Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik programista
Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
Data rozpoczęcia: 15 grudnia 2025 10:54
Data zakończenia: 15 grudnia 2025 11:13

Egzamin niezdany

Wynik: 5/40 punktów (12,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zaprezentowane oznaczenie praw Creative Commons umożliwia bezpłatne wykorzystywanie utworu

A. w celach komercyjnych

B. pod warunkiem udostępnienia go na takiej samej licencji

C. pod warunkiem zachowania go w pierwotnej formie

D. w celu dokonywania zmian lub remiksowania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca możliwości zmiany lub remiksowania utworu jest prawidłowa w kontekście oznaczeń Creative Commons takich jak CC BY lub CC BY-NC. Licencje te umożliwiają korzystanie z utworu w sposób zmieniony czy remiksowany pod warunkiem spełnienia określonych wymogów. CC BY wymaga jedynie przypisania autorstwa, co daje twórcom dużą elastyczność w adaptacji i modyfikacji dzieła, co znajduje zastosowanie w projektach edukacyjnych, artystycznych czy badawczych. Działania takie mogą obejmować tworzenie adaptacji, tłumaczeń, mashupów czy nowych kreatywnych form bazujących na oryginale. CC BY-NC natomiast ogranicza użycie komercyjne, ale nadal zezwala na modyfikacje w niekomercyjnych kontekstach. Remiksowanie muzyki, tworzenie nowych wersji wideo czy projektów graficznych są popularnymi praktykami w społeczności twórców, co promuje innowacje i rozwój kultury open source. Ważne jest, aby użytkownicy byli świadomi warunków licencji i poprawnie przypisywali autorstwo, co nie tylko spełnia wymogi prawne, ale również wspiera etos współpracy i uczciwości w społeczności twórczej. Zaangażowanie w twórczość w oparciu o licencje Creative Commons przyczynia się do propagowania wiedzy i kultury oraz wspiera zrównoważony rozwój społeczności twórczych.

Pytanie 2

W podanym fragmencie kodu Java wskaż, która zmienna może przechować wartość "T":

int zm1;
float zm2;
char zm3;
boolean zm4;

A. zm1

B. zm4

C. zm3

D. zm2

Zmienna o nazwie zm3 została zadeklarowana jako typu char co oznacza że może przechowywać pojedynczy znak w tym przypadku wartość T. Typ char w języku Java jest używany do przechowywania znaków Unicode co czyni go idealnym do obsługi liter jako danych. Każdy znak jest przechowywany jako 16-bitowa wartość liczby całkowitej co umożliwia reprezentację szerokiego zakresu symboli w tym litery cyfry i inne znaki specjalne. Przykładowymi zastosowaniami typu char są przypadki gdzie konieczne jest przechowywanie i przetwarzanie liter np. w sytuacjach gdy aplikacja wymaga manipulacji pojedyńczymi znakami w tekście czy analizą ich wartości w kontekście porównywania danych. Dobre praktyki przy pracy z typem char obejmują świadome zarządzanie pamięcią i unikanie niepotrzebnych konwersji do innych typów danych co może prowadzić do strat precyzji lub nieoczekiwanych rezultatów. Ważne jest także zrozumienie jak znaki są kodowane i dekodowane szczególnie w kontekście międzynarodowym gdzie prawidłowa obsługa znaków Unicode jest kluczowa dla zapewnienia kompatybilności i poprawnego działania aplikacji w różnych językach.

Pytanie 3

Jakie znaczenie ma framework w kontekście programowania?

A. Program do graficznego projektowania interfejsów użytkownika

B. System operacyjny, który umożliwia uruchamianie aplikacji

C. Zbiór gotowych bibliotek, narzędzi i zasad ułatwiających tworzenie aplikacji

D. Moduł do zarządzania systemami baz danych

Framework to zbiór gotowych bibliotek, narzędzi i reguł, które wspierają tworzenie aplikacji poprzez dostarczanie struktury ułatwiającej pracę programistów. Frameworki definiują standardowe komponenty aplikacji, umożliwiając programistom skoncentrowanie się na logice biznesowej zamiast na podstawowej architekturze aplikacji. Przykłady popularnych frameworków to .NET, Angular, Django i Spring. Frameworki przyspieszają proces programowania, poprawiają jakość kodu i wspierają skalowalność aplikacji, co czyni je nieodłącznym elementem nowoczesnego programowania.

Pytanie 4

Jakie wartości może przyjąć zmienna typu boolean?

A. 1, -1

B. true, false

C. trzy dowolne liczby naturalne

D. O oraz każdą liczbę całkowitą

Zmienna typu logicznego (boolowskiego) w językach programowania, takich jak C++, Java czy Python, może przyjmować tylko dwie wartości: true (prawda) oraz false (fałsz). Te wartości są fundamentalne w logice komputerowej, ponieważ umożliwiają podejmowanie decyzji oraz kontrolowanie przepływu programu poprzez struktury warunkowe, takie jak instrukcje if, while czy for. Na przykład, w języku Python, tworząc zmienną logiczną, możemy użyć operatorów porównania, aby określić, czy dwie wartości są równe: is_equal = (5 == 5), co ustawia is_equal na true. Zmienne logiczne są zdefiniowane w standardach programowania, takich jak IEEE 754 dla reprezentacji liczb zmiennoprzecinkowych, gdzie wartość logiczna jest kluczowa dla operacji porównawczych. Dobrze zrozumiana logika boolowska jest niezbędna dla programistów, ponieważ stanowi podstawę algorytmu decyzyjnego oraz wpływa na efektywność kodu.

Pytanie 5

Szablon MojaTablica oferuje funkcjonalność tablicy z indeksami oraz elementami różnych typów. W oparciu o pokazany kod, który wykorzystuje ten szablon do tworzenia tablicy asocjacyjnej, wskaż definicję, która posługuje się szablonem do zainicjowania tablicy, gdzie indeksami są liczby całkowite, a elementami są napisy?

MojaTablica tab1 = new MojaTablica<string, string>();
tab1["good"] = "dobry";

A. int tab2 = new MojaTablica()

B. MojaTablica tab2 = MOjaTablica()

C. MojaTablica tab2 = new MojaTablica()

D. int tab2[] = new MojaTablica()

Aby utworzyć tablicę asocjacyjną w oparciu o szablon, należy zainicjalizować ją przy użyciu właściwej składni: MojaTablica tab2 = new MojaTablica();. Tego typu deklaracja tworzy obiekt tablicy, gdzie klucze są liczbami całkowitymi, a wartości przechowywane w tablicy to napisy. Tablice asocjacyjne to potężne narzędzie pozwalające na szybkie wyszukiwanie i przechowywanie danych, bazujące na unikalnych kluczach, co umożliwia efektywne zarządzanie złożonymi strukturami danych.

Pytanie 6

Jakie kwestie związane z percepcją są uwzględnione w rekomendacjach standardu WCAG 2.0?

A. umożliwienia interakcji między elementami użytkownika za pomocą klawiatury

B. zapewnienia odpowiedniego czasu na zapoznanie się i przetworzenie informacji

C. prezentacji elementów interfejsu użytkownika

D. jasności i dokładności w dostarczonych treściach na stronie

Prezentacja elementów interfejsu użytkownika to kluczowy aspekt rekomendacji WCAG 2.0 związanych z percepcją. Standard ten mocno akcentuje, by każdy użytkownik, niezależnie od swoich możliwości, miał szansę prawidłowo odbierać to, co się wyświetla na stronie. Jeśli coś jest przedstawione tylko kolorem albo opiera się wyłącznie na bodźcach wizualnych, to osoby niewidome albo z zaburzeniami wzroku po prostu nie będą w stanie tego odebrać. W praktyce chodzi o takie rzeczy jak odpowiedni kontrast tekstu do tła, jasność przekazu ikon, czy czytelność nawigacji, nawet jeśli ktoś korzysta z czytnika ekranu. Moim zdaniem, naprawdę dobrym przykładem są formularze: jeżeli pole błędnie wypełnione jest tylko podświetlone na czerwono, to nie każdy to zauważy, więc trzeba też dodać np. komunikat tekstowy. Dobrze, jeśli projektant myśli o wszystkich użytkownikach, nie tylko o tych, którzy widzą i słyszą idealnie. WCAG podpowiada, by nie polegać na samych kolorach, stosować czytelne czcionki, zapewniać jasną strukturę nagłówków – wszystko po to, by każdy mógł się połapać w tym, co widzi na stronie. Z mojego doświadczenia wynika, że uwzględnienie tych zasad nie tylko poprawia dostępność, ale ogólnie podnosi jakość user experience. Warto o tym pamiętać nawet przy najprostszych projektach.

Pytanie 7

Który z wymienionych sposobów może przyczynić się do optymalizacji kodu źródłowego?

A. Zwiększenie ilości instrukcji warunkowych

B. Zamiana zmiennych globalnych na lokalne

C. Eliminacja nieużywanych zmiennych oraz funkcji

D. Dodanie większej liczby komentarzy w kodzie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Usunięcie nieużywanych zmiennych i funkcji to jedna z najskuteczniejszych metod optymalizacji kodu źródłowego. Nadmiarowe zmienne i niepotrzebne funkcje mogą spowalniać aplikację, zwiększać jej zużycie pamięci i powodować problemy z czytelnością kodu. Ich eliminacja upraszcza kod, zmniejsza ryzyko błędów i poprawia wydajność programu. Oczyszczanie kodu to kluczowy element procesu refaktoryzacji, który pozwala na utrzymanie wysokiej jakości oprogramowania oraz lepszą organizację projektu. Dodatkowo, minimalizacja kodu pomaga w szybszym ładowaniu aplikacji webowych, co ma bezpośredni wpływ na doświadczenie użytkownika (UX) oraz pozycjonowanie w wyszukiwarkach (SEO).

Pytanie 8

W jakich sytuacjach zastosowanie rekurencji może być bardziej korzystne niż użycie iteracji?

A. Kiedy liczba iteracji przewyższa maksymalny zakres zmiennej licznikowej

B. Kiedy program jest uruchamiany w środowisku wielowątkowym

C. Gdy algorytm wymaga naturalnego podziału na mniejsze podproblemy

D. Gdy kod źródłowy ma być zoptymalizowany dla starszych kompilatorów

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Rekurencja jest bardziej efektywna od iteracji, gdy algorytm można naturalnie podzielić na mniejsze podproblemy. Przykładami są algorytmy podziału i zwycięzcy (divide and conquer), takie jak wyszukiwanie binarne, sortowanie szybkie (quick sort) czy obliczanie wartości liczb Fibonacciego. Rekurencja pozwala na bardziej eleganckie i przejrzyste rozwiązanie problemów, które mają strukturę rekurencyjną. W takich przypadkach kod jest krótszy i bardziej czytelny, co ułatwia jego konserwację i rozwój.

Pytanie 9

Kod XAML zaprezentowany powyżej zostanie wyświetlony jako:

A. C

B. B

C. A

D. D

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybrałeś dokładnie taką odpowiedź, jaką powinien wskazać każdy, kto dobrze rozumie XAML i układ StackLayout. Zobacz, co tu się dzieje: dwa pola Entry wyświetlają się jedno pod drugim, co daje klasyczną strukturę formularza – najpierw pole "Imię", potem "Nazwisko". Dalej mamy StackLayout z orientacją poziomą (Horizontal), więc etykieta "Zgoda RODO" oraz przełącznik Switch pojawiają się obok siebie – to bardzo typowy sposób na prezentację zgody na coś w aplikacjach, bo nie ma sensu rozdzielać tego na dwie linie. Po nich pojawia się Slider z ustawionym Value na 0.5 i kolorami MinimumTrackColor oraz MaximumTrackColor, czyli dokładnie tak jak widać na obrazku – jeden kolor po lewej, drugi po prawej i kółko pośrodku. Na końcu jest Button "Zapisz". Moim zdaniem, taki układ to wręcz klasyka budowy prostych formularzy w aplikacjach mobilnych opartych na XAML. Swoją drogą, to świetny przykład, jak StackLayout pozwala na szybkie i czytelne układanie elementów na ekranie, bez zbędnego komplikowania interfejsu. W praktyce warto jeszcze pamiętać, że oddzielenie pól Entry podnosi czytelność, a stosowanie układów poziomych sprawdza się wtedy, gdy chcesz, żeby użytkownik od razu widział etykietę i jej kontrolkę. Widać tu też dbałość o kolory i spójność wizualną. Według mnie, warto od razu testować takie formularze na różnych urządzeniach, bo StackLayout zachowuje się przewidywalnie, ale warto mieć na uwadze responsywność – no i nie zapomnij, że Slider i Switch mają swoje domyślne wartości, które można łatwo sterować z kodu.

Pytanie 10

Która z właściwości przycisków typu Radio-button opisanych w przedstawionym fragmencie dokumentacji jest poprawna?

Radio-button label

... The label can be positioned before or after the radio-button by setting the labelPosition property to 'before' or 'after'.

Radio groups

Radio-buttons should typically be placed inside of an <mat-radio-group> unless the DOM structure would make that impossible ... The radio-group has a value property that reflects the currently selected radio-button inside of the group.

Źródło: https://material.angular.io/components/radio/overview

A. Właściwość labelPosition może przyjmować jedną z dwóch opcji

B. Wartość właściwości value grupy radio przechowuje tekst etykiety dla każdego radio-button

C. Etykieta (label) może być umieszczona wyłącznie po przycisku radio-button

D. Przyciski radio-button są organizowane w elemencie o nazwie <radio-group>

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Właściwość labelPosition w przyciskach typu radio-button, szczególnie w popularnych bibliotekach jak Angular Material, naprawdę potrafi ułatwić życie programiście. Jej działanie sprowadza się do tego, że pozwala określić, czy etykieta powinna być wyświetlana przed, czy po elemencie radio. Można ustawić tę właściwość na 'before' albo 'after'. Nie brzmi skomplikowanie, ale znaczenie praktyczne jest ogromne – czasem projekt graficzny wymaga, by tekst pojawił się z lewej strony guzika, a czasem z prawej. Dobre praktyki UX też to uwzględniają, bo zgodność z oczekiwaniami użytkownika poprawia czytelność formularzy. Moim zdaniem, jeśli budujesz interfejs dla internautów z różnych środowisk kulturowych (np. z językiem pisanym od prawej do lewej), ta opcja jest wręcz niezbędna. Warto też pamiętać, że takie ustawienie można łatwo nadpisywać na poziomie pojedynczego przycisku, co daje dużą elastyczność. W większości poważnych frameworków webowych, np. Angularze, ta właściwość jest dokumentowana jako podstawowa, bo daje deweloperowi kontrolę bez grzebania w CSS-ach. Sam nie raz korzystałem z labelPosition, szczególnie w korporacyjnych projektach, gdzie musiałem spełniać szczegółowe wymagania projektantów – dzięki temu oszczędza się czas i nerwy.

Pytanie 11

Zamieszczony kawałek kodu w języku C# tworzy hasło. Wskaż prawdziwe stwierdzenie dotyczące cech tego hasła?

var random = new Random();
string pulaZnakow =
    "abcdefghijklmnopqrstuwxyzABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ0123456789";
int dlPuli = pulaZnakow.Length - 1;
char znak;
string wynik = "";

for(int i = 0; i < 8; i++)  {
    znak = pulaZnakow[random.Next(0, dlPuli)];
    wynik += znak;
}

A. Ma maksymalną długość 7 znaków, co ustala zmienna i.

B. Może zawierać małe oraz wielkie litery, cyfry i znaki specjalne.

C. Ma 8 znaków lub więcej i zawiera małe oraz wielkie litery, a także cyfry.

D. Może zawierać małe i wielkie litery oraz cyfry.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Fragment programu w języku C# generuje hasło, które zawiera małe i wielkie litery oraz cyfry. W kodzie widzimy, że zmienna pulaZnakow zawiera wszystkie małe litery alfabetu, wszystkie wielkie litery oraz cyfry od 0 do 9. Zmienna dlPuli przechowuje długość ciągu znaków, co umożliwia losowe wybieranie znaków z pełnego zakresu dostępnych znaków. W pętli for odbywa się iteracja 8 razy, co oznacza, że każde generowane hasło ma długość 8 znaków. Każdy znak jest losowo wybierany z puli, co zapewnia różnorodność i brak uprzedzeń w doborze znaków. Warto również zwrócić uwagę na praktyczne użycie klasy Random, która jest standardem w przypadkowej generacji danych w C#. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami, gdzie hasła powinny mieć różnorodne znaki, co zwiększa ich siłę i trudność złamania. Dobrym pomysłem jest również dodanie symboli specjalnych dla jeszcze większego bezpieczeństwa, co można łatwo zaimplementować modyfikując pule dostępnych znaków.

Pytanie 12

Jakie jest podstawowe zadanie wykorzystania frameworka Node.js w aplikacjach internetowych?

A. Budowanie aplikacji mobilnych

B. Zarządzanie aplikacjami serwerowymi i realizacja przetwarzania asynchronicznego

C. Weryfikacja API

D. Kreowanie graficznego interfejsu użytkownika

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Node.js to w zasadzie takie środowisko, które pozwala na uruchamianie JavaScriptu na serwerze. Dzięki temu można budować różne aplikacje serwerowe i radzić sobie z asynchronicznym przetwarzaniem. Fajnie, że Node.js może obsługiwać wiele połączeń jednocześnie, co sprawia, że nadaje się do aplikacji, które mają dużo użytkowników, jak czaty czy różne API. Jest to dość wydajne rozwiązanie dzięki architekturze opartej na zdarzeniach, więc nie zajmuje za dużo zasobów. Co ciekawe, używając Node.js, można pisać kod zarówno na serwerze, jak i na kliencie, co jest naprawdę dużą oszczędnością czasu.

Pytanie 13

Który z wymienionych programów jest przeznaczony do zarządzania projektami przy pomocy tablic kanban?

A. Jira

B. Word

C. Photoshop

D. Trello

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Trello to narzędzie do zarządzania projektami, które wykorzystuje tablice kanban do organizacji i monitorowania zadań. Użytkownicy mogą tworzyć karty reprezentujące poszczególne zadania, które następnie są przenoszone między kolumnami odzwierciedlającymi etapy realizacji. Dzięki swojej prostocie i intuicyjności Trello jest szeroko stosowane zarówno w małych zespołach, jak i dużych organizacjach. Umożliwia efektywne zarządzanie projektami, planowanie sprintów oraz monitorowanie bieżącego statusu prac. Tablice kanban pomagają wizualizować przepływ pracy, co ułatwia identyfikację wąskich gardeł i zarządzanie priorytetami.

Pytanie 14

Działania przedstawione w filmie korzystają z narzędzia

A. generatora GUI przekształcającego kod do języka XAML

B. kompilatora dla interfejsu graficznego

C. generatora kodu java

D. debuggera analizującego wykonujący kod

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybrana odpowiedź jest trafna, bo faktycznie narzędzie pokazane w filmie to generator GUI, który potrafi przekształcać kod do języka XAML. XAML (czyli Extensible Application Markup Language) jest powszechnie używany do deklaratywnego opisywania interfejsów użytkownika, na przykład w aplikacjach WPF czy UWP na platformie .NET. Jak dla mnie, korzystanie z takich generatorów to ogromna wygoda, bo pozwala błyskawicznie przenosić projekt graficzny do formatu czytelnego dla platformy Microsoftu. Z mojego doświadczenia, wiele zespołów programistycznych stosuje takie rozwiązania, żeby oszczędzić czas na ręcznym pisaniu XAML-a (co potrafi być naprawdę żmudne przy dużych projektach). Co ciekawe, takie narzędzia bardzo dobrze współpracują z designerskimi edytorami UI i potrafią zautomatyzować konwersję nawet z innych formatów graficznych, np. Sketch czy Adobe XD do XAML-a. Branżowe standardy zalecają, by wykorzystywać generatorów GUI właśnie do tego celu, bo minimalizuje to liczbę błędów, przyspiesza wdrożenie zmian i ułatwia współpracę między programistami a projektantami. Warto pamiętać, że XAML jest bardzo elastyczny i umożliwia potem ręczną edycję wygenerowanego kodu – czasem powstają drobne poprawki, ale ogólnie to naprawdę przydatne narzędzie. Ogólnie – jeśli tylko projektujesz UI pod .NET, to automatyczna konwersja do XAML-a to jest coś, co warto znać i wykorzystywać w praktyce.

Pytanie 15

Jakie informacje zawiera zestaw instrukcji (ISA) danego procesora?

A. Układ połączeń między procesorem a innymi elementami

B. Metodę obsługi pamięci podręcznej

C. Instrukcje, które procesor jest w stanie wykonać

D. Typy danych, które są trzymane w pamięci

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zestaw instrukcji, znany jako ISA, to taki jakby słownik poleceń, które procesor potrafi zrozumieć i wykonać. To mega ważny element w projektowaniu komputerów, bo to właśnie od niego zależy, jak dobrze i szybko działa system. Mamy różne rodzaje instrukcji, na przykład te do wykonywania działań matematycznych, logicznych, czy do przenoszenia danych. Popularne zestawy jak x86 albo ARM pokazują, jak programy rozmawiają z procesorem. Jak zrozumiesz ISA, to będzie łatwiej pisać lepszy kod i dostosowywać aplikacje do różnych architektur. No i co ważne, ISA też mówi, jak procesor interpretuje te instrukcje i zarządza danymi, co ma ogromny wpływ na to, jak wydajnie wszystko działa.

Pytanie 16

Jakie z wymienionych funkcji są typowe dla narzędzi służących do zarządzania projektami?

A. Przeprowadzanie analizy statystycznej

B. Nadzorowanie postępu realizacji

C. Tworzenie interfejsu użytkownika

D. Opracowywanie diagramów przepływu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Monitorowanie postępu prac to jedna z kluczowych funkcji narzędzi do zarządzania projektami. Dzięki temu zespoły mogą śledzić realizację zadań, identyfikować opóźnienia oraz efektywnie alokować zasoby. Narzędzia takie jak Jira, Trello czy Asana pozwalają na wizualizację postępów, co ułatwia kontrolowanie harmonogramu oraz planowanie kolejnych etapów projektu. Monitorowanie postępu prac pomaga także w wykrywaniu wąskich gardeł i umożliwia szybkie podejmowanie decyzji, co znacząco zwiększa efektywność całego zespołu. Funkcja ta jest szczególnie istotna w zarządzaniu projektami IT, budowlanymi i kreatywnymi, gdzie koordynacja wielu zadań jest kluczowa dla sukcesu projektu.

Pytanie 17

Które z wymienionych stwierdzeń najtrafniej charakteryzuje klasę bazową?

A. Klasa, która dziedziczy z klasy pochodnej

B. Klasa, która nie może być dziedziczona

C. Klasa, która zapewnia wspólne atrybuty i metody dla klas pochodnych

D. Klasa, która zawsze zawiera metody wirtualne

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Klasa bazowa to klasa, która dostarcza wspólne pola i metody dla klas pochodnych. Definiuje ogólną funkcjonalność, która może być rozszerzana lub modyfikowana przez klasy dziedziczące. Dzięki temu programowanie obiektowe umożliwia wielokrotne wykorzystanie kodu, co prowadzi do jego większej modularności i czytelności. Klasa bazowa często zawiera metody wirtualne, które mogą być nadpisywane przez klasy pochodne, co pozwala na dostosowanie funkcjonalności do konkretnych potrzeb. Przykładem jest klasa 'Pojazd', która posiada metody takie jak 'Jedz()' czy 'Zatrzymaj()', a klasy pochodne, np. 'Samochód' lub 'Rower', rozszerzają tę funkcjonalność.

Pytanie 18

W standardzie dokumentacji testów oprogramowania IEEE 829-1998 opisany jest dokument, który zawiera dane o tym, jakie przypadki testowe były wykorzystane, przez kogo i czy zakończyły się sukcesem. Co to jest?

A. Raport Podsumowujący Testy

B. Specyfikacja Procedury Testowej

C. Plan Testów

D. Dziennik Testów

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dokładnie – Dziennik Testów to ten dokument z IEEE 829-1998, który ma za zadanie rejestrować, które przypadki testowe zostały wykonane, przez kogo, kiedy oraz jaki był ich rezultat. Z mojego doświadczenia to jest taka codzienna „księga kucharska” testera – wpisujesz co zrobiłeś, o której i czy poszło zgodnie z planem. W prawdziwych projektach dziennik testów bywa nieoceniony: pozwala w każdej chwili wrócić do szczegółów, zweryfikować kto co testował i dlaczego test przerwano, a nawet rozliczać się z czasu pracy. To podstawa rozliczalności (ang. traceability) procesu testowania, co jest szczególnie ważne przy audytach czy testach dla klientów z branż regulowanych, np. medycyna czy bankowość. Sam standard IEEE 829-1998 bardzo konkretnie określa, jakie dane mają się tam znaleźć – to nie tylko „odhaczenie”, ale pełna informacja o przebiegu i wyniku każdego testu, ewentualnych problemach czy wyjątkowych sytuacjach. W praktyce, czy to prowadzisz Excela, dokumentację papierową czy system typu JIRA/Xray, dobrze prowadzony dziennik testów pozwala potem zidentyfikować luki w pokryciu przypadków, powtórzyć testy po naprawach czy po prostu udowodnić, że procedura była zgodna z wymaganiami. Warto to sobie wyrobić jako nawyk. Sam nieraz wracałem do starych dzienników, żeby sprawdzić „co poszło nie tak” parę miesięcy wcześniej – bez tego byłaby loteria!

Pytanie 19

W celu wdrożenia w aplikacji internetowej mechanizmu zbierania danych statystycznych na komputerach użytkowników, można użyć

A. buforowanie

B. ciasteczka

C. formulacje

D. sesje

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ciasteczka, czyli tzw. cookies, to naprawdę podstawowy, a zarazem bardzo skuteczny mechanizm wykorzystywany w aplikacjach internetowych właśnie do zbierania i przechowywania danych statystycznych na komputerach użytkowników. Przeglądarki obsługują je praktycznie od zawsze i każda strona, która chce śledzić zachowanie odwiedzających, korzysta z cookies – choćby do zapamiętywania wizyt, identyfikowania użytkowników czy przechowywania preferencji. Co istotne, ciasteczka działają po stronie klienta, więc idealnie nadają się do przechowywania niewielkich ilości informacji bez konieczności ciągłego odpytywania serwera. W praktyce branżowej cookies są fundamentem dla narzędzi analitycznych, takich jak Google Analytics – to właśnie tam są zapisywane unikalne identyfikatory użytkowników, sesji czy kanałów ruchu. Z mojego doświadczenia mogę dodać, że jeśli ktoś kiedyś chciałby zbudować własny system analityczny, to zacznie właśnie od ciasteczek, bo są łatwo dostępne przez JavaScript i bardzo dobrze wspierane przez standardy sieciowe (np. RFC 6265). Warto też pamiętać o kwestiach prywatności i RODO, bo dzisiaj strony muszą informować użytkowników o użyciu cookies. Niemniej, jeśli chodzi o mechanizm zbierania statystyk na komputerze użytkownika, to cookies są wręcz nie do zastąpienia.

Pytanie 20

Który z poniższych kodów realizuje przedstawiony fragment algorytmu?

A. Kod 2

B. Kod 3

C. Kod 1

D. Kod 4

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Bardzo dobrze wychwycone! Kod 3 idealnie odwzorowuje logikę algorytmu przedstawioną na schemacie blokowym. Pętla while sprawdza warunek y != 100 i dopóki jest spełniony, wykonuje instrukcję y = a + b. Zarówno przebieg pętli, jak i wyjście z niej odpowiadają dokładnie temu, co prezentuje ten diagram blokowy – czyli wykonujemy przypisanie y = a + b, jeśli warunek jest prawdziwy, a gdy przestaje być, wychodzimy z pętli. Takie podejście jest bardzo typowe w programowaniu, nie tylko w szkolnych zadaniach, ale też w praktyce, gdy musimy powtarzać akcję do momentu spełnienia konkretnego warunku. Moim zdaniem, dobrze jest tutaj zauważyć, że pętle while są preferowane, gdy nie znamy z góry liczby powtórzeń, a warunek wejścia ma być sprawdzany przed każdym przebiegiem – to klasyczna konstrukcja w językach takich jak C, Java czy Python. Tego typu algorytmy można spotkać choćby podczas obsługi wejścia użytkownika (np. powtarzaj pytanie, aż użytkownik poda poprawną wartość) albo w sterowaniu urządzeniami, gdy czekamy na określony sygnał wejściowy. Warto też pamiętać, że w profesjonalnym kodzie dobrze jest dbać o czytelność i jednoznaczność takich fragmentów – a ten kod właśnie taki jest. Swoją drogą, czasem warto dodać jeszcze zabezpieczenia, by uniknąć tzw. nieskończonej pętli, ale tutaj, jak widać, intencja jest jasna i zgodna ze standardami branżowymi.

Pytanie 21

Definicja konstruktora dla zaprezentowanej klasy w języku C++ może być sformułowana jak poniżej:

class Owoc
{
    public:
        double waga;
        string nazwa;
        Owoc(double waga, string nazwa);
};

Deklaracja 1:

Owoc::Owoc(double waga, string nazwa) {
    this -> waga = waga;
    this -> nazwa = nazwa;
}

Deklaracja 2:

Construct::Owoc(double waga, string nazwa) {
    this -> waga = waga;
    this -> nazwa = nazwa;
}

Deklaracja 3:

Construct::Owoc(double waga, string nazwa) {
    this.waga = waga;
    this.nazwa = nazwa;
}

Deklaracja 4:

Owoc::Owoc(double waga, string nazwa) {
    this.waga = waga;
    this.nazwa = nazwa;
}

A. Deklaracji 1

B. Deklaracji 3

C. Deklaracji 2

D. Deklaracji 4

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Deklaracja 1 pokazuje dokładnie taką definicję konstruktora, jaka powinna być użyta w języku C++. Nazwa klasy i konstruktora musi być identyczna, a składnia Owoc::Owoc(double waga, string nazwa) jest kanoniczna w C++ dla implementacji konstruktora poza klasą. Użycie this->waga = waga jasno wskazuje, że chodzi o przypisanie wartości z parametru do pola składowego klasy. W praktyce to jest bardzo często spotykany wzór przy pisaniu konstruktorów dla klasy, która ma kilka pól – tak można odróżnić parametry funkcji od pól klasy. Moim zdaniem warto zawsze zwracać uwagę na taki zapis, bo to pomaga unikać błędów, zwłaszcza przy większych projektach, gdzie pól może być sporo i łatwo się pomylić. W dodatku stosowanie składni this-> od razu sygnalizuje, że działamy na polach konkretnej instancji obiektu. Takie podejście jest zgodne ze wszystkimi standardami C++ i bez problemu skompiluje się w każdym środowisku. W praktyce często spotykam się z tym, że ktoś próbuje stosować inne notacje czy podpatrzone w innych językach konstrukcje, ale w C++ to właśnie taki zapis jest poprawny i klarowny dla każdego programisty. Dla czytelności kodu i łatwości utrzymania projektu, zdecydowanie polecam trzymać się tej formy. Dobrze jest też pamiętać, że w nowszych wersjach C++ można też użyć listy inicjalizacyjnej, ale tutaj przedstawiony sposób jest w pełni poprawny i zrozumiały.

Pytanie 22

Która zasada zwiększa bezpieczeństwo w sieci?

A. Zaniedbywanie aktualizacji systemu operacyjnego

B. Korzystanie z mocnych, unikalnych haseł

C. Pobieranie plików z niepewnych źródeł

D. Dzielnie się hasłami z przyjaciółmi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Używanie silnych, unikalnych haseł jest fundamentalną zasadą poprawiającą bezpieczeństwo w sieci. Silne hasło to takie, które składa się z co najmniej 12 znaków, zawiera wielkie i małe litery, cyfry oraz znaki specjalne. Takie hasła są trudne do złamania przez ataki brute force, które wykorzystują algorytmy do próbowania różnych kombinacji znaków. Przykładem silnego hasła może być 'P@ssw0rd!2023', które łączy różnorodne typy znaków. Używanie unikalnych haseł dla różnych kont jest równie ważne, ponieważ w przypadku naruszenia bezpieczeństwa jednego konta, inne pozostają zabezpieczone. Standardy takie jak NIST (National Institute of Standards and Technology) zalecają tworzenie haseł w sposób, który ogranicza ich przewidywalność. Narzędzia do zarządzania hasłami, takie jak LastPass czy 1Password, mogą pomóc w generowaniu i przechowywaniu silnych haseł, co dodatkowo redukuje ryzyko. Stosowanie tej zasady jest kluczowe w kontekście ochrony danych osobowych oraz zapobiegania kradzieży tożsamości.

Pytanie 23

Jakie jest przeznaczenie dokumentacji wdrożeniowej?

A. Do opisania procesu instalacji i konfiguracji aplikacji w środowisku produkcyjnym

B. Do testowania wydajności aplikacji

C. Do tworzenia zadań w systemie kontroli wersji

D. Do zarządzania bazą danych aplikacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Dokumentacja wdrożeniowa opisuje proces instalacji i konfiguracji aplikacji w środowisku produkcyjnym. Obejmuje ona szczegółowe instrukcje dotyczące wymaganych komponentów systemowych, zależności oraz kroków niezbędnych do prawidłowego wdrożenia aplikacji. Dzięki dokumentacji wdrożeniowej administratorzy IT oraz zespoły DevOps mogą skutecznie zarządzać procesem implementacji, minimalizując ryzyko błędów i przestojów. Dokument ten zawiera również informacje o kopiach zapasowych, procedurach przywracania systemu oraz testach przeprowadzanych po wdrożeniu, co zapewnia stabilność i bezpieczeństwo aplikacji po przeniesieniu jej na serwery produkcyjne. Kompleksowa dokumentacja wdrożeniowa to kluczowy element zarządzania cyklem życia oprogramowania (SDLC).

Pytanie 24

Jak zostanie przedstawiony poniższy kod XAML?

A. Rysunek 4

B. Rysunek 2

C. Rysunek 1

D. Rysunek 3

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W przedstawionym kodzie XAML widoczna jest struktura składająca się z kilku elementów UI ułożonych w pionowym StackLayout co skutkuje wyświetleniem ich w pionowej kolejności. Pierwszym elementem jest Entry z placeholderem Imię a kolejnym Entry z placeholderem Nazwisko co determinuje obecność dwóch pól tekstowych tak jak w Rysunku 4. Następnie w kodzie znajduje się poziomy StackLayout z etykietą Zgoda RODO i przełącznikiem ustawionym na wartość true co oznacza że przełącznik jest domyślnie włączony. To również odpowiada widokowi na Rysunku 4. Kolejny element to Slider z ustawionymi kolorami MinimumTrackColor i MaximumTrackColor co pozwala na zmianę koloru paska suwaka co również jest widoczne w Rysunku 4. Na końcu znajduje się Button z tekstem Zapisz i jest to jedyny przycisk w całym układzie co także zgadza się z Rysunkiem 4. Rozumienie kodu XAML i jego renderowania jest kluczowe w tworzeniu aplikacji mobilnych ponieważ pozwala na precyzyjne określenie wyglądu i funkcjonalności interfejsu użytkownika i jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu UI.

Pytanie 25

Do zadań widoku w architekturze MVVM (Model-View-ViewModel) należy

A. zarządzanie logiką aplikacji - obejmuje wdrażanie algorytmów

B. przekazywanie danych do widoku oraz wymiana informacji z modelem

C. przechowywanie ściągniętych i przetworzonych informacji

D. obsługa interakcji użytkownika, stworzenie UI

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W architekturze MVVM widok pełni bardzo specyficzną rolę i to jest właśnie to, co odróżnia ją od innych popularnych podejść – na przykład MVC. Widok w MVVM powinien być odpowiedzialny głównie za prezentację danych i obsługę interakcji użytkownika, czyli właśnie to, na czym skupia się poprawna odpowiedź. Moim zdaniem, praktyka pokazuje, że warto traktować widok jako „wyświetlacz” i „słuchacza”, który reaguje na działania użytkownika, takie jak kliknięcia, wpisywanie tekstu czy wybór z menu. Nie ma tu miejsca na żadną logikę biznesową – to już zadanie ViewModelu oraz Modelu. Typowe przykłady? W aplikacji desktopowej na WPF widok to XAML z prostymi eventami. W aplikacji mobilnej – layouty i fragmenty obsługujące zdarzenia UI. Dobrym zwyczajem jest też korzystanie z mechanizmów data binding, dzięki czemu widok automatycznie aktualizuje się, gdy zmienią się dane w ViewModelu. Jest to zgodne z dobrymi praktykami, bo pozwala zachować wysoką czytelność i testowalność kodu oraz oddziela warstwę prezentacji od logiki. Branża bardzo mocno trzyma się tu zasady Single Responsibility – widok powinien odpowiadać tylko za prezentację i reakcje na zdarzenia, całą resztę zostawiając ViewModelowi. Warto też pamiętać, że jeśli w widoku ląduje choćby fragment logiki biznesowej, to potem ciężko takie coś testować czy rozwijać. Z mojego doświadczenia najlepiej sprawdza się podejście, gdzie do widoku nie piszemy ani linijki kodu, która nie jest związana z UI.

Pytanie 26

Która z poniższych struktur danych jest najbardziej odpowiednia do przechowywania unikalnych elementów?

A. Sekwencja

B. Tablica

C. Kolejka priorytetowa

D. Zbiór (Set)

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zbiór, czyli Set, to taki specjalny rodzaj struktury danych, który trzyma tylko unikalne elementy. To znaczy, że nie znajdziesz tam powtórzeń – jak masz listę użytkowników czy tagów, to świetnie, bo zbiór to idealnie rozwiązuje. Jest przy tym bardzo szybki w operacjach jak dodawanie, usuwanie czy wyszukiwanie. To dlatego zbory są używane w różnych algorytmach, zwłaszcza gdy chodzi o przetwarzanie dużych ilości danych i zarządzanie unikalnymi zasobami. Fajna sprawa, nie?

Pytanie 27

Jaka będzie wartość zmiennej x po wykonaniu poniższego kodu?

let x = 0;
for (let i = 0; i < 10; i++) {
  if (i % 2 === 0) continue;
  x += i;
}

A. 20

B. 30

C. 25

D. 45

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wartość zmiennej x po wykonaniu podanego kodu wynosi 25, co jest wynikiem sumy wszystkich nieparzystych liczb od 0 do 9. W pętli for iterujemy od 0 do 9, a dla każdej wartości i sprawdzamy, czy jest parzysta. Jeżeli i jest parzyste, używamy instrukcji continue, co oznacza, że ten krok pętli jest pomijany i przechodzimy do następnej iteracji. W praktyce oznacza to, że wartości takie jak 0, 2, 4, 6, 8 nigdy nie zostaną dodane do zmiennej x. Zostaną natomiast dodane wartości nieparzyste: 1, 3, 5, 7, 9. Ich suma wynosi 1 + 3 + 5 + 7 + 9 = 25. Takie podejście jest typowe w programowaniu, gdyż pozwala na efektywne pomijanie niepotrzebnych wartości, co zwiększa wydajność kodu. Używanie operatora modulo (%) do sprawdzania parzystości jest powszechną praktyką. Tego typu konstrukcje możemy znaleźć w różnych zastosowaniach, na przykład w algorytmach sortujących czy w przetwarzaniu danych, gdzie istotne jest operowanie tylko na wybranych elementach.

Pytanie 28

Zgodnie z informacjami zawartymi w ramce, wskaż, który z rysunków ilustruje element przypisany do klasy Badge określonej w bibliotece Bootstrap?

A. D

B. A

C. B

D. C

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybrałeś wariant B i to zdecydowanie właściwy trop. Badge w Bootstrapie to nic innego jak taki mały, liczbowy wskaźnik – najczęściej widoczny przy nazwach kategorii, powiadomieniach czy komentarzach – który sygnalizuje użytkownikowi ile czegoś się pojawiło albo ile czeka akcji do wykonania. W praktyce, taki element to nie tylko liczba w kolorowym prostokącie czy kółku, ale też bardzo czytelny komunikat do użytkownika, co się ostatnio zmieniło lub co wymaga uwagi. Właśnie dlatego, w przykładzie B, mamy niebieskie prostokąty z liczbami przy różnych sekcjach (News, Comments, Updates) – to klasyczny przykład badge’a w Bootstrapie, często stylowanego klasą .badge i powiązaną kolorystyką. Warto zwrócić uwagę, że takie badge’e są nie tylko wizualne, ale też semantyczne – są rozpoznawalne przez czytniki ekranu, co jest zgodne z dobrymi praktykami dostępności (WCAG). Stosując badge’e, zwiększamy czytelność i dostępność interfejsu użytkownika, bo od razu wiadomo, gdzie coś nowego się pojawiło. Moim zdaniem, korzystanie z badge’y to jeden z prostszych i skuteczniejszych sposobów na poprawę UX – no i są bardzo łatwe do wdrożenia, wystarczy jedna klasa CSS i gotowe.

Pytanie 29

Który z paradygmatów programowania najbardziej akcentuje dziedziczenie oraz polimorfizm?

A. Programowanie funkcyjne

B. Programowanie strukturalne

C. Programowanie proceduralne

D. Programowanie obiektowe

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Programowanie obiektowe (OOP) to paradygmat, który kładzie największy nacisk na dziedziczenie i polimorfizm. Dziedziczenie pozwala na tworzenie nowych klas na podstawie już istniejących, co umożliwia ponowne wykorzystanie kodu i jego rozszerzanie. Polimorfizm umożliwia definiowanie metod o tej samej nazwie, ale z różnym zachowaniem w zależności od kontekstu lub obiektu, co zwiększa elastyczność i modularność kodu. Programowanie obiektowe jest szeroko stosowane w językach takich jak Java, C++, Python czy C#, ponieważ pozwala na budowanie skalowalnych i łatwych w utrzymaniu aplikacji.

Pytanie 30

Jakie są różnice między kompilatorem a interpretem?

A. Interpreter tworzy plik wykonywalny, który funkcjonuje niezależnie od otoczenia

B. Interpreter konwertuje kod źródłowy na język maszynowy przed jego kompilacją

C. Kompilator przetwarza kod na język maszynowy w momencie jego wykonywania

D. Kompilator przekształca kod źródłowy na język maszynowy przed uruchomieniem aplikacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kompilator zamienia kod źródłowy na język maszynowy zanim program się uruchomi. W efekcie dostajemy plik wykonywalny, taki jak .exe w Windowsie. To fajne, bo po skompilowaniu aplikacja działa samodzielnie i nie potrzeba jej tłumaczyć od nowa. Dzięki temu programy, które są skompilowane, są zazwyczaj dużo szybsze i lepiej zoptymalizowane niż te, które są interpretowane. Warto wiedzieć, że kompilatory są wykorzystywane w językach takich jak C, C++ czy Java. Kompilacja ma też tę zaletę, że można wykrywać błędy jeszcze przed uruchomieniem programu, co jest naprawdę przydatne.

Pytanie 31

Co to jest REST API?

A. Framework do testowania API

B. Biblioteka JavaScript do komunikacji z bazami danych

C. Architektura API oparta o zasoby i standardowe operacje HTTP

D. Protokół sieciowy do transferu danych binarnych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
REST API (Representational State Transfer Application Programming Interface) to architektura API, która koncentruje się na zasobach i wykorzystuje standardowe operacje HTTP, takie jak GET, POST, PUT i DELETE. Dzięki tej architekturze każdy zasób, na przykład użytkownik czy produkt, jest reprezentowany przez unikalny identyfikator URL, co ułatwia dostęp i manipulację danymi. REST API jest szeroko stosowane w aplikacjach webowych i mobilnych, ponieważ pozwala na łatwą integrację różnych systemów oraz umożliwia wykorzystanie technologii takich jak JSON i XML do wymiany danych. Przykładem praktycznego zastosowania REST API może być aplikacja do zarządzania zadaniami, w której użytkownicy mogą tworzyć, edytować i usuwać zadania za pomocą odpowiednich zapytań HTTP. Dobrą praktyką przy projektowaniu REST API jest stosowanie odpowiednich statusów HTTP, takich jak 200 (OK), 201 (Created) czy 404 (Not Found), co ułatwia komunikację między klientem a serwerem oraz zwiększa transparentność działania API. Dodatkowo, REST API jest zgodne z zasadą bezstanowości, co oznacza, że każdy nowy request zawiera wszystkie informacje potrzebne do jego przetworzenia.

Pytanie 32

Który rodzaj kolekcji pozwala na dostęp do elementów w porządku FIFO (First In First Out)?

A. Tablica

B. Sekwencja

C. Kolejka

D. Kolekcja LIFO

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kolejka to struktura danych, która działa na zasadzie FIFO (First In First Out), co oznacza, że element dodany jako pierwszy zostaje usunięty jako pierwszy. Kolejki są szeroko wykorzystywane w zarządzaniu zadaniami, buforowaniu danych oraz w implementacji algorytmów, takich jak BFS (przeszukiwanie wszerz). Struktura ta jest idealna do obsługi zadań w kolejności ich przybycia, co jest kluczowe w aplikacjach takich jak systemy operacyjne, sieci komputerowe i przetwarzanie danych.

Pytanie 33

Który z przedstawionych poniżej przykładów ilustruje prawidłową deklarację zmiennej typu całkowitego w języku C++?

A. char liczba;

B. float liczba;

C. int liczba;

D. bool liczba;

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W języku C++ zmienna typu całkowitego jest deklarowana za pomocą słowa kluczowego `int`. Przykładowa poprawna deklaracja to `int liczba;`, co oznacza, że `liczba` jest zmienną, która może przechowywać wartości całkowite, takie jak 1, 42 lub -15. Deklarowanie zmiennych w C++ pozwala na statyczne typowanie, co oznacza, że każda zmienna ma określony typ i nie może przechowywać wartości innego typu. Dzięki temu kod jest bardziej przejrzysty i mniej podatny na błędy związane z niezgodnością typów.

Pytanie 34

Które z poniżej wymienionych afirmacji najtrafniej charakteryzuje proces interpretacji kodu?

A. Tłumaczenie kodu źródłowego na język maszynowy w czasie rzeczywistym

B. Generowanie bibliotek dynamicznych dla programu

C. Analiza struktury kodu przed tłumaczeniem

D. Tworzenie pliku wykonywalnego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Interpretacja kodu to proces tłumaczenia kodu źródłowego na język maszynowy w czasie rzeczywistym, instrukcja po instrukcji. Jest to charakterystyczne dla języków takich jak Python, JavaScript i Ruby, które używają interpreterów. Dzięki temu program jest wykonywany od razu, bez konieczności wcześniejszego generowania pliku wykonywalnego. Zaletą interpretacji jest szybka analiza i możliwość natychmiastowego testowania kodu, co przyspiesza proces debugowania i prototypowania aplikacji.

Pytanie 35

Jakie jest najważniejsze właściwość algorytmów szyfrowania symetrycznego?

A. Zastosowanie odmiennych kluczy do szyfrowania i deszyfrowania

B. Szyfrowanie wyłącznie tekstowych plików

C. Zastosowanie identycznego klucza do szyfrowania oraz deszyfrowania

D. Funkcjonowanie bez użycia klucza

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Algorytmy szyfrowania symetrycznego to takie, które używają tego samego klucza do szyfrowania i deszyfrowania danych. To jedna z najstarszych metod i, co ważne, bardzo często stosowanych, bo działa dość szybko i nie wymaga wielkich zasobów. Przykłady, które na pewno słyszałeś, to AES i DES. Symetryki są super w komunikacji sieciowej, przy przechowywaniu danych, a także w różnych protokołach bezpieczeństwa. Fajnie, że są szybkie, ale z drugiej strony trzeba pamiętać o tym, żeby klucz był bezpiecznie przechowywany, bo to może stanowić nie lada problem.

Pytanie 36

Co oznacza pojęcie 'hoisting' w JavaScript?

A. Proces podnoszenia deklaracji zmiennych i funkcji na górę zakresu

B. Technika optymalizacji kodu przez silnik JavaScript

C. Metoda ładowania skryptów z zewnętrznych źródeł

D. Mechanizm zarządzania pamięcią w przeglądarce

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Hoisting to mechanizm w JavaScript, który polega na tym, że deklaracje zmiennych i funkcji są przenoszone na górę zakresu, w którym zostały zadeklarowane. Oznacza to, że możesz używać zmiennych i funkcji przed ich faktyczną deklaracją w kodzie. Na przykład, jeśli zadeklarujesz zmienną za pomocą 'var' lub funkcję, możesz odwołać się do niej wcześniej, a JavaScript zrozumie, o co chodzi. Przykład: jeśli napiszesz 'console.log(x); var x = 5;', to nie dostaniesz błędu, ponieważ 'x' jest hoistowane na górę, jednak jej wartość będzie 'undefined' do momentu przypisania jej wartości. Zrozumienie hoistingu jest kluczowe dla pisania poprawnego kodu w JavaScript, ponieważ może to prowadzić do zaskakujących rezultatów. Warto wiedzieć, że hoisting nie działa w ten sam sposób dla deklaracji 'let' i 'const'. Te zmienne są hoistowane, ale nie mogą być używane przed ich deklaracją, co prowadzi do błędu 'Temporal Dead Zone'. Dlatego zaleca się unikanie deklaracji zmiennych w sposób, który może prowadzić do nieporozumień, i zawsze deklarować zmienne na początku zakresu, w którym będą używane.

Pytanie 37

Wykorzystanie typu DECIMAL w MySQL wymaga wcześniejszego określenia długości (liczby cyfr) przed oraz po przecinku. Jak należy to zapisać?

A. logiczny

B. łańcuchowy

C. zmiennoprzecinkowy

D. stałoprzecinkowy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Typ DECIMAL w języku MySQL jest używany do przechowywania liczb dziesiętnych z określoną precyzją. Przy definiowaniu tego typu danych wymagane jest określenie dwóch głównych parametrów: długości całkowitej liczby, czyli liczby cyfr przed przecinkiem, oraz długości części dziesiętnej, czyli liczby cyfr po przecinku. Taki zapis ma postać DECIMAL(M, D), gdzie M to maksymalna liczba cyfr, a D to liczba cyfr po przecinku. Przykład zastosowania to: DECIMAL(10, 2), co oznacza, że liczba może mieć maksymalnie 10 cyfr, z czego 2 cyfry będą po przecinku. Typ DECIMAL jest szczególnie przydatny w aplikacjach finansowych, gdzie precyzja obliczeń jest kluczowa, aby uniknąć błędów zaokrągleń, które mogą występować w przypadku typów zmiennoprzecinkowych. Standardy dotyczące typów danych w SQL, takie jak SQL:2008, również uznają znaczenie precyzyjnych reprezentacji liczbowych, co sprawia, że DECIMAL jest preferowany w wielu zastosowaniach. Warto dodać, że MySQL pozwala na elastyczność w definiowaniu długości, co umożliwia optymalne dostosowanie do specyficznych wymagań aplikacji.

Pytanie 38

Metoda przeszukiwania w uporządkowanych tablicach, która polega na podzieleniu tablicy na kilka części i wykonywaniu wyszukiwania liniowego tylko w tej części, gdzie może znajdować się poszukiwany element, w języku angielskim jest określana jako

A. Binary search

B. Ternary search

C. Jump search

D. Exponential search

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Jump search to faktycznie ta metoda, która polega na przeszukiwaniu uporządkowanej tablicy przez podział jej na bloki o określonej długości (zazwyczaj o rozmiarze pierwiastka kwadratowego z n, gdzie n to liczba elementów w tablicy). Najpierw skaczemy po tych blokach, żeby szybko ograniczyć obszar poszukiwań, a potem wykonujemy liniowe przeszukiwanie już tylko w wybranym przedziale. To sprawia, że jump search jest czymś pomiędzy wyszukiwaniem liniowym a binarnym – daje przyzwoity kompromis między prostotą a wydajnością, szczególnie gdy dostęp do pamięci jest kosztowny albo tablica jest zbyt duża, by od razu dzielić ją na pół jak w binary search. W praktyce jump search czasem się wykorzystuje tam, gdzie dane są przechowywane na przykład na dyskach magnetycznych czy SSD, a koszt losowego odczytu jest znacznie wyższy od odczytu sekwencyjnego. To jest też niezła opcja, gdy masz narzucone ograniczenia na algorytmy lub nie możesz sobie pozwolić na pełne binarne wyszukiwanie z różnych powodów technicznych. Warto też zauważyć, że jump search dobrze ilustruje ogólną ideę ograniczania przestrzeni poszukiwań bez konieczności przechodzenia przez wszystkie elementy – czyli bardzo praktyczne podejście, które daje się rozwinąć w innych algorytmach. Szczerze? Moim zdaniem, każdy, kto myśli o optymalizacji prostych operacji na dużych zbiorach danych, powinien przynajmniej raz przetestować jump search na własnych danych – efekty bywają zaskakująco dobre, zwłaszcza przy większych strukturach.

Pytanie 39

Jakie są cechy biblioteki statycznej w zestawieniu z dynamiczną?

A. Nie potrzebuje obecności pliku wykonywalnego

B. Zostaje dodana do pliku wykonywalnego w trakcie kompilacji

C. Może być zmieniana w czasie działania programu

D. Jest wczytywana do pamięci podczas działania aplikacji

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Biblioteka statyczna jest dołączana do pliku wykonywalnego podczas procesu kompilacji. Oznacza to, że jej kod staje się integralną częścią aplikacji, co eliminuje konieczność ładowania jej w czasie wykonywania programu. Tego typu biblioteki charakteryzują się większym rozmiarem pliku wynikowego, ale oferują wyższą wydajność, ponieważ wszystkie funkcje są dostępne lokalnie, bez dodatkowych operacji ładowania. Przykładami bibliotek statycznych są pliki .lib w C/C++.

Pytanie 40

Wskaż programowanie, w którym możliwe jest stworzenie aplikacji mobilnej dla systemu Android?

A. C++

B. Java

C. Obiective-C

D. Swift

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Java jest jednym z najważniejszych języków programowania wykorzystywanych do tworzenia aplikacji mobilnych na platformę Android. Został stworzony przez firmę Sun Microsystems i obecnie jest rozwijany przez Oracle. Java jest językiem obiektowym, co oznacza, że umożliwia programistom tworzenie aplikacji w sposób modularny i zorganizowany. W kontekście Androida, Java jest podstawowym językiem, w którym bazowe API (Application Programming Interface) zostało opracowane. Wysoka wydajność, bogata biblioteka klas oraz wsparcie dla programowania wielowątkowego sprawiają, że Java jest idealnym wyborem dla deweloperów aplikacji mobilnych. Przykładowo, do stworzenia prostego interfejsu użytkownika w aplikacji Android, programista może wykorzystać takie elementy jak TextView czy Button, które są częścią frameworka Android SDK. Współczesne praktyki wskazują również na wykorzystanie Java w połączeniu z Kotlinem, co pozwala na osiągnięcie lepszych rezultatów i zwiększa efektywność w pracy nad projektami mobilnymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej