Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 10 grudnia 2025 23:39
Data zakończenia: 10 grudnia 2025 23:41

Egzamin niezdany

Wynik: 6/40 punktów (15,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie metody są związane z predefiniowanym obiektem Date w języku JavaScript?

A. row()

B. getMonth() oraz getDay()

C. concat() oraz pop()

D. fromCodePoint()

W języku JavaScript obiekt Date jest predefiniowanym obiektem, który umożliwia operacje związane z datami i czasem. Metody getMonth() oraz getDay() są kluczowymi funkcjami, które pozwalają na uzyskanie informacji o dacie. Metoda getMonth() zwraca miesiąc danej daty, przy czym wartości są indeksowane od 0 (styczeń) do 11 (grudzień). Z kolei metoda getDay() zwraca dzień tygodnia, gdzie wartości wynoszą od 0 (niedziela) do 6 (sobota). Przykładowe użycie tych metod może wyglądać następująco: var date = new Date('2023-10-05'); var month = date.getMonth(); var day = date.getDay(); console.log(month); // 9, console.log(day); // 4. Zgodnie z dokumentacją ECMAScript, obiekt Date i jego metody są standardem w JavaScript, co czyni je niezbędnymi w programowaniu webowym oraz aplikacjach. Dzięki tym metodom programiści mogą efektywnie zarządzać datami w różnych kontekstach, od planowania wydarzeń po analizy czasowe.

Pytanie 2

W JavaScript zdarzenie onKeydown zostanie wywołane, gdy klawisz

A. klawiatury będzie wciśnięty

B. klawiatury będzie zwolniony

C. myszki będzie zwolniony

D. myszki będzie wciśnięty

Odpowiedź, że zdarzenie onKeydown jest wywoływane, gdy klawisz klawiatury został naciśnięty, jest prawidłowa, ponieważ onKeydown jest zdarzeniem, które reaguje na pierwszą interakcję użytkownika z klawiaturą. W praktyce oznacza to, że gdy użytkownik naciśnie dowolny klawisz na klawiaturze, np. literę, cyfrę lub klawisz funkcyjny, zdarzenie onKeydown zostanie wywołane. Jest to kluczowe w kontekście tworzenia interaktywnych aplikacji webowych, ponieważ pozwala programistom na obsługę wejścia użytkownika w czasie rzeczywistym. Na przykład, w aplikacji do edycji tekstu, można wykorzystać onKeydown do aktualizacji zawartości edytora na podstawie wprowadzanego tekstu, co zapewnia płynne doświadczenie użytkownika. Dobrym przykładem zastosowania tego zdarzenia jest również implementacja gier, w których ruchy postaci lub akcje są wykonywane w odpowiedzi na naciśnięcia klawiszy. W standardach W3C dotyczących dostępu i interakcji z użytkownikiem, zdarzenie onKeydown uwzględnia również kwestie dostępności, co jest istotne dla projektowania inkluzywnych aplikacji.

Pytanie 3

Która metoda obiektu location w języku JavaScript pozwala na zamianę aktualnego dokumentu na dokument z adresu podanego w parametrze metody?

A. reaload();

B. replace();

C. open();

D. close();

Wybór metod takich jak open(), close() oraz reload() świadczy o niepełnym zrozumieniu funkcji obiektu location w JavaScript oraz ich zastosowania w kontekście manipulacji dokumentami webowymi. Metoda open() jest używana do otwierania nowych okien przeglądarki lub kart, co nie ma związku z zastępowaniem bieżącego dokumentu. Użytkownicy często mylą tę metodę z funkcjonalnością nawigacyjną, jednak efektem otwarcia nowego okna jest jedynie dodanie nowej instancji, a nie modyfikacja bieżącej. Z kolei close() ma na celu zamknięcie obecnego okna, co również nie odpowiada na potrzebę zmiany dokumentu. Użycie reload() może prowadzić do nieporozumień, gdyż ta metoda odnawia bieżący dokument, ale nie zastępuje go nowym - przeglądarka ponownie ładuje tę samą stronę, co nie spełnia założenia pytania. W praktyce, użytkownik, uznając reload() za właściwe podejście, może napotkać na problemy z wydajnością i użytecznością, gdyż wielokrotne odświeżanie tej samej strony może prowadzić do niepożądanych efektów, takich jak utrata danych w formularzach. Kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy tymi metodami oraz ich odpowiednim zastosowaniem w kontekście nawigacji i zarządzania historią przeglądarki, co jest istotne dla osiągnięcia optymalnego doświadczenia użytkownika.

Pytanie 4

W JavaScript zdarzenie onKeydown zostanie wywołane, gdy klawisz

A. myszki został naciśnięty

B. klawiatury został zwolniony

C. myszki został zwolniony

D. klawiatury został naciśnięty

Zdarzenie onKeydown w JavaScript jest wywoływane, gdy użytkownik naciśnie klawisz na klawiaturze. To fundamentalne zdarzenie jest często wykorzystywane w aplikacjach webowych do obsługi interakcji użytkowników, takich jak wprowadzanie danych czy nawigacja po formularzach. W momencie naciśnięcia klawisza, przeglądarka emituje to zdarzenie, co pozwala programistom na reagowanie na konkretne akcje. Na przykład, jeśli chcemy stworzyć prostą grę opartą na ruchu postaci, możemy wykorzystać onKeydown do wykrywania klawiszy strzałek i poruszania postacią w odpowiednich kierunkach. Warto również zauważyć, że onKeydown różni się od onKeyup, które jest wywoływane, gdy klawisz jest zwolniony, co ma znaczenie w przypadku obsługi sekwencji klawiszy oraz klawiszy modyfikujących, takich jak Shift czy Ctrl. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla tworzenia responsywnych i interaktywnych aplikacji webowych, zgodnych z najlepszymi praktykami programowania.

Pytanie 5

Wskaż właściwy sposób zapisu instrukcji w języku JavaScript.

A. document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " . 3.14 );

B. document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " ; 3.14 );

C. document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " + 3.14 );

D. document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " 3.14 );

Poprawna odpowiedź to 'document.write("Liczba π z dokładnością do 2 miejsc po przecinku ≈ " + 3.14);'. Ta instrukcja w języku JavaScript umożliwia wyświetlenie tekstu oraz wartości liczbowej na stronie internetowej. Kluczowym elementem jest operator konkatenacji '+', który służy do łączenia ze sobą dwóch lub więcej stringów. W tym przypadku łączymy tekst z wartością liczby π. Użycie podwójnych cudzysłowów do otoczenia tekstu jest poprawne, a znaki ucieczki (backslash) przed cudzysłowami wewnętrznymi zapewniają, że JavaScript prawidłowo interpretuje je jako część tekstu, a nie zakończenie stringa. W praktyce często korzysta się z tego typu zapisów do dynamicznego generowania treści na stronach internetowych, co jest zgodne z zasadami programowania obiektowego oraz dobrymi praktykami w zakresie czytelności kodu. Warto również zauważyć, że 'document.write' jest funkcją, którą należy stosować ostrożnie, gdyż może nadpisywać istniejącą zawartość strony, jeśli użyta zostanie po załadowaniu DOM. Dlatego w nowoczesnych aplikacjach webowych preferowane są inne metody, takie jak manipulacja DOM poprzez metody 'appendChild' lub 'innerHTML'.

Pytanie 6

W języku JavaScript, aby w jednym poleceniu zweryfikować, czy dany ciąg tekstowy zawiera inny ciąg, można zastosować metodę

A. valueOf()

B. repeat()

C. includes()

D. substr()

Metody valueOf(), substr() oraz repeat() nie są odpowiednie do sprawdzania, czy dany napis zawiera inny napis, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie ich zastosowań. Metoda valueOf() jest używana do zwracania prymitywnej wartości obiektu, co czyni ją nieprzydatną w kontekście wyszukiwania podciągów w tekstach. Nie ma ona związku z analizą treści stringów. Podobnie, substr() służy do wyodrębniania podciągu z danego napisu, co również nie jest odpowiednie dla kontekstu sprawdzania zawartości. Użycie tej metody wymagałoby najpierw zdefiniowania pozycji początkowej i długości podciągu, co nie odpowiada na pytanie o obecność. Metoda repeat() natomiast, jak sama nazwa wskazuje, powiela dany ciąg znaków określoną liczbę razy. Choć jest przydatna w sytuacjach, gdzie potrzebujemy duplikować tekst, nie może być użyta do weryfikacji istnienia podciągu. Typowym błędem jest mylenie funkcji analitycznych z funkcjami manipulacyjnymi, co prowadzi do frustracji i błędów w kodzie. Ważne jest, aby zrozumieć różnice między metodami oraz ich specyfikę, aby efektywnie korzystać z możliwości, jakie oferuje JavaScript.

Pytanie 7

Dla dowolnego a z przedziału (0, 99) zadaniem funkcji zapisanej w języku JavaScript jest

function fun1(a)
{
    for (n = a; n <= 100; n++)
        document.write(n);
    return n;
}

A. wypisanie liczb z przedziału a .. 100 i zwrócenie wartości zmiennej n

B. wypisanie liczb z przedziału a .. 99 i zwrócenie wartości 100

C. zwrócenie liczb z przedziału a .. 99

D. wypisanie wartości zmiennej a oraz zwrócenie wartości zmiennej n

Wybrane przez Ciebie odpowiedzi są niepoprawne, gdyż nie odzwierciedlają w pełni działania pętli for w JavaScript. Pętla for jest używana do iterowania tyle razy, ile wynosi różnica między 100 a wartością argumentu a, wypisując każdą iterację. Następnie funkcja zwraca wartość o 1 większą niż warunek kończący pętlę (100), co wynosi 101. Błędem było zakładanie, że funkcja zwraca wartości w inny sposób. Przykładowo, jedna z nieprawidłowych odpowiedzi sugerowała, że funkcja zwraca liczby z przedziału a do 99 - jednakże zwracana jest liczba 101. Inna błędna odpowiedź sugerowała, że funkcja wypisuje wartość zmiennej a i zwraca wartość zmiennej n - jednakże wypisywane są liczby od a do 100, a zwracana jest wartość 101. Kolejnym błędem było zakładanie, że funkcja zwraca wartość 100 - co jest nieprawdą, gdyż funkcja zwraca wartość 101. Zrozumienie działania pętli for i funkcji zwracających wartości jest kluczowe dla programowania w JavaScript, dlatego warto poświęcić więcej czasu na praktykę i naukę tych konceptów.

Pytanie 8

Aby zrealizować opisane czynności w JavaScript, konieczne jest umieszczenie poniższego kodu w znaczniku <script>

A. A = prompt("Podaj kwalifikację: "); document.write("Kwalifikacja: ".A)

B. A = alert("Podaj kwalifikację: "); document.write("Kwalifikacja: "+A)

C. A = prompt("Podaj kwalifikację: "); document.write("Kwalifikacja: "+A)

D. A << prompt("Podaj kwalifikację: "); document.write("Kwalifikacja: "+A)

W JavaScript użycie funkcji prompt() pozwala na wyświetlenie okna dialogowego, które umożliwia użytkownikowi wprowadzenie danych. W przypadku poprawnej odpowiedzi kod A = prompt('Podaj kwalifikację: '); document.write('Kwalifikacja: '+A); realizuje dokładnie te kroki. Funkcja prompt() czeka na wprowadzenie danych przez użytkownika i zwraca wprowadzaną wartość, która jest następnie przypisywana do zmiennej A. Następnie document.write() jest używane do bezpośredniego wstawienia zawartości zmiennej A na stronę internetową w połączeniu z tekstem 'Kwalifikacja: '. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami tworzenia aplikacji internetowych, gdzie dynamiczne wprowadzanie danych przez użytkownika i ich wyświetlanie jest kluczowe. Używanie prompt() jest powszechne w prostych aplikacjach do interakcji z użytkownikiem, lecz w bardziej zaawansowanych projektach zaleca się korzystanie z bardziej zaawansowanych metod jak formularze HTML czy asynchroniczne żądania sieciowe. Niemniej jednak, zrozumienie działania prompt() oraz document.write() jest podstawowe dla tworzenia dynamicznych stron WWW i stanowi fundament dalszej nauki w JavaScript.

Pytanie 9

Jak prawidłowo skomentować linię kodu w języku Java Script? Komentarz powinien być umieszczony po znakach //

x = Math.max(a,b,c); //

A. w zmiennej x maksymalna wartość ze zmiennych a, b, c

B. wybór losowej wartości ze zmiennych a, b i c

C. nieprawidłowe dane

D. w zmiennej x minimalna wartość ze zmiennych a, b, c

Odpowiedź numer 1 jest całkiem trafna, bo funkcja Math.max w JavaScript tak naprawdę najpierw sprawdza, która z podanych wartości jest największa. W tym wypadku, x = Math.max(a, b, c) zwraca największą liczbę z a, b i c i przypisuje ją do x. To jest super przydatne, gdy musisz szybko porównać jakieś liczby, na przykład podczas analizowania danych albo ustalania maksymalnych limitów w aplikacjach internetowych. Math.max to część wbudowanej biblioteki Math, która ma sporo przydatnych funkcji. Wykorzystanie tej funkcji jest zgodne z dobrymi praktykami programowania, bo jest szybka i bezpieczna. Co ważne, Math.max przyjmuje różną liczbę argumentów, więc można ją łatwo dopasować do swoich potrzeb. Używanie tej funkcji naprawdę poprawia czytelność kodu, a to jest kluczowe w projektach, gdzie inne osoby mogą musieć zrozumieć nasz kod.

Pytanie 10

W języku JavaScript zdefiniowano funkcję o nazwie liczba_max, która porównuje trzy liczby naturalne przekazane jako argumenty i zwraca największą z nich. Prawidłowa forma wywołania tej funkcji, razem z przypisaniem jej wyniku, powinna wyglądać następująco

A. liczba_max(a, b, c);

B. liczba_max(a, b, c, wynik);

C. liczba_max(a, b, c) = wynik;

D. var wynik = liczba_max(a, b, c);

Prawidłowe wywołanie funkcji w języku JavaScript wymaga zrozumienia podstawowych zasad dotyczących przekazywania argumentów oraz przypisywania wartości. W kontekście podanych odpowiedzi, wiele z nich nie spełnia tych wymogów. Niewłaściwe przypisanie w postaci 'liczba_max(a, b, c, wynik);' sugeruje, że funkcja oczekuje czterech parametrów, co może być mylące. Funkcje w JavaScript przyjmują argumenty, które są przekazywane poprzez użycie odpowiednich zmiennych, a nie poprzez dodatkowe wartości, co skutkuje błędnym wywołaniem. Również wyrażenie 'liczba_max(a, b, c) = wynik;' jest niezgodne z zasadami składniowymi JavaScript, ponieważ nie można przypisywać wartości do wyniku wywołania funkcji. Takie podejście prowadzi do błędów, ponieważ zwracana wartość funkcji nie jest zmienną, a sposobem na uzyskanie wyników. Kolejna koncepcja do zrozumienia to fakt, że funkcje w JavaScript zwracają wartości, które mogą być przypisywane do zmiennych, a nie ustalane na podstawie wywołania funkcji. Typowe błędy myślowe to nieporozumienie dotyczące tego, jak działa mechanizm zwracania wartości oraz niewłaściwe założenie, że funkcje mogą zmieniać wartości zewnętrznych zmiennych bezpośrednio. Zrozumienie tych zasad jest fundamentalne w programowaniu i kluczowe dla skutecznego wykorzystania funkcji w praktycznych aplikacjach.

Pytanie 11

Aby uruchomić skrypt JavaScript, potrzebne jest oprogramowanie

A. serwera WWW

B. przeglądarki internetowej

C. serwera MySQL

D. debuggera JavaScript

W kontekście uruchamiania skryptów JavaScript, odpowiedzi sugerujące potrzeby związane z debugerem JavaScript, serwerem WWW czy bazą danych MySQL są wynikiem nieporozumienia dotyczącego roli, jaką pełnią te technologie w ekosystemie webowym. Debuger JavaScript to narzędzie, które wspomaga programistów w identyfikowaniu błędów w kodzie, ale sam w sobie nie jest wymagany do uruchomienia skryptu. Można pisać i testować skrypty JavaScript bezpośrednio w przeglądarkach, które mają wbudowane funkcjonalności debugujące, co czyni ten element zbędnym na etapie uruchamiania. Serwer WWW jest potrzebny do hostowania stron internetowych i dostarczania ich do przeglądarek, ale nie jest konieczny, jeśli użytkownik testuje skrypty lokalnie. Na przykład, wiele deweloperów korzysta z lokalnych środowisk, aby uruchamiać skrypty JavaScript bez potrzeby wdrażania ich na serwerze. Z kolei serwer MySQL jest bazą danych, która nie ma żadnego związku z uruchamianiem kodu JavaScript; jej rola sprowadza się do przechowywania danych, które mogą być pobierane przez aplikacje webowe. To typowe pomylenie funkcji różnych komponentów technologicznych, które może prowadzić do mylnego przekonania o konieczności posiadania ich dla podstawowego działania skryptów JavaScript.

Pytanie 12

Jakie będzie działanie podanych instrukcji JavaScript?

var elementy = document.getElementsByClassName("styl1");
   for(var i = 0; i < elementy.length; i++)
     elementy[i].style.fontWeight = "bolder";

A. Wyłącznie dla pierwszego elementu przypisanego do klasy styl1 zostanie nadany styl pogrubienia tekstu bolder

B. Jedynie dla elementu o id równym styl1 będzie przypisany styl pogrubienia tekstu na bolder

C. Dla wszystkich elementów przypisanych do klasy styl1 zostanie nadany styl pogrubienia tekstu bolder

D. Dla wszystkich elementów na stronie zostanie zastosowany styl pogrubienia tekstu na bolder

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Instrukcje JavaScript w pytaniu wykorzystują metodę getElementsByClassName aby pobrać kolekcję wszystkich elementów na stronie które posiadają przypisaną klasę styl1. Metoda ta zwraca obiekt typu HTMLCollection który przypomina tablicę i zawiera odniesienia do elementów DOM posiadających określoną klasę. Następnie za pomocą pętli for przechodzimy przez każdy z tych elementów i zmieniamy ich styl na bolder przypisując nową wartość do właściwości style.fontWeight. Dzięki temu każdy element w kolekcji zostaje zmodyfikowany i wyświetlany z pogrubioną czcionką. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie manipulacji DOM w JavaScript gdyż jest to sposób efektywny i bezpośredni. Użycie klas do grupowania elementów HTML pozwala na jednoczesne stosowanie stylów i operacji na grupach elementów co jest kluczowe w dynamicznym modelu tworzenia stron internetowych. Warto zwrócić uwagę na fakt że nazwy klas są czułe na wielkość liter co oznacza że styl1 i Styl1 byłyby traktowane jako różne klasy.

Pytanie 13

Na listingu kodu JavaScript w wykropkowanej części definicji obiektu osoba należy wpisać kod, który prawidłowo obsłuży instrukcję osoba.j = "PL"; Który to będzie kod?

 var osoba = {
    imie: "Jan",
    jezyk: "EN",
    set j(nazwa) {  ...  }
};

A. return this.j;

B. this.jezyk = nazwa;

C. return this.jezyk;

D. this.j = nazwa;

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Twoja odpowiedź jest poprawna. W pytaniu mamy do czynienia z obiektem 'osoba' w JavaScript, który posiada właściwości 'imie' i 'jezyk'. Właściwość 'jezyk' jest obsługiwana przez setter 'set j(nazwa)', którego zadaniem jest przypisanie wartości do tej właściwości. Instrukcja 'osoba.j = "PL";' oznacza, że chcemy ustawić wartość 'PL' dla właściwości 'jezyk'. Aby to osiągnąć, setter musi przypisać tę wartość do właściwości 'jezyk'. Dlatego poprawnym kodem jest 'this.jezyk = nazwa;'. 'This' w tym kontekście odnosi się do obiektu 'osoba', a 'nazwa' to wartość, którą chcemy przypisać do właściwości 'jezyk'. To przykład dobrej praktyki zarządzania stanem obiektu w JavaScript, a także dobrej praktyki tworzenia setterów, które są integralną częścią programowania zorientowanego obiektowo.

Pytanie 14

W języku JavaScript, by zmodyfikować wartość atrybutu elementu HTML, po uzyskaniu obiektu za pomocą metody getElementById należy użyć

A. pola innerHTML

B. metody getAttribute

C. metody setAttribute

D. pola attribute oraz wskazać nazwę atrybutu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda setAttribute w JavaScript jest kluczowym narzędziem do zmiany wartości atrybutów elementów HTML. Po uzyskaniu dostępu do elementu za pomocą getElementById, zastosowanie setAttribute pozwala nie tylko na modyfikację istniejących atrybutów, ale także na dodawanie nowych, co jest istotne w dynamicznym zarządzaniu dokumentem HTML. Przykładowo, jeśli mamy element <img id='myImage' src='oldImage.png'>, możemy zmienić źródło obrazu na nowy plik, używając kodu: document.getElementById('myImage').setAttribute('src', 'newImage.png'). Warto pamiętać, że setAttribute przyjmuje dwa argumenty: nazwę atrybutu oraz nową wartość. Zgodnie z najlepszymi praktykami, zawsze warto upewnić się, że element istnieje przed próbą zmiany jego atrybutów, co można osiągnąć poprzez sprawdzenie, czy zwrócony obiekt nie jest nullem. Dzięki temu kod staje się bardziej odporny na błędy i bezpieczniejszy.

Pytanie 15

W języku JavaScript, aby zweryfikować, czy liczba mieści się w zakresie (100;200>, należy użyć zapisu:

A. if (liczba > 100 || liczba <= 200)

B. if (liczba < 100 || liczba >= 200)

C. if (liczba > 100 && liczba <= 200)

D. if (liczba < 100 && liczba <= 200)

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zaznaczyłeś odpowiedź 'if (liczba > 100 && liczba <= 200)', i to jest całkiem trafne! Warunek ten sprawdza, czy liczba jest w przedziale od 100 do 200, co jest mega ważne. Wiesz, '>' oznacza, że liczba musi być większa niż 100, a '<=' pozwala na 200, ale nic większego. To coś, co często wykorzystujemy w programach, żeby kontrolować dane od użytkowników. Jak na przykład przy rejestracji – chcemy mieć pewność, że wszystko jest w normie. Umiejętność walidacji danych to kluczowa sprawa w programowaniu, bo dzięki temu możemy unikać różnych błędów. Fajnie, że zauważasz, jak operatory logiczne, takie jak '&&', mogą pomóc w budowaniu bardziej złożonych warunków – to czyni nasze aplikacje lepszymi. Ważne, żebyś rozumiał, jak to działa, bo to na pewno przyda się w przyszłości!

Pytanie 16

Który zapis w języku JavaScript daje jednakowy rezultat do przedstawionego kodu?

x = 0;
x += 10;

A. x = 10; x = x + 10;

B. x = 0; x--; x *= 9;

C. x = 0; x++; x = x + 9;

D. x = 10; x = 0;

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Doskonale! Wybrałeś prawidłową odpowiedź, która jest zgodna z przykładem kodu przedstawionym na zdjęciu. W JavaScript, zapis 'x = 0; x++; x = x + 9;' działa w następujący sposób: najpierw zmienna 'x' jest inicjalizowana wartością 0. Następnie, operator inkrementacji '++', zwiększa wartość zmiennej 'x' o 1. Końcowa instrukcja dodaje 9 do obecnej wartości zmiennej 'x', która wynosi 1. W rezultacie końcowa wartość zmiennej 'x' wynosi 10, co jest zgodne z kodem przedstawionym na zdjęciu. To jest praktyczne zastosowanie operatorów inkrementacji oraz dodawania w JavaScript, umożliwiające manipulację wartościami zmiennych. To jest ważne w kontekście algorytmów i operacji matematycznych. Warto zwrócić uwagę, że operator '++' jest skrótem dla 'x = x + 1', co jest zgodne ze standardami JavaScript.

Pytanie 17

Fragment kodu w języku JavaScript realizujący dodawanie dwóch liczb ma poniższą postać. Aby dodawanie wykonane było po kliknięciu przycisku o nazwie "dodaj", należy w wykropkowane miejsce wstawić

Podaj pierwszą liczbę: <input type="text" name="liczba1" />
 Podaj drugą liczbę: <input type="text" name="liczba2" />
 ….
 <script type=text/javascript>
 function dodaj()
 {
     // ta funkcja realizuje dodawanie i podaje jego wynik
 }
 </script>

A. <button onselect="return dodaj()">oblicz</button>

B. <button onclick="return dodaj()">dodaj</button>

C. <button onclick="return oblicz()">dodaj</button>

D. <button onselect="return dodaj()">dodaj</button>

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Gratulacje, wybrałeś poprawną odpowiedź. Przycisk w JavaScript jest aktywowany poprzez zdarzenie onclick, które jest wyzwalane po kliknięciu przycisku. Właściwość onclick jest jednym z wielu zdarzeń w JavaScript, które są używane do obsługi interakcji użytkownika. Kiedy użytkownik kliknie przycisk, zdarzenie onclick jest wywoływane i kod zawarty w tym zdarzeniu jest wykonany. W tym przypadku, kod to 'return dodaj()', co oznacza, że funkcja 'dodaj' jest wywoływana. Ta funkcja została zdefiniowana w skrypcie JavaScript i realizuje dodawanie dwóch liczb. Zdarzenie onclick jest często używane w praktycznych zastosowaniach, takich jak przyciski subskrybcji, przyciski do logowania czy przyciski do przesyłania formularzy. Zasada ta jest zgodna z dobrymi praktykami programowania, które zalecają utrzymanie interakcji użytkownika w kodzie JavaScript zamiast HTML.

Pytanie 18

W JavaScript, aby wyodrębnić fragment tekstu pomiędzy wskazanymi indeksami, powinno się zastosować metodę

A. slice()

B. concat()

C. replace()

D. trim()

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda slice() w języku JavaScript jest kluczowym narzędziem do wydobywania fragmentów ciągów tekstowych. Umożliwia wyodrębnienie podciągu na podstawie określonych indeksów początkowego i końcowego. Przykładowo, jeśli mamy napis 'JavaScript' i chcemy uzyskać 'Script', możemy użyć slice(4, 10). Indeks początkowy jest wliczany, a końcowy jest wykluczany, co zapewnia elastyczność w manipulacji ciągami. Metoda slice() nie modyfikuje oryginalnego ciągu, co jest zgodne z zasadą immutability w funkcjonalnym programowaniu, zwiększając bezpieczeństwo danych. Metoda ta obsługuje również ujemne indeksy, co pozwala na łatwe wyodrębnianie fragmentów z końca napisu. Warto pamiętać, że slice() jest preferowana, gdyż jest bardziej czytelna i intuicyjna w porównaniu z innymi metodami do manipulacji tekstem, jak substr() czy substring().

Pytanie 19

W języku JavaScript należy uzyskać dostęp do elementu w pierwszym akapicie podanego kodu HTML. Jak można to zrobić za pomocą funkcji

<p>pierwszy paragraf</p>
<p>drugi paragraf</p>
<p>trzeci paragraf</p>
...

A. getElementByTagName('p')[0];

B. getElementById('p1');

C. getElement('p');

D. getElementByClassName('p.1')[0];

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Metoda getElementsByTagName('p')[0] jest prawidłowym sposobem odwołania się do pierwszego elementu <p> w dokumencie HTML. Funkcja getElementsByTagName zwraca kolekcję wszystkich elementów o określonej nazwie tagu. W przypadku użycia tagu 'p', funkcja zwraca tablicę wszystkich paragrafów. Aby uzyskać dostęp do pierwszego paragrafu, korzystamy z indeksu [0], co jest zgodne z konwencją numerowania od zera w językach programowania. Praktyczne zastosowanie tej metody obejmuje manipulację treścią lub stylami pierwszego paragrafu, na przykład zmiana jego tekstu za pomocą innerHTML lub dodanie klasy CSS w celu zmiany jego wyglądu. Stosowanie getElementsByTagName jest zgodne z powszechnymi standardami i dobrymi praktykami w pracy z DOM (Document Object Model) w JavaScript. Ważne jest zrozumienie tego mechanizmu, aby efektywnie operować na elementach HTML oraz tworzyć dynamiczne i interaktywne strony internetowe. Warto również pamiętać, że metoda ta zwraca dynamiczną kolekcję, co oznacza, że zmiany w DOM automatycznie wpływają na zawartość zwróconej kolekcji.

Pytanie 20

Po wykonaniu poniższego kodu JavaScript, który operuje na wcześniej przygotowanej tablicy liczby, w zmiennej wynik znajduje się suma

var wynik = 0;
for (i = 0; i < 100; i++)
  if (liczby[i] % 2 == 0)
    wynik += liczby[i];

A. wszystkich elementów tablicy

B. dodatnich elementów tablicy

C. parzystych elementów tablicy

D. nieparzystych elementów tablicy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Przedstawiony kod JavaScript oblicza sumę wszystkich parzystych elementów tablicy liczby. W języku JavaScript operator modulo (%) jest używany do obliczania reszty z dzielenia. W tym przypadku liczby[i] % 2 == 0 sprawdza, czy dany element tablicy liczby jest parzysty. Jeśli reszta z dzielenia przez 2 wynosi 0, oznacza to, że liczba jest parzysta. Dlatego każda parzysta liczba z tablicy jest dodawana do zmiennej wynik. Warto zauważyć, że pętla for przechodzi przez pierwsze 100 elementów tablicy, co sugeruje, że tablica liczby musi mieć co najmniej 100 elementów. Tego typu operacje są często wykorzystywane w praktycznych zastosowaniach, takich jak analiza danych, gdzie konieczne jest filtrowanie i przetwarzanie określonych wartości z dużych zbiorów danych. Dobre praktyki zalecają, aby zrozumieć zarówno składnię, jak i zastosowanie operacji warunkowych i pętli, co jest kluczowe w efektywnym programowaniu. Takie rozwiązania są fundamentem optymalnego przetwarzania danych, a ich zrozumienie umożliwia tworzenie bardziej złożonych algorytmów.

Pytanie 21

W języku JavaScript trzeba zapisać warunek, który będzie prawdziwy, gdy zmienna a będzie jakąkolwiek liczbą naturalną dodatnią (bez 0) lub zmienna b przyjmie wartość z zamkniętego przedziału od 10 do 100. Wyrażenie logiczne w tym warunku ma formę

A. (a>0) || ((b>=10) || (b<=100))

B. (a>0) || ((b>=10) && (b<=100))

C. (a>0) && ((b>=10) || (b<=100))

D. (a>0) && ((b>=10) && (b<=100))

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Warunek zapisany w języku JavaScript jako (a>0) || ((b>=10) && (b<=100)) jest poprawny, ponieważ spełnia wymagania dotyczące sprawdzenia, czy zmienna a jest liczbą naturalną dodatnią oraz czy zmienna b mieści się w przedziale od 10 do 100. Wyrażenie logiczne wykorzystuje operator || (alternatywa), który zwraca true, jeśli przynajmniej jeden z warunków jest spełniony. Warunek a>0 zapewnia, że zmienna a jest większa od zera, co jest zgodne z definicją liczb naturalnych dodatnich. Z kolei wyrażenie (b>=10) && (b<=100) sprawdza, czy zmienna b jest w zadanym przedziale, co jest zgodne z wymaganiami. Wartości graniczne 10 i 100 są uwzględnione dzięki operatorowi && (konjunkcja), który wymaga, aby oba warunki były prawdziwe, aby całe wyrażenie zwróciło true. W praktyce, takie podejście można wykorzystać w różnych kontekstach, np. walidacji danych wejściowych w formularzach internetowych, gdzie kluczowe jest zapewnienie, że użytkownik wprowadza poprawne wartości. Tego rodzaju wyrażenia logiczne są fundamentem programowania w JavaScript, umożliwiając tworzenie bardziej złożonych logik aplikacji. Zgodnie z dokumentacją ECMAScript, użycie operatorów logicznych jest standardowym sposobem na przetwarzanie warunków w programowaniu.

Pytanie 22

Która z wymienionych metod umożliwia wyświetlenie komunikatu w konsoli przeglądarki internetowej przy użyciu języka JavaScript?

A. console.write("test");

B. console.print("test");

C. console.echo("test");

D. console.log("test");

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'console.log("test");' jest poprawna, ponieważ jest to standardowa metoda w JavaScript, służąca do wypisywania komunikatów w konsoli przeglądarki. Funkcja console.log jest powszechnie stosowana przez programistów do debugowania kodu i monitorowania wartości zmiennych w czasie rzeczywistym. Umożliwia to efektywne śledzenie działania aplikacji internetowych oraz szybkie identyfikowanie błędów. Przykładowo, jeśli chcemy sprawdzić wartość zmiennej, możemy użyć polecenia console.log(myVariable);, co pozwoli nam zobaczyć aktualny stan zmiennej w konsoli. Warto również pamiętać, że console.log obsługuje różne typy danych, w tym obiekty i tablice, co czyni go niezwykle wszechstronnym narzędziem w arsenale programisty. Używanie tej metody jest zgodne z dobrymi praktykami w programowaniu, ponieważ pozwala na przejrzystość i lepsze zrozumienie logiki aplikacji. W kontekście pracy z konsolą, warto zaznajomić się również z innymi metodami, takimi jak console.error, console.warn czy console.info, które umożliwiają różnicowanie wypisywanych komunikatów według ich znaczenia.

Pytanie 23

W podanym kodzie JavaScript ponumerowano linie dla ułatwienia. W programie występuje błąd, ponieważ po wykonaniu żadna wiadomość nie jest wyświetlana. Aby usunąć ten błąd, należy

1. if (a < b)
2. document.write(a);
3. document.write(" jest mniejsze");
4. else
5. document.write(b);
6. document.write(" jest mniejsze");

A. dodać nawiasy klamrowe w sekcjach if oraz else

B. umieścić znaki $ przed nazwami zmiennych

C. w liniach 3 i 6 zamienić znaki cudzysłowu na apostrof, np. ' jest mniejsze'

D. w liniach 2 i 5 zmienne a i b umieścić w cudzysłowach

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wstawienie nawiasów klamrowych do sekcji 'if' oraz 'else' jest kluczowe dla prawidłowego działania kodu w JavaScript. Kiedy nie używamy nawiasów klamrowych, język domyślnie interpretuje tylko jedną linię jako część bloku 'if' lub 'else'. W sytuacji, gdy mamy więcej niż jedną operację do wykonania w ramach tego samego warunku, brak nawiasów prowadzi do błędów wykonania. Przykład: jeśli chcemy wyświetlić komunikat oraz wartość zmiennej 'a', musimy objąć te operacje nawiasami klamrowymi. Warto również pamiętać, że korzystanie z nawiasów klamrowych zwiększa czytelność kodu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami programistycznymi. Stosowanie tej zasady pozwala unikać niejednoznaczności i potencjalnych błędów w logicznych blokach kodu. Dodatkowo, pomocne jest testowanie kodu w środowiskach, które wyłapują błędy syntaktyczne, co ułatwia wczesne wykrywanie problemów.

Pytanie 24

Przedstawiona funkcja napisana w kodzie JavaScript ma na celu:

function oblicz(a, n)
 {
     wynik = 1;
     for(i = 0; i < n; i++)
         wynik *= a;
     return (wynik);
 }

A. wpisać wyniki mnożenia a przez n

B. zwrócić iloczyn kolejnych liczb od 1 do a

C. zwrócić wynik potęgowania a^n

D. wpisać kolejne liczby od a do n

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Funkcja w kodzie JavaScript przedstawionym w pytaniu ma na celu zwrócenie wyniku potęgowania liczby a do potęgi n. Widzimy to poprzez analizę kodu: rozpoczyna się od inicjalizacji zmiennej wynik z wartością 1, a następnie w pętli for realizowana jest operacja mnożenia wyniku przez a dokładnie n razy. W ten sposób wynik = wynik * a jest wykonywane iteracyjnie, co oznacza że a jest mnożone przez siebie n razy. Taka operacja jest definicją potęgowania: a do potęgi n oznacza a mnożone n-krotnie. Tego rodzaju funkcje są fundamentalne w programowaniu, szczególnie w kontekście matematycznych obliczeń czy symulacji wymagających wielokrotnych potęgowań, np. w zastosowaniach naukowych i inżynieryjnych. Dobrą praktyką jest również optymalizacja tego typu funkcji używając wbudowanych metod jak Math.pow w JavaScript, co zwiększa czytelność i efektywność kodu. Rozumienie potęgowania jest kluczowe w algorytmach opartych na teorii liczb, kryptografii czy w grafice komputerowej, gdzie operacje te mogą być wysoce złożone i wymagają szczególnej optymalizacji.

Pytanie 25

Jak należy prawidłowo udokumentować wzorcowanie pola nazwa we fragmencie kodu JavaScript?

function validateForm(Form)
 { 
 reg=/^\[1-9\]*[A-ZŻŹĘĄĆŚÓŁŃ]{1}[a-zżźćńółęąś]{2,}$/;
 wyn = Form.nazwa.value.match(reg);
 if (wyn == null) {
     alert("Proszę podać poprawną nazwę");
     return false;
 }
 return true;
 }

A. /* Pole nazwa powinno składać się w kolejności: z ciągu cyfr (z wyłączeniem 0), następnie dużej litery i ciągu małych liter. */

B. /* Pole nazwa może składać się z dowolnego ciągu cyfr (z wyłączeniem 0), małych i dużych liter. */

C. /* Pole nazwa może zawierać dowolny ciąg cyfr (z wyłączeniem 0), następnie musi zawierać dużą literę i ciąg minimum dwóch małych liter. */

D. /* Pole nazwa musi składać się w kolejności: z ciągu cyfr (z wyłączeniem 0), następnie dużej litery i dwóch małych liter. */

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź druga jest poprawna, ponieważ dokładnie opisuje wzorzec walidacji użyty w kodzie JavaScript. Wyrażenie regularne określa, że pole nazwa może zaczynać się od dowolnej liczby cyfr od 1 do 9, co oznacza, że cyfra 0 jest wykluczona, co jest zgodne z opisem. Następnie musi wystąpić jedna duża litera, co jest również zgodne z wymogiem wzorca. Kolejnym wymogiem jest wystąpienie co najmniej dwóch małych liter, co także jest zgodne z przedstawionym wzorcem. Poprawna i precyzyjna dokumentacja kodu ma kluczowe znaczenie dla utrzymania oraz dalszego rozwoju oprogramowania. Dobrze udokumentowane wyrażenia regularne pozwalają na lepsze zrozumienie logiki walidacji i ułatwiają pracę zespołom deweloperskim. Warto również zauważyć, że stosowanie wyrażeń regularnych w walidacji danych wejściowych jest standardową praktyką w branży IT, szczególnie w aplikacjach webowych, gdzie dane użytkowników wymagają szczegółowego sprawdzania pod kątem poprawności i bezpieczeństwa. Dzięki temu można uniknąć potencjalnych błędów i ataków wynikających z niewłaściwie przetworzonych danych.

Pytanie 26

Zapis przedstawiony w języku JavaScript oznacza, że

x = przedmiot.nazwa();

A. nazwa to pole klasy przedmiot.

B. nazwa to właściwość obiektu przedmiot.

C. zmienna x będzie przechowywać wynik działania metody nazwa.

D. zmienna x będzie przechowywać wynik działania funkcji przedmiot.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ wyrażenie w języku JavaScript x = przedmiot.nazwa(); oznacza, że zmienna x zostanie przypisana do wyniku działania metody nazwa, która jest wywoływana na obiekcie przedmiot. W JavaScript metody są funkcjami zdefiniowanymi jako właściwości obiektów. Kiedy wywołujemy metodę, dodajemy nawiasy okrągłe do jej nazwy, co powoduje jej wykonanie. W przypadku poprawnego zdefiniowania metody nazwa w obiekcie przedmiot, wykonanie tej metody zwróci wartość, która zostanie przypisana do zmiennej x. Taki sposób przypisywania wartości jest powszechnie stosowany w programowaniu obiektowym, co umożliwia dynamiczne uzyskiwanie danych z obiektów. Przykładem zastosowania może być np. obiekt Uzytkownik z metodą pobierzImie(), która zwraca imię użytkownika. Dzięki temu można elastycznie zarządzać danymi obiektów i tworzyć złożone aplikacje. Dobre praktyki programistyczne zalecają czytelne nazywanie metod i korzystanie z nich wtedy, gdy logicznie grupują funkcjonalność, co ułatwia utrzymanie i rozwijanie kodu.

Pytanie 27

DOM oferuje funkcje i atrybuty, które w JavaScript umożliwiają

A. przesyłanie danych formularza bezpośrednio do bazy danych

B. pobieranie i modyfikowanie elementów strony załadowanej w przeglądarce

C. wykonywanie operacji na zmiennych przechowujących wartości liczbowe

D. manipulowanie łańcuchami zadeklarowanymi w kodzie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
DOM (Document Object Model) to interfejs programistyczny, który umożliwia manipulację strukturą dokumentu HTML lub XML za pomocą języka JavaScript. Odpowiedź dotycząca pobierania i modyfikowania elementów strony jest poprawna, ponieważ DOM dostarcza zestaw metod, takich jak getElementById, getElementsByClassName, czy querySelector, które pozwalają programistom na selekcję, edytowanie, dodawanie lub usuwanie elementów w drzewie DOM. Na przykład, używając metody document.getElementById('example'), możemy uzyskać dostęp do konkretnego elementu na stronie oraz zmienić jego zawartość, styl czy atrybuty. Takie manipulacje są kluczowe w tworzeniu interaktywnych aplikacji webowych, które reagują na działania użytkownika, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie programowania front-end. Zmiany w DOM mogą także wpływać na wydajność strony, dlatego stosowanie odpowiednich metod i technik, takich jak unikanie zbyt częstych reflowów czy repaints, jest niezbędne dla optymalizacji. Warto również zaznaczyć, że stosowanie bibliotek, takich jak jQuery, może uprościć proces manipulacji DOM.

Pytanie 28

Który język programowania powinien być wykorzystany do stworzenia skryptu działającego po stronie klienta w przeglądarce internetowej?

A. PHP

B. JavaScript

C. Perl

D. Python

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
JavaScript to język programowania, który został stworzony z myślą o dynamicznym tworzeniu treści i interakcji w przeglądarkach internetowych. Umożliwia on programistom wykonywanie skryptów bezpośrednio na stronie internetowej, co pozwala na tworzenie responsywnych interfejsów użytkownika oraz interakcji z elementami HTML i CSS. JavaScript jest językiem skryptowym, który obsługuje wiele nowoczesnych technologii webowych, takich jak AJAX, co umożliwia asynchroniczne ładowanie danych bez przeładowania całej strony. Dzięki wykorzystaniu JavaScriptu, programiści mogą implementować różnorodne efekty wizualne, animacje oraz walidację formularzy w czasie rzeczywistym. Język ten jest wspierany przez wszystkie popularne przeglądarki internetowe i stał się standardem de facto dla skryptów po stronie klienta. Przykładowo, większość aplikacji webowych, takich jak Gmail czy Facebook, korzysta z JavaScriptu do poprawy doświadczeń użytkowników. Warto również zaznaczyć, że JavaScript jest kluczowym elementem ekosystemu programistycznego, łączącym inne technologie, takie jak HTML i CSS, co czyni go niezwykle wszechstronnym narzędziem w codziennej pracy programistów.

Pytanie 29

W skrypcie JavaScript operatory: ||, && zaliczane są do kategorii operatorów

A. arytmetycznych

B. bitowych

C. przypisania

D. logicznymi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'logicznym' jest poprawna, ponieważ w języku JavaScript operatory || (logiczne OR) i && (logiczne AND) są klasyfikowane jako operatory logiczne. Te operatory służą do wykonywania operacji na wartościach logicznych (prawda/fałsz). Użycie operatora && powoduje, że wyrażenie zwraca prawdę tylko wtedy, gdy oba operandy są prawdziwe. Z kolei operator || zwraca prawdę, jeśli przynajmniej jeden operand jest prawdziwy. Przykładem ich zastosowania może być warunkowe wykonywanie kodu, np. w instrukcjach if, gdzie możemy sprawdzić, czy spełnione są określone warunki. Standardowe praktyki programistyczne zalecają używanie tych operatorów do efektywnego zarządzania logiką programów, co zwiększa ich czytelność i umożliwia łatwiejszą konserwację. Ważne jest także zrozumienie, że operatory te wykonują krótką ocenę (short-circuit evaluation), co oznacza, że nie obliczają drugiego operandu, jeśli pierwszy już decyduje o wyniku. Dzięki tym właściwościom, operatory logiczne są kluczowym elementem wszelkich aplikacji programistycznych, które potrzebują podejmować decyzje w oparciu o różne warunki.

Pytanie 30

W języku JavaScript, aby zweryfikować, czy liczba leży w zakresie 100,200>, należy użyć:

A. if(liczba<100 || liczba>=200)

B. if(liczba>100 && liczba <=200)

C. if (liczba>100 || liczba<=200)

D. if(liczba<100 && liczba<=200)

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby sprawdzić, czy liczba znajduje się w przedziale od 100 do 200 włącznie w języku JavaScript, należy użyć operatora logicznego AND (&&). Wyrażenie if(liczba > 100 && liczba <= 200) oznacza, że liczba musi być większa niż 100 oraz jednocześnie mniejsza lub równa 200. Przykład: jeśli mamy liczby 150 i 250, to 150 spełnia warunki tego warunku (jest większa od 100 i mniejsza lub równa 200), podczas gdy 250 nie spełnia (jest większa od 200). Kluczowe jest zrozumienie operatorów porównania oraz logicznych w JavaScript. Zgodnie z ECMAScript, językiem, na którym oparty jest JavaScript, użycie operatora AND w tym kontekście jest standardowym podejściem do określenia, czy wartość znajduje się w danym przedziale. Poprawne użycie tych operatorów jest istotne dla logiki programów oraz dostosowywania warunków do różnych sytuacji, co jest niezbędne w codziennej pracy programisty.

Pytanie 31

W JavaScript, funkcja matematyczna Math.pow() jest wykorzystywana do obliczania

A. wartości przybliżonej liczby

B. potęgi liczby

C. wartości bezwzględnej liczby

D. pierwiastka kwadratowego liczby

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W języku JavaScript funkcja Math.pow() jest używana do obliczania potęgi liczby. Przyjmuje ona dwa argumenty: pierwszy to podstawa potęgowania, a drugi to wykładnik. W wyniku działania funkcji uzyskujemy wartość, która jest równoważna podstawie podniesionej do podanej potęgi. Na przykład, wywołanie Math.pow(2, 3) zwróci 8, ponieważ 2 do potęgi 3 to 2 * 2 * 2. Funkcja ta jest zgodna z ECMAScript, co oznacza, że jest standardem w JavaScript i można jej używać w różnych kontekstach, takich jak obliczenia matematyczne w aplikacjach webowych. Istotnym aspektem używania Math.pow() jest również fakt, że może przyjmować liczby ujemne oraz liczby zmiennoprzecinkowe, co czyni ją bardzo uniwersalnym narzędziem. Dodatkowo, dla potęgowania liczby do potęgi 0, wynik zawsze wynosi 1, co jest zgodne z zasadami matematycznymi. Dlatego Math.pow() jest kluczowym elementem biblioteki matematycznej JavaScript, ułatwiającym programistom wykonywanie bardziej skomplikowanych obliczeń.

Pytanie 32

W formularzu dane z pola input o typie number zostały przypisane do zmiennej a, a następnie przetwarzane w skrypcie JavaScript w następujący sposób:

var x = parseFloat(a);

Jaki typ będzie miała zmienna x?

A. liczbowego, całkowitego

B. zmiennoprzecinkowego

C. napisowego

D. NaN

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zmienna x będzie typu zmiennoprzecinkowego, ponieważ funkcja parseFloat() konwertuje wartość przekazaną jej jako argument na liczbę zmiennoprzecinkową. W przypadku, gdy zmienna a zawiera poprawną reprezentację liczby, np. '10.5' lub '3.14', parseFloat() zwróci odpowiednią wartość zmiennoprzecinkową. Dobrą praktyką jest zapewnienie, że wartość w a jest odpowiednio walidowana przed konwersją, aby uniknąć błędów i niepożądanych wyników. Zmiennoprzecinkowe dane mogą być szczególnie użyteczne w aplikacjach finansowych, graficznych czy inżynieryjnych, gdzie precyzyjne obliczenia są kluczowe. Ponadto, JavaScript automatycznie przekształca liczby całkowite do postaci zmiennoprzecinkowej, więc nawet jeśli a zawiera liczbę całkowitą, wynik w zmiennej x również będzie typem zmiennoprzecinkowym. Znajomość tego zachowania jest istotna dla programistów, aby skutecznie obsługiwać różnorodne operacje numeryczne.

Pytanie 33

Jakie wartości zwróci funkcja wypisz2) napisana w języku JavaScript?

A. 3 4 6

B. 2 3 4 6

C. 6

D. 3 4 6 8

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Funkcja wypisz w języku JavaScript jest zaprojektowana do iteracji zmiennej a sześciokrotnie zwiększając jej wartość o 1 w każdej iteracji. Wewnątrz pętli warunek if sprawdza czy aktualna wartość a jest podzielna przez 2 lub 3. Jeśli tak to wartość ta jest wypisywana. Rozpoczynając od wartości początkowej a i zwiększając ją o 1 w każdej iteracji pierwszą wartością spełniającą warunek podzielności przez 2 lub 3 jest 3. Następnie warunek spełniają wartości 4 6 i łącznie te liczby zostaną wypisane. Taki schemat działania jest typowy w sytuacjach gdy potrzebujemy filtrować lub selekcjonować dane na podstawie określonego kryterium co jest częstą praktyką w programowaniu i przetwarzaniu danych. Pisanie kodu w sposób czytelny i zrozumiały jak w tym przykładzie jest zgodne z dobrymi praktykami programistycznymi co ułatwia jego późniejszą obsługę i modyfikację.

Pytanie 34

Na stronie internetowej znajduje się formularz, do którego trzeba zaprogramować następujące funkcje:
– walidacja: podczas wypełniania formularza na bieżąco jest kontrolowana poprawność danych
– przesyłanie danych: po wypełnieniu formularza i jego zatwierdzeniu informacje są przesyłane do bazy danych na serwerze
Aby zrealizować tę funkcjonalność w możliwie najprostszy sposób, należy zapisać

A. walidację w języku JavaScript, a przesyłanie danych w skrypcie PHP

B. walidację i przesyłanie danych w języku JavaScript

C. walidację w skrypcie PHP, a przesyłanie danych w JavaScript

D. walidację i przesyłanie danych w języku PHP

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Walidacja w języku JavaScript jest kluczowym elementem tworzenia interaktywnych formularzy internetowych, ponieważ pozwala na sprawdzenie poprawności danych w czasie rzeczywistym, zanim użytkownik prześle formularz na serwer. Dzięki temu użytkownik otrzymuje natychmiastową informację zwrotną i może poprawić ewentualne błędy, co znacząco poprawia doświadczenie użytkownika. Typowe przykłady walidacji obejmują sprawdzanie, czy pola nie są puste, czy wprowadzone dane odpowiadają oczekiwanemu formatowi (np. adres e-mail czy numer telefonu). Po zatwierdzeniu formularza, przesyłanie danych do bazy danych powinno odbywać się przez skrypt PHP, który efektywnie obsługuje komunikację z serwerem i umożliwia zapis danych w bazie. PHP jest powszechnie stosowany w backendzie, co czyni go idealnym wyborem do przetwarzania i przechowywania danych. Przy takiej architekturze aplikacji webowej korzystamy z dobrych praktyk, takich jak oddzielenie logiki frontendowej od backendowej, co zwiększa bezpieczeństwo oraz łatwość w utrzymaniu aplikacji. Ponadto, zastosowanie AJAX w JavaScript do asynchronicznego przesyłania danych bez przeładowania strony stanowi dodatkowy atut, który poprawia płynność działania aplikacji.

Pytanie 35

Skrypt w języku JavaScript, który zajmuje się płacami pracowników, ma na celu stworzenie raportu dla osób zatrudnionych na umowę o pracę, które otrzymują wynagrodzenie w przedziale 4000 do 4500 zł, w tym przedziale obustronnie domkniętym. Jakie jest kryterium do wygenerowania raportu?

A. umowa == 'praca' || (pensja >= 4000 && pensja <= 4500)

B. umowa == 'praca' && (pensja >= 4000 || pensja <= 4500)

C. umowa == 'praca' && (pensja >= 4000 && pensja <= 4500)

D. umowa == 'praca' || (pensja >= 4000 || pensja <= 4500)

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, którą wybrałeś, to umowa == 'praca' && (pensja >= 4000 && pensja <= 4500). To jest faktycznie odpowiednia opcja, bo spełnia warunki do wygenerowania raportu. To ważne, żeby oba warunki były spełnione – pracownik musi mieć umowę o pracę i pensja powinna być w zakresie od 4000 do 4500 zł. Na przykład, jeśli ktoś zarabia 4200 zł, to wtedy wszystko gra i raport się pojawi. W programowaniu używanie operatorów logicznych, takich jak '&&', jest kluczowe, bo pozwalają one precyzyjnie ustalić kryteria. Dobrze zrozumiane operatory '&&' i '||' pomagają unikać niejasności i błędów w logice, a to jest podstawa dobrego pisania kodu.

Pytanie 36

W języku JavaScript zdefiniowano obiekt. Aby uzyskać wartość atrybutu, można użyć następującego zapisu:

obiekt = { q: 1, w: 2, e: 3, r:4 };

A. obiekt:w

B. obiekt::w

C. obiekt->w

D. obiekt.w

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'obiekt.w' jest prawidłowa, ponieważ w JavaScript używamy notacji kropkowej do uzyskiwania dostępu do właściwości obiektów. W tym przypadku mamy obiekt zadeklarowany jako 'obiekt = { q: 1, w: 2, e: 3, r:4 };'. Aby uzyskać wartość przypisaną do właściwości 'w', wystarczy użyć notacji kropkowej i napisać 'obiekt.w', co zwróci wartość '2'. Tego typu dostęp do danych jest standardem w JavaScript i jest szeroko stosowany w projektach, co pozwala na efektywne i czytelne manipulowanie danymi. Przykładowo, możemy użyć tej techniki w funkcjach, które przetwarzają obiekty lub w kodzie, który reaguje na zdarzenia, gdzie często zachodzi potrzeba uzyskania konkretnych wartości z obiektów. Dobrą praktyką jest również używanie notacji kropkowej, gdy właściwości obiektu mają znane i stabilne nazwy, co zwiększa czytelność kodu.

Pytanie 37

Po wykonaniu poniższego kodu JavaScript, co będzie przechowywać zmienna str2?

var str1 = "JavaScript";
var str2 = str1.substring(2,6);

A. nvaScr

B. avaS

C. vaSc

D. vaScri

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wykorzystując metodę substring w JavaScript możemy wyodrębnić fragmenty łańcucha znaków bazując na indeksach początkowym i końcowym. Indeksowanie w JavaScript zaczyna się od zera co oznacza że pierwszy znak ma indeks 0 drugi 1 i tak dalej. W przypadku zmiennej str1 przechowującej łańcuch JavaScript wywołanie str1.substring(2 6) zwraca fragment zaczynający się od znaku o indeksie 2 do znaku o indeksie 5 włącznie. Oznacza to że metoda wybiera znaki od trzeciego do szóstego nie wliczając znaku o indeksie 6. W praktyce oznacza to że z napisu JavaScript wybierane są znaki aScr co tworzy łańcuch vaSc. Zrozumienie działania metody substring jest kluczowe przy pracy z łańcuchami znaków w JavaScript. Jest to standardowa metoda używana powszechnie do manipulacji tekstem co ma zastosowanie w wielu dziedzinach programowania frontendowego i backendowego. Ważne jest aby pamiętać o zeroindeksowaniu co pozwala uniknąć typowych błędów związanych z nieprawidłowym określeniem zakresu znaków.

Pytanie 38

Po uruchomieniu zamieszczonego w ramce skryptu w języku JavaScript w przeglądarce zostanie wyświetlona wartość

A. 15,4

B. 15,5

C. 12,4

D. 12,5

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W tym skrypcie JavaScript najpierw zmienna a zaczyna z wartością 5. Gdy używasz operatora dekrementacji, czyli a--, to jego wartość zostaje przypisana do zmiennej b, zanim a zostanie zmniejszona. Dlatego b ma wartość 5, a a staje się 4. Potem mamy a *= 3, co znaczy, że mnożymy 4 (aktualną wartość a) przez 3, co daje nam 12. Na końcu, wywołując document.write(a + ',' + b), dostajemy w wyniku 12,5. Zrozumienie tych operatorów w JavaScript jest naprawdę ważne. Operatorzy, jak ++ i --, są powszechnie używani w pętlach, więc znajomość ich działania pomoże ci pisać lepszy i bardziej przejrzysty kod, unikając typowych błędów przy przypisywaniu wartości. Fajnie też wiedzieć, że podobnie działają oni w wielu innych językach programowania, więc ta wiedza jest naprawdę uniwersalna.

Pytanie 39

W jakiej technologii niemożliwe jest przetwarzanie danych wprowadzanych przez użytkownika na stronie WWW?

A. JavaScript

B. AJAX

C. PHP

D. CSS

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
CSS, czyli Kaskadowe Arkusze Stylów, jest technologią używaną do stylizacji stron internetowych. Jego głównym celem jest określenie, jak elementy HTML powinny wyglądać, w tym ich wygląd, kolor, rozmiar oraz układ na stronie. CSS nie ma możliwości przetwarzania danych użytkownika, ponieważ działa wyłącznie po stronie klienta i nie posiada funkcji interakcji z danymi użytkowników. Przykładem zastosowania CSS jest nadanie stylu nawigacji w serwisie internetowym, gdzie style mogą być określone w pliku CSS, ale nie mają zdolności do przechwytywania i przetwarzania informacji wprowadzonych przez użytkowników w formularzach. Standardy CSS rozwijane przez World Wide Web Consortium (W3C) podkreślają jego rolę w stylizacji i prezentacji, a nie w logice aplikacji czy przetwarzaniu danych. Użytkownicy mogą korzystać z CSS do tworzenia responsywnych układów, jednak bez zdolności do interakcji z danymi, co czyni go technologią czysto wizualną.

Pytanie 40

W języku JavaScript rezultat wykonania polecenia zmienna++; będzie identyczny jak polecenia

A. zmienna===zmienna+1;

B. zmienna --;

C. zmienna+=1;

D. zmienna=zmienna+10;

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W języku JavaScript operator inkrementacji '++' zwiększa wartość zmiennej o 1. Zapis 'zmienna++' jest równoważny z 'zmienna += 1', ponieważ obydwa polecenia prowadzą do tej samej końcowej wartości zmiennej. Operator '+=' to skrót, który dodaje wartość po prawej stronie operatora do aktualnej wartości zmiennej. Warto nadmienić, że 'zmienna++' działa w trybie post-inkrementacji, co oznacza, że zwraca pierwotną wartość przed inkrementacją, podczas gdy '++zmienna' działa w trybie pre-inkrementacji, zwracając wartość po inkrementacji. Przykładowo, jeśli zmienna wynosi 5, to po zastosowaniu 'zmienna++' jej nowa wartość stanie się 6, a jej wartość zwracana to 5. Zastosowanie operatora '+=' jest zgodne z ECMAScript, standardem, na którym oparty jest JavaScript. Użycie tych operatorów jest powszechne w programowaniu, zwłaszcza w iteracjach i obliczeniach. Przykładając to do praktyki, w kodzie można zobaczyć takie zastosowanie: let x = 5; x++; console.log(x); // wypisze 6, a let y = 5; y += 1; console.log(y); // również wypisze 6.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej