Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik programista
  • Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
  • Data rozpoczęcia: 11 grudnia 2025 22:09
  • Data zakończenia: 11 grudnia 2025 22:09

Egzamin niezdany

Wynik: 0/40 punktów (0,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Ergonomiczną oraz właściwą pozycję do pracy przy komputerze zapewni fotel, którego

A. oparcie wspiera lordozę w dolnym odcinku pleców
B. oparcie w rejonie szyi jest nachylone do przodu o 40ᵒ
C. podłokietniki są 30 cm powyżej blatu
D. podłokietniki znajdują się 20 cm poniżej blatu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Prawidłowa i ergonomiczna pozycja pracy przy komputerze jest kluczowa dla zdrowia i komfortu użytkownika. Oparcie krzesła, które zapewnia lordozę w odcinku lędźwiowym, jest niezbędne, ponieważ pozwala na zachowanie naturalnej krzywizny kręgosłupa. Lordoza lędźwiowa to naturalne wygięcie kręgosłupa w dolnej części pleców, które wspiera prawidłowe ułożenie ciała podczas siedzenia. Krzesło powinno być zaprojektowane tak, aby oparcie przylegało do krzywizny ciała, co minimalizuje ryzyko bólu pleców oraz przeciążeń. Praktycznym przykładem ergonomicznej pozycji jest ustawienie oparcia w taki sposób, aby jego dolna część była dostosowana do odcinka lędźwiowego. Zgodnie z normami ISO 9241, które dotyczą ergonomii miejsc pracy przy komputerze, krzesło powinno umożliwiać użytkownikowi przyjęcie wygodnej pozycji z podparciem dla dolnej części pleców. W odpowiedniej pozycji stopy powinny spoczywać płasko na podłodze, a kolana powinny być na poziomie bioder, co wspiera prawidłowe krążenie krwi oraz redukuje napięcia mięśniowe.

Pytanie 2

Jaką rolę odgrywa interpreter w kontekście programowania?

A. Łączy kod źródłowy z zewnętrznymi bibliotekami
B. Generuje plik wykonywalny dla systemu operacyjnego
C. Przekłada kod źródłowy na język maszynowy w trakcie działania programu
D. Zoptymalizowuje wydajność aplikacji w środowisku produkcyjnym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Interpreter tłumaczy kod źródłowy na język maszynowy instrukcja po instrukcji, co oznacza, że każda linia kodu jest analizowana i wykonywana na bieżąco. Dzięki temu programy interpretowane, takie jak te w Pythonie, Ruby czy JavaScript, mogą być szybko testowane i uruchamiane bez konieczności wcześniejszej kompilacji. Interpretacja pozwala na elastyczność w procesie rozwoju, ponieważ zmiany w kodzie są widoczne natychmiast po zapisaniu pliku. To czyni interpreter idealnym narzędziem do prototypowania i budowania aplikacji w dynamicznych środowiskach.

Pytanie 3

Podstawowym celem środowisk IDE takich jak: IntelliJ IDEA, Eclipse, NetBeans jest programowanie w języku:

A. C++
B. C#
C. Python
D. Java

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
IDE, czyli Zintegrowane Środowiska Programistyczne, takie jak IntelliJ IDEA, Eclipse czy NetBeans, od lat są uznawane za najważniejsze narzędzia do tworzenia aplikacji w języku Java. Te środowiska zostały od podstaw zaprojektowane właśnie z myślą o programistach Javy – wspierają typowe projekty Java SE, Java EE czy nawet JavaFX. Moim zdaniem, ich integracja z narzędziami takimi jak Maven, Gradle, testami jednostkowymi JUnit albo debuggerami Javy to prawdziwy game-changer. Na co dzień korzysta się tam z podpowiedzi składni, automatycznego refaktoringu, generatorów kodu i systemów kontroli wersji. Przykładowo, większość firm w Polsce, które tworzą oprogramowanie korporacyjne, wybiera właśnie te IDE do pracy z Java Spring Boot czy Hibernate. Nawet podczas nauki w technikum często pierwsze projekty Java robi się właśnie w Eclipse albo IntelliJ. Pewnie, można dorzucić pluginy do innych języków, ale to Java jest sercem tych środowisk i to dla niej są one najbardziej zaawansowane, zgodnie z najlepszymi wzorcami branżowymi. Jak patrzę na ogłoszenia o pracę, to praktycznie każda oferta na programistę Java zakłada znajomość choć jednego z tych IDE. To jasno pokazuje, że ich podstawowym celem jest ułatwienie i przyspieszenie tworzenia oprogramowania właśnie w tym języku.

Pytanie 4

Co należy zrobić w sytuacji silnego krwawienia z rany?

A. Przepłukać ranę wodą utlenioną i zostawić do wyschnięcia
B. Nałożyć elastyczny bandaż bez ucisku
C. Poczekać, aż krwawienie ustanie samoistnie
D. Założyć opatrunek uciskowy oraz unieść kończynę powyżej poziomu serca

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Założenie opatrunku uciskowego i uniesienie kończyny powyżej poziomu serca to najskuteczniejszy sposób na zatrzymanie silnego krwotoku z rany. Opatrunek uciskowy powoduje mechaniczne zamknięcie naczyń krwionośnych, co spowalnia lub całkowicie zatrzymuje wypływ krwi. Podniesienie kończyny dodatkowo zmniejsza ciśnienie krwi w obszarze rany, co ogranicza krwawienie. Ważne jest, aby nie zdejmować opatrunku, nawet jeśli przesiąknie krwią – należy dołożyć kolejną warstwę materiału. W sytuacjach ekstremalnych, gdy opatrunek uciskowy nie zatrzymuje krwawienia, można zastosować opaskę uciskową (tzw. stazę), ale tylko w ostateczności, gdy inne metody zawiodą. Takie działania mogą zapobiec wstrząsowi krwotocznemu i uratować życie poszkodowanego.

Pytanie 5

Jakie ma znaczenie "operacja wejścia" w kontekście programowania?

A. Wprowadzanie nowych funkcji do aplikacji
B. Zmiana wartości zmiennych globalnych
C. Naprawianie błędów w kodzie aplikacji
D. Przekazywanie danych do programu z zewnętrznych źródeł

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Operacja wejścia w programowaniu polega na przekazywaniu danych do programu z zewnętrznego źródła, takiego jak klawiatura, plik lub strumień danych. W języku C++ typowym przykładem operacji wejścia jest `cin >> zmienna;`, która pobiera dane od użytkownika i przypisuje je do zmiennej. Operacje wejścia są niezbędne w interaktywnych aplikacjach, które wymagają danych od użytkownika w czasie rzeczywistym, umożliwiając dynamiczne przetwarzanie informacji.

Pytanie 6

Rozpoczęcie tworzenia procedury składowej o nazwie dodajUsera w MS SQL wymaga użycia poleceń

A. add dodajUsera procedure
B. create procedure dodajUsera
C. create dodajUsera procedure
D. add procedure dodajUsera

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Polecenie 'create procedure dodajUsera' to właśnie ten sposób, w jaki w Microsoft SQL Server deklaruje się początek nowej procedury składowanej. Wynika to bezpośrednio ze składni T-SQL, gdzie słowo 'create' inicjuje tworzenie nowego obiektu w bazie danych, a 'procedure' określa typ obiektu – procedurę składowaną. Dalej podaje się nazwę, tu akurat 'dodajUsera'. Moim zdaniem, to jedno z podstawowych, ale i najważniejszych poleceń dla każdego, kto chce serio pracować z SQL Serverem, bo bez zrozumienia tej składni bardzo szybko można się pogubić nawet przy prostych operacjach. T-SQL od lat nie zmienia tej konwencji i to jest bardzo wygodne – można śmiało korzystać z tutoriali czy dokumentacji sprzed kilku wersji serwera, bo tu akurat niewiele się zmienia. Przykład praktyczny: gdybyś chciał dodać prostą procedurę, która wstawia użytkownika do tabeli, zacząłbyś właśnie tak: 'create procedure dodajUsera AS BEGIN --tutaj kod END'. Warto wiedzieć, że dobrym zwyczajem jest zawsze nazywać procedury zgodnie z tym, co robią, a nie jakoś przypadkowo, i też często dodawać prefix, np. 'usp_' (od 'user stored procedure'), żeby potem łatwo było je odróżnić od funkcji czy triggerów. Przy dużym projekcie pozwala to zachować porządek. No i nie można zapominać o wersjonowaniu takich procedur – w firmach często stosuje się repozytoria kodu SQL. Generalnie, w środowisku produkcyjnym, każda nowa procedura powinna zaczynać się właśnie od 'create procedure', bez żadnych skrótów czy zamienników.

Pytanie 7

Jakie środowisko jest przeznaczone do tworzenia aplikacji mobilnych dla urządzeń Apple, wykorzystujące różne języki programowania, takie jak Java i Objective C?

A. Android Studio
B. React Native
C. XCode
D. NetBeans

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
XCode to środowisko, które faktycznie jest fundamentem tworzenia aplikacji na urządzenia Apple, czyli iPhone’y, iPady czy nawet MacBooki. Apple od lat inwestuje w rozwój XCode i właśnie tam programiści mogą budować zarówno aplikacje natywne, jak i np. gry – i to z wykorzystaniem różnych języków, takich jak Objective-C i Swift. Co ciekawe, dawniej używano też Objective-C prawie wyłącznie, ale od kilku lat Apple promuje Swift, bo jest nowocześniejszy i dużo przyjemniej się w nim pisze. Moim zdaniem XCode to taki niezbędnik – bez niego praktycznie nie da się pisać porządnych aplikacji na iOS czy macOS. Samo środowisko jest zintegrowane ze wszystkimi narzędziami Apple: symulatorem urządzeń, Interface Builderem do projektowania graficznego oraz narzędziami do debugowania i testowania. Z mojego doświadczenia, jak ktoś zaczyna przygodę z aplikacjami mobilnymi dla Apple, to właśnie XCode jest pierwszym programem, z którym spędzi dużo czasu. I trochę ułatwia życie, bo automatycznie konfiguruje projekty pod standardy Apple, nie trzeba nic ręcznie ustawiać. To też świetne miejsce do nauki, bo dokumentacja jest wprost wbudowana w środowisko. Co ważne, XCode jest wymagany, żeby wrzucić gotową aplikację do App Store – tak jest po prostu zrobiony ekosystem Apple i żadna alternatywa nie daje tyle integracji i wsparcia dla natywnych rozwiązań Apple.

Pytanie 8

Co to jest Webpack?

A. Framework JavaScript do tworzenia aplikacji mobilnych
B. Narzędzie do budowania modułów i zarządzania zależnościami w aplikacjach JavaScript
C. Biblioteka do testowania kodu JavaScript
D. System zarządzania bazami danych dla aplikacji Node.js

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Webpack to zaawansowane narzędzie do budowania modułów, które znacząco ułatwia zarządzanie zależnościami w aplikacjach JavaScript. Umożliwia on zorganizowane łączenie różnych zasobów, takich jak skrypty JavaScript, style CSS, obrazy i inne pliki, w jeden lub kilka plików wyjściowych. Dzięki temu programiści mogą zoptymalizować czas ładowania aplikacji, minimalizując rozmiar plików i eliminując zbędne zapytania do serwera. Przykładowo, korzystając z Webpacka, można skonfigurować automatyczną kompresję kodu i zastosowanie technik takich jak kod dzielony (code splitting), co znacząco podnosi wydajność aplikacji. Dodatkowo, Webpack wspiera różne wtyczki i loadery, co pozwala na łatwą integrację z narzędziami do kompilacji, takimi jak Babel, umożliwiający użycie nowoczesnych funkcji JavaScript, które mogą nie być jeszcze wspierane przez wszystkie przeglądarki. Standardy branżowe kładą duży nacisk na efektywność i utrzymywalność kodu, a Webpack, będąc częścią ekosystemu JavaScript, skutecznie wspiera te zasady.

Pytanie 9

Która z poniższych technologii jest używana do tworzenia animacji na stronach internetowych?

A. MySQL
B. HTTP Headers
C. XML
D. CSS Animations

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
CSS Animations to technologia, która pozwala na tworzenie dynamicznych efektów wizualnych na stronach internetowych. Umożliwia ona animowanie różnych właściwości CSS, takich jak kolor, położenie, rozmiar czy przezroczystość, w prosty sposób. Dzięki CSS Animations, deweloperzy mogą tworzyć płynne przejścia i efekty bez potrzeby używania JavaScriptu, co zwiększa wydajność i responsywność witryn. Przykładem zastosowania CSS Animations może być animowanie przycisków na stronie, które zmieniają kolor po najechaniu na nie kursorem. Z punktu widzenia dobrych praktyk, warto pamiętać o optymalizacji efektów animacyjnych, aby nie obciążały one zbytnio zasobów przeglądarki. CSS Animations są częścią standardu CSS3, co oznacza, że są szeroko wspierane przez różne przeglądarki i można je łatwo implementować w projektach webowych.

Pytanie 10

Który z poniższych jest popularnym systemem zarządzania bazami danych NoSQL?

A. Oracle
B. MongoDB
C. MySQL
D. PostgreSQL

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
MongoDB to jeden z najbardziej popularnych systemów zarządzania bazami danych NoSQL, który został zaprojektowany z myślą o elastyczności, skalowalności i prostocie użytkowania. W odróżnieniu od tradycyjnych baz danych SQL, MongoDB przechowuje dane w formacie dokumentów BSON, co umożliwia łatwą integrację z danymi o zmiennej strukturze. Dzięki temu programiści mogą szybko prototypować aplikacje i wprowadzać zmiany w modelu danych bez konieczności przeprowadzania skomplikowanych migracji schematów. MongoDB znajduje zastosowanie w wielu nowoczesnych aplikacjach, od startupów po duże przedsiębiorstwa, w takich dziedzinach jak analiza danych, zarządzanie treścią, czy aplikacje mobilne. W praktyce, dzięki rozproszonej architekturze, możliwe jest łatwe skalowanie poziome, co oznacza dodawanie nowych instancji bazy danych w miarę rosnących potrzeb. Warto również zwrócić uwagę na bogate wsparcie dla technologii chmurowych oraz ekosystem narzędzi analitycznych, co czyni MongoDB świetnym wyborem dla aplikacji wymagających dużej wydajności i elastyczności.

Pytanie 11

Celem mechanizmu obietnic (ang. promises) w języku JavaScript jest

A. zarządzanie przechwytywaniem błędów aplikacji
B. zarządzanie funkcjonalnością związaną z kodem asynchronicznym
C. ulepszenie czytelności kodu synchronicznego
D. zastąpienie mechanizmu dziedziczenia w programowaniu obiektowym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Mechanizm obietnic (promises) w JavaScript to, moim zdaniem, jedno z najważniejszych udogodnień, które pojawiły się w języku, żeby ogarnąć cały ten chaos wokół asynchroniczności. Typowa sytuacja kiedyś wyglądała tak, że w kodzie robiło się „callback hell” – zagnieżdżone funkcje wywołujące się nawzajem, co mocno utrudniało życie. Promise pozwala na o wiele czytelniejsze i wygodniejsze zarządzanie operacjami, które kończą się „kiedyś”, np. pobieraniem danych z API, zapisem do pliku, czy czekaniem na odpowiedź użytkownika. Z mojego doświadczenia wynika, że dzięki promises jest dużo łatwiej obsłużyć zarówno sukces, jak i błędy – możesz skorzystać z then(), catch(), a nawet łańcuchować kilka asynchronicznych zadań bez gubienia się w kodzie. Szczególnie przydatne jest to w pracy z fetch(), gdzie bez promises cała obsługa sieci wyglądałaby strasznie topornie. Dodatkowo promises są w pełni zgodne ze standardem ECMAScript 2015 (ES6) i stanowią podstawę dla nowocześniejszych rozwiązań, takich jak async/await. Praktycznie każdy zawodowy frontendowiec czy backendowiec pracujący z Node.js powinien je znać, bo to już nie fanaberia, a codzienność. Dobra praktyka to właśnie korzystanie z promises tam, gdzie tylko mamy do czynienia z nieblokującymi operacjami. Takie podejście nie tylko poprawia czytelność kodu, ale znacząco ułatwia jego utrzymanie i debugowanie.

Pytanie 12

Jakie znaczenie ma krajowa normalizacja dla produktów i usług?

A. Ogranicza liczbę dostępnych towarów
B. Gwarantuje lepszą zgodność oraz jakość
C. Usuwa konieczność przeprowadzania kontroli jakości
D. Restrukcjonuje innowacje technologiczne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Normalizacja krajowa to świetny sposób na to, żeby produkty i usługi były bardziej spójne i lepszej jakości. Kiedy mamy standardy, to producenci mogą robić rzeczy, które są zgodne z wymaganiami technicznymi. To z kolei sprawia, że konsumenci mogą bardziej ufać produktom, a ryzyko, że coś będzie wadliwe, spada. Dzięki normalizacji zwiększa się bezpieczeństwo, poprawia interoperacyjność, a to wszystko wspiera rozwój technologiczny. No i jest jeszcze to, że łatwiej jest wymieniać produkty między różnymi rynkami, co ma pozytywny wpływ na całą gospodarkę.

Pytanie 13

Jak nazywa się proces znajdowania i usuwania błędów w kodzie?

A. Interpretowanie
B. Debugowanie
C. Kompensowanie
D. Kompilowanie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Debugowanie to niezwykle istotny etap w procesie tworzenia oprogramowania, polegający na identyfikowaniu i eliminowaniu błędów w kodzie źródłowym. Jest to proces, który wymaga zrozumienia logiki programu oraz umiejętności analitycznych, aby skutecznie odnaleźć przyczynę problemu i ją usunąć. Debugowanie jest kluczowe dla zapewnienia, że aplikacja działa zgodnie z zamierzeniami i jest wolna od błędów, które mogłyby wpłynąć na jej funkcjonalność lub stabilność. W praktyce debugowanie może obejmować różne techniki, takie jak użycie narzędzi do śledzenia wykonania kodu, analizę logów czy testowanie jednostkowe. Programiści często korzystają z dedykowanych środowisk programistycznych (IDE), które oferują funkcje ułatwiające debugowanie, takie jak punkty przerwań czy inspekcja zmiennych. Dobrym przykładem jest Visual Studio, które umożliwia śledzenie wartości zmiennych w czasie rzeczywistym. Debugowanie jest również częścią dobrych praktyk programistycznych, które zakładają regularne testowanie i kontrolę jakości kodu. Dzięki temu możliwe jest nie tylko eliminowanie błędów, ale także poprawa wydajności i bezpieczeństwa aplikacji.

Pytanie 14

Reguła zaangażowania i konsekwencji jako jedna z zasad wpływania na innych odnosi się

A. do uległości wobec autorytetów
B. do odwzajemniania się osobie, która nam pomogła
C. do doprowadzania spraw do końca
D. do kierowania się zdaniem danej grupy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Reguła zaangażowania i konsekwencji, o której tu mowa, faktycznie odnosi się do potrzeby doprowadzania spraw do końca. To jedna z podstawowych zasad psychologicznych wykorzystywanych w wpływaniu na decyzje i zachowania ludzi, szczególnie w sprzedaży czy negocjacjach. Kiedy już się na coś zgodzimy lub podejmiemy pierwsze, nawet drobne zobowiązanie, automatycznie pojawia się w nas silna potrzeba zachowania spójności z wcześniejszymi deklaracjami — tak po prostu działa ludzka psychika. Z mojego doświadczenia wynika, że firmy bardzo często to wykorzystują, np. prosząc klienta o drobną przysługę, podpis czy mikroakceptację, bo potem jest większa szansa, że pójdzie za ciosem i zdecyduje się na większy krok. W psychologii społecznej ten mechanizm uznaje się za bardzo skuteczny – zresztą Robert Cialdini w swoich książkach szeroko o tym pisze. Na rynku pracy też to widać, bo pracodawcy chętniej powierzają ważne zadania osobom, które mają zwyczaj kończyć to, co zaczęły. W praktyce, jeśli ktoś raz się w coś zaangażuje — nawet formalnie nie podpisując żadnej umowy — to potem z dużym prawdopodobieństwem wytrwa przy swojej decyzji. Dlatego znajomość tej zasady jest nie tylko teoretycznie ciekawa, ale daje konkretne narzędzia do skuteczniejszego działania w relacjach międzyludzkich, marketingu czy zarządzaniu projektami.

Pytanie 15

Jakie są różnice między procesem kompilacji a interpretacją kodu?

A. Kompilacja wymaga użycia debuggera, natomiast interpretacja tego nie potrzebuje
B. Interpretacja umożliwia tworzenie bibliotek dynamicznych, a kompilacja bibliotek statycznych
C. Kompilacja przekształca cały kod źródłowy przed jego wykonaniem, podczas gdy interpretacja tłumaczy kod na bieżąco
D. Kompilacja jest stosowana jedynie w programowaniu obiektowym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kompilacja i interpretacja to dwa różne sposoby, żeby uruchomić kod. Kiedy kompilujesz, to cały kod jest zamieniany na język maszynowy przed uruchomieniem programu, a na końcu dostajesz plik, który można odpalić. Z kolei w interpretacji, kod jest analizowany i wykonywany linia po linii „na żywo”. Kompilacja jest bardziej typowa dla języków takich jak C czy C++, a interpretacja jest popularna w językach skryptowych jak Python czy JavaScript. Kompilacja daje większą wydajność, ale musisz poczekać, aż cały kod się skompiluje, a interpretacja pozwala na szybkie testowanie i łatwiejsze znajdowanie błędów.

Pytanie 16

W przypadku przedstawionych kodów źródłowych, które są funkcjonalnie równoważne, wartość, która zostanie zapisana w zmiennej b po wykonaniu operacji, to

Python:C++ / C# / Java:
x = 5.96;
b = int(x);
double x = 5.96;
int b = (int)x;
A. 596
B. 5
C. 6
D. 5.96

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W tym zadaniu mamy do czynienia z fajnym przykładem konwersji liczby 5.96 na liczbę całkowitą w różnych językach, takich jak Python czy C++. Kiedy robimy rzutowanie, to po prostu odcinamy część ułamkową, co daje nam 5 w zmiennej b. To jest trochę klasyczne rzutowanie albo konwersja typu, gdzie w większości języków po prostu się to robi. Ciekawostką jest, że w Pythonie działa to przez funkcję int(), która zawsze zaokrągla w dół. A w C++ czy Javie używasz po prostu (int) i efekt jest ten sam. Warto też zwrócić uwagę, że przy liczbach ujemnych rzutowanie działa inaczej, bo zawsze zmierza w stronę zera. Z doświadczenia wiem, że warto być świadomym użycia takich konwersji, bo w niektórych przypadkach, jak operacje finansowe, nawet małe różnice mogą się okazać bardzo istotne.

Pytanie 17

Jaką liczbę warstw zawiera model TCP/IP?

A. 2
B. 7
C. 5
D. 4

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Model TCP/IP, znany również jako Internet Protocol Suite, składa się z czterech warstw: warstwy aplikacji, warstwy transportowej, warstwy internetowej oraz warstwy dostępu do sieci. Warstwa aplikacji zajmuje się interakcjami z użytkownikami oraz aplikacjami, implementując protokoły takie jak HTTP, FTP, SMTP. Warstwa transportowa zapewnia komunikację między aplikacjami, w tym protokoły TCP i UDP, które różnią się pod względem niezawodności i kontroli przepływu. Warstwa internetowa, reprezentowana głównie przez protokół IP, odpowiada za adresowanie i trasowanie pakietów danych w sieci. Ostatnia warstwa, warstwa dostępu do sieci, obejmuje protokoły odpowiedzialne za fizyczne przesyłanie danych przez różne media, jak Ethernet czy Wi-Fi. Zrozumienie tych warstw jest kluczowe dla projektowania i implementacji rozwiązań sieciowych, a także dla analizy standardów, takich jak RFC 791 dla IPv4 oraz RFC 2460 dla IPv6, które definiują zasady działania protokołów w warstwie internetowej.

Pytanie 18

Przykład wywołania funkcji zamien w języku C++ może wyglądać w następujący sposób:

void zamien(int *a, int *b) {
    int tmp;
    tmp = *a;
    *a = *b;
    *b = tmp;
}
A. zamien(12, 34)
B. zamien(m, n); // m, n - zmienne całkowite
C. zamien(&a, &b); // a, b - zmienne całkowite
D. zamien(*a, *b); // a, b - zmienne całkowite

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W tym przypadku wywołanie zamien(&a, &b); jest prawidłowe, bo funkcja zamien oczekuje wskaźników do zmiennych całkowitych, nie samych wartości tych zmiennych ani ich referencji. Przekazując adresy przez &a i &b, pozwalamy funkcji modyfikować oryginalne zmienne, a nie ich kopie. To jest fundament operacji wskaźnikowych w C++. Takie podejście umożliwia tzw. przekazywanie przez adres, które jest wykorzystywane wszędzie tam, gdzie trzeba w funkcji podmienić faktyczną zawartość zmiennej, a nie tylko jej kopię. W praktyce, na przykład podczas sortowania tablic czy zamiany miejscami dwóch wartości, korzysta się właśnie z takiego mechanizmu. Przekazywanie wskaźników jest bardzo uniwersalne – pozwala nie tylko zmieniać wartości, ale też np. przekazywać duże struktury bez kopiowania całej ich zawartości, co przyspiesza program i zmniejsza zużycie pamięci. Moim zdaniem warto też zauważyć, że użycie wskaźników jest jednym z filarów programowania na niskim poziomie w C i C++. Wielu początkujących programistów boi się wskaźników (nie wiem czemu, chyba przez te wszystkie historie o błędach i segfaultach), ale jak się już zrozumie, dlaczego i jak przekazywać adresy zmiennych, to potem dużo łatwiej korzystać z bardziej zaawansowanych mechanizmów np. dynamicznej alokacji pamięci czy tablic wskaźników. Standard C++ wręcz zaleca, by wszędzie tam, gdzie funkcja ma zmienić przekazane wartości, używać wskaźników lub referencji. W tym przypadku wskaźniki są idealne, bo dokładnie tego wymaga deklaracja funkcji. Dobrze jest też znać różnicę między przekazywaniem przez wartość, wskaźnik i referencję, bo to pozwala świadomie projektować interfejsy funkcji.

Pytanie 19

Który z wymienionych elementów jest fundamentalny w architekturze klient-serwer?

A. Zdalne wykonywanie aplikacji na urządzeniu klienta
B. Brak podziału na funkcje klienta i serwera
C. Wyłącznie komunikacja synchroniczna
D. Scentralizowane przechowywanie danych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Scentralizowane przechowywanie danych to podstawowy element architektury klient-serwer. W takim modelu dane przechowywane są na serwerze, a klient uzyskuje do nich dostęp na żądanie. Dzięki temu możliwa jest efektywna synchronizacja danych oraz ich ochrona przed nieautoryzowanym dostępem. Architektura klient-serwer jest skalowalna i umożliwia obsługę wielu klientów jednocześnie, co czyni ją fundamentem dla większości nowoczesnych aplikacji webowych i mobilnych.

Pytanie 20

Który z poniższych elementów jest częścią architektury PWA (Progressive Web App)?

A. DOM Renderer
B. Virtual Machine
C. Media Encoder
D. Service Worker

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Service Worker to kluczowy element architektury Progressive Web App (PWA), który umożliwia działania offline, zarządzanie pamięcią podręczną oraz lepsze doświadczenie użytkownika. Działa on jako pośrednik między aplikacją a serwerem, co pozwala na interceptowanie zapytań sieciowych i dostarczanie zasobów z pamięci podręcznej, gdy sieć jest niedostępna. Dzięki temu użytkownicy mogą korzystać z aplikacji nawet w trybie offline. Service Workers są również odpowiedzialne za powiadomienia push, co zwiększa interaktywność aplikacji. W praktyce oznacza to, że można zbudować aplikację, która działa płynnie na różnych platformach (desktop, mobilne), zachowując przy tym szybkość i responsywność. Warto zaznaczyć, że Service Workers muszą być zarejestrowane na stronie obsługiwanej przez HTTPS, co jest jednym z wymogów bezpieczeństwa. Stosowanie Service Workerów jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, a ich implementacja znacząco podnosi jakość i użyteczność aplikacji webowych.

Pytanie 21

Zestaw operatorów przedstawiony poniżej należy do kategorii operatorów:

*      /      ++      --      %
A. porównawczymi
B. arytmetycznych
C. przypisania
D. logicznymi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Operatorzy tacy jak *, /, ++, -- czy % należą do grupy operatorów arytmetycznych, ponieważ służą bezpośrednio do wykonywania operacji matematycznych na liczbach. To właśnie dzięki nim programista może realizować podstawowe działania, takie jak mnożenie, dzielenie, inkrementacja, dekrementacja oraz obliczanie reszty z dzielenia. W praktyce codziennej, np. przy obliczeniach faktur, przetwarzaniu danych liczbowych czy algorytmach związanych z obliczaniem średnich, te operatory są wręcz niezastąpione. Moim zdaniem bez solidnego zrozumienia operatorów arytmetycznych trudno ruszyć dalej w programowaniu, bo pojawiają się niemal we wszystkich zadaniach, od najprostszych po najbardziej zaawansowane. Warto też pamiętać, że zgodnie ze standardami języków takich jak C++, Java czy Python, te operatory mają swoje określone priorytety i kolejność wykonywania, którą trzeba znać, żeby uniknąć błędów logicznych. Przykładowo, operator ++ jest często wykorzystywany w pętlach do zwiększania wartości liczników, a % pozwala sprawdzić parzystość liczby. Osobiście uważam, że nawet jeśli na początku wydają się proste, to ich niuanse, np. różnice między ++i a i++, potrafią zaskoczyć, szczególnie w bardziej złożonych wyrażeniach.

Pytanie 22

Jakie są cechy testów interfejsu?

A. Ulepszają kod aplikacji
B. Weryfikują zgodność aplikacji z przepisami prawnymi
C. Sprawdzają prawidłowość pracy elementów graficznych oraz interakcji użytkownika z aplikacją
D. Analizują wydajność aplikacji w czasie rzeczywistym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Testy interfejsu, znane też jako testy GUI (Graphical User Interface), są niesamowicie istotne w codziennej pracy programisty, zwłaszcza jeśli chodzi o aplikacje z graficznym interfejsem użytkownika. Ich głównym celem jest sprawdzanie, czy wszystkie elementy graficzne, takie jak przyciski, pola tekstowe czy menu działają zgodnie z założeniami oraz czy użytkownik może wchodzić z nimi w interakcję w przewidywany sposób. W praktyce zdarza się, że najwięcej błędów wychodzi właśnie na tym etapie – na przykład, kliknięcie w przycisk nie wywołuje żadnej akcji, albo okna dialogowe są nieczytelne. Moim zdaniem regularne wykonywanie takich testów (często automatycznych przy użyciu narzędzi typu Selenium, Cypress czy Playwright) pozwala wykrywać drobne usterki zanim trafią do rąk klienta, co jest zgodne z dobrymi praktykami Continuous Integration. Często też testy te są weryfikowane pod kątem responsywności, dostępności (WCAG) czy kompatybilności z różnymi przeglądarkami. Z mojego doświadczenia to właśnie testy interfejsu najbardziej pomagają w budowaniu pozytywnych doświadczeń użytkowników, bo pomagają wychwycić nieintuicyjne zachowania aplikacji, które ciężko zauważyć samym kodem. Warto więc o nich pamiętać, bo nawet najlepsza logika aplikacji nie obroni się, gdy UI nie działa poprawnie.

Pytanie 23

Które narzędzie najlepiej nadaje się do analizy wydajności aplikacji JavaScript?

A. Babel
B. Webpack
C. npm
D. Chrome DevTools Performance

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Chrome DevTools Performance to potężne narzędzie, które jest integralną częścią przeglądarki Google Chrome i służy do analizy wydajności aplikacji JavaScript. Dzięki niemu możemy monitorować czas ładowania, identyfikować wąskie gardła w kodzie oraz analizować, jak różne elementy strony wpływają na ogólną wydajność. Narzędzie to umożliwia nagrywanie sesji wydajności, co pozwala na szczegółowe zbadanie, jak różne operacje wpływają na czas odpowiedzi aplikacji. Przykładowo, możemy użyć DevTools do analizy, które skrypty zajmują najwięcej czasu lub które zadania blokują wątek główny, co jest kluczowe dla zapewnienia płynności interfejsu użytkownika. Dodatkowo, narzędzie to oferuje różne metryki, takie jak FPS (frames per second), co jest niezbędne do oceny płynności animacji. Warto również podkreślić, że DevTools jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, a jego umiejętne wykorzystanie może znacząco poprawić jakość aplikacji.

Pytanie 24

Jakie znaczenie ma pojęcie "debugowanie" w kontekście programowania?

A. Przygotowywanie dokumentacji kodu
B. Tworzenie nowych funkcjonalności aplikacji
C. Wdrażanie aplikacji w środowisku produkcyjnym
D. Wyszukiwanie i usuwanie błędów w kodzie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Debugowanie to proces wyszukiwania i eliminowania błędów (bugów) w kodzie źródłowym programu. Polega na analizowaniu działania aplikacji linia po linii, śledzeniu wartości zmiennych, analizie stosu wywołań i wykrywaniu miejsc, w których program działa niezgodnie z oczekiwaniami. Debugowanie umożliwia programistom szybkie odnajdywanie błędów logicznych, składniowych oraz problemów z wydajnością aplikacji. Narzędzia takie jak Visual Studio, PyCharm, IntelliJ IDEA czy Chrome DevTools oferują zaawansowane funkcje debugowania, takie jak punkty przerwań (breakpoints), krokowe wykonywanie kodu i podgląd pamięci. Proces debugowania jest kluczowy w każdym etapie rozwoju oprogramowania, ponieważ znacząco wpływa na stabilność i jakość finalnego produktu.

Pytanie 25

Jaką strukturę danych obrazuje zamieszczony kod w języku C#?

int[,] array = new int[3, 3];
A. tablicę jednowymiarową
B. listę
C. tablicę dwuwymiarową
D. stos

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kod, który widzisz, tworzy tablicę dwuwymiarową w języku C#. Zapis int[,] array = new int[3, 3]; oznacza, że deklarujesz strukturę, gdzie każdy element jest dostępny przez dwa indeksy – pierwszy wskazuje wiersz, drugi kolumnę. Tablice dwuwymiarowe są bardzo popularne przy przechowywaniu macierzy, plansz w grach (na przykład szachownicy czy sudoku), a nawet obrazów, gdzie każdy piksel opisuje się przez współrzędne. Moim zdaniem, znajomość takich struktur naprawdę ułatwia tworzenie bardziej złożonych algorytmów, bo niekiedy dostępu do danych nie da się zamknąć w jednej linii, tylko trzeba się poruszać w dwóch wymiarach. Jeżeli chodzi o dobre praktyki, to warto pamiętać, że tablica dwuwymiarowa w .NET jest strukturą "prostokątną", czyli każdy wiersz ma tyle samo kolumn – coś jak klasyczna tabela w Excelu. To różni się od tzw. tablic tablic (ang. jagged arrays), które pozwalają mieć nierówną liczbę elementów w wierszach, ale to już trochę inna bajka. W twoim przykładzie stworzyłeś tablicę o rozmiarze 3x3, czyli 9 elementów, do których odwołujesz się za pomocą array[wiersz, kolumna]. Może się to wydawać proste, ale z mojego doświadczenia to właśnie takie zrozumienie podstawowych konstrukcji pozwala pisać czytelny i wydajny kod. W branży często spotyka się sytuacje, gdzie optymalizacja działania na tablicach – zwłaszcza tych dwuwymiarowych – robi różnicę, więc warto to mieć dobrze opanowane.

Pytanie 26

Które z poniższych twierdzeń najlepiej charakteryzuje metodę wirtualną?

A. Metoda, która może być wywoływana tylko przez klasę nadrzędną
B. Metoda, która działa wyłącznie dla statycznych pól danej klasy
C. Metoda, która jest zawsze stosowana w konstruktorach danej klasy
D. Metoda, która może być przesłonięta w klasie dziedziczącej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wirtualna metoda to taka, która jest zdefiniowana w klasie bazowej i można ją nadpisać w klasie pochodnej. Fajna sprawa z tą metodą wirtualną jest taka, że działa na zasadzie dynamicznego wiązania, co w praktyce oznacza, że program decyduje w czasie działania, którą wersję metody wywołać. Dzięki temu mamy polimorfizm – możemy użyć różnych wersji tej samej metody, w zależności od typu obiektu, na którym pracujemy. To naprawdę ważny aspekt programowania obiektowego, bo pozwala na większą elastyczność i łatwiejsze rozwijanie kodu. W hierarchiach klas to się sprawdza, bo klasa bazowa ma ogólne metody, a klasy pochodne mogą je dostosować do swoich potrzeb.

Pytanie 27

Które z wymienionych narzędzi najlepiej chroni dane na urządzeniach mobilnych?

A. Hasło ustawione na urządzeniu
B. Nieaktualne oprogramowanie
C. Zainstalowanie aplikacji rozrywkowych
D. Szyfrowanie danych na urządzeniu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Szyfrowanie danych na urządzeniu przenośnym to jedna z najskuteczniejszych metod zabezpieczania poufnych informacji. Szyfrowanie przekształca dane w formę, która jest nieczytelna dla osób nieposiadających odpowiedniego klucza deszyfrującego. Dzięki temu, nawet jeśli urządzenie zostanie zgubione lub skradzione, dane pozostają zabezpieczone przed nieautoryzowanym dostępem. Szyfrowanie to standardowa praktyka stosowana przez największe firmy technologiczne i jest zalecana we wszystkich urządzeniach przenośnych, takich jak laptopy i smartfony.

Pytanie 28

Co to jest Docker?

A. System zarządzania bazami danych NoSQL
B. Framework do tworzenia aplikacji mobilnych
C. Platforma do tworzenia, wdrażania i uruchamiania aplikacji w kontenerach
D. Narzędzie do testowania wydajności aplikacji webowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Docker jest platformą do tworzenia, wdrażania i uruchamiania aplikacji w kontenerach, co oznacza, że umożliwia programistom izolowanie aplikacji oraz ich zależności w samodzielne jednostki, niezależne od środowiska, w którym są uruchamiane. Dzięki konteneryzacji, aplikacje działają zgodnie w różnych środowiskach, co znacząco upraszcza procesy związane z wdrażaniem i zarządzaniem. Przykładowo, z wykorzystaniem Dockera, programiści mogą stworzyć kontener z aplikacją webową, a następnie wdrożyć go na serwerze produkcyjnym, nie obawiając się, że aplikacja nie zadziała z powodu różnic w konfiguracjach systemu operacyjnego. Ponadto, Docker wspiera DevOps, co jest zgodne z obecnymi trendami w inżynierii oprogramowania, promując podejście Continuous Integration/Continuous Deployment (CI/CD). Używanie Dockera zwiększa efektywność pracy zespołów deweloperskich oraz ułatwia zarządzanie infrastrukturą, co jest istotne w kontekście dużych projektów. Dodatkowo, wspiera on standardy branżowe, takie jak microservices, które ze względu na swoje zalety są szeroko stosowane w nowoczesnych architekturach aplikacyjnych.

Pytanie 29

Co zostanie wyświetlone w konsoli po wykonaniu poniższego kodu?

console.log(typeof null);
console.log(typeof undefined);
console.log(typeof []);
console.log(typeof NaN);
A. object, undefined, object, number
B. object, undefined, array, number
C. null, undefined, object, NaN
D. null, undefined, array, number

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wynikowy wyraz z konsoli, czyli 'object, undefined, object, number' jest zgodny z zachowaniem typu danych w JavaScript. Funkcja typeof zwraca typ zmiennej, a w przypadku null to zaskakujący wynik, bo według standardów ECMAScript, null jest traktowane jako obiekt. To historyczny błąd w języku, który z biegiem czasu się utrzymał. Z kolei undefined oznacza, że zmienna nie została przypisana, co jest jasne i zrozumiałe. Jeśli chodzi o tablice, w JavaScript są one traktowane jako obiekty, dlatego wynik typeof dla pustej tablicy również to pokazuje. NaN, będące skrótem od 'Not-a-Number', jest szczególnym przypadkiem, który wskazuje, że coś poszło nie tak z operacją arytmetyczną. Jego typ to number, ponieważ w JavaScript wszystko jest na poziomie liczbowym. Wiedza na temat typów danych jest kluczowa w programowaniu, szczególnie przy pracy z danymi i funkcjami, które oczekują konkretnego typu. Użycie typeof jest bardzo praktyczne, gdy chcemy dynamicznie zarządzać typami w kodzie.

Pytanie 30

Jakie jest zadanie interpretera?

A. optymalizacja większej części kodu, aby przyspieszyć jego wykonanie
B. analiza składni całego programu przed jego uruchomieniem
C. tłumaczenie kodu na kod maszynowy
D. wykonywanie skryptu krok po kroku

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Interpreter to takie narzędzie, które wykonuje kod linijka po linijce. Działa to tak, że odczytuje program napisany w języku wysokiego poziomu, weryfikuje co tam w nim siedzi i od razu realizuje polecenia, co sprawia, że można fajnie testować kod. Na przykład w Pythonie można łatwo sprawdzić różne fragmenty kodu, co jest mega pomocne przy pisaniu i poprawianiu oprogramowania. Wiesz, od kompilatora różni się tym, że kompilator przetwarza cały kod od razu, tworząc kod maszynowy, który później działa na komputerze. Dzięki temu interpreter jest bardziej elastyczny, można szybko przetestować nowe pomysły, ale z drugiej strony, czasami nie działa tak efektywnie jak skompilowane programy, bo każda linia kodu jest analizowana na bieżąco. Więc w przypadku dużych i wymagających aplikacji lepiej sprawdzają się kompilatory, ale interpreter to skarb, zwłaszcza w nauce i prototypowaniu.

Pytanie 31

Jakie ma znaczenie operator "==" w języku C++?

A. Porównanie dwóch wartości
B. Przypisanie wartości do zmiennej
C. Negacja logiczna
D. Zwiększenie wartości zmiennej o 1

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Operator `==` w języku C++ oraz w wielu innych językach programowania, takich jak Java, Python czy JavaScript, jest używany do porównywania dwóch wartości. Jeśli wartości są równe, zwracana jest wartość logiczna `true`, w przeciwnym razie `false`. Operator ten jest niezbędny w instrukcjach warunkowych i pętlach, umożliwiając programowi podejmowanie decyzji na podstawie porównań. Przykładem użycia jest `if (a == b)`, co oznacza: jeśli zmienna `a` jest równa zmiennej `b`, wykonaj określony blok kodu.

Pytanie 32

Jakie cechy posiada model prototypowy w zakresie zarządzania projektami?

A. Przygotowaniem wersji systemu w ograniczonym zakresie w celu uzyskania opinii od użytkownika
B. Realizowaniem pełnej wersji produktu przed przeprowadzeniem testów
C. Rozwojem produktu w sposób iteracyjny w krótkich cyklach
D. Szczegółowym planowaniem każdego etapu projektu przed jego realizacją

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Model prototypowy w zarządzaniu projektami to taka sprytna technika, gdzie tworzymy coś w rodzaju wczesnej wersji systemu, czyli prototypu. To nam pozwala zebrać opinie od użytkowników i przetestować różne pomysły zanim w ogóle weźmiemy się za pełną wersję. Fajną sprawą jest to, że gdy mamy ten prototyp, to łatwiej wyłapać błędy, zanim wszystko zostanie w pełni zbudowane. Największa zaleta? Możemy dostosować i poprawiać aplikację na podstawie tego, co mówią użytkownicy. Dzięki temu ryzyko, że stworzymy coś, co nie spełnia ich oczekiwań, jest znacznie mniejsze. Prototypy to często chleb powszedni w projektach UX/UI, aplikacjach webowych czy oprogramowaniu dla firm, gdzie tak istotne jest, by dobrze trafiać w potrzeby końcowych użytkowników.

Pytanie 33

Jakie znaczenie ma poziom dostępności AAA w WCAG 2.0?

A. Dostosowanie tylko do użytkowników mobilnych
B. Najwyższy poziom dostępności
C. Najnizszy poziom dostępności
D. Średni standard dostępności

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poziom dostępności AAA w WCAG 2.0 oznacza najwyższy standard dostępności, który ma na celu zapewnienie, że treści internetowe są dostępne dla wszystkich użytkowników, w tym osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności. WCAG, czyli Wytyczne dotyczące dostępności treści internetowych, są międzynarodowym standardem, który definiuje, jak tworzyć dostępne treści. Poziom AAA obejmuje wszystkie wytyczne z poziomów A i AA oraz dodatkowe wymagania, które są bardziej rygorystyczne. Przykładem może być konieczność zapewnienia alternatywnych opisów dla wszystkich mediów, w tym dla materiałów wideo i audio, a także użycie odpowiednich kontrastów kolorystycznych. W praktyce oznacza to, że strony internetowe muszą być projektowane z myślą o właściwej nawigacji, dostępnym oprogramowaniu czytającym oraz dostosowanych formatach tekstowych, które są łatwe do przetwarzania przez osoby z różnymi ograniczeniami. Wdrożenie poziomu AAA jest wyzwaniem, ale przyczynia się do bardziej inkluzywnego środowiska online.

Pytanie 34

Jakie pola powinny być umieszczone w klasie nadrzędnej w strukturze dziedziczenia?

A. Pola, które są wykorzystywane tylko w funkcjach statycznych
B. Pola, które są wspólne dla wszystkich klas pochodnych
C. Pola, które są tylko prywatne
D. Pola, które są charakterystyczne jedynie dla pojedynczej klasy pochodnej

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W klasie bazowej w hierarchii dziedziczenia umieszcza się pola, które są wspólne dla wszystkich klas pochodnych. Dzięki temu klasy pochodne mogą dziedziczyć te same właściwości, co eliminuje konieczność ich wielokrotnego definiowania. Jest to jedna z głównych zalet programowania obiektowego, umożliwiająca reużywalność kodu i zwiększenie spójności w projekcie. Przykładem może być klasa 'Pracownik', która zawiera pola takie jak 'imię', 'nazwisko' i 'wynagrodzenie', a klasy pochodne, takie jak 'Inżynier' czy 'Księgowy', mogą dziedziczyć te same pola, dodając jedynie specyficzne właściwości dla swojej roli.

Pytanie 35

Które z poniższych nie jest typem testu w programowaniu?

A. Testy end-to-end
B. Testy integracyjne
C. Testy jednostkowe
D. Testy kompilacyjne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Testy kompilacyjne, w przeciwieństwie do testów jednostkowych, integracyjnych czy end-to-end, nie są typowym rodzajem testowania oprogramowania w kontekście zapewnienia jakości. Testy te koncentrują się na poprawności składni kodu pod kątem kompilacji, a nie na weryfikacji jego funkcjonalności. W praktyce programiści muszą upewnić się, że ich kod jest poprawny syntaktycznie, aby mógł zostać skompilowany przez kompilator. Warto zwrócić uwagę, że testy kompilacyjne są pierwszym krokiem w procesie programowania, ponieważ pozwalają na szybkie wychwycenie błędów, które mogłyby uniemożliwić dalsze etapy rozwoju oprogramowania. Testy jednostkowe koncentrują się na testowaniu pojedynczych funkcji lub metod, natomiast testy integracyjne sprawdzają interakcje między różnymi modułami. Testy end-to-end z kolei symulują zachowanie użytkownika i weryfikują, czy aplikacja działa zgodnie z wymaganiami biznesowymi. Zrozumienie różnicy między tymi rodzajami testów jest kluczowe dla skutecznego zarządzania jakością oprogramowania.

Pytanie 36

Który z wymienionych elementów stanowi przykład zbiorowej ochrony?

A. Zatyczki do uszu
B. Okulary ochronne
C. Kask ochronny
D. Ekran akustyczny

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ekran akustyczny to przykład środka ochrony zbiorowej, który redukuje poziom hałasu w miejscu pracy, chroniąc większą grupę pracowników jednocześnie. Środki ochrony zbiorowej mają na celu eliminowanie zagrożeń u źródła i zabezpieczanie całego środowiska pracy, a nie pojedynczych osób. Ekrany akustyczne są często stosowane w zakładach produkcyjnych, gdzie hałas maszyn może przekraczać dopuszczalne normy. Dzięki nim można zmniejszyć poziom hałasu i poprawić komfort pracy, bez konieczności wyposażania każdego pracownika w ochronniki słuchu. Środki ochrony zbiorowej są bardziej efektywne w długoterminowej perspektywie, ponieważ zmniejszają ryzyko dla wszystkich pracowników na danym stanowisku.

Pytanie 37

Jaką nazwę nosi framework CSS, który służy do definiowania wyglądu stron internetowych i którego klasy zostały użyte w przedstawionym przykładzie?

<div class="col-sm-3 col-md-6 col-lg-4">
  <button class="btn btn-primary dropdown-toggle" type="button">
</button>
</div>
A. Bootstrap
B. Yaml
C. Angular
D. Symfony

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Bootstrap jest jednym z najpopularniejszych frameworków CSS używanych do tworzenia responsywnych aplikacji internetowych. Jest to zestaw narzędzi open-source, który oferuje gotowe klasy CSS oraz komponenty JavaScript, ułatwiające projektowanie interfejsów użytkownika. W podanym przykładzie klasy takie jak 'col-sm-3' 'col-md-6' i 'col-lg-4' odnoszą się do siatki Bootstrapowej, która umożliwia elastyczne rozplanowanie elementów na stronie w zależności od rozmiaru ekranu. Klasa 'btn-primary' stosowana jest w Bootstrapie do stylizacji przycisków w sposób, który pasuje do domyślnych kolorów motywu. Z kolei 'dropdown-toggle' jest używana do obsługi rozwijanych list. Dzięki Bootstrapowi można z łatwością tworzyć nowoczesne i estetyczne aplikacje, które są zgodne z zasadami responsywnego web designu, co jest kluczowym standardem w dzisiejszej branży. Użycie Bootstrapu przyspiesza proces developmentu, pozwalając skupić się na funkcjonalności i logice aplikacji, zamiast na ręcznym stylizowaniu elementów.

Pytanie 38

Jakie jest podstawowe założenie normalizacji krajowej?

A. Wzrost kosztów produkcji
B. Zwiększenie ilości regulacji prawnych
C. Ujednolicenie wymagań technicznych i poprawa bezpieczeństwa
D. Utrudnienie handlu międzynarodowego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ujednolicenie wymagań technicznych i poprawa bezpieczeństwa to główne cele normalizacji krajowej. Normalizacja polega na opracowywaniu standardów, które są stosowane w różnych branżach w celu zapewnienia jakości, bezpieczeństwa i kompatybilności produktów oraz usług. Dzięki normalizacji producenci tworzą wyroby zgodne z określonymi normami, co zwiększa ich konkurencyjność na rynku krajowym i międzynarodowym. Wdrożenie jednolitych standardów wpływa także na bezpieczeństwo użytkowników, minimalizując ryzyko awarii lub niezgodności produktów.

Pytanie 39

Jaki będzie wynik działania poniższego kodu w języku Python?

def fun(x, l=[]):
    l.append(x)
    return l

print(fun(1))
print(fun(2))
print(fun(3, []))
print(fun(4))
A. [1], [1, 2], [3], [3, 4]
B. [1], [1, 2], [3], [1, 2, 4]
C. [1], [2], [3], [4]
D. [1], [2], [3], [4, 3]

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wynik działania tego kodu jest poprawny i wynika z zrozumienia, jak Python obsługuje domyślne argumenty funkcji. W momencie, gdy funkcja 'fun' jest wywoływana po raz pierwszy z argumentem 1, lista 'l' jest pusta i dodawany jest do niej element 1, co skutkuje wynikiem [1]. Przy kolejnym wywołaniu z argumentem 2, lista 'l' nie jest tworzona na nowo, a zamiast tego używane jest to samo odniesienie do istniejącej listy, co oznacza, że 2 zostaje dodane do listy, przekształcając ją w [1, 2]. W trzecim wywołaniu funkcji, przekazujemy nową, pustą listę, więc wynik to [3]. Kiedy po raz czwarty wywołujemy funkcję z argumentem 4, znowu używamy tej samej listy, do której dodano już 1 i 2, co daje nam wynik [1, 2, 4]. Kluczowe jest zrozumienie, że domyślne argumenty w Pythonie są tworzone raz, więc nie są resetowane przy kolejnych wywołaniach funkcji. Takie zarządzanie pamięcią w Pythonie jest zgodne z dobrymi praktykami programistycznymi oraz pozwala na efektywne użycie zasobów.

Pytanie 40

Jakie będzie działanie przedstawionych dwóch równoważnych fragmentów kodu źródłowego?

Kod w React:

function Heading(props) {
    return (
        <h1> {props.title} </h1>
    );
}

// w metodzie render
return (
    <Heading title="Egzamin zawodowy" />
);

Kod w Angular:
// heading.component.ts
import {Component} from '@angular/core';
@Component({
    selector: 'app-heading',
    templateUrl: './heading.component.html',
    styleUrls: ['./heading.component.css']
})

export class HeadingComponent {
    title:String = "Egzamin zawodowy";
    ...
}

// heading.component.html
<h1>{{title}}</h1>
A. Wyświetlony na stronie tekst w akapicie: "Egzamin zawodowy"
B. Wyświetlony na stronie tekst w nagłówku: "Egzamin zawodowy"
C. Nadany tytuł każdego elementu HTML: "Egzamin zawodowy"
D. Nadany tytuł strony: "Egzamin zawodowy"

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dokładnie tak – zarówno w React, jak i w Angularze, oba te fragmenty kodu mają za zadanie wyświetlić tekst „Egzamin zawodowy” w nagłówku HTML, czyli w tagu <h1>. To jest klasyczna praktyka w aplikacjach frontendowych. W React przekazujesz wartość props.title do komponentu Heading i renderujesz ją w elemencie <h1>. W Angularze tworzysz pole klasy o nazwie title i korzystasz z interpolacji {{ title }} w szablonie HTML – efekt jest identyczny. Taki sposób podejścia odzwierciedla zasadę jednokierunkowego przepływu danych i rozdzielania logiki od prezentacji, co jest jedną z podstaw nowoczesnych frameworków. Bardzo często nagłówki jak <h1> są wykorzystywane nie tylko dla estetyki, ale i poprawy dostępności oraz SEO strony – roboty wyszukiwarek właśnie z tych tagów czerpią wiedzę o głównym temacie widoku. Spotykałem się wielokrotnie z sytuacjami, gdzie ktoś próbował „upiększać” nagłówki za pomocą CSS, ale zapominał o semantyce i kończył z brakiem <h1> w kodzie – to błąd! Dobrą praktyką jest zawsze korzystanie z odpowiednich tagów HTML. Takie podejście sprawia, że kod jest czytelny, łatwiej go utrzymać i jest bardziej przyjazny dla wszystkich, także osób korzystających np. z czytników ekranu. Poza tym, takie komponenty są świetne do wielokrotnego użytku – możesz przekazać różne wartości „title” do różnych nagłówków strony, nie pisząc tego samego kodu od nowa. Moim zdaniem to jedna z podstawowych, ale bardzo ważnych technik, które każdy frontendowiec powinien ogarniać.