Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Asystentka stomatologiczna
  • Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
  • Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 20:38
  • Data zakończenia: 7 grudnia 2025 20:56

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakim narzędziem dokonuje się pomiaru szerokości łuków zębowych?

A. cyrkiel ortodontyczny
B. dozymetr
C. przyrząd Willisa
D. negatoskop
Cyrkiel ortodontyczny jest specjalistycznym narzędziem wykorzystywanym w ortodoncji do precyzyjnego pomiaru szerokości łuków zębowych. Jego konstrukcja pozwala na dokładne dopasowanie do kształtu łuku, co jest kluczowe w procesie planowania leczenia ortodontycznego. Przykładowo, podczas diagnozowania i projektowania aparatu ortodontycznego, specjalista może użyć cyrkiela do zmierzenia odległości między punktami kontaktowymi zębów, co umożliwia lepsze dopasowanie aparatu do indywidualnych potrzeb pacjenta. W praktyce, dokładne pomiary przy użyciu cyrkiela ortodontycznego są niezbędne, aby zapewnić skuteczność leczenia oraz komfort pacjenta. Standardy branżowe, takie jak wytyczne Amerykańskiego Towarzystwa Ortodontycznego, podkreślają istotność precyzyjnego pomiaru łuków zębowych, co czyni cyrkiel ortodontyczny niezastąpionym narzędziem w pracy ortodonty.
Pytanie 2

Dziecko przed zabiegiem dentystycznym powinno być poinformowane

A. o długości igły iniekcyjnej, która będzie używana
B. o następnych etapach zabiegu oraz upewnić się, że nie będzie odczuwało bólu
C. o następnych etapach zabiegu oraz o sytuacjach, w których może odczuwać ból
D. o składzie chemicznym stosowanych leków
Informowanie dziecka o kolejnych etapach zabiegu stomatologicznego oraz sytuacjach, w których może odczuwać ból, jest kluczowym elementem procesu przygotowania pacjenta do procedury. Taka komunikacja pozwala na zminimalizowanie lęku oraz niepewności, co jest szczególnie ważne w przypadku dzieci. Standardy opieki stomatologicznej podkreślają, że wprowadzenie pacjenta w kontekst zabiegu, wyjaśnienie krok po kroku, co się wydarzy i jakie mogą być odczucia, zwiększa komfort i współpracę ze strony dziecka. Przykładem może być opisanie, że na początku lekarz znieczuli miejsce zabiegu, co może wiązać się z lekkim ukłuciem. W ten sposób dziecko nie jest zaskoczone i lepiej radzi sobie z sytuacją. Takie podejście również wspiera budowanie zaufania do lekarza, co jest nieocenione w kontekście długofalowej opieki stomatologicznej. Zgodnie z zaleceniami American Academy of Pediatric Dentistry, właściwa komunikacja z młodym pacjentem ma kluczowe znaczenie dla zmniejszenia lęku i napięcia, co przekłada się na pozytywne doświadczenia związane z wizytami stomatologicznymi.
Pytanie 3

Na jakich zębach znajduje się dodatkowy guzek określany jako guzek Carabellego?

A. Zębach kłów
B. Zębach siekaczy centralnych
C. Zębach pierwszych górnych trzonowych
D. Zębach trzonowych dolnych
Guzek Carabellego jest dodatkowym guzkiem, który może występować na pierwszych górnych trzonowych zębach, a jego obecność jest wynikiem genetycznych uwarunkowań w rozwoju zębów. Jest to struktura anatomiczna, która może być spotykana w różnych populacjach, aczkolwiek jej występowanie nie jest powszechne. Guzek ten zlokalizowany jest na powierzchni żującej zęba, co może mieć wpływ na funkcję żucia oraz estetykę. Wiedza o występowaniu guzka Carabellego jest istotna w stomatologii, szczególnie w kontekście diagnostyki i planowania leczenia. W praktyce stomatologicznej, podczas analizowania zdjęć rentgenowskich, dentysta powinien rozpoznawać takie cechy anatomiczne, aby uniknąć błędów diagnostycznych. Dodatkowo, zrozumienie morfologii zębów oraz ich różnych wariantów jest kluczowe dla opracowywania planów leczenia endodontycznego i protetycznego, co zgodne jest z zasadami dobrych praktyk stomatologicznych.
Pytanie 4

W celu zabezpieczenia wycisku alginatowego do przewozu do pracowni techniki dentystycznej, należy go

A. owinąć wilgotną ligniną i włożyć do torby foliowej
B. zdezynfekować i umieścić w torbie foliowej
C. umieścić w naczyniu z wodą
D. zapakować w pojemnik z środkiem dezynfekującym
Odpowiedź, która mówi o dezynfekcji i pakowaniu wycisku alginatowego w torebkę foliową, jest poprawna, ponieważ zgodnie z obowiązującymi standardami w technice dentystycznej, kluczowe jest zapewnienie odpowiednich warunków transportu materiałów biologicznych. Wyciski alginatowe są szczególnie podatne na zanieczyszczenia mikrobiologiczne, dlatego przed ich transportem do laboratorium technicznego powinny być poddane dezynfekcji, aby zminimalizować ryzyko przeniesienia patogenów. Dezynfekcja wycisku polega na zastosowaniu odpowiednich preparatów, które nie uszkadzają materiału, ale skutecznie eliminują bakterie i wirusy. Po dezynfekcji, wycisk należy starannie zapakować w torebkę foliową, co chroni go przed mechanicznymi uszkodzeniami oraz kontaktami z innymi materiałami, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi. Przykładem może być użycie torebek z zamkiem strunowym, które zapewniają dodatkową szczelność. Takie podejście nie tylko zabezpiecza wycisk, ale również spełnia wymogi sanitarno-epidemiologiczne dotyczące transportu materiałów diagnostycznych.
Pytanie 5

W strefie transferu w zespole dentystycznym

A. przekazywane są narzędzia.
B. siedzi operator.
C. znajduje się asystor.
D. siedzi asystentka stomatologiczna.
Transferowa strefa pracy zespołu stomatologicznego to obszar, w którym kluczowe jest płynne przekazywanie narzędzi i materiałów pomiędzy członkami zespołu. Odpowiedź "przekazywane są narzędzia" jest poprawna, ponieważ w tej strefie asystentka stomatologiczna oraz lekarz muszą efektywnie współpracować, aby zapewnić pacjentowi odpowiednią opiekę i komfort. Przykładem może być sytuacja, w której lekarz wykonuje zabieg stomatologiczny i potrzebuje konkretnego narzędzia, takiego jak wiertło czy kleszcze. W momencie, gdy jego ręce są zajęte, asystentka powinna niezwłocznie przekazać potrzebne narzędzie, co minimalizuje przerwy w pracy i zwiększa efektywność zabiegu. Dobrą praktyką w miejscu pracy staje się również szkolenie zespołu w zakresie komunikacji niewerbalnej, co pozwala na szybką i precyzyjną wymianę narzędzi. W związku z tym transferowa strefa pracy jest zorganizowana z myślą o komfortowej i sprawnej współpracy, co jest zgodne z zasadami ergonomii i optymalizacji procesów w gabinetach stomatologicznych.
Pytanie 6

W trakcie udzielania pierwszej pomocy osobie doświadczającej ataku padaczki, kluczowym działaniem, które powinno zostać podjęte przez współpracujących - lekarza dentystę oraz asystentkę stomatologiczną, jest

A. administrowanie hydrokortyzonu
B. ochrona głowy przed urazami
C. ustawienie pacjenta w pozycji półsiedzącej
D. umieszczenie twardego przedmiotu między łukami zębowymi
Zabezpieczenie głowy pacjenta przed urazem jest kluczowym działaniem podczas ataku padaczki. Osoby udzielające pierwszej pomocy, takie jak lekarz dentysta i asystentka stomatologiczna, powinny mieć na uwadze, że drgawki mogą prowadzić do niekontrolowanych ruchów, co zwiększa ryzyko urazów głowy. W praktyce można to osiągnąć poprzez umieszczenie pod głową pacjenta miękkiego podkładu, np. poduszki lub odzieży, co amortyzuje ewentualne uderzenia. Warto pamiętać, że podczas ataku padaczki pacjent nie powinien być przetrzymywany na siłę ani ograniczany, co mogłoby dodatkowo zwiększyć ryzyko kontuzji. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Rady Resuscytacji, kluczowe jest również zapewnienie, aby otoczenie pacjenta było wolne od twardych i ostrych przedmiotów, które mogłyby spowodować urazy. Ostatecznie, po ustąpieniu ataku, pacjent powinien być umieszczony w pozycji na boku, co zapobiega zadławieniu się w przypadku wymiotów. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie pierwszej pomocy i powinny być znane każdemu pracownikowi służby zdrowia.
Pytanie 7

Iniekcje są inaczej nazywane

A. stymulantami dziąseł
B. uzupełnieniami protetycznymi
C. wstrzyknięciami
D. inhalacjami
Iniekcje to termin odnoszący się do procedury wstrzykiwania substancji do organizmu, co jest powszechnie stosowane w medycynie oraz stomatologii. Wstrzyknięcia mogą obejmować podawanie leków, szczepionek, czy znieczuleń. Stosowanie tej techniki jest szczególnie ważne w przypadku pacjentów wymagających szybkiego działania farmakologicznego, jak na przykład w leczeniu bólu czy w sytuacjach nagłych. W kontekście stomatologicznym, iniekcje są niezbędne do znieczulenia miejscowego przed przeprowadzeniem zabiegów, takich jak ekstrakcje zębów czy leczenie kanałowe. W praktyce, zastosowanie iniekcji zgodnie z wytycznymi i standardami, jak np. technika asceptyczna, jest kluczowe dla zminimalizowania ryzyka infekcji oraz zapewnienia bezpieczeństwa pacjenta. Dodatkowo, znajomość różnych rodzajów iniekcji, takich jak iniekcje domięśniowe czy podskórne, oraz ich odpowiednie zastosowanie ma fundamentalne znaczenie w zapewnieniu skuteczności terapii.
Pytanie 8

Worek na odpady medyczne, w którym znajduje się jednorazowy wkład do spluwaczki użyty w trakcie zabiegu, powinien być oznaczony kodem

A. 18 01 08
B. 18 01 04
C. 18 01 03
D. 18 01 10
Odpowiedzi, które zostały wybrane jako niepoprawne, odnoszą się do różnych kategorii odpadów, które nie pasują do opisanego przypadku odpadów z jednorazowych wkładów do spluwaczek. Na przykład kod 18 01 04 klasyfikuje odpady medyczne, które są także niebezpieczne, ale dotyczą takich, które nie mają kontaktu z krwią, co nie odpowiada sytuacji z wkładami, które mogą zawierać zakaźne płyny ustrojowe. Podobnie, kod 18 01 10 dotyczy innych kategorii odpadów medycznych, takich jak odpady z laboratoriów, a nie bezpośrednio odpady z użycia sprzętu jednorazowego. Natomiast kod 18 01 08 odnosi się do odpadów, które nie są bezpośrednio dotyczące materiałów używanych w czasie zabiegów, a bardziej do tych, które pochodzą z działania terapeutycznego. Wybór niewłaściwego kodu może prowadzić do błędów w utylizacji i stwarzać zagrożenie dla zdrowia ludzi oraz środowiska. Prawidłowe oznaczenie odpadów jest kluczowe, aby uniknąć ich niewłaściwego traktowania, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i ochrony zdrowia publicznego. Dlatego ważne jest, aby pracownicy służby zdrowia mieli odpowiednią wiedzę na temat klasyfikacji odpadów i stosowali się do standardów branżowych.
Pytanie 9

Chlorek etylu w formie aerozolu powinien być przygotowany

A. do występowania uogólnionej nadwrażliwości zębów
B. do oceny żywotności miazgi zębów
C. do wybielania zębów martwych
D. do dezynfekcji kanałów korzeniowych
Wybór odpowiedzi dotyczących znoszenia uogólnionej nadwrażliwości zębów, odkażania kanałów korzeniowych czy wybielania zębów żywych, wskazuje na niedostateczne zrozumienie zastosowania chlorku etylu w stomatologii. Chlorek etylu nie jest stosowany do znoszenia nadwrażliwości zębów, ponieważ jego działanie polega na znieczuleniu nerwów w miazdze, a nie na redukcji wrażliwości zębów w kontekście nadwrażliwości dentystycznej, która zazwyczaj wymaga zastosowania innych substancji, takich jak pasty z fluorkiem czy środki desensytyzujące. Jeżeli chodzi o odkażanie kanałów korzeniowych, stosuje się do tego specjalistyczne środki antyseptyczne, takie jak NaOCl (podchloryn sodu), które skutecznie eliminują bakterie, podczas gdy chlorek etylu nie ma takich właściwości. Również problem wybielania zębów żywych jest niepoprawny, albowiem chlorek etylu nie ma zastosowania w procedurach wybielania, które zwykle polegają na zastosowaniu nadtlenków. Działania te ilustrują często spotykane nieporozumienia dotyczące właściwego zastosowania substancji chemicznych w stomatologii, co może prowadzić do niebezpiecznych praktyk i nieskutecznych terapii, dlatego tak ważne jest zrozumienie specyficznych właściwości i zastosowań każdego z preparatów w kontekście ich klinicznego użycia.
Pytanie 10

Jak głównie powinno się zachować w sytuacji, gdy pacjent ma krwawienie z nosa?

A. Lekko pochylić głowę pacjenta do przodu, nałożyć zimny kompres na kark.
B. Przechylić głowę pacjenta do tyłu i umieścić mu zimny kompres na czole.
C. Mocno przechylić głowę pacjenta do tyłu i ucisnąć nozdrza.
D. Położyć poszkodowanego na plecach z zimnym kompresem na czoło.
W przypadku krwawienia z nosa kluczowe jest, aby pacjent delikatnie pochylił głowę do przodu. Taka pozycja pozwala ograniczyć odpływ krwi do gardła, co jest istotne, aby uniknąć ryzyka aspiracji krwi, co może prowadzić do powikłań, takich jak kaszel lub duszność. Położenie zimnego okładu na kark może pomóc w złagodzeniu bólu i zmniejszeniu obrzęku poprzez działanie chłodzące. Dodatkowo, stosowanie zimnego okładu może działać na naczynia krwionośne, powodując ich zwężenie, co przyczynia się do zwolnienia krwawienia. Zgodnie z wytycznymi dotyczących pierwszej pomocy i postępowania w przypadku krwawień, ważne jest także, aby unikać odchylania głowy do tyłu, ponieważ to może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Zrozumienie i umiejętność stosowania tych zasad jest kluczowe w sytuacjach nagłych, a ich praktyczne zastosowanie może znacznie wpłynąć na bezpieczeństwo pacjenta.
Pytanie 11

W metodzie pracy na cztery ręce, kluczowym punktem odniesienia dla wszelkich ruchów adaptacyjnych zarówno lekarza, jak i asysty jest

A. jama ustna pacjenta
B. poduszka podgłówka fotela
C. krzesełko lekarza
D. linia łącząca oczy asysty z ustami pacjenta
W technice pracy na cztery ręce, kluczowym elementem jest to, że wszystkie ruchy lekarza oraz asysty powinny koncentrować się na jamie ustnej pacjenta. Taki model pracy zapewnia nie tylko efektywność, ale i bezpieczeństwo podczas zabiegów stomatologicznych. Kiedy asysta wspiera lekarza, jej ruchy powinny synchronizować się z potrzebami lekarza, który najczęściej wykonuje precyzyjne działania w obrębie jamy ustnej. Przykładowo, asysta może przygotować instrumenty lub materiały w taki sposób, aby lekarz miał do nich łatwy dostęp, co minimalizuje czas potrzebny na wykonanie zabiegu oraz zwiększa komfort pacjenta. Praktyki te są zgodne z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Stomatologicznego, które podkreślają znaczenie współpracy w zespole stomatologicznym. Użycie odpowiednich technik i narzędzi w kontekście jamy ustnej pacjenta pozwala na skuteczniejsze zarządzanie przestrzenią roboczą, co jest niezbędne w dążeniu do jak najwyższej jakości usług stomatologicznych.
Pytanie 12

W systemie Viohla ząb stały oznaczony jest numerem 47

A. dolny drugi trzonowiec prawy
B. górny drugi przedtrzonowiec prawy
C. dolny drugi przedtrzonowiec prawy
D. górny drugi trzonowiec lewy
Odpowiedź 'dolny drugi trzonowiec prawy' jest poprawna, ponieważ w systemie Viohla numer 47 odnosi się konkretnie do tego zęba. W klasyfikacji Viohla, która jest powszechnie używana w stomatologii, zęby są oznaczane na podstawie ich lokalizacji w jamie ustnej oraz ich rodzaju. Dolny drugi trzonowiec prawy znajduje się w dolnej łuku zębowym po prawej stronie. Zęby trzonowe pełnią kluczową rolę w procesie żucia, a ich poprawne zidentyfikowanie jest istotne dla diagnozowania problemów stomatologicznych oraz planowania leczenia. Przykładowo, wiedza na temat numeracji zębów jest niezbędna podczas wykonywania zdjęć rentgenowskich czy planowania zabiegów protetycznych. Stosowanie systemu Viohla zapewnia uniwersalność i przejrzystość komunikacji wśród specjalistów, co przekłada się na lepszą jakość usług stomatologicznych. Dlatego znajomość numeracji zębów oraz ich lokalizacji w jamie ustnej jest fundamentem zarówno dla praktyków, jak i dla studentów stomatologii.
Pytanie 13

Aby wykonać wycisk górny u pacjenta, który ma jedynie zęby przednie, trzeba przygotować łyżkę wyciskową z podniebienną częścią i zewnętrznymi krawędziami

A. niskimi w odcinku przednim, wysokimi w bocznych odcinkach
B. wysokimi w części przedniej, niskimi w bocznych odcinkach
C. niskimi w odcinku przednim
D. wysokimi w bocznych odcinkach
Wybór niskich krawędzi w odcinku przednim, wysokich w odcinkach bocznych, lub innych nieprawidłowych konfiguracji łyżki wyciskowej może prowadzić do wielu problemów w trakcie pobierania wycisków, co w konsekwencji negatywnie wpłynie na proces protetyczny. Niskie krawędzie w odcinku przednim mogą powodować niestabilność łyżki, co skutkuje nieprecyzyjnym odwzorowaniem kształtu zębów i struktury tkanek miękkich. Umożliwia to powstawanie błędów w wymiarach, które mogą prowadzić do źle dopasowanych uzupełnień protetycznych. Wysokie krawędzie w odcinkach bocznych z kolei mogą ograniczać przestrzeń dla tkanek miękkich, co może wywoływać dyskomfort u pacjenta i prowadzić do podrażnień. Przygotowanie wycisku w oparciu o niewłaściwe proporcje krawędzi zewnętrznych nie uwzględnia także różnic anatomicznych pomiędzy pacjentami. Tego rodzaju błędy są często wynikiem nieuwagi lub niewłaściwego zrozumienia zasad dotyczących anatomicznych wymagań pobierania wycisków. W leczeniu protetycznym kluczowe jest, aby łyżki wyciskowe były dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, co powinno wynikać z dogłębnej analizy stanu uzębienia oraz anatomii jamy ustnej.
Pytanie 14

Preparat do dezynfekcji, który wykazuje skuteczność przeciwko prątkom, jest oznaczony jako

A. F
B. Tbc
C. B
D. V
Preparat dezynfekcyjny o działaniu prątkobójczym oznaczony jako Tbc (tuberkulobójczy) jest kluczowym elementem w walce z zakażeniami prątkami gruźlicy. Oznaczenie to wskazuje, że dany preparat skutecznie eliminuje Mycobacterium tuberculosis, bakterie odpowiedzialne za gruźlicę, która jest poważnym zagrożeniem zdrowotnym na całym świecie. Preparaty te są szczególnie istotne w placówkach medycznych, gdzie ryzyko zakażeń jest podwyższone, zwłaszcza w kontekście procedur diagnostycznych i terapeutycznych. W praktyce, stosowanie środków Tbc jest zalecane w pomieszczeniach, w których pacjenci z podejrzeniem lub potwierdzonym zakażeniem gruźlicą są leczeni. W kontekście standardów, zgodnie z wytycznymi WHO dotyczącymi kontroli zakażeń, preparaty Tbc powinny być używane w przypadku dezynfekcji powierzchni mających kontakt z pacjentami oraz sprzętem medycznym. Prawidłowe stosowanie takich środków dezynfekcyjnych nie tylko wpływa na bezpieczeństwo pacjentów, ale również personelu medycznego, redukując ryzyko rozprzestrzeniania się infekcji. Warto również zauważyć, że skuteczność takich preparatów zależy od ich czasu kontaktu z powierzchnią oraz stężenia środka aktywnego.
Pytanie 15

Która z strzykawek jest przeznaczona do realizacji znieczuleń śródwięzadłowych?

A. Record
B. Karpula
C. Citoject
D. Luer
Wybór innych strzykawek, takich jak Luer, Karpula czy Record, nie jest odpowiedni do wykonywania znieczuleń śródwięzadłowych z kilku powodów, które mają fundamentalne znaczenie w kontekście anestezjologii. Strzykawka Luer, choć popularna i szeroko stosowana w różnych procedurach medycznych, została zaprojektowana głównie do podawania płynów i nie jest specjalnie dostosowana do precyzyjnego wstrzykiwania leków w obszarze międzyzębodołowym. Wykorzystanie jej w tym kontekście może prowadzić do niepożądanych skutków, takich jak niewłaściwe umiejscowienie leku, co w rezultacie nie zapewni oczekiwanego efektu znieczulenia. Strzykawka Karpula, z kolei, jest przeznaczona do znieczuleń dentystycznych, lecz nie jest tak precyzyjna jak Citoject w kontekście znieczuleń śródwięzadłowych, co może skutkować niedostatecznym znieczuleniem. Z kolei strzykawka Record, choć również używana w stomatologii, nie oferuje tej samej specyfiki i precyzji, co narzędzie Citoject. Mylne jest również założenie, że każda strzykawka może być używana zamiennie w różnych procedurach medycznych; każda z nich ma swoje określone zastosowania, a ich niewłaściwe użycie może prowadzić do powikłań oraz obniżenia standardów bezpieczeństwa pacjentów. Właściwy dobór narzędzi jest kluczowy dla skuteczności i bezpieczeństwa procedur medycznych.
Pytanie 16

Jakie genetyczne konsekwencje wywołuje promieniowanie rentgenowskie?

A. miejscowe uszkodzenia skóry
B. aberracje chromosomowe w komórkach rozrodczych
C. nowotwory złośliwe
D. zmętnienie soczewek oraz zaćma
Aberracje chromosomowe w komórkach rozrodczych są uznawane za jeden z kluczowych genetycznych skutków promieniowania rentgenowskiego. W wyniku ekspozycji na promieniowanie jonizujące, takie jak promieniowanie rentgenowskie, może dojść do uszkodzenia struktury DNA, co prowadzi do zmiany liczby lub struktury chromosomów. Dlatego aberracje chromosomowe mogą przyczyniać się do rozwoju różnych schorzeń genetycznych oraz nowotworów. Praktyczne znaczenie tej wiedzy jest ogromne, zwłaszcza w kontekście ochrony zdrowia, diagnostyki i terapii. W medycynie, szczególnie w onkologii, zrozumienie skutków promieniowania jest kluczowe dla opracowywania strategii ochrony pacjentów oraz personelu medycznego przed szkodliwymi skutkami promieniowania. Przykładem mogą być procedury radioterapeutyczne, gdzie starannie kontrolowane dawki promieniowania są stosowane z myślą o minimalizacji ryzyka powstawania aberracji chromosomowych. W kontekście standardów branżowych, organizacje takie jak ICRP (Międzynarodowa Komisja Ochrony Radiologicznej) zalecają regularne monitorowanie i ocenę ryzyka związane z promieniowaniem, co wpływa na poprawę praktyk klinicznych i ochronę zdrowia publicznego.
Pytanie 17

Pacjent siedzący na krześle, czekający na zabieg, nagle stracił krążenie. Jakie czynności powinny być podjęte jako pierwsze, by mu pomóc?

A. Zostawić pacjenta na krześle, obserwować go i chronić jego głowę
B. Zsunąć pacjenta z krzesła, dbając o bezpieczeństwo kończyn górnych i dolnych
C. Zostawić pacjenta na krześle i podtrzymywać go, aby nie upadł
D. Zsunąć pacjenta z krzesła, osłaniając jego głowę
Pozostawienie pacjenta na krześle w sytuacji zatrzymania krążenia to podejście, które może prowadzić do poważnych konsekwencji. W takim przypadku pacjent nie jest w stanie zadbać o swoją drogę oddechową, co zwiększa ryzyko niedotlenienia i uszkodzenia mózgu. Chronienie głowy pacjenta w tej sytuacji nie jest wystarczające, ponieważ nie zabezpiecza go przed możliwością upadku oraz nie pozwala na skuteczne rozpoczęcie resuscytacji. Ochrona kończyn górnych i dolnych, o której mowa w niektórych odpowiedziach, jest nieistotna w kontekście priorytetowych działań mających na celu przywrócenie krążenia. Pozostawienie pacjenta na krześle i podtrzymywanie go jedynie wydłuża czas, w którym nie podejmowane są pilne działania ratunkowe. Zgodnie z wytycznymi w zakresie pierwszej pomocy, kluczowe jest, aby pacjent znajdował się na twardej powierzchni, co umożliwia skuteczną resuscytację. Oczekiwanie na poprawę stanu pacjenta lub ograniczenie działań do obserwacji to typowe błędy myślowe, które mogą wynikać z braku wiedzy na temat pilności odpowiednich działań ratunkowych w przypadku zatrzymania krążenia. Każda minuta jest kluczowa, a opóźnienie w rozpoczęciu RKO może prowadzić do nieodwracalnych następstw zdrowotnych.
Pytanie 18

Próchnicę, która rozwija się wokół lub pod wcześniej założonym wypełnieniem stałym, nazywamy

A. podminowującą
B. wtórną
C. początkową
D. okrężną
Odpowiedź 'wtórna' jest poprawna, ponieważ próchnica wtórna odnosi się do procesu demineralizacji tkanek zęba, który występuje w obrębie lub pod wypełnieniem stałym. Taka sytuacja pojawia się, gdy bakterie dostają się do szczelin pomiędzy wypełnieniem a zębem, co prowadzi do dalszej degradacji materiału zębowego. Przykładem może być pacjent z wypełnieniem amalgamatowym, u którego po kilku latach obserwuje się rozwój próchnicy wtórnej w okolicach brzegów wypełnienia. Dobre praktyki stomatologiczne zalecają regularne kontrole, aby monitorować stan wypełnień i wczesne wykrywanie potencjalnych problemów, co może zapobiec poważniejszym uszkodzeniom zębów. Warto również podkreślić znaczenie właściwej higieny jamy ustnej oraz technik szczotkowania, które pomagają w zapobieganiu powstawaniu próchnicy wtórnej.
Pytanie 19

Zawroty głowy, uczucie głodu oraz nadmierna potliwość u pacjenta mogą wskazywać na

A. hiperglikemię
B. hiperkalemię
C. hipoglikemię
D. atak paniki
Zawroty głowy, napad głodu i spocona skóra mogą być mylone z innymi stanami, takimi jak atak paniki, hiperkalemia oraz hiperglikemia. Atak paniki często wywołuje szereg objawów, w tym przyspieszone bicie serca, duszność czy uczucie utraty kontroli, jednak nie jest związany bezpośrednio z poziomem glukozy we krwi. Osoby doświadczające ataku paniki mogą odczuwać intensywny lęk, co może prowadzić do wrażenia zawrotów głowy, ale przyczyna jest psychologiczna, a nie biochemiczna. Hiperkalemia, czyli podwyższony poziom potasu, może prowadzić do zaburzeń rytmu serca i osłabienia mięśni, ale nie wiąże się z objawami głodu ani zawrotami głowy w typowy sposób. Z kolei hiperglikemia, czyli wysoki poziom glukozy we krwi, skutkuje innymi objawami, takimi jak zwiększone pragnienie, częste oddawanie moczu oraz zmęczenie. Wysoki poziom glukozy nie powoduje napadów głodu ani objawów hipoglikemii, co może prowadzić do mylnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi stanami oraz znajomość ich objawów, aby odpowiednio reagować w sytuacjach kryzysowych. Dobre praktyki dotyczące monitorowania poziomu glukozy oraz świadomości objawów hipoglikemii mogą znacząco wpłynąć na bezpieczeństwo pacjentów, zwłaszcza tych z przewlekłymi schorzeniami metabolicznymi.
Pytanie 20

Wskaź, która metoda kontroli procesu sterylizacji jest najbardziej wiarygodna, wskazując na eliminację mikroorganizmów?

A. Metoda fizyczna
B. Metoda biologiczna
C. Metoda chemiczna
D. Ocena wizualna
Metoda biologiczna jest najpewniejszą kontrolą procesu sterylizacji, ponieważ wykorzystuje żywe kultury mikroorganizmów jako wskaźniki skuteczności sterylizacji. W tym podejściu stosuje się spory, na przykład bakterii Bacillus stearothermophilus lub Bacillus subtilis, które są odporne na procesy sterylizacji. Po przeprowadzeniu cyklu sterylizacji, próbki są hodowane w odpowiednich warunkach, a brak wzrostu mikroorganizmów jednoznacznie potwierdza, że proces był skuteczny w zabiciu drobnoustrojów. Ta metoda jest zgodna z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO 11138, które określają wymagania dotyczące biologicznych wskaźników sterylizacji. Przykładowo w jednostkach medycznych, takich jak szpitale, regularne stosowanie biologicznych wskaźników jest zalecane jako część systematycznej kontroli jakości procesów sterylizacyjnych, co zapewnia bezpieczeństwo pacjentów oraz skuteczność stosowanych procedur.
Pytanie 21

Jakie oznaczenie w systemie FDI odnosi się do zębów stałych w zakresie drugiego sekstantu?

A. 18÷14
B. 48÷44
C. 43÷33
D. 13÷23
Odpowiedź 13÷23 odnosi się do zębów stałych w systemie FDI, gdzie pierwszy numer oznacza ćwiartkę zęba, a drugi numer wskazuje konkretne zęby w obrębie tej ćwiartki. Zakres 13÷23 obejmuje zęby górne siekacze po stronie prawej i lewej, a w tym przypadku drugi sekstant oznacza identyfikację zębów w górnym łuku zębowym. Poprawne rozumienie systemu FDI jest istotne w praktyce stomatologicznej, ponieważ umożliwia precyzyjną komunikację między specjalistami. Na przykład, w przypadku planowania leczenia ortodontycznego, znajomość oznaczeń zębów pozwala na dokładne określenie, które zęby będą wymagały interwencji. Ponadto, standardy FDI są szeroko akceptowane w międzynarodowej stomatologii, co podkreśla ich znaczenie w codziennej praktyce. Właściwe identyfikowanie zębów jest niezbędne do skutecznego diagnozowania i leczenia, a także do dokumentacji medycznej oraz edukacji pacjentów.
Pytanie 22

W celu rekonstrukcji korony zęba, w którym wykonano ubytek klasy IV według Blacka, asystentka stomatologiczna powinna zorganizować

A. pasek celuloidowy
B. formówkę białostocką
C. pasek metalowy
D. formówkę rodzaju Ivory
Wybór formówki typu Ivory, paska celuloidowego czy metalowego do odbudowy korony zęba z ubytkiem klasy IV nie jest najlepszym pomysłem i tu jest kilka powodów. Formówki typu Ivory, chociaż czasem używane, nie mają elastyczności, której potrzebujemy, zwłaszcza w przypadku ubytków o skomplikowanym kształcie, jak w klasie IV. Jeśli formówka nie przylega dobrze do zęba, mogą się pojawić niechciane luki między odbudową a zębem, co zwiększa ryzyko powstania próchnicy i może wyglądać źle. Pasek celuloidowy, chociaż użyteczny w innych sytuacjach, nie jest wystarczająco stabilny do trwałych odbudów zęba, co może prowadzić do kiepskich efektów estetycznych. Pasek metalowy też nie jest idealny, bo brakuje mu elastyczności, co może utrudnić dopasowanie w bardziej delikatnych miejscach, jak zęby przednie. Używanie niewłaściwych materiałów może sprawić, że osiągnięcie zamierzonych efektów terapeutycznych będzie trudniejsze, a to prowadzi do niższej satysfakcji pacjenta, co mija się z wysokimi standardami stomatologii. Ważne jest, żeby asystentka stomatologiczna dobrze znała różnice między materiałami i wiedziała, jak je stosować, by skutecznie wspierać lekarza w leczeniu.
Pytanie 23

Określ sposób przygotowania preparatu wodorotlenkowo-wapniowego do bezpośredniego pokrycia miazgi.

A. Na sterylną płytkę szklaną należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dodać sól fizjologiczną i wymieszać sterylną łopatką
B. Na papierek należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dolać wodę destylowaną i wymieszać sterylną łopatką
C. Na płytkę Petriego należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dodać sól fizjologiczną i wymieszać łopatką
D. Na płytkę szklaną należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dolać wodę destylowaną i wymieszać łopatką
Wybór nieodpowiednich rozwiązań do przygotowania wodorotlenku wapniowego może prowadzić do nieefektywnego zabiegu, co ma negatywny wpływ na zdrowie miazgi zębowej. Przykładowo, użycie wody destylowanej zamiast soli fizjologicznej prowadzi do braku odpowiednich właściwości osmotycznych, co może wpłynąć na stabilność chemiczną i skuteczność preparatu. Woda destylowana nie posiada tych samych właściwości, co roztwór soli fizjologicznej, przez co może nie wspierać odbudowy miazgi. Ponadto, zastosowanie płytki Petriego lub papierka jako powierzchni do przygotowania mieszanki nie zapewnia odpowiednich warunków sterylnych. Płytka szklana jest preferowana, ponieważ jest łatwa do sterylizacji i minimalizuje ryzyko kontaminacji. W praktyce dentystycznej, te błędy mogą prowadzić do poważnych komplikacji, w tym do infekcji czy niepowodzenia w leczeniu. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie standardów aseptyki oraz dobrych praktyk w przygotowaniu materiałów, co bezpośrednio wpływa na jakość zabiegu i zdrowie pacjenta.
Pytanie 24

Aby zneutralizować warstwę mazistą zębiny w trakcie przygotowywania ubytku do założenia wypełnienia kompozytowego, lekarz powinien zastosować

A. adhesive
B. primer
C. coupling
D. conditioner
Odpowiedź 'primer' jest prawidłowa, ponieważ primer, czyli podkład, odgrywa kluczową rolę w procesie przygotowania zęba do wypełnienia kompozytowego. Jego głównym zadaniem jest zneutralizowanie warstwy mazistej zębiny, która powstaje podczas obróbki mechanicznej zęba. Warstwa ta, będąca wynikiem działania narzędzi stomatologicznych, może zawierać zanieczyszczenia oraz pozostałości organiczne, które utrudniają prawidłowe przyleganie materiału wypełniającego. Primer potrafi skutecznie penetrować tę warstwę, eliminując cząsteczki mogące osłabiać wiązanie materiałów. Przykładem zastosowania jest stosowanie primerów w połączeniu z systemami adhezyjnymi, co zapewnia zwiększoną trwałość i wytrzymałość wypełnienia. Zgodnie z aktualnymi standardami w stomatologii, stosowanie primerów w zabiegach restauracyjnych uznawane jest za najlepszą praktykę, co przyczynia się do dłuższego okresu eksploatacji wypełnień kompozytowych. Dbanie o odpowiednie przygotowanie powierzchni zęba, w tym zastosowanie primeru, jest kluczowym krokiem w zapewnieniu sukcesu leczenia stomatologicznego.
Pytanie 25

Bruksizm to dolegliwość polegająca na

A. rogowaceniu zewnętrznej powłoki nabłonka dziąseł
B. nawykowym i niekontrolowanym zaciskaniu zębów
C. zbyt wczesnej utracie zębów mlecznych
D. chrapaniu oraz występowaniu bezdechu podczas snu
Bruksizm to schorzenie, które charakteryzuje się nawykowym i niekontrolowanym zaciskaniem oraz zgrzytaniem zębami, zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy. To zaburzenie może prowadzić do wielu problemów zdrowotnych, w tym bólu głowy, bólu żuchwy, a nawet uszkodzenia zębów. Osoby cierpiące na bruksizm mogą nie być świadome swojego zachowania, co sprawia, że diagnoza często następuje dopiero po zauważeniu objawów przez dentystów lub przez pacjentów samych. W praktyce ważne jest, aby osoby z bruksizmem były świadome jego potencjalnych skutków, takich jak nadmierne zużycie szkliwa, bóle stawów skroniowo-żuchwowych oraz problemy z artykulacją. W leczeniu bruksizmu stosuje się różne metody, w tym stosowanie nakładek na zęby (szyn relaksacyjnych), terapię poznawczo-behawioralną oraz techniki relaksacyjne, które mogą pomóc w redukcji stresu, co jest jednym z czynników wywołujących bruksizm. Rekomenduje się również regularne wizyty u dentysty w celu oceny stanu zdrowia jamy ustnej i wczesnego wykrywania objawów bruksizmu.
Pytanie 26

Cechą terapeutyczną Biopulpu jest

A. długotrwałe działanie kariostatyczne
B. mumifikacja tkanek miękkich
C. działanie przeciwkrwotoczne oraz działanie mające na celu mumifikację tkanek miękkich
D. działanie odontotropowe oraz bakteriobójcze dzięki intensywnemu alkalizowaniu środowiska
Biopulp to materiał stosowany w endodoncji, którego właściwości lecznicze wynikają z jego zdolności do silnego alkalizowania środowiska, co sprzyja działaniu odontotropowemu i bakteriobójczemu. Wysoka zasadowość Biopulpu neutralizuje kwasy produkowane przez bakterie, co nie tylko hamuje ich rozwój, ale również stymuluje regenerację komórek miazgi zębowej. Dzięki temu Biopulp może być skutecznie zastosowany w leczeniu nieodwracalnych stanów zapalnych miazgi oraz w przypadkach, gdzie występuje potrzeba zachowania żywej miazgi. Przykładowo, w przypadku młodych pacjentów z niedojrzałymi wierzchołkami korzeni, Biopulp staje się doskonałym rozwiązaniem, umożliwiającym rozwój korzeni przy jednoczesnym zmniejszeniu ryzyka powikłań. Pozwala to na zachowanie zęba i zwiększenie szans na jego długoterminowe zdrowie. Takie podejście jest zgodne z aktualnymi standardami w endodoncji, które promują minimalnie inwazyjne metody leczenia oraz ochronę miazgi zębowej.
Pytanie 27

Jakie materiały mogą być używane jako pasta kanałowa w terapii endodontycznej zębów mlecznych?

A. Cement wodorotlenkowo-wapniowy
B. Cement tlenkowo-siarczanowy
C. Ormocer
D. Kompomer
Cement wodorotlenkowo-wapniowy jest materiałem szczególnie rekomendowanym do stosowania jako pasta kanałowa w leczeniu endodontycznym zębów mlecznych. Jego unikalne właściwości, takie jak zdolność do wspierania gojenia miazgi oraz działanie przeciwzapalne, czynią go idealnym rozwiązaniem w przypadku zębów mlecznych, które są bardziej wrażliwe na urazy i infekcje. Cement wodorotlenkowo-wapniowy stymuluje również mineralizację i może wspomagać regenerację tkanek. W praktyce, jego zastosowanie obejmuje zarówno leczenie kanałowe zębów mlecznych, jak i jako materiał oporowy w przypadku ubytków. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi i standardami endodoncji, materiał ten powinien być preferowany, aby zwiększyć szanse na pomyślne leczenie oraz zachowanie zęba. W ciągu ostatnich lat, liczne badania potwierdziły jego skuteczność i bezpieczeństwo, co czyni go świetnym wyborem w pediatrycznej stomatologii. Przykładem zastosowania może być sytuacja, gdy dziecko zgłasza ból zęba mlecznego. Po odpowiedniej diagnostyce, zastosowanie cementu wodorotlenkowo-wapniowego daje szansę na uratowanie zęba i uniknięcie poważniejszych komplikacji, takich jak abscesy czy utrata zęba.
Pytanie 28

Jakie urządzenie jest stosowane do pomiaru długości kanału korzeniowego?

A. endostop
B. endometr
C. endoboks
D. endoskop
Endometr jest specjalistycznym urządzeniem stosowanym w stomatologii, które służy do precyzyjnego pomiaru długości kanału korzeniowego. Jest ono niezbędne w leczeniu endodontycznym, gdyż dokładne określenie długości kanału jest kluczowe dla skuteczności leczenia. Właściwe zmierzenie tej długości umożliwia odpowiednie opracowanie kanału korzeniowego oraz skuteczne wypełnienie go materiałami endodontycznymi. Endometr działa na zasadzie pomiaru oporu elektrycznego, co pozwala na uzyskanie precyzyjnych wyników bez konieczności użycia promieniowania. W praktyce, dentysta korzysta z endometru w celu zapewnienia, że wypełnienie kanału korzeniowego sięga odpowiedniego miejsca, co zmniejsza ryzyko powikłań i zwiększa szanse na sukces leczenia. Warto podkreślić, że stosowanie endometrów jest zgodne z aktualnymi standardami i najlepszymi praktykami w dziedzinie endodoncji, co potwierdzają liczne badania kliniczne oraz zalecenia stowarzyszeń stomatologicznych.
Pytanie 29

W dokumentacji elektronicznej skrót "B" odnosi się do lokalizacji próchnicy w zębie na powierzchni

A. wargowej
B. podniebiennej
C. policzkowej
D. językowej
Odpowiedź 'policzkowej' jest jak najbardziej trafna, bo w dokumentacji elektronicznej skrót 'B' rzeczywiście odnosi się do strony zęba od policzka. W stomatologii ważne jest, żeby dobrze rozumieć, gdzie na zębach może być próchnica, bo to pomaga w planowaniu leczenia. Powierzchnia policzkowa zębów bocznych to miejsce, gdzie najłatwiej zbiera się płytka nazębna, co sprzyja rozwojowi próchnicy. Warto regularnie sprawdzać, jak wyglądają te powierzchnie podczas wizyt kontrolnych. A jeśli chodzi o przednie zęby, to umiejętność rozróżnienia między powierzchnią wargową a policzkową też jest istotna, bo różne techniki dbania o jamę ustną są potrzebne w zależności od tego, gdzie znajdują się zęby. Dodatkowo, znajomość terminologii związanej z powierzchniami zębów ułatwia komunikację między specjalistami, co jest naprawdę ważne przy skutecznym leczeniu i profilaktyce.
Pytanie 30

W metodzie na sześć rąk, jaka jest godzina pracy drugiej asysty?

A. 2:00 a 4:00
B. 3:00 a 9:00
C. 9:00 a 10:00
D. 8:30 a 12:30
Odpowiedź 9:00 a 10:00 jest poprawna, ponieważ w metodzie na sześć rąk druga asysta rzeczywiście działa w tym czasie, co jest zgodne z ustalonymi procedurami w praktyce. W metodzie na sześć rąk, stosowanej w stomatologii oraz w wielu procedurach medycznych, kluczowe jest odpowiednie koordynowanie działań zespołu, co wymaga precyzyjnego określenia ról i czasu pracy poszczególnych asystentów. W godzinach 9:00 a 10:00 asysta druga ma za zadanie wspierać lekarza w kluczowych momentach zabiegu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami, które przewidują, że asysta powinna być zaangażowana w najbardziej krytyczne etapy pracy, aby zminimalizować ryzyko opóźnień i zapewnić najwyższy standard opieki. Na przykład, w trakcie wykonywania skomplikowanych procedur, takich jak leczenie kanałowe, wsparcie drugiej asysty w tym czasie jest niezbędne, aby zapewnić płynność i efektywność całego zabiegu.
Pytanie 31

Do użycia w myjce ultradźwiękowej nie nadaje się narzędzie

A. endodontyczne mechaniczne
B. z zamkiem Collina
C. endodontyczne ręczne
D. z oświetleniem lub soczewkami
Czyszczenie instrumentów endodontycznych ręcznych, mechanicznych czy z zamkiem Collina w myjce ultradźwiękowej może wydawać się fajnym pomysłem, ale to oparte jest na niezbyt dobrych założeniach. Choć instrumenty ręczne są trochę bardziej odporne na ultradźwięki, to i tak mogą z czasem mieć mikrouszkodzenia, co wpływa na to, jak długo działają i jak skutecznie pracują. Instrumenty mechaniczne, przez swoją budowę, też mogą nie wytrzymać mocnego działania fal ultradźwiękowych i mogą się deformować, co na pewno nie jest korzystne. A ten zamek Collina? Może się uszkodzić przez ultradźwięki, co w przyszłości może dać niezłe problemy podczas zabiegów. Często ludzie myślą, że ultradźwięki to zawsze dobry sposób, i przez to zapominają, że są lepsze metody, które trzeba dopasować do konkretnego instrumentu. Z perspektywy branżowej, lepiej korzystać z różnych technik czyszczenia, które uwzględniają, z czego te narzędzia są zrobione i do czego służą. Jak się to zignoruje, to można narazić pacjentów na ryzyko i zepsuć jakość zabiegów.
Pytanie 32

Instrument odgryzacz kostny Luera powinien być przygotowany do zabiegu.

A. separacji korzeni
B. usunięcia ziarniny z zębodołów po ekstrakcji
C. odłamania korony zęba
D. wyrównania brzegów wyrostka zębodołowego
Odgryzacz kostny Luera jest narzędziem przeznaczonym do precyzyjnego wyrównywania brzegów wyrostka zębodołowego, co jest kluczowe w procedurach chirurgicznych związanych z implantologią oraz protetyką. Wyrównanie brzegów wyrostka zębodołowego ma na celu przygotowanie optymalnego podłoża dla implantów dentystycznych, co zapewnia ich stabilność oraz ułatwia proces gojenia. W praktyce, stosowanie odgryzacza kostnego Luera pozwala na dokładne usunięcie nadmiaru tkanki kostnej, co z kolei sprzyja prawidłowemu umiejscowieniu implantu. Zgodnie z aktualnymi standardami w stomatologii, odpowiednie przygotowanie wyrostka zębodołowego jest kluczowym etapem, który wpływa na długoterminowe sukcesy leczenia implantologicznego. Ponadto, techniki stosowane w wyrównywaniu wyrostka zębodołowego powinny być zgodne z zasadami aseptyki i antiseptyki, aby zminimalizować ryzyko infekcji oraz innych powikłań pooperacyjnych.
Pytanie 33

W trakcie przeprowadzania procedury wszczepiania implantu w technice z sześcioma rękami strefa aktywności drugiego asystenta mieści się pomiędzy godzinami

A. 2:00 a 4:00
B. 10:30 a 12:00
C. 9:00 a 10:00
D. 12:00 a 13:00
Podczas wszczepiania implantu w metodzie na sześć rąk, kluczowe jest zrozumienie układu stref pracy w zespole chirurgicznym. Odpowiedź 9:00 a 10:00 wskazuje na właściwe zrozumienie, że druga asysta znajduje się w strefie roboczej, która obejmuje obszar wokół operowanego miejsca. W tej metodzie, każda z rąk ma przypisaną określoną rolę, co pozwala na płynne przeprowadzenie zabiegu. Przykładem może być asysta przy podawaniu narzędzi czy materiałów podczas operacji, co wymaga precyzyjnego wyczucia i doskonałej synchronizacji. Warto pamiętać, że w procedurach chirurgicznych, odpowiednie rozmieszczenie asystentów w czasie rzeczywistym jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi ergonomii i efektywności pracy, co znacznie wpływa na bezpieczeństwo zabiegu oraz komfort pacjenta. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest zorganizowanie próbnych operacji, które pozwalają zespołowi chirurgicznemu na doskonalenie współpracy oraz minimalizowanie ryzyka błędów w trakcie rzeczywistego zabiegu.
Pytanie 34

Dentysta planuje usunięcie korzenia zęba 11. Jaki zestaw powinna przygotować asystentka?

A. Znieczulenie nasiękowe i kleszcze bagnetowe
B. Znieczulenie przewodowe oraz kleszcze bagnetowe
C. Znieczulenie przewodowe oraz kleszcze proste
D. Znieczulenie nasiękowe oraz kleszcze proste
Znieczulenie przewodowe, choć działa w wielu sytuacjach, w przypadku ekstrakcji zębów siecznych jak ząb 11, może być trochę za bardzo inwazyjne. Działa ono na zasadzie blokowania całego nerwu, a przy prostszym zabiegu lepiej sprawdza się znieczulenie nasiękowe, które działa lokalnie i zmniejsza ryzyko powikłań z uszkodzeniem nerwów. Do tego użycie kleszczy prostych to też błąd, bo one nie dają takiej kontroli i stabilności, zwłaszcza przy usuwaniu zębów siecznych. Przy bardziej skomplikowanych sprawach jak zęby trzonowe, kleszcze proste mogą być spoko, ale tu to nie jest dobry wybór. Ważne, żeby asystentka stomatologiczna potrafiła dobrze ocenić sytuację i wybrać odpowiednie narzędzia, bo to jest kluczowe dla bezpieczeństwa pacjenta i sukcesu całego zabiegu. Wybór narzędzi powinien być zgodny z aktualnymi standardami, ale też brać pod uwagę potrzeby pacjenta.
Pytanie 35

Kleszcze Bertena ze względu na swoją konstrukcję

A. posiadają szeroki rozstaw uchwytów i działają z dużą mocą
B. są podzielone na dwie dźwignie
C. mają zagięcia w miejscu łączenia i mogą mieć trzpień na końcach
D. to trzy typy kleszczy różniące się szerokością końcówek
Wybór odpowiedzi wskazującej na szeroko rozstawiony uchwyt i dużą siłę działania nie jest adekwatny, ponieważ kleszcze Bertena nie są zaprojektowane z myślą o takich parametrach. W rzeczywistości, ich architektura koncentruje się na precyzji i kontroli, a nie wyłącznie na sile. Uchwyt tych kleszczy jest dostosowany do wygodnego chwytania niewielkich elementów, co sprawia, że nie jest on 'szeroko rozstawiony' w tradycyjnym sensie. Opcja zakładająca możliwość rozłożenia kleszczy na dwie dźwignie jest myląca, ponieważ kleszcze Bertena nie działają na zasadzie dźwigni, lecz wykorzystują mechanizm zamka, co ogranicza ich funkcje do klasycznego chwytania. Ponadto, stwierdzenie, że kleszcze te stanowią trzy różne rodzaje o szerokości dziobów, nie uwzględnia ich specyficznej budowy ani zastosowania. Kleszcze Bertena występują w różnych wariantach, ale ich kluczową cechą jest zagięcie i opcjonalny trzpień, co sprawia, że takie ujęcie nie oddaje istoty ich konstrukcji i zastosowania. W praktyce, niepoprawne odpowiedzi często wynikają z niepełnego zrozumienia funkcji i budowy narzędzi, co może prowadzić do błędnych wniosków przy wyborze odpowiednich narzędzi do konkretnych zadań.
Pytanie 36

Atrycja to proces utraty twardych tkanek zębów spowodowany

A. jedzeniem kwaśnych produktów
B. korzystaniem z zbyt twardej szczoteczki
C. używaniem ściernych past do zębów
D. intensywnym zaciskaniem zębów
Atrycja, definiowana jako utrata twardych tkanek zęba, występuje najczęściej w wyniku nadmiernego zaciskania zębów, znanego również jako bruksizm. Podczas tego nieświadomego działania, zęby są narażone na silne siły tarcia, co prowadzi do stopniowego ścierania ich powierzchni. W praktyce, osoby cierpiące na bruksizm mogą zauważyć, że ich zęby stają się coraz bardziej płaskie, co prowadzi do problemów estetycznych oraz funkcjonalnych, takich jak bóle głowy czy bóle stawów skroniowo-żuchwowych. Ważne jest, aby w takich przypadkach skonsultować się z dentystą, który może zalecić stosowanie szyn relaksacyjnych lub innych form terapii. W ramach dobrych praktyk stomatologicznych, regularne kontrole u dentysty, a także edukacja pacjentów na temat skutków bruksizmu, są kluczowe w zapobieganiu atrycji. Dodatkowo, unikanie stresujących sytuacji i praktyk relaksacyjnych może pomóc w redukcji nawyku zaciskania zębów.
Pytanie 37

Jakiego typu próchnica powstaje w okolicy wypełnienia lub po jego utracie?

A. Wtórna
B. Okrągła
C. Początkowa
D. Niezwykła
Próchnica wtórna, czyli ta która powstaje wokół wypełnień, to dość powszechny problem. Zazwyczaj zdarza się, gdy wypełnienie jest uszkodzone lub po prostu zaczyna się psuć. W takich miejscach lubi gromadzić się płytka bakteryjna i resztki jedzenia, więc regularne kontroli u dentysty są kluczowe. Wiesz, jak to jest – jeśli nie zajmiesz się higieną jamy ustnej, to po pewnym czasie może się okazać, że wokół wypełnienia zaczyna powstawać ubytek, a to na pewno nie jest to, co chcielibyśmy mieć. Dlatego warto dbać o zęby, a szczególnie o te wypełnione. Mycie zębów, w tym przestrzeni międzyzębowych, to bardzo ważna sprawa. Często mówi się o edukacji pacjentów o profilaktyce, bo to naprawdę istotne, żeby utrzymać zęby w dobrym stanie.
Pytanie 38

Dokumentacja medyczna indywidualna zewnętrzna nie zawiera

A. receptę
B. skierowanie
C. kartę choroby
D. opinię lekarską
Opinie lekarskie, skierowania oraz recepty są integralnymi elementami dokumentacji medycznej, które odgrywają kluczową rolę w procesie leczenia pacjentów. Opinie lekarskie zazwyczaj zawierają oceny stanu zdrowia pacjenta oraz zalecenia dotyczące dalszego leczenia, co jest niezbędne do podejmowania świadomych decyzji zarówno przez lekarzy, jak i pacjentów. Skierowania są dokumentami, które umożliwiają pacjentom uzyskanie dostępu do specjalistycznej opieki medycznej lub badań diagnostycznych, co jest fundamentalne dla zapewnienia kompleksowej opieki zdrowotnej. Recepty natomiast stanowią formalne polecenie lekarza na wydanie leków, co jest kluczowym elementem procesu leczenia chorób. To wszystko pokazuje, że zarówno opinie lekarskie, skierowania, jak i recepty są nie tylko formami dokumentacji, ale także praktycznymi narzędziami, które umożliwiają efektywną komunikację w systemie opieki zdrowotnej. Błąd w zrozumieniu różnic pomiędzy tymi dokumentami a kartą choroby może prowadzić do nieprawidłowego zarządzania informacjami o pacjencie i w efekcie do problemów z jakością opieki zdrowotnej. Ważne jest, aby zrozumieć, że nie każda forma dokumentacji medycznej jest przeznaczona do kontaktu z pacjentem, a niektóre z nich, jak karta choroby, mają zgoła inne przeznaczenie w kontekście wewnętrznej organizacji pracy w placówkach medycznych.
Pytanie 39

W metodzie 'przekaż - odbierz' transferu narzędzi funkcja odbierająca wykonuje palce

A. 4,5
B. 1,2
C. 1,2,3
D. 3,4,5
Wybór palców 1, 2, 1, 2, 3, czy 3, 4, 5 w ogóle nie bierze pod uwagę ważnych zasad gry i ergonomii. Palce 1 i 2, czyli wskazujący i środkowy, są spoko w podstawowych technikach, ale w związku z metodą 'podaj - przejmij', nie zdają egzaminu, bo nie dają stabilności i kontroli. Użycie ich może prowadzić do napięcia w dłoni, a to z kolei może skutkować złym ułożeniem ręki i problemami zdrowotnymi. Z kolei palce 1, 2, 3 w odpowiedzi 3 nie biorą pod uwagę istoty przejmowania, która powinna wymagać bardziej specjalistycznych palców. Choć palce 3, 4, 5 mogą wydawać się mniej oczywiste, to dają większą moc i precyzję w chwytaniu. Jak wybierasz odpowiedzi, warto się zastanowić, jak różne kombinacje palców wpływają na technikę i ich praktyczne zastosowanie. W efekcie, korzystając z prostszych rozwiązań, można się ograniczać i nie rozwijać swoich muzycznych umiejętności. Kluczowe, aby przemyśleć, które zestawienia palców będą najlepsze w odniesieniu do konkretnych technik.
Pytanie 40

Nie używa się do wypełniania ubytków

A. formów
B. ekskawatorów.
C. nakładacza.
D. upychadeł kulkowych.
Wykorzystanie formówek, nakładaczy oraz upychadeł kulkowych do wypełniania ubytków w materiałach budowlanych jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Formówki odgrywają kluczową rolę w procesie wypełniania, umożliwiając nadanie odpowiednich kształtów i wymiarów wypełnieniom, co jest istotne szczególnie w przypadku betonowania czy wypełniania ubytków w konstrukcjach. Nakładacze, z kolei, jako narzędzia do precyzyjnego aplikowania materiałów, pozwalają na kontrolowane nakładanie wypełnień, co zwiększa efektywność i dokładność pracy. Upychadeł kulkowych używa się do zagęszczania materiałów, co jest kluczowym etapem w zapewnieniu trwałości i stabilności wypełnienia. Wybierając narzędzia do wypełniania, ważne jest zrozumienie ich właściwości oraz zastosowań, aby uniknąć nieprawidłowych praktyk, które mogą prowadzić do osłabienia struktury lub innych problemów budowlanych. Typowym błędem jest mylenie narzędzi przeznaczonych do wykopów i masowych prac ziemnych z narzędziami stosowanymi w precyzyjnych pracach wykończeniowych. Konsekwentne stosowanie odpowiednich narzędzi kluczowe jest dla uzyskania wysokiej jakości wykonania oraz spełnienia norm budowlanych, co bezpośrednio wpływa na bezpieczeństwo i trwałość budowli.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej