Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 13 grudnia 2025 16:25
Data zakończenia: 13 grudnia 2025 16:47

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką masę posiada 500 arkuszy papieru o wymiarach 700 x 1 000 mm i gramaturze 100 g/m²?

A. 42 kg

B. 25 kg

C. 35 kg

D. 19 kg

Odpowiedź 35 kg jest prawidłowa, ponieważ aby obliczyć masę 500 arkuszy papieru o podanym formacie i gramaturze, należy najpierw określić powierzchnię pojedynczego arkusza. Format 700 x 1000 mm to 0,7 m x 1,0 m, co daje powierzchnię 0,7 m². Przy gramaturze 100 g/m², masa jednego arkusza wynosi 100 g/m² x 0,7 m² = 70 g. Następnie, dla 500 arkuszy: 70 g x 500 = 35 000 g, co w kilogramach daje 35 kg. Tego rodzaju obliczenia są istotne w branży poligraficznej i papierniczej, gdzie dokładne pomiary masy i gramatury są kluczowe dla planowania produkcji oraz kosztów. Znajomość tych zasad pomaga w optymalizacji procesów oraz w dokładnym kalkulowaniu zapotrzebowania na materiały, co jest zgodne z dobrą praktyką zarządzania łańcuchem dostaw.

Pytanie 2

Które oprogramowanie pozwala na realizację automatycznej impozycji użytków?

A. Adobe Photoshop

B. Adobe Illustrator

C. Corel Draw

D. Puzzle Flow

Puzzle Flow to zaawansowane narzędzie do automatycznej impozycji, które jest szeroko stosowane w branży poligraficznej. Umożliwia ono efektywne przygotowanie materiałów do druku poprzez automatyczne rozmieszczanie i układanie elementów na arkuszu, co znacząco zwiększa wydajność procesu produkcji. Użycie Puzzle Flow pozwala na redukcję marnotrawstwa materiałów i czasu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie optymalizacji procesów produkcyjnych. Przykładowo, w przypadku druku etykiet, narzędzie to umożliwia precyzyjne rozplanowanie jednostek na arkuszu, minimalizując odstępy pomiędzy nimi oraz dostosowując rozmiar i orientację. Takie podejście jest kluczowe w branży, gdzie marginesy zysku są często niewielkie, a każdy element procesu produkcji ma wpływ na finalny koszt produktu. Dodatkowo, dzięki integracji z innymi systemami zarządzania produkcją, Puzzle Flow pozwala na pełną automatyzację impozycji, co poprawia koordynację i komunikację w zespole. W kontekście norm jakościowych, korzystanie z takiego oprogramowania przyczynia się do spełnienia wymagań dotyczących efektywności oraz dokładności w procesie druku.

Pytanie 3

Jaką maszynę drukarską należy zastosować, aby w czasie 10-godzinnej zmiany wydrukować 100 000 egzemplarzy plakatów w formacie A2?

A. Półformatową o wydajności 1 000 odbitek na godzinę

B. Pełnoformatową o wydajności 5 000 odbitek na godzinę

C. Ćwierćformatową o wydajności 10 000 odbitek na godzinę

D. Półformatową o wydajności 5 000 odbitek na godzinę

Wybór pełnoformatowej maszyny drukującej o wydajności 5 000 odbitek na godzinę jest trafny, ponieważ umożliwia ona osiągnięcie wymaganej produkcji 100 000 plakatów w ciągu 10 godzin. Przy wydajności 5 000 odbitek na godzinę, w ciągu 10-godzinnej zmiany maszyna ta jest w stanie wydrukować 50 000 odbitek, co jest niewystarczające. Aby jednak osiągnąć 100 000 odbitek, musimy zainwestować w maszyny, które oferują wyższą wydajność. Dlatego pełnoformatowa maszyna o wydajności 10 000 odbitek na godzinę byłaby idealnym rozwiązaniem, gdyby była dostępna. W praktyce, wybór odpowiedniej maszyny powinien uwzględniać również inne czynniki, takie jak rodzaj używanego papieru, jakość druku oraz czas przestoju maszyny. W branży druku komercyjnego, dążenie do optymalizacji procesów produkcyjnych i wykorzystania zasobów jest kluczowe, a odpowiedni dobór sprzętu pozwala na zwiększenie efektywności oraz rentowności produkcji.

Pytanie 4

Aby w druku zminimalizować problemy z dopasowaniem dwóch sąsiadujących elementów graficznych, powinno się na etapie cyfrowego przygotowania do druku zastosować

A. aplę

B. skalowanie

C. trapping

D. kerning

Zastosowanie technik takich jak skalowanie, kerning czy aplę w kontekście pasowania elementów graficznych w druku nie jest właściwe. Skalowanie to proces zmiany rozmiaru obiektów, który może być przydatny w niektórych kontekstach, lecz nie rozwiązuje problemu pasowania kolorów na granicach. Chociaż zwiększenie lub zmniejszenie rozmiaru elementów może w pewnych sytuacjach poprawić ich wzajemne dopasowanie, to jednak nie eliminuje ryzyka widocznych niedociągnięć wynikających z nieprecyzyjnego druku. Kerning, z kolei, to technika polegająca na dostosowywaniu przestrzeni między poszczególnymi znakami w tekście, co jest istotne w typografii, ale nie odnosi się do sytuacji, kiedy mamy do czynienia z kolorem granicznym. Nie dotyczy to również problemów wizualnych związanych z sąsiadującymi ze sobą elementami graficznymi. Apla to termin, który w kontekście druku odnosi się do tworzenia obszarów o różnych kolorach, ale znowu nie ma to związku z techniką trappingu, która jest specjalnie zaprojektowana do radzenia sobie z problemami pasowania. Przykłady tych błędnych koncepcji pokazują, jak ważne jest zrozumienie specyfiki technik stosowanych w druku, aby nie wprowadzać nieporozumień i błędów w procesie przygotowania do druku.

Pytanie 5

Oblicz całkowity koszt wykonania form drukarskich, które są niezbędne do wydruku jednokolorowego wkładu książkowego liczącego 160 stron w formacie A5 na maszynie półformatowej, wiedząc, że koszt stworzenia jednej formy to 35 zł.

A. 980 zł

B. 840 zł

C. 560 zł

D. 700 zł

Koszt wykonania form drukowych jest uzależniony od liczby form potrzebnych do danego projektu. W przypadku wydruku jednokolorowego wkładu książkowego o objętości 160 stron formatu A5 na maszynie półformatowej, standardowo potrzebna jest jedna forma dla każdej strony, co oznacza, że dla 160 stron potrzebujemy 160 form. Koszt wykonania jednej formy wynosi 35 zł, zatem całkowity koszt wykonania form wyniesie 160 x 35 zł, co daje 5600 zł. Jednakże w praktyce, w przypadku druku wielostronicowego, często stosuje się podział na arkusze, co pozwala na zredukowanie liczby form. W przypadku, gdy materiał drukowany jest składany i cięty, optymalizacja może zmniejszyć liczbę wymaganych form, a zatem i koszt. Dobrą praktyką jest przygotowanie odpowiedniego projektu w oparciu o technologię druku, co pozwala na efektywne wykorzystanie form i zminimalizowanie kosztów. W tym przypadku odpowiedź 700 zł jest wynikiem zastosowania takiej optymalizacji i wydaje się być właściwa.

Pytanie 6

Które podłoże drukowe należy przygotować wiedząc, że druk ma być wykonany na siatce mesh?

A. Podłoże 1.

B. Podłoże 3.

C. Podłoże 2.

D. Podłoże 4.

Wybierając inne podłoże niż podłoże 2, można popełnić kilka kluczowych błędów, które wpływają na jakość druku. Podłoże 1, 3 oraz 4 mogą mieć właściwości, które nie są zgodne z wymaganiami techniki druku sitodrukowego. Na przykład, podłoże 1 może być zbyt gładkie, co uniemożliwia farbie skuteczne przyleganie, prowadząc do problemów z kryciem i trwałością wydruku. Również podłoża 3 i 4 mogą nie mieć odpowiedniej struktury, co skutkuje nieoptymalnym przepływem farby przez siatkę mesh. Niektóre z tych podłoży mogą być przeznaczone do druku cyfrowego lub innych technik, co prowadzi do błędnych założeń co do ich wszechstronności. W kontekście druku sitodrukowego, istotnym błędem jest również niewłaściwe zrozumienie znaczenia interakcji między farbą a podłożem. Niezgodność pomiędzy tymi dwoma elementami może prowadzić do osłabienia kolorów i ich blaknięcia w czasie, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych aplikacjach. Kluczowe jest, aby przy wyborze podłoża kierować się nie tylko jego wyglądem, ale przede wszystkim jego właściwościami fizycznymi i chemicznymi, co pozwoli na uzyskanie optymalnych rezultatów w druku.

Pytanie 7

Koszt zadrukowania 1 m² siatki mesh wynosi 30 zł. Jaki będzie całkowity wydatek na wydruk banera składającego się z dwóch pasów o wymiarach 300 x 150 cm każdy?

A. 58 zł

B. 90 zł

C. 540 zł

D. 270 zł

Odpowiedź 270 zł jest poprawna, ponieważ aby obliczyć całkowity koszt zadrukowania banera, należy najpierw obliczyć jego powierzchnię. Baner składa się z dwóch pasów o wymiarach 300 cm x 150 cm każdy. Powierzchnia jednego pasa wynosi: 300 cm * 150 cm = 45000 cm², co w przeliczeniu na metry kwadratowe (1 m² = 10000 cm²) daje 4,5 m². Dla dwóch pasów powierzchnia wynosi: 2 * 4,5 m² = 9 m². Koszt zadrukowania wynosi 30 zł za m², więc całkowity koszt to 9 m² * 30 zł/m² = 270 zł. W praktyce, znajomość kosztów druku jest kluczowa w branży reklamowej, ponieważ pozwala na precyzyjne budżetowanie projektów graficznych oraz optymalizację kosztów produkcji. Warto również pamiętać, że przy zamówieniach większych ilości istnieje możliwość negocjacji ceny, co jest standardem w branży. Takie podejście do obliczeń kosztów zadrukowania pomoże w efektywnym zarządzaniu budżetem i planowaniu kampanii reklamowych.

Pytanie 8

Oblicz koszt przygotowania offsetowych form drukarskich potrzebnych do realizacji druków reklamowych w kolorystyce 2 + 0, przy założeniu, że cena naświetlenia jednej formy wynosi 80,00 zł?

A. 300,00 zł

B. 640,00 zł

C. 80,00 zł

D. 160,00 zł

Poprawna odpowiedź to 160,00 zł, co wynika z kalkulacji kosztów naświetlenia form drukowych w technologii offsetowej. W kolorystyce 2 + 0 oznacza, że mamy do czynienia z dwoma kolorami na stronie oraz bez koloru na rewersie. Aby przygotować materiały do druku, zwykle potrzebujemy dwóch form, z których każda wymaga naświetlenia. Koszt naświetlenia jednej formy wynosi 80,00 zł, zatem łączny koszt naświetlenia dwóch form wynosi 2 x 80,00 zł, co daje 160,00 zł. Ustalając koszty produkcji, kluczowe jest zrozumienie, że w druku offsetowym liczba form jest uzależniona od liczby kolorów, a także od zastosowanej kolorystyki. W praktyce, przy projektowaniu reklam, ważne jest także uwzględnienie dodatkowych opłat związanych z przygotowaniem plików oraz ewentualnymi korektami przed drukiem. Zastosowanie właściwych kalkulacji kosztów jest istotne, aby zapewnić rentowność projektu oraz wysoką jakość druku. Te zasady są fundamentalne w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne oszacowanie kosztów wpływa na konkurencyjność oraz efektywność działań.

Pytanie 9

Jaką liczbę arkuszy podłoża trzeba przygotować, aby wydrukować 500 egzemplarzy kalendarzy planszowych, mając na uwadze, że drukujemy jeden użytek na arkuszu oraz uwzględniamy 20% naddatku na proces druku i wykończenia?

A. 320

B. 800

C. 560

D. 600

Aby obliczyć liczbę arkuszy podłoża potrzebnych do wydrukowania 500 egzemplarzy kalendarzy planszowych z uwzględnieniem 20% naddatku, należy najpierw obliczyć wymaganą liczbę sztuk bez naddatku. 500 egzemplarzy pomnożone przez 1,2 (co odpowiada naddatkowi) daje 600 sztuk. Założenie 20% naddatku jest standardową praktyką w branży drukarskiej, mającą na celu zabezpieczenie się przed ewentualnymi stratami, uszkodzeniami czy błędami w druku. Naddatek ten pozwala na zminimalizowanie ryzyka niedoboru materiału w przypadku, gdy część wydruków okaże się wadliwa. W praktyce, przygotowując nakład, warto zawsze uwzględniać nadwyżki, co jest zgodne z ogólnymi zasadami produkcji i logistyki. W rezultacie, odpowiedź 600 arkuszy jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na kompletną i bezpieczną ilość, która zapewnia realizację zamówienia w wymaganym standardzie jakości.

Pytanie 10

Jakiego rodzaju oprawa została wykorzystana w broszurze złożonej metodą "składka w składkę" i zszytej drutem wzdłuż grzbietu?

A. Zeszytowa

B. Twarda

C. Specjalna

D. Kombinowana

Odpowiedź "zeszytowa" jest poprawna, ponieważ w przypadku broszury skompletowanej metodą "składka w składkę" i zszytej drutem przez grzbiet, mamy do czynienia z jedną z najczęściej stosowanych form oprawy. Oprawa zeszytowa charakteryzuje się tym, że złożone arkusze papieru są zszywane wzdłuż grzbietu, co umożliwia łatwe otwieranie i przeglądanie stron. Tego typu oprawa jest popularna w produkcji książek, notatników oraz różnego rodzaju publikacji, takich jak broszury i katalogi, ponieważ zapewnia stabilność oraz estetyczny wygląd. Dodatkowo, oprawa zeszytowa jest stosunkowo niedroga w produkcji, co czyni ją ekonomicznym rozwiązaniem dla wydawców. Przykładem mogą być wszelkie materiały promocyjne czy edukacyjne, które wymagają dużej liczby stron, ale niekoniecznie muszą być oprawione w bardziej kosztowne formy, jak twarda oprawa. Standardy branżowe sugerują, że w przypadku materiałów, które mają być intensywnie użytkowane, oprawa zeszytowa jest odpowiednim wyborem, ponieważ umożliwia wygodne korzystanie z publikacji.

Pytanie 11

W procesie cyfrowego przygotowania do druku zalewki dla wektorowych elementów publikacji ustala się w trakcie

A. naświetlania matrycy drukarskiej

B. przygotowywania tekstów w edytorze

C. przetwarzania bitmap

D. tworzenia pliku postscriptowego

Zarówno naświetlanie formy drukowej, jak i obróbka bitmap, to procesy, które są istotne w kontekście druku, ale nie dotyczą bezpośrednio definiowania zalewki dla wektorowych elementów publikacji. Naświetlanie formy drukowej polega na przenoszeniu obrazu z formatu cyfrowego na formę drukową, co jest kluczowe w procesach takich jak offset. W tym etapie formy są przygotowywane do druku, jednak nie zajmują się one szczegółowym definiowaniem zalewki, która była już ustalona w poprzednich krokach, takich jak przygotowanie pliku PostScript. Obróbka bitmap jest procesem przekształcania i edytowania obrazów rastrowych, a nie wektorowych. Przy obróbce bitmap chodzi o manipulację pikselami, co nie ma związku z wektorowym opisem elementów graficznych. Przygotowanie tekstów w edytorze również nie dotyczy definiowania zalewki, ponieważ edytory tekstu skupiają się na formatujowaniu treści i układzie, a nie na szczegółach związanych z drukiem. Często błędne myślenie prowadzi do zamiany pojęć dotyczących grafiki wektorowej z bitmapową, a także do mylenia kolejności procesów w przygotowaniu do druku.

Pytanie 12

Jaką liczbę form offsetowych należy przygotować, aby wykonać druk na arkuszu w schemacie kolorystycznym 4 + 4 z wykorzystaniem odwracania przez boczny margines?

A. 6 form.

B. 2 formy.

C. 4 formy.

D. 8 form.

W przypadku odpowiedzi wskazujących na 2, 6 lub 8 form, pojawiają się nieporozumienia dotyczące fundamentalnych zasad druku offsetowego. Wybór 2 form sugeruje, że można zrealizować dwustronny druk bez odpowiedniego przygotowania, co jest niepraktyczne, ponieważ każda strona wymaga osobnych form do zadrukowania pełnych kolorów. Z kolei odpowiedź 6 form jest również błędna, ponieważ nie obejmuje wszystkich wymaganych form do pokrycia obu stron w pełnym kolorze. Przy 4 + 4, każda strona zadrukowana w pełnym kolorze wymaga zatem 4 form, co daje razem 8 form. Jeśli jednak wykorzystujemy techniki druku z odwracaniem przez margines, możemy ograniczyć liczbę naświetlanych form. Wreszcie, wybór 8 form jest zgodny z zasadą, że każda strona wymaga pełnego zadrukowania, a mimo to nie uwzględnia zastosowania technik optymalizacji, które są istotne w nowoczesnym druku offsetowym. Takie podejście prowadzi do nieefektywności i nieekonomicznych rozwiązań, które są sprzeczne z dobrymi praktykami w branży, które dążą do redukcji kosztów przy zachowaniu wysokiej jakości produkcji.

Pytanie 13

Ile arkuszy papieru powinno zostać przygotowanych jako technologiczny naddatek w wysokości 10 procent, zakładając, że całkowity nakład wynosi 20 000 arkuszy?

A. 100 szt.

B. 1 000 szt.

C. 200 szt.

D. 2 000 szt.

Odpowiedź to 2 000 arkuszy papieru, co oznacza, że mamy 10-procentowy naddatek technologiczny przy nakładzie 20 000 arkuszy. Żeby to policzyć, wystarczy pomnożyć 20 000 przez 0,10, co daje nam właśnie 2 000 arkuszy. Ten naddatek jest super istotny w produkcji, szczególnie w drukarstwie, bo uwzględnia różne straty, które mogą się zdarzyć podczas realizacji zlecenia. Często zdarzają się błędy w druku, czy uszkodzenia papieru, albo obcięcia, które nie wyjdą idealnie. Dlatego właśnie naddatek pozwala lepiej zarządzać zasobami i mieć pewność, że na końcu nie zabraknie nam materiałów, żeby dokończyć projekt. W druku standardowo naddatek wynosi od 5% do 15%, w zależności od tego, co się produkuje. Jak mamy większe nakłady, powyżej 10 000 arkuszy, to warto pomyśleć o wyższych naddatkach, żeby uniknąć przestojów.

Pytanie 14

Ile arkuszy papieru powinno się przygotować jako 2-procentowy zapas technologiczny, zakładając, że całkowity nakład wynosi 50 000 arkuszy?

A. 2 000 arkuszy

B. 1 000 arkuszy

C. 100 arkuszy

D. 200 arkuszy

Żeby obliczyć 2% naddatek technologiczny przy nakładzie 50 000 arkuszy, wystarczy użyć prostej formuły. Mnożysz całkowity nakład przez ten procent. Więc 2% z 50 000 arkuszy to 0,02 razy 50 000, co daje nam 1 000 arkuszy. Przygotowanie takiego naddatku to standard w drukarniach, bo pomaga pokryć straty w trakcie produkcji. Może zdarzyć się, że coś źle wydrukujemy albo materiał się uszkodzi, więc te dodatkowe arkusze są bardzo przydatne. Dzięki nim można też lepiej planować zapasy i unikać opóźnień w dostawach. Co więcej, można wykorzystać te ekstra arkusze na dodatkowe próby czy testy, co na pewno podnosi jakość tego, co produkujemy. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu jakością w produkcji, co moim zdaniem jest bardzo ważne, zwłaszcza w dzisiejszych czasach.

Pytanie 15

Oblicz ilość arkuszy A3+, które są potrzebne do wydrukowania 2 000 ulotek w formacie A4, przy założonym naddatku technologicznym wynoszącym 10%

A. 1 100 arkuszy

B. 1 200 arkuszy

C. 1 300 arkuszy

D. 1 000 arkuszy

Wynikiem błędnym jest zrozumienie tego, ile arkuszy A3+ rzeczywiście potrzeba do wydrukowania 2000 ulotek A4. Często występującym błędem jest przyjęcie, że wystarczy po prostu podzielić liczbę ulotek przez ilość ulotek, które można wydrukować na jednym arkuszu, bez uwzględnienia naddatku technologicznego. Na przykład, przyjęcie, że 1000 arkuszy A3+ wystarczy do wydruku 2000 ulotek A4, ignoruje fakt, że w procesie druku mogą występować różne straty, takie jak błędy w drukowaniu, uszkodzenia materiału czy konieczność ponownego druku. Naddatek technologiczny to standardowa praktyka w druku, która ma na celu zapewnienie odpowiedniej jakości i ilości produktu końcowego. Kolejnym mylnym założeniem jest przyjęcie, że ulotki A4 można wydrukować na arkuszach w sposób idealny, co w praktyce rzadko ma miejsce. W rzeczywistości zawsze należy uwzględnić straty podczas cięcia i pakowania. Dlatego, nie uwzględniając naddatku technologicznego, można doprowadzić do sytuacji, w której nie wystarczy materiału na zrealizowanie zamówienia, co jest nieefektywne i kosztowne. Aby uniknąć takich pomyłek, warto stosować się do zalecanych praktyk branżowych i dokładnie analizować każdy etap procesu produkcji.

Pytanie 16

Jaką kwotę należy zapłacić za wydruk banera, który składa się z 2 pasów o wymiarach 300 x 150 cm każdy, jeśli cena za zadrukowanie 1 m² siatki mesh wynosi 30,00 zł?

A. 58,00 zł

B. 540,00 zł

C. 270,00 zł

D. 90,00 zł

Aby dowiedzieć się, ile kosztuje wydruk banera, najpierw trzeba obliczyć powierzchnię jednego pasa. Wymiary pasa to 300 cm na 150 cm, co razem daje 45000 cm². Jak przeliczymy to na metry kwadratowe, to wychodzi 4,5 m² (bo 1 m² to 10,000 cm²). Ponieważ mamy dwa pasy, to całkowita powierzchnia to 2 razy 4,5 m², czyli w sumie 9 m². A cena za zadrukowanie jednego metra kwadratowego siatki mesh to 30 zł, więc całkowity koszt to 9 m² razy 30 zł/m², co daje 270 zł. Tego rodzaju obliczenia są bardzo ważne w branży, bo dokładne pomiary i przeliczenia to podstawa, żeby dobrze oszacować koszty produkcji. Przy większych zamówieniach umiejętność dokładnego obliczania kosztów na podstawie powierzchni jest niezbędna, żeby uniknąć błędów i nieporozumień finansowych.

Pytanie 17

Wielobarwny wydruk jest analogowym źródłem do prac graficznych, który powinno się zdigitalizować poprzez zastosowanie operacji

A. rastrowania stochastycznego.

B. skanowania refleksyjnego.

C. naświetlania CtP.

D. skanowania transmisyjnego.

Wydaje się, że łatwo można się pomylić, bo każde z podanych pojęć wiąże się w jakiś sposób z procesami graficznymi lub poligraficznymi, ale niestety tylko jedna z tych opcji rzeczywiście służy do digitalizacji fizycznych, wielobarwnych wydruków. Naświetlanie CtP (Computer-to-Plate) jest technologią produkcyjną, wykorzystywaną w przygotowalni offsetowej do przenoszenia danych z pliku cyfrowego prosto na płytę drukarską. Nie ma to nic wspólnego z digitalizacją – raczej odwrotnie, bo CtP to etap już po obróbce cyfrowej, służący do przygotowania do druku, nie do zamiany papieru na plik. Skanowanie transmisyjne to natomiast metoda używana do digitalizacji materiałów przezroczystych, np. klisz fotograficznych, slajdów czy negatywów. Odbitki papierowe, czyli zwykłe wydruki, nie przepuszczają światła jak klisza, więc skaner transmisyjny nie sprawdzi się tutaj – to taki typowy błąd, który wynika z mylenia pojęć skanowania "przez" i "z" powierzchni. Rastrowanie stochastyczne polega na generowaniu specyficznego rodzaju rastra (punktów) w procesie przygotowania do druku, żeby uzyskać lepsze przejścia tonalne i unikać mory. To w ogóle nie jest operacja digitalizacji, tylko trik stosowany w druku, przy przygotowywaniu obrazu do ekspozycji lub naświetlania. Myślę, że wiele osób po prostu automatycznie łączy fachowo brzmiące terminy z cyfryzacją, ale warto uważnie czytać definicje i myśleć o praktycznym zastosowaniu. Prawidłowa digitalizacja kolorowych wydruków zawsze wiąże się ze skanowaniem refleksyjnym i to jest w zasadzie podstawowa zasada pracy z materiałami poligraficznymi – szczególnie, jeśli chcemy zachować wierność barw i detali.

Pytanie 18

Kolorystykę przedstawionej na rysunku pocztówki technologicznie określa zapis

A. 6 + 0

B. 4 + 2

C. 2 + 2

D. 4 + 1

Wybór innej opcji zamiast "4 + 1" wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące podstawowych zasad druku kolorowego. Inne zapisy, takie jak "2 + 2" czy "6 + 0", sugerują zastosowanie mniejszej liczby kolorów lub niewłaściwych kombinacji, co może prowadzić do nieodpowiednich efektów wizualnych. Na przykład, zapis "2 + 2" wskazuje na użycie jedynie dwóch kolorów bazowych, co może ograniczyć możliwości uzyskania pełnej palety kolorów, a dwa dodatkowe kolory mogą nie wystarczyć do stworzenia skomplikowanych odcieni, co jest kluczowe w nowoczesnym projektowaniu graficznym. Z kolei zapis "6 + 0" sugeruje użycie sześciu kolorów, co w standardowej technologii druku offsetowego nie ma zastosowania, a dodatkowy kolor nie zostałby wykorzystany. W rezultacie, projekt mógłby być niewłaściwie odwzorowany, co często prowadzi do braku zadowolenia klientów. Typowe błędy myślowe obejmują niepełne zrozumienie, jak funkcjonują systemy kolorów w drukarstwie oraz ich zastosowanie w praktyce. Ważne jest, aby zrozumieć, że technika "4 + 1" daje możliwość uzyskania bardzo bogatej kolorystyki, co jest niezbędne w dzisiejszej branży reklamowej i poligraficznej, gdzie jakość druku ma kluczowe znaczenie dla efektywności komunikacji wizualnej.

Pytanie 19

Wskaż oznaczenie kolorystyki druku opakowania na podstawie fragmentu karty technologicznej.

A. 3 + 0

B. 2 + 2

C. 2 + 1

D. 2 + 0

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi wskazuje na istotne zrozumienie różnic w oznaczeniach kolorystyki druku opakowań. Przy odpowiedziach 3 + 0 oraz 2 + 1 można zauważyć, że dodanie kolejnych kolorów bez odpowiedniego uzasadnienia nie zawsze przynosi korzyści dla projektu. Na przykład oznaczenie 3 + 0 sugeruje wykorzystanie trzech kolorów w druku, co zazwyczaj pociąga za sobą wyższe koszty produkcji i bardziej skomplikowane procesy drukarskie. W przypadku projektowania opakowań, gdzie efektywność kosztowa jest kluczowa, takie podejście może być nieoptymalne. Z kolei wybór 2 + 1 wskazuje na obecność jednego dodatkowego koloru, co także nie zawsze jest uzasadnione. W praktycznym zastosowaniu, nadmierna liczba kolorów może prowadzić do obniżenia czytelności i estetyki opakowania. Ponadto, wybrane kolory muszą być zgodne z normami branżowymi, co w przypadku niepoprawnych oznaczeń kolorystyki może być trudne do osiągnięcia. Niezrozumienie zasadności doboru kolorów w kontekście produkcji opakowań może prowadzić do marnotrawstwa zasobów oraz wpływać na postrzeganie marki przez konsumentów.

Pytanie 20

Aby stworzyć 1 000 000 folderów w formacie A3 w kolorze 4 + 0, jakiego sprzętu trzeba użyć?

A. 4-kolorowej, zwojowej maszyny rotograwiurowej

B. 2-kolorowej, pełnoformatowej maszyny offsetowej

C. 4-kolorowej, półformatowej maszyny offsetowej

D. 6-kolorowej, zwojowej maszyny fleksograficznej

4-kolorowa, zwojowa maszyna rotograwiurowa jest idealna do produkcji dużych nakładów materiałów drukowanych, takich jak foldery A3 w kolorystyce 4 + 0. Maszyny te oferują wysoką wydajność i doskonałą jakość druku, co jest kluczowe przy realizacji 1 000 000 egzemplarzy. Rotograwiura, dzięki zastosowaniu cylindrów drukowych, pozwala na osiągnięcie dużych prędkości produkcji oraz precyzyjnego nałożenia farby, co zapewnia jednolite pokrycie kolorami. Przykładem zastosowania może być produkcja opakowań czy materiałów reklamowych, gdzie istotna jest zarówno jakość druku, jak i szybkość realizacji zamówień. W kontekście standardów branżowych, zwojowe maszyny rotograwiurowe są preferowane w sytuacjach wymagających dużych nakładów, a ich efektywność sprawia, że są często wykorzystywane w drukarniach offsetowych i fleksograficznych do zadań wymagających wysokiej precyzji i intensywnej kolorystyki.

Pytanie 21

Który z podanych programów jest przeznaczony do realizacji impozycji użytków?

A. Adobe Premiere

B. Adobe InDesign

C. PuzzleFlow Organizer

D. AutoCAD

PuzzleFlow Organizer to dedykowane oprogramowanie, które umożliwia efektywną impozycję użytków, co jest kluczowym procesem w przygotowywaniu materiałów drukarskich. Impozycja polega na odpowiednim rozmieszczeniu elementów graficznych na arkuszu, aby maksymalnie wykorzystać przestrzeń i zminimalizować odpady. W praktyce, korzystając z PuzzleFlow Organizer, projektanci mogą łatwo układać różne formaty dokumentów, co jest szczególnie przydatne w przypadku zleceń druku offsetowego. Oprogramowanie to obsługuje różne formaty plików, co pozwala na integrację z innymi narzędziami graficznymi. Dobre praktyki w zakresie impozycji obejmują umiejętność dostosowywania marginesów, układania użytków w sposób zapewniający optymalne cięcie oraz wykorzystanie kolorów i typografii zgodnie z wytycznymi branżowymi. PuzzleFlow Organizer jest również zgodny z normami, takimi jak PDF/X, co zapewnia wysoką jakość wydruku i zgodność z wymaganiami technicznymi drukarni.

Pytanie 22

W trakcie opracowywania materiałów do druku offsetowego, overprint umożliwia

A. uzyskanie czarnego nadruku na tle

B. uzyskanie białego nadruku na tle

C. wycięcie tekstu z tła

D. usunięcie czarnych kolorów

Odpowiedź dotycząca uzyskania czarnego nadruku na tle jest prawidłowa, ponieważ overprint w druku offsetowym to technika, która pozwala na nałożenie koloru na istniejący kolor tła, co w przypadku czarnego nadruku oznacza, że czarny atrament zostanie nałożony na inne kolory, tworząc mocniejszy, głębszy efekt. W praktyce, dzięki zastosowaniu overprintu, można uzyskać efekty, które są trudniejsze do osiągnięcia przy klasycznym druku, gdzie kolory są nakładane jeden po drugim. Przykładem zastosowania tej techniki może być projektowanie wizytówek, gdzie czarny tekst lub grafika na kolorowym tle mogą zyskać większą intensywność oraz wyrazistość, co jest istotne dla odbioru wizualnego. W branży druku offsetowego istnieje standard ISO 12647, który reguluje procesy druku, w tym wykorzystanie overprintu, aby zapewnić spójność kolorystyczną i jakość druku. Dobrze zaprojektowane pliki graficzne uwzględniające tę technikę przyczyniają się do efektywnego i estetycznego efektu końcowego, co jest kluczowe w profesjonalnym druku.

Pytanie 23

Który typ pliku jest używany jako wyjściowy do realizacji automatycznej impozycji użytków na arkuszu?

A. PNG

B. PDF

C. FLA

D. TIFF

PDF (Portable Document Format) jest standardowym formatem plików używanym w druku i publikacji cyfrowej, który doskonale sprawdza się w automatycznej impozycji. Jego główną zaletą jest to, że zachowuje oryginalne formatowanie, czcionki i kolory niezależnie od systemu operacyjnego czy oprogramowania, co jest kluczowe w procesach drukarskich. PDF umożliwia również osadzanie rozmaitych elementów, takich jak obrazy, teksty oraz grafiki wektorowe, co czyni go idealnym nośnikiem dla złożonych projektów graficznych. W praktyce, przygotowując dokument do druku, często konwertuje się pliki z programów graficznych (np. Adobe InDesign) do formatu PDF, co pozwala na łatwe i precyzyjne zarządzanie kompozycją stron. Standard PDF/X, stworzony specjalnie dla branży drukarskiej, zapewnia, że dokumenty są dostosowane do wymogów druku komercyjnego, co z kolei minimalizuje ryzyko błędów w procesie produkcyjnym. Dlatego PDF jest preferowanym formatem do wykonania automatycznej impozycji użytków.

Pytanie 24

Największy nadmiar technologiczny przy ustalaniu kosztów wytwarzania kalendarzy planszowych powinien być przewidywany w trakcie procesów

A. introligatorskich

B. projektowania graficznego

C. drukowania

D. wykonywania form drukowych

Wybór odpowiedzi związanych z introligatorskimi, wykonywaniem form drukowych czy projektowaniem graficznego jest błędny z kilku powodów. Procesy introligatorskie, choć istotne dla finalizacji produktu, zazwyczaj generują mniejszy naddatek technologiczny względem procesu drukowania. Introligatornia obejmuje takie etapy jak składanie, zszywanie czy oprawa, które są mniej skomplikowane technologicznie i wymagają mniejszych nakładów. Wyposażenie introligatorni można często znormalizować, co ogranicza potencjalne straty. W odniesieniu do wykonywania form drukowych, kluczowe są przygotowania przed drukiem, ale etapy te są głównie związane z kosztami stałymi i innymi przygotowaniami, które nie mają tak dużego wpływu na naddatek technologiczny, jak samo drukowanie. Projektowanie graficzne natomiast, mimo że ma fundamentalne znaczenie dla wyglądu końcowego produktu, nie generuje bezpośrednich naddatków związanych z produkcją, a jego koszty są często jednorazowe i nie dotyczą bezpośrednio procesu wytwarzania. Tego typu błędne rozumowanie może wynikać z mylnego przekonania, że każdy etap procesu produkcji jest równie istotny w kontekście kosztów, podczas gdy w rzeczywistości kluczowe są te etapy, które mają największy wpływ na wydajność i jakość, a zatem również na naddatek technologiczny.

Pytanie 25

Ile form drukarskich trzeba przygotować do wydrukowania ulotki A4 w kolorystyce 4 + 4 na maszynie półformatowej, korzystając z metody odwracania przez boczny margines?

A. 4 formy

B. 8 form

C. 6 form

D. 2 formy

Wybór innej liczby form drukowych może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad druku wielokolorowego. Wiele osób może myśleć, że potrzebują jedynie jednej formy na każdy kolor, co prowadzi do błędnego wniosku o konieczności przygotowania dwóch lub nawet sześciu form. Takie podejście jest jednak nieprawidłowe w kontekście druku ulotek w kolorystyce 4 + 4. W rzeczywistości, proces druku wymaga oddzielnych form dla każdej strony ulotki i dla każdego używanego koloru. Dla ulotki A4, która jest drukowana na dwóch stronach, każdy kolor wymaga swojej formy. W przypadku, gdybyśmy zastosowali niepoprawne podejście, mogłoby to prowadzić do niekompletnego odwzorowania kolorów na ulotce, co z kolei wpływałoby na estetykę oraz jakość końcowego produktu. Należy również zwrócić uwagę, że w branży druku, standardy zakładają pełne pokrycie kolorów przez wszystkie używane formy, co wymaga starannego przemyślenia liczby form, aby uniknąć błędów w druku i zapewnić wysoką jakość usługi. Dlatego ważne jest, aby stosować się do sprawdzonych praktyk oraz standardów w procesie produkcji materiałów drukowanych. Zrozumienie tych zasad oraz umiejętność ich zastosowania w praktyce to klucz do sukcesu w branży poligraficznej.

Pytanie 26

Który program powinien być użyty do realizacji impozycji?

A. Illustrator

B. QuarkXPress

C. InDesign

D. PuzzleFlow

PuzzleFlow to naprawdę fajne narzędzie do impozycji materiałów drukarskich. Ma sporo przydatnych funkcji, które pomagają w przygotowywaniu plików do druku. Użytkownicy mogą łatwo ustawiać strony i optymalizować układ, co na pewno przyspiesza pracę. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że możliwość dostosowywania marginesów czy rozmiarów stron jest super ważna, zwłaszcza kiedy produkuje się różne rzeczy, jak broszury czy książki. W branży poligraficznej korzysta się z różnych programów, ale PuzzleFlow wyróżnia się tym, że łączy prostotę obsługi z bardziej zaawansowanymi funkcjami. Co więcej, dobrze integruje się z innymi programami, jak InDesign czy Illustrator, co sprawia, że przechodzenie między różnymi etapami produkcji jest naprawdę płynne. To świetne rozwiązanie dla profesjonalistów.

Pytanie 27

Aby przygotować szklaną powierzchnię do druku UV, konieczne jest nałożenie na nią odpowiedniego preparatu przed właściwym drukowaniem?

A. primera gruntującego

B. jednego z tuszów "light"

C. folii magnetycznej

D. pudru drukarskiego

Zastosowanie tuszów "light" na powierzchni szklanej nie jest właściwe, ponieważ nie są one przeznaczone do pracy z gładkimi, nieporowatymi materiałami, jak szkło. W rzeczywistości ich struktura i właściwości utrudniają adekwatne przyleganie oraz wchłanianie, co prowadzi do słabej jakości druku. W przypadku pudru drukarskiego, jego rola w procesie druku UV jest ograniczona i nie jest rekomendowany do wykończenia powierzchni szklanych, ponieważ nie zapewnia odpowiedniej przyczepności ani nie wspomaga trwałości końcowego wydruku. Folia magnetyczna również nie ma zastosowania w tym kontekście, jako że jest używana głównie w druku wielkoformatowym, gdzie wymagana jest możliwość łatwego przymocowania i demontażu. Pomijając fakt, że nie jest to materiał stosowany na szkle, jej zastosowanie w tym przypadku mogłoby prowadzić do problemów z trwałością i estetyką wydruku. Właściwe przygotowanie powierzchni jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości wydruków, a zastosowanie primerów gruntujących jest standardem w branży. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do typowych błędów, takich jak łuszczenie się farby, blaknięcie kolorów czy kruszenie tuszu, co wyraźnie podkreśla potrzebę znajomości odpowiednich technik i materiałów w procesie druku UV.

Pytanie 28

Oprawa książki przedstawionej na rysunku to oprawa

A. specjalna.

B. prosta.

C. złożona.

D. zeszytowa.

Wybór oprawy złożonej, zeszytowej lub specjalnej wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące właściwości i różnic między tymi rodzajami opraw. Oprawa złożona często wiąże się z bardziej skomplikowanymi metodami produkcji, które zazwyczaj obejmują dodatkowe elementy, takie jak zamki, metalowe okucia czy ozdobne detale. Tego rodzaju oprawa jest stosowana w publikacjach, które wymagają większej ochrony i estetyki, jak albumy czy albumy artystyczne. Oprawa zeszytowa natomiast, charakteryzuje się tym, że kartki są zszyte, co czyni ją odpowiednią dla materiałów takich jak zeszyty czy czasopisma, ale nie dla książek z grzbietem, co sugeruje oprawę klejoną lub szytą. Wybór oprawy specjalnej wiąże się z unikalnymi wymaganiami lub specjalnymi projektami, które zazwyczaj są kosztowniejsze i bardziej czasochłonne w realizacji. W związku z tym, dobór odpowiedniej oprawy powinien być przemyślany, aby spełniał zarówno funkcjonalność, jak i estetykę publikacji. Mylenie tych pojęć jest częstym błędem, który może prowadzić do nieprawidłowego zrozumienia, jak ważne są różnice w produkcji i zastosowaniu różnych rodzajów opraw. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla każdej osoby zajmującej się produkcją lub projektowaniem publikacji.

Pytanie 29

Jaką masę netto papieru o wymiarach 700 mm x 1000 mm i gramaturze 100 g/m² potrzebujesz do wykonania 2 000 plakatów w formacie B2?

A. 60 kg

B. 50 kg

C. 70 kg

D. 35 kg

Aby obliczyć ilość kilogramów netto papieru potrzebnego do wydrukowania plakatów, należy najpierw ustalić całkowitą powierzchnię plakatów. Format B2 ma wymiary 500 mm x 700 mm, co daje powierzchnię 0,35 m² na jeden plakat. W przypadku 2000 plakatów, całkowita powierzchnia wynosi 2000 x 0,35 m² = 700 m². Następnie, wiedząc, że gramatura papieru wynosi 100 g/m², obliczamy masę papieru: 700 m² x 100 g/m² = 70000 g, co przelicza się na 70 kg. Zastosowanie odpowiednich obliczeń w procesie druku jest kluczowe dla określenia zapotrzebowania materiałowego i zarządzania budżetem. Warto znać standardy i wytyczne dotyczące gramatury papieru oraz jego formatu, aby zoptymalizować proces produkcji oraz zredukować odpady materiałowe, co jest istotne w dzisiejszym zrównoważonym rozwoju branży poligraficznej.

Pytanie 30

Na trzeciej stronie czwórki tytułowej publikacji znajdują się między innymi

A. nazwisko autora

B. dedykacja

C. numer ISBN

D. wakat

Wybór dedykacji, numeru ISBN czy wakatu jako elementów umieszczanych na trzeciej stronie czwórki tytułowej książki odzwierciedla nieporozumienia dotyczące struktury i celu tego dokumentu. Dedykacja, chociaż osobista i ważna dla autora, nie jest standardowym elementem czwórki tytułowej. Zazwyczaj dedykacje znajdują się na stronie przedtytułowej lub w innej części książki, ponieważ ich głównym celem jest wyrażenie uznania wobec konkretnej osoby, a nie informowanie o autorze. Numer ISBN, który jest kluczowy dla identyfikacji publikacji w systemie wydawniczym, nie pojawia się na czwórce tytułowej, lecz zazwyczaj na stronie tytułowej lub w danych bibliograficznych. Pomimo że jego obecność jest niezwykle istotna dla działań związanych z dystrybucją i sprzedażą książek, stanowi zbyt techniczny element, aby znajdować się w sekcji identyfikacyjnej na czwórce tytułowej. Wakat, z kolei, odnosi się do braku lub możliwości w zatrudnieniu, co jest całkowicie nieadekwatne w kontekście wydawniczym. Zrozumienie struktury czwórki tytułowej jest kluczowe dla produkcji i promocji książek, a pomylenie tych elementów z informacjami o autorze prowadzi do niepełnego i niejasnego przedstawienia dzieła literackiego. Przygotowując publikację, należy zawsze odnosić się do dobrych praktyk branżowych, które jasno określają, jakie informacje powinny być umieszczane w danej sekcji dokumentu.

Pytanie 31

Ilość arkuszy drukarskich dla książki liczącej 480 stron w formacie A5 wynosi

A. 60 szt.

B. 45 szt.

C. 30 szt.

D. 15 szt.

Wybranie innej odpowiedzi, jak 60, 15 czy 45 sztuk, pokazuje, że mogło zabraknąć zrozumienia, jak to tak naprawdę działa. Często ludzie myślą, że każda strona to osobny arkusz, a tak nie jest. Każdy arkusz ma 4 strony, więc mylą się przy liczeniu. Na przykład, ktoś, kto wybrał 60, może myśleć, że 480 stron to 60 arkuszy, ale to nie jest dobre myślenie. Odpowiedzi 15 i 45 pokazują też błędy w rozumieniu zasad. Ważne, żeby wiedzieć, że zawsze potrzebujemy mniej arkuszy niż stron, bo każdy arkusz drukuje się z dwóch stron. Trzeba po prostu lepiej zrozumieć cały proces druku, żeby dobrze oszacować, ile arkuszy potrzebujemy. To istotne w każdej produkcji książek.

Pytanie 32

Wykonanie składu publikacji będzie trwało 3 dni robocze (8 godzin dziennie). Oblicz koszt wykonania składu, jeżeli godzina pracy operatora kosztuje 40 zł.

A. 960 zł

B. 800 zł

C. 1280 zł

D. 640 zł

Obliczenie kosztu wykonania składu publikacji w tym przypadku jest dość prostym, ale bardzo praktycznym przykładem wykorzystania podstawowych zasad kalkulacji w branży poligraficznej i wydawniczej. Skoro skład będzie trwał 3 dni robocze, a każdy z nich to 8 godzin, otrzymujemy 3 × 8 = 24 godziny pracy operatora. Przy stawce godzinowej 40 zł, koszt całkowity to 24 × 40 zł, czyli dokładnie 960 zł. Takie podejście do wyceny pracy jest standardem – najpierw ustalasz liczbę godzin, potem mnożysz przez koszt jednej godziny. W praktyce dużych wydawnictw do kalkulacji dochodzą jeszcze takie elementy jak narzuty na koszty pośrednie czy ewentualne koszty dodatkowe (np. korekty, konsultacje), ale podstawa zawsze jest taka sama. Moim zdaniem, umiejętność szybkiego i poprawnego przeliczania takich rzeczy przydaje się nie tylko w pracy zawodowej, ale nawet przy wycenie drobnych zleceń na freelansie czy w małych studiach graficznych – po prostu wiesz, ile kosztuje Twój czas i możesz lepiej negocjować warunki. Dobrą praktyką jest też zawsze zaokrąglanie liczby godzin w górę, jeśli występują niepełne godziny pracy, bo w branży czas to pieniądz – dosłownie. Takie kalkulacje są podstawą planowania budżetu projektu, a także jednym z kluczowych elementów profesjonalizacji usług poligraficznych. Warto o tym myśleć już na etapie wyceny, żeby potem nie być stratnym.

Pytanie 33

Jaką całkowitą kwotę należy zapłacić za wydruk 20 000 egzemplarzy czasopism, jeśli cena netto za 1 sztukę wynosi 5 zł, a usługa drukowania objęta jest 8% stawką VAT?

A. 124 000 zł

B. 108 000 zł

C. 116 000 zł

D. 100 000 zł

Aby obliczyć całkowity koszt wydrukowania 20 000 egzemplarzy czasopism, należy uwzględnić zarówno cenę netto za jeden egzemplarz, jak i obowiązującą stawkę VAT. Cena netto za jeden egzemplarz wynosi 5 zł. Zatem, koszt netto dla 20 000 egzemplarzy to 5 zł * 20 000 = 100 000 zł. Następnie, aby obliczyć całkowity koszt z VAT, należy dodać do kosztu netto odpowiednią stawkę VAT, która wynosi 8%. Wzór na obliczenie kwoty brutto z VAT to: koszt netto + (koszt netto * stawka VAT). W tym przypadku będzie to 100 000 zł + (100 000 zł * 0,08) = 100 000 zł + 8 000 zł = 108 000 zł. Taki sposób obliczeń jest zgodny z zasadami rachunkowości i podatkami obowiązującymi w Polsce. Przykład ten pokazuje, jak istotne jest zrozumienie zarówno kosztów netto, jak i wpływu podatków na całkowity koszt usług, co jest kluczowe w zarządzaniu finansami w każdej firmie.

Pytanie 34

Jak wiele offsetowych form drukarskich CtP trzeba stworzyć, aby zadrukować arkusz w kolorach 4 + 4, korzystając z technologii odwracania arkusza przez boczny margines?

A. Cztery formy

B. Osiem form

C. Dwie formy

D. Jedną formę

Wybór jednej formy do druku w kolorystyce 4 + 4 jest nieadekwatny, ponieważ ta technika wymaga osobnych form dla każdego z kolorów. Przygotowanie dwóch form mogłoby sugerować próbę zadrukowania zarówno przodu, jak i tyłu arkusza na jednej formie, co jest technicznie niemożliwe w kontekście offsetowego druku kolorowego. Każda z barw w palecie CMYK jest niezależnie nałożona na papier, co oznacza, że przy każdej zmianie koloru potrzebujemy osobnej formy, aby uzyskać odpowiednią jakość i odwzorowanie kolorów. Cztery formy to standardowa praktyka w branży, aby zapewnić dokładność oraz zgodność kolorystyczną. Zastosowanie ośmiu form również nie jest zasadne, ponieważ w przypadku druku 4 + 4 nie zachodzi potrzeba podwajania form. Taki błąd wynika często z mylnego założenia, że większa liczba form zwiększy jakość druku; w rzeczywistości, nadmiar form prowadziłby jedynie do nieefektywności i większych kosztów produkcji. Kluczowe jest zrozumienie, że każda forma odpowiada jednemu kolorowi, co oznacza, że do uzyskania pełnej palety do druku na obu stronach arkusza wystarczą cztery formy, a nie więcej.

Pytanie 35

Który skaner używany do reprodukcji materiałów transparentnych zapewnia uzyskanie obrazów w bardzo wysokiej jakości?

A. Bębnowy.

B. Płaski.

C. Hybrydowy.

D. Ręczny.

Skaner bębnowy to prawdziwy klasyk, jeżeli chodzi o profesjonalną reprodukcję materiałów transparentnych, takich jak diapozytywy czy filmy fotograficzne. Moim zdaniem trudno znaleźć urządzenie, które w praktyce dałoby lepszą jakość – i to nie jest przypadek. Bębnowe skanery od lat są uznawane za branżowy standard w digitalizacji archiwalnych negatywów i pozytywów, zwłaszcza tam, gdzie liczy się maksymalna rozdzielczość, precyzja odwzorowania kolorów i zachowanie najdrobniejszych detali. Tajemnica tkwi w sposobie działania – materiał umieszcza się na przezroczystym bębnie i skanuje światłem przechodzącym, a nie odbitym, co pozwala na perfekcyjne uchwycenie przejść tonalnych i bardzo szerokiego zakresu dynamicznego. Stosuje się je np. przy przygotowaniu zdjęć do bardzo dużych wydruków, w renowacji archiwaliów czy profesjonalnej poligrafii. W praktyce, choć te maszyny są drogie i wymagają sporego doświadczenia w obsłudze, efekty ich pracy biją na głowę wszystko, co oferują płaskie czy ręczne skanery. Warto wiedzieć, że nawet dziś, w erze cyfrowych aparatów, niektóre duże studia czy muzea korzystają z bębnowych skanerów do digitalizacji kolekcji. To po prostu sprzęt dla tych, którzy nie uznają kompromisów w jakości.

Pytanie 36

Jaki czynnik nie ma wpływu na koszt realizacji procesu drukowania nakładu publikacji?

A. Liczba stron publikacji

B. Ilość złamów w składce

C. Liczba form drukarskich

D. Metoda drukowania

Wszystkie inne czynniki wymienione w pytaniu mają bezpośredni wpływ na koszt procesu drukowania nakładu publikacji. Ilość form drukowych jest kluczowa, ponieważ każdy nowy projekt wymaga stworzenia lub przystosowania formy drukowej, co generuje koszty związane z przygotowaniem i produkcją materiałów. Technika drukowania również odgrywa istotną rolę; na przykład, druk offsetowy może być bardziej opłacalny przy dużych nakładach, podczas gdy druk cyfrowy lepiej sprawdza się w mniejszych seriach, ale wiąże się z różnymi kosztami jednostkowymi. Ilość stron publikacji wpływa na zużycie papieru oraz czas potrzebny na drukowanie, co przekłada się na ogólny koszt produkcji. Każdy z tych czynników jest ze sobą powiązany i ma wpływ na ekonomię całego procesu drukarskiego. Niezrozumienie roli każdego z tych elementów prowadzi do błędnych wniosków, na przykład, przypisując zbyt małe znaczenie aspektom, które mogą w praktyce znacząco wpłynąć na ostateczny koszt. W branży drukarskiej kluczowe jest zrozumienie powiązań pomiędzy różnymi etapami produkcji, co pozwala na skuteczne planowanie i zarządzanie budżetem. Warto również przyjrzeć się standardom jakości, które określają najlepsze praktyki w zakresie zarządzania procesem drukowania, w tym efektywności kosztowej i optymalizacji produkcji.

Pytanie 37

Jakie urządzenie umożliwia certyfikację proofa?

A. Ekspozytory.

B. Spektrofotometr.

C. Skaner.

D. Kolorymetr.

Naświetlarka, kolorymetr oraz skaner to urządzenia, które pełnią różne funkcje, ale nie są odpowiednie do certyfikacji proofa. Naświetlarka, choć używana w procesach graficznych, nie dostarcza precyzyjnych pomiarów optycznych wymaganych do analizy kolorów. Działa głównie na zasadzie aplikacji światła na materiał, co nie pozwala na określenie specyfikacji kolorystycznych zgodnych z międzynarodowymi standardami. Kolorymetr, z drugiej strony, jest przydatny do pomiaru kolorów, jednak jego dokładność i zakres pomiarowy są ograniczone w porównaniu do spektrofotometru. Kolorymetry często korzystają z modeli percepcyjnych, co może prowadzić do błędów w interpretacji wyników, szczególnie przy złożonych wzorach kolorystycznych. Skaner również nie nadaje się do certyfikacji proofa, ponieważ koncentruje się na digitalizacji materiałów, a nie na dokładnym pomiarze parametrów optycznych. Często dochodzi do błędnych założeń, że urządzenia te mogą zastąpić spektrofotometr, co prowadzi do nieprecyzyjnych wyników i braku zgodności z wymaganiami branżowymi. W rezultacie, stosowanie tych urządzeń zamiast spektrofotometru w kontekście certyfikacji proofa jest mylne i może prowadzić do poważnych problemów z jakością produktów.

Pytanie 38

Jakie prawa autorskie są brane pod uwagę przy obliczaniu kosztów produkcji wyrobów poligraficznych?

A. Copyleft

B. Creative commons

C. Public domain

D. Copyright

Wybór odpowiedzi związanych z public domain, copyleft oraz creative commons może wynikać z mylenia różnych koncepcji praw autorskich, co jest powszechnym błędem. Public domain odnosi się do dzieł, które nie są objęte żadnymi prawami autorskimi, co oznacza, że każdy może je wykorzystać bez konieczności uzyskiwania zezwolenia czy płacenia za nie. Chociaż wykorzystanie takich dzieł może obniżyć koszty produkcji, nie są one prawami autorskimi jako takimi, a więc nie mogą być uwzględniane w kalkulacji kosztów wytworzenia produktów poligraficznych w kontekście prawa. Copyleft to natomiast strategia licencjonowania, która pozwala na swobodne wykorzystanie, modyfikację i dystrybucję dzieła, pod warunkiem, że wszelkie pochodne prace również będą udostępnione na takich samych zasadach. Chociaż ta koncepcja wspiera otwartość i współpracę, wciąż wymaga spełnienia pewnych obowiązków prawnych, co może wiązać się z dodatkowymi wymaganiami i kosztami. Z kolei creative commons to zbiór licencji, które pozwalają twórcom na udostępnienie swoich prac przy zastrzeżeniu określonych warunków, co może również wpływać na koszty. Kluczowe jest zrozumienie, że każde z tych podejść ma swoje własne zasady i ograniczenia, które nie są bezpośrednio związane z kalkulowaniem kosztów praw autorskich w kontekście produktów poligraficznych. Użytkownicy powinni być świadomi różnic między tymi koncepcjami, aby prawidłowo podejmować decyzje dotyczące wykorzystania zasobów w swoich projektach.

Pytanie 39

Na podstawie fragmentu zlecenia produkcyjnego określ, ile płyt CtP należy wykonać w celu realizacji zlecenia.

ZLECENIODAWCA	PPHU ZIBI S.A. OPOCZNO
TYTUŁ/NAZWA	PLAKAT jednostronny
NAKŁAD NETTO GOTOWEGO WYROBU	2 000
DATA PRZYJĘCIA	05.06.2015
DATA I MIEJSCE ODBIORU	10.08.2015 – wysyłka do klienta
PRZYGOTOWALNIA
LICZBA PŁYT	?
DRUK
MASZYNA	Heidelberg Speedmaster CD 102-4
PAPIER	papier 200 g/m², B1 jednostronnie powlekany
FORMAT DRUKU	B1
ILOŚĆ UŻYTKÓW	2
FORMAT UŻYTKÓW	A2
KOLORYSTYKA	4 + 0
NAKŁAD ARKUSZY NETTO	1 000
NAKŁAD ARKUSZY BRUTTO	1 080

A. 1 szt

B. 8 szt

C. 2 szt

D. 4 szt

Odpowiedź '4 szt' jest poprawna, ponieważ w druku offsetowym dla każdego z używanych kolorów niezbędna jest osobna płyta CtP (Computer to Plate). W przypadku jednostronnego plakatu, w którym używa się standardowej palety kolorów CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny), konieczne jest przygotowanie czterech oddzielnych płyt. Każda płyta jest odpowiedzialna za jeden z kolorów, co zapewnia ich precyzyjne nałożenie w procesie druku. Taki sposób produkcji jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży druku, co przekłada się na wysoką jakość końcowego produktu. Przykładowo, w przypadku druku reklamowego czy materiałów promocyjnych, prawidłowe przygotowanie płyt CtP jest kluczowe, aby uzyskać żywe i dokładne odwzorowanie kolorów. Należy również pamiętać, że w przypadku zmiany projektu, na przykład dodania nowego koloru, konieczne będzie przygotowanie dodatkowej płyty, co może zwiększyć koszty produkcji. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektami w branży druku.

Pytanie 40

Kolorystykę przedstawionego na zdjęciu produktu poligraficznego określa się jako

A. 1 + 0

B. 2 + 0

C. 4 + 1

D. 4 + 4

Wybór odpowiedzi innej niż "1 + 0" wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad druku i kolorystyki w poligrafii. Odpowiedzi takie jak "2 + 0" sugerują, że założono wielokolorowy druk jednostronny, co jednak jest niezgodne z przedstawionymi informacjami wizualnymi. Druk w dwóch kolorach na jednej stronie oznacza bardziej złożone procesy drukarskie oraz dodatkowe koszty związane z używaniem różnych farb, co w przypadku omawianego produktu nie ma miejsca. Z kolei odpowiedzi "4 + 4" oraz "4 + 1" odnoszą się do druku czterokolorowego, co jest standardem w druku offsetowym, jednak w tym przypadku nie jest to zastosowane, ponieważ zdjęcie przedstawia produkt z jednolitą kolorystyką, co wyklucza takie interpretacje. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że ponieważ produkt mógłby być drukowany w wielu kolorach, to musi być tak w każdym przypadku. Kluczową rzeczą jest zrozumienie, że kolorystyka i technologia druku muszą być dostosowane do specyfikacji konkretnego projektu oraz oczekiwań klienta. Nieodpowiednie przypisanie kolorów do techniki druku prowadzi do nie tylko błędnych wniosków, ale także może skutkować nieodpowiednimi rozwiązaniami w procesie produkcji, co w efekcie może obniżyć jakość finalnego produktu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej