Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.05 - Realizacja projektów graficznych i multimedialnych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:07
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:29

Egzamin zdany!

Wynik: 23/40 punktów (57,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zastosowanie techniki OCR podczas skanowania obrazów graficzno-tekstowych umożliwia wyodrębnienie tekstu z obrazu i konwersję w celu dalszej edycji do programu

A. Audacity

B. Microsoft Outlook

C. Adobe Animate

D. Microsoft Word

Technika OCR, czyli Optical Character Recognition, pozwala na przekształcenie tekstu zapisanego na obrazie w edytowalną formę cyfrową. Wybranie Microsoft Word jako programu docelowego jest naprawdę sensownym wyborem – Word umożliwia potem swobodną edycję tak przetworzonego tekstu, jego formatowanie, poprawki czy dalszą pracę nad dokumentem. W praktyce wygląda to tak, że po zeskanowaniu dokumentu lub wykonaniu zdjęcia, narzędzia OCR rozpoznają znaki i eksportują gotowy tekst do pliku Worda (.docx). To bardzo wygodne i często wykorzystywane rozwiązanie, szczególnie w biurach, administracji czy nawet w edukacji, gdzie często trzeba digitalizować papierowe dokumenty. Z mojego doświadczenia wynika, że Microsoft Word współpracuje z wieloma aplikacjami OCR, na przykład ABBYY FineReader czy narzędziami wbudowanymi w skanery. Warto wiedzieć, że Word ma nawet własną funkcję otwierania plików PDF z opcją konwersji tekstu na edytowalny dokument. To świetny przykład dobrych praktyk branżowych: automatyzujemy i upraszczamy proces, minimalizujemy błędy ręcznego przepisywania i oszczędzamy czas. OCR z Wordem to taki standard, który się po prostu sprawdza w codziennej pracy z dokumentami.

Pytanie 2

W celu wykonania korekty tonalnej obrazu cyfrowego w programie do obróbki grafiki rastrowej należy skorzystać z poleceń

A. mieszanie kanałów i zastąp kolor.

B. mapa gradientu i kolor selektywny.

C. poziomy i ekspozycja.

D. próg i odwróć.

Korekta tonalna to jedna z podstawowych operacji w edycji zdjęć cyfrowych. W praktyce chodzi o modyfikowanie rozkładu jasności i kontrastu w obrazie, żeby wydobyć szczegóły zarówno ze świateł, jak i z cieni. Polecenia „poziomy” oraz „ekspozycja” są niemal podstawowym narzędziem każdego grafika czy fotografa pracującego z obrazami rastrowymi. Poziomy pozwalają na precyzyjne ustawienie punktów czerni, bieli oraz środka tonalnego, co przekłada się bezpośrednio na jakość finalnego obrazu – można poprawić zbyt ciemne zdjęcia, odzyskać szczegóły w jasnych obszarach, czy nawet naprawić zdjęcia z nieprawidłową ekspozycją. Z mojej praktyki wynika, że nawet jedno subtelne przesunięcie suwaka w poziomach potrafi uratować zdjęcie z pozoru nie do odratowania. Ekspozycja natomiast pozwala na globalne rozjaśnianie lub przyciemnianie obrazu, co często stosuje się jako pierwszy krok przed dalszą obróbką. W branży uważa się korektę poziomów i ekspozycji za fundament profesjonalnej postprodukcji – to standard, szczególnie w programach takich jak Adobe Photoshop czy GIMP. Często fachowcy najpierw dokonują korekty tonalnej, a dopiero potem przechodzą np. do pracy z kolorami czy retuszu. Moim zdaniem, warto też pamiętać, że dobrze zrobiona korekta tonalna sprawia, że obraz wygląda bardziej naturalnie i profesjonalnie. Nawet jeśli korzystasz z presetów czy filtrów, to dobrze ustawione poziomy i ekspozycja są podstawą, której nie zastąpią żadne automatyczne narzędzia.

Pytanie 3

Jakie urządzenia powinny być użyte do stworzenia profilu ICC dla monitora komputerowego?

A. Densytometr, spektrofotometr

B. Kolorymetr, spektrofotometr

C. Densytometr, kolorymetr

D. Densytometr, kolorymetr, spektrofotometr

Użycie densytometru, spektrofotometru lub kolorymetru w celu utworzenia profilu ICC monitora komputerowego może wydawać się logiczne na pierwszy rzut oka, jednak każda z tych odpowiedzi ma swoje niedociągnięcia. Densytometr, chociaż przydatny w pomiarach gęstości barwników na papierze, nie jest narzędziem odpowiednim do analizy wyświetlaczy LCD czy OLED. Jego ograniczenia wynikają z faktu, że nie potrafi on mierzyć pełnego spektrum kolorów oraz dynamicznych tonalności, co jest kluczowe w monitorach. Spektrofotometr, który jest prawidłowym narzędziem, mógłby być mylnie zestawiony z densytometrem, co prowadzi do nieporozumienia. Ponadto, kolorymetr sam w sobie, mimo że skutecznie mierzy barwy, nie daje pełnego obrazu spektralnego, co czyni go niewystarczającym narzędziem do tworzenia pełnego profilu ICC. Tak więc, podstawowym błędem jest nieuznanie faktu, że kolorymetr i spektrofotometr współpracują synergicznie w procesie profilowania monitorów. Wykorzystanie odpowiednich narzędzi jest kluczem do osiągnięcia optymalnej jakości obrazu i zgodności kolorystycznej, co jest niezbędne w profesjonalnej produkcji wizualnej.

Pytanie 4

Miara określająca rozdzielczość obrazu rastrowego, który ma być wyświetlany na urządzeniach cyfrowych, to liczba

A. próbek na długość jednego centymetra

B. punktów na długość jednego centymetra

C. linii na długość jednego cala

D. pikseli na długość jednego cala

Analizując inne odpowiedzi, warto zauważyć, że odpowiedzi odnoszące się do próbek na jednostkę długości jednego centymetra oraz punktów na jednostkę długości jednego centymetra są nieprecyzyjne w kontekście powszechnie używanych terminów w branży. Próbki na centymetr mogą odnosić się do różnych kontekstów pomiarowych, ale nie są standardowo używane w odniesieniu do rozdzielczości obrazu, co może prowadzić do nieporozumień. Z kolei punkty, jako jednostka miary w tym kontekście, mogą być mylone z pojęciem punktu typograficznego, który jest używany w druku i nie odpowiada bezpośrednio definicji rozdzielczości w kontekście pikseli. Takie nieścisłości mogą prowadzić do błędnych interpretacji, zwłaszcza w profesjonalnych zastosowaniach, gdzie precyzja jest kluczowa. Ponadto, przyjęcie linii na jednostkę długości jednego cala jako jednostki miary odzwierciedla błędne myślenie o tym, jak definiuje się szczegółowość obrazu. Linie są mniej odpowiednie do określenia jakości obrazu rastrowego, ponieważ nie odnoszą się do liczby pikseli, które są kluczowym czynnikiem w rozdzielczości. Efektem tych nieprawidłowych odpowiedzi jest utrata zrozumienia dla istoty technologii obrazowania, co jest fundamentalne w dzisiejszym świecie cyfrowym.

Pytanie 5

Formatami zapisu broszury informacyjnej w postaci publikacji elektronicznej przeznaczonej do wyświetlania w internecie są

A. CSV, PSD

B. DWG, EPUB

C. AI, PDF

D. PDF, EPUB

PDF oraz EPUB to faktycznie najczęściej stosowane formaty przy publikacji broszur informacyjnych w internecie. Format PDF (Portable Document Format) zachowuje oryginalny układ graficzny dokumentu, czcionki, kolory i obrazy bez względu na system operacyjny czy urządzenie użytkownika. To sprawia, że PDF jest wręcz standardem dla wszelkich oficjalnych dokumentów, które muszą wyglądać identycznie u każdego odbiorcy – broszury reklamowe, katalogi firmowe, instrukcje. Z drugiej strony EPUB (Electronic Publication) to format stworzony z myślą o publikacjach elektronicznych typu e-book. Pozwala on na dynamiczne dopasowywanie tekstu do wielkości ekranu, co super się sprawdza na smartfonach, tabletach czy czytnikach e-booków. W praktyce, jeśli chcemy by broszura była czytana na różnych urządzeniach i dostępna szeroko w internecie, to właśnie PDF i EPUB zapewniają największą kompatybilność. Co ciekawe, coraz więcej narzędzi do publikacji online (jak Canva, Adobe InDesign) eksportuje gotowe projekty bezpośrednio do tych formatów, bo są po prostu wygodne i uniwersalne. Moim zdaniem warto znać oba – nie tylko z teorii, ale też praktyki pracy z klientem. PDF do druku i prezentacji, EPUB do czytania na urządzeniach mobilnych. To taki branżowy must-have.

Pytanie 6

Co to jest chronometraż?

A. określeniu czasu animacji slajdów

B. odtworzeniu pokazu slajdów klikając myszą

C. zmianie trybu kolorów w Adobe Photoshop

D. użyciu filtru w Adobe Photoshop

Niektóre z błędnych odpowiedzi dotyczą koncepcji, które nie mają związku z chronometrażem. Na przykład, zastosowanie filtru w Adobe Photoshop odnosi się do edycji i manipulacji zdjęciami, a nie do zarządzania czasem animacji. Filtry w Photoshopie służą do poprawy lub zmiany wyglądu obrazów, co jest całkowicie inną dziedziną pracy z grafiką. Kolejną nieprawidłową odpowiedzią jest zamiana trybu kolorów w Adobe Photoshop, co również dotyczy obróbki graficznej, a nie animacji slajdów. Zmiana trybu kolorów jest istotna przy pracy nad różnymi rodzajami mediów, ale nie wpływa na czas trwania animacji prezentacji. Ostatnia z wymienionych opcji, wyświetlenie pokazu slajdów klikając myszką, dotyczy interakcji z prezentacją, ale nie reguluje ona czasu trwania ani sekwencji animacji. Takie podejście może prowadzić do mylenia pojęć związanych z prezentacją multimedialną. Niezrozumienie różnic między edycją grafiki a zarządzaniem czasem animacji może skutkować nieefektywnym przygotowaniem materiałów do prezentacji. Opanowanie podstawowych pojęć związanych z chronometrażem jest kluczowe dla tworzenia profesjonalnych i angażujących prezentacji, które skutecznie przekazują zamierzony przekaz.

Pytanie 7

Jaką przestrzeń barw należy wykorzystać do przechowywania grafiki rastrowej w trybie kolorów?

A. CMYK

B. CIE LAB

C. RGB

D. PCS

RGB, czyli czerwony, zielony i niebieski, to taka przestrzeń kolorów, która świetnie się nadaje do zapisywania grafiki bitowej w kolorze. Mieszają się tu różne intensywności tych trzech podstawowych kolorów, co pozwala na uzyskanie szerokiej gamy barw. Używa się go często w programach graficznych, jak Adobe Photoshop, oraz na stronach internetowych czy w interfejsach komputerowych. Na przykład, jeżeli tworzysz stronę WWW, kolory, które widzisz na ekranie, powstają z tego, jak mocno świecą poszczególne kolory RGB. Ważne jest także, żeby przed wrzuceniem grafik do sieci zamienić je z innych przestrzeni kolorów, takich jak CMYK, na RGB. Dzięki temu będą lepiej wyglądać na ekranach. Widać więc, że RGB stało się standardem w grafice komputerowej i projektowaniu stron.

Pytanie 8

Jaką licencją powinny być objęte dokumenty, aby legalnie uzyskać je bezpłatnie z internetowych repozytoriów i użyć ich na przykład w prezentacji marketingowej firmy?

A. CC BY SA NC

B. Copyright

C. Wyłącznie z domeny publicznej

D. Z domeny publicznej lub na licencji CC BY

Odpowiedź, że pliki powinny być objęte domeną publiczną lub licencją CC BY, jest prawidłowa, ponieważ obie te kategorie pozwalają na swobodne wykorzystanie materiałów bez obaw o naruszenie praw autorskich. Domena publiczna oznacza, że twórca zrezygnował z praw do swojego dzieła, co oznacza, że każdy może z nich korzystać w dowolny sposób. Licencja CC BY (Creative Commons Attribution) pozwala na adaptację oraz wykorzystywanie utworów, pod warunkiem podania odpowiedniego kredytu ich autorowi. W praktyce, jeśli planujesz użyć takich plików w marketingowej prezentacji firmy, masz pewność, że wykorzystanie tych materiałów nie naruszy praw autorskich, co może zapobiec potencjalnym problemom prawnym. Na przykład, korzystając z obrazów dostępnych w domenie publicznej lub na licencji CC BY, możesz stworzyć profesjonalne prezentacje bez ryzyka, że zostaniesz oskarżony o plagiat. Ważne jest również, aby prawidłowo atrybuować autorów, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 9

Grafiki stworzone w programie do edycji obrazów rastrowych

A. można je powiększać bez utraty jakości

B. są przedstawione przy użyciu figur geometrycznych

C. mają najmniejszą wielkość w kontekście zastosowań niefotorealistycznych

D. składają się z określonej liczby pikseli

Obrazy zaprojektowane w programie do obróbki grafiki rastrowej rzeczywiście składają się z określonej liczby pikseli. Piksel, będący najmniejszą jednostką obrazu, jest odpowiedzialny za wyświetlanie koloru w danym miejscu na ekranie. W przypadku grafiki rastrowej, każdy obraz ma ustaloną rozdzielczość, co oznacza, że jest definiowany przez liczbę pikseli w poziomie i w pionie. Dla przykładu, obraz o rozdzielczości 1920x1080 składa się z 2 073 600 pikseli. Im większa liczba pikseli, tym wyższa jakość obrazu, co jest kluczowe w zastosowaniach wymagających szczegółowości, takich jak fotografia cyfrowa czy tworzenie grafiki na potrzeby druku. Ważne jest, aby pamiętać, że przy skalowaniu obrazów rastrowych do większych rozmiarów może dojść do utraty jakości, co jest spowodowane brakiem dodatkowych pikseli do wyświetlenia większej wersji obrazu. Standardy branżowe, takie jak DPI (dots per inch), określają, jak gęsto rozmieszczone są piksele, co wpływa na jakość wyświetlania i wpływa na decyzje dotyczące obróbki grafiki.

Pytanie 10

W celu uzyskania w programie Adobe Photoshop przedstawionego na ilustracji efektu ruchu obracającego się koła należy skorzystać z polecenia

A. filtr/rozmycie/poruszenie.

B. obraz/dopasowania/filtr fotograficzny.

C. filtr/rozmycie/rozmycie promieniste.

D. obraz/dopasowania/tonowanie HDR.

Wiele osób wybierając filtr rozmycia, myśli przede wszystkim o rozmyciu dotyczącym poruszania się obiektów – stąd częstym błędem jest sięgnięcie po filtr/rozmycie/poruszenie, bo jego nazwa sugeruje ruch. Jednak ten filtr tworzy liniowe rozmycie w jednym, określonym kierunku. W efekcie otrzymujemy rozciągnięcie obrazu w wybranym zakresie kątowym, co wygląda dobrze np. przy symulacji szybkiego ruchu w poziomie lub pionie (np. samochód jadący drogą, a nie obracające się koło). Podobnie jest przy stosowaniu opcji obraz/dopasowania/tonowanie HDR – ten panel służy do manipulowania zakresem tonalnym i kontrastem zdjęcia, pozwala wydobyć szczegóły cieni i świateł, ale absolutnie nie odpowiada za wprowadzanie jakiegokolwiek efektu ruchu, a już szczególnie nie stworzy wrażenia dynamicznego obracania się obiektu. Odpowiedź obraz/dopasowania/filtr fotograficzny również prowadzi na manowce – to narzędzie służy wyłącznie do nakładania efektów barwnych, symulowania np. filtrów ocieplających czy chłodzących, i nie wpływa na geometrię czy rozmycie obrazu. Częsty błąd polega tu na utożsamianiu filtrów kolorystycznych z filtrami graficznymi, które manipulują strukturą pikseli. W praktyce, jeśli zależy nam na efektach ruchu, nie należy sięgać do zakładek związanych z dopasowaniami obrazu, bo one służą zupełnie innym celom – tutaj w grę wchodzą właśnie zaawansowane filtry rozmycia, przy czym tylko rozmycie promieniste daje przekonujący efekt rotacji. Warto o tym pamiętać, żeby nie tracić czasu na eksperymenty z nieodpowiednimi narzędziami i od razu wybrać profesjonalne rozwiązanie zgodnie z dobrymi praktykami w branży.

Pytanie 11

Wskaż obowiązek spoczywający na właścicielu strony internetowej, który zamierza wykorzystać na stronie zdjęcia oznaczone zamieszczonymi symbolami licencji creative commons.

A. Użycia w celach niekomercyjnych.

B. Wyłącznie uznania autorstwa.

C. Użycia komercyjnego, na tych samych warunkach.

D. Uznania autorstwa, na tych samych warunkach.

Prawidłowa odpowiedź wynika z zasad licencji Creative Commons oznaczonych symbolami BY (uznanie autorstwa) oraz SA (na tych samych warunkach). Kiedy właściciel strony internetowej zamierza wykorzystać zdjęcia z taką licencją, musi nie tylko podać autora (np. w opisie zdjęcia, stopce strony, albo metadanych), ale też – i to jest istotne – jeśli modyfikuje, edytuje albo tworzy na podstawie tego zdjęcia coś nowego (np. kolaż, przeróbkę), efekt tej pracy również udostępnia na identycznej licencji, czyli „na tych samych warunkach”. Oznacza to, że inni użytkownicy mają potem takie same prawa do dalszego wykorzystywania tego utworu. To bardzo chroni otwarty obieg twórczości, bo uniemożliwia „zamknięcie” przerobionych wersji – zawsze muszą być dostępne na takich samych zasadach, jak oryginał. Spotykałem się z sytuacjami, gdzie to przeoczenie prowadziło do konfliktów, bo ktoś zmienił zdjęcie, ale nie udostępnił swojej wersji dalej w duchu CC-SA i był problem. Moim zdaniem warto dodać, że ta zasada promuje otwarty dostęp i wspólne budowanie zasobów. W praktyce trzeba przy każdym wykorzystaniu wskazać twórcę (np. „fot. Jan Kowalski, CC BY-SA 4.0”) i, jeśli zdjęcie zostało zmodyfikowane, dopisać: „na podstawie: ...”. Dla osób prowadzących strony firmowe czy blogi to standardowa, bardzo dobra praktyka – w sieci liczy się transparentność. Bez takiego oznaczenia można narazić się na roszczenia prawne, a tego raczej nikt nie chce.

Pytanie 12

Co przedstawia obraz formatu svg zdefiniowany za pomocą zamieszczonego w ramce kodu?

<svg width="200" height="200">
<circle cx="100" cy="100" r="90" fill="#00FF00" />
</svg>

A. Pełny, czerwony kwadrat o boku 90 px.

B. Pełne, zielone koło o średnicy 100 px.

C. Pełne, zielone koło o promieniu 90 px.

D. Pełny, niebieski kwadrat o boku 200 px.

Wybór odpowiedzi, który sugeruje pełny, niebieski kwadrat o boku 200 px, jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, kod SVG nie zawiera informacji dotyczących kwadratów, a jedynie o okręgach, co jest kluczowe dla zrozumienia tego typu grafiki wektorowej. W systemie SVG każdy kształt jest definiowany za pomocą specyficznych elementów, a ich atrybuty określają właściwości takie jak kolor, kształt czy rozmiar. Ponadto, niebieski kolor nie jest wskazany w kodzie, co dodatkowo potwierdza, że ta odpowiedź jest nieprawidłowa. Z drugiej strony, odpowiedź dotycząca pełnego, zielonego koła o średnicy 100 px myli się z pojęciem średnicy i promienia, co jest częstym błędem w analizie grafiki wektorowej. W praktyce, zrozumienie różnicy między średnicą a promieniem jest fundamentalne w pracy z grafikami opartymi na SVG. Koło o promieniu 90 px, które ma średnicę 180 px, wprowadza w błąd osoby, które mogą nie znać tych podstawowych pojęć. Również wskazanie czerwonego kwadratu o boku 90 px jest całkowicie sprzeczne z danymi w kodzie, ponieważ nie zdefiniowano żadnych elementów o takim kolorze i kształcie. Dlatego analiza grafiki wektorowej wymaga nie tylko znajomości kodu, ale również zrozumienia podstawowych pojęć geometrycznych oraz sposobów definiowania kształtów w różnych formatach graficznych.

Pytanie 13

Czy można w jakiś sposób poza ochroną prawną zabezpieczyć zdjęcia przechowywane w banku grafiki (np. serwisie iStock) przed nieautoryzowanym wykorzystaniem w celu ich późniejszej sprzedaży?

A. Tak, można zabezpieczyć przez zastosowanie znacznika digimarc.

B. Nie, nie ma możliwości zabezpieczenia zdjęć dostępnych w sieci.

C. Nie, banki grafiki nie zezwalają na dodatki zabezpieczające zgromadzone zdjęcia.

D. Tak, można umieścić prosty znak wodny na każdym zdjęciu.

Pierwsza odpowiedź sugeruje, że nie jest możliwe zabezpieczenie zdjęć dostępnych w Internecie, co jest nieprecyzyjne, ponieważ istnieją liczne techniki ochrony praw autorskich, w tym stosowanie znaczników cyfrowych, takich jak Digimarc. Drugą nieprawidłową koncepcją jest twierdzenie, że umieszczanie znaku wodnego na środku zdjęcia jest wystarczające. Chociaż znak wodny może działać jako forma ochrony, jego obecność często wpływa na odbiór estetyczny zdjęcia, co jest szczególnie istotne w przypadku sprzedaży. Należy również zauważyć, że banki grafiki mogą pozwalać na dodatkowe zabezpieczenia, a ich polityka często różni się w zależności od konkretnego serwisu. Ostatecznie, kluczowym błędem myślowym jest sądzenie, że jedynie ochrona prawna wystarczy do zabezpieczenia treści wizualnych. W rzeczywistości, zastosowanie odpowiednich technologii zabezpieczających jest niezbędne, aby skutecznie chronić prawa autorskie i zapewnić, że zdjęcia będą wykorzystywane zgodnie z zamierzonymi celami.

Pytanie 14

Wykonując w programie Adobe Photoshop stylizację zdjęcia w technice niskiego klucza należy w ostatnim etapie edycji pliku zastosować polecenie

A. filtr/renderowanie/efekty świetlne.

B. filtr/renderowanie/flara obiektywu.

C. obraz/dopasowanie/filtr fotograficzny.

D. obraz/dopasowanie/cienie/podświetlenia.

Polecenie 'filtr/renderowanie/efekty świetlne' jest kluczowe w procesie stylizacji zdjęcia w technice niskiego klucza w Adobe Photoshop. Dzięki niemu możemy wprowadzić zaawansowane manipulacje światłem, co jest niezbędne do uzyskania głębokiego kontrastu i podkreślenia ciemnych tonów, charakterystycznych dla tej techniki. Efekty świetlne umożliwiają dodanie subtelnych punktów świetlnych oraz modyfikację ich intensywności, co wpływa na ogólny nastrój zdjęcia. W praktyce, stosując to narzędzie, możemy stworzyć efekt dramatyczny, który przyciąga uwagę widza. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi ustawieniami efektów świetlnych, aby uzyskać optymalne rezultaty. Warto również zwrócić uwagę na możliwość zastosowania warstw, co pozwala na dalszą edycję i dostosowywanie efektów bez utraty oryginalnych danych obrazu. W kontekście stylizacji niskiego klucza, wykorzystanie tego narzędzia jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które skupiają się na kontrolowanej manipulacji światłem.

Pytanie 15

W systemie MS Windows, aby skopiować do Schowka obraz widoczny na monitorze, wystarczy nacisnąć klawisz(y)

A. Alt+A

B. Prt Sc

C. Alt+C

D. Ctrl

Klawisz Prt Sc (Print Screen) jest standardowym klawiszem na klawiaturach komputerowych, który umożliwia wykonanie zrzutu ekranu. Po naciśnięciu tego klawisza zawartość aktualnie wyświetlanego ekranu zostaje skopiowana do Schowka systemowego. Użytkownicy mogą następnie wkleić ten obraz do dowolnego programu, który obsługuje wklejanie obrazów, takiego jak edytor graficzny, dokument tekstowy czy prezentacja. Przykładowo, po wykonaniu zrzutu ekranu można otworzyć program Paint, a następnie użyć skrótu Ctrl + V, aby wkleić zrzut i zapisać go jako plik graficzny. Używanie klawisza Print Screen jest praktycznym rozwiązaniem w codziennej pracy komputerowej, umożliwiając szybkie dzielenie się wizualną informacją, tworzenie dokumentacji oraz pomoc w rozwiązywaniu problemów technicznych. Dobrym standardem jest również używanie kombinacji klawiszy Alt + Prt Sc, co pozwala na skopiowanie jedynie aktywnego okna, a nie całego ekranu, co bywa bardziej użyteczne w kontekście pracy z wieloma otwartymi aplikacjami.

Pytanie 16

Który z poniższych przykładów przedstawia obraz o największej rozdzielczości?

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Odpowiedź "B." jest prawidłowa, ponieważ obraz ten charakteryzuje się najwyższą rozdzielczością spośród przedstawionych opcji. W kontekście grafiki komputerowej, rozdzielczość obrazu odnosi się do liczby pikseli, które tworzą obraz, co bezpośrednio wpływa na jego szczegółowość i ostrość. W praktyce, obrazy o wyższej rozdzielczości są bardziej odpowiednie do zastosowań profesjonalnych, takich jak drukowanie materiałów reklamowych czy fotografia artystyczna, gdzie każdy detal jest istotny. W przypadku wyświetlania obrazów na ekranach, wyższa rozdzielczość pozwala na lepsze odwzorowanie kolorów i detali, co jest kluczowe w branży filmowej i gier komputerowych. Standardy takie jak DPI (dots per inch) w druku oraz PPI (pixels per inch) w wyświetlaczach, pokazują, że im wyższe wartości, tym lepsza jakość obrazu. Warto więc zawsze dążyć do używania obrazów o najwyższej dostępnej rozdzielczości, aby zapewnić optymalne wrażenia wizualne.

Pytanie 17

Aby uzyskać efekt znaku wodnego w Corelu, należy skorzystać z narzędzia

A. Przezroczystość

B. Zaznaczanie

C. Obwiednia

D. Obrysowanie

Wybór narzędzia 'Przezroczystość' w programie Corel Draw jest kluczowy do uzyskania efektu znaku wodnego, ponieważ pozwala na wprowadzenie różnego stopnia przezroczystości do obiektów graficznych. Dzięki temu, tekst lub obrazek umieszczony na tle dokumentu staje się subtelny i mniej dominujący, co jest charakterystyczne dla znaków wodnych. Narzędzie to umożliwia dostosowanie poziomu przezroczystości, co z kolei wpływa na widoczność oraz estetykę końcowego projektu. Przykładem zastosowania może być dodanie logo firmy jako znaku wodnego na dokumentach marketingowych, co nie tylko chroni je przed nieautoryzowanym użyciem, ale również podkreśla markę. W branży graficznej stosowanie przezroczystości w projektach jest zgodne z dobrymi praktykami, które mają na celu nie tylko ochronę treści, ale również poprawę wizualnej atrakcyjności. Warto również pamiętać, że efekty przezroczystości są szeroko stosowane w różnych formatach, od prostych dokumentów po skomplikowane projekty graficzne, co czyni je uniwersalnym narzędziem w arsenalach designerów.

Pytanie 18

Kolorymetr to sprzęt, który pozwala na

A. kalibrację rzutnika lub monitora

B. optymalizację karty graficznej

C. optymalizację karty dźwiękowej

D. czyszczenie głowicy drukarki

Wybór opcji dotyczącej optymalizacji karty graficznej, czyszczenia głowicy drukarki lub optymalizacji karty dźwiękowej wskazuje na pewne nieporozumienie w zakresie funkcji kolorymetru i jego zastosowań w branży technologii wizualnej. Kalibracja rzutników i monitorów to proces, który bezpośrednio odnosi się do precyzyjnego odwzorowania kolorów oraz luzowania różnic kolorystycznych pomiędzy urządzeniami. Optymalizacja karty graficznej, choć ważna dla wydajności renderowania obrazu, nie jest bezpośrednio związana z kalibracją kolorów. Karta graficzna przetwarza informacje wizualne, ale jej optymalizacja dotyczy głównie ustawień wydajności, a nie dokładności odwzorowania kolorów. Podobnie, czyszczenie głowicy drukarki nie ma związku z kolorymetrią, ponieważ proces ten koncentruje się na utrzymaniu sprzętu drukującego w dobrym stanie, aby uniknąć problemów z jakością wydruku, takich jak smugi czy niedokładności. Z kolei optymalizacja karty dźwiękowej odnosi się do poprawy jakości dźwięku i nie ma nic wspólnego z obrazem. Tego typu pomyłki mogą wynikać z braku zrozumienia, jakie funkcje pełnią poszczególne urządzenia w kontekście przetwarzania obrazu i dźwięku. Kluczowe jest zrozumienie, że kolorymetr jest narzędziem do kalibracji, a nie do optymalizacji sprzętu lub procesów, które nie koncentrują się na odwzorowaniu kolorów.

Pytanie 19

W celu wzmocnienia spójności kompozycji strony internetowej poprzez zastosowanie kompozycji rytmicznej należy zastosować

A. akcent.

B. dysharmonię.

C. powtórzenia.

D. kontrast.

Właściwie – to właśnie powtórzenia są podstawą kompozycji rytmicznej i jednym z najpewniejszych sposobów budowania spójności wizualnej na stronie internetowej. W praktyce powtarzalność elementów, takich jak marginesy, odstępy, kolory, fonty czy też nawet powtarzające się motywy graficzne, tworzy rytm. To, powiem szczerze, bardzo ważny mechanizm, bo pozwala użytkownikowi łatwiej zorientować się w strukturze strony i przewidywać jej układ, co pozytywnie wpływa na komfort przeglądania. W branży przyjmuje się, że dobry projektant nie stosuje powtórzeń na ślepo – kluczowe jest zachowanie równowagi między monotonią a przesadą. Przykładowo: sekcje artykułów w blogu wyróżnione tym samym nagłówkiem, powtarzające się przyciski akcji czy stopki na końcu każdej podstrony – to wszystko przykłady przemyślanego rytmu. Moim zdaniem, bez dobrze zaplanowanych powtórzeń, nawet najbardziej kreatywny projekt traci na czytelności i profesjonalizmie. Wzorce takie są opisane m.in. w materiałach W3C dotyczących web designu i są zgodne z zasadami WCAG, gdzie czytelność i przewidywalność są bardzo cenione. Warto też pamiętać, że powtórzenia to nie tylko elementy graficzne – czasem to nawet interakcje lub animacje, które powtarzają się w przewidywalny sposób, wzmacniając pozytywne doświadczenia użytkownika.

Pytanie 20

Materiał cyfrowy do tworzenia modeli 3D można uzyskać z rzeczywistego obiektu poprzez

A. skanowanie 3D

B. wektoryzację bitmapy przy użyciu efektu 3D

C. stylizację bitmapy w formie bryły 3D

D. animację 3D

Skanowanie 3D to proces, który pozwala na tworzenie cyfrowych modeli 3D na podstawie rzeczywistych obiektów, wykorzystując technologię skanowania laserowego lub fotogrametrii. Techniki te umożliwiają uchwycenie geometrii obiektu w sposób bardzo precyzyjny, co jest niezbędne w wielu branżach, takich jak projektowanie przemysłowe, architektura, medycyna czy przemysł filmowy. W praktyce, skanowanie 3D znajduje zastosowanie w tworzeniu cyfrowych repliki zabytków, projektowaniu części zamiennych w przemyśle motoryzacyjnym, a także w medycynie, gdzie stosuje się je do tworzenia modeli anatomicznych pacjentów. Przy odpowiednim oprogramowaniu, skanowane dane można wykorzystać do dalszego modelowania, animacji lub druku 3D. Dodatkowo, standardy takie jak ISO 10360 definiują wymagania dotyczące dokładności pomiarów w skanowaniu, co czyni ten proces niezastąpionym narzędziem w inżynierii i produkcji.

Pytanie 21

Który rodzaj przekształcenia bitmapy należy zastosować, aby uzyskać efekt przedstawiony na figach?

A. Skraplanie obrazu.

B. Rozmycie gaussowskie.

C. Obrysowanie konturów.

D. Wyostrzanie obrazu.

Rozmycie gaussowskie to technika przetwarzania obrazu, która polega na zastosowaniu funkcji Gaussa do wygładzenia obrazu poprzez rozmycie kolorów. W kontekście przekształcenia bitmapy, rozmycie gaussowskie pozwala na uzyskanie efektu miękkiego przejścia między kolorami, co jest szczególnie przydatne w przypadku obiektów, które mają być mniej wyraźne lub w tle. Przykłady zastosowania obejmują portrety, gdzie rozmycie twarzy może nadać subtelny i estetyczny wygląd, a także w fotografii krajobrazowej, gdzie tło jest rozmyte, aby skupić uwagę na głównym obiekcie. W grafice komputerowej, ta technika jest szeroko stosowana w programach takich jak Adobe Photoshop czy GIMP, gdzie można łatwo dostosować promień rozmycia, aby uzyskać pożądany efekt. Rozmycie gaussowskie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie edycji obrazu, ponieważ pozwala na kontrolowane i estetyczne zarządzanie szczegółowością obrazu.

Pytanie 22

Charakterystyczną cechą sekwencyjnej prezentacji multimedialnej są

A. wprowadzone przyciski interakcyjne

B. slajdy umożliwiające dowolność przejść pomiędzy sobą

C. slajdy wyświetlane w ustalonej kolejności

D. wstawione różnorodne, liczne wątki akcji

Sekwencyjna prezentacja multimedialna cechuje się uporządkowanym układem slajdów, które pojawiają się w ustalonej kolejności. Taki system jest istotny dla zapewnienia logicznego przebiegu materiału, co ułatwia jego przyswajanie przez odbiorcę. Zachowanie sekwencji pomaga w utrzymaniu ciągłości narracji, co jest szczególnie użyteczne w edukacji, gdzie konstrukcja wiedzy powinna opierać się na stopniowym wprowadzaniu nowych informacji. Przykładem zastosowania sekwencyjnej prezentacji może być szkolenie online, gdzie każdy slajd dotyczy innego aspektu tematu. W branży multimedialnej istnieją standardy, takie jak SCORM, które promują organizację treści w sposób sekwencyjny, co sprzyja efektywnemu uczeniu się poprzez eliminację chaosu informacyjnego. Dbanie o strukturalność prezentacji jest zgodne z dobrymi praktykami w projektowaniu materiałów edukacyjnych, które powinny być przemyślane i zorganizowane, aby maksymalizować zaangażowanie i zrozumienie uczestników.

Pytanie 23

Na zamieszczonym rysunku pokazano metodę formatowania tekstu, która ma na celu poprawę jego czytelności poprzez

A. zmianę wyrównania tekstu

B. zwiększenie interlinii

C. zwiększenie kerningu

D. zmianę czcionki

Wiele osób mylnie zakłada, że poprawa czytelności tekstu to głównie kwestia zmiany czcionki, kerningu czy wyrównania tekstu. Oczywiście te elementy też mają swoje znaczenie, ale ich wpływ jest zazwyczaj mniej zauważalny niż prawidłowe ustawienie interlinii. Zmiana czcionki faktycznie może sprawić, że tekst wydaje się bardziej nowoczesny lub klasyczny, jednak nawet najlepsza typografia nie pomoże, jeżeli tekst będzie „ściśnięty” i męczący dla wzroku. Regulacja kerningu, czyli odstępów między poszczególnymi literami, to już bardziej zaawansowany temat, stosowany raczej w projektowaniu logo czy nagłówków, gdzie liczy się estetyka i indywidualny charakter napisu – w zwykłym tekście akapitowym kerning zmienia się bardzo rzadko, bo może wręcz utrudnić czytanie. Z kolei zmiana wyrównania tekstu dotyczy sposobu ustawienia linii względem marginesów – tekst wyjustowany wygląda formalnie, lewy skrajny jest bardziej 'naturalny', ale żadna z tych opcji sama w sobie nie wpływa bezpośrednio na łatwość śledzenia wierszy. Typowym błędem jest przekonanie, że zmiana fontu czy justowania od razu uczyni tekst bardziej czytelnym – rzeczywistość jest jednak taka, że to interlinia pełni kluczową rolę. Jeśli odstępy między wierszami są zbyt małe, nawet najpiękniejszy krój pisma nie zapewni komfortu czytania ani nie ułatwi skanowania tekstu wzrokiem. W praktyce najlepsze rezultaty daje połączenie odpowiedniej interlinii z czytelną czcionką i przemyślanym wyrównaniem, jednak podstawą powinny być zawsze odstępy między wierszami – na to zwracają uwagę wszystkie nowoczesne standardy tworzenia dokumentów i projektowania graficznego.

Pytanie 24

W jakim formacie pliku nie jest możliwe zapisanie warstw w Adobe Photoshop?

A. JPEG

B. PSD

C. PDF

D. TIFF

Odpowiedź JPEG jest prawidłowa, ponieważ format JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest formatem skompresowanym, który nie obsługuje warstw. Gdy zapisujemy obraz w tym formacie, wszystkie warstwy są łączone w jedną, co prowadzi do utraty informacji o edytowalności i strukturze warstw. Z tego powodu JPEG jest idealny do przechowywania zdjęć i grafik w wysokiej jakości, ale nie nadaje się do pracy w Adobe Photoshop, gdzie warstwy są kluczowe dla procesu edycji. W praktyce, jeśli projekt wymaga dalszej edycji, zaleca się zapisanie pliku w formacie PSD (Photoshop Document) lub TIFF (Tagged Image File Format), które zachowują wszystkie warstwy i efekty. Standardy przemysłowe jasno definiują, że formaty te są przeznaczone do zaawansowanej edycji graficznej, co czyni je preferowanymi w środowiskach profesjonalnych.

Pytanie 25

Windows Media Player jest używany wyłącznie do

A. odtwarzania, nagrywania oraz montażu

B. odtwarzania oraz montażu

C. odtwarzania i nagrywania

D. nagrywania i montażu

Wybór odpowiedzi, która ogranicza funkcjonalność Windows Media Player tylko do jednej z dwóch głównych ról, jest nieprecyzyjny. Odtwarzanie i nagrywanie to dwa kluczowe aspekty, które WMP łączy w swojej funkcjonalności. Odpowiedzi sugerujące, że WMP pełni jedynie rolę odtwarzacza lub narzędzia do montażu, są oparte na niepełnym zrozumieniu jego właściwości. Na przykład, sugerowanie, że program jest wykorzystywany tylko do montażu, prowadzi do błędnych wniosków, ponieważ Windows Media Player nie jest narzędziem do zaawansowanego edytowania wideo czy audio. Takie operacje wymagają dedykowanych programów, jak Adobe Premiere czy Audacity. Pomijając nagrywanie, użytkownicy mogą nie dostrzegać, jak ważne jest archiwizowanie multimediów w formie cyfrowej. Nagrywanie na płyty CD czy DVD jest kluczową funkcjonalnością, którą WMP zapewnia, umożliwiając użytkownikom tworzenie kopii zapasowych ich zasobów multimedialnych. Ignorowanie tego aspektu w odpowiedziach prowadzi do niepełnego obrazu możliwości aplikacji. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że WMP jest jedynie odtwarzaczem, co jest mylące, ponieważ oprogramowanie to również skutecznie zarządza biblioteką multimediów, organizując pliki i umożliwiając łatwy dostęp do nich. Użytkownicy, wybierając odpowiedzi, które nie obejmują pełnego zakresu funkcji WMP, mogą nie być świadomi jego rzeczywistych możliwości oraz limitów, a to wiedza krytyczna w kontekście pracy z multimediami.

Pytanie 26

Jaką informację zawiera pierwszy znacznik HTML w strukturze strony www?

A. Dane dotyczące praw autorskich

B. Nazwa strony www

C. Słowa kluczowe i opis witryny internetowej

D. Typ języka zastosowanego do budowy strony www

Wybierając odpowiedzi dotyczące tytułu strony, informacji o prawach autorskich lub słów kluczowych, można zauważyć powszechne nieporozumienia dotyczące struktury dokumentu HTML. Tytuł strony, definiowany w znaczniku <title>, jest ważnym elementem, ale jego funkcja to przede wszystkim informowanie użytkowników oraz systemów wyszukiwania o zawartości strony. To nie wpływa na interpretację kodu HTML. Informacje o prawach autorskich są umieszczane w stopce dokumentu i nie mają wpływu na jego strukturę ani na sposób wyświetlania strony. Słowa kluczowe oraz opisy, z kolei, są często umieszczane w meta tagach w sekcji <head>, ale ich rola w kontekście przeglądarek jest ograniczona i nie wpływają one na podstawową strukturę strony. Często mylące jest myślenie, że elementy te są tak samo istotne jak deklaracja DOCTYPE. W rzeczywistości, brak odpowiedniego DOCTYPE powoduje, że przeglądarka przestaje prawidłowo interpretować HTML, co prowadzi do problemów z renderowaniem. Zrozumienie, że pierwszym znakiem HTML jest deklaracja DOCTYPE, pozwala lepiej zrozumieć, jak przeglądarki interpretują dokumenty oraz jak ważne jest przestrzeganie standardów, aby zapewnić spójność i przewidywalność w działaniu aplikacji internetowych.

Pytanie 27

Jakie oprogramowanie pozwala na zaawansowaną edycję cyfrowych obrazów w celu ich wykorzystania w projekcie multimedialnym?

A. Adobe Flash oraz Excel

B. Adobe Illustrator oraz PowerPoint

C. Adobe InDesign oraz Word

D. Adobe Photoshop oraz GIMP

Odpowiedź "Adobe Photoshop i GIMP" jest prawidłowa, ponieważ oba te programy są szeroko uznawane za standardy w dziedzinie zaawansowanej obróbki obrazu cyfrowego. Adobe Photoshop to profesjonalne narzędzie dostarczające użytkownikom kompleksowy zestaw funkcji do edycji zdjęć, grafiki oraz projektowania wizualnego. Umożliwia zaawansowane manipulacje obrazami, takie jak retusz, warstwowanie, oraz szeroką gamę efektów wizualnych. GIMP (GNU Image Manipulation Program) jest równie silnym narzędziem, które jest darmowe i open-source, a jego możliwości są porównywalne z Photoshopem. Użytkownicy mogą korzystać z obu programów do tworzenia grafiki, która następnie może być wykorzystana w projektach multimedialnych, takich jak prezentacje, strony internetowe czy materiały promocyjne. Przy stosowaniu tych aplikacji, ważne jest przestrzeganie dobrych praktyk branżowych, takich jak optymalizacja obrazów do użytku w sieci, co przekłada się na szybsze ładowanie stron i lepszą jakość wizualną. Ponadto, znajomość narzędzi takich jak maski warstwowe, filtry czy krzywe kolorów staje się kluczowa w dążeniu do tworzenia profesjonalnych projektów multimedialnych.

Pytanie 28

Który z poniższych formatów nie jest formatem plików audio?

A. MP3

B. FLAC

C. WAV

D. SWF

Wybór formatu plików dźwiękowych wymaga zrozumienia, jakie funkcje każdy z nich pełni i w jakich kontekstach są one stosowane. Odpowiedzi WAV, FLAC i MP3 to powszechnie znane formaty dźwiękowe, ale ich charakterystyka różni się znacznie, co często myli użytkowników. WAV jest formatem, który zachowuje pełną jakość dźwięku dzięki nieskompresowanemu przechowywaniu danych, co czyni go idealnym do profesjonalnej produkcji audio, gdzie jakość jest priorytetem. Z drugiej strony, format FLAC, będący formatem bezstratnym, oferuje możliwość kompresji pliku audio bez utraty jakości, co sprawia, że jest popularny wśród audiofilów, którzy pragną oszczędzać miejsce na dysku, niemniej jednak chcą zachować wysoką jakość dźwięku. MP3 to format stratny, który zajmuje mniej miejsca kosztem jakości, co czyni go idealnym do codziennego użytku, jak odtwarzanie muzyki na smartfonach czy w serwisach streamingowych. Wybór niewłaściwego formatu, takiego jak SWF, w kontekście audio może prowadzić do mylnych założeń na temat jego funkcji, ponieważ ten format jest przystosowany do pracy z multimediami, a nie z dźwiękiem. Zrozumienie tych specyfikacji i zastosowań jest kluczowe, aby podejmować świadome decyzje dotyczące wyboru formatu plików w zależności od potrzeb użytkownika i kontekstu ich zastosowania.

Pytanie 29

Jakim symbolem literowym oznaczana jest płyta DVD przystosowana tylko do odczytu?

A. RAM

B. R

C. RW

D. ROM

Odpowiedź 'ROM' to nic innego jak 'Read-Only Memory'. W przypadku płyt DVD mówiąc o 'ROM', mamy na myśli nośniki, które są zaprogramowane tak, żeby można je było jedynie odczytywać. W praktyce to oznacza, że nie da się na nich nic zapisywać ani modyfikować. DVD-ROMy są popularne, bo są często używane do rozsyłania gier, filmów czy oprogramowania. Przykładowo, jak kupujesz grę na DVD, to dostajesz ją właśnie na takim nośniku, co w sumie ratuje cię od męczenia się z pobieraniem ogromnych plików z sieci. Poza tym, mają one swoje zabezpieczenia, żeby troszkę ukrócić piractwo. W przeciwieństwie do DVD-RW, które pozwalają na wielokrotne zapisywanie danych, te nośniki są stworzone do jednorazowego użycia, co czyni je świetnym wyborem dla archiwizacji czy przechowywania danych, które nie muszą być ciągle zmieniane. Chyba to jest zgodne z tym, co obowiązuje w branży, bo wiadomo, że trzeba mieć jasno określone typy nośników optycznych.

Pytanie 30

W jakim trybie funkcjonowania aparatu fotograficznego można zrealizować zapis obrazu z selekcją czasu ekspozycji?

A. P

B. Tv

C. Auto

D. Av

Tryb Av (Aperture Value) w aparacie fotograficznym koncentruje się na ustawieniu wartości przysłony, co pozwala na kontrolowanie głębi ostrości. Wybierając tryb Av, użytkownik decyduje o otwarciu przysłony, a aparat automatycznie dostosowuje czas naświetlania. Mimo że ten tryb ma swoje zastosowania, nie pozwala na precyzyjne określenie czasu naświetlania, co ogranicza jego przydatność w sytuacjach wymagających kontroli nad ruchem. W trybie P (Program), aparat automatycznie dobiera zarówno czas, jak i przysłonę, co sprawia, że użytkownik ma mniejszą kontrolę nad parametrami zdjęcia. Tego typu tryb może być przydatny dla początkujących, jednak nie umożliwia zaawansowanej manipulacji czasem naświetlania, co jest istotne w fotografii dynamicznej. Tryb Auto to kolejna opcja, w której aparat podejmuje wszystkie decyzje dotyczące ekspozycji, co sprawia, że użytkownik nie ma możliwości wpływania na czas naświetlania. Stąd często zdarza się, że fotografie wykonane w tym trybie mogą nie spełniać oczekiwań artystycznych, zwłaszcza w wymagających warunkach oświetleniowych. Typowym błędem myślowym jest przekonanie, że każdy tryb automatyczny lub półautomatyczny zapewnia odpowiednią kontrolę nad ekspozycją, co może prowadzić do frustracji, gdy zdjęcia nie oddają zamierzonego efektu artystycznego. Zrozumienie, kiedy i jak wykorzystać różne tryby aparatu, jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych rezultatów w fotografii.

Pytanie 31

Jak można dokonać korekty histogramu obrazu?

A. poprzez balans kolorów

B. za pomocą ścieżek

C. korzystając z filtrów

D. w wyniku modyfikacji poziomów

Odpowiedź "poziomów" jest jak najbardziej ok. Histogram to super narzędzie do analizowania, jak jasne są różne piksele w obrazie. Kiedy korygujesz histogram przez poziomy, tak naprawdę dostosowujesz wartości jasności, co pozwala na lepszy kontrast i poprawia jakość zdjęcia. W praktyce, zmiany, które robisz w poziomach mogą obejmować przesuwanie wartości jasności od minimum do maksimum, co sprawia, że tony stają się bardziej zrównoważone. Na przykład w programach jak Adobe Photoshop, narzędzie poziomów daje ci szansę na precyzyjne ustawienie jasności w różnych częściach histogramu, co jest mega ważne w pracy nad zdjęciami. Dobrą praktyką jest najpierw spojrzeć na histogram przed dalszą edycją, żeby osiągnąć jak najlepsze efekty. Dodatkowo, dostosowanie poziomów ma znaczenie, gdy pracujesz z różnymi źródłami światła, bo różnice w jasności mogą naprawdę wpłynąć na końcowy efekt wizualny.

Pytanie 32

W programie Adobe Photoshop montuje się kilka zdjęć, aby uzyskać cyfrowy obraz o jak najszerszej różnicy między najciemniejszymi a najjaśniejszymi tonami, wykorzystując polecenie

A. obraz/dopasowania/mieszanie kanałów

B. plik/automatyzuj/scal do HDR Pro

C. obraz/dopasowania/wariacje

D. plik/automatyzuj/photomerge

Wybór opcji "plik/automatyzuj/scal do HDR Pro" to dobry strzał. Ta funkcja w Adobe Photoshop jest właśnie stworzona do łączenia kilku zdjęć o różnym naświetleniu w jeden obraz HDR. Generalnie chodzi o to, żeby połączyć tonacje z różnych ekspozycji, co pozwala uchwycić szczegóły zarówno w jasnych, jak i ciemnych miejscach. Na przykład, jak robisz zdjęcie zachodu słońca nad wodą, to HDR pomoże wydobyć detale zarówno w cieniach, jak i w jasnych obszarach nieba. Warto jest zrobić kilka ujęć z różnymi ustawieniami ekspozycji i potem zaimportować je do Photoshopa, aby użyć HDR, bo to pozwala na zachowanie pełnej informacji tonalnej. W fotografii krajobrazowej i architektonicznej ta metoda stała się wręcz standardem, bo daje naprawdę realistyczny i bogaty w detale obraz.

Pytanie 33

Na ilustracji przedstawione jest narzędzie służące do tworzenia przejść pomiędzy elementami graficznymi.

A. cyfrą 1

B. cyfrą 4

C. cyfrą 2

D. cyfrą 3

Ikona oznaczona cyfrą 1 to narzędzie do tworzenia przejść pomiędzy elementami graficznymi na osi czasu w programach do edycji wideo czy animacji, na przykład w Photoshopie lub Premiere Pro. Dzięki niemu można dodać płynne przejście (tzw. transition), na przykład zanikanie lub rozjaśnianie, pomiędzy dwoma klipami wideo albo warstwami graficznymi, co wygląda bardzo profesjonalnie i jest szeroko wykorzystywane w praktyce. Moim zdaniem to jedno z podstawowych narzędzi, które naprawdę warto opanować, bo daje ogromną swobodę twórczą i pozwala uzyskać efekt końcowy na wysokim poziomie. W branży graficznej i montażowej standardem jest stosowanie przejść, bo podnoszą one jakość projektu i sprawiają, że całość wygląda spójnie. Dobre praktyki polegają na tym, żeby nie przesadzać z efektami przejścia – zbyt wiele różnych efektów może rozpraszać widza. Najlepiej dobierać przejścia zgodnie z charakterem projektu oraz dbać o to, żeby były płynne i nienachalne. Co ciekawe, narzędzie to czasem pozwala też edytować parametry przejścia – długość, typ efektu, czas trwania – więc daje naprawdę spore możliwości. Osobiście uważam, że jeśli ktoś chce pracować z multimediami, musi znać ten mechanizm, bo to absolutna podstawa.

Pytanie 34

Interaktywna prezentacja powinna być przygotowana w taki sposób, aby

A. uruchamiała się automatycznie po umieszczeniu płyty w napędzie

B. zawierała animacje 3D

C. odbiorca miał możliwość wpływania na jej przebieg

D. była wyświetlana automatycznie i nie wymagała zaangażowania odbiorcy

Chociaż animacje trójwymiarowe mogą być atrakcyjne i wizualnie imponujące, nie są one kluczowym elementem interaktywności. Ich głównym celem jest zazwyczaj dekoracja oraz przyciągnięcie uwagi, co nie zawsze przekłada się na skuteczność edukacyjną. Prezentacje, które uruchamiają się automatycznie po włożeniu płyty do napędu, mogą być wygodne, ale ograniczają zaangażowanie użytkownika, który nie ma możliwości dostosowania tempa czy kierunku prezentacji do swoich potrzeb. Takie podejście prowadzi do pasywnego odbioru materiału, co jest sprzeczne z zasadami efektywnego uczenia się. Automatyczne wyświetlanie bez ingerencji odbiorcy również nie sprzyja aktywnemu przyswajaniu wiedzy, co potwierdzają badania z zakresu pedagogiki i psychologii uczenia się, które wskazują, że interaktywność i możliwość aktywnego udziału w procesie nauczania wpływają na lepsze rezultaty. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że efektowne wizualizacje czy automatyczne procesy są wystarczające do przekazania wiedzy; w rzeczywistości kluczowe jest zaprojektowanie doświadczenia edukacyjnego, które angażuje odbiorców i pozwala im aktywnie uczestniczyć w nauce.

Pytanie 35

Jakie fonty mogą być wyświetlane przez przeglądarki internetowe?

A. w każdym formacie

B. do których mają dostęp

C. które zostały zamienione na krzywe

D. które zostały zrasteryzowane

Wybór fontów, które zostały zamienione na krzywe, jest podejściem stosowanym głównie w kontekście druku, a nie w wyświetlaniu treści w przeglądarkach internetowych. Krzywe to wektorowe reprezentacje fontów, które eliminują potrzebę posiadania zainstalowanego fontu na urządzeniu, jednakże w kontekście internetu nie mają one zastosowania, gdyż przeglądarki nie interpretują krzywych w sposób, w jaki robią to programy graficzne. W przypadku fontów rasteryzowanych, ich użycie również jest ograniczone. Rasteryzacja fontu oznacza przekształcenie go w obraz rastrowy, co prowadzi do utraty jakości przy powiększaniu oraz braku możliwości zmiany stylu czy rozmiaru fontu. Ostatnia koncepcja, czyli wyświetlanie fontów w dowolnym formacie, jest mylna, ponieważ przeglądarki mają określone wspierane formaty fontów, takie jak WOFF, WOFF2, TTF i OTF. Wybór niewłaściwego formatu może prowadzić do problemów z renderowaniem fontów na stronie. W praktyce więc, aby zapewnić prawidłowe wyświetlanie tekstu, należy kierować się dostępnością fontów oraz ich zgodnością z używanymi standardami internetowymi.

Pytanie 36

Obniżenie głębi bitowej zarejestrowanego obrazu spowoduje

A. redukcję ostrości obrazu i liczby zarejestrowanych kolorów

B. wzrost rozmiaru pliku oraz liczby zarejestrowanych kolorów

C. zmniejszenie rozmiaru pliku oraz liczby zarejestrowanych kolorów

D. zwiększenie ostrości obrazu i liczby zarejestrowanych kolorów

Wiele osób myśli, że zmniejszenie głębi bitowej tylko wpłynie na ostrość obrazu, ale to nie do końca prawda. Ostrość bardziej zależy od rozdzielczości i jakości obiektywu, a nie od głębi bitowej. Tak, przy zmniejszaniu głębi tracimy kolory, co może pogorszyć jakość, ale to nie znaczy, że ostrość też się pogorszy. Odpowiedzi, które mówią o zwiększeniu ostrości, są mylące, bo głębia dotyczy kolorów, a nie rozdzielczości. Inny popularny mit to to, że zmniejszenie głębi bitowej zwiększa rozmiar pliku. W rzeczywistości, im mniej bitów na piksel, tym mniejszy plik. To pewnie wynika z tego, że nie każdy rozumie, jak działają kompresja i kolory w cyfrowych obrazach. Ważne jest, żeby pamiętać, że jakość obrazu wpływa na wiele rzeczy, nie tylko na głębię bitową, więc warto to wszystko ogarnąć, by podejmować dobre decyzje przy obróbce i zapisywaniu obrazów.

Pytanie 37

Deklaracja CSS: li span {font-size:10pt; color:green;} wskazuje, że rozmiar 10 pt dotyczy

A. tekstu wewnątrz wszystkich znaczników li oraz span

B. jedynie tekstu wewnątrz wszystkich znaczników li, które są osadzone w znacznikach span

C. tekstu wewnątrz wszystkich znaczników span

D. wyłącznie tekstu znajdującego się wewnątrz znaczników span umieszczonych w znacznikach li

Wybór innej odpowiedzi niż ta dotycząca selektora 'li span' może prowadzić do nieporozumień związanych z zakresem stosowania stylów w CSS. Na przykład, błędne stwierdzenie, że reguła dotyczy 'wszystkich znaczników span', ignoruje kluczową hierarchię selektorów w CSS, która jest niezbędna dla prawidłowego stosowania stylów. Selekcja 'li span' jasno wskazuje, że stylizowane są tylko te elementy 'span', które są bezpośrednio zagnieżdżone w elementach 'li'. To podejście pozwala programistom na tworzenie bardziej złożonych i wyspecjalizowanych stylów, które są nie tylko bardziej efektywne, ale także poprawiają czytelność kodu oraz jego utrzymywanie. Ponadto, wybór odpowiedzi, która odnosi się do 'wszystkich znaczników li znajdujących się wewnątrz znaczników span', jest mylący, ponieważ w HTML 'li' (elementy listy) nigdy nie są zagnieżdżane wewnątrz 'span' w standardowej praktyce, co prowadzi do błędnej interpretacji struktury dokumentu. Utrzymanie jasnej struktury hierarchii elementów jest kluczowe w CSS, aby uniknąć niezamierzonych efektów stylizacyjnych oraz zapewnić, że kod pozostaje przejrzysty i zgodny z zasadami semantyki HTML.

Pytanie 38

Projektując efektywny baner internetowy, należy zwrócić uwagę na

A. wielokolorowość.

B. prostość i spójność układu.

C. duży rozmiar.

D. różnorodność wizualną i tekstową.

Tworząc skuteczny baner internetowy, kluczowe jest, aby zachować prostotę i spójność kompozycji. Prosty design pozwala użytkownikom szybko zrozumieć przekaz, co jest niezwykle ważne w środowisku internetowym, gdzie czas reakcji jest ograniczony. Spójność kompozycji oznacza, że wszystkie elementy graficzne, kolory oraz czcionki powinny współgrać ze sobą, tworząc harmonijną całość. Przykładem może być stosowanie ograniczonej palety kolorów, która nie tylko przyciąga uwagę, ale również pozwala na lepsze zapamiętanie marki. W praktyce, efektywne banery często wykorzystują duże, czytelne czcionki i wyraźne przyciski CTA (Call to Action), co sprzyja konwersji. Standardy UX/UI wskazują, że dostosowanie elementów wizualnych do preferencji grupy docelowej oraz unikanie nadmiaru informacji przyczynia się do zwiększenia skuteczności kampanii reklamowych. Warto również dodać, że zgodność z zasadami dostępności pozwala dotrzeć do szerszej grupy odbiorców.

Pytanie 39

Jakiego efektu należy użyć w programie Audacity, aby podnieść głośność dźwięku?

A. Echo

B. Wzmocnij

C. Stretch

D. Zmień wysokość

Wybór 'Wzmocnienia' to naprawdę trafna decyzja. To przecież coś, co bezpośrednio zwiększa głośność dźwięku w Audacity. Działa tak, że podnosi poziom amplitudy audio, przez co dźwięk staje się wyraźniejszy i głośniejszy. Możesz to zastosować w różnych częściach nagrania, co jest super, bo można dostosować głośność tam, gdzie jest to potrzebne. Na przykład, jak masz fragmenty, które są ciche, to wzmocnienie może zbalansować całość nagrania. Tylko pamiętaj, żeby nie przekroczyć 0 dB, bo inaczej dźwięk zacznie zniekształcać – coś, co nazywa się clippingiem. Warto stosować wzmocnienie rozsądnie i korzystać z narzędzi do analizy poziomów, jak wskaźniki poziomu wyjścia, żeby upewnić się, że końcowy miks jest głośny, ale też czysty. Wzmocnienie naprawdę może poprawić jakość nagrań i podnieść ich słyszalność bez utraty charakteru dźwięku.

Pytanie 40

Aby uzyskać efekt niewielkiej głębi ostrości na fotografii poza pierwszym planem, co należy zastosować?

A. wypaczenie

B. wyostrzenie

C. rozmycie

D. odszumienie

Wybór wypaczenia jako metody uzyskania efektu małej głębi ostrości jest nieadekwatny, ponieważ wypaczenie odnosi się do zniekształceń optycznych, które mogą wystąpić w przypadku nieodpowiednich obiektywów lub technik. Zniekształcenia te mogą wpłynąć na ogólną jakość i klarowność obrazu, jednak nie mają one pozytywnego wpływu na głębię ostrości, która ma na celu estetyczne oddzielenie obiektów w kadrze. Wyostrzenie natomiast jest techniką stosowaną do zwiększenia ostrości obrazu, co może sprawić, że tło stanie się bardziej szczegółowe, a tym samym przeciwdziałać efektowi małej głębi ostrości. Odszumienie jest procesem, który ma na celu eliminację szumów cyfrowych, co może poprawić jakość zdjęcia, ale nie wpływa na głębię ostrości. Używanie tych metod w kontekście uzyskiwania małej głębi ostrości często prowadzi do nieporozumień wśród początkujących fotografów, którzy mylnie przypisują tym technikom właściwości, które w rzeczywistości nie są z nimi związane. Kluczowym błędem jest myślenie, że można uzyskać pożądany efekt poprzez techniki, które w rzeczywistości mają inne zastosowanie dla obrazu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej