Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 12:05
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 12:18

Egzamin niezdany

Wynik: 6/40 punktów (15,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przedmiot widoczny na ilustracji to

A. złączarka wtyków RJ45

B. narzędzie uderzeniowe typu krone

C. miernik długości kabli

D. tester diodowy kabla UTP

Tester diodowy przewodu UTP to narzędzie używane do sprawdzania poprawności połączeń kablowych w sieciach komputerowych. Jego główną funkcją jest identyfikacja błędów w połączeniach, takich jak przerwy, zwarcia czy odwrócenia par przewodów. Urządzenie to składa się z dwóch części: jednostki głównej i jednostki zdalnej. Po podłączeniu kabli UTP do portów, tester wysyła sygnał elektryczny przez przewody, a diody LED wskazują stan każdego z nich. W praktyce tester jest niezastąpiony przy instalacji i konserwacji sieci, ponieważ pozwala szybko zdiagnozować problemy związane z okablowaniem. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne testowanie kabli sieciowych, co pomaga w utrzymaniu ich niezawodności. Warto również wspomnieć, że testery mogą różnić się zaawansowaniem – niektóre modele oferują dodatkowe funkcje, takie jak pomiar długości kabla czy identyfikacja uszkodzonych par. Użycie testera diodowego UTP jest zgodne ze standardami telekomunikacyjnymi, jak TIA/EIA, co gwarantuje zgodność z innymi urządzeniami sieciowymi.

Pytanie 2

Aby skonfigurować ruter i wprowadzić parametry połączenia od dostawcy internetowego, którą sekcję oznaczoną numerem należy wybrać?

A. 2

B. 3

C. 1

D. 4

Podczas konfigurowania rutera sekcja WAN jest kluczowym miejscem gdzie wprowadza się dane dostarczone przez internetowego dostawcę usług. Wybór sekcji innej niż WAN do tej czynności może wynikać z niezrozumienia funkcji poszczególnych obszarów konfiguracji. Sekcja Wireless dotyczy ustawień sieci bezprzewodowej takich jak SSID oraz hasło dostępowe i nie jest związana z połączeniem z ISP. LAN odnosi się do ustawień sieci lokalnej gdzie definiujemy zakres adresów IP które ruter będzie przydzielał w ramach DHCP. Sekcja Firewall zajmuje się zabezpieczeniami i filtrowaniem ruchu nie jest więc miejscem do wprowadzania ustawień dostarczonych przez ISP. Typowym błędem jest mylenie tych sekcji z powodu ich specyficznych nazw i funkcji. Zrozumienie że WAN to interfejs który łączy naszą sieć lokalną z szerszym Internetem jest kluczem do poprawnej konfiguracji. Brak wiedzy na temat odpowiedniego przyporządkowania funkcji poszczególnym sekcjom może prowadzić do problemów z łącznością oraz bezpieczeństwem sieci.

Pytanie 3

Protokół trasowania wewnętrznego, który wykorzystuje metrykę wektora odległości, to

A. EGP

B. OSPF

C. IS-IS

D. RIP

EGP (Exterior Gateway Protocol) jest protokołem trasowania używanym do wymiany informacji o routingu pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi w Internecie, a nie wewnętrznie w sieci. Protokół ten opiera się na innej koncepcji, która nie korzysta z metryki wektora odległości, co czyni go nieodpowiednim w kontekście postawionego pytania. Z kolei IS-IS (Intermediate System to Intermediate System) to protokół trasowania oparty na stanie łącza, który jest stosowany głównie w dużych sieciach. Działa na zasadzie zbierania informacji o stanie łączy w sieci, co różni go od protokołów opartych na wektorze odległości, takich jak RIP. OSPF (Open Shortest Path First) również bazuje na stanie łącza i jest bardzo wydajnym protokołem stosowanym w dużych i kompleksowych infrastrukturach. Obie odpowiedzi, IS-IS i OSPF, są bardziej skomplikowane i zaawansowane technologicznie niż RIP, ale nie są oparte na metryce wektora odległości, co wyklucza je z poprawności. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie różnych typów protokołów oraz ich metryk, co często prowadzi do wyboru niewłaściwego rozwiązania dla danej architektury sieciowej.

Pytanie 4

W systemie działającym w trybie wielozadaniowości z wywłaszczeniem program, który zatrzymał się

A. nie jest w stanie zawiesić systemu operacyjnego

B. zablokuje działanie wszystkich pozostałych programów

C. może spowodować zawieszenie całego systemu operacyjnego

D. nie umożliwi usunięcia się z pamięci operacyjnej

Twierdzenie, że zawieszony program zablokuje pracę wszystkich innych programów, jest nieprecyzyjne i wynika z niepełnego zrozumienia działania nowoczesnych systemów operacyjnych. W rzeczywistości, w trybie wielozadaniowości z wywłaszczeniem, każdy proces działa w swoim własnym kontekście i ma przydzielone zasoby systemowe. Jeśli jeden program przestaje odpowiadać, system operacyjny może go 'zabić' lub przerwać jego działanie, nie wpływając na resztę systemu. Koncepcja przerywania pracy procesów, aby umożliwić innym ich działanie, jest podstawą, na jakiej opiera się zarządzanie wielozadaniowością. W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak zablokowanie pracy wszystkich innych programów lub niemożność usunięcia się z pamięci operacyjnej, warto zauważyć, że system operacyjny zawsze posiada mechanizmy zarządzania pamięcią, które pozwalają na zwolnienie zasobów zajmowanych przez nieaktywny program. Często pojawiają się nieporozumienia związane z terminami takimi jak 'zawieszenie' i 'blokada', które są używane zamiennie, podczas gdy w rzeczywistości oznaczają różne stany procesów. Pamiętajmy, że praktyczne podejście do zarządzania procesami i ich zasobami w systemach operacyjnych opiera się na standardach i technikach, które zapewniają, że jeden nieudany proces nie stanie się przyczyną całkowitego zawieszenia systemu.

Pytanie 5

Jakie urządzenie powinno zostać użyte do segmentacji domeny rozgłoszeniowej?

A. Ruter.

B. Przełącznik.

C. Most.

D. Koncentrator.

Ruter jest urządzeniem, które odgrywa kluczową rolę w podziale domeny rozgłoszeniowej w sieciach komputerowych. Jego podstawową funkcją jest przesyłanie pakietów danych pomiędzy różnymi sieciami, co pozwala na segregację ruchu i ograniczenie rozgłoszeń do konkretnej podsieci. Dzięki temu ruter może skutecznie zmniejszać obciążenie sieci, co jest szczególnie istotne w dużych instalacjach, gdzie wiele urządzeń mogłoby generować niepotrzebny ruch rozgłoszeniowy. Przykładem zastosowania rutera może być biuro, w którym różne działy korzystają z odrębnych podsieci. Ruter nie tylko umożliwia komunikację między tymi podsieciami, ale również zapewnia bezpieczeństwo dzięki zastosowaniu zapór ogniowych oraz systemów wykrywania włamań. Warto również wspomnieć, że zgodnie z normami branżowymi, ruter powinien wspierać protokoły routingu, takie jak OSPF czy BGP, co dodatkowo zwiększa jego funkcjonalność i elastyczność w zarządzaniu ruchem sieciowym.

Pytanie 6

Aby zminimalizować wpływ zakłóceń elektromagnetycznych na przesyłany sygnał w tworzonej sieci komputerowej, jakie rozwiązanie należy zastosować?

A. cienki przewód koncentryczny

B. światłowód

C. ekranowaną skrętkę

D. gruby przewód koncentryczny

Jasne, że światłowód to naprawdę rewelacyjny wybór, jeśli chodzi o zminimalizowanie wpływu zakłóceń elektromagnetycznych. W porównaniu do zwykłych miedzianych kabli, światłowody przesyłają dane jako impulsy świetlne. I przez to nie są narażone na różne zakłócenia. To naprawdę ważne w miejscach, gdzie mamy do czynienia z dużą ilością urządzeń elektrycznych czy w przemyśle. Na przykład, telekomunikacja na tym bazuje, bo muszą mieć super stabilny sygnał i dużą przepustowość. Słyszałem o standardach jak IEEE 802.3 czy ITU-T G.652, które mówią, że światłowody są naprawdę niezawodne na dłuższych dystansach. No i są lżejsze i cieńsze, co jeszcze bardziej ułatwia ich wykorzystanie w nowoczesnych sieciach. Tak czy inaczej, światłowody to zdecydowanie strzał w dziesiątkę, jeśli chodzi o jakość usług telekomunikacyjnych.

Pytanie 7

Drukarka ma przypisany stały adres IP 172.16.0.101 oraz maskę 255.255.255.0. Jaki adres IP powinien być ustawiony dla komputera, aby nawiązać komunikację z drukarką w lokalnej sieci?

A. 172.16.0.100

B. 173.16.0.101

C. 172.16.1.101

D. 255.255.255.1

Przypisanie adresów IP spoza zakresu podsieci, w której znajduje się drukarka, prowadzi do niemożności komunikacji z tym urządzeniem. Adres 172.16.1.101 znajduje się w innej podsieci, ponieważ jego pierwszy trzy oktety różnią się od adresu drukarki. W przypadku takiej konfiguracji, urządzenia nie będą w stanie wymieniać danych, ponieważ będą działały w różnych segmentach sieci, co uniemożliwia ich bezpośrednią komunikację. Z kolei adres 173.16.0.101 jest całkowicie z innej klasy adresów, należy do klasy B, a zatem nie jest kompatybilny z adresem drukarki w klasie C. To prowadzi do tego, że nie będzie możliwe nawiązanie połączenia, ponieważ urządzenia z różnych klas adresowych nie mogą się ze sobą komunikować bez odpowiedniej konfiguracji routera. Adres 255.255.255.1 nie jest również poprawnym adresem IP dla urządzeń końcowych; jest to adres rozgłoszeniowy, który jest używany w kontekście wysyłania danych do wszystkich urządzeń w sieci, a nie do konkretnego urządzenia. Zrozumienie struktury adresacji IP oraz zasad komunikacji w sieciach lokalnych jest kluczowe, aby uniknąć takich pomyłek oraz zapewnić, że wszystkie urządzenia mogą skutecznie się komunikować.

Pytanie 8

Jaka licencja ma charakter zbiorowy i pozwala instytucjom komercyjnym oraz organizacjom edukacyjnym, rządowym, charytatywnym na nabycie większej liczby programów firmy Microsoft na korzystnych warunkach?

A. MPL

B. MOLP

C. OEM

D. APSL

Wybór licencji MPL (Mozilla Public License) do zastosowania w kontekście komercyjnego zakupu oprogramowania przez instytucje nie jest odpowiedni, ponieważ MPL jest licencją typu open source, która zezwala na dowolne używanie, modyfikowanie i dystrybucję oprogramowania, ale nie jest ukierunkowana na masowe zakupy w ramach komercyjnych lub edukacyjnych instytucji. Z kolei OEM (Original Equipment Manufacturer) to licencja przypisana do konkretnego sprzętu, co oznacza, że oprogramowanie jest nierozerwalnie związane z urządzeniem i nie może być przenoszone na inne komputery. Takie podejście ogranicza elastyczność przedsiębiorstw oraz instytucji edukacyjnych w zarządzaniu swoimi zasobami IT. APSL (Apple Public Source License) jest kolejną licencją open source, która nie skupia się na komercyjnej dystrybucji oprogramowania w dużych ilościach. Te niepoprawne odpowiedzi ujawniają powszechny błąd myślowy związany z myleniem typów licencji oraz ich przeznaczenia. W przypadku MOLP, kluczowe jest zrozumienie, że oferuje on korzystne warunki dla instytucji, podczas gdy inne odpowiedzi nie spełniają tego kryterium, co prowadzi do nieporozumień w zakresie wyboru odpowiedniego modelu licencjonowania. W obszarze IT, znajomość różnych typów licencji i ich zastosowań jest kluczowa dla podejmowania świadomych decyzji zakupowych.

Pytanie 9

SuperPi to aplikacja używana do oceniania

A. poziomu niewykorzystanej pamięci operacyjnej RAM

B. obciążenia oraz efektywności kart graficznych

C. sprawności dysków twardych

D. wydajności procesorów o podwyższonej częstotliwości

Wydajność dysków twardych, obciążenie i wydajność kart graficznych oraz ilość niewykorzystanej pamięci operacyjnej RAM to obszary, które mogą być analizowane za pomocą innych narzędzi, jednak nie mają one zastosowania w kontekście programu SuperPi. Analiza wydajności dysków twardych zazwyczaj wiąże się z testami odczytu i zapisu danych, co można zrealizować przez programy takie jak CrystalDiskMark. W przypadku kart graficznych, wykorzystywane są benchmarki takie jak 3DMark, które mierzą wydajność w renderowaniu grafiki oraz obliczeniach związanych z grafiką 3D. Ilość niewykorzystanej pamięci RAM może być monitorowana za pomocą menedżerów zadań lub narzędzi systemowych, które pokazują aktualne zużycie pamięci przez różne procesy. Program SuperPi, skupiając się wyłącznie na obliczeniach matematycznych i wydajności procesora, nie jest w stanie dostarczyć informacji na temat tych innych kategorii wydajności. Warto także zauważyć, że błędem jest mylenie różnych typów benchmarków, co może prowadzić do nieporozumień co do ich funkcji oraz zastosowania w praktyce. Każdy benchmark ma swoje specyficzne zastosowanie i odpowiednie narzędzia, które powinny być używane w zależności od obszaru, który chcemy ocenić.

Pytanie 10

Który procesor będzie działał z płytą główną o zaprezentowanej specyfikacji?

A. Procesor Podstawka Taktowanie Athlon 64 FX AM2 160 MHz

B. Procesor Podstawka Taktowanie Intel Core i7 1151 1150 MHz

C. Procesor Podstawka Taktowanie Intel Celeron 1150 3000 MHz

D. Procesor Podstawka Taktowanie AMD FX1150n AM3+ 3900 MHz

Analiza niepoprawnych odpowiedzi ujawnia szereg powszechnych nieporozumień dotyczących kompatybilności procesorów z płytami głównymi. W przypadku odpowiedzi dotyczącej procesora Intel Core i7 z podstawką 1151, kluczowym błędem jest założenie, że płyta główna z gniazdem 1150 obsługuje procesory zaprojektowane dla gniazda 1151. Procesory te różnią się nie tylko fizycznym rozmiarem podstawki, ale także charakterystyką zasilania i architekturą, co czyni je niekompatybilnymi. Takie myślenie prowadzi do frustrujących prób uruchomienia systemu, które z reguły kończą się niepowodzeniem. Podobnie, procesory o gniazdach AM2 i AM3+, takie jak Athlon 64 FX i AMD FX1150n, są całkowicie niekompatybilne z płytą główną wyposażoną w gniazdo 1150. Warto zrozumieć, że każda generacja procesorów ma swoje specyficzne wymagania i standardy, które muszą być spełnione, aby zapewnić prawidłowe działanie systemu. Użytkownicy często popełniają błąd, koncentrując się tylko na parametrach technicznych, takich jak taktowanie, pomijając kluczowe informacje dotyczące podstawki. Kluczowe jest zatem, aby przed zakupem procesora zawsze weryfikować kompatybilność z płytą główną na podstawie dokumentacji producenta oraz sprawdzonych źródeł branżowych. To podejście nie tylko minimalizuje ryzyko błędnych zakupów, ale również zapewnia optymalną wydajność systemu.

Pytanie 11

Oblicz całkowity koszt materiałów potrzebnych do zbudowania sieci w topologii gwiazdy dla 3 komputerów z kartami sieciowymi, używając kabli o długości 2 m. Ceny materiałów są wskazane w tabeli.

Nazwa elementu	Cena jednostkowa brutto
przełącznik	80 zł
wtyk RJ-45	1 zł
przewód typu „skrętka"	1 zł za 1 metr

A. 249 zł

B. 252 zł

C. 89 zł

D. 92 zł

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z niepoprawnej kalkulacji kosztów materiałów potrzebnych do zbudowania sieci w topologii gwiazdy. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że w topologii gwiazdy każdy komputer jest podłączony do centralnego przełącznika, co wymaga odpowiedniej liczby przewodów i wtyków. Błędne obliczenia mogą wynikać z nieprawidłowego zrozumienia ilości potrzebnych materiałów lub niewłaściwego zastosowania ich cen. Przykładowo, koszt 249 zł mógłby sugerować włączenie dodatkowych niepotrzebnych urządzeń lub błędne mnożenie elementów. Podobnie, opcja 252 zł może wynikać z podwojenia lub potrojenia kosztów jednostkowych przełącznika, co jest niezgodne z rzeczywistymi potrzebami topologii gwiazdy dla zaledwie trzech komputerów. Podstawowym błędem w takich sytuacjach jest nieuwzględnienie zasady działania i kosztów elementów w kontekście praktycznym. Aby unikać takich pomyłek, ważne jest zrozumienie struktury sieci i właściwe przypisanie kosztów do rzeczywiście używanych komponentów. Takie podejście pozwala na efektywne zarządzanie budżetem i zasobami, co jest kluczowe w projektowaniu i wdrażaniu sieci komputerowych w środowiskach zawodowych.

Pytanie 12

Jakie medium transmisyjne powinno być użyte do połączenia dwóch punktów dystrybucyjnych oddalonych o 600m?

A. skretkę STP

B. skrętka UTP

C. światłowód

D. przewód koncentryczny

Skrętka UTP, skrętka STP oraz przewód koncentryczny to mniej efektywne medium transmisyjne dla odległości 600 metrów. Skrętka UTP, czyli unshielded twisted pair, jest powszechnie stosowana w lokalnych sieciach komputerowych, jednak jej maksymalny zasięg wynosi zazwyczaj 100 metrów przy standardzie 1000BASE-T. Przekraczając tę odległość, sygnał zaczyna tracić jakość, co prowadzi do przerwy w komunikacji lub obniżenia prędkości przesyłania danych. Skrętka STP, shielded twisted pair, poprawia ochronę przed zakłóceniami, ale podobnie jak UTP, ma ograniczenia zasięgowe, co czyni ją niewłaściwym wyborem na dystansie 600 metrów. Przewód koncentryczny, choć może być wykorzystywany w niektórych aplikacjach, takich jak telewizja kablowa, również nie jest optymalnym rozwiązaniem dla nowoczesnych sieci wysokoprzepustowych. Jego zdolności transmisyjne i jakość sygnału są znacznie gorsze w porównaniu do światłowodów. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru miedzi zamiast światłowodu obejmują przekonanie o niskich kosztach początkowych miedzi, ignorując jej ograniczenia w zakresie zasięgu i jakości sygnału. Warto zatem zainwestować w światłowód, aby zapewnić niezawodność i wydajność sieci w dłuższym okresie czasu.

Pytanie 13

Jakie zakresy adresów IPv4 mogą być używane jako adresy prywatne w lokalnej sieci?

A. 200.186.0.0 ÷ 200.186.255.255

B. 172.16. 0.0 ÷ 172.31.255.255

C. 127.0.0.0 ÷ 127.255.255.255

D. 168.172.0.0 ÷ 168.172.255.255

Zakres adresów IPv4 od 172.16.0.0 do 172.31.255.255 jest jednym z trzech standardowo zarezerwowanych zakresów adresów prywatnych, które mogą być używane w sieciach lokalnych. Zgodnie z dokumentem RFC 1918, te adresy nie są routowane w Internecie, co oznacza, że ich użycie wewnątrz sieci lokalnej nie wpływa na globalny ruch internetowy. Przykład zastosowania to stworzenie lokalnej sieci w biurze, gdzie wszystkie urządzenia (komputery, drukarki, smartfony) mogą korzystać z adresów w tym zakresie. Dzięki temu możliwe jest zbudowanie infrastruktury sieciowej, która nie wymaga wykupu publicznych adresów IP, co może znacząco obniżyć koszty. Użycie prywatnych adresów IP wymaga jednak zastosowania mechanizmów, takich jak NAT (Network Address Translation), aby umożliwić dostęp tych urządzeń do Internetu. Warto zauważyć, że inne zarezerwowane zakresy adresów prywatnych to 10.0.0.0 do 10.255.255.255 oraz 192.168.0.0 do 192.168.255.255. Te standardy są powszechnie stosowane w praktyce, co sprawia, że ich znajomość jest kluczowa dla każdego specjalisty zajmującego się sieciami komputerowymi.

Pytanie 14

Oprogramowanie OEM (Original Equipment Manufacturer) jest przypisane do

A. systemu operacyjnego zamontowanego na danym komputerze.

B. komputera (lub podzespołu), na którym zostało zainstalowane.

C. wszystkich komputerów w danym domu.

D. właściciela lub kupującego komputer.

Rozważając inne odpowiedzi, można zauważyć liczne nieporozumienia dotyczące zasad licencjonowania oprogramowania OEM. Przypisanie oprogramowania do właściciela/nabywcy komputera sugeruje, że oprogramowanie jest własnością osoby, co jest mylne. Licencje OEM są związane ze sprzętem, a nie z osobą, co oznacza, że nawet jeśli nabywca sprzeda komputer, licencja na oprogramowanie nie przechodzi na nowego właściciela. W rezultacie, nowy użytkownik nie ma prawa do korzystania z tego oprogramowania, co może prowadzić do problemów prawnych. Inną koncepcją, która jest błędna, jest stwierdzenie, że oprogramowanie OEM przypisane jest do systemu operacyjnego zainstalowanego na danym komputerze. Oprogramowanie OEM to nie tylko system operacyjny, ale również wszelkie inne aplikacje, które mogą być preinstalowane na danym urządzeniu, a ich licencjonowanie również jest związane ze sprzętem. Mylenie tych pojęć może prowadzić do nieporozumień w zakresie zarządzania oprogramowaniem i użytkowania. Ostatnia odpowiedź sugerująca, że licencja dotyczy wszystkich komputerów w gospodarstwie domowym, jest również nieprawidłowa, ponieważ każda licencja OEM jest przypisana do konkretnego urządzenia, co wyklucza możliwość jej współdzielenia między różnymi komputerami w jednej lokalizacji. Problemy te mogą prowadzić do nielegalnego użytkowania oprogramowania oraz do ryzyka związanych z bezpieczeństwem i zgodnością, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.

Pytanie 15

Jakie oprogramowanie można wykorzystać do wykrywania problemów w pamięciach RAM?

A. SpeedFan

B. Chkdsk

C. MemTest86

D. HWMonitor

Odpowiedzi takie jak SpeedFan, HWMonitor oraz Chkdsk nie są odpowiednimi narzędziami do diagnostyki pamięci RAM, co może prowadzić do nieporozumień w zakresie ich zastosowania. SpeedFan to oprogramowanie służące głównie do monitorowania temperatur, prędkości wentylatorów oraz napięć w systemie, ale nie oferuje funkcji testowania pamięci. Użytkownicy mogą pomylić SpeedFan z narzędziem do oceny stabilności systemu, jednak jego funkcjonalność jest ograniczona do monitorowania parametrów, a nie diagnostyki RAM. HWMonitor, z kolei, to narzędzie również skoncentrowane na monitorowaniu parametrów sprzętowych, takich jak temperatura, napięcia oraz obciążenie CPU, co sprawia, że nie ma możliwości przeprowadzania testów pamięci RAM. Chkdsk to narzędzie do sprawdzania i naprawy błędów na dyskach twardych, a jego zastosowanie w kontekście pamięci RAM jest mylne – nie diagnozuje ono problemów związanych z pamięcią operacyjną, lecz z systemem plików na dysku. Wiele osób myli funkcje tych programów, co prowadzi do niewłaściwych wniosków na temat ich zastosowania w kontekście diagnozowania błędów pamięci. Stosowanie nieodpowiednich narzędzi do diagnostyki może prowadzić do pominięcia rzeczywistych problemów z pamięcią RAM, co w konsekwencji może wpływać na stabilność i wydajność systemu jako całości.

Pytanie 16

Nośniki informacji, takie jak dysk twardy, gromadzą dane w jednostkach określanych jako sektory, których rozmiar wynosi

A. 512KB

B. 512B

C. 1024KB

D. 128B

Wybór takich rozmiarów, jak 128B, 1024KB czy 512KB, pokazuje, że można pomylić podstawowe pojęcia o przechowywaniu danych. Odpowiedź 128B nie trzyma się, bo to nie jest rozmiar sektora w nowoczesnych dyskach twardych. Mniejsze sektory byłyby mało wydajne w kontekście operacji I/O, a ich użycie mogłoby prowadzić do fragmentacji. 1024KB to też nie to, bo 1MB przekracza tradycyjne rozmiary sektorów. Z kolei 512KB to już bardzo duży rozmiar, bo to więcej niż pięć razy standardowy sektor, więc nie pasuje do realiów branży. Wygląda na to, że tu mamy do czynienia z pomyłkami w podstawowych pojęciach dotyczących wielkości danych. Zrozumienie, jaki jest standardowy rozmiar sektora, to kluczowa wiedza dla zarządzania danymi i efektywności operacji na dyskach, co jest podstawą działania każdego systemu informatycznego.

Pytanie 17

Jakie urządzenie pozwoli na połączenie kabla światłowodowego zastosowanego w okablowaniu pionowym sieci z przełącznikiem, który ma jedynie złącza RJ45?

A. Router

B. Regenerator

C. Konwerter mediów

D. Modem

Konwerter mediów to urządzenie, które umożliwia konwersję sygnału z jednej formy na inną, co jest kluczowe w przypadku integracji różnych typów kabli i protokołów transmisyjnych. W kontekście okablowania sieciowego, konwerter mediów jest niezbędny, gdy mamy do czynienia z kablami światłowodowymi, które są zazwyczaj używane w okablowaniu pionowym, i chcemy je połączyć z urządzeniami, takimi jak przełączniki, które posiadają jedynie gniazda RJ45, dedykowane dla kabli miedziowych (np. UTP). Przykładem zastosowania konwertera mediów jest sytuacja, gdy firma korzysta z szybkiego okablowania światłowodowego na długich dystansach, ale jej infrastruktura końcowa, jak na przykład przełączniki sieciowe, obsługuje jedynie miedź. W takim wypadku konwerter mediów przekształca sygnał optyczny na sygnał elektryczny, umożliwiając skuteczne połączenie i komunikację między urządzeniami. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, konwertery mediów powinny spełniać standardy takich jak IEEE 802.3, co zapewnia ich interoperacyjność oraz stabilność pracy w zróżnicowanych środowiskach sieciowych.

Pytanie 18

Aby połączyć dwa przełączniki oddalone o 200 m i zapewnić minimalną przepustowość 200 Mbit/s, powinno się użyć

A. kabel koncentryczny 50 ?.

B. skrótkę STP.

C. skrótkę UTP.

D. światłowó.

Wybór skrętki STP lub UTP jako medium do połączenia dwóch przełączników na odległość 200 m oraz przy wymaganej przepustowości 200 Mbit/s może wydawać się logiczny, jednak ma swoje ograniczenia. Skrętka UTP (Unshielded Twisted Pair) jest powszechnie stosowana w sieciach lokalnych, ale ma ograniczone możliwości przesyłania danych na dłuższe dystanse. Zgodnie z normą TIA/EIA-568, maksymalna długość kabla UTP dla 1000BASE-T wynosi 100 m. W przypadku dłuższego dystansu, takiego jak 200 m, jakość sygnału ulega degradacji, co prowadzi do spadku wydajności i potencjalnych problemów z zakłóceniami. Skrętka STP (Shielded Twisted Pair), chociaż oferuje lepszą ochronę przed zakłóceniami elektomagnetycznymi, również nie jest w stanie sprostać wymaganiu długości 200 m przy pełnej przepustowości 200 Mbit/s. Kabel koncentryczny 50 ? jest kolejną niewłaściwą opcją w tym kontekście, ponieważ nie jest standardowo używany do lokalnych połączeń sieciowych w środowisku Ethernet. Jego użycie w nowoczesnych sieciach jest ograniczone, a jego zastosowanie do połączeń magistralnych nie odpowiada wymaganym standardom i praktykom branżowym. Dlatego decyzja o wyborze odpowiedniego medium jest kluczowa dla zapewnienia stabilności i wydajności sieci.

Pytanie 19

Aby zmienić ustawienia konfiguracyjne Menu Start oraz paska zadań w systemie Windows, która przystawka powinna być wykorzystana?

A. dcpol.msc

B. gpedit.msc

C. fsmgmt.msc

D. azman.msc

Wybór innych przystawek, takich jak dcpol.msc, azman.msc czy fsmgmt.msc, jest niewłaściwy w kontekście zmiany ustawień Menu Start i paska zadań w systemie Windows. Przystawka dcpol.msc, znana jako Edytor zasad kontroli dostępu, jest używana do zarządzania zasadami związanymi z kontrolą dostępu do obiektów w Active Directory, co nie ma związku z interfejsem użytkownika. Azman.msc, czyli Edytor zasad autoryzacji, służy do zarządzania zasadami autoryzacji i dostępu dla aplikacji, co również nie jest związane z zarządzaniem interfejsem systemu operacyjnego. Z kolei fsmgmt.msc, czyli Menedżer zasobów systemu plików, koncentruje się na zarządzaniu współdzielonymi folderami i połączeniami, ale nie oferuje możliwości modyfikacji ustawień Menu Start czy paska zadań. Często popełnianym błędem w takich sytuacjach jest mylenie funkcji różnych narzędzi dostępnych w systemie Windows oraz niepełne rozumienie ich przeznaczenia. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że wszystkie przystawki są równie wszechstronne, podczas gdy każda z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia. Niewłaściwe wykorzystanie tych narzędzi może prowadzić do nieefektywnego zarządzania systemem oraz niespójności w interfejsie użytkownika, co jest przeciwieństwem dobrych praktyk w administracji systemami operacyjnymi.

Pytanie 20

Jaki protokół sygnalizacyjny jest wykorzystywany w technologii VoIP?

A. POP (Post Office Protocol)

B. SIP (Session Initiation Protocol)

C. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

D. SNMP (Simple Network Management Protocol)

SIP, czyli Session Initiation Protocol, to jeden z najważniejszych protokołów w telefonii VoIP. Odpowiada za wszystko, co związane z rozpoczęciem, modyfikowaniem i kończeniem sesji multimedialnych, jak na przykład połączenia głosowe i wideo. Dzięki SIP można łatwo nawiązać połączenie między kilkoma osobami, a także zarządzać informacjami, takimi jak kodeki audio czy wideo, które są niezbędne do prawidłowego działania. Zauważyłem, że ten protokół jest niezwykle elastyczny i świetnie współpracuje z innymi technologiami, co czyni go standardem w nowoczesnych systemach telefonii IP. Przykładem mogą być programy jak Skype czy Zoom, które korzystają z SIP do łączenia nas w czasie rozmów wideo. Co więcej, ten protokół radzi sobie w różnych sytuacjach – od prostych połączeń głosowych po bardziej skomplikowane systemy konferencyjne, więc naprawdę jest to wszechstronne narzędzie. Jeśli sięgniemy do standardów IETF i RFC 3261, to znajdziemy tam zasady działania SIP, które pomagają w jego szerokiej akceptacji w branży telekomunikacyjnej.

Pytanie 21

Aby móc zakładać konta użytkowników, komputerów oraz innych obiektów i centralnie gromadzić o nich informacje, należy zainstalować rolę na serwerze Windows

A. usługi Domain Name System w usłudze Active Directory

B. usługi domenowe Active Directory

C. Active Directory Federation Service

D. usługi certyfikatów Active Directory

Active Directory Federation Service (AD FS) jest technologią, która umożliwia federacyjne uwierzytelnianie, co oznacza, że pozwala na logowanie się użytkowników do różnych aplikacji z wykorzystaniem jednego zestawu poświadczeń. Choć AD FS jest potężnym narzędziem w kontekście współpracy z innymi organizacjami i aplikacjami chmurowymi, nie służy do centralnego zarządzania kontami użytkowników i komputerów w sieci, co czyni ją nieodpowiednią rolą do realizacji opisanego celu. Usługi certyfikatów Active Directory są z kolei używane do zarządzania certyfikatami cyfrowymi w sieci, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa, ale nie mają one bezpośredniego zastosowania w tworzeniu kont użytkowników. Usługi DNS w Active Directory służą do rozwiązywania nazw w sieci i są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania AD, ale także nie obejmują one zarządzania obiektami. Wiele osób może mylnie interpretować funkcje tych usług jako wystarczające do zarządzania obiektami w domenie, jednak każda z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i nie zastępuje roli usług domenowych Active Directory. Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe dla efektywnego zarządzania infrastrukturą IT oraz dla zapewnienia odpowiednich poziomów bezpieczeństwa i dostępu w organizacjach.

Pytanie 22

Jaki instrument służy do określania długości oraz tłumienności kabli miedzianych?

A. Omomierz

B. Woltomierz

C. Reflektometr TDR

D. Miernik mocy

Woltomierz, omomierz oraz miernik mocy to przyrządy, które mają swoje specyficzne zastosowania, jednak nie są odpowiednie do pomiarów długości i tłumienności przewodów miedzianych. Woltomierz służy do mierzenia napięcia elektrycznego, co czyni go istotnym narzędziem w diagnostyce układów zasilających, ale nie jest w stanie ocenić parametrów geometrycznych przewodu ani jego strat sygnałowych. Omomierz, z kolei, umożliwia pomiar rezystancji, co jest przydatne w testowaniu przewodów pod kątem ciągłości i ewentualnych uszkodzeń, ale nie dostarcza informacji na temat długości przewodu ani jego tłumienności. Miernik mocy jest używany do oceny ilości energii przekazywanej przez sygnał, co również nie odpowiada na potrzeby pomiarów geometrii i strat sygnałowych. Często popełnianym błędem w rozumieniu zastosowań tych przyrządów jest mylenie ich funkcji z pomiarami specyficznymi dla telekomunikacji. Prawidłowe podejście do diagnostyki przewodów miedzianych powinno uwzględniać wykorzystanie reflektometrów TDR, które są zaprojektowane z myślą o tych konkretnych wymaganiach, zamiast stosować przyrządy, które mogą jedynie dostarczać fragmentaryczne informacje o stanie przewodów.

Pytanie 23

Który z poniższych protokołów jest wykorzystywany do uzyskiwania dynamicznych adresów IP?

A. DHCP

B. HTTP

C. FTP

D. DNS

Protokół DNS (Domain Name System) nie jest związany z uzyskiwaniem dynamicznych adresów IP. Jego zadaniem jest tłumaczenie nazw domenowych na adresy IP, co umożliwia użytkownikom łatwiejsze korzystanie z zasobów sieciowych. Gdy wpisujesz adres URL w przeglądarce, DNS odpowiada za przekształcenie tej nazwy na adres IP serwera, do którego chcesz się połączyć. To kluczowa funkcja dla nawigacji w Internecie, ale nie wiąże się bezpośrednio z przypisywaniem adresów IP do urządzeń. HTTP (Hypertext Transfer Protocol) to kolejny protokół, który nie ma związku z przydzielaniem adresów IP. Jego główną rolą jest przesyłanie danych w sieci WWW, a szczególnie dokumentów hipertekstowych. HTTP jest fundamentem komunikacji w Internecie, ale nie bierze udziału w procesie dynamicznego przypisywania adresów IP. FTP (File Transfer Protocol) jest używany do przesyłania plików między komputerami w sieci. Choć ważny dla transferu danych, nie ma funkcji związanej z konfiguracją adresów IP. FTP jest prostym narzędziem do przesyłania danych, ale nie oferuje mechanizmów do zarządzania adresami IP. W kontekście dynamicznego przydzielania adresów IP, tylko DHCP pełni taką rolę, zapewniając automatyzację i efektywność w zarządzaniu siecią.

Pytanie 24

Komunikat o błędzie KB/Interface, wyświetlany na monitorze komputera podczas BIOS POST firmy AMI, wskazuje na problem

A. sterownika klawiatury

B. rozdzielczości karty graficznej

C. pamięci GRAM

D. baterii CMOS

Wybrana przez Ciebie odpowiedź dotycząca baterii CMOS, pamięci RAM czy rozdzielczości karty graficznej jest nietrafiona, bo nie odnosi się do problemu z komunikatem KB/Interface error. Bateria CMOS jest ważna, bo przechowuje ustawienia BIOS-u, jak czas czy konfiguracje, ale nie zajmuje się rozpoznawaniem urządzeń, takich jak klawiatura. Jej uszkodzenie może spowodować problemy z ustawieniami, ale nie spowoduje błędu odnośnie klawiatury. Pamięć RAM działa w tle, kiedy system już działa i jej problemy dają inne błędy, a nie te związane z BIOS-em. Rozdzielczość karty graficznej mówi tylko o tym, jak obraz wygląda na monitorze. Dlatego to wcale nie wpływa na działanie klawiatury. Warto zrozumieć te różnice, bo to klucz do prawidłowej diagnostyki sprzętu. Często popełniamy błąd, myśląc, że usterki jednego elementu mają związki z innym, co prowadzi do pomyłek przy rozwiązywaniu problemów. Dobrze jest znać funkcje poszczególnych części komputera, żeby łatwiej diagnozować i naprawiać usterek.

Pytanie 25

Urządzenie sieciowe, które widoczna jest na ilustracji, to

A. przełącznik

B. router

C. firewall

D. konwerter mediów

Pierwszym błędnym podejściem jest zaklasyfikowanie urządzenia jako konwertera mediów. Konwertery mediów są specjalistycznymi urządzeniami stosowanymi do zamiany jednego typu medium transmisyjnego na inny, np. z miedzianego przewodu Ethernet na światłowód. Nie zarządzają one ruchem sieciowym na poziomie IP, jak to robią routery. Konwertery mediów działają na warstwie fizycznej modelu OSI, co wyklucza ich jako odpowiedź w tym przypadku. Innym błędnym rozważaniem jest uznanie urządzenia za firewall. Firewalle działają na różnych poziomach modelu OSI, ale ich podstawowym zadaniem jest filtrowanie ruchu i ochrona sieci przed nieautoryzowanym dostępem. Chociaż niektóre nowoczesne routery mogą mieć wbudowane funkcje firewalla, ich główną funkcją jest routing, a nie zabezpieczanie sieci. Przełącznik natomiast operuje na drugiej warstwie modelu OSI i jego zadaniem jest przekazywanie ramek danych w obrębie jednej sieci lokalnej na podstawie adresów MAC. Przełączniki nie zarządzają ruchem między różnymi sieciami, co jest kluczową funkcją routera. Wybór innych odpowiedzi niż router wynika z nieporozumienia dotyczącego funkcji poszczególnych urządzeń sieciowych oraz ich miejsca w infrastrukturze sieciowej, co jest fundamentalną wiedzą w dziedzinie IT.

Pytanie 26

Jaką cechę posiada przełącznik w sieci?

A. Z odebranych ramek wydobywa adresy MAC

B. Działa na fragmentach danych określanych jako segmenty

C. Z przesyłanych pakietów pobiera docelowe adresy IP

D. Korzysta z protokołu EIGRP

Wybór odpowiedzi, która sugeruje, że przełącznik sieciowy używa protokołu EIGRP, wskazuje na nieporozumienie dotyczące roli różnych urządzeń w architekturze sieci. EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) jest protokołem routingu używanym w routerach do wymiany informacji o trasach w sieciach rozległych (WAN). Przełączniki natomiast operują na warstwie drugiej modelu OSI, skupiając się głównie na adresach MAC i lokalnym przesyłaniu danych. Z kolei odpowiedź dotycząca operowania na segmentach danych myli rolę przełącznika z funkcją routera, który zajmuje się przekazywaniem pakietów na podstawie adresów IP, co jest zarezerwowane dla innej warstwy modelu OSI (warstwa trzecia). Zrozumienie tej różnicy jest kluczowe, ponieważ przełączniki nie analizują adresów IP ani nie podejmują decyzji na ich podstawie. Na końcu, wybór dotyczący odczytywania docelowych adresów IP z przesyłanych pakietów jest typowym błędem myślowym, który wynika z mylenia operacji przełączania z routowaniem. Aby skutecznie projektować i zarządzać sieciami, istotne jest, aby rozumieć, które urządzenia operują na jakich warstwach oraz jakie są ich funkcje i protokoły, z których korzystają. Ta wiedza jest kluczowa w kontekście projektowania infrastruktury sieciowej oraz zapewnienia jej prawidłowego funkcjonowania.

Pytanie 27

Chusteczki namoczone w płynie o działaniu antystatycznym są używane do czyszczenia

A. ekranów monitorów LCD

B. wałków olejowych w drukarkach laserowych

C. rolek prowadzących papier w drukarkach atramentowych

D. ekranów monitorów CRT

Wybór chusteczek nasączonych płynem o właściwościach antystatycznych do czyszczenia ekranów monitorów LCD oraz innych komponentów drukujących, takich jak wałki olejowe w drukarkach laserowych i rolki prowadzące papier w drukarkach atramentowych, jest problematyczny. Ekrany LCD są znacznie bardziej wrażliwe na chemikalia i mogą łatwo ulec uszkodzeniu, jeżeli zastosowane zostaną niewłaściwe środki czyszczące. W przypadku LCD, zaleca się użycie specjalnych roztworów przystosowanych do tego rodzaju powierzchni, które nie zawierają alkoholu ani substancji, które mogłyby zmatowić ekran. Gromadzenie się kurzu na ekranie LCD nie jest tak problematyczne jak w przypadku CRT, gdzie statyczność ładunku jest istotnym czynnikiem. Ponadto, wałki olejowe i rolki prowadzące w drukarkach wymagają zupełnie odmiennych metod czyszczenia. W ich przypadku stosowanie substancji antystatycznych nie jest zalecane, ponieważ niektóre z tych produktów mogą wpływać na właściwości oleju lub smaru, co prowadzi do obniżenia efektywności drukowania. Błędne przekonanie, że te same chusteczki mogą być stosowane do różnych typów urządzeń, może prowadzić do uszkodzenia sprzętu, co jest kosztowne i czasochłonne w naprawie. Dlatego ważne jest, aby przed użyciem jakiegokolwiek środka czyszczącego dokładnie zapoznać się z zaleceniami producenta i stosować się do nich, aby zapewnić długotrwałą wydajność i bezpieczeństwo urządzeń.

Pytanie 28

Użycie którego z urządzeń może prowadzić do wzrostu liczby kolizji pakietów w sieci?

A. Rutera

B. Koncentratora

C. Przełącznika

D. Mostu

Most, ruter i przełącznik to urządzenia sieciowe, które mają różne funkcje i sposoby działania. Most (bridge) operuje na warstwie drugiej modelu OSI, segmentując sieć i redukując kolizje przez rozdzielanie ruchu zgodnie z adresami MAC. W ten sposób, most pozwala na efektywniejsze zarządzanie ruchem w sieci lokalnej, co prowadzi do zmniejszenia liczby kolizji. Ruter (router), z kolei, działa na warstwie trzeciej i jest odpowiedzialny za kierowanie pakietów między różnymi sieciami. Przełącznik (switch) jest bardziej zaawansowanym urządzeniem od koncentratora. Działa na warstwie drugiej i, dzięki możliwości dynamicznego nauki adresów MAC, efektywnie przekierowuje ruch do odpowiednich portów, co znacząco zmniejsza ryzyko kolizji. Typowym błędem jest mylenie sposobu działania koncentratora z innymi urządzeniami, co prowadzi do wnioskowania, że ruter lub przełącznik mogą wprowadzać podobne problemy z kolizjami. W rzeczywistości, ich funkcje są zaprojektowane w taki sposób, aby minimalizować takie sytuacje, co czyni je bardziej efektywnymi w zarządzaniu ruchem sieciowym. Należy zatem zrozumieć różnice w działaniu tych urządzeń, aby właściwie ocenić ich wpływ na wydajność i stabilność sieci.

Pytanie 29

Aby komputery mogły udostępniać dane w sieci, NIE powinny mieć tych samych

A. grup roboczych.

B. serwerów DNS.

C. masek podsieci.

D. adresów IP.

Grupy robocze, serwery DNS i maski podsieci to pojęcia, które, mimo że są kluczowe w kontekście funkcjonowania sieci, nie dotyczą bezpośrednio kwestii unikalnych identyfikatorów dla urządzeń. Grupa robocza to zbiór komputerów w sieci lokalnej, które mogą współdzielić zasoby, takie jak pliki czy drukarki. Wspólna grupa robocza pozwala na łatwiejsze zarządzanie dostępem do zasobów, ale nie wpływa na unikalność adresów IP. Serwery DNS pełnią rolę tłumacza w Internecie, przekształcając nazwy domen na adresy IP, co jest istotne dla nawigacji w sieci, ale również nie wpływa na to, czy dwa urządzenia mogą mieć ten sam adres IP. Z kolei maski podsieci służą do definiowania, która część adresu IP odnosi się do sieci, a która do konkretnego urządzenia w tej sieci. Choć maski podsieci są kluczowe w segregacji ruchu w obrębie większych sieci, to nie mają bezpośredniego wpływu na przypisanie adresów IP. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że zmiana innych parametrów sieciowych, jak grupa robocza, maska podsieci czy DNS, może rozwiązać problem konfliktu adresów IP. W rzeczywistości, aby bezpiecznie wdrożyć urządzenia w sieci, kluczowe jest zapewnienie unikalnych adresów IP, które są fundamentem każdej komunikacji sieciowej.

Pytanie 30

Dokumentacja końcowa dla planowanej sieci LAN powinna między innymi zawierać

A. raport pomiarowy torów transmisyjnych

B. wykaz rysunków wykonawczych

C. kosztorys prac instalacyjnych

D. założenia projektowe sieci lokalnej

Wielu profesjonalistów w dziedzinie IT może błędnie interpretować znaczenie dokumentacji powykonawczej sieci LAN, co prowadzi do pominięcia kluczowych elementów. Na przykład, założenia projektowe sieci lokalnej mogą być istotnym dokumentem, jednak nie odzwierciedlają one powykonawczego aspektu instalacji. Zdefiniowanie założeń projektowych jest etapem wstępnym, zajmującym się planowaniem i nie dostarcza informacji o rzeczywistym stanie zrealizowanej infrastruktury. Podobnie, spis rysunków wykonawczych może być przydatny, jednak nie zastępuje rzeczywistych wyników pomiarowych, które są kluczowe dla potwierdzenia, że sieć działa zgodnie z wymaganiami. Kosztorys robót instalatorskich także nie jest dokumentem kluczowym w kontekście powykonawczym, ponieważ koncentruje się na aspektach finansowych projektu, a nie na jego realizacji. Właściwe podejście do dokumentacji powykonawczej powinno skupiać się na wynikach pomiarowych, które potwierdzają funkcjonalność oraz jakość instalacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi. Bez dokładnych raportów pomiarowych, ryzykujemy wystąpienie problemów z wydajnością sieci, co może prowadzić do kosztownych przestojów i frustracji użytkowników końcowych.

Pytanie 31

Z analizy oznaczenia pamięci DDR3 PC3-16000 można wywnioskować, że ta pamięć:

A. charakteryzuje się przepustowością 160 GB/s

B. posiada przepustowość 16 GB/s

C. działa z częstotliwością 160 MHz

D. działa z częstotliwością 16000 MHz

Mówiąc szczerze, przypisanie pamięci DDR3 PC3-16000 do częstotliwości 160 MHz to spore nieporozumienie. To oznaczenie dotyczy przepustowości, a nie częstotliwości, która jest znacznie wyższa, zwykle od 800 do 1600 MHz. Ważne, żeby zrozumieć, że pamięć DDR (czyli Double Data Rate) przesyła dane na obu zboczach sygnału zegarowego, co sprawia, że efektywnie mamy do czynienia z podwojoną prędkością. Więc dla PC3-16000, odpowiednia frekwencja wynosi 2000 MHz (16 GB/s podzielone przez 8, bo w 1 GB mamy 8 bajtów). A co do tej 160 GB/s, to też jest błąd, bo pamięć DDR3 nie ma takich możliwości. Takie nieporozumienia mogą wynikać z nieznajomości jednostek miary i zasad działania pamięci. Dobrze zrozumieć te oznaczenia, kiedy budujemy systemy komputerowe, żeby uniknąć nieodpowiednich konfiguracji, które mogą pogorszyć wydajność albo wprowadzić problemy z kompatybilnością.

Pytanie 32

Uszkodzenie czego może być przyczyną awarii klawiatury?

A. kontrolera DMA

B. przełącznika membranowego

C. czujnika elektromagnetycznego

D. matrycy CCD

Matryca CCD jest używana w kamerach i skanerach do przetwarzania sygnałów świetlnych na sygnały elektroniczne więc nie ma związku z funkcjonowaniem klawiatury. Mylenie tych urządzeń może wynikać z braku wiedzy o ich specyfice oraz rodzajach zastosowań. Tymczasem kontroler DMA (Direct Memory Access) jest odpowiedzialny za bezpośrednią komunikację między urządzeniami wejścia-wyjścia a pamięcią RAM bez angażowania procesora co znacznie przyspiesza działanie systemu. Choć jest to kluczowy element współczesnych komputerów jego awaria nie wpływa bezpośrednio na pracę klawiatur. Czujnik elektromagnetyczny z kolei jest wykorzystywany w systemach detekcji magnetycznej i nie ma zastosowania w kontekście klawiatur komputerowych. Mylenie go z przełącznikiem membranowym może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących diagnozowania usterek. Ważne jest aby zrozumieć specyfikę działania i zastosowania poszczególnych komponentów komputerowych co pozwala na skuteczną diagnostykę problemów i unikanie częstych błędów myślowych opartych na błędnych założeniach technologicznych. Wiedza ta ma kluczowe znaczenie w kontekście serwisowania i użytkowania urządzeń komputerowych zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi co znacząco wpływa na efektywność ich działania i trwałość sprzętu.

Pytanie 33

Sieć komputerowa, która obejmuje wyłącznie urządzenia jednej organizacji, w której dostępne są usługi realizowane przez serwery w sieci LAN, takie jak strony WWW czy poczta elektroniczna to

A. Intranet

B. Internet

C. Extranet

D. Infranet

Internet to globalna sieć komputerowa, która łączy miliony urządzeń na całym świecie, umożliwiając wymianę informacji między użytkownikami z różnych lokalizacji. W związku z tym nie jest ograniczona do jednej organizacji, co sprawia, że nie może być traktowana jako wewnętrzna sieć. Z tego powodu wiele osób błędnie interpretuje Internet jako intranet, myląc ich funkcje i przeznaczenie. Extranet to z kolei sieć, która pozwala na dostęp do określonych zasobów organizacji wybranym podmiotom zewnętrznym, takim jak partnerzy czy klienci, co również odbiega od definicji intranetu. Infranet jest terminem, który nie jest powszechnie stosowany w kontekście sieci komputerowych, co może prowadzić do wątpliwości co do jego znaczenia. W obliczu tych nieporozumień, kluczowe jest zrozumienie, że intranet jest skoncentrowany na wewnętrznej komunikacji i zarządzaniu danymi w organizacji, podczas gdy Internet i extranet rozszerzają ten zasięg na zewnętrzne źródła. Typowymi błędami myślowymi w tym kontekście są generalizowanie pojęcia sieci komputerowej na podstawie jej globalnych funkcji, co prowadzi do zamieszania w zakresie definicji i zastosowań. Znajomość różnic między tymi typami sieci jest kluczowa w zarządzaniu informacjami oraz w zabezpieczaniu danych w organizacji.

Pytanie 34

Aby osiągnąć przepustowość wynoszącą 4 GB/s w obie strony, konieczne jest zainstalowanie w komputerze karty graficznej korzystającej z interfejsu

A. PCI-Express x 1 wersja 3.0

B. PCI-Express x 8 wersja 1.0

C. PCI-Express x 4 wersja 2.0

D. PCI-Express x 16 wersja 1.0

Wybór nieprawidłowego interfejsu PCI-Express wynika z nieporozumienia dotyczącego przepustowości oraz możliwości poszczególnych wersji. Na przykład, PCI-Express x1 wersja 3.0 oferuje 1 GB/s przepustowości w jedną stronę, co oznacza, że w obie strony nie osiągnie wymaganej wartości 4 GB/s. W przypadku PCI-Express x8 wersja 1.0, przepustowość wynosi tylko 2 GB/s w jedną stronę, a zatem również nie spełnia wymagania 4 GB/s. Jeszcze bardziej nieodpowiednia jest opcja PCI-Express x4 wersja 2.0, która dostarcza zaledwie 2 GB/s w obie strony, co całkowicie odbiega od wymagań. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia, jak różne linie PCI-Express wpływają na całkowitą przepustowość. Kluczowe jest zrozumienie, że przepustowość jest iloczynem liczby linii i przepustowości na linię, co w kontekście wysokowydajnych zadań, takich jak obróbka grafiki czy przetwarzanie danych, jest krytyczne. Dlatego ważne jest, aby dokładnie analizować specyfikacje techniczne oraz być świadomym, które interfejsy są odpowiednie do danego zastosowania, aby uniknąć zawirowań w wydajności systemu.

Pytanie 35

W jakim systemie jest przedstawiona liczba 1010(o)?

A. dziesiętnym

B. ósemkowym

C. szesnastkowym

D. binarnym

System dziesiętny, znany jako system dziesiątkowy, składa się z dziesięciu cyfr (0-9) i jest najpowszechniej stosowanym systemem liczbowym w codziennym życiu. Liczby w tym systemie są interpretowane na podstawie położenia cyfr w danej liczbie, co może prowadzić do błędnych wniosków przy konwersji do innych systemów. Na przykład, liczba 1010 w systemie dziesiętnym oznacza 1*10^3 + 0*10^2 + 1*10^1 + 0*10^0, co daje 1000 + 0 + 10 + 0 = 1010. Jednak taka interpretacja nie ma zastosowania w przypadku systemu ósemkowego, gdzie podstawą jest 8. Z kolei system binarny polega na użyciu jedynie dwóch cyfr (0 i 1), a liczba 1010 w tym systemie oznacza 1*2^3 + 0*2^2 + 1*2^1 + 0*2^0, co daje 8 + 0 + 2 + 0 = 10 w systemie dziesiętnym. Użycie systemu szesnastkowego, który obejmuje cyfry od 0 do 9 oraz litery od A do F (gdzie A=10, B=11, C=12, D=13, E=14, F=15), również wprowadza dodatkowe zamieszanie. Dlatego zrozumienie różnic pomiędzy tymi systemami oraz ich zastosowań jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień i błędów w konwersji liczby. Typowe błędy myślowe w analizie systemów liczbowych często wynikają z pomylenia podstawy systemu oraz zastosowania nieodpowiednich reguł konwersji, co prowadzi do zamieszania i nieprawidłowych wyników.

Pytanie 36

Jakie urządzenie służy do pomiaru wartości mocy zużywanej przez komputerowy zestaw?

A. omomierz

B. anemometr

C. dozymetr

D. watomierz

Wybór innych urządzeń, takich jak omomierz, dozymetr czy anemometr, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące ich funkcji i zastosowań. Omomierz służy do pomiaru oporu elektrycznego, co nie ma związku z bezpośrednim pomiarem mocy. Z kolei dozymetr jest narzędziem wykorzystywanym w pomiarach promieniowania, a więc jego zastosowanie w kontekście pomiaru poboru mocy jest całkowicie nieuzasadnione. Anemometr z kolei mierzy prędkość przepływu powietrza i znajduje zastosowanie w wentylacji oraz meteorologii, a nie w analizie zużycia energii przez urządzenia elektroniczne. Typowe błędy myślowe, prowadzące do takich niepoprawnych wniosków, często wynikają z mylenia podstawowych pojęć związanych z elektrycznością. Ważne jest zrozumienie, że moc elektryczna jest definiowana jako iloczyn napięcia i prądu, co nie ma bezpośredniego związku z oporem czy innymi wielkościami mierzonymi przez omomierz czy dozymetr. Rozumienie specyfiki urządzeń pomiarowych oraz ich zastosowań jest kluczowe dla prawidłowego doboru narzędzi do analizy parametrów energetycznych. Właściwe zrozumienie tego tematu jest niezbędne dla efektywnego zarządzania energią w kontekście technicznym i ekonomicznym.

Pytanie 37

W standardzie Ethernet 100Base-TX do przesyłania danych używane są żyły kabla UTP przypisane do pinów

A. 1,2,3,4

B. 4,5,6,7

C. 1,2,3,6

D. 1,2,5,6

Wybór odpowiedzi, która nie obejmuje pinów 1, 2, 3 i 6, jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, w kablu UTP wykorzystywanym w standardzie 100Base-TX, tylko te konkretne piny są przypisane do przesyłania i odbierania danych. Piny 4 i 5, które pojawiają się w niektórych odpowiedziach, są przeznaczone do innych zastosowań, takich jak pomocnicze zasilanie w standardzie PoE (Power over Ethernet) lub nie są używane w 100Base-TX, co prowadzi do nieporozumień. W kontekście sieci Ethernet, ważne jest posiadanie dokładnej wiedzy na temat tego, jak są skonstruowane różne standardy i jakie mają zastosowania. Wybór niewłaściwych pinów może skutkować nieprawidłową komunikacją i obniżoną wydajnością sieci. Ponadto, stosowanie błędnych żył może prowadzić do zakłóceń sygnału, co w praktyce przekłada się na problemy z transmisją danych, takie jak opóźnienia, utrata pakietów czy całkowita utrata połączenia. Wiedza na temat standardów Ethernet, takich jak 100Base-TX, jest kluczowa dla każdego profesjonalisty zajmującego się ustawianiem lub zarządzaniem sieciami komputerowymi. Prawidłowe podłączenia żył w kablu Ethernet wpływają nie tylko na jego funkcjonalność, ale również na stabilność i jakość całego systemu sieciowego.

Pytanie 38

Wtyk przedstawiony na ilustracji powinien być użyty do zakończenia kabli kategorii

A. 6

B. 5

C. 3

D. 5a

Jak wybierzesz zły wtyk do kabla, to potem mogą być poważne problemy z siecią. Weźmy kable kategorii 3, które były używane w starszych telefonach i niektórych sieciach lokalnych – to zaledwie 10 Mbps! Użycie ich w nowoczesnych sieciach to niezły błąd, bo nie spełniają wymagań dla normalnego działania. Kategoria 5 wprowadza poprawę do 100 Mbps, co jest trochę lepsze, ale nawet to już dziś to za mało. Kategoria 5e, to już ulepszony Cat 5, osiąga do 1 Gbps, ale nie ma takiego poziomu zabezpieczeń przed zakłóceniami jak Cat 6. Często ludzie myślą, że to wszystko jest takie samo, a w rzeczywistości każda kategoria ma swoje miejsce i ograniczenia. Wiele osób zapomina, że dobieranie kabli i wtyków to klucz do dobrego działania sieci, bo to wpływa na takie rzeczy jak przesłuchy czy zakłócenia. Jeśli się to olewa, to nie ma co się dziwić, że sieć działa wolno, co jest problemem w miejscach, gdzie potrzebna jest większa przepustowość, jak nowoczesne biura czy domy z multimedia. Dlatego trzeba trzymać się międzynarodowych standardów, które mówią, jakie komponenty pasują do danego zastosowania.

Pytanie 39

Jakie ustawienie należy wprowadzić przy konfiguracji serwera DHCP?

A. Czas trwania dzierżawy adresu IP

B. Adres MAC interfejsu sieciowego serwera DHCP

C. Stopień bezpieczeństwa IPSec (ang. Internet Protocol Security)

D. Czas trwania dzierżawy adresu MAC

Wybór niewłaściwych parametrów podczas konfiguracji serwera DHCP może prowadzić do poważnych problemów w działaniu sieci. Czas trwania dzierżawy adresu MAC nie jest istotnym parametrem, ponieważ DHCP nie wykorzystuje adresów MAC do przydzielania dzierżaw. Adres MAC jest unikalnym identyfikatorem sprzętowym, ale nie powinien być mylony z czasem dzierżawy, który dotyczy adresów IP. Wprowadzenie takiego parametru do konfiguracji serwera DHCP może prowadzić do nieporozumień i trudności w zarządzaniu siecią, ponieważ DHCP przydziela adresy IP na podstawie adresów MAC klientów, ale nie przypisuje dzierżaw w oparciu o nie. Podobnie, podanie adresu MAC karty sieciowej serwera DHCP jako parametru również nie jest wymagane. Serwer DHCP jest w stanie pracować bez konieczności wskazywania swojego adresu MAC, który zresztą nie ma wpływu na jego funkcjonowanie. Co więcej, poziom zabezpieczeń IPSec jest zagadnieniem związanym z bezpieczeństwem protokołów IP, ale nie jest on bezpośrednio związany z konfiguracją serwera DHCP. Ignorowanie tych kluczowych elementów może prowadzić do błędów w projektowaniu sieci, takich jak problemy z przydzielaniem adresów IP lub naruszenia bezpieczeństwa, co w konsekwencji wpływa na wydajność i stabilność całej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 40

Elementem eksploatacyjnym drukarki laserowej jest wszystko oprócz

A. lampy czyszczącej

B. głowicy

C. bębna

D. wałka grzewczego

Poprawne zrozumienie struktury i funkcji drukarki laserowej jest kluczowe dla efektywnego jej użytkowania. Bęben, lampa czyszcząca i wałek grzewczy to fundamentalne elementy eksploatacyjne, które odpowiadają za prawidłowy proces drukowania. Bęben, zazwyczaj pokryty warstwą fotoczułą, naświetla obraz przy użyciu lasera, a następnie przenosi na papier toner, który jest utrwalany przez wałek grzewczy. Lampa czyszcząca usuwająca resztki tonera z bębna, zapewnia czystość i poprawność działania, co jest istotne dla jakości wydruku. Dla wielu użytkowników istnieje powszechne przekonanie, że wszystkie elementy w drukarce muszą być traktowane jako eksploatacyjne, co prowadzi do mylenia głowicy drukującej w drukarkach atramentowych z bębnem w laserowych. Głowica w technologii atramentowej to urządzenie, które aplikacyjnie nanosi atrament na papier, co jest całkowicie inną metodą, niż w przypadku drukowania laserowego. Dlatego ważne jest, by dostrzegać te różnice i unikać uogólnień, które mogą prowadzić do niewłaściwego użytkowania sprzętu lub niepotrzebnych wydatków na wymiany komponentów, które nie są konieczne w technologii laserowej. Znajomość właściwych terminów i komponentów pomoże lepiej zarządzać eksploatacją urządzenia oraz zrozumieć jego zasady działania.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej