Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 21:10
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 21:24

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na rysunku przedstawiono izolację przeciwwilgociową

A. poziomą z folii polietylenowej.

B. poziomą z papy.

C. pionową z emulsji asfaltowej.

D. pionową z folii kubełkowej.

Izolacja przeciwwilgociowa pionowa z folii kubełkowej jest najskuteczniejszym rozwiązaniem dla ochrony fundamentów budynków przed wilgocią gruntową. Materiał ten charakteryzuje się unikalną strukturą z wypukłościami, które tworzą przestrzeń między folią a ścianą budynku, umożliwiając odprowadzenie wody, co jest kluczowe w zapobieganiu zawilgoceniu, a w konsekwencji także degradacji materiałów budowlanych. W praktyce, stosowanie folii kubełkowej pozwala na efektywną ochronę w miejscach o wysokim poziomie wód gruntowych, gdzie istnieje ryzyko podnoszenia się wilgoci. W zgodzie z normami budowlanymi, odpowiednia izolacja przeciwwilgociowa powinna być częścią integralnego projektu konstrukcji, co jest wskazane w Polskich Normach budowlanych. Warto również podkreślić, że folia kubełkowa jest łatwa w montażu i może być łączona z innymi systemami hydroizolacyjnymi, co zwiększa jej funkcjonalność i zapewnia długotrwałą ochronę.

Pytanie 2

Na ilustracji przedstawiono fragment stropu

A. Teriva.

B. Fert.

C. Kleina.

D. Akermana.

Strop Kleina stanowi jedno z bardziej klasycznych rozwiązań w budownictwie, które zyskało popularność dzięki swojej solidności oraz prostocie konstrukcyjnej. W jego budowie wykorzystuje się stalowe belki, co pozwala na znaczne zmniejszenie ciężaru całej konstrukcji, a jednocześnie zapewnia wysoką nośność. Wypełnienie z cegieł, które jest stosowane w tym typie stropu, charakteryzuje się dobrą izolacyjnością akustyczną oraz termiczną, co czyni go idealnym rozwiązaniem w budynkach mieszkalnych i użyteczności publicznej. Strop Kleina jest również zgodny z normami budowlanymi, co czyni go bezpiecznym i trwałym rozwiązaniem. Z punktu widzenia inżynierii, ważnym aspektem jest możliwość dostosowania tego typu stropu do różnych warunków oraz obciążeń, co czyni go elastycznym rozwiązaniem w projektowaniu budynków. Jak pokazuje praktyka, stropy tego rodzaju są często stosowane w modernizacjach oraz renowacjach starych budynków, co potwierdza ich uniwersalność i wartość w dziedzinie budownictwa.

Pytanie 3

Na rysunku przedstawiono lico muru w wiązaniu

A. główkowym,

B. krzyżykowym.

C. polskim.

D. wozówkowym.

Na tym rysunku widać lico muru w wiązaniu wozówkowym. To jeden z najczęściej stosowanych sposobów układania cegieł w budownictwie, co nie jest bez powodu. Cegły w takim wiązaniu układa się naprzemiennie, więc co druga cegła jest dłuższa, a reszta jest krótsza. Dzięki temu mamy solidniejszy mur, mniejsze ryzyko pęknięć i większą nośność całej konstrukcji. Wozówkowe wiązanie stosuje się zarówno w domach, jak i w różnych budynkach użyteczności publicznej. W praktyce, pomaga to rozkładać obciążenia na większą powierzchnię, a to jest zgodne z normami budowlanymi, jak Eurokod 6, który mówi o projektowaniu murów z cegły. Ciekawym jest, że podczas budowy ważne, żeby dłuższe cegły były układane w sposób, który zapewnia ich równomierne wsparcie, co naprawdę zwiększa trwałość całej konstrukcji.

Pytanie 4

W czasie intensywnych upałów cegłę ceramiczną wypełnioną przed jej użyciem do murowania należy

A. nakryć plandeką

B. zagruntować gruntownikiem

C. zamoczyć w wodzie

D. zgromadzić pod zadaszeniem

Te alternatywy, które podałeś, nie są najlepsze, jeśli chodzi o przygotowanie cegły ceramicznej w upalne dni. Zagruntowanie jej gruntownikiem, choć może się zdarzyć, że niektórzy tak robią, to tak naprawdę nie jest dobry pomysł. Gruntowniki raczej poprawiają przyczepność, a nie nawilżają cegłę, co jest przecież kluczowe. Nakrywanie cegły plandeką może chronić przed słońcem, ale to nie rozwiązuje problemu z zaprawą i wciąż nie dostarcza wilgoci, której potrzebujemy. Trzymanie cegieł pod dachem to lepsza opcja, bo chroni je przed deszczem czy słońcem, ale znowu - to nie nawilża ich. Często ludzie myślą, że te metody zastąpią nawilżenie cegły, ale to nieprawda. Po prostu nie uwzględniają podstawowych zasad przygotowania materiałów budowlanych, co może prowadzić do poważnych problemów w przyszłości. Kluczowy błąd to ignorowanie, że cegły wchłaniają wodę i jak to wpływa na jakość murowania.

Pytanie 5

Na której ilustracji przedstawiono cegłę, którą należy zastosować do wykonania zewnętrznych ścian nośnych piwnicy?

A. Na ilustracji 1.

B. Na ilustracji 4.

C. Na ilustracji 2.

D. Na ilustracji 3.

Cegła przedstawiona na ilustracji 3 jest odpowiednia do budowy zewnętrznych ścian nośnych piwnicy z kilku powodów. Przede wszystkim, cegły pełne charakteryzują się wyższą wytrzymałością na obciążenia, co jest kluczowe w konstrukcjach nośnych. W praktyce oznacza to, że mogą one efektywniej przenosić obciążenia z górnych kondygnacji, co jest szczególnie istotne w przypadku piwnic, które są częścią całej struktury budynku. Dodatkowo, cegły pełne mają lepsze właściwości izolacyjne, co przekłada się na mniejsze straty ciepła, a tym samym na obniżenie kosztów ogrzewania. W kontekście norm budowlanych, użycie pełnych cegieł jest zgodne z zasadami projektowania budynków energooszczędnych, co staje się coraz bardziej istotne w obliczu zmieniających się regulacji dotyczących efektywności energetycznej budynków. Warto również zauważyć, że pełne cegły są mniej podatne na wnikanie wilgoci, co w kontekście piwnic, gdzie problem wilgoci może być szczególnie uciążliwy, stanowi znaczną zaletę.

Pytanie 6

Na podstawie tabeli oblicz ilości cementu portlandzkiego i piasku, potrzebne do wykonania 1,5 m³ zaprawy cementowo-wapiennej M2.

Orientacyjna ilość składników na 1 m³ zaprawy cementowo-wapiennej o konsystencji plastycznej
Proporcje cement : wapno : piasek	Marka zaprawy	Cement portlandzki CEM I [kg]	Wapno hydratyzowane [kg]	Piasek [m³]	Woda [dm³]
1 : 2,5 : 10,5	M2	107	124	0,94	316
1 : 1,25 : 6,75	M5	165	97	0,95	304
1 : 0,25 : 3,75	M20	293	34	0,93	284

A. 145,5 kg cementu, 1,410 m3 piasku

B. 186,0 kg cementu, 1,425 m3 piasku

C. 160,5 kg cementu, 1,410 m3 piasku

D. 107,0 kg cementu, 1,425 m3 piasku

Odpowiedź "160,5 kg cementu, 1,410 m3 piasku" jest prawidłowa, ponieważ została obliczona zgodnie z proporcjami podanymi w tabeli dla zaprawy cementowo-wapiennej M2. W celu określenia ilości cementu i piasku potrzebnych do wykonania 1,5 m3 zaprawy, należy najpierw ustalić wartości dla 1 m3, a następnie przemnożyć je przez 1,5. Dla zaprawy M2 standardowe proporcje to 107 kg cementu na 1 m3 i 0,94 m3 piasku. Przemnażając te wartości przez 1,5, uzyskujemy 160,5 kg cementu oraz 1,410 m3 piasku. Tego typu obliczenia są fundamentalne w budownictwie, gdzie precyzyjne określenie proporcji materiałów ma kluczowe znaczenie dla jakości i trwałości konstrukcji. Stosowanie odpowiednich norm, takich jak PN-EN 197-1, gwarantuje, że zaprawa osiągnie wymagane właściwości mechaniczne i trwałość. W praktyce, dokładne obliczenia i właściwe proporcje składników wpływają na zachowanie zaprawy w różnych warunkach atmosferycznych oraz jej odporność na czynniki zewnętrzne. Istotne jest również, aby przed rozpoczęciem prac budowlanych zasięgnąć porady specjalistów, którzy mogą wskazać właściwe proporcje i metody mieszania.

Pytanie 7

Na podstawie tablicy z KNR 2-02 oblicz, ile m³ zaprawy cementowo-wapiennej potrzeba do wymurowania dwóch prostokątnych filarków o wymiarach 2×2½ cegły i wysokości 3 m.

Nakłady na 1 mna podstawie Tablicy 0118

Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	Słupy i filarki prostokątne na zaprawie wapiennej lub cementowo-wapiennej o wymiarach
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	1×1 cegły	1×1½ cegły	1½×1½ cegły	1½×2 cegły	2×2 cegły	2×2½ cegły	2½×2½ cegły
a	b	c	01	02	03	04	05	06	07
20	Cegły budowlane pełne	szt.	26,00	39,00	65,00	81,30	105,10	131,30	170,70
21	Zaprawa	m³	0,014	0,023	0,037	0,049	0,069	0,087	0,098
70	Wyciąg	m-g	0,10	0,15	0,25	0,32	0,43	0,53	0,67

A. 0,522 m3

B. 0,588 m3

C. 0,138 m3

D. 0,294 m3

Odpowiedź wynosząca 0,522 m³ jest poprawna, ponieważ została obliczona na podstawie danych zawartych w KNR 2-02, które precyzują zużycie zaprawy cementowo-wapiennej dla filarków o wymiarach 2×2½ cegły. Obliczenia zaczynamy od wyznaczenia objętości jednego filarka, która wynosi 7,5 m³ dla dwóch filarków, co daje 15 m³. Zgodnie z normami, zużycie zaprawy wynosi 0,098 m³ na każdy 1 m³ murów, co oznacza, że do wymurowania dwóch filarków potrzebujemy 15 m³ × 0,098 m³/m³ = 1,47 m³ zaprawy. Warto pamiętać, że precyzyjne obliczenia w budownictwie są kluczowe dla zapewnienia stabilności i trwałości konstrukcji. Dobre praktyki inżynierskie zalecają zawsze uwzględniać dodatkowe ilości materiałów na ewentualne straty, co w praktyce oznacza, że warto mieć w zapasie około 10% więcej materiału. Zrozumienie takich obliczeń jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w branży budowlanej, ponieważ poprawne oszacowanie ilości materiałów wpływa na koszty oraz jakość wykonania.

Pytanie 8

W specyfikacji technicznej planowanego remontu w obiekcie budowlanym zawarto informację, że do wszystkich prac murarskich należy wykorzystać materiał ceramiczny o korzystnych właściwościach cieplnych. Który z typów cegieł spełnia wymagania zawarte w dokumentacji?

A. Szamotowa

B. Klinkierowa

C. Kratówka

D. Silikatowa

Cegły silikatowe, choć często stosowane w budownictwie, nie spełniają wymagań projektowych dotyczących dobrych właściwości termicznych. Silikat jest materiałem o dużej gęstości, co wpływa na jego zdolności izolacyjne, a w rezultacie na efektywność energetyczną budynku. W kontekście nowoczesnego budownictwa, coraz większą wagę przykłada się do materiałów, które nie tylko są trwałe, ale również zapewniają odpowiednią izolację termiczną. Użycie cegły silikatowej może prowadzić do wyższych kosztów ogrzewania i klimatyzacji, ponieważ taka cegła nie minimalizuje strat ciepła tak skutecznie jak inne materiały. Cegła szamotowa, z drugiej strony, jest przeznaczona głównie do budowy pieców i kominków, gdzie wymagana jest odporność na wysokie temperatury, ale nie jest ona odpowiednia do ogólnego murowania budynków mieszkalnych z uwagi na jej właściwości termiczne, które nie są optymalne. Z kolei cegła klinkierowa, choć estetyczna i trwała, nie oferuje takiej samej izolacji termicznej jak cegła kratówkowa. Jej właściwości są bardziej ukierunkowane na odporność na wodę i mrozy, co czyni ją lepszym wyborem dla elewacji czy podłóg. Dlatego wybór materiałów murowych powinien być dokładnie przemyślany, w oparciu o analizy ich właściwości, a także zgodność z wymaganiami projektowymi oraz normami budowlanymi.

Pytanie 9

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ maksymalną odległość, w której należy wykonać szczeliny dylatacyjne w ścianie jednowarstwowej wymurowanej z pustaków ceramicznych, o spoinach pionowych niewypełnionych.

Rodzaj muru	Odległości L_d między szczelinami dylatacyjnymi (w metrach) w ścianach
	szczelinowych		jedno- lub dwuwarstwowych o spoinach pionowych
	warstwa zewnętrzna	warstwa wewnętrzna	wypełnionych	niewypełnionych
Z elementów ceramicznych	12	40	30	25
Z innych elementów murowych	8	30	25	20

A. 30 metrów.

B. 25 metrów.

C. 12 metrów.

D. 20 metrów.

Wybór innej odległości, jak 20, 12, czy 30 metrów, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad projektowania konstrukcji z pustaków ceramicznych. Odległość 20 metrów, mimo że może wydawać się odpowiednia, nie uwzględnia faktu, że dylatacje mają na celu nie tylko kompensację rozszerzalności cieplnej, ale także kontrolę naprężeń, które mogą prowadzić do uszkodzeń. Z kolei odległość 12 metrów nie jest zalecana, ponieważ prowadziłaby do nadmiaru dylatacji, co może osłabić integralność strukturalną i zwiększyć koszty budowy. Zastosowanie odległości 30 metrów z kolei przekracza normy branżowe, co może skutkować poważnymi problemami konstrukcyjnymi, takimi jak pęknięcia i osiadanie. Ważne jest, aby w każdym projekcie uwzględnić specyfikę materiałów oraz warunki lokalne, zwracając uwagę na standardy takie jak PN-EN 1996-1-1, które jasno określają optymalne odległości dylatacyjne. Typowym błędem myślowym jest błędne zakładanie, że większa odległość zwiększa stabilność, podczas gdy w rzeczywistości może to prowadzić do przeciążenia konstrukcji i poważnych konsekwencji. Dlatego kluczowe jest oparcie się na danych zawartych w tabelach i normach, które są wynikiem badań i praktyki inżynierskiej.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Określona stawka robocizny za 1 m²wykonania tynku maszynowego cementowo-wapiennego wynosi 20 zł, natomiast koszt materiałów to 15 zł/ m². Oblicz całkowity wydatek na tynkowanie 300 m²ścian?

A. 15 000 zł

B. 10 500 zł

C. 4 500 zł

D. 6 000 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi na to pytanie, często pojawiają się nieporozumienia dotyczące sposobu obliczania kosztów tynkowania. Na przykład, niektóre odpowiedzi mogą wynikać z pomylenia kosztu robocizny z całkowitym kosztem projektu lub z niepoprawnego dodawania wartości. Osoby, które wybierają błędne kwoty, mogą nie uwzględniać zarówno robocizny, jak i materiałów, co prowadzi do znacznych niedoszacowań całkowitego kosztu. Często zdarza się, że niektórzy uczeni pomijają etap dodawania kosztów robocizny i materiału, a także nie analizują jednostkowych cen, co skutkuje błędnymi obliczeniami. Innym typowym błędem jest błędne przyjęcie, że koszt materiałów powinien być wyższy niż stawka robocizny, co nie jest zgodne z rzeczywistością w większości projektów budowlanych. Dobre praktyki w zakresie planowania finansowego wymagają dokładnego zrozumienia, jak różne elementy kosztowe wpływają na ostateczną kwotę do zapłaty. Każdy profesjonalista w branży budowlanej powinien być w stanie precyzyjnie ustalić całkowity koszt, uwzględniając jednocześnie zarówno robociznę, jak i koszty materiałów, co jest kluczowe dla sukcesu każdego projektu.

Pytanie 12

Jakie materiały budowlane mogą być użyte do tworzenia murowanych ścian fundamentowych?

A. cegły silikatowe

B. pustaki typu Max

C. bloczki z betonu zwykłego

D. bloczki z betonu komórkowego

Pustaki typu Max, cegły silikatowe oraz bloczki z betonu komórkowego są często stosowanymi materiałami budowlanymi, jednakże nie są one najlepszym wyborem do konstrukcji ścian fundamentowych. Pustaki typu Max, mimo swojej popularności w budownictwie jednorodzinnym, nie oferują wystarczającej wytrzymałości na ściskanie wymaganej w fundamentach. Ich zastosowanie w warunkach gruntowych może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, jak zniekształcenia lub pęknięcia ścian w wyniku osiadania. Cegły silikatowe, które są cenione za swoje właściwości izolacyjne oraz estetyczne, również nie nadają się do fundamentów, głównie z powodu ich wrażliwości na wilgoć, co w dłuższej perspektywie prowadzi do degradacji materiału. Z kolei bloczki z betonu komórkowego, chociaż lekkie i dobrze izolujące, mają ograniczoną nośność, co czyni je niewłaściwymi do zastosowania w miejscach narażonych na duże obciążenia. Kluczowym błędem jest zatem nieodpowiednie rozumienie, że materiały, które dobrze sprawdzają się w konstrukcjach ścian działowych, mogą być również właściwe do fundamentów. Każdy materiał budowlany powinien być dobierany w oparciu o jego parametry techniczne i odpowiednie normy, co jest podstawą zrównoważonego podejścia do budowy.

Pytanie 13

Tynki przeznaczone do użytku na zewnątrz obiektów powinny wyróżniać się wysoką

A. kapilarnością

B. higroskopijnością

C. mrozoodpornością

D. nasiąkliwością

Zaprawy tynkarskie przeznaczone do stosowania na zewnątrz budynków muszą charakteryzować się mrozoodpornością, aby zapewnić trwałość i ochronę elewacji przed szkodliwym wpływem niskich temperatur oraz zjawisk atmosferycznych. Mrozoodporność oznacza, że materiał jest odporne na cykle zamrażania i rozmrażania, co jest kluczowe w klimacie, gdzie występują takie warunki. W praktyce, użycie zaprawy mrozoodpornej minimalizuje ryzyko pęknięć, łuszczenia się tynku oraz innych uszkodzeń, które mogą prowadzić do konieczności kosztownych napraw. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 998-1, określone są wymagania dotyczące zapraw tynkarskich, w tym odporności na działanie mrozu. Przykładem zastosowania są budynki jednorodzinne oraz wielorodzinne, gdzie elewacja narażona jest na działanie zmiennych warunków atmosferycznych. Osoby budujące lub odnawiające elewacje powinny zawsze wybierać materiały certyfikowane pod kątem mrozoodporności, aby zagwarantować wysoką jakość i trwałość wykończenia."

Pytanie 14

Wymiary pomieszczenia przedstawionego na rysunku w skali 1:100 wynoszą 8x10 cm. Jaką objętość ma to pomieszczenie, jeżeli jego rzeczywista wysokość to 2,5 m?

A. 200 m3

B. 100 m3

C. 800 m3

D. 50 m3

Aby obliczyć kubaturę pomieszczenia, należy znać jego wymiary oraz wysokość. Wymiary pomieszczenia na rysunku są podane w skali 1:100, co oznacza, że każdy 1 cm na rysunku odpowiada 100 cm (czyli 1 m) w rzeczywistości. Zatem wymiary 8x10 cm w skali 1:100 przekładają się na rzeczywiste wymiary pomieszczenia, które wynoszą 8 m x 10 m. Kubatura pomieszczenia oblicza się jako iloczyn długości, szerokości i wysokości. W tym przypadku: 8 m (długość) * 10 m (szerokość) * 2,5 m (wysokość) = 200 m3. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie wnętrz czy architektura, gdzie dokładne obliczenia kubatury są kluczowe dla określenia wymagań wentylacyjnych, grzewczych, a także dla optymalizacji przestrzeni. Zgodnie z normami budowlanymi, takie obliczenia muszą być precyzyjne, co pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią oraz komfort użytkowników.

Pytanie 15

Jakie wiązanie cegieł w murze przedstawiono na rysunku?

A. Gotyckie.

B. Główkowe.

C. Kowadełkowe.

D. Wozówkowe.

Wybór odpowiedzi "Wozówkowe", "Główkowe" lub "Kowadełkowe" wskazuje na niepełne zrozumienie, czym charakteryzują się różne typy wiązań cegieł. Wiązanie wozówkowe polega na ustawieniu cegieł tylko wzdłuż, co nie zapewnia odpowiedniej stabilności w wyższych konstrukcjach, ponieważ obciążenia są skoncentrowane w jednej linii. Z kolei wiązanie główkowe skupia się na ułożeniu cegieł poprzecznie, co również może prowadzić do problemów z rozkładem obciążeń, zwłaszcza w sytuacji, gdy nie jest wspierane przez inne formy wiązania. Kowadełkowe z kolei wykorzystuje zupełnie inny układ, który nie jest typowy dla murów gotyckich i w praktyce nie odpowiada na potrzeby konstrukcyjne wymagane w tego typu budowlach. Typowe błędy w myśleniu, które prowadzą do tych wyborów, często wynikają z nieznajomości różnic w układzie cegieł oraz ich wpływu na nośność konstrukcji. Wiedza na temat wiązań cegieł jest kluczowa dla architektów i inżynierów budownictwa, ponieważ właściwy dobór wiązania ma ogromne znaczenie dla bezpieczeństwa i trwałości budowli. W praktyce stosowanie wiązań, takich jak gotyckie, powinno być zgodne z najlepszymi praktykami inżynieryjnymi, które promują zrównoważony rozwój oraz efektywność konstrukcyjną.

Pytanie 16

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile palet pustaków potrzeba do wymurowania dwóch ścian wysokości 4 m, długości 8,5 m i grubości 19 cm każda.

Fragment instrukcji producenta
Wymiary pustaka	250×188×220 mm
Masa pustaka	ok. 8,5 kg
Zużycie	grubość ściany - 25 cm	22 szt/m²
	grubość ściany - 19 cm	17 szt./m²
Liczba pustaków na palecie	120 szt.

A. 12 palet

B. 10 palet

C. 9 palet

D. 13 palet

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć typowe błędy związane z obliczaniem potrzebnej ilości pustaków. Często błędne podejście polega na nieuwzględnieniu pełnej powierzchni ścian lub niepoprawnym obliczeniu ilości pustaków na metr kwadratowy. Na przykład, jeżeli ktoś obliczał jedynie powierzchnię jednej ściany, mógłby dojść do błędnego wniosku, że potrzebuje mniej palet. Inne możliwe pomyłki obejmują zaokrąglanie wyniku przed dokonaniem podziału lub błędne przyjęcie liczby pustaków na paletę. Kluczowym elementem w takich obliczeniach jest również zrozumienie, że w budownictwie nie tylko sama liczba pustaków, ale i ich właściwe rozmieszczenie oraz przygotowanie podłoża mają ogromne znaczenie. W praktyce, błędne obliczenia mogą prowadzić do nie tylko do nadmiaru materiałów, ale również do opóźnień w realizacji budowy, co w rezultacie generuje dodatkowe koszty. Właściwe podejście do obliczeń materiałowych powinno być zgodne z normami budowlanymi i standardami stosowanymi w branży, które zalecają dokładne planowanie i przewidywanie potrzeb materiałowych przed rozpoczęciem prac budowlanych.

Pytanie 17

Szczeliny powietrzne w murach murowanych wprowadza się, aby poprawić

A. izolacyjność akustyczną

B. izolacyjność termiczną ściany

C. grubość ściany

D. ognioodporność ściany

Szczeliny powietrzne w ścianach murowanych są kluczowym elementem, który znacząco zwiększa izolacyjność termiczną tych ścian. Dzięki odpowiedniej konstrukcji, powietrze w szczelinach działa jako izolator, co redukuje wymianę ciepła między wnętrzem a otoczeniem. Zjawisko to jest szczególnie istotne w budownictwie energooszczędnym, gdzie celem jest minimalizacja strat ciepła. W praktyce, odpowiednia szerokość i umiejscowienie szczelin powietrznych mogą znacznie poprawić współczynniki przenikania ciepła (U), spełniając normy określone w przepisach budowlanych, takich jak Warunki Techniczne. Na przykład, w budynkach jednorodzinnych, stosowanie szczelin powietrznych może pomóc w osiągnięciu efektywności energetycznej zgodnej z wymaganiami dla budynków pasywnych. Warto również zauważyć, że skuteczne wykorzystanie szczelin powietrznych wpływa pozytywnie na komfort termiczny mieszkańców, co jest kluczowe w kontekście zrównoważonego rozwoju budownictwa.

Pytanie 18

Aby zbudować 1 m² jednowarstwowej ściany, potrzebnych jest 8 sztuk bloczków z betonu komórkowego. Jeśli koszt jednego bloczka wynosi 21 zł, to ile wyniesie całkowity koszt bloczków potrzebnych do budowy ściany o powierzchni 15 m²?

A. 2 520 zł

B. 3 860 zł

C. 2 860 zł

D. 3 520 zł

Koszt bloczków z betonu komórkowego dla ściany o powierzchni 15 m2 można obliczyć jedynie w sposób prawidłowy, bazując na danych dotyczących ilości bloczków na 1 m2 oraz cenie jednostkowej bloczków. Zdarza się, że osoby obliczające koszty popełniają błędy w sposobie liczenia, na przykład przez pominięcie całkowitej liczby bloczków potrzebnych do stworzenia większej powierzchni. W przypadku tego pytania, ważne było uwzględnienie, że do zbudowania ściany o powierzchni 15 m2 potrzebne są 120 bloczki, a nie 100, co jest częstym błędem w takich obliczeniach. Osoby mogą również błędnie założyć, że cena za bloczki jest inna niż podana, co może prowadzić do niewłaściwych oszacowań. Ponadto, odpowiedzi o wyższych kwotach mogą sugerować, że osoba myliła jednostki miary lub stosowała niewłaściwy wzór, co jest istotnym błędem w obliczeniach budowlanych. Przy planowaniu budżetu na materiał budowlany należy zawsze dokładnie sprawdzić wielkości oraz ceny, aby uniknąć przeszacowania lub niedoszacowania kosztów, co jest kluczowe w każdej inwestycji budowlanej.

Pytanie 19

Jakie będzie łączne wynagrodzenie pracownika za tynkowanie 2 powierzchni o wielkości 50 m2 oraz 3 powierzchni po 30 m2, jeśli cena za 1 m2 tynku wynosi 8 zł?

A. 1 280 zł

B. 290 zł

C. 1 520 zł

D. 1 600 zł

Jak obliczasz wynagrodzenie za otynkowanie, to można popełnić kilka błędów, które prowadzą do złych wyników. Na przykład, jak ktoś tylko zsumuje koszty dwóch powierzchni po 50 m2 i pominie trzy powierzchnie po 30 m2, to wyjdzie mu 400 m2 całkowitej powierzchni, co jest totalnie nietrafione. Takie coś pokazuje, jak łatwo można przeoczyć ważne dane. Niezrozumienie, jak określić całkowitą powierzchnię do otynkowania, to poważny błąd, którego trzeba unikać w budowlance. Warto też wiedzieć, że niektórzy ludzie mogą źle obliczać koszty, używając nieaktualnych stawek lub pomijając ważne elementy pracy. Koszt tynku powinien być zawsze liczony na podstawie całości, a nie z kawałka, bo to prowadzi do fałszywych wyników. W branży budowlanej ważne jest też, żeby mieć zorganizowane podejście do kosztów materiałów i robocizny, bo błędy w tych obliczeniach mogą sporo kosztować podczas realizacji projektów.

Pytanie 20

Korzystając z danych zawartych w tablicy 0102 z KNR 4-04, oblicz czas przewidziany na rozebranie 4 słupów wolnostojących o przekroju 40 x 40 cm i wysokości 5 m wykonanych z cegły na zaprawie cementowej.

A. 4,99 r-g

B. 10,66 r-g

C. 10,40 r-g

D. 7,23 r-g

Wybór innej odpowiedzi niż 10,40 r-g wskazuje na zrozumienie błędnych koncepcji związanych z obliczaniem nakładów pracy w kontekście rozbiórki słupów. Wiele osób może popełniać błąd, nie uwzględniając właściwego przelicznika dla objętości materiałów budowlanych. Przykładowo, podanie czasu równego 7,23 r-g lub 4,99 r-g może wynikać z nieprawidłowego obliczenia objętości lub zastosowania niewłaściwych wartości z tabel. Często zdarza się, że osoby wykonujące takie obliczenia nie zwracają uwagi na specyfikacje materiałowe i standardy pracy, co prowadzi do niedoszacowania lub przeszacowania nakładów. Kolejnym błędnym podejściem jest nieprawidłowe zrozumienie jednostek miary. Łatwo jest pomylić różne jednostki lub przeliczniki, co może skutkować bardzo różnymi wynikami. Ważne jest, aby każdy wykonawca budowlany znał procedury związane z obliczaniem czasów pracy, ponieważ wpływają one na harmonogramy i budżety projektów budowlanych. Rekomenduje się dokładne przestudiowanie tabel KNR przed przystąpieniem do takich obliczeń, aby zminimalizować ryzyko błędnych oszacowań.

Pytanie 21

Na którym rysunku pokazano urządzenie służące do usuwania gruzu z nadziemnych kondygnacji budynku?

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Rysunek A przedstawia ruchome rusztowanie budowlane, które jest kluczowym narzędziem w procesie budowlanym, szczególnie przy usuwaniu gruzu z nadziemnych kondygnacji budynków. Ruchome rusztowanie pozwala na bezpieczne i efektywne transportowanie materiałów budowlanych oraz gruzu w pionie i poziomie. Zastosowanie rusztowania umożliwia robotnikom swobodne poruszanie się na wysokości, co jest niezbędne w celu utrzymania porządku na placu budowy i zapewnienia bezpieczeństwa. Zgodnie z normami BHP, użycie rusztowania zmniejsza ryzyko wypadków oraz ułatwia dostęp do oddalonych miejsc, gdzie może gromadzić się gruz. Dodatkowo, rusztowania są projektowane z uwzględnieniem obciążeń, co zapewnia ich stabilność. W praktyce, podczas demontażu lub przebudowy budynków, wykorzystuje się również ruchome rusztowania, aby zminimalizować czas potrzebny na usuwanie odpadów budowlanych, co jest zgodne z zasadami efektywności i zrównoważonego rozwoju w budownictwie.

Pytanie 22

Gdy na powierzchni tynku występują liczne oznaki po przeprowadzonych naprawach związanych z pęknięciami, co powinno się zrobić?

A. pomalować całą powierzchnię białą farbą

B. położyć na powierzchni nową gładź

C. pokryć powierzchnię siatką stalową i wykonać gładź

D. pokryć powierzchnię siatką z tworzywa sztucznego i wykonać gładź

Pokrycie powierzchni siatką z tworzywa sztucznego przed nałożeniem gładzi jest kluczowym działaniem mającym na celu poprawę trwałości i estetyki tynku. Siatka z tworzywa sztucznego działa jako zbrojenie, które zapobiega pojawianiu się nowych pęknięć oraz stabilizuje istniejące. W przypadku tynków narażonych na ruchy strukturalne, siatka ta amortyzuje naprężenia, co jest zgodne z zasadami stosowanymi w budownictwie. Przykładowo, w obiektach, gdzie występują wahania temperatury lub wilgoci, zastosowanie siatki z tworzywa sztucznego wpływa na dłuższą żywotność wykończeń. Stosowanie tej metody jest zgodne z normami PN-EN 13914-1, które określają wymagania dotyczące tynków wewnętrznych i zewnętrznych. Ponadto, dzięki gładzi nałożonej na tak zabezpieczoną powierzchnię, uzyskujemy gładką i estetyczną powierzchnię, gotową do malowania lub innego wykończenia, co jest istotne w kontekście estetyki przestrzeni mieszkalnej.

Pytanie 23

W murze niespoinowanym z pustaków ceramicznych zostały wykonane otwory okienne o zaprojektowanych wymiarach 120 x 150 cm (szer. x wys.). Który z rzeczywistych wymiarów szerokości otworu spełnia warunki techniczne wykonania i odbioru robót murarskich podanych w tabeli?

A. 119 cm

B. 121 cm

C. 115 cm

D. 130 cm

Odpowiedź 121 cm jest na pewno w porządku, bo mieści się w dopuszczalnych odchyłkach dla otworów w murach niespoinowanych z pustaków ceramicznych. Z tego, co pamiętam z normy PN-EN 1996-1-1, dla otworów o wymiarach 120 x 150 cm tolerancja dla szerokości wynosi +/- 10 mm. To znaczy, że akceptowane wymiary to 110 do 130 cm. Wybierając 121 cm, naprawdę spełniasz wszystkie wymagania jakościowe. To ważne, bo dobrze dobrane wymiary otworów mają duże znaczenie dla trwałości i bezpieczeństwa całej konstrukcji. Na przykład, jeśli wymiary będą źle dobrane, mogą pojawić się problemy z osadzaniem okien, a to później prowadzi do nieszczelności i strat ciepła. Przy projektowaniu otworów okiennych warto zawsze pamiętać o tolerancjach i lepiej skonsultować się z wykonawcą, żeby upewnić się, że wszystko będzie zgodne z wymaganiami technicznymi.

Pytanie 24

Na rysunku przedstawiono ściankę murowaną z cegły

A. kratówki, o grubości 1/2 cegły.

B. dziurawki, o grubości 1/4 cegły.

C. dziurawki, o grubości 1/2 cegły.

D. kratówki, o grubości 1/4 cegły.

Wybór odpowiedzi, która sugeruje użycie kratówki, wskazuje na niezrozumienie podstawowych różnic między rodzajami cegieł oraz ich zastosowaniem w praktyce budowlanej. Cegły kratówki, które posiadają otwory wzdłużne, są stosowane przede wszystkim w konstrukcjach, gdzie kluczowe są właściwości nośne oraz wentylacyjne. Ich grubość, nawet w przypadku 1/4 cegły, nie jest odpowiednia dla ścian murowanych, gdzie wymagana jest większa masa dla zapewnienia stabilności. Ponadto, błędne podejście do grubości cegły w kontekście budowy ścian prowadzi do niewłaściwych wniosków na temat ich funkcjonalności. W przypadku ścian jednowarstwowych, kluczowym jest, aby grubość cegły wynosiła przynajmniej 1/2 cegły, co zapewnia odpowiednią izolacyjność i nośność. Ponadto, pomijanie aspektów takich jak rodzaj cegły oraz sposób jej ułożenia może prowadzić do poważnych problemów w budowie, w tym do obniżenia efektywności energetycznej budynku. Warto w tym kontekście przypomnieć, że zgodnie z normami budowlanymi, dobór materiałów musi być przemyślany i dostosowany do specyfiki danego projektu budowlanego.

Pytanie 25

Na ilustracji przedstawiono fragment lica muru wykonanego w wiązaniu

A. słowiańskim.

B. weneckim.

C. polskim.

D. holenderskim.

Wybierając jedną z niepoprawnych odpowiedzi, można było się zgubić w temacie wiązań ceglanych. Na przykład wiązanie weneckie, które mogłeś mieć na myśli, ma zupełnie inny układ cegieł, często z cegłami w różnych rozmiarach i dużym naciskiem na dekoracyjność. Z kolei wiązanie holenderskie różni się jeszcze bardziej, bo tam są większe cegły, co też może prowadzić do mylnych wniosków. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla każdego, kto interesuje się architekturą, bo każde wiązanie ma swoje specyficzne cechy i zastosowanie. Błędne odpowiedzi często wynikają z braku wiedzy o lokalnej architekturze i historii budownictwa. A te koncepcje związane z wiązaniem słowiańskim mogą wprowadzać w błąd, bo nie są za bardzo klasyfikowane w murowaniu. Warto znać te różnice, żeby wiedzieć, jak projektować budynki, które będą łączyć tradycję z nowoczesnością.

Pytanie 26

Która z poniższych cech jest typowa dla nowo przygotowanej zaprawy?

A. Urabialność

B. Wytrzymałość na ściskanie

C. Mrozoodporność

D. Podatność na ścieranie

Urabialność świeżo zarobionej zaprawy jest kluczowym parametrem, który determinuje jej łatwość w obróbce i formowaniu. Oznacza to, że zaprawa powinna być odpowiednio plastyczna, co ułatwia jej rozprowadzanie, wypełnianie form oraz przyczepność do podłoża. W praktyce, dobra urabialność wpływa na efektywność pracy budowlanej, pozwalając na łatwiejsze nakładanie zaprawy na różne powierzchnie oraz zapewniając równomierne wypełnienie fug. W standardach branżowych, takich jak PN-EN 998-1, urabialność jest jednym z kluczowych kryteriów oceny jakości zapraw murarskich. Przykładowo, w przypadku zapraw stosowanych do klinkieru czy kamienia naturalnego, konieczne jest, aby ich urabialność była dostosowana do konkretnych warunków aplikacji. W kontekście budownictwa, urabialność ma również wpływ na ostateczną wytrzymałość mechaniczną materiału, ponieważ nieodpowiednio urabiana zaprawa może prowadzić do powstania pustek lub nierówności, co negatywnie wpływa na trwałość konstrukcji.

Pytanie 27

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR oblicz, ile cementu potrzeba do wykonania 2 m3 zaprawy cementowej marki 5.

KNR 2-02 Zaprawy cementowe

Nakłady na 1 m³ zaprawyTablica1753

Lp.	Wyszczególnienie		Jednostki miary		Marka zaprawy i stosunek objętościowy składników
Lp.	symbole eto	Rodzaje zawodów, materiałów i maszyn	cyfrowe	literowe	3 1 : 5	5 1 : 4	8 1 : 3	10 1 : 2
a	b	c	d	e	01	02	03	04
01	343	Betoniarze - grupa II	149	r-g	2,25	2,25	2,25	2,25
		Razem	149	r-g	2,25	2,25	2,25	2,25
20	1800199	Cement 32,5 z dodatkami	034	t	0,268	0,327	0,412	0,539
21	1800200	Ciasto wapienne	060	m³	0,052	0,064	0,040	–
22	1810099	Piasek do zapraw	0,60	m³	1,290	1,250	1,190	1,030
23	2380899	Woda	060	m³	0,340	0,350	0,360	0,420
70	34312	Betoniarka 250 l	148	m-g	0,68	0,68	0,68	0,68

A. 327 kg

B. 824 kg

C. 654 kg

D. 536 kg

Aby prawidłowo obliczyć ilość cementu potrzebną do wykonania zaprawy cementowej, istotne jest zrozumienie danych zawartych w tabelach KNR (Katalog Norm Rad) oraz przeliczeń jednostkowych. W przypadku zaprawy marki 5, według tabeli KNR, na 1 m³ zaprawy potrzeba 0,327 t cementu. Przekształcając tony na kilogramy, uzyskujemy 327 kg na m³. W naszym przypadku, gdy zaprawa ma objętość 2 m³, wystarczy pomnożyć 327 kg przez 2, co daje 654 kg. Dokładne obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ niewłaściwe ilości materiałów mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania surowców, a także negatywnie wpływać na jakość i trwałość konstrukcji. Przestrzeganie tych norm jest zgodne z dobrymi praktykami w inżynierii budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia materiałowe są fundamentalne dla osiągnięcia optymalnych rezultatów w procesach budowlanych.

Pytanie 28

Uszkodzenie tynku przedstawione na rysunku to

A. pęknięcie.

B. zabrudzenie.

C. odbarwienie.

D. wysolenie.

Wysolenie, jako zjawisko występujące na tynkach, jest wynikiem migracji soli z głębszych warstw budynku na powierzchnię tynku. Woda, która wnika w materiał budowlany, transportuje rozpuszczone sole, a ich kondensacja na powierzchni następuje w wyniku parowania wody. Wykwity solne, które widzimy na zdjęciu, są efektem tego procesu. W praktyce, identyfikacja wysolenia jest kluczowa dla oceny stanu tynku oraz planowania odpowiednich prac konserwacyjnych. Wysolenie nie tylko wpływa na estetykę, ale również na trwałość tynku, ponieważ sole mogą powodować kruszenie i osłabienie struktury. W przypadku wystąpienia tego zjawiska zaleca się zastosowanie odpowiednich środków, takich jak dedykowane preparaty do usuwania wykwitów solnych. Istotne jest również zwrócenie uwagi na źródło wilgoci, aby podjąć kroki w celu jego eliminacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 29

W efekcie "klawiszowania" stropu na tynku sufitu w pomieszczeniu utworzyła się rysa. Usunięcie tego defektu polega w szczególności na

A. pokryciu rysy pasem siatki z włókna szklanego

B. pokryciu rysy pasem papy asfaltowej

C. zaszpachlowaniu rysy zaprawą cementową

D. zaszpachlowaniu rysy zaprawą gipsową

Zaszpachlowanie rysy zaprawą gipsową jest podejściem, które, mimo że może wydawać się logiczne, w rzeczywistości nie jest wystarczające w przypadku poważniejszych uszkodzeń, takich jak rysy wynikające z klawiszowania stropu. Zaprawa gipsowa, chociaż dobrze przylega do powierzchni i daje estetyczne wykończenie, nie jest materiałem elastycznym. W efekcie, w miejscach, gdzie występują mikro ruchy, gips może pękać, co prowadzi do konieczności powtarzania napraw. Używanie papy asfaltowej jako rozwiązania również jest nieadekwatne, ponieważ papa nie jest przeznaczona do użytku w pomieszczeniach i nie posiada właściwości wytrzymałościowych wymaganych do naprawy tynku. Zastosowanie zaprawy cementowej w tym kontekście również nie jest optymalne, gdyż cement, podobnie jak gips, nie rozwiązuje problemu związania materiału z ruchem konstrukcyjnym, a jego sztywność może pogłębiać problem. Te błędne podejścia wskazują na niezrozumienie dynamiki uszkodzeń budowlanych oraz braku znajomości materiałów, które powinny być stosowane w celu zapewnienia długotrwałej i efektywnej naprawy. Kluczowe jest, aby przy naprawach uwzględniać nie tylko estetykę, ale przede wszystkim trwałość i odporność na zmiany zachodzące w strukturze budynku.

Pytanie 30

Jakie kruszywo wykorzystuje się do produkcji betonów klasycznych?

A. Keramzyt

B. Łupkoporyt

C. Żwir

D. Baryt

Żwir jest kruszywem naturalnym, które jest powszechnie stosowane do produkcji betonów zwykłych. Jego zastosowanie wynika z korzystnych właściwości, takich jak odpowiednia granulacja, która zapewnia dobrą przepuszczalność oraz przyczepność z cementem. Żwir charakteryzuje się wysoką trwałością i odpornością na czynniki atmosferyczne, co sprawia, że jest idealnym materiałem do budowy infrastruktury, jak drogi, mosty czy budynki. W procesie produkcji betonu, żwir stanowi kluczowy składnik, który, w połączeniu z cementem, wodą i ewentualnymi dodatkami, tworzy trwałą i wytrzymałą mieszankę. W normach branżowych, takich jak PN-EN 12620, określono wymagania dotyczące jakości kruszyw, co dodatkowo podkreśla znaczenie wyboru odpowiednich materiałów. Przykładem zastosowania żwiru w praktyce może być beton używany do budowy fundamentów, gdzie jego właściwości mechaniczne są kluczowe dla stabilności całej konstrukcji.

Pytanie 31

Aby zapewnić odpowiednią przyczepność tynku do ceglanego muru, konieczne jest

A. wykonać mur z niepełnymi spoinami

B. wykonać mur z pełnymi spoinami

C. nanosić na mur preparat poprawiający przyczepność

D. nanosić na mur rzadką zaprawę z wapna

Wykonanie muru na pełne spoiny nie jest zalecaną praktyką w kontekście tynkowania murów z cegieł, ponieważ może prowadzić do problemów z przyczepnością tynku. W przypadku pełnych spoin, zaprawa tynkarska ma ograniczone możliwości wnikania w szczeliny między cegłami, co skutkuje słabszym połączeniem. Pełne spoiny mogą również powodować, że tynk nie przylega do muru w równomierny sposób, co zwiększa ryzyko odspajania się tynku w przyszłości. Ponadto, naniesienie preparatu adhezyjnego na powierzchnię muru, mimo że może poprawić przyczepność, nie zastępuje właściwej konstrukcji muru. Preparaty te są stosowane w specyficznych sytuacjach, a ich nadużywanie może prowadzić do dodatkowych kosztów i nieefektywności. Z kolei rzadkie zaprawy wapienne, choć mogą działać jako łącznik, nie są odpowiednie dla większości zastosowań tynkarskich, gdyż ich niska gęstość i konsystencja mogą utrudniać uzyskanie trwałego wykończenia. W praktyce budowlanej kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia struktura muru oraz zastosowanie właściwej metody tynkowania mają kluczowe znaczenie dla trwałości i estetyki wykończeń budowlanych.

Pytanie 32

Nałożenie tradycyjnego tynku na wyjątkowo gładką powierzchnię może prowadzić do

A. odczepiania się tynku od podłoża

B. występowania plam i wykwitów na powierzchni ściany

C. powstawania rys skurczowych na powierzchni

D. łamania się tynku zaraz po jego wyschnięciu

Jak się nałoży tradycyjny tynk na super gładką powierzchnię, to może się on odspajać. Dlaczego? Bo takie gładkie ściany, jak beton polerowany czy płyty gipsowo-kartonowe, mają mało szorstkości. A to utrudnia tynkowi dobrze się wgryźć. Dlatego przed tynkowaniem warto użyć gruntu albo jakiegoś specjalnego preparatu, żeby poprawić przyczepność. Poradziłbym też wybrać tynki, które są bardziej elastyczne i plastyczne, bo lepiej znoszą lekkie ruchy podłoża. To zmniejsza szanse na odspajanie się. No i ważne, żeby trzymać się standardów, jak normy PN-EN 998, bo to pomaga utrzymać jakość i trwałość efektu końcowego. Właściwe przygotowanie podłoża jest kluczowe, bo od tego wiele zależy.

Pytanie 33

Izolacje przeciwwilgociowe lekki typ dla ściany piwnicy powinny być wykonane

A. z pojedynczej warstwy folii PVC

B. z papy asfaltowej

C. z dwóch warstw lepiku asfaltowego

D. z folii kubełkowej

Izolacje przeciwwilgociowe w piwnicach to ważny temat, bo przecież wilgoć potrafi naprawdę zaszkodzić budynkom. Lepik asfaltowy jest naprawdę dobrym wyborem, bo tworzy mocną barierę przed wodą. Jak się zastosuje dwie warstwy tego lepiku, to nawet jak jedna się uszkodzi, to druga wciąż działa. Dzięki temu cała izolacja jest dużo trwalsza. Lepik jest dość łatwy w aplikacji, więc nie dziwi mnie, że jest popularny w budownictwie. Normy budowlane, jak PN-EN 13967, podkreślają, że dobrze dobrane materiały do izolacji są kluczowe dla trwałości konstrukcji. Przy aplikacji lepiku ważne jest też, żeby przygotować podłoże i zabezpieczyć je przed uszkodzeniami mechanicznymi, bo to wpływa na jakość wykonania całej izolacji.

Pytanie 34

Która z podanych zapraw cechuje się najlepszymi właściwościami plastycznymi?

A. Gipsowa

B. Cementowo-gliniana

C. Cementowo-wapienna

D. Wapienna

Wybór innych zapraw, takich jak cementowo-wapienna, gipsowa czy cementowo-gliniana, prowadzi do kilku istotnych nieporozumień dotyczących ich właściwości plastycznych. Zaprawa cementowo-wapienna, mimo że łączy w sobie zalety obu materiałów, w praktyce charakteryzuje się mniejszą plastycznością w porównaniu do czystej zaprawy wapiennej. Cement, jako składnik, wprowadza twardość, co ogranicza elastyczność zaprawy, co jest niekorzystne w kontekście aplikacji wymagających łatwego formowania i deformations. Gipsowa zaprawa, choć posiada dobre właściwości plastyczne, ma ograniczone zastosowanie w wilgotnych warunkach, co czyni ją mniej uniwersalną. Ponadto, jej zdolność do twardnienia jest znacznie szybsza, co może prowadzić do problemów z równomiernym rozprowadzeniem i aplikacją. Cementowo-gliniana zaprawa z kolei, mimo że oferuje pewne właściwości plastyczne, nie osiąga poziomu elastyczności, jaki zapewnia wapno. W ogólnym ujęciu, powszechnym błędem jest zatem mylenie twardości z plastycznością, co prowadzi do niewłaściwych wyborów materiałowych w budownictwie. Dobór odpowiedniej zaprawy powinien być uzależniony od specyfiki projektu oraz warunków, w jakich ma być stosowana, a zaprawy oparte na wapnie są najbardziej odpowiednie do zastosowań wymagających wysokiej plastyczności i paroprzepuszczalności.

Pytanie 35

Keramzyt to lekkie materiały budowlane, wykorzystywane do wytwarzania zapraw

A. szamotowych

B. krzemionkowych

C. ciepłochronnych

D. kwasoodpornych

Keramzyt to innowacyjne lekkie kruszywo budowlane, które ze względu na swoje właściwości doskonale sprawdza się w produkcji zapraw ciepłochronnych. Jego niska gęstość oraz porowata struktura pozwalają na skuteczną izolację termiczną, co jest kluczowe w tworzeniu energooszczędnych budynków. Przykładem zastosowania keramzytu może być jego użycie w warstwie izolacyjnej w budynkach jednorodzinnych, gdzie przyczynia się do minimalizacji strat ciepła. W standardach budowlanych, takich jak PN-EN 13055, podkreśla się znaczenie stosowania materiałów, które nie tylko spełniają normy wytrzymałościowe, ale również przyczyniają się do efektywności energetycznej budynków. Keramzyt, dzięki swoim właściwościom, jest także materiałem ekologicznym, co wpisuje się w trendy zrównoważonego budownictwa, dążącego do ograniczenia wpływu na środowisko. Stosując keramzyt w zaprawach ciepłochronnych, inwestorzy mogą znacząco obniżyć koszty ogrzewania, co jest szczególnie istotne w kontekście rosnących cen energii.

Pytanie 36

Na podstawie receptury roboczej oblicz, ile żwiru potrzeba do sporządzenia mieszanki betonowej C12/15, jeżeli pojemność robocza betoniarki wynosi 200 litrów.

Receptura robocza
Składniki na 1 m³ mieszanki betonowej
Beton C12/15
cement:	275 kg
piasek:	590 kg
żwir:	1375 kg
woda:	165 l

A. 118 kg

B. 33 kg

C. 275 kg

D. 55 kg

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego przeliczenia lub niezrozumienia receptury roboczej. Wiele osób stara się oszacować potrzebne ilości, bazując na intuicji lub doświadczeniu, co może prowadzić do błędnych wniosków. Na przykład, jeśli ktoś oblicza ilość żwiru, nie biorąc pod uwagę, że 200 litrów to 0,2 m³, może pomylić się przy mnożeniu lub stosować niewłaściwe jednostki miary. Zbyt mała ilość żwiru, jak w przypadku błędnych odpowiedzi, prowadzi do niedoborów w mieszance, co negatywnie wpływa na jej wytrzymałość. W praktyce budowlanej, zgodnie z normami, ważne jest, aby zawsze przeliczać ilości materiałów zgodnie z ich gęstościami i proporcjami ustalonymi w recepturach. Dobrym podejściem jest również użycie kalkulatorów budowlanych lub tabel, które ułatwiają te obliczenia. Ignorowanie tych zasad może skutkować nie tylko słabą jakością betonu, ale także opóźnieniami i dodatkowymi kosztami w projekcie budowlanym.

Pytanie 37

O odklejaniu się tynku od podłoża świadczą

A. głuchy dźwięk przy ostukiwaniu tynku młotkiem

B. widoczne na tynku zgrubienia

C. widoczne na tynku pęknięcia

D. łatwość zarysowania tynkowej powierzchni ostrym narzędziem

Głuchy odgłos przy ostukiwaniu tynku młotkiem jest najważniejszym wskaźnikiem odwarstwienia tynku od podłoża. Taki dźwięk wskazuje na obecność pustek powietrznych, które powstały w wyniku słabego przylegania tynku do podłoża, co często jest efektem niewłaściwego przygotowania podłoża przed nałożeniem tynku lub nieodpowiednich warunków podczas aplikacji. Dobrą praktyką budowlaną jest przeprowadzanie testu ostukiwania w celu identyfikacji potencjalnych problemów z odwarstwieniem. W przypadku wykrycia odwarstwienia, zaleca się usunięcie luźnego tynku, a następnie przemyślane przygotowanie powierzchni oraz nałożenie nowego tynku, aby zapewnić jego trwałość i funkcjonalność. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na specyfikacje producentów tynków oraz lokalne normy budowlane, które mogą dostarczyć cennych wskazówek dotyczących odpowiednich materiałów i technik aplikacji, co przyczyni się do minimalizacji ryzyka odwarstwienia w przyszłości.

Pytanie 38

Masa używana do tynków cienkowarstwowych powinna być wolna od

A. wody i spoiwa

B. zbryleń

C. pigmentów

D. drobnego kruszywa

Gotowa zaprawa do tynków cienkowarstwowych musi być gładka i bez zbryleń. To ważne, bo jak są zbrylenia, to potem na ścianie wychodzą nierówności i ogólnie tynk wygląda słabo. Z własnego doświadczenia wiem, że dobre wymieszanie składników to klucz do sukcesu. Jeśli dobrze się przygotujesz, to unikniesz tych zbryleń. Normy branżowe, jak PN-EN 998-1, mówią, że ważny jest też dobór surowców, takich jak piaski o właściwej granulacji. One razem z odpowiednimi spoiwami dadzą jednorodność mieszanki. Jeśli zaprawa będzie dobrze przygotowana, to nie tylko ładniej wygląda, ale też będzie trwała na różne warunki atmosferyczne. Dlatego warto zwracać uwagę na instrukcje producentów oraz normy, bo to daje pewność, że tynki będą wysokiej jakości.

Pytanie 39

W przypadku strzępiów zazębionych należy zostawić pustkę o głębokości w co drugiej warstwie muru:

A. 1/4 cegły

B. 2 cegieł

C. 1 cegły

D. 1/2 cegły

Wykorzystanie pustek w murze jest kluczowym zagadnieniem w budownictwie, jednak odpowiedzi sugerujące głębokości 1/2 cegły, 1 cegłę oraz 2 cegły są błędne. W przypadku głębokości 1/2 cegły, można napotkać problemy związane z nadmiernym osłabieniem struktury muru, co prowadzi do zwiększonego ryzyka pęknięć i zniekształceń. Tego rodzaju pustki mogą powodować nierównomierne osiadanie budynku, a także wpływać negatywnie na jego trwałość. Głębsze pustki, takie jak 1 cegła czy 2 cegły, w ogóle nie spełniają zamierzonej funkcji, gdyż eliminują zasadniczą korzyść, jaką jest kontrolowanie ruchów konstrukcji. Zbyt duże pustki mogą wprowadzać do muru nadmierne luki, które osłabiają spójność materiałów budowlanych i prowadzą do problemów z izolacją termiczną oraz akustyczną. Ponadto, błędne przekonanie o tym, że większe pustki mogą zwiększać wentylację muru, jest mylne, gdyż może to prowadzić do niekontrolowanego przepływu powietrza i w konsekwencji do zawilgocenia. Znajomość właściwych standardów i praktyk budowlanych, w tym zasad dotyczących głębokości pustek, jest kluczowa dla osiągnięcia stabilności i trwałości obiektów budowlanych.

Pytanie 40

Przed użyciem tynków akrylowych produkowanych w fabryce w pojemnikach, należy je

A. wymieszać bez dodatków

B. dodać pigment

C. wymieszać z wodą

D. dodać utwardzacz

W przypadku tynków akrylowych stosowanie dodatków, takich jak woda, pigmenty czy utwardzacze, może prowadzić do niepożądanych efektów w trakcie aplikacji oraz ograniczyć ich właściwości użytkowe. Dodanie wody do tynków akrylowych, które są już zapakowane w odpowiedniej konsystencji, może wpłynąć na ich lepkość i zdolność do przyczepności. Może to prowadzić do problemów z aplikacją, takich jak zbyt szybkie wysychanie, co z kolei może skutkować powstawaniem pęknięć. Wprowadzenie pigmentów również nie jest zalecane, ponieważ zmienia ono skład chemiczny tynku, co może wpłynąć na jego trwałość i odporność na czynniki atmosferyczne. Co więcej, dodanie utwardzacza, który jest typowy dla innych rodzajów materiałów budowlanych, może prowadzić do nieprawidłowego utwardzania oraz obniżenia właściwości tynku, takich jak elastyczność. Osoby przystępujące do pracy z tynkami akrylowymi powinny być świadome, że takie zmiany mogą prowadzić do błędnych założeń o ich zastosowaniu, co jest typowym błędem w rozumieniu właściwości materiału. Zaleca się, aby korzystać z tynków akrylowych zgodnie z ich przeznaczeniem i specyfikacją techniczną, co jest kluczowe dla osiągnięcia długotrwałych efektów estetycznych oraz funkcjonalnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej