Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 08:50
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:10

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wokół urządzeń na placach zabaw dla dzieci zalecane jest stosowanie nawierzchni

A. betonowej

B. tłuczniowej

C. drewnianej

D. piaskowej

Kiedy wybierasz nawierzchnię piaskową na plac zabaw, to naprawdę dobry pomysł. Piasek świetnie amortyzuje upadki, co w praktyce oznacza, że dzieci będą miały mniejsze szanse na kontuzje, jeśli przypadkiem spadną z huśtawki czy zjeżdżalni. Co więcej, piaskownice i piaskowe strefy to idealne miejsce dla dzieci do zabawy i tworzenia, bo mogą budować zamki czy różne konstrukcje. Warto też pamiętać, że są normy, jak PN-EN 1176, które mówią o tym, jakie materiały powinny być używane na placach zabaw. Piasek powinien być regularnie sprawdzany i w razie potrzeby wymieniany, żeby zawsze miał odpowiednią głębokość i jakość. Dobrze jest też pomyśleć o drenażu pod nim, żeby woda się nie gromadziła. Piaskowe nawierzchnie są naturalne i łatwe w utrzymaniu, co czyni je bardzo praktycznymi.

Pytanie 2

Aby zrealizować pionową izolację przeciwwilgociową fundamentu murku ogrodzeniowego, jakie materiały należy wykorzystać?

A. agrowłókninę

B. wełnę mineralną

C. styropian

D. papę asfaltową

Wełna mineralna, styropian i agrowłóknina to materiały, które nie spełniają wymagań dla pionowej izolacji przeciwwilgociowej fundamentów. Wełna mineralna jest doskonałym izolatorem termicznym, jednak nie ma wystarczających właściwości hydroizolacyjnych. Jej struktura może wchłaniać wodę, co prowadzi do utraty właściwości izolacyjnych i ryzyka rozwoju pleśni oraz grzybów. Z kolei styropian, choć jest materiałem odpornym na działanie wody, nie jest przeznaczony do stosowania bezpośrednio w strefie wilgotnej, ponieważ jego powierzchnia nie zapewnia skutecznej bariery przeciwwilgociowej. Może on również ulegać degradacji pod wpływem niektórych chemikaliów zawartych w gruncie. Agrowłóknina, z drugiej strony, jest materiałem stosowanym głównie w ogrodnictwie i ma na celu ochronę roślin, a nie izolację budowli przed wilgocią. Jej zastosowanie w kontekście budowlanym jest niewłaściwe, ponieważ nie chroni fundamentów przed wodą gruntową. Wybór odpowiednich materiałów do izolacji fundamentów jest kluczowy dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Niezrozumienie właściwości materiałów może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym uszkodzenia fundamentów i zwiększenia kosztów napraw. Dlatego ważne jest, aby przy wyborze materiałów kierować się ich rzeczywistymi właściwościami oraz zastosowaniem zgodnym z normami budowlanymi.

Pytanie 3

Jaką grubość warstwy ziemi trzeba zabezpieczyć podczas wykonywania działań ziemnych?

A. od 31 cm do 59 cm

B. od 60 cm do 90 cm

C. od 5 cm do 9 cm

D. od 10 cm do 30 cm

Odpowiedź 'od 10 cm do 30 cm' jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi prowadzenia robót ziemnych, minimalna grubość warstwy ziemi, którą należy zabezpieczyć, wynosi właśnie od 10 cm do 30 cm. Zabezpieczenie tej warstwy jest kluczowe dla ochrony środowiska oraz zapobiegania erozji i zanieczyszczeniu gleby. W praktyce oznacza to, że podczas wykopów, budowy lub innych prac ziemnych, należy zachować ostrożność, aby nie zakłócać struktury gleby, co może prowadzić do problemów z jej nośnością i stabilnością. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie placów budowy, gdzie odpowiednie zabezpieczenie gruntu pozwala na zachowanie jego jakości oraz minimalizowanie wpływu na otaczające środowisko. Standardy takie jak PN-EN 1997-1 dotyczące geotechniki oraz wytyczne dotyczące ochrony środowiska jasno określają, jak należy postępować z urobkiem ziemi, aby zminimalizować ryzyko degradacji gleby.

Pytanie 4

Na warstwę użytkową rowerowego szlaku w obszarze miejskim należy zastosować nawierzchnię

A. tłuczniową

B. gruntową

C. bitumiczną

D. żwirową

Wybór nawierzchni gruntowej dla ścieżek rowerowych jest nieodpowiedni, ponieważ tego typu nawierzchnie są zazwyczaj niestabilne i mogą ulegać erozji, co prowadzi do powstawania nierówności oraz trudności w użytkowaniu, zwłaszcza w warunkach deszczowych. Gruntowe ścieżki mogą być również podatne na błoto, co zniechęca do korzystania z nich, a rowerzyści mogą napotykać trudności w poruszaniu się. Tłuczniowe nawierzchnie, z kolei, mimo że oferują lepszą stabilność niż gruntowe, mogą być niewygodne ze względu na nierówną powierzchnię, co wpływa na komfort jazdy. Dodatkowo, tłuczeń nie zawsze dobrze odprowadza wodę, co może prowadzić do zbierania się wody na powierzchni, a to stwarza ryzyko kontuzji. Żwirowe nawierzchnie, choć są bardziej estetyczne, są często nieodpowiednie dla intensywnego ruchu rowerowego, ponieważ nie zapewniają wystarczającej stabilności i mogą prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Wybierając nawierzchnię dla ścieżek rowerowych, należy kierować się standardami, które zalecają stosowanie materiałów odpornych na warunki atmosferyczne oraz zapewniających bezpieczeństwo użytkowników, co w przypadku omawianych opcji najlepiej spełnia nawierzchnia bitumiczna.

Pytanie 5

Jaki spadek poprzeczny zaleca się dla dróg projektowanych z nawierzchnią brukowaną?

A. 3,0%

B. 0,5%

C. 1,0%

D. 6,0%

Zalecany spadek poprzeczny dla dróg o nawierzchni z brukowca wynosi 3,0%. Taki spadek jest kluczowy dla prawidłowego odwodnienia nawierzchni, co zapobiega gromadzeniu się wody deszczowej oraz zwiększa bezpieczeństwo użytkowników dróg. W przypadku nawierzchni brukowych, które są porowate, odpowiedni spadek pozwala na skuteczne odprowadzenie wody do krawężników lub rowów odwadniających. Zastosowanie spadku 3,0% wspiera także trwałość nawierzchni, ograniczając ryzyko erozji i uszkodzeń, które mogą wynikać z nadmiernego nagromadzenia wody. W praktyce, takie rozwiązanie jest rekomendowane w wytycznych dotyczących budowy i utrzymania dróg, jak np. w dokumentach Polskiego Związku Przemysłu Budowlanego. Przy projektowaniu należy również uwzględnić lokalne warunki klimatyczne oraz typ ruchu drogowego, co dodatkowo podkreśla znaczenie stosowania odpowiednich spadków w projektach infrastrukturalnych.

Pytanie 6

Kto musi wyrazić zgodę na realizację prac budowlanych związanych z rewaloryzacją historycznego ogrodu?

A. Konserwatora zabytków

B. Konserwatora przyrody

C. Architekta krajobrazu

D. Inwestora budowy

Wybór odpowiedzi, że zgoda konserwatora zabytków jest potrzebna przy pracach w ogrodzie historycznym, jest całkowicie trafny. Dlaczego? Po pierwsze, ogrody takie często są uznawane za zabytki, co oznacza, że wszelkie zmiany w ich wyglądzie muszą być zgodne z prawem ochrony zabytków. Konserwator zabytków dba o to, żeby wszelkie prace były wykonywane z szacunkiem do ich oryginalnych cech i kontekstu kulturowego. Na przykład, jeśli rewitalizujemy ogród przy pałacu, to musimy zachować oryginalne rośliny i układ przestrzenny, bo to jest kluczowe dla jego wartości historycznej. Musisz pamiętać, że takie działania wymagają współpracy ze specjalistami, żeby wszystko było zgodne z przepisami i etyką zawodową, a to naprawdę ma znaczenie.

Pytanie 7

Katalog KNR o numerze 2-21 zawiera

A. wykaz dostawców usług, materiałów oraz sprzętu, związanych z terenami zielonymi

B. spisy norm budowlanych, które dotyczą realizacji na terenach zieleni

C. ceny rynkowe robocizny, materiałów i sprzętu, odnoszące się do terenów zielonych

D. nakłady rzeczowe na robociznę, materiały oraz sprzęt, dotyczące terenów zieleni

Katalog KNR nr 2-21 rzeczywiście dotyczy nakładów rzeczowych, robocizny, materiałów i sprzętu związanych z terenami zieleni. To ważna informacja, bo dla osób zajmujących się projektowaniem i realizacją prac w tej dziedzinie to narzędzie jest wręcz niezbędne. Dzięki temu katalogowi, można lepiej planować budżet i kalkulować koszty projektów dotyczących zagospodarowania zieleni. Projektanci i wykonawcy dzięki KNR mogą dokładnie określać, jakie materiały i jaka robocizna będą potrzebne, co przyspiesza zarządzanie projektem. W branży to jest chyba kluczowe, żeby mieć precyzyjne kalkulacje kosztów, bo dzięki temu unikniesz nieprzewidzianych wydatków czy opóźnień. Katalogi KNR są też super przydatne do porównywania ofert różnych wykonawców, co pozwala na wybór tej najlepszej, bazując na wiarygodnych danych. Z mojego doświadczenia, znajomość KNR nr 2-21 jest naprawdę istotna dla wszystkich, którzy pracują z terenami zieleni, bo to pozwala na skuteczną realizację projektów i zgodność z normami.

Pytanie 8

Brzegi stawu w założeniu ogrodowo-pałacowym w stylu angielskim powinny być chronione

A. betonowymi kratami ażurowymi

B. gabionami wypełnionymi szkłem

C. faszyną

D. murem z betonu

Betonowy mur, choć może zapewniać stabilność i trwałość, nie jest odpowiednim rozwiązaniem dla brzegów stawów w stylu angielskim. Tego typu konstrukcje mogą być zbyt surowe i nieprzyjazne dla otoczenia, a ich gładkie powierzchnie mogą prowadzić do erozji gleby w wyniku występujących fal i prądów wodnych. Użycie betonowego muru może również negatywnie wpłynąć na ekosystem stawu, ograniczając dostęp organizmów wodnych do brzegów. Gabiony wypełnione szkłem, mimo że oferują nowoczesny i ciekawy wygląd, są zupełnie niepraktyczne w kontekście ochrony brzegów. Szkło jest materiałem delikatnym, narażonym na uszkodzenia, a jego obecność w takich konstrukcjach może prowadzić do zanieczyszczenia, co stanowi zagrożenie dla bioróżnorodności. Betonowe ażurowe kraty, chociaż bardziej estetyczne niż solidne mury, wciąż nie spełniają wymogów ekologicznych i mogą powodować lokalne zmiany hydrograficzne, wpływając negatywnie na naturalne siedliska w stawach. Wybór odpowiednich materiałów do zabezpieczenia brzegów stawu powinien opierać się na zasadach zrównoważonego rozwoju i integracji z ekosystemem, co jest kluczowe dla zachowania zdrowia i estetyki ogrodów stylu angielskiego.

Pytanie 9

Jakiego rodzaju spoiwa powinno się użyć do stabilizacji nawierzchni gruntowej z niską zawartością frakcji ilastych?

A. Gips

B. Wapno

C. Cement

D. Glinę

Odpowiedzi takie jak glina, gips czy wapno nie są odpowiednie do stabilizacji nawierzchni gruntowych o małej zawartości części ilastych z kilku istotnych powodów. Glinę, choć posiada właściwości plastyczne, nie może być skutecznie wykorzystywana do stabilizacji gruntów, gdyż jej działanie polega na wiązaniu cząstek na zasadzie plastyczności i lepkości, co nie zapewnia odpowiedniej wytrzymałości strukturalnej i może prowadzić do osiadania oraz deformacji nawierzchni. Gips, z kolei, charakteryzuje się niską odpornością na wilgoć, co czyni go nieodpowiednim materiałem w kontekście długoterminowej stabilizacji gruntów, zwłaszcza w warunkach zmiennej wilgotności. Wapno, chociaż stosowane w stabilizacji gruntów, nie jest tak efektywne w przypadku gruntów o niskiej zawartości części ilastych. Ma swoje zastosowanie w gruntach, gdzie występują części ilaste, ale nie jest w stanie zapewnić pożądanej nośności w przypadku gruntów o małej zawartości tychże części. W przypadku decyzji o doborze odpowiedniego spoiwa do stabilizacji gruntów, kluczowe jest zrozumienie różnicy w mechanizmach działania poszczególnych materiałów oraz ich odpowiedniości do specyficznych warunków gruntowych. Ignorowanie tych różnic może prowadzić do kosztownych błędów w projektowaniu i realizacji nawierzchni, które w konsekwencji mogą nie spełniać wymaganych norm i standardów.

Pytanie 10

Do urządzeń użyteczności publicznej na osiedlu zalicza się

A. huśtawka

B. latarnia

C. ławka

D. trzepak

Latarnia, huśtawka i ławka, mimo że są to również istotne elementy infrastruktury osiedlowej, nie są klasyfikowane jako gospodarskie urządzenia. Latarnia ma za zadanie oświetlenie przestrzeni publicznej, co przyczynia się do poprawy bezpieczeństwa i estetyki otoczenia, ale nie pełni funkcji gospodarczej. Huśtawka jest natomiast elementem zabawowym, który służy do rozrywki dzieci, a więc nie ma zastosowania w gospodarstwie domowym czy w działalności związanej z utrzymaniem czystości czy organizacją przestrzeni dla mieszkańców. Ławka to mebel publiczny, który umożliwia odpoczynek i relaks, ale również nie jest związana z działalnością gospodarczą. W kontekście planowania przestrzeni publicznej i zagospodarowania osiedli, istotne jest, aby rozumieć różnicę między urządzeniami gospodarskimi a elementami wspierającymi rekreację lub infrastrukturę. Przykładowo, planując przestrzeń, architekci krajobrazu powinni uwzględniać różnorodne potrzeby mieszkańców, co często prowadzi do błędnych wniosków, takich jak utożsamianie wszystkich elementów infrastruktury z urządzeniami gospodarczymi. Prawidłowe zrozumienie tej klasyfikacji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania przestrzenią publiczną, co ma wpływ na jakość życia mieszkańców i efektywność wykorzystania zasobów miejskich.

Pytanie 11

Ławka ogrodowa ma długość 2,0 m. Jaką długość będzie miała ta ławka na planie wykonanym w skali 1:20?

A. 1 cm

B. 50 cm

C. 5 cm

D. 10 cm

Odpowiedź 10 cm jest poprawna, ponieważ przy obliczaniu długości obiektu w skali 1:20, należy podzielić rzeczywistą długość obiektu przez wartość skali. W tym przypadku długość ławki ogrodowej wynosi 2,0 m, co przelicza się na 200 cm. Dzieląc 200 cm przez 20, otrzymujemy 10 cm. Przykładami zastosowania skalowania są plany architektoniczne i inżynieryjne, gdzie przedstawienie rzeczywistych wymiarów w skali umożliwia łatwe zaplanowanie i wizualizację projektów. W praktyce, skala 1:20 oznacza, że każdy 1 cm na planie odpowiada 20 cm w rzeczywistości. Znajomość zasad skalowania jest kluczowa dla architektów, projektantów oraz inżynierów, gdyż pozwala na właściwe odwzorowanie rzeczywistych obiektów w dokumentacji technicznej, co jest zgodne z normami branżowymi. Zrozumienie tego procesu jest fundamentem skutecznego projektowania i realizacji wszelkich inwestycji budowlanych.

Pytanie 12

Podczas projektowania ogrodzenia z paneli drewnianych o wysokości 2 m, jakie powinny być minimalne wymiary słupków, aby zapewnić stabilność konstrukcji?

A. 10 cm x 10 cm

B. 15 cm x 5 cm

C. 5 cm x 5 cm

D. 20 cm x 2 cm

Wybór właściwych wymiarów słupków jest kluczowy dla stabilności ogrodzenia z paneli drewnianych. Słupki o wymiarach 10 cm x 10 cm są najczęściej zalecane dla ogrodzeń o wysokości 2 m. Takie wymiary zapewniają odpowiednią wytrzymałość mechaniczną i stabilność całej konstrukcji, co jest szczególnie ważne w przypadku działania wiatru lub innych obciążeń dynamicznych. Stosując słupki o takich wymiarach, masz pewność, że ogrodzenie przetrwa wiele lat bez konieczności częstych napraw. Dodatkowo, należy pamiętać o odpowiednim osadzeniu słupków w gruncie – zazwyczaj na głębokość minimum 60 cm, co dodatkowo zwiększa stabilność. Wybór odpowiednich materiałów oraz właściwa impregnacja drewna przedłużają żywotność całej konstrukcji, co jest istotne w kontekście konserwacji obiektów małej architektury krajobrazu. Warto także uwzględnić lokalne warunki klimatyczne, które mogą wpływać na wybór konkretnych rozwiązań technicznych i materiałowych.

Pytanie 13

Wskaż rodzaj drewna, który ze względu na wysoką odporność na warunki atmosferyczne jest najbardziej użyteczny przy budowie małych form architektonicznych?

A. Drewno sosnowe

B. Drewno brzozowe

C. Drewno dębowe

D. Drewno świerkowe

Drewno dębowe jest uznawane za jedno z najbardziej odpornych na czynniki atmosferyczne, co czyni je idealnym materiałem do budowy drobnych form architektonicznych, takich jak altany, pergole czy elementy ogrodowe. Jego gęstość oraz struktura komórkowa sprawiają, że jest mniej podatne na działanie wody, co zmniejsza ryzyko pęcznienia i skurczu. Dodatkowo, drewno dębowe naturalnie zawiera substancje, które działają jak impregnaty, co zwiększa jego odporność na grzyby oraz owady. W praktyce oznacza to, że konstrukcje wykonane z tego drewna mogą przetrwać wiele sezonów zewnętrznych bez konieczności intensywnej konserwacji. Przykładem zastosowania drewna dębowego może być budowa drewnianych wiat czy tarasów, które narażone są na zmienne warunki atmosferyczne. W branży budowlanej często rekomenduje się stosowanie drewna dębowego w zgodzie z normą PN-EN 335, która określa klasyfikację drewna w kontekście jego odporności na czynniki biologiczne, co potwierdza wysoką jakość tego materiału.

Pytanie 14

Ogród wewnętrzny, w którym posadzka ma formę kwadratowego dziedzińca z fontanną w centralnym punkcie, a mury zbudowane są z cegieł tworzących solidny mur, można określić jako przestrzeń

A. konkretne centralne

B. subiektywne centralne

C. konkretne złożone

D. subiektywne złożone

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z niepełnego zrozumienia pojęć związanych z klasyfikacją wnętrz. Wnętrze subiektywne złożone odnosi się do przestrzeni, która jest interpretowana przez użytkowników na podstawie ich indywidualnych odczuć i doświadczeń, co w kontekście opisanego ogrodu nie ma zastosowania. Ogród, z jego konkretnymi i fizycznymi elementami, nie jest przestrzenią, której interpretacja opiera się wyłącznie na subiektywnych odczuciach. Podobnie, konkretne złożone sugeruje, że elementy wnętrza są ze sobą powiązane, ale brak w nim centralnego punktu, co w przypadku ogrodu z fontanną jest błędne, ponieważ fontanna jest wyraźnym punktem centralnym. Ostatecznie, subiektywne centralne sugeruje, że elementy są skoncentrowane wokół subiektywnych doświadczeń, co w przypadku jasno określonej przestrzeni ogrodowej, gdzie dominują obiektywne cechy, również nie ma zastosowania. Kluczowym błędem w myśleniu jest mylenie fizycznych atrybutów przestrzeni z jej interpretacją przez użytkowników. Aby skutecznie analizować przestrzeń, należy rozróżnić aspekty obiektywne i subiektywne, co jest niezbędne w praktyce projektowej oraz w analizie przestrzennej, zgodnie z podejściami stosowanymi w urbanistyce i architekturze krajobrazu.

Pytanie 15

W trakcie projektowania ścieżek zakłada się, że jedna sprawna osoba zajmuje przestrzeń o szerokości

A. 80 cm

B. 60 cm

C. 100 cm

D. 120 cm

Odpowiedzi 80 cm, 120 cm oraz 100 cm nawiązują do błędnych założeń dotyczących przestrzeni potrzebnej dla pieszych w projektowaniu urbanistycznym. Wybierając większe wartości, można utworzyć niepotrzebne ograniczenia w dostępności i funkcjonalności przestrzeni. Przykładowo, szerokość 80 cm, choć może wydawać się bezpieczniejsza, w rzeczywistości wprowadza nadmiar miejsca, co może prowadzić do marnotrawstwa przestrzeni, zwłaszcza w gęsto zaludnionych obszarach miejskich. Z kolei propozycje 100 cm i 120 cm mogą sugerować, że zakłada się większe odległości między pieszymi, co nie jest konieczne w typowych warunkach miejskich i może wręcz ograniczać efektywność komunikacji. Dobrze zaprojektowana infrastruktura powinna sprzyjać intensywnemu użytkowaniu przestrzeni, co jest możliwe przy optymalizacji szerokości ciągów pieszych. Przeładowanie przestrzeni szerokimi chodnikami również może prowadzić do sytuacji, w której piesi czują się mniej komfortowo, co może wpłynąć na ich zachowania w przestrzeni publicznej. Ważne jest, aby projektanci kierowali się zasadą proporcjonalności i dostosowywali wymiary przestrzeni do rzeczywistych potrzeb użytkowników, co potwierdzają liczne badania nad ergonomią w przestrzeni publicznej.

Pytanie 16

Jaką czynność trzeba wykonać, aby zabezpieczyć zbiornik wodny o powierzchni 15 m² i głębokości 1,5 m na czas zimowy, mając na uwadze, że zamieszkują go ryby?

A. Przykryciu powierzchni zbiornika folią.

B. Zapewnieniu dostępu tlenu do zbiornika.

C. Obniżeniu poziomu wody do 0,5 m.

D. Usunięciu koszy z roślinnością ze zbiornika.

Zapewnienie dostępu tlenu do zbiornika wodnego jest kluczowe dla zdrowia ryb, szczególnie w okresie zimowym. Woda w zbiorniku o głębokości 1,5 m może zamarznąć, co ogranicza wymianę gazów i wprowadza ryzyko hipoksji. Ryby, aby przetrwać w takich warunkach, potrzebują odpowiedniej ilości tlenu rozpuszczonego w wodzie. W praktyce oznacza to, że zaleca się instalację napowietrzaczy lub utrzymanie otworów w lodzie, które pozwalają na wymianę gazów. Zgodnie z zaleceniami specjalistów zajmujących się akwakulturą, regularne monitorowanie poziomu tlenu w zbiorniku oraz jego jakość powinno być częścią rutyny każdej osoby zajmującej się hodowlą ryb. Odpowiednie warunki atmosferyczne, takie jak mroźne noce, mogą szybko obniżyć poziom tlenu, dlatego aktywne działania w zakresie wentylacji są niezbędne, aby unikać strat w populacji ryb. Dobre praktyki w zarządzaniu zbiornikami wodnymi uwzględniają także przemyślane rozmieszczenie roślin wodnych, które mogą wspierać ten proces, ale nie zastąpią aktywnego napowietrzania. Warto również pamiętać, że efektywne zarządzanie zbiornikiem wodnym powinno opierać się na badaniach i monitorowaniu jego ekosystemu.

Pytanie 17

Jaka jest poprawna sekwencja działań do realizacji nawierzchni z kostki brukowej na gruncie przepuszczalnym?

A. Wykorytowanie podłoża, osadzenie obrzeży, wykonanie dwóch warstw podbudowy z klińca, ułożenie kostki brukowej

B. Wykorytowanie podłoża, osadzenie obrzeży, wykonanie warstwy podbudowy z piasku, ułożenie kostki brukowej

C. Wykorytowanie podłoża, wykonanie wylewki betonowej, ułożenie kostki brukowej

D. Wykorytowanie podłoża, osadzenie obrzeży, wykonanie dwóch warstw podbudowy z tłucznia, ułożenie kostki brukowej

No cóż, widać, że w Twoim podejściu do budowy nawierzchni z kostki brukowej jest kilka rzeczy do poprawy. Powiem tak: jeśli myślisz o użyciu dwóch warstw podbudowy z tłucznia lub klińca, to nie jest to najlepszy pomysł na gruntach przepuszczalnych. Te materiały są głównie dla gruntów, które nie przepuszczają wody. Lepiej tu sprawdzi się jedna warstwa piasku, bo dzięki temu woda lepiej przepływa i ryzyko deformacji nawierzchni jest mniejsze. A co do wylewki betonowej, to też nie jest to dobra decyzja – ogranicza przepuszczalność nawierzchni i może skończyć się gromadzeniem wody na powierzchni, co w przyszłości wiąże się z kosztownymi naprawami. Dodatkowo, jeśli obrzeża są źle osadzone lub ich brak, to kostka może się przesuwać i psuć całą pracę. Ważne jest, żeby trzymać się sprawdzonych praktyk budowlanych, bo to wpływa na trwałość i funkcjonalność całej konstrukcji.

Pytanie 18

Która z poniższych roślin jest często używana w nasadzeniach wzdłuż alejek parkowych ze względu na swoje dekoracyjne liście i odporność na zanieczyszczenia?

A. Bukszpan wieczniezielony

B. Brzoza brodawkowata

C. Dąb szypułkowy

D. Jodła pospolita

Bukszpan wieczniezielony to popularny wybór w nasadzeniach wzdłuż ścieżek i alejek parkowych, głównie ze względu na swoje dekoracyjne, błyszczące liście oraz wysoką odporność na zanieczyszczenia miejskie. Roślina ta jest zimozielona, co oznacza, że utrzymuje swoje liście przez cały rok, co jest szczególnie korzystne w krajobrazie miejskim, gdzie zieleń jest pożądana o każdej porze roku. Bukszpan jest również bardzo plastyczny i łatwo się formuje, co sprzyja jego wykorzystaniu w żywopłotach i topiarach. Dzięki temu może być używany do tworzenia różnorodnych form i struktur, co dodatkowo wzbogaca estetykę parków i ogrodów. Roślina ta jest odporna na różne warunki środowiskowe, w tym na zanieczyszczenia powietrza, co czyni ją idealnym wyborem do miejskich przestrzeni zieleni. Bukszpan jest również łatwy w pielęgnacji, co jest istotne w kontekście utrzymania dużych terenów zielonych.

Pytanie 19

Jaki element można wykorzystać do osłonięcia kompostownika w niewielkim ogrodzie?

A. Pergola

B. Bindaż

C. Gabion

D. Trejaż

Pergola, gabion i bindaż to elementy, które mogą być używane w ogrodzie, ale nie są odpowiednie do przesłonienia kompostownika. Pergola jest konstrukcją, która zapewnia cień i może być używana do wspierania roślin pnących, jednak jej struktura nie jest dostosowana do zapewnienia odpowiedniej wentylacji dla kompostu. Ograniczenie cyrkulacji powietrza mogłoby prowadzić do nieprzyjemnych zapachów i złej jakości kompostu. Gabion, czyli konstrukcja z siatki wypełniona kamieniami, ma zastosowanie głównie w budownictwie i stabilizacji gruntu, a jego zastosowanie w ogrodzie jako osłona kompostownika byłoby niepraktyczne, ze względu na brak funkcji wentylacyjnych i estetycznych. Bindaż natomiast to technika, która odnosi się raczej do wiązania roślin czy innych elementów, a nie do tworzenia osłon w ogrodzie. Użycie tych elementów wskazuje na brak zrozumienia, że skuteczne przesłonienie kompostownika wymaga szczególnej uwagi do aspektów wentylacyjnych oraz estetycznych, które są kluczowe dla zachowania funkcjonalności kompostowania oraz harmonii w ogrodzie.

Pytanie 20

Jaką kwotę stanowi kosztorys dla 850 m2 kostki brukowej, jeśli jej cena rynkowa to 83,50 zł/ m2?

A. 7 970,00 zł

B. 70 975,00 zł

C. 7 097,50 zł

D. 70 970,00 zł

Aby obliczyć wartość kosztorysową 850 m2 kostki brukowej przy cenie rynkowej wynoszącej 83,50 zł/m2, należy pomnożyć powierzchnię przez cenę jednostkową. Wzór na obliczenie kosztorysu to: koszt = powierzchnia × cena za m2. Zatem, 850 m2 × 83,50 zł/m2 = 70 975,00 zł. Prawidłowe oszacowanie kosztów budowlanych jest kluczowe w branży budowlanej, aby zapobiec niedoszacowaniu wydatków, co może prowadzić do problemów finansowych podczas realizacji projektu. Wiedza o cenach materiałów budowlanych oraz umiejętność ich obliczania jest niezbędna dla projektantów, inżynierów i wykonawców. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest przygotowanie ofert dla klientów, gdzie precyzyjne obliczenie kosztów pozwala na lepsze planowanie finansowe i zwiększa konkurencyjność firmy na rynku.

Pytanie 21

Do stworzenia przydomowego wjazdu dla samochodu powinno się wykorzystać

A. płytę kamienną

B. miał marmurowy

C. cegłę ceramiczną

D. kostkę betonową

Miał marmurowy, pomimo swoich estetycznych walorów, nie jest najlepszym wyborem na podjazd samochodowy z powodu swojej niskiej odporności na obciążenia. Jest to materiał stosunkowo kruchy, co sprawia, że pod wpływem ciężaru samochodów może łatwo pękać, co prowadzi do poważnych uszkodzeń. Użycie płyt kamiennych z kolei wiąże się z dużym ciężarem i trudnościami w montażu, co czyni je mniej praktycznymi w przypadku podjazdów. Cegła ceramiczna, chociaż może być stosowana w budownictwie, nie jest przeznaczona do nawierzchni wystawionych na duże obciążenia, ponieważ łatwo może pękać i tracić swoje właściwości pod wpływem warunków atmosferycznych. Warto pamiętać, że wybierając materiały do budowy podjazdu, kluczowe jest uwzględnienie rodzaju ruchu, który będzie występował na danej nawierzchni. Użycie niewłaściwych materiałów, które nie spełniają norm wytrzymałościowych, może prowadzić do znacznych kosztów napraw oraz obniżenia estetyki posesji. Z tego względu, zawsze warto kierować się zasadami dobrych praktyk budowlanych i wybierać materiały sprawdzone w danym zastosowaniu.

Pytanie 22

Przedstawiony na ilustracji element małej architektury jest typowy dla ogrodów urządzanych w stylu

A. modernistycznym.

B. barokowym.

C. średniowiecznym.

D. rustykalnym.

Wybór stylu "barokowym" jest nieprawidłowy, ponieważ barok charakteryzuje się bogactwem form, przepychem oraz wyrazistymi detalami architektonicznymi, co jest sprzeczne z prostotą i naturalnością stylu rustykalnego. Elementy barokowe, takie jak rzeźbione ławki czy ozdobne fontanny, są często wykonane z ciężkich materiałów i mają skomplikowane formy, co nie pasuje do przedstawionej na ilustracji drewnianej ławki. Barokowe ogrody były projektowane z myślą o formalności i symetrii, co również nie znajduje odzwierciedlenia w rustykalnym stylu, który celebruje swobodę i organiczny rozwój roślinności. Alternatywna odpowiedź „modernistycznym” jest również niewłaściwa, ponieważ modernizm dąży do minimalizmu i funkcjonalności, często z wykorzystaniem nowoczesnych materiałów, takich jak stal i szkło, co stoi w opozycji do naturalnych estetyk rustykalnych. Z kolei styl "średniowiecznym" nie odnosi się do charakterystyki ogrodów, gdzie dominują elementy takie jak sady i warzywniki, a nie proste elementy małej architektury, jak ławki. Błędne zrozumienie charakterystyki tych stylów może prowadzić do dezinformacji w projektowaniu ogrodów, dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że każdy styl ma swoje unikalne cechy, które determinują typowe dla niego elementy małej architektury.

Pytanie 23

Jaką skalę należy wprowadzić przy sporządzaniu rzutu górnego piaskownicy o wymiarach 2,0×3,8 m, aby rysunek wypełnił większą część powierzchni arkusza A4?

A. 1 : 5

B. 1 : 20

C. 1 : 50

D. 1 : 100

Wybór niewłaściwej skali do wykonania rzutu z góry piaskownicy może prowadzić do wielu problemów związanych z czytelnością oraz zrozumieniem rysunku. Skala 1:100, na przykład, daje wymiary rysunku 2 cm x 3,8 cm, co jest zbyt małe, aby zmieścić na arkuszu A4 i jednocześnie zapewnić odpowiednią detale. Taki rysunek będzie trudny do odczytania, a niewielkie elementy mogą zostać pominięte lub niedostrzegalne. Wybór skali 1:50 również nie jest optymalny, ponieważ rysunek będzie miał wymiary 4 cm x 7,6 cm, co nadal jest niewystarczające, aby wykorzystać przestrzeń arkusza A4 w sposób efektywny. Skala 1:5 wprowadza z kolei nadmierną wielkość rysunku, gdzie wymiary wyniosą 40 cm x 76 cm, co znacznie przekroczy format A4, uniemożliwiając jego prawidłowe drukowanie oraz prezentację. Przy wyborze skali należy pamiętać o zachowaniu równowagi między odwzorowaniem rzeczywistych wymiarów a dostosowaniem ich do dostępnej przestrzeni na arkuszu. Stosowanie niewłaściwej skali może prowadzić do błędnych interpretacji oraz nieporozumień w komunikacji pomiędzy projektantami a wykonawcami. W związku z tym, ważne jest zrozumienie, jak skala wpływa na ogólny odbiór rysunku oraz jakie standardy są stosowane w branży, aby uniknąć typowych błędów, które mogą wynikać z niewłaściwych założeń.

Pytanie 24

Teodolit jest narzędziem geodezyjnym służącym do wykonywania pomiarów

A. kąta poziomego oraz odległości

B. kąta pionowego oraz wysokości

C. kąta pionowego oraz poziomego

D. kąta poziomego oraz wysokości

Podczas analizy błędnych odpowiedzi, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące funkcji teodolitu. Odpowiedzi wskazujące na pomiar kątów tylko w jednym kierunku, jak kąty poziome i wysokości, są błędne, ponieważ teodolit nie jest zaprojektowany do pomiaru wysokości w sposób niezależny. Wysokość jest zazwyczaj określana poprzez kombinację pomiarów kątów pionowych oraz odległości, co pozwala na obliczenie różnic wysokości między punktami. Propozycje, które koncentrują się wyłącznie na jednym rodzaju pomiaru, nie uwzględniają całościowego działania teodolitu i jego zastosowania w geodezji. Ważnym aspektem jest to, że pomiar kątów pionowych jest kluczowy dla określenia nachyleń i kątów wzniesienia obiektów, co jest niezbędne w budownictwie. Przyjmowanie, że teodolit może być używany do pomiaru odległości, jest również mylące, ponieważ tradycyjnie to inne instrumenty, takie jak dalmierze, są odpowiedzialne za takie pomiary. Dlatego istotne jest, aby dobrze zrozumieć, jakie są możliwości i ograniczenia teodolitu, co pozwala uniknąć typowych błędów myślowych i lepiej wykorzystać ten instrument w praktyce geodezyjnej.

Pytanie 25

Jaki materiał jest niewskazany do wykonania nawierzchni wokół sprzętów do zabawy na placach zabaw?

A. Piasek

B. Sztuczna trawa

C. Kamień łamany

D. Maty gumowe

Wybór materiałów na nawierzchnię wokół urządzeń zabawowych jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowników, jednak niektóre z proponowanych opcji mogą prowadzić do błędnych wniosków o ich przydatności. Maty gumowe są popularnym wyborem, ponieważ są elastyczne i oferują dobrą amortyzację. Dzięki swojej strukturze, skutecznie łagodzą siłę upadku, co jest potwierdzone przez odpowiednie normy, takie jak EN 1177. Umożliwiają one również łatwe utrzymanie czystości i są odporne na warunki atmosferyczne, co sprawia, że są praktyczne w użytkowaniu. Sztuczna trawa, choć na pierwszy rzut oka może wydawać się atrakcyjną opcją, w rzeczywistości również spełnia standardy bezpieczeństwa. Oferuje estetyczny wygląd oraz wygodne miejsce do zabawy, a przy odpowiednim podłożu może również zapewnić odpowiednią amortyzację. Jednakże, nie jest tak skuteczna jak maty gumowe, które są bardziej dedykowane do tego celu. Piasek, z kolei, stanowi tradycyjną nawierzchnię, która również ma swoje zalety, takie jak naturalna absorpcja energii w przypadku upadków, ale wymaga regularnego utrzymania. Może zanieczyszczać się, a także być mniej komfortowy w użytkowaniu niż nowoczesne materiały. Niezrozumienie właściwych właściwości tych materiałów i ich zastosowania może prowadzić do wyborów, które nie gwarantują bezpieczeństwa dzieci. W kontekście budowy placów zabaw, kluczowe jest przestrzeganie standardów i zasad projektowania, aby stworzyć bezpieczne i przyjazne środowisko do zabawy.

Pytanie 26

Jaką metodę wykorzystuje się do oceny czystości powietrza lub wody przy użyciu organizmów wskaźnikowych?

A. Metodę jednostek architektoniczno-krajobrazowych

B. Fitoindykację gatunkową i fitocenotyczną

C. Waloryzację przyrodniczą

D. Bioindykację

Bioindykacja to metoda oceny jakości środowiska, która polega na wykorzystaniu organizmów żywych jako wskaźników stanu ekosystemu. W kontekście czystości powietrza i wody, bioindykacja pozwala na monitorowanie obecności zanieczyszczeń oraz ich wpływu na organizmy. Przykładowo, w przypadku wód, organizmy takie jak ryby, bezkręgowce wodne czy bakterie mogą dostarczyć informacji o stopniu zanieczyszczenia chemicznego lub biologicznego. W praktyce, bioindykację stosuje się często w badaniach ekosystemów wodnych, gdzie ocena stanu zdrowotnego organizmów wskaźnikowych pozwala na zdiagnozowanie problemów związanych z eutrofizacją, obecnością metali ciężkich czy substancji toksycznych. W standardach ochrony środowiska, takich jak wytyczne europejskiej dyrektywy ramowej w sprawie wody, bioindykacja stanowi kluczowy element monitoringu jakości wód. Wykorzystanie organizmów wskaźnikowych jest uznawane za skuteczne i ekstensywne podejście, które umożliwia zrozumienie złożonych interakcji w ekosystemach oraz podejmowanie odpowiednich działań ochronnych.

Pytanie 27

W ogrodzie przedszkolnym nie powinno się umieszczać

A. ślizgu pojedynczego

B. nawierzchni trawiastej

C. ważki podwójnej

D. oczka wodnego

Umieszczanie oczka wodnego w ogrodzie przedszkolnym może stwarzać szereg potencjalnych zagrożeń dla dzieci, dlatego ta odpowiedź jest prawidłowa. Oczka wodne, choć mogą być atrakcyjnym elementem przyrody, niosą ze sobą ryzyko utonięcia, co jest szczególnie istotne w kontekście małych dzieci, które są ciekawe świata i nie zawsze rozumieją zagrożenia. Zgodnie z wytycznymi dotyczącymi bezpieczeństwa w obiektach przedszkolnych, zaleca się unikanie instalacji wodnych, które nie są odpowiednio zabezpieczone. W przypadku wprowadzenia wody do przestrzeni przedszkolnej warto zainwestować w rozwiązania takie jak baseny z płytkim dnem oraz w odpowiednie barierki i zabezpieczenia. Oczka wodne mogą również przyciągać niebezpieczne owady, jak komary, a ich obecność sprzyja rozwojowi bakterii, co dodatkowo stwarza zagrożenie dla zdrowia dzieci. Dlatego w projektowaniu ogrodów przedszkolnych lepiej skupić się na elementach sprzyjających zabawie i edukacji, które nie stanowią ryzyka dla najmłodszych.

Pytanie 28

Użycie koloru czerwonego w kompozycji umożliwia osiągnięcie efektu

A. przybliżenia

B. zawężenia

C. oddalenia

D. rozszerzenia

Ludzie często myślą, że jasne kolory poszerzają przestrzeń w kompozycji, a czerwień, jako kolor ciepły, działa inaczej. Jak się przyjrzeć odpowiedziom o poszerzeniu, to zauważysz, że nie uwzględniają one tego, że jasne barwy i ich pastelowe odcienie naprawdę wpływają na głębię i przestrzeń. Ciepłe kolory, w tym czerwień, tak naprawdę zbliżają obiekty do widza, więc to jest sprzeczne z ideą poszerzenia. Odpowiedzi o zawężeniu czy oddaleniu też mogą być nie do końca trafione, bo zawężenie kojarzy się z ciemnymi kolorami, które raczej tłumią uwagę niż ją przyciągają. Oddalenie wymaga zastosowania chłodnych kolorów, które wizualnie odpychają obiekty. Takie nieporozumienia mogą brać się z braku zrozumienia, jak kolory działają na nasze postrzeganie. Przy projektowaniu dobrze jest pamiętać, że kolor to nie tylko estetyka, ale i sposób komunikacji wizualnej, który musi pasować do przekazu. Rozumienie, jak kolory wpływają na kompozycję, jest kluczowe dla skutecznego projektowania.

Pytanie 29

Aby uzyskać idealnie gładką powierzchnię na tynkowanej ścianie, co należy zrobić?

A. posypać otynkowaną ścianę suchym cementem

B. wygładzić otynkowaną ścianę pacą na mokro

C. wygładzić otynkowaną ścianę pacą na sucho

D. obficie zwilżyć otynkowaną ścianę wodą

Jeśli zatrzymasz się na metodach, które nie biorą pod uwagę odpowiedniej obróbki tynku, to mogą się pojawić różne problemy na etapie wykończenia. Używanie pacy na sucho to na pewno zły pomysł, bo tynk w takim stanie jest zbyt sztywny, co prowadzi do uszkodzeń i trudności w osiągnięciu gładkości. Nawet jak dobrze nałożysz, to tynk na sucho ma tendencję do łuszczenia się i pękania. Co do polewania ściany wodą, to też nie działa, bo woda nie zastąpi mechanicznej obróbki. Zbyt dużo wody może rozcieńczyć tynk i pogorszyć jego wytrzymałość. A obsypywanie suchym cementem to w ogóle kolejny błąd, bo to nie poprawia gładkości, a może prowadzić do pęknięć czy kruszenia się. Takie podejścia często z braku czasu, ale w budowlance jakość jest najważniejsza, więc lepiej trzymać się standardów i sprawdzonych technik, żeby uniknąć kosztownych poprawek.

Pytanie 30

Jaka skala rysunku przedstawia rzeczywiste wymiary?

A. 1:10

B. 1:1000

C. 1:100

D. 1:1

Odpowiedź 1:1 jest poprawna, ponieważ oznacza, że rysunek jest w skali rzeczywistej, co oznacza, że każdy element na rysunku odpowiada swoim wymiarom w rzeczywistości. To podejście jest kluczowe w projektowaniu, architekturze oraz inżynierii, gdzie precyzyjne odwzorowanie rzeczywistych wymiarów jest niezbędne do prawidłowego wykonania projektu. Na przykład, w architekturze, gdy przygotowujemy plany budynku, korzystamy ze skali 1:1, aby dokładnie zobrazować rozkład pomieszczeń, co pozwala na lepsze zrozumienie przestrzeni podczas planowania. W praktyce, stosowanie skali rzeczywistej ułatwia komunikację pomiędzy projektantami, wykonawcami a klientami, gwarantując, że wszyscy mają tę samą wizję projektu. W kontekście standardów branżowych, takie podejście jest zgodne z normami ISO, które podkreślają znaczenie dokładności w dokumentacji technicznej.

Pytanie 31

Który z wymienionych kroków w procesie budowy słupa ogrodzeniowego z cegły klinkierowej realizowany jest najpóźniej?

A. Ułożenie ceramicznych daszków

B. Wylanie fundamentów

C. Fugowanie

D. Ułożenie cegieł klinkierowych

Wylanie fundamentów to istotny etap budowy słupa ogrodzeniowego, ale następuje on na początku całego procesu. Fundamenty są podstawą każdej konstrukcji, zapewniając stabilność i odpowiednie wsparcie dla słupa. Ich wylewanie musi być przeprowadzone zgodnie z odpowiednimi normami budowlanymi, co zapewnia bezpieczeństwo i trwałość całej struktury. Ułożenie ceramicznych daszków także nie jest końcowym etapem, ponieważ ma miejsce po ułożeniu cegieł klinkierowych, ale przed fugowaniem. Daszki pełnią funkcję ochronną, zapobiegając wnikaniu wody do wnętrza słupa oraz, co ważne, ograniczają rozwój mchu i innych form biologicznych, które mogłyby zaszkodzić materiałowi. Ułożenie cegieł klinkierowych jest kluczowe, ale również wchodzi w skład procesu budowy przed fugowaniem. Niezrozumienie kolejności tych etapów może prowadzić do nieprawidłowej budowy i osłabienia właściwości konstrukcyjnych. Kluczowym błędem jest mylenie pierwszeństwa poszczególnych działań, co może skutkować nieodpowiednią jakością wykonania lub trwałością. Na każdym etapie budowy ważne jest stosowanie się do zasad i standardów branżowych, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz estetykę budowli.

Pytanie 32

Jaką ilość mieszanki betonu żwirowego należy przygotować do budowy sześciennego cokołu o wymiarach 50 x 50 x 100 cm?

A. 0,500 m3

B. 0,025 m3

C. 2,500 m3

D. 0,250 m3

W przypadku błędnych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych kwestii dotyczących obliczeń objętości. Odpowiedzi sugerujące 0,025 m³ oraz 0,500 m³ bazują na błędnych przeliczeniach wymiarów lub ich interpretacji. Obliczając objętość, nie należy zapominać o prawidłowym przeliczeniu jednostek. W przypadku podania wymiarów w centymetrach, konieczne jest ich przeliczenie na metry. Nieprawidłowe jest również rozumienie kształtu obiektu; sześcienny cokół ma inne właściwości i wymagania obliczeniowe niż inne figury geometryczne. Odpowiedź sugerująca 2,500 m³ jest całkowicie nieadekwatna i świadczy o braku zrozumienia jednostek miary, ponieważ objętość ta przewyższa wielkość, jaką rzeczywiście ma cokół. W budownictwie kluczowe jest, by precyzyjnie oceniać ilości potrzebnych materiałów, aby uniknąć niepotrzebnych wydatków oraz opóźnień w realizacji projektów. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do tych nieprawidłowych wniosków, to zarówno brak uwagi przy konwersji jednostek, jak i nieprawidłowe rozumienie podstawowych wzorów geometrycznych. Nauka na ten temat pozwala na lepsze planowanie oraz dokładniejsze realizowanie projektów budowlanych, co jest niezbędne w pracy każdego inżyniera budowlanego.

Pytanie 33

Ślizg, huśtawka, ważka oraz przeplotnia to standardowe elementy wyposażenia ogrodu

A. zoologicznego

B. jordanowskiego

C. etnograficznego

D. botanicznego

Odpowiedź dotycząca ogrodów jordanowskich jest zdecydowanie na miejscu. Elementy jak ślizg, huśtawka czy ważka to typowe urządzenia, które można spotkać w tych miejscach. Ogrody jordanowskie to świetne przestrzenie, gdzie dzieci mogą się bawić i rozwijać fizycznie. Co ważne, są one projektowane z myślą o bezpieczeństwie, co oznacza, że wszystkie urządzenia muszą spełniać normy, takie jak PN-EN 1176. Na przykład, huśtawki muszą być dobrze zamocowane i w odpowiedniej wysokości, żeby dzieci mogły się bawić bez obaw o kontuzje. Warto też dodać, że często w ogrodach jordanowskich znajdziemy elementy edukacyjne, które wspierają rozwój dzieci przez zabawę. W moim zdaniem, to naprawdę ważne miejsca w miastach, bo przyczyniają się do lepszego zdrowia dzieci, zarówno fizycznego, jak i psychicznego.

Pytanie 34

Najlepszym materiałem do stworzenia wierzchniej warstwy ścieżki w ogrodzie z kruszywa jest

A. piasek

B. żwir

C. grys

D. tłuczeń

Żwir jest idealnym materiałem do wykonania wierzchniej warstwy ścieżki ogrodowej z kruszywa ze względu na swoje unikalne właściwości fizyczne i estetyczne. Jest on materiałem o odpowiedniej granulacji, co pozwala na łatwe odsączanie wody, zapobiegając jednocześnie powstawaniu kałuż. Dodatkowo, żwir jest dostępny w różnych kolorach i kształtach, co umożliwia dostosowanie ścieżki do charakterystyki ogrodu. W praktyce, żwir układany jest na wcześniej przygotowanej podsypce, co zapewnia stabilność i estetykę. Dobre praktyki przy układaniu ścieżek z żwiru obejmują zastosowanie geowłókniny, która zapobiega mieszaniu się żwiru z ziemią oraz wzrostowi chwastów. Użycie żwiru, zgodnie z normami budowlanymi, może również wpłynąć na zwiększenie estetyki przestrzeni oraz jej funkcjonalności, co czyni go najlepszym wyborem w porównaniu do innych materiałów.

Pytanie 35

Jakie czynności należy kolejno zrealizować, aby zbudować ścieżki z płyt kamiennych, gdy koryto zostało już wykopane, dno utwardzone, a obrzeża ustawione?

A. Wysypanie warstw podłoża, zagęszczenie, układanie płyt

B. Zagęszczenie warstw, wysypanie warstw podłoża, układanie płyt

C. Wysypanie warstw podłoża, układanie płyt, zagęszczenie

D. Układanie płyt, wysypanie warstw podłoża, zagęszczenie

Odpowiedź 'Wysypanie warstw podbudowy, zagęszczenie, ułożenie płyt' jest poprawna, ponieważ odzwierciedla właściwą kolejność działań przy budowie ścieżek z płyt kamiennych. Proces ten zaczyna się od wysypania warstw podbudowy, co jest kluczowym etapem, ponieważ zapewnia odpowiednią stabilność i nośność podłoża. Warstwy podbudowy, zazwyczaj wykonane z kruszywa, powinny być równomiernie rozłożone na całej powierzchni koryta. Następnie, zagęszczenie jest niezbędne, aby zminimalizować osiadanie i zwiększyć twardość podłoża. Użycie zagęszczarki wibracyjnej jest standardową praktyką w tej fazie, co pozwala na uzyskanie stabilnej bazy dla płyt kamiennych. Na końcu następuje ułożenie płyt, które powinny być dostosowane do poziomu podbudowy i zabezpieczone przed przesuwaniem. Zastosowanie takiej kolejności działań zapewnia, że ścieżka będzie trwała i odporna na działanie warunków atmosferycznych oraz obciążeń mechanicznych. Przykładem może być budowa ścieżki w ogrodzie, gdzie odpowiednia podbudowa i zagęszczenie podłoża są kluczowe dla zapobiegania deformacjom w przyszłości.

Pytanie 36

Odpowiednią bazą do ustanowienia osnowy w pomiarach geodezyjnych jest

A. podziemna linia energetyczna

B. krawędź drogi gruntowej

C. brzeg rzeki

D. ogrodzenie działki

Ogrodzenie działki stanowi solidną podstawę do założenia osnowy pomiarów geodezyjnych, ponieważ jest to wyraźny i trwały element, który można łatwo zidentyfikować w terenie. Osnowa geodezyjna powinna być tworzona na podstawie obiektów o stałej lokalizacji, co jest kluczowe dla dokładności pomiarów. W przypadku ogrodzenia, jego granice są dobrze określone, co ułatwia orientację w terenie i zapewnia stabilność punktów pomiarowych. Przykładem zastosowania może być pomiar działki budowlanej, gdzie ogrodzenie wyznacza granice terenu, a geodeci mogą na jego podstawie precyzyjnie określić położenie budynków czy innych obiektów. W branży geodezyjnej ogrodzenia wykorzystywane są także jako punkty odniesienia w przypadku korygowania danych pomiarowych. Warto również zauważyć, że zgodnie z normami i dobrymi praktykami, przy zakładaniu osnowy geodezyjnej powinno się używać obiektów stałych, co zwiększa wiarygodność wyników pomiarów.

Pytanie 37

Podczas konstruowania murowanego murka oporowego o wysokości 1,00 m trzeba pamiętać, aby kąt nachylenia ściany frontowej w stronę skarpy wynosił

A. od 1% do 3%

B. od 30% do 35%

C. od 10% do 15%

D. od 4% do 8%

Nachylenie ściany licowej ku skarpie w murkach oporowych murowanych powinno wynosić od 10% do 15%. Taki kąt nachylenia zapewnia odpowiednią stabilność konstrukcji, minimalizując ryzyko osunięcia się gruntu oraz przeciwdziałając negatywnym działaniom sił hydrostatycznych. W praktyce budowlanej nachylenie w tym zakresie jest zalecane przez normy budowlane, które uwzględniają zarówno obciążenia statyczne, jak i dynamiczne. Dla murków oporowych o wysokości 1,00 m, odpowiednie nachylenie sprzyja lepszemu rozkładowi ciśnień gruntowych oraz zwiększa odporność na erozję. Przykładem zastosowania takiego nachylenia może być budowa murków w ogrodach, gdzie stabilność jest kluczowa dla zachowania estetyki i funkcjonalności terenu. Dobrze zaprojektowany murek oporowy z odpowiednim nachyleniem nie tylko pełni funkcję ochronną, ale również estetyczną, wpływając na krajobraz.

Pytanie 38

Jaką długość będzie miała zbiornik wodny na planie w skali 1:50, jeśli jego rzeczywista długość wynosi 4 m?

A. 2 cm

B. 16 cm

C. 4 cm

D. 8 cm

Odpowiedź 8 cm jest prawidłowa, ponieważ w skali 1:50 oznacza, że każdy 1 cm na planie odpowiada 50 cm w rzeczywistości. Długość zbiornika wodnego wynosi 4 m, co przelicza się na 400 cm w rzeczywistości. Aby znaleźć długość zbiornika na planie, dzielimy rzeczywistą długość przez skalę: 400 cm / 50 = 8 cm. Tego typu przeliczenia są istotne w różnych dziedzinach, takich jak architektura, inżynieria czy planowanie przestrzenne, gdzie dokładne odwzorowanie obiektów w zmniejszonej skali jest kluczowe. Umożliwia to projektantom i inżynierom efektywne planowanie i komunikację wizualną. Ważne jest zrozumienie, jak używać skal w projektach, aby uniknąć błędów i zapewnić, że wszystkie elementy projektu będą odpowiednio wyważone i proporcjonalne.

Pytanie 39

W jakiej porze roku najlepiej przeprowadzać konserwację drewnianych elementów małej architektury, takich jak ławki czy pergole?

A. Jesienią

B. Wiosną

C. Latem

D. Zimą

Przeprowadzanie konserwacji drewnianych elementów małej architektury wiosną jest najlepsze z kilku powodów. Po pierwsze, wiosną warunki atmosferyczne są zazwyczaj bardziej sprzyjające. Temperatury są łagodniejsze, co pozwala na skuteczniejsze schnięcie farb i lakierów. Dodatkowo wilgotność powietrza jest zazwyczaj niższa niż jesienią, co minimalizuje ryzyko pęcznienia drewna. Wiosna to także czas, kiedy drewniane elementy, takie jak ławki czy pergole, są mniej eksploatowane niż latem, co daje więcej czasu na dokładne prace konserwacyjne. Prace wykonane wiosną przygotowują również drewniane elementy na intensywne użytkowanie w okresie letnim, chroniąc je przed szkodliwym działaniem promieni słonecznych i deszczu. Wiosenna konserwacja pozwala na dokładną inspekcję stanu technicznego tych elementów po zimie, co jest kluczowe dla utrzymania ich w dobrym stanie przez cały rok.

Pytanie 40

Wyposażenie ogrodów zmysłowych skoncentrowanych na dotyku cechuje się bogactwem oraz różnorodnością

A. faktur

B. barw

C. zapachów

D. dźwięków

Odpowiedź 'faktur' jest prawidłowa, ponieważ ogrody sensoryczne są projektowane z myślą o dostarczaniu różnorodnych doświadczeń zmysłowych, w tym zmysłu dotyku. Faktury obiektów w ogrodzie, takie jak szorstkie kamienie, gładkie liście, czy miękkie poduszki roślinne, mają na celu stymulowanie dotyku, co jest kluczowe dla osób rozwijających się sensorycznie, szczególnie dzieci oraz osób z niepełnosprawnościami. W praktyce, bogactwo faktur sprzyja eksploracji i interakcji, pozwalając na wieloaspektowe doświadczanie przestrzeni. Wzbogacone o różnorodne tekstury, ogrody sensoryczne mogą wspierać terapie zajęciowe oraz edukację sensoryczną. Przykładem mogą być ogrody z roślinami o różnych fakturach liści, jak miękka lawenda czy szorstki rozmaryn, które zachęcają do dotykania i odkrywania. W kontekście standardów branżowych, projektowanie ogrodów sensorycznych uwzględnia zasady dostępności, zgodnie z którymi przestrzenie powinny być przyjazne i dostępne dla wszystkich użytkowników, w tym osób z ograniczeniami sensorycznymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej