczości. Często pojawia się błąd myślowy, że im wyższa rozdzielczość, tym lepsza jakość druku, co nie zawsze jest prawdą. W branży poligraficznej ważne jest, aby dostosować rozdzielczość skanowania do końcowego zastosowania, zwracając uwagę na wymagania dotyczące jakości druku oraz obciążenia technicznego. Kluczowym jest zrozumienie, że optymalna rozdzielczość skanowania powinna być dostosowana do oczekiwań finalnego produktu, co w tym przypadku wskazuje na 600 dpi jako najlepszy kompromis między jakością a efektywnością.

Pytanie 21

Jaki program umożliwia tworzenie układów publikacji zawierających grafikę i tekst?

A. Blender

B. Corel Photo Paint

C. ArtiosCad

D. Adobe InDesign

Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie do tworzenia publikacji, które jest szeroko stosowane w branży graficznej i wydawniczej. Program ten umożliwia projektowanie skomplikowanych układów tekstu oraz grafik, co czyni go idealnym narzędziem do pracy nad książkami, magazynami, broszurami i innymi materiałami drukowanymi. Dzięki zaawansowanym funkcjom, takim jak style typograficzne, zarządzanie kolorami oraz integracja z innymi produktami Adobe, InDesign pozwala na efektywne tworzenie estetycznych i funkcjonalnych projektów. Przykładem zastosowania InDesign może być przygotowanie profesjonalnego katalogu produktów, gdzie użytkownicy mogą łatwo dostosować układ, dodać obrazy oraz zintegrować elementy interaktywne, co jest zgodne z obecnymi standardami branżowymi. Dzięki możliwości eksportu do formatu PDF, InDesign spełnia również wymagania dotyczące druku wysokiej jakości, co czyni go niezastąpionym narzędziem w procesie wydawniczym.

Pytanie 22

Na zdjęciu pokazano zastosowanie zasady kompozycji w fotografii określanej jako

A. trójpodział.

B. piramida.

C. złota proporcja.

D. złota spirala.

Wiele osób, zwłaszcza na początku swojej przygody z fotografią, może łatwo pomylić trójpodział z innymi pojęciami kompozycyjnymi, jak piramida, złota spirala czy złota proporcja. Piramida odnosi się do kompozycji, gdzie elementy obrazu układają się w kształt trójkąta lub piramidy, co często spotykamy w klasycznym malarstwie czy portrecie grupowym. Taka budowa świetnie nadaje się do podkreślania hierarchii i prowadzenia wzroku, ale nie wykorzystuje podziału kadru na równe prostokąty. Z kolei złota spirala oraz złota proporcja to wywodzące się z matematyki reguły kompozycyjne, które opierają się na liczbie Fibonacciego lub złotym podziale (1:1,618...). Złota spirala prowadzi oko widza po łuku, kierując uwagę na kluczowe punkty kompozycji – wygląda to bardzo efektownie, ale wymaga innego podejścia do kadrowania niż zwykły trójpodział. Złota proporcja natomiast bywa stosowana raczej w architekturze lub grafice i polega na podziale obrazu na fragmenty o ściśle określonych proporcjach, bardzo zbliżonych do matematycznego ideału harmonii. Typowym błędem jest przekonanie, że skoro te pojęcia często pojawiają się w rozmowach o estetyce obrazu, to oznaczają one dokładnie to samo co trójpodział. Tymczasem trójpodział polega na równym podziale kadru na dziewięć pól, a jego siła leży w prostocie i uniwersalności. Z mojego doświadczenia wynika, że mylenie tych zasad wynika z braku praktyki w kadrowaniu – wystarczy jednak trochę poćwiczyć i szybko zobaczyć różnicę. Warto pamiętać, że każdy z tych podziałów ma swoje unikalne zastosowania i nie należy ich traktować zamiennie, bo to prowadzi do nieczytelnych, chaotycznych kadrów i zniekształconej dynamiki zdjęcia.

Pytanie 23

W programie Adobe Acrobat funkcja "podgląd wyjściowy" przed naświetlaniem formatek drukarskich umożliwia ocenę poprawności

A. zamiany tekstu na krzywe

B. separacji barwnych do druku

C. rozdzielczości bitmap

D. wymiarów netto dokumentu

Odpowiedzi dotyczące wymiarów netto dokumentu, zamiany tekstu na krzywe oraz rozdzielczości bitmap są niepoprawne, gdyż każda z tych kwestii nie odnosi się bezpośrednio do głównej funkcji narzędzia 'podgląd wyjściowy'. Wymiary netto dokumentu są istotne, ale są one zazwyczaj weryfikowane na etapie projektowania, a nie na etapie podglądu wyjściowego, gdzie kluczową rolę odgrywa ocena kolorów. Zamiana tekstu na krzywe to proces, który ma na celu zabezpieczenie czcionek przed ich zniekształceniem, co również jest ważne, ale nie stanowi głównego celu narzędzia 'podgląd wyjściowy'. Z kolei rozdzielczość bitmap odnosi się do jakości obrazów rastrowych, co jest istotne, ale znowu nie jest to główny aspekt, który ocenia narzędzie przed naświetlaniem form drukowych. Typowym błędem myślowym jest skupienie się na aspektach technicznych, które nie są związane z przygotowaniem kolorów do druku. W rzeczywistości, bez odpowiedniej separacji barw, inne elementy mogą być poprawne, ale rezultat końcowy może być niezadowalający. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że narzędzie to jest zorientowane przede wszystkim na zapewnienie, że kolory będą poprawnie przesyłane do maszyny drukarskiej, co jest fundamentalne dla jakości końcowego produktu.

Pytanie 24

Do czego służy program Adobe InDesign?

A. Do tworzenia animacji

B. Do projektowania i składu publikacji

C. Do edycji zdjęć

D. Do renderowania 3D

Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie do projektowania i składu publikacji, które jest powszechnie używane w branży wydawniczej i projektowej. Program ten umożliwia tworzenie różnorodnych materiałów drukowanych i cyfrowych, takich jak książki, magazyny, broszury, plakaty czy interaktywne dokumenty PDF. Kluczową funkcją InDesign jest precyzyjna kontrola nad układem tekstu i grafiki, co jest niezbędne w procesie przygotowywania publikacji, gdzie liczy się każdy detal. Użytkownicy mogą dokładnie dostosować marginesy, odstępy, kolumny i style, co pozwala na zachowanie spójności i estetyki projektu. InDesign wspiera również zaawansowane funkcje typograficzne, takie jak ligatury, kerning czy kontrola nad akapitami, co czyni go narzędziem nieocenionym dla profesjonalistów dbających o jakość publikacji. Z mojego doświadczenia wynika, że InDesign jest niezastąpiony w pracy nad większymi projektami, gdzie nie tylko estetyka, ale i efektywność pracy mają kluczowe znaczenie. Dzięki możliwości integracji z innymi programami Adobe, takimi jak Photoshop czy Illustrator, użytkownik może płynnie przechodzić między różnymi etapami tworzenia projektu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 25

Jaki program powinno się wybrać do tworzenia publikacji elektronicznych w formacie ePUB?

A. GIMP

B. Birdfont

C. Sigil

D. Inkscape

Birdfont, GIMP oraz Inkscape to narzędzia, które nie są odpowiednie do tworzenia publikacji elektronicznych w standardzie ePUB. Birdfont to program do tworzenia czcionek, co oznacza, że jego funkcjonalność koncentruje się na projektowaniu typografii, a nie na edytowaniu dokumentów ePUB. Użytkownicy mogą pomylić Birdfont z narzędziami do edycji tekstu, jednak jego główne zastosowanie dotyczy grafiki wektorowej związanej z czcionkami, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście e-booków. GIMP to edytor grafiki rastrowej, który służy do obróbki zdjęć i tworzenia grafik, ale nie jest przeznaczony do składania tekstu i zarządzania strukturą dokumentów ePUB. Choć GIMP może być używany do tworzenia obrazów, nie zapewnia funkcji związanych z formatowaniem tekstu czy zarządzaniem metadanymi, co jest kluczowe w publikacjach elektronicznych. Inkscape, z drugiej strony, to narzędzie do grafiki wektorowej, które, mimo że może być używane do projektowania elementów graficznych e-booków, nie ma wbudowanych funkcji do tworzenia ePUB. Użytkownicy często mylą aplikacje graficzne z edytorami tekstów, co prowadzi do nieporozumień na temat ich zastosowań. W kontekście tworzenia e-booków, kluczowe jest korzystanie z narzędzi dostosowanych do standardów ePUB, które oferują odpowiednie możliwości edycji i publikacji.

Pytanie 26

Który raster został przedstawiony na zdjęciu?

A. Hybrydowy.

B. Krzyżowy.

C. Amplitudowy.

D. Stochastyczny.

Poprawna odpowiedź to raster amplitudowy, który jest charakterystyczny dla zmiennej wielkości punktów przy stałej odległości między nimi. W takim rasterze, w miarę wzrostu intensywności koloru, punkty stają się większe, co wpływa na postrzeganą jakość druku. Raster amplitudowy jest szeroko stosowany w technikach druku offsetowego, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe. Dzięki zastosowaniu tego rodzaju rastra, możliwe jest uzyskanie efektów tonalnych, które są niezbędne w druku wysokiej jakości. W praktyce, wykorzystanie rastra amplitudowego pozwala na lepsze oddanie detali i gradacji kolorów, co jest istotne w wielu aplikacjach graficznych, od druku materiałów reklamowych po publikacje artystyczne. Warto również zauważyć, że standardy drukarskie, takie jak ISO 12647, zalecają stosowanie rastra amplitudowego dla uzyskania optymalnej reprodukcji barw. Zrozumienie działania tego rastra oraz jego zastosowania w praktyce jest niezbędne dla specjalistów w branży graficznej.

Pytanie 27

Z jaką przybliżoną rozdzielczością należy zeskanować wielobarwny oryginał o wysokości 10 cm, w celu wykorzystania jako tło pionowego plakatu o formacie B3?

A. 1 500 spi

B. 500 lpi

C. 300 dpi

D. 2 100 ppi

Temat wyboru rozdzielczości skanowania do druku wielkoformatowego potrafi być podchwytliwy, bo wiele osób sugeruje się tylko uniwersalnymi wartościami, jak klasyczne 300 dpi. To często spotykany błąd – rozdzielczość 300 dpi rzeczywiście jest standardem, ale tylko wtedy, gdy oryginał ma taki sam rozmiar jak docelowy wydruk. Jeśli jednak, jak w tym przypadku, skanujemy niewielki oryginał (10 cm wysokości), a potem chcemy użyć go jako tło plakatu B3 (czyli ok. 50 cm wysokości), musimy wykonać powiększenie. Samo 300 dpi nie wystarczy, bo po przeskalowaniu obraz wyjdzie rozmazany i nieostry. Z kolei 500 lpi to jednostka typowa dla rastra drukarskiego, a nie dla rozdzielczości skanowania – można się łatwo pomylić, bo lpi i dpi brzmią podobnie, ale służą do zupełnie czego innego. Pomylenie tych jednostek jest bardzo powszechne, zwłaszcza u osób zaczynających przygodę z prepressem. 2 100 ppi natomiast to już wartość przesadnie wysoka przy tego typu projekcie – skanowanie z aż taką rozdzielczością nie daje realnej poprawy jakości, a jedynie generuje gigantyczne pliki i niepotrzebnie obciąża sprzęt oraz proces obróbki. Takie ekstremalne wartości są sensowne tylko w przypadku mikrografii lub bardzo wymagających archiwaliów, a nie codziennej pracy przy plakatach. Najczęstszy błąd w takich zadaniach to nieuwzględnienie skali powiększenia – doświadczenie pokazuje, że wiele osób bierze „z głowy” popularną wartość, nie przeliczając ile razy obrazek trzeba powiększyć. Kluczowa jest tu zasada: rozdzielczość skanowania powinna być proporcjonalna do stopnia powiększenia w stosunku do docelowego formatu, a nie tylko wybrana według intuicji. To podstawa w przygotowaniu materiałów do druku, bo tylko wtedy efekt końcowy będzie wyglądał fachowo.

Pytanie 28

Album zawierający zdjęcia, który ma być publikowany tylko w sieci, powinien być zapisany z następującymi parametrami:

A. 72 ppi, RGB

B. 250 dpi, RGB

C. 300 ppi, CMYK

D. 72 dpi, CMYK

Odpowiedź 72 ppi, RGB jest prawidłowa, ponieważ w kontekście publikacji internetowych największe znaczenie ma rozdzielczość wyrażona w pikselach na cal (ppi). Ustalona na poziomie 72 ppi jest standardem, co oznacza, że obraz jest optymalizowany pod kątem wyświetlania na ekranach komputerowych i urządzeniach mobilnych. Użycie przestrzeni kolorów RGB (czerwony, zielony, niebieski) jest również kluczowe, ponieważ jest to system kolorów stosowany w monitorach i innych urządzeniach wyświetlających, co zapewnia, że kolory będą wyglądały prawidłowo na ekranie. W praktyce, przygotowując zdjęcia do publikacji online, zaleca się także kompresję obrazów w celu zredukowania ich rozmiaru, co przyspiesza ładowanie stron. Dobrym przykładem zastosowania tego standardu są zdjęcia na stronach internetowych, blogach czy mediach społecznościowych, gdzie szybkość ładowania i jakość obrazu są ważne dla doświadczenia użytkownika oraz SEO, ponieważ wyszukiwarki preferują strony z zoptymalizowanymi obrazami. Poprawne ustawienie parametrów obrazu ma zatem bezpośredni wpływ na estetykę oraz funkcjonalność witryn internetowych.

Pytanie 29

Przydzielanie użytków na arkuszu to czynność charakterystyczna dla programu

A. Adobe Media Encoder

B. Microsoft World

C. Adobe Acrobat

D. Puzzle Flow Organizer

Odpowiedzi wskazujące na inne programy, takie jak Adobe Media Encoder, Microsoft Word czy Adobe Acrobat, są błędne ze względu na ich różne funkcjonalności i obszary zastosowania. Adobe Media Encoder jest narzędziem do kodowania i konwersji wideo, co oznacza, że jego zastosowanie koncentruje się na przygotowaniu filmów do publikacji, a nie na rozmieszczaniu użytków na arkuszu. Microsoft Word jest edytorem tekstu, który służy głównie do tworzenia dokumentów, a jego możliwości w zakresie organizacji elementów typowych dla arkuszy są ograniczone w porównaniu z oprogramowaniem przeznaczonym specjalnie do tego celu. Z kolei Adobe Acrobat jest programem do przeglądania i edytowania plików PDF, który również nie oferuje funkcji rozmieszczania użytków na arkuszu w takim stopniu jak Puzzle Flow Organizer. Często dochodzi do mylnych przekonań o wszechstronności tych programów, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów w kontekście narzędzi do zarządzania projektami. Ważne jest, aby użytkownicy rozumieli specyfikę i przeznaczenie poszczególnych narzędzi, aby efektywnie je wykorzystywać w praktyce zawodowej.

Pytanie 30

Którą operację wykonuje się w programie InDesign, aby zmienić światło pomiędzy znakami?

A. Printing

B. Tracking

C. Kerning

D. Copying

Kerning jest kluczowym elementem w typografii, który odnosi się do precyzyjnego dostosowywania odstępu pomiędzy konkretnymi parami znaków. Celem kerningu jest poprawa czytelności i estetyki tekstu, co jest szczególnie istotne w projektach graficznych, gdzie każdy detal ma znaczenie. W praktyce, kerning pozwala na eliminację niepożądanych luk lub nadmiarowych przestrzeni, które mogą wystąpić w wyniku standardowego odstępu ustawionego przez czcionkę. Na przykład, w przypadku pary liter „A” i „V”, odpowiedni kerning może zredukować odstęp, tworząc zharmonizowany i spójny wygląd. Dobrze zrealizowany kerning jest zgodny z zasadami typografii, które uwzględniają zarówno estetykę, jak i funkcjonalność tekstu. Warto zauważyć, że kerning różni się od tracking, który odnosi się do ogólnego odstępu między całymi grupami znaków, co czyni go mniej precyzyjnym narzędziem w porównaniu do kerningu. W profesjonalnych projektach graficznych i publikacjach wydawniczych, umiejętność stosowania kerningu zgodnie z dobrymi praktykami jest niezbędna dla uzyskania wysokiej jakości wizualnej.

Pytanie 31

Do wykonania makiety ulotki w formie cyfrowej należy użyć programu

A. Corel Draw

B. Blender

C. Adobe Flash

D. Movie Maker

Makieta ulotki w formie cyfrowej wymaga narzędzia, które pozwala na precyzyjną pracę z tekstem i grafiką wektorową, a także eksport pliku do standardów branżowych takich jak PDF/X-1a czy CMYK. Często zdarza się, że ktoś sięga po programy nieprzystosowane do DTP, bo są po prostu popularne lub wydają się wszechstronne. Blender to świetne narzędzie, ale do modelowania 3D i animacji, nie do layoutów poligraficznych. Można w nim stworzyć efektowne wizualizacje produktów, ale nie przygotujesz w nim profesjonalnego projektu ulotki do druku. Adobe Flash, obecnie już nawet nieużywany w branży, był przeznaczony do animacji i interaktywnych aplikacji internetowych, a jego obsługa grafiki i typografii jest zupełnie inna niż wymaga tego przygotowanie materiałów do druku. Movie Maker natomiast służy do prostego montażu filmów i prezentacji video. Wiele osób myli pojęcie projektowania graficznego z edycją multimediów, ale to zupełnie inna bajka – nie uzyskasz tam ani odpowiednich ustawień druku, ani możliwości pracy na warstwach czy wektorach. Częstym błędem jest też myślenie, że każdy program graficzny nadaje się do wszystkiego. Tymczasem jedynie narzędzia pokroju Corel Draw czy Adobe InDesign są faktycznym standardem w przygotowaniu makiet do druku, bo umożliwiają precyzyjną kontrolę kolorów, układu i eksport do wymogów drukarskich. Dobrze jest od samego początku korzystać z właściwego oprogramowania, by nie nabrać złych nawyków i nie tracić czasu na próby przystosowania niewłaściwych narzędzi do profesjonalnych zadań.

Pytanie 32

W jakim oprogramowaniu komputerowym nie jest możliwe stworzenie projektów graficznych do druku?

A. Corel Draw

B. Adobe InDesign

C. Impozycjoner

D. Adobe Illustrator

Odpowiedź 'Impozycjoner' jest prawidłowa, ponieważ Impozycjoner to program służący do układania stron w formacie odpowiednim do druku, a nie do projektowania materiałów graficznych. Jego główne funkcje obejmują przygotowanie plików do druku, łączenie różnych elementów w jeden dokument oraz optymalizację układu stron przed procesem drukowania. Przykładowo, w środowisku poligraficznym, Impozycjoner może być używany do zautomatyzowanego układania stron książek czy broszur, co jest istotne w kontekście produkcji masowej. Programy takie jak Corel Draw, Adobe InDesign czy Adobe Illustrator są dedykowane do projektowania graficznego, pozwalając na tworzenie i edytowanie elementów wizualnych, co jest kluczowe w kontekście przygotowywania materiałów graficznych do druku. W branży poligraficznej stosuje się te programy do projektowania logo, ulotek, plakatów oraz innych materiałów, które później są eksportowane do formatu obsługiwanego przez Impozycjonera.

Pytanie 33

Jaką rozdzielczość skanowania powinien mieć oryginał wielobarwny, jeśli jego powiększenie w trakcie druku wynosi 4 razy?

A. 300 dpi

B. 600 dpi

C. 2 400 dpi

D. 1 200 dpi

Wybór innych wartości rozdzielczości skanowania, takich jak 600 dpi, 300 dpi czy 2 400 dpi, może wynikać z błędnego zrozumienia zależności między rozdzielczością skanowania a powiększeniem obrazu. W przypadku 600 dpi, nawet jeśli zwiększa ona jakość skanowania w porównaniu do 300 dpi, nie jest wystarczająca w kontekście 4-krotnego powiększenia oryginału. W praktyce, zastosowanie takiej rozdzielczości mogłoby prowadzić do utraty detali, szczególnie w przypadku skanowania przedmiotów o bogatej kolorystyce i szczegółach, takich jak fotografie. Z kolei 300 dpi jest standardową rozdzielczością dla skanowania dokumentów, ale nie zaspokaja wymagań związanych z powiększeniem, ponieważ skanując w tej rozdzielczości, obraz po powiększeniu straciłby na wyrazistości. Z kolei 2 400 dpi, choć teoretycznie wyższa, może być zbędna w tym kontekście, prowadząc do nadmiarowego rozmiaru pliku i wydłużenia czasu przetwarzania, co nie jest praktyczne. Takie pomyłki w ocenie właściwej rozdzielczości skanowania mogą prowadzić do nieefektywności w produkcji graficznej, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie dostosowywania parametrów skanowania do specyfikacji projektu.

Pytanie 34

Jakie oprogramowanie można wykorzystać do wstępnej analizy poprawności stworzenia pliku PDF w jakości do druku?

A. Adobe Acrobat

B. Impozycjoner

C. Adobe InDesign

D. Corel Draw

Wybór impozycjonera do oceny pliku PDF jest niewłaściwy, ponieważ impozycjonery służą głównie do układu i przygotowania plików do druku, a nie do ich wstępnej analizy jakościowej. Ich głównym celem jest optymalizacja rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim, co nie obejmuje oceny technicznych aspektów, takich jak rozdzielczość czy kolory. Corel Draw, jako oprogramowanie do grafiki wektorowej, również nie jest narzędziem dedykowanym do analizy plików PDF pod kątem jakości druku. Choć można w nim otworzyć plik PDF i wprowadzić pewne edycje, nie jest to program zaprojektowany do oceny zgodności z branżowymi standardami druku. Z kolei Adobe InDesign jest profesjonalnym narzędziem do projektowania layoutów, jednak podobnie jak Corel Draw, nie oferuje zaawansowanych funkcji analizy jakości plików PDF. Często użytkownicy mogą mylić te programy z Adobe Acrobat, nie zdając sobie sprawy, że nie są one zoptymalizowane do weryfikacji plików pod kątem druku. Przygotowując plik PDF do druku, kluczowe jest, aby używać odpowiednich narzędzi i standardów, takich jak PDF/X, które obsługiwane są przez Adobe Acrobat. To pozwala uniknąć typowych błędów, takich jak nieprawidłowe osadzenie czcionek czy błędy w zarządzaniu kolorami, które mogą prowadzić do niezgodności między tym, co widzimy na ekranie a tym, co zostanie wydrukowane.

Pytanie 35

Redukcja przestrzeni między dwiema literami w układzie tekstu publikacji określana jest jako

A. podkreślaniem

B. justowaniem

C. interlinią

D. kerningiem

W typografii takie rzeczy jak akcentowanie, interlinia czy justowanie to inne sprawy, które dotyczą układu tekstu, ale nie mają nic wspólnego z kerningiem, który zajmuje się odległością między literami. Akcentowanie to po prostu wyróżnianie niektórych części tekstu, żeby były bardziej widoczne, co w komunikacji wizualnej rzeczywiście ma sens, ale nie wpływa na to, jak blisko są litery. Interlinia, czyli odstęp między wierszami, jest ważna dla czytelności tekstu, ale nie ma tutaj nic do rzeczy. A justowanie to technika wyrównywania tekstu, żeby równo wyglądał. Ludzie często mylą te pojęcia, bo nie do końca rozumieją podstawowe zasady typografii. Dlatego warto wiedzieć, czym jest kerning i jak go stosować, bo to wpływa na to, jak ostatecznie będzie wyglądać nasza grafika.

Pytanie 36

W aplikacji Adobe Photoshop narzędzie Lasso wykorzystuje się do realizacji na bitmapie obróbki graficznej określanej jako

A. selekcja

B. wypełnianie

C. rozmycie

D. kadrowanie

Wybór wypełniania jako odpowiedzi na pytanie o zastosowanie narzędzia Lasso w Photoshopie wskazuje na nieporozumienie dotyczące podstawowych funkcji narzędzi graficznych. Wypełnianie odnosi się do procesu dodawania koloru lub tekstury do całego obszaru, co jest całkowicie innym działaniem niż selekcja. Narzędzie Lasso nie wypełnia obszaru, lecz umożliwia jego zaznaczenie, co jest pierwszym krokiem przed wypełnieniem wybranego obszaru. Kolejnym błędem jest utożsamienie rozmycia z funkcjonalnością Lasso. Rozmycie polega na wygładzaniu krawędzi zdjęcia lub obiektu, co również nie jest działaniem realizowanym przez to narzędzie. Poprawne wprowadzenie rozmycia miałoby sens jedynie po dokonaniu selekcji, co nie zmienia faktu, że jest to odrębna operacja. Kadrowanie natomiast to proces przycinania obrazu do określonego rozmiaru lub proporcji, co również różni się od selekcji. Kadrowanie może być zastosowane po selekcji, ale nie jest jego bezpośrednim celem. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi terminami i ich zastosowaniem w praktyce jest kluczowe dla efektywnej pracy w programach graficznych, a także dla osiągnięcia pożądanych rezultatów w projektach graficznych.

Pytanie 37

Termin 'pagina' odnosi się do numeracji

A. rozdziału

B. tomu

C. strony

D. działu

Analizując inne odpowiedzi, należy zauważyć, że termin „rozdział” odnosi się do większej jednostki strukturalnej w ramach książki lub innego dokumentu, która zawiera szereg powiązanych tematów. Rozdziały są używane do grupowania treści w logiczny sposób, ale nie odnoszą się bezpośrednio do samego numerowania stron. Podobnie, termin „dział” odnosi się do segmentu dokumentu, który może obejmować kilka rozdziałów, co sprawia, że jest to pojęcie jeszcze szersze. Natomiast „tom” zazwyczaj oznacza część dzieła wielotomowego, gdzie numeracja jest stosowana do oznaczania całych tomów, a nie konkretnych stron. Liczby tomów są więc zaledwie jedną z metod organizacji publikacji, ale nie odnoszą się bezpośrednio do numerowania stron. Typowe błędy w myśleniu prowadzące do wyboru błędnych odpowiedzi mogą wynikać z mylenia struktury dokumentu z jego organizacją. Użytkownicy mogą myśleć, że wszystkie wymienione terminy odnoszą się do sposobów porządkowania treści, co w rzeczywistości dotyczy tylko niektórych aspektów edytorstwa. Właściwe zrozumienie, że „pagina” odnosi się specyficznie do jednostki numerycznej na stronie, jest kluczowe dla prawidłowej analizy i interpretacji terminologii związanej z publikacją oraz usystematyzowaniem materiałów pisemnych.

Pytanie 38

Podstawowym formatem aplikacji Adobe InDesign jest format

A. AI

B. INDD

C. DOC

D. CDR

Wybór formatów CDR, AI oraz DOC jako odpowiedzi na pytanie dotyczące macierzystego formatu programu Adobe InDesign jest niepoprawny z kilku powodów. Format CDR to natywny plik programu CorelDRAW, który jest używany głównie do grafiki wektorowej, a nie do składu publikacji. Oznacza to, że nie oferuje on tych samych funkcji zarządzania wielostronicowymi dokumentami, jakie są dostępne w InDesign. Z kolei AI to format stworzony przez Adobe Illustrator, również przeznaczony do grafiki wektorowej, a nie do składu tekstu i układów stron. Chociaż Illustrator jest potężnym narzędziem do tworzenia ilustracji i grafiki, nie jest on zoptymalizowany do kompleksowych projektów wydawniczych. Format DOC to z kolei format używany przez Microsoft Word, który jest przeznaczony do edycji tekstów, a nie do profesjonalnego składu. Wybór DOC często prowadzi do problemów z układem i formatowaniem, które są kluczowe w projektowaniu publikacji. W branży graficznej, zrozumienie różnic między tymi formatami jest kluczowe, aby prawidłowo dobierać narzędzia do specyficznych zadań i projektów. Często mylące jest używanie formatów nieprzeznaczonych do składu w kontekście programów takich jak InDesign, co prowadzi do niedoskonałości w ostatecznym produkcie i rozczarowania związanego z niewłaściwym doborem narzędzi.

Pytanie 39

Jakie narzędzie w programie Adobe Photoshop jest najbardziej odpowiednie do eliminacji niewielkich zanieczyszczeń na skanowanym obrazie?

A. Różdżka

B. Rozmycie

C. Stempel

D. Chwytak

Rączka to narzędzie, które służy do przesuwania widoku roboczego w obrębie dokumentu, co nie ma związku z edycją pikseli obrazu. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że rączka może pomóc w naprawach wizualnych, jednak jej funkcjonalność ogranicza się wyłącznie do manipulacji przestrzenią roboczą, a nie do edycji zawartości obrazu. Różdżka, z kolei, jest narzędziem do zaznaczania obszarów o podobnym kolorze, co również nie jest skuteczne w przypadku usuwania plam, ponieważ nie zmienia samych pikseli, a jedynie określa regiony, które można edytować. Użytkownicy mogą błędnie zakładać, że narzędzia do zaznaczania mogą zastąpić narzędzia do klonowania, co prowadzi do nieefektywnej pracy. Natomiast narzędzie Smużenie jest projektowane do rozmywania i wygładzania pikseli, co może jedynie pogorszyć jakość obrazu w przypadku prób usuwania plam, zamiast je eliminować. W związku z tym, aby skutecznie zrealizować usuwanie niedoskonałości, kluczowe jest korzystanie z narzędzia Stempel, które jest odpowiednie do klonowania i precyzyjnej edycji, zamiast polegać na narzędziach, które nie są przeznaczone do tego celu.

Pytanie 40

Jakiego typu obiektyw powinno się zastosować do fotografowania małego owada z bliska?

A. Makroobiektywu

B. Długoogniskowego

C. Teleobiektywu

D. Szerokokątnego

Wybór niewłaściwego obiektywu do fotografowania małych owadów w zbliżeniu może prowadzić do wielu problemów z jakością zdjęć. Długoogniskowe obiektywy, choć doskonałe do fotografowania z dużych odległości, są niewłaściwe w przypadku zbliżeń. Ich konstrukcja nie pozwala na dostateczne zbliżenie się do obiektu, co skutkuje utratą detali i nieostrością. Ponadto, długoogniskowe obiektywy mają tendencję do kompresji perspektywy, co może zniekształcać proporcje małych owadów. Z drugiej strony, szerokokątne obiektywy, mimo że mogą uchwycić dużą ilość sceny, nie nadają się do uchwycenia małych detali w bliskim zasięgu. Ich minimalna odległość ostrzenia jest zwykle większa, co uniemożliwia uzyskanie wyraźnych zdjęć owadów. Teleobiektywy, które są używane do portretów czy fotografii sportowej, również nie nadają się do tego celu, ponieważ ich właściwości optyczne nie pozwalają na wykonanie zdjęć w bliskim zbliżeniu. Stosowanie niewłaściwych obiektywów prowadzi do frustracji i niezadowolenia z efektów pracy, dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki używanego sprzętu oraz dopasowanie go do zamierzonych celów fotograficznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej