Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik informatyk
  • Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
  • Data rozpoczęcia: 10 grudnia 2025 12:12
  • Data zakończenia: 10 grudnia 2025 13:03

Egzamin zdany!

Wynik: 29/40 punktów (72,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Który z poniższych kodów HTML najlepiej ilustruje opisaną tabelę? (Obramowanie tabeli oraz komórek zostało pominięte dla uproszczenia)

Ilustracja do pytania
A. Odpowiedź B
B. Odpowiedź C
C. Odpowiedź A
D. Odpowiedź D
Odpowiedź B jest prawidłowa, ponieważ używa atrybutu rowspan do złączenia dwóch komórek w kolumnie. W przedstawionej tabeli nagłówek Telefony obejmuje dwie wartości w jednej kolumnie co jest dokładnie odwzorowane w kodzie HTML poprzez zastosowanie rowspan2 w komórce zawierającej Telefony. To podejście pozwala na logiczne i czytelne przedstawienie danych w tabeli co jest zgodne z dobrymi praktykami projektowania stron internetowych. Użycie rowspan w tabelach HTML jest powszechne gdy chcemy aby jedna komórka zajmowała miejsce większej liczby wierszy niż standardowa. Jest to przydatne w sytuacjach gdy dane muszą być grupowane pionowo co poprawia czytelność i strukturę prezentowanych informacji. Ponadto takie podejście pozwala na bardziej efektywne zarządzanie kodem HTML redukując potrzebę dodatkowego formatowania i zmniejsza złożoność dokumentu co jest zgodne z zasadami semantycznego HTML. Warto również pamiętać że użycie rowspan powinno być przemyślane aby zapewnić dostępność i poprawne wyświetlanie w różnych przeglądarkach i urządzeniach co jest kluczowe w nowoczesnym projektowaniu stron internetowych.

Pytanie 2

Jakie imiona spełniają warunki klauzuli LIKE w podanym zapytaniu?

SELECT imie FROM mieszkancy WHERE imie LIKE '_r%';
A. Rafał, Rebeka, Renata, Roksana
B. Krzysztof, Krystyna, Romuald
C. Arleta, Krzysztof, Krystyna, Tristan
D. Gerald, Jarosław, Marek, Tamara
No, więc ta odpowiedź jest totalnie na miejscu, bo klauzula LIKE w SQL służy do szukania ciągów, które pasują do jakiegoś wzoru. W tym przypadku wzór '_r%' mówi nam, że przed literą 'r' musi być dokładnie jeden dowolny znak, a po 'r' może być cokolwiek. Jak spojrzymy na imiona, które wybrałeś, 'Arleta' i 'Krzysztof' mają 'r' na drugiej pozycji, a 'Krystyna' i 'Tristan' na trzeciej. Czyli wszystko się zgadza. W ogóle, klauzula LIKE jest super przydatna w wyszukiwaniu danych, na przykład w aplikacjach, gdy chcemy znaleźć kogoś po imieniu czy nazwisku. A ten symbol '%' to genialny sposób na dopasowywanie, bo pozwala na różne kombinacje. Fajna sprawa, nie?

Pytanie 3

Aby usunąć tabelę, trzeba użyć kwerendy

A. TRUNCATE TABLE
B. DROP TABLE
C. UNIQUE
D. DELETE
Odpowiedź 'DROP TABLE' jest poprawna, ponieważ jest to standardowe polecenie SQL służące do usunięcia całej tabeli z bazy danych. Użycie tego polecenia oznacza, że wszystkie dane przechowywane w tabeli zostaną trwale usunięte, a sama struktura tabeli również zostanie skasowana. Przykład zastosowania: jeśli mamy tabelę 'klienci' i chcemy usunąć ją z bazy danych, stosujemy polecenie 'DROP TABLE klienci;'. Ważne jest, aby przed wykonaniem tego polecenia upewnić się, że nie ma już odniesień do tej tabeli w innych obiektach bazy danych, takich jak klucze obce. Usunięcie tabeli jest procesem nieodwracalnym, dlatego zaleca się wykonanie kopii zapasowej danych przed podjęciem takiej decyzji. W praktyce, ten operator jest często używany w sytuacjach, gdy dane są zbędne, a struktura bazy danych wymaga reorganizacji lub uproszczenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu bazami danych.

Pytanie 4

Jaki selektor stylizuje akapity tekstu z klasą tekst oraz element blokowy z identyfikatorem obrazki?

A. p.tekst, div#obrazki
B. p#tekst + div.obrazki
C. p#tekst, div.obrazki
D. p.tekst + div#obrazki
Poprawna odpowiedź to 'p.tekst, div#obrazki', ponieważ selektor 'p.tekst' odnosi się do wszystkich elementów <p>, które mają klasę 'tekst'. To podejście jest zgodne z zasadami CSS, gdzie '.' oznacza klasę. Z kolei 'div#obrazki' to selektor, który odnosi się do elementu <div> o ID 'obrazki'. W tym przypadku '#' jest używane do wskazania unikalnego identyfikatora. Dzięki temu możemy dostosować style do konkretnych elementów w HTML. Przykład zastosowania: jeżeli chcemy, aby akapity z klasą 'tekst' miały określony kolor tła oraz aby element <div> z ID 'obrazki' był wyśrodkowany na stronie, możemy napisać odpowiednie reguły CSS, które zastosują te style tylko do wskazanych elementów. Praktyka ta zwiększa przejrzystość kodu oraz ułatwia jego późniejsze zarządzanie. Zastosowanie odpowiednich selektorów zgodnych z zasadami CSS to klucz do efektywnego stylizowania stron internetowych oraz dobrych praktyk w zakresie tworzenia responsywnych interfejsów użytkownika.

Pytanie 5

Wskaż zapytanie, w którym dane są uporządkowane.

A. SELECT AVG(ocena) FROM uczniowie WHERE klasa = 2;
B. SELECT nazwisko FROM firma WHERE pensja > 2000 LIMIT 10;
C. SELECT DISTINCT produkt, cena FROM artykuly;
D. SELECT imie, nazwisko FROM mieszkancy WHERE wiek > 18 ORDER BY wiek;
Odpowiedź wskazująca na zapytanie "SELECT imie, nazwisko FROM mieszkancy WHERE wiek > 18 ORDER BY wiek;" jest prawidłowa, ponieważ zawiera klauzulę ORDER BY, która służy do sortowania rekordów w wynikach zapytania. W tym przypadku dane są sortowane według kolumny 'wiek', co pozwala na uzyskanie uporządkowanej listy mieszkańców, którzy mają więcej niż 18 lat. Sortowanie danych jest kluczowym aspektem w zarządzaniu bazami danych, umożliwiającym łatwiejsze wyszukiwanie oraz analizę informacji. Przykładem zastosowania może być generowanie raportów, gdzie istotne jest uporządkowanie danych, na przykład według wieku, aby zobaczyć, jak rozkłada się wiek mieszkańców w danej grupie. Dodatkowo, stosowanie sortowania zgodnie z przyjętymi standardami SQL zwiększa czytelność oraz efektywność zapytań, a także ułatwia rozwiązywanie problemów związanych z przetwarzaniem danych.

Pytanie 6

Jakie skutki wywoła poniższy fragment kodu w języku JavaScript? ```n = "Napis1"; s = n.length;```

A. Przypisze wartość zmiennej n do zmiennej s
B. Przypisze zmiennej s wartość odpowiadającą długości tekstu w zmiennej n
C. Wyświetli liczbę znaków napisu z zmiennej n
D. Przypisze zmiennej s część napisu ze zmiennej n o długości określonej przez zmienną length
Fragment skryptu w języku JavaScript, w którym zmienna n jest przypisana do napisu "Napis1", a następnie zmienna s jest przypisana do długości tego napisu, korzysta z właściwości length. Odpowiedź 3 jest poprawna, ponieważ właściwość length dla obiektów typu string zwraca liczbę znaków w danym napisie. W tym przypadku "Napis1" ma 6 znaków, więc zmienna s przyjmie wartość 6. Tego typu operacje są powszechnie stosowane w programowaniu do manipulacji i analizy danych tekstowych, co jest istotnym aspektem tworzenia aplikacji webowych. W praktyce, programiści często muszą sprawdzać długość napisów, aby weryfikować dane wejściowe, przygotowywać napisy do dalszego przetwarzania lub dostosowywać interfejs użytkownika. Dobrym przykładem zastosowania length jest walidacja formularzy, gdzie długość wprowadzonego tekstu musi spełniać określone kryteria, np. minimalną lub maksymalną liczbę znaków. Warto zaznaczyć, że zgodnie ze standardami ECMAScript, wszystkie napisy w JavaScript mają tę właściwość, co czyni ją niezwykle użyteczną w codziennej pracy programisty.

Pytanie 7

W tabeli produkt znajdują się artykuły wyprodukowane po roku 2000, posiadające pola nazwa oraz rok_produkcji. Jakie zapytanie SQL pokaże listę artykułów wyprodukowanych?

Ilustracja do pytania
A. po roku 2017
B. w latach innych niż 2017
C. w roku 2017
D. przed rokiem 2017
Klauzula SQL wykorzystuje funkcję SUBSTR aby wyekstrahować dwie cyfry z roku produkcji zaczynając od trzeciej pozycji. To oznacza że bierze dwie cyfry odpowiadające końcówce roku. W ten sposób SELECT * FROM produkt WHERE SUBSTR(rok_produkcji3 2)=17; wyszukuje przedmioty których rok produkcji kończy się na 17 co wskazuje że zostały wyprodukowane w 2017 roku. Jest to efektywna metoda pod warunkiem że dane w kolumnie rok_produkcji są przechowywane jako ciągi znaków i spełniają wymagany format YYYY. Praktyczne zastosowanie tego podejścia jest szczególnie przydatne w bazach danych gdzie mogą występować różne formaty zapisu dat. Ważne jest aby zawsze upewnić się że dane są odpowiednio ujednolicone. Korzystanie z funkcji jak SUBSTR jest standardową praktyką w SQL umożliwiającą dynamiczne manipulowanie tekstem co czyni zapytania bardziej elastycznymi. Zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla efektywnego zarządzania bazami danych w kontekście filtrowania danych na podstawie ich struktur tekstowych.

Pytanie 8

Podaj zapytanie SQL, które tworzy użytkownika sekretarka na localhost z hasłem zaq123

CREATE USER `sekretarka`@`localhost` IDENTIFY "zaq123"; 
A. CREATE USER `sekretarka`@`localhost` IDENTIFY "zaq123"
B. CREATE USER `sekretarka`@`localhost` IDENTIFIED BY 'zaq123'
C. CREATE USER 'sekretarka'@'localhost' IDENTIFIED `zaq123`
D. CREATE USER `sekretarka`@`localhost` IDENTIFY BY `zaq123`
Użycie nieprawidłowych składni w zapytaniach SQL może prowadzić do nieporozumień i błędów w konfiguracji użytkowników. W przypadku podanych błędnych odpowiedzi, brak użycia frazy 'IDENTIFIED BY' z odpowiednio umieszczonym hasłem w pojedynczych cudzysłowach jest kluczowym błędem. Na przykład, w jednym z przypadków zastosowano słowo 'IDENTIFY', które jest niepoprawne i nie jest częścią składni SQL dla tworzenia użytkowników. Różnice w użyciu pojedynczych cudzysłowów i backticks również mają znaczenie; backticks są używane do oznaczania nazw obiektów w SQL, podczas gdy hasła powinny być otoczone pojedynczymi cudzysłowami. Ponadto, znaki takie jak ` zaq123` w niektórych odpowiedziach sugerują mylne zrozumienie zasad definiowania danych tekstowych w SQL. Niepoprawne podejście do tworzenia użytkowników może skutkować problemami w zakresie bezpieczeństwa, ponieważ niewłaściwie skonfigurowani użytkownicy mogą uzyskiwać nieautoryzowany dostęp do systemów. Właściwe zrozumienie składni SQL oraz terminologii jest kluczowe do skutecznego zarządzania bazami danych i zapewnienia odpowiedniego poziomu ochrony informacji.

Pytanie 9

Jaką metodę używa się w języku PHP do tworzenia komentarza obejmującego więcej niż jedną linijkę?

A. <!-- -->
B. //
C. #
D. /* */
W języku PHP, użycie bloków komentarzy za pomocą składni /* */ jest standardowym sposobem na zapisanie wielolinijnych komentarzy. Ta metoda pozwala na umieszczanie tekstu komentarza w wielu liniach, co jest szczególnie przydatne w przypadku dłuższych objaśnień kodu. Komentarze pozwalają programistom na dokumentowanie funkcji, metod lub fragmentów kodu, co znacznie zwiększa przejrzystość i zrozumiałość kodu dla innych deweloperów. Przykładowo, można ich używać w następujący sposób: /* To jest komentarz, który może zajmować wiele linii. Możesz go używać do szczegółowego opisu funkcji lub zmiennych. */ Praktyka korzystania z opisowych komentarzy jest zgodna z najlepszymi standardami programowania, ponieważ zwiększa czytelność i ułatwia pracę w zespołach. Komentarze są nieocenione w trakcie konserwacji kodu, ponieważ pozwalają na szybsze zrozumienie intencji autora, a także na łatwiejsze wprowadzenie zmian w przyszłości. Warto również pamiętać, że komentarze nie wpływają na wydajność aplikacji, ponieważ są ignorowane przez interpreter PHP w trakcie wykonywania skryptu.

Pytanie 10

Użycie standardu ISO-8859-2 ma na celu zapewnienie prawidłowego wyświetlania

A. polskich znaków, takich jak: ś, ć, ń, ó, ą
B. symboli matematycznych
C. specjalnych znaków przeznaczonych dla języka kodu strony
D. znaków zarezerwowanych dla języka opisu strony
Wybór znaków matematycznych jako celu kodowania w standardzie ISO-8859-2 jest błędny, ponieważ ten standard nie koncentruje się na symbolach matematycznych, a raczej na literach i znakach typowych dla języków łacińskich, w tym polskiego. Mylne jest również stwierdzenie, że ISO-8859-2 jest używane do wyświetlania znaków specjalnych dla języka kodu strony, ponieważ te znaki są ogólnie obsługiwane przez różne standardy kodowania, w tym UTF-8, a ich obecność w ISO-8859-2 jest ograniczona. W przypadku znaków zarezerwowanych dla języka opisu strony, takich jak HTML, ich interpretacja nie zależy od konkretnego kodowania, lecz od zgodności z określonymi standardami HTML i CSS. Warto zwrócić uwagę, że wiele osób zapomina o różnicy między kodowaniem a samym językiem programowania; kodowanie dotyczy sposobu reprezentacji znaków, podczas gdy języki programowania definiują logikę oraz składnię. Często stosowanym błędem jest założenie, że każda strona internetowa musi wykorzystywać ISO-8859-2, co nie jest prawdą, zwłaszcza w dobie globalizacji i różnorodności językowej, gdzie coraz powszechniejsze staje się kodowanie UTF-8, które jest bardziej elastyczne i obsługuje szerszy zakres znaków.

Pytanie 11

Funkcja, która wywołuje samą siebie to

A. iteracja
B. rekurencja
C. dziedziczenie
D. hermetyzacja
Rekurencja to technika programistyczna, w której funkcja wywołuje samą siebie w celu rozwiązania problemu. Jest to szczególnie użyteczne w sytuacjach, gdy problem można podzielić na mniejsze, podobne podproblemy. Przykładem rekurencji może być obliczanie silni liczby. Silnia n (n!) jest definiowana jako n * (n-1)!, co oznacza, że obliczenie silni dla n wymaga obliczenia silni dla n-1, aż do osiągnięcia podstawowego przypadku, którym jest 0! = 1. Rekurencja ma zastosowanie w wielu algorytmach, w tym w wyszukiwaniu binarnym, sortowaniu przez scalanie oraz w rozwiązywaniu problemów związanych z drzewami, takich jak przechodzenie przez struktury drzewiaste. Ważne jest, aby prawidłowo zdefiniować warunki zakończenia rekurencji, aby uniknąć nieskończonego wywoływania funkcji, co prowadzi do przekroczenia limitu stosu. Rekurencja jest często stosowana w językach programowania takich jak Python, Java i C++, a jej zrozumienie jest kluczowe dla każdego programisty, który chce efektywnie rozwiązywać złożone problemy.

Pytanie 12

Poniższe zapytanie zwróci

SELECT COUNT(cena) FROM uslugi;
A. liczbę wszystkich cen usług w tabeli
B. wszystkie wartości cen usług w tabeli
C. średnią wartość cen usług w tabeli
D. łączną wartość cen usług w tabeli
Zapytanie SQL "SELECT COUNT(cena) FROM uslugi;" jest skonstruowane w taki sposób, że używa funkcji agregującej COUNT, która zlicza liczbę niepustych wartości w kolumnie "cena" w tabeli "uslugi". Oznacza to, że wynik tego zapytania to liczba wierszy, w których kolumna "cena" nie jest pusta. Używanie funkcji COUNT jest standardową praktyką w SQL, gdy chcemy uzyskać ilość rekordów spełniających określone kryteria. W kontekście analizy danych, zrozumienie tego typu zapytań jest kluczowe, ponieważ pozwala na efektywne zbieranie statystyk, które mogą być później wykorzystane do podejmowania decyzji biznesowych. Na przykład, jeśli firma prowadzi usługi i chce wiedzieć, ile z nich ma przypisaną cenę, to to zapytanie dostarczy tej informacji. Warto także zwrócić uwagę, że funkcja COUNT jest często używana w połączeniu z innymi funkcjami agregującymi, takimi jak SUM czy AVG, w celu uzyskania bardziej kompleksowego obrazu danych.

Pytanie 13

Istnieje tabela programisci z polami: id, nick, ilosc_kodu, ocena. Wartość w polu ilosc_kodu przedstawia liczbę linii kodu, które dany programista stworzył w określonym miesiącu. Aby obliczyć całkowitą liczbę linii kodu napisanych przez wszystkich programistów, należy zastosować następujące polecenie

A. SELECT SUM(ocena) FROM ilosc_kodu;
B. SELECT SUM(ilosc_kodu) FROM programisci;
C. SELECT MAX(ilosc_kodu) FROM programisci;
D. SELECT COUNT(programisci) FROM ilosc_kodu;
Pierwsza z błędnych odpowiedzi, "SELECT COUNT(programisci) FROM ilosc_kodu;" zawiera fundamentalny błąd, gdyż funkcja COUNT() nie jest odpowiednia, gdy chcemy zsumować wartości liczby linii kodu. Funkcja COUNT() zlicza wiersze, ale nie sumuje wartości w kolumnach. Użycie jej w tym kontekście prowadzi do nieprawidłowych wyników i jest sprzeczne z zamiarem analizy danych. Z kolei odpowiedź "SELECT SUM(ocena) FROM ilosc_kodu;" łączy nieadekwatne elementy; pole "ocena" nie ma związku z analizowaną sumą linii kodu, co skutkuje brakiem sensu w kontekście zapytania. Warto zauważyć, że w SQL każda kolumna musi być właściwie zdefiniowana w kontekście używanych funkcji, a mieszanie danych z różnych pól bez logicznego uzasadnienia to typowy błąd myślowy. Ostatnia odpowiedź, "SELECT MAX(ilosc_kodu) FROM programisci;" także nie spełnia wymagań, ponieważ funkcja MAX() zwraca maksymalną wartość, a nie sumę. W praktyce, takie błędy mogą prowadzić do mylnych wniosków na temat produktywności zespołu, szczególnie gdy zapytania są używane do podejmowania decyzji biznesowych. Kluczowe jest, aby zrozumieć semantykę każdej funkcji SQL oraz zastosować je w odpowiednich kontekstach, co jest istotne dla skutecznej analizy danych w każdej organizacji.

Pytanie 14

W języku SQL, aby usunąć wszystkie rekordy z tabeli, nie eliminując jej samej, można skorzystać z polecenia

A. UPDATE
B. DROP
C. TRUNCATE
D. ALTER
Polecenie TRUNCATE w języku SQL jest używane do usunięcia wszystkich danych z tabeli w sposób szybki i efektywny, bez potrzeby usuwania samej tabeli. TRUNCATE działa na poziomie struktury bazy danych, co oznacza, że nie zapisuje informacji o usuniętych rekordach w dzienniku transakcji, co czyni operację znacznie szybszą w porównaniu do innych metod, takich jak DELETE. W praktyce, gdy chcesz zresetować tabelę do stanu pustego, TRUNCATE jest najlepszym wyborem. Przykładem zastosowania może być sytuacja, gdy tabela tymczasowa zawiera dane, które nie są już potrzebne po zakończeniu procesu przetwarzania. W takim przypadku użycie polecenia TRUNCATE pozwala na szybkie usunięcie wszystkich rekordów, a sama struktura tabeli pozostaje nienaruszona do przyszłego użycia. Dobrą praktyką jest również stosowanie TRUNCATE w sytuacjach, gdzie nie potrzebujemy zachować historii operacji na danych, co zwiększa wydajność bazy danych. Zgodnie z zaleceniami standardów SQL, TRUNCATE jest bardziej odpowiednie do operacji na dużych zbiorach danych, gdyż minimalizuje czas operacji i obciążenie systemu.

Pytanie 15

Jaką instrukcję pętli stosuje się do przeprowadzenia określonej liczby operacji na obiekcie lub zmiennej, która nie jest tablicą?

A. if
B. foreach
C. for
D. switch
Instrukcja pętli 'for' jest jednym z najczęściej używanych narzędzi programistycznych, które pozwala na wykonywanie określonej liczby operacji na zmiennej. Kluczową cechą pętli 'for' jest jej zdolność do precyzyjnego zdefiniowania liczby iteracji, co czyni ją idealną do zadań, w których liczba powtórzeń jest znana z góry. Na przykład, jeśli chcemy iterować po liczbach od 1 do 10 i wyświetlić każdą z nich, możemy użyć pętli 'for' w następujący sposób: 'for (int i = 1; i <= 10; i++) { System.out.println(i); }'. Takie podejście pozwala na łatwe zarządzanie zmiennymi oraz kontrolowanie mocy obliczeniowej programu. Pętla 'for' jest również bardzo elastyczna i może być stosowana w różnych kontekstach, takich jak przetwarzanie danych w tablicach czy lista elementów. W kontekście najlepszych praktyk, ważne jest, aby używać pętli 'for' tam, gdzie jest to najbardziej odpowiednie, unikając jej stosowania w sytuacjach, gdy mamy do czynienia z kolekcjami obiektów, które mogą wymagać bardziej zaawansowanych technik iteracyjnych. Zrozumienie zastosowania pętli 'for' jest kluczowe dla każdego programisty, który chce efektywnie zarządzać iteracjami w swoich aplikacjach.

Pytanie 16

Fragment tabeli gory prezentuje polskie łańcuchy górskie oraz ich najwyższe szczyty. Przedstaw kwerendę, która oblicza średnią wysokość szczytów dla każdego łańcucha górskiego.

Ilustracja do pytania
A. SELECT pasmo, COUNT(wysokosc) FROM gory ORDER BY pasmo
B. SELECT pasmo, AVG(wysokosc) FROM gory LIMIT pasmo
C. SELECT pasmo, SUM(wysokosc) FROM gory GROUP BY pasmo
D. SELECT pasmo, AVG(wysokosc) FROM gory GROUP BY pasmo
Prawidłowa odpowiedź: SELECT pasmo, AVG(wysokosc) FROM gory GROUP BY pasmo; jest właściwa, ponieważ pozwala na wyliczenie średniej wysokości szczytów dla każdego pasma górskiego indywidualnie. Kwerenda ta wykorzystuje klauzulę GROUP BY, która grupuje rekordy na podstawie kolumny pasmo, co jest niezbędne do uzyskania agregatów danych w SQL. Funkcja AVG() jest używana do obliczania średniej wartości w grupie, co w tym przypadku odnosi się do średniej wysokości szczytów. W praktyce takie zapytania są często używane w analizie danych, gdzie istnieje potrzeba podsumowania informacji w sposób umożliwiający wyciąganie wniosków na podstawie agregacji danych. Ważne jest również zrozumienie, że bez klauzuli GROUP BY funkcja AVG() obliczyłaby średnią z całej tabeli, a nie w ramach poszczególnych pasm. Dlatego poprawne użycie tej klauzuli jest kluczowe w kontekście uzyskania precyzyjnych wyników grupowania danych w relacyjnych bazach danych. Tego rodzaju operacje są fundamentalne w analizie danych i raportowaniu biznesowym, gdzie wymagana jest konsolidacja informacji z podziałem na różne kategorie czy segmenty.

Pytanie 17

W HTML-u utworzono formularz. Jaki efekt działania kodu zostanie pokazany przez przeglądarkę, jeśli w drugie pole użytkownik wprowadził tekst "ala ma kota"?

Ilustracja do pytania
A. B
B. D
C. C
D. A
Odpowiedź B jest prawidłowa, ponieważ pokazuje typowy sposób renderowania formularza HTML z elementem wyboru i polem hasła w przeglądarce. W kodzie HTML widzimy element select z trzema opcjami wyboru. Po zaznaczeniu jednej z opcji, jak Kraków, tworzy się rozwijane menu, które jest widoczne na obrazie jako pole z wybraną wartością. Drugim elementem formularza jest pole input typu password. Ten typ pola zamienia wpisany tekst na znaki maskujące, takie jak kropki lub gwiazdki, co widzimy na obrazie w odpowiedzi B. To jest standardowe zachowanie przeglądarek w przypadku pól hasła, mające na celu ochronę prywatności. W kodzie HTML nie ma elementów typu checkbox ani radio, co eliminowałoby inne prezentacje danych, takie jak checkboxy czy przyciski radiowe. Dobrą praktyką jest używanie pól hasła w formularzach tam, gdzie wymagane jest wprowadzenie danych, które powinny być chronione. Odpowiednie użycie elementów HTML zwiększa użyteczność i bezpieczeństwo aplikacji internetowej i jest zgodne z konwencjami projektowania UI.

Pytanie 18

W języku JavaScript należy uzyskać dostęp do elementu w pierwszym akapicie podanego kodu HTML. Jak można to zrobić za pomocą funkcji

<p>pierwszy paragraf</p>
<p>drugi paragraf</p>
<p>trzeci paragraf</p>
...
A. getElement('p');
B. getElementByClassName('p.1')[0];
C. getElementByTagName('p')[0];
D. getElementById('p1');
Wariant getElement('p') jest niepoprawny, ponieważ nie istnieje w JavaScript żadna funkcja o takiej nazwie. Odwoływanie się do elementów DOM w JavaScript wymaga stosowania precyzyjnych i zgodnych z dokumentacją metod, takich jak getElementById, getElementsByTagName czy querySelector. Kolejna opcja, getElementById('p1'), jest błędna w kontekście tego pytania, ponieważ getElementById wymaga podania unikalnego identyfikatora ID, który w tym przypadku nie został określony w kodzie HTML. Użycie tej metody odnosiłoby się do elementu posiadającego atrybut id równy 'p1', co nie pasuje do przedstawionego kodu. Z kolei getElementByClassName('p.1') jest niepoprawne z kilku powodów. Po pierwsze, funkcja ta szuka elementów na podstawie klasy, a w kodzie HTML nie ma klasy o nazwie 'p.1'. Po drugie, format 'p.1' sugeruje błędne użycie znaków, ponieważ kropka jest separatorem w nazwach klas, a nie ich częścią. Poprawne odwołanie do elementu pierwszego paragrafu wymaga zastosowania jednej z metod iterujących po elementach, jak getElementsByTagName, która zwraca listę elementów o danym tagu, a następnie użycia indeksowania, aby precyzyjnie wskazać pierwszy element tej listy. Zrozumienie tych różnic i odpowiednie stosowanie metod JavaScript jest kluczowe dla efektywnego zarządzania elementami DOM i tworzenia dynamicznych stron WWW. Zwracanie uwagi na poprawne identyfikatory, klasy i struktury metod to fundament przy pracy z JavaScript i DOM, który pozwala na uniknięcie wielu powszechnie popełnianych błędów.

Pytanie 19

Polecenie w języku SQL w formie ALTER TABLE 'miasta' ADD 'kod' text?

A. w tabeli miasta modyfikuje nazwę kolumny kod na text
B. wprowadza do tabeli nową kolumnę o nazwie kod typu text
C. zmienia nazwę tabeli miasta na kod
D. dodaje do tabeli dwie kolumny o nazwach: kod i text
Wszystkie pozostałe odpowiedzi są błędne z kilku powodów. Pierwsza z nich sugeruje, że polecenie zmienia nazwę tabeli 'miasta' na 'kod', co jest nieprawdziwe. W SQL, aby zmienić nazwę tabeli, używa się polecenia RENAME TABLE lub ALTER TABLE z odpowiednimi argumentami, a nie polecenia ADD, które służy wyłącznie do dodawania nowych kolumn. Kolejna fałszywa odpowiedź stwierdza, że dodaje dwie kolumny o nazwach 'kod' i 'text'. W rzeczywistości polecenie ALTER TABLE dodaje tylko jedną kolumnę, co jest wyraźnie widoczne w zapytaniu. W przypadku, gdybyśmy chcieli dodać więcej niż jedną kolumnę, musielibyśmy użyć oddzielnych poleceń ADD dla każdej kolumny lub zdefiniować je razem w pojedynczym poleceniu, co również nie ma miejsca w tym przykładzie. Ostatnia niepoprawna odpowiedź sugeruje, że w tabeli 'miasta' następuje zmiana nazwy kolumny 'kod' na 'text'. Tego rodzaju operacja wymagałaby użycia polecenia RENAME COLUMN, a nie ADD. Polecenie ADD nie zmienia istniejących kolumn, lecz dodaje nowe, co jest fundamentalnym zrozumieniem działania komendy ALTER TABLE. Dlatego wszystkie te odpowiedzi są technicznie błędne i nie oddają rzeczywistego działania zapytania SQL.

Pytanie 20

Kolumna, która pełni funkcję klucza głównego w tabeli, powinna

A. zawierać unikalne wartości
B. zawierać wartości liczbowe
C. być innego rodzaju niż inne kolumny
D. posiadać ciągłą numerację
Klucz główny w tabeli bazy danych to naprawdę ważny element. To taki unikalny identyfikator, który pozwala na jednoznaczne rozróżnianie rekordów. Dzięki temu unikamy dublowania danych, co jest istotne, żeby wszystko było jasne i klarowne, bo jak byśmy mieli dwa takie same rekordy, to mogłoby być sporo zamieszania. Na przykład w tabeli 'Klienci' klucz główny to np. numery PESEL czy jakieś unikalne identyfikatory klientów. W praktyce stosuje się też różne standardy, jak SQL, które pomagają ustawić te klucze jako ograniczenia. To sprawia, że nasze dane są bezpieczniejsze i bardziej poprawne. No i tak z doświadczenia, najlepiej jest, jak klucz główny jest prosty, może jako liczba całkowita, bo wtedy wszystko działa szybciej. Podsumowując, unikalność klucza głównego to podstawa, żeby mieć pewność, że nasze dane są spójne i wiarygodne. To kluczowe w każdym systemie bazodanowym.

Pytanie 21

W ramce przedstawiono kod JavaScript z błędem logicznym. Program powinien wypisywać informację, czy liczby są sobie równe czy nie, lecz nie wykonuje tego. Wskaż odpowiedź, która dotyczy błędu.

var x = 5;
var y = 3;
if (x = y)     document.getElementById("demo").innerHTML = 'zmienne są równe';
else         document.getElementById("demo").innerHTML = 'zmienne się różnią';
A. Nieprawidłowo zadeklarowano zmienne.
B. Instrukcje wewnątrz sekcji if oraz else powinny być zamienione miejscami.
C. W klauzuli if występuje przypisanie zamiast porównania.
D. Przed klauzulą else nie powinno być średnika.
Z rozważanych odpowiedzi można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące składni języka JavaScript. Po pierwsze, deklaracja zmiennych w prezentowanym kodzie jest prawidłowa. W JavaScript, zmienne można zadeklarować za pomocą słów kluczowych var, let lub const. W tym przypadku, zmienne x i y są prawidłowo zadeklarowane za pomocą słowa kluczowego var. Co więcej, klauzula else w JavaScript nie powinna być poprzedzona średnikiem. Średnik w JavaScript jest używany do oddzielenia instrukcji i nie jest wymagany po klauzuli else. Również instrukcje wewnątrz sekcji if i else nie powinny być zamienione miejscami - błąd polega na używaniu operatora przypisania zamiast operatora porównania. Nieporozumienie dotyczące operatorów jest częstym błędem, który można uniknąć poprzez zrozumienie różnicy między operatorem przypisania (=) a operatorem porównania (== lub ===) w JavaScript.

Pytanie 22

Gdzie są rejestrowane błędy interpretacji kodu PHP?

A. w oknie edytora, w którym pisany jest kod PHP
B. w podglądzie zdarzeń systemu Windows
C. nigdzie, są pomijane przez przeglądarkę oraz interpreter kodu PHP
D. w logu, jeśli zostanie ustawiony odpowiedni parametr w pliku php.ini
Błędy interpretacji kodu PHP są zapisywane w logach, które można aktywować poprzez ustawienie odpowiednich parametrów w pliku konfiguracyjnym php.ini. Wartości takiego parametru jak 'log_errors' muszą być ustawione na 'On', aby zapisywanie błędów było możliwe. Dodatkowo, należy określić lokalizację pliku logów za pomocą parametru 'error_log'. Dzięki temu, gdy wystąpią błędy, będą one rejestrowane w wyznaczonym pliku, co jest kluczowe dla późniejszej diagnostyki i debugowania aplikacji. Na przykład, programista, który rozwija aplikację internetową, może analizować te logi, aby zidentyfikować błędy w kodzie, co pozwala na szybsze wprowadzenie poprawek. Zgodnie z dobrymi praktykami w branży, logowanie błędów jest niezbędne, aby utrzymać wysoką jakość kodu i zapewnić jego niezawodność. Właściwe konfigurowanie logów jest szczególnie ważne w środowiskach produkcyjnych, gdzie błędy mogą wpływać na doświadczenia użytkowników.

Pytanie 23

Aby w tabeli praca, tworzonej w SQL, dodać warunek w kolumnie stawka, który nakazuje przyjmowanie dodatnich wartości rzeczywistych mniejszych niż 50, należy zastosować zapis

A. ... stawka float CHECK(stawka IN (0, 50.00))
B. ... stawka float CHECK(stawka>0 AND stawka<50.00)
C. ... stawka float CHECK(stawka BETWEEN 0 AND 50.00)
D. ... stawka float CHECK(stawka>0 OR stawka<50.00)
Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi wykorzystuje operator IN, który nie jest odpowiedni dla tego przypadku. Operator IN służy do sprawdzania, czy wartość znajduje się w zbiorze dozwolonych wartości. W kontekście stawki, nie ma sensu ograniczać się tylko do wartości 0 i 50.00, ponieważ chcemy, by 'stawka' mogła przyjmować wiele wartości w przedziale od 0 do 50, a nie tylko te dwa. Kolejna odpowiedź stosuje operator OR, co prowadzi do błędnej interpretacji wymagań. Użycie OR oznacza, że 'stawka' mogłaby być większa od 0 lub mniejsza od 50, co w efekcie pozwalałoby na wprowadzenie wartości, które nie spełniają założonego kryterium, takich jak liczby ujemne. Ostatnia z odpowiedzi używa operatora BETWEEN, który również nie jest odpowiedni, ponieważ tworzy zakres od 0 do 50, co nie spełnia warunku, że stawka musi być większa od 0. Zatem, wszystkie trzy odpowiedzi nie zapewniają poprawnej weryfikacji danych w kolumnie 'stawka' w tabeli SQL, co jest kluczowe dla utrzymania jakości i integralności danych.

Pytanie 24

Jakiego znacznika w HTML użyjemy, aby uzyskać tekst wyświetlany czcionką o stałej szerokości znaku, który również uwzględnia dodatkowe spacje, tabulacje oraz znaki końca linii?

A. <pre>…</pre>
B. <ins>…</ins>
C. <code>…</code>
D. <blockquote>…</blockquote>
Znaczniki <code>, <ins> i <blockquote> mają swoje unikalne zastosowania, ale nie nadają się do zachowania formatowania tekstu, jak to robi <pre>. Znacznik <code> jest przeznaczony do oznaczania fragmentów kodu, jednak nie utrzymuje przestrzeni i formatowania. Kiedy używasz <code>, przeglądarka wyświetli tekst w inny sposób, ale nie uwzględni dodatkowych odstępów lub tabulacji, co może prowadzić do nieczytelności w przypadku dłuższych fragmentów kodu. Z kolei znacznik <ins> służy do wskazywania wstawionego tekstu, co ma znaczenie w kontekście edycji lub zmian, ale nie zmienia jego formatowania ani nie zachowuje układów, co ogranicza jego użyteczność w przypadku tekstów wymagających precyzyjnego formatowania. Wreszcie, <blockquote> jest używane do cytowania dłuższych fragmentów tekstu z innego źródła, co również nie związane jest z zachowaniem konkretnego formatowania, a jego celem jest raczej stylistyczne wyróżnienie cytatu. W praktyce, mylenie tych znaczników może prowadzić do frustracji użytkowników, którzy oczekują zachowania konkretnych układów, zwłaszcza w kontekście programowania lub prezentacji danych. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy znacznik ma swoje specyficzne zastosowanie i powinien być używany zgodnie z jego przeznaczeniem, aby zapewnić spójność i czytelność prezentowanych treści.

Pytanie 25

W języku PHP chcąc wyświetlić ciąg n znaków @, należy użyć funkcji

A. function znaki($znak, $n){
   for($i = 0; $i < $n; $i++)
     print($znak);
}
znaki(@, $n);

B. function znaki($i){
   for($i = 0; $i < $n; $i++)
     print("@");
}
znaki($i);

C. function znaki($znak, $n){
   for($i = 0; $i < $n; $i++)
     print($znak);
}
znaki($n);

D. function znaki($znak, $n){
   for($i = 0; $i < $n; $i++)
     print($znak);
}
znaki("@", $n);
A. C.
B. B.
C. A.
D. D.
Właśnie wybrałeś odpowiedź D i jest to absolutnie poprawne. W języku PHP, funkcja, o której mówimy, jest standardowym sposobem wyświetlania ciągu n znaków. Działa to poprzez użycie dwóch argumentów: znaku, który ma być wyświetlony, i liczby n, która określa, ile razy ten znak powinien zostać wyświetlony. W tym przypadku, użyto znaku '@'. Następnie, w pętli for, zmienna $i jest inkrementowana od 0 do n-1, a funkcja print wyświetla znak. To jest dobrym przykładem praktycznego zastosowania pętli w PHP, które są niezwykle przydatne w wielu różnych scenariuszach, od generowania list do manipulowania danymi. Pamiętaj, że zrozumienie, jak działa ta konkretna funkcja, może pomóc Ci lepiej zrozumieć, jak działają pętle i funkcje print w PHP.

Pytanie 26

Warunek zapisany w języku PHP wyświetli liczbę, gdy

Ilustracja do pytania
A. jest to liczba parzysta
B. wynik dzielenia danej liczby przez 2 jest równy 0
C. jest to liczba pierwsza
D. jest to liczba dodatnia
Odpowiedź jest prawidłowa ponieważ wyrażenie $liczba % 2 == 0 w języku PHP wykorzystuje operator reszty z dzielenia który sprawdza czy liczba po podzieleniu przez 2 ma resztę równą zero. Taki warunek jest spełniony wyłącznie dla liczb parzystych które z definicji dzielą się bez reszty przez 2. W programowaniu rozpoznawanie liczb parzystych jest często stosowane w algorytmach które wymagają specyficznego przetwarzania danych takich jak sortowanie czy filtrowanie. Warto również zauważyć że używanie operatora modulo (%) w takich przypadkach jest uznawane za dobrą praktykę branżową ze względu na jego czytelność i efektywność. Przykładem praktycznego zastosowania może być np. generowanie naprzemiennego koloru tła w tabelach aby zwiększyć ich czytelność co jest powszechnie stosowane w aplikacjach webowych. Zrozumienie tego konceptu jest fundamentalne w programowaniu ponieważ pozwala na tworzenie bardziej dynamicznych i elastycznych aplikacji które potrafią reagować na różne stany danych.

Pytanie 27

Baza danych, która fizycznie znajduje się na wielu komputerach, lecz logicznie postrzegana jako całość, opiera się na architekturze

A. abstrakcyjną
B. relacyjną
C. lokalną
D. rozproszoną
Wybór architektury relacyjnej, abstrakcyjnej czy lokalnej do opisu systemu, w którym baza danych jest rozproszona, wskazuje na pewne nieporozumienia w zakresie terminologii i koncepcji baz danych. Architektura relacyjna odnosi się do struktury baz danych, w której dane są przechowywane w tabelach oraz powiązaniach między nimi, a nie do fizycznego rozmieszczenia danych. Systemy relacyjne mogą być wdrażane zarówno w architekturze lokalnej, jak i rozproszonej. Abstrakcyjna architektura danych dotyczy natomiast sposobów modelowania, które są niezależne od konkretnej technologii i nie odnoszą się bezpośrednio do fizycznego rozproszenia danych. Z kolei architektura lokalna odnosi się do sytuacji, w której wszystkie komponenty systemu są umieszczone w jednym miejscu, co zdecydowanie wyklucza możliwość rozproszenia danych. W praktyce, nieprawidłowy wybór architektury może prowadzić do problemów z wydajnością, dostępnością i skalowalnością systemu. Często mylone są pojęcia związane z architekturą baz danych i ich implementacją, co może skutkować błędnymi decyzjami projektowymi i trudnościami w zarządzaniu danymi. Dobrze jest zrozumieć, że architektura rozproszona nie tylko zwiększa wydajność, ale również poprawia bezpieczeństwo i dostępność danych, co czyni ją odpowiednim wyborem dla nowoczesnych systemów przetwarzania danych.

Pytanie 28

W języku CSS zapis

h2 {background-color: green;}
spowoduje, że kolor zielony będzie dotyczył:
A. czcionki nagłówka drugiego stopnia
B. tła tekstu nagłówka drugiego stopnia
C. czcionki każdego nagłówka na stronie
D. tła całej strony
Odpowiedź, że kolor zielony będzie dotyczył tła tekstu nagłówka drugiego stopnia, jest poprawna. W kodzie CSS, zapis <b>h2 {background-color: green;}</b> oznacza, że wszystkie elementy <h2> na stronie będą miały tło w kolorze zielonym. W praktyce oznacza to, że każdy nagłówek drugiego stopnia będzie miał zielone tło, co może być użyteczne do wyróżnienia sekcji na stronie. Warto zauważyć, że stylowanie tła nagłówków może poprawić czytelność i estetykę dokumentu, zwłaszcza w sytuacjach, gdy chcemy podkreślić różne sekcje treści. Dobrą praktyką w CSS jest także używanie klas i identyfikatorów do bardziej precyzyjnego stylowania, co pozwala na unikanie konfliktów z innymi stylami na stronie. Dodatkowo, można eksperymentować z różnymi kolorami i przezroczystościami, aby uzyskać unikalne efekty wizualne, co jest szczególnie ważne w nowoczesnym projektowaniu stron internetowych.

Pytanie 29

Jakiego znacznika w języku HTML nie można użyć do wstawienia grafiki dynamicznej na stronę?

A. style="margin-bottom: 0cm;"><embed>
B. <strike>
C. style="margin-bottom: 0cm;"><img>
D. <object>
Odpowiedź <strike> jest poprawna, ponieważ ten znacznik w HTML nie jest przeznaczony do umieszczania grafiki dynamicznej. Element <strike> służy do styli tekstu, oznaczając, że tekst jest skreślony. Nie ma on właściwości ani zdolności renderowania mediów, takich jak obrazy czy animacje. W praktyce, w przypadku potrzeby dodania grafiki dynamicznej, zaleca się używanie znaczników takich jak <img> do statycznych obrazów, <embed> lub <object> do multimediów, które mogą obejmować wideo lub interaktywne elementy. Standardy HTML5 definiują, że elementy te powinny być wykorzystywane do wstawiania różnorodnych formatów medialnych, co zapewnia lepszą dostępność i zgodność z przeglądarkami. Zrozumienie odpowiednich zastosowań tych znaczników jest kluczowe dla tworzenia semantycznych i funkcjonalnych stron internetowych, co jest podstawą dobrych praktyk w web designie.

Pytanie 30

Jakie oznaczenie powinno się zastosować, aby umieścić film na stronie internetowej?

A. <movie>
B. <video>
C. <audio>
D. <media>
Znacznik <video> jest właściwym elementem HTML używanym do osadzania filmów na stronach internetowych. Jest on częścią standardu HTML5, który wprowadził nowoczesne podejścia do multimediów w sieci. Umożliwia on nie tylko osadzanie wideo, ale także dostosowywanie jego odtwarzania, takie jak automatyczne odtwarzanie, powtarzanie oraz kontrolowanie głośności. Przykład użycia znacznika <video>: <video src='film.mp4' controls>Odtwarzacz wideo</video>. Warto również dodać atrybuty, takie jak 'controls', które dodają przyciski do odtwarzania, pauzowania i regulacji głośności, co znacząco poprawia użyteczność dla użytkowników. Dobrą praktyką jest również używanie atrybutu 'poster' do określenia miniatury, która będzie wyświetlana przed rozpoczęciem odtwarzania, co przyciąga uwagę i zwiększa estetykę strony. Znacznik <video> wspiera różne formaty plików, takie jak MP4, WebM i Ogg, co zapewnia szeroką kompatybilność z różnymi przeglądarkami internetowymi, co jest kluczowe w dzisiejszym zróżnicowanym środowisku online.

Pytanie 31

Zawarte polecenie SQL wykonuje

UPDATE Uczen SET id_klasy = id_klasy + 1;
A. powiększyć wartość pola Uczen o jeden
B. zwiększyć o jeden wartość w kolumnie id_klasy dla wszystkich rekordów tabeli Uczen
C. ustalić wartość kolumny id_klasy na 1 dla wszystkich rekordów w tabeli Uczen
D. ustalić wartość pola Uczen na 1
Polecenie SQL, które analizujemy, to: `UPDATE Uczen SET id_klasy = id_klasy + 1;`. Jego celem jest zwiększenie wartości w kolumnie `id_klasy` o jeden dla wszystkich rekordów w tabeli `Uczen`. Wykorzystanie operacji `SET` w poleceniu `UPDATE` umożliwia modyfikację istniejących danych w bazie. W tym przypadku każda wartość w kolumnie `id_klasy` zostaje powiększona o jeden. To technika często stosowana przy aktualizacjach, gdzie potrzebujemy inkrementować wartości, np. w przypadku liczników, numeracji czy przesuwania pozycji. Stosowanie `UPDATE` zgodnie z dobrymi praktykami wymaga ostrożności, zwłaszcza przy operacjach masowych, aby unikać niezamierzonych zmian w danych. Ważne jest, aby przed wykonaniem takich operacji upewnić się, że kopia zapasowa danych jest dostępna, a operacja została przetestowana w środowisku testowym, aby uniknąć potencjalnych problemów w środowisku produkcyjnym.

Pytanie 32

W JavaScript metoda getElementById odnosi się do

A. klasy zdefiniowanej w CSS
B. znacznika HTML o podanej nazwie klasy
C. zmiennej numerycznej
D. znacznika HTML o wskazanym id
Metoda getElementById w JavaScript jest kluczowym narzędziem do interakcji z modelowaniem DOM (Document Object Model). Służy do uzyskiwania dostępu do pojedynczego elementu HTML na podstawie jego atrybutu id, co jest zgodne z zasadą unikalności identyfikatorów w dokumencie HTML. Dzięki temu programiści mogą stosunkowo łatwo manipulować pojedynczymi elementami, co jest istotne w dynamicznych aplikacjach internetowych. Przykładem zastosowania tej metody może być zmiana tekstu w elemencie <h1>, gdzie używamy getElementById('myHeader').innerHTML = 'Nowy nagłówek';. Zgodnie z dobrymi praktykami, powinno się unikać używania zduplikowanych id w dokumencie, aby zapewnić, że metoda ta zawsze zwraca jeden, a nie wiele elementów. Warto również pamiętać, że w przypadku braku elementu o podanym id, metoda zwróci null, co powinno być uwzględnione w logice aplikacji, aby uniknąć błędów. Użycie tej metody jest standardem w programowaniu JavaScript i stanowi fundament dla wielu bardziej zaawansowanych technik manipulacji DOM.

Pytanie 33

Który link jest poprawnie sformułowany?

A. <a href="http://strona.pl">strona</a>
B. <a href=http://strona.pl>strona</a>
C. <a href="http::/strona.pl>strona</a>
D. <a src="/www.strona.pl">strona</a>
Odpowiedź <a href="http://strona.pl">strona</a> jest poprawna, ponieważ używa atrybutu "href" do definiowania odnośnika. Atrybut ten jest standardem w języku HTML i służy do określenia docelowego adresu URL, do którego ma prowadzić link. W przypadku tej odpowiedzi, składnia jest prawidłowa: adres URL jest umieszczony w cudzysłowach, a prefiks HTTP jest poprawny. W praktyce, poprawne użycie atrybutu href jest kluczowe dla zapewnienia, że użytkownicy mogą bezproblemowo nawigować po stronie internetowej. Na przykład, w dokumentacji HTML5, wyraźnie zaznaczone jest, że atrybut href powinien być używany, aby wskazać lokalizację zasobu. W rezultacie, stosując tę poprawną składnię, można uniknąć potencjalnych błędów w działaniu strony oraz poprawić jej dostępność, co jest istotne z punktu widzenia najlepszych praktyk webowych oraz SEO.

Pytanie 34

Który z akapitów został zapisany w wskazanym stylu, zakładając, że pozostałe właściwości akapitu mają wartości domyślne?

Ilustracja do pytania
A. Efekt 4
B. Efekt 3
C. Efekt 1
D. Efekt 2
Odpowiedź Efekt 3 jest poprawna, ponieważ odzwierciedla wszystkie zadane style CSS. Styl zawiera padding 20px co oznacza, że wewnętrzna przestrzeń wokół tekstu w paragrafie powinna wynosić 20 pikseli. Daje to efekt przestrzeni pomiędzy tekstem a obramowaniem. Kolor tekstu został ustawiony na niebieski co powoduje, że sam tekst przyjmuje niebieską barwę. Parametr font-weight jest ustawiony na 900 co oznacza, że tekst powinien być bardzo pogrubiony. Obecnie jest to maksymalna wartość dla własności font-weight w standardzie CSS która powoduje, że tekst wygląda na bardzo wyrazisty i wyróżnia się na tle innych elementów. Dodatkowo border ustawiono na 1px solid co oznacza, że paragraf powinien mieć jednolitą linię o grubości jednego piksela otaczającą jego obszar. Wszystkie te style są poprawnie zastosowane w Efekcie 3 gdzie tekst jest niebieski bardzo pogrubiony z przestrzenią 20 pikseli do obramowania oraz otoczony cienką linią. Taki styl jest często wykorzystywany w projektach stron internetowych dla wyraźnego wyróżnienia ważnych sekcji co zgodne jest z dobrymi praktykami projektowania interfejsów użytkownika.

Pytanie 35

W języku PHP istnieje funkcja, która pozwala na weryfikację, czy dany ciąg stanowi część innego ciągu, to

A. strstr()
B. trim()
C. strlen()
D. strtok()
Funkcja strstr() w języku PHP jest używana do wyszukiwania pierwszego wystąpienia jednego ciągu (substringu) w innym ciągu. Kiedy użyjesz tej funkcji, zwróci ona fragment oryginalnego ciągu, zaczynając od miejsca, w którym znaleziono szukany substring, aż do końca ciągu. Przykładowo, jeśli wywołasz strstr('programowanie w PHP', 'w'), otrzymasz 'w PHP'. Jest to bardzo przydatne, gdy chcemy sprawdzić, czy dany ciąg zawiera inny ciąg, a także uzyskać kontekst, w którym ten substring występuje. W praktyce, strstr() może być używana w sytuacjach takich jak walidacja danych wejściowych, parsowanie tekstu, a także w implementacjach funkcjonalności wyszukiwania. Zastosowanie strstr() jest zgodne z dobrymi praktykami programowania, ponieważ pozwala na efektywne operacje na ciągach tekstowych, przy minimalnym ryzyku błędów, co zwiększa czytelność i utrzymanie kodu.

Pytanie 36

W języku PHP zapisano fragment kodu działającego na bazie MySQL. Jego zadaniem jest wypisanie

$z = mysqli_query($db, "SELECT ulica, miasto, kod_pocztowy FROM adresy");
$a = mysqli_fetch_row($z);
echo "$a[1], $a[2]";
A. ulicy i miasta ze wszystkich zwróconych rekordów.
B. miasta i kodu pocztowego z pierwszego zwróconego rekordu.
C. miasta i kodu pocztowego ze wszystkich zwróconych rekordów.
D. ulicy i miasta z pierwszego zwróconego rekordu.
Niestety, wybrałeś niepoprawną odpowiedź. W twoim fragmencie kodu PHP, wykonujesz zapytanie SQL, które wybiera kolumny 'ulica', 'miasto', 'kod pocztowy' z tabeli 'adresy'. Następnie używasz funkcji mysqli_fetch_row(), która pobiera pierwszy zwrócony rekord jako indeksowaną tablicę. Funkcja echo wyświetla drugi i trzeci element tej tablicy (indeksy 1 i 2), które odpowiadają kolumnom 'miasto' i 'kod pocztowy'. Niepoprawne odpowiedzi sugerują, że twój kod wypisze 'ulicę i miasto' lub 'miasto i kod pocztowy' ze wszystkich zwróconych rekordów, co jest nieprawdą. Niezrozumienie, jak funkcje PHP działają z MySQL i jaki jest ich wynik, może prowadzić do poważnych błędów w kodzie. Wskazane jest dokładne zrozumienie, jakie dane są zwracane przez SQL i jak je przetwarzać w PHP.

Pytanie 37

W języku PHPnie ma możliwości

A. obróbka informacji przechowywanych w bazie danych
B. zmienianie dynamiczne treści strony HTML w przeglądarce
C. przetwarzanie danych z formularzy
D. tworzenie dynamicznej zawartości strony internetowej
Pomimo powszechnej wiedzy o zastosowaniach PHP, istnieje pewne nieporozumienie dotyczące jego funkcji w kontekście dynamicznych zmian na stronach internetowych. PHP jest używane do przetwarzania danych po stronie serwera, co oznacza, że jego zadaniem jest generowanie treści, które są następnie wysyłane do przeglądarki użytkownika. Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi sugeruje, że PHP może przetwarzać dane zgromadzone w bazie danych, co jest prawdą, jednak nie odnosi się do sedna pytania. PHP efektywnie współpracuje z bazami danych za pomocą zapytań SQL, ale to, co jest zwracane, to statyczny kod HTML. W kontekście generowania dynamicznej zawartości strony, PHP może być użyte do stworzenia HTML, ale nie do jego późniejszej modyfikacji w przeglądarce. Odpowiedź dotycząca generowania dynamicznej zawartości nie uwzględnia, że zmiany te są wynikiem działania PHP przed wysłaniem danych do klienta. Kolejna odpowiedź, sugerująca, że PHP może bezpośrednio zmieniać HTML w przeglądarkach, myli funkcjonalności języka. Nowoczesne aplikacje webowe często wykorzystują JavaScript do interakcji z użytkownikiem po załadowaniu strony, co pozwala na dynamiczne zmiany bez konieczności ponownego ładowania strony. Również przetwarzanie danych formularzy jest zadaniem, które PHP wykonuje, ale dotyczy to głównie zbierania i przesyłania danych do serwera, a nie modyfikacji treści na stronie po jej załadowaniu. Podsumowując, kluczowym aspektem jest zrozumienie, że PHP jest językiem po stronie serwera, a wszelkie dynamiczne interakcje w przeglądarkach powinny być zarządzane za pomocą technologii klienckich, takich jak JavaScript, co jest zgodne z aktualnymi standardami tworzenia aplikacji webowych.

Pytanie 38

Jak kwerenda SQL przedstawiona w ramce wpłynie na tabelę pracownicy?

ALTER TABLE pracownicy MODIFY plec char(9);
A. Doda kolumnę plec ze znakowym typem danych o stałej długości 9
B. Zmieni typ danych kolumny plec na znakowy o stałej długości 9
C. Zmieni typ danych kolumny plec na znakowy o zmiennej długości 9
D. Doda kolumnę plec ze znakowym typem danych o zmiennej długości 9
Jak widzisz, polecenie SQL ALTER TABLE pracownicy MODIFY plec char(9) zmienia typ kolumny plec na CHAR o stałej długości 9 znaków. To znaczy, że wszystkie wartości w tej kolumnie będą miały dokładnie 9 znaków. Jeśli dana wartość będzie krótsza, to automatycznie dopełni się spacjami. W praktyce to jest przydatne, gdy musimy mieć dane zawsze w tej samej długości, na przykład przy kodach pocztowych czy numerach identyfikacyjnych. Twoja odpowiedź jest poprawna, ponieważ mówi dokładnie o tym, co się dzieje przy użyciu MODIFY, a typ CHAR wskazuje, że mamy do czynienia z danymi o stałej długości. Wiesz, czasami w aplikacjach biznesowych trzeba mieć dane w jednolitej formie, bo to ułatwia ich przetwarzanie i porównywanie. Dlatego tak ważne jest, żeby znać różne typy danych i ich zastosowania podczas projektowania baz danych.

Pytanie 39

W języku CSS istnieje możliwość wstawienia stylów wewnątrz dokumentu HTML, używając znacznika

A. <body>
B. <style>
C. <head>
D. <meta>
Element <style> umożliwia osadzenie stylów CSS bezpośrednio w dokumencie HTML. Jest on umieszczany w sekcji <head> strony, co pozwala na łatwe zarządzanie wyglądem strony bez potrzeby korzystania z zewnętrznych plików CSS. Przykładowo, aby ustawić kolor tła i czcionki dla całej strony, można użyć następującego kodu:<style>body { background-color: lightblue; color: darkblue; }</style>. W ten sposób można szybko zmieniać styl elementów, co jest szczególnie przydatne w prototypowaniu i tworzeniu małych projektów, gdzie nie jest konieczne segregowanie stylów w osobnych plikach. Z punktu widzenia standardów W3C, umieszczanie CSS w sekcji <style> jest zgodne z dobrymi praktykami, zwłaszcza w kontekście wydajności ładowania strony. Należy jednak pamiętać, że dla większych projektów zaleca się korzystanie z zewnętrznych plików CSS, co umożliwia lepszą organizację kodu oraz ponowne użycie stylów w różnych stronach.

Pytanie 40

Debugger to narzędzie wykorzystywane do

A. optymalizacji pamięci zajmowanej przez aplikację
B. identyfikacji błędów w kodzie programu
C. oceny szybkości działania programu
D. analizy właściwości programu
Debugger to narzędzie, które odgrywa kluczową rolę w procesie tworzenia oprogramowania, umożliwiając programistom identyfikację i naprawę błędów w kodzie. Główną funkcją debuggera jest pozwolenie na analizę działania programu na poziomie linii kodu, co umożliwia użytkownikowi śledzenie wykonania programu, monitorowanie wartości zmiennych oraz sprawdzanie logiki warunkowej. Użycie debuggera pozwala na wykrywanie błędów w czasie rzeczywistym, co jest niezwykle istotne, zwłaszcza w przypadku aplikacji, które muszą działać na różnych platformach i z różnymi danymi wejściowymi. Przykładem może być programowanie w języku Python, gdzie debugger umożliwia krokowe przechodzenie przez kod, co pomaga zrozumieć proces wykonania i zidentyfikować miejsca, gdzie występują nieprawidłowości. Dobrym zwyczajem jest korzystanie z debuggera na wczesnych etapach tworzenia oprogramowania, aby zminimalizować późniejsze problemy w fazie testowania i wdrażania.