Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 30 grudnia 2025 21:50
  • Data zakończenia: 30 grudnia 2025 22:07

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Na podstawie cienia widocznego na fotografii można przypuszczać, że zdjęcie było wykonane

Ilustracja do pytania
A. bladym świtem.
B. w pochmurny dzień.
C. po południu.
D. wieczorem.
Odpowiedź 'po południu' jest jak najbardziej trafna. Zauważ, że cień na zdjęciu jest długi i wskazuje w konkretnym kierunku. To oznacza, że słońce nie jest jeszcze na samej górze, bo wtedy cienie są krótsze. W późnym popołudniu cienie są bardziej wydłużone, a światło jest jasne i ładne, co dokładnie widać na tej fotce. Te obserwacje są naprawdę istotne w naukach przyrodniczych, zwłaszcza w meteorologii i astronomii, bo analiza cieni może pomóc określić porę dnia. Z mojego doświadczenia, umiejętność widzenia, gdzie jest słońce, przydaje się też w architekturze przy projektowaniu przestrzeni, bo naturalne światło wpływa na atmosferę. No i w fotografii to jest kluczowe, żeby uzyskać odpowiednie efekty wizualne.
Pytanie 2

Który filtr oświetleniowy należy zastosować na planie zdjęciowym, aby fotografowany żółty obiekt został zarejestrowany jako zielony?

A. Niebieskozielony.
B. Czerwony.
C. Purpurowy.
D. Niebieski.
Akurat wybór filtra niebieskozielonego do takiego zadania jest bardzo praktycznym i – moim zdaniem – najczęściej stosowanym rozwiązaniem w fotografii studyjnej, szczególnie jeśli chodzi o manipulowanie barwą obiektów na zdjęciu czarno-białym lub podczas pracy z efektami kolorystycznymi. Filtry niebieskozielone (czasem nazywane cyjanowymi) przepuszczają światło o barwie niebieskiej i zielonej, jednocześnie tłumiąc światło żółte i czerwone. W praktyce, gdy oświetlisz żółty obiekt światłem, które przechodzi przez filtr niebieskozielony, barwa tego obiektu na zdjęciu przesunie się właśnie w kierunku zieleni, bo żółty to miks czerwieni i zieleni – a filtr „wycina” czerwień. Fotografowie używają tej techniki na planach zdjęciowych, żeby kreatywnie zmieniać odczuwalną temperaturę barwową obiektów albo dopasowywać kolorystykę do zamysłu artystycznego. To rozwiązanie nie tylko zgodne z fizyką światła, ale także z klasycznymi zasadami korekcji barwnej. Warto pamiętać, że filtry barwne to narzędzia, które zmieniają sposób postrzegania koloru przez aparat lub film – to nie jest tylko zabawa, ale bardzo konkretna technika stosowana np. przy fotografii produktowej czy reklamowej, gdzie ważne jest, jak kolor będzie się prezentował na końcowym materiale. Jeżeli więc chcesz, żeby żółty obiekt wyglądał na zielony, zdecydowanie filtr niebieskozielony zadziała najlepiej – to wręcz podręcznikowy przykład zastosowania tego filtra.
Pytanie 3

Drukarka, która produkuje wydruki ekologiczne, nietoksyczne, bez zapachu oraz odporne na zmienne warunki atmosferyczne i promieniowanie UV, korzysta z materiałów elastycznych

A. termiczna
B. sublimacyjna
C. igłowa
D. lateksowa
Drukarki termiczne, sublimacyjne oraz igłowe charakteryzują się zupełnie innymi procesami drukowania, które nie umożliwiają osiągnięcia właściwości, jakie oferuje drukarka lateksowa. Drukarki termiczne wykorzystują ciepło do wytwarzania obrazu na specjalnym papierze, co ogranicza ich zastosowanie głównie do druku paragonów lub etykiet. Wydruki te nie są odporne na działanie promieni UV ani warunków atmosferycznych, co czyni je nieodpowiednimi do długoterminowej ekspozycji na zewnątrz. Z kolei drukarki sublimacyjne wykorzystują proces sublimacji barwników, co skutkuje utrwaleniem obrazu w podłożu, jednakże są one głównie stosowane do druku tekstylnego i nie oferują elastyczności, jaką zapewniają farby lateksowe. Ponadto, wydruki sublimacyjne są zazwyczaj mniej odporne na czynniki atmosferyczne i mogą blaknąć pod wpływem promieni UV. Drukarki igłowe, z kolei, działają na zasadzie uderzania igieł w taśmę barwiącą, co ogranicza jakość wydruków i sprawia, że są one bardziej odpowiednie do dokumentów tekstowych niż do grafiki. W kontekście ekologiczności, te technologie nie posiadają zalet farb lateksowych, które są przyjazne dla środowiska oraz użytkowników. Dlatego istotne jest, aby przy wyborze technologii druku kierować się ich właściwościami i zastosowaniami, co pozwoli na uzyskanie optymalnych efektów w konkretnych projektach.
Pytanie 4

Jaką rozdzielczość powinien mieć plik cyfrowy, który ma trafić do folderu reklamowego, gdy nie znamy rozdzielczości drukarki?

A. 200 ppi
B. 72 ppi
C. 150 ppi
D. 300 ppi
Rozdzielczość 300 ppi (pikseli na cal) jest standardem w przemyśle graficznym dla materiałów przeznaczonych do druku. Użycie tej wartości zapewnia, że obraz będzie miał wystarczającą jakość, aby zachować ostrość i szczegóły, nawet przy zbliżeniu. Wartość 300 ppi jest szczególnie ważna w kontekście druku profesjonalnego, ponieważ urządzenia drukarskie wykorzystują tę rozdzielczość do generowania wysokiej jakości wydruków. Na przykład, jeśli przygotowujesz ulotkę, plakat lub inną formę reklamy, obrazy przygotowane w tej rozdzielczości będą miały odpowiednią klarowność, co jest kluczowe dla przyciągnięcia uwagi odbiorców. Warto również zauważyć, że rozdzielczość 300 ppi jest wspierana przez normy ISO 12647, które definiują procedury i standardy dla druku kolorowego, co podkreśla jej znaczenie w branży. Dla najlepszych rezultatów, zawsze warto przygotowywać pliki z wyższą rozdzielczością, aby w razie potrzeby można było je skalować bez utraty jakości.
Pytanie 5

Fotograf, planując sesję zdjęciową wymagającą wydłużenia ogniskowej posiadanego obiektywu, powinien zaopatrzyć się w

A. pierścień sprzęgający.
B. soczewkę nasadową.
C. telekonwerter.
D. pierścień odwracający.
Telekonwerter to chyba jedno z najczęściej wybieranych akcesoriów przez fotografów, którzy chcą wydłużyć ogniskową swoich obiektywów bez inwestowania w nowy sprzęt. Zresztą, sam nie raz korzystałem z takiego rozwiązania, szczególnie podczas fotografowania dzikiej przyrody czy sportu – tam, gdzie liczy się każdy dodatkowy milimetr ogniskowej. Telekonwerter montuje się pomiędzy obiektywem a korpusem aparatu i dzięki specjalnemu układowi optycznemu faktycznie zwielokrotnia ogniskową, najczęściej 1,4x lub 2x. Oczywiście trzeba pamiętać, że trochę na tym cierpi światłosiła, bo tracisz na jasności (np. przy 2x konwerterze przysłona maleje o dwa stopnie). Mimo to, dla wielu osób to sensowny kompromis – zyskujemy zasięg, a nie musimy targać ciężkiego superteleobiektywu. W profesjonalnych zastosowaniach to standardowe narzędzie, szczególnie w dziedzinach, gdzie nie zawsze można podejść bliżej do obiektu. Moim zdaniem, to najprostszy i najbardziej efektywny sposób na wydłużenie ogniskowej, zachowując przy tym pełną funkcjonalność automatyki ostrzenia i stabilizacji, o ile oczywiście używa się sprzętu dobrej klasy. Mając telekonwerter, spokojnie można planować sesje wymagające większego zbliżenia – to typowy patent ludzi z branży, sprawdzony w praniu.
Pytanie 6

Oświetlenie w stylu Rembrandta sugeruje, że na portrecie modela

A. na twarzy nie występują żadne cienie
B. obie strony twarzy są równomiernie oświetlone
C. na policzku można dostrzec światło w kształcie trójkąta
D. widać cienie pod oczami
Oświetlenie rembrandtowskie to technika oświetleniowa, która charakteryzuje się tworzeniem na twarzy modela charakterystycznego trójkątnego obszaru światła, zazwyczaj na policzku. To oświetlenie uzyskuje się poprzez umieszczenie źródła światła pod kątem około 45 stopni względem modela, co pozwala na uzyskanie głębi i wymiaru w portrecie. Dobrą praktyką w fotografii portretowej jest stosowanie tej techniki do podkreślenia rysów twarzy oraz nadania jej bardziej dramatycznego wyglądu. Oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w fotografii studyjnej, jak również w warunkach naturalnych, gdzie można wykorzystać światło słoneczne. Zastosowanie tej techniki daje wrażenie trójwymiarowości i jest zgodne z zasadami klasycznej kompozycji, które podkreślają walory estetyczne portretu. Przykłady zastosowania można zobaczyć w pracach takich artystów jak Rembrandt van Rijn, po którym technika ta została nazwana, ale również w nowoczesnej fotografii, gdzie jest ceniona za swoje walory estetyczne oraz emocjonalne.
Pytanie 7

Na jakim etapie powstawania fotograficznego obrazu srebrowego centra czułości przekształcają się w centra wywoływalne?

A. Powstawania obrazu utajonego
B. Powstawania obrazu widzialnego czarno-białego
C. Stabilizowania
D. Utrwalania
Wybór odpowiedzi związanej z etapem utrwalania jest błędny, ponieważ ten proces ma miejsce po powstaniu obrazu utajonego, a jego celem jest trwałe ustabilizowanie obrazu, co następuje po wywołaniu. Utrwalanie polega na usunięciu niewywołanych halogenków srebra, aby zapobiec dalszemu ich działaniu na światło. Stabilizowanie, jako termin, nie odnosi się bezpośrednio do procesu fotograficznego, a raczej do zapewnienia długotrwałej jakości obrazu poprzez odpowiednie przechowywanie i konserwację. Ponadto, powstawanie obrazu widzialnego czarno-białego jest etapem późniejszym i wymaga wcześniejszego uzyskania obrazu utajonego, co również czyni tę odpowiedź nieprawidłową. Często w praktyce może dojść do nieporozumienia, gdzie niektórzy mogą sądzić, że procesy są ze sobą zamienne lub że można je przeprowadzać równocześnie. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy etap procesu fotograficznego ma swoje unikalne zadania i znaczenie. Dlatego istotne jest, aby nie mylić terminologii oraz kolejności procesów, co jest często spotykanym błędem wśród osób uczących się fotografii.
Pytanie 8

Licencja, która pozwala licencjobiorcy na korzystanie z praw w takim samym zakresie jak licencjodawcy, określana jest jako licencja

A. niewyłączna.
B. pełna.
C. ograniczona.
D. wyłączna.
Licencja pełna to taki rodzaj licencji, w której licencjobiorca uzyskuje dokładnie taki sam zakres uprawnień jak licencjodawca – można powiedzieć, że działa na „pełnych obrotach”. W praktyce oznacza to, że licencjobiorca może korzystać z utworu lub rozwiązania w sposób identyczny jak twórca lub podmiot pierwotnie uprawniony, np. kopiować, rozpowszechniać, a nawet udzielać dalszych licencji, jeśli oczywiście nie zostało to wyraźnie ograniczone w umowie. Z mojego doświadczenia to rzadki przypadek – firmy raczej niechętnie oddają taki szeroki zakres praw. Ale są sytuacje, np. w dużych kooperacjach lub konsorcjach technologicznych, gdzie pełna licencja jest konieczna, żeby usprawnić współpracę i operacyjność. Przykładem mogą być niektóre rozwiązania open source, gdzie pełna licencja pozwala użytkownikom na praktycznie nieograniczone wykorzystanie kodu. Warto znać tę definicję, bo prawnicy często stosują właśnie ten podział w umowach licencyjnych, a niedopatrzenie szczegółów w zakresie uprawnień może prowadzić do nieporozumień i sporów. Licencja pełna jest więc bardzo elastyczna, ale trzeba zwracać uwagę na literalne zapisy umowy – zawsze! W branży IT taka forma licencji często pojawia się przy przekazywaniu praw do oprogramowania na zamówienie, gdzie klient oczekuje maksymalnego zakresu użytkowania. Standardy takie jak Creative Commons czy GNU GPL też przewidują mechanizmy zbliżone do licencji pełnej, choć ujęte w nieco inny sposób. Moim zdaniem, dobrze jest rozumieć te niuanse, bo pozwala to uniknąć poważnych problemów prawnych.
Pytanie 9

Zdjęcie wykonano przy zastanym oświetleniu

Ilustracja do pytania
A. bocznym rozproszonym.
B. przednim skierowanym.
C. bocznym skierowanym.
D. przednim rozproszonym.
Zdjęcie zostało wykonane przy oświetleniu przednim skierowanym, co można stwierdzić na podstawie wyraźnych cieni widocznych na obrazie. Cienie te są ostre i wyraźne, co jest charakterystyczne dla światła bezpośredniego. W praktyce, oświetlenie przednie skierowane jest często stosowane w fotografii portretowej oraz produktowej, ponieważ wydobywa detale i tekstury obiektów, a także dodaje głębi do przedstawianych scen. Dobrą praktyką jest umiejętne wykorzystanie takiego oświetlenia, aby podkreślić kształty i kontury, co jest szczególnie istotne w sytuacjach, gdy chcemy uchwycić emocje lub walory estetyczne modela. Ponadto, w fotografii produktowej, przednie oświetlenie skierowane pozwala na lepsze ukazanie kolorów i detali produktu, co jest kluczowe w marketingu i sprzedaży. Zrozumienie tych aspektów oświetlenia pozwala fotografom na lepsze planowanie i realizację sesji zdjęciowych, przyczyniając się do uzyskania wysokiej jakości efektów wizualnych.
Pytanie 10

Wskaż symbol narzędzia, które przeznaczone jest do wypełniania zaznaczonego obszaru kolorem?

Ilustracja do pytania
A. B.
B. C.
C. A.
D. D.
Narzędzie oznaczone symbolem 'D', znane jako 'wiadro z farbą' (ang. Paint Bucket Tool), jest kluczowym elementem w grafice komputerowej, służącym do efektywnego wypełniania obszarów jednorodnym kolorem. Umożliwia to użytkownikom szybkie i wygodne wypełnianie dużych powierzchni, co jest szczególnie przydatne w procesie tworzenia grafik, ilustracji oraz w projektowaniu wizualnym. Wybierając narzędzie, możemy również dostosować jego właściwości, takie jak tolerancja koloru, co oznacza, że możemy kontrolować, jak bliskie odcienie będą wypełniane. Zastosowanie tego narzędzia jest powszechne w różnych programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy GIMP, gdzie efektywne zarządzanie kolorami jest kluczowe dla osiągnięcia pożądanych rezultatów estetycznych. Warto również znać inne narzędzia, które mogą współpracować z narzędziem wypełniania, np. narzędzia do zaznaczania, które pozwalają precyzyjnie określić obszary do wypełnienia, co jest fundamentalne w pracy nad złożonymi projektami graficznymi. Dobrą praktyką jest również tworzenie warstw w programach graficznych, co pozwala na łatwiejsze zarządzanie elementami projektu i edytowanie ich bez wpływu na inne części grafiki.
Pytanie 11

Jeśli cień fotografowanego obiektu widoczny jest w przestrzeni przedmiotowej przed obiektem, oznacza to, że zastosowano oświetlenie

A. górne.
B. boczne.
C. tylne.
D. przednie.
Analizując wszystkie wymienione warianty oświetlenia, łatwo zauważyć, że powszechnym błędem jest utożsamianie położenia cienia z kierunkiem padania światła. W praktyce, jeśli cień pojawia się przed obiektem (czyli w stronę obserwatora, obiektywu), oznacza to, że światło musi padać z tyłu – za obiektem, w kierunku aparatu. Oświetlenie górne, chociaż daje atrakcyjne cienie pod obiektem, nigdy nie spowoduje, że cień pojawi się przed obiektem w przestrzeni fotografowanej; cień najczęściej "ucieka" w dół, zgodnie z kierunkiem padania światła. W przypadku światła bocznego cień pojawia się obok obiektu, po przeciwnej stronie niż źródło światła – to klasyka na planie zdjęciowym, gdzie zależy nam na pokazaniu modelowania bryły i struktury powierzchni. Oświetlenie przednie z kolei, typowe np. dla lampy błyskowej zamontowanej nad obiektywem, eliminuje większość cieni i sprawia, że powierzchnie wydają się płaskie, a cień, jeśli się pojawia, chowa się za fotografowanym obiektem (czyli jest praktycznie niewidoczny dla odbiorcy zdjęcia). Wydaje mi się, że często myli się kierunki światła, zwłaszcza przy pracy z jednym źródłem lub w trudnych warunkach studyjnych. Standardem w branży jest dokładna kontrola ustawienia lamp i obserwowanie nie tylko samego oświetlenia obiektu, ale przede wszystkim – rozmieszczenia cieni. To jeden z tych tematów, które na początku potrafią namieszać w głowie, ale z czasem stają się oczywiste, gdy nabierze się praktyki i zacznie świadomie modelować przestrzeń światłem.
Pytanie 12

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 150 ppi
B. 300 ppi
C. 75 ppi
D. 600 ppi
Odpowiedź 150 ppi jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm z rozdzielczością 300 dpi, musimy obliczyć minimalną rozdzielczość skanowania zdjęcia w formacie 20 x 30 cm. Obliczenia te opierają się na zasadzie, że rozdzielczość wydruku wyrażona w dpi (dots per inch) musi być zachowana na etapie skanowania. Format 10 x 15 cm odpowiada rozdzielczości 300 dpi, co oznacza, że potrzebujemy 300 punktów na cal, zatem w przypadku wymiary 10 x 15 cm (czyli 4 x 6 cali), skanowane zdjęcie powinno mieć rozdzielczość wynoszącą 1200 x 1800 pikseli. Ponieważ skanowane zdjęcie ma 20 x 30 cm (8 x 12 cali), aby zachować odpowiednią jakość na wydruku, musimy podzielić 1200 przez 8 oraz 1800 przez 12, co daje odpowiednio 150 ppi. W praktyce oznacza to, że przy tej rozdzielczości zdjęcie będzie dobrze odwzorowywać szczegóły i nie straci jakości po zmniejszeniu do pożądanego formatu do druku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie druku. Utrzymanie odpowiednich wartości ppi jest kluczowe w pracy z obrazami, aby uzyskać odpowiednie rezultaty wizualne.
Pytanie 13

Jakie urządzenie wykorzystuje się do cyfrowego odwzorowania slajdów lub negatywów fotograficznych?

A. Przystawka cyfrowa
B. Skaner
C. Aparat cyfrowy
D. Ploter
Ploter to urządzenie głównie używane do drukowania złożonych grafik, rysunków technicznych i schematów, a nie do skanowania czy digitalizacji obrazów. Jego działanie opiera się na nakładaniu tuszu lub innego medium na papier, co jest zupełnie innym procesem od skanowania slajdów lub negatywów. Aparat cyfrowy, z kolei, służy do rejestrowania obrazów w czasie rzeczywistym, a nie do przekształcania fizycznych nośników na format cyfrowy. Choć aparaty cyfrowe mogą być używane do tworzenia zdjęć, nie są one przeznaczone do pracy ze slajdami czy negatywami. Przystawki cyfrowe mogą mieć różne zastosowania, ale zazwyczaj są dodatkowymi akcesoriami do innych urządzeń, takich jak skanery czy aparaty, i nie spełniają funkcji skanowania. Typowym błędem jest mylenie zasad działania tych urządzeń, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe w kontekście efektywnego wykorzystania sprzętu w pracy z obrazem.
Pytanie 14

Do oczyszczenia przedniej soczewki obiektywu zabrudzonej kroplą smaru należy użyć

A. roztworu soli kuchennej.
B. pędzelka.
C. roztworu alkoholu izopropylowego.
D. sprężonego powietrza.
Alkohol izopropylowy to zdecydowanie najlepszy wybór do czyszczenia przedniej soczewki obiektywu, zwłaszcza jeśli pojawiło się na niej zabrudzenie typu smar czy tłuszcz. Wynika to głównie z jego właściwości – świetnie rozpuszcza tłuste zabrudzenia, jednocześnie nie pozostawia smug i bardzo szybko odparowuje. Co ważne, jest neutralny dla powłok optycznych, nie niszczy ich, ani nie matowi szkła, jeśli jest używany rozsądnie i w odpowiednim stężeniu (najczęściej poleca się roztwór 70–99%). W branży fotograficznej i serwisach optycznych alkohol izopropylowy to standard – zawsze można zobaczyć go w zestawach profesjonalnych czyścików. Używają go również technicy w laboratoriach czy przy serwisowaniu sprzętu precyzyjnego, bo nie zostawia nalotu i nie reaguje z większością materiałów. Moim zdaniem warto zawsze mieć małą buteleczkę alkoholu izopropylowego pod ręką, szczególnie jeśli pracujemy ze sprzętem optycznym czy elektronicznym – przydaje się też do czyszczenia sensorów czy ekranów LCD. Tylko uwaga: do aplikacji najlepiej stosować miękką, niestrzępiącą się ściereczkę z mikrofibry, nigdy bezpośrednio na szkło, bo to może stworzyć zacieki. To podejście nie tylko skuteczne, ale po prostu bezpieczne i zgodne z dobrą praktyką serwisową.
Pytanie 15

Które narzędzie należy zastosować do zaznaczenia obiektu wskazanego na zdjęciu?

Ilustracja do pytania
A. Lasso.
B. Kadrowanie.
C. Różdżkę.
D. Zaznaczenie eliptyczne.
Narzędzie Lasso jest idealnym rozwiązaniem do zaznaczania obiektów o nieregularnych kształtach, co zostało również zaprezentowane na zdjęciu. Jego główną zaletą jest elastyczność, która pozwala na precyzyjne zaznaczanie nawet skomplikowanych konturów. W praktyce, Lasso znajduje zastosowanie w edytorach graficznych takich jak Adobe Photoshop, gdzie uzyskuje się pełną kontrolę nad tym, co zostanie zaznaczone. Użytkownik może swobodnie prowadzić wskaźnik, co umożliwia uchwycenie subtelnych detali i krzywizn, które mogłyby być pominięte przy użyciu sztywniejszych narzędzi. Do efektywnego wykorzystania Lasso, warto zwrócić uwagę na techniki takie jak ręczne przesuwanie wskaźnika, co w połączeniu z odpowiednim przybliżeniem daje możliwość dokładnego definiowania zaznaczenia. Użycie tego narzędzia w kontekście projektowania graficznego, retuszu zdjęć czy montażu filmów, jest zgodne z najlepszymi praktykami, pozwalając na kreatywne podejście do pracy z obrazem, co czyni Lasso niezwykle przydatnym narzędziem w codziennej pracy kreatywnej.
Pytanie 16

Zdjęcie studyjne zostało wykonane z wykorzystaniem

Ilustracja do pytania
A. oświetlenia przedniego i kontrastu wielkości.
B. oświetlenia bocznego i kontrastu barw.
C. oświetlenia przedniego i kontrastu jasności.
D. oświetlenia bocznego i kontrastu wielkości.
Odpowiedź "oświetlenia bocznego i kontrastu wielkości" jest jak najbardziej trafna. W fotografii studyjnej światło boczne naprawdę robi różnicę – dodaje głębi i tekstury do zdjęć. Kiedy robimy portrety czy martwą naturę, to dokładnie to oświetlenie potrafi wydobyć detale, bo cienie dodają życia i pomagają lepiej pokazać fakturę. Co do kontrastu wielkości, to jest super technika! Zestawiając obiekty o różnych rozmiarach, przyciągamy wzrok i wprowadzamy dynamikę. Przykład? Duży kubek obok małej filiżanki robi robotę. Fotografowie często mieszają różne źródła światła, żeby osiągnąć zamierzony efekt i przy tym korzystają z zasad sztuki, jak zasada trójpodziału czy teoria kolorów. Te umiejętności zdecydowanie mają zastosowanie w branży fotograficznej!
Pytanie 17

Do oczyszczenia przedniej soczewki obiektywu zabrudzonej kroplą smaru należy użyć

A. roztworu soli kuchennej.
B. pędzelka.
C. sprężonego powietrza.
D. roztworu alkoholu izopropylowego.
Roztwór alkoholu izopropylowego to tak naprawdę najbezpieczniejszy i najczęściej rekomendowany środek do czyszczenia delikatnych powierzchni optycznych, takich jak soczewki obiektywów. Optyka jest bardzo wrażliwa na zabrudzenia, zwłaszcza tłuste plamy czy smary – i tu zwykłe metody mogą bardziej zaszkodzić niż pomóc. Alkohol izopropylowy (IPA) ma tę przewagę, że doskonale rozpuszcza tłuszcze, a przy tym szybko odparowuje, nie zostawiając smug czy osadów. Z mojego doświadczenia, nawet w serwisach sprzętu fotograficznego, używa się specjalnych preparatów opartych właśnie o izopropanol, czasem z domieszkami innych substancji, ale główny składnik to zawsze IPA. Co ważne, nie oddziałuje on negatywnie na powłoki antyrefleksyjne, które pokrywają nowoczesne obiektywy – o ile oczywiście nie stosujemy zbyt dużego nacisku i korzystamy z odpowiednich miękkich ściereczek, najlepiej z mikrofibry. Warto pamiętać, żeby nie rozmazywać smaru po całej powierzchni, tylko delikatnie zebrać go przy pomocy zwilżonego roztworem alkoholu fragmentu szmatki. Tak czy siak, to jest najlepsza praktyka, nawet jeśli czasem wydaje się, że "byle co" dałoby radę – naprawdę, soczewki są drogie i wymagają takiego profesjonalnego podejścia.
Pytanie 18

Na zdjęciu zastosowano oświetlenie

Ilustracja do pytania
A. górno-boczne.
B. przednie,
C. przednio-górne.
D. tylne,
Odpowiedź "przednio-górne" jest poprawna, ponieważ analiza zdjęcia wykazuje, że źródło światła znajduje się z przodu i u góry obiektu. Tego rodzaju oświetlenie jest powszechnie stosowane w fotografii produktowej oraz portretowej, gdyż pozwala na uzyskanie naturalnych i przyjemnych dla oka efektów świetlnych. Dzięki oświetleniu przednio-górnemu cienie są łagodzone, co podkreśla detale obiektu, a jednocześnie eliminuje zbyt duże kontrasty. W praktyce, dobierając źródło światła w taki sposób, można uzyskać doskonałą widoczność wszystkich elementów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej. Użycie tego rodzaju oświetlenia jest także istotne w kontekście produkcji materiałów marketingowych, gdzie zrozumienie sposobu, w jaki światło wpływa na percepcję obiektów, jest kluczowe dla efektywnej komunikacji wizualnej.
Pytanie 19

W celu zlikwidowania refleksów widocznych na fotografowanym obiekcie należy podczas rejestracji obrazu zastosować

A. blendę.
B. filtr polaryzacyjny.
C. strumienicę.
D. filtr barwny.
Filtr polaryzacyjny to jedno z podstawowych narzędzi w arsenale fotografa, jeśli chodzi o walkę z refleksami czy odbiciami światła na fotografowanych powierzchniach, takich jak szkło, metal, woda czy nawet lakierowane przedmioty. Kiedy światło odbija się od takich powierzchni, jego fale stają się spolaryzowane, co powoduje powstawanie właśnie tych niechcianych refleksów widocznych na zdjęciu. Filtr polaryzacyjny pozwala na selektywne blokowanie światła o określonej polaryzacji, dzięki czemu można skutecznie wyeliminować albo znacząco zredukować odbicia – nie tylko na wodzie czy szybach, ale też na liściach czy lakierze samochodu. Osobiście zawsze trzymam taki filtr w torbie, bo to praktycznie niezbędny sprzęt podczas zdjęć plenerowych, zwłaszcza w mocnym słońcu. Dodatkowo filtr polaryzacyjny pogłębia kolory nieba i roślin, sprawiając, że zdjęcia są bardziej nasycone i kontrastowe, a ogólny odbiór wizualny – znacznie lepszy. Warto pamiętać, że w fotografii reklamowej czy produktowej właściwe zarządzanie refleksami jest kluczowe, by produkt wyglądał atrakcyjnie i profesjonalnie. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie filtrów polaryzacyjnych to standard nie tylko w fotografii krajobrazowej, ale też w branży motoryzacyjnej, architekturze czy przy fotografowaniu biżuterii. Dobre praktyki to dobór odpowiedniego filtra do obiektywu i świadome operowanie jego kątem pracy względem źródła światła. To takie, powiedziałbym, podstawy warsztatu fotografa, ale dają naprawdę zauważalną różnicę w jakości zdjęć.
Pytanie 20

Do wykonania fotografii anamorficznej (z charakterystycznymi poziomymi flarami) potrzebny jest

A. specjalny filtr dyfuzyjny
B. aparat z trybem podwójnej ekspozycji
C. matryca o zwiększonej rozdzielczości poziomej
D. obiektyw anamorficzny lub nasadka anamorficzna
Obiektyw anamorficzny lub nasadka anamorficzna to kluczowy element do uzyskania charakterystycznych efektów w fotografii anamorficznej, takich jak poziome flary. Te obiektywy mają unikalne właściwości optyczne, które rozciągają obraz w poziomie, co pozwala na rejestrowanie szerszego kadru niż standardowe obiektywy. Dzięki temu można uzyskać niezwykły efekt wizualny, który jest często wykorzystywany w filmach, reklamach czy teledyskach. Używając obiektywu anamorficznego, fotografowie mogą tworzyć obrazy o dużym zakresie dynamiki, a także uzyskać estetyczne bokeh, które wyróżniają się na tle klasycznych zdjęć. W praktyce, jeśli chcesz uzyskać profesjonalne efekty w stylu filmowym, warto zainwestować w obiektyw anamorficzny, co stanowi standard w branży filmowej oraz wśród profesjonalnych fotografów. Możliwość manipulacji głębią ostrości oraz sposób, w jaki światło odbija się od soczewek, znacząco wpływa na końcowy rezultat. W ten sposób, właściwy sprzęt to podstawa w dążeniu do uzyskania pożądanych efektów wizualnych.
Pytanie 21

Którego z wymienionych przedmiotów należy użyć do czyszczenia powierzchni monitora LCD z kurzu, plamek i tłuszczów?

A. Gąbki.
B. Ściereczki z microfibry.
C. Chusteczki higienicznej.
D. Ręcznika papierowego.
Ściereczka z mikrofibry to zdecydowanie najlepszy wybór do czyszczenia ekranu LCD, i to nie tylko moim zdaniem, ale praktycznie według wszystkich zaleceń producentów sprzętu. Mikrofibra ma tę przewagę, że jej włókna są bardzo delikatne, ale jednocześnie potrafią skutecznie przyciągać i zatrzymywać kurz oraz drobinki brudu. Dzięki temu nie rysuje powierzchni ekranu, co niestety łatwo może się zdarzyć przy użyciu innych materiałów, na przykład papierowych ręczników czy zwykłych gąbek. Z własnego doświadczenia powiem, że nawet trochę tłustych plamek czy odcisków palców można usunąć samą mikrofibrą, bez konieczności stosowania chemicznych środków. Branżowe standardy, jak chociażby wytyczne producentów monitorów takich firm jak Dell czy Samsung, jasno mówią, żeby nie stosować agresywnych materiałów ani silnych detergentów. Mikrofibra jest też wielorazowa, łatwo ją wyprać, więc to praktyczny i ekologiczny wybór. Warto, żeby taka ściereczka była czysta, bo nawet drobne zanieczyszczenia mogą zadziałać jak papier ścierny. Ja zawsze trzymam jedną dedykowaną tylko do ekranów, żeby nie przenosić przypadkiem żadnych zabrudzeń z innych powierzchni. Ta metoda sprawdza się zarówno przy komputerach, laptopach, jak i telewizorach czy smartfonach. Ostatecznie chodzi o to, żeby zachować jakość obrazu i nie narażać się na kosztowne uszkodzenia, których można łatwo uniknąć przestrzegając prostych zasad czyszczenia.
Pytanie 22

Określ funkcję i kierunek oświetlenia, które należy zastosować w studio, aby uzyskać efekt podobny do oświetlenia naturalnego w słoneczny dzień w południe.

A. Zasadnicze, przednio-dolne.
B. Zasadnicze, przednio-górno-boczne.
C. Pomocnicze, przednio-górno-boczne.
D. Pomocnicze, boczne.
Odpowiedź „zasadnicze, przednio-górno-boczne” jest zdecydowanie najbardziej trafna, jeśli chodzi o odwzorowanie efektu światła naturalnego w studio – szczególnie tego, jakie widzimy w południe w słoneczny dzień. W praktyce studyjnej funkcję światła zasadniczego (kluczowego) stosuje się właśnie po to, żeby nadać scenie główny charakter i wykreować naturalne modelowanie światłocieniowe na twarzy czy obiektach. Gdy ustawimy to światło pod kątem przednio-górno-bocznym, uzyskujemy efekt bardzo zbliżony do tego, jak słońce oświetla wszystko z góry, minimalnie z boku – dokładnie tak, jak w naturze. Z tego ustawienia światła wynika naturalność cieni, ich długość i miękkość, a także typowa dla naturalnego światła „trójwymiarowość” postaci czy przedmiotów. W branży fotograficznej i filmowej to klasyka gatunku – tzw. „Rembrandt lighting” czy oświetlenie portretowe oparte właśnie na tych kątach to standard, jeśli zależy nam na naturalności i harmonii. Moim zdaniem, jak chcesz osiągnąć realistyczny efekt „dnia”, to nie ma lepszego rozwiązania. Warto też zaznaczyć, że światło zasadnicze ustawione w tym kierunku pozwala łatwo kontrolować kontrast i ekspozycję, a ewentualne światła pomocnicze czy wypełniające służą już tylko do subtelnych korekt. W praktyce to rozwiązanie jest nie tylko skuteczne, ale i uniwersalne – szczególnie jeśli zależy nam na spójności efektów wizualnych z tym, co widzimy w rzeczywistości. Z mojego doświadczenia to podejście sprawdza się nie tylko w portrecie, ale i w fotografii produktowej czy filmie reklamowym.
Pytanie 23

W celu ograniczenia wilgoci w torbie fotograficznej, w której przechowywany jest sprzęt zdjęciowy, stosuje się

A. dodatkowe waciki i chusteczki papierowe.
B. saszetki zapachowe.
C. dodatkowe ściereczki z mikrowłókien.
D. saszetki z żelem krzemionkowym.
W torbie fotograficznej najważniejsze jest zachowanie możliwie stabilnego i suchego środowiska dla sprzętu, bo wilgoć jest jednym z głównych wrogów aparatów, obiektywów oraz wszelkiej elektroniki. Saszetki zapachowe mogą wydawać się kuszące, bo ładnie pachną i neutralizują czasem nieprzyjemne wonie, ale nie mają żadnych właściwości pochłaniających wilgoć – to raczej gadżet do szafy niż poważne narzędzie ochrony Twojego sprzętu. Jeśli chodzi o dodatkowe ściereczki z mikrowłókien, to oczywiście, że warto je mieć przy aparacie – praktyczne do czyszczenia soczewek czy filtrów, ale one absolutnie nie sprawią, że wilgoć zniknie z otoczenia. Podobnie rzecz się ma z wacikami i chusteczkami papierowymi – te są bardziej jednorazowe, mogą służyć do szybkiego przetarcia obudowy lub opakowania, ale nie mają żadnych właściwości absorpcyjnych jeśli chodzi o wilgoć z powietrza. Częsty błąd myślowy to zakładanie, że wszystko co chłonne w dotyku, będzie działać na wilgoć w powietrzu – a to zupełnie inny mechanizm. Wilgoć to nie tylko krople czy para, ale unoszące się w powietrzu cząsteczki, które mogą osadzać się wewnątrz sprzętu, powodować korozję styków, czy nawet doprowadzić do powstawania pleśni. Tylko pochłaniacze wilgoci oparte o chemiczne wiązanie cząsteczek wody, takie jak żel krzemionkowy, są sprawdzonym i skutecznym rozwiązaniem. W branży fotograficznej oraz w profesjonalnych instrukcjach użytkowania sprzętu nie zaleca się stosowania żadnych z wymienionych alternatyw, bo po prostu nie przynoszą efektów. Warto wyrobić sobie nawyk korzystania z prawdziwych środków ochronnych, bo sprzęt foto lubi być suchy i bezpieczny – i to nie są czcze słowa, tylko praktyka poparta latami doświadczeń wielu fotografów.
Pytanie 24

Na której ilustracji przedstawiono fotografię zgodnie z regułą złotego podziału?

A. Na ilustracji 4.
Ilustracja do odpowiedzi A
B. Na ilustracji 2.
Ilustracja do odpowiedzi B
C. Na ilustracji 3.
Ilustracja do odpowiedzi C
D. Na ilustracji 1.
Ilustracja do odpowiedzi D
Wybrałeś ilustrację, która idealnie pokazuje zastosowanie reguły złotego podziału. Na zdjęciu numer 4 domek dla owadów jest umieszczony w taki sposób, że jego główny punkt skupienia znajduje się mniej więcej w miejscu przecięcia linii podziału wynikającego z proporcji złotego podziału (około 1/3 szerokości i wysokości od krawędzi kadru). To bardzo dobra praktyka stosowana przez fotografów i grafików, bo pozwala uzyskać harmonię oraz naturalny balans w kompozycji zdjęcia. Złoty podział to nie tylko teoria – w praktyce, np. przy fotografii przyrodniczej czy produktowej, pomaga nadać obrazom profesjonalny i przyjemny dla oka wygląd. Moim zdaniem, kiedy człowiek choć raz spróbuje kadrować według tej zasady, już trudno wracać do zwykłego „centralnego” ustawiania obiektów. W branży fotograficznej i graficznej stosowanie złotego podziału jest wręcz standardem, a nawet w architekturze i malarstwie spotyka się te proporcje. Warto zwrócić uwagę, że złoty podział to nie tylko matematyczna reguła – to także narzędzie, które wpływa na emocjonalny odbiór obrazu. Warto ćwiczyć kadrowanie w ten sposób, bo zdecydowanie podnosi jakość wykonanych zdjęć.
Pytanie 25

Ilustracja przedstawia ikonę narzędzia programu Adobe Photoshop o nazwie

Ilustracja do pytania
A. artystyczny pędzel historii.
B. pędzel historii.
C. punktowy pędzel korygujący.
D. pędzel korygujący.
Ikona przedstawiona na ilustracji jest charakterystyczna dla narzędzia "pędzel historii" w programie Adobe Photoshop. To narzędzie umożliwia artystom i projektantom przywracanie wcześniejszych stanów obrazu w wybranych miejscach, co jest kluczowe w procesie edycji, zwłaszcza podczas skomplikowanych kompozycji. Pędzel historii korzysta z zapisanych punktów stanu obrazu, co pozwala na selektywne przywracanie wcześniejszych modyfikacji, eliminując potrzebę tworzenia wielu warstw. W praktyce, użytkownik może używać tego narzędzia do poprawy detali w obrazie, co jest szczególnie przydatne w retuszu fotografii. Na przykład, jeżeli podczas edycji dodamy efekt, który nie spełnia oczekiwań, możemy łatwo cofnąć go w określonych miejscach, zamiast wracać do całego obrazu. To podejście wspiera najlepsze praktyki w zakresie edycji graficznej, umożliwiając zachowanie elastyczności i kontroli nad finalnym efektem.
Pytanie 26

Aby uzyskać kolorowe slajdy małych obiektów na materiale fotograficznym w skali 5:1, niezbędne jest przygotowanie analogowej lustrzanki

A. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem barwnym odwracalnym
B. z obiektywem o długiej ogniskowej oraz filmem negatywowym kolorowym
C. z obiektywem makro oraz filmem barwnym odwracalnym
D. z obiektywem makro oraz filmem negatywowym kolorowym
Wybór obiektywu długoogniskowego i filmu negatywnego barwnego nie jest zbyt dobry do tego zadania. Obiektywy długoogniskowe są fajne, ale nie nadają się do robienia zdjęć małych rzeczy z bliska, jak w skali 5:1. Po prostu nie oddadzą wystarczająco detali, które w makrofotografii są bardzo ważne. Film negatywowy barwny też ma inne właściwości, które mogą być niewłaściwe, jeśli chcesz uzyskać nasycone i wysokiej jakości kolory, a do tego lepszy jest film odwracalny. Jak użyjesz sprzętu, który nie jest odpowiedni, możesz na koniec być rozczarowany tym, co wyszło, co się zdarza, gdy fotografowie chcą używać złych narzędzi w trudnych warunkach. Trzeba pamiętać, że złe podejście do wyboru sprzętu może też zabić wartość artystyczną zdjęcia, co powinno być ważne dla każdego fotografa.
Pytanie 27

Na zamieszczonym rysunku przedstawiono ikonę narzędzia programu Adobe Photoshop, do której jest przypisane polecenie

Ilustracja do pytania
A. utwórz nową warstwę dopasowania.
B. utwórz maskę warstwy.
C. utwórz nową grupę.
D. utwórz warstwę.
Wiele osób myli podstawowe funkcje panelu warstw w Photoshopie, co prowadzi do nieporozumień przy rozpoznawaniu ikon. Najczęściej błędnym skojarzeniem jest utożsamianie tej ikony z poleceniem utworzenia nowej warstwy lub grupy – być może dlatego, że oba te przyciski znajdują się w tym samym miejscu interfejsu, często tuż obok siebie. Utworzenie warstwy (zazwyczaj kwadrat z zagiętym rogiem) służy do dodawania pustych warstw roboczych, na których można rysować, edytować czy nakładać efekty – nie daje to jednak kontroli nad przezroczystością fragmentów już istniejących elementów. Z kolei grupa warstw (ikona przypominająca folder) to narzędzie organizacyjne, pozwalające uporządkować projekt, ale nie wpływające bezpośrednio na widoczność czy edytowalność zawartości – to raczej sposób na zachowanie porządku w pracy. Warstwa dopasowania to jeszcze coś innego: umożliwia zmiany globalne, takie jak jasność, kontrast, barwa, itp. – jej ikona wygląda zwykle jak półkole (np. symbol „połówki”) i działa na zasadzie nieniszczącej korekty, ale nie pozwala na miejscowe maskowanie detali. W praktyce, jeśli ktoś nie zna różnic, łatwo jest pomylić te narzędzia, szczególnie na początku przygody z Photoshopem. Warto wyrobić sobie nawyk rozpoznawania ikon nie po wyglądzie, ale po faktycznym działaniu. W branży graficznej szybka identyfikacja narzędzi i pełne zrozumienie ich możliwości to podstawa sprawnego workflow. Takie pomyłki mogą prowadzić do wykonywania niepotrzebnych, destrukcyjnych operacji i utrudniać późniejszą edycję projektu, dlatego naprawdę warto rozumieć, po co i kiedy stosować maski warstw, w odróżnieniu od innych narzędzi panelu.
Pytanie 28

Na podstawie fragmentu obrazu można wnioskować, że zdjęcie zostało zapisane w formacie

Ilustracja do pytania
A. RAW
B. JPEG
C. GIF
D. TIFF
Format JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest jednym z najbardziej popularnych formatów plików graficznych, szczególnie używanym w fotografii cyfrowej i na stronach internetowych. Jego główną zaletą jest efektywna kompresja, która pozwala znacznie zmniejszyć rozmiar pliku bez zauważalnej utraty jakości obrazu. JPEG wykorzystuje metodę stratnej kompresji, co oznacza, że część informacji o obrazie jest usuwana, aby zmniejszyć rozmiar pliku, co jest akceptowalne w kontekście zastosowań takich jak publikowanie zdjęć w Internecie. Standard JPEG wspiera różne poziomy kompresji, co daje użytkownikom możliwość zbalansowania między jakością a rozmiarem pliku. W praktyce, zdjęcia zapisane w tym formacie wypełniają przestrzeń dyskową, są łatwe do przesyłania i doskonale nadają się do wyświetlania na różnych urządzeniach. W sytuacjach, gdzie wymagana jest wyższa jakość, można rozważyć inne formaty, takie jak TIFF, jednak ich pliki są znacznie większe. Przy wyborze formatu pliku, warto kierować się jego zastosowaniem oraz wymaganiami co do jakości i rozmiaru.
Pytanie 29

W fotografii produktowej, aby uzyskać jednolite oświetlenie obiektów, używa się

A. stołu bezcieniowego oraz lampy z soczewką Fresnela
B. softboxów i białych blend
C. lampy błyskowej z wrotami
D. strumienicy, tła i statywu
Wybór niewłaściwych narzędzi oświetleniowych do fotografii katalogowej może prowadzić do uzyskania niekorzystnych efektów wizualnych. Stół bezcieniowy, pomimo swojego zastosowania w niektórych technikach fotograficznych, nie jest idealnym rozwiązaniem do równomiernego oświetlenia. Jego konstrukcja, polegająca na umieszczaniu przedmiotów na przezroczystej powierzchni, często nie zapewnia oczekiwanej jednolitości w oświetleniu, a także może ograniczać kreatywność w kompozycji zdjęć. Strumienice, tło i statyw nie są narzędziami, które bezpośrednio wpływają na jakość oświetlenia, co czyni je mało przydatnymi w kontekście równomiernego oświetlenia. Oprócz tego, lampy błyskowe z wrotami mogą generować zbyt silne światło, co prowadzi do niepożądanych efektów przysłonięcia detali. Użycie tych narzędzi może stworzyć zbyt kontrastowe obrazy, co jest szczególnie niekorzystne w przypadku katalogowania produktów, gdzie celem jest ukazanie przedmiotu w sposób jak najbardziej realistyczny. Właściwe oświetlenie jest kluczowe w branży e-commerce, gdzie klienci oczekują dokładnych i wiernych przedstawień produktów, a błędne podejścia do jego organizacji mogą skutkować negatywnym odbiorem wizualnym oraz mniejszą sprzedażą.
Pytanie 30

Jaką rozdzielczość powinien mieć obraz cyfrowy, który ma być użyty w prezentacji multimedialnej na ekranie monitora?

A. 150 ppi
B. 50 ppi
C. 300 ppi
D. 72 ppi
Odpowiedź 72 ppi (pikseli na cal) jest poprawna, ponieważ jest to standardowa rozdzielczość dla obrazów przeznaczonych do wyświetlania na ekranach komputerowych. W kontekście prezentacji multimedialnych, obraz o rozdzielczości 72 ppi zapewnia odpowiednią jakość wizualną przy jednoczesnym minimalizowaniu rozmiaru pliku, co jest kluczowe dla szybkiego ładowania i płynnego działania prezentacji. Przykładem zastosowania mogą być slajdy w programie PowerPoint, gdzie obrazy w rozdzielczości 72 ppi wyglądają wyraźnie na ekranie, ale nie obciążają systemu. Warto zauważyć, że rozdzielczość 72 ppi jest zgodna z zasadami projektowania graficznego dla mediów elektronicznych, które zalecają użycie tej wartości dla optymalizacji wyświetlania. Biorąc pod uwagę różnice między wyświetlaczami, 72 ppi jest wystarczające dla większości zastosowań związanych z prezentacjami multimedialnymi, co czyni tę wartość praktycznym standardem w branży.
Pytanie 31

Jaką minimalną rozdzielczość skanowania należy zastosować dla płaskiego oryginału o wymiarach 10x15 cm, aby otrzymać obraz w formacie 40x60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając konieczności interpolacji danych?

A. 1200 spi
B. 600 spi
C. 150 spi
D. 300 spi
Aby odpowiedzieć na pytanie dotyczące minimalnej rozdzielczości skanowania oryginału płaskiego, ważne jest zrozumienie podstawowych koncepcji związanych z DPI oraz SPI. Rozdzielczość SPI (samples per inch) różni się od DPI, ponieważ dotyczy sposobu, w jaki obraz jest skanowany, podczas gdy DPI odnosi się do drukowania. Niektóre z podanych odpowiedzi, takie jak 1200 spi, mogą wydawać się rozsądne, ale w rzeczywistości są zbyt wysokie dla tego zastosowania. Wyższe wartości rozdzielczości przyczyniają się do większych plików i dłuższego czasu skanowania, co często prowadzi do nieefektywności, zwłaszcza gdy nie jest to konieczne do uzyskania zamierzonej jakości druku. Z kolei rozdzielczości takie jak 150 spi lub 300 spi nie dostarczą wystarczającej liczby pikseli, co może skutkować utratą detali podczas powiększania obrazu. W przypadku obrazu formatu 40x60 cm przy 150 dpi, minimalna wymagana rozdzielczość skanowania wynosi 600 spi, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży i pozwala na uzyskanie wysokiej jakości bez post-processingu. Dlatego istotne jest, aby podejść do tego tematu z odpowiednim zrozumieniem wymagań dotyczących rozdzielczości, aby uniknąć takich powszechnych błędów myślowych, które mogą prowadzić do wyboru niewłaściwych ustawień skanowania.
Pytanie 32

Jakiego środka należy użyć do oczyszczania przedniej soczewki obiektywu, aby zapobiec zarysowaniom powłoki przeciwodblaskowej?

A. Pędzelka
B. Wilgotnej ściereczki
C. Irchy
D. Sprężonego powietrza
Użycie sprężonego powietrza do czyszczenia powierzchni przedniej soczewki obiektywu jest zalecane, ponieważ pozwala na usunięcie drobnych cząstek kurzu i zanieczyszczeń bez kontaktu z delikatną powłoką soczewki. Metoda ta zmniejsza ryzyko zarysowania powłoki przeciwodblaskowej, która jest kluczowa dla zachowania jakości obrazu. Przy czyszczeniu obiektywów, zaleca się stosowanie sprężonego powietrza w dedykowanych pojemnikach z aplikatorami, które umożliwiają precyzyjne kierowanie strumienia powietrza. Warto pamiętać, aby unikać stosowania kompresorów, które mogą wprowadzać wilgoć do soczewki. Standardy branżowe, takie jak zalecenia od producentów sprzętu optycznego, podkreślają znaczenie stosowania odpowiednich metod czyszczenia, aby zapewnić długotrwałość urządzeń oraz ich optymalną funkcjonalność. Dobrą praktyką jest również regularne czyszczenie obiektywu w odpowiednich warunkach, co zapobiega osadzaniu się zanieczyszczeń, a tym samym minimalizuje potrzebę stosowania bardziej agresywnych metod czyszczących.
Pytanie 33

Na fotografii zastosowano kompozycję

Ilustracja do pytania
A. dynamiczną.
B. spiralną.
C. diagonalną.
D. skośną.
Wybranie odpowiedzi związanej z kompozycją spiralną, diagonalną lub dynamiczną wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące podstawowych zasad kompozycji w fotografii. Kompozycja spiralna polega na tworzeniu wrażenia ruchu poprzez krągłości i spiralne ułożenie elementów, co nie znajduje odzwierciedlenia w ułożeniu kul na analizowanym zdjęciu. Kompozycja diagonalna odnosi się do umieszczania elementów wzdłuż linii diagonalnych, jednak w tym przypadku mamy do czynienia z wyraźną linią ukośną, co jest charakterystyczne dla kompozycji skośnej. Ostatnia z wymienionych opcji, kompozycja dynamiczna, dotyczy bardziej ogólnego poczucia ruchu i energii w kadrze, co może być związane z ruchem obiektów, a niekoniecznie z ich ustawieniem. Typowym błędem jest mylenie tych pojęć, co może prowadzić do nieścisłości w analizie stworzonych obrazów. Aby poprawnie zrozumieć, jak działa kompozycja, warto przyjrzeć się różnym technikom i ich zastosowaniom w praktyce. Każda z tych kompozycji ma swoje unikatowe cechy i zastosowania, które powinny być rozważane z perspektywy celu, jaki ma spełniać zdjęcie.
Pytanie 34

Podczas zdjęć w studio w celu równomiernego, upiększającego oświetlenia twarzy modelki należy zastosować

A. softbox i blendy.
B. soczewkę Fresnela.
C. stożkowy tubus.
D. wrota.
Softbox i blendy to bez dwóch zdań podstawowe narzędzia w fotografii studyjnej, jeżeli zależy nam na równomiernym i upiększającym oświetleniu twarzy. Softbox działa trochę jak taka ogromna, sztuczna chmura – rozprasza światło, zmiękcza cienie i wygładza wszelkie niedoskonałości na skórze. To dlatego praktycznie każdy portrecista, niezależnie od doświadczenia, sięga po softboxy przy pracy z modelką. Blendy z kolei świetnie dopełniają całość: odbijają światło w newralgicznych miejscach, likwidują cienie pod oczami lub nosem i dają kontrolę nad światłem bez użycia kolejnych lamp. Z mojego doświadczenia wynika, że czasem wystarczy nawet mały softbox i srebrna blenda, żeby uzyskać efekt rodem z okładki magazynu. W branży uważa się, że takie ustawienie jest najbardziej uniwersalne i „bezpieczne”. Oczywiście, im lepiej poznasz swoje modyfikatory, tym łatwiej będzie Ci uzyskiwać bardzo różne efekty, ale na start – softbox plus blendy to po prostu złoty standard przy portrecie studyjnym. Warto też pamiętać, że światło z softboxa mniej męczy modelkę, bo nie jest ostre i mocno rozproszone, co pozwala na dłuższą i wygodniejszą pracę. Niektórzy idą o krok dalej i stosują kilka blend różnego koloru dla bardziej złożonych efektów. W każdym razie, bez softboxa i blend nawet najlepiej ustawiona lampa da efekt raczej surowy, a nie upiększający.
Pytanie 35

Technika brenizera (Brenizer method) polega na

A. wykonaniu wielu zdjęć z małą głębią ostrości i połączeniu ich w panoramę
B. zastosowaniu filtru połówkowego neutralnie szarego
C. użyciu lampy pierścieniowej przy fotografii makro
D. zastosowaniu techniki wielokrotnej ekspozycji
Technika brenizera, znana też jako Brenizer method, jest innowacyjnym podejściem w fotografii, które łączy w sobie elementy portretowe i panoramiczne. Polega na wykonaniu wielu zdjęć z użyciem małej głębi ostrości, co daje możliwość uchwycenia detali i miękkiego rozmycia tła - to kluczowy element, który tworzy efekt „kitoskópowy”, często pożądany przez fotografów portretowych. Gdy zdjęcia są już zrobione, są one łączone w jedno, za pomocą specjalistycznego oprogramowania, co pozwala na uzyskanie jednego obrazu o dużej rozdzielczości i charakterystycznej estetyce. Taka technika jest szczególnie przydatna w plenerze, gdzie możemy uchwycić piękne tło, jednocześnie izolując główny obiekt. W praktyce, dobrze jest mieć na uwadze, aby zdjęcia były robione z jednego punktu, co zwiększa szanse na ich późniejsze złożenie. Technika ta cieszy się dużym uznaniem wśród profesjonalnych fotografów, którzy chcą uzyskać efektowne portrety z przyjemnym bokeh i przestrzenią w tle. Warto pamiętać, że odpowiedni dobór obiektywu, zazwyczaj o dużej światłosiłę, jest kluczowy dla uzyskania pożądanego efektu.
Pytanie 36

Fotografię wykonano z wykorzystaniem oświetlenia

Ilustracja do pytania
A. tylnego.
B. górnego.
C. przedniego.
D. bocznego.
Fotografia została wykonana z wykorzystaniem oświetlenia tylnego, czyli tzw. podświetlenia lub światła kontrowego. W praktyce oznacza to, że główne źródło światła (w tym przypadku słońce) znajduje się za fotografowanym obiektem i jest skierowane w stronę obiektywu aparatu. To ustawienie światła powoduje powstawanie charakterystycznych efektów, takich jak silne kontrasty, wyraźne zarysy kształtów, a także często widoczne promienie światła czy wręcz flary. W branży fotograficznej przyjęło się, że takie oświetlenie jest świetnym sposobem na uzyskanie klimatycznych i dynamicznych zdjęć, podkreślających kontury, a niekiedy nawet dodających tajemniczości obrazowi. Często fotografowie używają tej techniki do fotografii portretowej w plenerze lub do tworzenia tzw. rim light, który podkreśla sylwetkę fotografowanego obiektu. Warto pamiętać, że kontrola ekspozycji przy takim świetle wymaga wprawy, bo łatwo prześwietlić tło lub niedoświetlić przedni plan, ale efekt końcowy naprawdę robi wrażenie. Moim zdaniem to jedno z najciekawszych rozwiązań, szczególnie gdy chcemy wyeksponować strukturę liści czy dodać zdjęciu głębi. Z doświadczenia wiem, że dobrze wykorzystane tylne światło potrafi całkowicie odmienić charakter zdjęcia.
Pytanie 37

Na czym polega wywoływanie forsowne?

A. wydłużonym czasie wywołania
B. nieustannym mieszaniu reagentów
C. wywoływaniu w niższej temperaturze
D. skróconym czasie wywołania
Wywoływanie forsowne to technika stosowana w procesach chemicznych, szczególnie w fotografii, polegająca na wydłużeniu czasu działania odczynników, co pozwala na osiągnięcie pożądanych efektów chemicznych. Przykładem może być proces wywoływania filmów fotograficznych, w którym odpowiednie przedłużenie czasu działania chemikaliów poprawia kontrast i szczegółowość obrazu. W praktyce, manipulując czasem wywoływania, można uzyskać różnorodne efekty, co jest szczególnie istotne w przypadku negatywów czarno-białych. W kontekście standardów branżowych, taka technika często wymaga precyzyjnego monitorowania warunków, aby uniknąć prześwietlenia lub niedoświetlenia, co jest kluczowe w uzyskiwaniu wysokiej jakości obrazów. Zrozumienie wywoływania forsownego pozwala na świadome kierowanie procesami chemicznymi w różnych dziedzinach, od fotografii po przemysł farmaceutyczny.
Pytanie 38

Matryca pozbawiona siatki filtru mozaikowego, w której proces zbierania informacji o kolorach przebiega podobnie do tradycyjnego materiału barwnego warstwowego, to matryca

A. Foveon X3
B. CCD
C. LIVE MOS
D. CMOS
Foveon X3 to matryca obrazowa, która wykorzystuje unikalną technologię do rejestrowania informacji o kolorze. W przeciwieństwie do tradycyjnych matryc, które stosują siatki filtrów kolorów (takie jak Bayer), Foveon X3 pobiera dane o barwach w sposób trójwymiarowy, rejestrując różne kolory na różnych głębokościach. Dzięki temu każdy piksel jest w stanie zarejestrować pełną informację o kolorze, co prowadzi do wyższej jakości obrazu oraz lepszej reprodukcji detali kolorystycznych. Tego rodzaju technologia znajduje zastosowanie w aparatach fotograficznych, które wymagają wysokiej jakości obrazu, szczególnie w warunkach o dużym kontraście. Przykładem są aparaty Sigma, które wykorzystują matrycę Foveon X3, oferując wyjątkową jakość zdjęć w porównaniu do tradycyjnych rozwiązań. Warto zwrócić uwagę, że technologia ta jest zgodna z wysokimi standardami branżowymi w zakresie jakości obrazu oraz odwzorowania kolorów.
Pytanie 39

Redukcję naświetlonych halogenków srebra metalicznego można osiągnąć dzięki procesowi

A. kąpieli końcowej
B. kąpieli pośredniej
C. utrwalania
D. wywołania
Odpowiedź 'wywołania' jest prawidłowa, ponieważ proces ten jest kluczowy w redukcji halogenków srebra metalicznego. Wywołanie polega na zastosowaniu odpowiednich chemikaliów, które powodują przekształcenie naświetlonych halogenków srebra (AgBr, AgCl) w metalliczne srebro. W standardowym procesie fotograficznym, halogenki srebra, które nie zostały naświetlone, są rozpuszczane w kąpieli wywołującej, a te, które były naświetlone, ulegają redukcji. Przykładowo, w przypadku czarno-białego filmu, wywoływacz, taki jak roztwór metol-kwas borny, jest stosowany do przekształcania naświetlonych halogenków w srebro metaliczne, co finalnie tworzy obraz. Proces wywołania jest niezwykle istotny, ponieważ to właśnie on umożliwia wizualizację naświetlonego materiału, co sprawia, że jest fundamentem w fotografii tradycyjnej. Zastosowanie standardowych procedur wywoływania zapewnia wysoką jakość obrazu oraz jego trwałość, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.
Pytanie 40

Który kolor należy uzupełnić w drukarce, jeśli na wydruku nie pojawiły się niebieskozielone elementy obrazu?

A. Blue
B. Magenta
C. Yellow
D. Cyan
Jeśli na wydruku brakuje niebieskozielonych (turkusowych) elementów, to najprawdopodobniej skończył się tusz cyan. Cyan to taki podstawowy składnik palety CMYK, czyli standardowego zestawu używanego w drukarkach atramentowych i laserowych. Moim zdaniem, warto zapamiętać, że cyan to nie jest po prostu niebieski – to właśnie ten chłodny, turkusowy odcień, który razem z magentą i yellow tworzy większość barw na wydruku. Gdy drukarka nie ma tego koloru, wszelkie fragmenty, gdzie powinien się pojawić – właśnie te niebieskozielone – są pomijane albo drukowane z dziwnym przekłamaniem. W praktyce często się zdarza, że użytkownicy mylą cyan z niebieskim (blue), ale w systemie CMYK nie używa się czystego niebieskiego. Drukarki korzystają z cyan, magenta, yellow i black (CMYK), bo to pozwala uzyskać setki różnych odcieni – a profesjonalne wydruki zawsze wymagają zachowania tej palety. Gdy brakuje cyan, bardzo łatwo to zauważyć na zdjęciach np. z wakacji nad morzem (woda przestaje być turkusowa), grafikach z elementami niebieskozielonymi albo nawet w logotypach firm, które używają tego koloru. Branżowe standardy zalecają regularną kontrolę poziomu tuszy i szybkie uzupełnianie cyan, bo jego brak mocno psuje jakość wydruków. Sam miałem kiedyś taką sytuację i od razu było widać, że coś poszło nie tak – zdjęcia wyglądały nienaturalnie, a klient w pracy od razu to zauważył. Warto więc pamiętać, że cyan jest niezbędny dla pięknych, żywych kolorów.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej