Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.01 - Obsługa magazynów
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 22:45
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 23:14

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W tabeli zostały podane całkowite koszty związane z magazynowaniem, w okresie od stycznia do marca 2012 r. Wartość rozchodu występującego w magazynie w tym okresie wyniosła 1 500 zł. Całkowity koszt magazynowania materiałów, przypadający na przyjętą wartościową jednostkę rozchodu wynosi

Miesiące w roku 2012	Całkowite koszty w złotych
Miesiące w roku 2012	Koszty stałe	Koszty zmienne
styczeń do marca	2 500,-	3 500,-

A. 4 zł

B. 6 zł

C. 2 zł

D. 5 zł

Poprawna odpowiedź wynika z właściwego zrozumienia sposobu obliczania kosztów magazynowania na jednostkę rozchodu. Aby uzyskać całkowity koszt przypadający na jednostkę, należy zsumować wszystkie koszty magazynowania w analizowanym okresie, a następnie podzielić przez wartość rozchodu. W przedstawionym przypadku całkowite koszty wyniosły 6 000 zł, co przy wartości rozchodu 1 500 zł daje koszt 4 zł na jednostkę. Takie obliczenia są kluczowe dla efektywnego zarządzania magazynem, ponieważ pozwalają na lepszą kontrolę kosztów i optymalizację procesów logistycznych. W praktyce przedsiębiorstwa stosują różne metody analizy kosztów, aby zidentyfikować obszary do poprawy oraz zwiększyć rentowność. Dobrą praktyką jest również regularne monitorowanie tych wskaźników, co pozwala na szybsze reagowanie na zmiany w rynku oraz dynamiczne dostosowywanie strategii magazynowej.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Trzy lata temu firma produkcyjna nabyła tokarkę o początkowej wartości 120 000,00 zł. Jaka jest obecna wartość tokarki, jeżeli roczna stopa amortyzacji wynosi 10%, a firma zastosowała liniową metodę amortyzacji?

A. 12 000,00 zł

B. 36 000,00 zł

C. 108 000,00 zł

D. 84 000,00 zł

Odpowiedź 84 000,00 zł jest prawidłowa, ponieważ aby obliczyć bieżącą wartość tokarki, należy uwzględnić roczną amortyzację. Amortyzacja liniowa oznacza, że co roku od wartości początkowej odlicza się równą kwotę. Wartość początkowa tokarki wynosi 120 000,00 zł, a roczna stopa amortyzacji wynosi 10%, co przekłada się na amortyzację w wysokości 12 000,00 zł rocznie (10% z 120 000,00 zł). Po trzech latach całkowita amortyzacja wyniesie 36 000,00 zł (3 lata x 12 000,00 zł). Dlatego bieżąca wartość tokarki po trzech latach wynosi: 120 000,00 zł - 36 000,00 zł = 84 000,00 zł. Przykładowo, w praktyce przedsiębiorstwa muszą regularnie aktualizować wartość swoich aktywów, aby odzwierciedlić ich rzeczywistą wartość rynkową oraz dostosować się do obowiązujących przepisów księgowych, co jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami firmy.

Pytanie 4

Jeśli aktualny zapas końcowy wynosi 2 900 sztuk, sprzedano 2 260 sztuk, a dostawy wyniosły 960 sztuk, to ile wynosił zapas początkowy?

A. 6 120 szt.

B. 4 200 szt.

C. 1 940 szt.

D. 1 600 szt.

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z błędnego zrozumienia zasady obliczania zapasu początkowego. Wiele osób może mylnie przyjąć, że zapas początkowy można obliczyć jedynie na podstawie zapasu końcowego i przyjętych dostaw, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, odpowiedzi takie jak 1940 sztuk czy 1600 sztuk prawdopodobnie powstały z niepoprawnych obliczeń, które zignorowały istotny składnik, jakim jest sprzedaż. Również wybór 6120 sztuk może być skutkiem pomylenia kierunków transakcji lub ich niewłaściwego zsumowania. Istotnym błędem myślowym jest niepełne zrozumienie obiegu towarów, co często prowadzi do błędnych interpretacji danych. W rzeczywistości zapas początkowy powinien być sumą zapasu końcowego oraz ilości sprzedanych towarów, skorygowaną o przyjęte dostawy. Takie obliczenia są niezbędne w kontekście analizy zapasów i prognozowania potrzeb, co ma kluczowe znaczenie dla efektywności zarządzania łańcuchem dostaw. Prawidłowe podejście do zarządzania zapasami umożliwia nie tylko kontrolowanie kosztów, ale również podejmowanie świadomych decyzji strategicznych, które mogą wpłynąć na konkurencyjność przedsiębiorstwa.

Pytanie 5

Zjawisko łączenia małych przesyłek, pochodzących od różnych dostawców i kierowanych do różnych odbiorców, w celu ich transportu w jednym kontenerze, to

A. kompletacja

B. ekspedycja

C. konsolidacja

D. załadunek

Kiedy mówimy o kompletacji, odnosimy się do procesu zbierania i łączenia poszczególnych elementów zamówienia w jeden pakiet. Choć jest to krok istotny w logistyce, nie jest to tożsame z konsolidacją, która skupia się na łączeniu przesyłek różnych nadawców. Ekspedycja z kolei odnosi się do organizacji i realizacji transportu towarów, co również nie obejmuje aspektu łączenia przesyłek. W kontekście transportu, załadunek oznacza proces umieszczania towarów w środku transportu, co jest ostatnim etapem przed ich wysyłką. Choć wszystkie te procesy są ze sobą powiązane i istotne dla efektywności łańcucha dostaw, to jednak nie oddają one specyfiki konsolidacji, która ma na celu optymalizację transportu poprzez grupowanie przesyłek. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie różnych procesów logistycznych bez zrozumienia ich unikalnych funkcji i znaczenia w całości łańcucha dostaw. Zrozumienie różnic między tymi terminami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania logistyką i podejmowania świadomych decyzji w zakresie transportu i dystrybucji.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Wartość sprzedaży w firmie "Omega" w roku 2009 wyniosła 140 000 zł, natomiast w roku 2010 zwiększyła się do 175 000 zł, co stanowi 125% sprzedaży za rok 2009. Wskaźnik 125% jest przykładem

A. wskaźnika rotacji

B. wskaźnika natężenia

C. wskaźnika dynamiki

D. wskaźnika struktury

Analizując inne wskaźniki, można zauważyć, że wiele osób myli pojęcia i stosuje niewłaściwe interpretacje. Wskaźnik struktury odnosi się do rozkładu wartości danego wskaźnika w różnych kategoriach, na przykład w strukturze kosztów lub przychodów. Myląc go z dynamiką, można błędnie ocenić, jakie elementy wpływają na sprzedaż, co jest kluczowe dla zrozumienia struktury finansowej firmy. Z kolei wskaźnik rotacji mierzy efektywność gospodarowania zasobami, na przykład obrotu zapasami lub należnościami, i nie ma bezpośredniego związku ze wzrostem sprzedaży w kontekście analizy czasowej. Natomiast wskaźnik natężenia, który może dotyczyć intensywności działań marketingowych lub sprzedażowych, również nie odnosi się do zmian wartości w czasie, a bardziej do intensywności danego procesu. Błąd w wyborze odpowiedzi wynika często z nieporozumienia dotyczącego sposobu, w jaki różne wskaźniki mierzą i analizują efektywność przedsiębiorstwa. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla przeprowadzenia rzetelnej analizy finansowej oraz skutecznego planowania strategicznego.

Pytanie 8

Przedsiębiorstwo otrzymało zamówienie na 100 szt. wyrobu gotowego X. Oblicz na podstawie zamieszczonej struktury wyrobu zapotrzebowanie netto na materiały A i B, jeżeli w magazynie aktualnie znajduje się: 10 szt. wyrobu gotowego X, 10 szt. materiału A oraz 10 szt. materiału B.

A. Materiał A - 90 szt., materiał B - 180 szt.

B. Materiał A - 60 szt., materiał B - 170 szt.

C. Materiał A - 90 szt., materiał B - 190 szt.

D. Materiał A - 80 szt., materiał B - 170 szt.

Wybór błędnej odpowiedzi na to pytanie najczęściej wynika z niewłaściwej interpretacji sposobu obliczania zapotrzebowania na materiały. Często mylnie przyjmuje się, że zapotrzebowanie netto można obliczyć poprzez jedynie dodanie lub odejmowanie dostępnych ilości materiałów, bez uwzględnienia kontekstu ich wykorzystania w produkcji. Na przykład, w przypadku materiału A, niektórzy mogą błędnie zakładać, że wystarczy odjąć tylko dostępną ilość w magazynie od zapotrzebowania brutto. To podejście pomija kluczowy element, jakim jest uwzględnienie materiałów zawartych w gotowych wyrobach, co prowadzi do nadmiernej lub niewystarczającej kalkulacji zapotrzebowania. W przypadku materiału B problematyczne może być również założenie, że całkowite zapotrzebowanie wynosi 200 sztuk bez uwzględnienia stanów magazynowych, co również przyczynia się do nieprawidłowych wniosków. Takie pomyłki są przykładem typowych błędów myślowych, które mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania zasobami. Zastosowanie odpowiednich metod kalkulacji, takich jak ABC analizy lub Just-in-Time, ma kluczowe znaczenie dla dokładności obliczeń i wiarygodności prognoz produkcyjnych. Prawidłowe podejście do zapotrzebowania netto nie tylko optymalizuje zasoby, ale także minimalizuje koszty związane z utrzymywaniem zapasów.

Pytanie 9

Aby wyprodukować zaplanowane 500 sztuk skrzyń, potrzebne są 250 m2 płyty. Dotychczas wydano 100 m2 płyty, a dodatkowe 100 m2 płyty jest w magazynie. Ile jeszcze płyty należy zamówić, aby zrealizować planowaną produkcję?

A. 50 m2

B. 200 m2

C. 100 m2

D. 25 m2

Poprawna odpowiedź to 50 m2, ponieważ do wytworzenia 500 sztuk skrzyń potrzebne jest 250 m2 płyty. Z tego wynika, że na jedną skrzynkę przypada 0,5 m2 płyty. Po wydaniu 100 m2 płyty pozostało 150 m2 (100 m2 w magazynie + 50 m2 pozostałych po produkcji). W związku z tym, aby osiągnąć planowaną produkcję 500 sztuk, należy zamówić jeszcze 50 m2. W praktyce, przy planowaniu produkcji, dobrze jest uwzględnić rezerwy materiałowe, a także potencjalne straty na etapie produkcji, co może pomóc uniknąć przestojów wynikających z niedoboru materiałów. W branży produkcyjnej standardem jest zawsze analizowanie zapotrzebowania na materiały i ich dostępności, co pozwala na efektywne zarządzanie procesem produkcyjnym. Dobrą praktyką jest także systematyczne monitorowanie stanów magazynowych oraz przewidywanie przyszłego zapotrzebowania na podstawie analizy historycznej. Wiedza ta jest kluczowa dla optymalizacji procesu produkcyjnego i minimalizacji kosztów.

Pytanie 10

Jakie wydatki niematerialne są związane z funkcjonowaniem magazynu?

A. amortyzacja sprzętu magazynowego

B. koszty zużycia materiałów opakowaniowych

C. usługa remontowa sprzętu transportu wewnętrznego

D. wynagrodzenie magazynierów

Wybór zużycia materiałów opakowaniowych jako kosztu niematerialnego jest niewłaściwy, ponieważ te wydatki są klasyfikowane jako koszty materiałowe, które dotyczą fizycznych zasobów używanych w procesie magazynowania i dystrybucji. Koszty materiałowe, takie jak opakowania, bezpośrednio związane są z produktami i ich transportem, a nie z pracą ludzką, która jest kluczowym elementem kosztów niematerialnych. Amortyzacja wyposażenia magazynowego także nie jest właściwym wyborem w kontekście kosztów niematerialnych. Amortyzacja odnosi się do rozłożenia kosztu zakupu sprzętu na jego przewidywany okres użytkowania, co czyni ją kosztem związanym z aktywami trwałymi. Podobnie, usługa remontowa środków transportu bliskiego, choć istotna dla utrzymania sprawności operacyjnej, również należy do kategorii kosztów związanych z utrzymaniem sprzętu. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie kosztów związanych z ludźmi i ich wynagrodzeniem z kosztami materialnymi czy aktywów trwałych, co prowadzi do niewłaściwego klasyfikowania i zarządzania kosztami w organizacji. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania finansami w magazynie oraz optymalizacji procesów logistycznych.

Pytanie 11

Jakie oprogramowanie wspiera i automatyzuje procesy związane z zarządzaniem relacjami z klientami?

A. CRM

B. WMS

C. ERP

D. EDI

Wybór odpowiedzi bez dokładnego przemyślenia tematu może prowadzić do błędnych wniosków. Na przykład, WMS, czyli System Zarządzania Magazynem, głównie skupia się na tym, jak lepiej zarządzać zapasami i dostawami, a nie na relacjach z klientami. Z kolei ERP, czyli System Planowania Zasobów Przedsiębiorstwa, to narzędzie, które łączy różne funkcje w firmie, jak księgowość czy zarządzanie pracownikami, ale jego focus nie jest bezpośrednio na kliencie. EDI, czyli Elektroniczna Wymiana Danych, to technologia do automatyzacji przesyłania dokumentów między firmami, również niezwiązana z obsługą klienta. Często te różnice są mylone i prowadzą do pomyłek, dlatego dobrze jest uczyć się, jak działają te systemy, żeby móc je odpowiednio stosować w różnych sytuacjach biznesowych.

Pytanie 12

Biologiczne przetwarzanie odpadów w określonych warunkach z użyciem mikroorganizmów nazywa się recyklingiem

A. surowcowy

B. organiczny

C. energetyczny

D. materiałowy

Recykling surowcowy to proces, gdzie wyciągamy materiały z odpadów, żeby móc je użyć ponownie wytwarzając nowe rzeczy. Tylko, że to nie ma nic wspólnego z rozkładem biologicznym, bo tu chodzi bardziej o takie materiały jak szkło, plastik albo metale. A recykling energetyczny, to zupełnie co innego, bo wykorzystuje odpady jako źródło energii, na przykład przez ich spalanie, co też nie dotyczy biologicznego rozkładu. To może prowadzić do różnych zanieczyszczeń i nie jest zgodne z ideą zrównoważonego zarządzania odpadami, co jest ważne dla ochrony środowiska. Inaczej jest z recyklingiem materiałowym, który odnosi się do odzyskiwania konkretnych materiałów, ale znowu nie dotyczy procesów biologicznych kluczowych dla recyklingu organicznego. Musimy rozumieć różnice między tymi rodzajami recyklingu, bo to ważne dla efektywnego zarządzania odpadami i korzystania z odpowiednich praktyk dla zrównoważonego rozwoju. Mylenie recyklingu biologicznego z innymi rodzajami może prowadzić do zamieszania w segregacji i przetwarzaniu odpadów.

Pytanie 13

Wtórne użycie odpadków jako surowców do produkcji nowych wyrobów o właściwościach użytkowych nazywa się recyklingiem

A. chemiczny

B. termiczny

C. organiczny

D. materiałowy

Chemiczny recykling to proces, który skupia się na przemianach chemicznych odpadów w celu ich przekształcenia w surowce, jednak nie jest stosowany do opisania ogólnej koncepcji recyklingu materiałowego. Odpady chemiczne, takie jak tworzywa sztuczne, mogą być poddawane dokładnym reakcjom chemicznym, ale nie zawsze prowadzi to do wytworzenia użytecznych produktów. Z kolei recykling organiczny dotyczy biodegradowalnych odpadów, jak resztki jedzenia, które są przekształcane w kompost lub biogaz, i nie odnosi się do przetwarzania surowców w celu ich ponownego wykorzystania w produkcji nowych materiałów. Ostatecznie, termiczny recykling polega na spalaniu odpadów w celu uzyskania energii, co również nie jest zgodne z definicją recyklingu materiałowego. W praktyce, wiele osób mylnie utożsamia te różne formy recyklingu z recyklingiem materiałowym, co prowadzi do nieporozumień i nieefektywnego zarządzania odpadami. Kluczowe jest zrozumienie, że recykling materiałowy koncentruje się na zachowaniu wartości materiałów, natomiast inne formy recyklingu mogą nie spełniać tego celu, co jest istotne w kontekście ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 14

Procesy umożliwiające całkowite lub częściowe wykorzystanie odpadów, które prowadzą do odzyskania zawartych w nich substancji, materiałów lub energii bez stwarzania zagrożenia dla zdrowia i życia, to

A. neutralizacja.

B. biodegradacja.

C. unieszkodliwianie.

D. odzysk.

Odpowiedzi 'biodegradacja', 'unieszkodliwianie' oraz 'neutralizacja' są błędne, ponieważ każda z tych koncepcji odnosi się do różnych metod zarządzania odpadami, które nie mają na celu ponownego wykorzystania materiałów lub energii. Biodegradacja to proces naturalny, w którym mikroorganizmy rozkładają materiały organiczne, co może prowadzić do powstania substancji nieprzydatnych w dalszym użytkowaniu, a tym samym nie wspiera idei odzysku. Unieszkodliwianie to natomiast proces, który polega na usuwaniu odpadów w sposób, który minimalizuje ich wpływ na środowisko, ale niekoniecznie wiąże się z ich ponownym wykorzystaniem. Metody unieszkodliwiania, takie jak składowanie na wysypiskach czy spalanie, mogą prowadzić do utraty cennych surowców i energii, co stoi w sprzeczności z zasadami efektywnego zarządzania odpadami. Neutralizacja z kolei odnosi się do procesów chemicznych, które mają na celu zmniejszenie szkodliwości odpadów, ale także nie prowadzi do ich odzysku. Warto zrozumieć, że skuteczne zarządzanie odpadami powinno skupiać się na ich odzysku i ponownym wykorzystaniu, co sprzyja zrównoważonemu rozwojowi i ochronie środowiska. Często mylenie tych terminów wynika z niepełnego zrozumienia procesów i procedur związanych z gospodarką odpadami, co podkreśla znaczenie edukacji w tym obszarze.

Pytanie 15

Jaki rodzaj transportu wewnętrznego cechuje się stałym ruchem?

A. Wózek widłowy

B. Suwnica

C. Przenośnik taśmowy

D. Układnica

Przenośnik taśmowy to układ transportowy, który charakteryzuje się ciągłym ruchem materiałów. Jest to kluczowy element w wielu procesach produkcyjnych i magazynowych, wykorzystywany przede wszystkim do transportu surowców, komponentów oraz gotowych produktów. Działa na zasadzie przesuwania materiałów po taśmie, która porusza się w stałym rytmie. Zastosowanie przenośników taśmowych pozwala na zwiększenie efektywności transportu, zredukowanie czasu przestojów oraz minimalizację ryzyka uszkodzeń przewożonych towarów. Dobre praktyki w branży wskazują, że stosowanie przenośników taśmowych jest zalecane w sytuacjach, gdzie zachodzi potrzeba transportu dużych ilości materiałów na długich odległościach, co czyni je nieocenionym narzędziem w logistyce i produkcji. Przykładowo, w branży spożywczej przenośniki taśmowe są wykorzystywane do transportowania produktów od momentu ich wytworzenia aż po pakowanie, co zapewnia ciągłość procesu produkcyjnego i wysoką wydajność.

Pytanie 16

Aby zarejestrować przekazanie materiałów z magazynu do produkcji, magazynier powinien sporządzić dokument

A. ZW

B. RW

C. PW

D. PZ

Dokumenty, takie jak PZ (Przyjęcie Zewnętrzne) i PW (Przyjęcie Wewnętrzne), służą do rejestrowania przyjęć materiałów, a nie ich wydania. PZ dotyczy sytuacji, gdy towary są przyjmowane z zewnątrz, natomiast PW odnosi się do przyjęć wewnętrznych, które zazwyczaj dotyczą przeniesienia materiałów w obrębie jednej lokalizacji. Z kolei ZW (Zwrót Wewnętrzny) dotyczy procedur związanych z zwracaniem materiałów do magazynu, a nie ich wydawaniem do produkcji. Użycie tych dokumentów w kontekście przekazywania materiałów do produkcji jest błędne, ponieważ nie oddają one rzeczywistego stanu operacji. Niezrozumienie funkcji poszczególnych dokumentów może prowadzić do błędów w ewidencji, co w rezultacie wpływa na zarządzanie zapasami, zwiększając ryzyko nadwyżek lub niedoborów materiałów. Przykładowo, użycie PZ w sytuacji, gdy materiały są wydawane do produkcji, spowoduje, że proces ewidencji stanie się chaotyczny i nieprzejrzysty, a to z kolei może skutkować problemami w realizacji zamówień oraz naruszeniem standardów jakości. Zatem, kluczowe jest zrozumienie, że każdy dokument ma swoje specyficzne przeznaczenie i skuteczne zarządzanie nimi jest fundamentalne dla prawidłowego funkcjonowania systemów logistycznych.

Pytanie 17

Przechowalnią przystosowaną do składowania stolarki budowlanej, która jest odporna na ekstremalne temperatury, ale nieznosząca działania opadów atmosferycznych, jest

A. wiata

B. zbiornik szczelny

C. silos

D. teren magazynowy

Wiata jest odpowiednim magazynem do przechowywania stolarki budowlanej, szczególnie ze względu na jej konstrukcję, która chroni przechowywane materiały przed wpływem opadów atmosferycznych, takich jak deszcz czy śnieg. Wiata jest otwartą strukturą, co pozwala na odpowiednią wentylację, a jednocześnie zabezpiecza przed skrajnymi warunkami atmosferycznymi. Przechowywana w niej stolarka, chociaż odporna na zmiany temperatur, nie powinna być narażona na bezpośredni kontakt z wodą, co może prowadzić do uszkodzeń materiałów. W praktyce, wiaty są często wykorzystywane na placach budowy do składowania drewna, okien, drzwi i innych elementów budowlanych, które wymagają ochrony przed deszczem. Dodatkowo, zgodnie z normami budowlanymi, konstrukcja wiat powinna być dostosowana do lokalnych warunków klimatycznych, co zapewnia bezpieczeństwo i trwałość przechowywanych materiałów. W przypadku wysokich i niskich temperatur, wiata zapewnia odpowiednią izolację, a jej otwarta forma minimalizuje ryzyko kondensacji, co jest kluczowe dla zachowania jakości stolarki budowlanej.

Pytanie 18

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 19

Jaką kwotę należy zapłacić spedytorowi morskiemu w przypadku, gdy obsłuży on 2 kontenery 40' oraz 3 kontenery 20', przy stawce 100 USD/TEU (20-stopowa jednostka przeliczeniowa)?

A. 300 USD

B. 600 USD

C. 500 USD

D. 700 USD

W analizie tego zadania ważne jest zrozumienie, jak prawidłowo obliczać koszty usług spedytora na podstawie rodzaju kontenerów. Często popełnianym błędem jest niewłaściwe zrozumienie jednostek miary oraz ich konwersji. Na przykład, gdy ktoś oblicza koszty, może zignorować fakt, że kontenery 40-stopowe są równoważne dwóm jednostkom TEU, co prowadzi do błędnych wyników. Niektórzy mogą próbować zliczyć tylko kontenery 20-stopowe, myśląc, że są one jedynymi, które mają wpływ na całkowity koszt, co jest nieprawidłowe. Dlatego ważne jest, aby przy każdym obliczeniu uwzględniać wszystkie kontenery w odpowiednich jednostkach. Innym typowym błędem jest pomijanie mnożenia liczby TEU przez odpowiednią stawkę, co skutkuje niedoszacowaniem kosztów. W praktyce, niepoprawne obliczenia mogą nie tylko prowadzić do błędnych wyników finansowych, ale również wpłynąć na decyzje dotyczące logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw. W branży spedycyjnej kluczowe jest precyzyjne określenie kosztów, aby uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek i zapewnić efektywność operacyjną. Przykładowo, nieprawidłowe oszacowanie kosztów może prowadzić do opóźnień w dostawie lub utraty klientów, co jest nie do zaakceptowania w dzisiejszym konkurencyjnym rynku.

Pytanie 20

System organizacji dostaw materiałów w procesie produkcyjnym, oparty na przekazywaniu informacji o potrzebie zainicjowania przepływu materiałów, zapisanej na tzw. karcie to

A. partia na partię

B. lean manufacturing

C. kanban

D. outsourcing

Wybór błędnych odpowiedzi często wynika z niepełnego zrozumienia różnych systemów zarządzania procesami produkcyjnymi. Przykładowo, koncepcja "partia na partię" odnosi się do tradycyjnego modelu produkcji, gdzie materiały są produkowane w dużych partiach, co może prowadzić do nadmiernych zapasów i długiego czasu oczekiwania na realizację zamówień. Ten model nie jest elastyczny i nie odpowiada szybko na zmiany w popycie. Outsourcing to strategia, w której organizacja zleca produkcję lub usługi zewnętrznym dostawcom. Chociaż outsourcing może obniżyć koszty, nie jest to system zarządzania materiałami, a raczej podejście do zarządzania zasobami i produkcją. Ponadto lean manufacturing, choć dąży do eliminacji marnotrawstwa i zwiększenia efektywności, nie opiera się na systemie kart kanban, lecz na szerszych praktykach, które obejmują całość organizacji. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych odpowiedzi, to mylenie różnych systemów zarządzania, co skutkuje niewłaściwą identyfikacją narzędzi i metod, które najlepiej pasują do złożonych wymagań współczesnej produkcji.

Pytanie 21

Główną cechą systemu zaopatrzenia Just in Time jest

A. transport jedynie dużych partii towaru

B. regularność dostaw w ustalonych odstępach

C. możliwość elastycznego ustalania terminów dostaw

D. dostarczenie towarów dokładnie w ustalonym czasie

System Just in Time (JIT) jest podejściem do zarządzania zapasami, które ma na celu minimalizację zapasów oraz zwiększenie efektywności procesów produkcyjnych i logistycznych. Kluczową cechą JIT jest realizacja dostaw dokładnie na czas, co oznacza, że materiały i komponenty są dostarczane do miejsca ich użycia w momencie, gdy są potrzebne, co eliminuje potrzebę utrzymywania dużych zapasów. Przykładem zastosowania JIT jest Toyota, która z powodzeniem wdrożyła te zasady w swoim procesie produkcji, co pozwoliło na znaczną redukcję kosztów operacyjnych i zwiększenie elastyczności w produkcji. W ramach JIT dostawcy muszą ściśle współpracować z producentami, aby zapewnić terminowość i jakość dostaw. Ponadto, JIT wiąże się z ciągłym doskonaleniem procesów i dążeniem do eliminacji marnotrawstwa, co jest zgodne z zasadami Lean Management. W praktyce, JIT wymaga również zaawansowanego planowania i prognozowania popytu, aby uniknąć opóźnień i przestojów w produkcji.

Pytanie 22

System HACCP stosowany jest w zakładach zajmujących się produkcją i dystrybucją artykułów spożywczych. Celem wdrożenia tego systemu jest zapewnienie

A. przywództwa cenowego rynku dóbr i usług

B. podejmowania decyzji na podstawie faktów

C. bezpieczeństwa zdrowotnego oferowanej żywności

D. wzajemnie korzystnych relacji z dostawcami na rynku

System HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) jest międzynarodowym standardem, który koncentruje się na zapewnieniu bezpieczeństwa zdrowotnego żywności poprzez identyfikację, ocenę i kontrolowanie zagrożeń związanych z bezpieczeństwem żywności. Wdrożenie tego systemu w przedsiębiorstwie spożywczym polega na przeprowadzeniu analizy zagrożeń, co pozwala na zlokalizowanie potencjalnych punktów krytycznych, które mogą wpływać na jakość i bezpieczeństwo produktów. Przykładowo, w zakładzie przetwarzającym mięso, kluczowym krokiem będzie monitorowanie temperatury przechowywania, aby zapobiec rozwojowi patogenów. Wdrożenie HACCP nie tylko chroni konsumentów przed zagrożeniami zdrowotnymi, ale także pozwala na spełnienie wymagań prawnych oraz uzyskanie certyfikatów jakości, co zwiększa konkurencyjność firmy na rynku. Praktyczne stosowanie zasad HACCP przyczynia się do większej przejrzystości procesów produkcyjnych i wzmacnia zaufanie klientów do marki, co jest niezbędne w branży spożywczej.

Pytanie 23

Gdzie w procesie rozdzielania zapasów znajdują się najbliżej klienta?

A. Zakup i produkcja na zlecenie

B. Produkcja na zlecenie

C. Produkcja na magazyn

D. Montaż na zlecenie

Produkcja na magazyn jest podejściem, które polega na wytwarzaniu towarów w oparciu o prognozy popytu, a nie konkretne zamówienia od klientów. Umieszczając zapasy najbliżej konsumenta, przedsiębiorstwa mogą szybko reagować na zmieniające się potrzeby rynku, co jest kluczowe w dzisiejszej gospodarce. Przykładem może być branża odzieżowa, gdzie popularność pewnych stylów może gwałtownie wzrosnąć. Dzięki produkcji na magazyn, firmy są w stanie dostarczyć produkty do sklepów w krótkim czasie, co zwiększa satysfakcję klientów i minimalizuje straty związane z brakiem towaru. Dobre praktyki w zarządzaniu zapasami zalecają utrzymywanie odpowiednich poziomów zapasów, aby móc zaspokoić popyt bez zbędnych opóźnień. Warto również zwrócić uwagę na zastosowanie systemów ERP, które umożliwiają prognozowanie popytu i optymalizację stanów magazynowych, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami zarządzania łańcuchem dostaw.

Pytanie 24

W hurtowni dostarczono 12 ton jabłek w cenie 2,45 zł/kg. Podczas odbioru jakościowego towaru magazynier zauważył, że partia 25 kg jabłek nie nadaje się do przyjęcia. Jaką kwotę powinien wpisać magazynier w dokumencie PZ w sekcji dotyczącej wartości przyjętych towarów?

A. 29 338,75 zł

B. 2 878,75 zł

C. 29 400,00 zł

D. 2 940,00 zł

Aby obliczyć wartość przyjętych towarów, należy wziąć pod uwagę całkowitą wagę jabłek, która wynosi 12 ton, co daje 12 000 kg. Cena za kilogram jabłek wynosi 2,45 zł, co oznacza, że wartość całkowita jabłek przed odjęciem wadliwej partii wynosi 12 000 kg * 2,45 zł/kg = 29 400 zł. Z tej kwoty należy odjąć wartość partii jabłek, która nie nadaje się do przyjęcia, czyli 25 kg. Wartość tej partii wynosi 25 kg * 2,45 zł/kg = 61,25 zł. Zatem, wartość przyjętych jabłek, które magazynier powinien wpisać w dokumencie PZ, wynosi: 29 400 zł - 61,25 zł = 29 338,75 zł. W praktyce, tak szczegółowe obliczenia są kluczowe w logistyce oraz zarządzaniu magazynem, aby dokładnie dokumentować przyjęcia i eliminować błędy finansowe. Dobre praktyki w branży wymagają, aby każda partia towaru była dokładnie oceniana, co przekłada się na efektywne zarządzanie zapasami oraz minimalizację strat.

Pytanie 25

Zespół firm współdziałających w procesie dostarczania towarów od dostawców do licznych odbiorców określa się mianem

A. ogniwa dystrybucji

B. punktu dystrybucji

C. kanału dystrybucji

D. sieci dystrybucji

Sieć dystrybucji to struktura, która obejmuje szereg przedsiębiorstw i podmiotów współpracujących w celu efektywnego dostarczania towarów od producentów do końcowych odbiorców. W ramach sieci dystrybucji koordynowane są działania związane z transportem, magazynowaniem, a także zarządzaniem informacjami, co pozwala na optymalizację całego procesu dostaw. Przykładami zastosowania sieci dystrybucji są systemy logistyczne dużych detalistów, takich jak Amazon, które wykorzystują rozbudowaną sieć centrów dystrybucji oraz partnerów transportowych, aby szybko i efektywnie zaspokajać potrzeby klientów. Sieć dystrybucji jest kluczowym elementem strategii supply chain management, która dąży do minimalizacji kosztów przy jednoczesnym zwiększeniu satysfakcji klientów. Dobre praktyki w zakresie budowania sieci dystrybucji obejmują analizę lokalizacji magazynów, wybór odpowiednich partnerów transportowych oraz wykorzystanie technologii informacyjnej do monitorowania i optymalizacji procesów.

Pytanie 26

Wykorzystanie metody FIFO w magazynach implikuje, że jako pierwsze wydawane są produkty, które

A. zostały dostarczone najwcześniej

B. posiadają ustaloną datę ważności

C. zostały częściowo wydane

D. zostały dostarczone najpóźniej

Zastosowanie metody FIFO (First In, First Out) w magazynie polega na tym, że towary, które zostały dostarczone najwcześniej, są wydawane w pierwszej kolejności. Ta zasada jest szczególnie istotna w przypadku produktów, które mają ograniczoną datę ważności, jak żywność czy leki. Przykładowo, w magazynach spożywczych, gdzie przechowywane są świeże owoce i warzywa, stosowanie FIFO pozwala zminimalizować straty związane z przeterminowaniem towarów. Metoda ta jest zgodna z najlepszymi praktykami zarządzania zapasami oraz normami ISO, które promują efektywne i zrównoważone zarządzanie produktami. Dzięki FIFO, organizacje mogą efektywnie planować rotację zapasów, co prowadzi do obniżenia kosztów związanych z utrzymywaniem towarów oraz minimalizacji strat. Dodatkowo, poprawne stosowanie tej metody wspiera transparentność w procesach magazynowych, co jest kluczowe w kontekście audytów i kontroli jakości.

Pytanie 27

Na rysunku przedstawiono

A. czytnik kart magnetycznych.

B. drukarkę etykiet.

C. transponder.

D. kolektor danych.

Transponder to urządzenie, które wykorzystuje technologię RFID do identyfikacji przedmiotów, a jego zasada działania opiera się na komunikacji bezprzewodowej. W przeciwieństwie do kolektora danych, transponder nie ma klawiatury ani wyświetlacza, co ogranicza jego funkcjonalność do prostego przesyłania danych bez ich wprowadzania przez użytkownika. Inną wspomnianą opcją jest czytnik kart magnetycznych, który również różni się znacznie od kolektora danych. Czytniki te są zaprojektowane wyłącznie do odczytu danych z kart magnetycznych, co czyni je narzędziem o wąskim zastosowaniu w porównaniu do kolektorów danych, które mogą obsługiwać różnorodne formaty danych, w tym kody kreskowe. Drukarka etykiet z kolei służy do generowania etykiet, co również nie jest funkcjonalnością kolektorów danych. W praktyce, wybór niewłaściwego urządzenia może prowadzić do nieefektywności operacyjnej, a także do trudności w zbieraniu i zarządzaniu danymi. Typowym błędem jest mylenie funkcji różnych urządzeń oraz niedostrzeganie ich specyficznych zastosowań. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania danymi i wyboru odpowiednich narzędzi do pracy.

Pytanie 28

Jakie jest procentowe wykorzystanie przestrzeni składowej o wymiarach 30 m długości i 20 m szerokości, jeśli zajmowana przez towary powierzchnia wynosi 480 m2?

A. 125%

B. 40%

C. 200%

D. 80%

Wiele osób może błędnie zinterpretować dane dotyczące wykorzystania strefy składowania, co prowadzi do niepoprawnych obliczeń. Na przykład, odpowiedzi takie jak 200% sugerują, że zajmowana powierzchnia przekracza całkowitą dostępną przestrzeń, co jest niemożliwe. W rzeczywistości, wykorzystanie powierzchni nie może być większe niż 100%, ponieważ oznaczałoby to, że strefa jest zapełniona ponad jej maksymalne możliwości. Ponadto, odpowiedź 125% również odzwierciedla błędne zrozumienie podstawowych zasad obliczeń przestrzennych. Niektórzy mogą pomylić terminy i myśleć, że suma powierzchni zajmowanej przez towary w większej strefie magazynowej może być wyrażona w procentach w stosunku do innej powierzchni. Odpowiedź 40% może wydawać się bardziej realistyczna, jednak w rzeczywistości wynosi ona tylko (240 m2 / 600 m2) * 100%, co nie odpowiada rzeczywistemu wykorzystaniu przestrzeni. Obliczenia tego rodzaju wymagają dokładnego zrozumienia, na czym polega efektywność wykorzystania przestrzeni, oraz znajomości podstawowych zasad matematycznych dotyczących proporcji i procentów. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że wykorzystanie strefy składowania powinno być zawsze wyrażane w odniesieniu do całkowitej dostępnej powierzchni, a nie na podstawie subiektywnych ocen. W analizie wydajności magazynów i optymalizacji procesów logistycznych, precyzyjne obliczenia i dane są niezbędne do podejmowania właściwych decyzji menedżerskich.

Pytanie 29

Każda firma produkująca odpady przemysłowe jest zobowiązana do posiadania

A. zezwolenia na ich produkcję, transport i utylizację

B. zezwolenia na ich produkcję, transport i recykling

C. zezwolenia na ich produkcję, odsprzedaż i recykling

D. zezwolenia na ich produkcję, odsprzedaż i utylizację

Pojęcie zezwolenia w kontekście zarządzania odpadami przemysłowymi jest złożone. Przede wszystkim, odpowiedzi sugerujące odsprzedaż czy recykling jako kluczowe elementy są mylne. Odsprzedaż nie jest standardowym procesem w kontekście odpadów przemysłowych, ponieważ odpady powinny być zarządzane w sposób zgodny z przepisami prawa, które mają na celu ochronę środowiska. W praktyce, odpady przemysłowe są najczęściej transportowane do wyspecjalizowanych zakładów, które zajmują się ich utylizacją lub recyklingiem, a nie sprzedawane na wolnym rynku. Ponadto, odpowiedzi koncentrujące się na recyklingu jako głównym aspekcie zezwolenia pomijają kluczową kwestię utylizacji, która jest pierwszorzędna w kontekście odpadów, które nie nadają się do ponownego użycia. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie przestrzegania norm środowiskowych, takich jak dyrektywa unijna 2008/98/WE, która definiuje hierarchię postępowania z odpadami. Odpady powinny być zarządzane zgodnie z zasadami, które promują ich minimalizację, recykling oraz, w ostateczności, utylizację. Ignorowanie tych zasad prowadzi do nieefektywnego zarządzania i może skutkować poważnymi konsekwencjami prawnymi oraz środowiskowymi dla przedsiębiorstw.

Pytanie 30

Paletyzator, który stanowi część linii produkcyjnej, znajduje zastosowanie w procesie wytwarzania?

A. potokowej

B. niepotokowej

C. jednostkowej

D. gniazdowej

Wybór gniazdowej, jednostkowej lub niepotokowej produkcji jako zastosowania paletyzatora jest nieadekwatny, ponieważ te metody różnią się zasadniczo od procesu potokowego. Produkcja gniazdowa opiera się na wytwarzaniu produktów w niewielkich seriach, co nie wymaga intensywnej automatyzacji, jaką oferują paletyzatory. W takich przypadkach, proces paletyzacji nie jest priorytetowy, ponieważ często nie ma potrzeby tworzenia dużych zestawów produktów jednocześnie, a sama produkcja może być bardziej elastyczna, co wyklucza użycie paletyzatorów. Z kolei produkcja jednostkowa koncentruje się na wytwarzaniu pojedynczych sztuk, co również nie jest zgodne z automatyzacją typową dla produkcji potokowej. W produkcji niepotokowej, która może obejmować różne rodzaje procesów, paletyzatory mogą być używane, ale nie w tak zautomatyzowany sposób jak w produkcji potokowej. Użycie paletyzatorów w tych kontekstach może prowadzić do nieefektywności, wyższych kosztów operacyjnych oraz problemów z integracją z innymi procesami produkcyjnymi. W praktyce, brak zrozumienia różnic między tymi typami produkcji może prowadzić do błędnych decyzji dotyczących automatyzacji i organizacji procesu. Zastosowanie paletyzatorów w niewłaściwym kontekście może skutkować marnotrawstwem zasobów oraz złożonymi problemami operacyjnymi.

Pytanie 31

Dział produkcji złożył w magazynie zapotrzebowanie na 18 ton mąki. Ile jednostek ładunkowych paletowych (pjł) mąki powinno być przekazanych do produkcji, jeśli na jednej palecie znajdują się 12 worków, a każdy worek waży 50 kg?

A. 36 pjł

B. 3 pjł

C. 50 pjł

D. 30 pjł

W przypadku błędnych odpowiedzi na to pytanie, warto zaznaczyć, że kluczowe jest zrozumienie podstawowych zasad obliczania ilości towarów w logistyce. Niepoprawne oszacowanie liczby paletowych jednostek ładunkowych może wynikać z błędnego przeliczenia jednostek miary. Na przykład, jeśli ktoś obliczy, że 18 ton to zaledwie 3 pjł, może to sugerować, że nie zrozumiał, jak przeliczyć tony na kilogramy. 18 ton to 18000 kg, a przy założeniu, że worek ma 50 kg, otrzymujemy 360 worków, co po podzieleniu przez 12 worków na paletę daje 30 pjł. Odpowiedzi, które sugerują 50 pjł lub 36 pjł, również mogą sugerować nieprawidłowe zrozumienie pojęcia jednostek ładunkowych i ich przechowywania. Często zdarza się, że błędne obliczenia wynikają z pomylenia wartości jednostek lub z przeoczenia ilości worków na palecie. Przy planowaniu zapotrzebowania na towary, kluczowe jest zrozumienie nie tylko ilości, ale również sposobu, w jaki te towary są pakowane i transportowane. Dobrym podejściem do nauki jest praktyka związana z rzeczywistymi sytuacjami w magazynie oraz zastosowanie zasad efektywności i optymalizacji procesów, co pozwala lepiej zrozumieć cały proces zarządzania zapasami.

Pytanie 32

Zapas okien w Magazynie Regionalnym I wynosi 5 420 szt., a w Magazynie Regionalnym II 2 840 szt. Magazyny lokalne nie posiadają zapasu okien. Na podstawie schematu sieci magazynów PP OKNO oraz zestawienia zapotrzebowania na okna w magazynach lokalnych określ, ile minimum okien należy dostarczyć z Magazynu Fabrycznego do Magazynu Regionalnego II, aby mógł on zaspokoić potrzeby podległych sobie magazynów lokalnych.

Zapotrzebowanie na okna w magazynach lokalnych w szt.
Magazyn Lokalny 1	Magazyn Lokalny 2	Magazyn Lokalny 3	Magazyn Lokalny 4	Magazyn Lokalny 5
1 300	1 460	1 060	2 130	1 450

Sieć magazynów Przedsiębiorstwa Produkcyjnego OKNO

A. 740 szt.

B. 3 580 szt.

C. 6 420 szt.

D. 860 szt.

Podejmowanie decyzji o ilości zapasów na podstawie dostępnych danych wymaga dogłębnej analizy i zrozumienia specyfiki operacyjnej magazynów. Odpowiedzi takie jak 860 szt., 6420 szt. czy 3580 szt. zawierają błędne założenia, które mogą prowadzić do nieefektywności w zarządzaniu zapasami. Na przykład, odpowiedź 860 szt. sugeruje, że Magazyn Regionalny II potrzebuje jedynie niewielkiego uzupełnienia zapasów, co ignoruje fakt, że jego całkowite zapotrzebowanie wynosi 3580 szt. i musi wziąć pod uwagę zarówno bieżący stan zapasów, jak i przyszłe potrzeby. Z kolei odpowiedzi 6420 szt. i 3580 szt. wskazują na nieprawidłowe zrozumienie wymaganej ilości, ponieważ pierwsza z nich znacznie przekracza rzeczywiste zapotrzebowanie, co byłoby kosztowne w kontekście magazynowania oraz utrzymania zapasów, a druga z kolei nie uwzględnia faktycznego zapasu dostępnego w magazynie, co prowadziłoby do niewystarczającej dostawy. Kluczowe jest zrozumienie, że do efektywnego planowania zapasów należy stosować standardy, takie jak analizy zapotrzebowania oraz planowanie w oparciu o dane historyczne, aby uniknąć typowych pułapek związanych z nadmiernym lub niedostatecznym zaopatrzeniem.

Pytanie 33

W magazynie trasy wózków widłowych poruszających się po drogach transportowych często się krzyżują. W trosce o bezpieczeństwo ruchu wprowadzono zasadę pierwszeństwa dla wózka.

A. mającego mniejszy ładunek

B. nadjeżdżającego z prawej strony

C. nadjeżdżającego z lewej strony

D. mającego większy ładunek

Zasada pierwszeństwa przejazdu wózka widłowego nadjeżdżającego z prawej strony jest kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa na drogach transportowych w magazynach. Taka zasada wynika z ogólnych przepisów ruchu drogowego i ma na celu harmonizację ruchu pojazdów w obszarach o dużym natężeniu ruchu. Przykładem zastosowania tej zasady jest sytuacja, gdy dwa wózki widłowe zbliżają się do skrzyżowania: wózek nadjeżdżający z prawej strony ma pierwszeństwo, co pozwala uniknąć kolizji. W praktyce oznacza to, że operatorzy wózków widłowych powinni być świadomi kierunku nadjeżdżających pojazdów i stosować się do tej zasady, co zwiększa ogólne bezpieczeństwo w magazynie. Standardy BHP oraz normy dotyczące ruchu w magazynach, takie jak ISO 45001, zalecają wprowadzenie jasnych zasad pierwszeństwa oraz odpowiednie oznakowanie dróg, co dodatkowo zwiększa efektywność operacyjną i bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 34

System, który oferuje elektroniczną bazę danych do wymiany standardowych dokumentów, to

A. CIM

B. EDI

C. CMR

D. CAD

CIM, CAD i CMR to pojęcia związane z innymi aspektami zarządzania danymi i procesami, jednak nie mają one zastosowania w kontekście wymiany standardowych dokumentów. CIM, czyli Computer Integrated Manufacturing, odnosi się do zintegrowania różnych procesów produkcyjnych przy pomocy technologii informacyjnej. To podejście koncentruje się na automatyzacji i integracji różnych działań wytwórczych, jednak nie dotyczy bezpośredniej wymiany dokumentów pomiędzy systemami. CAD, czyli Computer-Aided Design, służy do tworzenia rysunków i modeli w programach komputerowych, co jest zupełnie inną dziedziną niż wymiana danych. W kontekście zarządzania dokumentacją, CAD może być używany w projektowaniu, ale nie w wymianie dokumentów handlowych czy logistycznych. Z kolei CMR, czyli Convention on the Contract for the International Carriage of Goods by Road, dotyczy międzynarodowego transportu drogowego i regulacji prawnych związanych z przewozem towarów, co czyni go odpowiednim w kontekście transportu, ale nie wymiany danych. Błędne podejście do wyboru odpowiedzi może wynikać z braku zrozumienia roli poszczególnych systemów oraz ich zastosowania w praktyce. Warto zatem dokładnie analizować kontekst pytania oraz funkcjonalności, jakie oferują różne systemy, aby uniknąć nieporozumień i błędnych wyborów.

Pytanie 35

Wypadki w trakcie pracy w magazynie mogą być wynikiem

A. nieodpowiednich temperatur i poziomu wilgotności powietrza.

B. niewystarczającej liczby środków ochrony osobistej.

C. niedostatecznego stanu technicznego urządzeń przeładunkowych.

D. niedostatecznej ilości sprzętu gaśniczego w obiekcie.

Odpowiedź dotycząca złego stanu technicznego urządzeń przeładunkowych jest prawidłowa, ponieważ właśnie te urządzenia, takie jak wózki widłowe, dźwigi czy przenośniki, są kluczowe w procesie logistycznym w magazynach. Ich niewłaściwe funkcjonowanie może prowadzić do poważnych wypadków, w tym uszkodzeń ciała pracowników czy zniszczeń towarów. Standardy BHP oraz normy takie jak ISO 45001 zalecają regularne przeglądy oraz konserwację sprzętu, co powinno być integralną częścią procedur operacyjnych w każdym magazynie. Przykładem może być sytuacja, w której wózek widłowy z uszkodzonym hamulcem nie zatrzymuje się w odpowiednim momencie, co prowadzi do kolizji z pracownikiem. Takie incydenty można zminimalizować poprzez stosowanie odpowiednich regulacji dotyczących utrzymania sprzętu oraz szkolenie personelu w zakresie odpowiedzialnego użytkowania maszyn. Dobre praktyki w zarządzaniu ryzykiem w magazynie powinny obejmować także systematyczne dokumentowanie wymagań dotyczących stanu technicznego urządzeń.

Pytanie 36

Jakie działania obejmuje proces przemiany surowców oraz materiałów w gotowe produkty?

A. Proces zaopatrzenia

B. Proces dystrybucji

C. Proces produkcyjny

D. Proces zarządzania

Zarządzanie, dystrybucja oraz zaopatrzenie to kluczowe procesy, które wspierają proces produkcyjny, ale nie są z nim tożsame. Proces zarządzania koncentruje się na planowaniu, organizowaniu, kierowaniu i kontrolowaniu zasobów organizacji, co jest istotne, ale nie obejmuje samego przekształcania surowców w produkty. To mylenie ról często prowadzi do błędnego przekonania, że zarządzanie jest wystarczające do zapewnienia końcowego produktu. Proces dystrybucji z kolei dotyczy transportu gotowych produktów do klientów i nie ma bezpośredniego związku z etapem ich wytwarzania. Często błędnie utożsamiane z produkcją, dystrybucja ma na celu dostarczenie produktów na rynek, co jest kluczowe, ale traktowane jako odrębny etap w cyklu życia produktu. Podobnie, proces zaopatrzenia koncentruje się na pozyskiwaniu surowców i materiałów niezbędnych do produkcji. Choć odpowiednie zaopatrzenie jest kluczowe dla efektywności produkcji, to nie ono przekształca tych materiałów w gotowe wyroby. W konsekwencji, niezrozumienie różnic między tymi procesami może prowadzić do nieefektywnego zarządzania w organizacji, co w rezultacie wpływa na jakość produktów oraz zadowolenie klientów. Aby skutecznie zarządzać procesem produkcyjnym, należy mieć jasne rozróżnienie między tymi trzema obszarami, co pozwala na optymalizację każdego z nich i poprawę całkowitej wydajności firmy.

Pytanie 37

Dokumentem, który potwierdza wydanie towarów z magazynu do odbiorcy zewnętrznego, jest

A. RW

B. PZ

C. WZ

D. ZW

Dokument WZ, czyli Wydanie Zewnętrzne, to kluczowy dokument w procesie zarządzania magazynem, służący do potwierdzania wydania towarów z magazynu odbiorcy zewnętrznemu. Oświadcza on, że towary zostały fizycznie przekazane, co jest istotne nie tylko dla ewidencji wewnętrznej, ale także dla celów księgowych i podatkowych. W praktyce, WZ jest używany w wielu branżach, od handlu detalicznego po produkcję, gdzie proces przekazywania dóbr jest częsty. Warto zauważyć, że dokument ten powinien być poprawnie wypełniony, zawierając m.in. datę wydania, nazwy towarów, ilości oraz dane odbiorcy. Stosowanie systemów informatycznych wspierających zarządzanie magazynem, takich jak ERP, umożliwia automatyzację generowania WZ, co przyczynia się do zmniejszenia błędów i zwiększenia efektywności operacyjnej. Zgodnie z obowiązującymi standardami, każda operacja magazynowa powinna być udokumentowana, aby zapewnić pełną przejrzystość i zgodność z przepisami.

Pytanie 38

Zamrożenie środków finansowych przez ich ulokowanie w zapasach magazynowych prowadzi do generowania przez firmę kosztów?

A. eksploatacji środków trwałych

B. ryzyka braku zapasów

C. starzenia się zapasów

D. zamrożenia kapitału

Zamrożenie kapitału przez blokowanie środków w zapasach to dość istotny temat. W praktyce oznacza to, że pieniądze, które moglibyśmy zainwestować w inne obszary, są niestety zamrożone w magazynie. Firmy muszą dobrze zrozumieć, że zapasy to nie tylko koszt samego zakupu, ale też ciągłe wydatki na ich przechowywanie i odpowiednie zarządzanie. Na przykład w sklepie, jak jest za dużo towaru na półkach, to po prostu kapitał nie pracuje dla nas, a to może być strata w innych inwestycjach. Warto dobrze zarządzać zapasami, korzystając z takich metod jak Just-in-Time (JIT) czy po prostu optymalizować ich poziomy. Dzięki temu da się uniknąć zamrażania kapitału, a to poprawia naszą płynność finansową.

Pytanie 39

Najświeższa faktura nosi numer 514/01/2024. Jaki będzie numer następnej faktury wygenerowanej w tym samym miesiącu i roku, co ta poprzednia?

A. 514/01/2024

B. 514/02/2024

C. 516/02/2024

D. 515/01/2024

Poprawna odpowiedź to 515/01/2024. W kontekście numeracji faktur, każda nowa faktura wystawiana w danym miesiącu i roku powinna mieć numerację kontynuującą numer ostatniej wystawionej faktury. W przypadku faktury oznaczonej numerem 514/01/2024, oznacza to, że była to 514 faktura wystawiona w styczniu 2024 roku. Kolejna faktura powinna zatem otrzymać numer 515, nadal w styczniu 2024 roku. Utrzymywanie spójnej i logicznej numeracji faktur jest kluczowe dla organizacji oraz zarządzania dokumentacją finansową, co jest zgodne z dobrymi praktykami w rachunkowości. Przykładowo, pozwala to na łatwe śledzenie transakcji oraz zapewnia zgodność z przepisami podatkowymi, które mogą wymagać archiwizacji faktur w porządku chronologicznym. Warto również zauważyć, że w przypadku wystawienia kolejnej faktury w innym miesiącu, numeracja powinna być resetowana, ale wewnętrzne zasady organizacji mogą wprowadzać różne systemy numerowania.";

Pytanie 40

Zasada handlowa zawarta w kontrakcie między stronami, definiująca obowiązek sprzedającego do udostępnienia towaru kupującemu na terenie odbiorcy (np. w zakładzie), określana jest terminem

A. free Carrier

B. ex works

C. free on board

D. franco

Odpowiedzi, takie jak 'free Carrier', 'ex works' oraz 'free on board', są mylące, ponieważ odnoszą się do różnych zasad dostawy, które nie spełniają kryteriów opisanych w pytaniu. 'Free Carrier' (FCA) oznacza, że sprzedający dostarcza towar do określonego przewoźnika, a odpowiedzialność za transport przechodzi na kupującego w momencie przekazania towaru przewoźnikowi. Z kolei 'ex works' (EXW) to zasada, która nakłada na kupującego obowiązek zorganizowania transportu towaru z miejsca dostawy, co oznacza, że sprzedający nie ponosi żadnych kosztów transportu ani ryzyka. 'Free on board' (FOB) odnosi się do sytuacji, w której sprzedający dostarcza towar na pokład statku, a odpowiedzialność przenosi się na kupującego w momencie załadunku. Te odpowiedzi są błędne, ponieważ nie uwzględniają, że w pytaniu podano, iż sprzedający ma obowiązek dostarczenia towaru do dyspozycji kupującego na terenie odbiorcy. Każda z tych formuł ma swoje zastosowania, jednak kluczową różnicą jest to, że 'franco' obejmuje pełną odpowiedzialność sprzedającego za transport do wskazanego miejsca, co nie jest prawdą dla pozostałych terminów. Zrozumienie różnic między tymi formułami jest istotne w kontekście międzynarodowego handlu oraz negocjacji umów, aby uniknąć nieporozumień i zagwarantować odpowiednie zabezpieczenie interesów obu stron.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej