Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 09:53
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 10:24

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wykonanie kolorowej odbitki próbnej (proof kontraktowy) ma na celu między innymi

A. ocenę liniatury rastra

B. prowadzenie adjustacji publikacji

C. opracowanie wzoru kolorystycznego dla drukarza

D. analizę rozmieszczenia stron na arkuszu drukarskim

Barwna odbitka próbna, znana również jako proof kontraktowy, jest kluczowym elementem procesu druku, służącym do przygotowania wzoru barwnego dla drukarza. W praktyce oznacza to, że drukarnia może ocenić, jak finalny produkt będzie wyglądał, zanim przystąpi do właściwego druku. Przygotowanie próbnego druku pozwala na dostosowanie kolorów, tonalności oraz innych parametrów, co jest szczególnie istotne w przypadku projektów, gdzie precyzja kolorów ma kluczowe znaczenie, jak w druku reklamowym czy edytorialnym. Dobre praktyki w branży zalecają wykonanie takiej odbitki w formacie zbliżonym do finalnego, co pozwala na dokładne odwzorowanie efektu końcowego. Umożliwia to także szybką identyfikację ewentualnych błędów kolorystycznych lub problemów z odwzorowaniem detali, co może zaoszczędzić czas i koszty w późniejszych etapach produkcji.

Pytanie 2

Jakie urządzenie umożliwia certyfikację proofa?

A. Spektrofotometr.

B. Skaner.

C. Kolorymetr.

D. Ekspozytory.

Naświetlarka, kolorymetr oraz skaner to urządzenia, które pełnią różne funkcje, ale nie są odpowiednie do certyfikacji proofa. Naświetlarka, choć używana w procesach graficznych, nie dostarcza precyzyjnych pomiarów optycznych wymaganych do analizy kolorów. Działa głównie na zasadzie aplikacji światła na materiał, co nie pozwala na określenie specyfikacji kolorystycznych zgodnych z międzynarodowymi standardami. Kolorymetr, z drugiej strony, jest przydatny do pomiaru kolorów, jednak jego dokładność i zakres pomiarowy są ograniczone w porównaniu do spektrofotometru. Kolorymetry często korzystają z modeli percepcyjnych, co może prowadzić do błędów w interpretacji wyników, szczególnie przy złożonych wzorach kolorystycznych. Skaner również nie nadaje się do certyfikacji proofa, ponieważ koncentruje się na digitalizacji materiałów, a nie na dokładnym pomiarze parametrów optycznych. Często dochodzi do błędnych założeń, że urządzenia te mogą zastąpić spektrofotometr, co prowadzi do nieprecyzyjnych wyników i braku zgodności z wymaganiami branżowymi. W rezultacie, stosowanie tych urządzeń zamiast spektrofotometru w kontekście certyfikacji proofa jest mylne i może prowadzić do poważnych problemów z jakością produktów.

Pytanie 3

Ile minimalnie arkuszy papieru w formacie SRA3 (320 x 450 mm) jest potrzebnych do wydrukowania 800 sztuk biletów wstępu o wymiarach netto 146 x 56 mm?

A. 30

B. 50

C. 80

D. 20

Aby obliczyć minimalną ilość papieru formatu SRA3 potrzebną do wydrukowania biletów wstępu o wymiarach 146 x 56 mm w nakładzie 800 sztuk, należy najpierw określić, ile biletów można zmieścić na jednej kartce SRA3. Format SRA3 ma wymiary 320 x 450 mm, co daje 144000 mm² powierzchni. Powierzchnia jednego biletu wynosi 146 mm x 56 mm, co daje 8176 mm². Dzieląc powierzchnię kartki przez powierzchnię jednego biletu, otrzymujemy 17,6 biletu na jedną kartkę. W praktyce oznacza to, że na jednej kartce można wydrukować maksymalnie 17 biletów. Aby uzyskać 800 biletów, potrzebujemy 800 / 17 = 47,06. Zatem, zaokrąglając w górę, uzyskujemy 48 kartek. Warto również doliczyć straty materiałowe oraz marginesy, co pozwala uznać, że konieczne będzie użycie 50 kartek SRA3. W branży druku, standardowe praktyki zalecają uwzględnienie dodatkowego materiału z powodu ewentualnych błędów w druku i cięciu, dlatego ta liczba jest adekwatna.

Pytanie 4

Która z operacji technologicznych chroni częściowo produkt poligraficzny przed negatywnym wpływem warunków zewnętrznych (np. nawilżeniem)?

A. Perforowanie.

B. Laminowanie.

C. Łamanie.

D. Kalandrowanie.

Laminowanie to proces technologiczny, który polega na pokrywaniu powierzchni materiału specjalną folią, co znacząco zwiększa jego odporność na działanie niekorzystnych warunków zewnętrznych, takich jak wilgoć, zabrudzenia czy uszkodzenia mechaniczne. Folia może mieć różne właściwości, w tym matowe lub błyszczące wykończenie, co pozwala na dostosowanie efektu wizualnego do wymagań klienta. Laminowanie jest powszechnie stosowane w branży poligraficznej, szczególnie w produkcji ulotek, plakatów, czy opakowań. Dzięki tej operacji, wydruki stają się bardziej trwałe, co jest istotne w kontekście ich późniejszej eksploatacji. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, laminowanie jest rekomendowane dla materiałów, które będą narażone na kontakt z wodą lub wilgotnymi warunkami, co zabezpiecza je przed zniszczeniem. Ponadto, proces ten podnosi również estetykę wyrobów poligraficznych, nadając im profesjonalny wygląd.

Pytanie 5

Jaka metoda druku powinna zostać użyta do przygotowania 100 wizytówek?

A. Cyfrową

B. Rotograwiurową

C. Offsetową

D. Tampondrukową

Wybór nieodpowiedniej techniki druku może prowadzić do nieefektywności w produkcji wizytówek. Offsetowa metoda druku, chociaż oferuje doskonałą jakość przy dużych nakładach, wiąże się z wysokimi kosztami przygotowania form oraz dłuższym czasem realizacji. W przypadku produkcji 100 wizytówek, inwestycja w przygotowanie matryc nie jest ekonomicznie uzasadniona, ponieważ koszty jednostkowe rosną znacząco. Metoda rotograwiurowa jest idealna dla produkcji na dużą skalę, zwłaszcza w przypadku długich serii, takich jak gazety czy opakowania, ale w kontekście wizytówek jest całkowicie nieadekwatna, ze względu na złożoność i koszty związane z procesem. Tampondruk, z drugiej strony, jest techniką używaną do druku na nierównych powierzchniach i może być stosowany w produkcji gadżetów reklamowych, ale nie jest zalecany dla papieru czy wizytówek, ponieważ oferuje ograniczone możliwości w zakresie detali graficznych. Tradycyjne myślenie o zastosowaniu tych metod do niewielkich nakładów może prowadzić do nieporozumień dotyczących efektywności kosztowej i jakości, których klienci oczekują od finalnego produktu. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór techniki druku powinien być dostosowany do specyfiki zamówienia oraz wymaganej jakości, co w przypadku wizytówek jednoznacznie wskazuje na druk cyfrowy jako najlepszą opcję.

Pytanie 6

Wielkość wcięcia akapitowego jest uzależniona między innymi od

A. stylu czcionki

B. wielkości czcionki

C. typologii czcionki

D. rozmiaru interlinii

Rozważając wcięcie akapitowe, nie można ograniczyć się jedynie do kroju, odmiany czy wielkości interlinii. Krój pisma, choć istotny w kontekście estetyki, nie determinuje bezpośrednio wartości wcięcia akapitowego. Wiele osób myli te dwa pojęcia, skupiając się na wyglądzie liter i pomijając ich funkcjonalność w organizacji tekstu. Odmiana pisma, choć różni się stylizacją, nie wpływa w sposób istotny na wielkość wcięcia, ale raczej na jego charakter. Interlinia, czyli odległość między liniami tekstu, ma swoje znaczenie, jednak jej zmiana nie powinna przekładać się na wcięcia akapitowe w taki sposób, by mogły one być traktowane jako równorzędne. W praktyce, stosowanie niewłaściwych wcięć, wynikających z niepełnego zrozumienia interakcji pomiędzy tymi elementami, prowadzi do nieczytelności tekstu oraz zmniejsza jego przejrzystość. Warto podkreślić, że w dobrych praktykach typograficznych nie ma jednoznacznych reguł, które mogłyby zapewnić prawidłowość w stosowaniu tych elementów bez odniesienia do kontekstu, w jakim są używane. Zrozumienie, że stopień pisma ma kluczowe znaczenie, a inne wymienione elementy są jedynie dodatkowymi czynnikami, jest niezbędne do osiągnięcia harmonijnego i funkcjonalnego layoutu tekstu.

Pytanie 7

Czwarta strona 'czwórki tytułowej' określana jest mianem strony

A. wakatowej

B. tytułowej

C. redakcyjnej

D. przedtytułowej

Czwarta strona "czwórki tytułowej" nosi nazwę strony redakcyjnej, co jest zgodne z przyjętymi standardami w publikacjach naukowych i technicznych. Strona redakcyjna zawiera istotne informacje dotyczące wydania, takie jak nazwa redakcji, adres oraz dane kontaktowe. To kluczowy element, który wspiera transparentność i umożliwia łatwy kontakt z redakcją w przypadku pytań czy potrzeb związanych z treścią publikacji. Na przykład, w przypadku czasopism naukowych, strona redakcyjna może również zawierać informacje o recenzentach oraz polityce wydawniczej. Umożliwia to budowanie zaufania wśród czytelników oraz przyczynia się do profesjonalizmu całego wydania. Warto zwrócić uwagę, że zgodnie z zasadami etyki wydawniczej, publikacje powinny jasno przedstawiać informacje o redakcji, co z kolei wpływa na wiarygodność publikowanych treści, a także na możliwość uzyskania kredytów autorskich przez poszczególnych badaczy.

Pytanie 8

Podczas przygotowywania projektu ulotki do druku klient wymaga, aby wszystkie elementy graficzne wychodziły poza krawędź cięcia arkusza. Jak należy poprawnie przygotować plik do produkcji poligraficznej?

A. Ustawić marginesy wewnętrzne na 0 mm

B. Dodać spady wokół formatu netto

C. Zwiększyć rozdzielczość do 600 dpi

D. Zmienić paletę kolorów na RGB

Poprawne przygotowanie pliku do druku, gdy elementy graficzne mają wychodzić poza krawędź cięcia, wymaga zastosowania tzw. spadów. Spad, czyli margines zewnętrzny poza formatem netto, to obszar, o który powiększa się projekt względem ostatecznego formatu. Najczęściej dodaje się 2–5 mm z każdej strony. Elementy tła, grafiki czy kolory, które mają „wychodzić poza krawędź”, muszą zostać poprowadzone aż do końca spadu. Dzięki temu podczas cięcia na gilotynie, nawet drobne przesunięcia maszyny nie spowodują powstania białych pasków na krawędziach wydruku. To absolutny standard w branży poligraficznej, uznawany zarówno w małych drukarniach, jak i w dużych zakładach produkcyjnych. W praktyce, jeśli projekt nie ma spadów, drukarnia zwykle odrzuca plik lub prosi o poprawki. Spady to podstawa profesjonalnych przygotowań do druku – od wizytówek po plakaty i katalogi. Z mojego doświadczenia, niedodanie spadów to jeden z najczęstszych błędów na etapie prepress, a jego skutki bywają naprawdę kosztowne. Warto zawsze sprawdzać, czy są ustawione i czy wszystkie grafiki oraz tła sięgają do końca tego obszaru.

Pytanie 9

Aby wydrukować wizytówkę, jakie podłoże należy wykorzystać?

A. karton fakturowany 300 g/m2

B. bibułę barwioną 180 g/m2

C. papier powlekany 90 g/m2

D. papier samoprzylepny 120 g/m2

Wybór materiału do druku wizytówek jest kluczowym elementem, który wpływa na ich odbiór. Papier powlekany o gramaturze 90 g/m2 jest zbyt lekki i cienki, co może prowadzić do łatwego zniszczenia wizytówki, szczególnie przy częstym użytkowaniu. Taki materiał, mimo że ma gładką powierzchnię idealną do druku, nie zapewnia wystarczającej solidności. Użytkownicy mogą założyć, że papier samoprzylepny o gramaturze 120 g/m2 będzie odpowiedni, jednak w praktyce nie jest on przeznaczony do produkcji wizytówek. Może być użyty w przypadku etykiet lub oznaczeń, a nie wizytówek, które powinny być bardziej trwałe i profesjonalne. Bibuła barwiona o gramaturze 180 g/m2 również nie jest odpowiednim wyborem, ponieważ jej delikatna struktura sprawia, że nie jest wystarczająco sztywna, co wpływa na trwałość i ogólny wygląd wizytówki. Błędem jest także założenie, że cieńsze materiały mogą spełniać tę samą funkcję, co grubsze kartony; w rzeczywistości, odpowiedni dobór materiałów określa ich zastosowanie, a wizytówki nie mogą być traktowane jak inne, mniej trwałe produkty papiernicze. Kluczowe jest, aby wizytówki były wykonane z materiałów, które odzwierciedlają profesjonalizm i dbałość o detale, dlatego zastosowanie kartonu fakturowanego 300 g/m2 jest najlepszym wyborem w tej dziedzinie.

Pytanie 10

Ile punktów typograficznych ma 1 kwadrat?

A. 24 punktom

B. 12 punktom

C. 48 punktom

D. 84 punktom

Odpowiedź, że 1 kwadrat odpowiada 48 punktom typograficznym, jest poprawna i znajduje swoje uzasadnienie w standardach typograficznych. W praktyce, w tradycyjnej typografii, rozmiar „kwadratu” odnosi się do jednostki miary, która jest używana do określenia wielkości litery oraz przestrzeni między nimi. 1 kwadrat to zazwyczaj 1/72 cala, co odpowiada 1 punkowi typograficznemu. W związku z tym, w skali typograficznej, 1 kwadrat odpowiada 48 punktom, co jest szczególnie istotne przy projektowaniu materiałów drukowanych, takich jak książki, czasopisma czy ulotki. W praktyce, wiedza ta jest niezbędna dla grafików i typografów, ponieważ pozwala na precyzyjne dostosowanie wielkości tekstu i układu graficznego, co finalnie wpływa na czytelność i estetykę publikacji. Dobrą praktyką jest również upewnienie się, że używane rozmiary i jednostki są zgodne z przyjętymi standardami, co pozwala na spójność w komunikacji wizualnej.

Pytanie 11

Jaki typ formatu dotyczy pracy z grafiką rastrową?

A. SVG

B. PSD

C. EPS

D. CDR

Format PSD (Photoshop Document) jest natywnym formatem plików stosowanym w oprogramowaniu Adobe Photoshop, które jest jednym z najpopularniejszych narzędzi do obróbki grafiki bitmapowej. Pliki PSD mogą przechowywać różne elementy projektu, takie jak warstwy, maski, efekty, teksty i inne, co umożliwia zaawansowaną edycję i manipulację obrazami. Dzięki możliwości pracy na warstwach, użytkownicy mogą łatwo wprowadzać zmiany w poszczególnych częściach obrazu bez wpływu na resztę. Przykładowo, projektanci graficzni często korzystają z PSD do tworzenia materiałów reklamowych, takich jak banery czy grafiki na media społecznościowe, gdzie konieczność edytowania poszczególnych elementów jest niezbędna. Format ten jest szeroko akceptowany w branży kreatywnej i jest standardem dla wielu pracowników zajmujących się grafiką. Warto zauważyć, że pliki PSD mogą być również importowane do innych programów graficznych, co czyni je uniwersalnym narzędziem w obróbce grafiki.

Pytanie 12

Jakie są wymiary netto ulotki, jeżeli przy użyciu 3 mm spadu z każdej strony wymiar brutto wynosi 111 x 154 mm?

A. 108 x 151 mm

B. 105 x 151 mm

C. 105 x 148 mm

D. 108 x 148 mm

Wymiary netto ulotki oblicza się poprzez odjęcie spadów od wymiarów brutto. W przypadku podanych wymiarów brutto 111 mm x 154 mm oraz spadu wynoszącego 3 mm z każdej strony, proces obliczeniowy wygląda następująco: należy od wymiarów brutto odjąć podwójny spad, co oznacza, że z każdego wymiaru musimy odjąć 6 mm (3 mm z każdej strony). Dlatego dla szerokości: 111 mm - 6 mm = 105 mm, a dla wysokości: 154 mm - 6 mm = 148 mm. Ostatecznie uzyskujemy wymiary netto ulotki 105 mm x 148 mm. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie druku, gdzie spad jest istotny dla zapewnienia, że kolor lub obrazek dociera do krawędzi po przycięciu. Prawidłowe ustalenie wymiarów netto jest kluczowe w procesie projektowania, aby uniknąć nieprzewidzianych efektów przy druku i cięciu ulotek.

Pytanie 13

Wskaż charakterystyczne parametry układu typograficznego strony przedstawionej na ilustracji.

A. Jedna kolumna, cztery łamy.

B. Cztery kolumny, jeden łam.

C. Jedna kolumna, dwa łamy.

D. Jeden łam, dwie kolumny.

Odpowiedź "Jedna kolumna, cztery łamy" jest prawidłowa, ponieważ opisuje układ typograficzny strony, która posiada jeden dominujący obszar tekstowy. Taki układ jest typowy dla stron, które mają na celu skupienie uwagi czytelnika na treści, a nie na złożonej strukturze wizualnej. W praktyce, posiadanie jednego obszaru kolumnowego, który jest podzielony na cztery łamy, pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią i organizację tekstu, co jest zgodne z zasadami dobrego projektowania typograficznego. Taki układ umożliwia lepsze czytanie i przyswajanie informacji, gdyż tekst jest dostosowany do naturalnego rytmu czytania. W branży wydawniczej i projektowania graficznego, dąży się do wykorzystania podobnych struktur, aby zminimalizować zmęczenie wzroku i zwiększyć komfort lektury, co jest zgodne z wytycznymi takich organizacji jak American Institute of Graphic Arts (AIGA).

Pytanie 14

W karcie technologicznej przygotowania etykiety samoprzylepnej pokazanej na rysunku kolorystykę druku określa zapis

A. 2 + 1

B. 4 + 4

C. 4 + 0

D. 2 + 0

Wybór innych zapisów kolorystycznych, takich jak '2 + 1', '4 + 4' lub '2 + 0', prowadzi do nieporozumień związanych z rozumieniem zasad druku i jego zastosowania. Zapis '2 + 1' sugeruje, że jedna strona etykiety byłaby drukowana w pełnej kolorystyce, podczas gdy druga strona miałaby dwukolorowy druk, co jest rzadko stosowane w przypadku etykiet samoprzylepnych. Etykiety te z reguły wymagają jednolitego i przyciągającego wzrok designu, co oznacza preferencję dla pełnego druku na widocznej stronie. Z kolei zapis '4 + 4' wskazuje na pełny druk z obu stron, co w przypadku etykiet jest niepraktyczne z powodów ekonomicznych oraz technicznych, ponieważ zwiększa koszt produkcji bez realnej korzyści wizualnej. Wreszcie, zapis '2 + 0' wskazuje na dwukolorowy druk z jednej strony i brak koloru z drugiej, co nie odzwierciedla typowych praktyk w branży. Wybierając te odpowiedzi, można mylnie założyć, że niepełny lub dwustronny druk będzie równie efektywny, co pełna kolorystyka z jedną stroną, co jest błędem w myśleniu o efektywności i estetyce druku. Zrozumienie, dlaczego '4 + 0' jest standardem, a inne zapisy są nieefektywne, jest kluczowe dla właściwego podejścia do projektowania etykiet.

Pytanie 15

Czynnikami pozwalającymi na bezpośrednią modyfikację kształtu obiektów wektorowych są

A. warstwy oraz grupy ścieżek

B. punkty kontrolne i ścieżki

C. kontur i ścieżki przycinania

D. wypełnienia oraz grupy ścieżek

Punkty kontrolne i ścieżki są kluczowymi elementami umożliwiającymi bezpośrednią edycję kształtu obiektów wektorowych. Punkty kontrolne, znane również jako węzły, są specyficznymi punktami na ścieżce, które definiują jej kształt. Użytkownicy mogą przesuwać te punkty, aby zmieniać kontur obiektu, co jest niezwykle przydatne w grafice wektorowej, gdzie precyzyjne dostosowanie kształtów jest kluczowe. Ścieżki, z kolei, to linie łączące te punkty, które mogą być prostymi odcinkami lub krzywymi. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej, które rekomendują korzystanie z narzędzi wektorowych dla ich elastyczności i możliwości edycyjnych. Na przykład, w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, umiejętność manipulacji punktami kontrolnymi i ścieżkami pozwala na tworzenie złożonych ilustracji oraz precyzyjne odwzorowywanie zamierzonych kształtów. Zrozumienie, jak działają te elementy, jest podstawą efektywnej pracy z grafiką wektorową, a ich zastosowanie jest niezbędne w projektowaniu logo, ikon czy wszelkiego rodzaju ilustracji, które wymagają wysokiej jakości i skalowalności bez utraty detali.

Pytanie 16

Jak uzyskać zielony kolor na wydruku w przestrzeni kolorów CMYK poprzez odpowiednie proporcje składników?

A. MiK

B. M i Y

C. CiY

D. CiM

Zielony kolor w systemie CMYK dostajemy mieszając odpowiednie ilości Cyan (Ci) oraz Yellow (Y). Generalnie, chodzi o to, żeby Cyan było na dość wysokim poziomie, a Yellow w odpowiedniej ilości. W druku te proporcje mogą się zmieniać w zależności od tego, jak intensywną zieleń chcemy uzyskać. Ważne jest, żeby wiedzieć, że dobre ustawienie tych wartości w procesie druku, na przykład w druku offsetowym, zapewnia, że kolory będą wyglądać tak, jak powinny. Musisz pamiętać, że przy projektowaniu materiałów drukowanych musisz brać pod uwagę paletę kolorów CMYK, żeby uniknąć niespodzianek z odcieniami na gotowym produkcie. Używanie standardów kolorystycznych, takich jak Pantone, może pomóc w osiągnięciu zamierzonych efektów wizualnych, co na pewno ułatwi pracę.

Pytanie 17

Wskaż masę netto papieru formatu B1 (700 x 1 000 mm) o gramaturze 135 g/m² niezbędną do wydrukowania 8 000 akcydensów formatu B4.

A. 98,6 kg

B. 94,5 kg

C. 96,4 kg

D. 92,5 kg

Masa netto papieru potrzebna do wydrukowania 8 000 akcydensów formatu B4, korzystając z arkuszy B1 o gramaturze 135 g/m², wynosi 94,5 kg. Wynik ten wynika z kilku obliczeń: po pierwsze, trzeba wiedzieć, ile arkuszy B1 potrzeba, by uzyskać odpowiednią liczbę formatów B4. Z jednego arkusza B1 można uzyskać cztery formaty B4, bo B1 to 700 x 1000 mm, a B4 to 250 x 353 mm. Dzieląc 8 000 przez 4, otrzymujemy 2 000 arkuszy B1. Teraz liczymy masę jednego arkusza B1: powierzchnia jednego arkusza to 0,7 x 1,0 = 0,7 m², a więc jeden arkusz waży 0,7 m² x 135 g/m² = 94,5 g. 2 000 arkuszy x 94,5 g daje właśnie 189 000 g, czyli 189 kg. Ale uwaga – przy druku akcydensów często zakłada się druk jednostronny i niepełne wykorzystanie materiału; pytanie jednak dotyczy masy netto potrzebnej do wykonania 8 000 B4, więc liczymy tylko czystą ilość. Ta odpowiedź pokazuje zrozumienie zasad planowania produkcji poligraficznej: minimalizację odpadów i racjonalne gospodarowanie papierem. W praktyce warto pamiętać, że przy produkcji komercyjnej dolicza się jeszcze makulaturę technologiczną, ale w zadaniach egzaminacyjnych zwykle to pomijamy. Moim zdaniem znajomość takich przeliczeń bardzo się przydaje, bo pozwala lepiej planować zamówienia papieru i kontrolować koszty produkcji. Standardy branżowe (np. ISO 216 dla formatów arkuszy) są tu podstawą wykonywania takich obliczeń.

Pytanie 18

Ile maksymalnie elementów o wymiarach 190 x 330 mm można umieścić na arkuszu papieru formatu B1?

A. 10 użytków

B. 9 użytków

C. 8 użytków

D. 12 użytków

Odpowiedź 10 użytków jest poprawna, ponieważ umożliwia maksymalne wykorzystanie powierzchni arkusza B1, który ma wymiary 1000 x 707 mm. Użytki o wymiarach 190 x 330 mm zajmują na arkuszu 190 mm szerokości i 330 mm wysokości, co oznacza, że w kierunku szerokości arkusza zmieści się 5 użytków (1000 mm / 190 mm = 5,26) oraz w kierunku wysokości 2 użytki (707 mm / 330 mm = 2,14). Mnożąc liczbę użytków w obu kierunkach (5 x 2), otrzymujemy 10 użytków. Taka analiza jest istotna w kontekście optymalizacji produkcji w drukarniach, gdzie kluczowe jest minimalizowanie odpadów materiałowych. W praktyce, odpowiednia kalkulacja ułatwia zlecanie produkcji oraz wpływa na koszty jednostkowe zleceń, co jest niezwykle ważne w branży poligraficznej. Dobrą praktyką jest także stosowanie programów do optymalizacji układów użytków na arkuszu, co przyczynia się do efektywności produkcji.

Pytanie 19

Aby stworzyć kolorową okładkę książki w formacie A4 z grubością grzbietu wynoszącą 10 mm, odpowiednim wyborem będzie papier o formacie

A. B4

B. B3

C. A4

D. A3

Wybór innych opcji, takich jak A3, A4 czy B4, prowadzi do różnych problemów w kontekście druku okładki książki. Format A3, o wymiarach 297 x 420 mm, wydaje się być wystarczająco duży, ale nie zapewnia wystarczającej przestrzeni na grzbiet, co może prowadzić do nieestetycznego wyglądu oraz trudności w produkcji. Z kolei format A4, mający tylko 210 x 297 mm, jest zbyt mały, aby pomieścić grzbiet o grubości 10 mm, co skutkuje niepoprawnym wymiarem okładki i jej niewłaściwym dopasowaniem do książki. W przypadku formatu B4, który ma wymiary 250 x 353 mm, również nie mamy wystarczającej przestrzeni, ponieważ grzbiet 10 mm nadal wymaga większego miejsca, a to prowadzi do problemów z estetyką i funkcjonalnością okładki. Typowe błędy myślowe związane z wyborem niewłaściwego formatu mogą wynikać z niepełnego zrozumienia zasad proporcji oraz wymagań dotyczących przestrzeni potrzebnej do druku i wykończenia publikacji. Aby skutecznie projektować okładki, ważne jest, aby brać pod uwagę nie tylko wymiary samej książki, ale również dodatkowe elementy, takie jak marginesy, grzbiety oraz techniki wykończenia, które mają bezpośredni wpływ na ostateczny wygląd produktu. Dlatego kluczowe jest, aby projektanci i drukarze dobrze znali standardy formatu papieru oraz ich zastosowanie w różnych procesach produkcyjnych.

Pytanie 20

Jakie podłoże dysponuje odpowiednimi właściwościami do zrealizowania wielobarwnej teczki reklamowej?

A. Papier powlekany 120 g/m2

B. Papier metalizowany 80 g/m2

C. Karton jednostronnie powlekany 300 g/m2

D. Tektura introligatorska 1200 g/m2

Karton jednostronnie powlekany 300 g/m2 to właściwy wybór do produkcji wielobarwnej teczki reklamowej ze względu na swoje właściwości techniczne oraz estetyczne. Tego rodzaju karton charakteryzuje się wysoką gramaturą, co zapewnia solidność i trwałość gotowego produktu. Powłoka jednostronna umożliwia uzyskanie wysokiej jakości druku, co jest kluczowe dla efektownego przedstawienia kolorów oraz detali graficznych. Dzięki temu, teczki reklamowe wykonane z tego materiału wyróżniają się atrakcyjnym wyglądem, co zwiększa ich wartość marketingową. W praktyce, karton jednostronnie powlekany jest często wykorzystywany do produkcji różnorodnych materiałów promocyjnych, takich jak foldery, ulotki czy opakowania premium. Warto również zauważyć, że standardy druku offsetowego, które są powszechnie stosowane w produkcji materiałów reklamowych, wymagają odpowiednich parametrów papieru, takich jak gramatura i powierzchnia, co karton 300 g/m2 spełnia. W kontekście ekologii, wybór odpowiednich materiałów do druku jest istotny, dlatego warto rozważyć karton pochodzący z recyklingu lub surowców odnawialnych, co podnosi wartość produktów ekologicznych.

Pytanie 21

Jaką całkowitą kwotę należy zapłacić za wydruk 20 000 egzemplarzy czasopism, jeśli cena netto za 1 sztukę wynosi 5 zł, a usługa drukowania objęta jest 8% stawką VAT?

A. 100 000 zł

B. 116 000 zł

C. 108 000 zł

D. 124 000 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wydrukowania 20 000 egzemplarzy czasopism, należy uwzględnić zarówno cenę netto za jeden egzemplarz, jak i obowiązującą stawkę VAT. Cena netto za jeden egzemplarz wynosi 5 zł. Zatem, koszt netto dla 20 000 egzemplarzy to 5 zł * 20 000 = 100 000 zł. Następnie, aby obliczyć całkowity koszt z VAT, należy dodać do kosztu netto odpowiednią stawkę VAT, która wynosi 8%. Wzór na obliczenie kwoty brutto z VAT to: koszt netto + (koszt netto * stawka VAT). W tym przypadku będzie to 100 000 zł + (100 000 zł * 0,08) = 100 000 zł + 8 000 zł = 108 000 zł. Taki sposób obliczeń jest zgodny z zasadami rachunkowości i podatkami obowiązującymi w Polsce. Przykład ten pokazuje, jak istotne jest zrozumienie zarówno kosztów netto, jak i wpływu podatków na całkowity koszt usług, co jest kluczowe w zarządzaniu finansami w każdej firmie.

Pytanie 22

Ile punktów typograficznych przypada na jeden kwadrat?

A. 12 punktom

B. 48 punktom

C. 24 punktom

D. 10 punktom

Odpowiedź 48 punktom jest poprawna, ponieważ w typografii jeden kwadrat odpowiada 48 punktom typograficznym. System punktowy, w którym jednostki są mierzone w punktach, jest powszechnie stosowany w druku oraz w projektowaniu graficznym. Punkt typograficzny jest standardową jednostką miary, która ma swoją długość równą 1/72 cala, co oznacza, że 48 punktów to 2/3 cala. W praktyce, zrozumienie tej konwersji jest kluczowe dla projektantów, ponieważ pozwala na precyzyjne dostosowywanie rozmiarów tekstu oraz elementów graficznych. W standardach typograficznych, takich jak te opracowane przez American National Standards Institute (ANSI), punkty są używane do określenia wielkości czcionek, co ma istotny wpływ na czytelność i estetykę projektów. Zastosowanie 48 punktów dla kwadratu może być również przydatne w kontekście layoutu stron, gdzie odpowiednie ustawienie marginesów i odstępów wpływa na ogólny wygląd publikacji. Wiedza ta jest niezbędna dla każdego, kto zajmuje się grafiką komputerową, drukiem czy publikacjami elektronicznymi.

Pytanie 23

Jakim formatem plików, stosowanych w druku cyfrowym i zgodnych ze standardami druku, można się posługiwać?

A. INDD

B. CDR

C. EPS

D. PDF

Format PDF (Portable Document Format) jest powszechnie stosowanym standardem do cyfrowego drukowania, który zapewnia spójność i wysoką jakość wydruków. Jego zaletą jest to, że niezależnie od systemu operacyjnego czy oprogramowania, plik PDF zachowuje oryginalne układy, czcionki i grafiki. W praktyce, PDF jest szeroko używany w branży graficznej i drukarskiej, ponieważ umożliwia tworzenie dokumentów, które są gotowe do druku bez konieczności dalszej obróbki. Standard ten wspiera wiele funkcji, takich jak kolor zarządzany ICC, opcje kompresji oraz warstwy, co czyni go idealnym do projektów wymagających precyzji kolorystycznej i detali. Drukarnie często preferują pliki PDF ze względu na ich stabilność oraz możliwość embedowania wszystkich niezbędnych elementów, co minimalizuje ryzyko błędów przy wydruku. W związku z tym, znajomość formatu PDF oraz umiejętność jego prawidłowego tworzenia i edytowania jest kluczowa dla każdego profesjonalisty w dziedzinie grafiki i druku.

Pytanie 24

Na podstawie zamieszczonej ilustracji wskaż narzędzie, którego użyto do zmiany rozdzielczości obrazu.

A. Zaznaczanie prostokątne.

B. Przesunięcie.

C. Kadrowanie.

D. Przesuwanie z uwzględnieniem zawartości.

Kadrowanie jest kluczowym narzędziem w obróbce graficznej, które umożliwia zmianę rozdzielczości obrazu poprzez usunięcie zbędnych fragmentów. Kiedy przycinamy obraz, tak naprawdę decydujemy, które jego części mają być wyświetlane, co wpływa na jego wymiary i jakość. Przykład praktyczny to zdjęcie, które chcemy umieścić na stronę internetową – kadrowanie pozwala na dostosowanie obrazu do wymagań estetycznych oraz technicznych, takich jak odpowiednie proporcje czy rozmiar pliku. W standardach branżowych, kadrowanie jest często zalecane jako pierwszy krok w obróbce zdjęć, aby skupić uwagę widza na kluczowych elementach kompozycji. Dobrą praktyką jest również stosowanie narzędzi do kadrowania, które oferują siatki kompozycyjne, takie jak zasada trójpodziału, co pozwala na lepsze zbalansowanie kadru. Warto zauważyć, że kadrowanie może być stosowane w różnych programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy GIMP, co czyni je uniwersalnym narzędziem w pracy z obrazem.

Pytanie 25

Która metoda drukowania nie jest wykorzystywana do produkcji płyt CD?

A. Wklęsłodruk

B. Offset

C. Druk cyfrowy

D. Sitodruk

Wybór sitodruku, offsetu czy druku cyfrowego do drukowania płyt CD może się wydawać dziwny, ale to wynika z tego, że każda z tych metod ma swoje zastosowania w różnych branżach. Sitodruk używa siatki, przez którą farba przechodzi na materiał. Dzięki temu można osiągnąć świetną jakość druku i intensywne kolory, co jest ważne na płytach CD. Offset działa trochę inaczej, bo przenosi obraz z płaskiej formy na medium przy cylinderze; to sprawia, że świetnie nadaje się do różnych podłoży, w tym płyt CD. Jest super do dużych nakładów, bo im więcej drukujemy, tym taniej. Druk cyfrowy z kolei to technika, która wykorzystuje komputery do drukowania bezpośrednio na materiale, co daje nam szybką i elastyczną opcję, idealną do małych serii, jak limitowane edycje płyt. Skoro wklęsłodruk nie jest odpowiedni do płyt CD, to warto wiedzieć, że różne techniki druku mają swoje szczególne cechy i powinny być wybierane w zależności od potrzeb projektu.

Pytanie 26

Jaką kwotę należy zapłacić za wydanie 40-stronicowego wielobarwnego magazynu, jeżeli koszt jednej strony wynosi 85 zł?

A. 3 000 zł

B. 3 400 zł

C. 3 600 zł

D. 3 200 zł

Koszt składu 40-stronicowego wielobarwnego czasopisma można obliczyć, mnożąc liczbę stron przez koszt jednej strony. W tym przypadku mamy 40 stron, a koszt jednej strony wynosi 85 zł. Zatem obliczenie wygląda następująco: 40 stron * 85 zł/strona = 3400 zł. Taka metoda obliczeń jest standardem w branży wydawniczej, gdzie koszt produkcji jest najczęściej obliczany na podstawie jednostkowego kosztu strony. Dobrą praktyką jest także uwzględnienie dodatkowych kosztów, takich jak koszty redakcyjne, korekty, czy grafiki, które mogą wpłynąć na całkowity budżet. Wiedza na temat kosztów składu jest istotna dla każdego wydawcy, ponieważ pozwala na lepsze planowanie budżetu i podejmowanie świadomych decyzji finansowych.

Pytanie 27

Na potrzeby Internetu gotową wersję publikacji elektronicznej należy zapisać w formatach

A. PDF, PSD, EPUB

B. PDF, EPUB, HTML

C. AI, EPUB, HTML

D. CDR, EPUB, HTML

W praktyce publikacji elektronicznych bardzo często można spotkać się z błędnym przekonaniem, że wystarczy zapisać projekt w jakimkolwiek popularnym formacie pliku graficznego czy edytowalnego. Niestety, ani pliki PSD (czyli źródłowe projekty Photoshopa), ani AI (format Adobe Illustratora), ani CDR (CorelDRAW) nie nadają się do bezpośredniej dystrybucji w internecie. To są formaty robocze, które wymagają specjalistycznego oprogramowania do otwarcia i nie zapewniają uniwersalności ani możliwości wygodnej konsumpcji treści. Nawet jeśli ktoś zna te programy, w praktyce nikt nie będzie pobierał pliku PSD czy AI tylko po to, żeby przeczytać publikację – to zupełnie nie ten kierunek. Bywa też tak, że sugeruje się zapis wyłącznie w EPUB lub HTML, ale pomija się PDF, który jest wręcz nieodzowny, jeśli publikacja ma wyglądać wszędzie tak samo, np. broszury, raporty czy certyfikaty. Moim zdaniem, typowym błędem jest mylenie formatów przeznaczonych do dalszej edycji z formatami dystrybucji końcowej. Dobrym standardem jest korzystanie z PDF, EPUB i HTML, bo właśnie te formaty są powszechnie wspierane przez przeglądarki, czytniki e-booków, a nawet urządzenia mobilne. To się po prostu sprawdza i nie generuje problemów dla odbiorców. Zastanawiając się nad wyborem formatu, warto zawsze myśleć o użytkowniku końcowym – czy będzie miał jak otworzyć plik i czy prezentacja treści będzie zgodna z zamierzeniami autora. Praktyka pokazuje, że ominięcie PDF, EPUB lub HTML na rzecz plików graficznych czy wektorowych prowadzi do nieporozumień i problemów z dostępnością.

Pytanie 28

Ile użytków B5 można zmieścić na arkuszu B1 w najlepszym przypadku?

A. 4

B. 8

C. 16

D. 32

Odpowiedź 16 jest prawidłowa, ponieważ arkusz formatu B1 ma wymiary 1000 mm x 707 mm, a format B5 wynosi 250 mm x 176 mm. Aby obliczyć, ile użytków B5 mieści się na arkuszu B1, należy najpierw obliczyć powierzchnię obu formatów. Powierzchnia arkusza B1 wynosi 707000 mm², a B5 44000 mm². Dzieląc powierzchnię B1 przez powierzchnię B5, otrzymujemy 16, co oznacza, że na arkuszu B1 można umieścić maksymalnie 16 arkuszy B5. Takie obliczenia są istotne w przemyśle poligraficznym oraz przy projektowaniu materiałów drukowanych, gdzie optymalne wykorzystanie papieru wpływa na koszty produkcji. Dobre praktyki poligraficzne zakładają, że projektanci powinni zawsze uwzględniać efektywność cięcia papieru, a także minimalizację odpadów materiałowych, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju w branży. Warto również zaznaczyć, że znajomość formatów papieru oraz umiejętność ich przeliczania jest niezbędna dla grafików i specjalistów w dziedzinie druku.

Pytanie 29

Liczba egzemplarzy plakatu formatu Al ustalona została na 1 500 sztuk. Oblicz, ile zadrukowanych arkuszy powinien otrzymać dział introligatorni, jeśli naddatek materiału na procesy krojenia wynosi 2%?

A. 1 520

B. 1 580

C. 1 620

D. 1 530

Aby obliczyć liczbę zadrukowanych arkuszy, należy uwzględnić nakład plakatu oraz naddatek materiałowy przeznaczony na procesy krojenia. W tym przypadku nakład wynosi 1 500 sztuk, a naddatek materiałowy to 2%. Obliczenia można przeprowadzić według wzoru: liczba arkuszy = nakład + (naddatek * nakład). W tym przypadku: 1 500 + (0,02 * 1 500) = 1 500 + 30 = 1 530. W praktyce oznacza to, że dział introligatorni powinien otrzymać 1 530 zadrukowanych arkuszy, co zapewni odpowiednią ilość materiału do dalszej obróbki. Tego typu obliczenia są kluczowe w produkcji poligraficznej, ponieważ pozwalają na uniknięcie niedoborów materiału i zapewniają płynność procesu produkcyjnego. Warto także pamiętać, że standardy branżowe zalecają uwzględnianie naddatków materiałowych, aby zminimalizować ryzyko strat oraz zwiększyć efektywność operacyjną. Przykładem może być produkcja większych nakładów, gdzie naddatek może być koniecznością, by zrekompensować potencjalne błędy w obróbce czy cięciu.

Pytanie 30

Zjawisko przemiany rzeczywistej skali tonalnej oryginału w obraz utworzony z drobnych punktów to

A. digitalizacja

B. impozycja

C. rastrowanie

D. wektoryzacja

Wielu ludzi myli rastrowanie z innymi procesami, jak impozycja czy wektoryzacja, co prowadzi do zamieszania. Impozycja to układanie różnych elementów graficznych na arkuszu przed drukiem, co jest mega ważne, ale nie ma związku z zamianą obrazu na piksele. Digitalizacja to coś innego, to zmiana analogowych obrazów na cyfrowe, ale to też nie chodzi o pełne przekształcenie w obraz pikselowy. Wektoryzacja to sposób na zamianę obrazów rastrowych w wektory, co nam pozwala na skalowanie bez utraty jakości, ale to nie to samo, co rastrowanie. Często ludzie mylą te różne formy reprezentacji obrazów i nie rozumieją, jak każda technika działa, co może prowadzić do problemów w pracy z grafiką i błędów przy jej produkcji.

Pytanie 31

W pracowni poligraficznej, przy przygotowywaniu dyplomu dwustronnego, realizuje się następujące czynności:

A. jednostka drukarska, impozycję, opracowanie layoutu

B. naświetlanie płyty fleksograficznej, przygotowanie pliku PDF o kompozytowej strukturze

C. zalewkowanie, przetwarzanie bitmap, łamanie, kontrola wydruków

D. adiustację tekstu, łamanie, tworzenie layoutu, impozycję

Twoja odpowiedź jest całkiem trafna. W przygotowalni poligraficznej zachodzi kilka kluczowych rzeczy, które są istotne przy tworzeniu dwustronicowego dyplomu. Najpierw mamy adiustację tekstu, czyli wprowadzanie korekt, które sprawiają, że wszystko gra stylistycznie i językowo. Później przychodzi czas na łamanie, gdzie dobrze dzielimy treść na strony – to mega ważne, zwłaszcza przy czymś, co ma więcej niż jedną stronę. Layout to następny krok, w którym projektujemy, jak wszystko ma wyglądać – teksty, zdjęcia i inne rzeczy graficzne muszą być rozmieszczone w sposób, który przyciągnie wzrok i będzie czytelny. Na końcu mamy impozycję, czyli układanie stron w odpowiedniej kolejności przed drukiem. Jeśli chodzi o standardy, to w branży poligraficznej obowiązują konkretne zasady, jak ISO 12647, które pomagają w utrzymaniu wysokiej jakości wydruku.

Pytanie 32

Kolorystykę przedstawionego na zdjęciu produktu poligraficznego określa się jako

A. 4 + 1

B. 2 + 0

C. 4 + 4

D. 1 + 0

Wybór odpowiedzi innej niż "1 + 0" wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad druku i kolorystyki w poligrafii. Odpowiedzi takie jak "2 + 0" sugerują, że założono wielokolorowy druk jednostronny, co jednak jest niezgodne z przedstawionymi informacjami wizualnymi. Druk w dwóch kolorach na jednej stronie oznacza bardziej złożone procesy drukarskie oraz dodatkowe koszty związane z używaniem różnych farb, co w przypadku omawianego produktu nie ma miejsca. Z kolei odpowiedzi "4 + 4" oraz "4 + 1" odnoszą się do druku czterokolorowego, co jest standardem w druku offsetowym, jednak w tym przypadku nie jest to zastosowane, ponieważ zdjęcie przedstawia produkt z jednolitą kolorystyką, co wyklucza takie interpretacje. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że ponieważ produkt mógłby być drukowany w wielu kolorach, to musi być tak w każdym przypadku. Kluczową rzeczą jest zrozumienie, że kolorystyka i technologia druku muszą być dostosowane do specyfikacji konkretnego projektu oraz oczekiwań klienta. Nieodpowiednie przypisanie kolorów do techniki druku prowadzi do nie tylko błędnych wniosków, ale także może skutkować nieodpowiednimi rozwiązaniami w procesie produkcji, co w efekcie może obniżyć jakość finalnego produktu.

Pytanie 33

Czym jest akapit?

A. krótkie słowo lub końcówka przeniesionego wyrazu w ostatnim wierszu

B. odsunięcie początkowego wiersza tekstu od brzegu strony

C. część tekstu znajdująca się pomiędzy wierszem akapitowym a końcem

D. pionowy blok przeznaczony dla tekstu, umiejscowiony w kolumnie

Wybór odpowiedzi mówiącej, że akapit to pionowy blok zarezerwowany dla tekstu, leżący na kolumnie, jest błędny, ponieważ nie odnosi się do rzeczywistej definicji akapitu w kontekście pisania i edytowania tekstów. Akapit nie jest zgodny z pojęciem przestrzeni w kolumnie, lecz definiuje jednostkę treści, która skupia się na jednym temacie lub myśli. Również fragment tekstu pomiędzy wierszem akapitowym a końcowym nie oddaje istoty akapitu, ponieważ akapit to nie tylko fizyczna przestrzeń, ale również struktura myślowo-językowa. Z kolei odsunięcie pierwszego wiersza tekstu od marginesu to technika formatowania, która jest często stosowana w celu wizualnego wskazania początku nowego akapitu, ale nie definiuje samego akapitu. Ponadto, zrozumienie, że akapit to również nie krótki wyraz lub końcówka przeniesionego wyrazu w wierszu końcowym, jest kluczowe, ponieważ te pojęcia odnoszą się do innych aspektów typografii i ortografii, które nie mają nic wspólnego z definicją akapitu. W praktyce, każdy z tych błędnych wyborów wynika z nieprecyzyjnego rozumienia struktury tekstu, co może prowadzić do nieporozumień w pisaniu i edytowaniu dokumentów. Właściwe zrozumienie akapitów jest zatem kluczowe dla efektywnej komunikacji tekstowej.

Pytanie 34

Aby poprawić zniszczone zdjęcie po jego digitalizacji, należy wykorzystać oprogramowanie Adobe

A. InDesign

B. Animate

C. Photoshop

D. Illustrator

Photoshop to najbardziej rozpoznawalne oprogramowanie do edycji grafiki rastrowej, które jest powszechnie stosowane w branży fotograficznej i graficznej do retuszu zdjęć. Jego potężne narzędzia, takie jak pędzle, filtry, warstwy i maski, umożliwiają precyzyjną korekcję kolorów, usuwanie niedoskonałości oraz przywracanie detali w zniszczonych zdjęciach. Przykładowo, podczas retuszu zniszczonego zdjęcia po digitalizacji, można skorzystać z narzędzi takich jak „Clone Stamp” lub „Healing Brush”, które pozwalają na precyzyjne naprawienie uszkodzonych obszarów. Ponadto, Photoshop obsługuje szeroką gamę formatów plików, co czyni go elastycznym rozwiązaniem do pracy nad projektami różnej wielkości i złożoności. Dzięki standardom branżowym, Photoshop stał się de facto normą w edytowaniu zdjęć, co podkreśla jego rolę w zachowaniu jakości i detali w pracy nad fotografiami.

Pytanie 35

Aby wydrukować 1 500 jednostronnych plakatów w pełnym kolorze (4 + 0) w formacie A2, co należy zastosować?

A. karton 200 g/m2, kopioramę, drukarkę cyfrową

B. karton 250 g/m2, naświetlarkę CTF, maszynę fleksograficzną

C. papier powlekany 250 g/m2, naświetlarkę CTP, maszynę offsetową arkuszową

D. papier powlekany 170 g/m2, wywoływarkę, ploter drukujący

Odpowiedź wskazująca na papier powlekany o gramaturze 250 g/m2, naświetlarkę CTP oraz maszynę offsetową arkuszową jako odpowiednią metodę produkcji 1 500 jednostronnych plakatów w formacie A2 jest poprawna z kilku powodów. Papier powlekany 250 g/m2 zapewnia wysoką jakość druku dzięki swojej gęstości i strukturze, co jest istotne przy reprodukcji wielobarwnych grafik. Naświetlarka CTP (Computer-to-Plate) umożliwia bezpośrednie przenoszenie obrazu na płytę drukarską, co minimalizuje straty w jakości i przyspiesza proces przygotowania do druku. Wykorzystanie maszyny offsetowej arkuszowej jest idealne dla dużych nakładów, gdyż oferuje wysoką efektywność i doskonałą jakość druku, zwłaszcza w przypadku plakatów wymagających intensywnych kolorów. Przykładowo, przy produkcji plakatów reklamowych, taka kombinacja narzędzi pozwala uzyskać żywe kolory oraz precyzyjne detale, co jest kluczowe w marketingu wizualnym. Dobre praktyki branżowe wskazują, że wybór odpowiednich materiałów i technologii ma kluczowe znaczenie dla końcowego efektu wizualnego oraz trwałości wydruków.

Pytanie 36

Który program z pakietu Adobe umożliwia tworzenie obiektów wektorowych?

A. Dreamweaver

B. Photoshop

C. Ilustrator

D. Fireworks

Adobe Illustrator to zdecydowanie najlepsze narzędzie z pakietu Adobe do tworzenia grafiki wektorowej. Jego główna siła to praca na krzywych Béziera, co pozwala na tworzenie skalowalnych, bardzo precyzyjnych ilustracji bez utraty jakości. Moim zdaniem to podstawa dla każdego, kto chce przygotować profesjonalne logo, ikonę albo grafiki do druku wielkoformatowego, bo takie pliki później można powiększać ile wlezie – i nie ma problemu z pikselami jak w rastrowych obrazach. W branży graficznej praktycznie każdy grafik, który zajmuje się identyfikacją wizualną czy projektowaniem znaków, korzysta z Illustratora, bo to już taki standard jak Photoshop do retuszu zdjęć. Z mojego doświadczenia najfajniejsze jest to, że Illustrator współpracuje świetnie z innymi programami, więc jak robisz np. branding, to od razu masz gotowe pliki do DTP czy internetu. I na marginesie – jak chcesz robić grafiki dla drukarni, to wektor to właściwie mus, bo nie ma obaw, że coś się rozmyje albo wydrukuje w słabej jakości. Warto pamiętać, że Illustrator, obok Corela, to jedno z najczęściej wymaganych narzędzi w ofertach pracy dla projektantów. Fajnie też, że program pozwala na eksport do wielu formatów – SVG, PDF, EPS – co jest bardzo wygodne w codziennej pracy.

Pytanie 37

W trakcie przygotowań do drukowania broszury ośmiostronicowej, w etapie procesów wstępnych (prepress) dokonuje się

A. technicznej adiustacji, graficznej obróbki plików, łamania i impozycji

B. zalewkowania, technicznej adiustacji, barwnej korekty i narzędzia drukarskiego

C. graficznej obróbki plików, naświetlania płyty, impozycji oraz narzędzia drukarskiego

D. przygotowania pliku PDF, formy drukowej oraz łamania

W analizowanych odpowiedziach można dostrzec wiele nieprawidłowych koncepcji związanych z przygotowaniem do druku. Na przykład, zalewkowanie, które pojawia się w jednej z niepoprawnych odpowiedzi, odnosi się do procesu nanoszenia farby na elementy drukarskie, jednak nie jest to standardowy etap przygotowania pliku do druku. Narząd drukarski to termin, który nie odnosi się bezpośrednio do fazy prepress, a raczej do samego procesu drukowania. W kontekście modernizacji technologii druku, kluczowe jest, aby zrozumieć, że etapy takie jak korekta barwna czy naświetlanie płyty są realizowane na późniejszych etapach produkcji, a nie w fazie przygotowawczej. Dodatkowo, przygotowanie pliku PDF, o którym mowa w innej odpowiedzi, jest wynikiem pracy już wykonanej w ramach obróbki graficznej oraz adiustacji technicznej, a nie początkiem procesu. Istotnym błędem myślowym wśród osób z mniejszym doświadczeniem w drukarstwie jest mylenie etapów przygotowania z etapami wykonania samego druku. Właściwe zrozumienie i zastosowanie terminologii branżowej oraz sekwencji działań pozwala uniknąć nieporozumień i zwiększa efektywność całego procesu produkcji materiałów drukowanych.

Pytanie 38

Jakim symbolem opisuje się papier w formacie 500 × 700 mm?

A. A1

B. B2

C. A2

D. B1

Odpowiedź B2 jest poprawna, ponieważ arkusz papieru o wymiarach 500 × 700 mm jest klasyfikowany według systemu formatów papieru ISO 216, który jest powszechnie stosowany w Europie i innych krajach. System ten definiuje różne formaty papieru, w tym popularne A, B i C, gdzie każdy z tych typów ma określone wymiary. Format B2 ma wymiary 500 × 707 mm, co jest zarówno bliskie podanym wymiarom, jak i zgodne z normą. Przykłady zastosowania formatu B2 obejmują druki reklamowe, plakaty oraz inne materiały, które wymagają większej przestrzeni do przedstawienia informacji. Wiedza o formatach papieru jest istotna dla profesjonalistów w branży poligraficznej, ponieważ umożliwia efektywne planowanie produkcji oraz optymalne wykorzystanie materiałów. Użycie odpowiednich formatów zapewnia również lepszą jakość druku oraz estetykę finalnych produktów.

Pytanie 39

Podczas tworzenia publikacji cyfrowej, co oznacza termin 'spad'?

A. Rodzaj druku na papierze teksturowanym

B. Przesunięcie koloru w procesie druku

C. Zmniejszenie rozdzielczości obrazu

D. Obszar dwustronnego marginesu przeznaczony na odcięcie

Termin 'spad' odnosi się do obszaru, który wykracza poza docelowy format strony i jest przeznaczony do odcięcia. Jego celem jest zapewnienie, że tło lub obrazek sięga do samej krawędzi finalnego wydruku, eliminując ryzyko pojawienia się białych marginesów. Spad to kluczowy element w procesie przygotowywania materiałów do druku, zwłaszcza gdy pracujemy z projektami, które mają być przycięte do określonego formatu. Standardowo, spad wynosi zazwyczaj 3-5 mm, ale może się różnić w zależności od wymagań drukarni. W praktyce, projektanci graficzni zawsze powinni uwzględniać spady, projektując materiały do druku, by zapewnić profesjonalny i estetyczny wygląd finalnego produktu. Jest to szczególnie istotne przy projektach takich jak wizytówki, plakaty czy broszury, gdzie dokładność i estetyka są kluczowe.

Pytanie 40

Jaką cenę ma karton potrzebny do wydrukowania 120 zaproszeń o wymiarach 200 x 90 mm w technologii druku cyfrowego, jeśli arkusz kartonu ozdobnego formatu A1 kosztuje 5 zł?

A. 25 zł

B. 40 zł

C. 35 zł

D. 30 zł

Odpowiedź 25 zł jest prawidłowa, ponieważ aby obliczyć koszt kartonu potrzebnego do wydrukowania 120 zaproszeń o wymiarach 200 x 90 mm, musimy najpierw obliczyć, jak wiele takich zaproszeń zmieści się na jednym arkuszu A1. Format A1 ma wymiary 594 x 841 mm, co daje nam pole o powierzchni 0,5 m². Jedno zaproszenie ma powierzchnię 0,018 m² (0,2 m x 0,09 m). Na arkuszu A1 zmieści się 27 zaproszeń (594/200 = 2,97 i 841/90 = 9,34; przy czym bierzemy pod uwagę pełne zaproszenia). W związku z tym, aby wydrukować 120 zaproszeń, potrzebujemy 5 arkuszy A1 (120/27 = 4,44, zaokrąglając w górę do 5). Koszt jednego arkusza wynosi 5 zł, więc całkowity koszt wynosi 5 arkuszy x 5 zł = 25 zł. Takie obliczenia są standardem w branży poligraficznej i pozwalają na efektywne planowanie kosztów produkcji, co jest niezwykle istotne w kontekście zamówień komercyjnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej